Bas Langereis leest u voor!

Thuis luidden we de vakantie liederlijk in. Daar kwam zwetende stoomseks van. Maar die heb ik door de week ook en dit verhaal gaat over de vakantie, dus ik ga daar nu niet uitgebreid over vertellen. Voordat het echt kwam tot zwetende stoomseks had ik trouwens ook nog eerst eten gekookt en keek Vrouwlief televisie en we aten mijn kookresultaat nog op ook en later die avond schreef ik mijn columns voor tijdens de vakantie, las ik de reisgids, pakte ik de vaatwasmachine in en deed ik hem aan ook. Er zijn tenslotte meer dingen in het leven dan alleen maar zwetende stoomseks.

(more…)

Vrouwlief wilde helemaal geen kinderen, zo bleek toen we net bij elkaar waren. Ik wel. Wist ik veel waarover ik het had. Ik had nog nooit een kind gekregen. Wél had ik heel veel zin om er eentje te maken. Dat heb ik nóg. Dagelijks. Ieder uur. Iedere minuut. Maar ik kan het niet meer. Een kind maken, mijzelf voortplanten, bedoel ik. Eigen keus. Rigoureus de bedrading door laten knippen, enige jaren geleden. Ik spetter nog een hoop troep, maar zaad kun je het niet meer noemen.

(more…)

Het was een smal meisje met een tuniekje aan. Alles was smal en petieterig aan haar. Ook haar taille en tietjes. Nee, dan de volle glorie van hoe heet ze ook weer? Dit meisje dat hier nu voor mij stond, ik vond haar wel leuk en lief en mooi en ze lachte ook prachtig, maar … maar wat? Geen gelul. Tijd om te zuipen.
“Mag ik een Korenwolf?” vroeg ik haar. Het mocht. En ik mocht ook een bon openen. Dat werd weer schrikken aan het eind van de avond.
“Kijk eens, een Korenwolf,” hoorde ik het barmeisje zeggen.
“Da’s mooi,” antwoordde ik. “Laat ik die nou ook besteld hebben.”
Het meisje keek me vragend aan. Leuk, die grote ogen. Heel leuk. Deze avond beloofde grandioos te worden.

(more…)

En dan nu. Ze heeft me gevonden!
Mijn ogen vliegen nogmaals over de regels van de mail. Ze zegt dat ze destijds op zoek was naar rust in de gekte van het leven. Die rust vond ze bij mij, ook al was ik de onrust zelve. Ze schrijft dat ze dierbare herinneringen aan mij heeft. Ze moest eens weten; ik ook aan haar.

(more…)

Wat is het leven mooi. Heerlijk. Dit is vrijheid. In je blote billen in de natuur. Niemand die het ziet. Dit bloot zijn heeft niets seksueels, wél iets bevrijdends. ‘Alles van waarde is weerloos.’ Lucebert had gelijk. Wist u het nog niet, dan weet u het nooit.

(more…)

De moeder komt terug de woonkamer in. Ze heeft een theepot in haar handen en schenkt mijn lege kopje vol. Het is een kopje met een gouden randje en een sierlijk oortje. “Ik laat jullie maar even alleen,” zegt ze. “Jullie hebben vast veel te bespreken.” Ze loopt naar de luie stoel en schudt het kussen achter het hoofd van de jongen op. Dan gaat ze de kamer weer uit.
“Hoe is het op school?” vraagt de jongen.
“Goed wel,” zeg ik.
“O. Dat is mooi.”
Ik heb helemaal niets te bespreken.

(more…)

Wat is het heerlijk rustig op straat! Normaal stikt het van de schoolgaande jeugd; nu is het vakantietijd. Het lijkt wel of ik de enige op deze wereld ben. Dat is niet zo. Kijk, daar heb je de jonge vrouw die mij iedere morgen tegemoet fietst. Ze berijdt een transportfiets met voorop een grote mand die is versierd met plastic bloemen. Haar lange donkerblonde haren dansen in de wind. Ze komt voorbij. Ik ruik een zoet parfum. Hmmm.

(more…)

“Jij bent écht jaloers!” riep ze uit. “Zie je wel!”
“Ah joh, het was maar een grapje,” probeerde ik me eruit te redden.
“Ja ja. Ik geloof er niets van. Maar goed, ik zal het er morgen eens met hem over hebben.”
“Waarover?”
“Nou, waar we het net over gehad hebben,” verduidelijkte ze.
“Waar hebben we het dan over gehad?” vroeg ik.
“Over wat die vriend van me zei.”
“O ja. Die vriend van je.”
Ze gniffelde. Mijn hoofd deed pijn. Verder wist ik ook niet wat ik moest zeggen.

(more…)

Ze lachte. Ik vond haar mooi en leuk. Nu hoefde ik er alleen nog even achter te komen of ze ook lief en lekker en warm en geil was en mij dat allemaal óók vond. Seks met haar. Dat leek me wel wat. Zou het haar ook iets lijken? Ik hoopte het. Dan was het een hete troel. Ik probeerde me voor de geest te halen hoe het zou zijn om haar langzaam uit te kleden en de piemel in de gleuf te steken. Haar prachtige lichaam, daar kon ik van alles bij verzinnen. Of zou d’r iets mankeren?

(more…)

Met dat mooie weer is de dorst niet te lessen. Drinken is dan ook niet aan te slepen. Ik kan maar één kratje Dommelsch tegelijk vervoeren achterop de fiets. Volle, welteverstaan. Lege kratjes, daarvan durf ik er wel twee achterop te zetten, maar volle? Nee.

(more…)