Bas Langereis leest u voor!

–

Vrijdag 2 september:
Zeer op tijd op weer. Ronde hardlopen gaat buitengewoon soepel. Zeven uur ben ik aan het werk. Er is nog van alles en dat doe ik dan ook. Tussendoor koffie met De Vrouw op het balkon. Half elf doe ik de werklaptob uit. Ik lunch wat vroeg. Elf uur gaan we de deur uit en we nemen een bus naar Velp. In het ziekenhuis ontmoet ik de groep waarin De Vrouw de afgelopen vier weken op vrijdag heeft vertoefd. Er is nog wat uitleg voor partners en een ervaringsdeskundige die zijn ervaringen deelt. Dinsdag vindt de grote ingreep plaats en stapt De Vrouw een Nieuwe Wereld in. Daarover later meer. We zijn om vier uur weer terug. Ik kook maiskolven, haal gauw nog een boodschapje, lees de krant op het balkon en maak avondeten. Terwijl aardappel en ui kookt, maak ik een salade van bosui, bleekselderij, komkommer, tomaat en blauwe bes. Ook was ik andijvie. De andijvie stoemp ik door de aardappelen en daarna roer ik er mais doorheen. Voor De Vrouw bak ik lamsfilet. Ik hak nog noten en we kunnen aan tafel. Het smaakt en we eten alles op. Afwas. Lezen op het balkon. Webstek. Lezen op het balkon.
Muziek vandaag: The Wine Of Silence (Robert Fripp, Andrew Keeling & Metropole Orkest), Octane Twisted (Porcupine Tree), Tumbling Through The Floativerse (Ed Wynne & Gre Vanderloo), Olias Of Sunhillow (Jon Anderson), Deus Arrakis (Klaus Schulze)

–

Donderdag 1 september:
Op om kwart voor zes. Nog voor zevenen ben ik aan het werk. Er ligt nogal veel en ik handel veel af. De Vrouw is vanmorgen de deur uit en doet wat zaken in een andere kamer. Tussendoor koffie. De Vrouw gaat opnieuw de deur uit, nu voor een lunch. Ik lunch snel, want nog overleg. Daarna afwasje en een rondje langs het kanaal. Weer verder met werk. Half vijf klaar. Krant op het balkon. Ik maak avondeten. Eerst verwarm ik de oven voor (190C), vervolgens snijd ik rode ui, zoete aardappel, gele paprika en courgette en die doe ik in een braadslede, samen met shiitake en kerstomaat. Dit gaat er een half uur in. Ondertussen maak ik een salade van bosui, koolrabi, komkommer en rode bes. Voor De Vrouw maak ik een vispakketje van kabeljauwfilet en dat gaat de laatste tien minuten ook de oven in. We eten alles op. Afwas. Webstek. Lezen op het balkon.
Muziek vandaag: Discretion (Travis & Fripp), Follow (Travis & Fripp), Anesthetize (Live in Tilburg – Oct. 2008) (Porcupine Tree), Dig? (Bill Bruford’s Earthworks), Secrets Of The Beehive (David Sylvian), de albums St. Radiguns, Old Boot Wine en Bells, Boots And Shambles (oftewel het complete doosje The Future Won’t Be Long – The Albums 1971-1973) (Spirogyra), Live In Paris 28.05.1975 (Fripp & Eno)

–

Woensdag 31 augustus:
Ik ben heel vroeg wakker en op. Vraag niet waarom. Waarom doe je het toch? Niet zo heel goed geslapen. Het zal de ontlading van het afgelopen weekend, de veelheid van de lopende dingen en de spanning van de komende weken zijn. Het is niet erg. Ik ga een ronde hardlopen en die gaat verrassend goed, zeker gezien het gegeven dat ik bijna een week niet heb gelopen. Thuis op adem komen en om kwart over acht wandel ik naar de super. Op de terugweg is het weer zeer aangenaam weer; daarvoor voelde het fris aan. Koffie met De Vrouw op het balkon. Dan naar Gigant voor de repetitie van Wirwar. De contouren van de nieuwe voorstelling komen naar boven. Anne is er voor het documentairedeel van het KOM-project en we zien en bespreken de filmpjes die enkele spelers hebben gemaakt, plús er komt een nieuwe opdracht. Thuis meer koffie met De Vrouw op het balkon. De Vrouw gaat naar het werk. Ik lunch. Afwasje. Dan wandel ik het centrum in voor nog een boodschapje. Thuis zet ik de werklaptob aan en doe ik wat werkzaamheden. Ook huishoudelijks. Tegen zessen maak ik avondeten. Ik kook tagliatelle, bak champignon, ui, paprika en prei en roer daar pesto en pasta doorheen. Parmesan eroverheen en opeten. Dat doe ik. Afwas en afval. Krant op het balkon. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Sea Airs (Rick Wakeman), The Incident (Porcupine Tree), +4626 Comfortzone (Beardfish), Drif (Heilung)

–

Dinsdag 30 augustus:
En weer zeer op tijd naar de werkplek. Daar is werk. Veel werk. Tussen de middag wandel ik door bos en veld. Werk. Veel werk. Half zes thuis. Krant op het balkon. De Zoon is er om zes uur. De Vrouw serveert een bamisoep. Die smaakt. Afwas. Webstek. Lezen op het balkon.
Muziek vandaag: We Lost The Skyline (Porcupine Tree), Drif (Heilung), Let The Power Fall (Robert Fripp)

–

Maandag 29 augustus:
Nog half in die bubbel sta ik zeer vroeg op en ik ben op tijd op de werkplek. Daar is alles gewoon maandag 29 augustus 2022 en er ligt volop werk. Overleg, plannen, regelen, uitwerken, enzovoorts. Tussen de middag wandel ik door bos en hé, ook wat zon. Aan het eind van de middag is er een afscheid van een collega voor wie ik van 2018 tot eind 2020 veel werkzaamheden heb verricht. Toch om zes uur thuis. De Vrouw serveert een schotel van rode ui, paprika, champignon en aardappelblokjes uit de oven met ernaast een salade van bosui, koolrabi, komkommer en tomaat. Zeer smakelijk. Afwas. Krant op het balkon. Ja, ik heb de krant gehaald. Sta zelfs twee keer op de foto in het regiokatern. Wat een weekend. Webstek. Lezen op het balkon.
Muziek vandaag: Bill Bruford’s Earthworks (het eerste album uit de doos Complete) (Bill Bruford’s Earthworks), God Save The Queen / Under Heavy Manners (Robert Fripp)

–

Zondag 28 augustus: Living History
Kwart over zes wakker en op. Koffie en ontbijt. Krant op het balkon. Meer koffie met De Vrouw op het balkon. Negen uur stap ik weer op de fiets en rijd ik naar dezelfde manege. Living History! Al snel zijn alle anderen er ook weer. We kleden ons weer om en gaan naar onze plek. Vandaag spelen we het stuk twee keer. En twee keer gaat het zeer soepel. De zon begint te schijnen en vooral tijdens de laatste (Klaarbank-)scène wordt het dan erg warm. Veel, heel veel mooie reacties ook. Tussendoor lunchen we en is er gelegenheid om sociaal van alles uit te wisselen met de spelers. Ik blijf het heel bijzonder vinden dat een groep mensen (jong, oud, groot, klein, wit, zwart, dun, dik) die elkaar nauwelijks kent (of meer kent) zonder enkel probleem zo intensief een weekend met elkaar kan samenwerken en zoiets moois neer kan zetten. Als we de tweede voorstelling hebben gespeeld, kleden we weer om. We krijgen een bedankwoord van de organisatie. Er blijken foto’s gemaakt te zijn en die krijgen we nog rondgestuurd. Het afscheid bij de manege is nogal een tegenvaller; we zijn niet helemaal compleet en pas als er al mensen zijn vertrokken, blijkt dat we toch in de manege nog iets kunnen drinken. Ik heb gelukkig wel afscheid kunnen nemen van Diedewij met wie ik twee dagen zo geweldig samen de rol van geliefden heb gespeeld. Een echte nazit lukt dus niet meer, maar we spreken af dat Aad en ik alsnog een bijeenkomst gaan organiseren om terug te blikken. Ik stap op de fiets. Half vijf thuis. Bijpraten. Lezen op het balkon. Half zes maak ik avondeten. Eerst een salade van bosui, koolrabi, komkommer en rode bes. Dan warm ik de schotel van vrijdagavond op. Ten slotte bak ik lamsfilet voor De Vrouw. We eten alles op. Afwas. Laatste stukje krant op het balkon. Webstek. Lezen op het balkon.
Muziek vandaag: de eerste twee plaatjes uit Between The Silence (Travis & Fripp), The Void (Beardfish), Go Live (Stomu Yamashta), het derde plaatje uit Between The Silence (Travis & Fripp)

–

Zaterdag 27 augustus: Living History
Oei. Ik ben om zeven uur wakker. Ietwat verslapen. Plan om een rondje te gaan hardlopen laat ik varen. Koffie en ontbijt, dus. Negen uur fiets ik met kostuum en al naar een manege tussen Ugchelen en Beekbergen. Living History! Daar verzamelen we met de acteurs. We kleden ons om en lopen door het bos naar de plaatsen waar we gaan spelen. Vandaag brengen we de voorstelling drie keer. Het stuk speelt zich af op op drie verschillende plaatsen: het begint met een inleidende scène in een herberg, die een vervolg krijgt in de tweede scène op een open plek in het bos. Dat is de scène waarin ik speel: het publiek ‘betrapt’ mij (een wachter uit Brummen) en Diedewij als we staan te zoenen en daarna volgt een dialoog met drie andere voorbijkomende spelers. Uiteindelijk gaat een ieder naar het Herenhul, alwaar de rechtszaak (de ‘klaring’ waarom het allemaal draait) plaatsvindt. De eerste vertolking van 11.00 uur heeft zeker veertig bezoekers, maar verloopt (begrijp ik achteraf van regisseur Aad) wat stroef en traag. Onze scène is niet zo lang en ik vind hem al heel vloeiend. Na afloop lopen we naar de manege terug en daar nuttigen we een lunch. Mijn ‘koninklijke’ salade is niet zo groot, maar gezien de (gezonde) spanning vind ik dat niet heel erg. We moeten nog flink dooreten om op tijd weer de tweede voorstelling te kunnen beginnen. Half twee gaat die van start. Dit keer een nogal grote groep; ik schat zestig toeschouwers, waaronder De Vrouw, weet ik. Ha, die kijkt vreemd op als ze mij met de jonge vrouw ziet. Het spel gaat opnieuw zeer soepel en ook de grote eindscène bij de Klaarbank is vlotter. Het effect is prachtig: ik heb daarin een meer figurerende rol en ik kan regelmatig zien dat het publiek met brede grijns staat te aanschouwen. Mooie reacties na afloop ook. Als ik met Diedewij weer terug loop om de spullen op het bospad klaar te zetten, zit daar De Vrouw, haha. Opnieuw een korte pauze en dan maken we ons op voor de nummer drie van vandaag. Ook die gaat zeer goed (al hoor ik later dat de herbergscène wat nonchalanter en dus slordiger verloopt). Het aantal bezoekers is iets minder, meen ik. Na afloop gaan we terug naar de manege om te verkleden en dan is het klaar voor vandaag. Als ik op de fiets zit, merk ik dat ik het lastig vind om te schakelen naar de werkelijkheid. Half zeven ben ik thuis. Even bijpraten en dan wandelen we naar een Italiaans restaurant in het centrum. De befaamde pizza met geitenkaas en artisjok en toe natuurlijk tiramisu. Negen uur zijn we weer thuis. Lezen op het balkon.
Muziek vandaag: Leviathan (Robert Fripp & The Grid), The Best Of Frank Zappa (Frank Zappa)

–

Vrijdag 26 augustus:
Oeps, ik ben pas rond half zeven wakker en op. Drie kwartier later ben ik aan het werk. Niet dat het vandaag een werkdag is, maar ik werk wat extra, zodat ik wat kan compenseren en schuiven over anderhalve week (waarover later meer). Koffie en al gelijk veel werk verzet. De Vrouw gaat even de deur uit. Na negenen wandel ik mijn gebruikelijke zaterdagmorgenrondje (en dat op vrijdag, later zal alles duidelijk worden) langs de slager en super. Koffie met De Vrouw op het balkon. Verder werken. Meer koffie op het balkon. Dan lunch. Afwas. De Vrouw gaat de deur uit. Ik loop een rondje en haal het groentepakket op. Nog ietsie verder werken, maar op tijd afsluiten. Krant op het balkon. Eind van de middag maak ik avondeten. Eerst fabriceer ik een salade van bosui, koolrabi, komkommer en rode bes. Vervolgens bak ik kastanjechampignon, ui, bleekselderij, paprika en kerstomaat. Daar gaat het heel kleine restant van de schotel van gisteren bij. Vervolgens bouillon erin en wat tomatenpuree en in dit laat ik een fikse tijd pruttelen. De Vrouw is er weer even voor zessen. Ik voeg rode bonen toe en bak een steak bavette voor Haar. Uit de oven komen dan wat pitabroodjes. Er zijn ook nog wat wraps. We eten er fiks van. Afwas. Iets na half acht wandel ik naar Gigant voor de generale repetitie van het theaterstuk Living History.
Muziek vandaag: Moondawn (Klaus Schulze), Arriving Somewhere … (Porcupine Tree), Fear Of A Blank Planet (Porcupine Tree), Nil Recurring (Porcupine Tree), Blackstar (David Bowie)

–

Donderdag 25 augustus:
Het lijkt nog redelijk fris als ik vanmorgen vroeg mijn ronde ga hardlopen, maar na een kwartiertje is het al heel warm en benauwd. Niet te doen, eigenlijk. Toch red ik het. Zeven uur ben ik aan het werk. Er ligt weer van alles. Daar doe ik veel van. Tussendoor koffie. De Vrouw is veel de deur uit. We lunchen samen om een uur of een. Dan nog overleg en pas na half drie wandel ik een rondje langs het kanaal. Het is zeer warm. Nog wat verder met werk en om half vijf is het gedaan. Krant op het balkon. De Vrouw serveert een schotel van ui, aardappel, paprika, stokboon en doperwt. Ernaast een salade van bosui, koolrabi, komkommer en kerstomaat. Zeer smakelijk. Afwas. Ik bel Onze Vader. Het gaat goed met hem (z’n gangetje), ondanks de warmte. Volgend weekend ga ik bij hem langs. Lezen op het balkon. Webstek. Lezen op het balkon.
Muziek vandaag: The Turning Year (Roger Eno), Deadwing (Porcupine Tree), Lazarus (cd single) (Porcupine Tree), Frabjous Days – The Secret World Of Godley And Creme 1967-1969 (Godley & Creme), Raindog (Stomu Yamashta), Go (Stomu Yamashta),

–

Woensdag 24 augustus:
Kwart over zes op. Koffie. Twee uur later wandel ik naar de super. Het is al zeer warm. Thuis koffie met De Vrouw op het balkon. Ik loop naar Gigant en daar tref ik de spelers van Wirwar. Eerste bijeenkomst na de zomer: we delen vakantieverhalen en bespreken het ‘frame’ voor de nieuwe voorstelling. Vanaf nu hard werken naar de première eind november. Half een ben ik weer thuis. Meer koffie met De Vrouw op het balkon. Dan lunch. Afwasje. Ik wandel een rondje buiten het centrum. Het is zeer warm (31C). Krant op het balkon. Eind van de middag maak ik avondeten. Eerst maak ik een kleine salade van bosui, koolrabi, komkommer en blauwe bes. Dan doe ik kastanjechampignons, rode ui, aubergine, courgette, paprika en kerstomaat in een braadslede en die zet ik vijfentwintig minuten in de oven (190C). Voor De Vrouw bak ik een runderschnitzel. We eten alles op. Afwas en afval. Webstek. Lezen op het balkon.
Muziek vandaag: Mixing Colours (Roger Eno & Brian Eno), Warszawa (Porcupine Tree), Mammoth (Beardfish), Born (Birth), Freedom Is Fighting (Stomu Yamashta), One By One (Stomu Yamashta)

–

Dinsdag 23 augustus:
En voort maar weer. Vroeg op de werkplek. De dagen razen in een roes. Niet erg. Er staat van alles op stapel en daarmee zit mijn hoofd voller. Mooie dingen, goede dingen, spannende dingen. Later meer. Op de werkplek doe ik van alles. Voornamelijk werk. Daarom heet het ook werkplek. (Meer zeg ik niet.) Tussen de middag wandel ik door veld en bos en zon. Half zes weer thuis. Krant op het balkon. De Vrouw serveert een stoemp van aardappel, stokboon, champignon, ui met een salade van paprika, komkommer, bleekselderij. Zeer smakelijk. Afwas. Lezen op het balkon. Webstek. Meer lezen op het balkon.
Muziek vandaag: The Next Day (David Bowie), Floating Music (Stomu Yamashta), The Man From The Past (Stomu Yamashta)

–

Maandag 22 augustus:
Vroeg op. De Vrouw ook. We lopen elkaar niet eens in de weg. Ik ben op tijd op de werkplek. Daar veel werk, maar ik verricht de taken in rustig tempo. Tussen de middag wandel ik door bos. Half zes weer thuis. Even bijkletsen en dan maak ik avondeten. Ik kook spelttagliatelle, bak kastanjechampignon, ui, paprika en courgette en roer daar tomatenblokjes en uiteindelijk de pasta ook doorheen. Er is nog wat salade over van gisteren en die zet ik ernaast. We eten alles op. Afwas. Op het balkon lees ik de PROG uit. Webstek. Lezen op het balkon.
Muziek vandaag: Born (Birth), Frabjous Days – The Secret World Of Godley And Creme 1967-1969 (Godley & Creme), The Cartographer (Jo Quail)

–

Zondag 21 augustus:
En weer iets na zes uur op. Goed geslapen, wel. Mijn ronde hardlopen gaat redelijk, geen pauzes, geen hoofd leeg, toch lekker. Thuis nog terug in bed. Koffie met De Vrouw op het balkon. Lezen en allerlei. Meer koffie met De Vrouw op het balkon. De Zoon is er om half een voor lunch. Afwas en stofzuig. Ik wandel een ronde langs het kanaal en bezoek nog een super. Meer lezen op het balkon. Vier uur is er de zondagmiddagluistersessie (De Vrouw kiest Pizzicato Five) en erna maak ik avondeten. Geen avontuur, maar wel goede kost: een risotto met kastanjechampignon, ui, pastinaak en bimi. Ernaast een salade van bosui, koolrabi, komkommer en kerstomaat. Voor De Vrouw bak ik runderschnitzel. We eten alles op. Afwas. Lezen op het balkon. Webstek. Meer lezen op het balkon. Einde weekend.
Muziek vandaag: Metanoia (Porcupine Tree), In Absentia (Porcupine Tree), Destined Solitaire (Beardfish), Deus Arrakis (Klaus Schulze)

–

Zaterdag 20 augustus:
Iets over zes wakker en op. Koffie, webstek, lezen (in de PROG). Na half negen wandel ik de gebruikelijke zaterdagmorgenronde langs slager en super. Koffie met De Vrouw op het balkon. Ik wandel naar de Syrische winkel voor brood. Meer koffie met De Vrouw op het balkon. De Zoon is er om half een voor lunch. Afwas. Ik fiets naar een locatie waar een groot opslagdepot is voor toneelkleding en attributen. Daar hangt mijn kostuum voor het Living History-stuk van volgend weekend al klaar. Er hoeft niets op maat gemaakt. Nu maar hopen dat het volgend weekend niet al te warm is, want ik heb nogal wat aan. Krant op het balkon. Tegen zessen wandelen we naar een restaurant in het centrum. Daar eten we. (Goh.) Nu kan het nog ‘ouderwets’. (Hierover later meer.) Na twee uur wandelen we weer terug, want eten op. Lezen op het balkon. Webstek. Verder lezen op het balkon.
Muziek vandaag: het zevende en achtste plaatje uit de doos Music For Quiet Moments (Robert Fripp), Stars Die – The Delerium Years ’91-97 (Porcupine Tree), Joe’s Domage (Frank Zappa), Sum Of Erda (Guranfoe)

Fijne baan

Wie kom ik hier nou tegen op deze bijeenkomst? Precies, het is de flamboyante oom, die ik ook toen ik klein was nauwelijks zag. Hij reisde in den vreemde, scheidde van mijn tante en sinds dat ik een jaar of acht of tien oud was, heb ik hem niet meer gezien. Hij is vijftig jaar ouder geworden en zijn haar dat op zijn schouders hangt is dun en eerder wit dan grijs. Maar ik herken hem gelijk aan zijn schwung, z’n luide stem en de brede grijns op zijn gelaat.
‘Wie ben jij ook weer?’ vraagt hij.
‘Bas.’
‘O ja, de oudste van Henk, toch?’
‘De tweede.’
‘O ja. Hoe gaat het met jou?’
Hoe het met mij gaat. Leuke vraag. Daar wil ik wel iets over vertellen. Ik denk even na, haal diep adem en ben klaar om mijn verhaal te beginnen.
Wacht, hij is me voor.
‘Heb je een fijne baan?’ vraagt hij.

Een fijne baan?
Heb ik een fijne baan?
Ik wil net vertellen –

Ik wil net vertellen over mijn geweldige vrouw aan wie ik in de afgelopen vierendertig jaar zo verknocht ben geraakt, over hoe we in diezelfde vierendertig jaar naar elkaar toe zijn gegroeid, hoe we elkaar inmiddels begrijpen zonder dat we elkaar iets hoeven te zeggen, over haar borstkanker en hoe we die samen trotseerden en overleefden, over hoe goed het met haar gaat gezien de lichamelijke omstandigheden, over haar levenslust en leergierigheid, over wat ze allemaal in ons huishouden doet en regelt en over hoe veel ik van haar houd en hoe ik mij geen leven kan voorstellen zonder haar.

Ik wil net vertellen over mijn zoon die dit jaar alweer dertig wordt. Over dat hij dan misschien een autismespectrumstoornis heeft, maar ondertussen al meer dan zes jaar naar volle tevredenheid zelfstandig woont en het met een beetje ondersteuning prima redt, over de opleiding die hij heeft afgerond, over zijn baan bij een afdeling van Staatsbosbeheer waar hij met zo veel enthousiasme naartoe gaat en over vertelt, over hoe hij leert en zich ontwikkelt in zijn eigen tempo, over zijn humor en koppigheid en nukken en over hoe trots ik op hem ben.

Ik wil vertellen over mijn vader – maar ja die kent hij wel, ook al heeft ook hij de oom ook al jaren niet gezien en gesproken – en over hoe goed hij overeind blijft in de jachtige wereld, ondanks zijn leeftijd (88), zijn doofheid en zijn zeer beperkte zicht, de vertraging in zijn denken en handelen, de kleine kwalen, zijn eigenwijzigheid, zijn onvermogen om alle ontwikkelingen in de wereld te volgen en de generatiegenoten die om hem heen weg vallen.

Ik wil net vertellen over al die andere mooie mensen met wie ik mij mag omringen en die ik heb leren kennen, denk bijvoorbeeld aan Marianne, Tim, Aar, Hans, Willem, Aad, de schoonfamilie (ja, ja), Ank en Bob, de vele muziekvrienden in binnen- en buitenland, maar ook – moet ik Heidi, Auke, Robert, Marja en al die anderen, moet ik die allemaal bij naam noemen?

Ik wil net beginnen over de belangrijke gebeurtenissen die ik ijkpunten in mijn leven zou mogen noemen, zoals de geboorte van mijn zoon, de kanker van De Vrouw, de dood van mijn moeder, de ernstige psychische klachten die me af en toe teisteren, het verscheiden van Eric en Luuk en al die anderen, de hersenbloeding van Ank, de noem maar op.

Ik wil net beginnen over de waarden en normen die mijn levenspad bepalen en over de thema’s en de idealen die mijn bestaan inhoud en kleur geven: rechtvaardigheid, gelijkwaardigheid, vriendelijkheid, natuur en milieu, gezondheid, compassie voor en oprechte interesse in de medemens, onbevooroordeeld zijn, leven en laten leven, van betekenis zijn, naar elkaar omzien, onze wereld een klein beetje mooier achterlaten en al dat andere.

Ik wil net beginnen over al die schitterende belevenissen tijdens uitjes en op vakantie in den vreemde: de strooptochten door Londen, het terugzien van Praag, de bloedstollende autorit door Istanbul, de verkenning van Berlijn en Kopenhagen, de terugkerende bezoeken aan Stockholm, de jaarlijkse reis naar Noordoost-Duitschland, de verrassing van Lübeck, de vele stedentrips omdat we zo nodig weer eens ergens een concert willen meemaken, het thuisgevoel van Lissabon.

Ik wil net beginnen over de intense ervaringen in de muziek en literatuur die mijn leven zo verrijken: wat dacht u van dat kleine festival in datzelfde Noordoost-Duitschland, van het kippenvel dat ik nog steeds krijg van King Crimson en Emerson Lake & Palmer, Jon Anderson, David Sylvian, Steven Wilson, Peter Gabriel, de klanken van over de hele wereld en alles wat met Frank Zappa te maken heeft, van de malle vertellingen van Herman Brusselmans, de bizarre werelden van John Irving en Haruki Murakami, de ironie van J.M.A. Biesheuvel en van Bob den Uyl, de reizen van Redmond O’Hanlon, Paul Theroux en al die andere globetrotters, van mijn schrijfvrienden met wie ik onlangs een heus literair café heb opgezet onder de naam De verjaardag van Anja, een intiem feest vol verhalen, gedichten en kleinkunst.

Over dat alles wilde ik vertellen en over nog veel meer.
Maar nee, deze oom wil als eerste weten of ik een fijne baan heb.
Oké.
Ik zeg: ‘Nee. Ik heb echt klotewerk.’
‘Oh. Maar ben je wel aan het solliciteren?’
‘Nee. Maar ik zie daar een andere oude bekende. Goed u weer eens gesproken te hebben, oom. En ook zo uitgebreid. Nou, tot over de volgende vijftig jaar op de volgende begrafenis. Kijk maar uit dat het niet de jouwe is.’

–
Apeldoorn, maart 2022

Hier lees je ‘m op FOK!.

–

Vrijdag 19 augustus:
Zeer op tijd weer op. Als ik mijn ronde ga hardlopen, is het nog wat donker. Dat lopen gaat redelijk soepel. Hoezee. Zeven uur ben ik weer aan het werk. Er ligt allerlei en dat allerlei doe ik. Koffie met De Vrouw op het balkon. De Vrouw gaat de deur uit. Ik loop naar een super voor een kleinigheid en werk weer verder. Meer koffie. Dan lunch. Afwasje. Ik loop een klein rondje langs het kanaal. En weer verder met werkzaamheden. De Vrouw is terug om vier uur. Half vijf zet ik de werklaptob uit. Krant op het balkon. Dan maak ik avondeten. Ik leg aardappel in een braadslede en zet die een half uur in de oven (190C). Ondertussen maak ik een salade van bosui, koolrabi, komkommer en ananas. Na het half uur doe ik shiitake, kastanjechampignon, rode ui, courgette en kerstomaat bij de braadslede in en dat gaat nog eens vijfentwintig minuten in de oven. Een kwartier voor het einde schuif ik een vispakketje voor De Vrouw ook nog de oven in. We eten er fiks van. Afwas. Lezen op het balkon. Webstek. Meer lezen op het balkon.
Muziek vandaag: het vijfde en zesde plaatje uit de doos Music For Quiet Moments (Robert Fripp), Voyage ’34 – The Complete Trip (Porcupine Tree), Recordings (Porcupine Tree), het tweede plaatje van Bowie At The Beeb – The Best Of The BBC Radio Sessions 68-72 (David Bowie), Heavenly Bodies – An Expanded Collection (het vijftiende album uit de doos Complete) (Bill Bruford’s Earthworks), Road To The Sun (Pat Metheny)

–

Donderdag 18 augustus:
Kwart voor zes op. Koffie. Kwart voor zeven ben ik aan het werk. Koffie met De Vrouw op het balkon. En verder met veel werk. Niet erg. Fijn, wel. Meer koffie met De Vrouw op het balkon. Niet veel later lunch. Afwasje. De Vrouw gaat naar het werk; ik wandel een kort rondje buiten het centrum. En verder met veel werk. Heel veel schiet ik niet op, maar morgen is er weer een dag en gelegenheid. Half vijf sluit ik af. Krant op het balkon. Dan maak ik avondeten en daar doe ik niet moeilijk mee, want er is zat over van gisteren. Ik eet er goed van. Afwasje. Webstek. Lezen op het balkon.
Muziek vandaag: het derde en vierde plaatje uit de set Music For Quiet Moments (Robert Fripp), Stupid Dream (Porcupine Tree), Piano Lessons (cd single) (Porcupine Tree), Pure Narcotic (cd single) (Porcupine Tree), 4 Chords That Made A Million (cd single) (Porcupine Tree), Lightbulb Sun (Porcupine Tree), Shesmovedon (cd single) (Porcupine Tree), het zevende plaatje (het album Go Live) uit de doos Seasons – The Island Albums 1972-1976 (Stomu Yamashta), [Malina] (Leprous), het eerste plaatje van Bowie At The Beeb – The Best Of The BBC Radio Sessions 68-72 (David Bowie), From Conception To Birth (het veertiende plaatje uit de doos Complete) (Bill Bruford’s Earthworks), Sunir (IANAI)

–

Woensdag 17 augustus:
Kwart over zes wakker en op. Niet zo heel goed geslapen, maar niet erg. De ronde hardlopen gaat ook niet zo soepel, maar niet erg. Onderweg zowaar een spatje regen. Als ik thuis ben, gaat het fors regenen. De Vrouw gaat de deur uit. Koffie. Dan loop ik naar de super. Het is niet meer zo heel warm. Koffie met De Vrouw op het balkon. Het regent nogal. We zetten deuren tegen elkaar open zodat het in huis wat kan afkoelen. Later lunch. Afwas. Huishoudelijks. Ik wandel een klein rondje langs het kanaal en om het centrum. Het regent weer licht. Administratiedingen. Ank belt. We maken afspraken over het Nursing Congres op 27 september waar we met Kunst-Zinnig-Brein naartoe gaan. Dan maak ik avondeten. Eerst kook ik spaghetti. Ondertussen maak ik een salade van bosui, koolrabi, komkommer en ananas. Dan bak ik kastanjechampignon, ui, courgette en waterkers. Daar roer ik een blik tomatenblokjes en gehalveerde kerstomaatjes doorheen en later ook de gekookte spaghetti. We eten er fiks van en er blijft voldoende over voor De Vrouw om morgen mee naar het werk te nemen. Afwas en afval. Webstek. Lezen op het balkon. Het ontweert.
Muziek vandaag: het vijfde plaatje (het album Raindog) uit de doos Seasons – The Island Albums 1972-1976 (Stomu Yamashta), Coma Divine (2003 remaster) (Porcupine Tree), het zesde plaatje (het album Go) uit de doos Seasons – The Island Albums 1972-1976 (Stomu Yamashta), Nexus (Steve Howe & Virgil Howe)

–

Dinsdag 16 augustus:
Ook vandaag vroeg op de werkplek, alwaar van alles en meer is te doen. Tussen de middag wandel ik door bos en veld. Ook in de middag veel te doen en om half zes ben ik thuis. Krant op het balkon. De Zoon is er om zes uur. De Vrouw serveert een schotel van aardappel, paprika, courgette, ui en bimi uit de oven en een salade van bosui, komkommer, kerstomaat en blauwe bes. We eten alles op. Afwas. Webstek. Lezen op het balkon.
Muziek vandaag: een fiks deel van The Singles Collection (David Bowie), het derde en vierde plaatje (de albums Freedom Is Frightening en One By One) uit de doos Seasons – The Island Albums 1972-1976 (Stomu Yamashta), het derde plaatje (het album Bells, Boots & Shambles) uit de set The Future Won’t Be Long – The Albums 1971-1973 (Spirogyra)

–

Maandag 15 augustus:
Nog redelijk geslapen ook, ondanks de warme en klamme nacht. Op tijd op de werkplek voor allerlei werkzaamheden. Tussen de middag wandel ik door bos en heel lichte regen. Half zes thuis. Krant op het balkon. Dan maak ik avondeten voor mijzelf, want De Vrouw is naar het werk. Eerst kook ik spaghetti. Dan bak ik wat shiitake, bosui, paprika en courgette en daar roer ik de spaghetti en een lepel rode pesto doorheen. Parmesan erover raspen en opeten maar. Afwasje. Webstek. Lezen op het balkon.
Muziek vandaag: de eerste twee plaatjes (de albums Floating Music en The Man From The East) uit de doos Seasons – The Island Albums 1972-1976 (Stomu Yamashta), het eerste en tweede plaatje (de albums St. Radiguns en Old Boot Wine) uit de set The Future Won’t Be Long – The Albums 1971-1973 (Spirogyra)

–

Zondag 14 augustus:
Zes uur wakker en op. Even wat lezen. Dan nog terug in bed. Koffie en laatste restje krant. Meer koffie met De Vrouw op het balkon. Allerlei. Meer koffie met De Vrouw op het balkon. De Zoon is er om half een voor lunch. Afwas. Stofzuigen en ander huishoudelijks. De Vrouw gaat naar het werk. Ik loop een heel klein rondje langs het kanaal (want zeer warm, namelijk drieëndertig graden). Zondagmiddagluistersessie met de Duitsche vrienden. Dan maak ik avondeten voor mijzelf en voor De Vrouw morgenavond. Ik bak oesterzwammen, voeg rode ui, paprika en courgette toe, daarna tomatenpuree en rode bonen. Een soort chili, dus. Er is een open pak met wraps en twee daarvan vul ik met de chili en verse babyspinazie. Dat eet ik op. Afwasje. Was vouwen. Webstek. Lezen op het balkon.
Muziek vandaag: het eerste plaatje uit de set Music For Quiet Moments (Robert Fripp), Stars Die (cd single) (Porcupine Tree), Signify (2cd remaster) (Porcupine Tree), Sleeping In Traffic – Part One (Beardfish), The Blue Elephant (Matt Berry), het tweede plaatje uit de set Music For Quiet Moments (Robert Fripp)

–

Zaterdag 13 augustus:
Ik ben rond half zeven echt wakker en sta op om een ronde te gaan hardlopen. Het is redelijk koel buiten, dus ik kies een langere route. Na een tijdje is het niet meer zo koel en moet ik een paar korte wandelpauzes houden. Koffie met De Vrouw op het balkon. Om tien uur ben ik in Gigant voor de repetitie van het stuk Living History. Dit keer zijn we met een grotere groep en we spelen de drie scènes door. De tweede – waarin ik een kleine rol heb – gaat zeer vloeiend en kunnen we met één keer spelen af; de andere scènes zijn complexer en vragen wat meer tijd. Ik doe wat stand-in-werk en tijdens de derde (en belangrijkste) scène speel ik een tekstloze, maar wel prominent in beeld zijnde rol, dus daar moet ik even op concentreren. Het vraagt de komende weken nog wat studeren. Als het goed is volgt er de komende week nog een extra repetitie, dus dat is fijn (voor mij, niet-acteur). Drie uur ben ik weer thuis. Ik loop nog even snel naar een super voor een klein boodschapje. Bijpraten en krant op het balkon. Dan maak ik avondeten. Ik kook aardappel, ui en bataat. Ondertussen maak ik een salade van bosui, komkommer en kerstomaat. Ik stamp de groenten tot een puree en roer daar kerrie en repen eikenbladsla doorheen. Voor De Vrouw bak ik een runderschnitzel. Ik zet alles op tafel, met een bak grof gehakte noten ernaast. We eten er fiks van en er blijft nog voldoende over voor De Vrouw op het werk morgen. Toe is er galiameloen. Afwas. Webstek. Restant krant op het balkon.
Muziek vandaag: Prelude To A Century (Rick Wakeman), Joe’s Corsage (Frank Zappa), het tweede plaatje van The Sky Moves Sideways (2004 remaster) (Porcupine Tree), Silhouettes (Klaus Schulze)

–

Vrijdag 12 augustus:
Kwart voor zeven (pas) wakker. Koffie. Lezen. Meer koffie met De Vrouw op het balkon. Half tien ga ik de deur uit. Ik bezoek een van de spelers van Theater Wirwar en help haar met het maken van wat filmpjes voor een project rond een mogelijk komende documentaire over de theatergroep. Na een uurtje wandel ik naar de super en vervolgens de slager. De Vrouw is de deur uit. Thuis koffie en dan lunch. Afwasje. Ik wandel door de hitte en haal het groentepakket op. Lezen op het balkon. De Vrouw is weer terug om half vier. We praten bij. Eind van de middag maak ik avondeten. Ik verwarm de oven voor op 190C. Ondertussen vul ik een restantje salade van gisteren aan met komkommer, mango en vijg. Dan snijd ik rode ui en courgette en die doe ik in de braadslede waar nog het restant spitskool met tomaat van gisteren zit. Ook doe ik er gehalveerde kerstomaat bij. Dat schuif ik dan vijfentwintig minuten de oven in. Voor De Vrouw bak ik lamsfilet. Aan het eind strooi ik nog babyspinazie over de groenteschotel. Dit keer eten we alles op. Toe is er ijs. Afwas. Webstek. Lezen op het balkon.
Muziek vandaag: Deus Arrakis (Klaus Schulze), Rams (Brian Eno), On The Sunday Of Life… (Porcupine Tree), Up The Downstair (Porcupine Tree), Tonight (David Bowie), het eerste plaatje uit de set The Sky Moves Sideways (2cd remaster) (Porcupine Tree), Auri (Auri), Solace (Held By Trees)

–

Donderdag 11 augustus:
Slapen lukt weer heel redelijk en ik sta vroeg op om een ronde te gaan hardlopen. Buiten is het nog fris en zeer aangenaam en het lopen gaat ook vrij soepel. Zeven uur aan het werk. Er ligt van alles en in alle rust doe ik van alles. De Vrouw is even de deur uit. Tussendoor wandel ik naar de biomarkt voor kaas en brood en drink ik koffie. Meer koffie met De Vrouw op het balkon. We lunchen. Afwasje. Ik wandel een rondje vlak buiten het centrum in de zon. Nu wordt het warm. Thuis weer verder aan het werk. Half vijf is het klaar. Krant op het balkon. Dan maak ik avondeten. Ik kook vier parten spitskool in bouillon. Ondertussen maak ik een salade van bosui, komkommer, olijf, mango en noot. Ik leg champignons, courgette en rode ui in een braadslede en schuif die twintig minuten de oven in (190C). Als de kool zeven minuten heeft gekookt, leg ik de parten bij de groenten in de braadslede. Daaroverheen giet ik een blik tomatenblokjes en strooi ik peper en zout. De braadslede gaat nog eens een kwartier de oven in. Na dat kwartier strooi ik er geraspte kaas overheen en zet ik de slede weer terug de oven in. Voor De Vrouw bak ik een rundertartaar. We eten er flink van. Natafelen. Afwas. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: God Save The Queen / Under Heavy Manners (Robert Fripp), The Turning Year (Roger Eno), de vier plaatjes uit Message In A Box (The Complete Recordings) (The Police), Tumbling Through The Floativerse (Ed Wynne & Gre Vanderloo), Auri II – Those We Don’t Speak Of (Auri), Crossroads (David Cross & Peter Banks)

–

Woensdag 10 augustus:
Goed geslapen en pas om kwart voor zeven wakker en op. Koffie. Koffie met De Vrouw op het balkon. Ik wandel door de zon naar de super. Het is buiten nog redelijk aangenaam. Erna ga ik het centrum in en haal ik nog de laatste dingen bij een andere super. Meer koffie met De Vrouw op het balkon. Dan lunch. Afwas. De Vrouw gaat naar het werk. Huishoudelijks. In wandel een rondje langs het kanaal en door de zon. Nu is het zeer warm en minder aangenaam. Thuis allerlei. Krant op het balkon. Tegen vijf uur maak ik avondeten. Eerst leg ik repen zoete bataat in een ovenschaal en die zet ik in de oven (190C). Na twintig minuten doe ik daar champignon, paprika, bosui en courgette bij. Na nog weer vijfentwintig minuten doe ik er zout overheen en hussel ik het goed door elkaar. Vervolgens doe ik het in een bord en ten slotte eet ik het op, hetgeen vanaf het begin de bedoeling was. Afwasje. Afval. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Let The Power Fall (Robert Fripp), The Sane Day (Beardfish), Tumbling Through The Floativerse (Ed Wynne & Gre Vanderloo), het tweede plaatje van Butterfly Mind (Tim Bowness), The Ludwigsburg Concert (Lyle Mays Quartet)

–

Dinsdag 9 augustus:
Redelijk geslapen, maar kan beter. Op tijd weer op de werkplek. Daar in alle rust zeer veel werkzaamheden verrichten. Tussen de middag wandel ik door bos en veld. Half zes thuis. Krant op het balkon. De Zoon is er om zes uur. De Vrouw serveert een ovenschotel van aardappel, pastinaak, paprika, courgette en kaas. Zeer smakelijk. Ernaast een salade van de schotel die ik zondagavond maakte, aangevuld met bosui, kerstomaat en mango. We eten alles op. Toe is er meloen. Die ene. Hoe heet-ie ook weer? Charentais, dat is het. Mooi oranje vruchtvlees en zoet van smaak. Tenminste, als hij mooi rijp is. Deze is mooi rijp. Afwas. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Scary Monsters (And Super Creeps) (David Bowie), het eerste plaatje uit Butterfly Mind (Tim Bowness), Deus Arrakis (Klaus Schulze)

–

Maandag 8 augustus:
Vroeg uit de veren. Niet bijzonder. Op tijd op de werkplek. Ook niet bijzonder. Allerlei te doen en te overleggen. Eveneens niet bijzonder. Tussen de middag wandel ik door bos. Doodgewoon. Half zes thuis. Mooi op tijd. De Vrouw is naar het werk. Ik maak avondeten. Eerst spaghetti koken, dan champignon bakken, rode ui erbij, paprika en kerstomaat. Dan de gekookte pasta een een fikse kwak kruidenroomkaas erbij. Opeten. Afwassen. Webstek. Krant op het balkon. Lezen.
Muziek vandaag: Live At The Budokan Tokyo 1983 (Asia), Butterfly Mind (Tim Bowness), Tumbling Through The Floativerse (Ed Wynne & Gre Vanderloo)

–

Zondag 7 augustus:
Ik slaap redelijk, maar ben wel om half zes wakker. Dan maar een ronde hardlopen. Het is fris buiten en ik kies een langere route. Dat gaat niet zonder een korte wandelpauze. Niet erg. Thuis nog uitgebreid terug in bed. Koffie met De Vrouw op het balkon. Restje krant. Meer koffie met De Vrouw op het balkon. De Zoon is er om half een voor lunch. Afwas en stofzuig. De Vrouw gaat naar het werk. Ik wandel een kort rondje langs het kanaal. Dan bereid ik de zondagmiddagluistersessie voor (Solution). Erna maak ik avondeten voor mijzelf en voor De Vrouw morgen. Ik kook noedels en bak vervolgens champignon, bosui, paprika, courgette en zoete aardappel. Daar roer ik linzen, mango, de noedels en sojasaus doorheen. Gelukt. Afwasje en afval. Webstek. Lezen op het balkon. De Vrouw is er om half negen. Bijpraten, verder lezen en slapen.
Muziek vandaag: Music Of The Sphinx (Valentina Ciardelli & Alessandro Viale), Foxlight (Iarla Ó’Lionáird), Sunir (IANAI), Solution (Solution), Washington Square Church (Robert Fripp), Från En Plats Du Ej Kan Se (Beardfish), Rams (Brian Eno)

–

Zaterdag 6 augustus:
Op om half zeven. Koffie en Eno (Roger). Ik wandel naar de super. Aanvankelijk is het fris, maar op de terugweg loop ik in het zonnetje. Heel fijn. Koffie met De Vrouw op het balkon. Huishoudelijks. Ik ga nog naar een andere super in het centrum. Meer koffie met De Vrouw op het balkon. De Zoon is er om half een voor lunch. Afwasje. Kwart voor twee loop ik naar het station. Daar tref ik Mark en niet veel later is Cherany er en Aad ook. Cherany rijdt ons naar een plek in het bos tussen Ugchelen en Beekbergen. Aad laat ons de plekken zien waar we in het weekend van 27 en 28 augustus ons Living History-stuk over de Klaarbank op Herenhul gaan spelen. We repeteren onze scène nog een paar maal en het gaat echt heel vloeiend. Het is echt mooi om te doen en ik kijk mijn ogen uit naar hoe natuurlijk en bijna achteloos Mark en Cherany hun rol spelen. Daar kan ik veel van leren. Vier uur zijn we al klaar en Cherany rijdt ons terug naar het station. Vandaag over een week doen we nog een grote repetitie met alle drie de scènes dus dan zien we elkaar weer. Thuis even bijpraten en dan ga ik avondeten maken. Eerst een salade van bosui, koolrabi, komkommer, kerstomaat en vijg. Dan bak ik champignon, rode ui, risottorijst en stokbonen. Daar giet ik bouillon bij en laat dat in vijfentwintig minuten gaar worden. Ondertussen leg ik een moot kabeljauwfilet in folie in de oven voor De Vrouw. We eten er fiks van. Afwas. Krant op het balkon. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: The Turning Year (Roger Eno), What’s The Ugliest Part Of Your Body? (The Works Of Frank Zappa Circa 1965-’69) (Jon Poole), Lodger (David Bowie), The Montreux Years (John McLaughlin), October Is Marigold (David Cross & Andrew Keeling)

Lotgenoten,

Met die aanhef open ik zo goed als alle optredens die ik doe. Ik sta nogal eens op de planken. Dan lees ik voor uit eigen werk. Tijdens die voorleesvoorstellingen kan ik putten uit een rijk oeuvre aan verhalen en gedichten. Maar, zelden kies ik ouder werk. Eerder zorg ik ervoor dat het publiek iets unieks meemaakt: de première van een nieuw verhaal of gedicht. Ik denk niet dat ik dit werk ooit ga voorlezen op de planken.
In veel gevallen zorg ik ervoor dat er iemand is die foto’s maakt van mijn optreden. Niet omdat ik mijzelf zo graag zie op foto’s, maar ik gebruik ze om te delen op enkele sociale media en om reclame te maken voor een volgende voordracht. Echter, de meeste foto’s van mijn optredens gebruik ik niet en dat komt zo: ik sta erop met mijn ogen gesloten.

‘Waarom praat jij met je ogen dicht?’ vroeg een of ander rotjong dat samen met mij in de derde klas van de middelbare school zat, toen ik hem antwoord gaf op zijn vraag of hij mijn huiswerk mocht overschrijven. Ik schrok ervan dat hij dat vroeg. Dat van die ogen dicht, niet dat hij mijn huiswerk wilde kopiëren. Het was ook niet dat ik me ervoor schaamde dat ik met gesloten ogen sprak; het was meer de venijnige en boosaardige toon in zijn stem. Hij herhaalde zijn vraag luid en de halve klas moest lachen. Toen hij ook nog eens al pratend heen en weer door het lokaal ging lopen en theatraal met zijn ogen dicht tegen de schoolbanken, stoelen en lessenaar aan botste, wist ik genoeg: dat schooljaar was ik het doelwit van ongenadige pesterijen.
Sindsdien ben ik me veelal bewust van het doen en laten van mijn ogen als ik spreek, maar het lukt niet altijd. Het voelt krampachtig als ik omstandig met grote ogen een gesprek voer. Alsof ik iets te veel heb gesnoven of gespoten. Bovendien, ik kan geen twee dingen tegelijk: nadenken over wat ik zeg én om me heen koekeloeren. Als ik me moet concentreren op wat ik ga zeggen, gaat het bijna automatisch: hoppa, de luiken toe.
Maar als ik op het podium sta, dan lukt het me wél om én geconcentreerd voor te lezen én af en toe de zaal aan te kijken. Het zal een vorm van zelfverzekerdheid zijn die zich op dat moment meester van mij maakt. Misschien klinkt het arrogant, maar ik weet dat het kwalitatief goed is wat ik op de planken breng.

Onlangs vroeg iemand – met wie ik regelmatig op die planken sta – of ik mee wil spelen in een toneelstuk dat hij heeft geschreven en dat binnenkort een paar maal zal worden uitgevoerd.
Ik schrok. Wie? Ik? Toneelspelen? Waarom? Hij, de theaterschrijver, theaterdocent en theaterregisseur, hij zal in zijn netwerk toch wel voldoende acteurs hebben die én ervaring hebben met spelen én het ook daadwerkelijk kunnen?

(‘Jij moet naar de toneelschool!’ roepen de mensen al mijn hele leven lang, als ik weer eens iets grappigs uitbeeld of speel of nadat ik op het podium een verhaal heb voorgelezen. ‘Jij kunt je zo goed enorm kwaad maken,’ zeggen ze er dan bijvoorbeeld achteraan. Maar ik denk: Naar de toneelschool? Ik? Moet ik dat als een compliment beschouwen? Of doe ik het zó slecht dat ik naar de toneelschool moet? Daar komt bij: ik speel mijn hele leven al toneel. Al dik zevenenvijftig jaar doe ik net alsof ik dit leven aankan. Eigenlijk heb ik geen zin om het ook nog eens professioneel te moeten gaan leren.)

‘Zou ik dat kunnen, denk je?’ was mijn tegenvraag.
‘Als ik jou zo bezig zie op het podium, dan denk ik van wel, ja.’
‘Maar ik lees mijn verhalen voor van papier. Dat is bij toneel toch anders. Ik ben niet goed in lappen tekst onthouden.’
‘De rol die ik voor je in gedachten heb, is een kleine. Je krijgt een paar regels. Dat gaat vast lukken.’
‘Ik weet het niet,’ twijfelde ik.
Toch zei ik ja.

De nachten erna sliep ik slecht. Wat had ik me nu weer op de hals gehaald? Om wat voor rol ging het eigenlijk? Het was toch niet zo’n modern stuk waarin de spelers de meest mallotige absurditeiten uitbraakten en ook nog eens in hun blote reet? Waarom had hij mij verkozen? Toch niet vanwege mijn goddelijke lichaam of mijn lange, wilde en grijze haren? En wat is een kleine rol? Hoe veel regels zijn ‘een paar’? Over een maand moest het stuk op de planken, dus heel veel tijd om mijn tekst te leren had ik niet. Hoe kreeg ik dat voor elkaar in deze hectische tijden? Ik heb een bijna-voltijds-baan, heb daarnaast mijn vaste dingen in en om huis, er liggen wat eigen voorleesoptredens in het verschiet, ik moet ook nog regelmatig een stukje schrijven en … Badend in het zweet werd ik niet wakker, want slapen lukte niet en sprake van wakker worden was er dus al helemaal niet.

Een week later kreeg ik een mail met het script. Snel bladerde ik de tekst door. Drie bedrijven. De persoon die ik speel zit slechts in het tweede bedrijf, zag ik al gauw. Sterker nog: het tweede bedrijf start met de scène waarin ik al op het podium sta. En tjonge, ik mag gelijk handtastelijk met een vrouw zijn. Het is wederzijds, want ik lees in de toneelaanwijzingen: ‘Zij staan voorover gebogen tegenover elkaar, elkaars handen teder vasthoudend, met getuite lippen en …’ Aha, gelukkig. Dit gaat me lukken. Ik lees verder: ‘… en met gesloten ogen.’

Wat een avonturen weer.

–
Apeldoorn, juli 2022

P.S. Ik houd u op de hoogte. Help me onthouden.

Hier lees je ‘m op FOK!.