Bas Langereis leest u voor!

Vrijdag 3 juli:
Echt lang en goed slaap ik niet. Als ik heel vroeg op de werkplek ben, is mijn eerste gedachte: Ik ben moe. Ik gaap. Nou ja. Tralala, eerst maar eens wat achterstallig werk doen en op orde komen. Dat lukt. Halverwege de dag loop ik een rondje buiten. Eind van de middag gaan we met collega’s naar de receptie van de trouwerij van de leidinggevende. Een en ander vindt plaats op een landgoed in De Steeg. Mooie locatie. Bruidspaar heeft de dag van hun leven. Ik pak een bus terug. Onderweg gaat het mis. Ergens in Eerbeek stappen zo’n zeven dames van een jaar of zestig in en die zijn luidruchtig klaar voor een avondje uit in Apeldoorn. Hun schelle gepraat en geschreeuw doet me zeer en ik moet alles doen om de storm in mijn hoofd te laten liggen. Aan de Arnhemseweg stap ik uit en ik loop het laatste stuk, zodat ik iets na zeven uur thuis ben. Ik ben doodmoe en stort goed in. Het lukt me om iets te eten (restmateriaal) en ik sta op de rand van heel neerslachtig worden, compleet met huilbui. Ik maak keuzes. Over een week wil ik goed de vakantie ingaan, daaraan vooraf gaat nog een flinke week werken. Dan wil ik dit weekend bijtanken en weinig gedoe. Ik zeg het etentje voor morgenavond af; we zouden naar Marco en Karin gaan onder andere om de voortgang van Zappaloween 2015 te bespreken en ik weet hoe ik ben: ik ga daar allerlei werk op me zitten nemen terwijl ik de druk niet kan hebben. Vanavond zouden we naar de verjaardag van Daan gaan; in eerste instantie wil ik niet, maar ik besluit mezelf te motiveren en toch te gaan, al was het maar een half uurtje. Om kwart voor negen lopen we; om twaalf uur zijn we thuis. Het is er redelijk aangenaam in de tuin en we spreken goede mensen. Thuis lees ik de krant (zonder kleren) en dan ga ik naar boven, in de hoop dat ik wat kan slapen.
Muziek vandaag: geen

–

Donderdag 2 juli:
Veel heb ik niet geslapen, ondanks dat de hele nacht het raam en het gordijn wijd open hebben gestaan. Het is niet zo erg. Ik ga de normale tijd de deur uit. Alle vervoer loopt perfect en dus ga ik veel te vroeg in Malden zijn; ik ‘pauzeer’ even in Nijmegen en lees in de schaduw. Kwart voor negen ben ik bij een loopbaantrajectbureau. Leuk kennismakingsgesprek. Ik vertel wat ik nodig heb en van mevrouw vraag; mevrouw vraagt wat ik nodig heb. Voor mij is het eerste doel dat ik op 1 november helder heb wat ik wil en wat ik kan; een volgende stap is hoe ik daar zou kunnen komen, wat daarvoor nodig heb en ondersteuning bij het nemen van die stappen. Om iets na tienen sta ik weer buiten. Het openbaar vervoer is geweldig snel tot aan het station in Arnhem; nog voor elf uur ben ik daar. Ik moet wachten op aansluiting en uiteindelijk ben ik tien voor twaalf op de werkplek. Ik neem geen pauze en werk door tot vijf uur. Half zeven ben ik thuis. Eerst maar eens afkoelen onder de douche. Vervolgens heeft De Vrouw het eten klaar: gevulde wraps uit de oven. Erna komt fruitsalade met slagroom. Inmiddels is het buiten donker geworden en gaan onweren. Het blijft tot zeker half tien regenen en pas daarna kan ik buiten nog wat zitten lezen tot het half elf en dus ruim bedtijd is. Het raam en gordijn blijft weer open vannacht. Een kwartier later moet ik het raam alweer (tijdelijk) dichtdoen; het weerlicht voortdurend en het onweer barst in hevigheid los. Lang duurt het niet. Uiteindelijk val ik ook nog in slaap.
Muziek vandaag: Yesshows

–

Woensdag 1 juli:
Het raam en het gordijn staan open en het is mooi fris in de slaapkamer. Als de wekker gaat en ik opsta, doe ik allebei dicht. Buiten is het schitterend zomerweer en zeer aangenaam. Ik ben op tijd op de werkplek. Tussen de middag loop ik een rondje buiten; daar is het warm, heel warm, maar toch is het lekker om rustig te wandelen. Ik ben om zes uur thuis. Niet veel later is de salade klaar: komkommer, bosui, krulsla, augurk en cranberry. Ik maak een bechamelsaus en zet de moussaka in de oven. Een dik half uur later is De Vrouw thuis en nog weer een paar minuten verder zitten we aan tafel. De borden zijn snel vol en bijna nog sneller leeg. We tafelen kort na en ik ga in de tuin zitten lezen. Om kwart over negen maak ik me klaar voor een rondje hardlopen. De Zoon gaat niet mee; hij vindt het niet zo prettig om later op de avond te lopen; ik kies er juist voor omdat het wat is afgekoeld. Niet dus. Het is en blijft zeer warm buiten. Ik loop mijn drie keer negen minuten op mijn gemak en al is het flink afzien en zweten, ik red het toch goed. Als ik terug ben, drink ik veel water, sop ik mijn zweetlijf zacht en ga ik slapen met de gordijnen en het raam open. Het is een broeierige nacht.
Muziek vandaag: Fall In Love With The World (United Progressive Fraternity), Conspiracy/ (Chris Squire & Billy Sherwood)

–

Dinsdag 30 juni:
Opnieuw niet zo heel goed geslapen, maar eenmaal uit bed gaat het goed. Mijn jas laat ik aan de kapstok hangen. Buiten schijnt de zon al volop en het belooft een warme dag te worden. De bus is laat, ik mis de aansluiting en ben pas om kwart over acht op de werkplek. Ik rond mijn grote klus af, start weer nieuwe klussen op en weet een boel werk te verzetten. Tussen de middag loop ik geen rondje buiten. Om zes uur ben ik weer terug. Ik trek een heleboel kleren uit en heel weinig weer aan. Eerst even de krant lezen, dan leg ik de kip in de oven en maak ik salade van ijsbergsla, komkommer, rode ui, kikkererwten en ei. De hele meuk eten we met z’n allen op. De Vrouw gaat dan nog even werken; ik maak eten voor morgen, dat wil zeggen: de basis van de moussaka. De Vrouw is ook weer snel terug. Ik ga buiten nog wat zitten lezen tot kwart over tien en dan ben ik moe.
Muziek vandaag: Sattyg (Kaipa), het tweede plaatje van The Geese And The Ghost (Anthony Phillips)

–

Maandag 29 juni:
Heel goed geslapen heb ik niet. Toch kan ik uit bed komen. Buiten schijnt de zon en het is heerlijk om te wandelen. Op tijd op de werkplek. Ik doe er weer van alles en schiet mooi op, zo voor de vakantie. Tussen de middag loop ik een rondje buiten. Om half zeven ben ik thuis. Ik heb me nog niet omgekleed of De Vrouw komt ook binnen. De voorbereidingen voor het eten kunnen beginnen. Het wordt een woktajine van bosui, peper
, knoflook, gember, venkel en spinazie. Daarnaast bak ik rosbieflapjes en De Vrouw verzorgt de fruitsalade van meloen, aardbeien en papaja. We laten het ons goed smaken en het is op voordat je het weet. Dan gaan De Zoon en ik hardlopen. Drie maal negen minuten met respectievelijk twee en een minuut pauze ertussen. En het gaat weer goed. Ik word wel moe in mijn benen, maar ik ga gewoon door. Niet forceren, maar kalm door blijven lopen. De Zoon kan me net niet helemaal bijhouden, maar hij komt een heel eind. Half negen ben ik alweer terug. Bijna alle kleren gaan uit en ik lees nog lang in de tuin. Eind van de avond zit ik ook nog even binnen; dan ga ik mijn zweetlijf soppen en voor half elf lig ik in bed.
Muziek vandaag: Fish Out Of Water (Chris Squire), het eerste plaatje van The Geese And The Ghost (Anthony Phillips) (Deluxe Edition)

–

Zondag 28 juni:
Ik ben pas om half tien beneden. Koffie, was vouwen, plee boenen, vaatwasser uitpakken en dan in de tuin lezen. eind van de ochtend maak ik mijn gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Terug nog wat koffie, meer was en een strijk, plus een lunch. Nog wat meer klussen en dan loop ik door een heel fijn regentje naar de heemtuin in het Matenpark. Het is er vol groen en lekker rustig. Als ik weer thuis ben, gaan we met de auto van De Zoon naar de verjaardag van Richard. Er zijn weer veel bekenden en het is er een tijdje aardig vertoeven. Er is volop eten en er zijn volop honden, dus na enige tijd krijg ik volop last van mijn allergie, ook al zitten we volop buiten. Zo om negen uur zijn we weer thuis en kan ik nog even wat lezen en luisteren tot het kwart over tien is en ik naar bed ga.
Muziek vandaag: The Deform Variations (Adam Holzman), Nighthawks At The Diner (Tom Waits), Blackfield IV (Blackfield), Warm Winter (Memories Of Machines)

Chris Squire is dood. Dat bericht hakt er even in. Hij was sinds half mei plots ziek (een bijzondere vorm van leukemie). Het werk van de man heeft altijd indruk op me gemaakt. Zijn baswerk voor Yes mogen we legendarisch en vernieuwend noemen; hij past in het rijtje John Entwistle en Jack Bruce. Zijn soloplaat Fish Out Of Water vind ik werkelijk prachtig. Ik mocht hem een paar keer ontmoeten en hij kwam op mij over als een vriendelijke man, die genoot van de aandacht, aandacht had voor wie er tegenover hem stond, veel lachte en in wiens enorme en harde handen mijn kleine klauwtje verdronk. Mooie vent. Het nieuws van zijn overlijden grijpt me aan. Een van mijn jeugdhelden is er niet meer.

–

Zaterdag 27 juni:
Om half acht ben ik toch echt goed wakker. Uit bed, dus. De was, de vaatwasser, koffie en krant. Dan op de fiets voor boodschappen bij de Turkse winkel en een supermarkt. Buiten is het grijs en bewolkt, maar de temperatuur is prima. Als ik terug ben, nog even koffie met De Vrouw en dan loop ik mijn rondje hard. Alleen, want De Zoon is nog niet gesignaleerd. Het gaat goed; het kwartiertje is na tien minuten lastig, maar ik herstel goed in de pauze en de twee keer vijf minuten erna gaan redelijk gemakkelijk. Weer terug nog een keer koffie en een fikse douche. Dan lunchen we met z’n allen. Begin van de middag fietsen we naar het centrum, meer bepaald de kanaaloevers, alwaar het jaarlijkse Drakenbootfestival plaatsvindt. Eerst lopen we een rondje over het hele terrein en uiteindelijk vinden we een tafel en bank langs het kanaal. Niet veel later heeft mijn Zus en De Neef die plek ook gevonden en heeft de traditie zich ook dit jaar voortgezet. We zitten er een poosje en rond half vijf vertrekken we naar Sam Sam, alwaar Reinier en GAteL een feest ter ere van de zomer geven. Er is goed eten, er is goed zomerweer en er zijn goede mensen. Kortom: een goede middag en avond. (We slepen er nog twee etentjes bij goede mensen thuis uit ook: volgende zaterdag bij Marco en Karin en over zes weken bij Herman en Thea.) Om negen uur echter zak ik fiks in; we zijn thuis om half elf. Daar lees ik nog iets. Niet veel, want ik ben echt goed moe en ga graag slapen.
Muziek vandaag: Starless Starlight (David Cross & Robert Fripp), Tadpoles (Bonzo Dog Band)

Vrijdag 26 juni:
Een dag roostervrij. Het is mooi weer als ik om acht uur beneden ben. Krant, koffie. Om negen uur zit ik op de fiets voor wat boodschappen. De biowinkel, een grote Turkse winkel en een supermarkt zijn aan de beurt. Thuis nog koffie en lezen in de tuin. Dan een korte lunch. Begin van de middag is het financiële mannetje in huis. Hij gaat onze hypotheek omzetten naar een annuïteitenhypotheek, zodat we aan het eind van de rit ook daadwerkelijk veel hebben afgelost en we niet met een halfgare restschuld blijven zitten. Fijn. Wel een boel administratief gedoe. De rest van de middag schoon ik de pc op met antivirus, weet ik niet hoe ik die malle gele verticale streep van het beeldscherm af krijg en lees ik in de tuin. Als avond maaltijd serveer ik een tajine van kip, ui, peper, courgette, knoflook, gember, wortel en ras-el-hanout met een salade van bladsla, komkommer, radijs en tomaat. Als het allemaal op en wegis,ga ik nog even in de tuin zitten lezen. De
PROG lees ik uit en ik begin in Er kon niets verkeerd gaan (Bob den Uyl). Na negenen vind ik het wat fris worden en ga ik binnen verder lezen en luisteren. Half twaalf vind ik de dag leuk geweest.
Muziek vandaag: Exile (Geoffrey Oreyama), Majurugenta (Ghorwane), Axis XXX Live (Asia), Le Sacre Du Travail (The Tangent), The Unquiet Sky (Arena)

–

Donderdag 25 juni:
Ik ben nog heel moe als ik opsta en de gebruikelijke dingen doe. In het begin heb ik dan ook grote moeite overeind te blijven, maar als ik eenmaal beneden ben, gaat het goed. Bij het nalopen van het forum op FOK! ontdek ik dat vele collegacolumnisten zijn vertrokken en vertrekken; er vallen zeer veel gaten in het rooster. Ik heb een paar stukjes op voorraad en bied aan weer wekelijks te gaan plaatsen, uiteraard slechts op proef. Helaas niet meerijden met collega Hetty vanmorgen, dus ook weer op tijd de deur uit. Buiten is het zonnig en goed. Op de werkplek doe ik weer van alles en niets. Een grote klus maak ik af. Tussen de middag loop ik een rondje en om zes uur ben ik weer thuis. Einde werkweek. Mooi. Ik lees de krant in de tuin en De Vrouw heeft het eten klaar: een pan vol worst, ui, gele paprika en Chinese kool, met meloen ernaast. Het is op en weg voor we het weten. Na het eten ga ik hardlopen. De Zoon is niet fit, dus ik ga alleen. Ik loop langs het kanaal; het kwartier is toch wel zwaar en de twee keer vijf minuten erachteraan red ik maar net. Toch herstel ik goed en snel. Thuis een snelle douche en dan lees ik nog zeker een uur in de tuin. Het laatste anderhalf uur van de dag zit ik aan de keukentafel. Dear Boy: The life of Keith Moon (Tony Fletcher) komt uit. Intrigerend boek, intrigerend onderwerp, ik ben er wat stil van, weet niet goed hoe erover te denken. Tijd voor de PROG van mei. En om naar bed te gaan; het is tenslotte elf uur.
Muziek vandaag: het tweede plaatje van After The Flood – At the BBC 1968-1977 (Van Der Graaf Generator)

–

Woensdag 24 juni:
Het lijkt rustiger in mijn hoofd vanmorgen. Ook op de werkplek is veel tijd en ruimte om van alles te doen. Ik krijg veel af. Tussen de middag loop ik een rondje buiten. Eind van de middag, om half vijf, is er een soort ‘zomeruitje’ met mensen van de Raad van Bestuur (waarom ik dat met hoofdletters typ, is mij een raadsel), managers en collega-secretaresses. Erna gaan we naar een eetgelegenheid, gelegen in het park Sonsbeek van Arnhem, alwaar de barbecue aanstaat. Wat van de barbecue afkomt, blijkt zeer smakelijk en wat ernaast staat ook. Het gezelschap is redelijk prettig. Na enige tijd zak ik wel in. Het laatste uurtje zoek ik naar een moment om te ‘ontsnappen’; uiteindelijk is het negen uur als ik met nog wat mensen vertrek. De bus rijdt niet meer door onze woonwijk, dus moet ik een andere nemen. Ik stap bij de Arnhemseweg uit, loop het laatste stukje en vind dat heerlijk. Iets na half elf ben ik thuis. Nog wat bijkletsen met De Vrouw, maar lang houd ik het niet vol. Om kwart over elf lig ik in bed.
Muziek vandaag: geen.

–

Dinsdag 23 juni:
Opnieuw slaap ik nog diep als de wekker gaat en ik heb dus moeite met wakker worden, maar eenmaal uit bed gaat het wel goed. Ik voel me opgewekt. Buiten schijnt de zon zelfs. Doordat de bus laat is, mis ik mijn aansluiting weer en ben ik opnieuw ‘laat’ op het werk. Ik kan wel gelijk goed aan de slag en doe vanmorgen veel werk dat ik deze week echt af wil/moet hebben. Ik neem geen pauze tussen de middag en ben de rest van de dag ondersteuner bij een themabijeenkomst over verslaving in een andere locatie. Dus ben ik om half zeven thuis. Mooi. De Vrouw is vanavond heel laat. Niet mooi. Ik maak eten: een goede chili vol peper, courgette en paprikapuree. De Zoon en ik eten die op. Hij is goed scherp, maar niet te. Acht uur is alles ook weer klaar. Dan kan ik ontspannen. Ik lees en luister. Een uur later is De Vrouw thuis. Ze eet wat, ze kletst wat en ik merk dat mijn energie op is en ik heel moe ben. De ruis in mijn hoofd, de pieptoon en de druk zijn groot. Het is dan ook pas net tien uur geweest als ik naar bed ga.
Muziek vandaag: Mulennium (Gov’t Mule)

–

Maandag 22 juni:
De wekker gaat. Ik word wakker. Daar is alles mee gezegd. Vijf minuten later is het helemaal oké. Buiten regent het stort. Niet erg. Er is oponthoud op de weg, zodat ik ‘pas’ om kwart over acht op de werkplek ben. Daar doe ik van alles en nog wat en van alles en nog wat niet. Maakt het allemaal uit en kan mij het allemaal schelen. Tussendoor geen pauze, zodat ik gewoon om half vijf de bus terug heb. Thuis even pauze en dan eten maken. Het wordt een groentetajine van ui, bosui, gember, knoflook, rode paprika en Chinese kool in Bengaalse kerrie, geelwortel, komijnen koriander. Daarnaast de kaassaus van gisteren, plus couscous en ik bak kalkoenschnitzels. Als toetje zijn er aardbeien en ander fruit. Iets na achten lopen De Zoon en ik buiten. Nieuwe stap: 15-5-5 met steeds twee minuten wandelen ertussen. Dat kwartier is lastig, maar ik red het goed en die twee keer vijf minuten zijn dan bijna eenvoudig. Het laatste dik uur van de dag lees en luister ik. Dan is het bijna half elf.
Muziek vandaag: Exile (Geoffrey Oryama), At Home – Live in Maciac (Fatouma Diawara & Roberto Fonseca), het eerste plaatje van After The Flood – At The BBC 1969-1977 (Van Der Graaf Generator)

–

Zondag 21 juni:
Ik slaap goed bij vlagen en ben om half negen weer beneden. Wat gebruikelijke zondagklussen, wat koffie, wat mail. Halverwege de ochtend loop ik mijn gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Vandaag is het zomer. Alles is dik groen en dat is het dan wel zo’n beetje. Thuis maak ik koffie, ik hang het cadeau van Ob (de originele gele Britse versie van Chunga’s Revenge) op de plee en bak bacon ’n eggs. Buiten regent het stort, dus even niet naar buiten. Dan maar de was en vegen en opruimen en mail maken en lezen. Plus vast eten maken: een saus van blauwe kaas en de salade van wortel, komkommer, radijs, bosui en zilveruitjes. Tussendoor zoeken we van alles uit aangaande onze reis naar Duitschland over drie weken en bezienswaardigheden aldaar in de omgeving. Als het heel even droog is, ga ik naar buiten: hardlopen, waarom ook niet? Gewoon omdat het kan en omdat het leuk is. Ik ben langer onderweg dan verwacht, maar dat geeft niks. Het voelt goed om buiten en met mijn lijf bezig te zijn. Ik zou er zowat een harde plasser van krijgen, maar dat is iets wat ik zou schrijven in een verhaal en ik schrijf al in geen tijden meer een verhaal. (Hoewel, afgelopen donderdag en vanmorgen verscheen er een verhaal van mij op respectievelijk FOK! en ApeldoornDirect, maar dat had ik in december al gemaakt, dus dat telt niet.) Als ik thuis kom, merkt De Vrouw niet zo veel aan mij en dus doet ze ook niet zo veel met die harde plasser van mij. Ik ga dan maar snel douchen, lees wat aan de keukentafel en ga verder met de avonddis. Vier mullen, paprika, bosui, tomaat, dille, peper, zout, limoen, olie, en dit alles gaat in folie en wordt zo een viertal pakketjes. Ook kook ik asperges. Alles bij elkaar blijkt het zeer goed en lekker te zijn. Er is allerlei ijs toe en dan is het allemaal wel genoeg geweest. De genadeloze pieptoon is er volop, samen met ander gedreun in de kop. Ik lees en luister nog een tijdje aan de keukentafel tot het kwart over tien is en ik die harde plasser zo ongeveer vergeten ben. (Dit stukje onthouden voor als ik een verhaal moet schrijven.)
Muziek vandaag: The Deform Variations (Adam Holzman), Juice (Medeski Martin & Wood), The Heart Of Saturday Night (Tom Waits), Man & Myth (Roy Harper), The Breaking Of The World (Glass Hammer), Technicians Of The Sacred (Ozric Tentacles), +4626-COMFORTZONE (Beardfish), Royal Albert Hall (Eels), Storm Corrosion (Storm Corrosion)

–

Zaterdag 20 juni:
Tegen zeven uur ben ik al wakker, maar ik ga er pas een half uur later uit. Beneden doe ik wat zaterdagmorgendingen. Er is nog wel wat druk op mijn hoofd, maar de rust op de benedenverdieping doet me goed. Halverwege de ochtend fiets ik mijn boodschappenrondje langs de markt, twee supermarkten en de Turkse winkel. Thuis weer koffie en ik maak lunch. Erna gaan De Zoon en ik hardlopen. Het gaat nog altijd goed, onvoorstelbaar eigenlijk. Vlugge douche en vervolgens zet ik de pruttelpot voor het avondeten vast op. Ik maak het gras, loop nog een keer naar de Turkse winkel en een supermarkt voor de laatste dingetjes en schoffel in de tuin. Dan prepareer ik een salade van rode bladsla, bosui, radijs, komkommer en avocado. De Vrouw maakt het frambozenijs en ik heb de tajine van rundvlees, ui, gember, knoflook, oranje paprika, Turkse peperpasta, tomatenpuree, bouillon en gebakken warmoes klaar. Het heeft drie uur geprutteld en is in tien minuten op. Erbij komt Turks brood en erna komt het frambozenijs met Turks fruit. Fijn, fijn. Ik lees nog iets, kijk een dvd, vouw was, lees wat en zak ineen van vermoeidheid. Half twaalf ga ik naar bed.
Muziek vandaag: Starless Starlight (David Cross & Robert Fripp), Cheating The Polygraph (Gavin Harrison), Big Blue Ball (various artists from Real World label), A Town Called Addis (Dub Colossus), A Quick One (The Who), The Doughnut In Granny’s Greenhouse (Bonzo Dog Band), Anesthetize (dvd) (Portcupine Tree)

De man die naast hem was komen staan, graaide in zijn jaszak en haalde er een pakje sigaretten uit. Hij zou toch niet?

(more…)

Na het grote succes van Hawaii 50 in Gatley, Stockport, Manchester, UK op zaterdag 9 en zondag 10 mei, deden we het in onze eigen achtertuin nog eens heel dunnetjes over voor iedereen die er het weekend daarvoor niet bij kon zijn.

Uitgebreid videoverslag volgt nog!

Vrijdag 19 juni:
Het is rustig als ik opsta. Zowel in mijn hoofd als om me heen. Ik ben alleen. Gisterenavond voor het slapen gaan voelde ik me beklemd, angstig. Nu gaat het goed. Ik ben heel op tijd op de werkplek. Daar is het ook stil en rustig. Ik kan er heel veel doen en dat doe ik ook. Tussen de middag loop ik een rondje buiten tussen de buitjes door. Zes uur thuis. Deze keer wel. Moe ben ik opnieuw. We zitten vroeg aan tafel. De Vrouw heeft tonijnsteaks gebakken en erbij komt salade en meloen. Ik ruim de keuken op en ga aan de keukentafel zitten lezen. Mijn hoofd voelt vol en er is druk en pijn. Echt goed is het niet, maar ik sleep me een paar uren door tot het kwart over tien is en ik toch echt naar bed moet en vooral ook wil. Als ik in bed lig, voel ik me leeg en angstig.
Muziek vandaag: geen.

–

Donderdag 18 juni:
Half zes op. Niet zo veel geslapen, maar het is niet erg. Vanmorgen heb ik eerst wat tijd en ruimte voor wat kleine dingen in alle rust. Dan loop ik naar de carpoolplek. Beetje bijzondere dag vandaag. Ik kan van alles doen, maar er is ook veel ad hocgedoe. Waarom ook niet. Tussen de middag wandelt het hele team naar een restaurant iets verderop en daar hebben we een lunch. We wandelen ook weer terug. De rest van de middag verloopt net als morgen, dus van alles en nog wat en niets. Ik heb ook nog contact met een tweede loopbaantrajectbureau en maak een afspraak voor over twee weken. Mooi. Er komt schot in de zaak. Om vijf uur zit ik in de bus naar het station in Arnhem. Het is druk in het verkeer en ik mis de aansluiting. Op het busstation blijkt dat er al bijna anderhalf uur geen bus naar Apeldoorn is vertrokken. Ik wacht zowat een uur en stap dan op de eerste de beste bus die er komt. Die rijdt niet de gebruikelijke route en als ik uitstap, moet ik nog een klein half uur lopen. Pas rond kwart voor acht ben ik thuis. Het dak schijnt al klaar te zijn; ik kan er niets van zien, maar De Vrouw heeft foto’s. We eten schnitzels en een prut van spek, gele paprika, spitskool en roomkaas, met daarnaast een goede salade. Als alles is opgeruimd, ben ik heel moe. Ik luister niet, maar lees wel wat. Tien uur vandaag.
Muziek vandaag: het vierde plaatje in de box Bass Communion (Bass Communion)

–

Woensdag 17 juni:
Nou. Moeilijk opstaan, maar eenmaal uit bed gaat het goed. In de bus lees ik eindelijk Moby-Dick (Hermann Melville) uit; de nieuwe uitdaging is Alice in Wonderland (Lewis Caroll). Als ik net op de werkplek ben, krijg ik een app van De Vrouw: in verband met weer staan de dakmannen al op de stoep. Ach zo. Vanavond ging het toch regenen? Op de werkplek zelf kan ik weer veel doen. Tussen de middag loop ik een half uurtje buiten. Zo om zes uur ben ik weer thuisen maak ik avond eten. Het wordt een groentetajine van ui, knoflook, gember, courgette en wortel. Ik prepareer een salade van rode bladsla, bosui, komkommer, tomaat en oranje paprika. Als De Vrouw thuis is, bak ik lamsbiefstukken en kunnen we aan tafel. En verhip, het allemaal nog prima voedsel ook. Iets na achten lopen De Zoon en ik buiten. Het regent heel lichtjes, maar daar merk ik weinig tot niets van. Mij lukt het rondje uitstekend (natuurlijk kost het me moeite en is het zwaar); De Zoon heeft het er duidelijk lastig mee (hij heeft vorige keer overgeslagen en hij is verre van fit) en hij moet halverwege lossen. Het laatste uur van de dag lees en luister ik in de keuken.
Muziek vandaag: Down And Out In Paris And London (The Tangent), Wolflight (Steve Hackett), Teide 2390 (Nosound)

En hier zijn plaatjes van de boommishandeling tegenover ons huis.

–

Dinsdag 16 juni:
En ja hoor, het lukt me om uit bed te komen. Alles verloopt voorspoedig. Ik ben zeer op tijd op de werkplek. Ben voornamelijk benieuwd naar hoe iedereen reageert dat de manager voor wie ik veel werk doe gaat vertrekken. Iets met een bom. Merk dat het mijzelf weinig tot geen spanning oplevert; ik vind het eerder amusant. Een collega heeft me een foto gestuurd van Anton Corbijn in het Gemeentemuseum in Den Haag. Even googlen en ik vind er nog eentje. Vanmorgen een gesprek met de leidinggevende. Ik ga de komende weken gesprekken aan met bureaus om eens te onderzoeken wat zij mij kunnen bieden. Offertes gaan naar de leidinggevende; er is een budget van ongeveer tweeduizend neuro. Na mijn vakantie zijn er dan offertes en kan ik kiezen plús een definitiever plan maken. En ook nog maar eens info opvragen over de mindfoolishtraining. Ik word er wel vrolijk van. Tussen de middag wil ik een half uurtje buiten zijn, maar collega’s vragen of ik meega de kantine in. Op het eerste gezicht lijkt het er rustig; na een kwartier blijkt het toch voller en tamelijk een kakafonie en chaos. Dan maar weer weg. De rest van de middag kan ik niet doen wat ik had gepland, maar dat lukt me morgen en overmorgen en vrijdag vast wel weer. Ik stuur mails naar twee bureaus die mij zouden kunnen helpen in mijn proces van oriëntatie; eentje neemt binnen drie minuten al contact op. De eerste week van juli gaan we een afspraak plannen. Het tweede bureau verwacht ik donderdag te reageren. Verder gaat het oké. Zo tegen zes uur ben ik weer thuis. Ik ben er als eerste en dat betekent: koken. Ach, zo. Spekjes bakken, chorizo erbij, ui, peper, paprika en uiteindelijk reepjes spitskool. Erbij komt salade van rode sla, komkommer, bosui, tomaat en ei. Zeven uur zitten we aan tafel. Half acht is het ook allemaal op en opgeruimd. Ik handel wat mail af (de PROG is er alsnog) en lees en luister de rest van de avond aan de keukentafel.
Muziek vandaag: The Deepest End – Live (Gov’t Mule), het plaatje dat met de PROG mee kwam

–

Maandag 15 juni:
Ik sta op. Heb geslapen, maar niet zo heel diep en heel veel. Het kost me moeite om op gang te komen. Later gaat het wel. Alles voelt wat dof en onwerkelijk. Op de werkplek ga ik gelijk aan de slag; er is natuurlijk veel te doen. Er staat wel weer wat op stapel: een van de mensen voor wie ik veel werk verricht gaat vertrekken, zie ik, weet ik. Wat dat dan voor consequenties heeft voor mijn klussen: geen idee. Morgen een gesprek met de leidinggevende over mijn plan. Door alle activiteit vandaag is er even geen ruimte voor pauze. In de middag kan ik wel in alle rust apart zitten en veel werk verrichten. Ik ben om half zeven thuis. Ik maak een salade van komkommer, radijs, bosui, tomaat en gele paprika. Ik snijd en was een krop andijvie. Ik schil zoete aardappels en kook ze. Ondertussen ligt er een hele kip in de oven. En dan gaat de deurbel. De politie. Beter gezegd: de wijkagent. Hij is bezig met een buurtonderzoek. Enige tijd geleden waren vijf bomen in de straat in het plaatselijke nieuws. Iemand heeft ze vergiftigd en nu worden ze kaal en gaan ze dood. Schade: vijtigduizend neuro. Of ik iets gezien heb. Maar over welke bomen hebt u het eigenlijk, oom agent? We gaan samen naar de straat. Hij wijst. Ik kijk. O die. Nu pas zie ik dat twee bomen schuin tegenover ons huis half kaal zijn. Geen gezicht. Nee, ik weet van niets en heb niets gezien, maar als mij of De Vrouw iets te binnen schiet, dan laten we het je weten je schiet toch niet terug? Dag meneer agent. Hoe staat het in de keuken? Nog niet in de fik gevlogen, zo blijkt. De Vrouw komt thuis. Ik giet de zoete aardappels af, stamp ze tot puree en roer er de rauwe andijvie doorheen. Cayennepeper maakt de stoemp wat te scherp, maar dat is niet zo erg. Pas om half negen sta ik buiten. De Zoon gaat niet mee hardlopen, en ook dat is niet zo erg. Het schema voor deze week is 12-9-6 met respectievelijk twee en een minuut pauze ertussen. Ik loop langs het kanaal en achter de volkstuintjes om en het gaat me makkelijker af dan ik had verwacht. Kwart over negen ben ik weer terug en dan heb ik nog een uurtje om iets te lezen.
Muziek vandaag: Down And Out In Paris And London (The Tangent), het eerste plaatje van Hotel Europa – Live Recordings 1990-2014 (Nits)

–

Zondag 14 juni:
Het is half acht als ik wakker ben; half negen ben ik beneden. Koffie, klussen, de webstek. Halverwege de ochtend loop ik mijn gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Thuis nog wat koffie. Drs. P is dood. Dat gaat me een beetje aan mijn hart. We lunchen. Ik doe nog wat klussen (vegen, wassen, strijken). Dan fietsen De Vrouw en ik naar het huis van Auke, waar hij en Heidi ons ontvangen. We drinken thee en kletsen in de tuin; later verhuizen we maar binnen. Het is leuk en gezellig, we eten een goede hap. Toch kost het me ook veel energie. Kwart over negen zijn we weer thuis. Nog heel even iets lezen. Tien uur ga ik naar bed. Hoe gaat het? Gaat het? Het gaat. De hele middag en avond voel ik druk op mijn hoofd, beetje koppijn. En die genadeloze pieptoon, die is verrekte genadeloos.
Muziek vandaag: het tweede en derde plaatje uit de box Bass Communion (Bass Communion), A Week Or Two In The Real World (various artists), Closing Time (Tom Waits), 100 Years Overtime (Adam Wakeman), Gorilla (Bonzo Dog Doo Dah Band)

–

Zaterdag 13 juni:
Ik ben om half acht al goed wakker, maar pas een half uur later uit bed. Beneden is het nog warm in huis. Veel kleren draag ik dan ook niet. Koffie, de was, de vaatwasser; u kent de zaterdagmorgendingen ondertussen. In de tuin lees ik de eerste weekendkrant. Toch wordt het fris en ik ga naar binnen. Halverwege de ochtend fiets ik naar de markt voor vis. Ook koop ik de boeken De cirkel () en Dandy uit het noorden (Jan Guillou). Op de terugweg doe ik twee supermarkten en de Turkse winkel. Het regent. Als ik thuiskom, is De Vrouw weg. Ik neem koffie, lees wat en maak een lunch. Vervolgens lees ik nog wat in de tuin, want inmiddels is het aardig weer. Halverwege de middag lopen De Zoon en ik ons rondje. Het is zwaar, maar het lukt me goed. De Vrouw is weer thuis. We zitten in de tuin. Rond zessen ga ik naar binnen en maak het avondeten: een salade van ijsbergsla, komkommer, radijs en bosui, gebakken aardappels, gebakken scholfilet en een fruitsalade van meloen, aardbei en framboos. Nog heel even kan ik iets lezen in de tuin, maar het is waait en het wordt koud. Binnen kijk een dvd’tje tot het kwart voor twaalf is.
Muziek vandaag: Arvo Pärt – The complete works for piano and violin and for piano solo (), het tweede en derde plaatje van Saved By The Bell – The Collected Works of Robin Gibb: 1969-70 – cd2 Sing Slowly Sisters sessions + cd3 Robin’s Rarities (Robin Gibb), Like It Is – Live at the Hippodrome (Yes), The Kids Are Alright (bonusdisk) (The Who), tweede helft van The Summer Of Love – The Isle Of Wight Festival (dvd)

Benodigdheden:
2 el olie
1 grote ui, gesnipperd
2 tenen knoflook, gesnipperd
6 grote en rijpe tomaten, in stukken (ik had bijna overrijpe kerstomaatjes)
1 tl paprikapoeder
1 tl hot pepper sauce
3 el bruine suiker
1 el (Dijon-)mosterd
2 el witte wijnazijn
1 flesje (donker) bier

Werkwijze
Verhit de olie in een sauspan en fruit de ui en het knoflook.
Roer de tomaten en het paprikapoeder erdoorheen en laat het een poosje pruttelen.
Voeg de hot pepper sauce, bruine suiker, mosterd en wijnazijn toe en laat het nog een minuut of vijf pruttelen.
Giet het bier erbij, breng het aan de kook en laat het zeker een half uur zachtjes (in)koken.
Pureer de saus en laat het nog verder inkoken tot de gewenste dikte.
Laat de saus afkoelen.

Tip:
De saus is bedoeld om koud te eten, maar wij vonden hem warm ook zeer lekker (en heet).
Een mooie manier om van je (bijna overrijpe) tomaten af te komen.

Vrijdag 12 juni:
Ik hoef niet naar het werk, maar ben wel om zeven uur uit bed. Beneden is het lekker stil. Ik ruim wat op, doe wat aan de webstek en lees de krant. Dan samen met De Zoon naar de tandarts. De Zoon mankeert niets; er zitten alleen wat ‘groefjes’ in een achterste kies en die kunnen snel gaatjes worden, dus moeten binnenkort ‘dichtgeverfd’. Ikzelf mis inmiddels twee melkkiezen. Op zich geen probleem, maar de voortanden staan nuniet meer stabiel en hebben de neiging naar achteren te gaan staan. Ik mag ’s nadenken over een frame, een brug of implantaten. Tot volgend jaar. Ik fiets naar de biowinkel, loop door het centrum, koop neusspray, halogeenlampjes en voor geen geld de boeken Beffen-IJs – De avonturen van Sliske en haar vriendjes (Windig en De Jong) en Magnetic Storm (Roger Dean & Martyn Dean), en fiets via de supermarkt terug naar huis. Inmiddels is het warm tot heet. In de tuin lees ik en als De Vrouw terug is van haar dingetjes lunchen we samen. Ik vul de middag met lezen in de tuin en een loopje naar de Turkse winkel. Het avondeten moest simpel zijn, maar is toch bewerkelijk: ik schuif kipvleugels onder de grill, maak een salade van krulsla, komkommer, wortel, bosui en radijs, een fruitsalade van nectarine, aardbei en meloen, plus een guacamole van avocado, sjalotten, tomaat, peper en knoflook. Voor De Zoon is er ook nog pasta met de spek-peulen-wortelhap van gisteren. Het is allemaal op voor we het weten. Als het ook weer is opgeruimd, lees ik nog anderhalf uur in de tuin tot het lichtjes begint te regenen. De beloofde stortbui blijft uit, maar ik moet toch naar binnen vluchten. Daar zie ik een muziek-dvd en dan is het ruim elf uur geweest.
Muziek vandaag: het eerste plaatje uit de doos Bass Communion (Bass Communion), Deseo (Jon Anderson), het derde plaatje van Gathering The Thread – Fifty Years Of Stuff (Judy Dyble), het eerste plaatje van Saved By The Bell – The Robin Gibb solo recordings: 1969-70 – Robin’s Reign + extra (Robin Gibb), de eerste dvd van de heruitgave The Kids Are Allright (The Who)

–

Donderdag 11 juni:
Ik hoef pas om half acht de deur uit, maar sta gewone tijd op. Half zes, dus. Buiten is het zonnig. Dat belooft wat. Na een carpool ben ik om half negen op de werkplek. Er kan weer van alles. Ik stel mijn plan bij, doe iets in een andere locatie, heb geen pauze, maar weet toch veel werk te verzetten. Zes uur thuis. De Vrouw heeft het eten bijna klaar: courgettes gevuld met de saus van gisteren avond. Erbij een disje van spej, wortel en peulen. Plus sla met oranje paprika. Best goed. Ik kan tot een uur of negen lezen in de tuin; vervolgens lees ik verder aan de keuken tafel. Dan is het half elf en wil ik slapen. Christopher Lee en Ornette Coleman zijn dood. Vlak voor het slapengaan ben ik angstig. Ik weet niet waarom.
Muziek vandaag: Starless Starlight (David Cross & Robert Fripp), Not As Good As The Book (The Tangent)

–

Woensdag 10 juni:
Dus. We gaan weer. Het is zonnig. Op de werkplek kan ik weer veel doen. Tussen de middag loop ik een rondje buiten. Ik ben om half zeven weer thuis. De Vrouw is er niet, dus maak ik eten voor De Zoon en mijzelf. Het wordt een pastapot. Erna ga ik hardlopen. De Zoon voelt zich niet fit en loopt niet mee. Het gaat me ook alleen goed af. Als ik terugkom, is De Vrouw ook net thuis van een werkfeestje. We kletsen bij, ik lees nog wat en dan is het alweer half elf en tijd om het bed op te zoeken. James Last is dood.
Muziek vandaag: Not As Good As The Book (The Tangent), Le Sacre Du Travail (The Tangent)

–

Dinsdag 9 juni:
Moe, maar het lukt. Niet zo goede aansluiting in Arnhem, waardoor ik ‘pas’ om tien over acht op de werkplek ben. Daar kan ik wel heel veel doen. Info over loopbaantrajectbureaus doorspitten, info inwinnen over WW als ik boventallige uren kwijtraak, mijn concept plan voor het komende half jaar afmaken en naar de coach sturen. En ’s middags ben ik voor een workshop evenementen organiseren in Papendal. Wat doe ik daar? Opfrissen, want evenementen heb ik ruimschoots georganiseerd in mijn jeugd, in mijn werk en in mijn vrijwilligerstijd. Pas om half zeven ben ik weer thuis. De Vrouw heeft het meeste gedoe van de bamisoep al gedaan; ik hoef het alleen nog maar af te maken. Na het eten stuur ik mails naar dakbedekkers dat we met hen niet in zee gaan; met de andere heb ik telefonisch contact en spreek ik af dat hij donderdagmorgen 18 juni start. Twee dagen gaat het duren. Dan is het klaar en zijn we tweeëntwintighonderd ballen lichter. De rest van de avond lees ik aan de keukentafel en iets na tienen heb ik de dinsdag wel weer gezien.
Muziek vandaag: het tweede plaatje van The Deep End volume 1 (Gov’t Mule), A Spark In The Aether (The Tangent)

–

Maandag 8 juni:
Ik heb geslapen, maar niet heel goed. Met moeite kom ik uit bed. Maar dan gaat het goed. Op tijd op de werkplek en daar kan ik zeer veel doen. Tussen de middag loop ik een rondje buiten, half door het bos. Begin van de middag heb ik een preventief consult bij de bedrijfsarts. Welke tips en adviezen heeft hij voor iemand met psychische klachten om de momenten van druk en hectiek te weerstaan? Precies. Hij zegt dat ik aan de ene kant wel bezig kan zijn met de klachten (daar zijn tips en trucs zat voor en verwijst hij mij ook naar), maar de laatste jaren maakt de gezondheidszorg steeds meer de overstap/verschuiving naar hoe je beter kunt omgaan met die klachten, meer acceptatie zoekt, meer rust vinden in het hier en nu, meer … nou ja, het lijkt wel mindfoolish. Kortom, is zijn advies, ga stappen zetten. Het bevestigt me wel in mijn beeld dat ik op zoek moet naar een (werk)omgeving waar heus wel dynamiek is, maar waarin die dynamiek me niet zo onder druk zet, dat ik klachten krijg. Fijn. Op de goede weg dus. De rest van de middag is ook zo voorbij en om half zeven ben ik thuis. Ik roerbak een paksoy, doe die samen met kikkererwten bij de pruttelpot van gisteren in, maak een salade van krulsla, olijven, komkommer en bosui, en braad varkenshazen. Saus van zaterdag erbij en klaar is de maaltijd. Om acht uur is die op. De Zoon en ik gaan hardlopen. Nieuwe week: nieuwe stap. Eerst tien minuten aaneengesloten, dan twee minuten pauze en dan twaalf minuten aaneengesloten hardlopen. Toe maar. Het gaat me verbazingwekkend goed af. Licht is het niet, maar het lukt gewoon goed. Ook fijn. Het laatste uurtje van de dag lees ik nog wat en De Vrouw en ik beslissen nog met welke dakdekker we in zee gaan. Morgen stappen zetten. Morgen stappen zetten. Kwart over tien lig ik in bed.
Muziek vandaag: het eerste en derde plaatje van The Deep End volume 1 (Gov’t Mule)

–

Zondag 7 juni:
Als ik iets na achten wakker ben, lukt het me niet meer verder te slapen. Ik ben nog steeds snotterig en mijn keel is droog. Beneden doe ik het laatste restje was, maak ik koffie en doe ik wat aan de webstek. En ik lees. Halverwege de ochtend wandel ik mijn gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. In de tuin is het heerlijk, al is een vest voor mij wel nodig. De Vrouw en ik drinken koffie en aansluitend maak ik brunch. Vervolgens nog meer huiselijkheid (klussen) en dan wandelen De Vrouw en ik wat langs het kanaal. Om half vier gaat in de keuken het vuur aan onder de pruttelpot: rundvlees met knoflook, gember, ui, rode puntpaprika, Turkse salca en bouillon. Ook kook ik aardappels en broccoli. Tussendoor lees ik in de tuin. Ik maak sla van groene krulsla, bosui, komkommer en oranje paprika en bak de aardappels. Vervolgens gaan we aan tafel en eten we het meeste op. Nog heel even kan ik in de tuin zitten, maar dan is het toch echt te fris. Aan de keuken tafel lees en luister ik tot het tien uur is geweest en het weekeinde als voorbij beschouwd.
Muziek vandaag: Starless Starlight (David Cross & Robert Fripp), Dream (U. Srinivas & Michael Brook), Lost (The Unthanks), het tweede plaatje van Gathering The Thread – Fifty Years Of Stuff (Judy Dyble), Beat The Border (Geoffrey Oryama), New World (Dave Kerzner)

–

Zaterdag 6 juni:
Negen uur beneden. Is het nog warm? Het is nog warm. Koffie. De was. Enzovoorts. Eind van de ochtend een boodschappenrondje. De markt. Een klerenwinkel. Een Turkse winkel. Een supermarkt. Nog een supermarkt. Nog een Turkse winkel. Een lunch. Lezen in de tuin. Dan hardlopen. Lezen in de tuin. Vervolgens eten maken. Salade van rode krulsla, komkommer, bosui en zwarte olijven. Shoarma bakken. Een barbecuesaus van ui, knoflook, tomaten, paprikapoeder, hot pepper sauce, bruine suiker, bier. De Vrouw heeft aardbeien-frambozenijs gemaakt. We eten alles op. Ik ga naar de tuin, maar daar wordt het koud. Binnen kijk ik een dvd op de pc. Dan vouw ik was. Lees ik nog een hoofdstuk. En om half twaalf in bed.
Muziek vandaag: Starless Starlight (David Cross & Robert Fripp), About Time (Steve Winwood), het eerste plaatje van Gathering The Threads – Fifty Years of Stuff (Judy Dyble), Live in NYC (Blackfield), Arriving Somewhere … (Porcupine Tree) (dvd)