Bas Langereis leest u voor!

–

Vrijdag 6 maart: De Vrouw is jarig
Ik ben om half zeven op. Nog geen drie kwartier later is het buiten droog en loop ik mijn ronde hard. Veel wind, het gaat niet gemakkelijk, maar ik red het. Thuis nog een uurtje terug in bed. Gefeliciteerd met je verjaardag, schat. Dan op. Koffie met De Vrouw. De Vrouw gaat boodschapjes doen; ik haal brood bij de Turkse bakker. Meer koffie met De Vrouw. Lunch. Na de afwas stap ik op de fiets. Ik haal het groentepakket en rijd door naar een supermarkt voor wat grote dingen voor de ontvangst van vanavond. Thuis de krant. Op tijd de keuken in. Ik maak humus voor vanavond, een salade van bosui, koolrabi, komkommer, appel en olijven, plus een curry van chipolataworst, rode ui, knoflook, peper, aubergine en tomaten. De curry en salade eten we goed, smaakt voortreffelijk. Afwas. Dan werk ik de webstek bij en lees ik nog. Vanaf acht uur komt er bezoek binnen. Heidi en Auke zijn er, Marja en Robert. Het is aangenaam, er staan hapjes en drankjes. Later op de avond vind ik het wat rumoerig en omdat ik moe ben, komt dat allemaal sterker binnen en daarvan word ik nog vermoeider en nou ja. Niet erg. Kwart over twaalf zijn we weer alleen en ga ik naar bed.
Muziek vandaag: La Fenice (Keith Jarrett), Live At The NCH (The Gloaming), Retsis Repus (The Supersister Project), Rosetta (Vangelis), Fortuna (Amsterdam Klezmer Band)

–

Donderdag 5 maart:
Niet zo heel goed geslapen. Ik ben ruim voor de wekker wakker, val dan weer weg en dezelfde wekker wekt me ruw uit diepe slaap. Het duurt even voordat ik op gang ben. Op de werkplek is het rustiger en kan ik veel doen en wegwerken. Lang niet alles. Tussen de middag wandel ik door bos. In de middag ook weer veel, maar niet alles. Onderweg naar huis overvallen me steken van hoofdpijn. Half zes thuis. De Vrouw serveert aardappelsoep. We eten het meeste op en praten bij. Afwas. Dan webstek, krant, lezen en luisteren. Iets na tien uur slapen. Zeer moe.
Muziek vandaag: Joe’s Xmasage (Frank Zappa), Cat Food (King Crimson), Brother Where You Bound (Supertramp), Fifth (Soft Machine)

–

Woensdag 4 maart:
Wat onregelmatig geslapen. Half zeven echt wakker en dus op. Eerst maar eens een ronde hardlopen. Even lijkt het te regenen, maar eenmaal buiten blijkt dat niet zo te zijn. Lopen lukt goed. Thuis lezen. Koffie met De Vrouw. Dan wandel ik door de zon naar de biowinkel voor wat boodschappen. Meer koffie met De Vrouw. Ook lunch. Afwasje. De Vrouw gaat naar haar werk. Ik begin met het verslag van het gesprek dat we vrijdag met haar leidinggevenden hadden. Ook loop ik naar een supermarkt voor sla. Dan weer verder. Ook lezen. Tegen zes uur maak ik eten voor mijzelf. Eerst pasta koken, dan bosuien bakken, kastanjechampignons, courgette, kerstomaatjes, pasta erbij en parmesan eroverheen. Goede hap. Afwasje. Webstek. Lezen en luisteren. De Vrouw is er om negen uur. Bijpraten en om tien uur ga ik maar eens slapen.
Muziek vandaag: Siwan – Nahnou Houm (Jon Balke), Chronicles Of Man (Rick Wakeman), … Famous Last Words … (Supertramp), Brian Davison’s Every Which Way (Brian Davison’s Every Which Way), het zesde en zevende plaatje (Bataclan Live 1973) uit de doos Love From The Planet Gong (Gong), Tago Mago (Can), Air Cut (Curved Air), We Live Here (Pat Metheny Group), On The Way To Two (Kenny Wheeler & John Tailor)

–

Dinsdag 3 maart:
Redelijk geslapen. Bij vlagen. Op de werkplek van alles. Tussen de middag wandel ik door bos en veld en zon. In de middag ook van alles. Half zes thuis. De Vrouw serveert de tweede schaal lasagne die ik zaterdagavond maakte en De Zoon helpt mee met opeten. Dat lukt. De Zoon vertelt dat hij donderdag zijn beëdiging bij Staatsbosbeheer meemaakt. Leuk. Beetje spannend, ook wel. Afwasje. Dan webstek, lezen en luisteren en iets na tien uur naar bed. Spektakel is het niet.
Muziek vandaag: From This Place (Pat Metheny), Gatecrashin’ (Erik Vloeimans), In Amazonia (Peter Hammill & Isildur’s Bane)

–

Maandag 2 maart:
Beetje onrustig geslapen. Tijdens het tandenpoetsen loopt er bloed in de wasbak. Nu heb ik wel eens vaker dat het tandvlees bloedt, maar dit is heviger. Als ik in de spiegel kijk, zie ik een forse neusbloeding. Lekker dan. Gelukkig is het ook snel weer gestelpt. Op naar de werkplek. Daar kan ik in de ochtend veel wegwerken. In de middag sta ik in een kraam bij een inspiratiemarkt. Zes uur thuis. Doodmoe. Even zitten. Dan eten maken. Veel te maken is er niet; er is nog een ruime hoeveelheid gnocchi van gisterenavond over. Die warm en eet ik op. Klein afwasje. Webstek, lezen en luisteren. De Vrouw is er om half tien. Bijpraten en om tien uur lig ik maar weer in bed.
Muziek vandaag: Scream (Ozzy Osbourne), het surroundgedeelte van Emerson Lake & Palmer (Emerson Lake & Palmer), Lunatic Soul II (Lunatic Soul), Impressions (Lunatic Soul)

–

Zondag 1 maart:
Half acht op. Koffie. Lezen. Koffie met De Vrouw. Meer koffie met De Vrouw. Ik loop naar een supermarkt in het centrum voor sla. De Zoon is er om een uur voor lunch. Afwasje, stofzuig, planten dompelen. Dan breng ik afval weg en loop ik een rondje langs kanaal en de Grift en door het Wilhelmina- en Oranjepark. Er is regen verwacht, maar vooralsnog is het prachtig weer. Eind van de middag gaat De Vrouw naar het werk. Ik ga een ronde hardlopen. Stevige tegenwind die erg vermoeiend is, maar het lukt. Thuis avondeten maken: verse gnocchi koken, rode ui en oestzwam bakken, snijbiet erbij, roomkaas en kokosmelk, ten slotte de gekookte gnocchi. Uitstekend. Erbij komt het kleine restant salade van gisteren. Afwas en opnieuw afval. Dan webstek, lezen en luisteren. Tien uur slapen.
Muziek vandaag: Siwan – Amina Alaoui (John Balke), BTTB (Ryuichi Sakamoto), 2 (The Gloaming), English Weather (allerlei), Is That So? (John McLaughlin with Shankar Mahadevan & Zakir Hussain), Profiles (Nick Mason & Rick Fenn), White Of The Eye (Nick Mason & Rick Fenn)

–

Zaterdag 29 februari:
Half zeven wakker en op. Mijn ronde hardlopen gaat moeizaam door de fikse wind, maar het lukt. Voor negen uur ben ik op de markt voor groente en fruit. Ook loop ik door de zon naar de bioslager en biowinkel. Koffie en notentaart met De Vrouw. Vervolgens wandel ik langs het kanaal naar een supermarkt voor de laatste dingen van vandaag. Meer koffie. De Zoon is er om een uur voor lunch. Afwasje. Dan ruimen we een boel zakelijk papierwerk op en leggen de documenten voor de belastingaangifte opzij. Beetje lezen. Op tijd ga ik avondeten maken. Mijn lasagne van rundergehakt, ui, paprika, aubergine en tomaten gaat even duren. Bechamelsaus eroverheen. Erbij een salade van bosui, komkommer, feta, zwarte olijven en bramen. Ik maak een tweede schaal lasagne voor dinsdag (als De Zoon komt eten). Afwas. Dan webstek, lezen en luisteren. Half elf weer fijn geweest.
Muziek vandaag: Fortuna (Amsterdam Klezmer Band), het vijfde plaatje (BBC Sessions and Edinburg Live) van de doos Love From The Planet Gong (Gong), Thousand Knives Of (Ryuichi Sakamoto), Phantasmagoria (Curved Air), Nick Mason’s Fictitious Sports (Nick Mason)

–

Vrijdag 28 februari:
Half zeven wakker en op. Drie kwartier later heb ik de werklaptob open en ben ik aan de slag. Negen uur fietsen De Vrouw en ik door kou en zon naar een locatie van haar werk. We hebben een gesprek met twee leidinggevenden en het lukt om een boel misverstanden uit de weg te helpen. Dat lucht op. Elf uur ben ik weer thuis en terug aan het werk. Koffie met De Vrouw. Later ook lunch met De Vrouw. Afwasje en weer aan het werk. Kwart over vier klap ik de werklaptob weer dicht. Krant. Dan maak ik avondeten met restanten uit de koelkast en met boodschappen die De Vrouw heeft gedaan. Eerst een guacamole van avocado en rode ui. Dan een vulling van spek, ui, knoflook, peper, courgette en rode bonen. Ik warm bietenwraps op en rasp restanten kaas. Op tafel zet ik een gemakkelijke salade. We eten (bijna) alles op. Afwasje van niks. Buiten regent het inmiddels stevig. Morgenochtend hardlopen, dus. Webstek, lezen, luisteren. Op tijd (lees: tien uur) slapen.
Muziek vandaag: Nocturne – The Piano Album (Vangelis), Sacrament (White Willow), 50 Live (Yes), Hiraeth (Lion Shepherd), Lunatic Soul (Lunatic Soul), Emerson Lake & Palmer (Emerson Lake & Palmer), Zëss – Le Jour Du Néant (Magma)

–

Donderdag 27 februari:
Ik hoef niet heel vroeg op te staan, maar doe het toch. Als ik om zeven uur de deur uitga, heb ik al een half uur gewerkt. Ik reis naar een locatie waar ik tien jaar geleden en langer nog wel eens kwam. Een paar bekenden van toen ontmoet ik er, maar ik heb er een overleg. Om half elf ben ik terug op mijn vertrouwde werkplek in Arnhem. Daar ligt veel. Geen wandelpauze. In plaats daarvan doe ik veel, maar niet alles. Dat is voor morgen en volgende week. Half zes thuis. De Vrouw serveert het kleine restant van mijn curry van gisteren, aangevuld met kip uit de oven. Het smaakt. Afwasje. Dan de webstek, lezen en luisteren. Ik ben weer erg vermoeid en ondanks dat ik morgen niet heel vroeg hoef op te staan, ga ik wel vroeg naar bed. Tien uur, dus.
Muziek vandaag: Party Animals (Eric Vloeimans’ Gatecrash), I Can See Your House From Here (Pat Metheny & John Scofield)

–

Woensdag 26 februari:
Pas om half acht wakker en op. Koffie. Tien uur gaan we de deur uit. Het regent. Ik loop naar een supermarkt en aansluitend de biowinkel. Op de terugweg schijnt de zon. Thuis koffie met De Vrouw. Meer koffie met De Vrouw. Ook lunch. En afwas. In de middag doe ik een paar huishoudelijke dingetjes en lees ik De Movo Tapes (A.F.Th.) uit. Eind van de middag maak ik avondeten. Een salade van bosui, komkommer, Griekse kaas en zwarte olijven. Een curry Madras van ui, knoflook, peper, groene kool, aubergine en tomaten. Een tartaar. We eten het op. Afwas. Dan ga ik hardlopen. Het gaat moeizaam, maar langzaam ook steeds beter. Webstek, lezen en luisteren. Tien uur weer.
Muziek vandaag: Warp (Jon Balke), The Best Of Frank Zappa (Frank Zappa), Paris (Supertramp), The Magic Of The Chieftains (The Chieftains), Insurgentes (Steven Wilson), Fly From Here – Return Trip (Yes), Flash Of The Spirit (Jon Hassell & Farafina), Second Album (Curved Air), Sleepwalking (Mariana Semkina)

–

Dinsdag 25 februari:
Op de werkplek veel. Misschien te veel. Ik kan me moeilijk concentreren. Maakt dat het me niet lukt om heel productief te zijn, maar ik doe mijn best en doe veel kleine dingen. Tussen de middag wandel ik door bos en zon. In de middag ook veel. Ik ben vermoeid, heb sinds tijden weer echt last van hevige tinnitus. Half zes thuis. De Vrouw serveert bamisoep en De Zoon is er even na zessen om mee te eten. We praten goed bij en de stemming is luchtig. Afwas. Dan webstek, lezen en luisteren. Nog voor tien uur ga ik slapen, nog steeds zeer vermoeid.
Muziek vandaag: Lighthouse (iamthemorning), From This Place (Pat Metheny), het bonusplaatje van Air Conditioning (Curved Air)

–

Maandag 24 februari:
Redelijk geslapen. Het hoofd is rustiger. Op de werkplek vandaag niet zo heel rustig. Veel te doen, dat wel. Tussen de middag wandel ik door veld, bos en lichte regen. Ook in de middag niet rustig. Half zes thuis. De Vrouw serveert een schotel van spitskool met chipolata en het restant van de schorseneren van zaterdag, plus een salade van bosui, komkommer, tomaat en paprika. Bijpraten. Afwassen. Dan is het buiten te nat om te gaan hardlopen, dus sla ik over. Krant, lezen, luisteren, webstek. Tien uur is het gedaan.
Muziek vandaag: de rest van het plaatje dat met de PROG mee kwam, 10.000 Knives Of (Ruyuichi Sakamoto), Air Conditioning (Curved Air)

–

Zondag 23 februari:
Zeven uur op. Een dik half uur later ga ik een ronde hardlopen. Even lijkt de regen wat minder, maar na vijf minuten lijkt dat al niet meer. Het regent plens. Gelukkig is het niet heel erg koud, dus loop ik rustig door. Wel kom ik doornat thuis. Daar nog een uurtje in bed. Koffie met De Vrouw. Ik bereid het avondeten vast voor: een lamsstoof met snijbiet en tomaten die de rest van de ochtend pruttelt. Meer koffie met De Vrouw. De Zoon is er om een uur voor lunch. Ik serveer pompoenbroodjes uit de oven en bacon and eggs. Afwasje en stofzuig. Dan doe ik het rustig aan en kijk de muziekbluray At The Royal Albert Hall (Camel), opgenomen in september 2018, drie maanden nadat wij de band hadden gezien. Setlijst identiek en geluid ook heel goed, beeld prima en dus een mooie herinnering. Eind van de middag warm ik de pruttelpot weer op en vul ik het restant van de salade van gisteren aan met bosui, komkommer en appel. We eten de boel op en die boel smaakt nog ook. Afwas en afval. Webstek, lezen en luisteren en om tien uur ben ik redelijk uitgerust en kan ik gaan slapen.
Muziek vandaag: From This Place (Pat Metheny), Live (The Chieftains), Sum Of Erda (Guranfoe), Now We Have Light (Sanguin Hum), Merry Christmas, Mrs. Lawrence (Ryuichi Sakamoto), Sleepwalking (Mariana Semkina)

–

Zaterdag 22 februari:
Half acht op. Koffie. Eerst door regen naar de markt, vervolgens naar de bioslager en biowinkel. Regen is inmiddels gestopt; stevige wind is gebleven. Dan koffie met De Vrouw. Zwager staat op de stoep met de jongste Neef. Even bijkletsen, dan gaan ze weer. Ik stap op de fiets en rijd naar twee supermarkten. De Zoon is er om kwart over een voor lunch. Hij vertelt dat zijn verwarmingsketel al twee dagen niet werkt en dus in de kou en zonder warm water zit. O. We vragen wat door (uiteindelijk: staat er een noodnummer op de ketel?) en het enige advies is dat hij dat noodnummer belt. Afwas. Ik lees de krant en op tijd ga ik avondeten maken: schorseneren koken, een blauwekaassaus, een salade van bladsla, peer en gebakken paneer, met biefstukken. Aardbeien vormen het nagerecht. Opnieuw afwas. De Zoon laat weten dat de monteur langs is geweest en alles weer werkt. Kijk. We lopen naar het filmhuis en zien daar de korte animatiefilm Mind My Mind, die een verhelderende blik werpt op de wereld in het brein van iemand met autisme. In het café drinken we iets en dan ben ik te moe om nog veel activiteiten te ondernemen, dus gaan we naar huis. Daar lees ik, werk ik de webstek bij en luister ik nog iets. Kwart over tien ga ik toch echt slapen.
Muziek vandaag: Flash Of The Spirit (Jon Hassell & Farafina), Fortuna (Amsterdam Klezmer Band), Belighted (iamthemorning), Joe’s Domage (Frank Zappa), een stukje van het plaatje dat met de PROG mee kwam

‘Fijne dag!’ Haar stem is luid, maar opgewekt. Ze heeft er plezier in vandaag. Dat heeft deze buschauffeuse trouwens altijd, als ik haar zo hoor. Drie dagen in de week rijd ik met deze stadsbus van het station naar mijn werkplek. Altijd op hetzelfde tijdstip vroeg op de ochtend heen en op hetzelfde tijdstip laat in de middag ook weer terug naar het station. In de meeste gevallen zit zij niet achter het stuur, maar iemand anders. Vaak is dat een weinig spraakzame man of vrouw, een enkele keer iemand die wat vriendelijker groet bij het in- of uitstappen. Deze chauffeuse tref ik zelden, maar toevallig wel vandaag. 

Ze zingt nog net niet, maar vrolijk is ze immer. En hartelijk. Ik voel me welkom als ik met haar mag meereizen. Lijkt dat zo of klinkt zelfs het piepje van het incheckapparaat vriendelijker? ‘Goedemorgen!’ klinkt ze door de bus.
De rit is in afstand niet lang, maar duurt wel lang. Dat komt doordat na iedere halte iemand op het knopje drukt en we bij de volgende halte opnieuw stoppen. De deuren gaan open en wie er ook uitstapt: van achter het stuur roept ze vol enthousiasme, in de spiegel kijkend of het bij het verlaten van de bus allemaal goed gaat: ‘Fijne dag!’

‘Fijne dag.’ Ik word er een beetje gek van. Iedereen wenst mij overal een fijne dag toe, waar ik ook kom of waar ik ook ga.
‘Heeft u een vuurtje voor mij?’
‘Nee, sorry. Ik rook niet.’
‘O. Jammer. Nou, fijne dag.’
Waarom verontschuldig ik me eigenlijk dat ik niet rook?

‘Ober, mag ik afrekenen, asjeblieft?’
‘Jazeker. Twee koffie. Dat is vijf euro.’
‘Kijkt u eens.’
‘Ik dank u vriendelijk. Fijne dag nog!’
Het is al acht uur in de avond. Over twee uur lig in bed, vent.

‘Goedemorgen, u spreekt met Bas Langereis. Ik bel voor het maken van een controleafspraak bij de tandarts.’
‘Dat kan. Schikt het vandaag over twee weken om acht uur?’
‘Ja, dat komt mij goed uit.’
‘Prima. Zien we u dan.’
‘Bedankt voor uw moeite.’
‘Fijne dag.’ (Klik. Tuuut tuuut tuuut.)

‘Dat is dan driehonderd euro.’
‘Kan ik pinnen?’
‘Nee, helaas. Dat heb ik u bij de afspraken vooraf ook verteld.’
‘O. Sorry. Hier, kijkt u eens.’
‘Alles verder naar wens geweest?’
‘Nou, volgende keer graag weer op z’n hondjes.’
‘Fijne dag!’

Is ‘Fijne dag!’ het nieuwe ‘Doeidoei!’? Wat is er mis met ‘Tot kijk’, ‘Ajuus’, ‘Hoi’, ‘Salukes’, ‘Tjo’ of ‘De ballen’? En bovenal: waarom praat iedereen elkaar na? Zo fijn vind ik dat niet.
Zei iedereen het nou maar vol overgave, dan leek het nog eerlijk en oprecht. Nu klinkt het vaak gemaakt, zo niet uitermate ongeïnteresseerd. Dat – op zich leuke – meiske achter de kassa dat mijn boodschapjes van zich af schuift en zich alvast richt tot de volgende klant, mompelt mij zonder me aan te kijken nog even na: ‘Fijne dag.’
Ze meent er geen fuck van.

Net als die gast bij ons in de Hoofdstraat van ons zo majestueuze Apeldoorn. Ik zie hem van verre, want hij heeft een veel te fel oranje jas aan.
‘Dag meneer, hoe leuk is het als u iets wint?’ vraagt hij op een toon die net zo schreeuwend is als die fel oranje jas. Vaak gooit hij me de grote dobbelsteen van de staatsloterij al toe.
Ik doe een ontwijkend stapje opzij, zodat de dobbelsteen op straat stuitert en in een grote plas regenwater blijft liggen. Nu wil het geval dat ik hier in het centrum woon en om mijn weg te vinden naar een winkel of anderszins deze Hoofdstraat nogal eens door moet. Als niet de ene bedelaar mij aanspreekt, is het wel de andere draaiorgelman of zeehondjesknuffelaar. Maar dat weet deze gokverslavingsverleider niet.
‘Mag ik u wat vragen?’
Ik ben hem al bijna gepasseerd. ‘Nee, dank je wel,’ zeg ik, mijn pas niet vertragend.
‘Het kost maar heel even tijd.’
‘Nee, dank je wel.’
‘Echt niet?’ vraagt hij in mijn voorbijgaan.
‘Ik meen toch dat ‘Nee, dank je wel’ niet zo heel moeilijk is om te begrijpen.’
‘Maar u weet niet wat u mist.’
‘Daar ben ik blij om. Neem van mij aan: ik koop niets op straat, ik geef niets op straat, ik teken niets op straat, ik ga ook niet geloven op straat. Nee, dank je wel.’
‘O, oké hoor,’ roept hij me na. Alsof ik zijn toestemming nodig had. En ja hoor, daar komt het erachteraan, een luidkeels: ‘Fijne dag!’
Nee, dank je wel. Wat een klótedag. 

Maar nu deze buschauffeuse (leuk scrabblewoord). Van haar kan ik het hebben. Omdat ik uit de uitbundige manier van doen opmaak, dat ze het werkelijk meent. Vier, vijf haltes. Steeds weer klinkt het alsof het uit de grond van haar hart komt. ‘Fijne dag!’ Het maakt dat iedereen die de bus verlaat, zich omdraait en zwaait of iets terugroept. De wereld is nog niet helemaal verrot.
Na nog een stuk of wat haltes ben ik aan de beurt. Ik druk op het knopje. Er klinkt een piepje en ik sta op. Ik houd me in evenwicht en beweeg me naar de achteruitgang. De bus stopt en de deuren gaan open.
Ik wil uitstappen, maar draai mijn hoofd nog een keer naar links. In de spiegel boven de voorruit zie ik haar opgewekte lach. Daar komt-ie, weet ik. En inderdaad, haar stem galmt door de bus. ‘Tot ziens!’

–
Apeldoorn, december 2019

Hier lees je ‘m op FOK!.

–

Vrijdag 21 februari:
Half zeven op. Drie kwartier later loop ik mijn ronde hard. Het is fris. Lopen gaat niet heel soepel. Ik merk dat ik moe ben. Toch loop ik door en red ik het. Koffie met De Vrouw. De Vrouw gaat naar de huisarts (beetje vreemde blauwe vinger plots, gisterenavond). Ik rond wat werkzaken en telefoon af. Dan luisteren en lezen. Meer koffie met De Vrouw. Kleine lunch. We hebben de trein van kwart voor twee naar Deventer. Bij het hoofdgebouw van de werkgever van De Vrouw spreken we de bedrijfsarts. Die adviseert dat De Vrouw haar werkzaamheden weer gaat hervatten onder dezelfde voorwaarden als ze hiervoor haar dagen en werkzaamheden had gepland. Dat is mogelijk niet wat haar leidinggevende graag ziet, maar daarover zullen we dan verder in gesprek moeten gaan. Vier uur zijn we weer terug in Apeldoorn. Ik loop door om het groentepakket op te halen. Thuis maak ik avondeten: een goed gevulde groentesoep van ui, champignon, spek, wortel, prei, groene kool, linzen en rookworst. Afwasje. Vervolgens gaan we op bezoek bij onze buren. We praten bij en het is een hoogst aangename avond. Half twaalf lig ik in bed.
Muziek vandaag: Country Airs (Rick Wakeman), Sleepwalking (Mariana Semkina), From This Place (Pat Metheny), Olias Of Sunhillow (Jon Anderson), La Candida Viva (Totó la Momposina y sus Tambores)

–

Donderdag 20 februari:
Slapen gaat redelijk. Op de werkplek ligt van alles om te doen en dat doe ik. Tussen de middag wandel ik door bos. In de middag ook van alles om te doen. Op de terugweg ren ik de muziekwinkel in. Er zijn twee bestellingen binnen: From This Place (Pat Metheny) en de bluray At The Royal Albert Hall (Camel). Half zes thuis. De Vrouw serveert een schotel van runderreepjes en veel groente, met een salade van komkommer, bosui, tomaat. We tafelen lang na. Afwasje. Dan webstek en lees en luister ik.
Muziek vandaag: From This Place (Pat Metheny), Sleepwalking (Mariana Semkina)

–

Woensdag 19 februari:
Half zeven op. Drie kwartier later loop ik mijn ronde hard. Hm, ik heb een keer overgeslagen en dat merk ik gelijk. Toch gaat het redelijk. Op tijd op de ochtend wandel ik naar een supermarkt en de biowinkel voor wat boodschappen. Koffie en nog meer koffie met De Vrouw. We lunchen op tijd. De Vrouw gaat vanmiddag naar de bioscoop. Ik werk de webstek bij en ga om half drie naar de bushalte. Half vier ben ik het filmhuis in Arnhem. Met collega’s uit de hele organisatie zien we de film Hors Normes, een mooie en indrukwekkende rolprent over twee mannen die in een Franse stad een kleine zorgorganisatie voor ernstig autistische mensen en werkloze jongeren runnen en die door buiten de lijntjes te kleuren veel weten te bereiken. Aanrader. Na afloop praten we na en ik ga met twee collega’s nog ergens een hapje eten. Resultaat: pas om kwart voor tien thuis. De Vrouw was ook pas om acht uur thuis. We praten kort bij en ik lig toch nog om tien uur in bed.
Muziek vandaag: The Heritage Suite (Rick Wakeman), Warm Winter (Memories Of Machines), Pacantó (Totó La Momposina), Is That So? (John McLaughlin with Shankar Mahadevan & Zakir Hussain)

–

Dinsdag 18 februari:
Om kwart over tien lig ik weer in bed. In de avond heb ik dan de webstek bijgewerkt, gelezen en geluisterd. Op het laatste nippertje ging de jaarvergadering van de Vereniging van Eigenaren van ons appartementencomplex niet door. De afwas was snel gedaan. De Vrouw serveerde een hutspot van ui, aardappel, wortel en capucijner, met een gehaktbalachtig iets. De Zoon was er iets na half zes. Zelf was ik een kwartier eerder thuis. Ik kon met een collega mee terugrijden tot Beekbergen en daar een vroegere bus pakken. Het was een volle middag op het werk. Tussen de middag wandelde ik door het bos. In de ochtend was er ook al van alles. Tegenwoordig is het licht als ik op de werkplek aankom. Redelijk geslapen, dat wel.
Muziek vandaag: Skylarking (XTC), het vierde plaatje (Shamal) uit de doos Love From The Planet Gong (Gong), Is That So? (John McLaughlin with Shankar Mahadevan & Zakir Hussain)

–

Maandag 17 februari:
Redelijk geslapen, al ben ik een paar keer wakker. Op de werkplek in alle rust flink aan de bak. Tussen de middag wandel ik door bos en veld. In de middag zelf weer veel te doen. Half zes thuis. De Vrouw heeft het eten al klaar: een ovenschotel van gebakken groenten en ei, plus een salade van bosui, komkommer, kerstomaat en kikkererwt. Zeer smakelijk. Afwasje en afval. Vroeg klaar. Dan webstek, lezen en luisteren. Ruim voor tien uur weer slapen.
Muziek vandaag: Is That So? (John McLaughlin with Shankar Mahadevan & Zakir Hussain), The Ludwigsburg Concert (Lyle Mays Quartet), 5 Klavierstücke (Irmin Schmidt)

–

Zondag 16 februari:
Half acht wakker en op. Koffie. Meer koffie met De Vrouw. Elf uur lopen we de deur uit naar het station. In Deventer stappen we uit en lopen we naar de boekhandel. Met de kunstenaars van Kunst-Zinnig-Brein houden we een korte ‘finissage’ van de mini-expositie. Er is veel belangstelling. De eigenaar van de boekhandel spreekt en ook de contactpersoon van het Science Café en KOP-festival in Deventer. Na afloop trekken we alle schilderijen van de muur. Vervolgens gaan we met Ank, Bob, Annette en Paul in een nabijgelegen gelegenheid lunchen. Kwart voor vier zijn we weer thuis. Ik bewerk foto’s en de webstek van Kunst-Zinnig-Brein. Dan maak ik avondeten. Niet moeilijk: een salade van bosui, paarse wortel, komkommer, kerstomaat en appel, plus ik bak aardappelen en lamsshoarma. Yoghurtbosbestoetje. Afwas. Inmiddels regent het buiten stort en sla ik mijn ronde hardlopen over. Webstek. Lezen (de PROG uit) en luisteren. Tien uur is het weekend voorbij.
Muziek vandaag: het derde plaatje uit de doos The Virgin Years 1974-1978 (Tangerine Dream), Ocean Sounds (iamthemorning), Fortuna (Amsterdam Klezmer Band), het derde plaatje (You) uit de doos Love From The Planet Gong (Gong), Clock Unwound (Gentle Knife), Flash Of The Spirit (Jon Hassell & Farafina)

–

Zaterdag 15 februari:
Kwart voor zeven op. Drie kwartier later loop ik een ronde hard. Dat gaat goed. Het is niet heel koud en er is wat tegenwind, maar ik merk er niets van. Op de markt koop ik groente en fruit. Dan loop ik naar de bioslager en biowinkel. Erna nog even naar een andere supermarkt. Koffie en notentaart met De Vrouw. De Zoon is er om kwart voor een voor lunch. Ik was af en breng afval weg. Dan lees ik de kranten van gisteren en vandaag. Ook werk ik de webstek bij. Tegen half zes ga ik avondeten maken. Eerst prepareer ik groentetorentjes en die zet ik in de oven. Ik bak bavettesteaks, zet de salade die nog over is op tafel en we kunnen eten. Zeer smakelijk. Nog een yoghurttoetje met frambozen. Dan een afwas. Webstek, lezen en luisteren. Half elf slapen.
Muziek vandaag: Fortuna (Amsterdam Klezmer Band), Joe’s Corsage (Frank Zappa), Breakfast In America (Supertramp), Live at Apollo (Yes featuring Anderson Rabin & Wakeman), het tweede plaatje (Angels Egg) uit de doos Love From The Planet Gong (Gong), Sum Of Erda (Guranfoe), Gentle Knife (Gentle Knife), Listening To Pictures (Jon Hassell)

–

En hier zijn foto’s gemaakt door Ernst van Rossum:

–

Setlijst:

Bas: De zeven sloten tegelijk
Reinier: Overpeinzingen I, II en III, Noordoostpolder,
Willem: Deelder, Rivier- en Griftteksten, Braaf,
Bas: Fijne dag!
Reinier: Twee, Willem
Willem: Friese teksten, Boodschappenlijstjes, Kroketgedichten,

Toegiften:
Bas: allerlei zeer kort spul: Raar, Begrip, #kortverhalen, Gedicht bij de verjaardag van mijn vrouw, Luchtje
Reinier: allerlei zeer kort spul
Willem: allerlei zeer kort spul

–

–

Vrijdag 14 februari: Amsterdam Klezmer Band in Luxor, Arnhem
Zeven uur op. Koffie. Drie kwartier later heb ik de werklaptob open. Inloggen lukt thuis ook op de werklaptob niet, merk ik. Dus bel ik de helpdesk van het werk. Om half tien weten we dat het echt niet gaat lukken. Ik besluit naar kantoor te gaan. Eind van de middag zouden we toch al in Arnhem zijn, dus dit is niet eens erg. Elf uur zit ik op de werkplek. Nog geen half uur later belt de helpdesk: probleem opgelost, zeggen ze. G*dver. Nou ja. Nog een half uur later belt iemand anders van de helpdesk die me ook vertelt dat het is opgelost. Ook fijn. Ondertussen zeer aan het werk met van alles. Kwart over vier vind ik het welletjes. Ik tref De Vrouw op het Willemsplein en we zoeken een eettent op de Korenmarkt. Die vinden we. Eerst wat (thee) drinken en later bestellen we kipsaté en citroenrisotto. Zeer smakelijk. Half acht staan we voor zaal Luxor. Al snel is er iemand die ons mee de zaal in neemt en de bestelde kruk (voor De Vrouw) laat zien. We zoeken een mooi plekje ergens op een verhoging, zodat we goed zicht hebben op het podium. Niet lang na acht uur begint het feest. De Amsterdam Klezmer Band zet gelijk een fiks tempo erin. Ha, dit is ouderwets goed. Volgens mij hebben we ze bijna tien jaar niet gezien. Na een paar nummers ga ik naar voren om een paar fotootjes te maken. Trombonist Joop herkent me gelijk en schudt mijn hand. Het is echt een enorm feest van een concert. Veel nieuwe stukken die heerlijk swingen, de niet heel goed gevulde zaal gaat uit de bol en de band heeft er veel plezier in. Na afloop koop ik de nieuwe cd Fortuna en spreek ik Joop. Hij is benieuwd naar hoe het met me gaat en ik naar hem. Heel kort kletsen we bij en ik beloof dat ik binnenkort op een of andere manier contact met hem zoek. We hebben de bus van iets over tien en drie kwartier later zijn we thuis. Heel even zitten en dan ga ik naar bed.
Muziek vandaag: het tweede plaatje uit de doos The Virgin Years 1974-1978 (Tangerine Dream)

–

Donderdag 13 februari: Onze Vader wordt 86 jaar
Niet goed geslapen. Eenmaal op, toch opgewekt en weinig last. Op de werkplek ligt veel. Veel doe ik. Tussen de middag wandel ik door bos, veld en regen. In de middag doe ik ook veel. Half zes thuis. De Vrouw serveert witlof met ham en kaas uit de oven, een schotel van gele wortel, paprika en spek, plus Duitsche biefstukken. Ernaast staat de spitskool salade van gisteren. De afwas is snel gedaan. Even na zeven gaan we met de bus (want stortbui) naar Onze Vader. Hij is vandaag jarig en ontvangt vanavond wat mensen. Mijn Broer is er met Schoonzus, Zus, twee oude buren. Alleraardigst. Voor tienen gaan we weer terug en om half elf lig ik in bed.
Muziek vandaag: geen.

–

Woensdag 12 februari:
Half acht pas wakker en op. Koffie. Half tien wandel ik naar de biowinkel. Het is zonnig, maar koud en waaierig. Thuis koffie. Dan loop ik naar een fotograaf in het centrum om wat oude foto’s afgedrukt te krijgen. Thuis meer koffie. Lunch met De Vrouw. Afwasje. Dan weer naar de fotograaf om de afgedrukte foto’s te halen. Webstek. Krant en anders lezen. De nieuwe bovenbuurman heeft op 1 februari de sleutel van het huis gekregen en is zeer aan het verbouwen. Nogal lawaai. Tegen vijf uur maak ik avondeten. Eerst een salade van spitskool, mandarijn en sultanarozijn. Dan een chili van kastanjechampignons, bosui, rode ui, knoflook, bleekselderij, tomaten, canellibonen en mais. Ten slotte bak ik kogelbiefstukken. We eten en praten. Er zijn kleine toetjes yoghurt met perzik en maracuja. Ik was af en ga dan hardlopen. Het hagelt niet meer, het is niet eens heel koud en de wind is gaan liggen. Eigenlijk loop ik heel gemakkelijk. Webstek, lezen (Eco’s uitermate vermakelijke Baudolino uit en beginnen in de PROG) en luisteren. Nog voor tien uur lig ik in bed.
Muziek vandaag: het eerste plaatje uit de set The Virgin Years 1974-1978 (Tangerine Dream), het vijfde plaatje uit de doos Body Of Work 1978-1988 (Godley & Creme), White (White), Otrabanda (Sam Vloemans), Immigrance (Snarky Puppy), Reinvention (Gryphon), Street Dreams (Lyle Mays)

–

Dinsdag 11 februari:
Onderweg in de bus ontdek ik online dat Lyle Mays gisteren is overleden. Barst. Gisterenavond draaide ik nog een plaat van hem. Raar. Zijn verscheiden raakt me. De laatste jaren was hij niet meer heel erg in beeld, maar zijn klank(tapijt)en en melodielijnen (bij Pat Metheny Group en solo) hebben altijd veel indruk op me gemaakt. Op de werkplek ligt nog van alles en ik haal veel achterstallig werk in. Tussen de middag wandel ik door bos. Ook in de middag fijn aan de slag. Half zes thuis. De Zoon is er een half uur later voor het avondeten. De Vrouw serveert een schotel van gehakt met allerlei groente en een salade van ui, komkommer en kerstomaat. De Zoon heeft weer allerlei te vertellen. Dan afwas. Webstek, lezen en luisteren. Zo hoor ik een vinylplaat van Lyle Mays die ik in maart 1987 kocht. Drieëndertig jaar geleden! De plaat is nog als nieuw en Mays is net zesenzestig geworden. Dan was hij dus op de helft van zijn leven toen ik zijn eerste soloplaat kocht. Wat een bevreemdende gedachten. Nog voor half elf ga ik slapen.
Muziek vandaag: Sum Of Erda (Guranfoe), het tweede plaatje van The Ludwigsburg Concert (Lyle Mays Quartet), Flash Of The Spirit (Jon Hassell & Farafina), Lyle Mays (Lyle Mays)

–

Maandag 10 februari:
Redelijk geslapen weer. Buiten waait het nog flink en de regen erbij is niet fijn. Toch ben ik op tijd op de werkplek. Daar is het stil; maakt wel dat ik van alles kan doen wat ik op de lijst met plannen heb staan. Tussen de middag wandel ik door veld en bos. In de middag verder met het vele. Half zes thuis. De Vrouw serveert de twee schalen met restant ovenschotels van zaterdag. Die zijn nog heel goed. Tussendoor praten we bij over van alles. Afwas en afval. Dan handel ik mail af, werk ik de webstek bij en lees en luister ik tot het tien uur is.
Muziek vandaag: Flash Of The Spirit (Jon Hassell & Farafina), Sum Of Erda (Guranfoe), het eerste plaatje van The Ludwigsburg Concert (Lyle Mays Quartet)

–

Zondag 9 februari: Bas, Willem en ik in theaterzaal Walvis, Gigant, Apeldoorn
Kwart voor zeven op. Nog geen drie kwartier later loop ik een ronde hard. Het waait hard en af en toe heb ik fiks wind tegen, maar eigenlijk maakt het geen bal uit. Heel koud is het niet. Thuis weer terug in bed. Half tien opnieuw op. Koffie met De Vrouw. Bijpraten. Meer koffie met De Vrouw. De Zoon is er iets na twaalf uur voor lunch. Dan afwasje. Even over een wandelen De Vrouw en ik naar Gigant. De zaal Walvis is een vestzaktheater en vanmiddag lezen Bas, Willem en ik voor uit eigen werk. Er zit een man of twintig in het zaaltje, het is knus, intiem en mooi. We mogen vullen van kwart over twee tot half vier. Er is zaalversterking, er is licht, er is een piano. Ik lees een lang, een korter en in de toegift een boel ultrakorte verhalen. We horen veel gegrinnik. In het publiek enkele trouwe luisteraars, maar ook nieuwe mensen. Plus Ank en Bob zijn er. Ik ben vooral blij dat de mensen speciaal voor ons naar het theater zijn gekomen (en de toegangsprijs hebben betaald) en meen dat we van een mooi succes mogen spreken. Na afloop drinken we nog iets in het café van Gigant. Dan gaan we weer naar huis. Niet lang. Omkleden, cadeau mee en door de windvlagen en rukwinden naar de vijfde verjaardag van Neef. De Zoon komt daar ook. We eten taart en drinken iets. Dan is het zes uur en rijden we naar een Chinees restaurant op de route. Ik eet lenterolletjes en Chay Cha: paddenstoelen met Chinese groente en bami. Zeer smakelijk. Op de terugweg regent het harder en nogal nat komen we om kwart over acht thuis. Ik werk de webstek bij en luister. Tien uur.
Muziek vandaag: het vierde en vijfde plaatje uit de doos The Virgin Years 1977-1983 (Tangerine Dream), Burnt Weeny Sandwich (Frank Zappa), Terry Riley: Sun Rings (Kronos Quartet)

–

Zaterdag 8 februari:
Kwart over zeven wakker en op. Koffie. Anderhalf uur later wandel ik naar de markt voor fruit, groente en vis. Erna loop ik naar de bioslager en biowinkel. Koffie met De Vrouw. Ik kook bieten. Meer koffie met De Vrouw. Bijpraten. De Zoon is er om half een voor lunch. Afwas en stofzuig. Dan lopen we het centrum in en bezoeken een paar winkels. Thuis krant lezen. Dan avondeten maken: een ovenschotel van rode biet, rode ui, witlof, peer, walnoot en blauwe kaas, plus ook uit de oven: victoriabaars in tomatensaus. Erbij komt het restant salade van gisteren en het nagerecht bestaat uit verse aardbeien. Afwas weer. Dan webstek, luisteren en lezen. Half elf maar weer.
Muziek vandaag: het tweede (en een stukje van het derde) plaatje uit de set The Virgin Years 1977-1983 (Tangerine Dream), Dizrhythmia Too (Disrhythmia Too), Nexus (Virgil & Steve Howe), de rest van het derde plaatje uit de set The Virgin Years 1977-1983 (Tangerine Dream), Carmelina (Totó la Momposina), het eerste plaatje uit de doos Love From The Planet Gong – The Virgin Years 1973-75 (Gong), Scenes From The Flood (Bryan Beller)

De angst dat hij niet kon slapen, was waarschijnlijk ook de reden dat hij klaarwakker was. Helemaal zeker wist hij het niet. Hij stak de kraag van zijn lange regenjas nog eens extra omhoog. Het was niet eens ver na middernacht en de straten waren leeg. Doelloos zette hij zijn ene voet voor de ander. Er lag rommel naast de prullenbakken. Waren de straatvegers aan het eind van de dag niet geweest? Of kwamen ze morgen vroeg? Zo druk als het hier overdag kon zijn, zo stil was het nu. Toch schreeuwden de winkels hun reclame. Iets in hem zei hem dat er iets op zijn pad zou komen. Was de stem de oorzaak van de onrust in zijn lijf?
Hij sloeg af. Linksaf. Nu kwam hij in een smallere straat, met kleinere winkeltjes. Hier waren ook de cafés. Er klonk gepraat, gelach, geschreeuw en doffe muziek. Er ging een deur open. Een man kwam lallend naar buiten, gevolgd door een wankelende vrouw. Ze had haar jas open, haar benen waren bloot onder haar korte jurkje en haar rode naaldhakken glommen. Ze gilde iets in het oor van de man en veegde haar blonde lokken uit haar gezicht. Met een onvaste beweging greep ze de man bij de arm. Die draaide zich half om, pakte haar om haar middel en zoende haar op de roodgeverfde lippen. Haar hand zocht naar de broek van de man en bleef op gulphoogte hangen. Ronald Haamschaar kneep zijn ogen dicht en

– je moet beter je best doen, jochie – denk niet dat het zo’n vaart niet zal lopen, vergis je niet – ooit zal je de noodzaak begrijpen, maar dan moet je wel d – weet van hebt. tot – , waarschuw ik je. – wil je dit te boven komen, dan zul j – en luistere – je moet beter je best doen, jochie –

draaide zich van het tafereel af, langzaam zijn weg vervolgend. Nog meer cafés, nog meer vertier. Mensen stonden op straat te roken en luid te praten. Er viel een glas op straat. Een handgemeen. Geschreeuw. Allerlei mensen die probeerden de boel te sussen. Verder.
Er stond iemand voor hem. ‘Mag ik wat vragen?’ klonk het.
‘Het mag.’ Kortaf.
‘Dope.’ De figuur had een smal en bleek gezicht, voor zover hij het in het slechte licht kon zien. De kraag van de jas tot onder zijn neus. Daarboven lege ogen. ‘Heb jij dope?’
‘Nee.’
‘Weet je waar ik het kan krijgen?’
‘Nee.’ Niet belangrijk nu, wilde hij erachteraan zeggen, maar hij deed het niet.
‘Weet je iemand die het wel weet?’
‘Je bent een volhouder. Een verslaafde. Je bent niets.’ Het liefst had hij de man tegen de straat geslagen, maar daarmee zou hij in het tumult te veel aandacht trekken. ‘Niets.’ Doorlopen. Daarginds is het pandemonium voorbij.
Hij botste half tegen mensen op. ‘Kijk uit!’ hoorde hij. ‘Asociaal!’ Hij hoorde het, vroeg zich van alles af, maar keek niet op of om. Ook niet toen er iemand aan zijn mouw trok. ‘Mieneer, jai bloem kopen voor vrouw of vriendien?’ Nee. Hij rukte zich los. Verder. De wereld is gek. Hij wist het. De deadline was er niet voor niets. Met een paar passen was hij op de hoek van de straat. Hij volgde de aanwijzingen en liep naar rechts.
In het smalle straatje was het rustiger. Een enkeling liep langs hem heen, verscholen achter dikke sjaal of lage hoed. Er was iets dat hem herinnerde aan, hij wist het niet, kon het zijn dat hij hier eerder was geweest, maar helemaal zeker was hij niet. In zijn hoofd bonkte iets.

– zicht, ik blijf je belagen – n rust, dat verzeker ik je. niet eerder dan dat je de laa – rom, dat hoef je niet te vragen; zo moeilijk kan d – zal je vinden, hoe ver, hoe diep je o – mee. zeg niet d – cherpste karte – armhartigheid, dat is hier noo – mededogen – ondspoken in je benauwdste nachtm – het is zo – het is bijna zo – het is bijna zover –

Hij vertraagde zijn pas. Was het hier? Was het hier geweest? Hier aan zijn linkerhand zat een klein knijpje. Hij keek door het raam naar binnen. Er zaten drie mensen aan de bar, aan de twee tafeltjes niemand. Vooruit.
De bel die aan de deur hing klingelde. Hij liep naar de bar.
‘Wat mag het zijn?’ vroeg de dame. Ze keek hem met een schuin oog aan.
‘Water.’
‘Weet je dat zeker? Niets sterkers?’
‘Water.’
‘Is goed, joh. Wat jij wilt.’ Ze bukte en pakte uit een koelkast een flesje. Vervolgens schonk ze het leeg in een glas en zette dat op de toog.
‘Hoe veel?’ vroeg hij.
‘Doe maar twee euro.’
Hij graaide in de zak van zijn lange regenjas en haalde verschillende muntstukken tevoorschijn. ‘Hoe veel zei je?’
Ze herhaalde het bedrag.
Ronald gaf haar twee munten.
‘Dank je.’ Ze nam het geld aan en gooide het in een bak onder de bar.
‘Nog nieuws uit de buurt?’ vroeg hij.
‘Nieuws?’ Ze klonk wat achterdochtig. ‘Wat voor nieuws?’
‘Geen persoonlijke ongelukken of zo? Ik ken wat mensen hier, vandaar.’
‘Niet dat ik weet,’ zei ze beslist. Ze draaide zich naar een paar zojuist gespoelde glazen en begon die af te drogen.
‘Er is wat aan de hand,’ zei een van de mannen die aan de bar zat. Hij had zich naar hem toe ge bogen. ‘Met sommige meiden uit het wereldje hier, als je begrijpt wat ik bedoel.’ Toen op bijna fluistertoon: ‘En laatst is een stamgast van ons overleden.’
‘O?’
‘Ja. Martijn.’
‘Martijn? Nee, toch!’
‘Je kent hem?’
‘Als we het hebben over dezelfde Martijn, dan wel. Maar ik denk het wel. Hij was toch stamgast, hier?’
‘Ja, maar nu dus niet meer. En als hij nou op een beetje normale manier aan zijn einde was gekomen, dan hadden we er nog wel vrede mee.’
‘O? Wat is er met hem gebeurd, dan?’
‘Van mij heb je het niet,’ zei de man terwijl hij weg keek. ‘Vermoord. Zijn keel doorgesneden toen hij een hoer bezocht.’
‘Hoe .. eh … hoer?’
‘Ja.’ De cafégast wreef langs zijn neus en zei zachtjes: ‘Selina is een lekkere, maar sinds dit voorval is dat veel minder.’
Ronald zette zijn glas op de toog. ‘Ik moet gaan.’ Hij verliet het café en liep verder het straatje in. Een pand of zes verder begon het. Het ene raam na het andere. Bij sommige waren de gordijnen gesloten, achter andere zaten of stonden jonge vrouwen in weinig kleding en verleidelijke poses. Het licht was veelal rood. Hier, nee daar, daar moest het zijn. Hij liep naar het raam toe. Het gordijn was open en de vrouw achter het glas had net haar telefoon gepakt. Haar doffe ogen keken onrustig naar het scherm. Door het licht van het apparaatje zag hij dat ze zwaar was opgemaakt. In haar hals barsten en rimpels. De blonde pruik zat slordig op haar hoofd en het rode kant van haar lingerie deed zijn adem stokken. Doodstijf bleef hij staan. Ze was het.

– loed, bloed, bloed, bloed, bl – het was de afspraak, dus – genade? laat me niet l – de hel – t vuur ontketend – en weg terug, dus zul je – eindelijk korte metten, bevrijdi – st – pijn. duivelse pijn, je zult het weten, dan had je maar moeten gehoorzamen. je had de keuze, je hebt gekozen en nu is het te laat om erop terug te komen. waarom zou je ook? laat het nu maar, geef je o – ie onmetelijke kracht. – d, bloed, bloed, bloed, bloe –

Ze keek op van haar telefoon en zag hem. Zoals verwacht schrok ze. Grote ogen. Haar bleke gezicht trok nog witter weg. Bewegen durfde ze duidelijk niet.
De kou werd heviger, maar het deerde hem niet. Hij hoorde geluid. Achter hem liep iemand langs. Een lichte mist kwam langzaam opzetten. Het duurde nog lang voordat het licht zou worden.
Ronald Haamschaar bleef de vrouw aanstaren. In haar ogen zag hij alleen maar de angst.

–
Apeldoorn, januari 2020

Hier lees je ‘m op FOK!