Bas Langereis leest u voor!

Vrijdag 24 juli: Annemarieke en Angelica uit Zweden komen op bezoek.

–

Zaterdag 25 juli: met Annemarieke en Angelica, plus met Heidi en Auke, reizen we naar Haarlem voor de vijftigste verjaardag van Danny

Vrijdag 31 juli:
Ik slaap redelijk goed. Om half negen sta ik op. Klussen, koffie, krant. Halverwege de ochtend fiets ik naar de biowinkel en een supermarkt voor de weekend- en volgendeweekboodschappen. Thuis is er koffie met De Vrouw. We lunchen en dan fietsen we naar het centrum. Er staat het een en ander op het programma: antiekmarkt op het Marktplein, expositie bij Coda en een bezoek aan Adnan in het ACEC. Die antiekmarkt blijkt gisteren al geweest en bij Adnan duurt het even voor we tot daadwerkelijke afspraken komen, zodat we Coda voor vandaag afstellen. Wel bezoeken we de grote Turkse winkel en de nieuwe bijbehorende bakkerij. Om vijf uur zijn we thuis en moet ik een gerecht zien te maken met lamsbout. Dat lukt. Hij stooft in dik anderhalf uur gaar met ui en dille en uiteindelijk ook tuinerwten. Erbij komt een roerbakschotel van peper, wilde spinazie en kikkererwten, plus een salade van bladsla, komkommer, bosui en tomaat. De Vrouw heeft ijs gemaakt van watermeloen en yoghurt en daarnaast is er de baklava die we vanmiddag bij de Turkse bakkerij hebben gekocht. Alles smaakt en vult goed. Zeer goed. De rest van de avond lees ik in Boek (256 blz.) (Robert van Eijden) tot het half twaalf is en ik ga slapen.
Muziek vandaag: Venice(Fennesz), Kavita 1 (Mariana Aydar), Trísan (Trísan), Clandestino (Manu Chao), extraOrdinary Rendition (Rupa & The April Fishes), Emigrantshi Raggamuffin (Rotfront), Dark Side Of The Mule (Gov’t Mule)

–

Donderdag 30 juli:
Half negen moet ik uit bed. Klussen, koffie, krant. Eind van de ochtend fiets ik een boodschappenrondje langs een supermarkt en de Turkse winkel. Thuis is er nog een keer koffie en ik maak een groentesoep voor de lunch. Tegen vier uur lijkt het definitief droog (niet dat het heel veel regent vandaag, maar af en toe is er een druppie) en is het tijd om te gaan hardlopen. Dat doen we dan ook en het gaat lekker. Ook lekker is de fikse pasta die ik maak met een saus van rundvlees, ui, paprika, courgette en tomaten, plus een salade van komkommer, bosui, avocado, zwarte olijven en geitenkaas. Ik lees en luister veel aan de keukentafel tot elf uur. Dan is het boek van Jimmy Carl Black uit en ga ik naar bed.
Muziek vandaag: The Geese And The Ghost (Deluxe Edition) (Anthony Phillips), La Boutique Fantastique (La Boutique Fantastique), Let’s Make Up And Be Friendly (Bonzo Dog Band), Exile (Geoffrey Oreyama), het tweede plaatje van My Generation (Deluxe Edition) (The Who), de drie cd’s van KaLIVEdoscope (3cd+2dvd+bluray) (Transatlantic), Relayer (2014 remaster door Steven Wilson) (Yes), Blues For Tony (Holdsworth-Pasqua-Haslip-Wackerman)

–

Woensdag 29 juli: dagje Amsterdam
De wekker van De Vrouw staat op half acht, maar ik ben er als eerste uit. Beneden wat klusjes, koffie, krant. Vroeg in de morgen fietsen we naar het station en nemen de trein naar Amsterdam. Kwart over elf staan we op het Damrak en bezoeken we Body Worlds. De tentoonstelling gaat over het menselijk lichaam en geluk. De geplastificeerde lichamen en organen zijn indrukwekkend. Daarnaast zijn er veel momenten dat ik uitleg herken en moet bevestigen. Belangrijkste is dat de huidige samenleving vol snelheid, druk en stress een negatieve invloed heeft op de gezondheid van het lichaam. Regelmatig bewegen en ontspanning, met daarnaast gezonde voeding, houdt het lichaam in goede conditie. (Laat ik daar nu net aan werken…) Dik twee uur kijken we er rond. Als we weer buiten zijn, overvalt een enkel plensbuitje ons. Niet erg. We lopen naar het Rembrandtplein en daar drinken en eten we iets. Voorts gaat de wandeling door de Utrechtsestraat en Concerto, alwaar ik boodschappen doe: KaLIVEdoscope (3cd+2dvd+bluray) (Transatlantic), Relayer (2014 remaster door Steven Wilson) (Yes), My Generation (Deluxe Edition) (The Who) en Quadrophenia (Deluxe Edition) (The Who). Het eindpunt is de Albert Cuyp. De Vrouw koopt mooie kleding en we nemen een mooi gerecht bij de Bazar. (En kijk nou eens: mijn zwarte teennagel is niet langer zwart; hij is eraf en waar ik hem heb gelaten is me niet duidelijk.) Erna lopen we door de Pijp naar de tram, iets na zevenen hebben we de trein terug en om kwart over acht zijn we weer thuis. Een leuke dag en ik ben niet eens heel vermoeid. Aan de keukentafel lees en luister ik tot half twaalf.
Muziek vandaag: Starless Starlight (David Cross & Robert Fripp), het eerste plaatje van My Generation (Deluxe Edition) (The Who), Quadrophenia (DeLuxe Edition) (The Who)

–

Dinsdag 28 juli:
Half negen sta ik weer beneden. Even wat koffie en klussen, dan naar de pc en de foto’s. (Op FOK! krijgen we de week weer aardig gevuld. Er zijn twee nieuwe schrijvers; ik ga voorlopig eens per twee weken plaatsen. Scheelt me weer wat druk…) Later in de morgen is er nog meer koffie met De Vrouw en we lunchen. Begin van de middag rijdt De Zoon ons naar een grote elektronicawinkel in de buurt. Hoog tijd voor een nieuwe computermonitor en terloops kopen we nog wat films, waaronder Nebraska, die ik altijd nog eens wil zien. We betalen met allerlei bonnen die we in de afgelopen maanden hebben opgespaard. Eindbedrag: €3,95. Dat is fijn boodschappen doen. Over boodschappen gesproken: zo gauw we thuis zijn, loop ik naar de supermarkt voor de laatste dingen die De Vrouw nodig heeft voor haar gerecht van vanavond. Terwijl zij kookt, monteer ik de monitor en demonteer ik de oude. Ook ga ik verder met de selectie van vakantiefoto’s voor de webstek. Het schiet op. Op tafel staat uiteindelijk een nasi met saté en zelfgemaakte satésaus. Zeer smakelijk. Iets voor achten is alles op en ook weer opgeruimd. Begin van de avond maak ik de fotoklus af: alles staat hier op de webstek. Pfff. Ik tik nog wat aan het dagboek van die vakantie en dan ga ik het laatste uurtje aan de keukentafel zitten lezen en luisteren tot het half twaalf is.
Muziek vandaag: Dark Intervals (Keith Jarrett), Concerts – Bregenz, May 28, 1981 (Keith Jarrett), SIX Pieces for Orchestra (Tony Banks), Hindsight (Anathema), Song Of Seven (Jon Anderson), Tresspass (Genesis), Nursery Cryme (Genesis), Lovely Difficult (Mayra Andrade), On Lonely Towers (Barren Earth), The Aristrocrats (The Aristocrats), Le Sacre Du Travail (The Tangent)

–

Maandag 27 juli:
We zijn om half negen op. De Vrouw gaat vanmorgen naar de huisarts voor haar oren (die was de afgelopen dagen écht doof; de televisie stond tamelijk luid); ik ga halverwege de ochtend een rondje boodschappen doen: markt, supermarkt, Turkse winkel. Af en toe regent het, maar dat is niet zo erg. Rond twaalven ben ik weer terug en we drinken nog wat koffie. Als De Vrouw plots iets vraagt over mijn werk, raak ik helemaal van slag. Wat is dit? Ik denk het wel te weten: werk levert me spanning, stress, druk en paniek op. Dat wil ik niet meer. Ik wil best hard en veel werken, maar geen zaken meer die me persoonlijk raken. Dat is de keuze die ik moet gaan maken, dat is me wel duidelijk. Tegen een uur is onze financiële meneer er weer en hij regelt dat onze hypotheek binnenkort helemaal voor elkaar komt. Ik begrijp er allemaal zeer weinig meer van. Hij is met een half uurtje weg en dan gaan we lunchen met kazen en haring. Erna maak ik een begin met het ontdooien van de vriezer in de schuur. Terwijl het ijs smelt, wandel ik langs het kanaal naar een supermarkt. Het regent stort. Iets met bakken en hemel. Drie kwartier later ben ik terug. Ik handel wat mail en dergelijke af. Zo stuur ik onder andere iets naar de familie van het vakantiehuis in Bad Doberan: volgend jaar willen we weer, maar eraan voorafgaand pakken we wat dagen Berlijn en dan van maandag t/m dinsdag in het vakantiehuis. Ik ben benieuwd of het gaat lukken. Wat in ieder geval nu wel lukt, is het eten: ik maak pakketjes van poon, sjalotten, knoflook, gedroogde tomaatjes, olijven, citroen en paprikapoeder, plus daarnaast een groentetajine van ui, peper, zoete aardappel, spinazie in kerrie, met een salade van rucola, komkommer, bosui en appel. Iemand wat brood erbij? Het is redelijk: het visrecept komt uit een Grieks kookboek en het gerecht is nogal sterk van smaak. De kerrie is tamelijk heet uitgevallen en dan is de salade wat neutraal. Nou ja. Het levert genoeg energie op voor mijn nieuwe stap in het hardlopen: achttien minuten aaneen, dan twee minuten pauze en ten slotte weer tien minuten hardlopen. Als ik terug kom, ben ik moe, maar het was zeker goed te doen. Korte douche en ik ben klaar voor verdere werkzaamheden aan de foto’s. Het laatste stukje van de dag lees en luister ik nog heel even aan de keukentafel. Half twaalf ga ik slapen.
Muziek vandaag: The Deform Variations (Adam Holzman), Woyaya (Osibisa), Tonträger (Provinztheater), Platform One (The Wrong Object), Kong’s Revenge (Inventionis Mater), The Grand Experiment (The Neal Morse Band), 1.001 Centigrades (Magma), Mëkanïk Destruktïw Kömmandör (Magma), Köhntarkösz (Magma), Theme Of Secrets (Eddie Jobson)

–

Zondag 26 juli:
Pas om half echt ga ik uit bed. Beneden even wat opruimen en rustig doen. Eind van de morgen loop ik mijn gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Het gaat, het gaat. De afgelopen dagen hebben me nog eens doen beseffen dat het nog niet meevalt met die energie; ik wil accepteren dat mijn lijf na intensieve dagen signalen afgeeft dat het te veel is, maar het is nog wel lastig. Tijdens het lopen door de zon ervaar ik dat ik rustiger word. Erna nog een rondje koffie met De Vrouw en dan maak ik de brunch, die we pas om half drie hebben afgerond. In de middag doe ik nog wat klussen, zoals de was en het bewerken van de vakantiefoto’s. (Het bewerken is klaar, nu nog namen geven en de foto’s van De Vrouw invoegen.) Het avondeten wordt eenvoudig: de restjes van de afgelopen dagen, wat lamsbiefstukken en salade erbij. Na het eten ga ik verder met de foto’s. Tot aan het festival is klaar, ook met naamgeven, inclusief de foto’s van De Vrouw erbij in. Het laatste uurtje van de dag lees ik nog iets aan de keukentafel en dan ga ik om half twaalf naar bed.
Muziek vandaag: Dance Me This (Frank Zappa), Koralrevens Klagesang (Panzerpappa), Mëkanïk Destruktïw Kömmandör (Magma), Köhntarkösz (Magma), Astromalist (Panzerpapa), Themes Of Secrets (Eddie Jobson)

–

Zaterdag 25 juli: naar Danny’s vijftigste verjaardag in Haarlem
Welja. Om half acht ben ik echt weer wakker. Ik sta op. Beneden ruim ik de vaatwasser leeg en lees ik de krant. Langzaam worden de anderen ook wakker. We ontbijten eenvoudig en om kwart voor twaalf lopen we met z’n allen naar de bus. Op het station treffen we Heidi en Auke en gezevenen reizen we verder naar Haarlem. Het is druk in de trein, ondanks de weersverwachting: veel regen en hevige wind. Tot en met Amsterdam valt het allemaal mee, maar eenmaal in Haarlem gaat het loos. Danny’s huis blijkt niet zo groot, maar wel heel vol: veel familie uit Amerika, maar ook Martin, Tony en Kay, Jessica en JP, Sven, Steve en Mary-Jane. Het is goed hen allen weer te zien. Toch krijg ik het eind van de middag wat lastig: er is weer veel druk op mijn hoofd, steken, vlagen van paniek. Om zeven uur, als de storm is gaan liggen en de regen voorbij is, maar nog voordat de barbecue aanstaat, vertrekken we. Onderweg in de trein slaat de angst toe. Ik red het wel, maar moet veel moeite doen om rustig te blijven. De reis gaat niet heel voorspoedig: er vallen veel treinen uit vanwege de weersomstandigheden en omgewaaide bomen op het spoor. Pas om elf uur zijn we thuis en ik ga gelijk naar bed.
Muziek vandaag: Starless Starlight (David Cross & Robert Fripp), Arvo Pärt – Complete Music for Violin and Piano and for Piano solo (Ursula Schoch & Marcel Worms)

Vrijdag 24 juli:
Slapen gaat beter. Wel ben ik om acht uur echt wakker en stap ik uit bed. Beneden wat koffie, de vaatwasser, deze webstek, de foto’s. Ik fiets even naar de Turkse winkel voor wat koriander, gember, fruit en brood. Dan nog wat koffie. Zo om half twaalf rijden De Zoon en ik naar het station. Daar pikken we Annemarieke en Angelica op. Thuis drinken we nog een kop koffie, ik maak een start met de pruttelpot voor vanavond en we nemen een lunch. Later die middag wandelen we door het Matenpark langs de kinderboerderij en we halen nog wat laatste boodschappen. De Marokkaanse pruttelpot gaat nog anderhalf uur aan. In de tussentijd maak de Turkse gehaktschotel met spinazie. De boel smaakt wonderwel prima. Na het eten ga ik een rondje hardlopen: die twee keer veertien minuten lijkt nu wel zeer gemakkelijk te worden; ben benieuwd wat volgende week gaat brengen. De rest van de avond brengen we in alle rust door; uiteindelijk zien we de concertfilm van Banned from Utopia van afgelopen zondagavond. Het is iets na twaalf uur als ik beneden overal het licht uitdoe.
Muziek vandaag: Clearlight Symphony (Cyrille Verdeaux), 1.001 Centrigrades (Magma 2) (Magma), Visor Fran Vinden (Sofia Karlsson), Fran En Plats Du Ej Kan Se (Beardfish), dvd van het Zappanale-optreden 2015 (Banned from Utopia)

–

Donderdag 23 juli:
Ik ben om kwart over negen uit bed. Goed geslapen heb ik niet; geen idee waardoor het komt. Ik drink koffie, lees de krant, doe klusjes, schift nog wat foto’s, probeer het dagboek op de webstek bij te werken. Ik loop naar de super op de hoek en koop vlees en bacon. Weer thuis maak ik bacon and eggs. De Vrouw moet vanmiddag even bij de dokter zijn in verband met verstopte oren. Maandag mag ze terug komen om de boel schoon te laten maken. Aansluitend doe ik wat boodschappen bij een supermarkt en de Turkse winkel. Daarna peuter ik groen tussen de stenen vandaan aan de voorkant van het huis. De rest van de middag lees ik de PROG uit in de tuin. De Vrouw heeft salade niçoise gemaakt en ik bak daar hamburgers bij. Na het eten zit ik nog even in de tuin te lezen. Om half negen wordt het fris en ga ik aan de keukentafel beginnen inFor Mother’s sake – The memoirs and recollections of Jimmy Carl Black 1938-2008 (Jimmy Carl Black). Om elf uur ga ik naar bed.
Muziek vandaag: Dance Me This (Frank Zappa), Themes Of Secrets (Eddie Jobson), Volume One (Fission Trip), Blues for Tony (Allan Holdsworth, Alan Pasqua, Jimmy Haslip & Chad Wackerman)

–

Woensdag 22 juli:
Half negen toch echt goed wakker en uit bed. Was aan, koffie, muziekje, krant. Ook maak ik een begin met de 2750 foto’s: ze staan op de harde schijf en ik start met een eerste selectie. Eind van de ochtend fiets ik een rondje langs de supermarkt en de Turkse winkel. Pas na twee uur brunchen we uitgebreid. In de middag klussen we wat in de tuin. Ik maai gras, peuter onkruid tussen tegels vandaan en wied wat perken te buiten. Pas om zes uur begin ik aan het avondeten. Het wordt een groentetajine van ui, knoflook, peper, zoete aardappel, sperzieboon en ras-el-hanout. Daarnaast gebakken biefstukreepjes in mediterraanse kruiden en een salade van romasla, komkommer, bosui en tomaat. Gelijk na de dis gaan De Zoon en ik hardlopen. Ik red het goed, al kom ik ook goed moe weer terug. Even zonder kleren nahijgen in de tuin. Dan een snelle douche. Ik lees en luister aan de keukentafel. Ten slotte ga ik nog wat verder met de foto’s en om half twaalf ga ik naar bed.
Muziek vandaag: Clearlight Symphony (Cyrille Verdeaux), Dance Me This (Frank Zappa), Platform One (The Wrong Object), Koralrevens Klagesang/em> (Panzerpapa), Astromalist (Panzerpapa), The Aristocrats (The Aristocrats)

–

Dinsdag 21 juli:
De wekker gaat om 07.00 uur. Ik sta op, maak koffie en we ontbijten samen. Dan begin ik met het inpakken van de koffers. Ook loop ik naar de supermarkt om de lading lege waterflessen weg te brengen. De heer en mevrouw Zühr, eigenaren van het appartement, brengen ons om tien uur naar station. We nemen afscheid van ze, vertellen onze wens voor volgend jaar en bedanken ze voor de schitterende tijd die we in hun vakantiehuis hebben mogen hebben. Om 10.35 zitten we in de boemel naar Rostock. Daar kopen we broodjes. De hele reis verloopt zeer goed en voorspoedig; we halen alle aansluitingen en zijn precies volgens planning om 18.00 uur in Apeldoorn op het station. De Zoon haalt ons met de auto op. Thuis pakken we de koffers uit en beginnen we met opruimen. Na een uurtje wandelen we naar ons winkelcentrum op de hoek. Bij Midas trakteer ik op eten, voor De Zoon en mij is dat döner met kaas. Iets na acht uur zijn we weer thuis. Het plan om de concertfilm van Banned From Utopia te kijken sneuvelt. Ik ben zeer moe, kom niet verder dan wat kranten lezen en lig al om tien uur in bed.
Muziek vandaag: Themes of Secrets (Eddie Jobson)

–

Maandag 20 juli:
De wekker van De Vrouw gaat om 07.00 uur. Ik sta op. De Zoon is ook wakker. Ik ga nog even liggen en val in slaap. Om 09.00 uur weer wakker; De Zoon wordt opgehaald door EdLick en NotPedro; ze vertrekken naar huis. De Vrouw gaat nog even naar bed; ik wil gaan hardlopen. Plots is Chantal binnen; ze is enigszins in paniek omdat zij en Tim een portemonnee met van alles erin kwijt zijn. Ik zwaai ze uit als ze met de taxi naar het station vertrekken. Ik ga hardlopen, inclusief bloot poepen in het weiland. Lekker. Onderweg belt Chantal met de mededeling dat de portemonnee terecht is: op een ongebruikelijke plaats in de tas. Ook fijn. Als ik weer terug ben, is De Vrouw op en neem ik een douche. We doen een rondje laatste boodschappen en ontbijten in de Stadsbäckerei. De Vrouw wil nog wat winkeltjes kijken en dat doen we dan ook. Het is al halverwege de middag als we wat drinken bij Kamp-Theater. Daar nemen we afscheid Sascha en Nona en Dieter. We wandelen nog een rondje en gaan uiteindelijk eten bij Shanghai: geroosterde eend met groente in hete kokossaus. Erna steken we over naar de ijswinkel voor een nagerecht. De rest van de avond is rustig in het appartement. Ik draai wat gekochte muziek en later kan ik lezen, terwijl De Vrouw tv kijkt. Ik lig om half elf in bed.
Muziek vandaag: Tonträger (Provinztheater), Woyaya (Osibisa), The Crazy World of Arthur Brown (The Crazy World of Arthur Brown)

–

Zondag 19 juli:
Ik ben vroeg wakker, maar val weer in slaap. Pas om 09.45 uur schrik ik weer wakker. Ga ik het doen? Ja, ik ga het doen. Ik schiet snel in mijn kleren en ga in mijn eentje naar het gebouw van de Arf-Society voor de Joe’s Garage special: een interview met Ike Willis, Denny Walley, Craig Stewart en Jeff Hollie over Joe’s Garage en het optreden van gisteren. Ze spelen geen muziek, maar desondanks is het wel aardig. Zo vertelt Denny het verhaal van Jumbo Go Away. Ik ben voor twaalf uur weer terug in het appartement. Ik douche en we ontbijten. Kwart voor twee zitten we in de trein naar het festival. Een nogal karig programma vandaag. Maar Stefan Hüfners Zappata vind ik zeer mooi! Een grote big band met de geweldige stem van Mara Minjola; zij zingt de stukken van Zappa zeer jazzy. Goede band, mooie verrassing. Erna is er een gat in het programma. Alle tijd dus voor boodschappen: voor €2 The Crazy World of Arthur Brown. Veel pikken we niet mee van Mick’s jamsessie. Nee, dan Banned From Utopia. Wat een band. Zeer gedegen goed! Ik ben vooraan, schiet wat goede foto’s en geniet vooral. Ray White vind ik altijd een plezier om te horen en te zien, Robbie Mangano en Morgan Agren zorgen voor pit in de band, maar eigenlijk zijn alle muzikanten in goede vorm vandaag. Zeker een hoogtepunt in het programma dit jaar. Als het afgelopen is, koop ik bij Uli nog The Aristocrats (The Aristrocrats). Ook loop ik naar de tent van de Arf-Society en ik vraag wanneer de dvd van het concert van Banned from Utopia klaar is en verwacht wordt. Ik krijg het allereerste exemplaar in mijn handen gedrukt; hij is zojuist binnen. Kijk aan! De afsluitende sessie is niet onaardig, maar vreemd: alleen Willis met Z3 en Mann op het podium, met als enige gasten Stewart, Walley en Öberg. We nemen nog iets te eten, voor mij een pannenkoekje met camembert en bosbessen. Van Jazzproject Hundehagen horen we niet veel. We nemen afscheid van enkelen bij de Zappateerstent en nemen dan een taxi naar Gunnar’s bar. Daar zitten we nog een uurtje of wat met allerlei lui en vooruit, we hebben leut. Iets voor een uur gaan we terug naar het appartement.

–

Zaterdag 18 juli:
We zijn redelijk op tijd op en nemen een ontbijtje in huis. Iets voor elf uur zijn we in het gebouw van de Arf-Society. Inventionis Mater spelen er. We hebben ze in maart in Corby gezien en ook nu: zeer mooi. Zo zit er een stuk bij dat ik herken – de melodie komt ze zeer bekend voor – maar ik kan het niet thuisbrengen en ik weet geen titel. Even later verklapt Andrea wat hij heeft gespeeld: King Kong, maar dan achterstevoren! Ach zo. Na drie kwartier is het afgelopen en gaan we via de bank naar de trein. Kwart voor een rijden we, dus we zijn op tijd naar de lezing van Jim Cohen. Dit keer gaat het over de love songs van Zappa. Veel nieuws hoor ik niet, maar het is altijd aangenaam om de man te horen spreken. Tussendoor heeft hij een directe verbinding met Bob Zappa (de broer van) en hij interviewt hem kort over diens op stapel staande boek. Drie uur begint de muziek op het grote podium. Univers Zero was groots aangekondigd, maar het valt me wat tegen: wel goede muzikanten, maar het is me niet avontuurlijk genoeg. De Zoon trakteert op veganistische wraps (haha) en we zitten ruim op tijd voor het kleine podium. Daar krijgen we Inventionis Mater nogmaals en ondanks de wind is het wederom zeer mooi. Op het grote podium volgt Zappatika met Ike Willis, Denny Walley, Jeff Hollie, Craig ‘Twister Stewart en Ed Mann. Waar ik een beetje bang voor was, gebeurt: het is niet slecht, maar geen spektakel, weinig vuur. Denny Walley vind ik altijd zeer mooi om te zien en te horen. Tijdens het lange optreden wandel ik nog eens het festivalterrein over en ik doe nog een keer boodschappen bij Uli: Theme Of Secrets (Eddie Jobson), Volume One (Fission Trip) en Platform One (The Wrong Object featuring Annie Whitehead and Harry Becker). Nee, dan Frank Out! op het kleine podium: dit knalt, er is heel veel speelplezier en ik vind het een geweldig mooie setlijst (Disco Boy, Punky’s Whips, Welcome to the United States, Yo Mama). Volgens mij zijn we niet de enigen die het goed vinden, want het is enorm druk voor het kleine podium en de vraag rijst waarom deze band niet op het grote podium staat. Op dat hoofdpodium begint om tien uur Fried Dähn en das Onomatopoeia Perturbation Consort. In het begin vind ik het vooral heel luid en niet zo interessant, dus we gaan eten (pizza). Ook doe ik nog boodschappen bij Charlie: Clearlight Symphony (Cyrille Creveaux), 1.001 Centigrades (Magma), Mëkanïk Dëstruktïv Kömmandöh (Magma) en Köhntarkösz (Magma). Iets later ga ik nog wel even wat meer vooraan het podium staan en is de muziek van Dähn met teksten van Zappa (in het Duits) toch beter te pruimen, vooral Penis Dimension en de toegift Sabre Dance van Khatchaturian. Inmiddels is het heel koud geworden, dus gaan we na middernacht met de taxi terug naar ons appartement en missen we Z3 volledig.

Het moet niet altijd wandelen zijn, dacht de schrijver.

(more…)

De meid achter de balie was een forse.

(more…)

Vrijdag 17 juli: Zappanale
Vroeg op, om acht uur. Na wat eten en koffie ga ik hardlopen. Lekker. Mijn lijf voelt goed. Als ik weer terug ben, ga ik bij De Vrouw terug in bed liggen. Ook lekker. Dan neem ik een douche en niet veel later zitten we aan ons ontbijtje. Vanmorgen hebben we alle tijd, dus doe ik nog een boodschapje: waters en aardbeien en nog meer van die geweldige Ostseekäse. Half twee hebben we de Molli naar het festivalterrein. Zappanale kan nu écht beginnen. Bij de balie halen we onze polsbandjes ophalen en dan gaan we naar binnen. Is het nog zó rustig? Het lijkt er wel op. Eerst maar eens boodschappen doen bij Uli: Dance Me This (Frank Zappa), Woyaya (Osibisa) en (Holdsworth-Pasqua-Haslip-Wackerman). Die Drei von Rhein mogen met z’n vieren het festival openen. Dat doen ze door de bekende stukken van Zappa op stevige verrassende én wijze neer te zetten. Mooi begin, maar wel een beetje vreemd begin. Het is namelijk érg goed en eigenlijk zou deze band een schitterende afwisseling zijn van de andere Zappabandjes ergens halverwege het festival. Tijdens Die Reise (want lawaai) eten we pizza, ik haal bij Aad onze stoel en de doos flyers. Veel van die flyers kan ik kwijt bij de informatietent van de Arf Society. Op het podium begint Peach Noise: indrukwekkend maar wel wat ‘veel’ en vol. Laten we Napoleon vergeven; hij is en blijft een rasartiest. Op het kleine podium is er Panzerpapa: wat een band! De gitarist kennen we; hij speelt ook in Dead Dino Storage. De muziek van Panzerpapa is meeslepend, interessant, ingewikkeld, toch melodieus en bovenal fantastisch. Klap op de vuurpijl is hun versie van RDNZL (FZ). Na afloop koop ik twee plaatjes van ze. Hoofdact van vandaag is Magma. Twee jaar geleden stonden ze er ook, maar toen regenden ze weg; we gingen toen voortijdig en blauw van de kou terug naar het appartement. Nu sta ik snel vooraan en ik moet zeggen dat ik overweldigd ben door het majestueuze geluid. De band moet het doen zonder gitarist, want die is ziek, maar de percussionist/marimbanist neemt zijn partijen waar. Waanzinnig. En slechts twee stukken op de setlijst (Köhntarkösz en Mekanïk Destruktïw Kommandöh) met een korte toegift (Zombies). Van The Yellow Snow Crystals wil ik nog iets meepikken. We kopen nog wat te eten en als ik mijn pannenkoek op heb, ga ik voor het podium foto’s maken. Het is er een waar feestje en de band is weer mooi op dreef, compleet met een paar coupletten in het Nederlands! Na een kwartier ben ik weer terug en buiten het festivalterrein zoeken we een taxi naar het dorp. Die vinden we snel en we delen hem met Les uit Boston. Als we om een uur of een terug zijn in het appartement, ga ik gelijk naar bed. Morgen meer!

–

Donderdag 16 juli: Heiligendamm + Zappanale openingsfeest
Ik ben redelijk vroeg wakker. Na ons ontbijt pakken we Molli naar Heiligendamm. Voor het eerst zien we de Waldkirche. Daarna gaat de wandeling langs de boulevard en op de pier. Altijd mooi. Bij de ijstent gebruiken we koffie en… ijs. Om half vier zijn we terug in het appartement en nog geen vijf minuten later arriveert De Zoon; hij is met Aad meegereden. We eten gebak en drinken wat. Dan lopen we naar het park. Eerst zien we de fototentoonstelling in het gele of rode paviljoen: zeer mooi! Dan pakken we nog een klein staartje van Zapnoise mee. Veel tijd om te luisteren hebben we niet, want we ontmoeten zeer veel bekenden. Meer muziek is er ook: Napoleon met Mats Öberg, bijvoorbeeld. Goed en gedegen, die Mats is een funky freak op de toetsen. En dan: das Provinztheater! Wat een heerlijke pretband is dat. Ik hoor er allerlei feestmuziek in terug en het enige jammere is dat ze in het Duits zingen, maar zelfs dat kan ik ze vergeven. Het geestige optreden is voorbij voor we het weten. Nu is er een lange pauze in het programma buiten, dus gaan we naar de grillroom Am Markt voor een Dönerteller Komplett. Dezelfde knullen werken hier nog in de zaak en het geboden voedsel is van dezelfde goede kwaliteit. Als we weer terugzijn in het park, is Bad Penny net begonnen. Hun muziek is wel oké, maar we gaan voortijdig met een boel lui mee naar Gunnar’s bar. Na een uurtje hebben we het ook daar gezien en even na twaalf uur liggen we in bed.

–

Woensdag 15 juli: Kloster + Münster
Vandaag doen we rustig aan. Wel ben ik op tijd op om te gaan hardlopen. Zelfde kunstje: veertien minuten heen, de weilanden in, en dan veertien minuten weer terug. Het gaat lekker! We drinken koffie en nemen ons ontbijt in het appartement. Dan wandelen we door het dorp naar de Klostermauer en zien we het klooster, de Wirtschaftsgebäude, het Kornhaus, de Münster en de omliggende Johann-Sebastian-Bachgarten. Om twee uur opent de expositie in het gebouw van de Arf Society en daar zijn we op tijd. Mevrouw Cynthia ‘Plaster Caster’ laat haar trofeeën zien en er is weer van allerlei ander mal materiaal. Van Robert krijg ik een cd-r met de promofilm voor de expo van vorig jaar; die had ik ‘m toen gevraagd, omdat er leuk beeldmateriaal op staat van alle Zappanales. Mooi! Ook koop ik het boek For Mother’s Sake – The memoires and recollections of Jimmy Carl Black 1938-2008 (Jimmy Carl Black). We spreken er weer verschillende bekende mensen. Aansluitend wandelen we nog wat door het dorp en park. Bij het Kamp-Theater treffen we Martin, Harry en Marieke, plus Len en Sabine en Frank, ook au3, Eelco, Bengt, John en Tina zijn gearriveerd. Goed om iedereen weer te zien. Binnen eten we iets, voor mij Pfannkuchen met blauwe kaas, peer, walnoten en rucola. Halverwege de avond gaan we naar Gunnar’s bar. Dave, Nicola, Sean, JP, Jessica en Paul zijn daar ook. Het is er best aangenaam en na een niet al te lange avond gaan we terug naar het appartement.

–

Dinsdag 14 juli: Rostock
Ons ontbijt aan het begin van de ochtend is eenvoudig: ik rooster toast, zet alle kaas en fruit op tafel, boel sap en koffie ernaast en vullen maar. Vervolgens lopen we naar het station en daar nemen de boemeltrein naar Rostock. Ook daar ben ik de afgelopen veertien jaar nog nooit echt goed geweest. Nu wel. Met de tram rijden we de paar haltes naar het oude Stadtmitte. We stappen uit op de Neuer Markt en kijken daar rond. Willen we de toeristeninformatiebalie vinden, dan moeten we door de winkelstraat naar het Universitätsplatz. Daar koop ik een boekje, vind ik een plattegrond en buiten drinken we koffie. We neuzen nog wat op het plein en wandelen dan via het universiteitsgebouw naar het klooster. Iets met een steenworp. Nog weer iets verder is de Kröpelinertor en na vijf minuten staan we op de Kanonsberg en hebben we geweldig uitzicht op de haven en Rostock. We wandelen langs de kade verder en vinden een terras aan het water. Op de kaart staan pizza’s; vooruit. Ik kies iets met aubergine en basilicum en een grote fles water later stappen we op. De wandeling gaat via de Hochschule voor muziek en theater naar de Petrikerk en de Alter Markt. Dan is de volgende kerk niet ver meer en via de stadsmuur en de Steintor komen we weer uit op de Neuer Markt. Ik loop de grote St. Marienkirche in en ondanks dat deze ook van binnen in de steigers staat, ben ik wel onder de indruk. Inmiddels is de middag bijna voorbij en tegen een uur of vijf nemen we de tram en trein weer terug. Bij het Kamp-Theater in Bad Doberan zit Jan. Binnen eten we een lichte pasta en later ontmoeten we buiten ook Sascha en Nona en Dieter en Gerhard en Michael en arfevelynarf. Als het bijna donker wordt, gaan we met Michael naar Café Z. Daar is bijna niemand. We drinken er iets en opnieuw zijn we redelijk op tijd weer in het appartement.

–

Maandag 13 juli: Wismar
Vroeg op. Alleen. Ik maak koffie, eet iets en ga hardlopen: veertien minuten lang de Neue Reihe af (omhoog), het bos door en omlaag tot in de weilanden. Ik heb goed uitzicht; in de zonnige verte rijdt Molli en zie ik het festivalterrein. Na veertien minuten houd ik twee minuten pauze en dan ren ik veertien minuten weer naar het appartement. Als ik terug ben, is De Vrouw ook gewassen en gestreken. We doen een rondje boodschappen en gebruiken een ontbijt bij de Stadtbäckerei. Eind van de ochtend nemen we de trein naar Wismar; ik kom nu al bijna vijftien jaar in deze streek en ik heb nog nooit ook maar iets van de omgeving gezien, behalve dan het strand van Heiligendamm. Nu zijn we dan in hanzestad Wismar. We wandelen via de St. Nicholaikirche naar de Marktplatz en bekijken daar de panden. Op een terras drinken we iets en dan gaan we door Lübsche StraBe naar het touristencentrum voor een plattegrond van het stadje. Ernaast is het werelderfgoedhuis, daar kijken we binnen. Het kaartje is leuk, maar niet zonder leesbril en die ligt nog in het appartement. In de winkels vinden we geen goedkoop exemplaar, dus doe ik het zonder. We komen uiteindelijk bij de Alter Hafen. We eten er ijs, bekijken de visverkoopbootjes en struinen langs de kade. Eind van de middag zijn we weer bij het station. We gaan terug naar Bad Doberan. In het plaatselijke Grieks restaurant eten we: voor mij schapenkaas uit de oven, plus lamssteaks. Eigenlijk zijn we vroeg weer in het appartement en gaan we ook vroeg naar bed.

–

Zondag 12 juli: naar Bad Doberan:
De wekker gaat op de normale doordeweekse tijd. Vroeg, dus. Om kwart voor zes ben ik beneden, klaar voor van alles. Ik doe ook van alles. En ook is er koffie. Half acht zitten we in de auto. De Zoon brengt ons naar het station. We zijn er klaar voor. De reis wordt nogal een aangelegenheid: er zijn werkzaamheden aan het spoor. Eerst pakken we de sprinter naar Almelo. Daar pakken we een bus naar Hengelo, vervolgens een intercity (niet lachen) naar Enschede, alwaar we drie kwartier wachten op de internationale trein naar Münster. In Münster hebben slechts een paar minuten, maar gelukkig heeft de aansluitende trein vijf minuten vertraging. Als we in Hamburg uit willen stappen, heeft een of andere gozer zijn tas in het gangpad gezet en hij is niet bereid die even aan de kant te trekken zodat ik erdoor kan. Ik til onze (zware en grote) koffer op en til hem zo goed en zo kwaad als dat gaat eroverheen. Nogal hard laat ik hem op de grond vallen. Nee, op de middelste teen van mijn linkervoet. Die doet zeer zeer. Zeer. Gelukkig hebben we genoeg tijd voor de aansluiting en een kwartier later rijdt de trein naar Rostock weg. Precies volgens schema stappen we in Rostock over op de regionale boemel naar Bad Doberan en daar komen we om half zes op het station aan. De heer Zühr wacht ons op het perron op. Mooi om hem weer te zien. Hij brengt ons naar de vakantiewoning cq. het appartement. Als we zijn geïnstalleerd en als de koffers zijn uitgepakt, gaan we het dorp in op zoek naar een supermarkt of levensmiddelenzaak die open is. Het is net zeven uur geweest en alle supermarkten en levensmiddelenzaken sluiten op zondag om zeven uur. Nou ja. We eten geroosterde eend met hete groente bij de Thai of Vietnamees op de Am Markt, drinken iets bij het Mein Kampftheater en gaan terug naar het appartement. Daar lees ik nog even en we liggen om half elf doodmoe in bed. De nagel van die linkerteen van mij is nagenoeg zwart.
Muziek vandaag: Starless Starlight (David Cross & Robert Fripp), Time (Steve Howe)

–

Zaterdag 11 juli:
Het is vakantie. Ik ben om acht uur echt wakker. Douche, was, vaatwasser, krant. Hé, de flyers van Zappaloween zijn er; die kunnen mee naar Zappanale. Al om kwart over tien zit ik op de fiets voor een klein en laatste rondje boodschappen naar een supermarkt en de Turkse winkel. Ik ben ook zo weer terug en dan is er nog meer koffie en een gezamenlijke lunch. En post: nieuwe schoenen uit China. Vervolgens fietsen De Vrouw en ik naar het centrum voor nog wat laatste dingetjes. Weer thuis pak ik koffers in en zoek ik allerlei spullen bijeen. Er is de gebruikelijke vakantiestress: soms gebeuren er meerdere dingen door elkaar en raak ik de draad kwijt, of er is wat onenigheid die ik niet begrijp. Er zijn dus ook momenten dat de druk op mijn hoofd weer groot wordt en ik alle zeilen moet bijzetten om niet in paniek te raken. Eind van de middag is er rust. We zien een muziek-dvd’tje of twee en dan maak ik eten: een tajine van ui, paprika, spitskool, kerrie en kaas, met gebraden lamshazen en een salade van bladsla, komkommer, tomaat en avocado. Het is nog niet op of ik maak ook de linzensalade voor morgen onderweg en snijd een watermeloen, die ik als toetje op tafel zet. De Vrouw zet daar dan weer baklava naast. Ik lees nog wat in tuin en keuken en ga zo rond half elf naar bed.
Muziek vandaag: SIX Pieces For Orchestra (Tony Banks), The Deform Variations (Adam Holzman), Exile (Geoffrey Oreyama), La Candele Viva (Totó la Momposito y sus Tambores), Lero-Lero (Luísa Maita), Like It Is – At The Mesa Arts Center (dvd) (Yes), de livefilm van Zappanale 2014 (dvd) (The Muffin Men), The Diary (Gentle) (The Gentle Storm), Music Inspired By The Life And Times Of Scrooge (Tuomas Holopainen)

Er komt iemand aangelopen. Of nee, het zijn twee mensen. Een oudere dame met een rollator en daarnaast een jongere dame. Ze zullen toch niet? Dat zullen ze wel. Ze komen op hem af.
‘Mogen we aanschuiven?’ vraagt de oudere dame.

(more…)

Vrijdag 10 juli:
Heb ik geslapen? Volgens mij wel. We gaan de laatste werkdag voor de vakantie in. Ik voel me rustig en opgeruimd. Op de werkplek is van alles te doen om af te ronden en over te dragen. Ik red het prima en heb er ruim de tijd en gelegenheid voor. Om half een zit ik in de bus terug naar huis. De Vrouw is er even later ook. Ik fiets een rondje langs twee supermarkten en ga dan in de tuin Dandy uit het noorden uitlezen. Vrolijk begin ik in de nieuwe PROG. Vakantie! Ondertussen maakt De Vrouw een schotel van paprika, zalm, spitskool en roomkaas, met daarbij verse ananas. Na de dis ruim ik op en maak ik de aandachtslijst voor De Zoon voor als we de komende week weg zijn. En dan gaan we hardlopen. Het lijkt wel of het steeds maar weer gemakkelijker gaat. Dat is natuurlijk niet zo, maar het voelt gewoon erg goed. Na een douche koel ik nog wat af in de tuin, maar zo rond half tien vlucht ik naar binnen. Eigenlijk wil ik een muziek-dvd op de pc kijken en luisteren, maar sinds een week of twee hebben we een felgele verticale streep over het beeldscherm. Zo is er niet naar te kijken. Gauw weer terug naar de keuken en de PROG, tot het kwart over elf is en ik moe naar bed ga.
Muziek vandaag: Live at the Isle of Wight Festival 1970 (The Who)

–

Donderdag 9 juli:
Het is koud vanmorgen! Ik hoef pas om kwart voor zeven de deur uit. Tussen de druppels door kom ik droog bij de carpoolplek en om acht uur zit ik achter de pc. Op zich gaat het goed en rustig met mij. Er is nog wel wat spanning, maar ik kan veel loslaten. Vandaag de hele dag de gelegenheid voor één laatste grote klus en overdracht voor de vakantie. Begin van de middag loop ik een rondje buiten. Eind van de middag heb ik zo goed als alles af wat ik af wilde hebben. Morgen nog de laatste dingen en dan even een tijdje niets. Om zes uur ben ik thuis. De Vrouw is al bezig met de was voor het weekend en de vakantie, dus warm ik de potten van de afgelopen dagen op. Als alles ook op is, ruim ik op en beantwoord ik mail en een FB-bericht over Eric, de laatste afkomstig van Erics zoon. Aan de keukentafel lees en luister ik een groot deel van de avond tot het bijna half elf is.
Muziek vandaag: Survival and Other Stories (Jon Anderson), Live & Outta Sight (DeWolff), het plaatje dat met de PROG meekwam

–

Woensdag 8 juli:
Zowaar, ik heb wat geslapen. Toch voel ik veel druk op de kop. Ik ben onrustig, bij vlagen zelfs angstig. Ook weer later op de werkplek. Een naaste collega blijkt een zeer hevige vorm van borstkanker te hebben, moet binnen de kortste keren geopereerd, aan de chemo, maar ook eitjes laten invriezen en de hele meuk. Word ik ook niet vrolijk van. Op de werkplek zelf moet ik keuzes gaan maken: wat doe ik per se nog voor de vakantie en wat laat ik liggen? Er zijn nog wat overleggen vandaag ook. En geen tijd en gelegenheid om tussen de middag naar buiten te lopen. Nou ja. Het regent trouwens stort, dus eigenlijk maakt het ook niet uit. In de ‘pauze’ spreek ik wel mijn coach. Ik leg haar mijn dilemma van de bureaus voor, ze stelt me nog wat lastige vragen en dat maakt het leven weer wat draaglijker. En raad eens? Plots vallen er allerlei overleggen vandaag en morgen uit, dus ontstaat er weer ruimte. Ik ga het prima redden deze week. Ik ben om half zeven thuis en maak een tajine van kip, ui, knoflook, peper, paprika, courgette en paksoy, met daarbij een salade van bladsla, komkommer, zilveruitjes, augurk en avocado. Half acht zitten we aan tafel en nog geen uur later lopen De Zoon en ik ons rondje hard. Lijkt het maar zo of gaat het me echt gemakkelijk af? Ik laat De Zoon ver achter me. Het lopen maakt mijn hoofd echt goed leeg en als ik terug kom, voel ik me stukken beter Aan de keukentafel luister en lees ik de kranten en blader ik door de nieuwe PROG die ik vanmiddag heb gekocht. Half elf duik ik kort onder de douche en snel daarna in bed.
Muziek vandaag: Kytecrash (Colin Bender & Eric Vloeimans), Hand.Cannot.Erase. (Steven Wilson)

–

Dinsdag 7 juli:
Vooruit, daar gaat-ie weer. Op naar de werkplek dan maar. Er is even wat hectiek; er zijn zieken en afwezigen. Ik val in bij het bestuurssecretariaat om de telefoon aan te nemen, ik doe mijn gewone klussen, heb een overleg en nog veel meer ad hocdingen. En dan. Halverwege de ochtend krijg ik van De Vrouw het bericht dat Eric, beter bekend als youngpumpkin, is overleden. Ik schrik ervan. Het raakt me enorm. Ik ben helemaal van slag. Zit met tranen in mijn ogen op de werkplek. Het lukt me niet om me goed te concentreren. Gelukkig mag ik iets voor half twee weg naar Velp. Daar heb ik een kennismakingsgesprek met een tweede loopbaantrajectbureau. Wat volgt is een goed en indringend gesprek: deze meneer gaat veel van me vragen en dat zou me wel eens veel druk en spanning kunnen geven, maar aan de andere kant kan het me ook écht iets opleveren. Ik ben er dan ook nog niet helemaal uit; morgen spreek ik mijn coach, eens zien wat zij erover zegt. Om zes uur ben ik thuis. De Vrouw heeft eten klaar: varkenslapjes met pasta en een saus van tomaat, chorizo, peulen en tuinbonen. Erbij komt meloen. Na alles lees ik in de tuin de kranten, maar nog voor achten vlucht ik naar binnen; het lijkt erop dat het ieder moment kan gaan regenen. Dat duurt echter nog even. Als ik na tweeënhalf uur lezen en luisteren om kwart over tien naar bed ga, is het ook al niet meer donker.
Muziek vandaag: Like It Is – At The Mesa Arts Centre (Yes), Six Pieces For Orchestra (Tony Banks)

–

Maandag 6 juli:
Het lukt niet zo met dat slapen. Ik ben veel wakker en als de wekker uiteindelijk om half zes gaat, ben ik niet niet wakker te krijgen. Beneden de deuren maar gelijk weer open gooien om de koele lucht binnen te krijgen. Buiten is het redelijk fris zelfs. Ik ben niet op de geplande tijd op de werkplek en het eerste wat ik denk als ik op mijn plek zit is: Ik ben moe. Fijn. Dat begint goed. Collega ziek, maar gelukkig hoeven we niet al te veel over te nemen, dus ik kan fiks aan de slag met het afronden van een paar grote klussen. Beter fijn. Tussen de middag loop ik een rondje door het bos. Om half zeven ben ik thuis en ik begin gelijk met het maken van de bamisoep. Half acht is De Vrouw thuis en kunnen we aan tafel. We laten het ons goed smaken en snel nadat alles ook weer is opgeruimd, gaan De Zoon en ik hardlopen. Twee keer twaalf minuten en een keer vijf minuten, afgewisseld met een minuut pauze. Dit had ik een half jaar geleden toch niet verwacht. Ik ben heus wel bekaf bij thuiskomst, maar ik was de hele dag al goed moe. Even nazweten in de tuin met een boek en anderhalve liter water. Dan een ferme stortdouche en vroeg naar bed.
Muziek vandaag: Sattyg (Kaipa)

–

Zondag 5 juli:
Met dat slapen lukt het niet zo. Ik ben veel wakker. Nog vóór acht uur ben ik weer uit bed. Uitgebreide douche en dan beneden wat computerwerk doen, de wc schoonmaken en in de tuin lezen. Halverwege de ochtend loop ik mijn gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Het is redelijk rustig op straat en pas als ik bijna terug ben, wordt het weer erg warm. Thuis nog meer koffie in de tuin samen met De Vrouw en dan maken we ons klaar voor de brunch. Als ook die weg is, doe ik nog een paar klussen (vegen, strijken) en de rest van de middag lees ik. Veel in de tuin, maar als het even dreigt te gaan regenen binnen. Die regen zet niet door en om de natuur een handje te helpen geef ik de planten uitgebreid water. Begin van de avond maakt De Vrouw een fruitsalade; ik prepareer een salade van komkommer, bosui, tomaat en rode paprika, en braad varkenshaas. Toe is er allerlei ijs en Turks fruit. Erna lees ik buiten Wintersmith uit en begin ik in Dandy uit het noorden (Jan Guillou). Rond negen uur waait het me net iets te fris buiten, dus ga ik binnen verder. Kwart over tien kruip ik naar bed.
Muziek vandaag: The Deform Variations (Adam Holzman), Arvo Pärt – Complete Works For Violin And Piano And For Piano Solo (Ursula Schoch & Marcel Worms),The Road To Damascus (Syriana), Small Change (Tom Waits), Keynsham (Bonzo Dog Band), The Unknown (Conspiracy: Chris Squire & Billy Sherwood), Man This Feels Like Space Again (Pond)

–

Zaterdag 4 juli:
Ik was al even wakker, maar om half acht ga ik uit bed. Kleren trek ik niet aan. Beneden zet ik een was aan en doe ik iets aan webstek en mail. Dan lees ik buiten bloot een krant. Het gaat redelijk tot goed. In mijn hoofd is het weer wat rustiger. Het was een goede keuze om gisterenavond wél even iets te gaan doen; het vooruitzicht dat er vandaag en morgen niet zo veel hoeft, is prettig. Als de zon op het slaapkamerraam komt, ga ik boven het raam en gordijn dicht doen. De Vrouw ligt nog in bed en nog geen paar tellen later lig ik naast haar. En zo. Iets na tien uur en na een supersnelle douche ga ik een rondje boodschappen doen. De markt, een klerenwinkel (voor een luchtige lange witte broek, nog gevonden ook) de supermarkt en de Turkse winkel. We drinken koffie onder de parasol en zo na het middaguur lunchen we met vis, kaas, brood en salade. De Zoon en ik stappen vervolgens op de fiets om lege kratten weg te brengen en veel water te halen. In de tuin lees ik de rest van de middag in Wintersmith (Terry Pratchett). Als ik ga koken, trek ik wel iets aan (niet veel). We eten scholfilets, gebakken aardappelschijfjes en salade niçoise. En dan ga ik hardlopen ook. Waarom ook niet? Heel rustig jog ik de drie keer negen minuten langs het kanaal en door het Kanaalpark. Het is warm, zeer warm, maar het lukt me goed. Dan neem ik een (stort)douche, droog ik me nauwelijks af en ga ik in de tuin zitten lezen totdat het te donker is. Binnen luister en lees ik verder en even voor twaalf uur ga ik boven op bed liggen met het raam en gordijn open in de hoop dat de slaap zal komen.
Muziek vandaag: Starless Starlight (David Cross & Robert Fripp), At Home – Live in Marcia (Fatoumara Diawara & Roberto Fonsceca), Over-Nite Sensation (Frank Zappa), Apostrophe (‘) (Frank Zappa), Teide 2390 (Nosound)