Bas Langereis leest u voor!

Ik voel me niet geroepen om al die mensen met een buitenlandse achtergrond een beetje behoorlijk Nederlands te leren, maar wie gaat het in godsnaam dan wél doen? Het zou me niet moeten kunnen schelen dat de eigenaar van de Syrische supermarkt onze taal niet tot in de perfectie spreekt. Het gaat er tenslotte om dat we elkaar verstaan en dat doen we en bovendien is deze meneer de vriendelijkheid zelve – wat een aardige man – en het brood dat hij verkoopt is bijzonder smakelijk en ook nog eens zeer goedkoop. Je vraagt je af hoe het uit kan.

Ik geef toe: het gesprek dat we iedere zaterdagmorgen voeren is niet heel diepgaand of zo en dat hoeft ook niet. Afgelopen zaterdag ook weer.
‘Goedemorgen.’
‘Goedemorgen. Allesj goed?’
Ik wil zeggen: Nee, niet alles, maar waar ik invloed op heb, dat is goed. Maar ik vrees dat hij mijn uitgekauwde zinnetje niet kan volgen. U merkt: ook ik zit vol met aannames. ‘Ja, alles is goed. En met u? Hebt u het druk?’
Hij kijkt me vriendelijk aan, houdt zijn hoofd een beetje scheef, trekt met zijn mondhoeken en zegt: ‘Nee, niet. Valt mee.’
Tegen, denk ik. De meeste supermarkten doen het goed, maar die van hem dus niet. Inderdaad: iedere zaterdagmorgen dat ik hier in zijn winkel kom, is het er doodstil. Ik heb twee apart verpakte pide op de toonbank gelegd.
‘Deze doen?’
Nee, ik heb ze voor de kat z’n lol hier neergelegd. Doe mij maar die pot ingelegde kringspierabrikozen daarginds. ‘Graag,’ zeg ik. Ik trek mijn bankpas tevoorschijn.
‘Pienen?’
Nee, ik wil even mijn cocaïne fijnhakken. ‘Jazeker.’
Hij graait iets onder de toonbank en op het display van zijn pinautomaat verschijnt een bedrag. ‘Ies ietsj duurder nu,’ zegt hij.
Natuurlijk. Dan nog is het goedkoop. Ik hoop dat hij het redt ondanks de crisis, houd mijn pas voor het display en …
‘Gelukt,’ zegt hij.
Dat had ik ook wel door. Alle lampen gaan knipperen, het apparaat piept een nare piep en er schuift een lange bon tevoorschijn.
‘Bonnetsje?’
‘Nee, dank u wel.’
Hij scheurt het papiertje van het apparaat, verfrommelt het en gooit het op de grond. Vervolgens stopt hij de twee ronde broden in een plastic tas en houdt die omhoog.
‘Dank je wel,’ zeg ik, terwijl ik de tas van hem aanneem.
Hij sluit zijn ogen, legt zijn hand op zijn borstkas en buigt voor mij. Dan gebeurt het. Hij kijkt mij weer aan en zegt: ‘Fijne weekend!’

NEE! Het is geen ‘fijne weekend’! Het is: ‘Fijn weekend.’ Leer dat nou eens! Wie riep dat laatst nou ook? De pakketbezorger! Hij kwam aan de deur – De Vrouw had weer eens een nieuwe vibrator besteld of zo – en ik deed open en de jongeman zei iets onverstaanbaars.
‘Pardon?’ vroeg ik.
‘Mefrau [er klonk iets met een heleboel umlauts]?’ Dit was een Duitser of Zwitser of Tsjech of Georgiër of Let of Bulgaar of Serviër of een andere wijze uit het oosten.
‘O die, dat is mijn vrouw,’ gokte ik.
Hij drukte mij een doos in de handen.
‘Moet ik nog ergens tekenen?’
‘Nee, hoeft niet,’ zei hij. ‘Ist gut so.’
‘Dank je wel,’ zei ik.
‘Fijne weekend!’
Hij was weg nog voor ik hem een rotschop kon verkopen.

Die knul van de telefoonreparatiewinkel, die jongens van de kebabzaak, de kleermaker die een nieuwe knoop aan mijn gulp heeft gezet, die Poolse parkeerwachter, die Turkse of Marokkaanse of Syrische of Egyptische of Timboektoese of weet ik veel waar al die pizzabezorgers hun oorspronkelijke familiewortels hebben liggen, die kunnen er allemaal ook wat van: ‘Fijne weekend!’
Fijne weekend? Ik erger me KAPOT aan dat: ‘Fijne weekend’! Het is HET weekend, net als HET huis, dus is het met een bepaald lidwoord ‘het mooie huis’ of ‘het fijne weekend’, maar met een ónbepaald lidwoord ‘een mooi huis’ of ‘een fijn weekend’ en ook als je er een uitroep of wens van maakt zónder lidwoord dan wordt het: ‘MOOI huis!’ of ‘FIJN weekend’, dus GA TOCH WEG MET JE FIJNE WEEKEND!

Of wacht.
Ik voel me niet geroepen, maar heb het nu toch gedaan.

–
Apeldoorn, februari 2022

Hier lees je ‘m op FOK!.

–

Vrijdag 1 april:
Geen grap. Ik loop mijn ronde hard door de sneeuw. Het is koud en er staat een snijdende wind. Vandaar dat het zo snel gaat. Iets na zevenen ben ik aan het werk. De Vrouw gaat even de deur uit. Koffie. Later meer koffie met De Vrouw. En lunch. Dan even werkoverleg met de leidinggevende. Vervolgens afwasje en een klein rondje buiten. En weer verder. Half vijf is het klaar. Krant. De Vrouw serveert een stoemp van aardappel, ui, paprika, paddenstoel en andijvie. Erbij een salade van radiccio, bladsla, peer, druif en blauwe kaas. Zeer smakelijk. Van de stoemp blijft voldoende over voor een tweede maaltijd. Afwas. Ik lees het vermakelijke verhalenboek van Brusselmans uit en begin in The Storyteller (Dave Grohl), die ik van een collega mocht lenen. De eerste hoofdstukken zijn bijzonder aardig. Webstek. Verder lezen.
Muziek vandaag: Opeth/Enslaved (Opeth & Enslaved), Oppy Music Vol. I: Purple Crayon (Chris Opperman), Concepts Of Non-Linear Time (Chris Opperman), Beyond The Foggy Highway – Live 2002-2004 (Chris Opperman), Bone Machine (Tom Waits), Strictly Commercial (Frank Zappa), de eerste twee plaatjes uit de doos Bass Communion (Bass Communion), Warp (Jon Balke)

–

Donderdag 31 maart:
Sneeuw. De bus staat in de file, daardoor later op de werkplek. Er is van alles te doen. Tussen de middag wandel ik door bos, veld en sneeuwstorm, daarna werk ik verder. Op de terugweg vertraging, waarschijnlijk door sneeuwstorm. Ik mis de aansluiting op het centraal station, de bus erna komt gewoon helemaal niet en die van later die wel komt doet er langer over. Half zeven thuis. De Vrouw is naar het werk. Ik maak avondeten: spaghetti koken, kastanjechampignons bakken, bosui erbij, courgette, waterkers, dan de spaghetti en geitenkaas er doorheen roeren. Opeten. Afwassen. Webstek. Krant en verder lezen in Problemen die er geen zijn (Herman Brusselmans).
Muziek vandaag: Café Sevdah (Mostar Sevdah Reunion), Inviolate (Steve Vai)

–

Woensdag 30 maart:
Half zes wakker en op. Het is opnieuw goed koud buiten en mijn ronde hardlopen gaat daarom snel en soepel. Erna wandel ik naar de super. Thuis koffie. Dan naar Gigant voor de repetitie van Theater Wirwar. Aad is helaas ziek en ik neem de les over. Omdat we over zes weken een optreden hebben met vooral scènes uit de oudere voorstelling, spelen we veel van die scènes door om het automatisme weer naar boven te halen en om te kijken of de nieuwere spelers er ook rollen in kunnen krijgen. Het verloopt allemaal zeer voorspoedig en na afloop klinken bemoedigende reacties. Thuis koffie met De Vrouw en lunch. Afwas. De Vrouw gaat de deur uit. Ik handel mail af. Erna wandel ik een klein rondje buiten het centrum. Krant. De Vrouw is weer terug en we praten even bij. Tegen zes uur vertrekt ze weer voor een etentje buiten de deur. Ik maak zelf avondeten: eerst bak ik kastanjechampignons en courgette en daar doe ik dan een restant van de stoofpot van gisteren doorheen. Eenvoudig, toch lekker, zeker met kaas. Zéker met kaas. Afwasje. Webstek.
Muziek vandaag: Heritage (Opeth), Inviolate (Steve Vai), Pale Communion (Opeth), Sorceress (Opeth), Jacob’s Ladder (Brad Mehldau), Juno To Jupiter (Vangelis)

–

Dinsdag 29 maart:
Wederom donker, mistig en koud als ik naar de werkplek ga. Op die werkplek is het een stuk lichter en ik doe er weer van alles. Tussen de middag wandel ik door bos. Daarna nog verder. Halverwege de middag beeldbelcontact met Ank. We maken weer samen ideeën die we de rest gaan voorleggen. En nog weer verder met werk. Half zes thuis. De Zoon is er om zes uur. De Vrouw is druk met avondeten maken. Ze serveert een stoofschotel van groenten in tomatensaus met aardappel. Smakelijk. Afwas. Webstek. Lezen. Ik lees het boek Vaderland (Fernando Aramburu) uit; het heeft even wat voeten in de aarde gehad voordat ik er in zat, maar na een tijdje las het aardig. Nu verder met tijdschriften die al weken liggen.
Muziek vandaag: Jacob’s Ladder (Brad Mehldau), A Handful Of Memories (Adam Wakeman)

–

Maandag 28 maart:
Donker, mistig en koud. Ondanks dat gaat mijn ronde hardlopen lekker soepel. Om zeven uur ben ik aan het werk. Koffie met De Vrouw. De Vrouw gaat de deur uit. Ik werk verder: organiseren, regelen, overleg. Meer koffie. Dan lunch. Afwasje. Ik wandel een rondje buiten het centrum. En verder: organiseren, regelen, overleg. Half vijf is het klaar. Krant. Ik maak avondeten. Eerst de oven voorverwarmen op 190C. Ondertussen maak ik een salade van bosui, koolrabi, komkommer en framboos. Dan pak ik een grote braadslede en daarin doe ik kastanjechampignons, ui, paprika en courgette met wat rozemarijn en olijfolie. Dat gaat vijfendertig minuten de oven in. Halverwege schep ik de boel om. Aan het eind bak ik een runderschnitzel voor De Vrouw. We eten alles op. Afwas. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Budapest Concert (Keith Jarrett), Music By Frank Zappa (Omnibus Wind Ensemble), The Green Chinese Table (Seigen Ono), Deliverance & Damnation (Opeth), The Legends Of Life (Mostar Sevdah Reunion and Ljiljana Buttler), Odeon Budokan, het tiende plaatje uit de doos Archives Vol. II (1972-1976) (Neil Young), Big Time (Tom Waits), Troika (D’Virgilio, Morse & Jennings)

–

Zondag 27 maart:
Kwart voor acht wakker. Ik heb gisterenavond de klokken al vooruit gezet. Zomertijd. Koffie. Restje krant. Koffie met De Vrouw. Lezen op de galerij in de zon. Meer koffie met De Vrouw op de galerij in de zon. De Zoon is er om half een voor lunch. Afwas. Was. Stofzuig. Ik wandel een rondje langs het kanaal. Meer lezen op de galerij. Dan is er zondagmiddagluistersessie en De Vrouw staat haar beurt af aan mij (voor Monomyth). Inmiddels zien we het programma van het Zappanale-festival van de zomer; aanvankelijk viel het me tegen, maar bij nadere bestudering zitten er gave dingen tussen. (Fido! Co! Colosseum! Keneally!) Na vijf uur maak ik avondeten. Ik halveer een flessenpompoen en schep de pitten eruit, dan maak ik ruitvormige inkepingen in het vruchtvlees, besprenkel de binnenzijde met olie, leg de twee helften in een braadslede en zet hem een kwartier in de oven (190C). Ik maak een salade van bosui, koolrabi, komkommer en rucola. Ook snijd ik prei. Naast de pompoen leg ik prei en kerstomaten in de braadslede en die gaat nog eens twintig minuten de oven in. Ik maak een dressing van olie en granaatappelsiroop. In een kom meng ik de gare prei en tomaten met een blik linzen en de granaatappeldressing. Daarmee vul ik de pompoen en die gaat nog eens tien minuten de oven in. Voor De Vrouw bak ik een runderschnitzel. Ik bestrooi de pompoen met pijnboompitten en peper en we eten alles op! Toe is er aardbeien- en stracciatella-ijs met frambozen. Afwas en afval. Webstek. De foto’s van De verjaardag van Anja zijn er! Ernst heeft zijn best gedaan en er zitten prachtige platen tussen.
Muziek vandaag: Siwan – Nahnou Houm (Jon Balke), The Killing Fields – Original Film Soundtrack (Mike Oldfield), Return To Ommadawan (Mike Oldfield), Pendulum (Morgan O’Kane), By Royal Decree (The Flower Kings)

–

Zaterdag 26 maart:
Ik slaap tot half zeven. Dan sta ik op. Ik loop een ronde hard. Een ongebruikelijke route, vanmorgen. Gisteren heb ik vergeten het groentepakket op te halen, dus ik loop via een omweg en neem dan het pakket mee. Thuis nog terug in bed. Een uur later dan op andere zaterdagen wandel ik naar de slager en super. Het is al mooi weer, warm zelfs. Koffie met De Vrouw op de galerij. Ik loop naar een kaasboer, super en Syrische winkel. Meer koffie met De Vrouw. De Zoon is er rond half een voor lunch. Afwas. De Vrouw gaat naar het werk; ik wandel een rondje langs het kanaal en om het centrum. Ook bezoek ik nog de super voor wat vergeten dingen. Krant. Eind van de middag maak ik avondeten. Ik vul twee portebello’s met bosui en courgette en feta, leg ze in een ovenschaal en eromheen leg ik paprika en courgette. Ik zet alles dik twintig minuten in de voorverwarmde oven (190C) en dan eet ik alles op. Zeer smakelijk, ja. Afwasje. Webstek. Rest krant. Lezen.
Muziek vandaag: Discovery (Mike Oldfield), Live Ritual (Nytt Land), Live Sliedrecht 2013 (Monomyth), I Can See Your House From Here (Camel)

–

Setlist:
Port Of Amsterdam (I)
Home Before Dark
Hawelka
Tannenbaum
Ultramarine
Dead Rat Ball
Nescio
The Ghost Ranch
Cars & Cars
Une Petite Allumette
The Concrete House
Yellow Socks & Angst
Lits-Jumeaux
Sunday Painter
Sketches of Spain
Machine Machine
Music Box With Ballerina
J.O.S. Vrees
In the Dutch Mountains

Encore:
Port Of Amsterdam (II)
Beromünster
Giant Normal Dwarf

Encore II:
Adieu, Sweet Bahnhof

–

Datum: 20 maart 2022
Tijd: 14.30-16.30 uur
Locatie: zaal De Walvis in Gigant, Apeldoorn
–
Programma
* Persconferentie I
* Introductie (Bas Langereis)
* Willem Bierman (gedichten uit De maand van de nestbouw en andere gedichten)
* Reinier Groenendijk (De pubquiz en gedichten)
* Bas Langereis (Van mening)
* Aad van der Waal (diverse gedichten)
* Herman Kattemulle (stadsdichter)
– pauze –
* Persconferentie II
* Willem Bierman (diverse gedichten)
* Aad van der Waal (diverse gedichten, Dickpic, over vluchtelingen)
* Ibrahim Sharqi (Syrische gedichten in het Koerdisch)
* Bas Langereis (Fijne weekend!)
* Reinier Groenendijk (twee overpeinzingen)
* Persconferentie III

Met dank aan Caroline, Mark en René voor de persconferenties en Ernst van Rossum voor de hoffotografie.

–

–

Hieronder relevante tweets:

–

Vrijdag 25 maart:
Half zeven wakker en op. Koffie. Lezen. Koffie met De Vrouw. Plannen maken voor vandaag. Meer koffie met De Vrouw. Dan lopen we het centrum in en bezoeken het adviesbureau voor energie. Daar doen we ideeën op. Thuis lunch. Afwas. We hebben een bus van half vier naar Arnhem. Daar wandelen we door straatjes en drinken thee op een terras aan de Korenmarkt. Vervolgens lopen we een paar honderd meter verder en daar is een aangenaam restaurant. We eten eendenborst en knolselderij met gegrilde groente en het is zeer smakelijk. Toe is er cake van witte chocolade en van blauwe bessen. We drinken nog thee en dan gaan we naar Luxor. Het duurt even voordat we de stoel voor De Vrouw krijgen toegewezen, maar we zijn ruim op tijd. We vinden nog een kruk ook en dat zit hoger en dus heeft De Vrouw beter zicht. Wat na acht uur begint het concert van Nits. Bijna twee jaar na de geplande datum. Het concert start met het eerste couplet en refrein van Port Of Amsterdam. Het geluid is nog niet goed in balans en dat zal de eerste stukken zo blijven. Home Before Dark klinkt al wat beter. Daarna volgt een mooie mix van nieuwere liedjes en oude bekende hits (Cars & Cars, prima versie van Sketches Of Spain). Bij de nieuwe stukken zit heel veel moois; ik hoop dat het op de nieuwe plaat staat, die rond de zomer gaat verschijnen. Verstilde verhalen, maar ook bizarre muzikale escapades. Tijdens Nescio speelt Stips een pianosolo die weer eens laat horen wat een briljant muzikant deze man nog altijd is. Hofstede is zeer goed bij stem en Kloet drumt creatief zoals we van hem gewend zijn. Het reguliere deel van het concert eindigt met JOS Days en een razende versie van In The Dutch Mountains. Dan komt de toegift, met de rest van Port Of Amsterdam, inclusief de opzwepende finale, een mij onbekend stuk en een werkelijk schitterende Giant Normal Dwarf. De groep komt een tweede keer terug en trakteert ons op een fraaie Adieu Sweet Bahnhof. Prachtig concert, ietwat jammer van het geluid, zeer mooie instrumentatie en uitvoeringen. Ik vind dit soort kleinschaliger concerten echt leuk. En dichtbij. We drinken nog iets en pakken de bus van kwart voor elf. Een half uur later zijn we thuis en niet heel lang daarna lig ik in bed.
Muziek vandaag: The Deform Variations (Adam Holzman), QE2 (Mike Oldfield), Five Miles Out (Mike Oldfield), Crises (Mike Oldfield)

–

Donderdag 24 maart:
Gierende tinnitus. De pieptoon van de wekker komt er maar net bovenuit. Mijn ronde hardlopen gaat moeizaam, maar het lukt. Zeven uur aan het werk. Er is van alles en ik kan in alle rust uitwerken, overleggen, organiseren, redigeren en nog veel meer. Tussendoor koffie en later koffie met De Vrouw op de galerij in de zon. De Vrouw gaat boodschappen doen; ik werk nog wat verder en lunch buiten op de galerij. Afwasje. Ik wandel een rondje door de zon buiten het centrum. En nog wat verder werken. Half vijf is het klaar. Krant. De Vrouw serveert het restant wortelsoep van gisteren en daarbij een plaattaart van ui en kaas. Zeer smakelijk. Afwas. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Ommadawn (Mike Oldfield), Incantations (Mike Oldfield), Platinum (Mike Oldfield), Frank’s Wild Years (Tom Waits), An Hour Before It’s Dark (Marillion), Open (Steve Hillage), Civilization Phaze III (Frank Zappa), Siwan (Jon Balke & Amina Aloui)

–

Woensdag 23 maart:
Kwart voor zeven pas op; moeizaam opstarten, want uit diepe slaap. Koffie. Ik wandel door de zon naar de super. Thuis koffie. Half tien naar Gigant voor de repetitie van Theater Wirwar. We werken in kleine groepjes ideeën voor scènes verder uit. Aan het eind vertellen twee spelers dat ze zondagmiddag bij de voorstelling van Aad en mij waren en dat heeft hen geïnspireerd om nieuwe verhalen te schrijven. Ze lezen ze voor en ze zijn indrukwekkend. Mooi! Half een thuis. Koffie met De Vrouw. Dan lunch. Afwas. We halen wat metalen lampen van hun plek en buiten op de galerij spuit De Vrouw ze in met zilverpoets. Het is heerlijk buiten. Ik wandel door de zon langs het kanaal, door parken en om het centrum. Thuis weer op de galerij zitten. Eind van de middag maak ik avondeten. Ik bak kerriekruiden en geelwortel, ui en wortel en doe daar bouillon overheen. Als het gaar is, pureer ik de boel. Ik serveer het met pita uit de oven. We eten er fiks van. Toe is er een fruitsalade van aardbei en framboos. Afwas. Webstek. Krant. Meer lezen.
Muziek vandaag: BTTB (Ryuichi Sakamoto), Hergest Ridge (Mike Oldfield), Breathless (Camel), Look Out For My Love, het negende plaatje uit de doos Archives Vol. II (1972-1976) (Neil Young), At Home – Live In Marciac (Fatoumata Diawara & Roberto Fonseca)

–

Dinsdag 22 maart:
Diep in slaap als de wekker vroeg gaat. Ik sta op en tweeënhalf uur later ben ik op de werkplek. Daar volop aan de slag. Tussen de middag wandel ik door bos, veld en zon. Het is warm: negentien graden. In de middag verder en om half zes ben ik thuis. Krant. De Zoon is er om zes uur en De Vrouw serveert dan een ovenschotel van aardappel, spinazie en kikkererwt met een salade van bosui, komkommer en mango. Zeer smakelijk. Afwasje. De Vrouw gaat de deur uit. Ik handel mail af. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Rain Dogs (Tom Waits), Live Herald (Steve Hillage), Departure Tapes (Giancarlo Erra)

–

Maandag 21 maart:
Heel zonnig en ook heel koud vanmorgen als ik naar de werkplek ga. Daar heb ik een redelijk volle agenda. Redigeren, overleg, uitwerken. Tussen de middag wandel ik door bos en zon. In de middag ook weer van alles en door een gemiste aansluiting en een bus die helemaal niet rijdt pas om half zeven thuis. Ik maak avondeten. Geen zin in moeilijk gedoe. Spaghetti koken en ondertussen kastanjechampignons, ui en courgette snijden. De groente bakken, de spaghetti en groene pesto erdoorheen. Ten slotte parmesan erover. Er is ook nog een restantje salade van zaterdag. Alles op. Afwasje. Krant. Webstek. Laat, moe, slapen.
Muziek vandaag: Open (Steve Hillage)

–

Zondag 20 maart: De verjaardag van Anja
Wederom om kwart over zes op. Mijn ronde hardlopen gaat oké, niet zo soepel als die van eergisteren, maar ik klaag niet. Thuis nog terug in bed. Dan begin ik met de voorbereidingen van De verjaardag van Anja. Dat is niet veel. Koffie met De Vrouw. Laatste restje krant. Meer koffie met De Vrouw. De Zoon is er om half twaalf voor lunch. Afwasje. Kwart voor een pak ik de fiets en alle spullen en ga ik naar Gigant. Daar zijn Willem, Aad en Reinier al, plus de kleinkunstenaars Caroline, Mark en René die vanmiddag drie korte optredens gaan doen en Ernst, onze hoffotograaf. Niet veel later zijn dichters Herman en Ibrahim er ook. We spreken de voorstelling door, de kleinkunstenaars oefenen voor de laatste maal een paar van hun stukjes en dan komen de eerste verjaardagsgasten binnen. Er is zelfs iemand die een fles wijn voor Anja heeft meegenomen. Met dik dertig man in zaal De Walvis gaan we beginnen. Ik ben de spreekstalmeester. Het is een mooie voorstelling die vloeiend verloopt. De afwisseling is prima. De drie korte persconferenties, de stadsdichter en de Syrische dichter zijn de sterren van de show. Ibrahim leest zijn Koerdische gedichten; we begrijpen er tekstinhoudelijk geen bal van, maar ik hoor vuur, gedrevenheid, liefde voor zijn land, ritme en melodie, kortom: muziek. Zelf lees ik een zeer onsamenhangend betoog uit een zogenaamd politiek debat en een mal verhaal waarin ik mij weer eens erger. Na afloop van de voorstelling krijgen we slechts zeer positieve reacties. We ruimen de zaal op en gaan met het hele gezelschap iets drinken in de foyer. Tevredenheid en trots reageren. Veel complimenten over en weer. Geslaagde eerste aflevering van de Verjaardag van Anja. De Vrouw en ik lopen naar een nabijgelegen Italiaans restaurant. Er is een tafel vrij. Ik breng fiets en spullen naar huis en een kwartier later schuif ik aan. We eten een pizza en een nagerecht. Een uur later lopen we terug naar huis. Daar even zitten. Webstek. Online druppelen de eerste reacties en foto’s binnen. Het wachten is nog op de uitgebreide reportage van hoffotograaf Ernst.
Muziek vandaag: Budapest Concert (Keith Jarrett), The Tango Saloon (The Tango Saloon), Amazônia (Jean-Michel Jarre), Under A Spell (Richard Barbieri)

–

Zaterdag 19 maart:
Op tijd wakker en op. Kwart over zes. Mag dat? Koffie. Ik wandel de gebruikelijke zaterdagmorgenronde langs slager en super. Het is nog koud. Koffie met De Vrouw. Die is net terug van de teststraat. Ik loop nog het centrum in naar de Syrische super om brood te halen. Op de terugweg kom ik langs de nieuwe boekenwinkel in onze straat die vandaag is geopend en ik doe boodschappen. Meer koffie. We zeggen De Zoon af voor lunch, want De Vrouw moet eerst wachten op de uitslag van de test. We lunchen samen. Afwas. Dan loop ik een rondje langs het kanaal. Thuis allerlei, waaronder wat voorbereidingen voor morgenmiddag. De Vrouw heeft testuitslag en die is gelukkig negatief. Eind van de middag maak ik avondeten. Eerst een salade van bosui, koolrabi, komkommer, mango en aardbei. Dan kook ik kikkererwtenpasta. Vervolgens bak ik kastanjechampignons, ui, aubergine (die ik eerst heb laten uitlekken met zout) en peper en daar roer ik de pasta en groene pesto doorheen. Voor De Vrouw heb ik lamsfilet gebakken. Parmesan ernaast en we eten alles op. Afwas. Webstek. Dan is het half acht en wandelen we naar Gigant voor de voorstelling Hé Mister Parkinson. Indrukwekkende monoloog vol gedachten en emoties over verlies en rouw in het proces van diagnose tot en met de vele aspecten van de zichtbare en onzichtbare gevolgen van de ziekte van parkinson. Die gedachten en gevoelens zijn herkenbaar, want zijn vergelijkbaar bij die tijdens hetzelfde proces bij zo goed als alle andere aandoeningen. Aad heeft de voorstelling geregisseerd; we spreken hem vooral vooraf en het is mooi eens de andere kant van zijn werk te zien. Half tien zijn we weer thuis.
Muziek vandaag: het zevende en achtste plaatje uit de doos Music For Quiet Moments (Robert Fripp), Chatroubadour (Ocobar featuring Geert Chatrou), Close Enough (Ryo Okumoto), Tubular Bells (Mike Oldfield), Dwellers Of The Deep (Wobbler)

De precieze dag is me even ontschoten. Hij probeerde wat onopvallend te doen, maar ik zag hem heus wel. Het was het einde van mijn ronde hardlopen en ik was bezig met afkoelen. In een rustige looppas liep ik het laatste stukje door het stadspark. Het was koud; de weinige beplanting was bedekt met een wit laagje ijs. Drie graden zou het vriezen vannacht. In de verte, van achter de hoogbouw, kwam het ochtendlicht tevoorschijn.
De man stond tussen de struiken langs het wandelpad. Ik herkende hem gelijk; ik kwam hem wel vaker tegen hier in het centrum van ons zo majestueuze Apeldoorn. Hij stond gebukt en keek om zich heen op de grond. Kennelijk hoorde hij mij aan komen lopen, want hij kwam overeind en keek mijn kant op.
‘Goedemorgen,’ zei ik in het voorbijgaan. Ik hoorde hem iets zeggen, maar wat, dat kon ik niet verstaan.

Een half uur later, even voor zeven, zat ik fris gedoucht achter mijn laptop. Er was weer van alles te doen. Vandaag was de thuiswerkdag. Twee dagen in de week ga ik met de niet meer stinkende streekbus (want elektrisch) naar de werkplek; een of twee andere dagen werk ik thuis. Vandaag, dus. Ik had muziek vol atmosferisch gepingel opgezet en in alle rust begon ik aan de dingen die er vandaag te doen waren. Uitdenken, regelen, schrijven. De uren vlogen om. Dat krijg je als je lekker geconcentreerd zit te werken. Tegen tien uur plopte er iets op het beeldscherm op: ‘Pauze!’

Op een bepaalde ochtend in de week is er een kleine markt gaande enkele straten verderop. Daar liep ik heen. Ik kocht vers fruit, wat kaas en een mooi desembrood. Allemaal biologisch natuurlijk, want het is een biologische markt. Geen gif in mijn lijf. Toen wandelde ik door het zonnetje weer terug.
Verhip, wie stond daar nou op de hoek van de straat? Diezelfde meneer. Nu niet voorovergebogen tussen de struiken, maar breed om zich heen speurend. Bij daglicht zag ik goed dat zijn broek bevuild was en dat er gaten in zijn schoenen zaten. Hij krabde in zijn baard van dagen. Wat zocht hij? Zou ik hem de weg naar het slaaphuis wijzen? Dat is niet ver hier vandaan. De man keek mij aan en knikte. Toen draaide hij zich om en liep al om zich heen kijkend van mij vandaan.

Ik werkte nog even door. Overleg, uitwerken, acties uitzetten. Tot er opnieuw een pauzebericht in mijn beeldscherm verscheen. Half een. Lunchtijd. De Vrouw was naar het werk, dus maakte ik een paar boterhammen voor mijzelf. Van dat stevige desembrood met pompoenpitten erin hoef je maar een paar plakken voor een zeer verzadigd gevoel. Wat van die kaas erop, paar toeven sla en happen maar. Twee mandarijnen als toetje. Zeer lekker. Ik waste de weinige afwas af, trok mijn jas aan en ging naar buiten.

Iedere dag maak ik een wandeling, ook als ik op de werkplek ben. Het is belangrijk om even van die werkplek af te zijn en het hoofd leeg te maken. Weer of geen weer. Nu was het weer. Zonnig.
Ik liep een rondje langs het Apeldoorns kanaal. Dat is op een steenworp afstand van mijn huis. Een mooi wandelpad loopt er langs beide oevers. Tussen het riet zitten de wilde eenden, meerkoeten en waterhoentjes. Twee grote zwanen zwommen met de stroom mee. Langs het pad ook bankjes, waarop ouderen uitrustten, de rollator naast zich.
Verhip, kijk nou. Daar had je diezelfde meneer weer. Hij stond op een kleine vissteiger en tuurde over het water. Ik probeerde te ontdekken waar hij nou precies naar keek, maar het leek wel of hij het hele wateroppervlak af zocht. Wel zag ik dat zijn lange regenjas aan de onderkant gerafeld was. De jas wapperde in de wind, net als zijn lange, wit wordende haren. Plots draaide hij zich om. Ik keek snel voor me en liep door. Ginds even de brug over en dan aan de overkant weer terug.

In de middag is het gelukkig wat rustiger op het werk. Dan heb ik volop de gelegenheid om dingen uit te werken en uit te schrijven. De vele overleggen plan ik liever in de ochtend, dan heb ik de meeste energie. In de middag kak ik vaak wat in; het resultaat van een fikse psychische tik die ik dik acht jaar geleden onderging. Tot op de dag van vandaag heb ik moeite met het verdelen van alle energie over de dag, maar over het algemeen lukt me dat heel aardig.
Half vijf sloot ik af. Ik pikte de krant uit de brievenbus, las kort de koppen en ging toen het avondeten voorbereiden. Wacht, daar had je De Vrouw terug van haar werk. Dag schat, hoe was het? Ja, ik ook lekker gewerkt. Ik maak iets met bloemkool, zal ik die grandioze salade van bloemkool met mango en linzen weer eens maken? Ja, goed idee. Barst, de blikken linzen zijn op.

Gelukkig is er een supermarkt op vijf minuten loopafstand. Met de auto doe je er langer over. Daar komt bij: als ik met de auto zou willen, dan zou ik eerst een auto moeten kopen en nog weer eerder rijles moeten nemen, want ik kan helemaal niet autorijden.
Ik liep door de leeglopende winkelstraat. De meeste zaken gingen sluiten; de supermarkt is open tot acht uur. Tot dat tijdstip staan er bij de ingang vaak allerlei lui. Het zijn veelal daklozen die daar altijd staan en het zijn vaak dezelfde. Nu stond er ook iemand anders bij. Ik herkende hem aan de gaten in zijn schoenen, zijn bevuilde broek en de rafels aan zijn lange regenjas. Hij besteedde geen aandacht aan de anderen die bij de ingang hingen, maar was druk tussen de gestalde fietsen. Gelukkig leek hij niet geïnteresseerd in de fietsen zelf, maar meer in wat er tussen de wielen op de grond lag. Af en toe pakte hij iets op: een blik, een leeg plastic zakje, een oud mondmasker. Hij bekeek het even, gooide het ook weer van zich af en zocht verder. Ik ging de winkel in op zoek naar een blik linzen.

Zo, dat smaakte weer voortreffelijk. De salade maak je in een braadslede in de oven. Eerst de bloemkoolroosjes met rode ui, aan het eind de mango en de linzen erbij. Goddelijk. Help me herinneren dat ik het recept eens deel. De afwas was weer snel gedaan. Nu nog even de uitpuilende afvalbak legen. Ik stopte alle plastic in een tas en haalde de emmer met groenafval uit het keukenkastje. De containers staan niet ver van mijn woning vandaan, dus dit was een klusje van niks.

Ondanks dat de straatverlichting was aangegaan, bleek het toch nog vrij donker bij de groencontainer. Ik legde mijn pasje op de scanner en er klonk een klik. Met mijn ene hand duwde ik de container open en met mijn andere hand zwaaide ik de emmer omhoog. Hoppa, handige beweging: alle groenafval in een keer in de bak. Container dicht. Klaar. Ik draaide me om en liep terug.
Beweging in de prikkelstruiken. Daar zat iets. Het was niet iets. Het was iemand. De iemand bleek op zijn knieën te liggen en stond nu op. In het weinige licht zag ik dat er zand in zijn baard en dorre bladeren in zijn lange haren zaten. Hij leek me te hebben opgemerkt.
‘Goedenavond,’ groette ik.
Hij keek me aan. ‘Goedenavond,’ zei hij.
‘Wat zoekt u toch?’ vroeg ik hem.
‘Hetzelfde als jij.’
‘O?’ Wat wist hij dat ik niet wist? En nu moest hij niet aan komen zetten met wijsneuzerigheden als De Zin Van Het Leven of Het Geheim Van De Vrouw of zo, want dan zouden er klappen gaan vallen. ‘En wat is dat dan?’
De man keek op, zag me diep in de ogen en zei: ‘Een pointe.’

–
Apeldoorn, maart 2022

Hier lees je ‘m op FOK!.

–

Vrijdag 18 maart:
Van harte, Willem. Mijn ronde hardlopen gaat redelijk soepel. Het koude vriesweer zal meehelpen. Iets na zeven uur ben ik aan het werk. Het is een kalme dag vandaag, heel veel ligt er niet, maar ik verveel me ook niet. Negen uur koffie met De Vrouw. Die gaat even de deur uit. Contact met de leidinggevende. Die is de afgelopen weken helemaal uit de lucht geweest wegens ziekte; het ziet ernaar uit dat ze volgende week weer wat oppakt. Eind van de ochtend meer koffie met De Vrouw. Zij is bij de huisarts geweest en die adviseert om te laten testen. De Vrouw heeft de testafspraak morgenochtend vroeg. Als de uitslag positief is, vallen alle plannen voor dit weekend in het water. We wachten het af. En lunch. Afwasje. Ik wandel een rondje om het centrum en onderweg werp ik een wenskaart bij Willem in de brievenbus. Nog even verder werken. Half vijf is het klaar. Krant. Ik maak avondeten. Eerst een salade van bosui, koolrabi, komkommer, tomaat en aardbei. Dan kook ik zoete aardappelen en ui. Ondertussen rooster ik amandelen. De bataten stamp ik tot een puree. Ik roer er pepervlokken, citroensap, veldsla, feta en geroosterde amandelen. Voor De Vrouw bak ik een runderschnitzel. De stoemp smaakt uitzonderlijk goed en gaat helemaal op. Afwas en afval. Ik bel Onze Vader. Het gaat goed en z’n gangetje. Mooi. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: het vijfde en zesde plaatje uit de doos Music For Quiet Moments (Robert Fripp), Budapest Concert (Keith Jarrett), An Hour Before It’s Dark (Marillion), Swordfishtrombones (Tom Waits), The Yellow Shark (Frank Zappa), A Live Record (Camel), Troika (D’Virgilio, Morse & Jennings)

–

Donderdag 17 maart:
Rustige dag op de werkplek. Kalm kan ik veel werkzaamheden doen en achterstallige boel opruimen. Tussen de middag wandel ik door veld en bos. En zon. Nog wel friskes. In de middag weer van alles en om half zes thuis. De Vrouw serveert spaghetti met groenten en kaas, plus het restant van de salade van gisteren. We eten alles op. Afwas. Webstek. Mail. Pijn in mijn vingers.
Muziek vandaag: Troika (D’Virgilio, Morse & Jennings), Pulsing Signals (Gong)

–

Woensdag 16 maart:
Weer fiks fris vanmorgen. Half zeven loop ik mijn ronde hard. Het gaat weer beter dan de vorige keer, maar ik moet nog wel een korte wandelpauze houden. Erna wandel ik naar de super. Nu schijnt de zon, maar het blijft kil. Koffie met De Vrouw. Half tien loop ik naar Gigant voor de repetitie van Wirwar. Daar is ook Anne, de man die een project rondom onderzoek naar een documentaire (‘leer ons een documentaire maken’) gaat leiden. We laten hem wat scènes zien en ondertussen is het gewoon een repetitie. Veel loopt al erg soepel. Na afloop overleggen we met de ondersteuner van Gigant over de zakelijke kant. Als het klaar is, kijken Aad en ik naar het licht in theaterzaal De Walvis. We gaan ons zondagmiddag helemaal zelf voorzien, dus dan is een beetje kennis van de techniek wel handig. Het gaat lukken. Net na een uur ben ik thuis. Koffie en lunch met De Vrouw. Afwasje. We wandelen naar het gemeentehuis en brengen onze stem uit voor de gemeenteraadsverkiezingen. Natuurlijk stem ik voor natuur, groen, milieu, duurzaamheid. Erna stap ik op de fiets en rijd ik naar twee winkels even buiten het centrum. Thuis wat online werk voor Wirwar. Na vijf uur begin ik aan het avondeten. Het wordt de schitterende salade an bloemkool, paprika, rode ui en kerstomaat met linzen, rozijnen en mango en een dressing van geelwortel, gember, knoflook en tahin uit de oven. Niet veel werk, maar wel wat puzzelen om alles op het juiste moment toe te voegen. Tussendoor maak ik ook nog een salade ernaast van bosui, veldsla, appel en aardbei en voor De Vrouw maak ik een pakketje kabeljauwfilet uit de oven. We eten niet alles op, van de grote salade blijft er nog een portie voor morgen over. Afwas. Webstek. Krant.
Muziek vandaag: Op Afbetaling (Theo Nijland), Ritual (Nytt Land), By Royal Decree (The Flower Kings), Fatou (Fatoumata Diawara)

–

Dinsdag 15 maart:
Volle ochtend op de werkplek. (Hevige maar korte angstaanval in de bus.) Overleg, overleg, uitwerken, acties uitvoeren. Ook nog even telefonisch contact met Ank over Kunst-Zinnig-Brein. Tussen de middag wandel ik door bos. In de middag verder met uitwerken en acties uitvoeren. Veel te doen. Half zes thuis. Krant. De Zoon is er iets voor half zeven en De Vrouw serveert een ovenschotel van ei met groente, plus een mooie salade van ui, komkommer, tomaat en limabonen. Afwas. Webstek.
Muziek vandaag: het zesde plaatje uit de doos Torrid Zone – The Vertigo Recordings 1970-1975 (Nucleus), Rain Dances (Camel), The Blue Elephant (Matt Berry)

–

Maandag 14 maart:
Nogal lastig gaat mijn ronde hardlopen, maar dat is niet vreemd na een keer of drie overslaan. Gelukkig is het zacht buiten. Iets na zeven uur ben ik aan het werk en al snel heb ik alle achterstalligheden ingehaald. Halverwege de ochtend allerlei overleg. Dan koffie en lunch met De Vrouw. Afwasje. Ik wandel een klein rondje buiten het centrum en ga dan nog verder werken. Half vijf is het klaar. Krant. Dan maak ik avondeten. Er is een restant stoemp van gisterenavond. Dat vul ik aan met doperwten en ik doe het in een ovenschaal om op te warmen. Ondertussen maak ik een salade van bosui, koolrabi, komkommer en tomaat. Ook bak ik oesterzwammen met rode ui in kerrie. De ovenschotel bestrooi ik met een boel geraspte kaas en gaat nog tien minuten de oven in. In die tijd bak ik ten slotte een runderschnitzel voor De Vrouw. Dit keer eten we alles op. Afwas. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: het derde en vierde plaatje uit de doos Music For Quiet Moments (Robert Fripp), het derde, vierde en vijfde plaatje uit de doos Torrid Zone – The Vertigo Recording s 1970-1975 (Nucleus), One From The Heart (Tom Waits & Crystal Gayle), Pulsing Signals (Gong)

–

Zondag 13 maart:
Kwart over zeven wakker en op. Koffie. Krant verder. Koffie met De Vrouw. Huishoudelijks. Foto’s bewerken. Meer koffie. De Zoon is er om half een voor lunch. Afwas en stofzuig. Ik wandel een rondje door de zon langs het kanaal en om het centrum. Vier uur is er weer de gebruikelijke zondagmiddagluistersessie. Holdsworth! Daarna maak ik avondeten. Eerst kook ik aardappel, knolselderij en zoete bataat. Ondertussen vul ik het kleine restant van de salade van gisteren aan met bosui, koolrabi en komkommer. Ik bak oesterzwammen en roer daar een restje tomatenpuree doorheen. De gekookte groente giet ik af en kookvocht roer ik door de paddenstoelen. Ik hak een fikse zak postelein groef en die stamp ik door de aardappelen tot een mooie grove stoemp. Ten slotte bak ik een runderschnitzel voor De Vrouw. Alles smaakt uitstekend en we eten het meeste op. Afwas. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: de eerste twee plaatjes uit de doos Music For Quiet Moments (Robert Fripp), Another Pond (Not Drowning, Waving), The Waking Hour (Dalis Car), de eerste twee plaatjes uit de doos Torrid Zone – The Vertigo Recordings 1970-1975 (Nucleus & Ian Carr), O Primeiro Canto (Dulce Pointes)

–

Zaterdag 12 maart: van Den Haag naar Apeldoorn
We zijn om half acht wakker en anderhalf uur later zitten we aan het ontbijt. Nog weer een uur later pakken we de koffer in en melden we ons af bij de hotelreceptie. We hebben een trein van iets voor elf, moeten een tweetal keren overstappen en zijn om een uur weer thuis. Koffer uitpakken, wasmachine aan. Ik fiets een rondje, haal het groentepakket op, bezoek de super, de schoenmaker (veter geknapt vanmiddag) en de slager. De rest van de middag lees ik de kranten van de afgelopen dagen. Aan het eind van de middag maak ik avondeten. Op het menu de groene kool met tomatensaus uit de oven, ovenfrites en een salade van bosui, koolrabi, komkommer en blauwe bes. Voor De Vrouw is er een runderschnitzel. We eten zo goed als alles op. Afwas. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Ahead Of Their Time (Frank Zappa), Moonmadness (Camel)