Bas Langereis leest u voor!

–

Vrijdag 3 september:
Om kwart over zeven loop ik een ronde hard. Aanvankelijk is het erg fris buiten, maar al lopend valt dat erg mede. Het gaat overigens vrij soepel, dat lopen, dank u. Lief dat u het vraagt. Koffie met De Vrouw op de galerij in de zon. Het wordt vandaag een mooie dag. Ik loop langs een paar winkels in het centrum. Meer koffie met De Vrouw. En lunch. Afwasje. Halverwege de middag lopen we naar de bushalte aan het Marktplein. Van daar nemen we een bus en niet al te lang erna stappen Zwager en de Neven in. We stappen ergens voor Voorthuizen uit en de wandeling die voor ons ligt zal minstens een half uur duren. Al snel stopt er een auto naast ons en het blijkt een bekende van Zwager te zijn, die in de buurt woont en ons nog wel even naar de bestemming wil brengen ook. Fijn. Het betekent dat we zeer op tijd op het feestje van de andere zwager zijn. Vandaag is het de verjaardag van De Zus van De Vrouw, zijn vrouw, die twee jaar geleden overleed. Een bijzonder feestje, dus. De zwager heeft een mooie locatie gevonden, een huis op een landgoed met mooie tuin. We ontmoeten er allerlei familieleden, wandelen door de tuin en het landgoed en nuttigen een maaltijd. Half acht haalt de bekende ons ook weer op en brengt ons naar de bushalte. Net voor het donker zijn we op het Marktplein en daar vinden we nog een ijstent voor een nagerecht. Dan naar huis. Even uitblazen, webstek, lezen en slapen.
Muziek vandaag: The Elements – Tour Box 2014 (King Crimson)

–

Donderdag 2 september:
Om zes uur ontwaak ik uit diepe slaap. Nog geen uur later ben ik aan het werk. Koffie met De Vrouw. Die gaat naar het werk. Ik loop tussen de werkzaamheden door naar de biomarkt, iets verderop. En verder. De Vrouw is terug om twaalf uur. We lunchen. Afwasje. De Vrouw gaat weer naar het werk. Ik werk ook door, heb zelfs nog laat een overleg en pas na half zes is het voorbij. Krant op het balkon. Dan maak ik avondeten. Er is nog een restant van de schotel van gisteren over; die warm en eet ik op. Afwasje. Lezen in de zon op het balkon. Webstek.
Muziek vandaag: het derde, vierde en vijfde plaatje uit de doos Audio Diary 2014-2018 (King Crimson), A Mojo Anthology – Rare, Classic, Unusual And Live 1969-2019 (King Crimson), Cat Food (cd single) (King Crimson), Scoop (Pete Townshend), Auri (Auri), Ritual (Nytt Land)

–

Woensdag 1 september:
Ik ben pas om half zeven wakker. Mijn ronde hardlopen gaat moeizaam, maar het is heerlijk buiten. Koffie met De Vrouw. Halverwege de ochtend wandel ik naar de super. Het is bewolkt en grauw, maar niet koud. Meer koffie met De Vrouw op het balkon. Later lunch. Afwasje. Ik wandel langs het kanaal naar een andere super voor wat kleinigheden. Krant op het balkon. Eind van de middag maak ik avondeten. Eerst kook ik spaghetti en daarna broccoli. Ondertussen maak ik een salade van bosui, radijs, komkommer, kerstomaat en mozarella. Dan bak ik champignons en bosui en daar roer ik linzen, spaghetti, groene pesto en makreel doorheen. Dit serveer ik en eten we grotendeels op. Natafelen. Afwas. Lezen en luisteren op het balkon. Webstek. Meer lezen en luisteren.
Muziek vandaag: het derde plaatje van Meltdown – Live In Mexico (King Crimson), de eerste twee plaatjes uit de doos Audio Diary 2014-2018 (King Crimson), Relayer (Steven Wilson remix) (Yes), Ritual (Nytt Land)

–

Dinsdag 31 augustus:
Vlak na half acht weer op de werkplek. Daar van alles. Tussen de middag wandel ik door zon, veld en bos. Half zes thuis. Krant op het balkon in de zon. De Zoon is er om kwart over zes. De Vrouw serveert een schotel van bloemkoolrijst, groente en kip. Smakelijk. Toe is er nog wat ijs. Afwas. Lezen op het balkon. Webstek.
Muziek vandaag: Homebrew 7 (Steve Howe)

–

Maandag 30 augustus:
Diepe slaap. Gewekt door de wekker. Half acht op de werkplek. Veel te doen en ik doe ook veel. Tussen de middag wandel ik door bos. Eind van de middag een jubileum van collega die veertig jaar in dienst is. Zes uur thuis. De Vrouw is naar het werk. Even zitten. Dan avondeten maken. Ik kook spaghetti. Dan bak ik kastanjechampignons, bosui, courgette en een restje miniromasla; daar roer ik groene pesto en de spaghetti doorheen. In een bord, parmesan eroverheen en opeten. Moet ik het verder uitleggen? Afwasje. Afval. Krant in de zon op het balkon. Lezen en luisteren op het balkon. Webstek.
Muziek vandaag: de eerste twee plaatjes uit de set Meltdown – Live In Mexico (King Crimson), Karelia Visa (Hedningarna)

–

Zondag 29 augustus:
Ik ben wat wakker om half zeven en sta even op. Anderhalf uur later ga ik kort terug in bed. Koffie met De Vrouw. Lezen op het balkon. Meer koffie met De Vrouw. De Zoon is er om half een voor lunch. Afwas en stofzuigen. Het regent al de gehele dag en het ziet er niet naar uit dat het ophoudt. Meer lezen op het balkon. Om vier uur luisteren we met onze Duitsche vrienden naar de muziekkeuze van Jakob. Erna maak ik avondeten. Ik kook bataat en aardappelen. Ondertussen maak ik een salade van bosui, radijs, komkommer en ei. Ik bak kastanjechampignons, bosui en ui. De bataat en aardappelen stamp ik tot een puree en daar roer ik gehakte eikenbladsla doorheen. Voor De Vrouw bak ik nog Duitsche biefstukken. Ik serveer alles en we eten er heel veel van op. Afwas. Lezen op het balkon tot het te donker is. Webstek.
Muziek vandaag: Live In Vienna (King Crimson), Fragments (Trifecta), Under A Mediterranean Sky (Steve Hackett), Departure Tapes (Giancarlo Erra)

–

Zaterdag 28 augustus:
Zes uur op. Mijn ronde hardlopen gaat moeizaam, mijn hoofd zit te vol met van alles. Toch lukt het. Begin van de ochtend maak ik het gebruikelijke zaterdagmorgenrondje markt-slager-super-super-Turkse winkel. Koffie met De Vrouw op het balkon. Later meer koffie met De Vrouw op het balkon. De Zoon is er niet om half een voor lunch, dus lunchen we getweeën. Afwasje. De Vrouw gaat naar buiten. Krant op het balkon. De Vrouw is er weer even na vijven. Bijpraten. Begin van de avond maak ik eten: eerst een salade van bosui, komkommer, kerstomaat en mozarella. Dan bak ik bosui, ui, courgette, paprika en bataat en roer daar snijbiet doorheen. Ten slotte bak ik nog kogelbiefstukken. Dit eten we allemaal op, beste mensen. Toe is er galiameloen. Natafelen. Afwas. Heel klein beetje lezen op het balkon, maar al snel is het te donker. Webstek. Lezen en luisteren.
Muziek vandaag: Live In Chicago (King Crimson), Tinseltown Rebellion (Frank Zappa), Relayer (Yes)

–

Vrijdag 27 augustus:
Ik ben nog voor zeven uur aan het werk. Iets na achten zit ik op de fiets en rijd ik naar Teuge. Met vrijwilligers van Kunst-Zinnig-Brein ga ik eerst in gesprek met medewerkers van het dagbestedingscentrum om te onderzoeken of we weer gebruik kunnen gaan maken van de schilderruimte; aansluitend kijken we met meer vrijwilligers naar wat er nodig is om mee te nemen naar het Nursing Congres over drie weken. Ank is er ook bij! De schilderruimte kunnen we alleen gebruiken in de avond of in het weekend, dus dat wordt nog een beetje een puzzel. Half twaalf ben ik weer terug. Koffie met De Vrouw. Wat later nog lunch ook. Afwasje. En weer aan het werk. De Vrouw gaat naar het werk. Ik werk wat verder, haal tussendoor het groentepakket op en werk nog door tot het kwart voor vijf is en het mooi is geweest voor vandaag. Ik maak avondeten, dat wil zeggen dat ik twee klieken (eentje van eergisteren en eentje van gisteren) opwarm. Afwasje. Ik zie een muziekdvd, tussendoor lees ik de krant op het balkon. Webstek.
Muziek vandaag: Radical Action (To Unseat The Hold Of Monkey Mind) (King Crimson), Heroes (King Crimson), de dvd die mee kwam met Wuthering Nights: Live In Birmingham (Steve Hackett)

–

Donderdag 26 augustus:
Mijn ronde hardlopen gaat verrassend soepel, ondanks dat ik een keer heb overgeslagen en de afgelopen dagen niet heel fit was. Iets na zeven uur ben ik aan het werk. Er ligt van alles: overleg, uitwerken, redigeren, regelen, zeg het maar. Koffie met De Vrouw. Halverwege de ochtend loop ik even naar de biomarkt voor groente, fruit, kaas en brood. Meer koffie met De Vrouw. Later lunch. Afwasje. En weer verder. Half vijf is het klaar. Krant op het balkon. De Vrouw serveert een schotel van kikkererwtenpasta met ui en spinazie, met rundersaucijs en salade ernaast. Zeer smakelijk. Afwas en afval. Lezen op het balkon. Webstek.
Muziek vandaag: Live At The Orpheum (King Crimson), Live In Toronto (King Crimson), Trä (Hedningarna), White City (Pete Townshend), Live At Royal Theatre Carre Amsterdam (DeWolff & Metropole Orkest), Knot (Nits), Lost ‘n’ Found – Live In Tilburg 2015 (Riverside)

–

Woensdag 25 augustus:
Pas op om kwart voor zeven en nog goed geslapen ook. Ik voel me weer fit. Goh. Koffie. Kwart over acht ga ik de deur uit naar de tandarts. Het gaatje is snel gevuld en nog voor negen uur zit ik met De Vrouw aan de koffie. Ik wandel door de zon naar de super. Meer koffie met De Vrouw in diezelfde zon op de galerij. De Vrouw gaat met De Zoon inkopen doen; ik lees en luister en lunch. Vervolgens fiets ik naar een super voor wat boodschappen. Als ik terug ben, komen De Zoon en De Vrouw ook weer thuis. Lezen op het balkon. Eind van de middag maak ik avondeten. Eerst een salade van bosui, koolrabi, komkommer en tomaat. Ondertussen kookt basmatirijst. Dan bak ik kastanjechampignon, lupineseitan, ui, bosui en paprika. Daar roer ik de rijst en bruine bonen doorheen. We eten er goed van. Toe is er galiameloen en mango. Afwas. Lezen en luisteren op het balkon. Webstek.
Muziek vandaag: Kvitravn (Wardruna), Live At The Marquee – August 10, 1971 (King Crimson), de bonusstukken van Tales From Topographic Oceans (Steven Wilson remix) (Yes), Common Ground (Big Big Train)

–

Dinsdag 24 augustus:
Niet goed geslapen. Gisterenavond voelde ik me al niet goed in maag en darmen. Toch sta ik redelijk goed op. Op tijd op de werkplek. Daar niet heel druk en ik ben niet zo heel productief, maar toch een aardige dag. Tussen de middag wandel ik door bos en zon. Even na vijf uur thuis. Krant op het balkon. De Zoon is er om zes uur en De Vrouw serveert kip en een groenteschotel uit de oven. Smakelijk. Afwas. Lezen en luisteren op het balkon. Webstek. Gierende tinnitus.
Muziek vandaag: EleKtriK – Live In Japan 2003 (King Crimson), Fragments (Trifecta)

–

Maandag 23 augustus:
Voor kwart voor acht ben ik op de werkplek. Daar redelijk ontspannen aan de slag met van alles. Tussen de middag wandel ik door bos, veld én zon. In de middag ook weer van alles. Half zes thuis. De Vrouw is ook net terug van het werk. Ik bak bosui, spitskool, peper en courgette, doe daar tandoorikruiden en roer er een restant kokosmelk doorheen. Ernaast bak ik steaks d’Avignon en ten slotte zet ik een restant salade van gisteren op tafel. We eten alles op. Afwas. Lezen en luisteren op het balkon. Webstek.
Muziek vandaag: Tales From Topographic Oceans (Steven Wilson remix) (Yes)

–

Zondag 22 augustus:
Niet heel soepel gaat mijn ronde hardlopen. Veters te strak, snel moe, erg warm en benauwd buiten. Acht uur ben ik weer binnen en ik ga nog even terug in bed. Koffie met De Vrouw op het balkon. Meer koffie met De Vrouw. De Zoon is er na half een voor lunch. Afwas. Lezen op het balkon. Eind van de middag luisteren we met ons Duitsche muziekgroepje naar de muziekkeuze van De Vrouw. Erna maak ik avondeten. Eerst een salade van bosui, koolrabi, komkommer, kerstomaat en mango. Dan bak ik kastanjechampignons, bosui en venkel; ik roer er risottorijst een bouillon doorheen en laat het dertig minuten koken. Ten slotte bak ik biefstukken en aan tafel eten we alles op. Afwas. Lezen en luisteren op het balkon. Webstek.
Muziek vandaag: From This Place (Pat Metheny), Rated PG (Peter Gabriel), Level Five (King Crimson), Fragments (Trifecta)

–

Zaterdag 21 augustus:
Kwart voor zeven wakker en op. Goed geslapen. Was nodig. Vol hoofd. Vandaar. Half negen wandel ik naar slager en super. Koffie met De Vrouw. Ik wandel naar een andere super en Turkse winkel in het centrum. Meer koffie met De Vrouw, nu op de galerij in de zon. De Zoon is er om half een voor lunch. Afwasje. Lezen op het balkon. Half vier gaan we naar buiten. De Zoon pikt ons op met de auto en rijdt ons naar Onze Vader. Bij hem drinken we thee en we bewonderen de nieuwe vloer in zijn achterkamer. Dan stappen we in de auto en we rijden naar een restaurant aan de rand van Hoenderloo. In een rustige ruimte praten we bij en eten we. We merken dat hij dit heel aangenaam vindt. Het is niet te druk, hij heeft alle tijd om te eten en ondertussen is er gelegenheid om wat te kletsen. Net voor het donker thuis. Webstek.
Muziek vandaag: The Collectable King Crimson – Volume Three: Live At Sheperds Bush Empire, London, 1996 (King Crimson)

Schiet mij maar lek. Of nee, doe maar niet. Ik wil nog een tijdje rond blijven lopen op deze aarde. Niet dat ik het hier altijd even prettig heb. Ik ga soms gebukt onder neerslachtige buien, heb immer te weinig contanten om mijn mooie muziekverzameling uit te breiden en heb mijzelf te veel aan anderen moeten verplichten zodat ik te weinig toe kom aan wat ik liever zou willen doen: seks hebben met De Vrouw. Toch wil ik nog niet dood. Je weet maar nooit, wie weet gaan de buien over, overkomt me een onverwachte erfenis en weet De Vrouw uiteindelijk toch niets anders leukers te bedenken dan met mij in bed liggen. Daar komt nog eens bij: ik ben een angsthaas en een ontzettende schijtebroek en ben verschrikkelijk bang voor een eventueel naderend einde. Nee, laat mij nog maar even leven.

Toch slaat de twijfel soms toe. Wat is het vooruitzicht als ik op de wereld blijf? Geloof me, ik ben van nature een optimist en zeer positief ingesteld. Maar als ik zie hoe de diersoort waartoe ik behoor bezig is om diezelfde aarde geheel naar de tering te helpen, dan zinkt datzelfde optimisme en die positiviteit me in de schoenen. En met het mooie weer van het afgelopen weekend draag ik liefst helemaal geen schoenen.

Als ik zeg dat de mens doende is de wereld naar de tering te helpen, dan doel ik niet op rechts-populistische thema’s als migratie of de dreiging dat onze cultuur verdwijnt. (Migratie is van alle tijden. Door de eeuwen heen zijn mensen altijd op zoek geweest naar oorden waar het beter of veiliger vertoeven is. Hoe denk je dat wij zelf hier ooit terecht gekomen zijn? En cultuur is niet statisch, maar verandert voortdurend; iets kan alleen maar cultuur worden, juist omdát het verandert.) Ik doel op de roofbouw die de mens op de aarde pleegt, met z’n intensieve landbouw en veeteelt, met z’n vernietiging van bossen en alle andere natuur, met z’n niet-aflatende delving van fossiele grondstoffen, z’n CO₂-uitstoot, z’n overconsumptie, hebzucht en economische groei. Ja, laat ik het eens hebben over natuur en milieu.

Dat de aarde naar de tering gaat, dat ze vervuilt en opwarmt, dat komt door de mens. Dat is geen mening; het is een feit. Het feit is wetenschappelijk onderbouwd door deskundige mensen die hun bevindingen hebben gedeeld in wetenschappelijke publicaties. Maar iemand die gewoon goed uit z’n doppen kijkt en z’n gezonde verstand gebruikt, kan op z’n klompen aanvoelen wat er gaande is. Het gaat slecht met onze bossen door verzuring en verdroging, de landbouwgronden zijn uitgeput en vergiftigd door kunstmest en pesticiden, de aantallen met uitsterven bedreigde plant- en diersoorten zijn steeds groter en groter, de overstromingen, stormen, bosbranden, extreme hittegolven en andere weerrampen zijn talrijker en door onze fratsen in onze vetgevreten geïndustrialiseerde landen zijn ze in Madagaskar de lul.

Het lijkt erop dat de klimaatcatastrofe ‘hip’ is. Overal waar je komt, wat je ook leest, wat er in de schappen ligt: woorden als ‘klimaat’, ‘klimaatneutraal’, ‘klimaatcrisis’ en ‘duurzaam’ leveren hogere kijkcijfers op.
Natuurlijk spelen bedrijven in op het thema; zij gebruiken de belangstelling ervoor om eraan te verdienen. Zo misbruiken supermarkten het begrip duurzaamheid: ‘Een plofkip is beter voor het milieu, want ze groeit in kortere tijd uit tot een vadsige hen dan een biologische.’ We kunnen dus beter kiezen voor een gruwelijk mishandelde kip dan voor een ‘beterlevenkip’. De standaard van een beschaving kun je mede afmeten aan hoe ze met dieren omgaat. Beter eet je dus helemaal geen kip of slechts de biologische kip die inderdaad echt buiten heeft rondgelopen.
De huidige wetgeving en belastingafspraken helpen ook niet mee. De grootste vervuilers, de grote bedrijven als Shell en Tata Steel, de bio-industrie, de vliegtuigmaatschappijen, de kledingindustrie en noem ze allemaal maar op, komen nog steeds weg met het dumpen van afval, het lozen en uitstoten van vuiligheden, het oneerlijke handeldrijven, het uitbuiten van personeel en het elkaar toeschuiven van exorbitante bonussen. Breek me de bek niet open over de subsidies en belastingvoordelen waarvan ze gebruik kunnen maken. De aandeelhouders wrijven nog altijd in hun handen.
Het is daarom aan de politiek om keuzes te maken hoe we de natuurramp van formaat nog enigszins tot bedaren kunnen krijgen. We hebben wereldleiders nodig die het voortouw nemen en daarna ligt er een pens werk op Europees, nationaal en zelfs lokaal niveau. Opdat we allen meedoen, een goed voorbeeld geven en niet alleen maar wijzen naar een ander: ‘Wij doen niks, want hunnie doen ook niks.’

We weten namelijk ook dat er mensen zijn die de natuur- en klimaatcatastrofe ontkennen. ‘Het klimaat verandert altijd, niets nieuws. We zijn met veel te veel mensen op aarde. Laat ze eerst in China maar eens iets doen. Het is een hoax, die ervoor zorgt dat we meer belasting gaan betalen. Ik moet wel gewoon kunnen barbecueën.’ Ik begrijp ze wel, hoor. Het is niet fijn om te horen dat je je onbezorgde leventje zult moeten veranderen. ‘Straks mag er helemaal niets meer.’ Je bent een mens, hebt creativiteit meegekregen; verzin voor jezelf iets anders dat óók leuk is, zeg.
Je kunt wel blijven mekkeren dat het niet leuk is en dat je je leven niet wilt veranderen, maar je zadelt anderen wel op met een probleem dat van ongekende omvang en onomkeerbaar is: een zo goed als onleefbare planeet.
‘Maar het moet allemaal wel betaalbaar blijven.’ Terwijl je drommels goed weet, dat als je nu niets doet om klimaatrampen te voorkomen, dan kost het je straks, als het echt helemaal uit de klauwen loopt, nog veel meer. Als je nu niets doet, nu niet investeert in de toekomst van de generaties achter ons en van onszelf, dan heb je straks geen reet aan al je poen en je mooie spullen. Je kop in het zand.
Die grote ontkenners, de gasten met geld, de grote bedrijven, de politiek, bij hen moeten we in eerste instantie zijn om de ommekeer te financieren. (Economische groei is niet de oplossing, eerder juist het probleem.) Maar iedereen en dus ook jij zal mee moeten doen en mee moeten betalen. Want ik zou niet willen dat jouw kleinkinderen straks gaan zeggen: ‘Nou oma of opa, bedankt. Omdat jij het klimaat te duur vond.’ Bovendien wil ik nog een tijdje rond blijven lopen op deze aarde.

En dan, in dezelfde week dat het uiterst verontrustende rapport IPCC verschijnt – een samenvatting van duizenden recente milieustudies, dat ons voor de zoveelste maal bewijst dat de mens de veroorzaker is van de klimaatcatastrofe door het desastreuze gebruik van fossiele grondstoffen – en ons nog eens ongenadig met onze neus op de feiten drukt, in diezelfde week komt ook het bericht dat een met meer dan 10.000 bezoekers zeer vervuilend prestige-evenement als de Formule 1 op circuit Zandvoort gewoon doorgang mag vinden. Even los nog van dat andere festivals niet door mogen gaan: wat kan ons die zeldzame gele kringspierkever, fikfazant of Innsbrucker lokspijsadder schelen, wie maalt er om de extra uitstoot van al die duizenden bezoekers die eropaf komen, van al die extra transporten, van al dat asfalt dat en die honderdduizenden voetstappen die door een uniek duinlandschap denderen, zo lang we maar voor ons eigen vermaak zo hard mogelijk met onze raceautootjes rond kunnen karren?
Nee. Schiet mij, de linkse klimaatdrammer, schiet mij maar lek.

–
Apeldoorn, augustus 2021

Hier lees je ‘m op FOK!.

–

Vrijdag 20 augustus:
Niet heel soepel gaat mijn ronde hardlopen vanmorgen. Het regent. Dat is niet het probleem, maar het langs de plassen springen wel. Het vraagt veel energie. Daarnaast zit mijn hoofd nog vol van alles. Als ik terug kom, gaat De Vrouw naar het werk. Ik wandel naar de tandarts voor een controle en mag woensdag weer terugkomen. Koffie. Allerlei. Meer koffie. Lunch. Afwasje. Mooi weer, zonnig, dus ik wandel een rondje om het centrum. Op de terugweg bezoek ik een klerenwinkel en koop nieuwe broeken. Krant op het balkon. Eind van de middag begin ik met het maken van avondeten. Eerst een salade van bosui, radijs, komkommer, tomaat en feta. Dan bak ik kastanjechampignons, lupineseitan, ui, bosui, peper, paprika en courgette. Daar roer ik kerrie en wat kokosmelk doorheen. Ondertussen kook ik noedels. Als die gaar zijn, roer ik die er ook doorheen. Half zes is De Vrouw thuis. We eten alles op. Natafelen. Afwas. Lezen en luisteren op het balkon. Webstek.
Muziek vandaag: The Collectable King Crimson Volume One (King Crimson), Fragments (Trifecta), The Collectable King Crimson Volume Two (King Crimson), Joe’s Garage Acts I, II & III (Frank Zappa), Planets + Persona (Richard Barbieri)

–

Donderdag 19 augustus:
Op de werkplek verschijn ik om half acht. Aanvankelijk is het er rustig en kan ik redelijk veel doen; later zijn er meer mensen en ben ik meer afgeleid. Er is overleg en regelwerk. Tussen de middag regent het en sla ik mijn wandeling buiten over. Kwart voor zes ben ik thuis. De Vrouw warmt de soep van gisteren op en serveert deze met pitabroodjes. We eten alles zo goed als op. Afwas en afval. Lezen en luisteren op het balkon. Webstek.
Muziek vandaag: Fragments (Trifecta), Colin Scot (Colin Scot)

–

Woensdag 18 augustus:
Half zeven op. Ik ga een ronde hardlopen; De Vrouw gaat naar het werk. Halverwege de ochtend is de schoonmaakster er; ik wandel naar de super. Meer koffie thuis. Dan nog even naar een andere super. Lunch. Allerlei. Ik heb een lang telefoongesprek met Ank; het gaat goed met haar en op vrijdagmiddag 17 september gaat ze mee met Kunst-Zinnig-Brein naar het Nursing Congres in Ede. Eind van de middag maak ik avondeten. Ui, prei en spitskool bakken, aardappel toevoegen, bouillon eroverheen, twintig minuten koken en pureren. Ondertussen heb ik kastanjechampignons en kipdijfiletblokjes gebakken en die doe ik – samen met een blik (afgespoelde) bruine bonen door de soep. Ik heb nog wat pitabroodjes die nodig op moeten en die warm ik op. De Vrouw is er om vijf uur en drie kwartier later eten we dik de helft van de pan leeg. Afwasje. Lezen en luisteren op het balkon. Webstek.
Muziek vandaag: de doos The 21st Century Guide To King Crimson – Volume Two 1984-2003 (King Crimson), Yessongs (Yes), Epitaph – Volumes Three & Four (King Crimson)

–

Dinsdag 17 augustus:
Op tijd weer op de werkplek. Ik doe er veel. Overleg, uitwerken, plannen, schrijven. Tussen de middag wandel ik door bos en veld. In de middag verder met overleggen en regelzaken. Wat aanvankelijk een lange dag lijkt te worden, valt uiteindelijk – dankzij uitvallende overleggen – zeer mee. Kwart voor zes thuis. Krant op het balkon. De Zoon is er niet veel later. De Vrouw serveert een ovenschotel van rundergehakt, ui, tomaat en bonen, afgedekt met een laag aardappelpuree. Ernaast een salade. Afwasje. Lezen en luisteren op het balkon. Website en slapen.
Muziek vandaag: het vierde plaatje uit de doos The 21st Century Guide To King Crimson (King Crimson), The Song Remains The Same (Led Zeppelin)

–

Maandag 16 augustus:
Het is nog wat donker als ik ga hardlopen. Ook is het vrij warm en wat benauwd. Lopen gaat redelijk. Op tijd ben ik aan het werk. Koffie met De Vrouw. Half tien loop ik naar een locatie in het centrum voor een kort overleg met de werkgroep van Theater Wirwar, voor het eerst in levenden lijve. Thuis weer verder. Koffie en lunch met De Vrouw. Afwas. Even geen wandelpauze want regen en weer verder met werken. In de loop van de middag komt er bericht van de manager met wie ik anderhalve week sprak over mijn werkuren en naar welk team ik mogelijk ga. Ze heeft een probleem: in het team waarin ik ben ingedeeld is een overcapaciteit van twintig uur en in het andere team is niemand die twintig uur aan werkzaamheden (die niet mijn voorkeur hebben) kan doen. Weten wij een oplossing? Zo gauw niet, stellen mijn naaste collega en ik en we besluiten er een nachtje over te slapen. Ik ga nog verder met werk en tegen vijf uur is het klaar. Ik maak avondeten. Terwijl de basmatirijst kookt, warm ik het restant stoof van gisteren op en vul ik het kleine restant salade van gisteren aan met bosui, radijs en komkommer. We eten nu alles op. Afwas en afval. Krant op het balkon. Lezen en luisteren op het balkon. Webstek. Lezen en luisteren.
Muziek vandaag: The Power To Believe (King Crimson), Kaksi (Hedningarna), Deep End Live! (Pete Townshend), de eerste drie plaatjes uit de doos The 21st Century Guide To King Crimson (King Crimson)

–

Zondag 15 augustus:
Lang geslapen. Dat had ik dus nodig. Koffie met De Vrouw op het balkon. Ik lees de PROG uit. De was. Meer koffie met De Vrouw op het balkon. De Zoon is er om half een voor lunch. Afwas en stofzuig. Ik wandel een rondje langs het kanaal en om het centrum. Thuis begin ik met de voorbereidingen voor het avondeten. Ik bak kalfslappen met ui, paprika en een krop grof gehakte eikenbladsla, doe daar bouillon, tomatenpuree en kerstomaten bij en laat dit pruttelen. Ondertussen luisteren we met onze Duitsche vrienden naar de vierde plaat van Steinhammer. Dan kook ik aardappelen. Ondertussen maak ik een salade van bosui, radijs, komkommer en walnoot. De aardappelen stamp ik tot een puree. Ik zet alles op tafel en we eten er goed van. Restant is voor morgen en overmorgen. Toe is er ijs. Afwas. Lezen en luisteren op het balkon. Webstek. Lezen en luisteren.
Muziek vandaag: Ladies Of The Road – Live 1971-1972 (King Crimson), Close To The Edge (Steven Wilson remix) (Yes), Ends (Giancarlo Erra)

–

Zaterdag 14 augustus:
Het is niet anders; ik ben om half zes wakker en op. Drie kwartier later loop ik een ronde hard. Integenstelling tot de afgelopen paar keren en ondanks dat ik eergisteren niet heb gelopen, gaat het nu vrij soepel en heb ik nu geen extra wandelpauze nodig. Of het mijn hoofd leeg maakt, weet ik nog niet. Even na achten loop ik naar de markt voor vis; daarna ga ik naar de super. Koffie met De Vrouw op het balkon. Ik loop nog naar een andere super in het centrum en een Turkse winkel voor brood. Meer koffie met De Vrouw, nu op de galerij in de felle zon. De Zoon is er om half een voor lunch. Afwas. Krant op het balkon. De Vrouw gaat naar het werk. Ik doe allerlei. Begin van de avond maak ik avondeten. Ik bak kastanjechampignons, bosui, paprika en courgette en roer daar twee eieren doorheen. Parmesan erover en ik eet het op. Afwasje. Webstek. Lezen en luisteren op het balkon. De Vrouw is er weer om half tien. Bijpraten. Dan slapen.
Muziek vandaag: VROOOM VROOOM (King Crimson), Happy With What You Have To Be Happy With (King Crimson), Sheik Yerbouti (Frank Zappa), All People Were Fair And Had Sky In Their Hair … But Now They’re Content To Wear Stars On Their Brows (Deluxe Edition) (Tyrannosaurus Rex), Road To The Sun (Pat Metheny)

–

Vrijdag 13 augustus:
Vroeg wakker. Redelijk goed geslapen. Zes uur ben ik aan het werk. Jaja. Twee uur later is het klaar. We gaan naar buiten. Heidi en Auke pikken ons op en we rijden naar het westen. Kwart over tien ontmoeten we Tim, Chantal, Jessica en Jean-Paul op de parkeerplaats van een uitvaartcentrum in Capelle aan de IJssel. De uitvaartsdienst van Luuk is kort, krap een half uur, maar het is precies zoals Luuk had gewild, zoals hij het ook heeft georganiseerd. Tussen drie stukjes muziek (Little Umbrellas, Watermelon In Easter Hay en Black Napkins van Frank Zappa) halen een zwager en Jean-Paul mooie herinneringen aan Luuk op. Na afloop is er koffie. Met twee auto’s rijden we naar het centrum van Rotterdam en op een hoek van een straat lunchen we geachten. Ondanks de verdrietige aanleiding is er veel vrolijkheid en we vieren het leven van Luuk zoals wij het met hem hebben meegemaakt. Na de lunch wandelen we met Heidi en Auke nog een klein rondje langs de Oude Haven en drinken ergens een drankje. Dan weer terug naar huis. Kwart over vijf zijn we daar. Ik loop nog naar buiten om het groentepakket op te halen. Erna wandelen we naar een plein vlakbij in het centrum. Op een terras dineren we. Opnieuw bijpraten. Kwart over acht zijn we weer thuis. Krant op het balkon. Webstek. Lezen en luisteren. Het is een goede dag.
Muziek vandaag: de drie plaatjes van Heavy ConstruKction (King Crimson)

–

Donderdag 12 augustus:
Slapen gaat niet zo heel goed. Toch op tijd op en om half acht ben ik op de werkplek. Ik spreek veel naaste collega’s en tussendoor ben ik maar een weinig productief. Tussen de middag wandel ik door zon en bos. Eind van de middag nog een afscheid en om half zes ben ik thuis. De Vrouw is naar het werk. Ik maak eten voor mijzelf en dat is niet heel moeilijk. Ik kook spaghetti, warm het restant saus op van gisteren en daar roer ik die spaghetti dan weer doorheen. Dan eet ik het op. Afwasje. Was vouwen. Krant op het balkon. Lezen en luisteren op het balkon. Webstek. Lezen en luisteren.
Muziek vandaag: Heaven And Earth (het extraatje van ProjeKct X dat mee kwam met de dvd van de set The ReconstruKction Of Light) (King Crimson), Maggot Brain (Funkadelic), The Last Puff (Spooky Tooth featuring Mike Harrison)

–

Woensdag 11 augustus:
Pas om kwart voor zeven wakker. Redelijk geslapen ook nog. Het moet niet gekker worden. Koffie. Lezen op het balkon. Koffie met De Vrouw op de galerij in de zon. Het is een mooie dag vandaag. Halverwege de ochtend wandel ik door diezelfde zon naar de super. Als ik terug kom, weet De Vrouw te vertellen dat gisteren onze muziekvriend Luuk is overleden. We bezochten hem op 12 juni thuis, twee weken later ging hij naar een hospice en nu is hij er niet meer. We wisten dat het eindig was, maar het komt toch onverwacht. Meer koffie met De Vrouw op de galerij in de zon. We lunchen. Afwasje. De Zoon haalt me met de auto op; niet alleen mij, ook een kratje of wat vol afgedankte spullen. We brengen alles naar de kringloop. Krant op de galerij. Ik maak avondeten. Eerst een salade van bosui, koolrabi, komkommer, bleekselderij en rozijn. Dan bak ik lamsgehakt, ui, peper, courgette en wilde spinazie. Ik roer er tomatenpuree doorheen en rode bonen. Wraps op tafel en eten maar. We eten het meeste op. Afwas en afval. Lezen op het balkon. Webstek. Lezen en luisteren.
Muziek vandaag: Leviathan (The Grid & Robert Fripp), The ConstruKction Of Light (King Crimson), Rimfaxe (Gjallarhorn), The Re-Construction Of Light (King Crimson)

–

Dinsdag 10 augustus:
Zes uur. Het is nog maar net een beetje licht. Ik loop mijn ronde hard. Moeizaam, maar ik loop mijn ronde hard. Zeven uur ben ik aan het werk. Redigeren, overleggen, uitwerken, plannen. Tussendoor koffie met De Vrouw op het balkon en een razendsnelle lunch. Pas tegen drie uur is de afwas gedaan. Nog een laatste bespreking en dan is het klaar voor vandaag. Het is ook al kwart over vier en ik heb niet de gelegenheid gehad buiten een rondje te wandelen. Krant op het balkon. De Zoon is er om half zes en De Vrouw serveert een schotel van vis met uien en daarnaast bloemkoolrijst met paprika en courgette, plus een fruitsalade van watermeloen, banaan, appel en blauwe bes. Natafelen. Afwas. Lezen op het balkon. Webstek. Lezen en luisteren.
Muziek vandaag: West Coast Live (het vierde plaatje uit de doos King Crimson – The ProjeKcts) (ProjeKct Four), het tweede plaatje van My People Were Fair And Had Sky In Their Hair … But Now They’re Content To Wear Stars On Their Brows (Deluxe Edition) (Tyrannosaurus Rex), Close To The Edge (Yes), Ceremony: An Electronic Mass (Spooky Tooth & Pierre Henry), Departure Tapes (Giancarlo Erra)

–

Maandag 9 augustus:
Ik ben weer op de werkplek, om half acht, welteverstaan. Er is wat overleg, wat plannen, wat uitwerken. Ik doe dat in alle rust. Tussen de middag wandel ik door veld en bos. In de middag kalm weer verder. Ik moet nog in levenden lijve de manager die ik donderdag sprak. Ze is vriendelijk en vertelt me dat we in september met het nieuwe kwaliteitsteam samen komen. Ik zeg langs mijn neus weg dat ze donderdag geen garanties kon geven en dat deze uitnodiging wel verwachtingen schept. Haar antwoord is dat de grote bestuurder uiteindelijk de beslissing neemt, maar dat ze mij en mijn wensen goed heeft gehoord. Het geeft met wat vertrouwen en rust. Half zes thuis. De Vrouw serveert kalfsoesters met witte bonen en sperziebonen, plus een salade van bosui, appel, paprika, komkommer en blauwe bes. We praten flink bij en tafelen enige tijd na. Afwas. Lezen en luisteren op het balkon. Webstek als het donker wordt. Daarna nog lezen en luisteren.
Muziek vandaag: Masque (het derde plaatje uit de doos King Crimson – The ProjeKcts) (ProjeKct Three), Maggot Brain (Funkadelic), het eerste plaatje van My People Were Fair And Had Sky In Their Hair … But Now They’re Content To Wear Stars On Their Brows (Deluxe Edition) (Tyrannosaurus Rex)

–

Zondag 8 augustus 2021:
Zeven uur op. De Vrouw ook. Ik ga een ronde hardlopen. Als ik terug kom, praten we bij op het balkon. Dan gaat De Vrouw naar het werk. Meer koffie en allerlei, waaronder de was. De Zoon is er om half een voor lunch. Afwas en stofzuig. Ik wandel een rondje door en om het centrum. Lezen op het balkon. Tegen vijf uur bereid ik het avondeten voor. De oven ga ik voorverwarmen. Ik heb twee pizzabodems en die beleg ik met saus en kastanjechampignons, bosui, paprika, parmesan en feta. De Vrouw is om kwart voor zes thuis en dan schuif ik de pizza’s in de oven. Tien minuten later eten we. Afwas. Lezen en luisteren op het balkon. Webstek. Lezen en luisteren. Op tijd slapen.
Muziek vandaag: Cirkus – The Young Persons’ Guide To King Crimson Live (King Crimson), Live At The Jazz Café (het eerste plaatje uit de doos King Crimson – The ProjeKcts) (ProjeKct One), Fragile (Yes), Live Groove (het tweede plaatje uit de doos King Crimson – The ProjeKcts) (ProjeKct Two), Ranarop (Gjallarhorn), Departure Tapes (Giancarlo Erra)

–

Zaterdag 7 augustus:
Op om kwart voor zeven. Koffie. Kort naar de markt. Kwart over negen ben ik ook terug van de super. Koffie met De Vrouw op het balkon. Ik loop naar een super en een Turkse winkel. Meer koffie op het balkon. De Zoon is er om half een voor lunch. Afwas. Krant op het balkon. Lezen op het balkon. Eind van de middag maak ik avondeten. Ik kook plakken venkel. Die leg ik in een ovenschaal en besprenkel ik met een mengsel van balsamico en olijfolie. Ik kook aardappelen. Ondertussen vul ik het restantje salade van gisteren aan met kerstomaat, komkommer en blauwe bes. Ook zet ik de ovenschaal in de voorverwarmde oven. Ten slotte bak ik biefstukken. We eten alles op. Afwas. Lezen en luisteren op het balkon. Webstek. Lezen en luisteren. Een rustige zaterdag had ik nodig; mijn hoofd zit aardig vol.
Muziek vandaag: Space Groove (ProjeKt Two), Sheik Yerbouti (Frank Zappa), Absent Lovers – Live In Montreal 1984 (King Crimson)

Ze mogen weer open zijn tot zeer laat in de avond. Sterker nog: tot diep in de nacht. Ik red dat niet. Dit kroegverhaal speelt zich dan ook af bij daglicht. Ik bevond mij in café De Hoerenzoon. Vraag me niet waarom. Ik kan het me niet herinneren. Dat heeft niet te maken met dat ik (al) te veel gezopen had. Ik zuip namelijk niet. Niet meer. Ik heb genoeg gehad. Soms spreek ik af met iemand op het terras van een kroeg. Met Aad, Willem en Reinier, bijvoorbeeld. Maar dat was niet nu. Dat was een andere keer. Nu gaat het over deze keer, de keer dat ik mij in café De Hoerenzoon bevond.

Bij binnenkomst liep ik naar de bar.
‘Dag bardame,’ begon ik, ‘ik wil graag plat water. Liefst uit de kraan.’
‘Uit de kraan?’
‘Ja,’ zei ik. ‘Ding daarginds (met die bak eronder) op je toog, waar je aan kan draaien op dusdanige wijze dat er drinkwater uit komt. Doe mij een glas vol van dat drinkwater.’
Ze deed mij een glas vol van dat drinkwater. ‘Zal ik het voor je op een rekening zetten?’
‘Nee, liever niet,’ zei ik. ‘Breng me er trouwens straks nog maar een.’ Ik dronk het glas water in een paar teugen leeg, zette het terug op de bar, draaide me om en liep naar een lege tafel.

Ik was nog niet halverwege of iemand kwam mij tegemoet. Weer een dame. Een jongedame, nog wel. Ze had scheuren in haar spijkerbroek en lelijke knieën.
‘Mag ik jou wat vragen?’ vroeg ze.
‘Nee, dank je,’ zei ik. ‘Ik heb daarnet al goed seks gehad.’ Ik liep door. De lege tafel was nog steeds leeg en ik nam plaats.

Wat een afschuwelijk café was dit. Ik vond de meeste cafés afschuwelijk, maar deze sloeg echt alles. Het meubilair was duidelijk door een binnenhuisarchitect of interieuradviseur bij elkaar verzonnen. Lekker ludiek, al die verschillende stijlen stoelen die totaal niet lekker zaten en helemaal niet bij de tafels pasten. Op de ene stoel zat je veel te hoog; op de andere moest je debiel naar boven grijpen om je glas te pakken. Als je een glas kreeg, tenminste. Waar bleef mijn water? Of moesten ze het handmatig omhoog pompen?
‘Kijk eens,’ zei een stem.
‘Ik had mijn ogen niet dicht,’ zei ik, ook met een stem.
‘Pardon?’
‘Je zei: kijk eens. Maar dat deed ik al.’
‘Ben jij altijd zo gevat?’
‘Ben jij altijd zo snel aangebrand? Of alleen als ik je het vuur na aan de schenen leg?’
‘Ik begrijp je niet.’
‘Dat geeft niks,’ zei ik. ‘Ik kan – in tegenstelling tot veel andere mannen – een vrouw wel begrijpen.’
‘Hier is je water.’
‘Ik keek. Dus ik had het gezien.’
De bardame zette het voor mijn neus. ‘Anders nog iets?’
‘Nou, niet van je menukaart.’
‘O? Iets anders dan?’ vroeg ze.
‘Ik wil nog wel wat kwijt.’
‘Het toilet is die kant op.’
‘Dat weet ik óók. Ik ben hier vaker geweest.’
‘Nou, zeg het dan maar.’
Ik zei: ‘Ik heb een harde stang.’ Of nee, dat zei ik helemaal niet. Ik zei: ‘Die binnenhuisarchitect of interieuradviseur of wat voor pipo hier de inboedel bij elkaar heeft geharkt van de rommelmarkt; wie is dat geweest?’
‘Zeg dat maar niet hardop.’
‘Dat deed ik toch ook niet? Ik zei het met gedempte stem, zodat alleen jij het kon horen. Vooruit, wie was het? Van welk rariteitenbureau was hij? Of zij, dat kan natuurlijk ook. Lijkt me bij nader inzien logischer ook.’
‘Het was Frits.’
‘Frits?’
‘Ja, de caféeigenaar.’
‘Ik weet wie Frits is.’
‘Waarom vroeg je het dan?’
‘Het was een uitroep van opperste verbijstering.’
‘Met een vraagteken erachter?’
‘Ja! Met een vraagteken erachter!’
‘Excuus. Ik wist niet dat je boos werd.’
‘Ik werd niet boos! Of wacht, nu wel. Ik bedoel: net wel. (Lastig, dat met die verschillende tijden in zo’n verhaal.) Ik zette alleen een uitroepteken achter mijn zin.’
‘Zin?’ vroeg ze verward. ‘Zin? Hoezo zin?’
‘Dan maak je maar zin. Dat zei mijn moeder altijd.’
‘Grappig,’ lachte ze. ‘Dat zei mijn moeder ook altijd.’
Ik lachte met haar mee. Mijn moeder had het helemaal nooit gezegd. ‘Het is fijn met jou praten, … eh … hoe heet je eigenlijk?’
‘Linda.’
‘Linda, het is me een genoegen.’
‘Mij ook. Jij heet Bas, toch?’
‘Bas zonder toch.’
‘Huh? Wat bedoel je?’
Ik heet niet Bas toch. Ik heet Bas.’
‘Jij bent grappig.’
Ik lachte. Ik vond haar totaal niet grappig. Ik vond haar wel dom. ‘Dank je wel,’ zei ik.
‘Ik zou graag eens wat langer met je praten,’ zei Linda.
‘Nog langer?’ Ik schrok. ‘Dat ben ik niet gewend.’
‘Praat je dan nooit met je vrouw?’
‘De mensen kennen me te goed,’ zei ik. ‘Ze weten alles van mij en mijn vrouw.’
‘Kom,’ zei Linda. ‘Je schrijft veel over je vrouw, dus ik weet van haar bestaan.’
‘Sterker nog: je weet dat ik nooit met haar praat.’
‘Huh?’
‘Ja.’
‘Waar heb je het over, Bas?’
‘Lijd jij aan vroeg-dementie?’
‘Niet dat ik me kan herinneren.’
‘Linda, jij zei: praat je dan nooit met je vrouw?’
‘Dat was een retorische vraag, Bas.’
‘Niet van die moeilijke woorden gebruiken die niet bij je passen, Linda.’
‘Wat bedoel je?’
‘Inderdaad, ik praat nooit met mijn vrouw.’
‘O?’
‘Daar ben ik mee gestopt. Zo houd je een relatie goed. De meeste relaties stranden door misverstanden waarin de een niet begrijpt wat de ander wil zeggen. En omgekeerd.’
‘Omgekeerd?’
‘Ja, een soort verbaal standje negenenzestig.’
‘Ik volg het niet meer.’
‘Dat kan ik begrijpen. Ik maak het ook veel te ingewikkeld voor je.’
‘Wat doe ik eraan?’
‘Niet veel, Linda. Wat jij nodig hebt is een man die weinig praat.’
‘Vind er maar eens zo eentje.’
‘Ik zou eerst eens gaan zoeken, als ik jou was.’
‘Dat is een goed idee.’
‘Ja.’
‘Wat: ja?’
‘Ja, Linda.’
‘Ja?’
‘Vind jij het ook?’
‘Wat?’
‘Dat je eerst eens moet gaan zoeken?’
‘Dat vind ik ook.’
‘Waar wacht je dan op?’
‘…?’
‘Vooruit.’
‘Vooruit wat?’
‘Vooruit, ga zoeken, Linda.’
‘Nu?’
‘Nu!’
‘Oké, Bas.’
‘Tot kijk!’
Zowaar, ze draaide zich om en liep terug naar de toog.
Ik was bekaf.

‘Mag ik wat vragen?’ vroeg plots iemand achter mij.
Ik zuchtte. Iemand vraagt of hij of zij iets mag vragen. De kans was groot dat dit een net zo onmogelijke dialoog werd als die van zo-even. Ik draaide me om op mijn ongemakkelijke stoel. Daar stond de jongedame die eerder ook al iets aan mij had willen vragen. ‘Vooruit,’ zei ik. ‘Ga je gang. Stel je vraag maar.’
‘Excuus dat ik ernaar vraag. Het lijkt of ik je heb zitten afluisteren.’
‘Geeft niet. Had ik maar niet zo dicht op een kluitje met andere mensen moeten gaan zitten. Dat gebeurt nu eenmaal in een kroeg.’ Ik keek de jongedame aan. Ze had een mooi rond gezichtje met blauwe ogen en donkere halflange haren. Leuk topje met een goede vulling. Die spijkerbroek met scheuren stond haar nonchalant en maakte haar ongedwongen, gewoontjes, alsof ze mijn buurmeisje kon zijn. Dat was ze niet. Jammer. Ook jammer van die lelijke knieën die ik kon zien. ‘Kom op,’ zei ik, ‘wat wil je vragen?’
‘Ik hoorde je tegen de bardame zeggen … eh…’
‘Wat? Dat ik een harde stang had? Dat zei ik helemaal niet. Of toch? Maar wat is je vraag?’
‘Ga je nou zaad spuiten?’

Ik sloeg met vlakke hand op tafel, stond op en liep naar de bar. Zonder iets te zeggen legde ik een briefje van vijf euro op de toog. Vervolgens verliet ik café De Hoerenzoon. Thuis had ik weer een boel te schrijven.

–
Apeldoorn, juli 2021

Hier lees je ‘m op FOK!.