Bas Langereis leest u voor!

–

Vrijdag 3 juni:
Welja, de wekker gaat weer vroeg. Eerst een ronde hardlopen, die wonderbaarlijk soepel gaat. Komt het door het lezen van Murakami’s Waarover ik praat als ik over hardlopen praat? Zou kunnen. Om zeven uur heb ik de werklaptob open en ja, ik ga aan het werk op de dag dat ik niet werk. Er ligt nog wat urgent uitwerkwerk en dat heb ik om tien uur gedaan. Koffie met De Vrouw op de galerij in de zon. Door diezelfde zon loop ik naar een super in het centrum voor een kleinigheid. Meer koffie met De Vrouw op de galerij in de zon. Dan op tijd lunch. Afwas. De Vrouw gaat naar het werk. Ik loop een rondje door de zon en haal het groentepakket op. In de middag doe ik werk voor Wirwar en de VvE. Dan maak ik avondeten. Ik bak kastanjechampignon, bosui, paprika en courgette. Daar roer ik een berg verse peterselie, een restje rijst van gisteren en een restje rode pesto doorheen. Het is zo op. Afwasje. Krant in de zon op het balkon. Even Onze Vader bellen om hem te vertellen dat hij morgen om kwart voor zes klaar moet staan. Webstek. Lezen. De Vrouw is er om half tien. Beetje bijpraten. Dan slapen.
Muziek vandaag: Film Music 1976-2020 (Brian Eno), Red (The Pilgrims), Ai Ga Nakucha Ne (Akiko Yano), The Man Who Fell To Earth (David Bowie), Strictly Genteel (Frank Zappa), End Of Innocence (Tony Kaye), The Montreux Years (John McLaughlin), Jacob’s Ladder (Brad Mehldau)

–

Donderdag 2 juni:
Ik heb de wekker op de ‘normale’ tijd gezet. Dat is vijf uur. Een uur later ben ik aan het werk. In anderhalf uur tijd weet ik al veel werk te verzetten. Dan stap ik op de fiets en nog voor acht uur sta ik bij de huisarts voor de deur en neem ik plaats in de wachtkamer. Een half uur later dan gepland kan ik naar binnen. De ontsteking aan het trommelvlies in mijn linkeroor is weg. Wel is het trommelvlies ‘ingetrokken’ en daardoor is de beus van Uistachius verstopt. Dat verklaart dat ik mijn oren niet kan ‘klaren’. Of ik even een week of twee vier keer per dag neusspray wil gebruiken. Willen niet, maar ik doe het toch. Ver na negenen ben ik terug en weer aan het werk. De Vrouw is de deur uit. Koffie. En verder. Eind van de ochtend koffie met De Vrouw in de zon op de galerij. Dan overleg, een lunch en afwas. Ik wandel een rondje om het centrum en door de zon. Er is nog veel uitwerkwerk en pas om vijf uur is het gedaan. Krant op het balkon. De Vrouw serveert de kikkererwtentomatenschotel van dinsdag, maar nu met rijst en een salade van wortel, radijs en meer. We eten het op. Afwas. Restje krant op het balkon in de zon. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Chocolate Kings en Jet Lag (het derde en vierde plaatje uit de doos The Manticore Studio Albums 1973-1977) (PFM), The Geese And The Ghost (Anthony Phillips), Video Anthology Vol. 2 – 1990’s (het elfde album uit de doos Complete (Bill Bruford’s Earthworks), Mixing Colours (Brian Eno & Roger Eno)

–

Woensdag 1 juni:
Kwart voor zes. Ronde hardlopen. Dan vroeg wandel ik naar de super. Thuis koffie. Naar de repetitie van Wirwar. Vandaag in zaal De Walvis. De repetitie begint met overleg, dan een scène waarin veel gelachen kan en die echt sterk wordt. Het laatste uur is gereserveerd voor Anne, de documentairemaker die het project ‘leer ons een documentaire te maken’ begeleidt. Hij heeft filmopnames van de voorstelling op 11 mei gemaakt en gemonteerd en die laat hij nu zien. De spelers leren over de kracht van beeld en montage. Volgende stap is dat we in het ‘verhaal’ van de docu drie spelers gaan volgen in de groep en daarbuiten. Het maakt nogal wat los, veel mooie reacties maar ook veel angst en onzekerheid. De spelers denken erover na en we komen er binnenkort weer op terug. De komende weken is de repetitie op donderdagavond en gaan we samenwerken met leden van een koor, om tot een voorstelling op 30 juni te komen. Ver na een uur ben ik thuis. Koffie. De Vrouw gaat even de deur uit. Ik lunch en handel mail af en doe klussen. De Vrouw is weer terug. Krant. Eind van de middag maak ik avondeten. Ik leg gemarineerde pompoen in een braadslede en zet die in de oven (190C). Na tien minuten gaan daar repen paprika en parten rode ui bij, plus eryngii. Vijftien minuten in de oven. Ik maak een salade van bosui, koolrabi, radijs, komkommer en framboos. Ook maak ik een kabeljauwpakket voor De Vrouw. Als de oventijd klaar is, schep ik alle groente in de braadslede om en zet ik het vispakket erbij in de oven. Nog weer tien minuten en dan gaan we aan tafel. Zeer smakelijk, alles. Bijpraten en natafelen en afwas. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Photos Of Ghosts en The World Became The World (het eerste en tweede plaatje uit de doos The Manticore Studio Albums 1973-1977) (PFM), Waterloo Lily (Caravan), Video Anthology Vol. 1 2000’s (het tiende album uit de doos Complete) (Bill Bruford’s Earthworks), Side Eye NYC V1.IV (Pat Metheny)

–

Dinsdag 31 mei:
Ik slaap niet heel goed, maar sta redelijk op. En ik ben op tijd weer op de werkplek voor een volle en hectische dag. Veel plots en urgent werk, overleg, nog meer urgent. Gelukkig heb ik tussen de middag gelegenheid om door veld, bos en zon te wandelen. Dan de heksenketel weer in en om half zes ben ik thuis. Kort bijpraten met De Vrouw. Krant. De Zoon is er om zes uur. De Vrouw serveert couscous met een schotel van ui, pompoen, abrikoos, kikererwt en tomaat. Zeer smakelijk. Afwas. Webstek. Lezen. Zeer moe, dus ook weer op tijd slapen.
Muziek vandaag: David Bowie (aka Space Oddity) David Bowie), Ai Ga Nakucha Ne (Akiko Yano), In C (Terry Riley)

–

Maandag 30 mei:
De wekker gaat om de gebruikelijke tijd. Toch pak ik pas een bus om half acht. Daarvoor heb ik dan nog even gelegenheid wat voorbereidend werk te doen voor vanochtend en vanavond. Vandaag een teamdag in een locatie elders. Ik krijg veel inzicht in wat collega’s doen en waarin ik mede iets kan gaan betekenen. Met mijn linkeroor hoor ik nog steeds niet goed en het kost me veel energie om alles goed te kunne volgen. Kwart voor vijf ren ik weg en gelukkig haal ik mijn bus en ik ben thuis om zes uur. De Vrouw is naar het werk. Ik maak avondeten: eerst bak ik kastanjechampignons, bosui en paprika. Daar roer ik wat overgebleven gekookte spaghetti van gisteren doorheen, plus een fikse schep kruidenknoflookroomkaas. Dat eet ik op, met een restantje salade van gisteren ernaast. Afwasje. Zeven uur ga ik naar de vergadering van de Vereniging van Eigenaren van ons appartementencomplex. Zelfde verhaal: ik moet me zeer concentreren om alles goed te kunnen volgen, laat staan dat ik ook maar iets inhoudelijk kan bijdragen. Negen uur is het gelukkig klaar. Thuis webstek en dan gelijk slapen.
Muziek vandaag: Nocturne – The Piano Album (Vangelis), A Rainbow In Curved Air (Terry Riley)

–

Zondag 29 mei:
Half zeven. Koffie. Allerlei. Koffie met De Vrouw. Meer allerlei. Meer koffie met De Vrouw. Lezen. De Zoon is er om half een voor lunch. Afwas en stofzuig. Ik wandel een rondje langs het kanaal. Dan is er weer de zondagmiddagluistersessie (Mats Gustafsson en Fire!). Vervolgens maak ik avondeten. Eerst een salade van bosui, koolrabi, komkommer en tomaat. Dan kook ik spaghetti. Ik bak kastanjechampignons, ui, paprika en courgette en roer daar gehakte snijbiet doorheen. Ik warm de kaassaus van gisteren op en voor De Vrouw bak ik lamsfilet. Ten slotte roer ik de gekookte spaghetti door de groenten. We eten er goed van en er blijft voldoende over voor De Vrouw om morgen mee te nemen naar het werk. Afwas en afval. Ondertussen ben ik moe en gespannen. Er zijn twee propvolle dagen voor de boeg en dat roept de nodige spanning op. Webstek en lezen en zeer op tijd slapen.
Muziek vandaag: Washington Square Church (Robert Fripp), Rosetta (Vangelis), Frankly A Capella – The Persuasions Sing Zappa (The Persuations), Fortuna (Amsterdam Klezmer Band), Footloose In NYC (het negende album uit de doos Complete) (Bill Bruford’s Earthworks), Nexus (Steve Howe & Virgil Howe)

–

Zaterdag 28 mei:
Nog voor zes uur wakker en op. Mijn ronde hardlopen gaat soepel, zowaar. Het is zonnig buiten. Thuis nog terug in bed. Ik maak de gebruikelijke zaterdagmorgenronde langs slager en super. Koffie met De Vrouw. Dan brood halen. Meer koffie. De Zoon is er om half een voor lunch. Afwas. Ik fiets naar Onze Vader. Het gaat goed met hem; hij is opgewekt en zit goed op de praatstoel. Volgend weekend nemen we hem mee uit eten. Thuis maak ik avondeten. Ik kook eieren en stoom witte en groene asperges. Ondertussen maak ik een salade van bosui, koolrabi, komkommer en trostomaat. Daarnaast monteer ik een kaassaus. Voor De Vrouw bak ik lamsfilet. We eten alles – met uitzondering van de kaassaus – op. Afwas. Krant op het balkon. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Eye Of The Hunter (Brendan Perry), Voyage Of Bran (promo cd single) (Brendan Perry), Have I Offended Someone? (Frank Zappa), In The Land Of Grey And Pink (Caravan)

Ik heb veel helden. Mensen die ik bewonder, mensen aan wie ik een voorbeeld neem en mensen die mij inspireren.
Sommigen behoren tot de groten der aarde: natuurwetenschappers, ontdekkingsreizigers, kunstenaars, schrijvers, theatermakers, componisten, muzikanten. Anderen behoren dan weer tot mijn kring van naasten.

Mensen die mij inspireren, dan gaat het altijd over veelzijdigheid én over je ding doen, gedreven vanuit je eigen overtuiging, gewoon omdat er maar twee manieren zijn waarop je iets kunt doen: de eerste manier is jouw eigen manier en de tweede manier is de verkeerde manier. Doen dat waar je voor staat, ongeacht wat een ander daarvan denkt.
Bij zo iemand denk ik ook gelijk aan Willem Bierman.

Willem Bierman werd geboren op 18 maart 1948. Hij is een Apeldoorns schrijver en dichter, veelzijdig en wars van alle trends en meningen. Teksten en gedichten publiceert hij al sinds 1965 (nota bene mijn geboortejaar). Jarenlang was hij eindredacteur van zijn eigen literaire tijdschrift Prado.
Hij was de eerste stadsdichter van Apeldoorn (2009 t/m 2011). Tijdens zijn regime vond in Apeldoorn het drama van koninginnedag plaats en daar schreef hij een paar ontroerende stadsgedichten over. Op het herinneringsmonument bij De Naald staan zijn woorden:
‘Een schrikverbleekte wereld stokte;
de nacht viel zwart de dag binnen’.

Willem maakt zelden gebruik van conventionele dichtvormen of rijmschema’s. Wat we veel zien zijn lijstjes, gespreksflarden, gevonden teksten, lichte gedichten (light verse), kortverhalen en gebruiksaanwijzingen (berucht is zijn tekst ‘Hoe een tompoes te eten’ en hij was daarmee eerder dan al die andere Nederlanders die daarover schreven).
Beschrijvingen, observaties, absurditeiten, dadaïsme: Bierman kan met een paar pennenstreken verwarrende, maar ook nostalgische, prachtige en haarscherpe beelden oproepen.
Ook maakte hij een aangrijpende biografie over zijn oom, de broer van zijn moeder, die hij nooit heeft gekend omdat de jongeman in de vroege ochtend van 10 mei 1940 als een van de eerste Nederlandse soldaten sneuvelde bij vliegveld Valkenburg, gelegen in Zuid-Holland.
Willem is een van de eerste Apeldoorners aan wie bij leven een wikipediapagina is gewijd. Dat die pagina onvolledig en een rotzootje is, daar kan hij ook niks aan doen.

Bierman brengt de afgelopen jaren zo een- tot tweemaal per jaar een bundel uit, vaak in eigen beheer en in zeer kleine oplage.
Ik ben in de gelukkige omstandigheid dat ik zo ongeveer een abonnement op zijn boekjes heb en het was in zijn laatste bundel dat ik voor de zoveelste keer werd geraakt door zijn woorden.
Wat begint als een ogenschijnlijk nostalgisch en geestig beeld, krijgt een ontregelende en tegelijkertijd emotionele wending die noodt tot overpeinzen.
Hier is, uit zijn laatste bundel De maand van de nestbouw, het gedicht: Martha.

–

Martha

Ik herinner me haar in vele gedaanten
Hoe ze kon loeien als een koe
hoe ze balsturig de doorgang versperde
hoe ze amicaal langs broekspijpen streek
op een tafel sprong en haar blaas leegde

Dood nu, de laatste geit van de manege
Ze luisterde naar de naam Martha
maar luisteren deed ze niet
Ik mis haar zoals zij gemist wordt
We zijn en blijven allemaal ongelukkig

© Willem Bierman

–
Apeldoorn, december 2021

–

Datum: 22 mei 2022
Tijd: 14.30-16.30 uur
Locatie: zaal De Walvis in Gigant, Apeldoorn

Deze verjaardag van Anja had te kampen met de afwezigheid van twee gastheren.
Gelukkig waren Lotte de Jong en Seije Groenveld (muziek), Margit Peters (verhalen) en Peter-Jan de Wilde (dichterlijke kunstgeschiedenis) er wel!
Hoffotograaf Ernst van Rossum maakte de volgende foto’s:

Hieronder mijn eigen telefoonfoto’s.

–

–

Setlijst

1.
Introductie
Aad – (Nokia)
Bas – Held, inclusief Martha (Willem Bierman)
Aad – (Sociale media)
Bas – Fijne dag
Lotte en Seije – 2 liederen
Margit – kippenverhaal 1 + Meer vraag ik niet
Aad & Peter-Jan – Schilderijententoonstelling I

Pauze

2.
Aad & Peter-Jan – Schilderijententoonstelling II
Bas – uit de serie Drie Duitse gedichten: eerste gedicht
Aad – Twee gitaristen
Lotte en Seije – 2 liederen
Margit – Hoe de witte kippen een kleurtje kregen
Aad & Peter-Jan – Schilderijententoonstelling III

–

Relevante tweets:

–

Reclame:

–

Vrijdag 27 mei:
Op om zes uur. Koffie en een uur later ben ik aan het werk. Er ligt een boel achterstallig uitwerkwerk. Daar maak ik een fiks begin mee. Koffie met De Vrouw. Ik wandel snel door de zon naar een super voor een boodschapje. En verder. Meer koffie met De Vrouw. Nog overleg. Dan lunch. Afwas. Ik wandel een rondje buiten het centrum. De Vrouw is naar het werk. Ik maak mijn werk af en om vijf uur sluit ik af. Nog even wat klusjes voor Wirwar en dan maak ik avondeten: pafta pefto (geen uitleg). Afwaf. Webstek. Ik zie een muziekdvd uit een doos en lees de krant.
Muziek vandaag: het vierde plaatje uit de set A History (Penguin Cafe Orchestra), Perfect Beings II (Perfect Beings), Vier (Perfect Beings), The Murder Wall (Kaprekar’s Constant), David Bowie (David Bowie), Footloose in NYC (de eerste dvd uit de doos Complete) (Bill Bruford’s Earthworks), A Handful Of Memories (Adam Wakeman)

–

Donderdag 26 mei: Hemelvaartsdag
Op om kwart over zes. Ruimte in het hoofd. Ik ga een ronde hardlopen en die lukt heel redelijk. Thuis terug in bed. Koffie met De Vrouw. Huishoudelijks. De Vrouw gaat de deur uit. Koffie en lunch. Meer huishoudelijks. Dan wandel ik een rondje en ga ik op het Stationsplein kijken bij het Maaiveldfestival. Orkest De Ereprijs speelt er. Ha, de eerste twee stukken zijn niet de gemakkelijkste: van die modern-klassieke met rare wendingen en atonale delen. Ik vind het zeer fijn, maar het in redelijke getale op komen draven publiek staat er ongemakkelijk bij. Ellen ten Damme mag vier of vijf liedjes met het orkest zingen en dat doet ze zeer sterk; op het repertoire Frans en Duits (een lied van Nina Hagen, ha) en nog wat. Daarna speelt het orkest nog een afsluitend stuk. Geweldig, tijdens Country Band March (van Charles Ives!) verlaat het publiek massaal het festivalterrein. Ik wandel weer naar huis. Lezen op het balkon. De Vrouw komt weer terug en ik ga avondeten maken. Ik kook broccoli en rodelinzenpasta. Ondertussen maak ik een salade van bosui, radijs en komkommer en vul die aan met een klein restant van gisteren. Dan bak ik kastanjechampignon, ui, courgette en wilde spinazie. Daar roer ik een blik (gestaafmixte) tomaten doorheen en als het wat ingekookt is, roer ik er ook het restant pasta van dinsdagavond en de gekookte broccoli en rodelinzenpasta doorheen. Voor De Vrouw bak ik een runderschnitzel. We eten alles op. Nou, niet alles; het restant pasta neemt De Vrouw morgen mee naar het werk. Afwas. Ik bel Onze Vader en we spreken af dat ik zaterdagmiddag even bij hem op bezoek ga. Dan zie ik het bericht dat Allan White, de drummer van Yes, is overleden. Oei. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: de eerste drie plaatjes uit de set A History (Penguin Cafe Orchestra), The Best Of Carlos Gardel (Carlos Gardel), Ramshackled (Alan White), Random Acts Of Happiness (het achtste plaatje uit de doos Complete) (Bill Bruford’s Earthworks)

–

Woensdag 25 mei:
Redelijk geslapen en om kwart over zes op. Koffie en allerlei. Begin van de ochtend wandel ik naar de super. Koffie met De Vrouw. Dan naar de repetitie van Wirwar. Veel te bespreken, maar ook twee nieuwe scènes verder uitgewerkt en ingeoefend. Thuis koffie met De Vrouw. Dan wandelen we naar het complex Nettenfabriek. We kijken er even rond en lunchen. Thuis krant. Eind van de middag maak ik avondeten: pompoen met paprika en kastanjechampignons uit de oven. Ook is er salade van bosui, koolrabi, radijs, komkommer en aardbei. Voor De Vrouw bak ik biefstuk. We eten alles op. Afwas. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: In C (Terry Riley), A Rainbow In Curved Air (Terry Riley), Concert Program (Penguin Cafe Orchestra), Footloose And Fancy Free (het zevende album uit de box Complete) (Bill Bruford’s Earthworks)

–

Dinsdag 24 mei:
Zowaar, mijn ronde hardlopen gaat niet eens heel slecht. En dat na een nacht niet zo heel goed slapen en met gierende pieptonen en prikkende pijn in mijn linkeroor. Zeven uur ben ik aan het werk en een uur later bel ik de huisarts in de hoop vandaag voor een consult te kunnen. Het kan. Om even na half tien zit ik in de spreekkamer. Ze kijkt twee tellen in mijn oor en zegt: ‘Zwaar ontstoken trommelvlies.’ Aha. Weekje druppelen met antibiotica en over een week wil ze me weer zien. Ik loop naar de audicien en zeg mijn afspraak voor vrijdag af. Thuis koffie met De Vrouw. Dan werk ik. De Vrouw gaat de deur uit. Ik werk. En neem koffie. En lunch. Afwasje. Gelegenheid voor een rondje buiten heb ik niet. Er ligt te veel. Kwart voor vijf is het allemaal klaar en sluit ik af. De Zoon is er al om vijf uur en we eten vroeg. De Vrouw heeft een schotel van kikkererwtenpasta, doperwten en broccoli in rode pesto gemaakt. Ernaast een salade van ui, komkommer en romakerstomaat. Afwasje. Even voor half zeven stappen we op de fiets. Het is niet ver naar het uitvaartcentrum. Daar condoleren we Willem en spreken we Riet, Barbara, Guus en Wieny. Toch vreemd dat we het vierentachtigjarig leven van iemand af weten te sluiten in drie kwartier. Maar Truus vergeten we nooit. Thuis even napraten. Webstek. Krant. Zeer vermoeid.
Muziek vandaag: The Köln Concert (Keith Jarrett), Music From The Penguin Cafe (Penguin Cafe Orchestra), Union Cafe (Penguin Cafe Orchestra), Bad As Me (Tom Waits), Troika (D’Virgilio, Morse & Jennings)

–

Maandag 23 mei:
Redelijk geslapen en toch ben ik nog vermoeid als de wekker gaat. Eenmaal op gaat het wel. Hoewel, volgens mij is de ontsteking in mijn linkeroor terug. Ik ben op tijd op de werkplek. Er is allerlei overleg. Tussendoor bel ik de huisarts en de assistente raadt me aan om morgenochtend vroeg nogmaals te bellen in de hoop dat ik die dag een mogelijkheid tot consult heb. Ik lunch snel en dan ga ik alweer terug. Twee uur thuis. Nog even de werklaptob open en iets voor drieën loop ik naar Gigant voor een overleg van de werkgroep Wirwar. We bespreken de mooie ontwikkelingen van de afgelopen tijd en die nog moeten komen. Vijf uur thuis. Kranten. De Vrouw serveert een stoemp van aardappel, pompoen, shiitake en andijvie met een salade van komkommer en aardbei ernaast. We eten het allemaal op en tafelen wat na. Afwas. Webstek. Lezen. Heel moe.
Muziek vandaag: (Celia Cruz), The Sound Of Surprise (het zesde plaatje uit de box Complete) (Bill Bruford’s Earthworks), Eberhard (Lyle Mays)

–

Zondag 22 mei: De verjaardag van Anja
De Vrouw gaat om half acht de deur uit naar het werk. Ik zwaai haar uit. Vanmorgen ben ik vooral bezig met voorbereidingen van De verjaardag van Anja. Tussendoor koffie en de was. Ik kom niet toe aan krant lezen of verder huishoudelijks. Na een snelle lunch fiets ik met alle spullen naar Gigant. Al snel zijn Aad en Peter-Jan er ook. We bouwen alles op. Ernst en Margit komen nu ook binnen. Plus het eerste publiek. De muzikanten zijn wat aan de late kant, maar nog op tijd. De zaal is opnieuw redelijk gevuld. We hebben het programma iets aangepast; de gaten van Willem en Reinier vullen Aad en ik deels op. Het andere deel komt te vervallen, want we lopen uit! Alles bij elkaar weer een zeer geslaagde middag; het publiek is enthousiast. We hebben alles ook weer snel opgeruimd en we drinken nog iets in de foyer (Aad, Annemarie, Ernst). Even voor zes ben ik thuis. Daar is De Vrouw. Kort bijpraten, dan maak ik avondeten. Ik leg twee pizza’s in de oven en die eten we op. Uitgebreider bijpraten. Afwasje en afval. Uitblazen op het balkon. Webstek. Krant.
Muziek vandaag: Northlands (Tony Patterson & Brendan Eyre), Macrocosm Microcosm (Pauw), Washington Square Church (Robert Fripp), Caravan (Caravan), A Part, And Yet Apart (het vijfde plaatje uit de doos Complete) (Bill Bruford’s Earthworks), Starless Starlight (David Cross & Robert Fripp)

–

Zaterdag 21 mei:
Redelijk geslapen en toch om kwart over zes wakker en op. Ik ga een ronde hardlopen. Die lukt bijzonder soepel. Thuis nog terug in bed. Dan loop ik mijn gebruikelijke zaterdagmorgenronde langs de slager en super. Koffie met De Vrouw op het balkon. Er is wederom naar bericht: Reinier is vanmorgen vroeg opgenomen in het ziekenhuis met een darmprobleem. Eind van de ochtend volgt een operatie. Het betekent dat ook hij er morgen niet bij is bij De verjaardag van Anja. Ik haal brood bij de Syrische winkel. Meer koffie met De Vrouw. De Zoon is er pas om een uur voor lunch. Afwasje. Ik wandel een rondje langs het kanaal en door park en doe op de terugweg een laatste boodschap. Even rusten op het balkon. Eind van de middag maak ik avondeten. Ik leg aardappel, bataat, paprika, courgette en shiitake in een braadslede en zet die in de oven (190C). Ondertussen maak ik een salade van rode ui, koolrabi, komkommer, blauwe bes en aardbei. Ten slotte bak ik een steak d’Avignon voor De Vrouw. Afwas. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Gevleugelde Donna (La Pat), Northlands (Tony Patterson & Brendan Eyre), Stomping Ground Live (het vierde album uit de doos Complete) (Bill Bruford’s Earthworks), I Don’t Wanna Get Drafted (cd single) (Frank Zappa), Terry Riley – Sun Rings (Kronos Quartet)

–

Vrijdag 20 mei:
Wakker en op om zes uur. Koffie, dan wat mail en Wirwardingetjes. Half negen wandel ik langs het kanaal naar de tandarts. De goede man is dik een half uur bezig om de twee gaatjes die zijn ontstaan vlak naast bestaande vullingen te repareren. Het is niet pijnlijk, maar wel zeer ongemakkelijk en de rest van de dag heb ik een beurs gevoel in de bek. Op de terugweg loop ik langs een super. Thuis koffie met De Vrouw op het balkon. Ik ga een paar uurtjes aan het werk. Twaalf uur is het klaar. Meer koffie met De Vrouw op het balkon. Dan lunch. De Vrouw heeft miniquiches gemaakt met pompoen, courgette en paprika. Afwasje. Ik loop een rondje en haal het groentepakket op. Dan even pauze. Even voor twee ga ik de deur uit. Het regent. Ik stap op een bus en als ik in Epe uitstap, regent het stort. Ik bezoek Robert en haal zijn tekening op die hij heeft gemaakt voor het tijdschrift van de Kap. Kwart voor zes ben ik weer thuis. Er is verdrietig nieuws: Truus, de partner van Willem, is overleden. Het gaat al tijden niet goed met haar en we wisten dat het de afgelopen dagen echt zorgelijk was, maar toch zijn we verslagen. Ik maak avondeten: een risotto met kastanjechampignons en zoete aardappel. Ondertussen maak ik een salade van bosui, koolrabi, radijs en komkommer. Voor De Vrouw maak ik een pakketje met kabeljauwhaas uit de oven. We eten alles op. Afwasje. Lezen op het balkon. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Washington Square Church (Robert Fripp), Vol. 2 (Jazz Sabbath), La Gabbia D’Oro (La Pat), All Heaven Broke Loose (tweede plaatje uit de doos Complete) (Bill Bruford’s Earthworks), In C (Terry Riley), Solace (Held By Trees)

–

Donderdag 19 mei:
Zeer benauwd als ik mijn ronde ga hardlopen. Toch lukt het, zij het met moeite. Om zeven uur ben ik al volop aan het werk. Koffie met De Vrouw op het balkon. Half tien stappen we op de bus en rijden we naar het ziekenhuis. Twee uur later zijn we weer terug. De Vrouw is (op poliklinische wijze) twee bulten in haar nek armer en mag het de komende weken rustig aan doen. Meer koffie op het balkon. Ik werk nog even. Dan lunch en afwas. Geen pauze, maar verder werken. Half vijf is het klaar. Krant op het balkon. Vervolgens maak ik avondeten. Eerst leg ik een gegrilde kippenbout in de oven voor De Vrouw. Vervolgens kook ik kikkererwten pasta. Ondertussen maak ik een salade van bosui en komkommer en vul die aan met het kleine restje van de salade van gisteren. Dan bak ik kastanjechampignon, prei en paksoy. Daar roer ik tomatenblokjes doorheen en laat het inkoken tot een mooie saus. Ten slotte meng ik het met de pasta. We eten alles op! Afwas. En dan is er verdrietig nieuws dat me raakt: Vangelis is dood. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Vol. 2 (Jazz Sabbath), Concerts (Keith Jarrett), Jaco Pastorius (Jaco Pastorius), Eine Frau Für Die Liebe (La Pat), Dig? (tweede plaatje uit de doos Complete) (Bill Bruford’s Earthworks), Soil Festivities (Vangelis), October Is Marigold (David Cross & Andrew Keeling)

_

Woensdag 18 mei:
Kwart over zes. Redelijk geslapen. Koffie. Lezen op het balkon. Kwart over acht loop ik naar de super. Thuis koffie en om half tien wandel ik naar Gigant. Met Theater Wirwar kijken we uitgebreid terug op de voorstelling van vorige week (succes!) en dan brainstormen we over een bijzondere voorstelling die op 30 juni gaat plaatsvinden. Na afloop is er overleg met de documentairemaker over het project dat hij met de spelers gaat doen. Half twee thuis. We lunchen snel. Ik fiets naar de huisarts en die kijkt in mijn linkeroor. Er is niet veel te zien waar mijn gehoorverlies vandaan zou kunnen komen. Er kan vocht achter het trommelvlies zitten, maar dat moet toch al wel weg zijn. Het advies is om op korte termijn een gehoortest te doen bij de audicien om te constateren of er daadwerkelijk ernstige gehoorachteruitgang is en zo ja, dan krijg ik een doorverwijzing naar de KNO-arts. Gelukkig is de audicien dichtbij en ik maak de afspraak voor vrijdag over een week. Thuis heel even zitten op het balkon en dan maak ik avondeten. Ik leg kastanjechampignon, rode ui, courgette, paprika en kerstomaat in een braadslede en schuif die de oven in (190C). Dan maak ik een salade van bosui, koolrabi, radijs en komkommer. Na tien minuten zet ik een ovenschaal met het restant broccolirijst/pompoen ook in de oven, plus een gegrilde kippenbout voor De Vrouw. Na nog weer twintig minuten leg ik groene asperges bij de groenten in de braadslede en dan gaat alles nog eens tien minuten de oven in. We eten alles op. Er is nog baklava. Afwas. De Vrouw gaat de deur uit. Ik ruim verder op. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Leviathan (Robert Fripp & The Grid), A Farewell To Kings (40th Anniversary) (Rush)

–

Dinsdag 17 mei: o ja, ook nog jarig
Niet goed geslapen, maar ik sta op tijd en goed op. Nog voor ik de deur uitga, heb ik zowaar ook nog allerlei mail gedaan. Ik ben vroeg op de werkplek en zoek mijn heil gelijk in een kleine concentratiekamer. Daar vanmorgen eerst overleg en gelijk erachteraan een drie uur durend webinar. Ik red het ook nog. Vervolgens ren ik naar buiten. Gisteren geen gelegenheid om een rondje door het bos te banjeren; dat gebeurt me niet nog eens want heel erg nodig. Het lukt. En weer verder met overleg. Pas om vier uur kan ik even bijpraten met de naaste collega. Ik krijg nog een cadeautje ook (kreeg ik vanmorgen vroeg al, maar pak het nu pas uit): het boek Waarover ik praat als ik over hardlopen praat (Haruki Murakami). Zes uur thuis. Krant op het balkon. De Zoon is er om half zeven en De Vrouw serveert een macaronischotel uit de oven plus een schotel van broccolirijst met pompoen. We eten er fiks van. Toe is er baklava. Ik krijg cadeaus: een boek dat ik al heb (maar daarvoor vind ik nog een liefhebber) en de cd-dvd-doos Complete (Bill Bruford’s Earthworks). Afwas. Webstek.
Muziek vandaag: Earthworks (eerste plaatje uit de doos Complete) (Bill Bruford’s Earthworks), A Rainbow In Curved Air (Terry Riley)

–

Maandag 16 mei:
Het linkeroor zit echt volledig verstopt. Ik hoor er niets mee en ben weer begonnen met druppelen. Op tijd op de werkplek. Daar een belachelijk volle en hectische dag. Veel overleg. Het eerste gaat nog uitstekend, een resultaat- en ontwikkelgesprek met de leidinggevende, maar in de twee overleggen daarna merk ik dat ik het niet meer kan volgen en nauwelijks kan bijdragen. Het kost me geweldig veel energie. Ook geen tijd en gelegenheid voor een rondje wandelen buiten. Doodmoe sluit ik af en ga ik naar huis, alwaar ik om half zes aankom. De Vrouw serveert een schotel van spaghetti met groenten en roomsaus plus een salade. Er is naar bericht van Willem: het gaat niet goed met Truus en hij is de komende tijd bij haar en dat betekent dat hij zondagmiddag niet aanwezig kan zijn bij De verjaardag van Anja. Hoe verdrietig allemaal. Afwas. Webstek. Iets lezen. Zeer op tijd slapen.
Muziek vandaag: Washington Square Church (Robert Fripp), A Rainbow In Curved Air (Terry Riley)

–

Zondag 15 mei:
Half zeven wakker en op. Ik ga een ronde hardlopen. Die lukt heel aardig. Het is zonnig, maar nog wat fris. Thuis terug in bed. Koffie met De Vrouw. Huishoudelijks. Meer koffie met De Vrouw op de galerij in de zon. Het is al aardig warm. Vandaag tikken we de zesentwintig graden aan. De Zoon is er rond een uur voor lunch. Afwas en stofzuig. Ik wandel een rondje langs kanaal en door park en doe nog een paar boodschappen. Net op tijd voor de zondagmiddagluistersessie. Daarna maak ik avondeten. Ik leg repen pastinaak, bataat, courgette en paprika in een braadslede en zet die in de oven (190C). Ondertussen maak ik een salade van bosui, koolrabi, radijs en komkommer. Na tien minuten leg ik kastanjechampignons bij de groenten in en nog weer tien minuten later schep ik de groente in de braadslede om. Ik maak een vispakketje voor De Vrouw: ik leg een kabeljauwhaas op aluminiumfolie, bestrooi het met dille, peper en zout en vouw het pakketje dicht. Na nog weer tien minuten oventijd zet ik een schaal met het vispakketje ook in de oven en dan nog weer tien minuten later haal ik alles eruit. We eten alles ook op, hetgeen het vooropgezette oogmerk was. Afwas en afval. Even zitten op het balkon. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: The Turn Of A Friendly Card (The Alan Parsons Project), Eye In The Sky (The Alan Parsons Project), October Is Marigold (David Cross & Andrew Keeling), Shimmer Into Nature (Ed Wynne)

–

Zaterdag 14 mei:
Kwart voor zeven wakker en op. Koffie. Kwart over acht uur loop ik door de zon naar de slager en super. Koffie met De Vrouw op de galerij. Tegen tien uur ontmoeten we in de centrale hal van ons appartementencomplex enkele andere bewoners. Gezamenlijk maken we een aantal gezamenlijke ruimtes schoon: het souterrain, de bezoekersfietsenstalling en de binnenplaats. Op de binnenplaats ligt zeer veel blad en dat vegen we op een grote hoop in een windvrije hoek. Na een uur is alles gedaan. Nog even napraten en dan gaan we naar boven. Om een uur staan we op het Raadhuisplein en daar ontmoeten we Jean-Paul en Joke. JP is jarenlang onderdeel geweest van de ploeg FOK!columnisten en hij is dit weekend in Apeldoorn voor een bezoek aan de stad. We wandelen door de Prinsengang naar het terras van een stadscafé daar drinken we iets en lunchen we (voor mij de bowl met tempeh, edamame, wakame, mango, avocado, radijs en wasabimayonaise. Er is veel om aan elkaar te vertellen en we hebben tijd te kort. Half vier nemen we afscheid. Krant op het balkon. Dan maak ik avondeten. Eerst een salade van bosui, koolrabi, radijs en komkommer. Vervolgens bak ik prei, paksoy en tomaten. Ten slotte bak ik een runderschnitzel voor De Vrouw. We eten alles op. Afwasje. Even zitten op het balkon. Dan webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Last Dance (Keith Jarrett & Charlie Haden), Frank Zappa Plays The Music Of Frank Zappa (Frank Zappa), Live At The Royal Albert Hall (Camel)

mee. We hadden last van lekkage. Of nee, wij hadden geen last van lekkage, maar onze onderbuurvrouw wel. Ze was al eens aan de deur geweest en vertelde dat er een vochtplek op het plafond in haar keuken zat. Dat kwam vast door ons. Wij hadden toch een nieuwe keuken?

Die nieuwe keuken was zo nieuw niet meer. Mei 2017 hadden we hem laten plaatsen. Ik keek eens onder de keukenkastjes, de koel-vriescombinatie en ons mooie knalrooie Bellingfornuis met vijf pitten, een oven, een grill en een warmhoudkast. Niets te zien. Alles kurkdroog.
‘Kan natuurlijk ook ónze bovenbuurman zijn,’ opperde ik. ‘Die is zijn keuken aan het verplaatsen naar de andere kant van zijn woning Wij houden ons hart vast. De standleidingen lopen van boven naar beneden door een koof door het hele complex.’
‘O, dan zal dat het wel zijn.’ De onderbuurvrouw zou het in de gaten blijven houden.

‘Ik heb nu stromend water,’ zei de onderbuurvrouw een week of twee later.
‘Fijn dat u nu ook bent aangesloten op de wateraanvoer,’ wilde ik zeggen.
‘Langs de muren van de keuken,’ ging ze verder.
‘Oei, dat is niet zo mooi.’ Soms kan ik net doen of ik meelevend ben. ‘Ik ga onderzoeken of het bij ons vandaan komt.’

‘Van Bergen, loodgieter.’
‘Ja, goedemorgen. U spreekt met Langereis. Ik heb last van lekkage. Of wacht, ik heb geen last van lekkage, maar mijn onderbuurvrouw wel. Zij heeft druppend water in haar keuken, maar in de ruimte precies boven haar, onze keuken welteverstaan, daar is het helemaal droog. Kunt u voor mij het eventuele lek komen opsporen?’
‘Dat kan ik in principe wel, ja.’
‘Ik weet dat er bedrijven zijn die als het ware door de muur heen kunnen kijken om de lekkage te lokaliseren.’
‘Haha, als dat zou kunnen, meneer.’
‘Iets met warmte meten of vochtwaardes. En die met een camera door de muur gaan of de afvoerleidingen in.’
‘Meneer, ik kan natuurlijk bij u komen en dan bekijken waar de lekkage zich bevindt.’
‘Zo iemand zoek ik. Wanneer kunt u dat komen doen?’
‘Vandaag lukt dat niet meer, maar morgenvroeg tussen half acht en acht kan er een mannetje bij u komen.’
Morgenvroeg is het zaterdagmorgen en dan wil ik op tijd op de markt zijn, was mijn overpeinzing. Ik zei: ‘Fijn.’
We wisselden adres- en contactgegevens uit.

‘Goedemorgen.’ Het was vijf voor acht. ‘U heeft lekkage?’ De man had dezelfde stem als die ik gisteren aan de telefoon had.
‘Kijkt u eens, hier is de keuken. Het huis hieronder ziet er net zo uit als dit. Hier waar bij ons de koelkast staat, daar komt bij de onderbuurvrouw het water door het plafond.’
‘Ik ga eerst eronder eens kijken.’
‘Prima, meneer Van Bergen.’
‘Kurkdroog.’
‘Dat was wat ik u gisterenmiddag door de telefoon ook zei.’
‘Kan het uit de badkamer komen?’
‘Loopt u even mee. Kijk, hier is de badkamer.’
‘Als ik zo hier onder dit badmeubel kijk en in de douchecabine, dan is daar alles droog.’
‘Ach zo, meneer. En nu?’
‘Waar zit bij u de watermeter?’
‘U bedoelt bij ons in huis? De watermeter bevindt zich in het souterrain.’

In het souterrain bekeken we de watermeter.
‘De druk blijft constant. Dat betekent dat er geen water uit de waterleiding loopt. Daar zit de lekkage dus niet.’
We gingen weer naar boven.

‘De ketel? Waar is de verwarmingsketel?’
‘Achter u.’
‘Druk lijkt me voldoende, dus daar loopt ook niets uit.’
‘We hebben dus van alles uitgesloten.’
‘Ja. Het kan hieronder ergens vandaan komen.’ Hij wees op de koelkast. ‘Maar het kan ook ergens anders vandaan.’
Tot nu toe had ik nog niets nieuws gehoord. Of misschien toch: hij wist het ook niet.
‘Wat ik zou doen als ik u was,’ ging hij verder, ‘is een gespecialiseerd detectiebedrijf laten komen.’
Ik dacht dat hij dat was. ‘Fijn, dank u wel. Tot ziens.’
‘Fijne dag!’
Toen ik de deur achter hem dicht sloeg, dacht ik nog: Hij heeft niets gezegd over kosten of een rekening.

De volgende morgen stond er

–
Apeldoorn, maart 2022

Hier lees je ‘m op FOK!.

–

Vrijdag 13 mei:
De wekker maakt me wakker; opstaan is makkelijk, maar wakker worden niet. Ouderwets pijn aan mijn ogen. Na een kwartier of wat gaat het goed. Ik loop een ronde hard. In zomertenue. Het is fris, maar door het lopen heb ik nergens last van. Het lopen gaat redelijk. Zeven uur ben ik aan het werk. Drie kwartier later kap ik ermee. Ik loop langs het kanaal naar de tandarts voor een controle. Redelijk oké allemaal, met uitzondering van een oude vulling die nu echt vervangen moet. Probleem is dat hij op een lastig te bereiken plek zit; volgende week lig ik veertig minuten op zijn stoel. Thuis weer verder aan het werk. Koffie met De Vrouw. Aan werkzaamheden ligt er van alles, voorstel beleid schrijven, regelen, plannen, opruimen, enzovoorts. Meer koffie met De Vrouw, nu in de zon op de galerij. Later lunch. Afwas. Ik wandel een rondje buiten het centrum. De Vrouw is naar het werk. Ik werk ook, weet veel weg te werken en rond vijf uur is het klaar. Krant. Dan maak ik avondeten. Geen zin in gedoe, dus een pasta pesto. Afwasje. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Last Dance (Keith Jarrett & Charlie Haden), I Robot (The Alan Parsons Project), Pyramid (The Alan Parsons Project), Glitter And Doom Live (Tom Waits), Permanent Waves (40th Anniversary) (Rush), het zevende en achtste plaatje (Pieces 1950-1960) uit de doos John Cage – Complete Piano Music (Steffen Schleiermacher)

–

Donderdag 12 mei:
Kwart over zes wakker en op. Drie kwartier later ben ik aan het werk. De Vrouw gaat naar het werk. Ik heb een berg werkzaamheden liggen. Die werk ik weg. Tussendoor koffie. Pas even voor half twee lunch. Afwasje. De Vrouw komt weer thuis, maar ik wandel een rondje langs het kanaal. En weer verder. Half vijf is het weer klaar voor vandaag. Krant. De Vrouw gaat weer naar het werk. Ik maak avondeten: ik leg eriigly, courgette, paprika en bosui in een ovenschaal en zet die dik een half uur in de oven. Eenvoudig en echt zeer smakelijk. Afwas. Webstek.
Muziek vandaag: Vol. 2 (Jazz Sabbath), Pride (Robert Palmer), het derde plaatje uit de set Orphans – Brawlers, Bawlers & Bastards (Tom Waits), Koralrevens Klagesang (Panzerpappa), het eerste plaatje van Permanent Waves (40th Anniversary Edition) (Rush), Astromalist (Panzerpappa), Accordeon Tribe (Accordeon Tribe), het tweede plaatje van Permanent Waves (40th Anniversary Edition) (Rush), October Is Marigold (David Cross & Andrew Keeling), A Handful Of Memories (Adam Wakeman)

–

Woensdag 11 mei: voorstelling Theater Wirwar
Om een of andere reden heb ik de wekker gezet terwijl dat helemaal niet nodig is. Kwart voor zes sta ik dan maar wel op. Eerst ga ik een ronde hardlopen. Het is warm en lopen gaat wat moeizaam. Thuis snel het wintertenue in de was. Koffie met De Vrouw op de galerij in de zon. Ik breng het winterdekbed naar de stomerij. Klinkt als een klus, maar is gewoon aan de overkant van de straat. De Vrouw gaat even de deur uit. Ik wandel naar de super. Thuis koffie met De Vrouw op de galerij. Krant. Meer koffie met De Vrouw op de galerij. Dan lunch. Ik bak groenten (bosui, courgette, restje prei) en kastanjechampignons en giet daar geklutste eieren overheen. Het wordt een fiks gevulde omelet. Ook is er nog een restant salade. Afwas. Dan – omdat ik vanochtend wat snotterig ben – voer ik een zelftest uit. Het resultaat is gunstig. Ik kan om kwart over twee de deur uit en fiets naar Gigant. Daar tref ik Aad en we brengen allerlei decorstukken naar de achterkant van het gebouw, alwaar Marcel en Harry arriveren met een dikke bus. Als alles is ingeladen, fietsen Aad en ik naar het ziekenhuis. In het atrium stellen we alles op. Half zes staat alles klaar en zijn de spelers van Wirwar gearriveerd. Er is te weinig tijd voor een complete doorloop, maar we kunnen nog wel wat belangrijke delen doornemen. Vanaf zeven uur komen de eerste bezoekers de zaal binnen en om half acht zit deze voor tweederde vol. Theater Wirwar speelt het stuk De hoofdzaak nog een keer voor mensen met hersenletsel, hun partner/verwanten en voor professionals. En het gaat soepel en geweldig. Ik mag het gesprek na afloop leiden en de vragen zijn talrijk, belangstellend en relevant. Na afloop is er even gelegenheid voor napraten, maar we willen ook snel opruimen en inladen. Aad en ik fietsen naar Gigant, daar vangen we de bus en de lading op en brengen alles weer naar boven. Ik ben om half elf thuis en een half uur later lig ik doodmoe maar blij in bed.
Muziek vandaag: klein restje van het tweede plaatje van Orphans (Tom Waits)

–

Dinsdag 10 mei:
Opnieuw een volle dag op de werkplek, maar dit keer met wat meer rust. Tussen de middag wandel ik door bos en veld. Het is warm maar niet zonnig. In de middag nog wat verder werken. Ik ben om vijf uur thuis. Een half uur later is De Zoon er en niet veel later zijn ambulant begeleider ook. We bespreken hoe het de afgelopen twee jaar is gegaan en dat er een paar aandachtspunten zijn om De Zoon weer in zijn structuur te krijgen. Mooie opdracht voor de komende tijd en het gaat helemaal goed komen. Om half acht maakt De Vrouw het avondeten af en we laten de bamisoep goed smaken. Afwas. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Volume Two (Jazz Sabbath), October Is Marigold (David Cross & Andrew Keeling)

–

Maandag 9 mei:
Bizar volle dag vandaag op het werk. Overleg, geregel, gedoe. Gelukkig kan ik tussen de middag wandelen door bos en zon. Overleg duurt tot half zes en ik ben om zeven uur thuis. De Vrouw heeft een ovenschotel van pasta en tomaten en kaas. Afwas. Krant. Lezen.
Muziek vandaag: de eerste twee plaatjes uit de set Orphans – Brawlers, Bawlers & Bastards (Tom Waits)

–

Zondag 8 mei:
Het is moederdag, maar moeder is de deur uit (naar het werk) als ik wakker word. Koffie. Huishoudelijks. Koffie en koffie en allerlei en meer huishoudelijks en krant. De Zoon is er om half een voor lunch. Hij is vrolijk en vertelt veel over zijn werk; we spreken ook over de ondersteuning die hij de komende tijd nodig heeft en hoe we die aan zijn begeleiders uitleggen. Afwas en stofzuig. Dan wandel ik een rondje door de zon en langs het kanaal. De Vrouw is tegen vijven terug. Ik maak avondeten: aardappel en pastinaak en courgette en paprika en oesterzwam in een braadslede en in de oven. Ondertussen maak ik een salade van bosui, koolrabi, komkommer, tomaat en blauwe bes. Voor De Vrouw braad ik een entrecote. We eten het op. Afwas en afval. Webstek. Ik lees De draaischijf (Tom Lanoye) uit, een vertelling die me aanvankelijk zwaar viel maar gaandeweg bij mijn strot grijpt. Het is ‘m weer gelukt.
Muziek vandaag: In C (Terry Riley), The Murder Wall (Kaprekar’s Constant), Working Live – Volume 2 (Carl Palmer), Live (Carl Palmer’s ELP Legacy), The Snow Goose (Camel), Iho (Maria Kalaniemi & Aldargaz), Juno To Jupiter (Vangelis)

–

Zaterdag 7 mei:
Ik loop een ronde hard. Buiten is het al redelijk aangenaam en lopen gaat vrij aardig. Thuis nog even terug in bed. Dan wandel ik door de zon naar de slager en super. Het is warm. Koffie met De Vrouw op de galerij in de zon. Dan loop ik naar de Syrische winkel (voor brood) en de markt (voor fruit en bloemen). Meer koffie met De Vrouw op de galerij in de zon. De Zoon is er om half een voor lunch en moederdagcadeaus. Afwas. Ik loop een rondje langs het kanaal. Lezen. Iets voor zes lopen we naar een restaurant in het centrum. Daar treffen we het merendeel van de schoonfamilie. Leuk om elkaar weer te zien en te spreken. Na tien uur gaan we terug naar huis en even na elven ga ik slapen.
Muziek vandaag: geen

–

0900: Pete Townshend’s Deep End – Face The Face
Wat kocht je dan op Record Store Day 2022, op 23 april, welteverstaan? Nou, ik kocht Face The Face, de concertregistratie die Pete Townshend met zijn Deep End gaf op 29 januari 1986 in Cannes. Dit concert werd rond die tijd vertoond op Duitsche televisie in het programma Rockpalast en verscheen in 2009 op dvd met een deel ervan op cd. Deze speciale Record Store Day Edition is een dubbelelpee (op geel vinyl, gatver) en bevat slechts een uittreksel van veertien songs. Pete Townshend’s Deep End was een grote band, met een fikse blazerssectie, vier achtergrondzangeressen en Simon Philips op drums. Voor de gelegenheid is er een gastgitarist: ene meneer David Gilmour. Die mag een van zijn eigen stukken spelen (Blue Light, afkomstig van zijn soloplaat About Face). De rest van de setlijst bestaat uit solostukken van Townshend, vooral te vinden op het dan net verschenen album White City, én natuurlijk wat Whosongs, al dan niet in vrij uitgeklede versie. Zo start de plaat met een weinig bevredigende Won’t Get Fooled Again, maar maakt een (bijna) akoestische Pinball Wizard veel goed. Hoogtepunten zijn wat mij betreft Face The Face, A Little Is Enough en Rough Boys, waarin Townshend laat horen dat hij ook buiten The Who een van de groten en meest relevante muzikanten van zijn tijdperk is.

–

0899: Floor Jansen – Fire
En toen was het Record Store Day 2022. Op 23 april, welteverstaan. Ik deed een aankoop in de plaatselijke platenwinkel en kreeg daar deze single bij cadeau. Floor Jansen kennen we van After Forever en meer recentelijk van Nightwish, alwaar zij haar operastem en gebrul inzet. Op Fire laat ze horen dat ze ook wat anders kan dan dat. Het is een alleraardigste song, die ze mooi zingt. De B-kant bevat een versie van de titelsong van The Phantom Of The Opera, dat ze ten gehore bracht samen met Henk Poort op 3 september 2021 in de AFAS in Amsterdam. Ook aardig, doch niet meer dan dat. Ook leuk van deze single: hij is geperst op goudkleurig vinyl.

–

0898: Frank Zappa – Fillmore East, June 1971
Deze elpee heb ik al een keer of drie, geloof ik. Plus nog twee keer op cd. Waarom koop ik hem dan nog een keer? Welnu, dat zit zo. Vorige maand verscheen de dikke doos The Mothers 1971 met daarin acht cd’s waarop de vier concerten die Zappa gaf op 5 en 6 juni 1971, plus veel extra (live) spul uit dat jaar, waaronder het complete concert van 10 december 1971 in The Rainbow Theatre in Londen, tijdens welke Zappa door een iets te teleurgestelde ‘fan’ van het podium werd geduwd, in de orkestbak viel, been en nekwervel brak en voor een jaar gekluisterd werd aan een rolstoel. Bij deze 50th Anniversary Edition van de elpee zitten nog eens twee vinylplaten met weer extra spul, waaronder een dik half uur durende versie van Billy The Mountain (in een andere mix en met extra overdubs) die niet op die dikke doos staat. En ja, dan moet ik hem wel kopen. Dat deed ik op 11 april 2022. Nu pas heb ik de gelegenheid om de drie (180g) dikke vinylplaten te beluisteren en allemensen, dat valt niet tegen. De plaat zelf blijft een van de vele hoogtepunten in het oeuvre van Zappa. Met ex-Turtles Mark Volman en Howard Kaylan (Flo & Eddie) in de band ligt meligheid op de loer en de nadruk ligt nogal dik op de vele groupieverhalen (van The Mud Shark tot en met de verleidingsscène die uiteindelijk uitmondt in het spelen van de Turtles-hit Happy Together); de dikke doos brengt de boel helemaal in balans. De ‘Vaudeville Band’ moet je liggen; veel Zappafans vinden het niet zo, maar mijn goedkeuring heeft het. Instrumentaal staat het als een huis. Met Aynsley Dunbar, Ian Underwood en ook Don Preston in de band kan er weinig mis gaan. En natuurlijk: er zitten een paar bijzonder gave gitaarsolo’s van meneer Zappa tussen. De toegiften van de originele elpee blijken in werkelijkheid juist de beginstukken van de concerten te zijn: de synthsolo van Don Preston was het intro tijdens welke het geluid en de balans goed afgesteld werd, zodat het tijdens Peaches En Regalia en meebruller Tears Began To Fall helemaal snor zat. Mooie en terechte heruitgave van dit legendarische album.