Bas Langereis leest u voor!

–

Vrijdag 6 november:
Aan het werk om kwart voor zeven. Koffie met De Vrouw. Half elf ben ik bij de Kap om de striptekeningen van Robert te brengen. Het is er stil, ik spreek kort een of twee oud-collega’s en dan loop ik weer terug. Thuis meer koffie met De Vrouw en nog even verder aan het werk. Lunch. Afwas. Rondje wandelen. Nog verder werken en om half vijf klaar. Krant. Dan avondeten maken. Ik kook blokjes wortelpeterselie. Ondertussen maak ik een fikse salade van bosui, komkommer, rode kool, rode biet, peer en walnoot. Ik bak rode ui, doe daar het restant van de wortelpeterseliespitskoolroomkaassausschotel van gisteren bij plus de gekookte wortelpeterselie. Ernaast bak ik tartaar. Dit alles eten we. Smaakt goed. Blauwebessenkefir toe. Afwas. Webstek. Lezen en luisteren.
Muziek vandaag: Letter God – A Few Words On Psychedelica (DeWolff), IV (DeWolff), Grand Southern Electric (DeWolff), Double Image (Miles Davis), Secrets & Lies (Jakko Jakszyk), Order Of Magnitude (Devin Townsend), Shimmer Into Nature (Ed Wynne), Ends (Giancarlo Erra)

–

Donderdag 5 november:
Al heel veel kouder als ik voor zes uur buiten mijn ronde hardloop. Lopen gaat prima. Thuis aan het werk. Wat overleg, allerlei regeldingen, noem maar op. Halverwege de ochtend wandel ik door de zon naar de biowinkel. Dan weer aan het werk. Koffie met De Vrouw. Ik loop nog naar een supermarkt voor wat sla. Dan lunchen we. Afwas. In de middag allerlei overleg en uitwerkwerk. Vijf uur is het klaar. Krant. De Vrouw heeft het avondeten gemaakt: biefstukken en een schotel van wortelpeterselie, spitskool in roomkaassaus. Erbij een salade van bosui, komkommer en kerstomaat. Zeer smakelijk. Aardbeienkefir toe. Afwasje. Niet langer in het krat of de teil, maar gewoon weer in de spoelbak. Webstek. Lezen en luisteren.
Muziek vandaag: I’ve Always Kept A Unicorn – The Acoustic Sandy Denny (Sandy Denny), DeWolff (EP) (DeWolff), Strange Fruit And Undiscovered Plants (DeWolff), Orchard/Lupine (DeWolff), Space For The Earth (Ozric Tentacles), Little Dots (Frank Zappa), Nocturne (Irmin Schmidt)

–

Woensdag 4 november: lekkage de keuken uit
Half zes wakker en op. Koffie. Dan maak ik de koelkast leeg en ruim ik de keuken zo ver als mogelijk uit. Acht uur is de aannemer er. Een uur later heeft hij een kastje en het fornuis van de muur. Hij laat wat zien. Als je de spoelbak leeg laat lopen, komt er grote druk op de afvoerleiding achter de voorzetwand. Daar is een deel van open. Omdat de leiding horizontaal loopt, gaat het water door de druk het open deel in. Met grote golven stroomt het de leiding uit achter het fornuis. Dit is al jaren zo. Wij hebben het dus nooit gemerkt en de vorige bewoner waarschijnlijk ook niet. Vermoedelijk is het beton nu zo verzadigd van water, dat het doorlekt naar de onderburen. Aha. De Vrouw gaat even de deur uit. Ik haal geld om de monteur te betalen. Half één, als De Vrouw net weer thuis is, is hij klaar. Dat valt me honderd procent mee. Ik had verwacht dat hij zeker een dag, zo niet anderhalve dag bezig zou zijn. Blij, dus. We lunchen. Daarna boent De Vrouw de koelkast, de keukenkasten en de vloer; ik was af, reinig koelkast- en vriezerplanken, haal het balkon weer leeg en ruim de koelkast, vriezer en keukenkasten weer in. Afval naar buiten. Dan even zitten. Krant. Na vijf uur maak ik avondeten. Niet moeilijk: er waren nog wat restanten en er is wat spul uit de vriezer ontdooid. Vooraf erwtenpompoensoep (van wanneer?) en daarna gehaktballen met runderstoof (van maandag), gebakken aardappelen en spitskoolmandarijnsalade (van zaterdag). Afwas. Webstek. Lezen en luisteren.
Muziek vandaag: La Fenice (Keith Jarrett), Phoenix Rising (Deep Purple), Secrets & Lies (Jakko Jakszyk), Islands (The Flower Kings)

–

Dinsdag 3 november:
Nog redelijk geslapen ook. Koud is het niet echt als ik om zes uur mijn ronde hardloop. Lopen is wel zwaar, dat valt me de laatste twee weken op. Thuis aan het werk. Er ligt van alles, dus dat ga ik doen. Koffie met De Vrouw. De Vrouw gaat de deur uit. Om tien uur is De Zoon er. We rijden naar de werkplek in Arnhem om mijn bureaustoel, toetsenbord en documentstandaard (waarop ik mijn laptob zet) op te halen. Thuis koffie. Tegen half een is De Vrouw weer thuis en maken we lunch. Afwasje. Ik ga een ronde om het centrum wandelen. Dan weer aan het werk. Overleg, uitwerken en om vijf uur is het klaar. Krant. De Zoon is er om zes uur. De Vrouw serveert een nasi-achtige schotel van hamlap met Chinese kool (maar zonder nasi) en een salade. Toe is er ijs. De vriezer is bijna leeg; het laatste beetje kan straks bij de buren op bezoek. Afwas. De minister-president kondigt in een persconferentie aan dat de komende twee weken de lockdown strenger moet. Alleen naar buiten als het echt moet, zo min mogelijk reizen, alle theaters, bioscopen en bibliotheken dicht. Afval. Ik ruim de laatste keukenkastjes nog leeg en we brengen de inhoud van één vrieskastlade naar de buren. Dan is er even rust. Ik werk de webstek bij, lees en luister.
Muziek vandaag: Space For The Earth (Ozric Tentacles), Secrets & Lies (Jakko M. Jakszyk), het vierde plaatje uit de doos Shades 1968-1998 (Deep Purple), Live (Eddie Jobson)

–

Maandag 2 november:
Ik denk dat het fris is buiten, maar het is gewoon warm. Sta ik met mijn dikke winterjas en sjaal om bij de bushalte. Om half acht ben ik op de werkplek. Daar doe ik van alles, inhoudelijk maar ook contactueel. Veel uitwerkwerk, planwerk, enzovoorts. Tussen de middag wandel ik door veld en bos. In de middag nog weer verder. Half zes thuis. Bijkletsen en krant lezen en gewoon ouderwets lekker moe. De Vrouw serveert een mooie stoofpot van sucade met allerlei groenten en brood. Toe is er ijs; we willen de vriezer zo veel mogelijk leeg maken voor woensdagmorgen. Afwas. Webstek. Dan lezen en luisteren tot het bedtijd is.
Muziek vandaag: Islands (The Flower Kings), het derde plaatje uit de doos Shades 1968-1998 (Deep Purple)

–

Zondag 1 november:
Mijn ronde hard loop ik om kwart over zeven. Het gaat rustig en prettig. Thuis weer even terug in bed. Dan koffie met De Vrouw. We willen een tapijtje/vloerkleed kopen voor onder de bureaustoel die ik dinsdag van het werk ga ophalen en het liefst ga ik vanmiddag naar een tapijtzaak, maar online vind ik in de buurt niets geschikts, wel bij een webshop. Daar koop ik liever niet, maar vooruit: we bestellen een Perzisch tapijtje. Meer koffie met De Vrouw. De Zoon is er om kwart over twaalf. We feliciteren hem nogmaals met zijn verjaardag en delen cadeaus uit. Dan gaan we beneden bij de Turkse bakkerij een lunch bestellen. Broodjes döner en kipburger voor De Zoon en De Vrouw, börek met feta en een broodje met kaas en salade voor mij. Afwasje. Stofzuigen. Half drie gaat De Vrouw naar haar werk. Ik wach tot het buiten wat minder druilerig is en wandel dan een rondje buiten het centrum. Weer thuis zie ik een muziekdvd. Tussendoor warm ik de schotel van vrijdagavond op en eet die met het restant van de salade van gisteren. Afwasje. Webstek. Lezen en luisteren en om tien uur slaap ik.
Muziek vandaag: Munich 2016 (Keith Jarrett), Soil Festivities (Vangelis), het eerste plaatje uit de doos Shades 1968-1998 (Deep Purple), de dvd die mee kwam met Order Of Magnitude (Devin Townsend), The Royal Affair Tour – Live From Las Vegas (Yes), het tweede plaatje uit de doos Shades 1968-1998 (Deep Purple)

–

Zaterdag 31 oktober:
Tot zeven uur slaap ik. Niet aaneengesloten, met vlagen, maar toch. Vanmorgen wil ik op tijd mijn boodschappenronde doen. Dat lukt. Kwart over negen ben ik weer terug. De Vrouw gaat om half tien de deur uit om op de Neven te gaan passen. Half elf is de aannemer er om te kijken naar de lekkageverhelpklus. Woensdagmorgen om acht uur is hij er; het kost hem een dag werk en de kosten vallen heel erg mee. We zullen twee kleine kastjes en de koel-vriescombinatie leeg moeten halen. Allemaal zeer te overzien. De man is met vijf minuten weer weg. De Zoon is er om half een voor lunch. Hij is opgewekt en zit vol verhalen, altijd mooi. Afwasje. Dan trek ik vast een paar keukenkastjes deels leeg en doe ik de was. De Vrouw is er weer halverwege de middag. Eind van de middag maak ik avondeten. Eerst maak ik een salade van spitskool, mandarijn, rozijnen en kaki. Dan begin ik aan de hoofdschotel. Ik moet dat onderbreken, want Ank belt. Jazeker. Het gaat heel goed met haar, zelfs de revalidatiearts is onder de indruk van haar motivatie. Omdat het haar herstelproces helpt, gaat ze nu wel in de weekenden naar huis. Inmiddels loopt ze zonder stok. Trap op gaat zelfstandig, trap af nog niet. Ik hoor nog regelmatig woordvindproblemen en ze vertelt dat de volgorde van enkele dingen nog moeilijk is. We missen elkaar en we spreken af dat we elkaar vaker bellen. Ze wil haar verhaal graag kwijt, ook op papier, dus wie weet wat voor moois we samen kunnen maken. Na een half uur ga ik verder met de hoofdschotel van vanavond. Ik bak ui, paprika en pastinaak. Dan voeg ik Italiaanse kruiden toe, tomatenblokjes en rode bonen. Dit laat ik pruttelen en uiteindelijk bak ik lamsfilets. Het smaakt allemaal uitstekend en er blijft genoeg over voor De Vrouw om morgen mee te nemen naar haar werk. Afwas. Webstek, lezen en luisteren. Dan slapen.
Muziek vandaag: Tutu (Miles Davis), Who Needs Pyjama’s? (Deckchair Poets), Made In Japan (Deep Purple), The Red Planet (Rick Wakeman), Book Of Romance And Dust (Exit North)

Lotgenoten,

Afstand houden, dat zouden meer mensen moeten doen. Ik ken maar een paar mensen die ik graag dicht om me heen heb en begrijp niet zo goed waarom allerlei lui met honderden tegelijk in de nachtelijke uren dicht op elkaar gaan staan terwijl ze weten dat dit tegenwoordig niet zo’n slim idee is. Wat is dit nou weer voor kroegwijsheid? Dat komt zo: ik zat in de kroeg. Het café Welbespraakt, om precies te zijn. Of wacht. Ik zat helemaal niet in de kroeg, want de kroeg was gesloten. Lieve hemel, had ik te veel lachgas tot mij genomen of zo? Waar zat ik?

Ik zat gewoon thuis, net als de meerderheid van Nederland. Ik weet helemaal niet of de meerderheid van Nederland thuis zit. Ik zeg maar wat. Maar als ik de verhalen op het internet moet geloven, als ik af moet gaan op de commentaren onder de twitterberichten die er gevraagd en ongevraagd in mijn tijdlijn verschijnen, dan zit een groot deel van werkend Nederland nu thuis achter de laptop of tablet of computer of wat dan ook voor modern telecommunicatiemiddel. Of het waar is weet ik ook niet. Wat ik wel weet: het is hoog tijd voor een kroegverhaal. En ik weet dat het beter is om die verhalen op het internet en die commentaren op de twitterberichten die er gevraagd en ongevraagd in mijn tijdlijn verschijnen te negeren of te blokkeren.

‘Hoe gaat het?’ vroeg iemand, van gepaste afstand. Barst, het was Marcel of hoe heet die vogel.
‘Goed hoor,’ loog ik. Eigenlijk had ik gewoon door moeten lopen. ‘Het is middagpauze. Ik heb de hele ochtend thuis achter de laptop gezeten, want ik heb geen tablet.’
‘Moet je thuiswerken?’
‘Ik kán thuis werken,’ zei ik. ‘Sinds een jaar of twaalf heb ik een kantoorbaan. Dat lijkt saai, maar dat is het niet in mijn geval. Op mijn werkplek is het goed toeven. Ik doe heel veel verschillende klussen en ben op meerdere plekken in het gebouw in touw; het is erg afwisselend. Maar thuis lukt dat niet zo. Ik heb vanochtend twee online overleggen gehad, dik een uur zitten zwoegen op een of ander beleidsstuk en een intern nieuwsbericht geschreven. Dan móét ik er nu even uit. Dat deed ik trouwens ook toen ik nog wel naar kantoor ging: iedere dag minimaal een half uur naar buiten, struinen door bos en veld.’
‘Wat een luizenleven, zo te horen.’
‘En,’ vroeg ik, ‘wat heb jij vandaag al gedaan?
‘Gepist, gepoept, gevingerd, gebeft en geneukt,’ zei hij, terwijl hij mij triomfantelijk aankeek.
‘Nou, daar geloof ik nu eens helemaal geen ene fuck van.’
‘Oké, ik loog over dat poepen.’
‘Poepen is vrij plat Vlaams voor neuken. Ik heb je door, vriend.’ Zonder verder nog aandacht aan hem te schenken liep ik door.

Mijn wandeling door de druilerige straten voerde mij over het uitgaansplein. De cafés waren gesloten. Enerzijds was ik daar helemaal niet rouwig om. Ik kom al bijna zeven jaar nauwelijks meer in uitgaansgelegenheden. Redenen te over, maar daar ga ik u nu niet mee lastig vallen. Waar het op neerkomt is dat ik niet alleen op deze wereld ben en mijn lotgenoten hun verzetje in de kroeg van harte gun.

‘Hé Bas!’
Verroest, daar had je Marjolein. ‘Hé, hoi! Leuk jou te zien!’
Ze gebaarde een omhelzing met drie dikke zoenen. ‘Hoe gaat het met jou?’
‘Ik baal,’ zei ik.
‘Waarvan?’
‘Dat ik die omhelzing en drie dikke zoenen niet in het echt krijg.’ Marjolein zag er mooi uit, zo op gepaste afstand. Ik wist dat als ik dichterbij zou komen – voor een omhelzing en drie dikke zoenen, bijvoorbeeld – mijn indruk zou moeten bijstellen. Haar gezicht was overbepoederd en de mascara zeer zwaar aangezet. De lange blonde krullen die ze altijd had leken me nu nogal kunstmatig. Toch was haar lachje als vanouds. Vreemd is dat: ik leerde haar dertig jaar geleden kennen en toen was ze elf of zo. De afgelopen vijfentwintig jaren had ik haar niet gezien. Een paar maanden geleden kreeg ik plots een bericht op een van de weinige sociale media waar ik gebruik van maak. Marjolein? Ja, die kende ik nog wel. In mijn hoofd had ik nog altijd het beeld van dat vrolijke kind met de rode bril. Nu stond hier dan een veertiger voor mijn neus. Op gepaste afstand. Dat wel. ‘En met jou?’
‘Ja, heel goed,’ zei ze.
‘Begreep ik nou dat je hier in het centrum werkt? Bij die klerenwinkel?’
‘Ik ben nu store manager.’
‘Toe maar. Gaaf.’ Store manager. Magazijnbeheerder is dat toch? Stik met je stomme woorden. Jij niet alleen; de hele wereld. Wat las ik nou laatst op dat busje dat bij ons voor de deur geparkeerd stond? Gevelmanagement. Lees dit even goed, dat deed ik ook. Gevelmanagement. Ge-vel-ma-na-ge-ment. Moet ik het spellen? G-e-v-e-l-m-a-n-a-g-e-m-e-n-t. Het busje was van de glazenwasser.
‘Maar ik moet gaan.’
‘Natuurlijk,’ zei ik.
Ik kreeg nog een luchtkus en toen draaide ze zich om. Maar goed dat ik niet had gevraagd naar haar kinderen.

Hoop bedrijfspanden stonden er leeg in de winkelstraten. De huurprijzen zijn dan ook gigantisch; geen startende ondernemer die het zich kan veroorloven hier een zaak te beginnen. Laat maar lekker leeg staan en flink verpauperen. In godsnaam geen grote ketens terug, maar liever kleine zaakjes met een eigen karakter.

‘Op oorlogspad, Bas?’
Ik keek op uit mijn gepeins. Gut nee, hè. Olaf. ‘Gut nee, hè?’ zei ik. ‘Olaf.’
‘O?’
‘Kop dicht. Ik heb net inspiratie.’
‘O? Wat gaat het dit keer worden? Een kwatrijn? Een sonnet? Een ollebolleke?’

Op dat moment kwam er een oude dame met een rollator voorbij. Plots gaf Olaf haar een enorme slag tegen het mondmasker dat ze droeg.
‘Is dit een openbare binnenruimte?’ schreeuwde hij, terwijl het mensje wankelde en omviel. ‘Die mondkapjes werken niet! Er is geen pandemie! Het is een hoax! Allemaal zodat landverrader Hugo de Jonge de horeca om zeep kan helpen!’
Ik bedacht me niet. Voordat Olaf nog meer schade kon aanrichten, beukte ik hem met een welgemikte kopstoot tegen het plaveisel.
‘Waarom?’ vroeg Olaf. ‘Waarom doe je dat? Om inspiratie op te doen voor een van je gedichten?’
Ik hief mijn voet en stampte de hak van mijn mooie schoen hard in zijn smoel. ‘Ik ben geen dichter,’ siste ik.
‘Maar je hebt wel inspiratie?’
‘Neen.’
Ondertussen was er een kleine menigte om ons heen gaan staan. Niks geen anderhalve meter en ook geen enkel mondmasker op.
‘Hoog tijd,’ zei ik, terwijl ik mij een weg baande tussen de mensen door. ‘Hoog tijd.’ Ik was dat thuiswerken goed zat.
Wat een avonturen weer.

‘De kroegen moeten weer open,’ zei ik toen ik thuis kwam.
‘Jij?’ vroeg De Vrouw. ‘Maar jij komt toch nooit meer in de kroeg?’
‘Klopt. Maar mijn serie verhalen loopt vast.’

–
Apeldoorn, oktober 2020

Hier lees je ‘m op FOK!.

–

bazbo 0890: Miles Davis – Double Image – Rare Miles from the complete Bitches Brew sessions
Beetje weinig interessants bij de RSD2020-worp van vandaag. En het enige dat wel interessant was, bleek niet aanwezig in mijn plaatselijke platenwinkel. Dus nam ik deze mee. Volgens mij zat hij niet bij deze worp, maar bij een vorige. Het zijn overblijfsels van de sessies die Miles in 1969 hield waaruit zijn legendarische album Bitches Brew is voortgekomen. Deze overblijfsels doen niets onder voor de officiële plaat. En allerlei groten zijn van de partij: Dave Holland, Jack DeJohnette, Billy Cobham, John McLaughlin, Wayne Shorter, Keith Jarrett, Chick Corea, Herbie Hancock, Joe Zawinul. Wat een sterrenbezetting. Daartussendoor piept Miles zijn trompetpartijen als geen ander. Meeslepend spul, vind ik het. Toch maar eens meer verdiepen in Miles.

–

Vrijdag 30 oktober: De Zoon jarig
Ik feliciteer hem om zeven uur, als ik net wakker ben en op het punt sta de deur uit te gaan om een ronde hard te lopen. Dat lopen gaat wat moeizaam. Veel tegenwind, maar gelukkig wel droog. Thuis nog terug in bed. Koffie met De Vrouw. Krant. Ik fiets naar een supermarkt voor wat dingen. Meer koffie met De Vrouw. En lunch. Dan gaat De Vrouw naar het werk; ik fiets naar een andere supermarkt voor wat dingen. Thuis is er werk voor de webstek van Kunst-Zinnig-Brein. Eind van de middag maak ik avondeten. Eerst kook ik verse ravioli. Dan bak ik kastanjechampignons, bosui, paprika, pastinaak en spitskool. Ik roer daar wat amandelroom en kerrie doorheen en ten slotte ook de gekookte ravioli. Opeten. Ik heb twee porties gemaakt, dus wat overblijft is voor zondag (als De Vrouw weer werken is). Afwasje. Verder met de webstek van Kunst-Zinnig-Brein en die van mijzelve. Lezen, luisteren en om tien uur naar bed.
Muziek vandaag: Air Cut (Curved Air), Radio Wave Surfer (Holger Czukay), InGladAloneness (Dalis Car), On Track (Damanek), In Flight (Damanek), Bitches Brew (Miles Davis), Birth Of The Cool (Miles Davis), Live at the BBC Vol. One – In Session (Strawbs), Between A Breath And A Breath (Dyble Longdon)

–

Donderdag 29 oktober:
Zeven uur ben ik aan het werk. Er is van alles: paar overleggen en allerlei regelzaken. Eind van de ochtend koffie met De Vrouw en lunch en afwasje. Half twee loop ik de deur uit en pak ik een bus naar Epe. Ik ga op bezoek bij Robert, de kunstenaar van Kunst-Zinnig-Brein die zijn striptekeningen voor het magazine van de Kap af heeft. We praten over Kunst-Zinnig-Brein, over Ank, over zijn tekeningen en wat hij in de nabije toekomst nog gaat maken. Na een uurtje neem ik afscheid en ga ik weer terug. Thuis ben ik alleen; De Vrouw is inmiddels naar haar werk. Ik ga zelf ook nog even aan de slag, maar om vijf uur is het klaar. Avondeten maken is zo gedaan. Ik bak bosui, paprika en courgette, doe daar drie geklutste eieren overheen en leg er plakken kaas op. Even afdekken en klaar. Ik eet het op en daarna is er nog een restant salade van gisteren. Afwasje weer. Muziekdvd’tje, webstekken, lezen en luisteren en naar bed.
Muziek vandaag: Air Conditioning (Curved Air), Second Album (Curved Air), Phantasmagoria (Curved Air), Jazz Sabbath (Jazz Sabbath), Discovery (Electric Light Orchestra), Chicago ’78 (Frank Zappa)

–

Woensdag 28 oktober:
Het regent stort als ik om half zeven opsta. Een half uur later ga ik buiten een ronde hardlopen en is het droog. Lopen gaat niet gemakkelijk, maar aan het eind breekt de zon door. Koffie met De Vrouw. Halverwege de ochtend wandel ik naar de winkel. Erna lopen De Vrouw en ik het centrum in. In een winkel koop ik twee nieuwe sweatshirts en een vest. Meer koffie met De Vrouw, aansluitend lunch. Afwasje. Kwart voor twee log ik in op de werklaptob. Ik heb zelf een overleg moeten plannen op deze woensdagmiddag. Niet erg. Ik heb het overleg overigens zo georganiseerd, dat niemand door elkaar heen praat en iedereen echt moet wachten tot hij of zij de spreekbeurt krijgt. Dat is voor mij veel beter te volgen en het hele overleg verloopt hierdoor rustiger, geordender én doelmatiger. Half vijf is het weer klaar. Ik loop nog naar een supermarkt voor wat kleinigheden die ik niet in huis heb, daarna maak ik avondeten. Ik kook aardappelen, bataat, paarse en gele wortel, ui en palmkool. Ondertussen bak ik spekjes en maak ik een salade van bosui, rode kool, komkommer, tomaat, appel en kaki. De kookpan giet ik af en ik stoemp alles door elkaar, samen met de spekjes en wat amandelkookroom. Dan bak ik steaks bavette. Ik zet alles op tafel. We eten er goed van en er blijft voldoende over voor De Vrouw om morgen of overmorgen mee naar haar werk te nemen. Afwas. Webstek. Krant, lezen en luisteren.
Muziek vandaag: Exiles (David Cross), Starless Starlight (David Cross & Robert Fripp), Crossover (David Cross & Peter Banks), Playing In Tongues (Warren Cuccurullo), From The Witchwood (Strawbs), 5 (Soft Machine)

–

Dinsdag 27 oktober:
Nog voor zeven uur ben ik aan het werk. Vanmorgen allerlei overleg. Tussendoor is De Vrouw een griepprik halen en naar de fysio. Ik heb ondertussen ook overleg met de leidinggevende en we komen overeen, gezien de momenten van spanning de afgelopen tijd, dat ik de komende weken eens per week naar de werkplek toe ga. Daarnaast ga ik een goede bureaustoel en een groot toetsenbord lenen. Fijn. Koffie en verder werken. Lunch en afwasje. Dan wandel ik een rondje om het centrum heen. In de middag werk ik nog tweeënhalf uur verder. Half vijf is het wel klaar voor vandaag. Krant. De Zoon is er om zes uur. De Vrouw serveert kalfsgehaktballen in tomatensaus en een terrine van prei, pompoen, palmkool en ei uit de oven. Zeer smakelijk. Afwas. We zien een persmoment waarin de minister-president vertelt dat er nu geen verdere maatregelen komen (misschien volgende week) en dat we erop moeten rekenen dat de huidige maatregelen in ieder geval nog tot half december van kracht zijn. O. Webstek, lezen en luisteren.
Muziek vandaag: 4 Way Street (Crosby Stills Nash & Young), de vier plaatjes uit de doos CSN (Crosby Stills & Nash), The Big Picture (David Cross), Fate Outsmarts Desire (Kaprekar’s Constant)

–

Maandag 26 oktober:
Aan het werk om kwart voor zeven. Mijn ronde hardlopen ervoor ging goed, al was het zwaar. Niet erg. Ik werk eerst wat bij en zeg wat afspraken voor vanmorgen af. Kwart voor acht stappen we op de fiets en rijden we naar het ziekenhuis. (Winterjas aan, handschoenen.) De Vrouw is om half negen aan de beurt en om vijf over negen weten we – na een mammografie en echo: niets aan de hand. De onderhuidse bobbel is ‘gekneusd’ weefsel; de fysiotherapeut is iets te hardhandig geweest. We waren niet heel gespannen, maar nu toch wel opgelucht. Tien uur ben ik thuis weer aan het werk. En koffie. De Vrouw gaat om elf uur nog bloed laten prikken en aansluitend naar haar werk. Ik werk door, drink koffie en ga om half een lunchen. Na een piepkleine afwas wandel ik buiten een rondje. En weer aan het werk. Ik kan rustig van alles doen. Half vijf is het klaar. Wat voor Kunst-Zinnig-Brein en een stukje krant. Dan maak ik avondeten. Eerst spaghetti koken. Dan kastanjechampignons bakken, bosui, paprika. Rode pesto erdoorheen en de gekookte pasta. Ten slotte parmesan. Zeer goed. Afwasje en afval. Webstek. Lezen en luisteren. De Vrouw is er om half acht. Bijpraten. Meer lezen en luisteren en om tien uur maar weer slapen. Het gaat best goed.
Muziek vandaag: Unfaithful Music & Soundtrack Album (Elvis Costello), King Crimson Songbook Volume 2 (Crimson Jazz Trio), Live in Tokyo (The Crimson Project), Fourth (Soft Machine), Citizen (Billy Sherwood), Fool’s Mate (Peter Hammill), het vijfde en zesde plaatje (het derde concert) uit de set Halloween 81 (Frank Zappa)

–

Zondag 25 oktober:
Half zeven op. Vooruit, een uur terug. Koffie. Restje krant. Koffie met De Vrouw. We wandelen een rondje om en door het centrum. Als we thuis zijn, gaat het regenen. Meer koffie met De Vrouw. De Zoon is er om een uur voor lunch. Afwasje en stofzuigen. Auke is er even om nog een set mondmaskers op te halen. Ik lees en luister. Vijf uur ga ik avondeten maken. Ik kook spruiten. Ondertussen maak ik een salade van bosui, rode kool, komkommer, peer en blanke rozijnen. Ik bak spek, kipdijfilet, ui, paprika en courgette met wat tandoorikruiden. Dan roer ik er de gare spruiten doorheen en ten slotte bestrooi ik het alles met verkruimelde rocquefort. De boel smaakt goed en er blijft voldoende over voor De Vrouw om morgen op het werk te nuttigen. Afwas. Dan realiseer ik me dat het net zes uur is en al een tijdje donker. O ja. Webstek. Ik zie de laatste twee afleveringen van de serie In het spoor van Hemingway (Michael Palin). Nog wat lezen en luisteren en op tijd ga ik naar bed.
Muziek vandaag: Mixing Colors (Brian Eno & Roger Eno), Het Land Is Moe (Corrie en de Grote Brokken), The Unreasonable Silence (Cosmograf), The Hay-Man Dreams (Cosmograf), Veronica (Elvis Costello), Mighty As A Rose (Elvis Costello), The Sea Within (The Sea Within), Sleepwaling (Marjana Semkina)

–

Zaterdag 24 oktober:
Zwaar is mijn ronde lopen. Ik ben om kwart voor zeven op straat en gaat niet soepel. Toch red ik het. Om acht uur ben ik op de markt voor groente en fruit. Daarna ga ik naar de slager en super (ik laat dat bio- voortaan weg). Op de terugweg doe ik de plaatselijke platenwinkel aan. Het is de derde Record Store Day van dit jaar en ook al zijn de items die ik graag wilde aanschaffen er niet, toch koop ik iets. Met Double Image – Rare Miles from the Bitches Brew sessions (Miles Davis) kom ik thuis. Koffie met De Vrouw. We doen huishoudelijks (was, plee boenen) en drinken meer koffie. De Zoon is er om half een voor lunch. Afwasje in een dichte spoelbak. De Vrouw gaat even naar buiten; ik lees de krant. Halverwege de middag ga ik ook een stukje lopen. Ik wandel een ronde buiten het centrum, want voor mijn gevoel is het in en vlak rond het centrum heel erg druk. Als ik na een uurtje terug kom, miezert het. Ik maak avondeten. Het restant van de salade van gisteren vul ik aan met komkommer en radijs. Dan bak ik aardappelpartjes en lamsshoarma. We eten het weer op. Je zou er ook iets anders mee kunnen doen, maar wij kiezen ervoor om het op te eten. Afwas in de aangepaste spoelbak: een plastic krat past precies in de spoelbak. Webstek. Dan zie ik twee afleveringen uit de serie In het spoor van Hemingway (Michael Palin). Nog iets lezen en luisteren en iets voor half elf is het gedaan voor vandaag. Lange nacht vannacht, want de klok gaat een uur terug.
Muziek vandaag: Double Image – Rare Miles from the Bitches Brew sessions (Miles Davis), When Everything Was Magical (The Last Wave), Kado Uit De Hel (Corrie en de Grote Brokken), From Silence To Somewhere (Wobbler), Died In The Wool (David Sylvian)

–

Vrijdag 23 oktober:
De Vrouw staat om zes uur op. Ik niet heel veel later. Om kwart voor zeven ben ik aan het werk. De Vrouw gaat om half acht de deur uit. In alle rust voer ik veel (achterstallige) werkzaamheden uit. Tussendoor koffie en wat pauze. Nog voor een uur lunch ik. Afwasje. Dan wandel ik naar buiten, langs het kanaal en door de zon naar een supermarkt en weer terug. De Vrouw is thuis; ze vertelt dat ze maandagmorgen naar het ziekenhuis kan voor een mammografie, een echo en zo nodig een punctie. Spannend weer. Thuis nog doorwerken en kwart over vier sluit ik af. Krant. Avondeten maken. Eerst leg ik kippendrumsticks in de oven. Dan maak ik een salade van bosui, radijs, rode kool, komkommer en kerstomaat. Ten slotte bak ik kastanjechampignons, bosui en courgette. We eten het op en het smaakt nog ook (laat dat nou net de bedoeling wezen). Afwas. Webstek. Lezen en luisteren tot het bedtijd is.
Muziek vandaag: Sea Airs (Rick Wakeman), Raise The Dead – Live From Wacken (Alice Cooper), Corrie en de Grote Brokken (Corrie en de Grote Brokken), Sleepwalkers (David Sylvian), Oté Maloya – The Birth Of Electric Maloya On Réunion Island 1975-1986 (allerlei), Frankfurt ’86 (Allan Holdsworth), het derde en vierde plaatje (het tweede concert) uit de doos Halloween 81 (Frank Zappa), Alone Together (Rikard Sjöblom’s Gungfly)

–

Donderdag 22 oktober:
Het is gewoon warm als ik mijn ronde hardloop. Toch, door tegenwind en een heel vol hoofd moet ik een wandelpauze houden op driekwart van de route. Zeven uur ben ik aan het werk. Er ligt weer van alles te doen en dat doe ik. Ook allerlei overleg. Om tien uur wandel ik naar de biowinkel en daarna nog meer overleg en dergelijke. De Vrouw is vanmorgen naar de huisarts geweest om advies te krijgen over een onderhuidse plek bij haar oksel. Is het een verdikking in de pees, verhard littekenweefsel of wat anders? Ze mag afspraken gaan maken voor bloedonderzoek en een echo. Als dat maar niet als dat maar niet. We lunchen. Klein afwasje en weer verder werken. Half vijf vind ik het klaar voor vandaag; morgen verder. Krant. Dan maak ik avondeten. Ik bak rode ui, pompoen en palmkool, voeg ietwat bouillon toe en laat het vijfentwintig minuten smoren. Ook bak ik runderschnitzels. Ik zet het restantje salade van gisteren op tafel. Ten slotte strook ik kruimels roquefort over de pompoenpalmkoolschotel en we eten alles op. Afwas. Ik bel Onze Vader. Met hem gaat het goed; hij zit weer vol verhalen, terwijl hij zegt dat hij nergens komt en niets meemaakt. Ik werk de webstek bij, lees en luister en ga op tijd weer slapen.
Muziek vandaag: alle vier plaatjes uit de doos The Life And Crimes Of Alice Cooper (Alice Cooper), Third (Soft Machine),

–

Woensdag 21 oktober:
Ik ben wakker en op om half zeven. Koffie en lezen. De Vrouw gaat om half negen naar haar werk. Ik doe allerlei. Vanmorgen zou er een een lekkagedetectiebedrijf komen om de lekkage te detecteren, maar eind van de ochtend is er nog niemand. Pas begin van de middag staat er een busje voor de deur. Heel veel onderzoek, waaronder afvoeren doorkijken, waterdruk meten. Aanvankelijk lijkt het een probleem met de kitranden in de douchecabine (terwijl de lekkage in de keuken van de onderbuurvrouw zit). Uiteindelijk, na alle afvoeren door laten lopen met een kleurstof blijkt het in de afvoer van de keuken te zitten, inderdaad onder de koelkast. Nou, fijn. Ik eet snel iets, heb contact met onze keukenleverancier over eventuele garantie en ga dan naar buiten. Als ik bij de biowinkel kom, blijkt die gesloten vandaag. Nou ja! Morgen een nieuwe poging. Bij een andere winkel koop ik wel een afwasteil, zodat ik de keukenafvoer voorlopig niet hoef te gebruiken. De rest van de middag gaat kapot aan telefoontjes met de monteur, het keukenbedrijf, een nieuwe aannemer en de verzekeringsadviseur. De Vrouw is al om half vijf terug. Krant. Ik maak avondeten. Eerst een salade van bosui, rode kool, komkommer en rozijnen. Dan een chili van rode ui, bleekselderij, peper, paprika en rode bonen. Ten slotte bak ik steaks d’avignon. We eten het op. Afwassen in het teiltje. Webstek. Ik bel de nieuwe aannemer weer voor een afspraak. Hij komt zaterdag 31 oktober kijken (om een begroting te maken, zodat we die kunnen overleggen met de verzekeringsman) en gaat ons dan inplannen. Ik zie de laatste afleveringen van De cirkel rond (Michael Palin), lees en luister nog wat en ga dan slapen.
Muziek vandaag: The Prodigal Son (Ry Cooder), Acoustic Performance Radio Ranch 12-12-1972 (Ry Cooder), School’s Out (Alice Cooper), From The Inside (Alice Cooper), Manafon (David Sylvian), Silhouettes (Klaus Schulze)

–

Dinsdag 20 oktober:
Mijn ronde hardlopen gaat ondanks koude en tegenwind weer redelijk snel. Vandaag het wintertenue aan. Nog voor zeven uur ben ik aan het werk. Allerlei overleg en koffie en gedoe tussendoor. Begin van de middag lunchen we. Ik doe een afwasje en ga dan een klein rondje buiten het centrum door de lichte regen wandelen. In de middag weer verder. Vijf uur is het weer mooi geweest. Krant. De Zoon is er om zes uur en De Vrouw serveert een goede bamisoep. Afwas. Webstek. Dan zie ik nog twee afleveringen van de serie De cirkel rond (Michael Palin), lees en luister ik nog heel even voordat ik om tien uur naar bed ga.
Muziek vandaag: I, Flathead (The Songs Of Kash Buk And The Clowns) (Ry Cooder), Pull Up Some Dust And Sit Down (Ry Cooder), Election Special (Ry Cooder), het tweede en derde plaatje van Meat Light (Frank Zappa), Love Is (Steve Howe), World Citizen (David Sylvian & Ryuichi Sakamoto), Sleepwalking (Marjana Semkina)

–

Maandag 19 oktober:
Ik heb de werklaptob open iets voor zeven uur en ga aan de slag. Koffie met De Vrouw. Schoonmaakster is in huis. De Vrouw gaat om half elf naar het werk. Meer koffie. Ik heb een overleg en na een uur lunch ik eenvoudig. Klein afwasje en een klein rondje buiten. Dan verder werken. Half vijf is het klaar. Krant. Ik maak avondeten voor mijzelve: kastanjechampignons bakken, paprika, bosui, courgette, restant rodelinzenpasta erdoorheen, rode pesto en een restje amandelroom. Dit alles schep ik in een bord en dan gaat er een boel geraspte kaas eroverheen. Smaakt voortreffelijk. Afwasje. Webstek. Dan lezen en luisteren. De Vrouw is pas terug om half tien. Bijpraten en om tien uur weer slapen.
Muziek vandaag: Johnny Handsome (Ry Cooder), Tresspass (Ry Cooder), Chávez Ravine (Ry Cooder), My Name Is Buddy (Ry Cooder), Empath (Devin Townsend), het eerste plaatje van Meat Light (Frank Zappa), Live at WOMAD 1985 (Nusrat Fateh Ali Khan and Party), de eerste twee plaatjes (het eerste concert) uit de doos Halloween 81 (Frank Zappa), Just A Collection Of Antiques And Curios (Strawbs)

–

Zondag 18 oktober:
Door mist en koude loop ik om kwart voor zeven mijn ronde hard. Wel snel. Thuis nog terug in bed. Koffie met De Vrouw. Half elf stappen we op de fiets en rijden naar de Neef die vandaag drie jaar oud wordt. Hij krijgt van zijn ooms en tantes een Spidermanpak, dat hij gelijk aantrekt. Er is taart, koffie en plezier. Na anderhalf uur gaan we weer. De Zoon is er iets na enen voor lunch. Afwasje. De Vrouw en ik wandelen even het centrum in voor wat kleinigheden (handschoenen, sokken). Thuis wat lezen. Half zes ga ik avondeten maken. Ik vul de salade van gisteren nog heel iets aan, maak een groentecurry van rode ui, paprika, courgette en zoete aardappel en daarnaast bak ik kogelbiefstukken. We eten het meeste op en tafelen na. Afwas. Webstek. Ik zie twee afleveringen van De cirkel rond (Michael Palin). Dan nog even iets lezen en luisteren en op de gebruikelijke tijd lig ik in bed.
Muziek vandaag: The Long Riders (Ry Cooder), Paris, Texas (Ry Cooder), Alamo Bay (Ry Cooder), Crossroads (Ry Cooder), It Is And It Isn’t (Gordon Haskell), Jet Lag (PFM), Blue City (Ry Cooder)

–

Zaterdag 17 oktober:
Half zeven uit bed. Anderhalf uur later wandel ik naar de markt voor groente, fruit en vis. Daarna naar de bioslager en biowinkel. Half tien weer terug. Koffie met De Vrouw. Allerlei huishoudelijks. Meer koffie met De Vrouw. De Zoon is er om half een voor lunch. Afwasje. Krant. Ik wandel een rondje om het centrum, want in het centrum zelf is het me veel te druk. Krant verder. Na vijven maak ik avondeten. Eerst een knoflookyoghurtmayosaus, dan een restant salade van gisteren aanvullen met bosui, komkommer en tomaat en vervolgens bak ik aardappelen en shoarma. We eten het (bijna) op. Afwas. Stukje krant verder. Dan zie ik weer twee afleveringen van de dvddoos De cirkel rond (Michael Palin). Ik lees en luister nog iets en wat na tien uur ga ik te bed.
Muziek vandaag: Rising Sons featuring Taj Mahal and Ry Cooder (Rising Sons), Music By Ry Cooder (Ry Cooder), The Soundtracks – The Border/Alamo Bay (Ry Cooder), From This Place (Pat Metheny), The Soft Machine Volume Two (Soft Machine), Dragonfly (Strawbs)

Ik weet niet of ik moet lachen of huilen.

(Of ik er wel een heb, vroeg ik me het laatste jaar af. Ik zal heus geen mensen bewust pijn doen, fysiek of emotioneel. Zo zit ik niet in elkaar. Jatten zit ook niet in mijn aard. Met vriendelijkheid kom ik altijd een heel eind. Maar als iemand iets vertelt over iets ergs wat hem of haar is overkomen, dan doe ik op dat moment of ik zeer begaan ben, maar ik ben het ook snel vergeten. Tuurlijk, er zijn mensen echt belangrijk voor me. De Vrouw, De Zoon, maar dan houdt het wel ongeveer op. Ik betrap me er soms op dat ik zeer onverschillig kan zijn en dan vraag ik me dus af of ik er wel een heb.)

Ik weet niet of ik moet lachen of huilen.
Daar zit ze. Staan kan ze niet meer. Laat staan op die eeuwige naaldhakken van d’r. Het is voornamelijk haar linkerbeen dat haar voortbeweegt. Sinds enige tijd is zit er ook weer wat beweging in haar rechterbeen, maar nog onvoldoende om het linkerbeen te assisteren. Haar rechterhand ligt onbeweeglijk op een plank op haar rolstoel.
Ze komt dichterbij. Ik sta op, maar toren zo een heel stuk boven haar uit. Dat wil ik niet. Ik wil haar recht in de ogen kijken, dus ga ik weer zitten.
‘Wat vind ik het ontzettend fijn om jou te zien,’ zeg ik. Meer komt er niet over mijn lippen.
Ze strekt haar linkerarm uit en legt haar hand open op tafel. Ik kan niet anders en pak haar hand. Ook al mag het nu niet; we moeten afstand houden. Even knijpt ze. Ze kijkt me aan. Ik ben blij dat ik bij haar ben nu.

Sinds een jaar of vijf trekken we intensief met elkaar op. Iets met vrijwilligerswerk. Zij is een aanjager, een spil, iemand die zich enthousiast in allerlei projecten en samenwerkingen stort. Ik ben haar vraagbaak, haar spiegel, haar rust, haar rem, haar (excusez le mot horrible) ‘sparring partner’ en doe allerlei dingen voor haar op de achtergrond. We vullen elkaar aan, zo verschillend als we ieder zijn, zo veel brengt het ons. We kunnen het gewoon goed met elkaar vinden, ook buiten het vrijwilligerswerk om. We werden vrienden en tijdens gezellige avonden en etentjes bleken onze partners ook goed met elkaar op te kunnen schieten.

Haar gezicht lijkt op het hare, maar sommige gelaatstrekken zie ik niet meer. Ze ziet er verzorgd uit, dat vindt ze belangrijk. Haar rode leesbril met het koordje staat karakteristiek op haar hoofd. Zijn haar haren nu witter dan een tijdje geleden? Her en der de rimpels die haar zo eigen zijn. Onlangs werd ze eenenzeventig. Op sommige plekken lijkt de huid in haar gezicht juist gladder. Ze is het, maar ze is het ook een beetje niet.

Achtentwintig augustus. Haar man belt. Haar man belt me nooit. Hij vertelt het verhaal. Ze kan niets meer, lijkt wel een kasplant. Haar hele rechterzijde is verlamd, ze kan geheel niet praten. Vanmorgen bij het ontbijt liet ze haar mes uit haar rechterhand vallen. Daarna viel ze zelf. Ambulance, ziekenhuis. Een bloeding in haar hoofd. ‘Het is goed mis.’
Zij kan niets, niemand kan iets. De machteloosheid is groot. Het verdriet ook. Afwachten. Afwachten.
In de dagen en weken erna komt af en toe bericht hoe het gaat. Ze herkent haar man, haar kinderen, haar kleinkinderen. Verder wil ze niemand zien. Ze gaat van het ziekenhuis naar een ander ziekenhuis en daarna naar een revalidatiecentrum. Praten gaat ze, maar moeizaam. Er komt een rolstoel. En dagen propvol therapie. Dat vraagt alle aandacht, dus verder wil ze geen bezoek ontvangen.
Een paar weken later. Haar man belt opnieuw. ‘Ze wil haar kringetje wat uitbreiden. Jij bent een van de eersten die ze noemt.’

Iemand van de verzorging komt met een kar langs. ‘Wilt u iets drinken?’
‘Ja,’ zegt ze, ‘doe maar. Doe maar van dat…’ En dan valt ze stil. ‘Van dat ene, dat … gut, hoe heet dat nou, dat …’ Ze kijkt mij aan en zegt: ‘Het gaat ‘m niet worden.’
‘Yogi?’ vraagt de dame van de verzorging.
‘Yogi,’ herhaalt ze.
‘Ik zet het hier op tafel. Wacht, dan doe ik er even wat verdikkingsmiddel in.’
Slikproblemen.
‘Alsjeblieft. Even laten staan, hè?’ De dame van de verzorging duwt haar kar weer verder.
‘Dank je wel.’ Ze pakt het glas, wil het naar haar mond brengen en zet het dan weer voor haar neer op tafel.
‘Hoe gaat het met eten?’ vraag ik. ‘Kunnen ze hier een beetje koken?’
‘Ik eet goed, maar ik krijg wel alles gemalen.’
Ze strekt haar arm weer en wil het glas pakken. Ze stoot het om. De dikke drab loopt over tafel. ‘Och jee,’ zegt ze kalm en begint te lachen.
Ik sta op, trek haar rolstoel een stukje naar achteren. ‘Wacht, dan haal ik een doekje.’
Eerst poets ik haar hand op haar plankje, dan haar broekspijp en sportschoen. Ik ben dichtbij haar, zie hoe klein ze eigenlijk is en hoe kwetsbaar.
Ze pakt mijn arm en zegt: ‘Het is als vanouds. Je bent mijn steun en toeverlaat. Mooi, hè?’ Dan lacht ze.
Ik ook.

Ze laat foto’s zien van twee mensen. ‘Met die twee heb ik iets bijzonders.’
Ik vertel dat ik ze help nu zij is uitgevallen.
‘Dat is mooi,’ zegt ze. ‘Dank je dat je dat wilt doen.’
Ze betekent zo veel voor zovelen.

Ik herken de dingen die ze zegt. Het is of ik de oude Haar hoor die hier praat. Met die zo typische woordkeuze, die zo typerende zinsnedes, die positiviteit in alles wat ze over een ander zegt. ‘Ik ben begonnen aan mijn tweede leven,’ zegt ze over zichzelf. ‘Daarom wil ik alles doen om te leren en te ontdekken.’
Niet alles lukt. Soms zegt ze de verkeerde dingen. Ze weet de volgorde van dingen niet meer.
‘Dan wil ik tanden poetsen,’ legt ze uit. ‘Hier staat dan het glas water, daar is de hoe-heet-dat-ding-ook-weer en hier heb ik dan de dat-andere.’ Ze kijkt me hoopvol aan.
‘Tandenborstel?’
‘Precies. En daar dus dat-andere.’
‘De tandpasta?’
‘Ja. En dan wil ik iets met het een met het andere doen, maar dan weet ik het gewoon niet.’

We praten verder en verder. Het is vertrouwd en tegelijkertijd klopt er allemaal geen bal van. Zij moet hier niet zijn. Ze moet midden in het leven staan, zoals altijd, zoals het hoort. Ik zie hoe veel er niet meer is, maar merk ook hoe veel er van haar oude zijn er nog steeds is. Ze is het en ze is het niet.
En ik? Ik mag bij haar zijn, voel me bevoorrecht.

Na een uur is ze vermoeid en komt ze nog moeilijker uit haar woorden.
Ik zeg dat ik moet gaan. ‘Maar als je behoefte hebt, als je even wilt kletsen of een ommetje maken buiten, al is het maar voor tien minuten, laat het me weten.’
‘Dat zal ik doen. Ik kan zelf niet bellen.’
Het afscheid duurt lang, zoals altijd. Ze pakt mijn hand en trekt me naar zich toe. Diezelfde linkerarm slaat ze om mijn hals. Ik houd het kleine mens even vast, kus haar wang, laat haar los, zwaai en loop het gebouw uit.
Het regent licht.

En dan, dan realiseer ik mij plotseling dat ze me zo dierbaar is en dat ik van haar houd. Met of zonder kapotte hersenen. Ik weet niet of ik moet lachen of huilen en dus doe ik allebei tegelijk. En ik weet ook: een geweten, ik heb er een.
Buiten huil ik van blijdschap.

–
Apeldoorn, oktober 2020

Hier lees je ‘m op FOK!.

–

Vrijdag 16 oktober:
Ik begin mijn ronde hardlopen om zeven uur en omdat ik zo snel ga – het is koud – ben ik binnen een half uur terug. Thuis rustig op gang komen. Koffie met De Vrouw. Ik ontdooi de diepvries en maak hem schoon. Meer koffie met De Vrouw. En lunch. Afwasje. Ik wandel naar buiten om het groentepakket op te halen. IJsvogel in het Amaliapark! Thuis lezen. Bob belt. Het gaat heel goed met Ank, inderdaad een verbazingwekkende vooruitgang. Ondertussen loopt ze de trap op en af. Wat een veerkracht. Door coronaregels mogen er nu nog slechts twee vaste mensen bij haar op bezoek, maar zo snel mogelijk komt er een tablet waarmee ze kan beeldbellen naar de mensen uit haar huidige kleine kringetje. Daar kijk ik naar uit. Eind van de middag maak ik avondeten. Eerst een ferme sla van bosui, rode kool, komkommer en ananas. Tussendoor kook ik rodelinzenpasta. Dan een saus van ui, bosui, paprika, courgette en gepelde tomaten. Dan roer ik daar de pasta doorheen. Ik heb ook een soort gehaktrollen in een plakje spek gebakken. We eten het allemaal op en het smaakt nog ook. Afwas. Webstek. Ik zie een deel van de dvd De cirkel rond (Michael Palin); het boek heb ik vanmorgen uitgelezen. Dan nog wat verder lezen en luisteren en iets na tien uur is vrijdag zestien oktober ook weer voorbij. Niet heel spannend.
Muziek vandaag: Borderline (Ry Cooder), The Slide Area (Ry Cooder), Get Rhythm (Ry Cooder), Get Rhythm (cd single) (Ry Cooder), Disques Debs International – Volume 1 – An Island Story: Biguine, Afro Latin & Musique Antillaise 1960-1972 (allerlei), het eerste plaatje van Camphor (David Sylvian), Chocolate Kings (PFM), Between A Breath And A Breath (Dyble Longdon)

–

Donderdag 15 oktober:
Ik ben om kwart voor zeven aan het werk. Koffie met De Vrouw rond negen uur. Wat overlegjes. Meer koffie met De Vrouw. En lunch. Afwasje. Ik wandel een rondje buiten het centrum. De Vrouw gaat naar haar werk. Ik werk nog een uur of twee verder en krijg veel af. Half vijf klaar. Krant. Ik maak avondeten. Spaghetti koken, kastanjechampignons bakken, bosui erbij, paprika en courgette, dan pasta erdoorheen plus groene pesto. Parmesan eroverheen. Opeten. Afwasje. Webstek, lezen en luisteren. Tien uur maar weer slapen. Wat een avonturen, weer.
Muziek vandaag: Chicken Skin Music (Ry Cooder), Show Time (Ry Cooder), Jazz (Ry Cooder), Bop Till You Drop (Ry Cooder), Zappatite – Frank Zappa’s Tastiest Tracks (Frank Zappa), Abolition Of The Royal Familia (Orb), Vive (Annie Barbazza), Live At The Baked Potato (Soft Machine), The Soft Machine (The Soft Machine), Live At The Royal Albert Hall (Snarky Puppy), het tweede plaatje van Camphor (David Sylvian)

–

Woensdag 14 oktober:
Iets voor zeven uur loop ik een ronde hard. Het is koud, heel koud, maar lopen gaat lekker. Doodstil op straat, ook vreemd. De Vrouw gaat om half negen naar haar werk. Ik lees, drink koffie en wandel rond half elf naar de biowinkel. Thuis nog meer koffie. En lunch. En afwas. En pleepoetsen. Dan even naar buiten de zon in. Ik wandel een rondje om en door het centrum. Thuis nog even lezen. Rond vijf uur ga ik avondeten maken. Eerst prepareer ik een salade van bosui, bleekselderij, rode kool, komkommer en ananas. Dan bak ik kastanjechampignons, stukjes runderchipolata, ui, paarse waspeen en risottorijst. Bouillon eroverheen en vijfentwintig minuten laten pruttelen. De Vrouw is er rond half zes weer. Ik roer parmesan door de risotto en zet hem naast de salade op tafel. We eten de risotto op, want hij smaakt zeer goed. Afwasje en afval. Webstek, lezen en luisteren en dan ga ik twee uur voor middernacht weer naar bed.
Muziek vandaag: Ry Cooder (Ry Cooder), Into The Purple Valley (Ry Cooder), Boomer’s Story (Ry Cooder), Paradise And Lunch (Ry Cooder), At The Edge Of Light (Steve Hackett), Shockwave Supernova (Joe Satriani), Far From Home (Traffic), Now We Have Light (Sanguin Hum), The World Became The World (PFM)

–

Dinsdag 13 oktober:
Zes uur. Drie kwartier later aan het werk. Vanmorgen volle bak met overleggen. De Vrouw gaat halverwege de ochtend naar buiten voor een boodschap. Ik lunch na half een en ga dan een rondje lopen om en door het centrum. En weer verder aan het werk. Vijf uur is het klaar. Krant. De Zoon is er om zes uur. De Vrouw serveert stroganoffburgers met een stoemp van aardappel, palmkool en spak. Ook heeft ze het restant salade van gisteren aangevuld met kerstomaat en doperwt. Het smaakt. Met De Zoon gaat het goed. Afwas. We zien de persconferentie waarin de minister-president en zijn knecht strenge maatregelen aankondigen voor in ieder geval de komende vier weken. Vanaf morgenavond is de horeca weer dicht, kunnen we zo min mogelijk reizen en met weinig mensen samen zijn. Dit alles om het toch weer oprukkende virus terug te dringen en te voorkomen dat er meer mensen opgenomen in de ziekenhuizen en dat de reguliere zorg stil komt te liggen. Niet leuk, maar we doen wat we moeten doen. Een 88-jarige buurvrouw is er even om advies te vragen of ze haar auto moet laten keuren of dat ze ‘m beter even uit de verzekering kan halen. Dat vraagt ze ons. Ze vertelt er ook haar halve oorlogsverleden bij. Amusant. De laatste anderhalf uur van vandaag werk ik de webstek bij, lees en luister ik en dan ga ik om tien uur weer naar bed.
Muziek vandaag: Continuum I – The Continuum Recylings Volume I (Continuum – Steven Wilson & Dirk Serries), Continuum II – The Continuum Recylings Volume II (Continuum – Steven Wilson & Dirk Serries), We Like It Here (Snarky Puppy), Tascam Tapes (DeWolff)

–

Maandag 12 oktober:
Het is opnieuw koud als ik om kwart voor zes mijn ronde hardloop. Gelukkig loop ik hard, dus merk ik er niet veel van. Nog voor zeven uur heb ik de werklaptob open en ben ik aan de slag. Het is niet eens heel druk en ik kan in alle rust van alles doen en inhalen. Koffie met De Vrouw. Meer koffie met De Vrouw. Lunch met De Vrouw. Afwasje. Ik wandel een rondje langs het kanaal. En weer verder. Vijf uur is het klaar en doe ik de werklaptob weer dicht. Krant. Dan maak ik avondeten. Eerst een fikse salade van bosui, bleekselderij, gele waspeen, rode kool, komkommer en rozijnen. Dan bak ik kastanjechampignons, ui, paprika, peper en courgette met Italiaanse kruiden. Ten slotte bak ik lamsfiletlappen. We eten – met uitzondering van de salade – de pannen leeg. Smakelijk. Afwasje. Dan webstek, lezen en luisteren. Gebruikelijke tijd ga ik slapen.
Muziek vandaag: Face Value (Phil Collins), But Seriously … (Phil Collins), Serious Hits … Live! (Phil Collins), Valentyne Suite (Colosseum), First Utterance (Comus), Collezione (Paolo Conte), het vijfde en zesde plaatje (het derde concert) uit de doos Halloween 81 (Frank Zappa), Photos Of Ghosts (PFM)

–

Zondag 11 oktober:
Ik ben op om kwart over zeven. Redelijk goed geslapen, paar keer wakker geweest. Koffie. Webstek. Lezen en luisteren. Koffie met De Vrouw. Huishoudelijks. Meer koffie met De Vrouw. De Zoon is er om kwart voor een voor lunch. Afwas. Was. Stofzuig. Ik heb appcontact met Bob en hij vraagt of ik vanmiddag weer even bij Ank op bezoek kan. Jazeker. De Vrouw gaat om twee uur weer naar het werk. Even na drie uur ben ik bij Ank. Ik schrik. Alsof er een metamorfose heeft plaatsgevonden. Ze vertelt dat ze gisteren een dagje naar huis is geweest en in en om huis zich heeft weten te redden zonder rolstoel maar met driepoot. Slikproblemen zijn weg. Haar rechterarm beweegt ze ook steeds meer, al kan ze (nog) geen kracht zetten met haar hand of er iets mee vastpakken. Ook heeft ze nog moeite met lezen en is er nog sprake van apraxie, al wordt ook dat minder. Ze vertelt in alle rust haar verhaal zonder al te veel naar woorden te zoeken. In haar gezicht zie ik veel minder dat ‘vlakke’, maar juist weer die zo typerende Ankmimiek. Het is of ik met de oude Ank zit te praten. Ik word er zielsblij van. We praten als vanouds, ook over Kunst-Zinnig-Brein, en ik vertel haar dat ik haar daarin enorm mis. Ze wil erover mee blijven denken. Bij het afscheid neem ik nog een foto. (Thuis zal ik de foto bekijken en met tranen in mijn ogen vaststellen: ‘Jezus. Dat is Ank.’) Half zes ben ik thuis. Ik maak eten: het laatste restje van de preivenkelbleekselderijsoep warm en eet ik op. Miniafwas. Ondertussen bekijk ik ook een muziekdvd. Dan werk ik de webstek bij, lees en luister ik nog iets en voor tien uur ga ik slapen.
Muziek vandaag: Sounds Of Passion (Coda), Smiling Phases (Traffic), Their First LP (The Spencer Davis Group), de dvd die mee kwam met Selling England By The Pound & Spectral Mornings – Live At Hammersmith (Steve Hackett), The Good Son vs. The Only Daughter – The Blemish Remixes (David Sylvian)

–

Zaterdag 10 oktober:
Belachelijk. Ik heb de wekker gezet. Kwart voor zes loop ik mijn ronde hard. Het is fiks koud, maar ik loop snel. Het gaat goed, al maak ik mijn hoofd niet erg leeg. Kwart voor acht is de loodgieter er. Hij kijkt van alles na, controleert de druk op de waterleiding. Die is prima. Hij kan niets vinden; de lekkage zou bij ons vandaan kunnen komen, maar voor hetzelfde geld ook niet. Hij adviseert een gespecialiseerd lekdetectiebedrijf. Lekker dan, daar had ik hem voor gevraagd. Nou ja. De beheerder van de VvE gaat bij de verzekering navragen en licht de eigenaar van de woning hieronder in. Een uur later dan gebruikelijk op zaterdag loop ik naar de markt voor fruit en groente. Daarna naar de bioslager en biowinkel. Het is zonnig, maar echt fris op straat. Tien graadjes, maar door de wind voelt het veel kouder aan. Koffie met De Vrouw. Allerlei huishoudelijks (was, plee, planten). Meer koffie met De Vrouw. De Zoon is er om half een voor lunch. Afwasje. Ik maak een overzicht en een plan met een voorstel voor de komende tijd voor Kunst-Zinnig-Brein en stuur dat naar de vrijwilligers en een betrokken kunstenaar. De Vrouw gaat om half drie naar haar werk. Ik zie een muziekdvd en eet rond half zeven twee borden uit de pan met venkelpreibleekselderijsoep. Afwasje van niks. Webstek, lezen en luisteren. De Vrouw is er om tien uur. Even bijpraten en om half elf lig ik in bed.
Muziek vandaag: Country Airs (Rick Wakeman), Live (Joe Cocker), de dvd die mee kwam met Live At The Roundhouse (Nick Mason’s Saucerful Of Secrets), Worlds Of Yesterday (Moonshot), Alone Together (Rikard Sjöblom’s Gungfly), Thousand Knives Of (Ryuichi Sakamoto)

bazbo 0889: The Spencer Davis Group – Their First LP
Deze zocht ik al een tijdje. Het is de eerste elpee van The Spencer Davis Group (goh) en hij verscheen in 1965. Een goed jaar, overigens. We horen een piepjonge Steve Winwood de hoofdrol al spelen in deze band. Zijn koorknapenstem en kwaliteiten op gitaar, piano en toetsen drukken een enorme stempel op het geluid. We horen nog voornamelijk covers en daar is de groep dan ook heel goed in. We horen voornamelijk stukken met wortels in de blues en R&B. Ik ken al veel materiaal, maar vind het fijn dat ik nu de eerste elpee in bezit heb. Het blijkt overigens een heruitgave te zijn (Duitschers!), maar dat dondert me niet zo veel. Nu de tweede en derde plaat van de band nog. Daarna vertrok Winwood om zijn prachtband Traffic te formeren.

–

bazbo 0888: Frank Zappa – I Don’t Wanna Get Drafted
Deze heb ik ook al een paar keer. Op vinyl, cd en cd-single. Blijft een leuk hebbeding. Schijnt dat in 1979 Zappa in een repetitie plots een lickje speelde, dat hij interessant vond en maar bleef herhalen. ‘Hier ga ik misschien nog iets mee doen,’ zei hij. De volgende dag kwam hij terug met dit lied. Toetsenist Tommy Mars mocht het lickje tot in den treure oefenen, het is nogal een lastige. De single deed niet zo veel; jarenlang kon je bij een bestelling bij het Zappa postorderbedrijf de single erbij bestellen voor een dollar. Dit is een Duitse persing uit het jaar van verschijnen 1980. Het nummer kwam in een totaal andere versie ook terecht op de elpee You Are What You Is. Op de b-kant staat Ancient Armaments, een instrumentale gitaarsolo, opgenomen tijdens een van de Halloweenshows in New York in 1978 en is ideaal tijdens een sessie in uw SM-kelder.

–

bazbo 0887: Emerson Lake & Palmer – Peter Gunn
Er is vandaag een platenbeursje hier in Apeldoorn. Zes kramen. Niet heel veel soeps. Eén kraam heeft wel soeps. Ik pik er een paar dingentsjens uit. Dit is de single die mijn leven veranderde. Ik schreef er al eerder over. Het was 11 juli 1980 en ik hoorde dit ’s morgens vroeg op de radio. Die dag kocht ik de single, een maand later kocht ik de elpee en een jaar later had ik alles van dit trio. Tot op de dag van vandaag is Keith Emerson mijn grote muzikale held. Het hoesje van het singletje heb ik ooit kapot geknipt omdat ik het zo nodig aan de muur van mijn jongenskamer wilde plakken. Ik geloof dat ik het plaatje zelf ook niet meer heb (dat moet ik nakijken). Nu heb ik hem dan weer wel. In 1980 was het overigens de tweede keer dat de single werd uitgebracht. Blijft een gaaf stuk (gecomponeerd door Henry Mancini). Mijn plaatje jengelt. De snelheid is niet constant; ik zie de arm van de draaitafel heen en weer bewegen. Duitse persing (grapje). Ik hoef er niet mee terug; het gaat me om het nostalgische idee. Na jaren heb ik het plaatje weer terug.

–

Vrijdag 9 oktober:
Kwart voor zeven weer aan het werk. Er ligt van alles en in alle rust kan ik dat alles doen. Koffie met De Vrouw. Ze heeft bericht, de uitslag van de test: negatief. Dus geen virus in huis en niet langer thuis zitten. Mooi, gelukkig. Verder werken en meer koffie. Half een lunch. Afwasje. Dan loop ik een rondje om het centrum. Als ik thuis kom, blijkt dat de onderbuurvrouw is geweest. De lekkage in haar keuken is bij vlagen ernstiger. Toch kan ik bij ons in de keuken en badkamer geen lekkage ontdekken. Ik regel een bedrijf dat morgenochtend vroeg eventuele lekkage bij ons komt opsporen en vertel dat aan de onderbuurvrouw en de beheerder van de VvE. Dan werk ik nog anderhalf uur verder. Kwart voor vijf is het klaar. Krant. De Vrouw heeft eten gemaakt. Ze serveert Duitsche biefstukken met een schotel van ui, champignon, pompoen en palmkool. Ernaast rauwkost. Erg smakelijk. Afwas. Lezen en luisteren. Webstek. Verder lezen en luisteren en omdat ik morgen op tijd op wil, ga ik om tien uur naar bed.
Muziek vandaag: Mixing Colours (Roger Eno & Brian Eno), The Big Eyeball In The Sky (Colonel Claypool’s Bucket Of Bernie Brains), Monolith Of Phobos (The Claypool Lennon Delirium), South Of Reality (The Claypool Lennon Delirium), Spectrum (Billy Cobham), Crosswinds (Billy Cobham), Blemish (David Sylvian), Frank Zappa For President (Frank Zappa), The Red Planet (Rick Wakeman), Chamber Music From Hell (Chris Opperman)

–

Donderdag 8 oktober:
Het is weer droog als ik om kwart voor zes mijn ronde hardloop. Pas op tweederde begint de lichte regen weer, maar dat is niet erg. Kwart voor zeven ben ik aan het werk. Er is van alles, maar het schiet niet op de dingen die ik heb gepland. De Vrouw gaat even naar buiten om zich te laten testen op het virus. Ze is snel weer terug. Eind van de dag volgt de uitslag. Tot die tijd binnen blijven. Koffie met De Vrouw. Nog meer dingen tussendoor. Meer koffie met De Vrouw. Lunch en afwasje. En weer verder. Buiten regent het nogal, dus ik neem geen gelegenheid om naar buiten te gaan. Niet erg; ik mocht toch niet naar buiten. In de middag doe ik ook veel en raak ik wel degelijk aardig bij. Half vijf sluit ik af. Even zitten. Dan avondeten maken. Ik bak prei, venkel en bleekselderij in een grote pan. Liter bouillon eroverheen en tien minuten laten pruttelen. Dan pureren. Ik heb ondertussen spekjes gebakken. Die doe ik – samen met peterselie, gehakte bladselderij en een in stukjes gesneden rookworst – ook in de pan. Die pan zet ik op tafel en we scheppen er een boel borden uit. Natafelen. Afwas. Afval. Onze Vader bellen. Hij is van de week voor controle naar de chirurg geweest. Die wil de behandeling en controle stoppen, maar Vader wil graag nog een jaar onder controle blijven. Dat kan. Fijn. Stelt hem toch wat gerust. En als hij klachten heeft of krijgt kan hij altijd bellen. Webstek. Lezen en luisteren en rond tien uur weer naar bed.
Muziek vandaag: When Loud Weather Buffeted Naoshima (David Sylvian), Rage (Ryuichi Sakamoto), Royal Albert Hall (Camel), Live Frogs – Set 2 (Les Claypool’s Frog Brigade), Purple Onion (Les Claypool’s Frog Brigade), het derde en vierde plaatje (het tweede concert) uit de doos Halloween 81 (Frank Zappa), Between A Breath And A Breath (Dyble Longdon)

–

Woensdag 7 oktober:
Half zeven. Van alles. Kwart voor tien heb ik een trein naar Twello. Daar ontmoeten de kunstenaars en vrijwilligers van de kunstcommissie van Kunst-Zinnig-Brein elkaar. Het is mooi om na dik een half jaar elkaar weer te zien. We bespreken wat de toekomst van Kunst-Zinnig-Brein kan zijn: als we het zoeken in de samenwerking met de organisaties in ons netwerk, dan zijn er kansen. Iedereen ziet die toekomst positief, ook al is er veel nog niet duidelijk en dat gaan we de komende tijd rustig onderzoeken. Half twee ben ik weer thuis. De Vrouw heeft contact gekregen met de GGD en een afspraak weten te maken voor een test: morgenochtend. Eind van de dag kan ze dan uitslag van de test hebben. Tot die tijd moet ze binnen blijven en ik eigenlijk ook. We lunchen. Dan ga ik toch naar buiten om boodschappen voor een paar dagen te doen. Eerst wandel ik naar de biowinkel. Daar is het gelukkig stil. Erna loop ik naar een andere supermarkt. Daar is het drukker, maar ik weet de mensen te omzeilen. Bovendien draag ik een mondkap binnen. Thuis even uitblazen. Dan avondeten maken. Ik bak runderchipolata, doe daar bleekselderij en een krop eikenbladsla bij en als dat is geslonken voeg ik de linzenschotel van gisteren toe met wat kerriekruiden. Ook maak ik een salade van bosui, radijs, komkommer en tomaat. We eten alles op en het smaakt uitstekend. Afwas. Webstek. Ook zie ik het laatste stuk van de dvd Van pool tot pool (Michael Palin). Nog iets lezen en luisteren en om tien uur weer slapen. Ik ben moe.
Muziek vandaag: Legend (Clannad), In A Lifetime (Clannad), Worlds Of Yesterday (A Retrospective 1971-1992) (Moonshot), Weavings Of A Silver Magic (Judy Dyble)

–

Dinsdag 6 oktober:
Ik ga naar de werkplek. Dat is fijn. Het is er rustig en ik kan een aantal (technische) dingen goed regelen. Ook is er wat (online) overleg, enzovoorts. Begin van de middag ga ik weer terug. Op de terugweg schiet ik de muziekwinkel in. Mijn box Halloween 81 (Frank Zappa) is er. Waar laten we dat ding? Half drie ben ik thuis. Een gepland overleg gaat niet door. Ik werk nog tot vijf uur. Ondertussen is Auke er even; hij neemt een paar mondkapjes die De Vrouw heeft gemaakt af. De Vrouw heeft overigens verkoudheidsklachten en probeert op advies van de huisarts een (voorrangs)plek te krijgen in een teststraat. Dat lukt niet. Morgen verder. Dan maakt ze maar avondeten. De Zoon is er om zes uur. De Vrouw serveert een aardappelpuree, kalfshamburgers, rauwkost en een schotel van ui, paprika en groene linzen. Het smaakt allemaal goed. Afwas. Webstek. Eddie van Halen is ook al dood. Verder nog iets lezen en luisteren en om tien uur weer slapen.
Muziek vandaag: de eerste twee plaatjes (het eerste concert) uit de doos Halloween 81 (Frank Zappa)

–

Maandag 5 oktober:
Ik ben nog voor de wekker wakker en nog voor zes uur ben ik aan het werk. Half negen wandel ik naar het Marktplein en daar stap ik op een bus. In Epe loop ik naar de dagbestedingslocatie waar Joep vanuit Kunst-Zinnig-Brein zijn eerste teken- en schilderles geeft aan een groepje van vijf mensen met hersenletsel. Hij heeft graag dat ik er de eerste keer bij ben, vandaar. Het duurt even voor de les kan starten, maar dan gaat Joep ook mooi te werk. Rustig, vol aandacht. Ik hoef weinig tot niets te doen en heb dus de gelegenheid om wat foto’s te maken voor de webstek van Kunst-Zinnig-Brein. Om kwart over twaalf is het allemaal klaar. Joep mag trots op zichzelf zijn. Ik ren naar de bushalte, haal een bus en ben om een uur weer thuis. Ik lunch en ga weer aan het werk. Vijf uur is het klaar. De Vrouw is dan net terug van haar werk. Ik maak avondeten. Kalfstajine van gisteren opwarmen, sla van gisteren op tafel zetten, steaks d’avignon bakken en ik maak een groenteschotel van champignons, bosui, paprika en courgette. Smaakt allemaal voortreffelijk. Afwas. Dan maak ik een nieuwsbericht op de webstek van Kunst-Zinnig-Brein. Vervolgens zie ik nog een stuk van de dvd Van pool tot pool (Michael Palin). Ik werk mijn eigen webstek bij, lees en luister nog heel even en ga nog voor tien uur slapen. Volle dag, goede dag.
Muziek vandaag: Chicago II (Chicago), Fruit On The Vine (Church Of Betty), Circa (Circa), Valley Of The Windmill (Circa), Circus (Circus), Damage (David Sylvian & Robert Fripp), Silhouettes (Klaus Schulze)

–

Zondag 4 oktober:
Het regent als ik om kwart voor zeven wakker word en opsta. Een half uur later is het droog. Dat is maar goed, want ik ga een ronde hardlopen. Dat lukt prima. Thuis nog even terug naar bed. Koffie met De Vrouw. Die gaat dan de deur uit. Ik maak het grootste deel van het avondeten alvast (kalfstajine) en drink meer koffie. De Zoon is er om kwart voor een voor lunch en die nuttigen we met z’n tweeën. Huishoudelijks: afwasje, stofzuigen, was, was vouwen. De Vrouw is alweer terug om half drie. Twintig minuten later wandel ik naar het revalidatiecentrum om op bezoek te gaan bij Ank. Het gaat heel goed met haar: opnieuw zie ik vooruitgang, zowel motorisch als in spraak en op cognitief gebied. We kletsen heerlijk bij over van alles, overleggen ouderwets over Kunst-Zinnig-Brein, lachen vooral veel en gaan uiteindelijk ook nog even een kort rondje buiten de zon in. Het is heerlijk om bij haar te zijn. Half zes ben ik weer thuis. Ik warm de kalfstajine op, monteer een salade van bosui, spitskool, mandarijn en rozijn, plus snijd Turks brood. De boel smaakt zeer goed. Bij het afruimen ontdekken we dat we afscheid moeten nemen van de tajine. Een barst die er al vanaf de eerste weken in zit, is nu een kier van drie millimeter geworden. Oeps. Afwas. Webstek. Ik zie weer een deel van de dvd Van pool tot pool (Michael Palin), lees en luister en ga om tien uur naar bed.
Muziek vandaag: Ornithology (Geert Chatrou), At Budokan – The Complete Concert (Cheap Trick), het plaatje dat mee kwam met de PROG, When The Eagle Flies (Traffic), Between A Breath And A Breath (Dyble Longdon)

–

Zaterdag 3 oktober:
Half zeven. Koffie. Om acht uur ben ik op de markt voor fruit, groente en vis. Vervolgens loop ik naar de bioslager en biowinkel voor weekendboodschappen. Koffie met De Vrouwe. Ik wandel ook nog door lichte regen langs het kanaal naar een supermarkt voor de laatste dingen. Meer koffie met De Vrouwe. De Zoon is er om half een voor lunch. Afwasje. Erna loop ik naar buiten. Ergens in het centrum is een kleine platenbeurs. Heel klein: er blijken zes kramen te zijn en vier daarvan bieden hun waar onoverzichtelijk en rommelig aan. Ik koop wat. Twee singles en een elpee. Er is nog wel meer begeerlijks, maar ik weet dat ik het (bijna) nooit draai en dus houd ik het hierbij. Thuis draai ik het spul. Meer lezen en luisteren. Vijf uur maak ik avondeten. Ik kook aardappelen en een zoete aardappel. Ondertussen was en snijd ik raapstelen. Ik bak ook rundersaucijs. Het restant salade van gisteren zet ik op tafel, net als een pot mosterd. De aardappelen giet ik af en stamp ik met wat room tot een mooie stoemp. Dan ram ik er de raapstelen doorheen. Vervolgens gaan we aan tafel en eten we de boel op. Waarom ook niet? Afwas en afval. Webstek en weer een deel van de dvd-box Van pool tot pool (Michael Palin). Nog wat lezen en luisteren en nog voor half elf ga ik slapen.
Muziek vandaag: Excellent Spirits (Channel Light Vessel), Peter Gunn (Emerson Lake & Palmer), I Don’t Wanna Get Drafted (Frank Zappa), Their First LP (The Spencer Davis Group), Prog Fusion With Balls (Chato!), Waiting For Miracles (The Flower Kings), Ends (Giancarlo Erra)

‘Wat ben jij aan het doen?’
Ik keek op. ‘Wat zie je?’
‘Je schrijft iets op.’
‘Precies.’
‘O ja, jij bent een schrijver. Soms vergeet ik dat. Mag ik erbij komen zitten?’
‘Als je maar afstand houdt.’
‘Ik houd me goed aan de coronaregels, Bas. Maak je geen zorgen.’
‘Het gaat me niet om de coronaregels. Ik wil gewoon dat je afstand houdt.’
‘O? Dat begrijp ik niet.’
‘Blijf een beetje uit de buurt, Bert.’
‘Ach zo. Wil jij iets drinken?’
‘Water, graag. Liefst uit de kraan.’
‘Komt in orde.’ Hij liep weg. En ik dacht dat hij erbij wilde komen zitten.

U begrijpt: ik zat in een café. Ik had het café graag Friedepiemol genoemd, maar het café heette De gemiste kans. Je verzint het niet. Ik dus wel. Ik boog me weer over mijn papiertje en zette een streep onder een letter. Toen legde ik mijn pen neer en keek ik eens rond.
Er zaten niet veel mensen hier in dit café. Dat was voor die coronaregels ook al zo, al moet ik zeggen dat ik nooit heel veel in dit café kom. In alle andere cafés trouwens ook niet, maar daar gaat het nu niet om.

‘Kijk eens, je water.’ Bert zette het glas voor mijn neus en ging helemaal aan de andere hoek van de tafel zitten. Netjes.
‘Had je je handen ontsmet?’
‘Ik geloof het wel.’
‘Niet, dus?’
‘Waar maak jij je druk om? Dat hele virus is een hoax.’
‘Wie heeft je dat verteld?’
‘Dat heeft op Facebook gestaan. En op Twitter. Je moet al die reacties onder de NOS-berichten maar eens lezen. Zit je op Facebook?’
Ik keek onder mij. ‘Nee.’
‘Op Twitter toch wel?’
‘Ja, maar ik volg alleen schrijvers. En muzikanten die dood zijn.’
‘Nou, geloof mij: dat hele virus is een hoax.’
‘Dat is al de tweede keer dat je dat zegt, Bert. Dan zal het wel waar zijn?’
‘Het is waar. Willem Engel zegt het ook.’
‘Wie? Willem wie?’
‘Engel.’

‘Wie is hier een engel?’
Daar had je gut hoe heet ze ook weer. ‘Gut, hoe heet je ook weer?’ vroeg ik.
‘Simone,’ zei ze. Ze keek wat teleurgesteld. Misschien wel omdat ik haar naam niet meer wist. Ik wist ook niet meer of ik haar überhaupt ooit wel eens eerder had gezien, maar dat zei ik niet.
‘Dag Simone,’ zei ik. ‘Wil je erbij komen zitten? Daar vlak naast Bert is nog plek.’
‘Dank je.’ Ze pakte de stoel waar Bert zijn been op had liggen. ‘O, pardon.’
‘Ik heb last van mijn enkel,’ zei Bert. Met een van pijn verwrongen gezicht boog hij naar zijn been.
‘O, wat naar,’ zei Simone. ‘Zal ik ergens anders gaan zitten?’
‘Buiten, bijvoorbeeld?’ wilde ik zeggen. Ik deed het niet. Ik zei: ‘Pak een stoel van een andere tafel vandaan.’
‘Wat een goed idee, Bas,’ zei ze. ‘Jullie dichters zijn zo inventief.’ Ze pakte een stoel en ging vlak naast Bert zitten.
‘Daarom is hij ook een dichter,’ zei Bert.
‘Dicht eens iets?’ vroeg Simone.
‘Ik ben geen dichter,’ antwoordde ik.
‘Mooi!’ riep ze uit. ‘Zoiets als die Duitse schilder, hoe heet hij ook weer, die een sigaar had getekend en dat ‘Dit is geen sigaret’ noemde. Of zoiets.’
‘Je weet er veel van, Simone’ zei ik. Met mijn hand in mijn mouw schoof ik het glas een heel stuk van mij af. ‘Ik zou er meer van willen weten. Weet je ook hoe die schilder heet?’
‘Even denken.’ Ze trok rimpels in haar voorhoofd en keek bedenkelijk voor zich uit. ‘Wat was het nou ook weer? O wacht, ik weet het. Ze heette Lelie Marleen!’
‘Ik zal het eens googlen,’ zei ik.
‘Zit je wel op Google?’ vroeg Bert.
‘Ik zit op zangles,’ zei Simone.
‘Wat leuk,’ zei ik.
‘Zal ik iets zingen?’
‘Volgens mij mag dat niet. Iets met druppeltjes en verspreiding en zo.’
‘Dat hele virus is een hoax,’ zei Bert.
‘Ik zou wel wat willen drinken,’ zei Simone.
‘Je gaat naar de bar en bestelt daar iets wat je wilt drinken,’ legde ik uit. ‘De barman schenkt het voor je in. Jij neemt het mee naar deze tafel en hier drink je het dan op. Volgens mij werkt het hier zo.’
‘Nou, ik wacht wel even tot er iemand van de bediening aan de tafel komt.’
‘Uitstekend,’ zei ik. Ik kwam niet vaak in dit café De gemiste kans, maar ik wist wel dat er helemaal nooit iemand van de bediening aan de tafel komt.
‘Maar hoe gaat het met jou, Bas?’ wilde Simone weten.
‘Het gaat,’ zei ik. ‘Het gaat.’
‘Dat is fijn om te horen. Met mij gaat het geweldig. Ik ben heel druk.’
‘O? En dat is geweldig? Volgens mij doe je dan juist iets niet goed.’
‘Hoe bedoel je?’
‘Als je het heel druk hebt, doe je iets niet goed.’
‘Ach zo. Nu snap ik het.’
‘Fijn zo, Simone.’

‘Dag Bas,’ klonk plots een stem achter me. ‘Mag ik je wat vragen?’
Ik keek op en draaide me zo half en half om. Het was een vent. Spijkerjasje, grijze baard, kort geknipte kop en bril. Heel lang bekeek ik hem niet. ‘Jij weet van voren niet wat je van achteren uitvoert?’ was mijn tegenvraag. ‘Of nee, dat moet andersom.’
‘Hoe bedoel je andersom?’ De man keek me niet-begrijpend aan.
‘Jij weet van achteren niet wat je van voren uitvoert?’
‘Ik begrijp het niet.’
‘Dat geeft niets. Kun je niets aan doen.’ Ik wendde me weer verder tot het gesprek. ‘Iemand die denkt met zijn reet,’ legde ik mijn tafelgenoten uit.
‘Maar mag ik je wat vragen?’
Ik zuchtte en draaide me nogmaals om. ‘Goed. Een volhouder. Ik leg het uit. Je vraagt of je iets mag vragen. Dat heb je dus gedaan. Iets gevraagd. Wat wil je verder?’
‘Nou, ik wou zeggen: goed dat ik je hier tref. Ik kwam hier namelijk toevallig maar even binnen. Want wat waait het hard, he?’
‘Hij is niks gewend,’ zei ik tegen Simone, ‘dus dan is het een mietje. Of hij zoekt toenadering en in dat geval is het een homo. Saillant detail is namelijk: het waait helemaal niet!’ Toen draaide ik me weer naar de meneer die aan onze tafel stond. ‘Maar ter zake, vent. Wat wilt u?’
‘Ik ben van de Lokale Vereeniging Kunst Voor Het Volk. Wij van de LVKVHV organiseren komend seizoen een spetterend festival waarin alle vormen van kunst en cultuur de aandacht krijgen en we zouden het fijn vinden als jij daar een literair optreden komt verzorgen.’
‘Wanneer is dat dan?’
‘In april 2021. De precieze dag heb ik even niet paraat.’
‘April? Dan kan ik niet. April vieren wij het Grote Feest Van Moetjemekutzien.’
‘O. Jammer.’
‘Ja, jammer. Nu graag weer weggaan.’
Geen idee hoe deze meneer heette, maar wat ik wel weet is dat hij keurig luisterde en vertrok.

‘Wat los je dat soort lastige lui toch mooi op, Bas!’
‘Dank je, Simone. Wat zei je precies?’
‘Ik zou al lang uit mijn slof zijn gesloten.’
‘Doe je dat vaak?’
‘Wat? Dat ik uit mijn slof sloot?’
‘Ja. Ik vind het mooi om te horen dat er nog mensen zijn die een slof dragen.’
‘Ik? Een slof dragen? Nee joh, ben je gek of zo? Ik zei dat maar bij wijze van breken.’
‘Nu breekt mijn klomp,’ zei ik.
‘Je klomp? Wat heeft dat ermee van doen? We hadden het toch over mijn slof?’
‘Ja,’ zei ik. ‘Dat wil ik nou wel eens weten. Hoe zit dat met die slof van jou?’
‘Ik begrijp er niet veel meer van.’
‘Ik anders ook niet meer,’ zei Bert.
‘Hou gewoon je bek, Bert.’ Simone wierp hem een giftige blik toe. ‘Ga ’s wat te drinken halen. Witte wijn graag. Een droge Jamboree.’
‘Oké.’ Bert stond op. ‘Jij nog water, Bas?’
‘Nee, dank je. Ik moet weer op huis aan. Er ligt veel werk.’
Bert liep naar de bar.
‘O?’ Simone keek me aan met een verbaasde blik. ‘Werk? Wat voor werk doe jij eigenlijk? Ik neem toch aan dat je van dat dichten niet kunt leven. Maar ik heb nogal veel mensenkennis, gelukkig, dus laat me raden: jij lijkt me iemand die iets doet met mensen. Werk je bij een callcentre?’

Ik stond op en frommelde het papiertje in mijn broekzak. ‘Geen tijd meer om het uit te leggen,’ zei ik. ‘Het is hoog tijd.’
‘Hoog tijd waarvoor?’
Ik knikte ten afscheid en ging naar huis.

–
Apeldoorn, september 2020

Hier lees je ‘m op FOK!.