De schrijver schrok. Van alles schoot door hem heen. Wat zag en las hij nou de laatste tijd veel in het nieuws? Bestuurders van voertuigen zitten tegenwoordig veel te bellen of te appen achter het stuur. Ze hebben zo minder aandacht voor het verkeer. Een groot risico op ongevallen, dus. Ook fietsers maken er een rommeltje van, vindt de minister. En dus zou bellen en appen op de fiets verboden moeten worden.
Op vrijdagmiddag 27 mei 2016 ondertekening huurcontract en overdracht sleutel van een eigen huurhuis!
En nu plannen maken voor klussen en aankopen…
–
Zondag 29 mei brengen we nog wat spullen en voeren we de eerste kleine werkzaamheden uit.
In de dagen erna begint het klussen:
Het sausen schiet op … Woensdag 8 juni:
Zaterdag 11 juni het onvermijdelijke: naar de Zwödse Mökwinkel!
En dan komt het schoonmaken en opbouwen …
14 t/m 18 juni: monteren van de Zwödse Mök
En daarna komt het afwerken, verhuizen en inruimen.
Donderdagavond 30 juni voor het eerst slapen in het nieuwe huis.
En vrijdagmorgen 1 juli ziet mijn oude slaapkamer er wel heel triest uit:
Zondag 3 juli dan nog maar eens naar de Zwödse Mökwinkel:
De laatste klussen voor de vakantie…
Vrijdag 3 juni:
Opnieuw onrustig geslapen. Toch sta ik goed op. Ik kom rustig op gang. Door lichte miezermotregen fiets ik naar de nieuwe werkplek. Daar ligt weer van alles en dat alles voer ik uit. Om vier uur vertrek ik er weer. In de plaatselijke boekhandel leg ik tien exemplaren van het boek Kunst-Zinnig-Brein: door kunst weer perspectief ter consignatie. Dan via de supermarkt terug naar huis. Ik maak avondeten: een curry van bioworst, bosui, peper,courgette en zoete aardappel, met ernaast een salade van rode biet en ei met een dressing van walnoot, knoflook en honing. Om zeven uur zitten De Zoon en ik op de fiets voor een rondje winkels en bouwmarkt. We zien plafondlampen, banken en kasten, maar brengen uiteindelijk slechts een droogloopmat naar het nieuwe huis. Wel hebben we veel ideeën en indrukken opgedaan. Iets voor negenen zijn we weer terug. Ik lees eerst nog even buiten, later luister ik ook binnen aan de keukentafel. Kwart voor elf ga ik slapen.
Muziek vandaag: Femi Kuti (Femi Kuti), Music For Wastelands (Ossicles)
#GRATIS morgen 4/6 16.00 uur in @CafeetjevMarja in Apeldoorn: ‘Bas, Willem en ik’ lezen eigen werk. @CultuurBuur pic.twitter.com/e2mKJnPzWl
— Bas Langereis (@balangereis) 3 juni 2016
–
Donderdag 2 juni:
Ik slaap niet goed. Het bericht over een naaste en jonge collega, die drie weken terug na een jaar slopende ziekte weer wat perspectief in het leven leek te hebben maar nu te horen heeft gekregen dat haar kanker zeer agressief is teruggekeerd én onbehandelbaar is, houdt me bezig. Nogal. De wandeling naar de carpoolplek is fijn en rustgevend. Op de werkplek is de verslagenheid groot; her en der moeten emoties en gedachten gedeeld en dat maakt dat ik niet echt opschiet met alle werkzaamheden die ik voor vandaag had gepland. Dat is niet erg. De werkelijkheid is weer eens voorbijgekomen en de relativerende inzichten over waar het in het leven wezenlijk om gaat, gaan vandaag voor. Tussen de middag wandel ik door zon en bos. Half zeven ben ik thuis. Ik ben benieuwd naar hoe het De Zoon vandaag is vergaan. De schilder is begonnen in de keuken. Mooi. De Vrouw heeft een kipcurryachtige schotel gemaakt met een boel salade en die is snel op. Zeven uur al zitten we in de auto. Op de meubelboulevard bezoeken we een beddenzaak. We zeggen nog zo tegen de mevrouw die ons het een en ander uitlegt en laat zien: ‘We komen alleen om te neuzen.’ Iets meer dan een uur later heeft De Zoon een prachtbed gekocht. Het kost hem veel moeite om overzicht te krijgen over wat allemaal kan en hij vindt het lastig om bepaalde zaken die in zijn hoofd genesteld zitten los te laten, maar uiteindelijk is hij duidelijk tevreden. De gedachte dat het bed geregeld is, maakt alweer ruimte. We kunnen zelfs bij buurwinkels naar binnenlopen en gewoon rondkijken om ideeën op te doen voor bank, salontafel en eetkamerset. Negen uur zijn we thuis en ik ga nog een rondje hardlopen. Ik heb de vaart erin en het gaat me goed af, ook al is het zwaar. Het is gelukkig minder benauwd dan eerder deze week. Toch moet ik iets voor viervijfde mijn pauze houden. Ik ben heel moe. Niet erg. Thuis kan ik nog een half uurtje iets lezen en luisteren en dan lig ik om half elf in bed.
Muziek vandaag: Wassail (Big Big Train)
–
Woensdag 1 juni:
Rustige start van de dag. Op de nieuwe werkplek is het eveneens rustig, maar niet als het om werkzaamheden gaat. Er is best veel, maar ik hoef niet te haasten en kan het ruimschoots afhandelen. Vier uur ben ik klaar en ga ik naar de boekhandel om afspraken over consignatie te maken. Dat lukt half; de zaak wil er natuurlijk wat aan verdienen en dus moet de verkoopprijs omhoog. Da’s fijn, maar hoe veel? Zo maar 35% erbovenop? Thuis maak ik een stevige pastasaus, kook ik spaghetti en maak ik een salade can komkommer, bosui, peer en avocado. Uitzonderlijk fijn te vreten, al zeg ik het zelf. De Zoon moet in de avond ‘huiswerk’ voor het UWV maken, dus gaan we niet naar het nieuwe huis. Wel zoek ik allerlei spullen bij elkander die hij morgen mee kan nemen als de schilder begint. Het laatste uur lees en luister ik aan de keukentafel. Tien uur maak ik het.
Muziek vandaag:The Source (Afro Celt Sound System), Live In Concert (Emersonl Lake & Powell)
–
Dinsdag 31 mei:
Slapen gaat redelijk, opstaan gaat goed. Buiten is het zacht en zonnig. Zeer op tijd op de werkplek. Daar val ik in allerlei overleg in voor vakantiehoudende collega. Ook ligt er weer werk voor de boekverkoop en ik overleg tussendoor over de mogelijkheden mijn ervaringskennis om te gaan zetten in ervaringsdeskundigheid en daarvoor eventueel scholing te krijgen. Tussen de middag wandel ik door veld en bos en om zes uur ben ik thuis. De Vrouw serveert het restant van de spinazietaart, deze keer samen met kalkoenshoarma en een salade van komkommer, nectarine en tomaat. Nog een uur later rijden we met De Zoon naar een grote bouwmarkt aan de andere kant van Apeldoorn. Daar halen we veel verfbenodigdheden en die brengen we dan weer naar het nieuwe huis. Half negen zijn we terug in ons eigen oude huis. Ik ga nog een ronde hardlopen. Opnieuw is het buiten zeer drukkend en benauwd en is het zwaar, maar het lukt me om door te lopen. Alleen op viervijfde houd ik een korte wandelpauze. Thuis heb ik nog een klein uurtje om de krant te lezen en wat te luisteren aan de keukentafel. Dan is het kwart over tien en ben ik zeer moe.
Muziek vandaag: Signal To Noise (Andy Jackson)
‘Bas, Willem en ik’ lezen voor tijdens Schrijverscafé in @CafeetjevMarja, za 4 juni 16.00 in Apeldoorn @CultuurBuur pic.twitter.com/kAPpstLjBr
— Bas Langereis (@balangereis) 31 mei 2016
–
Maandag 30 mei:
Ik slaap niet heel goed, maar het is oké. Alles verloopt voorspoedig en ik ben ruim op tijd op de werkplek. Daar doe ik van alles. Tussen de middag loop ik door bos en veld. Om half zeven ben ik thuis. De Vrouw heeft een spinazietaart gemaakt met worst erin en het is een stevige hap. Ernaast een salade van komkommer, aardbeien en nectarine. Drie kwartier later fietsen De Zoon en ik naar het nieuwe huis. Frans komt even kijken of hij saus- en schilderwerk kan doen. Dat kan hij. Wij halen alle materialen en hij doet het moeilijke werk. Donderdag gaat hij beginnen. We moeten even wachten met terugfietsen, want er een fikse onweersbui losgebarsten. Half negen zijn we thuis en kan ik uitblazen. Paar minuten over tien lig ik in bed.
Muziek vandaag: Once More ‘Round The Sun (Mastodon), Signal To Noise (Andy Jackson)
–
Zondag 29 mei:
We zijn op tijd op. Negen uur beneden en aan de koffie en de klussen. Halverwege de ochtend loop ik het gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Terug bereid ik brunch voor. Die nuttigen we. Begin van de middag fietsen De Zoon en ik naar zijn nieuwe huis. We hebben weer wat spullen bij ons. In de slaapkamer peuteren we een muur glad en we meten de meeste kamers op. Dan rijden we langs een bouwmarkt en kopen er wat droogloopmatten en schuurpapier. Lang ben ik niet thuis. De Vrouw en ik rijden naar het huis van Reinier en GAteL in het centrum. In de tuin drinken we wat en begin van de avond trakteren ze ons op een voortreffelijke maaltijd. Het wordt een zeer genoeglijke avond met goede drankjes en hapjes en met mooie mensen. Tien uur zijn we weer thuis en ik ga gelijk door naar bed.
Muziek vandaag: Prelude To A Century (Rick Wakeman), Citizen (Billy Sherwood)
–
Zaterdag 28 mei:
Half acht ben ik op. Koffie, klussen, krant, webstek. Dan op de fiets voor een rondje biowinkel, markt en supermarkt. De Vrouw en De Zoon gaan vandaag naar de bioscoop voor een Britse detectivedag, georganiseerd door een televisieomroep. Bij de gerenommeerde boekhandel vraag ik of het boek Kunst-Zinnig-Brein: door kunst weer perspectief er mag gaan liggen; woensdag ga ik het boek laten zien en vul ik een formulier in met voorwaarden. Met boekenbonnen van mijn verjaardag koop ik 1q84 (Haruki Murakami) en Zeik en het lijk op de dijk (Herman Brusselmans). Na deze boodschappenronde fiets ik nog een boodschappenronde. Een korte, dit keer, slechts langs een supermarkt en de Turkse winkel. Thuis doe ik was, drink ik koffie en geniet ik van het (nog) zonnige weer. Ook lunch ik met Turks brood, biograskaas met paardenbloemen erin en veel verse sla. Als het bijna vier uur is, fiets ik naar het centrum. In het ACEC opent de expositie ‘Abstract Wall Painings II’ en die wil ik graag zien. Tot mijn grote verbazing is er bijna niemd. Ik loop er een klein uurtje rond en dan zijn De Vrouw en De Zoon er ook. Ze laten me nog even bij de bios naar binnen kijken: daar staat inspector Lewis en zij zijn met hem op de foto geweest. We doen nog een snel rondje muurschilderingen en dan fietsen we naar huis. Het is nog droog, dus maai ik het gras even; dat is nogal nodig. Dan een moment uitblazen voordat ik het avondeten ga maken: een groentecurry van ui, peper, paprika, snijbiet en kokos, met gebraden biovinken, fruitsalade van watermeloen en brood met houmous. Zo. Tijd om te gaan hardlopen. Als ik bezig ben, merk ik dat het me zwaar valt: het is zeer drukkend en benauwd buiten, dus moet ik het rustig aan doen en een paar korte wandelpauzes nemen. Het duurt dus wat langer voordat ik weer thuis ben. Na de kort snelle douche zit ik nog een tijdje buiten in de tuin te lezen tot het donkerder wordt. Dat is om kwart voor tien en het laatste uurtje lees en luister ik aan de keukentafel.
Muziek vandaag: Astrakan Café (Anouar Brahem Trio), The Deform Variations (Adam Holzman), Deliverance (Opeth), het eerste en derde plaatje van Songs From The North I, II & III (Swallow The Sun), Camping Shaâbi (Think Of One), het tweede plaatje vanSongs From The North I, II & III (Swallow The Sun)
Altijd iets te doen in ons zo majestueuze #Apeldoorn. Ga deze expo zien! Ik vind ‘m #TOP! https://t.co/pslpqDzIph
— Bas Langereis (@balangereis) 28 mei 2016
Vrijdag 27 mei:
In alle rust kan ik vanmorgen opstarten. Tijdens het fietstochtje naar de nieuwe werkplek is het zonnig, maar nog fris. Op die nieuwe werkplek allerlei regeldingen en anderszins en om vier uur fiets ik er weer weg. Die terugweg gaat via de supermarkt naar huis. De Zoon en De Vrouw zijn naar de nieuwe woning van De Zoon geweest om het huurcontract te tekenen en de sleutel overgedragen te krijgen. Het is zover! De Vrouw serveert de klieken van de afgelopen dagen, aangevuld met kebabballen en een salade van bladsla, paprika en nectarine en noemt dat avondeten. Dat het goed smaakt is fijn, maar voor het verhaal en de feiten niet van belang. Als alles opgeruimd is, gaan De Zoon en ik naar Zijn nieuwe huis. We nemen wat klapstoelen mee, plus een bezem en een kratje met handige dingen voor de eerste dagen aldaar. In het huis bekijken we wat er precies moet gebeuren en wat er nog echt nodig is aan meubels en assecoires. Het wordt best een aardige lijst, maar het blijft ook overzichtelijk. De deur tussen de keuken en de woonkamer halen we er (weer) uit, zodat er in de keuken meer ruimte ontstaat voor een kast. Thuis nemen we de lijst door en maken dan een overzicht van prioriteiten aan klussen en boodschappen. Dan zijn we moe. Ik lees en luister nog wat en ga tegen elf uur naar bed.
Muziek vandaag: The Unity Sessions (Pat Metheny)
–
Donderdag 26 mei:
‘Zo’n mist als vandaag, die moet je gezien hebben.’ Als ik naar de carpoolplek loop, is het wel prachtig. Door oponthoud op de snelweg zijn we later dan gepland. Ik val in een dag vol overleg. Tussen de middag wandel ik een half uur door het bos en om half zeven ben ik thuis. De Vrouw heeft een schotel gemaakt van chorizo, ui, zuurkool en witte bonen, met een salade erbij van komkommer, bosui en tomaat. Half acht loop ik mijn ronde hard. Het is nog zeer aangenaam buiten. Toch gaat het lopen niet heel geweldig. Net iets eerder dan normaal ben ik kapot en moet ik mijn wandelpauze houden. De rest loop ik wel lekker uit. Korte douche en dan lees en luister ik aan de keukentafel tot het tien uur is en ik echt helemaal inzak van vermoeidheid.
Muziek vandaag: Bananamoon Obscura 1 & 2 (Daevid Allen)
–
Woensdag 25 mei:
Ik kom lastig op gang, maar eenmaal beneden is alles oké. Niet oké is de kou op de fiets; bij binnenkomst op de nieuwe werkplek heb ik ouderwets bloedloze vingers. Op die nieuwe werkplek ligt een mooie stapel werk; veel daarvan is schrijfwerk en kan ik zorgvuldig en snel afhandelen. Eind van de ochtend stuurt De Zoon een berichtje: ‘Kut. We hebben een huis.’ Dat wordt binnenkort klussen, dus. Op de terugweg rijd ik langs de supermarkt voor enkele boodschappen. Tegen vijf uur ben ik thuis. Ter avondeten maak ik een stoemp van aardappel, spek, eikenbladsla en paprika, met daarnaast gebraden biosaucijzen en een salade van komkommer, bosui, tomaten en avocado. De boel gaat er om kwart voor zeven goed in. Na wat genatafel of nagetafel of natagefel gaan De Zoon en De Vrouw nog even kijken in het toekomstige huis van De Zoon en met de huidige bewoner afspraken maken over overname van vloer, koelkast, fornuis en overige zaken. Ik lees en luister aan de keukentafel. Tien uur.
Muziek vandaag: The Clockwork Fable (Gandalf’s Fist), Elevenses (Daevid Allen Weird Quartet), Ride The Tiger (Greg Lake & Geoff Downes)
–
Dinsdag 24 mei:
Wederom van alles voorspoedig vanochtend en vandaag. Op de werkplek ook van alles. Niet erg. Tussen de middag wandel ik door bos. Daarna een bijeenkomst met daarin een presentatie van Ank met haar kunstproject voor cliënten met hersenletsel die schilderen. Na afloop brengt ze me bijna thuis. De Vrouw heeft een Indonesische schotel gemaakt met kip, boontjes, rijst en komkommersalade. Nog wat natafelen en bijpraten en om zeven uur loop ik buiten mijn ronde hard. Het gaat prima tot op drievierde à viervijfde. Daar gaat mijn schoenveter los en moet ik even stoppen. Korte pauze en dan het laatste stuk goed uitlopen. De laatste twee uur lees en luister ik. Tien uur.
Muziek vandaag: het tweede plaatje van Shazam (Deluxe Edition) (The Move), Cuong Vu Trio Meets Pat Metheny (Cuong Vu Trio & Pat Metheny)
–
Maandag 23 mei:
Gewoon vroeg op. Van alles gaat voorspoedig, ook de reis naar de werkplek en de dingen om te doen op die werkplek. Tussen de middag wandel ik door lichte motregen, veld en bos. Half zeven weer thuis en daar maak ik in korte tijd een fikse chili met een salade van komkommer, bosui, peer, cranberry en pittige slamix. De chili is ook fiks heet. In de avond doe ik rustig: ik lees – in De opwindvogelkronieken (Haruki Murakami) – en luister en ga zeer op tijd slapen. Tussendoor handelt De Zoon allerlei papierwerk voor de woningcorporatie af; de kans dat hij vandaag of morgen een huis heeft wordt steeds groter. Zeer op tijd is overigens tien uur.
Muziek vandaag: The Unity Sessions (Pat Metheny Unity Group), Cuong Vu Trio Meets Pat Metheny (Cuong Vu Trio & Pat Metheny)
–
Zondag 22 mei:
Negen uur beneden. Koffie, klussen, krant, webstek. Eind van de morgen wandel ik mijn gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Ik merk dat ik het echt nodig heb om bij te tanken. Geen plannen dus voor vandaag. Thuis organiseer ik koffie en lunch. Erna nog wat huishoudelijke klussen. In de middag wandelen De Vrouw en ik naar de heemtuin in het Matenpark. Het is grijs en soms (mot)regent het, maar verder is het zacht. Een uurtje later zijn we weer terug. Ik lees de PROG uit en begin in het gekregen De verwarde cavia (Paulien Cornelisse). Tussendoor doe ik voorbereidingen aan het avondeten. Uiteindelijk komt er kip van onder de grill, maak ik een roerbakschotel van ui, knoflook, kerrie, paprika en andijvie, plus een salade van komkommer, bosui, tomaten en zwarte olijven. Zeer goed gelukt. Acht uur loop ik mijn ronde hard door wat af en toe iets meer is dan motregen. Maar het is heerlijk om te lopen; het doet me echt goed. Op viervijfde moet ik even wandelpauzeren en dat na bijna een week helemaal niet hardlopen. Weer terug douche ik kort en dan heb ik nog vijf kwartier om te lezen en te luisteren aan de keukentafel. Tien uur is het weekend afgelopen.
Muziek vandaag: The Astounding Eyes Of Rita (Anouar Brahem), Last Dance (Keith Jarrett & Charlie Haden), Clearlight Symphony (Cyrille Verdeaux), Ramshackled (Alan White), The Colllection (Geoffrey Downes), Emerson Lake & Powell (Emerson Lake & Powell), Upon The Wings Of Music (Jean-Luc Ponty), Aurora (Jean-Luc Ponty), Imaginary Voyage (Jean-Luc Ponty), Mantelpiece (Ossicles)
–
Zaterdag 21 mei: Neven-nichtendag in Amsterdam
Half acht flink wakker. Koffie, klussen, krant. Om negen uur fiets ik naar de Turkse winkel en een uur later staat Zus voor de deur. Samen rijden we naar Amstelveen. Bij de Bosbaan in het Amsterdamse bos treffen we onze neven en nichten. We zijn met zijn twaalven. Eerst koffie, dan op de fiets de Amstelveenseweg op. In café 1870 een lunch en ertegenover een blik werpen op het bejaardenhuis waar opa en oma Langereis hun laatste dagen hebben doorgebracht (het bejaardenhuis is afgebroken). We rijden de Amstelveenseweg de andere kant op, passeren het Stadionplein (waar opa ooit een kapperszaak had) en bij de Agneskerk stappen we af. Ik was in de veronderstelling dat de kerk en de kosterswoning waren afgebroken, maar niets is minder waar. We nemen een kijkje in de kerk en bij de naastgelegen kroeg De Blauwe Regen. Het is niet ver naar de Sluisstraat. Opa, oma en onze vader of moeder hebben op nummer 40 gewoond. Ons tochtje gaat verder door het Vondelpark en bij het theehuis drinken we iets. Tegen zessen zijn we weer terug bij de Bosbaan en neemt de helft afscheid. De andere helft eet een hap en het is half tien als Zus me weer thuis afzet. Geweldig mooie dag; zeer leuk om alle nichten en neven te zien en te spreken en onze gezamenlijke geschiedenis opnieuw te beleven. Dank jullie wel! Ik zet wat foto’s online en lig om elf uur doodmoe in bed.
Muziek vandaag: Le Pas Du Chat Noir (Anouar Brahem)
–
Setlist
1
Machine Messiah
Man In A White Car
Does It Really Happen?
Into The Lens
Run Through The Light
Tempus Fugit
Time And A Word
Siberian Khatru
2
Don’t Kill The Whale
Owner Of A Lonely Heart
Roundabout
Cans And Brahms
We Have Heaven
South Side Of The Sky
Five Percent For Nothing
Long Distance Runaround
The Fish (Schindleria Praematurus)
Mood For A Day
Heart Of The Sunrise
Encore
Starship Trooper
–
Aantekeningen over dit concert:
Acht uur gaat het zaallicht uit. De witte basgitaar in het spotlicht en ondertussen klinkt Onward. Een emotioneel moment en een waardig eerbetoon aan Chris Squire die vorig jaar overleed. Dan komt de band op het podium en beginnen we aan het complete album Drama. Al bij de eerste tonen weet ik dat er iets fout gaat. De gitaar van Howe doet het slecht en hij is duidelijk geërgerd. Een paar keer tussen de stukken legt hij de boel stil omdat er weer iets niet goed gaat. De eerste veertig minuten vind ik dan ook niet best. Nieuwkomer Billy Sherwood moet tijdens Into The Lens stampend met zijn voet aangeven wanneer Geoff Downes, die het stuk nota bene grotendeels heeft geschreven, bepaalde loopjes moet inzetten. Zelfs zanger Jon Davison moet erin komen. Na het gehele Drama hoef ik mijn hart niet meer vast te houden. Time And A Word is ronduit schitterend en Siberian Khatru maakt indruk. In de pauze zien we Howe op het podium staan soundchecken met een zoveelste nieuwe versterker en boos roept hij naar het publiek vooral niet te fotograferen: hij wil zich concentreren en kan zo niet werken. Na de pauze klinkt alles als een trein. Don’t Kill The Whale en Owner Of A Lonely Heart knallen erin en als Roundabout begint, zorgt het publiek ervoor dat het dak van de zaal gaat. De hele Fragile-plaat krijgen we. Ik vind niet alle stukjes overtuigend, maar Long Distance Runaround en The Fish mogen er zeker zijn. Billy Sherwood blijkt een geweldige bassist en in zijn algemeenheid zorgen de jonkies voor nieuw vuur bij de oudjes. Howe’s akoestische solo Mood For A Day levert me kippenvel op, ondanks dat hij fouten maakt (die hij geniaal herstelt). Sherwood gaat heerlijk de mist in in het intro van Heart Of The Sunrise, maar de rest van het stuk is een van de hoogtepunten van de avond. De echte knaller is toegift Starship Trooper. Alles bij elkaar: jammer dat de techniek de band in de steek liet, want zo kwam Drama niet goed uit de verf, maar de rest was alleszins te pruimen, zo niet uiterst onderhoudend en bij vlagen prachtig. Na afloop wachten we voor het podium. Ik spreek Andre, assistent-techneut van Howe en bandleider van Project/Object. Het duurt niet eens heel lang voor de YesFocusclub de band mag ontmoeten. De heren zijn duidelijk zeer vermoeid, maar Jon Davison en Alan White hebben alle aandacht voor de liefhebbers. Ik laat het tourboek signeren en mij met White fotograferen. Avondje de moeite waard.
Ik begeef mij naar het café De Lekkage. Dat doe ik niet eens om inspiratie op te doen. Kijk om je heen: aan inspiratie geen gebrek. De ellende ligt op straat. Nee, de reden dat ik mij aan kroegbezoek waag, is dat ik verlang naar variatie. Het moeten niet altijd verhalen zijn over schrijvers in neerslachtige buien. Het mag ook wel eens wat opgewekter allemaal. Bovendien heb ik iets te vieren. Of nee, ik heb bijna iets te vieren. Pas morgen ben ik jarig. Laat ik het er maar op houden dat ik mijzelf eens ga trakteren op een gezellig bezoek aan mijn oude stamkroeg. Ik ben er al in geen tijden geweest.
Vrijdag 20 mei:
Slapen gaat niet zo goed. Vanaf een uur of een ben ik veel wakker en ik sta dan ook niet zo fit op. Toch lukt het. Ik ben op tijd op de werkplek en daar zijn veel uitwerk- en regelzaken. Iets voor vijf uur ga ik weer weg. Ik fiets langs de supermarkt voor wat broodnodigdheden. Thuis is Schoonmoeder op bezoek. Ik maak eten voor vier: de Turkse gehaktschotel met wilde spinazie en een salade van komkommer, bosui, cranberry, Turkse geitenkaas, walnoot en zwarte olijf. Toe is er ijs. Pas om acht uur is alles op en opgeruimd. Niet heel veel later is Schoonmoeder weer naar huis vertrokken. Aan de keukentafel lees en luister ik. Elf uur lig ik in bed.
Muziek vandaag: het derde plaatje uit de 3cd-doos Move (Super Deluxe Edition) (The Move), het eerste plaatje van Shazam (Deluxe Edition) (The Move)
@apeldoorndirect Opening expo en presentatie boek Kunst-Zinnig-Brein op 19 mei enorm succes @sizatweethttps://t.co/hHg0dATqi8
— Bas Langereis (@balangereis) 20 mei 2016
–
Donderdag 19 mei:
Vandaag naar de nieuwe werkplek. Wederom staat er een stuk in de krant over het boek Kunst-Zinnig-Brein: door kunst weer perspectief, dit keer het verhaal van een van de cliëntkunstenaars. We spelen ons lekker in de kijker. Mooi. Op de werkplek van alles te doen en vanmiddag een groot overleg. Drie uur zit ik op de fiets en rijd ik naar het gebouw van het Waterschap Veluwe. Kunst-Zinnig-Brein opent een expositie en tevens vindt de boekpresentatie plaats. Welnu, vorige week waren er nog 80 aanmeldingen van aanwezigen, gisteren 130 en uiteindelijk gaan we vandaag over de 140 gasten heen. Nu heeft het Waterschap er ook een heus feest van gemaakt: een complete receptie met hapjes en gebak speciaal voor de gelegenheid laten maken. De dijkgraaf spreekt, Annet Wielemaker (hoofd patiëntenzorg van de Hersenstichting) krijgt het eerste exemplaar van het boek aangeboden en wethouder zorg Blokhuis opent de expositie. Mooi succes! En ook mooi dat ik daar iets aan heb kunnen bijdragen. Peter en Roelof zijn er om foto’s te maken. Om zeven uur is het feest voorbij en kijk ik samen met Ank terug op een fantastisch anderhalf jaar samenwerken. De eerste oplage van het boek is al zo goed als uitverkocht, dus een volgende klus komt eraan. Kwart voor acht ben ik thuis en zitten we aan tafel. De Vrouw heeft aardappelschijfjes en rosbieffiletlapjes gebakken en serveert die met een salade van bladsla, tomaat, kaas en zalm. De Zoon vertelt dat hij contact heeft gehad met de woningcorporatie en kreeg te horen dat er nog geen aanmeldingen zijn voor de woning waar we gisteren gingen kijken. Dus dikke kans. De Vrouw is bij de huisarts geweest en mag nog een kuur antibiotica van tien dagen doen met veel rust om goed te herstellen. Na het eten handel ik nog wat mail af en dan lees en luister ik nog een uurtje voordat ik doodmoe ineenzak. Kwart over tien.
Muziek vandaag: het tweede plaatje uit de 3cd-doos Move (Super Deluxe Edition) (The Move)
Opening expo Kunst-Zinnig-Brein van start @sizatweet massale opkomst #NAH pic.twitter.com/RbaGhuVLEb
— Bas Langereis (@balangereis) 19 mei 2016
Stentor over cliëntkunstenaar Joep. Vanmiddag boekpresentatie ‘Kunst-Zinnig-Brein’ over kunstenaars & NAH @sizatweet pic.twitter.com/U7Po8HSDvu
— Bas Langereis (@balangereis) 19 mei 2016
–
Woensdag 18 mei:
En weer vroeg op. Alles voorspoedig vanmorgen. Het is heerlijk zacht buiten en eigenlijk heb ik mijn dikke vest onder mijn jasje niet nodig. Op de werkplek in Arnhem is het rustig aan collega’s en dus valt er niet zo heel veel te trakteren. Qua werkzaamheden ligt er nogal wat en het eerste wat ik doe is een planning maken: wat moet per se vandaag en wat mag volgende week? Dan volop aan de slag met de urgente zaken. Begin van de middag loop ik door bos en veld. Half zeven ben ik thuis. Van eten en ontspannen komt het nog niet, want eerst ga ik met De Zoon mee naar een kandidaat-huurhuis kijken. Wederom een mooie qua ruimte en indeling. Er is nog slechts één andere belangstellende en als die de woning niet neemt, dan heeft De Zoon hem, plus voor een paar honderd euro een laminaatvloer, koelkast en fornuis. Weer thuis heeft De Vrouw bietenstoemp met rundersaucijzen klaar. Die gaan op. Het is na acht uur en ik ben te vermoeid om nog te gaan hardlopen. Aan de keukentafel lees en luister ik. Even na half negen barst er een stortbui los. Om kwart over tien ga ik slapen.
Muziek vandaag: het eerste plaatje uit de 3cd-doos Move (The Move), Elevenses (Daevid Allen’s Weird Quartet)
Kijk. Regiokrant Apeldoorn heeft mijn artikel over Kunst-Zinnig-Brein boek #NAH geplaatst. @sizatweet 19/5 pic.twitter.com/WzwMXGrMLr
— Bas Langereis (@balangereis) 17 mei 2016
–
Dinsdag 17 mei: 51 jaar
Goedemorgen. Kwart over acht ben ik uit bed. Vandaag hoef ik (nog) niet naar het werk. Begin van de ochtend ben ik alleen beneden. De Zoon is naar zijn werk; De Vrouw rust nog even uit. Koffie, krant, klussen, webstek. Halverwege de ochtend waag ik me naar buiten voor een boodschappenronde. Op sommige momenten schijnt de zon en waait het niet en is het heel prachtig; even later is het gewoon zeer koud. Gelukkig hoef ik verder niet meer de deur uit. De Vrouw en ik lunchen, daarna gaat zij naar de fysiotherapeute voor een uitgebreide behandeling aan haar oedeemarm. Vader komt op bezoek en later zijn Jaap, Marja, Heidi, Auke, Plonia en Freek er ook. Zo wordt het toch nog een feest en dat terwijl ik er dit jaar geen spektakel van wilde maken. Ik serveer paprikasoep, brood met humus en kruidenboter en als iedereen om acht uur weer is vertrokken, ontdek ik dat ik helemaal vergeten ben foto’s te maken. Veel felicitaties via Twitter en LinkedIn en papieren post. Ik mag weer terugkijken op een verjaardag met fijne mensen om me heen. Negen uur is alles opgeruimd, schoon en echt voorbij. Het is het moment dat ik flink inzak. Gelukkig hoef ik niets meer. Ik lees en luister wat en ga op tijd slapen.
Muziek vandaag: The Wine Of Silence (Robert Fripp, Andrew Keeling & Metropole Orchestra), Balancé (Sara Tavares), Por El Tango (Sexteto Canyenge), Finally Together volume 1 (Astor Piazzolla & Osvaldo Pugliese), When We Are Death (Hexvessel), Ramshackled (Alan White), Words Are All We Have (Fjieri), het plaatje dat mee kwam met de PROG
–
Maandag 16 mei: Tweede pinksterdag
Echt goed slapen lukt niet. Kwart voor negen ga ik uit bed. Douche en om tien uur zitten we aan het ontbijt. Een uur later wandelen we terug naar het station. We hadden best nog het een en ander willen doen, maar gezien de gezondheid van De Vrouw moeten we het niet doen. Half twee zijn we thuis. Tas leegruimen, foto’s bewerken, ordenen en op de webstek plaatsen en ik ga eten maken. Ik schil asperges, stoom die onder bouillon van de schillen en snijd bosknoflook, bosui, peper en courgette. Het is zes uur als ik biefstukreepjes roerbak, de groenten erbij doe en even later op tafel zet, samen met de spitskoolsla van eergisteren. Zo. De boel eten we op. Ik ga hardlopen en heb aardig de vaart erin. Korte pauze weer op viervijfde en ik kom moe maar voldaan thuis. Daar lees en luister ik tot een uur of half elf.
Muziek vandaag: Ramshackled (Alan White), Collected (Geoff Downes), Damnation (Opeth), Marbles (Marillion), Still Life (Talking) (Pat Metheny Group), On The Way To Two (Kenny Wheeler & John Taylor)
@yesofficial Fine show last night in Utrecht. Thankz, gentlemen! There’s a time and a word, and the word is YES! pic.twitter.com/XlgIwEDS1C
— Bas Langereis (@balangereis) 16 mei 2016
–
Zondag 15 mei: Eerste pinksterdag – Yes in Tivoli Vredenburg, Utrecht
Acht uur toch echt wakker en uit bed. Douche, koffie, klussen, webstek. Halverwege de ochtend is De Vrouw ook wakker. Ze gaat vanmiddag en vanavond en vannacht mee. Mooi. Ik loop ik het zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Dan ga ik brunch organiseren en spullen voor de reis verzamelen. Kwart over een brengt De Zoon ons met zijn auto naar het station en om kwart voor drie zitten we in onze hotelkamer in hartje Utrecht op nog geen vijftig meter lopen van de concertzaal. We wandelen een rondje langs de Oudegracht en eten een rijsttafel met rundvlees en hete vos bij een Indonees tentje. Nog even terug naar de hotelkamer en om stipt zes uur staan we bij de ingang van de grote zaal van Tivoli. We ontmoeten Jan en Paula van YesFocus en krijgen onze pas om na afloop de band te ontmoeten. Dat wachten we een half uur in een rij die steeds langer wordt. Precies om kwart voor zeven gaat de zaal open en we vinden goede zitplaatsen met fraai uitzicht op het podium. Ik haal drinken en verdere boodschappen en dan is het wachten tot het concert begint. Acht uur begint het. De witte basgitaar in het spotlicht en ondertussen klinkt Onward. Een emotioneel moment en een waardig eerbetoon aan Chris Squire die vorig jaar overleed. Dan komt de band op het podium en beginnen we aan het complete album Drama. Al bij de eerste tonen weet ik dat er iets fout gaat. De gitaar van Howe doet het slecht en hij is duidelijk geërgerd. Een paar keer tussen de stukken legt hij de boel stil omdat er weer iets niet goed gaat. De eerste veertig minuten vind ik dan ook niet best. Nieuwkomer Billy Sherwood moet tijdens Into The Lens stampend met zijn voet aangeven wanneer Geoff Downes, die het stuk nota bene grotendeels heeft geschreven, bepaalde loopjes moet inzetten. Zelfs zanger Jon Davison moet erin komen. Na het gehele Drama hoef ik mijn hart niet meer vast te houden. Time And A Word is ronduit schitterend en Siberian Khatru maakt indruk. In de pauze zien we Howe op het podium staan soundchecken met een zoveelste nieuwe versterker en boos roept hij naar het publiek vooral niet te fotograferen: hij wil zich concentreren en kan zo niet werken. Na de pauze klinkt alles als een trein. Don’t Kill The Whale en Owner Of A Lonely Heart knallen erin en als Roundabout begint, zorgt het publiek ervoor dat het dak van de zaal gaat. De hele Fragile-plaat krijgen we. Ik vind niet alle stukjes overtuigend, maar Long Distance Runaround en The Fish mogen er zeker zijn. Billy Sherwood blijkt een geweldige bassist en in zijn algemeenheid zorgen de jonkies voor nieuw vuur bij de oudjes. Howe’s akoestische solo Mood For A Day levert me kippenvel op, ondanks dat hij fouten maakt (die hij geniaal herstelt). Sherwood gaat heerlijk de mist in in het intro van Heart Of The Sunrise, maar de rest van het stuk is een van de hoogtepunten van de avond. De echte knaller is toegift Starship Trooper. Alles bij elkaar: jammer dat de techniek de band in de steek liet, want zo kwam Drama niet goed uit de verf, maar de rest was alleszins te pruimen, zo niet uiterst onderhoudend en bij vlagen prachtig. Na afloop wachten we voor het podium. Ik spreek Andre, assistent-techneut van Howe en bandleider van Project/Object. Het duurt niet eens heel lang voor de YesFocusclub de band mag ontmoeten. De heren zijn duidelijk zeer vermoeid, maar Jon Davison en Alan White hebben alle aandacht voor de liefhebbers. Ik laat het tourboek signeren en laat mij met White fotograferen. Twaalf uur lopen we de vijftig meter terug naar het hotel.
Muziek vandaag: Discretion (Travis & Fripp), SIX Pieces For Orchestra (Tony Banks), The Sad Machinery Of Spring (Tin Can), The Tango Saloon (The Tango Saloon), Life Ob Mars (Rick Wakeman)
With YES drummer Alan White #yes @TimOphetBroek pic.twitter.com/Bttp5Cr5Ar
— Bas Langereis (@balangereis) 15 mei 2016
–
Zaterdag 14 mei:
Om half acht echt wakker en niet lang erna uit bed. Blijven broeien op die ervaringskennis; in combinatie met het principe van positieve gezondheid en de vier fasen van herstel (googlen!), krijgt het idee steeds meer vorm, al blijft het vaag. Koffie, klussen, krant. Halverwege de ochtend stap ik op de fiets voor een boodschappenronde. Biowinkel, markt en Turkse winkel. Thuis nog koffie en een lunch met vis, brood, kaas, enzovoorts. Dan fiets ik nog een keer naar een supermarkt voor echt de laatste dingen. De Vrouw wil graag een rondje wandelen en we lopen even langs het kanaal. Aan de keukentafel lees en luister ik. Knausgård 5 is uit en ik start in de PROG die gisteren twee keer (?) binnenkwam. Begin van de avond maak ik eten: de salade van spitskool, rozijnen, mandarijnen en een dressing van olie, azijn, thijm en mayonaise. Voorts bak ik aardappelschijfjes en scholfilets. Alles goed gelukt, al zeg ik het zelf. Acht uur is alles weer opgeruimd en lees en luister ik verder. Elf uur.
Muziek vandaag: Follow (Travis & Fripp), Visions (Gandalf), Emotion (Papa Wemba), Real World Presents (van alles), New Blood (special edition) (Peter Gabriel), het bonusplaatje dat meekwam met de set van vier albums van Andrew Gold, Benefit (Jethro Tull), Live in Toronto (King Crimson), Lumen (Steve Jansen & Richard Barbieri)
Vrijdag 13 mei:
Een rustige nacht, goed geslapen, slechts even wakker geweest. Op tijd weer op. Met De Vrouw gaat het stukken beter: de koorts is gezakt en de brand is uit de arm, al ziet die er nog wel vuurrood uit. Ik fiets naar de nieuwe werkplek. Het is nog zonnig, maar al wel een stuk frisser. Op het werk ligt veel moois, schrijfwerk en regeldingen en ik krijg alles vandaag af wat ik af wil en moet hebben. Via een supermarkt ga ik naar huis. Kwart voor vijf ben ik daar. De Vrouw is de hele dag op geweest. Ons geplande weekend naar Utrecht wordt anders: als het lukt gaan we zondagmiddag, doen het concert en dan maandagmorgen weer terug. Ook hebben we het over mijn ideeën voor de toekomst. Ik wil iets met mijn ervaringskennis van burnout, bore-out en psychische klachten; zou ik ergens geschoold kunnen zodat ik die kennis kan inzetten om anderen te ondersteunen en zou de baas daar aan willen bijdragen? Wat zou ik daar meer voor nodig hebben? Half zes ga ik eten maken: een stoemp van ui, wortel, pastinaak, aardappel, kerrie en gebakken chorizo, met daarnaast gebraden varkenshaas en een salade van bosui, komkommer, tomaat en avocado. Goed voer! Pas om half acht zijn we van tafel en een half uur later loop ik buiten mijn ronde hard. De wind staat helemaal verkeerd en het valt me erg zwaar. Op eenderde wil ik opgeven en pauzeren, maar ik loop door. De pauze neem ik op viervijfde en dan loop ik het gewoon uit. Buiten adem en doodmoe ben ik wel. Nog wat lezen en luisteren aan de keukentafel. Ik begin niet aan de vandaag binnengekomen PROG, maar knal verder in het vijfde deel van Knausgårds serie. Elf uur is het genoeg geweest.
Muziek vandaag: Drama (Yes), Fragile (Yes), Bottled Out Of Eden (Knifeworld), Exo (Monomyth)
–
Donderdag 12 mei:
Het gaat nog niet zo goed met De Vrouw. Toch durf ik haar alleen te laten. Ik ben op tijd de deur uit en ben op tijd op de werkplek. Weet je wat? Daar ligt van alles en dat doe ik. Tussen de middag loop ik door zon, bos en veld. In de middag een overleg met de leidinggevende over de komende tijd, wat ik wil ontwikkelen, hoe we tegen de teamsituatie en de organisatiesituatie aankijken en ik merk dat ik het weer aangenaam vind om zo van gedachten te wisselen en hardop te denken. Daarna een ander overleg, dat nogal uitloopt. Om kwart voor zeven ben ik thuis, nadat ik langs de supermarkt ben gekomen en wat boodschappen heb gehaald. Bijna bij huis bedenk ik me dat ik het hele menu ga omgooien. De Vrouw ligt er al heel anders bij. Koorts is fiks gezakt en ze oogt monter; wel is ze nog snel vermoeid en eten en drinken is vandaag niet zo goed gelukt. Ik bak een enorme omelet gevuld met spek, ui en paprika’s en maak een grote salade van komkommer, bosui en tomaat. Pas om half negen is alles wat opgeruimd. Ik luister en lees, ook nog een moment buiten in de tuin, en de laatste drie kwartier binnen aan de keukentafel. Tien uur.
Muziek vandaag: Axiom (Archive),All This And Heaven Too (Andrew Gold), Whirlwind (Andrew Gold), het derde plaatje uit de doos Journey To The Centre Of The Earth (Rick Wakeman)
–
Woensdag 11 mei:
De Vrouw is vannacht veel wakker. Ze heeft hoge koorts en waarschijnlijk weer wondroos in haar oedeemarm. We zijn op tijd op. Acht uur staat de dakbedekker op de stoep. Toch weer vochtplekken, dit keer in de slaapkamer van De Zoon. Het blijkt te maken met het dak van de buren; daar zitten scheuren in. Ons dak ligt daar deels wat overheen en vocht kan eronder kruipen. Geen echte remedie behalve goed ventileren. Hij wordt bedankt. De Vrouw blijft thuis vandaag (en mogelijk de komende weken). Ik ben om kwart voor negen op de werkplek. Daar ligt wederom van alles en ik werk veel weg. Tussendoor komt Ank en ik krijg een exemplaar van het boek Kunst-Zinnig-Brein: door kunst weer perspectief. Het is vandaag van de drukker gekomen en ik heb de redactie en eindredactie ervan gedaan. Mooie uitgave is het geworden. Weer een publicatie op mijn lijst. Half vijf fiets ik weer terug. Met De Vrouw gaat het redelijk. Ik fiets naar een winkelcentrum, haal haar antibiotica bij de apotheek, doe een paar snelle boodschappen en dan is het zes uur. Tijd om eten te maken. Ik bak ui en paksoi, doe daar de pastasaus van maandag bij en het hoofdgerecht is klaar. Voor de salade rasp ik wortel en vul die aan met komkommer en bosui. De Zoon en ik eten de pan grotendeels leeg. De Vrouw lukt het nog niet om iets te eten. Ik ruim de boel op, bewater de planten in de tuin en lees en luister het laatste anderhalf uur van vandaag aan de keukentafel tot het tien uur is.
Muziek vandaag: I’ve Always Kept A Unicorn – The Acoustic Sandy Denny (Sandy Denny), Live in Boston 1975 het tweede plaatje uit de doos Journey To The Centre Of The Earth (2016 deluxe edition) (Rick Wakeman), The Keith Emerson Trio (The Keith Emerson Trio)
Ik heb ‘m al, het boek ‘Kunst-Zinnig-Brein: door kunst weer perspectief’. #nah @sizatweet pic.twitter.com/ej6aaT7cSc
— Bas Langereis (@balangereis) 11 mei 2016
–
Dinsdag 10 mei:
Deze keer ben ik mooi vroeg op de werkplek. Er is weer van alles te doen en ik red ook alles in de gestelde tijd. Tussen de middag loop ik door veld en bos. Het is niet zozeer zonnig, maar wel aangenaam buiten. Ik vertrek op tijd, maar heb wat vertraging. Die geeft me de gelegenheid om in het centrum van Arnhem even de platenwinkel in te glippen. Een bestelling die ik enige tijd geleden heb gedaan is binnen: de superdeluxe 3cd+dvd-doos Journey To The Centre Of The Earth (Rick Wakeman). Om half zeven ben ik thuis. De Vrouw heeft een grote salade niçoise gemaakt en die eten we op. Zo om acht uur loop ik buiten mijn ronde hard. Het gaat prima; op viervijfde houd ik een korte pauze. Het laatste anderhalf uur van vandaag lees en luister ik aan de keukentafel. Kwart over tien.
Muziek vandaag: het eerste plaatje (de originele elpee, maar geremastered) uit de doos Journey To The Centre Of The Earth (Rick Wakeman), The Source (Afro Celt Sound System)
–
Maandag 9 mei:
Opgewekt opstaan. Buiten is het heerlijk. De bus heeft vertraging door een file en dat is minder heerlijk. Daardoor ben ik wat later op de werkplek. Om me heen is het rustig, maar er is volop te doen. Dat doe ik dan ook. We zijn al in de middag als ik mijn rondje wandel door bos en zon. De bus terug gaat voorspoedig en ik sta om kwart voor zes bij een bushalte niet ver van ons huis. Daar is De Zoon. We gaan een potentiële huurwoning voor hem bekijken. Een potentieel zeer geschikte, zo blijkt. Mocht hij deze weten te bemachtigen, dan hoeft hij daar niets aan te doen, behalve lampen ophangen en zijn spullen erin te plaatsen. Half zeven reeds ben ik weer thuis en maak ik het avondeten. Ik warm de saus op die gisteren heb gemaakt en kook pasta. We eten de boel grotendeels op. Ik heb wat tijd om te ontspannen en die heb ik nodig, want ik ben erg vermoeid. Dus lees ik. De Vrouw is er even voor tien uur. We praten bij en dan ga ik naar bed. Isao Tomita is dood. Pionier in de synthesizermuziek, vooral bekend van zijn interpretaties van klassieke werken.
Muziek vandaag: I Am Anonymous (Headspace), All That You Fear Is Gone (Headspace), In The House Of Mirrors (Hector Zazou & Swara)
–
Zondag 8 mei:
Kwart over acht ga ik uit bed. Koffie, klussen, webstek. Eind van de ochtend met De Vrouw koffie in de tuin en dan loop ik in m’n eentje het zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. De moederdaglunch bestaat uit tosti’s met allerlei kazen. Dat vult. Als de vloer is geveegd fietsen De Vrouw en ik nog langs een supermarkt in de hoop wat deurhorslierten te vinden. Tevergeefs. In de tuin lees ik. Begin van de avond maak ik de biobietensoep af, grill ik hamburgers, snijd ik een meloen en prepareer ik een schotel van ui, paprika en groene asperges. Zachtgekookte eitjes erbij en aan tafel. We eten de boel op, hetgeen overigens de bedoeling was. Na de maaltijd maak ik het grootste deel van het diner voor morgen klaar: een pastasaus die een pastasaus genoemd mag. Vervolgens lees ik nog een uurtje in de tuin. Het laatste uur van het heel lange en mooie weekend lees en luister ik aan de keukentafel tot het tien uur is en ik naar bed ga.
Muziek vandaag: Live at Coventry Cathedral (Travis & Fripp), Classical (The Terem Quartet), Trafíco (Think Of One), Signal To Noise (Andy Jackson), Rattle That Lock (David Gilmour), Bottled Out Of Eden (Knifeworld)
–
Zaterdag 7 mei:
Acht uur uit bed. Koffie, klussen, krant in de tuin. Dan op de fiets naar het centrum voor een bezoek aan de biowinkel en de markt. Op de terugweg neem ik de Turkse winkel nog even mee. Inmiddels is het weer aangenaam warm buiten. Een zomerse dag in de lente. Fijn. Koffie in de tuin en aansluitend een uitgebreide lunch. In de middag met z’n tweetjes opnieuw naar het centrum. We wandelen door de Hoofdstraat, betreden een winkel of wat en kopen zowaar ook nog iets, zij het dat het iets het vermelden niet waard is. Na vijf uur zijn we thuis. De Vrouw en De Zoon gaan binnen een film kijken; ik lees buiten en ga een uur later beginnen met het avondeten: een curryschotel van ui, knoflook, peper, spek, paksoi en rookworst, met daarnaast een salade van spitskool, rozijnen en mandarijn. Ook maak ik vast de basis van een biobietensoep voor morgen. Kwart over acht loop ik mijn ronde hard. Allemensen, het is echt warm. Als op tweederde mijn schoenveter los raakt, ben ik uit mijn ritme en moet ik overgaan op een korte wandelpauze. Iets voor het eind moet ik nogmaals pauzeren. Toch voelt het goed en ik kom moe en overhit terug. In de tuin koel ik af en ik lees er tot het om half tien echt te donker is geworden. Aan de keukentafel ga ik verder tot kwart over elf. Dan ga ik namelijk slapen.
Muziek vandaag: Thread (Travis & Fripp), Starless Starlight (David Cross & Robert Fripp), Oyoyoy (Amsterdam Klezmer Band), Roux-Ga-Roux (DeWolff), The Illusion’s Reckoning (Mantra Vega), Weir Keeper’s Tale (Damian Wilson & Adam Wakeman)
Hij was alleen. De schrijver vond het een dag als alle andere.
Er kwam een groepje scholieren aangefietst. Luid kletsend kwamen de meisjes dichterbij gereden. Onmiddellijk was zijn aandacht gegrepen door die ene.
