Bas Langereis leest u voor!

–

bazbo 0678: Esquire – Esquire
Jaja! In 1987 bracht Nikki Squire, de vrouw van Chris Squire, deze plaat uit. Gemixt door Chris en een liedje geproduceerd door de monsterbassist. De plaat heb ik destijds niet gekocht, omdat de muziekpers hem de grond boorde. Haha, en dat begrijp ik wel. Vanuit een bepaald opzicht is het een draak van een plaat. Het klinkt als Yes (ten tijde van 90125 en Big Generator) en toch haalt het dat voor geen meter. Zangeres mevrouw Nikki klinkt als Jon Anderson en toch klinkt het nergens naar. En dan dat gelikte jaren tachtig geluid. Erg, erg, zo erg dat het wel weer geinig is. Hoe meer ik van de plaat hoor, hoe leuker ik het vind. Ach, voor een paar pleuro heb ik veertig minuten plezier van deze Europese versie uit 1987. Liedje Blossomtime heeft wel heel erg die jaren-tachtig-Yesstijl. En er was een hitje met clip. In 1994 was er zelfs een heuse opvolger van deze elpee en in 2016 zelfs nog een. Chris Squire had er niets meer mee van doen, want bij de opvolger in 1994 was hij al van Nikki gescheiden en toen de tweede opvolger verscheen was Squire nogal dood.

–

bazbo 0677: Kevin Ayers, John Cale, Eno & Nico – June 1, 1974
Kijk. Deze wil ik al tijden eens horen en nu vind ik hem voor een paar neuro. In 1974 nodigt Kevin Ayers een paar vrienden uit voor een feestje op een podium. Naast Cale, Eno en Nico zijn Robert Wyatt en Mike Oldfield van de partij, plus een aantal andere muzikanten. Het resultaat is een bijna kaleidoscopisch geheel van nummers. Plaatkant twee bestaat uit liederen van Ayers, op de eerste zijde horen we twee stukken van Eno, John Cale die Heartbreak Hotel zingt en Nico die op harmonium The End van The Doors vertolkt. Klassieker en terecht, zo blijkt. Ik heb een eerste Britse persing! Moohooie plaat! Vooral de Ayersliederen vind ik gaaf. Ga ik vaak draaien.

–

bazbo 0676: OST – Lisztomania
Vandaag gekocht! Tijdens de grote platenbeurs hier in het centrum van ons zo majestueuze #Apeldoorn. ‘De langste platenbeurs van Europa’ viel qua lengte wat tegen, maar er was zat te halen. De komende tijd draai ik dus mijn oogst. Dit was een van de eerste die ik vond. Lang gezocht, nooit in zijn geheel gevonden of gehoord. De soundtrack van de draak van Ken Russel. Althans, zo staat de film bekend; ik heb ‘m nog nooit gezien. Muzikale rollen voor Roger Daltrey, Ringo Starr en Paul Nicholas, maar mij gaat het om het werk van Rick Wakeman. Wakeman speelt zelf een rolletje in de film, namelijk de dronken god Thor. Tekst heeft hij geloof ik niet, wel mag hij bier drinken en luid boeren. Wakeman was zelf nauwelijks te spreken over het eindresultaat van deze soundtrack op plaat en nu ik hem zo voor het eerst beluister, begrijp ik dat maar al te goed. Fragmentarisch, halve composities, een mix die niet deugt, ga zo maar door. Toch is het weinige Wakemangepiel best aardig. Wakeman zelf heeft vorig jaar een nieuwe versie uitgebracht in een grote doos die ik niet ga kopen want nog veel te duur. Ik blijk een Amerikaanse persing te hebben uit het jaar dat de plaat verscheen: 1975. Leuk hebbedingetje voor zeven euro’s.

–

bazbo 0675: Various – 16 Original Top Hits
Nog zo’n niemendalletje uit 1979. De Vrouw kan zich niet herinneren of deze van haar is. Van mij is-ie in ieder geval niet. Er is slechts één uitgave op vinyl van deze Duitsche productie. Boney M is dus van de partij, maar ook Village People, John Paul Young, Dschinghis Khan en Amanda Lear. Nou, dan weet u het wel. Het beter faute lied, dus.

–

bazbo 0674: Various – Beach Party
Een K-Telletje! Wat je zou verwachten, krijg je ook. Beach Boys, Jan & Dean, Beach Boys, Jan & Dean, enzovoorts. Af en toe een andere artiest, die dan een liedje vertolkt van … precies: Beach Boys of Jan & Dean. Wat een feest. Niet, dus. Enige opklaringen: The Zombies, The Lovin’ Spoonful en Trashman. Nederlandsche dubbelaar uit 1978. Van De Vrouw, dat u het even weet.

–

bazbo 0673: Peter van Vollenhoven & Harry van Hoof – Thank You For The Music
‘Ja hoor mevrouw, onze zoon verzamelt echt alles aan grammofoonplaten. Het maakt niet uit wat erop staat. Als het maar zwart en rond is en als je een naald in een groef laat vallen, dat er dan geluid klinkt.’ In de loop van heel wat jaren werd een bepaalde kamer in ons vorige huis voller en voller met vinyl dat allerlei mensen aan mijn ouders gaven. ‘Voor uw zoon, die houdt toch zo van muziek?’ Ja, die houdt van muziek. Maar niet van alles. In de latere jaren heb ik dan ook heel wat krijgertjes naar de kringloop gebracht of doorgegeven. Kennelijk is er eentje tussendoor geglipt. En hij staat nog bij de verzamelplaten ook. Ook faut. Deze had de kliko in gemoeten. Toch draai ik hem nu. Oei. Een plaat uit 1978. Laten we wel wezen: het orkestgeluid van Van Hoof is kwalitatief goed, maar het gebodene vind ik niks. Er staan zelfs composities van Pieter zelf op. En een werkelijk stuitende cover van ABBA’s lied, dat de titel van de plaat opleverde. Er is niets mis met kitsch; dat kan soms zo faut zijn, dat het weer leuk wordt, maar dat is hier niet het geval. Iets met tenenkrommend. Gelukkig heb ik geen dichte schoenen aan en is er niks te vinden op YouTube. Brrr.

–

bazbo 0672: Various – Skittersterre
Deze is van De Vrouw! Deze is van De Vrouw! Deze is van De Vrouw! De ouders van De Vrouw gingen eind jaren zeventig op familiebezoek in Zuid-Afrika en namen deze elpee mee terug. Nu ik de plaat beluister, begrijp ik dat niet zo goed. In eigen land hebben we ook gelijkklinkende ellende als James Last en eigentalige eenheidsworst. Discogs kent de elpee dan ook niet en het was even zoeken om erachter te komen dat de plaat uit 1977 komt. Sonja Herholdt, Jan de Wet, Marie van Zyl, Groep 2 en Carike Keuzankamp zijn namen die voorbijkomen. En Pierre Kartner, als auteur van een lied dat nota bene is getiteld Mooi Griekeland. Niet draaien tijdens de maaltijd, is zonde van je kostelijke voeding.

–

bazbo 0671: Various – 30 Hits Van 1976
Er kwam wat szut uit in de jaren zeventig. Deze dubbelaar van De Vrouw uit 1976 staat er vol mee. Vooral Hollandsch werk erop en niet het allerbeste. Opvallende verrassingen zijn Nazareth (helaas dat belachelijke Hurt) en Bachman-Turner Overdrive. Verder grotendeels te negeren. Niet te negeren vind ik het leuke zo typisch jaren zeventigmeisje op de hoes.

–

bazbo 0670: Various – Hi-Fi Super Stereo Sound vol 2
Er is wat szut uitgebracht in de jaren zestig en zeventig. Mijn vader werkte bij Philips en gaf op 17 mei 1982, de dag dat ik zeventien jaar oud werd, deze elpee voor me mee uit de Philips personeelwinkel. Zal wel een lieve duit hebben gekost. De plaat verscheen in 1977 en er staan twaalf ‘hits’ uit de Philipsstal op. Van afgrijselijke draken tot alleraardigste easy listening.

–

bazbo 0669: various – 25 Super Hits
Een Hollandsche verzamelaar uit 1974, vol met verschillende meuk. Deze is van De Vrouw. Er staat wat spul op dat ook op mijn eerste elpee – Arbeidsvitaminen Op Z’n Best, zie mijn nummer 0666 – staat. Sommig werk is verrassend leuk – opener Part Of The Union van The Strawbs, bijvoorbeeld – ; ander komt dichtbij weerzinwekkend. Er zijn twee versies van deze dubbelaar en De Vrouw heeft de allereerste. Niet dat het wat uitmaakt. Op de voorkant van de hoes staan tien fotootjes van tien zangers/artiesten. Ik herken er behalve Udo geeneen.

–

bazbo 0668: various – SuperStars Live
Vreemde driedubbelelpee uit 1974. Zes bands. Iedere band heeft een plaatkant. Alles live. Van Yes twee stukken van Yessongs, plus Clap van The Yes Album. Van The Doors de aankondiging dat het publiek toch echt moet gaan zitten omdat het concert anders niet door mag gaan van de brandweer, het medley Alabama Song – Back Door Man – Love Hides – Five To One en Soul Kitchen van het album Absolutely Live. Van The Mothers Of Invention (geen Zappa genoemd) de hele tweede plaatkant van Just Another Band From LA. Van Iron Butterfly slechts dat ene nummer. Verder The Beach Boys en The Faces. Grappig is dat iedere plaatkant het ‘originele’ label heeft. Er is slechts één enkele versie van deze driedubbelaar en dat is een Duitsche. Hoe ik hieraan kom, weet ik niet precies meer, maar ik vermoed dat dit ook een krijger van Dave en Nicola was ter ere van mijn vijftigste verjaardag. Of ik heb hem afgepakt van iemand die z’n hele vinylverzameling bij het vuil wilde zetten, dat kan ook.

–

bazbo 0667: Various – History Of British Rock Vol. 2
Deze dubbelelpee uit 1974 is van De Vrouw. En er staat geweldig leuk spul op! Allemaal Britse hits uit de jaren zestig, maar niet de geijkte. Er komen – naast enkele welbekende – ook wat minder voor de hand liggende stukken voorbij. Call Me Lightning (The Who), bijvoorbeeld. Of Come And Get It (Badfinger). Zelf geil ik natuurlijk bij All Day And All Of The Night (The Kinks), Hush (Deep Purple) en Fire (The Crazy World Of Arthur Brown). Natuurlijk ontbreekt er ook veel. The Move, bijvoorbeeld. Of Jethro Tull en The Moody Blues. Gelukkig staan The Stones er niet op. Maar gezien dit vol. 2 is, zal er ook wel een vol. 1 zijn, hoewel die op Discogs niet te vinden is. Kan het schelen. Het dubbelalbum is van Amerikaanse makelij en de Vrouw heeft de eerste uitgave, compleet met het dubbelgevouwen inlegvel dat eruit ziet als een krantenkatern. Gaaf werk, dit.

–

bazbo 0666: Various – Arbeidsvitaminen Op Z’n Best
Mijn allereerste elpee! Deze kreeg ik (ik denk van Sinterklaas) begin jaren zeventig toen ik een jaar of zeven of acht was. Discogs zegt dat hij uit 1977 komt, maar dat klopt echt niet. Ik weet zeker dat ik ‘m thuis op de koffergrammofoon van mijn moeder draaide en dat is echt toen ik onder de tien jaar was. Leuke plaat! Kostte wel vijf gulden vijfentwintig! Vooral Udo Jurgens maakte diepe indruk, maar ook Herb Alpert en Liza Minelli. Prachtig om dit weer terug te horen.

–

bazbo 0665: Various – Original Oldies Vol. 21
Volgende sectie. Verzamelplaten. Dit album kreeg ik van Dave en Nicola op 10 mei 2015, toen ik samen met Giles mijn vijftigste verjaardag vierde in Gatley, bij Stockport, bij Manchester. Jaar van uitgave is wat lastig te achterhalen, maar als ik zeg halverwege de jaren zestig, dan zitten we wel oké. Er zit een prijssticker op die ‘2.78’ zegt. Er staan hits op van The Beach Boys en The Shangri-La’s, maar ook van wat (mij) onbekendere namen. Slechts negen liedjes, dus een kort plaatje.

–

bazbo 0664: Cornelis Vreeswijk – Cornelis Vreeswijk
Wat zal ik eens zeggen over deze bard cq. troubadour danwel liedjessmid. Dat de Zwöden hem op handen dragen, ook nu nog, ver na zijn dood op 12 november 1987? Mijn Zwödse vriend Petter speelt vandaag de dag nog graag zijn liedjes op akoestische gitaar en niet alleen tijdens het Midsommarfesten. In Stockholm is zijn geboortedag, 8 augustus, een feestdag: de Cornelis Vreeswijkdag. Dit album komt uit 1972. De Vrouw vraagt zich af waarom ze het ooit heeft gekocht. ‘Omdat je het mooi vond?’ zeg ik. ‘Waarschijnlijk,’ is haar antwoord. Zij vindt het nu niet zo leuk meer; ik wel. Het is het eerste Nederlandse album van zijn hand en het enige succesvolle. Er staat dan ook ‘klassiek’ werk van hem op. Ik zie dat er maar één enkele versie van bestaat, op het Fontana label. Toch is-ie niet heel bijzonder. Wel bijzonder aangenaam.

–

bazbo 0663: Brigitte Kaandorp – 1
Uiterst vermakelijke eerste plaat van madammeke Kaandorp uit 1986. Ik kocht ‘m op 27 december 1988. Is nog een bijzondere plaat ook. Er is maar een versie op vinyl en eentje op cd. Plaat verscheen aan het begin van de carrière van De Kaan. Ze was toen net doorgebroken als dat hakkelende vrouwtje in de bloemetjesjurk met de ukelele. Op deze plaat zes studio-opnames en vier livestukken. Hoogtepunt is het heerlijke Annelies de Vries, maar de livestukken zijn ook zeer vermakelijk: Jodeln, Protestlied (waarin ze tussen de regels door de maatschappelijke thema’s benoemt), Lellebel en haar grote hit Blijf Altijd Bij Mij. Het laatste couplet van Robert-Jan krijgt van mij de prijs voor de beste weltschmerztekst aller tijden: ‘Robert-Jan, jij bent de man / ik weet dat ik je toch niet krijgen kan / jij verlooft je met een del / ‘k maak me van kant, Robert dank je wel’.

–

0662: Freek de Jonge – Een Verademing
Oudejaarsavondshow van 1984. Deze elpee verscheen in het jaar erop: 1985. Ik kocht hem op 20 mei 1985. Er is maar één versie op vinyl. Bijzonder onderhoudende show, moet ik zeggen. Vooral de Oudejaarsavondconference waarin Freek in moordend tempo de ene na de andere zeer ingenieuze grap eruit slingert, maakt diepe indruk. Daarna is het wat fragmentarisch, maar dat komt natuurlijk omdat we er geen beelden bij hebben. De sterilisatie vind ik niet leuk. Te herkenbaar, vrees ik. Gelukkig is het niet te vinden op YouTube.

–

bazbo 0661: Freek de Jonge – De Tragiek
Over klassiekers gesproken. Dit was de tweede show die Freek de Jonge deed nadat Neerlands Hoop was gestopt. Ik weet nog goed dat hij in 1981 op televisie kwam (ik was vijftien jaar) en dat mijn moeder halverwege de televisie op een andere zender zette, omdat meneer De Jonge plots een keer vloekte. Ik begreep dat niet goed. Normaal gesproken mochten wij alles zeggen; wij waren katholiek thuis. Een jaar later kwam de show nog een keer op televisie en we keken weer. Mama had niet door dat het dezelfde show was. Toen meneer De Jonge vloekte, lag mijn vader dubbel van het lachen en mijn moeder lachte vrolijk mee. Ik begreep dat niet goed. Waren de tijden zó veranderd in zó korte tijd? Na de tweede keer op tv vroeg ik de dubbelelpee voor mijn verjaardag en ik kreeg hem op 17 mei 1982. Al snel had ik hem zo vaak gedraaid, dat ik hem helemaal uit mijn hoofd kende. Dat kwam goed uit, want met schoolgenoot Vincent had ik malle weddenschappen. Tijdens een lunchpauze waar een tussenuur achteraan zat, droeg ik in de kantine van school de complete tekst van De Tragiek voor. Nu ik hem na vijfendertig jaar weer terug hoor, kan ik hem zo mee vertellen. Er is maar een vinylversie uit 1981 en die draai ik nu. Nog altijd fijn.

–

bazbo 0660: Fons Jansen – Luister Naar … Fons Jansen
Verzamelplaat uit 1979. Deze is van De Vrouw. Zelf zie ik het controversiële van Jansen wel, zeker zijn verhalen over de kerk, maar ik vind het verder niet zo heel veel aan. Nooit echt gevonden ook. Sommige uitspraken wel. ‘Ik vínd het stupide,’ bijvoorbeeld. Maar die staat hier niet op. Wel De Schooljongen. Klassieker.

–

bazbo 0659: Frank Zappa – The Guitar World According To Frank Zappa
Ja, potjandikkie! Kom ik vanmiddag mijn niet-lokale platenwinkel binnen, stuit ik op de vinylbak en wat zie ik? ‘Waarom zeggen jullie dat dan niet even?’ roep ik nog, terwijl ik dertig ballen afreken. Dit is de RSD 2019 uitgave, verschenen op 13 april 2019. Ik heb nummer 4969. Oorspronkelijk verscheen in 1987 bij het blad Guitar Player een cassette, met vier gitaarsolo’s van Zappa. Die cassette is sindsdien nogal een verzamelding. Zeven van de acht stukken kwamen in de jaren daarop ook uit op cd, eentje niet: daarvoor moesten we wachten tot de cd-versie van Läther. Kortom: eigenlijk helemaal niets nieuws onder de zon op deze elpee, maar ja, de verzamelaar, hè? Leuke hoes, interessante aantekeningen, de acht stukken lopen op een bijzondere manier in elkaar over en geinig doorzichtig vinyl. Dertig ballen .Vooruit. Op Discogs zijn er al gasten die er meer dan zestig dollar en vijfenveertig Britse ponden voor vragen.

–

bazbo 0658: Youp van ’t Hek & Onno Molenkamp – Tunnel Zonder Vluchtstrook
Een theatershow uit 1986/1987. Deze elpee komt uit 1987. Er is maar een versie van en ik kocht ‘m op 23 november 1987. Ik zag het programma op 19 maart 1987. Dat weet ik zo precies, omdat het kaartje van die avond (met CJP-korting) in de hoes van de elpee zit. Ik weet nog heel goed dat toen ik de elpee voor het eerst draaide, ik erg teleurgesteld was. Het is namelijk niet de complete registratie van de show; er zijn hele stukken uit en de verhaallijn is helemaal anders geworden. Op zich knap gedaan met enkel wat stukken eruit knippen, maar de volledige vertelling was bijzonder mooi. Het is het logische vervolg op het vorige programma Verlopen en verlaten, het grote vraagstuk of je je idealen moet nastreven of je moet neerleggen bij de onhaalbaarheid ervan en genieten van de dag. Onno Molenkamp was een schitterende tegenspeler in deze show. Het programmaboekje (dat ik ook in de hoes van de elpee vind) was een soort krant. Als je hem uitvouwde bleek de achterzijde de enorme promotieposter van de show; ik kan me voorstellen dat er in het publiek wat problemen zijn ontstaan als twee buren ieder het programma uitvouwden om de tekst te lezen. Ondanks de incompleetheid van de show op deze elpee: toch aardig om weer eens terug te horen, zo na dertig jaar.

–

bazbo 0657: Youp van ’t Hek – Verlopen En Verlaten
Tweede, maar eigenlijk de eerste echte soloshow van Van ’t Hek uit 1985. De elpee verscheen in 1986 en ik heb de enige echte versie op vinyl. Ik kreeg hem op 17 mei 1987, de dag dat ik tweeëntwintig jaar jong werd. Dit is wat mij betreft nog altijd de allerbeste show van Van ’t Hek. Alles klopt: verhaal, tekst, decor, muziek, samenhang. Het enig wat niet klopt is dat wat ik op de elpee hoor afwijkt van hoe ik het zelf op zaterdag 15 november 1985 in het theater Orpheus heb beleefd. In de hoes van de elpee vind ik het kaartje van die dag, plus een programmaboekje. Hier zit een leuk verhaal aan. Op 1 februari van 1985 was ik ook in Orpheus, maar nu had ik een kaart voor Flairck. Ik was met mijn vriendje Ruurd en we waren nogal vroeg, dus zonder dat onze kaart was gecontroleerd, liepen we door de gangen van het theater. We kwamen uiteindelijk uit op een balkon van de kleine zaal, waar Flairck op dat moment het geluid zat te testen. In de grote zaal zou Van ’t Hek komen spelen. Ik zei nog tegen Ruurd: ‘We kunnen ook naar Van ’t Hek, want onze kaarten zijn niet gecontroleerd.’ We gingen toch maar naar Flairck. Na afloop van het concert dronken we nog iets in de foyer. Daar kocht ik toen het programmaboekje. In het café van het theater wilden we gaan zitten, maar er was geen plek. Wel zag ik een bekende aan een tafeltje zitten. Ik keek Ruurd aan. ‘Durf jij? Ik niet.’ Hij wel. Hij liet mijn programmaboekje signeren. Met zijn naam erop. De lul. Meneer Van ’t Hek vroeg: ‘En jongens, hoe vonden jullie de voorstelling?’ ‘Heel mooi,’ zei ik. Ik bedankte hem en we gingen heel snel naar huis. Ook deze show is nog altijd relevant …

–

bazbo 0656: Youp van ’t Hek – Niet Verbaasd
Een plaat uit 1985 vol liedjes, die ik kocht op 20 maart 1987. Er is maar één versie van op vinyl. Bekendste lied is Flappie, zij het dat hier niet de ‘klassieke’ pianoversie is te horen, maar een opnieuw ingespeelde waarin de strijkers uit de elektronische toetsendoos komen. Muziek is veelal van de heer Ton Scherpenzeel (u weet wel). Sleutels en het titelnummer komen uit het programma Verlopen en verlaten en Dronken Door De Stad was te horen in Man vermist. De plaat opent fenomenaal met het brute Margot, maar voor mij is het hoogtepunt Frikadellen, dat ik jarenlang vertolkte met een eenvoudig casio-keyboardje tijdens allerlei gelegenheden, vooral vakantieweken (voor kinderen en tieners) die ik begeleidde. Het is helaas nergens online te vinden.

–

bazbo 0655: Youp van ’t Hek – De Eerste Officiële Nederlandse Echtscheidingselpee
19 december 1986 kocht ik deze elpee. Heerlijk conceptalbum uit 1983 over hét maatschappelijke thema van begin jaren tachtig. Humoristisch, serieus, venijnig. Met hit Pijn Suzanne. Er is maar één versie op vinyl. Het leuke van het afsluitende lied Ga Toch Uit Elkaar is dat het refrein ‘Ga toch uit elkaar, ga toch uit elkaar’ doorloopt tot en met de uitloopgroef, zodat het tot in het oneindige doorklonk. Tenminste, als de arm van je platenspeler niet automatisch omhoog gaat, zoals die van mij nu. Amusante plaat en tot op de dag van vandaag actueel. Hoogtepunt van de plaat vind ik het lied Eerlijk Delen, met meesterlijke tekst van jawel: Ivo de Wijs.

–

bazbo 0654: Youp van ’t Hek & Hans van Gelder – Man Vermist
In 1984 zag ik deze eerste (bijna-)soloshow van Van ’t Hek op televisie en als achttienjarige was ik enorm onder de indruk. Op 20 december van dat jaar kreeg ik de dubbelelpee cadeau, van het team van de openbare bibliotheek in Epe, als bedankje dat ik er vier maanden vrijwillig had stage gelopen in het kader van een of ander werklozejongerenproject. Er waren tijden dat ik het gehele programma Man Vermist van voor naar achteren uit mijn hoofd kende. Nu ik de plaat zo terug hoor, vind ik hem weer zeer mooi. Opzet van de show, de overgang van grijs naar kleurrijk, de boodschap: nog altijd relevant. Het stukje Lenen Lenen, Betalen Betalen is denk ik wel bekend. Eén versie slechts van deze elpee en die heb ik. Deze show heb ik nooit in levenden lijve gezien, de volgende vijf of zes wel. Daarna ben ik de verbinding met Van ’t Hek wat kwijtgeraakt. Maar deze show blijft mooi.

–

bazbo 0653: Seth Gaaikema – Seth!
Dit zijn de ‘Hoogepunten uit zijn TV-show’, dat wil zeggen de oudejaars- of kerstshow uit 1980 van de Koning Van De Voorspelbare Woordspelingen Die Ik Niet Leuk Vind. Geproduceerd door Han Peekel. U begrijpt: dit album is van De Vrouw en nu weten we de oorzaak dat het niet goed ging met Philips.

–

bazbo 0652: Henk Elsink – De Beste Van Henk Elsink
Opgenomen in De Koopermolen te Amsterdam, staat er op de hoes. Doet vermoeden dat het een complete show is, maar het is een verzameling. Uit 1970. Deze dubbelelpee is van De Vrouw. Er staan ‘klassieke’ Elsink-stukken op: Harm met het harpje, De bom en het heerlijke Johanna. Ik herinner me dat mijn vader begin jaren zeventig een opname van Johanna op cassette had en dat ik als achtjarig jongetje de cassette kapot draaide, de tekst luid meezingend en meepratend. Tientallen jaren niet gehoord. Nu weer wel. Leuk. ‘Ja, lacht u maar!’

–

bazbo 0651: André van Duin – 16 Gouden Successen
Verzameling uit 1978 van wat ouder werk van Van Duin. Ik kocht deze ergens in de zomer van 1980. Wat me opvalt is hoe briljant sommige teksten zijn, zeker in combinatie met de muziek, af en toe zelfs wat gewaagd. De Ome-Joopliedjes hebben wat mij betreft de tand des tijds minder goed doorstaan.Op deze plaat ook de geweldige persiflages File, Doorgaan, De zenuwpees, Het bananenlied en De Tamme Boerenzoon. Wat mij betreft zijn de ‘oudjes’ Angelique en Wonderkind (ook persiflages) hoogtepunten, maar absolute topper vind ik het bizarre Ik wil met jou wel dansen, maar m’n voeten doen zo zeer.

–

bazbo 0650: André van Duin – Solo
Heerlijk gedateerde registratie van een theatershow uit 1976. Er is maar één versie van deze elpee. Ik kreeg deze elpee in dat jaar of het jaar erna van Sinterklaas. Hij kocht hem bij Muziekhuis Jeths (later onderdeel van Expert). Aan de binnenkant van de hoes zit een stempel van het bedrijf, met een adres: Hoek Hoofdstraat – Hofstraat. Laat ik nu sinds twee jaar nog geen honderdvijftig meter verderop wonen! Heel lang niet gehoord, misschien wel veertig jaar. Toch leuk. Het liedje over de lucifer blijf ik amusant vinden.

–

bazbo 0649: Margeet Dolman – De Laatste Ronde (Heeft Geklonken)
Nog een plaat (uit 1983) die ik volgens mij kreeg toen ik lid werd van het tijdschrift Mens & Gevoelens, op 19 januari 1991. Opnieuw drie hoorspelen en dit keer zes liederen, waaronder haar versie van Milord (door George Moustaki). Ook van deze plaat is maar één versie. Clous van Mechelen heeft de meeste muziek geschreven, net als voor de vorige plaat. Heerlijke gniffelverhalen en liedjes.

–

bazbo 0648: Margreet Dolman – Volg De Weg Van Je Hart
Margreet in topvorm! Drie hoorspelen en vijf liederen. Elpee uit 1982, die ik kocht op 19 januari 1991. Volgens mij kreeg ik ‘m toen ik lid werd van het tijdschrift Mens & Gevoelens, het blad van Paul Haenen en Dammie van Geest, waaraan ik af en toe iets bijdroeg in die tijd. Slechts één versie van deze in eigen beheer uitgebrachte plaat. Hoogtepunt is Margreets versie van Dokter Bernard, waarvan ze de tekst enigszins heeft herschreven in haar eigen voordeel.