bazbo – de wereld van Bas Langereis, het middelpunt der aarde

Bas Langereis leest u voor!

04-03-2022

B-log: 5 t/m 11 maart 2022

Filed under: B-log 2022 — bazbo @ 20:47



Vrijdag 11 maart: Den Haag – Vredespaleis en Noordeinde
Al om half acht ben ik op. We nuttigen weer uitgebreid ontbijt en zo. Even na tien uur lopen we het centrum weer in en we pakken een tram in de richting van de zee. Bij het Vredespaleis echter stappen we uit. Daar kijken we kort hoe het gebouw erbij staat. Vervolgens wandelen we rustig naar Noordeinde. Onderweg drinken we koffie op het Anna Palownaplein. Niet ver daarvandaan ligt Noordeinde. We slenteren langs de winkels, de galerieën en het paleis en door de paleistuin. We zijgen neer op een terras aan de Grote Markt en lunchen. Doet u mij de falafel. Aansluitend kuieren we verder door smalle straatjes. Schallplattenladen! Voor het grijpen ligt de in mijn collectie ontbrekende The Waking Hour (Dalis Car), die nu niet langer ontbreekt in mijn collectie. Niet veel later drinken we thee op het Hofplein en eind van de middag gaan we weer even terug naar het hotel om wat uit te rusten en te drinken. Kwart voor zeven dan weer het centrum in. We hebben gereserveerd in een Libanees restaurant. Het is er propvol en nogal rumoerig, maar het is een geweldige zaak met enthousiaste medewerkers en zeer goed eten. We laten ons verrassen door de vele mezze en pasteitjes en door een okraschotel en griesmeelgebak. Tien uur lopen we terug naar het hotel.



Donderdag 10 maart: Den Haag – Mauritshuis en Eschermuseum
Pas om acht uur ben ik wakker en op. Een uur later zitten we aan het ontbijt. Als we het hotel verlaten, merken we bij de receptie op dat de renovatie of verbouwing van de badkamer van onze hotelkamer nog niet klaar en dat vanmorgen vroeg werklui plots in de kamer stonden. Och sorry, dat was natuurlijk niet de bedoeling en we mogen verhuizen naar een andere kamer. Dat willen we wel, maar dat doen we niet nu. We wandelen het centrum in. Via een kleine omweg (Turfmarkt) en koffie op een terras aan het Hofplein gaan we naar het Mauritshuis. Daar hebben we om twaalf uur een afspraak om naar binnen te mogen. We bekijken eerst de klassieke collectie. Die is interessant; er hangen klassieke werken: Rembrandt, Holbein, Rubens, Vermeer. Natuurlijk zien we De anatomische les en Het meisje met de parel. Verplichte kost. Aansluitend is er een tijdelijke expositie over bloemstillevens; die vinden we niet heel boeiend. We nuttigen lunch in de zon op een terras op het Hofplein en lopen dan naar de Lange Voorhout. Daar staat het Koningin Emmapaleis waarin het Eschermuseum is gevestigd. Boeiende collectie bestaande uit alle bekende en veel onbekende werken. Hier zijn we wel een paar uurtjes mee zoet. Eind van de middag lopen we terug naar hotel. We krijgen ter compensatie een suite op een andere verdieping waar de werklui niet bezig zijn. We rusten even uit; De Vrouw is niet helemaal fit. Half zeven lopen we het centrum weer in en we vinden een klein en ietwat onooglijk, maar bijzonder goed Indiaas restaurant. Daar eten we samosa en groentecurry. Half tien gaan we terug naar het hotel. Daar drinken we nog iets in het hotelcafé en dan gaan we slapen.



Woensdag 9 maart: van Apeldoorn naar Den Haag
Half zeven wakker en op. Koffie. Ik loop naar de super en koop brood. Thuis koffie. Dan naar Wirwar voor de repetitie. Thuis koffie en lunch. Afwasje. We hebben een beeldbelafspraak met de financiële adviseur en we doen de belastingaangifte voor 2021. Dan sluiten we alles af en lopen we met een gevulde koffer naar het station. Daar nemen we een trein naar Den Haag. Om vier uur verlaten we het hotel. We lopen door het centrum, via het Binnenhof naar de Grote Markt om het standbeeld van Haagse Harry te zien. Prioriteiten. We drinken iets in een stadscafé aan de Grote Markt en lopen dan door smalle winkelstraatjes. We komen bij de Hofvijver uit en gaan dan via de Lange Voorhout naar de Dennestraat. Hier bevinden zich allerlei restaurants en we kiezen voor een eetcafé annex bistro. Mag ik de geroosterde pompoen met pistache en dan de gevulde groene kool met linzen en bospaddestoelen? Allemensen, die is nog lekker ook. We nemen thee toe. Door het duister wandelen we via het Malieveld terug naar het hotel. In het hotelcafé drinken we nog iets en op tijd gaan we slapen.
Muziek vandaag: Visions (Rick Wakeman)



Dinsdag 8 maart:
En weer op tijd op de werkplek om daar te plannen, regelen en overleggen. Tussen de middag wandel ik door bos en zon. In de middag nog meer plannen, regelen en overleggen en om half zes ben ik thuis. De Zoon is er al. Krant. De Vrouw serveert spaghetti met verse groenten, het restant koolraap van gisteren en twee restanten salade van gisteren en eergisteren. We eten alles op. Afwas en afval. Dan pak ik een koffer al deels in. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: By Royal Decree (The Flower Kings), Here Come The Warm Jets (Brian Eno)



Maandag 7 maart:
Gelijk als ik op de werkplek ben, is er al veel te doen. Dat is mooi. Geregel, overleg, uitzoekerij. Tussen de middag wandel ik door bos, veld en zon. En in de middag verder met geregel, overleg en uitzoekerij. Half zes thuis. De Vrouw serveert koolraap met kaas en een schotel van ui, paddenstoel en paprika, met witlof-appel-rozijnensalade ernaast. We eten er goed van. Afwasje. Ik zoek wat papieren voor de belastingaangifte bijeen. Krant. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Allow Yourself (Nosound), Pulsing Signals (Gong), Another Green World (Brian Eno)



Zondag 6 maart: De verjaardag van De Vrouw
Wederom zeer koud als ik vanmorgen vroeg (kwart voor zeven) mijn ronde hardloop. Het lukt, maar de wind staat heel anders en dat maakt het moeizaam. Thuis weer terug in bed. Koffie met De Vrouw. Van harte gefeliciteerd. We bereiden een en ander voor voor bezoek. Meer koffie met De Vrouw. Eind van de ochtend is er bezoek (Zwager, Schoonzus, Neven, Marja, Robert) en halverwege de middag zijn we even alleen. Ik hang was op en werk aan de webstek van Kunst-Zinnig-Brein. Eind van de middag komt De Zoon binnen. Die blijft eten. De Vrouw heeft plaattaart met rode ui en brie gemaakt; ik zet daar een salade van rucola, veldsla, koolrabi, bosui, komkommer en walnoot naast. Toe is er ijs. Afwas. Webstek. Lezen. Muziek vandaag: Afterthoughts (Nosound), Teide 2390 (Nosound), Scintilla (Nosound), An Hour Before It’s Dark (Marillion), Dume, het achtste plaatje uit de doos Archives Vol. II (1972-1976) (Neil Young)



Zaterdag 5 maart:
Iets na half zeven wakker en op. Koffie. Dan wandel ik mijn gebruikelijke zaterdagmorgenrondje langs slager en super. Koffie met De Vrouw. We wandelen het centrum in, kopen brood en spullen voor het kleine feestje van morgen, ook op de markt. Huishoudelijks. Meer koffie met De Vrouw. De Zoon is er om half een voor lunch. Afwasje. Dan wandel ik nog langs het kanaal en bezoek een super voor de allerlaatste dingen. Thuis krant. De Zoon is er weer om kwart voor zes en we lopen gedrieën naar een restaurant. Daar trakteert De Zoon op een etentje ter gelegenheid van de verjaardag van De Vrouw (morgen). We eten voortreffelijk Half negen zijn we weer thuis. Webstek.
Muziek vandaag: Rage (Ryuichi Sakamoto), A Sense Of Loss (Nosound), The Northern Religion Of Things (Nosound), At The Pier (cd single) (Nosound), The Old Homestead, het zevende plaatje uit de doos Archives Vol. II (1972-1976) (Neil Young), Music Inspired By The Snow Goose (Camel)

• • •
 

03-03-2022

Frits – Lotgenoten (0041)

Filed under: Publicaties voor FOK! - 2022 — bazbo @ 01:00

Lotgenoten,

Er denderde weer eens een storm over het land. De storm had een naam, maar die ben ik vergeten. Ik kan niet alles bijhouden. Ben het overigens met Kamagurka eens dat we mooi weer ook een naam moeten geven. Ondertussen is het trouwens vaker takkeweer dan aangenaam, maar dat geheel terzijde. Laten we voor het gemak de storm even Frits noemen. Dat praat gemakkelijker. Frits denderde over het land.

Nu woon ik in het centrum van ons zo majestueuze Apeldoorn, in een appartementencomplex op twee hoog, bijna op de hoek van een straat die bekendstaat als ‘het tochtgat van Apeldoorn’. Bij de minste wind waai je er al weg. Als ik van twee hoog uit het raam kijk, zie ik menig fietser van de fiets, bromfietser van de bromfiets, motorrijder van de motor en bejaarde van achter de rollator gewaaid worden. Ook leuk was die keer dat de postbode vergeten had om zijn grote fietstassen dicht te doen. De brieven en kaarten woeien zo uit zijn tas en werden door de wind omhoog geblazen tot bijna boven de vier verdiepingen van ons appartementencomplex en de van het gebouw tegenover ons. Door onze straat stroomt ook de stadsbeek door een betonnen soort bak en het was een vrolijk gezicht alle poststukken door die beek te zien kabbelen.

Maar goed, die storm dus. Frits ging een lekker potje tekeer. Die vrijdagavond zag ik op Twitter (jaja) een vermakelijk filmpje van ons mooie Oranjepark, op een steenworp afstand van mijn woning vandaan. (Hoewel, je moet dan echt wel érg ver kunnen gooien of het moet met van die kleine keitjes zijn, dan red je het misschien.) In het filmpje rijdt een jonge vent op de fiets over een pad door het park en plots hoor je een stem: ‘Doorfietsen!’ Van links komt er dan een werkelijk enorme boom het beeld in vallen, die vlak achter de fiets op het pad terechtkomt. De fietser verdwijnt in de kleine takken. Dat zal schrikken zijn geweest, voor die jongeman. De maandag erop stond er een groot interview met hem in de lokale sufferd, waarin hij vertelde dat hij – op een kleine snede in zijn hoofd na – met de schrik was vrijgekomen. Ik ben dan wel benieuwd hoe hij moet hebben gekeken toen hij zijn bekeuring onder ogen kreeg, want in het Oranjepark mag je helemaal niet fietsen.

Die nacht van vrijdag op zaterdag hield Frits huis in het land. Mijn eigen woning kwam er goed vanaf: geen schade. Toen ik zaterdagmorgen opstond en uit het raam keek hoe verwoest of mijn omgeving was, viel me in eerste instantie niet zo veel op. Of wacht, moest je daar kijken. Bij ons schuin tegenover, op de hoek van de straat, staat een groot en hoog kantoorgebouw. Om dit bijzonder lelijke prutwerk van architectuur nog enigszins toonbaar te maken, is het voorzien van een artistiek bedoelde luifel boven de centrale ingang. Die luifel is vervaardigd van meerdere glazen platen en al meerdere keren zijn een of meerdere van die platen spontaan losgekomen (zonder dat er sprake was van enige wind) en op de daaronder gelegen stoeptegels aan splinters gesodemieterd. In dat geval was het trottoir onder de luifel afgezet met rood-witte hekken, teneinde de voorbijgangers te wijzen op het gevaar en te behoeden voor glassplinters in de voeten.
Welnu, ik wierp de blik uit het raam en zag aan de overzijde van de straat het voetpad onder de luifel van het kantoorpand afgezet met rood-witte hekken. Ik verwachtte dus dat er iets aan de hand zou zijn met die luifel. Maar dat was vreemd: alle glazen platen zaten nog netjes op z’n plek. Dan was er meer aan de hand. Ik keek verder naar boven en ja hoor: ruim vier verdiepingen boven de luifel hingen dakplaten te bungelen. Het zag eruit dat ze ieder moment naar beneden konden vallen, zo boven op de glazen luifel. Lekker dan. Fijn dat de hekken er stonden, want als je net onder de luifel zou lopen op het moment dat zo’n plaat erbovenop terecht komt, nou dan zijn de rapen gaar.

Nu is het op zaterdag een drukte van belang bij ons in de straat. De grote warenmarkt is tijdelijk verplaatst en bevindt zich zo ongeveer hier voor de deur. De doorgaande weg is afgezet en slechts voetgangers hebben toegang.
Wacht. Wat gebeurt daar nou aan de overkant? Moet je zien: die rood-witte hekken staan niet strak tegen de pui van het kantoorgebouw; er is nog veertig of vijftig centimeter ruimte tussen. En wat doet die mevrouw daar met haar zware boodschappentassen? Precies: ze wurmt zich tussen het hek en de pui en loopt onder de luifel door. Kijk uit, mens! O zie, ze is niet de enige. Die gast met die fiets aan de hand doet exact hetzelfde! Aan de andere kant van de luifel staat het hek trouwens wél redelijk strak tegen de pui aan, dus daar kan die fiets helemaal niet voorbij.
Een slecht voorbeeld doet goed volgen, zeg. De een na de ander neemt nu de korte weg onder de glazen luifel door en ver boven hun hoofd beginnen de dakplaten steeds vervaarlijker te bewegen.

Ik durf niet meer te kijken. Straks gaat het fout. Straks raakt er echt zo’n dakplaat los en dan valt die naar beneden bovenop de glazen luifel en dan … En daar wil ik geen getuige van zijn. Ik heb kippenvel over mijn hele lijf. Of moet ik de ramen open doen en gillen: ‘Kijk uit, randkameel! Levensgevaarlijk wat je doet! Maak dat je wegkomt daar, voordat er een dakplaat op je hersenloze kop sodemietert! Die hekken staan daar niet voor niets! Denk jij soms dat je slim bezig bent door je eigen onderzoek te doen en niet achter de schaapjes aan te lopen? Jij laat je niet weerhouden door een hek en je laat je niet vertellen wat je moet doen? Jij denkt zelf na? Als er al tribunalen komen, dan is het om domme debielen zoals jij te berechten!’ Moet ik dat doen?

O, gelukkig! Er is beweging op de bovenste verdieping. Er gaat een groot kantoorraam uit de sponning. Ik zie een paar mannen in geel fluorescerende hesjes van binnenuit een touw om de bungelende dakplaat binden. En daar! Boven op het dak staan ook meerdere mannen. Zij trekken nu langzaam, heel langzaam, de dakplaat naar zich toe. Ademloos kijk ik toe. Daarna hijsen de mannen op het dak ook de andere wiebelende dakplaten naar boven.
Beneden op straat loopt nog jan-en-alleman onder de luifel door, zich van geen gevaar bewust. Ik zucht van opluchting. Dat gevaar is geweken.

Wat een avonturen weer.


Apeldoorn, februari 2022

Lees ‘m hier op FOK!.

• • •
 
« Vorige pagina