Bas Langereis leest u voor!

En hier zijn hidihi’s foto’s! Here are hidihi’s pictures!

Hè hè, eindelijk was het vakantie. Ik had het hele jaar hard gestudeerd, stage gelopen in het kantoor en in mijn vrije tijd gewerkt in de supermarkt. Tijd om eens te ontspannen.

Met Jasmijn, een van mijn huisgenoten, had ik afgesproken dat we er eens lekker tussenuit zouden gaan. Een bloedheet land leek ons wel wat. Hihi, we hadden al heel wat voorpret gehad over het ‘bloedhete’ land, voordat we ook maar hadden besloten waar we heen zouden gaan.

Nu lagen we dan langs het zwembad van een enorm resort in Bodrum, Turkije. De brochure zei dat we in het centrum van de stad zouden zitten, maar in werkelijkheid zaten we er tien kilometer vandaan. We hadden de eerste dagen allebei geen zin in autorijden, dus kwamen we ons resort eigenlijk niet af. We hadden wel wat plannen voor excursies, maar nu, de eerste dagen, wilden we alleen maar uitrusten, uitrusten en nog eens uitrusten. We hadden tenslotte tien dagen de tijd.

Zo lagen we dagen lang op het resort naast het zwembad in de zon te bakken. Er waren nogal wat Russen in ons hotel, en die stonden niet lekker bekend. Altijd vooraan bij het ontbijt- en dinerbuffet, en als jij aan de beurt bent, is er niets meer over. Toch hadden we al wat knappe blonde gozers gespot. Twee sliepen er in de hotelkamer naast ons, en dat waren geenszins afstotelijke types. De ellende alleen is, dat die Russen alle ligbedden bij het zwembad reserveren door er ’s morgens heel vroeg hun handdoek al overheen te gooien.
Die morgen kwamen Jasmijn en ik bij het zwembad, en er was geen stoel of ligbed meer vrij. We keken om ons heen en zagen twee lege bedden, maar wel met een handdoekje eroverheen gelegd.
“Zouden deze bezet zijn?” vroeg ik.
“Nee joh,” zei Jasmijn. “Die Russen hebben die doekjes gisterenavond al neergelegd. Gewoon opzij gooien.”
Aldus geschiedde en we namen plaats op de comfortabele luie stoelen.

Jasmijn zag er supergeil uit. Ze had een bikini aan die weinig aan de fantasie over liet. Je weet ondertussen wel hoe mooi ik haar vind. Zelf droeg ik een badpakje, omdat ik nu eenmaal wat onzeker ben over mijn lichaamsvormen.
“Wat kijk je?” vroeg Jasmijn.
“Joh, hou op,” zei ik lachend. “Je weet hoe jaloers ik ben op je lichaam.”
Vanuit een ooghoek zagen we dat er bediening langs kwam lopen. Statige mannen in formele uniforms. Witte jasjes op zwarte pantalons. Hete blikken.
“Hihi, moet je die kerels zien kijken,” grinnikte Jasmijn terug. Ze legde een hand op mijn buik die al snel naar beneden gleed.
“Joh, niet hier,” fluisterde ik nog, maar ze had haar vingers al op een gevoelig plekje. Ik keek om me heen. Iets verderop stonden twee obers naar ons te kijken.
“Moet je zien wat daar aan komt lopen,” zei Jasmijn.

Het waren de twee knullen die in de hotelkamer naast ons zaten. Ze kwamen op ons af lopen. De een was blond en droeg een strakke zwarte zwembroek. De andere had iets donkerder en wat langer haar en had een wijdvallende zwemshort aan. Die blonde zei iets tegen ons.
“Wat klets je, man?” lachte Jasmijn. “Denk jij dat we Russisch verstaan?”
De jongen haalde zijn schouders op. Ze pakten hun handdoekje en gingen twee meter verderop zitten.
“Moet je die bobbels in de broeken zien,” zei Jasmijn nogal hard.
“Sssst!” fluisterde ik met een rood hoofd. “Straks zijn er Hollanders om ons heen die ons kunnen horen!”

“Hoe zit het eigenlijk met jouw liefdesleven, Pris?” vroeg ze ineens op hetzelfde stemvolume.
Ik vond het toch wel grappig en ging er gretig op in. “O, die zit de laatste tijd een beetje in het slop.”
“Hoezo dat? Je gaat me niet vertellen dat je geen zin meer hebt in seks!”
“Nee joh,” grinnikte ik. “Integendeel. Maar het komt er gewoon niet van.”
“En die Rachid uit de supermarkt dan?”
“Ach, dat heeft niets met liefdesleven te maken. Da’s gewoon een verzetje.”
“Die jongen uit Vleuten?”
“Arnold was leuk voor een tijdje, maar ik werd gek van het stiekeme gedoe. Zijn hospita mocht niet weten dat hij meisjes ontving op zijn kamer.”
“Hahaha, wat een zultje, zeg. En hoe zit het met die vent die je via het internet hebt leren kennen?”
“Bas, dat is gewoon een ontzettend lieve man. We hebben elkaar een paar keer ontmoet en we kunnen erg goed met elkaar opschieten. Hij is wel een beetje verliefd op mij, heb ik gemerkt. En ik ben heel gek op hem, maar hij kiest heel eerlijk voor zijn vrouw en gezin. We kunnen erg fijn met elkaar praten, en ik beschouw hem dan ook meer als een hartsvriend dan als potientiële neukkandidaat.”
Jasmijn moest lachen. “En die buurknullen daar dan?” vroeg ze. “Zijn die wél jouw en mijn neukkandidaat?”

“Hmm, nou niet echt,” zei ik.
“Hoezo niet? Worden we kieskeurig?”
“Het zijn niet echt mijn types. Het zijn Russen. Niet dat dát erg is, hoor. Begrijp me goed. Maar ze lijken me nogal onbeschoft.”
“Alsof je je daar ooit door hebt laten weerhouden.” Ze knipoogde naar de jongens, die nog steeds naar ons lagen te kijken.
“Ik weet het gewoon niet zo met deze lui, Jasmijn.”
“Jeetje, Pris, wat is er de laatste tijd toch met je?”
“Geen idee. Word ik volwassen?”
“Gelul, meid,” zei Jasmijn met zaadvragende ogen. “Doe als ik en grijp je kans.”
“Mag ik afhaken?” vroeg ik. “Ik heb weer eens zo’n migraine aanval.”
“Oei, da’s kut.”
“Nogal.”
Jasmijn wist dat ze me even met rust moest laten en ging naar de jongens zitten lonken. Nog geen half uur later ging ze met de twee hete Russische knullen mee naar hun hotelkamer.

Alleen liggen is niet echt mijn ding. Ik werd ook een beetje bang van die twee obers die samen aan de bar stonden te gluren naar mij. Daarom besloot ik naar boven te gaan om even op bed te gaan liggen. Jasmijn had de sleutel van onze eigen kamer achtergelaten, dus zat ze, of waarschijnlijk lag ze, in de kamer naast me. Ik maakte heel duidelijk aan de twee geile kerels aan de bar dat ik geen zin had in een trio, en dat leken ze te begrijpen. Of zou ik er zo beroerd hebben uitgezien door mijn migraine? Ik weet het niet, maar ik kon even geen zonlicht meer hebben. De laatste tijd had ik dat wat te vaak: hoofdpijn en misselijk, maar niet genoeg om maar helemaal niks meer te doen.

Op de kamer aangekomen hoorde ik gelijk de kreetjes en giechels van Jasmijn. Ze had plezier, en dat vond ik fijn. Ook al voelde ik me niet zo lekker, ik genoot ervan om haar te horen. Ik had haar natuurlijk vaak genoeg naakt gezien, in de sauna. We waren ook wel eens intiemer met elkaar geweest en soms was daar iemand anders of zelfs meerdere anderen bij. Ik kon me dus goed voorstellen hoe het daar in de andere kamer aan toe ging. Even overwoog ik om me te melden. Het was geen slecht idee. Ik had al eens eerder een misselijkheid of koppijn weggesekst, maar dat was een kater van de drank. Ergens voelde ik toch dat dit anders, erger, was. Ik stroopte mijn badpak naar beneden en ging in mijn blootje op bed liggen.

Toen begon in de kamer naast me langzaam het grote pompen. Ik kon horen hoe Jasmijn zich liet uitwonen door de twee jongens. Mijn buik begon warm te worden, en ondanks de misselijkheid en de hoofdpijn werd ik opgewonden en begon ik mezelf te strelen. Het geluid tegen de muur bij de buren klonk als: “Bonk-ohjah-bonk-ohjah.”
Ik sloot mijn ogen en liet mijn vingers, mijn gehoor en mijn fantasie het werk doen. Jasmijn, met haar handen tegen de muur, een van de jongens onder haar, en eentje achter haar. Het duurde niet lang of ik zuchtte diep. Blijkbaar helpt seks overal tegen.
Even was ik mijn hoofdpijn kwijt.

Juni 2008

Hier lees je ‘m op FOK!.

Ik krijg kookles. Voor later. Ik mocht kiezen wat ik ging maken. We beginnen niet zo moeilijk. Wraps met Mexicaanse saus.

Ingrediënten:
500g rundergehakt
1 ui
1 rode paprika
2 groene Turkse pepers
tacokruiden (lekker scherp)
3 blikjes tomatenpuree
1 klein blik kidney beans
6 wraps
geraspte kaas
guacamole

Zet alle ingrediënten klaar. Verwarm de oven voor op 200 graden.
Hak de ui fijn. Maak de paprika en pepers schoon en snijd ze in kleine stukjes.
Bak het gehakt rul.
Voeg de ui toe en laat deze meebakken.
Doe dan de paprika en de pepers erbij en laat deze meebakken.
Strooi de tacokruiden erop. Ik heb lekker veel gebruikt, zodat het flink scherp werd.
Doe de tomatenpuree er ook bij.
Maak het blik kidneybeans open en giet het af. Vang het vocht op. Doe de bonen bij de rest. Kijk of het smeuïg genoeg is en voeg eventueel wat bonenvocht bij.
Verwarm de wraps in aluminiumfolie in de oven.
Leg een wrap op je bord. Leg een beetje onderin een schep saus. Doe er kaas en guacamole bij. Vouw de onderkant naar boven. Vouw de zijkanten naar binnen.
Eet smakelijk!

In een vlaag van verveling besloten we om Deventer te bezoeken. Wat we niet wisten, is dat de oude stad bevuild was met de jaarlijkse kermis. Toch was het gezellig.

We were a bit bored, so we decided to visit the city of Deventer. We didn’t know that at that time there was the yearly fair. Still, we had a nice time.

Je weet nog wel dat ik de vorige keer vertelde van de meneer die zo schuimbekkend werd afgevoerd met een of andere aanval. Schokkend vind ik dat. Vooral omdat ik het verhaal eigenlijk begon met om eens te laten zien aan jullie dat mijn klanten niet altijd fijne mensen zijn. Het is niet vreemd dat in de buurtsuper waar ik werk de klanten grof en beledigend zijn. Toch kunnen sommige verhalen me ernstig aangrijpen. Het hele voorval met de epileptische meneer laat me maar niet los.
Nadat de ambulance weg was ben ik beverig terug achter mijn kassa gaan zitten. De eerste bejaarde die bij me kwam staan met haar spullen, heeft even moeten wachten tot ze geholpen werd. Een beetje verdwaasd zat ik voor me uit te staren. Een vlammende migraine-aanval kwam opzetten. De bedrijfsleider kwam me vertellen dat ik maar wat vroeger pauze moest gaan nemen. Hij ging zelf achter de kassa zitten. Ik wist niet dat hij dat kon.

Een beetje behuild liep ik het emballagehok in. Met een sigaret in mijn hand stond ik naar buiten te kijken, toen Rachid aan kwam lopen. Hij zag me staan en keek me aan. Zijn reebruine ogen, lieve mond en stoere kapsel deden me helemaal smelten. En toen hij mijn hand pakte, barstte ik in tranen uit. Ik kon het niet helpen, de ochtend had me zozeer aangegrepen, dat ik mezelf niet meer helemaal onder controle had.

“Hee, meisje,” fluisterde hij in mijn oor. Hij sloeg zijn armen om mij heen.
Ik gaf me aan hem over en greep hem om zijn middel.
“Dat was heftig, hè?” klonk zijn donkere stem zachtjes. “Hoe gaat het nu?”
“Ik weet het niet goed,” zei ik. “Volgens mij hebben we goed gehandeld, maar ik voel me toch zo machteloos.”
“Joh, het is maar een klant. Morgen zijn er weer nieuwe.”
“Jij kunt zo nuchter zijn, knappe knul,” glimlachte ik.
“En jij hebt het heel goed gedaan,” zei hij rustig. “Ik wist niet dat je zo snel kon reageren. Je hebt me verbaasd.”
“Hihi,” grinnikte ik. “En wanneer ga jij mij verbazen?”
Ineens drukte hij zijn lippen op die van mij. Het zal mijn moment van zwakte geweest zijn, want ik gaf me er gewillig aan over. “Hmm,” kreunde ik.

Rachid pakte mijn billen vast, met beide handen. Ik voelde hoe sterk hij eigenlijk was. Zijn enigszins schriele uiterlijk was verraderlijk. Toen ik ook zijn mannelijkheid tegen mijn schaambeen voelde drukken, werd ik een beetje bang. Rachid was het typische voorbeeld van een wolf in schaapskleren. Een zachte jongen, die precies wist wat hij wilde, en er niet voor terugdeinsde om het te nemen als het hem uitkwam. Ik wist niet of ik nu wel overmeesterd wilde worden, met de huilbui vers achter mijn kiezen.

“Rachid, nu even niet.” Ik duwde hem weg, wat hem nog harder maakte. Ik zag in zijn ogen precies wat hij wilde, en wat hij ging doen. Het feit dat ik hem wegduwde, maakte het voor hem alleen nog maar leuker.
“Rachid, nee. Ik wil niet,” stamelde ik. “Het is flauw, ik weet het, maar ik heb nogal hoofdpijn.”
Hij duwde me tegen de pallets en pakte mijn borsten vast. Zonder een woord te zeggen maakte hij mijn uniform open. Mijn pronte borstjes en spannende bh’tje hadden het gebruikelijke effect op hem. En ik wist dat ik hem nog opgewondener maakte door tegen te stribbelen.
“Au, Rachid, je doet me pijn. Blijf van me af!” Met lichte stemverheffing duwde ik hem van me af. Hij was even uit zijn evenwicht. Sneller dan je het woord ‘sodomie’ kunt zeggen had hij me omgedraaid en klem gezet tegen de stapel pallets. Soms verbaasde hij me inderdaad werkelijk. Mijn broek lag al op mijn enkels en mijn slip bungelde ergens tussen mijn dijen. Zijn volle enthousiasme duwde om beurten tegen mijn gaatjes, alsof hij niet kiezen kon.
“Oh, nee, Rachid, nee …”
Het maakte hem alleen maar enthousiaster.

Plotseling hoorde ik een zware mannenstem.
“Hee, kap daar eens mee!” En voor ik het wist lag er een grote kerel bovenop de half ontklede vakkenvuller die net nog geil tegen me aan stond te rijen. De man, type zeebonk zonder schip, compleet met tatoeages en foute oorring, was bezig Rachid onder controle te krijgen. Ik denk dat hij een soort burgerarrest in gedachten had.

“Kijk, als klanten zo gaan beginnen, en ze je zelfs in je pauze komen lastig vallen, dan haak ik af!”
De man keek om naar mij, terwijl hij de overrompelde Rachid in bedwang hield door hem met zijn arm op de rug tegen de grond te houden. “Bel de politie maar, meisje,” riep hij schor. “Ik heb deze vieze verkrachter nog wel even vast.” Met zijn grove bakkes en dito scheef smoelwerk probeerde hij te lachen.
Mijn Rachid, een verkrachter? Wel godverdomme, het was de liefste en charmantste van alle personeel hier.
“Meneer, ik wil nog even iets doen, voor we de politie bellen,” zei ik en ik pakte een van de metalen buizen die de emballagejongens altijd gebruikten om vastzittende pallets op hun palletwagentjes te krijgen.
De man glimlachte en boog zijn hoofd wat opzij. “Ga je gang maar, lieverd, neem wraak.” Hij had Rachid in een stevige greep en zorgde ervoor dat ik vrij spel had om die lieve jongen hard in zijn klokkenspel te rammen. Wat een stompzinnige boer! Lachend keek hij me aan toen ik de staaf flink naar links zwaaide. Hij snapte niet wat ik ging doen, tot het moment dat zijn voortanden kennis maakten met het harde ijzer.
Mijn lieve Rachid voor verkrachter uitmaken, hoe durfde hij?

In een waas van bloed sloeg het hoofd van de man achteruit. Rachid kon nog wegduiken, en zo zijn uniform schoon houden. Hij stond op en kuste me hartstochtelijk.
“Dank je, lieverd. Die kerel had me stevig beet.” Hij streek met zijn hand door zijn ravenzwarte haar. Er zat een beetje bloed aan zijn wijsvinger waarmee hij een streep trok van zijn voorhoofd schuin naar zijn oor. “Zal ik het vanaf hier verder afhandelen, of moet jij nog wat kwijt?”
“Je weet toch,” begon ik. Maar tijd om te antwoorden kreeg ik niet.

De man kwam bij en tastte verbijsterd naar zijn missende voorgebit.
Rachid pakte de man bij zijn kraag en gooide hem in de spoelhoek, een deel van het magazijn dat makkelijk schoon te maken was. Toen deed hij een stapje achteruit en liet mij even mijn gang gaan.
Met een flinke zwaai brak ik de arm waarmee de man zich verweerde. Door de tanden die her en der in zijn keel staken, kon hij weinig meer uitbrengen dan: “Hhurrgghhh … ” En hij ademde al zo moeilijk.
“Doe hem pijn, schatje!” riep Rachid. Hij was geil; ik kon het aan zijn ogen zien.
Ik brak de man zijn scheenbenen. Het gegorgel ging maar door. “Irritant en kansloos mensenreddertje is het, hè¨, lekkere bink van me?” Ik knipoogde naar Rachid en sloeg de kin van de man aan barrels. “Wil jij ook nog even? Hij heeft ook jouw pauze vergald.”
Rachid pakte de staaf van me af en trok me tegen zich aan. Ik voelde zijn opwinding en dacht al helemaal niet meer aan de staaf en de man, maar alleen nog aan de mannelijkheid van Rachid. Plotseling riep hij: “Pris, bukken!” Dat had ik al veel vaker gehoord, maar nooit met de sterke arm van Rachid die een ijzeren staaf naar mijn hoofd slingerde.
Ik liep me op mijn knieën vallen en voelde het bebloede wapen langs mijn hoofd gaan. Achter me hoorde ik een stompe dreun en gegorgel. Ik keek om en zag de man nog voorover vallen. De staaf stak hem uit het hart. Mijn favoriete vakkenvuller had me alweer gered. Wat een held.
Ik draaide me naar zijn kruis en beloonde hem zoals Lois nooit bij Clark deed.

Juni 2008

Hier lees je ‘m op FOK!.