Vrijdag 30 november:
Half acht wakker en op. Nog redelijk goed geslapen ook. Was nodig. Koffie. Werk van vanmiddag voorbereiden. Koffie met De Vrouw. Dan fiets ik naar de supermarkt langs het kanaal. Weer koffie met De Vrouw. We horen vinyl. De Vrouw gaat ook wat boodschappen doen. Ik lunch een weinig en fiets dan naar een appartement elders in Apeldoorn. Daar interview ik een echtpaar en een vrijwilliger van de Kap, voor een artikel in de plaatselijke krant. Ik had op drie kwartier gerekend, maar voor ik het weet zijn we anderhalf uur verder. Mooi gesprek. Op de terugweg haal ik het groentepakket op. Thuis even de krant lezen, dan ga ik avondeten maken. Eerst een salade van bosui, spitskool, komkommer en mandarijn. Vervolgens een tajine van rode ui, knoflook, pompoen, rozijnen, tomaten en kikkererwten. Ik bak stokbrood af. De Zoon is er om zes uur en dan eten we een heleboel. Smaakt goed. Ik was af, breng afwas naar de containers en ga dan hardlopen. Opnieuw lukt dat wel heel vloeiend en ben ik thuis voor ik het wet. Misschien toch maar wat verder gaan lopen. Ik lees en luister tot het half elf is (geweest).
Muziek vandaag: de eerste twee plaatjes uit de doos Music For Installations (Brian Eno), Keats (Keats), Help I’m A Punk! (Gabba Zappa Hey!), Human Racing (Nik Kershaw), Darskapens Monotoni (Kaipa da Capo), Zappa Jawaka (The Wrong Object), Make Me Young, Etc. (Thumpermonkey)
–
Donderdag 29 november:
Veel te doen op de werkplek. Tussen de middag wandel ik door bos, veld en lichte regen. In de middag ook veel. Half zes thuis. De Vrouw serveert een schotel van varkensfilet, spek en champignons, plus een schotel van ui, pompoen, chinese kool en ei. Beide zeer smakelijk. De Vrouw is wat energieker en zowaar vandaag buiten geweest. Zo kreeg ze mee dat vanmorgen een buurvrouw van drie huizen verder op onze galerij is overleden. Wacht, toen ik gisterenavond ging hardlopen, stond er een ziekenwagen voor het appartementencomplex; toen ik terug kwam, was deze er niet meer. Geen gedag meer in het voorbijgaan. Geen praatje meer. Ik was af. Dan werk ik de webstek bij en lees en luister ik.
Muziek vandaag: Manifesto Of An Alchemist (Roine Stolt’s The Flower King), Conspiracy Live (Chris Squire & Billy Sherwood), Life Is Good (RTFACT)
–
Woensdag 28 november:
Opnieuw onrustig en niet zo goed geslapen. Uiteindelijk schrik ik wakker even voor half acht. Een uur later wandel ik naar de Kap. Daar is niet heel veel te doen, want veel heb ik het uur ervoor thuis al gedaan. Ik drink koffie, handel een mail af en ga dan weer. Op de terugweg bezoek ik de biowinkel voor enkele dingen. Thuis koffie met De Vrouw. Krant lezen en dan lunchen. Afwasje. Vinyl draaien. Webstek bijwerken, ook die van Kunst-Zinnig-Brein. Telefonisch contact met Ank. Vijf uur ga ik avondeten maken. Niet moeilijk. Een salade van bosui, komkommer, tomaat en peer. Het laatste beetje pasta van zondag. Een wokschotel van ui, paprika en verschillende vismootjes. Dat eten we op. Het smaakt goed. Afwas. Hardlopen. Het heeft de gehele middag geregend, maar nu is het even droog. Lopen gaat heel goed en ik ben snel weer thuis. Onze Vader bellen. Hij heeft zijn lamploep binnen en krijgt vrijdag een vergrootapparaat om te lezen. Ik denk dat hij een andere manier van kijken zal moeten aanleren, want hij kan het woordbeeld niet meer in een oogopslag zien. Hij gaat kijken of hij een afspraak met de oogarts kan maken, sneller dan degene die nu gepland staat in maart. Ons voorgestelde kerstplan gaat niet door: tweede kerstdag bijvoorbeeld hier koffie leuten, omdat wij eerste kerstdag met de schoonfamilie op stap gaan. Wat het dan wel wordt, zien we nog. Ik ga zaterdagmiddag bij hem langs. Ben benieuwd. Rest van de avond lees en luister ik. Zo’n lange rest is er niet, want nog voor tien uur lig ik in bed.
Muziek vandaag: The Sun Will Dance In Its Twilight Hour (Wilson & Wakeman), Merci Cherie (Udo Jürgens), Silberstreifen (Udo Jürgens), Wilkommen In Meinem Leben (Udo Jürgens), Kajem (Kajem), Titles (Mick Karn), Dreams Of Reason Produce Monsters (Mick Karn), New World Live (Dave Kerzner)
–
Dinsdag 27 november:
Bij de bushalte krijg ik om half zeven een vlaag van somberheid. Even ben ik angstig. Dan gaat het weer. Op de werkplek weer van alles. Tussen de middag wandel ik door het bos. In de middag ook weer veel te doen. Donderdag verder. Ik rijd met een collega mee naar het centrum van Arnhem. In het Stadstheater is een personeelsfeest. De eerste van zes. We zijn met een man of honderdzestig. Prettig aantal; niet te massaal. Het vegetarische eten is geen spektakel, maar heel aardig. Dan een theaterzaal in. Twee dansers van Introdans dansen met een (spastische) cliëntdanser een deel van de voorstelling Circular. De niet-vloeiende bewegingen passen prachtig in de wél-vloeiende. Indrukwekkend. Daarna allerlei nominaties voor ‘de parel’, medewerkers of een groep medewerkers die iets bijzonders heeft gedaan of bereikt. Tussendoor allerlei aardigs theater. En op de achtergrond zien we toepasselijke schilderijen van Kunst-Zinnig-Brein. Ha, wie zou daar iets in hebben gedaan. Het formele deel in de theaterzaal is om kwart voor negen afgelopen en daarna is er nog een feest met DJ in een foyer. Het is me wat te luid en ik ben al heel moe, want vanaf kwart over vijf in de weer. Van het feest maak ik niet zo veel meer mee en ik wandel naar het station. Daar heb ik een bus van kwart over negen. Veertig minuten later ben ik thuis. Heel even bijpraten. Met De Vrouw gaat het een heel stuk beter. Ze mist nog een boel energie, maar heeft wat dingen gedaan en is voor het eerst een hele dag in de kleren geweest. Ze vertelt dat De Zoon een aanrijding heeft gehad afgelopen zaterdag. Gelukkig is hij ongedeerd, maar de financiële afhandeling heeft hij nogal onhandig gedaan. Het baart me (weer nieuwe) zorgen, maar het lijkt erop dat het incident klaar is. Iets na tien uur lig ik in bed.
Muziek vandaag: geen
–
Maandag 26 november:
Als de wekker gaat, slaap ik diep. Wakker worden is niet gemakkelijk. Eenmaal op gaat het wel. Ben ik voldoende uitgerust? Ik heb het idee dat ik een volle week tegemoet ga, dus ik vraag het me af. Op de werkplek ga ik fijn aan de slag. Ik ben redelijk op orde ondertussen en heb voldoende tijd om de nodige zaken te doen. Tussen de middag wandel ik door bos en veld. Ook in de middag weer van alles. Half zes ben ik thuis. Het gaat niet zo goed met De Vrouw. Ze is moe, fut- en lusteloos. En ze kan nauwelijks eten, houdt het niet binnen, enzovoorts. Daardoor is ze ook bezorgd, angstig en weinig opgewekt. Ik kan niet veel doen om te helpen en dat weet ze ook wel. Ze zet de restanten van gisteren op tafel en dat eet ik op. Zelf eet ze een heel klein beetje. Dan was ik af en ga ik een ronde hardlopen. Het lopen gaat prima, ondanks de fikse tegenwind her en der. Thuis de webstek bijwerken en dan lezen en luisteren tot het weer tien uur is.
Muziek vandaag: Manifesto Of An Alchemist (Roine Stolt’s The Flower King), Make Me Young, Etc. (Thumpermonkey), Who Needs Pyjamas? (Deckchair Poets)
–
Zondag 25 november: van Heerlen naar huis
Opnieuw slaap ik niet goed en veel. Half negen op. Douche, tas inpakken en wegwezen. Ik heb de trein van tien voor tien. De reis verloopt voorspoedig. Onderweg lees ik The Adventures Of Captain Hatteras (Jules Verne) uit en de krant. Nog voor één uur ben ik thuis. Met De Vrouw gaat het redelijk. Koorts is gezakt, ze is nog veel moe, maar heeft her en der op de dag wat energie. We praten bij en lunchen met tosti’s. Ik ruim mijn spullen op, doe de was en begin met het bewerken van de foto’s van het weekend. Eind van de middag maak ik avondeten. Witlof uit de oven, kikkererwtenpasta en een goede saus van kalfsgehakt, uien, paprika, andijvie en tomaten, plus een salade van augurk, komkommer, bosui en kaki. De boel smaakt en vult goed. Ik was af en ga dan verder met foto’s en webstek. Van lezen komt niet veel, maar van luisteren wel. Tien uur in bed.
Muziek vandaag: The Sun Will Dance In Its Twilight Hour (Wilson & Wakeman), Life Is Good (RTFACT), True Stories – The Complete Soundtrack (David Byrne), Darskapens Monotoni (Kaipa Da Capo), Zappa Jawaka (The Wrong Object)
–
Zaterdag 24 november: Mosae Zappa festival, Heerlen en Landgraaf
Slapen lukt niet zo goed. Nou ja. Half negen sta ik op. Douche en vervolgens de straat op. Eerst op zoek naar een krant. Ik moet het halve centrum van Heerlen afstruinen en vind dan eindelijk ergens een boekhandel die kranten verkoopt. Vervolgens ga ik naar het uitgaansplein en in gelegenheid De Kromme Toeter bestel ik koffie. Het is er nog heel leeg. Het ontbijt dat ik krijg, stelt niet veel voor, maar is voldoende. Ik lees delen van de krant. Een uurtje later wandel ik nogmaals een rondje. In de plaatselijke muziekwinkel vind ik van alles, onder andere The Sun Will Dance In Its Twilight Hour, de laatste plaat van Damian Wilson en Adam Wakeman, voor een prikkie. Grappig: gisterenmorgen heeft De Vrouw kaarten besteld voor hun concert op 5 april. Ik ga weer terug naar het hotel om mijn vondsten op te bergen en wandel mijn rondje verder. Heel veel is er niet te beleven. Begin van de middag betreed ik koffiezaak Coasters, alwaar het eerste deel van het festival vandaag gaat plaatsvinden. Luuk en Clint zijn er ook weer, Steffen en vrouw eveneens. Mike heeft arrangementen van Zappastukken gemaakt voor het stadscarillon, dat buiten aan de buurgevel hangt. Iedereen naar buiten, dus. Het is heel bijzonder. Niet alles werkt even goed, maar er zijn pareltjes bij: Uncle Meat, Igor’s Boogie en G-spot Tornado, bijvoorbeeld. Ook nietsvermoedende voorbijgangers blijven staan kijken en luisteren. Leuk. Binnen speelt Fred Händl meer werk op zijn piano. De koffiebar zit stampvol. Peter en Inge, Aad en Luc zijn er nu ook. Tegen vijven ga ik met Aad en Luc naar de niet ver gelegen Indonesiër, om daar een bord te laten vullen met voornamelijk groentegerechten. Hoop bevriende lui in de zaak, weer. Begin van de avond hebben we een taxi naar de Oefenbunker in Landgraaf. Tijd voor het echte werk. Lilo Zapmospheres mogen aftrappen. Dit keer heeft Lilo zijn zoon bij zich, die de draaitafels en elektronica bedient, zodat Lilo zelf al zijn aandacht bij zijn gitaar heeft. In het begin is het wat rommelig, maar na een paar stukken gaat het de goede kant op. Vooral Yo Mama en de bewerking van Amnerika vind ik zeer mooi. Zo, de kop is eraf. Volgende act is 2000 Motels, een Nederlandse en vrij nieuwe Zappacoverband, schijnt. Had ik bij Lilo de oordoppen al in; nu helpen ze niet eens. Het geluid is niet alleen knetterhard; de bas staat zo prominent afgesteld, dat het me gewoon pijn doet. De band zal heus wel goed zijn, maar ik kan het niet horen. Nee, dan De Schuldjongens. Die brengen met slechts een gitaar, drums en stem Beefheartachtige punkpoetrychansons. Bloedserieus en hilarisch tegelijk. Verrassend hoogtepunt, wat mij betreft. The Wrong Object van Michel Delville mag het festival groots afsluiten. Het duurt even voordat alles op het podium in orde is, maar dan krijgen we wel de klapper van heel Mosae Zappa in een anderhalf uur durende set met louter werk van de meester. Lekkere solo’s, los en toch strak, geen oordoppen nodig, kortom: groot succes. Leuk festival weer, dit jaar. Geluid vond ik niet zo sterk; het was meer teluid. Dat hebben we vorige jaren toch heel veel beter gehad. Maar de programmering is hoogst amusant. Het is Tim, Chantal, Marco en Sjon weer gelukt. Heel veel tijd om na te praten na afloop nemen we niet; Aad en ik nemen wel een taxi naar Heerlen. Die kost nog geen tientje en om twee uur ben ik in mijn hotelkamer.
