Bas Langereis leest u voor!

–

Vrijdag 24 mei:
Geen wekker, toch half zeven op. Koffie. Drie kwartier later heb ik werkzaamheden voor de Kap gedaan en de werklaptob open. Half negen is De Vrouw helemaal klaar. We fietsen door de zon naar het ziekenhuis en spreken de chirurg die in september een ingreep bij De Vrouw gaat doen. Alles lijkt in orde, in augustus zijn er gesprekken met anesthesist en verpleegkundige en we hopen tijdig te weten op welke dag de operatie gaat plaatsvinden. Half elf zijn we weer thuis. Koffie. Ik werk nog wat verder. Een uur een lunch. Ik was af en werk weer verder. Half vijf doe ik de werklaptob dicht. Ik lees de krant op het balkon. Zes uur fietsen we naar een restaurant aan de rand van de stad. We eten er mooi en praten fijn bij. Half tien thuis. Ik werk de webstek bij en ga nog voor half elf naar bed.
Muziek vandaag: Starless Starlight (David Cross & Robert Fripp), The Deform Variations (Adam Holzman), Volg De Weg Van Je Hart (Margreet Dolman), De Laatste Ronde (Heeft Geklonken) (Margreet Dolman), Solo (André van Duin), 16 Gouden Successen (André van Duin), De Beste Van Henk Elsink (Henk Elsink), Seth! (Seth Gaaikema), Ends (Giancarlo Erra)

–

Donderdag 23 mei:
Er is vanmorgen nogal een opstopping als de bus Arnhem binnen rijdt. Wegopbreking, één rijbaan in gebruik, kortom: aansluiting gemist en een half uur later op de werkplek. Al snel heb ik een boel ingehaald. Tussen de middag wandel ik niet buiten, ook al is het heel mooi weer. Wel ga ik even voor twee uur terug naar Apeldoorn. Eerst stemmen, dan op de fiets naar Teuge. Een collega die ik al twintig jaar ken, gaat met prepensioen en neemt er afscheid. Leuk: allerlei (oud-)collega’s zijn er ook! Zes uur fiets ik weer terug naar huis. Daar is De Vrouw nog niet terug van watdanook en dus ga ik een ronde hardlopen. Net als ik weg wil, komt ze thuis. Ik ga lopen, zodat ze ruim tijd en gelegenheid heeft om op adem te komen en het avondeten verder af te maken. Lopen gaat redelijk; het is warm en benauwd en ik moet een korte extra wandelpauze nemen. Maar ik kom met een opgeruimd hoofd terug. De Vrouw heeft een bak soep uit de diepvries gehaald en opgewarmd. Verder is er de beroemde bietensalade en of ik de biefstukken wil bakken? Vooruit. We praten bij, ik was af, lees de krant op het balkon, werk de webstek bij en lees en luister nog een dik uur tot het tien uur is en ik ga slapen.
Muziek vandaag: Grand Tour (Big Big Train)

–

Woensdag 22 mei:
Geen wekker en toch om zes uur uit bed. Uurtje later ben ik volop aan het werk voor de Kap. Half negen ben ik er in kantoor. Wat voorbereiden, overleg, uitwerken en om kwart voor elf wandel ik via biowinkel naar huis. Thuis lunch met De Vrouw. Die gaat om half een naar haar werk. Ik maak mijn werkzaamheden voor de Kap voor vandaag af. Even nog bladsla halen bij een supermarkt hier in het centrum. Dan zie ik een muziekdvd ter ontspanning. Want ontspanning heb ik nodig. Het gaat goed, maar als ik bepaalde keuzes niet maak, gaat het niet goed. Ik ben nog onrustig en opgejaagd, dus kies ik om een boel dingen niet te doen. Ik zie wat muziekfilm, werk de webstek bij, luister en lees. Helemaal eind van de middag maak ik avondeten: kastanjechampignons bakken, uitje erbij, een biet en een halve krop andijvie. Peper, zout, parmesan. Nou eh … klaar. Erbij een groentedrank en wat komkommer. Heel klein afwasje. Verder met lezen en luisteren. De Vrouw is er om negen uur weer en een uurtje later lig ik in bed. Het voelt al een stuk opgeruimder in mijn hoofd.
Muziek vandaag: Live at the NCH (The Gloaming), 3 (The Gloaming), Horizontal (Deluxe Edition) (The Bee Gees), Ege Bamyasi (Can), Future Days (Can), The Rainmaker (The Flower Kings)

–

Dinsdag 21 mei:
Beter. Het weer niet. Grijs, donker, kil. Op de werkplek doe ik veel, maar nog veel meer niet. Tussen de middag lunch ik met collega’s ergens in een brasserie. In de middag zelf doe ik heel veel, maar nog meel meer weer niet. Ik weet niet of ik het red. Ik krijg zelfs de vraag of ik een heel groot project wil ondersteunen; ik voel me vereerd, maar moet zeggen dat ik het er niet bij kan doen op dit moment. Half zes thuis. De Vrouw heeft een wat klassieke schotel gemaakt van uien en vis, met courgette, komkommer en kerstomaat ernaast. Toe heeft ze watermeloenaardbeienkaneelijs en ik zet er wat overgebleven baklava naast. Fijn. De afwas is geen probleem en dan ga ik hardlopen. Het is erg kil nog en er staat veel wind, bovendien regent het heel fijntjes. Toch loop ik verbazend snel. Thuis werk ik de webstek bij en lees en luister ik en rond tien uur ga ik toch maar weer slapen, want ondanks beter toch nog heel moe.
Muziek vandaag: Live in New York – Official Bootleg (The Flower Kings), Grand Tour (Big Big Train)

–

Maandag 20 mei:
Er is weer wat ruimte in mijn hoofd, al merk ik dat het nog niet stabiel is. Voor het eerst zonder dikke kleren ’s morgens vroeg naar buiten. Het is grijs maar niet heel koud. Op de werkplek kan ik gelukkig veel doen, ook al lukt veel ook niet. Er is even aandacht voor mijn verjaardag, fijn ook niet al te veel, een bescheiden gelegenheid. Tussen de middag wandel ik door bos en veld. Ook in de middag van alles en nog veel meer niet. Morgen verder. Kwart voor zes thuis. Even wat mail, bijvoorbeeld naar De Zoon en naar Aad (dat ik bij nader inzien toch niet mee doe met de improviseerpoëzie tijdens het meerdaagse evenement de komende weekenden). Dan eten opwarmen (dat van zaterdag), met de salade van gisteren. Klein afwasje. Dan webstek, lezen en luisteren. De Vrouw is er na negenen weer. Wat bijkletsen en dan lig ik rond tien uur weer in bed. Doodmoe. Maar wel met weer wat ruimte in mijn hoofd, al merk ik dat het nog niet stabiel is.
Muziek vandaag: Grand Tour (Big Big Train), de cd’tjes uit de doos Obfusc/Ation – The Early Years 1972 (Pink Floyd)

–

Zondag 19 mei:
Opnieuw aardig geslapen. Half acht op. Koffie. Webstek en van alles. Lezen. Eind van de ochtend meer koffie met De Vrouw op de galerij. Het is warm en zonnig en aangenaam. Ik maak bietenhumus. De Zoon is er om half een voor lunch. Afwas, stofzuig, druk op mijn hoofd, gierende oorsuizingen, het is niet zo goed. De Zoon helpen met een mail lukt dan ook niet. Ik moet naar buiten en doe dat ook. Op de fiets naar een supermarkt voor sappen en water en anders. Erna wandelen De Vrouw en ik naar een nabijgelegen galerie, die waar Auke werkt en exposeert. Zelf is hij er niet, maar we kijken wat rond en na een kwartiertje is het wel weer voldoende. Ik lees op de galerij en later op het balkon. Eind van de middag maak ik avondeten: een salade van bosui, komkommer, tomaat en blauwe bes, ik bak aardappelen met paprika en rode ui, plus biefstukken. De Vrouw zorgt voor het nagerecht: yoghurt met kokos en rabarbercompote en aardbeien. De afwas is snel klaar. Buiten is het donker en dreigend en het lijkt te gaan onweren. Ik schat in: ik kan nog een ronde hardlopen. Dat lukt. Op tweederde vallen er een paar druppels en vlak bij huis wat meer. Ik kom dus redelijk droog over. Daarna wordt het heel donker en valt er veel meer regen en barst het onweer los. Ik werk de webstek bij, lees en luister en ga om tien uur naar bed, met nog altijd jankende pieptonen, maar rustiger.
Muziek vandaag: The Gloaming (The Gloaming), 2 (The Gloaming), het zesde plaatje uit de doos Torrid Zone – The Vertigo Recordings 1970-1975 (Nucleus & Ian Carr), The Universe Also Collapses (Gong), Ends (Giancarlo Erra)

–

Zaterdag 18 mei:
Redelijk geslapen. Geen wekker. Toch om half zeven uit bed. Dik een uur later loop ik mijn ronde hard. Het is fris, maar zonnig en prima om te lopen. Dat lopen gaat niet gemakkelijk, maar ik red het goed. Na nog een kop koffie wandel ik eerst naar de markt voor veel fruit en vervolgens naar de bioslager en biowinkel voor de rest. Thuis koffie met De Vrouw en lunch. Afwas en dan de krant op de galerij. Ik wandel nog even het centrum in voor een traktatie op het werk maandag. Het is zonnig en mooi en zacht. Lezen op de galerij. Eten maken: knoflookyogurtmayo, een fruitsalade van watermeloen en peer, een schotel van kastanjechampignons, bosui, prei, courgette, paprika en puylinzen, plus lamskoteletten uit de grillpan. De Vrouw heeft rabarberaardbeienijs gemaakt met een pepernotencrumble. Nogal afwas. Niet erg. Dan werk ik webstek bij en kijk ik een muziekdvd. Lezen en luisteren en rond half elf weer slapen. Vandaag: moe, vol, druk in mijn hoofd, onrustig, vlagen angst.
Muziek vandaag: Solo Piano (Philip Glass), Philip Glass – Piano Works (Vikingur Ólafsson), Anthology (Billy Conolly), het vijfde plaatje uit de doos Torrid Zone – The Vertigo Recordings 1970-1975 (Nucleus & Ian Carr), de eerste bluray uit de doos Continu/Ation – The Early Years 1967-1972 (Pink Floyd)

The Band:
Mike Keneally: guitar, keyboards, vocals, musical director
Scott Thunes: bass, vocals
Joe Travers: drums, vocals
Ed Mann: percussion
Robert Martin: keyboards, sax, vocals
Ray White: guitar, vocals
Ahmet Zappa: vocals (on Dead Girls Of London)

Setlist

Set 1:
Cosmik Debris
Montana
Trouble Every Day
Penguin In Bondage
Apostrophe
Andy
Zomby Woof

Set 2:
#2
Why Does It Hurt When I Pee?
Peaches En Regalia
Stink-Foot
Farther O’Blivion
The Dangerous Kitchen
Dinah-Moe Humm
City Of Tiny Lites
Dirty Love

Encore:
Dead Girls Of London
Cheepnis
Camarillo Brillo

De foodblog is de online ziekte van dit decennium. Op zoek naar een leuk recept voor mijn verjaardagsdiner raakte ik verzeild in de wereld van de foodbloggers. Bij het eerste de beste recept zag ik in de informatiebalk boven in mijn beeldscherm een link naar ‘collega-foodbloggers’. Daar klikte ik natuurlijk niet op. Wel ging ik eens googelen op ‘foodbloggers’. Je gelooft je ogen niet.

Hoogtepunt was de site onder de titel ‘De 100 populairste foodbloggers uit Nederland’. Daaruit maak ik op dat er alleen al in Nederland minstens honderd foodbloggers zijn, dat er in Nederland mogelijk nog veel méér niet-populaire foodbloggers zijn en dat er buiten Nederland waarschijnlijk óók foodbloggers zijn. Plus dat er iemand is die al die Nederlandse blogs bekijkt en onderzoekt op populariteit. Wat een malloot.

De webstek opent met de zin: ‘De beste foodbloggers van Nederland bieden eindeloze streams aan prachtige foto’s en video’s van de heerlijkste gerechten. Hoe je die zelf kan maken en waar je die kan vinden. Als je deze accounts nog niet volgt, kan je nogal wat missen.’ Ik verzin het niet. Eronder staat een schier eindeloze lijst met honderd varianten à la Hip & hot, Foodiefeest, Beginspiration, Good food love, Kitchen cookery, Food & friends en ga zo maar door.

De meeste foodbloggers hanteren allerlei Engelse termen zo veel en vaak dat het lachwekkend wordt. De kitchens, streams, food, comfort, happy en health vliegen je om de oren. Wat is er mis met onze Nederlandse woorden die iedereen begrijpt? Ook voor de foodblog zelf moet een goed alternatief te bedenken zijn. Zelf kwam ik ooit eens op de proppen met de ‘culicolumn’, maar bij nadere beschouwing vind ik die ook om te huilen. Bijna alle bloggers fotograferen de resultaten van hun keukencapriolen en noemen die vervolgens ‘foodporn’. Bij mij roept dat woord eerder iets op van een tamelijk eenzijdig dieet van wortels, pastinaken en komkommers, maar dat zegt misschien meer iets over mij. Een van de foodblogs heeft dan weer wel een Nederlandse naam en noemt zichzelf Liefde voor lekkers. Geil.

Ondertussen heb ik nog altijd geen leuk recept voor het verjaardagsdiner. Morgen moet dat klaar zijn en ik heb al sinds ik op zoek ben niet meer gegeten. Ik heb honger. En een foodfetish.

–
Apeldoorn, februari 2019

–
Hier lees je ‘m op FOK!.

–

bazbo 0646: Herman Brusselmans – Liefde En Blijven Of Weggaan
Zijn we nu in het hoekje ‘Nederlands en cabaret’ aangekomen en we starten met deze elpee, die ik kocht op 20 januari 2016. Het is de eerste keer dat ik deze plaat draai en hoor. Vlaams schrijver Herman Brusselmans leest tien columns voor. Dik vijftig minuten de stem van mijn schrijversheld. De plaat verscheen in 2015 en er is maar een versie van. Stil. Praat er niet doorheen.

^^^ Deze column staat niet op de plaat.

–

bazbo 0645: various – Africa Roots volume 4
Eveneens meegenomen uit de collectie van iemand die al z’n vinyl in de container wilde mikken. Nederlandsche verzamelaar uit 1985 en er is maar een enkele versie van. ‘Recorded live at the Africa Roots Festival, 1986, Melkweg, Amsterdam – Holland.’ We horen Salif Keita et Les Ambassadeurs, Baba Maal et l’Orchestre Daande Lenol, Cheb Mami, Bonga en A.B. Crentsil. Behalve Keita en Maal zeggen mij die namen allemaal niets, maar het gebodene is hoogst prettig en dansbaar. Soukou-achtig spul, jazzy, accordeon, trommeltjes, gitaren, saxofoons, heupende wiegen en schuddende billen. Afrikaans ook. Ik vermoed een boel negerts.

–

bazbo 0644: various – Africa Roots volume 3
Meegenomen uit de collectie van iemand die al z’n vinyl in de container wilde mikken. Nederlandsche verzamelaar uit 1985 en er is maar een enkele versie van. ‘This album is recorded live during the Africa Roots Festival at the Melkweg, Amsterdam from 10th – 14th July 1985.’ We horen Les Officeiers Of African Music, Tabu Ley Rochereau, Somo Somo, Bembeya Jazz en Kumbi Saleh. Mij zeggen die namen allemaal niets, maar het gebodene is hoogst prettig en dansbaar. Soukou-achtig spul, jazzy, accordeon, trommeltjes, gitaren, saxofoons, heupende wiegen en schuddende billen. Afrikaans ook. Ik vermoed een boel negerts.

–

bazbo 0643: The Whistlebinkies – The Whistlebinkies
Meer typisch Schotse folk. Whistle, gitaar, bagpipes, fiddle, harp en wat zang. Lekker, wel. De Vrouw heeft de enige versie van dit album uit 1977. Het betere folkwerk. Fijne jigs en reels en dan komt die spaarzame ballad ook prettig uit.

–

bazbo 0642: Tuna Universitaria De Barcelona – Tuna Universitaria De Barcelona
Lieve help, wat is dit nu weer? Er is een tijdje geweest dat mijn ouders van allerlei kennissen en vrienden oude elpees kregen, want ‘jullie zoon is toch zo’n muziekliefhebber?’ Het resultaat was karrenvrachten meuk in een klein kamertje in ons vorige huis. Bij de laatste verhuizing dik twee jaar geleden heb ik een enorme schifting gedaan. Deze moet die schifting hebben overleefd. Maar waarom? Deze plaat komt uit 1967 en ik heb een van de twee enige versies uit dat jaar. Verschenen op een Spaans label. Het zijn traditionele Spaanse liederen, uitgevoerd door een groot ensemble. Hoogst vermakelijk, ware het niet dat de plaat om de haverklap blijft hangen …

–

bazbo 0641: The Tannahill Weavers – The Tannahill Weavers
De titel van dit album uit 1979 doet vermoeden dat het hun eerste was of een verzamelplaat. Mis. Het is het derde studioalbum van deze traditionele Schotse folkband. Ook deze band bestaat nog steeds. We hebben ze ergens begin jaren negentig nog hier in theater Orpheus zien optreden en onlangs kwam opnieuw een aankondiging van een concert voorbij. We hebben het concert voorbij laten gaan. In de jaren negentig was het al zoetsappige meuk. Deze plaat opent sterk met het instrumentale The Geese In The Bog en The Jig Of Slurs, daarna komen de wagonladingen slomeduikelaarsongs. Niks an, wat mij betreft. Maar de instrumentaaltjes zijn fraai. De Vrouw heeft de originele Britse versie.

–

bazbo 0640: Steeleye Span – Live At Last!
Zeg je folk of folkrock, dan hoor je Steeleye Span al snel. Dit is een liveplaat uit 1982, opgenomen vijf dagen voordat de band uit elkaar spatte. We horen mevrouw Prior en haar vier mannen op het hoogtepunt van hun kunnen. Twee jaar later was de band weer bijeen tot en met vandaag de dag, in allerlei wisselende bezettingen, maar altijd met Prior en Rick Kemp, totdat laatstgenoemde in 2016 overleed. Dit concert begint met een tweetal lekker oubollige accordeondeuntjes (terwijl de accordeon op eerdere albums helemaal niet aanwezig was) en vervolgens komen allerlei grote stukken uit het Spanoeuvre voorbij, waaronder het almachtige Montrose. De Vrouw heeft een Amerikaanse versie van dit album.

–

bazbo 0639: Sonerien Du – Ten Years!!
Kijk, nu zijn we waar we wezen willen! Dit is geweldig. Sonerien Du is een Bretonse folkband, de naam betekent ‘zangers in het donker’, maar het materiaal is verre van dat. Allerlei traditionele instrumenten: bombardes, crumhorn, pipes, fiddle, fluit, gitaar, bodhran en af en toe zang. Deze plaat komt uit 1982 en viert het tienjarig bestaan van de vijfkoppige band. Niet dat een verzamelaar met grootste hits is; op de plaat staan stukken die de band de tien jaar ervoor in de studio opnam maar nooit op plaat verschenen. Het is heerlijke authentieke muziek vol bijzondere arrangementen en melodieën. Er is maar een versie van dit album en die heeft De Vrouw dus. Ze zingt alles zo weer mee, zij het dat ze geen woord Frans of Bretons kent. Band bestaat nog steeds en treedt volop op. Live is het tegenwoordig meer elektrisch, maar nog altijd goed voor een fijn feestje.

–

bazbo 0638: Silly Wizard – So Many Partings
We komen nu bij de betere folk. Silly Wizard maakte in 1979 dit album en het neemt een hoogstgewaardeerde plaats in de collectie van De Vrouw in. Mooie band, met gitaren, whistles, fiddles, bodhran en wat eigentijdsere instrumenten als synthesizer en elektrische bas. Fijne reels, airs, liederen en vanalleswatjes. Bijna een feestje en toch stemmig.

–

bazbo 0637: Alan Roberts & Dougie Maclean – Caledonia
Er zijn twee versies van deze plaat. De ene is een Spaanse heruitgave uit 1981, maar De Vrouw heeft de originele Britse uit 1978. Jammer dat het nogal slaapverwekkende dertienineendozijnfolk is. Mooi gedaan hoor, met die akoestische gitaren en de samenzang en de liedjes, maar het ontbreekt vuur en passie en wat kan mij het ook verrotten.

–

bazbo 0636: Kate & Anne McGarrigle – French Record
Deze plaat komt uit 1980 en De Vrouw heeft een Nederlandsche versie uit 1981. Aanstekelijke Franstalige folkpop, dit. Leuke liedskes door leuke vrouwkes met prettige stemmekes. Opzwepende deuntjes en vrolijke dansjes. Veel accordeon en harmonica, ook. U begrijpt: leuke moederdag voor De Vrouw.

–

bazbo 0635: Magna Carta – Lord Of The Ages
Legendarisch album van Magna Carta uit 1973. De Vrouw heeft hier een Nederlandsche heruitgave uit 1978. Mooi gearrangeerde progfolk. Magna Carta bestaat uit twee (akoestisch) gitaristen en een zangert, maar op deze plaat doen meerdere muzikanten mee, waaronder Danny Thompson. Titelnummer is natuurlijk het prijsstuk, maar de gehele plaat is van hoog niveau. Met hoes door Roger Dean, u weet wel.

–

Vrijdag 17 mei: van Oostende naar Apeldoorn
Opnieuw niet heel goed geslapen. Veel wakker. Als ik onder de douche sta, zegt De Vrouw dat het kwart over tien is. We moeten de kamer om elf uur uit zijn. O. Het lukt prima. We wandelen naar het Sint Petrus en Sint Paulusplein in de hoop er te kunnen ontbijten, maar net zoals drieënhalve week geleden: alles nog gesloten. Wel vinden we een brasserie waar we koffie leuten. Dan stappen we op de trein. In Antwerpen hebben we twintig minuten en kopen we wat broodjes voor verder onderweg (bij zowaar een biobroodjeszaak). De reis verloopt voorspoedig via Schiphol en om kwart voor vijf zijn we terug in Apeldoorn. De tas is snel uitgepakt en ik stap op de fiets om het groentepakket op te halen. Half zeven zitten we in een pastarestaurant en niet veel later is De Zoon er. We eten pasta (goh) en allerlei ander lekkers. De Zoon betaalt. Negen uur zijn we klaar. Thuis nog heel even lezen en luisteren en rond half elf ga ik slapen.
Muziek vandaag: Truth Decay (Adam Holzman)

–

Donderdag 16 mei: The Bizarre World Of Frank Zappa – Kursaal, Oostende
Niet zo heel goed geslapen. Toch om half zeven op. Koffie, ook met De Vrouw. Kwart voor negen wandelen we naar het station. Daar hebben we een trein naar Schiphol, vervolgens een naar Rotterdam, dan naar Antwerpen en weer een andere naar Gent Sint Pieters. Daar missen we de aansluiting, zodat we om drie uur aankomen in Oostende. We eten garnaalkroketten op het zonneterras van Taverne James. Ons hotel is vlakbij de Kursaal. We droppen de spullen en lopen dan langs de zee over de Albert I-promenade naar de Visserskaai. Op het Mijnplein drinken we iets en vervolgens vinden we een aardig grillrestaurant. Zeven uur zijn we in de Kursaal. Daar zijn ook Peter en Inge, Wolfhard, Dieter en vrouw. We zijn allen benieuwd naar The Bizarre World Of Frank Zappa. Welnu, wat zal ik ervan zeggen? Er is veel te genieten, er is ook veel wat ik minder gaaf vind. De band is geweldig, maar speelt in de meeste stukken mee met een tape uit 1974. Op die tape staan waanzinnige gitaarsolo’s van Zappa zelf. Als de tape speelt, is het geluid hard, vervormd en kan ik niet zien en horen wat de band op het podium precies doet. Er is een enorm visueel spektakel, leuk gedaan, mooi gevonden, maar het gaat me te snel, ik kan het nauwelijks volgen, het leidt me af van de muziek en ik word er doodmoe van. Een hologram van Zappa komt slechts vier keer voorbij en alleen bij de derde keer zie ik iets van diepte, iets driedimensionaal. Het enorme scherm neemt zo veel plaats in, dat de band aan de zijkanten van het podium staat en maar bijzaak lijkt. In een kwart van de stukken speelt de band zonder tape en dan is het werkelijk fenomenaal. Dan pas hoor ik wat een geweldige muzikanten het zijn. Andy, Zomby Woof, City Of Tiny Lites en vooral het lange Farther O’Blivion zijn voor mij de hoogtepunten. Keneally is meesterlijk en speelt een paar grandioze gitaarsolo’s, de monsterbas van Thunes knalt overal heerlijk doorheen en Ray White, ook al is hij vanavond niet goed bij stem, blijft prachtig. Robert Martin zingt nog altijd zeer goed en zijn saxspel is zeer treffend, Ed Mann heb ik dit keer niet op een faut kunnen betrappen en Joe Travers’ drumgeluid galmde de tent uit, iets wat me altijd ergert. De overgang van de dynamiek in het geluid van de band zonder en met tape is raar; ik moet steeds schakelen en ook daarvan word ik zeer moe. Het korte ‘gastoptreden’ van Ahmet waarin hij door de zaal rent is niet mijn favoriete deel van het concert, het is me allemaal wat te Amerikaans en te snel. Kortom: ik ben blij dat we het hebben gedaan, het was goed om te zien, ik heb genoten, er is veel dat ik me met vreugde zal herinneren, er is ook het een en ander dat ik minder geslaagd vind. Half elf zijn we klaar en wandelen we naar het Ierse café. We ontmoeten de jongeman achter de bar weer en na een drankje gaan we naar het hotel.
Muziek vandaag: Classical Variations (Rick Wakeman)

–

Woensdag 15 mei:
Zes uur wakker en uit bed. Als ik om half negen naar de Kap wandel, heb ik al twee uur voor de organisatie gewerkt. Er is niet heel veel (meer) te doen in kantoor, dus op tijd wandel ik via de biowinkel naar huis. Daar koffie met De Vrouw en lunch. Vervolgens doe ik toch nog wat werkzaamheden. De Vrouw gaat om half twee naar haar werk. Ik hoor vinyl en ga om half drie de deur uit. Rustig fiets ik naar Teuge. Daar tref ik Ank en een teamleider van mijn organisatie uit Arnhem en we bespreken mogelijkheden om de toekomst van Kunst-Zinnig-Brein zeker te stellen. Mij is al een tijdje duidelijk: we moeten de samenwerking zoeken met enkele organisaties om ons heen die ons een warm hart toedragen. Dat gaan we nu concreter doen. Half zes ben ik weer thuis. Ik ga een ronde hardlopen en dat gaat niet zo goed. Beetje kramp, nogal weinig uithoudingsvermogen, veel wandelpauzes. Nou ja, toch kom ik goed afgepeigerd thuis. Ik maak eten voor mijzelf: kastanjechampignons bakken, bosui erbij, courgette en ten slotte een boel parmesan over het bord. Erbij de salade die gisteren overbleef. Afwasje is klein. Ik werk de webstek bij, lees en luister. De Vrouw is er rond half negen. Bijpraten. Wat spullen voor morgen verzamelen. Tien uur slapen.
Muziek vandaag: Solo Piano (Philip Glass), Philip Glass: Piano Works (Víkingur Ólafsson), Liefde En Blijven Of Weggaan (Herman Brusselmans), The Universe Also Collapses (Gong), Space Revolver (The Flower Kings), het plaatje dat met de PROG mee kwam

–

Dinsdag 14 mei:
Om zes uur wakker en uit bed. Een uur later heb ik de werklaptob open en ben ik aan de slag. Vandaag thuis werken. Koffie met De Vrouw. Schoonmaakster is om negen uur in huis. Vinyl. Elf uur stappen we op de fiets en we rijden naar een uitvaartcentrum. Daar maken we het afscheid van Roelof mee. Het is goed om er te zijn. Velen met ons. Mooi dat er zo veel belangstelling is. De plechtigheid is kort, maar passend. Heel lang blijven we niet hangen na afloop, al zijn er veel mensen met wie ik graag (weer) eens zou spreken. Stil fietsen we terug naar huis. Lunch. Na de afwas ga ik weer verder met werken en om kwart voor zes is dat klaar. De Vrouw heeft het avondeten om zes uur op tafel en De Zoon is er ook. Een mooie schotel van zoete aardappel, gevuld met een mengsel van cottage cheese en zwarte bonen. Bijzonder en zeer smakelijk. Erbij een salade van rode ui en sperziebonen, plus hamburgers en nóg een salade. Niet alles komt op. De afwas is flink, maar ook weer zo gedaan. Webstek, lezen en luisteren.
Muziek vandaag: Philip Glass: Piano Works (Vikingur Olafsson), Northlands (Tony Patterson & Brandon Eyre), Tuna Universitaria De Barcelona (Tuna Universitaria De Barcelona), The Whistlebinkies (The Whistlebinkies), Africa Roots volume 3 (various), Africa Roots volume 4 (various), The Universe Also Collapses (Gong), Üdü Wüdü (Magma)

–

Maandag 13 mei:
Heldere ochtend. Hele koud, dus. Gevroren. Op de werkplek is het warm. Ik doe er veel. Tussen de middag wandel ik door zon, veld en bos. Ook in de middag van alles. Half zes weer thuis. Rondje hardlopen. Niet gemakkelijk, maar het lukt goed. Dan eten maken: kastanjechampignons bakken, prei erbij, restje sla, restje currypasta, wat bouillon, twee eieren, roeren, klaar. Hoop parmesan erover. Dan werk ik de webstek bij en lees (PROG: uit) en luister ik. De Vrouw is er rond negen uur. Tien uur weer slapen. Hoofd vol. Niet erg. Ik red het.
Muziek vandaag: The Universe Also Collapses (Gong), het cd’tje uit de doos Continu/ation (Pink Floyd), Solo Piano (Philip Glass)

–

Zondag 12 mei:
Kwart over acht ben ik weer binnen. Het begint wat te regenen. Ik heb dan al mijn ronde hardgelopen. Koud, maar goed te doen. Ik lees de krant uit en begin in de PROG die gisteren binnen kwam. Later op de ochtend koffie en vinyl met De Vrouw. De Zoon is er om half een voor een moederdaglunch (ik typte bijna ‘modderdag’, maar corrigeerde het bijna automatisch). Erna is de afwas klein en stofzuig ik het huis. Dan wandelen De Vrouw en ik een rondje door het centrum. De rest van de middag doe ik het rustig aan. Ik draai vinyl en lees. Eind van de middag maak ik avondeten. Uiteindelijk serveer ik lentebiefstuk, de curry van vrijdag, aangevuld met aardappelen, plus een salade van bosui, komkommer, kerstomaat en rode eikenbladsla. Aardbei en peer is het nagerecht. Dan was ik maar weer af, werk de webstek bij en lees en luister tot het tien uur is.
Muziek vandaag: het derde en vierde plaatje uit de doos Torrid Zone – The Vertigo Recordings 1970-1975 (Nucleus & Ian Carr), Lord Of The Ages (Magna Carta), French Record (Kate & Anna McGarrigle), Caledonia (Alan Roberts & Dougie Maclean), So Many Partings (Silly Wizard), Ten Years!! (Sonerien Du), Live At Last! (Steeleye Span), The Tannahill Weavers (The Tannahill Weavers), Kitty Kitty (7″ vinyl) (De Staat), Scanning The Greenhouse (The Flower Kings), One Thousand Birds (Grice)

–

Zaterdag 11 mei: Hersenfestival in Laren
Geen wekker, toch om half zeven op. Koffie en zowaar, nog heel even iets voor de Kap doen. Ik wandel naar de markt voor fruit. Dan thuis nog wat koffie met De Vrouw. Om tien uur hebben we de trein en in Hilversum stappen we over op een bus. In Laren stappen we daar weer uit, voor de deur van het Singermuseum. Eerst koffie en een kleine lunch, dan een korte wandeling door de museumtuin. In de theaterzaal vandaag vier sprekers in het kader van het Hersenfestival. Over slapeloosheid, amyloidebloedonderzoek, oriëntatie en navigatie, plus over muziek. Halverwege een lange pauze met markt over allerlei hersenonderzoek. Geen spectaculair nieuwe inzichten gehoord van de sprekers, maar toch een onderhoudende dag. Erik Scherder is altijd amusant om te beluisteren en aan het werk te zien. Half vijf hebben we een bus terug naar Hilversum. Daar zoeken we een eenvoudig restaurant. Na een rondje door het winkelcentrum vinden we een eetcafé vlakbij het station. Daar eten we een hoofd- en nagerecht. Half acht hebben de trein naar Apeldoorn en om iets voor half negen zijn we thuis. Ik lees de krant, werk de webstek bij en luister.
Muziek vandaag: async (Ryuichi Sakamoto), het tweede plaatje uit de doos Torrid Zone – The Vertigo Recordings 1970-1975 (Nucleus & Ian Carr)

–

bazbo 0634: Ansamblis Lietuva – Valstybinis Dainu Ir Sokiu Ansamblis Lietuva
Gruwelijke, wat is dit nu weer? Volksmuziek uit Lithuania, uitgevoerd door het Nationale Dans- en Muziekensemble Lietuva. Nog vermakelijk ook. Geen idee hoe we eraan komen. De plaat zelf komt uit 1991 en er is ook maar een enkele uitgave van. Het ensemble bestaat nog steeds en treedt volop op. Dat u het weet.

–

bazbo 0633: Ladysmith Black Mambazo – Shaka Zulu
Vermoedelijk eveneens afgepakt van de malloot die zijn volledige vinylverzameling de container in wilde mieteren. Plaat uit 1987, geproduceerd door ene Paul Simon. Hier de Europese versie. Niet bijzonder. Je zou de hit Homeless verwachten, maar: niet. Wel: veel negerts acapella.

–

bazbo 0632: Sourakata Koite & Diombo Kouyate – Les Griots
Afrikaanse griotmuziek op balafon en kora, met hier en daar gezang. Je moet ervan houden. Ik houd ervan. De elpee komt uit 1987 en heb ik ooit eens afgepakt van de malloot die zijn gehele verzameling bij het oud vuil ging zetten. Er is slechts een versie van (op elpee) en die heb ik dus.

–

bazbo 0631: ’t Kliekske – Vlaamse Volksmuziek
De titel zegt het al. Vlaamse Volksmuziek. Deze band komt uit Pajottenland. Je houdt je hart vast. Toch is het leuk! Dit album komt uit 1976. Draailier, doedelzak, eenhandsfluit, trombom, zang, harmonica, accordeon: het komt allemaal voorbij. Korte stukjes en toch drie kwartier vrolijk vertier. Hoe we hier aan komen weet ik niet meer. We hebben er ooit zeven euro’s voor betaald. De Vrouw kent ze van vroeger en heeft ze in de jaren tachtig hier in de oude Gigant nog zien optreden, toen zijzelf nogal verkeerde in de turbulente folkscene hier in het zo majestueuze Apeldoorn. Slechts twee versies van dit album en wij hebben de originele Belgische uit 1976.

–

bazbo 0630: Kentigern – Kentigern
Alleraardigste plaat uit 1979 van Brits bandje. Heeft maar een elpee gemaakt en van die elpee is maar een persing. Deze dus. Het materiaal op de plaat is op zich niet zo opzienbarend: Veelal traditionele fiedelfolk, met gitaren, fiddle, whistles, pipes, bodhran en zowaar een vrouwenstem. Het is zeker niet slecht, maar het stijgt niet boven iets anders uit. En dat is jammer, want veel van de stukken zitten toch complexer in elkaar dan je in eerste instantie doet vermoeden. Zo staat het openingsstukje Cullen Bay bijvoorbeeld in 5/4 en dat is een lastige maatsoort om op te dansen. Hoogst aangenaam om eens te horen, deze plaat.

–

bazbo 0629: Ferre Grignard – Ring, Ring, I’ve Got To Sing
Ferre Grignard? Nooit van gehoord. Blijkt een Antwerpse skifflezanger te zijn. Geweest, want hij overleed al in 1982. (Dank, wikipedia!) Puntige, bluesy en folkachtige liedjes à la Dylan in zijn begintijd met af en toe een wat country/westernachtige inslag. Dit album verscheen in 1966 onder de titel Ferre Grignard en werd later onder andere titels heruitgebracht. Het titelnummer en My Crucified Jesus maakten hem in bepaalde kringen legendarisch. Hoe De Vrouw erbij kwam om dit ooit (in de jaren tachtig) te kopen, weet ik niet. Ze heeft een heruitgave van de plaat uit een onbekend jaar.

–

bazbo 0628: Michel Fugain – 20 Grands Succes
Meer van de Big Bazar en Le Compagnie, onder leiding van de heer Michel Fugain. Meer van hetzelfde, eigenlijk. Dit is een Nederlandsche verzamelaar uit 1978 en er zijn twee uitgaven van. De ene is op blauw vinyl en het moge duidelijk zijn: De Vrouw heeft de andere. Het bonte gezelschap van Fugain (veel negerts) deed het opmerkelijk goed ook buiten Frankrijk, ook bij Rudi Carell.

–

bazbo 0627: Michel Fugain et le Big Bazar – Numero 4
Waarom heb ik dit bij de folk/volksmuziek gezet? Omdat het hitje Le Printemps een wat folky toets heeft? Het past beter gewoon bij de pop. Wat maakt het uit. Dit album komt uit 1976. Uit de hoesinformatie word ik niet veel wijs. De meeste stukken heeft meneer Fugain aan meegeschreven, wie de muzikanten en zangerts zijn, blijft een raadsel. Wel is er ene meneer Jean Bouchéty van de Direction Musicale en de arrangementen en de dirigeerstok, dus ik vermoed dat deze meneer een tamelijk grote klauw in de BigBazarpap heeft. Maar het kan natuurlijk ook zijn dat alle informatie op een binnenhoes staat die bij het exemplaar van De Vrouw, een Franse uitgave uit het jaar van verschijnen, ontbreekt. Vrolijk is het allemaal zeker. Fijne jarenzeventigpositivopop. En: ik ontdek dat er naast Le Printemps nóg een hitje op staat.

–

bazbo 0626: Folkstow – Danish Folk
Fiedeldiedelfolk uit 1980. Vijfkoppig bandje. Drie koppen uit Nederland, de andere twee uit Denemarken. Er is maar een uitgave van deze elpee, op het Stoof label, door het Munich bedrijf, destijds gevestigd in Bennekom. Drie fiddles, een tweetal mandolines, gitaren en een accordeon en spaarzaam wat zang. Leuk wel, eigenlijk.