Bas Langereis leest u voor!

–

Vrijdag 4 maart:
Allemensen, wat gaat die ronde hardlopen soepel, vanmorgen. Hij is voorbij voor ik er erg in heb. Zeven uur ben ik aan het werk. In alle rust werk ik allerlei zaken weg. Tussendoor koffie met De Vrouw. Tussendoor nog meer koffie met De Vrouw. We lunchen. Afwasje. Nog iets verder werken. Om kwart voor drie stop ik; ik wandel naar Gigant in het centrum en daar ontmoet ik Willem en Aad. Reinier kan er helaas niet bij zijn, maar liever een bom in een Rus dan een Reinier op mijn terras. Het terras is gesloten, dus gedrieën lopen we naar een andere gelegenheid. Daar vergaderen we preventief voor De verjaardag van Anja. We maken de laatste concrete afspraken en praten natuurlijk goed bij. Half zes gaan we weer uit elkander. Thuis maak ik avondeten. Eerst een salade van bosui, koolrabi en komkommer. Dan bak ik ui, paprika, courgette, knoflook en peper. Daar roer ik tomatenpuree doorheen, chilipoeder, cayennepeper, paprikapoeder en een blik rode bonen. Oh, het wordt chili. Voor De Vrouw bak ik een runderschnitzel. We eten alles op. Afwasje. Webstek. Krant.
Muziek vandaag: Discreet Music (Brian Eno), Love And Endings (No-Man), Love You To Bits (No-Man), Sol29 (Nosound), Lightdark (Nosound), Playground Psychotics (Frank Zappa)

–

Donderdag 3 maart:
Op de werkplek arriveer ik vroeg, zoals gebruikelijk. Er is van alles te doen en dat doe ik. Tussen de middag wandel ik door veld en bos. In de middag ook weer van alles te doen en dat doe ik. Half zes thuis. De Vrouw is naar het werk. Ik maak avondeten voor mijzelf (pasta met groenten en groene pesto). Afwas. Krant. Webstek.
Muziek vandaag: An Hour Before It’s Dark (Marillion), By Royal Decree (The Flower Kings)

–

Woensdag 2 maart:
Kwart voor zes wakker en op. De ronde hardlopen gaat uitstekend. Erna loop ik naar de super en tegen half tien is het weer tijd voor Theater Wirwar. Opnieuw daar een bijzondere repetitie: voor het eerst sinds tijden zijn we helemaal compleet, we oefenen oudere én nieuwe scènes en langzaam maar zeker worden de contouren voor de nieuwe voorstelling duidelijker. Om twaalf uur ben ik thuis. De Vrouw gaat de deur uit; ik lunch en loop dan ook weer naar buiten. ik heb een trein van 13.00 uur naar Deventer en daar een bus. Iets na half twee ben ik in Epse in het mooie en mooi gelegen huis van Annette. Niet veel later zijn de andere vrijwilligers van Kunst-Zinnig-Brein er ook, inclusief Ank. We bespreken hoe het verder kan gaan, wat daarvoor nodig is en wie welke acties gaat uitvoeren. Ik merk nieuwe energie en enthousiasme. Zeer mooi. Ik krijg een lift tot Twello en daar stap ik op de trein terug. Vijf uur thuis. Een uurtje later maak ik avondeten voor mijzelf: ik vul een drietal portabello’s met bosui, courgette en paprika, bestrooi ze met kaas en zet ze in de oven. Een kwartier later eet ik het allemaal op. Dan komt De Vrouw thuis. Bijpraten. Krant. Afwas. Lezen.
Muziek vandaag: Christina Branco Sings Slauerhoff (Christina Branco), Before And After Science (Brian Eno), Homegrown, het zesde plaatje uit de doos Archives Vol. II (1972-1976) (Neil Young), Departure Tapes (Giancarlo Erra), Nocturne (Irmin Schmidt)

–

Dinsdag 1 maart:
Redelijk geslapen weer. Daarom opgewekt opstaan. Ik ben op tijd op de werkplek en daar doe ik werk. Er is ook allerlei overleg en georganiseer. Tussen de middag wandel ik door bos. Ook in de middag overleg, georganiseer en werk. Half zes thuis. De Vrouw is naar het werk. Even zitten. Dan maak ik avondeten. Ik bak rode ui, paprika en courgette, breek daarboven eieren en die laat ik stollen om ze ten slotte te bedekken met kaas. Eenvoudig en smakelijk. Afwas. Webstek. Krant. De Vrouw is eind van de avond terug. Bijpraten. Dan slapen.
Muziek vandaag: Wherever There Is Light (EP) (No-Man), Mirage (Camel), Silhouettes (Klaus Schulze)

–

Maandag 28 februari:
Zeer koud, vanmorgen vroeg. Daarom gaat mijn ronde hardlopen snel en soepel. Om zeven uur ben ik aan het werk. Er is weer van alles en veel van dat alles doe ik. Tussendoor koffie, al dan niet met De Vrouw. Lunch doe ik alleen. Erna is er overleg en daarna wandel ik naar Gigant voor een overleg met de werkgroep van Wirwar. Er is allerlei inbreng en we maken plannen voor de nabije en verdere toekomst. Mooi, zeer mooi. Om vijf uur ben ik thuis en maak ik avondeten. Eerst schil ik rode bieten en die leg ik samen met partjes rode ui in een braadslede, die de gedurende veertig minuten de oven in gaat. In een tweede schaal liggen kipvleugels voor De Vrouw. Dan maak ik een salade van ui, koolrabi, komkommer, ananas en blauwe bes. Ik snijd witlof en peer, doe die bij de groente in de braadslede en meng alles met walnoot en honing. Dan gaat de braadslede nog eens vijftien minuten in de oven. We eten er goed van, want het smaakt uitstekend, maar er blijft voldoende over voor De Vrouw om mee te nemen naar het werk morgen. Afwas en afval. Krant. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Ambient 1: Music For Airports (Brian Eno), Returning Jesus (No-Man), Together We’re Stranger (No-Man), Schoolyard Ghosts (No-Man), Heartattack And Vine (Tom Waits), Ends (Giancarlo Erra)

–

Zondag 27 februari:
We zijn pas laat uit bed, even voor negenen. Koffie. Restant krant. Meer koffie met De Vrouw. Lezen en huishoudelijks. Meer koffie met De Vrouw. De Zoon is er om half een voor lunch. Afwas. De Vrouw gaat naar het werk; ik wandel een rondje door de zon langs het kanaal en om het centrum. Eind van de middag is er de zondagmiddagluistersessie met de Duitsche vrienden. Erna maak ik avondeten. Ik bak rode ui en paprika en daar roer ik een zak veldsla, een restant gekookte spliterwtenpasta (van gisteren) en groene pesto doorheen. Ook is er nog een klein restant van de salade van gisteren. Afwas. Webstek. Mail. Lezen. De Russische despoot dreigt met kernwapens. Is de wereld nog wel leuk?
Muziek vandaag: Music For Films (Brian Eno), Heaven Taste (No-Man), Wild Opera (incl Dry Cleaning Ray EP) (No-Man), ((Speak)) (No-Man), Walk On, het vijfde plaatje uit de doos Archives Vol. II (1972-1976) (Neil Young), de dvd die mee kwam met 1974 (Nits), Ana Hina (Natacha Atlas & The Mazeeka Ensemble), Nayda! (Bab L’Bluz)

–

Zaterdag 26 februari:
Het is koud, vanmorgen vroeg. Volgens mij vriest het nog flink. Dat maakt dat mijn ronde hardlopen snel en redelijk soepel gaat. Ik ben vroeg onderweg voor mijn gebruikelijke zaterdagmorgenronde langs de slager en super. Inmiddels schijnt de zon volop en in die zon is het bijzonder aangenaam. Koffie met De Vrouw. Ik wandel nog naar de Syrische winkel voor mandarijnen en brood. Meer koffie met De Vrouw. De Zoon is er iets na half een voor lunch. Afwas. Ik wandel een rondje langs het kanaal door de zon. Dan doe ik nog de allerlaatste dingen aan het eindwerkstuk voor de studie van De Vrouw. Ze heeft het klaar en stuurt het in. Met een beetje mazzel einde studie. Eind van de middag maak ik avondeten. Eerst maak ik een salade van bosui, koolrabi, komkommer, ananas en blauwe bes. Dan kook ik spliterwtenpasta. Ondertussen doe ik het snijdwerk. Ik bak champignons, rode ui en courgette en roer daar gesneden radijsblad en postelein, de pasta en veel kruidenroomkaas doorheen. Ten slotte bak ik runderschnitzel voor De Vrouw. We eten er goed van en er blijft nog iets over wat De Vrouw morgen kan meenemen naar werk. Afwas. Webstek. Krant.
Muziek vandaag: Lovesighs – An Entertainment (No-Man), Loveblows & Lovecries – A Confession (No-Man), Only Baby (cd-single) (No-Man), Flowermouth (No-Man), Flowermix (No-Man), Roxy, het vierde plaatje uit de doos Archives Vol. II (1972-1976) (Neil Young), Camel (Camel), Welcome To The Planet (Big Big Train)

–

Vrijdag 25 februari:
Ik ben om kwart voor zeven wakker en sta op. De Vrouw is al naar het werk. Koffie. Huishoudelijks. Koffie. Ik loop naar een super in het centrum voor een kleinigheid. Thuis log ik even in op het werk en ik doe twee uurtjes lang iets extra’s. Koffie. Dan lunch. Afwasje. Ik wandel een rondje en haal het groentepakket op. Krant. De Vrouw is er iets na half vier weer. Bijpraten. Lezen. De Vrouw gaat om kwart over zes de deur uit. Ik maak avondeten voor mijzelf: spaghetti koken, dan champignons bakken, bosui erbij, veel fijngesneden postelein. Vervolgens de spaghetti en een fikse schep kruidenroomkaas. Dit eet ik op. Er is nog een klein restant salade van gisteren. Afwas. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: My Life In The Bush Of Ghosts (Brian Eno & David Byrne), Hotel Europa – Live Recordings 1990-2014 (Nits), Knot (Nits), Spacelines (Nodens Ictus), Jabberwocky (Clive Nolan & Oliver Wakeman), The Hound Of The Baskervilles (Clive Nolan & Oliver Wakeman), Tonight’s The Night, het derde plaatje uit de doos Archives Vol. II (1972-1976) (Neil Young), You Can’t Do That On Stage Anymore Vol. 6 (Frank Zappa)

–

Donderdag 24 februari:
Oorlog in Europa. Rusland is Oekraïne binnengevallen. De wereld is weer wat minder mooi. Het is redelijk zacht buiten als ik mijn ronde ga hardlopen. Dat hardlopen gaat heel aardig, overigens. Om zeven uur ben ik aan het werk. Koffie met De Vrouw. En weer verder. Meer koffie met De Vrouw. De Vrouw gaat dan de deur uit. Ik lunch. Dan wandel ik een rondje om het centrum. Nog weer verder aan het werk. Even contact met de leidinggevende, die nog maar weinig kan werken. We spreken weer wat acties af en ik heb weer van alles te doen. Half vijf is het klaar. Krant. Dan maak ik avondeten. Eerst een salade van bosui, koolrabi, komkommer, kerstomaat en blauwe bes. Dan bak ik ui, paprika, knoflook en courgette en daar roer ik risottorijst en vervolgens bouillon doorheen. Dat pruttelt vijfentwintig minuten. Ondertussen vul ik twee grote portabello’s met bosui en kruidenkaas en walnoten en die schuif ik halverwege de kooktijd de oven in. Ten slotte bak ik linzenbietenburgers. We eten alles op. Afwas. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Ambient 2: The Plateaux Of Mirror (Brian Eno & Harold Budd), Ting (Nits), Soap Bubble Box (cd single) (Nits), 1974 (Nits), Strawberry Wood (Nits), Malpensa (Nits), Tuscaloosa, het tweede plaatje uit de doos Archives Vol. II (1972-1976) (Neil Young), Blue Valentine (Tom Waits), I See You (Gong)

–

Woensdag 23 februari:
Goed geslapen. Kwart voor zeven op. Koffie. Ik wandel door de zon naar de super. Thuis koffie. Dan naar de repetitie van Wirwar. Opnieuw veel zieken, maar nu werken we in groepjes aan nieuwe scènes en het resultaat is zeer goed. Mooi om te zien en om aan bij te dragen. Als ik thuis kom, gaat De Vrouw naar het werk. Koffie. Dan eet ik een paar boterhammen met kaas en sla. Lunch, dus. Afwasje. Ik wandel een rondje door de zon langs het kanaal. Thuis allerlei. Aan het eind van de middag maak ik avondeten. Ik maak een groentebouillon en daarin kook ik shiitake en blokjes courgette. Ondertussen snijd ik bosui en paprika. Ik laat zwarte noedels de laatste vier minuten in de bouillon meekoken. Ik doe de bosui en paprika in een bord en giet daar de soep overheen. Sambal erdoorheen roeren en klaar. Afwasje. Webstek. Krant. Verder lezen. Om kwart over negen is De Vrouw terug van het werk. Bijpraten. Dan slapen.
Muziek vandaag: Ambient 4: On Land (Brian Eno), Ting (Nits), Les Nuits (Nits), Doing The Dishes (Nits), Home Before Dark (cd single) (Nits), Giant Normal Dwarf (cd single) (Nits), Radio Shoes (cd single) (Nits), Ayeshteni (Natacha Atlas), Clock Unwound (Gentle Knife), Everybody’s Alone, het eerste plaatje uit de doos Archives Vol. II (1972-1976) (Neil Young), Eberhard (Lyle Mays)

–

Dinsdag 24 februari:
Wederom op tijd naar de werkplek. Ook weer van alles te regelen en te doen. Tussen de middag wandel ik door bos. Eind van de middag rijd ik met oud-collega mee naar een eethuis iets verderop. Daar neem ik samen met mijn collega afscheid van de managers voor wie we de afgelopen jaren veel werk hebben gedaan. We drinken iets en later eten we een hap. Na afloop rijd ik mee naar Apeldoorn en het laatste kwartiertje loop ik naar huis. Daar ben ik om negen uur. Bijpraten en dan slapen.
Muziek vandaag: geen

–

Maandag 21 februari:
Vroeg op de werkplek. Daar van alles te doen. Ik doe dan ook van alles. Tussen de middag regent het stort en dus blijf ik binnen en werk ik rustig door. Rond een uur of twee rijd ik met een collega mee naar een buitenlocatie waar we met het hele team een informeel uurtje beleven. Een andere collega zet me na afloop weer bij het station af en om zes uur ben ik thuis. De Vrouw is aan het werk. Ik maak avondeten: eerst spaghetti koken, dan shiitake, bosui, en een restje bindsla bakken en dan een restant schorseneren en kaassaus en ten slotte de spaghetti erdoorheen roeren. Er is ook een restant salade van gisteren. Dit eet ik allemaal op. Afwasje. Webstek.
Muziek vandaag: Giant Normal Dwarf (Nits), Foreign Affairs (Tom Waits), There Is No Love (David Sylvian, Rhodri Davis & Mark Wastell)

–

Zondag 20 februari:
Ik slaap aanvankelijk niet heel goed, bij vlagen, af en toe wakker, maar na half vier gaat het heel goed en uiteindelijk ben ik pas om zeven uur wakker. Het regent nog altijd ferm, maar mijn ronde hardlopen gaat redelijk goed. Thuis nog terug in bed. Koffie met De Vrouw. Rest krant. Dan help ik De Vrouw met de eindopdracht van haar studie. Meer koffie met De Vrouw. Ik bereid de lunch voor en kook vast schorseneren voor het avondeten. De Zoon is er pas om een uur voor lunch. Afwas. Ik wandel een rondje door de regen langs het kanaal. Vervolgens maak ik mijn klusje voor De Vrouw af. Vier uur is er weer de zondagmiddagluistersessie met de Duitsche vrienden. Erna maak ik avondeten. Ik schuif een braadslede vol aardappelen de oven in. Dan maak ik een salade van bosui, eikenbladsla, koolrabi, komkommer en gele kerstomaat. Dan maak ik een kaassaus en daar laat ik langzaam de schorseneren in warmen. Ten slotte bak ik lamsfilet voor De Vrouw. We eten er goed van en er blijft ook voldoende over voor De Vrouw voor morgen als ze moet werken. Afwas. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Urk (Nits), Giant Normal Dwarf (Nits), Gentle Knife (Gentle Knife), Gedida (Natacha Atlas), 5 Klavierstücke (Irmin Schmidt)

–

Zaterdag 19 februari:
Redelijk geslapen en om kwart voor zeven op. Koffie. Anderhalf uur later wandel ik de gebruikelijke zaterdagmorgenronde langs slager en super. Koffie met De Vrouw. Ik loop weer naar buiten om brood te halen bij de Syrische winkel en vis op de markt. Meer koffie. De Zoon is er na half een voor lunch. Afwas. Ik wandel een rondje om het centrum. Krant. Kwart voor vijf haalt De Zoon ons op. We rijden naar het huis van Onze Vader en brengen hem terug naar het centrum. Daar wandelen we naar een Italiaans restaurant. We praten bij en eten een hap. Voor mij salade met gorgonzola, ravioli gevuld met spinazie en mozarella, plus tiramisu. Het is een uitstekend maal en Onze Vader beleeft een mooie avond. We brengen hem ook weer terug naar huis en even na negen uur zijn we zelf ook weer thuis. Webstek.
Muziek vandaag: Apollo – Atmospheres & Soundtracks (Brian Eno with Daniel Lanois & Roger Eno), Henk/Kilo (Nits), Adieu, Sweet Bahnhof (Nits), In The Dutch Mountains (Nits), Aman Iman: Water Is Life (Tinariwen), Blackfield V (Blackfield)

De meneer lijkt voor zich uit te praten, maar dat doen er tegenwoordig wel meer. Ik blijf het een gek gezicht vinden. Doordat ze tegenwoordig heel klein zijn, zie je die oordopjes niet. Met ferme pas loopt hij me tegemoet. Ik kan de meneer niet verstaan, maar hij is vast aan het bellen. Het interesseert me verder niet en ik werp een blik over het stadspark, in de hoop iets bijzonders op te kunnen merken.

We noemen het een stadspark, maar het is niet meer dan een onooglijke strook groen. Het is niet langer dan driehonderd meter en op z’n breedst is het nog geen honderd. Als je het doorkruist, maakt het niet uit of je dat doet over de lengte of over de breedte: je bent erdoorheen voor je het weet. Toch is er van alles te beleven.
Zo is er een niet al te grote skatebaan. Bij mooi weer zie je daar kinderen en jongeren druk in de weer op rolschaatsen, skateboard of bmx-fiets of hoe heet zo’n ding. Ze maken capriolen en voeren stunts uit. Een enkeling heeft zo’n bluetoothluidspreker bij zich en daaruit klinken dan stuwende beats. Als ik er langs loop en er is een groepje bezig, dan blijf ik altijd even staan kijken en niet zelden raak ik danig onder de indruk van de kunsten die ze maken.
Nu is het winter en is het parkje leeg en kaal, net als in de herfst. Maar straks in het voorjaar en in de zomer dan wordt het groen en ontstaan er beschutte plekjes.

In de lengte kronkelt de stadsbeek De Grift door het park heen. Het is natuurlijk andersom: De Grift was er altijd al; later is het stadspark erlangs aangelegd.
De Grift ontspringt ergens in het Orderbos, vlak bij de wijk waar ik werd geboren en waar ik ben opgegroeid. Er stromen meer beken door ons zo majestueuze Apeldoorn. Die beken ontspringen uit natuurlijke bronnen en hebben in de loop van de negentiende eeuw een belangrijke functie gekregen: nogal wat wasserijen waren erlangs gevestigd. Die wasserijen zijn inmiddels verdwenen en ook De Grift dreigde verloren te gaan. Wat jaren geleden besloot de gemeente De Grift in ere te herstellen en nu stroomt hij op veel plaatsen weer zichtbaar, ook hier door de binnenstad.
In de loop van de afgelopen jaren is het water weer van uitmuntende kwaliteit geworden. Het is inderdaad opvallend helder. De natuur heeft zich hersteld; er zijn weer bijzondere planten en dieren in De Grift waargenomen die eerder niet meer voorkwamen. De beekprik bijvoorbeeld was jaren verdwenen en nu is hij weer terug.
Ook al is het hoogteverschil in het stadspark gering, de ontwerper heeft speelse waterpartijen bedacht en laten aanleggen. Daar waar het park breder is, liggen ook bredere bassins, zodat het lijkt of er een meertje is. Betonnen bakken in het water zijn begroeid met beplanting van riet en vormen een veilige broedplek voor watervogels.

Waar je ook loopt, staat of zit in het stadspark, je ziet altijd het indrukwekkende Herzbergergebouw. Langs het park loopt een drukke doorgaande weg en aan de overkant ervan staat het pand dat beroemd is geworden door die verzekeringsmaatschappij die we kennen onder de naam Centraal Beheer. De beroemde architect Herman Herzberger ontwierp het in 1972. Het is een hippiekantoor, met veel open ruimte, glazen puien en licht overal. De kubusvormen waren destijds revolutionair. Later – ik meen begin van de jaren tachtig – is er een afzichtelijke vleugel aan vast gebouwd. De verzekeringsmaatschappij zit er al lang niet meer; vanaf 2001 verhuisden steeds meer afdelingen naar een nieuwbouwlocatie aan de zuidkant van de stad en per 2013 staat het hele gebouw leeg. Een tijdje was er anti-kraak en konden kunstenaars er hun atelier in vestigen, totdat er plannen kwamen voor hergebruik. Die plannen gingen niet door en de laatste jaren verpaupert het enorm. Meerdere plannen voor herinrichting zijn gemaakt maar tot nu toe is er niets gerealiseerd. Onlangs kwam het bericht dat er dan toch woningen in komen en het is te hopen dat dit karakteristieke bouwwerk inderdaad mag blijven voortbestaan.

De dieren in het stadspark zal het allemaal worst wezen. Voor hen is het van belang dat er voedsel is en dat blijkt er volop te zijn, gezien de goede conditie van het water in De Grift en de veelheid van soorten erin en eromheen. Ik wandel en ren bijna dagelijks door het parkje en steeds weer ben ik blij dat ik de diversiteit kan constateren. Wilde eenden, waterhoentjes, meerkoeten, eksters, meeuwen zijn er altijd waar te nemen. Af en toe tref ik er een reiger aan. Het is me ook al een paar keer gebeurd dat ik verrast werd door een blauwe streep die over het water scheerde. Inderdaad: een ijsvogel. Kennelijk nestelt die wat verderop waar het rustiger is, maar komt-ie af en toe hier naar voedsel zoeken. Ook regelmatig te zien: ratten.
Honden zijn er bij de vleet. Langs het smallere deel van het park is een veldje dat is ingericht als hondenuitlaatplaats en de buurtbewoners maken er grif gebruik van. Ik ben zo’n buurtbewoner, maar ik heb dan weer geen hond. Wel kom ik de hondenbezitters tegen en dan knik of groet ik beleefd. Al veel aardige aanspraak gehad. Met de overbuurman die maar liefst drie honden uitlaat, met de mevrouw die mij ’s morgens in alle vroegte voorbij ziet rennen, met de oude overbuurvrouw die bij nader inzien tegen haar hond praat in plaats van met mij.

Langs de bredere bassins van de beek liggen recreatiegedeelten van steigerhout. Er is volop zitgelegenheid bij het kabbelende water. Als het mooi weer is, dan zitten de bankjes vol. Weer of geen weer: er hangen allerlei lui te drinken of te blowen.
Daar, vlak achter het gebouwtje dat de ingang is naar de ondergrondse parkeergarage, daar liggen nog wel eens die twee verwarde personen te slapen en ik ben benieuwd of dat ze er nu –

De meneer is ondertussen vlak bij mij. Nu pas zie ik zijn afgetrapte sportschoenen, de scheuren in zijn broek en de vieze vlekken in zijn jas. Ik hoor zijn stem en nu kan ik hem verstaan. ‘Kankergemeente. Kankerpolitie. Kanker-UWV,’ klinkt het. Volgens mij is hij helemaal niet aan het bellen. Met wijd opengesperde ogen en luid voor zich uit pratend loopt hij me voorbij. ‘Kankerbegeleiders. Kankerfamilie. Kankerpolitiek. Kankerlui. Kanker-…’

Wat een avonturen weer.

–
Apeldoorn, februari 2022

Hier lees je ‘m op FOK!.

–

–

Vrijdag 18 februari:
En weer slaap ik diep als de wekker me wekt. Mijn ronde hardlopen gaat redelijk soepel en om zeven uur ben ik al aan het werk. Veel uitwerkwerk, geplan en geregel. De Vrouw is even de deur uit. Koffie en meer koffie. Lunch met De Vrouw. Afwasje. Ik loop naar buiten voor een rondje langs het kanaal, maar stortregen en storm barst los, dus wordt het een heel klein blokje om. Thuis nog verder werker en om half vijf vind ik het mooi geweest. Krant. Dan maak ik avondeten. Eerst kook ik aardappelen in de schil. Ondertussen maak ik een salade van eikenbladsla, bosui, komkommer, kerstomaat en aardbei. Ook maak ik een pakketje met vis voor De Vrouw en dat zet ik in de oven. Ik snijd witlof in reepjes. Als de aardappels gaar zijn, giet ik ze af en stoemp ik ze samen met wat room tot een smeuïge puree. Daar roer ik de witlof en walnoten doorheen. Peper, zout, peterselie en olie en aan tafel. We eten alles op. Natafelen. Afwas. Buiten giert de wind om het huis. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: More Music For Films (Brian Eno), Wonderful World (Nine Horses), Money For All (Nine Horses), Hesitation Marks (Nine Inch Nails), Nevermind (Nirvana), MTV Unplugged In New York (Nirvana), Omsk (Nits), You Can’t Do That On Stage Anymore Vol. 5 (Frank Zappa), For The Music (Blackfield)

–

Donderdag 17 februari:
Goed geslapen; de wekker haalt me van ver weg. Een kwartier later is alles in orde. Vanmorgen weer vroeg naar de werkplek. Daar een volle dag met overleg, regelen, organiseren en honderdduizend andere dingen. Tussen de middag (laat) wandel ik door veld, bos, wind en wat zon. In de middag nog meer veel en om half zes thuis. Kranten van gisteren en vandaag. De Vrouw serveert een schotel van groenten met ei plus een salade met van alles, waaronder aardbei en bes. Natafelen. Afwas. Ik bel Onze Vader en spreek af dat we hem zaterdag aan het eind van de middag ophalen om uit eten te gaan. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Small Change (Tom Waits), The Blue Elephant (Matt Berry)

–

Woensdag 16 februari:
Evengoed geslapen. Het regent nogal als ik vanmorgen ga hardlopen en dat is pas vervelend als ik ook fikse tegenwind heb. Toch loop ik alleraardigst. Vervolgens wandel ik naar de super. Thuis koffie. Dan naar Gigant voor de repetitie van Theater Wirwar. Er is een kleine groep spelers aanwezig en we improviseren de les vol. Half een weer terug. Koffie met De Vrouw. En lunch. De Vrouw gaat naar het werk. Ik maak mail naar Duitschland, naar zowel de verhuurder van een nieuw huis als naar die van het oude huis. Eind van de middag maak ik avondeten. Ik kook spaghetti. Ondertussen was ik eikenbladsla, snijd ik kastanjechampignons en bosui. Dan bak ik de champignons en de bosui, doe daar de eikenbladsla bij en als dat geslonken is, roer ik er de spaghetti en wat kruidenroomkaas erdoorheen. Smakelijk. Afwasje. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Het derde plaatje uit de set The Real … Harry Nilsson – The Ultimate Harry Nilsson Collection (Harry Nilsson), Snow Borne Sorrow (Nine Horses), Yesterday And Today – A 50th Anniversary Tribute To Yes (allerlei), Halim (Natacha Atlas), Pinups (David Bowie)

–

Dinsdag 15 februari:
Zeer op tijd op de werkplek. Daar is het een volle dag. Overleg, uitwerken, voorbereiden, regelen, enzovoorts. Tussen de middag wandel ik door bos en zon. In de middag verder met regelen en overleg en uiteindelijk kan ik met een collega mee terug rijden tot Beekbergen en daar stap ik in een bus en ik ben zodoende vroeg thuis, vijf uur om precies te zijn. Krant. De Zoon is er even na zes uur. De Vrouw serveert wraps met gebakken groenten als vulling en er is kaas en we eten alles op. Afwas. Tijdens de persconferentie vertelt de knecht van de minister-president dat binnenkort veel mogelijk wordt en dat is goed nieuws. Webstek. Lezen. Als ik naar bed ga, overvalt me een hevige vlaag van paniek en angst.
Muziek vandaag: de rest van het eerste en het gehele tweede plaatje uit de set The Real… Harry Nilsson – The Ultimate Collection (Harry Nilsson)

–

Maandag 14 februari:
Hardlopen gaat prima vanmorgen. Er staat fikse wind, maar het is niet heel koud. Om zeven uur ben ik aan het werk. Een volle dag vandaag met overleggen vanmorgen en veel onverwacht spul omdat onze manager deze week nog ziek is. Tussendoor koffie. Tegen half twee lunch met De Vrouw. Afwas. Ik wandel een rondje om het centrum. Nog steeds fikse wind, maar wel zonnig. Thuis nog twee uurtjes werken en dan is het half vijf en klaar. Krant. Ik maak avondeten. Eerst bak ik kastanjechampignons, ui en wortel, daar doe ik risottorijst en vervolgens bouillon bij (de groenekoolbouillon van vrijdagavond). Dit laat ik bijna een half uur pruttelen tot de bouillon is opgenomen. Ondertussen maak ik een salade van bosui, komkommer, kerstomaat, blauwe bes en aardbei. Ten slotte bak ik voor De Vrouw een steak d’Avignon. We eten alles op. Afwas en afval. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: The Pearl (Brian Eno with Harold Budd & Daniel Lanois), Vivacitas – Live At Glasgow 2002 (Keith Emerson with The Nice), Diaspora (Natacha Atlas), Nighthawks At The Diner (Tom Waits), Live At The Fillmore East December 1969 (The Nice), een stukje van het eerste plaatje uit de set The Real … Harry Nilsson – The Ultimate Collection (Harry Nilsson)

–

Zondag 13 februari: Onze Vader 88 jaar
Van harte, Vader! We zijn om kwart over zeven wakker, maar staan pas anderhalf uur later op. Koffie met De Vrouw. Lezen en allerlei. Meer koffie met De Vrouw. Lezen en allerlei. Meer koffie met De Vrouw. De Zoon is er om half een voor lunch. Afwas en stofzuig. Dan fietsen we gedrieën naar Onze Vader. De Zus, Zwager en Neef zijn er ook en niet veel later twee oud-achterburen eveneens. We nemen Onze Vader binnenkort mee uit eten en dan hebben we beter gelegenheid om bij te praten. Na vijf uur fietsen we weer terug. Even zitten en dan wandelen we getweeën naar een Italiaans restaurant in het centrum. Daar eten we pizza en een nagerecht. Acht uur thuis. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Thursday Afternoon (Brian Eno), The Gloaming 3 (The Gloaming), Wrong Way Up (Brian Eno & John Cale), Driver’s Eyes (Ian McDonald), America – The BBC Sessions (The Nice)

–

Zaterdag 12 februari:
Kwart over zes ga ik uit bed. Mijn ronde hardlopen gaat erg soepel. Ik moet ook wel doorrennen, want het vriest en het is koud. Thuis tref ik De Vrouw nog even; die gaat naar het werk. Begin van de ochtend maak ik het gebruikelijke zaterdagmorgenrondje langs slager en super. Koffie. Dan een rondje langs chocolaterie en Syrische winkel voor brood. Meer koffie. Ondertussen huishoudelijks (was). De Zoon is er om half een voor lunch. Afwas. Ik wandel een rondje langs het kanaal en bezoek een supermarkt voor de laatste dingen. Krant. De Vrouw is om half vijf thuis. Bijpraten. Dan maak ik avondeten. Ik schuif een braadslede met aardappelfrieten de oven in. Ook kook ik kwarten groene kool in bouillon. Ondertussen maak ik een salade van bosui, koolrabi, komkommer, kerstomaat, blauwe bes en aardbei. De gekookte koolkwarten leg ik in een ovenschaal, bestrijk ik met een mengsel van tomatenpuree, olie, peper en zout en bestrooi ik met parmesan. De schaal gaat ook in de oven. Ten slotte bak ik voor De Vrouw een steak d’Avignon. We eten alles op. Afwas. Krant nog verder. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Five Bridges (The Nice), Elegy (The Nice), Autumn ’67 – Spring ’68 (The Nice), de drie plaatjes uit de doos The Immediate Years (The Nice), Wonderous – A Tribute To Yes (allerlei), Rejoice! I’m Dead! (Gong)

–

Sven Eriksson (aka BowTieDad)

(1961-2022)

Zappavriend uit Stockholm. Gastvrij, gul, behulpzaam en vriendelijk.
Zappateersfriend from Stockholm. A great host, generous, helpful and friendly.

–

Manuel Göttsching
(9 september 1952 – 4 december 2022)

Ash Ra Tempel, Ashra, wat vergeten grootheid die verbazingwekkende muziek maakte.

–

Jerry Lee Lewis
(29 september 1935 – 28 oktober 2022)

Pionier van de rock ‘n’ roll.

–

Olivia Newton-John

(26 september 1958 – 8 augustus 2022)

Jeugdicoon. Zangeres en actrice.

–

Remco Campert

29 juli 1929 – 4 juli 2022

Een van ’s lands grootste schrijvers/dichters.

–

Alan White

(14 juni 1949 – 26 mei 2022)

Drummer (John Lennon, Yes) en aardige man.

–

Evángelos Odysséas Papathanassíou aka Vangelis

(28 maart 1943 – 17 mei 2022)

Componist. Muzikant. Baanbreker.

–

Jeroen Brouwers

(30 april 1940 – 11 mei 2022)

Schrijver.

–

Klaus Schulze

(4 augustus 1947 – 26 april 2022)

Componist, musicus. Tangerine Dream. Ash Ra Tempel. 12.354 soloalbums.

–

Henny Vrienten

(27 juli 1948 – 25 april 2022)

Muzikant, liedjesmaker. Doe Maar.

–

Jan Rot

(25 december 1957 – 22 april 2022)

Muzikant, liedschrijver en liedvertaler.

–

Gary Brooker

(29 mei 1945 – 19 februari 2022)

Gouden stem, ook mooie liedjes geschreven (onder andere voor Procol Harum).

–

Ian McDonald

(25 juni 1946 – 9 februari 2022)

Multi-instrumentalist, songwriter and arranger for the original King Crimson and Foreigner bands.

–

BowTieDad (Sven Eriksson)
(1961-2022)

Zappateer. Gastvrije, gulle, vriendelijke en behulpzame Zappavriend.

–

Vrijdag 11 februari:
Pas om zeven uur wakker en nog goed geslapen ook. Koffie. Bijpraten met De Vrouw. Meer koffie. Halverwege de ochtend loop ik even naar een klerenwinkel hier vlakbij en koop een zwik nieuwe sweatshirts. Vervolgens ga ik een uurtje aan het werk; even kijken of er urgente mail is nu mijn leidinggevende ziek thuis zit. Het valt allemaal mee en om twaalf uur sluit ik ook weer af. Meer koffie. Dan lunch met De Vrouw. Afwasje. Ik wandel een rondje en haal het groentepakket op. Dan loop ik naar de schoenwinkel om mijn gerepareerde schoenen op te halen, maar bedenk me dat ik mijn bonnetje niet bij me heb. Niet erg; ik was toch van plan om ook een supermarkt te bezoeken en dus doe ik dat. Thuis pak ik mijn bonnetje en vervolgens loop ik weer naar de schoenmaker. Mijn schoenen zijn van schitterende nieuwe zolen voorzien. Wat een avonturen toch weer. Thuis krant. Iets na vijven maak ik dan avondeten. Ik leg bloemkoolroosjes in een soort marinade van koriander, komijn, pepervlokken, suiker en olie en die leg ik in een braadslede. Daar gaan repen paprika, gehalveerde kerstomaten en partjes rode ui bij en een dik kwartier op 190C in de oven. Ondertussen maak ik een dressing van gember, geelwortel, kokosbloesemsiroop, tahin en limoensap. Een fikse hand sultanarozijnen gaat bij de dressing in. Na het kwartier schep ik de groente in de braadslede om en nu gaat hij nog eens tien minuten in de oven. Ik schil een mango en snijd het vruchtvlees in blokjes. Na de tien minuten gaat een blik (afgegoten) linzen bij de groene in de braadslede en dit gaat nog zeven minuten de oven in. In die zeven minuten bak ik een kogelbiefstuk voor De Vrouw. Ten slotte schep ik de mango door de groenten en besprenkel ik het geheel met de dressing. Het resultaat is een salade van bloemkool, rode ui, paprika, kerstomaat en linzen uit de oven met rozijnen en mango en een dressing van geelwortel, gember, tahin en limoensap. Zo. En het smaakt nog voortreffelijk ook. De fikse braadslede gaat leeg. Onthouden, deze! Afwas. Ik heb telefoon over de voortgang van Kunst-Zinnig-Brein; binnenkort een keer met de vrijwilligers om de tafel om plannen voor de toekomst te maken. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: The Shutov Assembly (Brian Eno), The Randy Newman Songbook Vol. 1 (Randy Newman), Bayou Moon (Tom Newman), The Thoughts Of Emerlist Davjack (The Nice), Ars Longa Vita Brevis (The Nice), Nice (The Nice), You Can’t Do That On Stage Anymore Vol. 4 (Frank Zappa), Welcome To The Planet (Big Big Train)

–

Donderdag 10 februari:
Redelijk geslapen en zeer op tijd op. Mijn ronde hardlopen lukt zowaar en pas in de tweede helft merk ik dat het regent. Om zeven uur ben ik weer aan het werk. Het is een gekkenhuis met telefoontjes en mailtjes rondom urgente zaken (manager is deze en volgende week ziek, vandaar), maar tussendoor weet ik ook nog mijn geplande ‘gewone’ werkzaamheden te doen. Tussendoor koffie en tussen de middag lunch met De Vrouw. Afwas. Ik loop een heel klein rondje buiten het centrum. En weer verder. Overleg, uitwerken, nog meer telefoon, enzovoorts. Half vijf is het klaar. Krant. De Vrouw gaat om half zeven de deur uit. Ik maak avondeten voor mijzelf. Kastanjechampignons, bosui en courgette bakken, ei eroverheen, laten stollen en ten slotte bedekken met kaas en nog even garen. Afwasje. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Neroli (Brian Eno), de vier plaatjes uit de doos Guilty: 30 Years Of Randy Newman (Randy Newman), Wanita (Rokia Traoré), The Heart Of Saturday Night (Tom Waits), Cloud About Mercury (David Torn)

–

Woensdag 9 februari:
Bij vlagen geslapen. Kwart voor zeven op. Koffie. Ik wandel naar de super. En weer terug. Koffie. Dan naar Gigant voor de mooie repetitie van Theater Wirwar. Half een thuis. Koffie met De Vrouw. En lunch. Afwas. Ik ga zowaar aan het werk. Manager ziek, collega ook afwezig en er mag iets gedaan. Twee uurtjes. Dan krant. Ik maak avondeten. Ik schil bieten, snijd ze in plakken en leg ze in een braadslede. Shiitake erbij en ui, rozemarijn en olie eroverheen en in de oven. Na twintig minuten gaan er parten sweet dumpling pompoen bij, plus gehalveerde kerstomaten. Ook de oven in: een schaaltje met gehaktbal voor De Vrouw. Nog vijfentwintig minuten duurt het. Op tafel nog de salade van gisteren en dan eten we alles op. Natafelen. Afwas. Ik ben Onze Vader. Hij is zondag jarig en we willen graag op bezoek, maar hij weet niet precies hoe veel mensen er nog meer komen, dus we spreken af dat als het te vol dreigt te gaan worden, dan belt hij ons af. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Small Craft On A Milk Sea (Brian Eno with Jon Hopkins & Leo Abrahams), Karma (NDV), Nearly God (Nearly God), The Diary Of Robert Reverie (Needlepoint), Land Of Dreams (Randy Newman), The Blue Elephant (Matt Berry), Live In Brighton 1975 (Can), The Keith Emerson Trio (The Keith Emerson Trio)

–

Dinsdag 8 februari:
En wederom vroeg naar de werkplek. Onderweg heel even een moment van angst, maar die vlaag is snel weg. En dat terwijl ik juist zeer opgewekt ben opgestaan. Op de werkplek weer veel geregel en ander werk. Tussen de middag wandel ik door bos en veld. Later in de middag nog veel overleg en na vertraging van de bus ben ik om zes uur thuis. De Zoon is er niet veel later. De Vrouw serveert een puree van bloemkool en knolselderij, met ernaast uien en paddestoelen in kerrie, plus een enorme salade. We eten er goed van. Natafelen met De Zoon. Dan afwas, webstek en lezen.
Muziek vandaag: Closing Time (Tom Waits), Tales From Yesterday (allerlei)

–

Maandag 7 februari:
Ik ben weer op tijd op de werkplek. Nogal wat urgente zaken plots, gezien allerlei ziekmeldingen. Vervelend, maar geen probleem. Tussen de middag wandel ik door bos en zon. Het werk gaat gewoon verder in de middag en om half zes ben ik thuis. Krant. Dan maak ik avondeten. Er is nog ergens gekookte kikkererwtenpasta. Eerst bak ik paddenstoelen, bosui, paprika en courgette, daar roer ik die gekookte pasta doorheen en ten slotte nog een fikse lepel rode pesto. Dat smaakt. Afwasje. Afval. Webstek.
Muziek vandaag: The Hideous Goblink (Regal Worm), Frank Zappa’s Hot Licks (And Funny Smells) (NDR Big Band & Colin Towns)

–

Zondag 6 februari:
Veel regen als ik om kwart over zes opsta. Drie kwartier later ga ik mijn ronde hardlopen en is het droog. Niet lang. Af en toe een klein buitje; het valt mee. Koffie met De Vrouw. Huishoudelijks, rest krant. Meer koffie. De Zoon is er om half een voor lunch. Afwas en stofzuig. Halverwege de middag fietsen we (deels door stromende regen) naar de kleine verjaardag van De Neef. Het is er een lawaaiige boel, maar we redden het tot iets voor zes uur. Op de terugweg is het gelukkig droog. Ik maak avondeten. Eerst schuif ik een braadslede met aardappel en pompoen de oven in. Dan kook ik stronken witlof. Ondertussen maak ik een salade van bosui, komkommer, koolrabi, kerstomaat en olijf. De gekookte witlof leg ik in een ovenschaal en bedek ik met kaas. Vervolgens schuif ik de schaal bij de braadslede in de oven. Ten slotte bak ik runderschnitzel voor De Vrouw. We eten er goed van en er blijft voldoende over dat De Vrouw morgen kan meenemen naar werk. Natafelen. Afwas. Webstek.
Muziek vandaag: The Drop (Brian Eno), Pinups (David Bowie), The Zealot Gene (Jethro Tull), Have A Bun (Nasal Retentitive Orchestra), Over The Years (Graham Nash), Mouneïssa (Rokia Traoré), Fish Out Of Water (Chris Squire)

–

Zaterdag 5 februari:
Op tijd wakker en op (zeven uur). Ik maak mijn gebruikelijke zaterdagmorgenronde langs slager en super. Koffie met De Vrouw. Dan nog snel naar de Syrische winkel om brood te kopen. Meer koffie met De Vrouw. De Zoon is er om half een voor lunch. Afwas. We pakken een trein naar Deventer om kwart over twee, dan een bus naar Zutphen, maar zijn om exact drie uur bij Ank en Bob. Wat dan volgt, is een hoogst aangename middag en avond met bijpraten, thee, water, salade, quiche Lorraine en ijs. Even na negen uur lopen we terug naar de bushalte en om kwart over tien zijn we weer thuis. Nog geen half uur later ga ik slapen.
Muziek vandaag: Reflections (Brian Eno), Atheists And Believers (The Mute Gods), Folkesange (Myrkur), The Zealot Gene (Jethro Tull), Welcome To The Planet (Big Big Train)

Ik passeerde café De Beerput. Ik was er bijna aan gaan wennen dat het gesloten zou zijn. Er zaten wel drie personen op het terras. Ze hadden plaatsgenomen op de steigerhouten bank die aan de gevel van café De Beerput zat vastgeschroefd.
‘Hé Bas!’ riep een van hen. Gezien de baard in de keel meende ik dat het een man was. ‘Kom er gezellig bij zitten.’
Nu was dit weliswaar geen talentenjacht en was er tussen de baard en mij geen professionele relatie met een onderlinge machtsverhouding, maar toch meende ik hier een bepaalde vorm van grensoverschrijdend gedrag te bespeuren. Tenminste: als je in mijn bijzijn het woord ‘gezellig’ gebruikt en je bent een man, dan sta je op het punt mijn persoonlijke grens te overschrijden. Dit alles zei ik natuurlijk niet tegen de baard, want de baard had helemaal geen baard. Bovendien was hij Theo en Theo stond bekend om zijn pogingen dames te verleiden en om de vele blauwtjes die hij liep.
Ik ging niet bij hen op de bank zitten, maar hield wel mijn pas in en deed een stap dichter naar de gevel van café De Beerput toe.

Naast Theo zat Lena, de stokdove kunstenares, en daar weer naast zat Henk, de ietwat dikkige, dommige en goedzakkerige mopperkont. Bij nader inzien was er helemaal geen plaats op die bank, dus waarom Theo vroeg of ik erbij kwam zitten, was me een raadsel.
‘Dag Theo, dag Lena, dag Henk,’ zei ik.
‘Wat zei je?’ gilde Lena.
‘DAG THEO, DAG LENA, DAG HENK!’ brulde ik. ‘En zeg niet: Zeg dat dan.’
‘O, ik dacht: ik versta het niet. Wat bedoel je nou?’
‘Ik zei je gedag,’ articuleerde ik overdadig.
‘O, zég dat dan!’ riep ze uit. ‘Ik denk je zit me in de maling te nemen!’
‘Op een andere manier wil helemaal niemand haar meer nemen,’ zei Theo.
‘Wát zeg je?’ vroeg Lena.
‘Zal ik jou eens lekker nemen?’ zei Theo.
‘Nee dank je,’ zei Lena. ‘Ik rook niet meer.’
‘Zeg Henk,’ zei ik tegen Henk. ‘Waarom zitten jullie hier in de kou op het terras en niet fijn binnen?’ Ik kon me eigenlijk niet herinneren dat ik het ooit fijn had gevonden in café De Beerput, maar dat was een geheel andere kwestie.
‘Het café is gesloten,’ mopperde Henk.
‘Gesloten? Wat is dat nou? De horeca mag toch sinds een week weer open? En het is nog geen sluitingstijd.’
‘Bas,’ zei Theo, ‘het is heel erg. Café De Beerput is gesloten. Voorgoed. Uitbater Willem heeft het niet gered.’
‘De deksel van de beerput is dicht,’ zei ik voor me uit. ‘Niet gered. Ergens toch jammer.’

‘Toch jammer!?’ riep Theo uit. ‘Het is een schande!’
‘Schande? Willem kan er toch niet echt iets aan doen dat hij geen klandizie heeft gehad de afgelopen tijd? Voor veel ondernemers is het een zware tijd geweest.’
‘Al die maatregelen waren onnodig en onzin!’
‘Doe nou ’s kalm, Theo,’ zei Lena. ‘We zijn niet doof, hoor.’
‘Jullie hebben ook niet naar mij geluisterd!’
‘Wat krijg jij nou voor hysterisch, Theo?’ vroeg ik. ‘En hoe zit het met café De Beerput?’
‘IK BEN NIET HYSTERISCH!’ krijste Theo. ‘En café De Beerput is gesloten, dat zei ik toch? Door die stomme coronamaatregelen van dat compleet incompetente kabinet van ons zit Willem nu aan de grond!’
‘En jullie in de kou op een bank tegen de gevel,’ zei ik. ‘Waarom ga je niet naar een ander café dat wél open is?’
‘Eigenlijk is dat nog niet eens zo’n gek idee,’ bekende Henk.
‘De Beerput moet open!’ brieste Theo. ‘Het is ónze kroeg!’
‘Ik dacht dat Willem de eigenaar was,’ kwam ik tussenbeide.
‘Bemoei je d’r niet mee,’ zei Theo. ‘Henk, we moeten in verzet komen. Ons laten inenten is tot daar aan toe, maar ons een café ontzeggen gaat té ver.’
‘Maar het is niet zo heel ver naar een andere kroeg.’
‘Jij ook bek dicht, Henk.’
‘Dank je,’ zei Lena plots. ‘Maar ik heb geen dorst. Jij dan, Bas? Ik trakteer! Wil jij iets drinken?’
‘Water uit de kraan kun je hier niet krijgen,’ lachte Theo.
Ik had zin om Theo een ram tegen zijn kanis te geven, maar ik hield me in.
‘Doe maar iets fris, Lena,’ zei ik. ‘Ik wil niet grensoverschrijdend worden.’
‘Maar ik wel!’ riep Theo. ‘De barricades op! We moeten strijden voor onze vrijheid.’
‘Maar je bent toch vrij?’ vroeg ik. ‘Je kunt zo naar een ander café.’
‘Ik wil naar mijn oude vertrouwde Beerput!’ Volgens mij begon Theo een beetje door te slaan. ‘Wég met de coronaregels!’ bulderde hij. ‘De Beerput moet open! En anders tribunalen!’
‘Denk aan je hart, Theo,’ zei Henk. ‘Dat doe ik ook. Althans, aan het mijne. Bevalt prima. Dan breekt het lijntje niet.’
‘Jullie zijn schaapjes! Volgen maar zo zonder enige kritische blik de mensen die het voor het zeggen hebben. Doe je eigen onderzoek!’
‘Mijn eigen onderzoek zegt dat je een klap van de molenwiek hebt, Theo.’
‘We pikken het niet!’
‘Theo, gedraag je,’ zei Lena. ‘Anders bel ik de politie.’
‘De politie zit in het complot! Die staan aan de kant van deze fascistische overheid, die steunt de WEF, de sms!’
‘Sms?’ vroeg ik. ‘Gebruik je geen Whatsapp?’
‘Je weet drommels goed wat ik bedoel!’
‘Zelf ben ik erg afhankelijk van wifi. Ik heb een prepaid.’
‘Lul niet!’ Theo raakte buiten zinnen.
‘Ik lul niet,’ zei ik. ‘Het is de waarheid.’
‘Leugens tot en met! Jij spant samen met alles en iedereen. Het is een complot, dat je dat niet doorziet!’
‘Wat krijgt hij nou zo plotseling?’ vroeg Lena. ‘Heeft hij te veel gedronken?’
‘Dat is wel knap met een gesloten café,’ zei Henk.

Theo was opgestaan en duwde nu zowel Henk als Lena van de bank.
‘Wat krijgen we nou, Theo?’ vroeg Henk.
‘Mogen we niet zitten?’ vroeg Lena. ‘Of moet je even gaan liggen?’
‘Neeeee!’ Theo kreeg de smaak te pakken. ‘We moeten juist opstaan! Allemaal! In verzet! Vrijheid! Vrede! Liefde!’ Hij greep naar de bank en met een fikse inspanning rukte hij die van de gevel los. De keilbouten sprongen in het rond. Toen draaide hij zijn lichaam en met een zwabberende zwaai smeet hij de bank door de ruiten van café De Beerput. ‘De Beerput moet open!’
‘Dat hadden we al begrepen, Theo,’ zei ik.
‘Wat zegt hij?’ vroeg Lena.
‘Dat we het hebben begrepen,’ antwoordde Henk.
‘Wat dan?’ Lena haalde haar schouders op. ‘Ik begrijp het niet.’
Theo begon met zijn hoofd tegen de deur van het café te bonken.
‘Ernstiger hersenletsel lijkt me niet mogelijk,’ zei ik. ‘Maar we zullen iets moeten doen, willen we grotere schade aan de kroeg voorkomen.’
Henk en Lena probeerden Theo tegen te houden. In de verte klonk een tweetonige sirene die naderbij kwam.
‘Daar heb je ze!’ schreeuwde Theo. ‘Ze sturen de ME op ons af. Romano’s of hoe heten die undercover agenten in burger, die infiltranten! Waar zijn de veteranen? We pakken het waterkanon van de politie af en zullen ze belagen met hun eigen middelen! Het is kinderbloed dat van hun klauwen druipt! We komen in verzet tegen dit totalitaire regime! Ik laat een marmottenkapsel groeien. Wat jullie doen zijn strafbare feiten waarvoor jullie gestraft zullen worden. Er komen tribunalen! De Beerput moet open!’
Een politiebusje draaide de straat in. Er klonk een stem door een megafoon: ‘Er is een noodverordening van kracht. Wilt u het plein verlaten?’
‘NOOOIT!’ brulde Theo. ‘Verzet! Waar heb ik mijn stok, mijn mes? De Beerput moet open!’

‘Ik ga maar eens naar huis,’ zei ik. ‘Een boel schrijfwerk ligt er weer, heb ik het idee.’
‘Ojajoh?’ vroeg Henk. ‘Schrijfwerk? Waarover dan zoal?’
Ik gaf geen antwoord en liep heen.

–
Apeldoorn, januari 2022

Hier lees je ‘m op FOK!.