Bas Langereis leest u voor!

Herman Brusselmans – Hij schreef te weinig boeken (h)
Monika Helfer – Leeuwenhart (e)

–

Dinsdag 31 december:
Zes uur. Een uur later ben ik aan het werk. Niet heel lang. Begin van de ochtend wandel ik naar de super. Koffie met De Vrouw. De Vrouw gaat de deur uit. Allerlei. Meer koffie. Dan lunch met De Vrouw. Afwasje. Ik fiets naar Onze Vader. Hij is in goede stemming en we lopen naar de fysiotherapiepraktijk. Hij doet enkele oefeningen en we weten af te spreken dat de therapeute hem op dinsdag thuis gaat bezoeken. Op de terugweg kopen we een agenda voor het nieuwe jaar. Bij hem thuis zetten we de afspraken in de agenda en nemen we kerstpost door. Van de schoonmaakster heb ik nogal een zak met was in mijn handen geduwd gekregen. Eind van de middag thuis. Even lezen, dan ga ik avondeten maken. Aardappel uit de oven en ernaast een fikse salade van bosui, radijs, rode kool, komkommer en kerstomaat. Voor De Zoon en De Vrouw bak ik hamburgers. De Zoon is er om zes uur en we eten alles op. Er is ook nagerecht: ijs, minipuddinkjes en de traditionele Nieuwjaarskoekjes van Jakob uit Hamburg. Afwas. De Zoon en De Vrouw gaan oudejaarstelevisie kijken; ik lees en luister. Webstek. Om twaalf uur wensen we elkaar een Gelukkig en Gezond Nieuwjaar. Ik ga slapen.
Muziek vandaag: Bloom (Bill Laurance & The Untold Orchestra), Road To The Sun (Pat Metheny), Nu-Med (Balkan Beat Box), Escalator Over The Hill (Carla Bley & Paul Haines), The Turning Year (Roger Eno)

–

Maandag 30 december:
Half zeven. Koffie. Een uurtje later ben ik aan het werk. Niet lang. Ik doe nog wat dingen voor De verjaardag van Anja. Meer koffie. De Vrouw gaat even de deur uit. Lezen. Meer koffie. Dan samen lunch. Afwasje. Ik wandel een rondje om het centrum en door een park. Lezen. Belronde langs Onze Vader en Ank. Eind van de middag maak ik avondeten. Kliekendag. Ik warm de zoeteaardappelsoep van zaterdag op en bak er croutons bij. Daarnaast vul ik het restant salade van gisteren aan met kerstomaat en mango. Voor De Vrouw bak ik steak bavette. We eten alles op. Afwasje. Lezen. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Aeolus: One Hour Duduk Meditation (Theo Travis), Dream Box (Pat Metheny), Can We Leave The Light On Longer (Damian Wilson & Adam Wakeman), Theme Of Secrets (Eddie Jobson), Tree House Fire (Nits), The Tar Tapes Vol. 2 (Mike Keneally), 2000 A.D. Into The Future (Rick Wakeman), i/o (Peter Gabriel)

–

Zondag 29 december:
Kwart voor zes. Ik loop een ronde hard langs kanaal en buiten het centrum. Het lukt heel aardig. Thuis nog terug in bed. Kwart voor negen staan we op. Koffie. Lezen. Meer koffie met De Vrouw. Uit het niets is er een diepe angstaanval. Het kost moeite, maar het lukt. Lezen. De Zoon is er om half een voor lunch. Afwas en stofzuigen. Ik wandel een rondje langs het kanaal. Vier uur is het tijd voor de zondagmiddagluistersessie met de Duitsche vrienden: een eindejaarsspecial met de hoogtepunten van 2024. Erna maak ik avondeten: een salade van bosui, radijs, rode kool, komkommer, wilde tomaatjes en mango, met daarnaast een risotto met shiitake, ui, courgette en babyspinazie. Voor De Vrouw bak ik een stroganoffhamburger. We eten – met uitzondering van de salade – alles op. Afwas en afval. Webstek. Krant.
Muziek vandaag: Bridge Of Light (Keith Jarrett), The Classical Connection (Rick Wakeman)

–

Zaterdag 28 december:
Half zeven pas. Koffie. Begin van de ochtend loop ik naar de super. Koffie met De Vrouw. We wandelen het centrum in, bezoeken de markt en een winkel of wat. Meer koffie met De Vrouw. Dan lunch. Afwas en huishoudelijks. Ik wandel een rondje buiten het centrum. Thuis even kalm aan. Eind van de middag maak ik avondeten. Een soep van ui, knoflook, zoete aardappel en linzen. Erna is er het restant salade van gisteren. Voor De Vrouw bak ik steak bavette. Afwasje. Lezen. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Aspirant Sunshadows (Rick Wakeman), Guitarscape (Steve Howe), Frank Zappa Meets The Mothers Of Prevention (Frank Zappa), Muscle Shoals (DeWolff), Amazônia (Jean-Michel Jarre)

Dit is de vijftiende keer dat we De verjaardag van Anja vieren.

–

Datum: 19 januari 2025
Tijd: 14.30 – 16.30 uur
Locatie: zaal De Walvis in Gigant, Apeldoorn

Programma:
Is nog een verrassing.

–

Vrijdag 27 december:
Half zes. Ik loop een ronde hard langs Grift en kanaal. Soepel. Half acht even aan het werk. Ook wat zaken voor De verjaardag van Anja. Koffie met De Vrouw. Dan brengen we allerlei spullen naar beneden. De Zoon is stipt elf uur voor de deur. We laden alles in zijn auto en dan rijden we naar de kringloop en de stort. Veel kan hergebruikt of gerecycled; slechts tien kilo (en ik vermoed naar boven afgerond) restafval blijft over. Thuis meer koffie met De Vrouw. Dan lunch. Afwasje. Ik wandel een rondje langs het kanaal. Even ontspannen. Eind van de middag maak ik avondeten: witlof met (ham en) kaas uit de oven, een schotel van shiitake, ui, paprika, kikkererwtenpasta en kerrie, plus een salade van bosui, radijs, rode kool, komkommer en kaki. Voor De Vrouw en De Zoon maak ik vis uit de oven. De Zoon is er om kwart voor zes en we eten alles op. De Zoon heeft voor nagerecht gezorgd. Afwas. Krant. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Keeping Company (Bill Laurance & Michael League), Balkan Beat Box (Balkan Beat Box), Touch Of Time (Arve Henriksen & Harmen Fraanje)

–

Donderdag 26 december:
Niet zo goed geslapen. Kwart voor zeven op. Koffie. Lezen. Meer koffie. Lezen. Meer koffie met De Vrouw. Daarna lunch. Afwasje en huishoudelijks. Ik wandel een rondje langs kanaal en door park. Krant van dinsdag. Lezen. Eind van de middag maak ik avondeten. Moeilijk is het niet: ik warm de twee schalen met groenten en gevulde aardappel van gisteren op, zet het restant salade van gisteren op tafel en voor De Vrouw bak ik beef stroganoff. We eten alles op. Natafelen. Afwasje. Lezen. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: The Christmas Album (Keith Emerson), Chris Squire’s Swiss Choir (Chris Squire), 3 Ships (Jon Anderson), Putumayo Presents: Christmas Around The World (allerlei), Christmas Cover Up (allerlei), A Catchy Christmas (allerlei), Merry Christmas (cd single) (Big Big Train), All You Wish Yourself (cd single) (Kaprekar’s Constant), The Tar Tapes Vol. 1 (Mike Keneally), de twee concerten van de bluray die mee kwam met The Jethro Tull Christmas Album – Fresh Snow At Christmas (Jethro Tull),

–

Woensdag 25 december:
Half zes. Niet heel goed geslapen. Ik loop een ronde hard, die wonderlijk heel soepel gaat. Lezen. Dan start met voorbereiden van het avondeten cq. kerstdiner danwel moddermenu. De tomatensoep is klaar en de aardappelschotel en spruitenschotel zijn gereed om de oven in te gaan. Tussendoor koffie. Begin van de middag kerstlunch. Afwasje. En verder met voorbereiden. De salade en de dressing zijn zover. Drie uur is De Zoon er en we halen Onze Vader thuis op. Bij ons is er thee en tegen vijf uur gaan we aan tafel. Tomatensoep, dan gevulde aardappel, spruiten met bataat en paprika en blauwe kaas uit de oven, salade van bosui, radijs, komkommer, rode kool en kaki. De Vrouw heeft stoofperen bereid. Voor de carnivoren bak ik hertenbiefstuk. De Zoon prepareert het nagerecht (crème brulee, fruit en ijs). Onze Vader is prima te pas, we verleiden hem tot allerlei verhalen. Rond acht uur is hij duidelijk: naar huis. De Zoon en ik brengen hem terug. Negen uur is alles opgeruimd. Heel even nakletsen en dan slapen.
Muziek vandaag: Christmas Portraits (Rick Wakeman), A Christmas Album (California Guitar Trio)

–

Dinsdag 24 december:
Zes uur. Koffie en ontbijt. Kerstplaten klaarzetten. Lezen. Begin van de ochtend maak ik een boodschappenronde langs slager en super. Koffie met De Vrouw. Meer koffie met De Vrouw. Lunch. Afwasje. Om half een ben ik bij Onze Vader. Ik loop met hem mee naar de fysiotherapeute voor het intakegesprek; daarna doen we boodschappen bij de super. Niet alles gaat vlekkeloos (de verwijsbrief is zoek, hij heeft zijn ID-kaart niet bij zich, veel weet hij zich niet te herinneren), maar we slaan ons er goed doorheen. Ik lever de schone was bij hem af en neem nieuwe was mee terug. Bijpraten met De Vrouw. Dan maak ik avondeten: ik vul het kleine restant salade van gisteren aan met bosui, komkommer en koolrabi, vervolgens maak ik een curry van ui, wortel, pastinaak, tomaat en adukiboon. Voor De Vrouw bak ik beef stroganoff. We eten alles op. Natafelen. Afwasje. Ik lees Snijders’ postuum verschenen Zeer kort uit; een prachtige verzameling zkv’s, allen van ongekende schoonheid. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Aspirant Sunrise (Rick Wakeman), Aspirant Sunset (Rick Wakeman), het vierde plaatje (het tweede concert) uit de set The Jethro Tull Christmas Album – Fresh Snow At Christmas (Jethro Tull), Muscle Shoals (DeWolff), Christmas Variations (Rick Wakeman)

–

Maandag 23 december:
Laatste formele werkdag van het jaar. Op tijd op de werkplek. Het is er donker en leeg. Ik verzet veel laatste klussen. Tussen de middag wandel ik door bos en een beetje zon. In de middag het allerlaatste (hoewel, komende werkdagen kijk ik iedere ochtend nogal vat mailboxen na) en om kwart over vijf ben ik thuis. Krant. De Vrouw serveert een schotel van pastinaak, wortel en palmkool, met een salade van komkommer, koolrabi en rode kool ernaast. We eten alles op. Natafelen. Afwasje. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: het tweede (de 2024 remix) en het derde (het eerste concert) van de set The Jethro Tull Christmas Album – Fresh Snow At Christmas (Jethro Tull), To The Rising Moon (Stephan Micus)

–

Zondag 22 december:
Kwart over zes. Ik loop een ronde hard langs het kanaal. Thuis nog terug in bed. Pas om half tien staan we op. Koffie, lezen, Printen, koffie, lezen. De Zoon is er na half een voor lunch en kerstcadeaus. De buit van dit jaar: Muscle Shoals (DeWolff) en de uitgebreide 4cd/bluray set Christmas Album – Fresh Snow At Christmas (Jethro Tull). Afwas en stofzuigen. Vier uur is het tijd voor de zondagmiddagluistersessie, de traditionele kerstspecial. Erna maak ik avondeten: eerst een salade van bosui, koolrabi, rode kool, komkommer en kaki. Dan bak ik shiitake, bosui, pastinaak en risottorijst, bouillon eroverheen en pruttelen maar. Voor De Vrouw bak ik beef stroganoff. We eten alles op. Natafelen. Afwas en afval. Webstek. Krant.
Muziek vandaag: Muscle Shoals (DeWolff), Live at Mama Kin (het bonusplaatje dat mee kwam met de superdeluxe edition van Sluggo!) (Mike Keneally)

–

Zaterdag 21 december:
Pas half zeven. Koffie. Begin van de ochtend wandel ik de gebruikelijke zaterdagmorgenronde langs slager en super. Koffie. Dan nogmaals het centrum in voor een bezoek aan de Syrische winkel. Meer koffie (en Printen) met De Vrouw. Dan lunch. Afwasje en huishoudelijks. Ik fiets door de regen naar Onze Vader thuis. Hij is redelijk op orde, blijkt wel erg afgevallen en thee zetten lukt hem niet meer goed. We nemen kerstpost door en de overdracht van de fysiotherapeut, daarna verzamelen we wasgoed (dat ik dit weekend thuis voor hem was). Verder ook nog gewoon kort gesproken over koeden en kalven. Ik blijf niet al te lang, merk dat hij snel vermoeid is. Gezien de omstandigheden gaat het niet slecht, al blijft het zorgelijk dat hij veel hulp weigert terwijl hij veel dingen zelf niet meer goed kan. Vier uur thuis. Ik maak avondeten: een probeergerecht voor eerste kerstdag. Aardappels koken, dan in een muffinvorm en een deuk erin drukken, de oven in. Ondertussen vulling bakken van champignon met postelein. Die vulling in de aardappel, aftoppen met gedroogde tomaten en parmesan en dan nogmaals de oven in. Voor De Vrouw bak ik steak bavette. Er is nog wat salade van woensdag en nu eten we alles op. Natafelen. Afwas. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: To The Rising Moon (Stephan Micus), Keeping Company (Bill Laurance & Michael League), Dark Intervals (Keith Jarrett), 12 (Ryuichi Sakamoto)

–
Setlist
Month of May
Big Brown Building Burning
The Tree
The Bird
The Attic
The House
A Touch Of Henry Moore
The Infinite Shoeblack
Nescio
Two Skaters
Yellow Socks & Angst
Lits-Jumeaux
Walter & Connie
Les Nuits
J.O.S. Days / J.O.S. Vrees
Cars & Cars

Encore
Sketches of Spain
In The Dutch Mountains
Encore 2
Adieu Sweet Bahnhof

Mongool

Bijna dagelijks – om eerlijk te zijn drie keer in de week – sta ik bij de bushalte te wachten. Op een bus, maar dat had u zelf ook wel kunnen bedenken. Vaak sta ik er niet allen. Deze morgen is er een gehandicapte man. Niet erg. Ik gedoog hem. Een bus komt eraan. Daarachter zie ik nóg een bus en die moet ik hebben. Als de voorste bus bijna bij de halte is, loopt plots de gehandicapte man die bus een heel eind tegemoet. Zijn bus stopt dus meters en meters vóór de halte. Maar mijn bus stopt daar dan vlak achter. Dan ben ik dus bang dat ik daar naartoe kan rennen en voordat hij weer optrekt die bus aan mijn neus voorbij zien rijden. ‘Blijf staan, mongool,’ wil ik zeggen. Maar de meneer is geen mongool. Het is gewoon een Nederlander met een licht verstandelijke beperking. Zoals bijna alle Nederlanders. Ik zucht, zie mijn bus inderdaad aan mijn neus voorbij rijden en vraag me af wat ik zal doen tijdens het volgende half uur wachten.

–

Bevestiging

‘Die meneer daar,’ sprak hij geërgerd, ‘die praat steeds met allerlei stopwoorden.’
‘O ja?’ vroeg ik. Ik vond het een weinig relevant antwoord. Of hij hier wat aanspraak had. Al een week of twee moest hij in dit hersteloord verblijven. In de eerste dagen trok hij zich terug in zijn kamer. ‘Laat mij hier maar rustig,’ zei hij. ‘Ik ben liever op mijzelf.’ Ik had het van geen vreemde. Maar ik ben mij ervan bewust dat ik – wilde ik later niet in isolement verzeild geraken – in beweging moet blijven om anderen te ontmoeten. Nu sprak ik hem in de grote eetzaal. Ik keek om. Er waren niet veel mensen om ons heen. Iets verderop zat een dame in een puzzelboekje verdiept, verderop een heer druk in de weer door een smartphone te scrollen en aan de andere kant van de zaal zat de meneer op wie hij me wees. De meneer had bezoek. De akoestiek was verschrikkelijk. Het galmde als de grotten van Valkenburg en ik kon bijna alles van iedereen verstaan, behalve dat wat hij me nu zei. Ik draaide me weer naar hem toe. ‘Sorry, wat zei je?’
‘Hij heeft zo’n zware stem, die hoor je overal bovenuit.’
‘De akoestiek is hier dan ook verschrikkelijk.’
‘En,’ vervolgde hij, met een blik alsof hij me iets groot geheims ging toevertrouwen, ‘hij praat steeds met allerlei stopwoorden.’
‘Dat zei je.’
‘Ja. Hij gebruikt in iedere zin het woordje ‘ja’.’
‘Ach, als je erop let valt het alleen maar meer op. We gebruiken ze zelf misschien ook wel, die stopwoorden of stopzinnen. Maar zijn we het ons niet bewust.’
‘Ja,’ zei hij.

–

Menu

‘Welkom in ons restaurant.’ De ober zei het alsof hij het daadwerkelijk meende. ‘U kunt bestellen van de kaart, maar ook gebruik maken van ons driegangenkeuzemenu.’
‘Dat klinkt interessant,’ zei ik. ‘Waar kan ik dan uit kiezen?’
‘Ja of nee.’

–
Apeldoorn, november 2024

Een zkv is een zeer kort verhaal, ook wel ‘flitsverhaal’ genoemd.
A.L. Snijders (pseudoniem van Peter Cornelis Müller, 1937-2021) was de ware ambassadeur van het genre. Onlangs verscheen Zeer kort, het beste van A.L. Snijders volgens Arjen Lubach.

Hier lees je ‘m op FOK!.

–

Vrijdag 20 december:
Half zeven wakker en op. Mijn ronde hard langs Grift en kanaal gaat redelijk, maar het hoofd raakt niet leeg. Half negen ben ik aan het werk. Koffie met De Vrouw. De Vrouw gaat de deur uit. Koffie. Tussendoor kranten van gisteren en eergisteren. Als De Vrouw weer terug is, lunchen we. Afwasje. Ik wandel een rondje en haal het groentepakket op. En weer verder met werk. Er is veel en ik doe veel. Half vijf is het klaar en maandag kan ik verder. De Zoon is er na half zes. De Vrouw serveert bamisoep en een appelbol uit de oven als nagerecht. Smakelijk weer. Afwas. Krant. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Sea Airs (Rick Wakeman), Night Airs (Rick Wakeman), Motif 2 (Steve Howe), True (Jon Anderson & The Band Geeks), Balkanbeats – Volume 3 (allerlei), Phantom Power (Rick Wakeman)

–

Donderdag 19 december:
Kwart over vijf. Zes uur ben ik aan het werk. Twee uur later wandel ik naar de markt, meer bepaald de kaaskraam. En weer verder. Overleg, overleg, uitwerken. Lunch. Overleg. Half drie is het klaar. We lopen naar de opticien en kopen daar de nieuwe bril van De Vrouw. Dan kerstkaarten op de bus en met een andere bus naar Arnhem. We eten in een Nepalees-Indiaas restaurant: samosa, pakora onion, mutter paneer, garlic chicken tiki massala en peshwari naan. Thee toe. Half acht staan we voor Luxor Live. Vanavond uitverkocht. Nits spelen een bijzonder concert, dat begint met vijf ingetogen stukken van het laatste minialbum. Daarna een mooie mix van ouder en nieuw werk en af en toe een grote hit. Het is subtiel, theatraal, klein, kunstig en ik ben niet anders gewend van de band. Eigenlijk is een popzaal veel te lomp en bruut voor de intieme klankschilderingen van dit trio. Hofstede, Stips en Kloet zijn in zeer goede vorm. Ik vind het indrukwekkend. Na de drie welbekende toegiften (Sketches Of Spain, In The Dutch Mountains en Adieu Sweet Bahnhof) staan we om tien uur buiten. We hebben de bus van half elf en om kwart over elf zijn we weer thuis.
Muziek vandaag: MoonDial (Pat Metheny), Aeolus: One Hour Duduk Meditation (Theo Travis), Guitarscape (Steve Howe)

–

Woensdag 18 december:
Kwart over vijf. Mijn ronde hardlopen gaat niet soepel, maar het lukt. Begin van de ochtend wandel ik naar de super. Koffie. Dan naar Gigant voor de repetitie van Wirwar. Het is de laatste voor de kerstonderbreking en iedereen kan iets lezen of spelen wat zij of hij leuk vindt om te doen. Bonte avond, maar dan in de ochtend. We krijgen schoon spel en mooie (levens)verhalen. Tot 8 januari. Half een thuis. Koffie. Lunch met De Vrouw. Afwasje en huishoudelijks. We installeren een loopband die De Vrouw heet besteld en zetten hem zolang in de woonkamer, als een soort nieuwe kerstversiering. Ontspannen. Eind van de middag maak ik avondeten. Knolgroenten (wortel, pastinaak en zoete bataat) met paprika in een braadslede, later gaan daar met feta gevulde kastanjechampignons bij. Ernaast een salade van witte kool, kaki en sultana. Voor De Vrouw bak ik runderschnitzel. We eten alles op. Afwasje. Webstek. Tussendoor bel ik Onze Vader. Het duurt even voor hij opneemt; hij heeft moeite met de telefoon. Hij zegt dat hij thuis erg moet wennen en dat er nog wat ondersteuning door de Thuiszorg komt, maar dat hij nog niet weet wat. Zaterdagmiddag fiets ik bij hem langs. Klussen voor De verjaardag van Anja. Lezen.
Muziek vandaag: Concerts (Keith Jarrett), Sluggo! (Mike Keneally & Beer For Dolphins), Keeping Company (Bill Laurance & Michael League)

–

Dinsdag 18 december:
Weer op tijd op de werkplek. Veel. Tussen de middag wandel ik door bos. In de middag veel. Ik neem afscheid van de leidinggevende, die de afgelopen anderhalf jaar de leidinggevende is geweest. Kwart over vijf thuis. Er is bericht over Onze Vader: hij is vandaag weer thuis gekomen. Onwennig en verward en dat baart me zorgen. Ik ga hem morgen ergens bellen om eens te polsen hoe of hij het allemaal ervaart. Restje krant van zaterdag. De Vrouw serveert een schotel van ui, zoete aardappel en palmkool. Ernaast het restant salade van zondag. Zeer smakelijk. Natafelen. Afwasje. Krant. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Keeping Company (Bill Laurance & Michael League), To The Rising Moon (Stephan Micus), Black Knights At The Court Of Ferdinand IV (Rick Wakeman & Mario Fasciano)

–

Maandag 16 december:
Zowaar aardig geslapen. Op tijd op de werkplek. Daar veel, waaronder allerlei overleg en een alleraardigste kerstbijeenkomst met het team. Tussen de middag wandel ik door veld en bos en lichte regen. In de middag nog veel, waaronder allerlei overleg en om kwart over vijf ben ik thuis. De Vrouw serveert een stevige dhal met allerlei ernaast. Afwasje. Krant. Webstek. Dan naar Gigant voor een preventieve vergadering ter voorbereiding van De verjaardag van Anja, inclusief een blik op de naaste toekomst. Het ziet er mooi uit. Half tien thuis. Even bijpraten en dan slapen.
Muziek vandaag: Zodiaque (Rick Wakeman & Tony Fernandez)

–

Zondag 15 december:
Pas om kwart voor zeven op. Ik loop een ronde hard langs Grift en kanaal. Het lukt aardig. Koffie. Meer koffie met De Vrouw. We brunchen rond twaalf uur. Afwasje, huishoudelijks. Dan wandel ik het centrum in voor een bezoek aan een super. Vervolgens op de fiets naar Heidi om ons groentepakket op te halen (dat zij voor ons vrijdag heeft opgehaald). Vier uur is het tijd voor de zondagmiddagluistersessie met de Duitsche vrienden (Spinifex). Erna maak ik avondeten. Eerst een salade van bosui, komkommer, tomaten en feta. Vervolgens een risotto met oesterzwam, prei, wortel en postelein. Voor De Vrouw bak ik runderschnitzel. We eten alles op. Afwasje. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: The Köln Concert (Keith Jarrett), Time Machine (Rick Wakeman), Half Alive In Hollywood (Mike Keneally & Beer For Dolphins)

–

Zaterdag 14 december: Aachen
Kwart voor acht op. Half tien laten we de sleutel van de hotelkamer achter op de salontafen en lopen we naar de Elisenbrunnen. Daar treffen we Michael. We ontbijten uitgebreid, erna laat Michael ons nog iets van Aken zien. Zo bezoeken we de Dom, kopen we Zimtsternen bij Klein en zien we nog een paar bezienswaardigheden, veel is er niet in Aachen. We sluiten af met thee in een Marokkaans tentje en daarna nemen we afscheid vlak voor het station. We hebben een trein van kwart over een en even na vijf zijn we in Arnhem. In het centrum bezoeken we een Indiaas restaurant. We eten pakora, gebakken paneer, thali en curry van paddestoelen en spanazie met peshwari naan. Thee toe. Om kwart voor acht zitten we in de bus en om half negen zijn we thuis. Spullen opruimen, krant van vrijdag, slapen.

–

Vrijdag 13 december: Aachen
Kwart over vijf. Nogal slecht geslapen en ik heb geen idee waarom. Is het volle maan? Koffie. Inpakken. Acht uur gaan we de deur uit en we pakken de bus maar Arnhem. Koffie op het station. Voor half tien zitten we in de trein, in ’s Hertogenbosch overstappen, naar Heerlen. Daar hebben we net op tijd de trein naar Aachen. Aankomst 12.15 uur. We nuttigen koffie en een broodje bij een Stadtbäckerei op het stationsplein. Dan lopen we via de Marschiertor en Printenbäckerei Klein naar het centrum. In een winkelgalerij doen we boodschappen in diverse zaken. Met een gevulde boodschappentas wandelen we via het Theaterplatz naar de Alphonsstrasse. Ons hotel is een hotel zonder personeel. Het lukt om binnen te komen. Even inrichten. Na 16.00 uur wandelen we richting het Domplatz. Daar is een kerstmarkt en dat is wat De Vrouw wilde zien. Na een uurtje rondkijken drinken we thee in een Extrablatt. Nog een klein rondje over de markt en dan komen we langs een Pakistaan met Noordindiase kaart. We eten pakora en curry bloemkool/aardappel en thali. Pakistaanse thee toe. Het is negen uur als we langs de Dom terug naar het hotel lopen. Afgelopen nacht was het volle maan.
Muziek vandaag: Country Airs (Rick Wakeman), The Family Album (Rick Wakeman)

–

Donderdag 12 december:
En weer op tijd op de werkplek. Veel, waaronder een kennismakingsgesprek met mijn nieuwe (tijdelijke) leidinggevende per februari. Tussen de middag wandel ik door bos. In de middag weer veel. Half zes thuis. De Vrouw serveert wortel met doperwt en daarnaast het restant schotel en salade van gisteren. We eten alles op. Natafelen. Afwasje. Krant. Webstek. Dan fiets ik naar Auke, die vandaag zijn 12.354e verjaardag viert (weet ik veel). (Het is zijn zesenzestigste.) Het is er niet heel druk, maar wel aangenaam en om tien uur rijd ik weer terug. Heel even zitten, dan slapen.
Muziek vandaag: Boil That Dust Speck (Mike Keneally)

–

Woensdag 11 december:
Kwart voor zes. Ik loop een ronde hard die bijzonder aardig gaat. Begin van de ochtend wandel ik naar de super. Thuis koffie. Dan naar Gigant voor de repetitie van Wirwar. Er is veel uitdelerij en uiteindelijk ook spelen met emoties in doodsaaie scènes. Mooie morgen. Thuis koffie met De Vrouw. Dan lunch. Afwasje en huishoudelijks. Ik fiets naar het hersteloord en bezoek Onze Vader. Hij is opgewekt, maar ook zeer warrig. Sommige dingen vertelt hij meerdere keren maar dan heel anders en op een gegeven moment vraagt hij wat al die mensen om hem heen hier doen en waar hij is, wat dit voor iets is waar hij nu is. Aan de andere kant zegt hij dat hij het wel gaat redden als hij dinsdag naar huis gaat. Ik maak me zorgen. Thuis maak ik avondeten: eerst een salade van witte kool, kaki en sultana, vervolgens een curry van ui, prei, mango en tomaat, met ernaast kikkererwtencouscous. Voor De Vrouw bak ik steak bavette. We eten er fiks van. Afwasje. Krant. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: To The Rising Moon (Stephan Micus), Crimes Of Passion (Rick Wakeman), Tree (John Metcalf)

–

Dinsdag 10 december:
Redelijk geslapen. Zeer op tijd weer op de werkplek. Daar allerlei veel. Tussen de middag wandel ik door bos en veld. In de middag nog meer allerlei veel. Kwart over vijf thuis. De Vrouw serveert een stoemp van aardappel, boerenkool en oesterzwam. Ernaast het restant salade van zondag. We eten alles op. Natafelen. Er is bericht dat Onze Vader inderdaad vandaag over een week naar huis gaat en dat hij alleen Wmo-ondersteuning bij twee keer per week douchen krijgt. Hopelijk is dat voldoende. Afwasje. Krant. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: To The Rising Moon (Stephan Micus), Cheba (Bayuba Cante), Rock ’n Roll Prophet Plus (Rick Wakeman)

–

Maandag 9 december:
Donker, koud. Op tijd op de werkplek. Daar veel. Tussen de middag wandel ik door bos en veld. In de middag veel. Kwart over vijf thuis. De Vrouw serveert een ovenschotel van ui, pastinaak, paprika, boerenkool en ei met ernaast het restant salade van zaterdag. We eten alles op, want zeer smakelijk. Natafelen. Onze Vader blijkt al op 17 oktober naar huis te kunnen en komend weekend moet hij weer thuis oefenen. We maken ons zorgen. Afwasje. Krant. Lezen. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: hat. (Mike Keneally), A Tribute To Ryuichi Sakamoto – To The Moon And Back (allerlei)

–

Zondag 8 december:
Kwart voor zes. Ik loop een ronde door lichte regen en langs Grift en kanaal. Het gaat, het gaat. Thuis nog terug in bed. Om kwart voor negen staan we op. Koffie. Krant van vrijdag. Meer koffie met De Vrouw. De Zoon is er om half een voor lunch. Afwasje en stofzuigen. We wandelen het centrum in en bezoeken een winkel of wat, maar kopen uiteindelijk niets, want we vinden niet wat we zoeken. Vier uur is de zondagmiddagluistersessie met de Duitsche vrienden (Elephant9 met Terje Rypdal). Erna maak ik avondeten: een risotto van oesterzwam, bimi en prei. Ernaast een salade van bosui, koolrabi, radijs, komkommer en kaki. Voor De Vrouw bak ik steak bavette. We eten alles op. Afwasje. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Frankfurt ’86 (Allan Holdsworth), The 1968 Tapes (Jazz Sabbath), December Skies (cd single) (Steven Wilson)

–

Zaterdag 7 december:
Zes uur. Koffie. Hm, de cd-speler werkt niet na één plaatje? Even op de dvd-speler dan maar. Begin van de ochtend loop ik de gebruikelijke zaterdagmorgenronde langs slager en super. Koffie met De Vrouw. Dan nogmaals het centrum in voor een bezoek aan de Syrische winkel. Thuis zet ik de kerstboom in elkander. Meer koffie met De Vrouw. Krant. Dan lunch. Afwasje en huishoudelijks. Ik fiets naar het herstelcentrum en bezoek Onze Vader. Hij is goed te spreken, opgewekt zelfs. Na een half uur merk ik dat hij vermoeid is. Hij herhaalt dingen die hij me net heeft verteld, haalt zaken door elkaar en is in de war. Half vier thuis. De Vrouw heeft de kamer in kerstsfeer gebracht. Restje krant. Dan maak ik avondeten. Aardappel en bataat in de oven. Ondertussen maak ik een salade van witte kool, kaki en rozijn. Paprika bij de oven in. Voor De Vrouw bak ik steak bavette. Allemaal zeer smakelijk. Natafelen. Afwasje. Lezen. De cd-speler doet het gewoon. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Francesco Zappa (Frank Zappa), async (Ryuichi Sakamoto), Whisky-A-Go-Go, 1968 (Frank Zappa)

‘Beitel! Blijf ’s weg bij die mevrouw! Excuus mevrouw, doorgaans is hij niet zo opdringerig naar mensen.’
‘Het geeft niet, hoor,’ zei de vrouw. Haar lach verried een bijna tandeloze mond. ‘Het is een aardig beestje, zie ik wel. Neemt u plaats, er is genoeg ruimte voor ons beiden op de bank.’
Meneer Vuistsnede aarzelde. De vrouw zag er nu niet bepaald verzorgd uit. Er zaten scheuren in haar wijde broek en haar jas zat vol met vlekken. Hij keek naar haar schoenen. De goedkope gympies waren gehavend. Haar vettige strengen haar hingen verwilderd rond haar hoofd en hij zag een zwarte veeg op haar kin.
‘Ik bijt echt niet,’ zei ze.
Meneer Vuistsnede ging behoedzaam een eindje van haar af zitten op de bank en keek voor zich uit over het veld.
‘U komt hier vaker in het park,’ ging ze verder. ‘Met uw hondje. Normaal laat u hem nooit los lopen.’
‘Alleen als er verder niemand in de buurt is,’ zei meneer Vuistsnede, terwijl hij de riem van Beitel weer vastmaakte. ‘Hij is enthousiast en nieuwsgierig en wil graag met mensen kennismaken, maar daar is niet iedereen van gediend.’
‘Ik vind het niet erg, hoor. Ik houd van honden. Ze zijn vaak betrouwbaarder dan mensen.’
‘Hoe komt u aan deze levenswijsheid?’ hoorde meneer Vuistsnede zichzelf vragen.

Voor hij het wist vertelde de vrouw haar levensverhaal. Hij luisterde. Hoe lang? Het verhaal greep hem aan. Toen haalde hij adem. Hij sprak woorden. Woorden die ze dankbaar aanhoorde. Ze lachte en keek hem diep in zijn ogen. Haar ogen glinsterden.

‘Dank u,’ zei ze.
‘Het is geen moeite.’
‘Waarom doet dan niemand anders zo?’
‘Hoe bedoelt u?’ vroeg hij.
‘De meeste mensen zien me niet staan of zitten. Ontlopen me. Als ik iets wil vragen, keren ze me de rug toe of lopen ze door alsof ze me niet horen. U ziet mij. U hoort mij.’
‘Nogmaals: het is geen moeite. Uw verhaal heeft me geraakt. De scheidslijn tussen rijk en arm, tussen geluk en ongeluk is een dunne. U heeft een boel tegenslag moeten meemaken in het leven, maar u bent een wijs mens. Kan ik iets voor u doen? Kan ik u iets geven? Een kleinigheid?’
‘Dank u,’ herhaalde ze. ‘Ik heb alles wat ik nodig heb.’
‘Echt?’
‘Een luisterend oor, iemand die moeite doet om me te begrijpen. Meer hoef ik niet.’
‘Weet u het zeker?’
‘U kijkt naar een mens dat op dit moment gelukkig is. Nu moet ik gaan.’

Ze stond op en slofte weg. Meneer Vuistsnede keek haar na, totdat ze achter een rij struiken uit het zicht was verdwenen. Toen zuchtte hij.
‘Een bijzonder mens, Beitel,’ zei hij tegen het mopshondje. ‘Haar wijze woorden, daar kunnen we iets van leren.’
Meneer Vuistsnede bleef nog een tijdje in gedachten voor zich uit staren. Toen stond hij op en liep hij samen met Beitel in de richting van de uitgang van het park. Net toen hij bij de rij struiken was aangekomen, hoorde hij geluid.
‘Er gebeurt daar iets, Beitel. Wat een kabaal.’

Achter de struik lag iets. Nee, er lag iemand, zag hij nu.
Beitel trok aan de riem. Meneer Vuistsnede liet zich meesleuren tot ze beiden bij de persoon waren die op de grond lag.
‘Lieve help,’ zei meneer Vuistsnede. Hij knielde neer bij het lichaam.
Het was een man. Een man gehuld in een lange rode mantel. Eronder droeg hij een wit kleed. Zijn lange witte haren hingen voor zijn gezicht en zijn lange witte baard zat onder de modder. Iets verderop lag een rood en puntig hoofddeksel.
‘Sint?’ vroeg meneer Vuistsnede voorzichtig. ‘Sint Nicolaas?’
De man opende zijn ogen. Meneer Vuistsnede schrok. Die blik die kende hij en niet van heel lang geleden.
‘Sint? Gaat het met u?’
De sint probeerde te spreken, maar er klonk alleen wat zwaar gehijg. Van onder zijn mantel kwam een arm tevoorschijn. Meneer Vuistsnede pakte de hand. Over de witte handschoen zag hij dat er een ring om de ringvinger zat, een gouden zegelring met een paarse edelsteen eraan.
‘Sint, wat is er gebeurd?’
De goedheiligman opende zijn mond weer. Er klonken klanken. Veel kon meneer Vuistsnede er niet uit wijs maken. ‘Weerborstel,’ meende hij te horen. ‘Zwachtel, fazantschade, ioliet, zuurtegraad.’
‘Ik versta u niet,’ zei meneer Vuistsnede. ‘Wat bedoelt u?’
De sint greep naar zijn baard en leek die naar opzij te willen schuiven.
‘Ik help u,’ zei meneer Vuistsnede. Langzaam schoof hij de witte watten van het gezicht en zag hij de zwarte veeg op de kin. ‘Maar…’

Ze keek hem aan. Haar ogen glinsterden. Ze zogen hem op. Hij verdronk, verdween erin. Ze nam hem mee. Haar ogen trokken hem naar haar verhaal. Hoe ze opgroeide in onveiligheid, hoe ze probeerde te ontvluchten, hoe ze in nog meer ellendige situaties terecht kwam, hoe ze te maken kreeg met geweld, hoe ze vocht om vrij te zijn, hoe ze alles kwijt raakte, hoe ze veel meer meemaakte en hoe ze ondanks alles vol hoop bleef. Ze sleepte hem mee in haar verhaal. Ze sleurde hem door alles wat ze had moeten doorstaan. Hij voelde bijna haar verdriet, haar angst en uiteindelijk ook haar hoop. Er kwam een soort warmte in hem naar boven, een gevoel van berusting dat hem geruststelde.

‘Ik haal hulp,’ zei hij. Blijft u hier liggen, wilde hij eraan toevoegen, maar omdat de sint zijn ogen had gesloten, wist hij dat het een overbodige opdracht was. Hij kwam overeind en keek om zich heen. ‘Beitel, we moeten naar de grote weg. Hier is niemand. Daar zijn mensen. Die hebben vast een mobiele telefoon bij zich. We moeten een ambulance bellen.’
Kon hij de sint hier zomaar achterlaten? Wat als? Maar wat moest hij dan? Wachten tot er iemand voorbij kwam? Dat kon nog wel even duren; in dit deel van het park kwam bijna nooit iemand. En dus pakte hij de riem van Beitel en snelde in de richting van de uitgang van het park.

Het was al bijna donker geworden. Verhip, begon het nu ook nog te regenen? Na een minuut of tien kwam hij bij de straat. Er kwamen auto’s voorbij. Meneer Vuistsnede wuifde, stapte een stukje de straat op, riep: ‘Stop!’ Maar niemand stopte. Daar! Een jongeman op een fetbaik. ‘Ho!’ riep hij. De jongeman maakte een plotse slingerbeweging en ontweek hem. ‘Fuk of, fossiel!’ klonk het. Meneer Vuistsnede werd wanhopig. Aan de overkant van de weg, op het fietspad, kwam een mevrouw op een fiets aangereden. ‘Mevrouw!’ riep hij, terwijl hij overstak. ‘Wilt u een ambulance bellen? Er is iemand onwel geworden in het park!’ Hij hoorde oorverdovend getoeter. Een grote vrachtwagen reed recht op hem af. Meneer Vuistsnede sprong naar achteren. De vrachtwagen passeerde hem al toeterend, reed door een plas en zorgde voor een golf van regenwater die meneer Vuistsnede doorweekten. Toen de vrachtwagen voorbij was, was de vrouw doorgefietst. Hoe moest dat nu? Hij liep naar de winkel aan de overkant van de straat. ‘Goedemiddag,’ zei hij toen hij de kleine stomerij binnen stapte. ‘Wilt u een ambulance bellen? Iemand in het park is niet goed.’ De man achter de toonbank pakte de telefoon. Meneer Vuistsnede wachtte het gesprek niet af en verliet de winkel.

‘Hier was het toch, Beitel?’ Meneer Vuistsnede keek om zich heen. ‘Toch?’
Ze liepen wat paden af en speurden achter struiken en bomen.
‘Zou hij weer opgekrabbeld zijn? En op eigen kracht?
Hoe ze ook zochten: de sint was niet meer te vinden. Nergens een spoor van iemand die in de modder had gelegen.
‘Laten we gaan, Beitel,’ stelde meneer Vuistsnede voor. ‘We zijn allebei drijfnat, ondertussen.’
Beitel trok aan de riem.

‘Wat is dat daar?’
Op de galerij, vlak voor zijn voordeur, lag een pakketje. Het viel op, want het was gewikkeld in rood pakpapier.
Meneer Vuistsnede bukte en raapte het op. ‘Voor wie is dit? Er staat geen naam op.’ Hij keek de galerij af. Misschien was de pakketbezorger nog in de buurt. Maar nee. ‘En wat zou erin zitten?’
Beitel kefte.
‘Voor mij? Maar wie zou mij een pakketje sturen of een pakje geven?’
Beitel kefte opnieuw.
‘Maar ik kan het toch niet zomaar open maken als ik niet zeker weet of het wel voor mij is?’
Weer kefte Beitel.
‘Vooruit dan maar,’ zuchtte meneer Vuistsnede. ‘Maar alleen om te kunnen achterhalen voor wie dit pakje is.’
Met trillende vingers scheurde meneer Vuistsnede het papier los. Er kwam een klein zwart kistje tevoorschijn. Voorzichtig maakte hij het open. Op een bedje van zwart pluche lag een gouden zegelring met een paarse edelsteen eraan.
Meneer Vuistsnede keek op. Was daar een lichtje aan de donkere hemel?

–
Apeldoorn, november 2024

Hier lees je ‘m op FOK!.