Bas Langereis leest u voor!

Vrijdag 21 oktober:
Half zeven op. Koffie, krant, klussen. Dan op de fiets naar de nieuwe werkplek. Het is echt herfst. Mooi. Begin van de ochtend handel ik veel zaken van gisteren af; eind van de ochtend komen er nog weer nieuwe dingen bij. Een uur ben ik klaar en samen met De Vrouw fiets ik naar een volgende bezichtiging van een appartement. En nog een. De een is wat ver uit de buurt van het centrum, maar is gezien de ruimte wel fijn; de ander is van ruimte en indeling speels en zeer interessant, maar beetje knudde van badkamer en toilet en ronduit zeer knudde van hoge servicekosten. Beide mogen wel op het kandidatenlijstje, maar niet bovenaan. Voor vier uur ben ik thuis. Ik ga avondeten maken: spek en gehakt bakken, uien, peper en knolselderij erbij, dan palmkool erin laten slinken, peper en zout, beetje bouillon en dan een half uur smoren. Salade erbij van komkommer, bosui en tomaat. De Zoon is er even na zes uur en hij zorgt ervoor dat er weinig overblijft. Na het eten bewerk en orden ik de foto’s van afgelopen weekend. Morgen zet ik ze op de webstek. Uiteindelijk lees ik het prachtige boek van Knausgård uit en ik luister nog tot kwart voor elf en dan ben ik heel moe.
Muziek vandaag: Miss Balanço (Clara Moreno), Miss Perfumado (Cesaria Evora), At Home – Live in Macaic (Fatoumara Diawara & Roberto Fonsceco), Upojenie (Pat Metheny & Anna Maria Jopek)

–

Donderdag 20 oktober:
Ik heb geen wekker gezet. Om half acht ga ik uit bed. Douche, koffie, klussen, krant. De Vrouw gaat bij familie op bezoek. Ik doe wat aan de webstek en handel wat mail en berichten af. Tien uur stap ik op de fiets en ik rijd door de lichte regen naar de nieuwe werkplek. Daar is echt veel te doen. Het meeste krijg ik niet af, maar de meest urgente zaken wel. Morgen verder. Om drie uur tref ik De Vrouw ergens in het centrum. We bezichtigen een appartement en drie kwartier later nog eentje. En verhip, beide zijn geschikte kandidaten. Dan hebben we er nu al drie op ons lijstje met kanshebbers. Morgen nog twee en ik ben benieuwd. We fietsen terug naar huis via twee supermarkten. Ik maak avondeten: de bietenschotel van gisteren vul ik aan met peer en witlof en zet ik in de oven, ik maak een aardappelpuree, bak lamsshoarma en monteer een fruitsalade van kaki, meloen en aardbei. De Zoon is er om kwart over zes en helpt mee alles op te eten. Dat lukt niet. Hardlopen gaat heel goed vanavond. De laatste twee uur van vandaag lees en luister ik aan de keukentafel. Ik begin in Herfst (Karl Ove Knausgård) en om kwart over tien ga ik slapen.
Muziek vandaag: Prelude To A Century (Rick Wakeman), Warp (Jon Balke), Jazz (Ry Cooder), Bop Till You Drop (Ry Cooder), Borderline (Ry Cooder), Modern Primitive (Steve Vai), All Heaven Broke Loose (Bill Bruford’s Earthworks)

–

Woensdag 19 oktober:
En weer vroeg op. Het valt me mee. Buiten is het nat. In Arnhem regent het stort. Ik ben op tijd op de werkplek en kan gelijk aan de slag. Er ligt een fikse stapel om weg te werken. Het lukt. Ook allerlei overleg. Tussen de middag is het droog en wandel ik door bos en veld. Met mijn naaste collega vorm ik een goed team. We redden het uitstekend. Ik ben er deze week maar een enkele dag; zij is volgende week op vakantie. Op de terugweg glip ik de muziekwinkel binnen en haal mijn bestelling op: de 7″ vinyl single Happiness III (Steven Wilson), waarvan vooral de achterzijde interessant is: Space Oddity (akoestisch én live). Half zeven ben ik thuis. De Vrouw serveert enige tijd later rosbief uit de oven en een schotel van ui, spek, venkel en rode biet. Ze vertelt dat er vandaag mensen ons huis hebben bezichtigd en die waren enthousiast, dus wie weet. De laatste twee uur van vandaag lees en luister ik aan de keukentafel tot het kwart over tien is.
Muziek vandaag: The Unreasonable Silence (Cosmograf), Metheny/Mehldau (Pat Metheny & Brad Mehldau)

#Schaarsbergen today: pic.twitter.com/oLZKMmA9l7

— Bas Langereis (@balangereis) 19 oktober 2016

–

Dinsdag 18 oktober:
Half negen ben ik wakker. Douche, koffie, kranten. Eind van de morgen fiets ik een boodschappenrondje langs de supermarkt en Turkse winkel. We lunchen met salade en broodjes. De Vrouw is volop doende bezichtigingen van appartementen in en om het centrum te regelen. Als het allemaal lukt, wordt het nogal druk eind deze week. Uiteindelijk lukt het allemaal en inderdaad: het wordt nogal druk eind deze week. Tussendoor bereid ik het avondeten voor. Het wordt een stoemp van aardappel, boerenkool en veldsla, met daarnaast pepersteaks en een salade van komkommer, meloen, kaki en aardbei. De Zoon is er iets na zessen en we kunnen aan tafel. Met De Zoon is alles goed gegaan in de afgelopen dagen. Na het eten ga ik hardlopen. Ik merk gelijk dat ik een week niet heb gelopen, want het gaat niet gemakkelijk en ik heb een korte extra wandelpauze nodig. De laatste anderhalf uur van vandaag lees en luister ik aan de keukentafel tot het tien uur is.
Muziek vandaag: Rosetta (Vangelis), Paradise And Lunch (Ry Cooder), Chicken Skin Music (Ry Cooder), Show Time (Ry Cooder), Too (Dizrhythmia), Look At Yourself (Uriah Heep), DOT (Karmakanic), Dreams Of Reason Produce Monsters (Mick Karn), Exo (Monomyth), Lifesigns (Lifesigns), From The Law Offices Of (Levin Minnemann & Rudess), Blueprint (Keith Tippett)

–

Maandag 17 oktober: van Stockholm naar Apeldoorn
Ik ben om kwart over acht uit bed. au3 is naar haar werk; we zullen haar eind van de ochtend nog even zien. We hebben zo’n beetje de gehele morgen om ons klaar te maken voor de terugreis. We ontbijten, pakken koffers in en ruimen op. Twaalf uur treffen we au3 in de mall. In een Italiaanse eettent lunchen we. Ravioli gevuld met spinazie en ricotta. Een dik uur later nemen we afscheid. We pakken de pendeltåg naar Arlanda en daar hebben we bijna anderhalf uur om in te checken en door de bagagecontrole heen te gaan. Dat is binnen vijf minuten gebeurd. We installeren ons bij de gate. Ik loop wat rond en koop More fool me, het tweede deel van Steven Fry’s autobiografie. We vliegen mooi op tijd en zijn zelfs een kwartier eerder in Amsterdam. Wel doen mijn oren en hoofd enorm zeer en het duurt een paar uur voordat ik weer redelijk hoor en de genadeloze pieptoon wat minder genadeloos is. We hebben prima aansluiting op de trein en stadsbus en om acht uur zitten we bij de grilljongens op het winkelcentrum op de hoek. We eten shoarma en döner met kaas. Kwart over negen zijn we thuis. Een kwartier later zijn de koffers weer uitgepakt en staat de eerste was aan. Ik begin aan het kleine stapeltje kranten en lees en luister een uurtje aan de keukentafel tot het half elf is. Dan ben ik moe en ga ik slapen.
Muziek vandaag: Discreet Music (Brian Eno)

Mijn nieuwste #verhaal lees je hier op @foknieuws :https://t.co/BXHxmdiNuP

— Bas Langereis (@balangereis) 17 oktober 2016

#Stockholm today:
(on our way home to the majestic #Apeldoorn) pic.twitter.com/yZLhnGD4qL

— Bas Langereis (@balangereis) 17 oktober 2016

Arrived home safely. #Stockholm is GREAT, but there’s nothing like the majestic #Apeldoorn: pic.twitter.com/yZyE4HcEg2

— Bas Langereis (@balangereis) 17 oktober 2016

–

Zondag 16 oktober: Stockholm – Gamla Stan & Södermalm
Acht uur ben ik wakker en ik ga uit bed. Vanmorgen doen we het rustig aan, net als alle andere ochtenden hier, overigens. Tegen elf uur pakken we de pendeltrein naar T-Centralen en vervolgens de tunnelbana naar Gamla Stan, de oude stad. We wandelen door de smalle straatjes en bezoeken enkele winkeltjes. Om een uur ontmoeten we Annemarieke bij de tunnelbanaan en met z’n viertjes lopen we langs het Kungsliga Slottet (en maken de wisseling van de wacht mee) en Slottbacken naar de Sjöviken. Ook passeren we het pompplein Jarls Torg en zien we nog meer smalle straatjes. Vervolgens gaat het via Slussen naar Södermalm. We beklimmen de Götgatan naar Medborgplatsen. De Indiska is dicht. Uiteindelijk belanden we in restaurang Glada Stinsen voor een late lunch. We eten Älgköttbullar, elandengehaktballen in roomsaus met vossebessencompote, salade en frieten. Heel goed. We hebben tijd te kort om overal over bij te praten. Dan nemen we afscheid van Annemarieke en de pendeltåg terug naar Solna. Nog even wat boodschappen voor thuis in Nederland doen (kaas!) en dan is het alweer donker. Bij au3 in het appartement rusten we uit en doen we het de rest van de avond kalm aan. Elf uur gaan we slapen.

#Stockholm today: pic.twitter.com/8XTSdUWH6p

— Bas Langereis (@balangereis) 16 oktober 2016

–

Zaterdag 15 oktober: Stockholm – Etnografiska museet
Pas om half tien zijn we uit bed. We ontbijten en gaan dan met de pendeltrein naar T-Centralen en pakken vervolgens de bus langs Strandvägen en de Djurgårdsbron naar het Etnografiska museet. Daar wandelen we een tijdje langs de cultuurvoorwerpen die Zweedse onderzoekers in de afgelopen tweehonderd jaar van over de gehele wereld hebben verzameld. Het museum is prachtig ingericht en de toegang is gratis. Buiten is een Japans theehuis en we lopen even naar de Djurgårdsviken voor het uitzicht. Halverwege de middag pakken we een volle bus terug en bij Odenplan stappen we uit. Restaurant Wasa in de Norgulgatan is er niet meer, maar we vinden een Ierse tent. Daar eten we knoflookburgers en gaan aan het eind van de middag met de bus terug naar Solna. We doen boodschappen bij de Hemköpp en dan is het weer donker. ’s Avonds lezen en kijken en eten we in huis tot het elf uur is.

#Stockholm today: pic.twitter.com/hZKr5iLC1u

— Bas Langereis (@balangereis) 15 oktober 2016

Vrijdag 14 oktober: Stockholm – Nordiska Museet
Acht uur op. We zijn alleen; au3 is naar haar werk. We maken koffie en ontbijten met brood, ost, sla, tomaten, fruit en sap. Een blik op een telefoon leert dat ons huis sinds vanmorgen te koop staat en een uur later weten we dat er al verschillende aanvragen voor een bezichtiging zijn. Mooi! Pas om elf uur lopen we naar het station en we nemen de pendeltrein naar T-Centralen. Vanaf daar is het even zoeken hoe we bij Sergels Torg komen. Het lukt. De bus- en tramhalte is weg vanwege straatwerkzaamheden. Iets verderop vinden we de bus en we rijden langs Strandvägen naar de Djurgårdsbron. Daar stappen we uit en we wandelen naar het Nordiska Museet. Hier kunnen we een aardig tijdje doorbrengen. Het is een aardig museum dat een goede kijk geeft op de gebruiken en cultuur van Zweden en Scandinavië. We nemen de tram terug en wandelen van het eindpunt naar Hötorget. In de Kungshallen gebruiken we een lunch. Iets lichts, wordt het toch. Haloumisalade met avocado en meloen en heel veel knapperige groente en sla. Dan pakken we de tunnelbanaan naar het centraal station en de pendeltäg naar Solna. Net als we binnen zijn, is au3 er ook weer. We drinken wat en begin van de avond lopen we naar de mall. Bij een Mexicaanse tent eten we een bowl van kip, bonen, groente, rijst en saus. Redelijk op tijd zijn we weer terug. Elf uur is de dag voorbij.

Ons huis is te koop.
For sale: our house.https://t.co/4iaJnCy4AK

— Bas Langereis (@balangereis) 14 oktober 2016

#Stockholm today: pic.twitter.com/EWX0X9g220

— Bas Langereis (@balangereis) 14 oktober 2016

@nordiskamuseet in #Stockholm has some fine 1960's interiors…#Zappa @DweezilZappa @MoonZappa pic.twitter.com/zSMKwBVpLM

— Bas Langereis (@balangereis) 14 oktober 2016

#Stockholm tonight: pic.twitter.com/e0N6xni8y8

— Bas Langereis (@balangereis) 14 oktober 2016

–

Donderdag 15 oktober: naar Stockholm
Half zes staan we op. Anderhalf uur later lopen we de deur uit naar de bushalte. Daar pakken we een bus (goh) naar het station en daar nemen we een trein naar Schiphol. We zijn om 10.30 uur bij de gate, maar ons vliegtuig laat op zich wachten. Technische problemen met de slurf, of zoiets. Uiteindelijk zijn we anderhalf uur later dan gepland op Arlanda. We nemen de Flygbussar en staan om tien over drie op het station in Stockholm. Het plan was om de koffers in een kluis te zetten en dan een tijdje de stad in te gaan, maar daarvoor hebben we nu te weinig tijd. We laden de ov-kaarten op en pakken dan de pendeltäg naar Solna. Daar zijn we om kwart voor vier en we treffen au3 bij de koffietent op het station. In de Mall of Scandinavia doen we boodschappen en dan is het een heel klein stukje naar het appartement. Vanaf twaalf hoog hebben we een mooi uitzicht. We praten bij en begin van de avond gaan we in de mall bij een Indiaas restaurant eten. Voor mij een lamscurry met spinazie, alstublieft. Half tien zijn we weer terug. Nog wat drinken en om elf uur gaan we slapen.
Muziek vandaag: Rosetta (Vangelis)

#Solna in #Stockholm today: pic.twitter.com/kFq0n1G57U

— Bas Langereis (@balangereis) 13 oktober 2016

–

Woensdag 12 oktober:
Slapen gaat prima en ik kan redelijk rustig opstarten. Als ik naar de nieuwe werkplek fiets, is het koud, maar niet zo koud als gisteren en eergisteren. Op de nieuwe werkplek ligt een hoge stapel werkzaamheden en die krijg ik afgehandeld voordat ik om een uur wegfiets. Nog steeds vind ik het koud. De terugweg gaat langs de supermarkt voor de laatste zaakjes. Thuis lunch ik tosti’s, pak ik de koffers en reistas in, laad ik fotobatterijen op en corrigeer ik de tekst die de makelaar over ons hiis heeft geschreven. Het betekent dat os huis overmorgen te koop staat. De Vrouw is tussendoor thuis. Ik wandel nog even naar buiten en hang een tasje met wortelen, groenlof en misome bij hidihi aan de voordeur. Dan maak ik eten voor De Vrouw. Zij maakt de pruttelpot van zondag op en gaat dan naar verschillende werkadressen. Ik eet de maissoep van zaterdag op en bak een omelet met veldsla. Erbij is een tomatensla. Daarna ben ik moe. Ik lees en luister aan de keukentafel. De Vrouw is onverwacht vroeg terug. We maken alles klaar voor de reis van morgenochtend. Ik lees en luister nog wat meer. Tien uur ga ik naar bed.
Muziek vandaag: het alternatieve album en de bonus single edits van de doos Tales From Topographic Oceans (2016 Stevem Wilson remix) (Yes), The Unbendable Sleep (Rikard Sjöblom), The Illusion’s Reckoning (Mantra Vega), Requiem (Goat), Do Not Disturb (Van der Graaf Generator), Before And After Science Brian Eno, FEAR (Marillion)

#Album for today: 'Tales From Topographic Oceans' (2016 @StevenWilsonHQ mix 3cd/bluray box)@yesofficial @AndersonRabinWa #classic! #superb pic.twitter.com/4ES1hZZiTu

— Bas Langereis (@balangereis) 12 oktober 2016

–

Dinsdag 11 oktober:
Ik slaap best goed. Wakker worden is iets heel anders. Toch word ik het. Opnieuw goed koud vanmorgen buiten en ik ben weer op tijd op de werkplek. Daar ligt een heleboel om af te handelen voordat ik een paar dagen weg ben. Veel overleg tussendoor ook. Wat later in de middag wandel ik door veld en bos. Daarna rond ik allerlei zaakjes af en draag ik ze over. Om zes uur ben ik weer thuis. Vijf minuten later is De Zoon er ook. De Vrouw heeft tagliatelle carbonara gemaakt en die smaakt zeer goed. Erbij komt een salade van komkommer, bosui en tomaat. Kwart over zeven loop ik mijn ronde hard en het gaat bijzonder lekker. Ik heb mijn ‘winterkleding’ aan en die is na een kwartier nogal warm. Na de douche is er iets om te bekijken: de makelaar heeft de foto’s van afgelopen woensdag gestuurd. Wat wonen we toch in een zeer ruim huis! En wat een beetje (overbe)licht al niet kan doen. Met wat mazzel is morgen de tekst er ook en dan het huis binnen vierentwintig uur in de verkoop zijn. Vooruit! Ik lees en luister nog wat aan de keukentafel en even na tien uur ga ik naar bed.
Muziek vandaag: Tales From Topographic Oceans (2016 Steven Wilson remix) (Yes) en een enkel bonusnummerke ervan.

#Schaarsbergen #Warnsborn today: pic.twitter.com/W6bxoEDx0r

— Bas Langereis (@balangereis) 11 oktober 2016

–

Maandag 10 oktober:
Slapen gaat redelijk; het duurt wel even voordat de slaap echt komt en gedurende de nacht ben ik een paar keer wakker. Vanmorgen is het erg koud. Ik ben mooi op tijd op de werkplek. Naaste collega is grieperig thuis en de andere collega kampt al een tijdje met overbelasting, dus het ziet ernaar uit dat ik vandaag en morgen alleen ben. Niet erg. Wel ligt er een enorme hoeveelheid werk en als ik eenmaal wat overzicht heb, weet ik ook wat ik wel en niet kan doen en wat ik aan de opdrachtgevers moet teruggeven. Tussen de middag wandel ik door bos en veld. in de middag blijkt dat ik het meeste wel gedaan krijg. Ook goed. Om half zeven ben ik thuis. Ik begin aan het avondeten: een fikse chili. Half acht is De Zoon er en eten we met z’n tweetjes. Een uur later is hij weer naar huis. Ik lees de krant en luister aan de keukentafel. De Vrouw is er om kwart over negen. Ze eet nog iets. Ik ga om tien uur slapen met een genadeloze pieptoon.
Muziek vandaag: Requiem (Goat), Rosetta (Vangelis), Before And After Science (Brian Eno), Discreet Music (Brian Eno)

Mijn nieuwste #verhaal lees je hier op @apeldoorndirect:
New story (in Dutch) to be read here:https://t.co/2MflhafIrC

— Bas Langereis (@balangereis) 10 oktober 2016

–

Zondag 9 oktober:
Kwart voor negen ben ik echt wakker en ga ik uit bed. Koffie, klussen, webstek. Elf uur lopen De Vrouw en ik het gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. De Zoon komt mee lunchen. Aansluitend maken we de uitnodiging voor Zijn verjaardag. Ik knutsel nog wat aan en met de pc en dan maak ik avondeten. Het wordt een zondagse pruttelpot van lamsbout, ui, knoflook, veldsla, kaneel, pompoen en rozijnen. Ik serveer het met naan uit de oven en een fruitsalade van meloen en aardbei. Tegen kwart over zeven is het allemaal op en opgeruimd. Ik lees en luister aan de keukentafel tot tien uur.
Muziek vandaag: 1999 (Robert Fripp), The Way Up (Pat Metheny Group), The Real.. (Henry Mancini), Live from Tsonga’s – 35th Anniversary Concert (Yes), Foxlight (Iarla Ó Lionáird), Shazam (The Move)

#Apeldoorn today. pic.twitter.com/3ewlDAMO25

— Bas Langereis (@balangereis) 9 oktober 2016

–

Zaterdag 8 oktober:
Acht uur ben ik beneden. Koffie, klussen, krant. Halverwege de ochtend fiets ik naar het centrum voor een boodschappenrondje langs de biowinkel en de markt. Op de terugweg pak ik de Turkse winkel mee. De Vrouw en De Zoon waren boodschappen doen en als zij terug zijn, lunchen we gedrieën. In de middag maak ik de was af, ik zet wat updates in de notebook van De Vrouw en maak het avondeten: een soep van mais, uien, peper, knoflook, chorizo, paprika en bosui. Ernaast zet ik kipvleugels uit de oven en een fruitsalade van aardbeien, kaki en meloen. De Zoon is er om zes uur en dan kunnen we snel aan tafel. Er is nog een nagerecht: een of andere merenguetaart. Als alles is opgeruimd ga ik hardlopen. Het is nu wel nogal fris, dus ik denk dat jet de laatste keer is in mijn korte broek en t-shirt. Ik heb het idee dat het lopen zelf me veel moeite kost, maar toch loop ik uiteindelijk prima. Na de douche lees en luister ik aan de keukentafel tot het kwart voor elf is.
Muziek vandaag: The Gate (Joji Hirota), Fatou (Fatoumata Diawara), Aneme Perze (Spaccanapoli), Serious Tam (Telek), Grace For Drowning (Steven Wilson),Ry Cooder (Ry Cooder), Into The Purple Valley (Ry Cooder), Boomer’s Story (Ry Cooder), On (Jane Getter Premonition), het plaatje dat mee kwam met de PROG, het plaatje dat mee kwam met de vorige PROG

Vrijdag 7 oktober:
Slapen lukt me redelijk en opstaan kan ik in alle rust. Op de fiets naar de nieuwe werkplek is het gelukkig minder koud dan gisteren. Op de nieuwe werkplek handel ik een ferme stapek werk af en even na een uur fiets ik via de supermarkt weer naar huis. Wat bijpraten met De Vrouw en dan op de fiets weer naar het centrum. We spreken de makelaar; hij legt goed uit wat de no-riskclausule inhoudt en adviseert ons opnieuw om eerst ons huis te gaan verkopen en dan weer contact op te nemen, want die clausule geeft ons nauwelijks zekerheid en kan ons uiteindelijk ook een boel geld kosten. Oké. We kopen vlees bij de Turkse supermarkt en gaan dan naar huis. Ik maak andijviestoemp met een bietensla en gebraden bioworsten. De Zoon helpt mee alles op te eten. Geraldine is er een moment en zij neemt de houten trein van De Zoon mee voor haar eigen zoon. De rest van de avond lees ik de PROG die dinsdag binnen kwam uit en luister ik aan de keukentafel. Kwart voor elf. Ik ben erg moe.
Muziek vandaag: When We Are Death (Hexvessel), Valley Of The Windmill (Circa), Dig? (Bill Bruford’s Earthworks), Sorceress (Opeth), FEAR (Marillion)

–

Donderdag 6 oktober:
Echt uitgeslapen ben ik niet, maar ik kan wel rustig opstarten. Als ik om zeven uur buiten naar de carpoolplek loop, is het heel koud en erg mooi en lekker. Ik heb een zeer dik vest aan, dus ik blijf warm. Op de werkplek is weer van alles. Ergens in de morgen maak ik mail naar Peter en ik deel daarin mijn wensen qua arbeidsvoorwaarden mede. Ben benieuwd. Tussen de middag wandel ik door het bos. Laat in de middag krijg ik plots telefoon. De makelaar van de verkoper van het huis dat we zaterdag hebben gezien en waarop we een bieding hebben gedaan. Hij vertelt dat de verkoper het huis toch graag aan ons wil verkopen. Hij gunt het ons, we waren zo enthousiast, enzovoorts enzovoorts. De verkoper wil met ons wel iets regelen dat hij het huis aan ons kan verkopen. Da’s lief en aardig, maar ik zeg nogmaals dat we echt eerst ons huis willen verkopen voordat we verder zaken doen. Dat begrijpt de verkoper heel goed en de verkoopmakelaar noemt de mogelijkheid van de no-risk-clausule. (Verkoper haalt het huis uit de verkoop en reserveert het als het ware voor ons. Hij communiceert naar buiten verder niet meer dat het huis te koop staat. Dat geeft ons de gelegenheid ons huis te gaan verkopen. Mocht er in die tijd toch een ander komen aan wie verkoper wil verkopen, dan moeten ze dit laten weten en krijgen wij 48 uur de tijd om het huis dan te kopen tegen afgesproken prijs. Zit wel een tegenprestatie aan: op dat moment vervallen alle eerdere voorwaarden. Als ik het allemaal goed begrijp.) Ik antwoord dat ik de verkoper dankbaar ben dat hij ons deze gelegenheid geeft en spreek af dat ik het in overweging neem en dat ik advies van mijn makelaar ga vragen. Dan neem ik weer contact op. Goedemiddag. Hm, dat wordt toch overleg met onze makelaar. Kan hij mooi goed uitleggen wat het allemaal behelst. Wat ik wel bijzonder vind, is dat de verkoper nu met het aanbod komt om het zo op te lossen; meestal mag je als koper je juist in allerlei bochten wringen. Om zes uur ben ik thuis. De Vrouw zet een schotel van spitskool, erwten, tuinbinen, rozijnen en rijst op tafel met karbonades en De Zoon eet mee. Ik ben heel moe, maar weet me op de been twhouden. Na het eten maak ik mail naar de makelaar en dan loop ik mijn ronde hard. Het is wat fris, maar het lopen gaat lekker. Thuis lees en luister ik aan de keukentafel tot het bijna half elf is. Vandaag acht jaar geleden verscheenAlles kan kapot en ik ben nog steeds trots op dat boek.
Muziek vandaag: Valkyrie (Glass Hammer), Do Not Disturb (Van Der Graaf Generator)

Vandaag acht jaar geleden verscheen mijn officiële debuut ‘Alles kan kapot’.
Ik ben nog steeds #trots op dat #boek. pic.twitter.com/x0ky26Ryj2

— Bas Langereis (@balangereis) 6 oktober 2016

–

Woensdag 5 oktober:
De genadeloze pieptoon is aan het eind van de nacht nadrukkelijk aanwezig. Het lijkt wel of het de laatste tijd erger wordt. Niet goed. Wel goed is de mooie zon en ijzige kou op de fiets als ik naar de nieuwe werkplek rijd. De baas is er vandaag niet, maar ze heeft wel een fijne stapel werk voor me klaargezet. Even na half een ga ik naar huis. Daar ruim ik de laatste zaken op en maak ik alles aan kant voor de fotograaf. Zo zet ik nog een heleboel spullen uit het zicht, veeg ik de vloer beneden en hark ik het blad van ons weilandje achter het huis. Even na twee uur zijn de fotografe en de opmeter er; niet veel later De Vrouw en de assistent-makelaar ook. Alle handelingen gaan redelijk snel en om half vier is alles achter de rug. We zetten wat spullen terug en ruimen nog wat op. Ik maak mail aan de verkoopmakelaar van het huis dat we op het oog hebben: we gaan eerst ons huis verkopen en nemen dan weer contact op, in de hoop dat het huis nog steeds te koop staat. Ook stuur ik een bericht naar een ambachtmuseum met de vraag of ze interesse hebben in onze oude kinderwagen. Kwart over vijf gaat De Vrouw nog even werken. Ik ben inmiddels alle energie kwijt en ontspan wat met webstek, lezen en luisteren. Tussendoor komt een meneer van een rommelmarkt een enorme hoeveelheid spullen ophalen. Dat ruimt weer op. Ook eet ik iets. Ik maak een omelet en vul die met de spitskoolschotel van gisterenavond. Best te pruimen. Zeker met een boel kaas eroverheen. De Vrouw is terug om kwart over acht. Ik warm het laatste restje spitskoolschotel voor haar op en lees en luister dan aan de keukentafel tot het tien uur is geweest.
Muziek vandaag: het eerste plaatje uit de doos Forecast: Tomorrow (Weather Report), Do Not Disturb (Van Der Graaf Generator), Valkyrie (Glass Hammer), het tweede en derde plaatje uit de doos Forecast: Tomorrow (Weather Report)

–

Dinsdag 4 oktober:
Ik heb geslapen. Toch ben ik nog niet uitgerust. Maar ik voel me niet opgejaagd of onder druk. Mooi op tijd ben ik op de werkplek. Daar ligt werk en dat handel ik af volgens mijn planning. Tussen de middag loop ik door veld en bos. In de middag werk ik rustig door. Omdat ik gisteren een uur langer heb gewerkt, ga ik nu een uurtje eerder weg. In het centrum van Arnhem ga ik langs de schoenenwinkel en ik koop een paar neutrale zwart suède stappers. Half zes ben ik thuis. De Vrouw is eten aan het maken en serveert een uurtje later een schotel van spitskool, ui en chorizo, met daarnaast bakaardappelen uit de oven, biosaucijzen en een salade van bosui, komkommer en tomaat. De Zoon helpt mee met opeten. Na afloop neemt hij wat oude tuinkrukjes en tuinstoel mee voor op zijn balkon. Ik ga hardlopen en het gaat lekker. Als ik kort heb gedoucht, lees en luister ik aan de keukentafel totdat ik om tien uur doodmoe ben en ga slapen.
Muziek vandaag: Sorceress (Opeth), FEAR (Marillion)

#Schaarsbergen #Warnsborn today pic.twitter.com/h4rgFqSQps

— Bas Langereis (@balangereis) 4 oktober 2016

–

Maandag 3 oktober:
Slapen gaat redelijk. Ik ben een paar keer wakker vannacht, maar slaap ook weer in. De aanloop naar de werkplek verloopt vlekkeloos. Op de werkplek zelf is het goed te doen. Ik heb veel af te handelen en hanteer een strakke planning waaraan ik me nog weet te houden ook. Eind van de ochtend bel ik onze makelaar en ik spreek zijn voicemail in. Daarna bel ik naar de makelaar van de verkoper van het huis dat we op het oog hebben; die zal vanmiddag terugbellen. Tussen de middag loop ik door bos en veld. Als ik terug ben, gaat mijn telefoon. De makelaar van de verkoper. De verkoper vindt onze bieding een geschikte basis om er samen uit te komen. Hij vindt het akkoord om te verkopen op voorwaarde dat wij de financiering rond krijgen, maar om te verkopen op voorwaarde dat wij ons huis verkocht krijgen, dat geeft hem te veel onzekerheid. Het zou kunnen betekenen dat de datum van aanvaarding ver in de toekomst gaat liggen. Tenzij we onvoorwaardelijk gaan kopen: dat we met financieel adviseur in overleg moeten of we wel twee hypotheken kunnen hebben. Hij zegt natuurlijk ook dat er meer gegadigden zijn: van de vijf kijkers was er een ander ook geïnteresseerd. Ik spreek af dat ik ga overleggen en hem woensdag meer laat weten. Tien minuten later heb ik onze makelaar aan de lijn en ik leg het hele voorgaande verhaal aan hem voor. Hij is zeer duidelijk in zijn advies: ‘Ga éérst je eigen huis verkopen en dan op zoek naar een nieuwe woning. Laat je niet gek maken; deze woning zal heus nog wel een tijdje te koop staan en dit type op de locatie staat regelmatig te koop.’ (We hebben toch geen haast?) Hij zit in de auto en heeft zijn computer niet aan. Hij belt me morgen terug met meer informatie over de waarde van het huis en de voors en tegens, wat zijn bevindingen waren, enzovoorts. Hij gaat even vaart maken met het aanmelden van onze woning op het digitale platform en zal er alles aan doen dat hij eind van de week de foto’s heeft. Ik merk dat ik het goed vind dat hij de druk er voor ons even af haalt. Diep ademhalen en weer verder met het werk. In de middag is er laat nog overleg, waardoor ik pas om half zes weg kan. Dat betekent pas om zeven uur thuis. Ik zet de door De Vrouw gemaakte aardappelpuree in de oven en bak shoarma, prepareer een salade van bladsla, bosui, tomaat en komkommer, zet de fruitsalade van gisteren erbij en warm de pruttelpot van gisterenavond op. De Vrouw komt om half acht thuis en we bespreken de gehele situatie van het huis. Woensdag zal ik de verkoopmakelaar laten weten dat het bod voorlopig blijft staan, maar dat we eerst ons huis gaan verkopen. Wel sturen we mail naar de verkoper dat we graag een nieuwe bezichtiging willen aanstaande vrijdagmiddag of zaterdag. De Zoon komt eten en om half negen gaan we met het hele gezin op verjaardagsvisite bij Heidi. Daar is het vol visite. We kletsen met veel mensen, maar zijn anderhalf uur later weer thuis. Ik lees de krant nog en dan ga ik slapen. Ondertussen ben ik doodmoe.
Muziek vandaag: Earthworks (Bill Bruford’s Earthworks)

Mijn nieuwste verhaal lees je hier op @foknieuws :
/ Columns / Hoog tijd voor een kroegverhaal (2) https://t.co/Td6FUKceW4 via @foknieuws

— Bas Langereis (@balangereis) 3 oktober 2016

–

Zondag 2 oktober:
Acht uur ben ik uit bed. Koffie, klussen, webstek. De Vrouw is ook op tijd en we gaan druk verder met opruimen en schoonmaken in huis. Halverwege de ochtend loop ik het gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Het is ftis en grijs, maar het blijft wel droog. Ik loop iets verder naar de automodelbouwclub langs het kanaal. Er zijn wedstrijden aan de gang. Toen De Zoon klein was, gingen we er vaak kijken; nu ben ik er in geen jaren geweest. Na tien minuten heb ik het wel weer gezien en ik ga thuis de lunch klaarmaken. De Zoon eet mee. Als hij weg is, werken we flink door. Zo haal ik het grote bureau onder de trap uit elkaar en sleep het naar boven. Daar zet ik het weer in elkaar. Een klein bureautje gaat van boven naar beneden. Alles voor een op de foto ruimtelijker aanzicht in de woonkamer. Ik ga bij de bouwmarkt nog een stapel verhuisdozen halen en in huis ga ik bezig met het opnieuw inruimen vannde boeken- en muziekwand. De Vrouw heeft van veel van haar boeken afscheid genomen en nu is er veel ruimte op de planken ontstaan. Ik maak er nog een paar plankrn bij en kan nu alle recentelijk aangeschafte boeken en platen kwijt. Tussendoor maak ik nog avondeten ook: een tajine van lamsbout, ui, knoflook, paprika, peper, tomaten en courgette. Die eten we met zijn tweetjes. Ernaast staat een fruitsalade van meloen en aardbeien. Het grootste deel van de avond ben ik bezig met het ordenen van de muziekkast. Kwart voor tien is het klaar. Nog een paar minuten aan de keukentafel en om tien uur ga ik naar bed. Ik ben moe.
Muziek vandaag: Cenotaph (Bass Communion), Voices From The Teal World (allerlei), Navega (Mayra Andrade), Yoyoyo (Amsterdam Klezmer Band), Electric Warrior (Return To Forever), Alone In The Universe (Jeff Lynne’s ELO), AxisXXXLive San Francisco (Asia), Words Are All We Have (Fjieri)

Nog een foto uit expo ‘This is the Cees’ met foto’s door Cees Baars. Ga het zien in @ACECgebouw #Apeldoorn! (Hier op de foto: @vroonphoto) pic.twitter.com/Apd7Vmnvqm

— Bas Langereis (@balangereis) 2 oktober 2016

–

Zaterdag 1 oktober: openhuizendag
Kwart voor acht ben ik beneden. Koffie, klussen, krant. Ik pak ook weer een paar dozen vol boeken uit de boekenwand in. Het ruimt al aardig op. Kwart voor elf stappen De Vrouw en ik op de fiets en we rijden naar het centrum van ons zo majestueuze Apeldoorn. De openhuizendag is begonnen en we gaan een paar appartementen bekijken. Vier staan er op de planning en nu kan ik een heel verhaal maken over hoe en wat. Dat doe ik niet. Wel vertel ik het volgende. Bij ieder appartement stel ik mijzelf de vraag: zie ik mezelf hier wonen? Bij eentje is dat een luid nee, bij twee een zoukunnen en bij eentje een twijfelloos ja. De Vrouw heeft hetzelfde idee. Na vier bezichtigingen lopen we het makelaarskantoor binnen. Wellicht kunnen we snel ondersteuning krijgen: wat kunnen we nu doen en wat kan de makelaardij? Welnu, in ons geval kan de makelaar niet onze aankoop ondersteunen omdat hij toevallig zelf de waardebepaling van de woning heeft gedaan die wij op het oog hebben. Maar we krijgen wel alle informatie die we nodig hebben. Mooi. We gaan pruttelen en wikken en wegen en lunchen. Het pruttelen en wikken en wegen duurt niet lang en buiten bel ik de verkoopmakelaar om een bieding te doen. Dat kan nu helaas niet, want de echte makelaar is er nu niet. Maandagmorgen belt hij. Onder een fikse salade maken we verdere plannen. Dan word ik gebeld. Opnieuw het kantoor van de verkoopmakelaar. Nee, ik kan nu niet bieden, maar als ik een mail stuur met het bod en met wat noodzakelijke informatie over garantie van de financiering en de termijn van aanvaarding, dan hoor ik maandag meer. Mooi. Dit was het harde werk van vandaag. Het is vier uur. We zijn precies op tijd in het ACEC voor de opening van This is de Cees, de expositie door Cees Baars. Ik waardeer zijn fotowerk. We spreken wat mensen. Aansluitend drinken we iets en daarna gaan we naar een ander café en daar drinken we iets. Kwart voor zeven zijn we thuis. Nog even wat opruimen en dan maak ik de mail aan de verkoopmakelaar met alle benodigde informatie voor zover bekend. Vervolgens stuur ik die mail nog weg ook. We maken eten voor onszelf. Ik bak een omelet van ui, paprika, prei, peper, eieren en kaas. Natuurlijk hebben we het volop over onze plannen en we staan ook voor leuke puzzels: hoe doen we dit en waar laten we dat? Negen uur is alles opgeruimd. Ik lees en luister tot het bijna elf uur is. De fouten (Herman Brusselmans) is dan uit.
Muziek vandaag: Concerts – Bregenz, May 28, 1981 (Keith Jarrett), Dark Intervals (Keith Jarrett), Starless Starlight (David Cross & Robert Fripp), Dizrhythmia Too (Dizrhythmia Too), Rejoice! I’m Dead! (Gong), Monolith Of Phobos (The Claypool Lennon Delirium), Tender Extintion (Steve Jansen)

Ga het zien in @ACECgebouw #Apeldoorn: expo ‘This is the Cees’ met foto’s door Cees Baars.
(Hieronder op de foto: Willem Bierman) pic.twitter.com/qSMh6Ei884

— Bas Langereis (@balangereis) 1 oktober 2016

Vrijdag 30 september:
Slapen gaat goed. Opstaan is lastiger. Op de fiets naar de nieuwe werkplek is het wat grijs en zacht. De werkplek zelf heeft weer een mooie stapel klussen voor me klaar liggen. Die handel ik af. Om een uur fiets ik naar de biowinkel en daarna ga ik naar huis. Samen met De Vrouw rijd ik dan naar het centrum om een appartement aan het kanaal te bezichtigen. We zijn leuk bezig, niet? Het appartement is ook leuk. Schitterend uitzicht over Apeldoorn en het kanaal, een zeer ruime slaapkamer en badkamer, en naar verhouding een krappe woonkamer en kleine keuken. Nee, dus. Maar leuk om gezien te hebben. Op de terugweg doen we weekendboodschappen bij de Turkse supermarkt, de supermarkt en de Turkse winkel. Zo. Ik maak bamisoep. Half zeven is De Zoon er en eten we die bamisoep op. Een uurtje later hebben we het nagerecht – meerdere smaken bio-ijs – ook afgerond en ga ik mijn ronde hardlopen. Het gaat lekker; ik heb er flink de vaart in. De laatste twee uur van vandaag lees en luister ik aan de keukentafel tot het half elf is.
Muziek vandaag:Hand. Cannot. Erase. (Steven Wilson), Defector en het daarbij meegekomen bonusplaatje Live at Reading Festival 1981 (Steve Hackett), het instrumentale bonusplaatje dat meekwam met Music inspired by The Life And Times Of Scrooge (Tuomas Holopainen)

See what I found while cleaning up the house. Tickets for the grand @yesofficial show 25 years ago! #dinosaur #yes pic.twitter.com/5JzQWk9qRf

— Bas Langereis (@balangereis) 30 september 2016

–

Donderdag 29 september:
Ik schrik wakker. Dan sta ik op. Soms zit de wereld zo logisch in elkaar. Soms ook niet. Bij de bushalte komt een meneer staan. Hij zegt: ‘Wat waait het hard, hè?’ Of hij is niets gewend (mietje!) of hij zoekt toenadering (homo!). Ik zeg niets. Het waait helemaal niet hard. Voor ik het weet ben ik op de werkplek. Daar gebeurt van alles. Ik werk veel af en heb twee gesprekken. Het eerste met Peter (en Marcelle); hij vertelt de achtergronden van zijn behoefte aan een goed communicatieteam. We spreken af dat ik hem laat weten wat mijn mogelijkheden zijn en in welke vorm ik het liefst voor hem zou willen werken. Ik denk aan twee tot maximaal vier uur in de week en het liefst in loondienst. Na dit eerste gesprek wandel ik door het bos. De lucht is grijs, maar verder is het zacht. Het tweede gesprek is met Margo, mijn ‘ouwe’ coach. Het is niet echt een coachgesprek, maar ik benoem wel allerlei zaken. Zo kies ik nu echt ervoor dat om prioriteit te geven aan thuis en huis; dat mag ook zo zijn. De ontwikkelingen rondom werk laat ik even voor wat ze zijn; tegen de tijd dat ze echt spannend worden, bekijk ik welke betekenis ik eraan geef. Kortom: ik kies voor mijzelf en daar sta ik voor. Ha, coach John van de workshops van de afgelopen weken stuurt mijn mantra. Die is ook zoiets: Ik ben de moeite waard, ben trouw aan mijn keuzes en daar sta ik voor. Zijn advies is overigens: Je hoeft alleen maar te zijn, zonder woorden. Mooi. En bedankt. Zes uur ben ik thuis. De Vrouw zet raapstelenstamppot met vegaballen op tafel. Ze leert het heus wel. Gedrieën eten we alles op. We praten bij. Kwart over zeven blijf ik aan de keukentafel zitten. Buiten regent het nogal, dus stel ik mijn ronde hardlopen uit tot morgen. Ik lees en luister tot tien uur.
Muziek vandaag: Machina Viva (Wolverine), … and I know … (We Are Kin), Scintilla (Nosound)

Zie hier het volledige artikel ‘Een koninklijke kinderwagen’ in de @ds_Apeldoorn van gisteren. Met foto van @FotoRobVoss #bar pic.twitter.com/iOK9NRqlaE

— Bas Langereis (@balangereis) 29 september 2016

–

Woensdag 28 september:
Ik slaap redelijk. Als ik om half zeven opsta en de krant uit de brievenbus heb gehaald, zie ik dat het artikel over de kinderwagen is geplaatst vandaag. Er staat een kleine aankondiging op de voorpagina van de katern mét foto en dan een bijna paginagroot artikel verderop. En het is mooi geworden. Even na half acht zit ik op de fiets. Het is zacht weer. Eerste afspraak is bij de mondhygiëniste; zij doet haar werk grondig en een half uur later is mijn eetgat weer gereinigd. Kwart voor negen ben ik op de nieuwe werkplek en daar is mijn avontuur met de kinderwagen natuurlijk onderwerp van het koffiegesprek. De baas heeft een hectische ochtend en ik krijg een fikse portie werkzaamheden voor de schoongemaakte kiezen. Fijn. Kwart over een haal ik in het gemeentehuis mijn nieuwe identiteitskaart op. Thuis neem ik een snelle lunch en dan stappen De Vrouw en ik op de fiets voor de bezichtiging van een appartement in het centrum van ons zo majestueuze Apeldoorn. Leuk om te zien; op zich een mooie woning, goed onderhouden en veel ruimte in de keuken en woonkamer, maar ik vind slechts een slaapkamer toch wel wat karig. We houden ‘m zeker in gedachten. Eind van de middag zijn we weer terug. Ik bereid avondeten voor: de Turkse gehaktschotel met ui, tomaat en snijbiet, met daarnaast een salade van komkommer, bosui, augurk, walnoot, geitenkaas en druiven. Tussendoor lees en luister ik wat. De Vrouw stippelt een route uit voor de openhuizendag van zaterdag. En zowaar: we komen weer zo’n interessant appartement in het centrum tegen. Half zeven serveer ik het avondeten en een half uur later ruimen we alles weer op. Ik blijf aan de keukentafel zitten lezen en luisteren. Tien uur slaap ik bijna, dus ga ik naar bed.
Muziek vandaag: Zappatite – Frank Zappa’s Tastiest Tracks (Frank Zappa), Invention Of Knowledge (Anderson/Stolt), The Elements – Tour Box 2016 (King Crimson)

Ik sta in @ds_Apeldoorn vandaag! Met een kinderwagen te koop … pic.twitter.com/h7iENegPoj

— Bas Langereis (@balangereis) 28 september 2016

–

Dinsdag 27 september:
Redelijk geslapen. Het is donker en koud als ik naar de bus loop. Veel werkzaamheden op de werkplek. Niet erg. Tussen de middag loop ik door bos en veld en zon. Te gapen, dat wel. Om zes uur ben ik thuis. De nieuwe schoenen zijn gearriveerd. Gaaf. De Vrouw serveert een schotel van chinese kook, chorizo, ui en paprika, met daarnaast biorundervinken en een fruitsalade van peer en wilde perziken. Als De Zoon weer naar huis is, zetten De Vrouw en ik allerlei zooi buiten dat morgen door de grofvuiljongens opgehaald kan. Tegen de tijd dat alles klaar is en ik kan gaan hardlopen, is het bijna donker. Het lopen gaat prima; ik ren weer een stukje verder en heb geen extra wandelpauze nodig. De laatste vijf kwartier van vandaag lees en luister ik aan de keukentafel. Tien uur zak ik echt in.
Muziek vandaag: The Köln Concert (Keith Jarrett)

#Schaarsbergen #Warnsborn today. pic.twitter.com/VXlnBFoEEA

— Bas Langereis (@balangereis) 27 september 2016

–

Maandag 26 september:
Slapen lukt maar een beetje. Ik ben vannacht een paar keer wakker, maar opstaan gaat goed. Op tijd op de werkplek. Na een half uur pak ik de fiets en rijd ik door de koude en door de zon naar een andere locatie. Daar is de laatste bijeenkomst van de serie workshops over Werkdruk en eigen keuzes maken. Die cursus bevestigt me in de keuzes die ik aan het maken ben. Ik leer in ieder geval dat ik er nog niet ben; ik heb nogal wat belemmerende overtuigingen. Tips krijg ik volop. Ik weet dat ik mijn eigen keuzes maak, dat ik ertoe doe, dat ik goed ben zoals ik ben en dat ik daarvoor mag staan. Waar ik nog wat over twijfel is of ik de hulp van trainer John verder ga inzetten. Aanstaande donderdag heb ik ook een gesprek met Margo, de eerdere coach en ik zal het eens aan haar voorleggen. Een en ander betekent ook dat ik het bij mijn leidinggevende bespreekbaar moet maken; tenminste, als ik wil dat de baas het (deels) gaat bekostigen, want de uren van de trainer zijn niet gratis. Het fietstochtje terug naar het kantoor is lekker; temperatuur is mooi en de zon schijnt. Over de leidinggevende: van mijn naaste collega hoor ik dat die andere taken gaat doen, dat de toekomst van ons kleine team niet zeker is, dat er ons van alles boven het hoofd gaat hangen en nou ja, alle reden voor bezorgdheid. In de middag is er overleg en een beetje tijd voor een heleboel werk. Veel krijg ik niet af en dat blijft mooi liggen voor morgen of donderdag. Half zeven thuis. De Zoon is er ook en De Vrouw heeft aardappelen uit de oven en biefstukken gebakken, met daarnaast een salade van eikenbladsla, tomaat, paprika, wortel en haring in dilledressing. Het is een aangenaam gesprek aan tafel. Kwart over zeven zijn we weer alleen. Ik ben moe; de energie voor vandaag is op. De rest van de avond lees en luister ik aan de keukentafel tot het het kwart voor tien is.
Muziek vandaag: Machina Viva (Wolverine), … and I know … (We Are Kin)

Mijn nieuwste #verhaal lees je hier op @apeldoorndirect :https://t.co/dgeAfkNtte

— Bas Langereis (@balangereis) 26 september 2016

–

Zondag 25 september:
Pas om half tien ben ik beneden. Koffie, klussen, webstek. Ook ruim ik een stapel kranten en knipsels op die in de boekenkast ligt; ik kom weer wat leuke dingen tegen. Eind van de ochtend loop ik het gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. De Zoon luncht om half twee mee. Daarna zijn we weer alleen en gaat Het Grote Opruimen verder. Zo gaat de kast vol gezelschapsspellen eraan en verdwijnen er jaargangen tijdschriften bij het oud papier. Ook vullen we allerlei gegevens over onze woning in op de webstek van de makelaar, zodat de informatie straks beschikbaar is voor potentiële kopers. Eind van de middag maak ik avondeten. Ik prepareer een salade van komkommer, bosui en aardbeien. Daarnaast warm ik de pruttelpot van gisteren en de chipolataworsten van eergisteren op. Ook verwarm ik brood in de oven. We eten alles op. De rest van de avond lees en luister ik aan de keukentafel tot het tien uur is.
Muziek vandaag: Neroli (Brian Eno), The Zappa Album (Ensemble Ambrosius), Oh No! – Just Another Frank Zappa Memorial Barbecue (Le Bocal), 4 1/2 (Steven Wilson), Live in London – Under The Bridge (Lifesigns), The Next Day (David Bowie), het derde plaatje uit de set The Move (The Move), Music inspired by The Life And Times Of Scrooge (Tuomas Holopainen), Weir Keeper’s Tale (Damian Wilson & Adam Wakeman)

–

Zaterdag 24 september:
Kwart voor acht ga ik uit bed. Koffie, klussen, krant. Zo rond tien uur stap ik op de fiets voor een boodschappenronde langs de biowinkel en de Turkse winkel. Ik ben snel weer terug. Met De Vrouw drink ik nog wat koffie en tegen een uur is De Zoon er voor de lunch. In de middag gaan we verder met opruimen. Ik zet allerlei speelgoed op een verkoopsite en ruim nog drie dozen leeg. Opnieuw gaan er veel muziektijdschriften weg, maar ook komen er oude foto’s boven water. En het leukste: drie jaargangen van een tijdschrift over folkmuziek waarvan De Vrouw niet meer wist dat ze die ooit had gehad. Eind van de middag ga ik eten maken. Het wordt een pruttelpot van lamsbout, ui, knoflook, kaneel, pompoen, rozijnen en koriander. Ik serveer het met brood en een salade van komkommer, bosui, tomaat en aardbeien. Met z’n tweeën krijgen we veel op, maar die pruttelpot blijkt wel wat veel. Zo om half acht ga ik mijn ronde hardlopen. Vanavond gaat het iets minder: ik ben snel moe en heb een extra wandelpauze nodig. Daarna gaat het weer beter. Als ik thuis kom, is het donker. Ik douche en daarna lees en luister ik aan de keukentafel tot het kwart voor elf is geweest. Heb ik een angstaanval?
Muziek vandaag: 1999 (Robert Fripp), Sampradaya – Raga Janasammohini (Pandit Shif Kumar Sharma), Volume Two: Release (Afro Celt Sound System), 11 Out Of 10 (van alles), Big Boy! (Dulfer), Roux-Ga-Roux (DeWolff), Blackstar (David Bowie), Do Nothing Till You Heat From Me (The Mute Gods), Charge Of The Tornadoes (The Tornadoes), het tweede plaatje uit de set The Move (2016 remastered) (The Move), Pretending 2 Run (Tiles)

Vrijdag 23 september:
Ik slaap goed. Half zeven gaat de wekker en het duurt even voor ik echt wakker word. Op de fiets naar de nieuwe werkplek is het koud, maar zonnig. Tijdens mijn uren in die nieuwe werkplek heb ik weer van alles te doen. Halverwege de ochtend belt De Vrouw. Na het zeer korte telefoongesprek hang ik op en ik zeg tegen de collega die tegenover me werkt: ‘Zo. De Vrouw heeft geen longembolie.’ Om een uur vertrek ik weer. Ik maak een omweggetje langs de supermarkt en daar doe ik alvast allerlei weekendboodschappen. Zo ben ik om kwart voor twee thuis. Ik eet iets en dan laat ik De Vrouw weer alleen. In het centrum van de stad zoek ik uitgebreid naar nieuwe schoenen voor dagelijks gebruik. Tevergeefs. Wel vind ik een nieuwe broek, wat olijfhouten pollepels en boodschappen bij twee supermarkten. Half vijf ben ik terug. De Vrouw vindt online een prachtig paar schoenen en bestelt die. Ik ga bamisoep maken. Half zeven is De Zoon er en gaan we aan tafel. Een nagerecht is er ook in de vorm van wat ijs. De Vrouw is nog van alles in huis aan het opruimen. Als De Zoon weer naar huis is, plaats ik de laatste vakantiefoto’s op de webstek en daarna lees en luister ik nog een klein uurtje aan de keukentafel. Kwart voor elf.
Muziek vandaag: Flags (Patrick Moraz & Bill Bruford), Folklore (Big Big Train), het concert van Magma tijdens Zappanale 2015, Tender Extinction (Steve Jansen)

My old Yamaha CS-15 (1978) is sold!
A young musician and DJ from Den Haag happy with it. He's going to use it in his studio and onstage. pic.twitter.com/IlR2e4ZpA8

— Bas Langereis (@balangereis) 23 september 2016

–

Donderdag 22 september:
Slapen gaat nog goed ook. Ik ben iets voor de wekker wakker. Buiten is het goed koud. De mist boven de weilanden en de vuurrode lucht erboven, als ik met de bus Apeldoorn uit rijd, maken alles goed. Ik ben mooi op tijd op de werkplek, klaar voor een lange dag. Er liggen allerlei klussen en ik kan ze rustig uitvoeren. Tussen de middag wandel ik door bos en zon. Ik maak me zorgen en merk dat ik bij vlagen wat angstig ben; de nieuwe ziekte van De Vrouw en de onzekerheden rondom het stenen thuis, weet ik. Op het eerste heb ik niet zo veel invloed; op het tweede wel en we kunnen alles ook nog wat uitstellen. Dat stelt gerust. ’s Middags ga ik moe maar wel vrolijk verder. Pas om half zes stap ik op de bus en om zeven uur ben ik thuis. De Vrouw heeft een stoemp gemaakt van aardappelen en andijvie en roomkaas. Ik bak tartaartjes en zet de spitskoolsalade van gisteren erbij op tafel. De Zoon eet mee. Kwart voor acht is hij weer naar huis. Ik handel wat mail af en een half uur later ga ik mijn ronde hardlopen. Het is al donker. Lopen gaat lekker; ondanks dat ik op eenderde mijn veter opnieuw moet strikken, blijf ik mooi in mijn ritme. Ik loop weer een stukje verder, net als dinsdag. Dat gaat goed; wie weet kan ik binnenkort het hele rondje weer onafgebroken rennen. Na de douche lees en luister ik nog een uurtje aan de keukentafel en om kwart over tien ga ik slapen.
Muziek vandaag: One Quiet Night (Pat Metheny)

#Apeldoorn today.
View from out of the bus… pic.twitter.com/wEB4KUxR9k

— Bas Langereis (@balangereis) 22 september 2016

–

Woensdag 21 september:
Echt heel veel beter geslapen. Ik ben weliswaar om half zes al wakker, maar dan kan ik nog een uurtje soezen en ik dommel ook weer weg. Opstaan gaat gemakkelijk. Ik ben opgewekt en opgeruimd. Het moet toch niet gekker worden. Acht uur fiets ik naar het centrum van ons zo majestueuze Apeldoorn. Eerst niet naar de nieuwe werkplek, maar naar het stadhuis voor de aanvraag van een nieuwe identiteitskaart. Ik zou volgende maand in Stockholm niet nóg eens een noodpaspoort aan willen moeten vragen, hè. Dat is me in 2010 al een keer gebeurd en daar kan ik u boeiende verhalen over vertellen en dat heb ik toen gedaan ook. (Tip: zoek in deze webstek op ‘Zweten in Zweden’.) Om vijf over half negen ben ik op de nieuwe werkplek. Daar lekker aan de slag. Er ligt weer een mooie stapel. Veel ervan doe ik. Veel ervan doe ik niet. Ik kom er niet aan toe. Vrijdag is er weer een dag. (Lees: vrijdag is er weer een morgen’.) Iets na een uur fiets ik via de supermarkt naar huis. Daar maak ik tostilunch en trek ik nog een doos met muziektijdschriften uit de bergkamer. Het meeste wil ik in de papiercontainer gooien, maar zover komt het niet. De Vrouw belt. Ze zit bij de dokter met klachten aan haar luchtwegen en ze mag voor vijf uur in het ziekenhuis longfoto’s laten maken. Of ik een auto wil regelen, want ze mag niet fietsen. Verhip, juist vandaag brengt De Zoon zijn auto naar de garage. Ik bel Auke en die belooft binnen twintig minuten er te zijn. Dat is hij. Vijf minuten daarvoor is De Vrouw thuis gekomen. Ondertussen heb ik ook sms-contact met De Zoon: of het is gelukt met zijn fiets in de auto en bij de garage. Twee minuten later weet ik dat hij over drie weken mag terugkomen, omdat er nog een probleem werd geconstateerd waar alleen een collega iets mee kon en die collega is er pas over drie weken weer. Ach zo. Had De Zoon dus toch kunnen rijden. In het ziekenhuis gaat het snel: foto’s en bloed prikken en binnen een kwartier staan we weer buiten. Van de huisarts had De Vrouw al een nieuwe kuur antibiotica meegekregen; nu is het nog afwachten wat de foto’s gaan betekenen. Met de bus duurt het even voor we thuis zijn. De Vrouw gaat regelen dat ze de komende twee weken thuis is van werk. Ik maak avondeten: biochipolataworsten in een biotomatensaus met een salade van biospitskool, peer, cactusvijg en rozijnen. Met z’n tweeën eten we het op, ook al is De Vrouw moe en niet lekker. In de avond lees en luister ik aan de keukentafel. De muziektijdschriften zijn voor Auke; die exemplaren die ik zondag in de papiercontainer heb gemikt vis ik er voor hem uit. Tien uur ga ik naar bed.
Muziek vandaag: Rejoice! I’m Dead! (Gong), Earthworks (Bill Bruford’s Earthworks), Speaking Of Now (Pat Metheny Group), het eerste plaatje uit de set The Move (The Move), Scintilla (Nosound)

–

Dinsdag 20 september:
Slapen gaat redelijk. Ik ben af en toe nog wel wakker, maar dat is kort. Op straat is het fris en onderweg naar de werkplek in de bus zit ik op een foute plek in de tochtige wind, dus daar is het gewoon echt koud. De werkplek zelf is gelukkig nog warm. Aan de slag! Alleen al in de ochtend krijg ik ontzettend veel voor elkaar. De Vrouw belt: het huis in het centrum van Apeldoorn dat we hebben gezien en graag eens van binnen zouden willen bekijken, blijkt verkocht. Onder voorbehoud, maar toch. Hoewel we er ook veel vragen en twijfels bij hebben, kan het ook zomaar een zeer geschikte kandidaat zijn. Tussen de middag wandel ik door veld en bos. Met jasje aan. In de middag is het zelfs rustig en krijg ik nog veel meer af. Zes uur thuis. De Vrouw heeft avondeten gemaakt: een schotel van ui, tomaat, spek, ham en Chinese kool. Daarnaast hamburgers en rauwkost. Kwart over zeven loop ik mijn ronde hard. Die gaat lekker. Ik start kalm aan en bouw langzaam op. Ik houd het een tikkie langer vol en mijn gebruikelijke wandelpauze is verderop op de route en ook korter. Mooi. Snel douchen en dan sleep ik de Yamaha CS-15 naar beneden. Nog even een half uurtje ermee pielen. Half tien gaat de deurbel. Een koper! Het blijkt een jonge knul uit Den Haag; zijn vader woont in Apeldoorn en is meegekomen. Hij test het apparaat en is erg enthousiast. Hij wil hem gaan gebruiken bij zijn werk als DJ, in de studio en misschien ook nog op het podium. Na een half uurtje gaat hij er dolgelukkig mee naar huis. Ik vind het fijn dat ik hem er zo blij mee heb kunnen maken. Die zevenhonderdvijftig ballen vind ik ook fijn, overigens. Hij neemt de oude standaard ook mee. Dat ruimt op. Ik zucht diep en ga kwart over tien slapen.
Muziek vandaag: Warp (Jon Balke)

#Schaarsbergen #Warnsborn today pic.twitter.com/kNpaMJyqwC

— Bas Langereis (@balangereis) 20 september 2016

–

Maandag 19 september:
Niet dus. Slapen gaat niet goed. Ik ben veel wakker. Eind van de nacht slaap ik dan weer wél. Opstaan is dan lastig, maar het lukt. Als ik om half zeven naar de bushalte loop, is het fris en donker. Ik ben nog moe. Erg moe. Ik ben weer op tijd op de werkplek. Daar ga ik aan de slag met veel dingen die ik graag af wil krijgen. Met enkele vaste collega’s gaan we iedere maandagmorgen bijeen zitten en dan benoemen we de resultaten van afgelopen week en wat we de komende tijd willen bereiken; dat helpt me bij het krijgen van overzicht over zaken die ik wil en moet doen en het helpt me ook bij het niet vooruitschuiven van werkzaamheden. Tussendoor krijg ik bericht van iemand die mijn Yamaha CS-15 wil kopen; zoals het ernaar uit ziet, komt hij hem morgenavond laat ophalen. Ik ben benieuwd. Tussen de middag loop ik door veld en bos. Laag boven het weiland en vlak boven mijn hoofd cirkelt een roofvogel. Ik vind het een schitterend gezicht en moet er minutenlang naar kijken. Ook in de middag krijg ik veel werk af. Half zeven ben ik thuis. Ik maak een fikse pastasaus, kook spaghetti en maak een salade van komkommer, bosui, wortelen en druiven. Om hal acht is iedereen er en eten we gedrieën alles op. Hoewel, De Zoon neemt een restant pasta en saus mee en vertrekt dan naar huis. We maken mail naar ‘onze’ makelaar; hij gaat een intranetdossier klaarmaken, zodat we alle gegevens over ons huis kunnen invoeren. Over enige tijd komt er dan een fotograaf ons huis vastleggen. Ik ben om kwart over acht echt doodmoe en lees en luister nog iets aan de keukentafel. Nog voor tien uur lig ik in bed.
Muziek vandaag: Rejoice! I’m Dead! (Gong), Transcience (cd version) (Steven Wilson), Scintilla (Nosound)

–

Zondag 18 september:
Slapen lukt goed, al ben ik een paar keer wakker. Ik ben om half negen echt wakker en ga uit bed. Koffie, klussen, restje krant. Ook pruts ik nog wat aan foto’s: blijkt dat ik fouten heb gemaakt in de telling, waardoor de volgorde niet klopt. Eind van de ochtend loop ik met De Vrouw het gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. De Zoon is er om half twee voor de lunch en vijf kwartier later laat hij ons weer alleen. We buigen ons over de makelaars en de keuze daartussen (geen gemakkelijke). We ruimen nog wat dozen leeg en komen weer malle dingen tegen. Stapels muziektijdschriften verdwijnen in de papiercontainer. Eind van de middag maak ik avondeten: fruitsalade van meloen, aardbeien en een paar bramen uit eigen tuin, een salade van komkommer, bosui, radijs en tomaat, plus ik bak lamsbiefstukken. De Zoon is er niet bij en zeven uur is alles op en opgeruimd. Ik luister aan de keukentafel en lees wat in oude muziektijdschriften, die daarna ook de papiercontainer in gaan. Tien uur is het weekeinde voorbij en ga ik slapen.
Muziek vandaag: Souvenance (Anouar Brahem), Black Rock (Djivan Gasparyan & Michael Brook),One And One Is One (Joi), Magic Theatre (Gandalf), Molok (Gazpacho), Southern Empire (Southern Empire), GTR (2016 remaster) (GTR), Fall In Love With The World (United Progressive Fraternity), Proteine For Everyone (Schnauser), A Map Of The World (Pat Metheny)

–

Zaterdag 17 september:
Ik ben om half acht echt goed wakker en ga uit bed. Koffie, klussen, krant. Ook webstek en zo. Tegen tien uur stap ik op de fiets en rijd ik naar het centrum. Bij de fotograaf laat ik pasfoto’s maken voor mijn nieuwe identiteitskaart en in de bibliotheek kijk ik hoe ik erbij hang. Op de terugweg neem ik de supermarkt en de Turkse winkel mee. Met De Vrouw drink ik koffie en kijk ik naar wat potentiële aankoopwoningen. Zowaar, er zit wat moois en interessants tussen. Wie weet; binnenkort maar eens goed gaan kijken en een bezichtiging organiseren? De Zoon is er na een uur voor een lunch met vis en Turks brood en nog veel meer. We kijken hoe hij woensdag zijn fiets achterin de auto kan krijgen en dan is hij weer naar huis. Ik werk verder aan de foto’s van de vakantie. Marja is er even en Grote Broer ook. De Vrouw gaat eind van de middag uit, Marja vertrekt en Broer blijft nog een uurtje hangen en kletsen. Half zes ben ik alleen en ga ik eten maken. Ik kook aardappelen en bak die, ik bak lamsshoarma en maak een fruitsalade van meloen en aardbeien. De Zoon is er om zeven uur en we eten van alles op. Als het ook opgeruimd is, ga ik mijn ronde hardlopen. Ik heb toch weer nogal de vaart erin, maar jet gaat me goed af. Als ik thuis kom, is het zo goed als donker. Ik douche en ga daarna verder met foto’s. Nog slechts de platen van de drie laatste dagen wil ik op de webstek zetten. Ik lees en luister nog iets aan de keukentafel en dan ga ik even na elf uur naar bed.
Muziek vandaag: Astrakan Cafe (Anouar Brahem Trio), The Deform Variations (Adam Holzman), Dizrhythmia Too (Dizrhythmia Too), Better Late Than Never (Anderson Ponty Band), Magnolia (The Pineapple Thief), Words Are All We Have (Fjieri), Monolyth Of Phobos (The Claypool Lennon Delirium), To Another Horizon (Gandalf), het plaatje dat mee kwam met de PROG, Tender Extinction (Steve Jansen)

Even gekeken of ik het echt ben. Jazeker!
Foto door Gerard Oltmans hangt nog steeds in bieb @CODAapeldoorn. #ijdel pic.twitter.com/DBdkVMaVf1

— Bas Langereis (@balangereis) 17 september 2016

Vrijdag 16 september:
Ik voel me echt nog helemaal niet uitgerust als de wekker gaat en ik uit bed moet. Toch doe ik het. En jawel: vijf minuten later is er niet zo’n probleem meer. Voor het eerst sinds tijden heb ik weer een jasje aan als ik naar buiten ga. Het is grijs en bewolkt, maar zeker nog aangenaam. Op de nieuwe werkplek is het vrij stil en ik heb een aardige set aan werkzaamheden. Het meeste krijg ik gedaan; de rest doe ik woensdag weer. Om half twee ben ik thuis en ik merk dat ik heel moe ben. Toch lukt het me goed op de been te blijven. Een half uur later komt er een makelaar binnen. Ook hij bekijkt het huis, vertelt wat hij voor ons kan betekenen en wat hij dan van ons verwacht. Vijf kwartier later is hij verdwenen en een kwartier later is de volgende er. Om half vijf zitten we met z’n tweeën en hebben we totaal geen idee met welke van de drie die we in de afgelopen week hebben gezien we in zee willen. We laten het even bezinken, stappen om kwart over vijf op de fiets en rijden naar het centrum van het zo majestueuze Apeldoorn. In het Indiase restaurant treffen we Jaap en we vieren zijn verjaardag met een etentje gedrieën. We eten gefrituurde aubergine, gebakken lamsgehaktrolletjes, lamscurry met tomaten, cashewnoten en amandelen en naan en mijn nagerecht is kufti-ijs van pistachenoten, amandelen en kaneel. Om kwart voor acht nemen we afscheid en gaan De Vrouw en ik nog een klein stukje Popronde van Apeldoorn doen. In Mansion24 zien we The Day, in Gigant de beukers van Avi On Fire en in ACEC het stemmig mysterieuze The Yukan Club. Dan is het half tien en is echt al mijn energie op. We gaan weer naar huis en om half elf lig ik in bed.
Muziek vandaag: verder geen

#Popronde #Apeldoorn van start met The Day in #Mansion24 pic.twitter.com/1iP9Lcl6sj

— Bas Langereis (@balangereis) 16 september 2016

#Popronde #Apeldoorn met Avi On Fire in @PodiumGigant pic.twitter.com/sP9lTFNZl6

— Bas Langereis (@balangereis) 16 september 2016

#Popronde #Apeldoorn met @TheYukonClub in een donker maar sfeervol @ACECgebouw pic.twitter.com/YVWuUVR0Zg

— Bas Langereis (@balangereis) 16 september 2016

–

Donderdag 15 september:
Half zeven sta ik op. Tijdens het douchen smeer ik zo een hand zeep in mijn ogen. Au. Ik heb wat tijd voor koffie, krant en ontbijt. De Vrouw vertrekt om kwart voor negen naar het werk. Drie kwartier later is Charlene in huis. Zij is journalist van de krant en komt voor het verhaal over de kinderwagen die we op Marktplaats hebben gezet. Het is een aangenaam gesprek waarin ik veel herinneringen kan ophalen en vertellen. Kwart over tien is ze weer vertrokken en een half uur later is de fotograaf er. De fotograaf blijkt niemand minder dan Rob te zijn. We drinken koffie en kletsen wat; vervolgens maakt hij een paar foto’s van mij en de kinderwagen. Een half uur later is hij weer vertrokken en niet veel later stap ik op de fiets en ga ik naar de nieuwe werkplek. Daar werk ik wat klussen en mail van de afgelopen week weg, maak ik verslag van een overleg en plan ik werkzaamheden voor morgenochtend in. Vier uur ga ik naar huis. Op de terugweg even de Turkse supermarkt in voor wat lamvlees (biefstuk, shoatma, gehakt). Thuis maak ik avondeten: een soep van ui, knoflook, mangold en mais, met daarna gebakken ui, spek, chorizo, peper, paprika en uiteindelijk ook mais en chilibonen toegevoegd. De Vrouw is er om vijf uur en De Zoon stipt om zes uur, zodat we op de afgesproken tijd aan tafel gaan. Een nagerecht is er ook: bio-ijs in verschillende smaken. Ik ga het gras maaien nu het nog even droog is; het is met tien minuten klaar. De Zoon heeft dan alvast zijn verjaardagscadeau ontvangen: een smartphone. Hij wist dat hij hem zou krijgen en vindt het ook oké, maar nu het zover is vindt hij het duidelijk lastig om over te schakelen; er komen natuurlijk even wat klusjes bij kijken (nieuwe simkaart, telefoonnummers overzetten) en die doet hij nu liever niet. Het lijkt op weerstand, maar als we doorvragen blijkt eenvoudigweg dat hij voor de komende dagen een andere planning heeft gemaakt. Het maakt niet uit; er is ook helemaal geen haast bij. Zelf zouden we waarschijnlijk alles gedaan hebben om het apparaat maar zo snel mogelijk in gebruik te kunnen nemen; De Zoon zit gewoon anders in elkaar, merken we weer. Volgende week gaan we het verder regelen. Ik zit nog een moment in de tuin en ga dan verder met het ordenen van de foto’s van vorige week. Kwart over tien ben ik moe en ga ik naar bed.
Muziek vandaag: Warp (Jon Balke), English Electric Full Power (Big Big Train), Dizrhythmania Too (Dizrhythmania Too), het bonusplaatje dat meekwam met Defector: Live at Reading Festival 2982 (Steve Hackett)

Zojuist een fotoreportage door @FotoRobVoss voor artikel in @ds_Apeldoorn over onze antieke #kinderwagen te koop pic.twitter.com/mMwOZRutcY

— Bas Langereis (@balangereis) 15 september 2016

–

Woensdag 14 september:
Slapen gaat iets beter, maar ik ben nog moe als de wekker gaat. Een kwartiertje na het opstaan is het voorbij. Ik heb wel het idee dat ik van alles moet, maar vandaag is geen volle dag als ik het zo overzie. Onderweg zie ik vanuit de bus weilanden met schitterende ochtendmist erover. Ik moet mijn e-lezer even laten voor wat-ie is en kijk ademloos over mijn nieuwe leesbril heen. Mooi! Even overweeg ik er een foto van te maken, maar die wordt waarschijnlijk niets vanuit een rijdende bus en bovendien mis ik dan dit prachtige uitzicht. Op de werkplek ben ik weer mooi op tijd en ik doe er van alles in een geplande volgorde. Er komt bericht over de collega die zeer ernstig ziek is en geen behandeling meer krijgt behalve pijnbestrijding: ondanks uitzaaiingen in haar hersenen gaat ze over twee weken trouwen. Wat een mooi en krachtig besluit. Ik heb veel bewondering voor haar en leer ervan: doe de dingen die ertoe doen, maak de belangrijke keuzes in mijn leven nu en stel ze niet uit. Tussen de middag wandel ik door bos en veld. In de middag ga ik vrolijk verder en ik krijg opnieuw veel werk af. En dat terwijl ik het rustig aan doe. Om zes uur ben ik thuis. Doodmoe, dat wel. Buiten is het ook zeer warm. De Vrouw heeft het eten bijna klaar: een schotel van chorizo, ui, paprika en mangold, met daarnaast rundersteaks. Die eten we samen op. Erna lees ik de krant in de tuin en om half acht loop ik mijn ronde hard. Ik denk dat het wat afgekoeld is, maar ik vergis me geheel. Het is erg benauwd en ik heb op tweederde een extra wandelpauze nodig. Als ik thuis kom, is het weer bijna donker en aan de keukentafel lees en luister ik nog iets tot het kwart over tien is.
Muziek vandaag: Flags (Moraz & Bruford), Tender Extinction (Steve Jansen)

#Schaarsbergen today. pic.twitter.com/AeQd3xVwxx

— Bas Langereis (@balangereis) 14 september 2016

–

Dinsdag 13 september:
Ik slaap redelijk, maar ben ver voor de wekker wakker. Ik wacht hem niet af, maar ga om kwart over vijf uit bed. Beneden heb ik zo wat meer rust en gelegenheid om op gang te komen. Dat is fijn. Ik besluit om geen jas aan te doen vandaag en dat blijkt een goede keuze, totdat ik in Arnhem in de stadsbus stap. Daar staat de airco op de zuidpoolstand. Op de werkplek kan ik veel zaken afhandelen en me tegelijkertijd inlezen in een nieuwe project. Tussen de middag loop ik door bos, veld en zon. In de middag krijg ik nog meer werk af. Het schiet op. Op de terugweg koop ik op het station in Arnhem het boek De fouten (Herman Brusselmans). Pas zijn derde boek dit jaar. Om zes uur ben ik thuis. De Vrouw is er om half acht; De Zoon wat later. Ik heb inmiddels een grote salade van komkommer, tomaten, bosui, radijs en cactusvijgen gemaakt en heb lamsshoarma gebakken. Dat eten we op, net als het resterende ijs van gisteren. Om kwart voor negen is De Zoon weer naar huis en ga ik een uurtje werken aan de foto’s van vorige week (ik ben al tot en met dinsdag). Tien uur ga ik naar bed.
Muziek vandaag: Flags (Moraz & Bruford), Defector (2016 remaster + bonus disc Live at Reading 1981) (Steve Hackett)

#Warnsborn #Schaarsbergen today. pic.twitter.com/naOd0cA3WA

— Bas Langereis (@balangereis) 13 september 2016

–

Maandag 12 september:
Niet zo goed geslapen. Veel wakker geweest, het duurde lang voordat ik in slaap viel, onrustig in mijn hoofd. De wekker wekt me niet eens. Eenmaal opgestaan gaat het best. Als ik naar de werkplek ga, is het humeur zelfs prima. De busaansluiting is krap, maar het lukt. Ik ben dus vroeg op de werkplek. De mail laat ik de mail en eerst besteed ik wat aandacht aan inlezen op vanmorgen. De tweede bijeenkomst van de training over werkdruk vindt plaats. Ik kom graag terug op de vorige keer en vertel over mijn enthousiasme, maar ook over dat het me zorgen baarde en onrust bezorgde. Inmiddels heb ik een weekje vakantie gehad en kan ik met een wat kalmere blik terugkijken. Ik voel me bevestigd in de keuzes die ik momenteel aan het maken ben. Trainer John drukt me vooral op het hart om nog wat aandacht te besteden aan mijn ‘kern’, aan wie ik ben en wat ik wil. Hij adviseert een ieder om een persoonlijke slogan te maken en die dagelijks meerdere malen te herhalen. Ik zoek naar een variant op ‘Ik ben goed zoals ik ben, ik doe ertoe, daar sta ik voor en van daaruit handel ik. Ik ben trouw aan mijzelf.’ We hebben het over desastreuze gedachten en over de kwaliteiten die je in mensen bewondert (want die kwaliteiten heb je zelf). Ik vertel dat ik veel helden heb, maar benoem vooral Frank Zappa (deed wat hij wilde, autonoom, liet zich niet beïnvloeden door kritiek van anderen, eigenzinnig, maakte fouten en was daar trots op: ‘wen er maar aan’, zag talenten van de ander en stimuleerde de ander daarin, was zeer veelzijdig en had toch een geheel eigen karakter) en mijn vader (die na jaren van plichtsbesef en zichzelf wegcijferen de laatste tijd kiest voor zichzelf, hij ontwikkelt en leert, zei gisteren ‘ik maak me zorgen om’ en ‘we hebben elkaar een tijd niet gezien en dat vind ik jammer’). Opnieuw een persoonlijke aanpak in de training; het gaat ook om mijn eigen keuzes en waar ik voor sta. Dat is mooi. Het vraagt wel iets van me; om kwart over twaalf ben ik flink moe en dus ga ik gelijk mijn rondje door bos, veld en zon lopen. In de middag doe ik de werkzaamheden die vandaag echt noodzakelijk zijn. Daarnaast zie ik dat er nieuwe klussen aankomen en ‘gelukkig’ vallen er deze week wat overleggen uit, waardoor er wat ruimte in de agenda vrijkomt. Om half zeven ben ik thuis. Ik maak het avondeten: een goede chili, mer daarnaast de salade van gisteren, die ik heb aangevuld met komkommer. De Vrouw is er om kwart over zeven, De Zoon een kwartiertje later. We nemen nog een nagerecht ook: bioaardbeien- en biostracciatellaijs met verse frambozen en aardbeien. Dat smaakt. Als De Zoon om kwart over acht weer naar huis is vertrokken, ga ik mijn ronde hardlopen. Het is al bijna donker en ik heb de vaart er flink in. Ondanks de warmte en de benauwde lucht gaat het me lekker af. Kwart over negen heb ik een snelle douche gehad en lees en luister ik nog iets aan de keukentafel. Tien over tien ga ik slapen.
Muziek vandaag: Tender Extinction (Steve Jansen), Monolyth Of Phobos (The Claypool Lennon Delirium)

–

Zondag 11 september:
Half negen ga ik weer uit bed. Koffie, klussen, webstek en foto’s. Als De Vrouw ook wakker en beneden is, is er nog meer koffie. Rond half twaalf wandelen we ons gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. De temperatuur is aangenaam, maar het is wat grijs en af en toe miezert het. Halverwege lopen we bij De Zoon binnen. Hij heeft afgelopen week eindelijk zijn bestelde bank geleverd gekregen en die bekijken we. Het huis staat nu goed vol en het lijkt erop dat het nu helemaal compleet is. Als we terugkomen is er nog koffie en ik prepareer de brunch. De Zoon is er om half twee. Anderhalf uur later is Vader op bezoek. We hebben elkaar sinds mijn verjaardag niet meer gezien en gesproken en hij vindt het (te) lang. Ik vind het fijn dat hij er is. Het gaat goed met hem, al maakt hij zich wat zorgen over hoe hij zijn huis opgeruimd krijgt. (Tip: begin ermee.) We vertellen over onze vakantie, we hebben het over Engeland en het zijn twee aangename uren. We geven hem wat oude boeken van hemzelf en van Moeder en een boekje over Oxford en inspector Morse en hij is er zichtbaar blij mee. Als hij weer naar huis gaat, vertrekt De Zoon ook. Ik maak het bewerken van de foto’s af en om zes uur begin ik aan het avondeten. Het wordt een ferme salade van komkommer, allerlei kiemen, bladsla, bosui, radijs, tomaten en ansjovis. Ik bak verse lamsbiefstukken. De Vrouw en ik eten alles op. Er is ook een nagerecht: bioaardbeienijs met verse aardbeien en frambozen. Ondertussen kook ik maiskolven (voor morgen en verderop in de week). Dan maak ik een start met het ordenen en naamgeven van de foto’s. De laatste drie kwartier van vandaag lees en luister ik aan de keukentafel. Tien uur.
Muziek vandaag: Le Pas Du Chat Noir (Anouar Brahem), The Astounding Eyes Of Rita (Anouar Brahem), Dizrhythmania Too (Dizrhythmsnia Too), 1492 (Vangelis), Gradually Going Tornado (Bruford), Earthworks (Bill Bruford’s Earthworks), The Crux Of The Biscuit (Frank Zappa), Frank Zappa For President (Frabk Zappa)

–

Zaterdag 10 september:
De Vrouw heeft de wekker op acht uur gezet. Even denk ik dat ze gek is geworden. Maar nee, ze wil de boel in huis klaar hebben als vanmiddag de makelaar komt. Ik sta ook op. Beneden koffie en klussen. Ik zet de foto’s over van de telefoon en de camera naar de pc en begin aan een eerste selectie. Om tien uur stap ik op de fiets. Het is nog wat fris. Eerst naar Turkse supermarkt en dan naar de biowinkel waar ik behalve boodschappen ook mijn zo hard gespaarde doos vol spullen haal. Op de terugweg nog een supermarkt. Spullen thuis afleveren en dan nog een supermarkt en de Turkse winkel. Inmiddels is het zonnig en warm. Thuis is er koffie en lunch. Om twee uur (goh) staat de makelaar op de stoep. We stellen allerlei vragen (wat kan hij betekenen bij de verkoop van ons huis, wat kost hij en wat verwacht hij van ons) en anderhalf uur later weten we veel meer. Ik wandel nog een keer naar de supermarkt op de hoek en dan lees ik in de tuin de kranten van de afgelopen week. De Vrouw maakt het avondeten en De Zoon is er rond half zeven. Op tafel staat een gerecht van kip en Chinese kool met rijst, met daarnaast komkommersalade. Er is een nagerecht: ijs van nectarine, pruimen en wilde perziken. Best goed! Als De Zoon weer is vertrokken, ga ik mijn ronde hardlopen. Ondanks de drukkende warmte gaat het goed, zonder extra pauzes. En dat na een hele week niet te hebben gelopen! Een douche en dan ga ik weer aan de gang met de foto’s, onderwijl wat nieuwe muziek beluisterend. Iets voor elf ben ik halverwege het oppoetsen en ga ik nog even aan de keukentafel lezen en luisteren. Tien voor twaalf ga ik slapen.
Muziek vandaag: Starless Starlight (David Cross & Robert Fripp), The Elements – The King Crimson 2016 Tour Box (King Crimson), Dizrhythmia Too (Dizrhythmia Too)

Vrijdag 9 september: van Oxford naar huis
Half acht staan we weer op. Het ontbijtje bestaat uit broodjes, toast, fruit, kaas, vleeswaren, eitjes, cereals en sap. Om tien uur zijn de koffers ingepakt en nemen we afscheid van de aardige huismeneer. Buiten is het opnieuw zonnig en in nog geen tien minuten lopen we naar het station. Daar kopen we koffie en water. De trein naar London Paddington vertrekt om elf uur. tijdens de rit zien we het glooiende landschap van Oxfordshire en Buckinghamshire en na vijf kwartier later zijn we op Paddington. Daar stappen we over op de Underground en we gaan met de Bakerloo Line naar Baker Street en nemen dan de Metropolitan Line naar King’s Cross St. Pancras Station. We hebben wat tijd om broodjes, fruit en water te kopen bij M&S en daarna checken we in. De Eurostar vertrekt rond twee uur en we zijn mooi op tijd in Brussel-Zuid. De internationale trein naar Amsterdam vertrekt om kwart voor zes. Anderhalf uur later heeft die tien minuten vertraging en we moeten in Roosendaal bijna rennen om de aansluitende trein van half acht te halen. We redden het. Zo komt het dat we om tien uur in Apeldoorn op het busstation staan. Daar moeten we zeker twintig minuten wachten op de bus. Iets na half elf zijn we thuis. We pakken koffers uit, ik zet een was aan en lees nog heel even iets. Dan is het bijna twaalf uur en ga ik naar bed. Het was een schitterende vakantie. We hebben veel gedaan en veel gezien en toch hebben we het heerlijk rustig aan kunnen doen. De concerten van King Crimson waren het absolute hoogtepunt en Oxford is een stad om nooit meer te vergeten.

#Oxford today. pic.twitter.com/M3JTb5C4F5

— Bas Langereis (@balangereis) 9 september 2016

–

Donderdag 8 september: Oxford – Oxford University Botanic Garden & Morse pub tour
Wederom gaat de wekker om half acht. Een uurtje later staat ons ontbijt er weer, dit keer met broodjes, gloucester kaas, fruit, eitje, cereals en sap. Tien uur lopen we via George Street naar de boekwinkel Waterstones en daar koop ik een tweede boekje over Oxford en Morse; deze is voor mijzelf. Aan het eind van Broad Street gaan we pub The White Lion (Morse) in voor een kop koffie. Vervolgens lopen we Holywell Street en Longwell Street uit en op High Street slaan we linksaf naar Magdalen Bridge. Iets terug is The Oxford University Botanic Garden en daar gaan we naar binnen. Het is er niet groot, maar toch kunnen we er een paar uur rondlopen, want het is er een oase van rust en zeer mooi. Rond twee uur staan we weer in High Street en we drinken koffie en eten een pannini in High Street Café. Daar besluiten we dat we ons geplande bezoek aan het University Museum of Natural History overslaan. In plaats daarvan beginnen we een Morse-pubtour. We beginnen met de lastigste om te vinden: The Turl Tavern. Daarvoor moeten we naar Cattle Street, langs de Radcliff Camera en rechtsaf Queen’s Lane in onder The Bridge Of Sighs door. Daar is St. Helen’s Passage, een heel nauwe steeg aan onze linkerhand, en na wat bochtjes en trapjes komen we bij The Turl Tavern. Het blijkt een populaire pub die verschillende terrassen heeft en ook binnen allerlei kamers. We besluiten dat we hier later terugkomen voor het avondeten. Het is zonnig op het terras. Na een drankje verlaten we de pub via een ander smal steegje en komen we uit op Holywell Street, vlak tegenover The White Lion. We gaan Broad Street weer in, linksaf Turl Street, steken High Street over en komen vervolgens terecht in Alfred Street. Op de hoek met Boar Street is The Bear Inn. We bestellen ons drankje binnen aan de krappe bar, maar gaan buiten op het terras zitten. Als het water en de lager op zijn, lopen we door Wheatsheaf Yard naar High Street. Via Commarket Street komen we in St. Giles Street en na een paar honderd meter is aan onze linkerhand de Eagle and Child. Ogenschijnlijk is het een kleine pub, maar je kunt ver door naar achteren en daar zijn allerlei zitjes. Echt heel lang blijven we er niet (twee plasbeurten). We gaan St. Giles Street terug, linksaf Broad Street in en in Holywell Street gaan we rechtsaf de achteringang van The Turl Tavern in. Het is half zeven geweest; we vinden maar net een klein tafeltje en bestellen fish and chips met een garden salad. Net op tijd, want nog geen vijf minuten later is het allemachtig druk bij de bars. De fish, de chips en de salad zijn zeer goed; de mushy peas behoeven fiks wat zout en peper. We vinden het echt een leuke en mooie pub, maar iets na acht uur gaan we toch echt weg. In het donker gaan we onder de Bridge Of Sighs door. We wandelen via Broad Street naar George Street. Aan het eind ervan nemen we de Lower Fisher Row en daar komen we uit bij pub The Lighthouse. We drinken er iets en gaan dan via Park End Street terug naar Mill Street. Tegen een uur of tien zitten we in The Kite aan het laatste drankje van vandaag. Kwart voor elf zijn we in huis, klaar voor laatste nacht.

#Oxford today. pic.twitter.com/WGO1lH13oZ

— Bas Langereis (@balangereis) 8 september 2016

–

Woensdag 7 september: Oxford -Christ Church College
Om half acht gaat de wekker. Wel wat vroeg. Een uurtje later krijgen we het ontbijt op de kamer. Aan de aardige meneer vraag ik: ‘Is there a wifi code?’ ‘Yes, you’ll find everything you need on the information sheet.’ ‘Is there an information sheet?’ ‘Yes, there is an information sheet.’ Ach zo. Ontbijt is prima: poached eggs op een toast, croissants, kaas, vleeswaren, cereals en sap. Koffie maken we zelf. Om tien uur lopen we buiten. We gaan via George Street naar Commarket Street. In de markante winkel Pylones kopen we wat cadeautjes en ik vind er een nieuwe leesbril. Als we doorlopen komen we bij St. Aldate Street en we werpen een blik in de Oxford Town Hall. Lang blijven we niet, want we willen naar Christ Church College. Eerst nemen we een koffie bij Cafe Loco ertegenover (alwaar scènes van Inspector Morse opgenomen zijn) en dan betreden we het College. Het gebouw en de quad zijn schitterend. In de Cathedral krijgen we een interessante rondleiding. Er is zeer veel te zien en wat me opvalt is dat kennis vergaren en hebben hier niet slechts voor jongelui is. in de museumwinkel koop ik voor mijn vader een boekje met wetenswaardigheden over de locaties in Oxford waar afleveringen van Inspector Morse zich afspelen. Na zeker anderhalf uur te hebben rondgekeken gaan we terug naar Cafe Loco voor een pastinaaksoep en een broodje. Dan terug Christ Church College in om de Dining Hall te bekijken. Het is er vol met toeristen die al fotograferend langs de gedekte tafels schuifelen; echt een bizar gezicht. We komen nog terecht bij een andere binnenplaats en uiteindelijk staan we op Blue Boar Street. Via St. Aldate lopen we weer naar de Christ Church Meadow en slaan rechtsaf naar de Thames. We bekijken de boten en als we de rivier naar rechts volgen komen we uit bij pub The Head Of The River. Daar drinken we iets. Onze tocht gaat via St. Aldate en High Street naar Turl Street. Op Broad Street zien we het Trinity College. Het blijkt toegankelijk voor publiek en we zien opnieuw een zeer mooi college met schitterende tuin. Ernaast ligt muziekwinkel Blackwells. Even erin. Wat? Hier hebben ze de Record Store Day release single van Joe’s Garage (Frank Zappa)! Kopen. Daarnaast weer is pub The White Flag (nog een Morse-pub). Dan weten we even niet goed wat we gaan doen. We zoeken een geschikt restaurant om te gaan eten. Misschien in George Street iets? Daar vinden we een grote tent The Red Lion, maar tijdens het drankje vinden we die te massaal en lawaaierig. Gelukkig heb ik een foto gemaakt van de recommendations op de information sheet van The Greenwood House en dus gaan we via St. Giles Street naar bistro Pierre Victoria in Lttle Claremont Street. Het is een druk en wat uitbundig tentje, maar we besluiten er te blijven. We hebben geen haast en kiezen voor een driegangenmenu. Vooraf krijg ik duivenborst met puree van zoete aardappel. Vervolgens doen we ons tegoed aan Oxfordshire lamb in portsaus met daarnaast een rucolasalade met parmesan en balsamico. Tot slot is er crème brulee en pêche melba. We wandelen via Walton Street terug naar Mill Street. Op de hoek, vlak tegenover ons Greenwood House staat pub The Kite en daar nemen we nog een drankje. Om elf uur steken we de straat over en daar gaan we naar bed.

#Oxford today. pic.twitter.com/Xpp4lr2oh8

— Bas Langereis (@balangereis) 7 september 2016

–

Dinsdag 6 september: van Aylesbury naar Oxford
De wekker gaat om acht uur. Ik heb niet zo goed en veel geslapen. We pakken koffers in, maken koffie en gaan om tien uur huis Ardenwood uit. Van de drukke dame krijgen we nog wat tips voor Oxford mee. Bij The Wild Hart nemen we een ontbijt: Eggs Benedict, sap en koffies. Het is dan nog geen drie minuten naar het busstation. De bus 280 moet nog even gerepareerd en rijdt dan via allerlei binnenwegen naar Oxford. We passeren plaatsen als Haddenham, Thame en Wheatley. Bijna bij het eindpunt, in een voorstadje van Oxford, moet ik er even uit voor sanitaire stop. De volgende bus komt tien minuten later, dus dat is geen probleem. In het laatste stukje komen we al door High Street en zien we verschillende zaken die we later gaan bezoeken. Van Oxford station is het echt 200 meter naar Mill Street. We worden hartelijk ontvangen door mevrouw en meneer van Greenwood House, ook al zijn we bijna twee uur te vroeg. Meneer heeft Nederlandse ouders uit Groningen en Rotterdam en is geboren en opgegroeid in Zuid-Afrika, zodat hij met enige moeite redelijk Nederlands spreekt. De dame vraagt wat we voor ontbijt willen; in de andere kamer zit een stel dat er tien dagen is en ze wil graag iets anders serveren. ‘Would you like some poached eggs on a muffin?’ We zeggen maar niet dat we dat de afgelopen drie ochtenden ook al hebben genuttigd. Onze kamer is echt prima. Om drie uur staan we buiten. We wandelen door Park End Street en zien het Oxford Castle. Dan door New Road en aan het eind daarvan staat de Carfax Tower. Die beklimmen we en we hebben een mooi uitzicht over de stad. Vervolgens lopen we door High Street en bezoek we de Covered Market met alle kleine onafhankelijke winkeltjes. Iets verderop staat St Mary’s Church en daarachter is de Radcliff Camera, echt een indrukwekkend gebouw. We drinken iets bij de Church. Daarna lopen we tussen de gebouwen van de Bodlean Library door. We gaan de Bridge Of Sighs onderdoor en lopen via Queens Lane weer naar High Street. Daar steken we over en gaan Merton Street in om uiteindelijk bij de Christ Church Meadow uit te komen. Het uitzicht op Christ Church College is schitterend. We drinken iets bij public house St. Aldate Tavern aan St. Aldate Street. Vervolgens lopen we door de drukke winkelstraat Commarket Street en gaan linksaf George Street in. Daar komen we het Italiaanse restaurant van Jamie Oliver tegen. We gaan naar binnen en vragen of er ondanks dat we geen reservation hebben toch een tafel voor twee vrij is. Die is er, zij het in de naastgelegen pizzeria, en we kunnen van de restaurantkaart bestellen. We eten bruschetta met gegrilde kerstomaatjes en roomkaas, dan een lamb steak met pesto, paprika en olive oil en een rocket salad met parmesan en spicy fries. Toe is er tiramisu en omdat we wat hebben moeten wachten (niet erg) krijgen we een espresso aangeboden. De pizzeria is een leuke tent, zeer levendig en in trek bij jong en oud. Als we weer buiten komen, is het negen uur geweest. In donker volgen we Georg Street verder. In Park End Street gaan we bij pub The Lighthouse nog een laatste drankje drinken. We zijn om elf uur in huis en gaan slapen.

#Oxford today. pic.twitter.com/3gZw3AJnjQ

— Bas Langereis (@balangereis) 6 september 2016

#Oxford today. pic.twitter.com/tFyWsb04EP

— Bas Langereis (@balangereis) 6 september 2016

–

Maandag 5 september: Aylesbury + King Crimson
Pas tegen negen uur zijn we wakker. Regent het? Een heel klein beetje, lijkt het. Als we buiten komen, is het zo goed als droog. We wandelen naar The White Hart voor ons ontbijt. Dit keer Eggs Royale: eieren met gerookte zalm en toast. We maken vervolgens nog een rondje door het oude stadsdeel en bij The King’s Head houden we pauze. Vandaag echt een kalme dag: we wandelen terug naar Ardenwood om daar een uurtje uit te rusten; inmiddels is het niet alleen droog, maar zelfs zonnig en warm. Rond vier uur lopen we via een andere route High Bridge Street naar uiteidelijk weer The White Hart. Daar eten we een Ceasar’s Salad met kip en bacon. Onder het eten hebben we het over het concert van vanavond. Ik vertel dat ik hoop op een paar stukken die de band vorig jaar heeft gespeeld, maar we toen in Utrecht niet hebben gehoord: Sailor’s Tale en One More Red Nightmare. Om half zeven steken we de straat over naar het Waterside Theater. Gelijk vanaf het begin is de setlijst heel anders. Aanvankelijk lijkt het ook even wat rommelig te zijn, maar na tien minuten weet ik dat ook dit een belachelijk goede King Crimsonshow is. Frappant toch hoe een andere setlijst maakt dat het lijkt of ik bij een heel ander concert ben. Ook vanavond heeft de band er zichtbaar plezier in en het lijkt of nieuwe drummer Jeremy Stacey er wat beter inzit dan gisterenavond. Vlak voor het eind krijgen we twee verrassingen in de setlijst: Sailor’s Tale en One More Red Nightmare. Nou ja, ik krijg alles wat ik graag wil! Als daarna Starless volgt, heb ik tranen in mijn ogen. Opnieuw verlaten we de zaal met open mond, zo overweldigd zijn we. We steken de straat weer over en gaan in The White Hart nog iets drinken. Twaalf uur liggen we in bed.

Market Square, #Aylesbury, UK. pic.twitter.com/fwjrtph6Dv

— Bas Langereis (@balangereis) 5 september 2016

Ready for tonight's #KingCrimson show in Waterside Theatre, Aylesbury @DGMHQ @ProgMagazineUK pic.twitter.com/n34Za9aDQz

— Bas Langereis (@balangereis) 5 september 2016

#KingCrimson stage in Waterside Theatre, Aylesbury. This is gonna be a dynamite show!@DGMHQ @ProgMagazineUK pic.twitter.com/iV7hXcUpPO

— Bas Langereis (@balangereis) 5 september 2016

And another GREAT #KingCrimson show tonight in Waterside Theater, Aylesbury. #Fracture !@DGMHQ @ProgMagazineUK pic.twitter.com/OtGOKOf4Za

— Bas Langereis (@balangereis) 5 september 2016

–

Zondag 4 september: Aylesbury + King Crimson
Er gaat geen wekker. Toch staan we op. Goh. We doen het kalm aan en hebben al besloten dat we vandaag niet naar Waddesdon Manor gaan. Ik kijk op twitter en zie een bericht over de King Crimson show van gisterenavond, compleet met foto’s van het feestje achteraf. Wat? Gisterenavond? Het concert is toch vanavond en morgen? Ik merk dat ik in paniek raak en zoek online snel verder naar meer informatie. Wat blijkt? De band heeft gisterenavond een try-out gedaan. Ach zo. Opluchting alom. Halverwege de ochtend gaan we naar buiten; het is zeer zonnig. We wandelen naar de stadskern en nemen ons ontbijt bij The White Hart, tegenover het Waterside Theatre. Eggs Benedict schaft de pot: gepocheerde eieren met bacon op een muffin (een rond geroosterd broodje) en met rocket (rucola). We treffen er een Italiaans stel dat gisterenavond bij het try-out concert is geweest. Ik wil niet alles weten, maar krijg wel mee dat er mooie verrassingen in de setlist zitten: nog niet eerder in de afgelopen drie jaar gespeelde stukken van de albums Lizard en Starless. (Ik gok op Fracture en hoop op Cirkus.) In de middag lopen we een rondje door Aylesbury, over de Market Square en door de winkelstraten. We komen ook terecht in het oude stadsdeel en dat is echt prachtig. Vooral St. Mary’s Church, de graveyard en Castle Street zijn erg mooi. We gaan iets drinken bij King’s Heart en vervolgens lopen we langs het Waterside Canal en door Vale Park. Terug in The White Hart. We drienken er iets, maar we gaan er niet eten, want het is er vol en lawaaiig. Daarom gaan we naar King’s Head. Helaas, daar serveert men op zondag geen eten. Dus na een drankje sjouwen we naar The Bell op Market Square. Daar eten we burgers met bacon & Stilton. Kwart over zes staan we voor het Waterside Theater. We moeten even wachten, want de deuren zijn, op dringend verzoek van de band, een kwartiertje dicht. Zo gauw de deuren weer open zijn, staan we voor de box office. Hier, kijkt u eens, zijn onze kaarten gearriveerd? Nee, dat niet. Maar dankzij de vriendelijke jongeman gaat het soepel en nog geen drie minuten later hebben we de vers afgedrukte kaarten voor vanavond en krijgen we ook de kaarten voor morgen. Da’s mooi! Vervolgens ga ik boodschappen doen: tourshirt, programmaboek, het album Dizrhythmania Too (Disrhythmania Too) en The Elements Tour Box 2016 (King Crimson). Zeer op tijd gaan we de zaal in. Waterside Theatre is echt een geweldig mooie zaal. We hebben goede plaatsen in het midden op de zevende rij. En dan het concert. Overweldigend. Het geluid en de akoestiek zijn perfect. Het is luid, maar ik hoor alles goed. Het is weer een grote vreugde om de drie drummers aan het werk te zien en ik kom ogen en oren te kort om alles goed te volgen. De verrassingen in de setlijst zijn Cirkus, Fracture en Dawn Song! Starless is voor mij het absolute hoogtepunt en daarna volgen twee toegiften: Heroes en 21st Century Schizoid Man. Wat een concert! Na drie uur staan we – nog altijd zeer onder de indruk – buiten. We willen nog iets gaan drinken in King’s Head, maar die is net met de laatste ronde voor sluitingstijd bezig. Dus verkassen we naar The Bell. Ik ga iets bestellen aan de bar. Plots trekt iemand me van achteren ruw aan mijn haar. Ik schrik er enorm van en kijk om. Een wat oudere meneer kijkt half door me heen met wijde pupillen en ik maak op dat hij nogal beschonken is. ‘Please don’t do that, sir,’ zeg ik en ik draai me weer naar de bar. Ik ben nog niet aan de beurt. Opnieuw trekt iemand me hard aan mijn haren. Ik draai me weer om en kijk opnieuw in het gezicht van de man met de nietszeggende blik in zijn ogen. ‘Please sir,’ zeg ik, ‘I asked you kindly not to do that, so come on.’ Ik merk dat ik heel gespannen ben – waarschijnlijk nog vol van adrenaline van het supergave concert zit – en moeite heb om de man niet een enorme knal in zijn gezicht te geven. Gelukkig krijg ik mijn drinken en kan ik bij de bar weg. Na ons drankje gaan we terug naar Ardenwood en om twaalf uur liggen we in bed.

Waterside Theatre, Aylesbury.
Looking forward to tonight's #KingCrimson show.@DGMHQ @ProgMagazineUK pic.twitter.com/rSrH0JqJWW

— Bas Langereis (@balangereis) 4 september 2016

Superb #KingCrimson show in Waterside Theatre, Aylesbury tonight.
Can't wait till tomorrow! @ProgMagazineUK @DGMHQ pic.twitter.com/xpbAT4QWTG

— Bas Langereis (@balangereis) 4 september 2016

–

Zaterdag 3 september: van Brussel naar Aylesbury
De wekker gaat om acht uur. Anderhalf uur later zijn we klaar en kunnen we uitchecken en het hele eind naar het station wandelen. Bij een koffietent kopen we ontbijt kopen en drinken we koffie. Dan gaan we naar de terminal, zodat we op ons gemak door de douane- en bagagecontrole kunnen. Om elf uur vertrekt de Eurostar; twee uur later, om twaalf uur plaatselijke tijd, komen we aan op station St. Pancras. We hebben even om boodschappen te doen. Bij de boekhandel koop ik het Halfway to Hollywood – Diaries volume 2: 1980-1988 (Michael Palin). Het derde deel hebben ze niet. We laden de Oysterkaarten op met vijf pond en nemen de Underground via Baker Street (doolhof) naar Marylebone. Daar zouden we anderhalf uur moeten wachten. We drinken koffie en pakken dan de trein van twee uur naar Aylesbury en komen rond drie uur aan. Dat is een uur eerder dan gepland. Dan begint het zoeken naar Walton Road; we lopen langs het Waterside Theatre Walton Street in. Dat voelt niet goed. We gaan terug naar Market Square in het centrum. In pub The Bell drinken we iets en omdat er wifi is, googlen we ook nog. Ah, Walton Road is een zijstraat van Walton Street. Inmiddels regent het. We sjouwen vijfhonderd meter omhoog en gaan dan linksaf naar Walton Road. Ardenwood is voor een buitenstaander geheel verborgen, maar wij hebben het huisnummer en weten met een code op het tuinhek naar binnen te komen. Het huis blijkt een schitterend mansion-achtig geval te zijn. We komen er zelf in; de sleutel onder de mat en zo. Boven op de tweede verdieping hebben we een prachtige kamer met gedeelde badkamer. Als we ons hebben geïnstalleerd en weer naar buiten willen, melden we ons bij de dame van Ardenwood. Rond zes uur zitten we bij Bengal Blue en daar eten we gevulde aubergine, king’s prawns en lamsbout die van het bot valt zo goed. Het is donker als we buiten komen. We lopen weer naar beneden en via Market Square komen we bij King’s Head, een zeer oude pub in het oude stadsdeel van Aylesbury. Er is wifi, dus zoeken we uit hoe we morgen naar Waddesdon Manor kunnen komen. Niet, dus. De bussen rijden er niet op zondag. Wat? Dat dit land ooit bij de EU hoorde, zeg. Op de terugweg naar Ardenwood passeren we op Market Square de taxistandplaats en vragen we wat een taxiritje naar Waddesdon kost. Het is te doen, maar we willen ook weer op tijd terug zijn en weet je wat? We gaan er nog eens een nachtje over slapen. Dat doen we als we om half twaalf in bed liggen.

#Brussels last night. pic.twitter.com/YXCgN2Ree8

— Bas Langereis (@balangereis) 3 september 2016

Vrijdag 2 september: Naar Brussel
Opnieuw wat onrustig geslapen. Half zeven ben ik op en ik start rustig op. Na een fietstochtje door de frisse ochtendzon beland ik op de nieuwe werkplek. Er ligt een mooi stapeltje klussen en anderhalf uur later heb ik al een heleboel gedaan. Eind van de morgen is echt alles afgerond en om een uur fiets ik naar huis. We lunchen, pakken de laatste spullen in en half drie wandelen we met de koffers naar de bushalte. De trein zit stampvol, maar de reis verloopt uiteindelijk voorspoedig. Wel komen we een half uur later aan op Brussel-Zuid, doordat we een omweg hebben moeten maken en twee stations hebben overgeslagen. We doen wat boodschapjes op het station onder het motto: stel we vinden geen ontbijt of lunch, dan moeten we van alles bij ons hebben op het gevulde koekniveau. De Vrouw had een wandelroute afgedrukt om van het station naar het hotel te komen. Als we het station uitlopen, zien we het hotel aan de overkant op de hoek. De kamer is prima. Het is donker als we naar een restaurant gaan wandelen. We passeren kasteel Hallepoort en eten steak met friet in restaurant La Huppeldepup d’Au. Bij de buren stopt een brandweerwagen. Hoop gedoe, met rondrennende brandweermannen en zwaailichten en sirenes. In het restaurant lijkt niemand zich druk te maken en gaat alles gezellig op z’n Belgisch door. Als we rond tien uur naar buiten gaan, zien we dat er ook een ladderwagen bij is, maar het is niet heel duidelijk wat er priecies gaande is. Iemand op de bovenverdiep ingesloten? We gaan terug naar het hotel en de brandweerauto’s verlaten het tafereel (opnieuw met zwaailichten en sirenes). In de hotelbar nemen we nog een drankje. Om half twaalf gaan we slapen. De wekker staat op acht uur.

Deze foto door Gerard Oltmans hangt in de bibliotheek:@055fotostad 2016!
Part of exhibition in our local library! pic.twitter.com/vF65ogdD6p

— Bas Langereis (@balangereis) 2 september 2016

–

Donderdag 1 september:
Nu heb ik echt slecht geslapen. Veel wakker geweest. Als de wekker me dan uit diepe slaap haalt, is opstaan niet gemakkelijk. Gelukkig gaat het in de eerstvolgende minuten alweer veel beter. Ik kan even kalm opstarten; pas om zeven uur wandel ik naar de carpoolplek en om acht uur ben ik op de werkplek, klaar voor een nogal hectische en volle dag. Ik maak veel rapportage en heb verschillende overleggen. Pas rond half twee wandel ik door zon en bos. Eind van de middag heb ik wel alles af wat ik af wilde hebben en heb ik zo goed als niets over te dragen aan de collega. Half zeven ben ik thuis en maak ik avondeten: een schotel van chorizo, prei, bosui, paprika, peper, tomaten en cottage cheese. Erbij een salade van komkommer en meloen. De Zoon is er om kwart over zeven. Op de vraag hoe het de afgelopen dagen is geweest, vertelt hij dat hij gisterenmorgen op de snelweg in een beginnende file tegen een andere auto aangereden is. Gelukkig is er geen persoonlijk letsel. Wat me opvalt is hoe goed hij de zakelijke kant aan het afhandelen is: schadeformulier ingevuld, verzekeringsmeneer gebeld, naar de garage geweest om de schade aan zijn auto te laten taxeren. Die schade voor hemzelf is minstens duizend ballen en daar baalt hij van, maar hij leert ook: lage zon is gevaarlijk en voortaan toch maar even moeite doen om aan het begin van de rit die zonnebril op te zetten. Na het eten pak ik twee koffers in en dan ga ik hardlopen. Allemensen, wat gaat het gemakkelijk en soepel. Waar komt die energie vandaan zo plots? Zou het komen omdat ik vandaag rond het middaguur veel gegeten heb (zes boterhammen, nog een extra broodje en salade) of dat ik gewoon pit krijg doordat ik bijna vakantie heb? Na de douche lees en luister ik nog een uurtje aan de keukentafel en om half elf ga ik slapen.
Muziek vandaag:Gradually Going Tornado (Bruford), Earthworks (Bill Bruford’s Earthworks)

–

Woensdag 31 augustus:
Slapen gaat opnieuw niet zo heel goed, maar ik sta wel rustig op. Op de fiets naar de nieuwe werkplek is het fris, maar wel zonnig en lekker. Op de nieuwe werkplek is het stil en rustig en ik handel er enkele zaken af en werk aan een grote klus. Vrijdag weer verder. Om een uur is het mooi geweest en rijd ik naar huis. Daar een lunch met De Vrouw en vervolgens fiets ik naar de tandarts voor de jaarlijkse controle. Alles is in orde; gelukkig krijg ik geen vragen over hoe we met de twee ‘gaten’ in mijn onderkaak aanmoeten (ik had twee melkkiezen die sinds anderhalf jaar allebei missen en nu beweegt de boel af en toe een beetje). Ik rijd door naar de biowinkel voor wat overbodige boodschappen, maar ik heb nu wel een gratis boodschappenpakket bijeen gespaard. Het pakket zelf is net te groot om mee te slepen. Ik rijd met een omweggetje naar huis. Daar ruim ik de bergkamer leeg en die zet ik weer vol met alle dozen die we al hebben ingepakt en straks meenemen bij een eventuele verhuizing. Er komen weer leuke dingen tevoorschijn. Nu nog maar enkele doosjes doornemen en wat kratten speelgoed zien kwijt te raken. Ik maak avondeten: biorundervinken braden, fruitsalade van komkommer, meloen en bramen, plus een schotel van spekjes, bosui, snijbiet en cottage cheese. Alles blijkt goed gelukt en we spoelen het weg met rabarbersap. De laatste twee uur van vandaag lees en luister ik aan de keukentafel. Iets na tien uur ga ik slapen.
Muziek vandaag: Endless River (Pink Floyd), Rattle That Lock (David Gilmour), Music For Wastelands (Ossicles), Jim Hall & Pat Metheny (Jim Hall & Pat Metheny)

–

Dinsdag 30 augustus:
Hm, toch weer onrustige slaap vannacht. Ik sta vermoeid op met nadrukkelijk aanwezige en genadeloze pieptoon. Eenmaal opgestart gaat het redelijk. De vaste ochtendhandelingen maken me opgewekt en opgeruimder. Als ik naar de bushalte loop en terugdenk aan de workshop van vanmorgen, merk ik dat ik gespannen en emotioneel ben. Ik weet mijn ‘desastreuze gedachten’ snel om te buigen naar realistischer ideeën. Op de werkplek doe ik eerst weer een paar grote en ‘moeilijke’ klussen; pas daarna kijk ik mail. Eind van de ochtend heb ik al echt veel gedaan, terwijl ik niet het gevoel heb dat ik heel erg druk ben geweest. Tussen de middag wandel ik door zon, veld en bos. ’s Middags doe ik opnieuw het een en ander; zo kan ik ook al wat zaken afhandelen die ik eigenlijk voor donderdag, de laatste dag voor mijn vakantie, had gepland. Ik krijg telefoon. De krant! Of we inderdaad meewerken aan een interview en fotoreportage over de kinderwagen die we te koop hebben gezet. Dat doen we en een en ander gaat gebeuren over twee weken. Ha! Eind van de middag is er nog een overleg en om vijf uur heb ik de bus naar huis. Daar maak ik het restant bamisoep heet. We eten gedrieën om zeven uur. Erna loop ik mijn ronde hard en die gaat me goed af. Niet lang nadat ik weer terug ben, wordt het alweer donker. Ik heb inmiddels een douche achter de rug en voel me eigenlijk zeer goed. Moe maar fijn. Ik lees de krant en blader in de PROG die vandaag binnen kwam. Ook luister ik iets. Ik sta in die PROG! Paar weken geleden kwam er op Twitter de vraag voorbij: ‘How PROG were Buggles?’ en mijn tweet staat in het blad nu. Tien uur is het welletjes voor vandaag.
Muziek vandaag: Mantelpiece (Ossicles)

Cool! I made it to this month’s issue of @ProgMagazineUK. @asiageoff
How PROG were #Buggles ? pic.twitter.com/sZKbwDaPHL

— Bas Langereis (@balangereis) 30 augustus 2016

–

Maandag 29 augustus:
Het duurt even voordat ik slaap en ik ben vannacht een keer of wat wakker, maar ik sta wel goed op. De reis naar de werkplek verloopt mooi en ik ben weer op tijd. Onderweg zie ik dat ik een bericht heb ontvangen van mijn leidinggevende. Met foto. Mijn kop hangt in de bieb. De foto van Gerard van afgelopen Cultuur Bij Je Buur is onderdeel van het project Fotostad Apeldoorn. Ha, woensdag maar even een kijkje en foto nemen. Vanmorgen neem ik deel aan de driedelige cursus Van werkdruk naar gezonde spanning. Ik had vorige week mailcontact met de trainer gehad en vanmorgen vroeg vraagt hij of hij mijn casus mag gebruiken. Dat mag hij. Zijn insteek is persoonsgericht: wat is je ware ik, je kern, wat zijn jouw waarden en hoe zorg je ervoor dat je trouw bent en blijft daaraan? Vanuit die vragen heb ik heus nog wat te leren, dat realiseer ik mij ten volle. Edoch, na vijftig jaar zijn zoals ik was kan ik niet in vier weken tijd een rigoureuze ommekeer in persoonlijkheid maken; dat is een heel proces en ik ben al bezig om keuzes te maken vanuit wie ik ben en wat ik belangrijk vind. De andere aanwezige collega’s zeggen in mijn verhaal te horen dat ik de lat voor mezelf erg hoog blijf leggen, dat ik veel van mijzelf moet, dat ik niet datgene doe wat ik het liefste doe in het werk (en dat ik mijn passie niet voldoende kwijt kan in mijn huidige functie) en dat men het knap vindt dat ik zo open over mijn situatie kan zijn. Kortom: een mooie ochtend die me wel weer stof geeft tot nadenken. Mijn wandeling door bos en veld tussen de middag heb ik wel echt nodig. Voor de rest van de werkdag doe ik vooral allerlei regeldingen. Eind van de middag gaan we met naaste collega’s en opdrachtgevers op een terras aan de rand van Arnhem zitten om vakantieverhalen te vertellen. Het is een zeer aangename bijeenkomst en er zijn ook echt leuke verhalen te vertellen en te horen. Om half acht ben ik thuis. Daar maak ik de bamisoep af. Even na acht uur zitten we gedrieën aan tafel. De Vrouw is vanmorgen met haar hoge koorts naar de huisarts gegaan en heeft het dringende advies gekregen het deze week vooral rustig aan te doen en niet te gaan werken of ander belastende dingen te doen. Na het eten is alle energie voor vandaag echt op. Ik kan nog een klein uurtje lezen en luisteren aan de keukentafel en dan ga ik om tien uur naar bed.
Muziek vandaag: Imaginary Day (Pat Metheny Group)

–

Zondag 28 augustus:
Redelijk geslapen, maar wel om acht uur echt wakker. Uit bed. Koffie, klussen, webstek. Met De Vrouw is er ook koffie in de tuin. Halverwege de ochtend wandel ik het gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Nog meer koffie in de tuin. Even na twaalf uur is Arie er. Hij komt wat spullen ophalen (campingbrander, gastankjes, barbecueborden), maar vooral ook bijkletsen en verhalen vertellen over zijn afgelopen Citroënmeetingweekend. Als hij is vertrokken, lunchen we met z’n tweetjes. Daarna regelen we dat onze concertkaartjes voor volgend weekend bij de boxoffice in Aylesbury liggen in plaats van met de post hier te laat aankomen. Ook maak ik een eenvoudige mail aan enkele makelaars voor het maken van een afspraak voor een verkennend gesprek. Vervolgens ruim ik een doos met kabelmateriaal en een doos met bladmuziek op. Dan is het half zes en ga ik avondeten maken. Het wordt een fikse chili met uie, peper, paprika, courgette, bonen en mais. Erbij komt een salade van komkommer, bosui, augurk en zwarte olijven,plus een fruitsalade van aardbeien en twee soorten meloen. De Zoon is er om zeven uur en we maken het gebodene grotendeels op. Erna ga ik vast het avondeten van morgen maken voor zover dat kan. Dat kan ver. Ik kook bouillon, voeg gesneden scharrelkip yoe, snijd prei, peper en bladselderij en bak omeletten die ik vervolgens in reepjes snijd. Het laatste uur van het weekend lees en luister ik aan de keukentafel en om tien uur ga ik naar bed.
Muziek vandaag: (Beyond The) Missouri Sky (Pat Metheny & Charlie Haden), Juice (Medeski Scofield Martin & Wood), The Aristocrats (The Aristocrats), The Crazy World Of Arthur Brown (The Crazy World Of Arthur Brown), Go (Stomu Tamashta, Steve Winwood, Michael Schrieve), I See You (Gong), Warp (Jon Balke)

Onze druivenstruik is echt #sneu dit jaar. (Vorig jaar trouwens nog sneuër.) pic.twitter.com/xveLoHGdWp

— Bas Langereis (@balangereis) 28 augustus 2016

–

Zaterdag 27 augustus:
Niet zo goed geslapen. Erg onrustig. Om half acht ben ik al uit bed. Koffie, klussen, krant. Webstek ook. Om tien uur stap ik op de fiets voor een boodschappenronde langs de biowinkel (bijna een gratis boodschappenpakket bij elkaar gespaard), supermarkt en Turkse winkel. Thuis blijkt De Vrouw nogal niet helemaal fit te zijn. Ik neem nog een keer koffie en bereid de lunch voor. De Zoon komt die meehelpen te nuttigen. Erna wandel ik nog een keer naar de drogisterij en de supermarkt op de hoek voor hopelijk echt de laatste dingen. Vervolgens maak ik de courgettesoep van vanavond. De Zoon is er weer om half zeven en naast die courgettesoep serveer ik Turks brood, gezouten kruidenboter en allerlei ander lekkers. Als nagerecht heb ik een fruitsalade van aardbeien en twee verschillende soorten meloen. Daarbij roomyoghurt én slagroom. Fout, maar goed. Maakt wel dat ik het eerste uur zo vol zit, dat ik niet kan hardlopen. Gezien de temperatuur is dat ook niet wijs. Ik lees wat in de tuin en om half negen waag ik het erop. Lopen gaat goed. Te goed. Al snel weet ik dat ik te hard ga, zeker met deze benauwende warmte. Toch heb ik maar één korte extra wandelpauze nodig. Als ik terugkom is het bijna donker en na de korte douche helemaal. In de tuin kom ik verder op adem en het laatste uur van vandaag lees en luister ik aan de keukentafel tot het bijna elf uur is. Het onweert, eerst in de verte, maar langzaam dichtbij. De Vrouw is ziek en ligt al grote delen van de dag in bed. Het begint te regenen en ik ga naast haar liggen slapen.
Muziek vandaag: The Shutov Assembly (2cd remaster), The Deform Variations (Adam Holzman), I’ve Always Kept A Unicorn – The Acoustic Sandy Denny (Sandy Denny), het derde en vierde plaatje uit de doos Message In A Box (The Police), On The Way To Two (Kenny Wheeler & John Taylor)

I sold my #Philicorda (1967/1969) to @NielsBoutsen from stoomboot.be
Nice to meet you and glad I made you happy! pic.twitter.com/acovQcLZ5d

— Bas Langereis (@balangereis) 27 augustus 2016

Vrijdag 26 augustus:
Slapen gaat al wat beter; het lijkt erop dat ik wen aan de warmte, ook in de nacht. Ik sta goed op en kan in alle rust opstarten. Dan fiets ik in mijn overhemdje naar de nieuwe werkplek. Daar is het rustig: weinig collega’s en het werktempo laag. Ik doe er veel aan een paar grote klussen. Veel krijg ik af; enkele dingen ook niet en daar ga ik woensdag mee verder. Kwart voor een vertrek ik er weer en op de terugweg doe ik de supermarkt aan. Thuis ziet het ernaar uit dat het een bijzondere en hectische rest van de dag wordt. Er zijn ontwikkelingen op de verkoopwebstek. Vanmiddag komt er iemand mijn Philicorda voor de vraagprijs ophalen. Voor de kinderwagen heeft een journalist van de krant contact gezocht; binnenkort komt hij met een fotograaf voor een reportage over bijzondere spullen die mensen verkopen en het verhaal erachter. Ik eet snel iets. De jongeman die geïnteresseerd is in de Philicorda, blijkt een jongeman te zijn uit de buurt van Brussel. Niels is muzikant bij een bandje, speelt gitaar en is bezig zijn studio te bouwen. Hij vertelt dat hij al jaren op zoek is naar een dergelijk orgel en dat er in België nauwelijks online worden aangeboden. Nu is hij op vakantie op de Veluwe, ziet hij er eentje hier in Nederland online en nog in de buurt ook! Als hij hem ziet is hij gelijk enthousiast. Vergis ik me nu of zie ik sputum uit een mondhoek druipen? Ik vind het vooral fijn dat ik er iemand blij mee kan maken die het orgel echt graag wil hebben. Het maakt het afscheid minder zwaar, als het ware. Bij zijn vertrek krijg ik nog de cd Storm van zijn band Stoomboot. Dat is leuk! De jongeman is nog niet weg of De Zoon staat voor onze neus. Samen brengen we met de auto een fikse lading spullen naar de kringloopwinkel en het grof vuil. Als we weer terugkomen, is Zwager er met Isabel en zoon Dante; hij brengt de geleende steekkar terug en kijkt of er bij onze spullen nog wat interessants zit. Dat zit er wel en niet, geloof ik. Er is wat te drinken in de tuin. Inmiddels heeft De Vrouw bericht ontvangen dat ze twee VIP-kaarten heeft gewonnen voor het kanaalconcert van vanavond. Die moet ze wel even ophalen aan de andere kant van de stad en dus rijdt De Zoon haar even heen en weer. Ons bezoek vertrekt en ik wandel naar de supermarkt op de hoek voor wat vergeten zaken. De Vrouw maakt een salade niçoise en De Zoon valt in slaap op de bank. We eten op tijd, De Zoon vertrekt naar huis en even is er een moment van rust in de tuin. Iets na zeven uur stappen De Vrouw en ik op de fiets en rijden naar de kanaaloevers. Daar is het kanaalconcert. Omdat we VIP-kaarten hebben, mogen we bij de sponsor (een – niet schrikken – begrafenisonderneming) gratis hapjes en drankjes halen. Ook erg. Bovendien hebben we zitplaatsen ‘vooraan’. Heidi en Auke zijn er ook. Heidi heeft de kaarten eigenlijk gewonnen met het verhaal dat ze van mij ooit een speldje van een saxofoon te leen heeft gekregen dat ik ooit van Hans Dulfer heb gekregen toen ik hem live in de platenwinkel zag spelen; het speldje is Heidi helaas kwijtgeraakt en om het ‘goed te maken’ heeft ze de kaarten voor ons aangevraagd. Ze heeft ze inderdaad gekregen: voor ons én voor haarzelf. Leuk verhaal. Het concert zelf speelt zich af bij zonsondergang. De ambiance is natuurlijk heel aardig, de band is strak en zeer goed, Candy kan een mooie mop spelen en het publiek vermaakt zich opperbest. Zelf vind ik het mooi om mee te maken. Het duurt even voordat mevrouw Dulfer laat horen dat ze echt meer kan dan wat opzwepende gilletjes, geinige loopjes op haar sax, sexy danspasjes, aardig zingen en grappige geluidjes halen uit haar sax-synthesizer. De disco en rapachtige stukken zijn niet echt mijn ding, maar het funky stuff is lekker. Er was ons veel Prince-repertoire beloofd, maar ik heb het op een enkel Prince-achtig stukje na niet gehoord. De Amerikaanse toetsenist/zanger heeft ’the soul’ en het duet tussen drums en saxofoon vind ik indrukwekkend. Na afloop drinken we nog iets in de VIP-lounge. Voor mij blijven we iets te lang hangen; na een bigband komt er een dj en dan wordt het geluid me te hard, te veel en te lawaai. Het begint zeer te doen. Dat is het teken dat ik echt te moe ben. We zijn rond middernacht thuis en ik ga gelijk door naar bed.
Muziek vandaag: (verder) geen

–

Donderdag 25 augustus:
Het slaapkamerraam staat wagenwijd open en toch is het nog warm. Daardoor slaap ik wat onrustig. Als ik dan vroeg opsta, is het niet alleen nog pikkedonker, ik heb ook het idee dat ik niet echt uitgerust ben. Toch kom ik mooi op gang. Buiten is het al zeer aangenaam en als ik om kwart voor acht uit de bus stap, is het al warm. Op de werkplek doe ik mijn dingen. Tussen de middag wandel ik door het bos. ’s Middags zak ik wat in, maar ik houd mij staande. Om zes uur ben ik thuis. Daar zet de Vrouw een eenvoudige hap op tafel: broodjes hamburger en een fruitsalade van watermeloen, nectarine en wilde perzik. De Zoon eet mee en is anderhalf uur later weer naar huis. Ik lees de krant in de tuin en om acht uur durf ik het aan om in de hitte te gaan hardlopen. Wonder boven wonder lukt het nog aardig ook: ik heb maar één korte wandelpauze extra nodig. En ja, het is heel warm, dus ik kom zeer moe terug. Na de douche nog even lezen in de tuin en als het daarvoor te donker is geworden, lees en luister ik aan de keukentafel verder tot het half elf is.
Muziek vandaag: From The Law Offices Of (Levin Minneman & Rudess)

–

Woensdag 24 augustus:
Ietwat onrustig geslapen; ik ben even een keer goed wakker geweest. Als de wekker gaat, slaap ik dan weer diep. Eenmaal opgestaan, lukt het goed. Iets na acht uur fiets ik naar de nieuwe werkplek. Het is al zeer zonnig en vandaag gaat een zeer warme dag worden. Rustig aan, dus. En de jas thuislaten. Op de werkplek ligt weer een fijn stapeltje dat ik kan afwerken. Begin van de middag fiets ik via de toko en de supermarkt terug naar huis. Daar ga ik verder met papieren opruimen en aan de slag met de verkoop van mijn orgel en synthesizer, plus van een modeltrein startset van De Zoon en van de antieke kinderwagen die we zevenentwintig jaar geleden hebben gekocht. Eind van de middag maak ik avondeten: de Turkse gehaktschotel met spinazie die waterkers blijkt te zijn en een salade van eikenbladsla, komkommer en bosui. Ik vul het restant fruitsalade van gisteren aan met watermeloen en druiven. Zeven uur is iedereen thuis en zet ik het eten op tafel. We maken alles op en het is een aangenaam moment om met elkaar te zijn en bij te praten. Acht uur zit ik in de tuin te lezen. Ik lees Musicofilia uit (zeer intrigerend; dat wordt meer werk van Sacks lezen) en begin in De eeuw van mijn vader (Geert Mak), een boek dat al bijna anderhalf jaar ongelezen in de kast staat. Negen uur vlucht ik naar binnen wegens duisternis en oprukkende muggen en na een uurtje lezen en luisteren aan de keukentafel ga ik naar bed.
Muziek vandaag: Please Don’t Touch (2016 remaster & Steven Wilson’s 2016 mix) (Steve Hackett), Live In The US (Karmakanic), Sattyg (Kaipa), Small Craft On A Milk Sea (Brian Eno, John Hopkins & Leo Abrahams)

–

Dinsdag 23 augustus:
Opstaan gaat beter en ik ben opgewekt en opgeruimd. Mooi. Buiten is het geweldig en het belooft een mooie dag te worden. De busrit verloopt zeer voorspoedig en ik ben mooi op tijd op de werkplek. Daar begin ik gelijk met een set lastige klussen die ik al een week zou doen, maar steeds heb uitgesteld. Nu zijn ze binnen een uur klaar. Dan volgen er nog wat kleine losse zaken die ik al geruime tijd heb willen doen. Steeds meer kom ik op orde en steeds meer is mijn hoofd opgeruimd hier op de werkplek. Dat is mooi. Tussen de middag loop ik door zon, bos en veld. Het is buiten lekker warm geworden; morgen gaat het een zomerse dag zijn, ziet het naar uit. In de middag gaat het werk gestaag verder. Ik schiet erg op. Zes uur ben ik weer thuis. De Vrouw serveert bamisoep voor drie personen en die laten het goed smaken. De Zoon is met een uurtje weer naar huis en ik lees de krant in de tuin. Het is nog erg warm. Toch ga ik om half acht mijn ronde hardlopen en dat gaat ondanks het broeierige klimaat bijzonder goed. Na afloop even douchen en dan wat verder afkoelen in de tuin. Als het wat te donker is om te lezen, ga ik naar binnen en aan de keukentafel lees en luister ik tot het bijna half elf is. Dan ben ik echt op voor vandaag en ga ik slapen.
Muziek vandaag: “Quartet” (Pat Metheny Group)

–

Maandag 22 augustus:
Het eerste dat opvalt vanmorgen (naast een werkelijk zeer genadeloze pieptoon) is hoe donker het is. Auto’s die me bij de bushalte voorrijden hebben de lampen nog aan. Even lijkt het dat de zomerrust op de weg voorbij is en ik de busaansluiting in Arnhem mis, maar gelukkig kan ik nog een stadsdienst pakken en na een lekker stukje wandelen door de miezerregen ben ik toch nog zeer op tijd op de werkplek. Vandaag begin ik met de volgende serie opdrachten uit Nooit meer te druk: beginnen met een moeilijke beslissing of taak, iets schrappen deze week, kijken naar hoe andere mensen omgaan met drukte (wat zijn sociale normen) en aansluiting zoeken bij iemand die in mijn ogen ‘goed’ ermee omgaat, de uitzondering zijn (andere prioriteiten leggen en ervaren hoe geschokt mensen erop reageren), en daarnaast ga ik antwoord formuleren op de vragen: Wat wil ik echt? (in werk en privéleven) en: Wat wil ik opgeven ten gunste van de dingen die het allerbelangrijkste voor mij zijn? Vraag is natuurlijk of het lukt. Vandaag begin ik in ieder geval met een klus die ik al een paar dagen voor me uit schuif, dus dat gaat goed. Tussen de middag wandel ik door veld, bos en lichte regen. In de middag doe ik nog een taak die al een tijdje ligt en zo kan ik morgen met een schone lei beginnen. Kortom: veel ruimte in mijn hoofd en toch gedaan wat ik vandaag graag wilde doen. Om half zeven ben ik thuis. Drie kwartier later is De Vrouw er ook en serveer ik het avondeten: lamsshoarma met gebakken aardappelen, plus een salade van bosui, komkommer, tomaat, mozarella en ei, met ernaast een fruitsalade van watermeloen en abrikozen. De laatste twee uur van vandaag lees en luister ik aan de keukentafel tot tien uur. Jean ‘Toots’ Thielemans is overleden; hij werd 94 jaar.
Muziek vandaag: Please Don’t Touch (2016 remaster & Steven Wilson’s 2016 mix) (Steve Hackett), Live In The US (Karmakanic)

–

Zondag 21 augustus:
Acht uur ben ik te wakker om nog te blijven liggen, dus sta ik op. Koffie, klussen, webstek. Zo rond elf uur lopen De Vrouw en ik ons gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. De Zoon komt lunchen en als hij weer naar huis is, gaan De Vrouw en ik verder met Het Grote Opruimen. Nog meer spullen verdwijnen in dozen of op de stapel voor kringloop of grof vuil. Ik haal posters van de wand in mijn werkkamer en dat zijn er nogal wat. De Vrouw heeft een begin gemaakt met de bergkamer en eind van de middag zijn we in totaal een heel eind verder. Ik maak avondeten: aardappelen uit de oven, met een curry van kip, bosui, paksoy en knoflook. Daarnaast een fruitsalade van watermeloen, aardbeien en frambozen. Die aardappelen uit de oven maak ik volgens een recept uit een tijdschrift en na het secuur opvolgen van de aanwijzingen zijn de aardappelen na meer dan een half uur (Wat zeg ik? Veertig minuten!) nog bijna helemaal rauw en dus oneetbaar. Jammer, maar we merken dat het bijgerecht ook wat ‘veel’ was geweest; morgen snijd ik ze in plakken en bak ik ze. Na het eten is het werk voor vandaag gedaan en lees en luister ik aan de keukentafel tot tien uur.
Muziek vandaag: 1999 (Robert Fripp), Soil Festivities (Vangelis), Arvo Pärt – Complete Works For Violin And Piano And For Piano Solo (Ursula Schoch & Marcel Worms), Harry’s Bar (Gordon Haskell), Raising Sand (Robert Plant & Allison Kraus), Insurgentes (Steven Wilson), Renaissance (Renaissance), Bananamoon 1 & 2 (Daevid Allen), DOT (Karmakanic)

@AadvdSteenoven noemt me ‘inspirator én geestelijk vader van Carlo Piemol’. #zeervereerd #blozen

Maar wie weet (nog) wie Carlo Piemol is?

— Bas Langereis (@balangereis) 21 augustus 2016

–

Zaterdag 20 augustus:
Ik ben om zeven uur echt goed wakker en een half uur later ben ik beneden. Koffie, klussen krant. Dan op de fiets voor een boodschappenronde langs biowinkel, markt, supermarkt en Turkse winkel. Net als ik om elf uur terug ben, is De Zoon er, klaar om naar de kringloop te rijden. De Vrouw gaat deze keer met hem mee en zo zijn we weer verlost van allerlei spullen die we niet meer gebruiken en waar een ander mogelijk nog plezier van heeft. Ik prepareer een lunch van brood, vis, kazen, vleeswaren en sap. De Zoon is vroeg in de middag weer weg en wij hebben ruim de tijd om verder op te ruimen. Zo selecteer ik in de werkkamer een rij singels en elpees en (kinder)boeken. En zijn de toetseninstrumenten aan de beurt. Ik maak ze schoon en zet ze op de foto, zodat ik ze via digitale weg nog kan verkopen. Ook de twee kleine keyboards stof ik af, maar ik kan ze niet uittesten omdat ik zo gauw geen adapter bij de hand heb. Enkele kinderboeken vinden al snel een weg naar (schoon)familie of vriendin. Aan het eind van de middag zijn we weer een flink stuk opgeschoten. Ik maak het avondeten: een salade van blad- en eikebladsla, komkommer, ham en bosui, daarnaast een fruitsalade van meloen, aardbei en blauwe bes, plus ik braad twee varkenshazen. Dit eten De Vrouw en ik (bijna) op. Zeven uur is het nog mooi en zonnig weer buiten, dus ik maak van de gelegenheid gebruik en ga mijn rondje hardlopen. Het is lekker, maar opnieuw moet ik wat meer wandelpauze houden. Nou ja, niet erg. Ik douche en dan kan ik vanaf acht uur uitgebreid aan de keukentafel zitten lezen en luisteren tot het bijna elf uur is en ik ga slapen.
Muziek vandaag: Warp (Jon Balke), Starless Starlight (David Cross & Robert Fripp(, The Fall (Se Delan), Chariots Of Fire (Vangelis), Moving (Bugge Wesseltoft – New Conception Of Jazz), Battle Lines (John Wetton), de eerste twee plaatjes uit de doos Message In A Box (The Police), Yesshows (Yes), We Live Here (Pat Metheny Group)

Soon for sale: my old #Yamaha CS-15 (1977/1978). First, it needs to be cleaned a bit. pic.twitter.com/iAiZMMY36Z

— Bas Langereis (@balangereis) 20 augustus 2016

This #Philicorda (1967) needs some cleaning too. After that, it’s for sale. pic.twitter.com/ka5FCyCoO0

— Bas Langereis (@balangereis) 20 augustus 2016

Vrijdag 19 augustus:
Het is heerlijk vanmorgen. De zon schijnt volop en ook al is het fris op de fiets naar de nieuwe werkplek: ik vind het prettig. Op die nieuwe werkplek kan ik vanmorgen mooi uit de voeten met diverse werkzaamheden. Om een uur ga ik er ook weer weg. De Vrouw en ik ontmoeten elkaar bij een lunchgelegenheid in het centrum en nuttigen een aardige maaltijdsalade. Voorts gaan we in verschillende winkels op zoek naar mijn herfst-lente-regenjas en als we bijna de hoop hebben opgegeven redelijk te slagen – met als enige alternatief een zeer prijzige -, lopen we bij toeval tegen een zwaar afgeprijsde jas aan en ik betaal nog geen zesde van de oorspronkelijke vraagprijs. Kijk. Ik fiets via een supermarkt terug voor wat boodschappen. Het is flink warm, zo niet heet. Thuis is Marja er voor een moment. Ik ga in de werkkamer verder met opruimen en maak een start met het sorteren van oude boeken. De kleine muziekinstrumenten, inclusief mijn blokfluit uit 1973, geef ik aan Ingrid die muziektherapie studeert. De Zoon komt ook binnen in de verwachting dat we vanmiddag naar de vuilstortplaats gaan. Die is over enkele minuten gesloten, dus dat lukt vandaag niet meer. In plaats daarvan ga ik avondeten maken. Ik monteer een salade van komkommer, bosui, tomaten en mozarella en bak aardappelschijfjes en bioshoarma. Alles gaat goed op en daarna wil De Familie nog ijs ook. Als De Zoon weer is vertrokken, ruim ik een kratje papieren uit de lesgeeftijd in Zwolle (2001/2002) leeg in de papiercontainer en sorteer ik een kratje boeken. Het meeste mag hergebruikt door een ander; slechts enkele ga ik gericht aan mensen in de omgeving (terug)geven, waaronder wat heel ouds (1948) van mijn Vader. De Vrouw vindt twee koffertjes met 7″-singeltjes en die bladeren we door. Ik weet ze te behoeden voor de container. (De verzameling van mijn Moeder, potdorie!) Pas om half negen is het gedaan voor vandaag en ga ik lezen en luisteren aan de keukentafel tot het half elf is geweest. Dan ben ik moe en ga ik slapen.
Muziek vandaag: New World (Special Edition) (Dave Kerzner), Modern Primitive (Steve Vai)

–

Donderdag 18 augustus:
Het is echt heel donker als ik wakker word. Dat belooft nog wat. Als ik een uur later op straat naar de bushalte wandel, is het gelukkig weer licht. En zonnig. Tijdens de busrit lees ik dan na maanden eindelijk The Count of Monye Christo uit. In het Engels heb ik het gelezen, terwijl Alexandre Dumas toch echt een Fransman was. Dat realiseerde ik mij pas na drie hoofdstukken en toen wilde ik de resterende duizend pagina’s toch ook lezen. Het volgende werk op de e-lezer is The Black Arrow (Robert Louis Stevenson). Ik ben weer ruim op tijd op de werkplek en daar doe ik van alles op zeer ontspannen wijze en toch krijg ik een boel afgewerkt. Tussen de middag loop ik door zon, bos en veld. Ook in de middag werk ik het een en ander af. Fijn kalm. Zes uur ben ik thuis en ik merk gelijk dat ik heel moe ben. Voor een kort moment zit ik in de tuin in de zon de krant te lezen; dan is De Zoon er ook en gaan we aan tafel. De Vrouw heeft een stoemp van sla gemaakt en serveert die uit de oven met de restanten pruttelpot en gehaktschotel van de afgelopen dagen eroverheen. Erbij komt een fruitsalade van meloen en abrikoos. Toe is er nog ijs. Het is ook weer aangenaam aan tafel. Niettemin: even na zeven uur ga ik hardlopen. Ik denk dat het wel wat afgekoeld is, maar vergis me daarin enorm. Het is nog zeer zonnig, broeierig en benauwd. Ik red het dan ook niet om zonder een extra wandelpauze te lopen. Nou ka, toch voelt het lekker om buiten te zijn en te rennen. Na de douche neem ik twee uur om te lezen en te luisteren aan de keukentafel tot het bijna half elf is.
Muziek vandaag: The Difference Machine (Big Big Train), The Drop (Brian Eno)

–

Woensdag 17 augustus:
Ik slaap diep als de wekker gaat en het duurt even voordat ik wakker ben. Rustig op gang komen komt dus goed uit, al is het opstarten al snel geen probleem meer. Acht uur fiets ik door de zon naar de nieuwe werkplek. Over rust gesproken. Ik doe er van alles, zonder mezelf op te laten jagen of opgejaagd te voelen. Ik kan er nog wel even vooruit – men weet mij nog steeds te vinden voor leuke schrijf- en redactieklussen – en het ziet er nog niet naar uit dat de nieuwe ondersteuner snel gevonden is. Ik fiets via een warenhuis (nieuwe leesbrillen) en de supermarkt terug naar huis. Daar neem ik een snelle tostilunch en vervolgens ga ik in mijn werkkamer opruimen. Voornamelijk fotoboeken en fotomapjes verdwijnen in dozen, alsook een kleine schaduwcollectie aan muziek-cd’s en dvd’s. De Vrouw is om kwart over vijf nog werken en ik ga eten maken: de Turkse gehaktschotel met snijbiet uit de oven en daarbij een groene salade van bladsla, komkommer, bosui en avocado. Kwart over zeven zitten we aan tafel. Eerst maken we de soep van gisteren op en vervolgens eten we met z’n tweeën de ovenschaal zo ongeveer leeg. Na de dis neem ik nog even de gelegenheid om twee kratjes spullen uit de werkkamer leeg te ruimen. Zeer veel gebrande cd’s en een forse portie kabels en andere meuk verdwijnen in de container en als ik die aan de straat zet is dat een aardig zware sjouwklus. Dan neem ik plaats aan de keukentafel ter ontspanning en lees en luister ik tot het tien uur is geweest.
Muziek vandaag: Modern Primitive (Steve Vai), Just A Poke + Darness To Light (Sweet Smoke), Passion And Warfare (25th Anniversary Edition) (Steve Vai), Dreams Of Reason Produce Monsters

–

Dinsdag 16 augustus:
Opnieuw een aardige nacht, al is het lastig wakker worden en opstaan. Maar dan voel ik me goed, opgeruimd en opgewekt. Buiten is het zacht weer en de reis naar de werkplek verloopt voorspoedig. Op die werkplek kan ik bezig met zaken die ik graag nog wil doen, met overleg en met enkele noodzakelijke klussen. Tussen de middag wandel ik door zon, veld en bos. In de middag werk ik gestaag door en daarnaast heb ik nog een overleg met de leidinggevende. Zij is het laatste jaar wel veranderd; we kunnen gewoon ontspannen van gedachten wisselen in plaats van dat er een hoog-laaggesprek plaatsvindt. We hebben het onder andere over de huidige ontwikkelingen in het team en in onze werkzaamheden; binnenkort zou daar nog wel eens veel in kunnen veranderen, omdat management de plannen voor 2017 aan het smeden is. Het voelt op dit moment nog niet onzeker en spannend. Ik ben vooral benieuwd. Om half zeven ben ik thuis. De Vrouw heeft bamisoep gemaakt en die eten we samen met De Zoon op. Aan tafel weer een aardig gezellige boel. Kwart voor acht ga ik mijn ronde hardlopen. Deze keer start ik rustig en dat probeer ik vol te houden. Het lukt redelijk; volgende keer ga ik kijken of ik wat langer kan doorlopen, zodat ik uiteindelijk de wandelpauze op viervijfde kan schrappen. Snelle douche en dan ga ik aan de keukentafel zitten lezen en luisteren. Schoonzus Geraldine is er een moment om onze steekkar te lenen en het is kort maar fijn met haar bijkletsen. Een half uur nadat ze is vertrokken is het bedtijd. Kwart over tien, welteverstaan.
Muziek vandaag: The Difference Machine (Big Big Train), Memories In My Head (Riverside)

–

Maandag 15 augustus:
Verhip, ik heb redelijk geslapen. Slechts een keer wakker geweest. Genadeloze pieptoon, maar dat is het dan ook wel. Buiten is het heerlijk zacht en als de bus vertraging heeft en ik in Arnhem mijn aansluiting mis, dan maakt dat allemaal niet uit. Op de werkplek is het prima; in alle rust doe ik wat ik moet doen en tussen de middag wandel ik door de zon en het bos. ’s Middags nog wat verder werken aan de dingen die er toe doen en om vier uur pikt Peter me op. In een restaurant op de hoek drinken we iets samen en praten we bij. Hij vertelt zijn verhaal over zijn werk (deels productspecialist bij Klimmendaal in Arnhem, deels adviseur bij twee organisaties in West-Brabant), ik het mijne (mijn loopbaantraject, mijn droom en plan voor mijn werktoekomst, mijn huidige twee banen, de hectiek en de beperkte belastbaarheid, de keuzes die ik aan het maken ben). Dan komt hij vrij snel ter zake, de vuilak. Voor de organisaties in West-Brabant is hij op zoek naar iemand die kan tekstschrijven en die de materie rondom niet-aangeboren hersenletsel kent. En dat ben ik dus. Of ik eens wil nadenken of ik het komende jaar iets voor hem wil en kan betekenen. Ik benadruk mijn beperkte belastbaarheid en hoe mijn toekomstplan voor freelance werk nog niet eens in de steigers staat; daarnaast spreek ik wel de intentie uit graag iets te willen doen op dit gebied als de verwachtingen wederzijds zeer helder zijn. We spreken af dat ik wat materiaal stuur dat inzicht geeft in mijn kwaliteiten; Peter heeft morgen een overleg met zijn directeur in Brabant en laat snel weten of we verder in gesprek kunnen. We drinken iets, eten een blokje kaas en dan nemen we afscheid. Iets voor zeven uur ben ik thuis. De pruttelpot is snel opgewarmd, er komt een Turks broodje uit de oven en ik maak een salade van bladsla, komkommer, bosui en avocado. Kwart over zeven is De Vrouw er en een kwartier later zitten we aan tafel. We praten bij. De aanbieding die ik krijg, past helemaal in mijn oorspronkelijke plan van mijn loopbaantraject, dus dat is zeer mooi. Ook de flexibiliteit (een paar uur per week zonder vaste tijden en voornamelijk vanuit huis werken) spreekt me aan. Het is alleen de vraag of het op dit moment goed uitkomt, maar ik wacht morgen af. Half negen zijn we opgeruimd en kan ik Peter een snel bij elkaar geharkt miniportfolio sturen. Het laatste uur van vandaag breng ik door aan de keukentafel, al lezend en luisterend, tot het tien uur is.
Muziek vandaag: The Unity Sessions (Pat Metheny), Valley Of The Windmill (Circa:)

–

Zondag 14 augustus:
Pas om half tien uit bed. Koffie, webstek, klussen. Eind vab de ochtend wandelen De Vrouw en ik het gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Even na een uur is De Zoon er voor de brunch; anderhalf uur later is hij weer vertrokken. Inmiddels ben ik aan de slag in de tuin: gras maaien, coniferen kortwieken, onkruid trekken en het brake grondje achterin omspitten en harken. Hierdoor komt er opnieuw een grindveldje tevoorschijn en wat we daar dan weer mee aanmoeten, weet ik even niet. Even helemaal niets, is onze gezamenlijke conclusie. De Vrouw heeft ondertussen haar werkkamer bijna leeggeruimd en dat wat ze bewaard wil in dozen gepakt. Ik ben inmiddels begonnen aan het avondeten: een zalmforel uit de oven, salade van komkommer, kerstomaat en bosui, plus fruitsalade van aardbei, framboos en rode bes. Tegelijkertijd zet ik vast een pruttelpot voor morgen op: kalfsvlees, ui, knoflook, peper, paprika, courgette en tomaten. De Vrouw heeft de smaak van Het Grote Opruimen goed te pakken en haar werkkamer voor het grootste gedeelte al leeg en in dozen ingepakt. Iets na half zeven eten De Vrouw en ik die hele zalmforel op en de rest ook. Drie kwartier later ga ik hardlopen. Hoewel ik rustig start, loop ik al snel toch te hard, waardoor ik het half uur niet onafgebroken red. Dat lukt overigens al een paar maanden niet; ik zal mijn energie anders moeten verdelen. Thuis neem ik een snelle douche en vervolgens dik anderhalf uur om te lezen en te luisteren aan de keukentafel. Het mooie boek van Knausgård komt uit en ik begin in Musicologie – Verhalen over muziek en het brein (Oliver Sacks). Tien uur lig ik in bed.
Muziek vandaag: Souvenance (Anouar Brahem), YSQ (Yellow String Quartet), Like It Is – At The Mesa Arts Center (Deluxe Edition) (Yes), Sharing – Live (Bugge Wesseltoft – New Conception Of Jazz), Pretending 2 Run (Tiles)

–

Zaterdag 13 augustus:
Acht uur ben ik echt wakker en ga ik uit bed. Beneden: koffie, klussen, krant. Tegen tien uur stap ik op de fiets voor een rondje boodschappen bij de Turkse supermarkt, biowinkel en Turkse zaak. De Zoon is er rond half twaalf. Allereerst rijden we met de auto een boel rommel naar de kringloop. Voorts naar de bouwmarkt voor een stapel verhuisdozen (jaja) en dan bij ons thuis een uitgebreide lunch. Begin van de middag doe ik nog wat kleine dingetjes in het huis van De Zoon: zo’n kapje op een elektrapunt in het plafond monteren, bijvoorbeeld. Daarvoor moet ik weer naar de bouwmarkt. Uiteindelijk is het nog snel gebeurd. De Zoon zit er prima bij in zijn huis; hij heeft de boel op orde op zijn eigen manier. Mooi om te zien. Thuis is Het Grote Opruimen begonnen. De Vrouw is in haar slaap-werkkamer bezig en ik sleur nog een boel papierrommel uit mijn werkkamer. Tegen vijven is het leuk geweest en ga ik eten maken: venkel van onder de grill met een balsamico-olijfoliedressing en oude kaas, kalkoenshoarma en een fruitsalade van meloen, aardbei en framboos. Het is redelijk op tijd ook allemaal genuttigd en dan ga ik eens de dvd’s bekijken die met Steve Hackett’s laatste live-album meekwamen. Ouderwets. Half twaalf heb ik het wel gezien en ga ik slapen.
Muziek vandaag: Arkastran Cafe (Anouar Brahem Trio), Does Humor Belong To Classical Music? (Inventionis Mater), Zapping (Inventionis Mater), Magnolia (The Pineapple Thief), Like It Is – At The Bristol Hippodrome (Deluxe Edition) (Yes), DOT (Karmakanic), de dvd’s die mee kwamen met Total Experience Live In Liverpool – Acolyte to Wolflight with Genesis Classics (Steve Hackett)