Bas Langereis leest u voor!

–

Vrijdag 3 mei:
Half zes wakker en op. Eerst loop ik een ronde hard langs Grift en kanaal. Als ik wegloop, is het droog; op de hoek van de straat begint het te regenen met hier en daar een klap onweer. Lopen lukt aardig. Halverwege is het weer droog. Thuis nog terug in bed. Negen uur staan we op. Ik werk een paar uur. Eind van de ochtend is het klaar. Koffie met De Vrouw. Ik wandel een rondje en haal het groentepakket op. Lunch. Afwasje. We gaan naar het souterrain en hozen daar wat water weg. Lezen. De Vrouw gaat de deur uit. Ik maak avondeten: parelcouscous met adukibonen, andijvie en feta. Het restant salade van gisteren vul ik aan met bosui en komkommer. De Zoon is er om half zes. We eten alles op. Afwasje en afval. Webstek. Krant. Lezen.
Muziek vandaag: The Travelling Wilburys Collection (The Travelling Wilburys), Over-Nite Sensation (Frank Zappa), Live & Outta Site (DeWolff), Transgression (Theo Travis’ Double Talk), de eerste twee plaatjes uit de doos Live At The London Palladium 2023 (Rick Wakeman)

–

Donderdag 2 mei:
Redelijk geslapen. Op tijd op de werkplek. Veel. Tussen de middag wandel ik door veld en bos. Veel. Pas kwart over zes thuis. De Vrouw serveert aardappel en bataat uit de oven met doperwten en een salade ernaast. Smakelijk. Afwasje. Webstek. Lezen op het balkon.
Muziek vandaag: The Source (Afro Celt Sound System), Bloom (Bill Laurance & The Untold Orchestra)

–

Woensdag 1 mei:
Half zes wakker en op. Ik loop een ronde hard. Het is wat benauwd. Lopen lukt aardig, maar bij vlagen wat moeizaam. Begin van de ochtend wandel ik naar de super. Het wordt warm. Thuis koffie met De Vrouw. Dan naar Gigant voor de repetitie van Wirwar. Het is de generale; veel dingen lopen soepel, andere weer wat minder. Nou ja. Na afloop nog een en ander regelen. Thuis koffie met De Vrouw op de galerij in de zon. De Vrouw gaat de deur uit. Lunch. Afwasje. Allerlei. Eind van de middag maak ik avondeten. Ik kook tortellini en maak een saus van champignon, ui, paprika, bleekselderij en tomaat. Voor De Vrouw bak ik kippendijfilet. De Vrouw is voor half zes thuis en een half uurtje later eten we alles op. Afwasje. Krant op het balkon. Webstek. Lezen op het balkon.
Muziek vandaag: Grand Southern Electric (DeWolff), The Final Flight – Live At L’Olympia (Transatlantic)

–

Dinsdag 30 april:
Wat minder geslapen. Niet erg. Op tijd op de werkplek. Daar veel. Tussen de middag wandel ik door bos. Het is bijzonder aangenaam buiten. In de middag veel. Kwart over vijf thuis. De Vrouw serveert het restant dal en uientaart van zaterdag en gisteren, met ernaast een mangosalade. Smakelijk. Afwasje. Dan fiets ik door de warmte naar Peter-Jan. We drinken thee in de tuin en gaan dan toch echt over op een repetitie van het stuk. Tekstueel loopt het soepel; aan de beweging op het podium en in de logistiek valt nog wel wat te verfijnen en vandaar dat we begin volgende maand Aad erbij hebben. Na half elf thuis. Het is nog steeds warm. Even bijpraten en dan slapen.
Muziek vandaag: geen

–

Maandag 29 april:
Goed geslapen. Op tijd op de werkplek. Zonnig vandaag. Veel werk. Tussen de middag wandel ik door veld en bos en zon. Veel werk. Kwart over vijf thuis. Krant. De Vrouw serveert opnieuw de dal van zaterdag en ernaast een uientaart en salade. Smakelijk. Afwasje. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Bloom (Bill Laurance & The Untold Orchestra), The New Normal (Trifecta), Tooth (Mumpbeak)

–

Zondag 28 april:
Pas om half zeven wakker en op. Koffie. Lezen. Meer koffie met De Vrouw. De Vrouw gaat vanmorgen de deur uit. Meer koffie. De Zoon is er om half twaalf voor lunch. Afwasje en stofzuigen. Dan wandel ik naar CODA. Als ik binnenkom, begroet iemand mij, loopt op mij af en zegt: ‘Dag Bas, leuk dat je er bent.’ Het is Ronald Giphart. In het auditorium verzorgt hij samen met Mascha Kamphuis een lezing over NAH en het boek dat zij beiden maakten. In het publiek zitten een stuk of wat spelers van Wirwar. Nog meer bekenden, cliënten en collega’s van vroeger en nu. Mascha is online, maar kan veel vragen beantwoorden. Het is een interessante middag. Tussendoor signeert Ronald mijn exemplaar van het boek Ik mis mij ook. Na afloop spreken we elkaar kort. Half vijf ben ik thuis. Bijpraten met De Vrouw. Dan maak ik avondeten: een risotto met shiitake en prei. Ik vul het kleine restant salade van vrijdag aan. Voor De Vrouw bak ik runderschnitzel. We eten alles op. Afwasje. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Heaven’s Isle (Oliver Wakeman), Where You Wish You Were (Bill Laurance & Michael League), Lunar Mist (Virgil & Steve Howe), Accordion Tribe (Accordion Tribe), The Absolute Universe – Forevermore (Extended Version) (Transatlantic)

–

Zaterdag 27 april: Koningsdag
Half zes op. Ik loop een ronde hard langs Grift en kanaal en die lukt zowaar goed. Geen extra wandelpauzes nodig. Thuis nog terug in bed. Na negenen staan we op. Koffie. Ik loop door de eerste drukte in het centrum naar de Syrische winkel en een super. Meer koffie met De Vrouw. We lunchen. Afwasje en huishoudelijks. Dan wandelen we door het centrum om wat van de koningsdagsfeer op te pakken. Het is opvallend rustig qua aantallen bezoekers, maar het lawaai is er niet minder om. Ik ben er snel doodmoe van. Na drieën zijn we weer thuis. Lezen. Eind van de middag maak ik avondeten: een Indiase dal, een currysoep van ui, prei, wortel, aardappel en linzen. Die lukt zeer goed. We eten er fiks van en er blijft voldoende over voor begin komende week. Afwasje. Lezen. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: A Handful Of Memories (Adam Wakeman), Letter God (DeWolff), The Absolute Universe – The Breath Of Life (Abridged Version) (Transatlantic)

Dit is de twaalfde keer dat we De verjaardag van Anja vieren.

–

Datum: 26 mei 2024
Tijd: 14.30 – 16.30 uur
Locatie: zaal De Walvis in Gigant, Apeldoorn

Programma:


Set 1
Opening
Rondje van de zaak: Reinier Groenendijk (toilet poetry), Willem Bierman, Aad van der Waal, Bas Langereis (Drie Duitse gedichten (3))
Gast 1: Resi Tichelaar
Muziek: Angela, Robert en Reinier
Gast 2: Pier Pennings

Set 2
Heropening
Gast 1: Resi Tichelaar
Olivier (De verjaardag)
Rondje van de zaak: Aad van der Waal (reclame), Bas Langereis (‘Piep!’), Reinier Groenendijk (Anton), Willem Bierman (De expositie)
Muziek: Angela, Robert en Reinier
Gast 2: Pier Pennings
Uitsmijter: Aad van der Waal (het licht)
Toegift muziek: Angela, Robert en Reinier

–

Foto’s:

Telefoonfoto’s:

–

En hier dan eindelijk de foto’s van Ernst van Rossum:

–

Reclame:

Hoe de band heet, weet hij niet meer. Hij heeft ook geen idee waarom hij eigenlijk naar dit concert is gekomen. Vanaf dat hij binnen liep, staat hij achter in de zaal op een verhoging. Zo te zien is er aardig wat volk. Vóór het podium is het zelfs druk te noemen; de mensen lijken elkaar daar te verdringen. Hier achterin is een prima plek. Hij kijkt net over het publiek heen en heeft aardig zicht op wat er daarginds op het podium gebeurt. Plus: zo komt hij ook te weten of er nog bekenden in de zaal zijn. Niet dat hij bekenden wil zien of spreken. Het liefst staat hij gewoon naar het concert te luisteren. Hij heeft toch al zo’n hekel aan mensen die door de muziek heen praten. Dutch disease; dóód moeten ze. De paar mensen die hij heeft herkend, heeft hij met een hoofdknik begroet: [..], […] en […]. Zelfs […]. Die wilde hij liever niet tegen komen, maar toch stak hij uit misplaatste beleefdheid een hand naar hem op. Verder negeerde hij hem. Gelukkig staat het geluid erg hard. Dat bespaart hem gesprekken. De geluidsman heeft trouwens ook poep in zijn oren, want het is niet alleen loeihard, maar ook vervormd. Of het hoort zo. Hij kent de muziek van deze band niet. Zijn blik dwaalt af over het publiek.
Lieve help, daar staat ze, links voor het podium. Ze danst. Af en toe strekt ze haar armen uit naar boven. Van een afstand lijkt ze helemaal in de muziek op te gaan. Hoe heet ze ook weer? Iets met een M. was het. Hij heeft haar maar een paar keer gezien. Laatste keer op een feestje bij R. Toen zat ze ergens ver weg in een van de woonkamers op een bank, met haar voeten onder haar billen. Toen leek ze hem niet op te merken en was ze druk aan het praten met allerlei mensen. Allerlei mensen; hij wilde ze niet zien en niet spreken, maar dat meisje M. wel. Ze had een keer meegedaan met een project en er kwamen foto’s van haar op Instagram voorbij. Zelden keek hij op Instagram, maar die foto’s wilde hij wel zien. Graag zelfs. Nu staat ze daar. In het publiek. Ze fluistert iets in het oor van iemand anders en lacht haar witte tanden bloot. Shit, ze is met iemand. Haar lange donkerblonde haren golven over haar schouders.
De gitarist op het podium slooft zich uit. Wat is dat toch met gitaristen dat ze zich zo belachelijk gedragen als ze wat mogen spelen? Dat je uit je dak gaat van wat je zelf doet. Zo geweldig vindt hij het werk van die gitarist niet. Nee, dan de bassiste. Die staat geconcentreerd een niet onaardige groove te spelen. Leuke meid. Hij knikt op de maat met haar mee. De band speelt nu al een uur en een kwartier. Het einde komt zicht. Het is tijd, dus.
Hij doet een stap vooruit en stapt van de verhoging af. Langzaam wurmt hij zich door het publiek naar voren. Af en toe moet hij even een hand op een schouder leggen of een duwtje in de rug geven. Sorry, maar hij moet er even langs. Dank je wel. Hij is benieuwd hoe de band er van dichtbij uitziet. Zo, daar is hij bij het podium. De gitarist negeert hij. Achter het drumstel zit een knul met bloot bovenlijf als een gek te rammen op de trommels. Het klinkt nergens naar. De gast achter de toetsen zit stoïcijns op zijn eigen vingers te kijken. Daar is dus niets aan te zien. Nee, dan die bassiste. Die speelt nog altijd dezelfde groove. Zou ze niks anders kunnen? Van dichtbij valt ze uiterlijk nogal tegen. Haar haren zijn ongewassen en haar blik is of het haar allemaal niet interesseert. Even doet hij zijn ogen dicht om het geluid van de band tot zich door te laten dringen; misschien als hij zich concentreert is het nog wat. Nee. De muziek lijkt nóg harder en rommelig. Heeft die geluidsman nou de schuiven nog verder open gezet? Wat een debiel.
Hij krijgt een tikje tegen zijn rug. Langzaam draait hij zich om. Daar is ze. Ze doet een stap naar voren en komt dichter naar hem toe. Hij glimlacht, blij dat ze hem heeft herkend. Ze draagt stevige schoenen en een stoere broek. Daarboven een zwart topje en haar schouders en armen zijn bloot. Haar haren zitten in de war, vast van het dansen. Haar gezicht lijkt opgezwollen, ze kijkt bijna door spleetjes, ziet hij. Ze steekt een hand met de wijsvinger omhoog. Ze zegt iets. Hij kijkt haar vragend aan. Mira. Dat was het. Haar hoofd beweegt, haar blik is leeg en ze lijkt langs hem heen te kijken. Ze wankelt. Ze is zo zat als een aap.
De muziek achter hem is stil gevallen. De zanger zegt iets. Het wordt het laatste nummer. Het publiek gilt en joelt. De band speelt weer. Hij kijkt opnieuw naar haar. Ze is verdwenen. Hij draait zich om naar het podium. Goed beschouwd is de band ook kut.

–
Apeldoorn, april 2024

Hier lees je ‘m op FOK!.

Bas, Willem en Aad vierden De verjaardag van Anja tijdens Cultuur bij je Buur op 21 april 2024 in de tuin van Marja.

Set 1
Bas: Mandarijnen zijn gezond
Willem: verschillende verhalen en gedichten
Aad: verschillende gedichten

Set 2
Bas: zkv’s
Willem: olijvenplukcyclus, verschillende verhalen en gedichten
Aad: verschillende gedichten

Set 3
Bas: Dat kunt u nu wel zeggen
Willem: verschillende verhalen en gedichten
Aad: verschillende gedichten

–

Foto’s:

volgen

–

Reclame:

–

0923: Steven Wilson – Harmonic Divergence – The Harmony Codex Remixed And Reimagined
Nu ik op 20 april 2024 toch in de plaatselijke platenwinkel ben, kan ik net zo goed kijken of er nog meer leuks te vinden is. Dat is er. Ik koop deze elpee, terwijl ik me toch afvraag of het wat toevoegt. Ik ontdek het werk van Steven Wilson in 1994 als hij muziek van zijn ambient popband No-Man uitbrengt. Twee jaar later komt Porcupine Tree bij mij in beeld en vanaf dan is het hek van de dam. No-Man, Porcupine Tree, Blackfield, Bass Communion, Storm Corrosion en dan komen zijn soloplaten. De eerste vier neem ik gretig tot mij en dan komt The Future Bites in 2019. Ik vind het concept briljant, maar de muziek slecht. Ik houd dan ook mijn hart vast voor de opvolger The Harmony Codex die begin 2024 verschijnt. Nou, die valt niet tegen: het album klinkt debiel goed, maar de meeste composities vind ik niet zo heel sterk. Waarom ik dan deze elpee met remixen van stukken van dat album koop tijdens Record Store Day (voor belachelijk veel geld), kan ik mezelf ook niet goed uitleggen. Ik draai de elpee een keer en daarna niet meer. Verschillende lui hebben stukken van het oorspronkelijke album verknipt en verplakt en geremixt: van Mogwai tot Manic Street Preachers en wat dacht u van Arve Henriksen, maar ook bekende Wilson-muzikanten als Craig Blundel en Adam Holzman. Het zal allemaal. Deze plaat is een leuk hebbeding en aardig om een keer te horen, maar veel zal ik hem niet meer uit de kast trekken.

–

0922: Emerson Lake & Palmer – Pictures At An Exhibition
Ik heb me nog zo voorgenomen om niets meer te kopen op Record Store Day. Mijn grammofoonplatenkast puilt uit, ik heb er geen ruimte meer voor en daarnaast betaal ik belachelijk hoge prijzen voor zogenaamd exclusieve uitgaven die ik één, hooguit twee keer draai. En dus ga ik op zaterdagmorgen 20 april naar een plaatselijke platenwinkel met het voornemen niets te kopen. Ik trap er weer in. Veertig ballen leg ik neer voor een picture disc van een elpee die ik al een keer of vier in de kast heb staan. Het verhaal van Pictures At An Exhibition zal bekend zijn: na de debuutelpee uit 1970 klapt het trio Emerson Lake & Palmer bijna uit elkaar, maar dankzij de inschikkelijkheid van de drie muzikanten en de bemiddeling van een manager blijven Keith, Greg en Carl samenwerken. Het oorspronkelijke plan voor de elpee Tarkus was dat het een dubbelalbum zou worden, met op de tweede plaat een livevertolking van hun interpretatie van Pictures At An Exhibition, gecomponeerd door Modeste Mussorgski. Die schreef een pianosuite, die Maurice Ravel later magistraal orkestreerde. Wat Emerson Lake & Palmer ervan maakten mag gerust een sensatie heten: een zwaar elektronisch, bombastisch, rauw werkstuk waar het vuur vanaf spat. De band speelt het stuk al sinds de allereerste repetities en live tijdens de concerten, maar nu is het moment daar om het vast te leggen. De platenmaatschappij gaat niet akkoord met een dubbelelpee en dus verschijnt Pictures At An Exhibition een paar maanden later dan Tarkus. Voor een vriendenprijsje. Van een ander concert zijn dan weer beeldopnamen. Ik koop de elpee al op 30 januari 1986 en heb verschillende versies op cd. Voor mij is het de allerbeste ELP-plaat, omdat de energie en krachtpatserij van de groep zo waanzinnig goed en rauw vastgelegd is. De band is gruwelijk goed op dreef, van de majestueuze kerkorgelopening tot en met de raggende Hammond in Blues Variation, van de elegante akoestische gitaar in The Sage tot en met de stomende The Hut Of Baba Yaga, en van de krijsende feedback uit het orgel tot en met het majestueuze slot van The Great Gates Of Kiev. De toegift is een variatie op Kim Fowley’s versie van Nut Rocker (van Tsjaikovski). Heerlijk. Ik laat de picture disc dichtgesealed. Diezelfde avond kijk ik op Discogs en kan ik al het dubbele van het aankoopbedrag ervoor vragen. Belachelijk. Maar de elpee blijft grandioos.

–

Vrijdag 26 april:
Gefeliciteerd, grote broer. Zes uur op, uurtje later aan het werk. Tussendoor koffie. Rond half elf stappen De Vrouw en ik even op de fiets voor wat boodschappen bij de super. Koffie met De Vrouw. Later lunch. Afwasje. Werk. Half vijf is het klaar. Krant. De Zoon is er om half zes. De Vrouw serveert gnocchi met een mooi gevulde tomatensaus. Ernaast een goed gevulde salade. We eten alles op. Afwas en afval. Lezen. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Film Music 1976-2020 (Brian Eno), Rams (Brian Eno), On The Way To Two (Kenny Wheeler & John Taylor), Troika (D’Virgilio, Morse & Jennings), Apostrophe (‘)/Over-Nite Sensation (Frank Zappa), Harmonic Divergence – The Harmony Codex remixes (Steven Wilson), Door One (David Longdon), KaLIVEdoscope (Transatlantic)

–

Donderdag 25 april:
Zeer op tijd op. Eerst een ronde hardlopen en die gaat nog niet onaardig ook. Zeven uur ben ik aan het werk. Veel. Tussendoor koffie. Veel. Koffie met De Vrouw. Veel. Lunch. Afwasje. Veel. Half vier is het klaar. Ik loop naar de mondhygiëneur voor een behandeling. Alles oké. Als ik terug ben, maak ik avondeten: allerlei groenten uit de oven. Er is nog een restant salade en voor De Vrouw bak ik runderschnitzel. We eten alles op. Afwasje. Krant. We lopen naar het ACEC. Daar vindt de algemene ledenvergadering van de energiecoöperatie Apeldoorn plaats en die wonen we ’s een keertje bij. Her en der aardige informatie. Na afloop snel naar huis. Rond tien uur slapen.
Muziek vandaag: Kaleidoscope (Transatlantic), Wild River (David Longdon)

–

Woensdag 24 april:
Half zes op. Koffie. Allerlei. Begin van de ochtend wandel ik naar de super. Regen. Koffie met De Vrouw. Dan naar Gigant voor de repetitie van Wirwar. De groep werkt hard aan een paar scènes; volgende week de generale voor de voorstelling van 5 mei. Half een terug. Koffie en lunch met De Vrouw. Afwasje en huishoudelijks. We gaan naar het souterrain en hozen wat water. Uitrusten. Eind van de middag maak ik avondeten: een gele curry met ui, paprika, courgette, een restje bindsla, spinazie en adukibonen. Ernaast een salade van bosui, radijs, komkommer en kerstomaat. Voor De Vrouw is er een restant kippenpoten (uit de oven). We eten alles op. Afwasje. Krant. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: the skies, they shift like chords (Roger Eno), Mixing Colours (Roger Eno & Brian Eno), het tweede en derde schijfje van de set More Never Is Enough – Live @ Manchester And Tilburg 2010 (Transatlantic), Where Do We Go From Here? (Kenny Wheeler & John Taylor)

–

Dinsdag 23 april:
Werkplek. Werk. Tussen de middag wandel ik door bos (en zon). Werk. Kwart over vijf thuis. Kranten. De Vrouw serveert een schotel van tortelini met groenten en ernaast salade. Smakelijk. Natafelen. Afwasje. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Where Do We Go From Here? (Kenny Wheeler & John Taylor), IV (DeWolff),

–

Maandag 22 april:
Werkplek. werk. Tussen de middag reis ik met een collega naar een andere locatie (in Velp). Daar steken we de handen uit de mouwen. In een speel-o-theek moet speelgoed geordend. Omdat we met een redelijke groep zijn, zijn we vroeg klaar. Aardig om weer van betekenis te zijn op de werkvloer, maar had het nog leuker gevonden als we samen zouden werken met cliënten. Na afloop wandelen we naar een Italiaans restaurant, alwaar we eten. Goh. Dezelfde collega zet me af in het centrum van Arnhem. Ik wandel naar het station. Acht uur thuis. Bijpraten. Lezen. Op tijd slapen.
Muziek vandaag: The New Normal (Trifecta)

–

Zondag 21 april: Cultuur bij je Buur
Kwart voor zes op. Ik loop een ronde hard langs kanaal en buiten het centrum. Het gaat moeizaam en het gaat de laatste tijd vaker zo dat ik een extra wandelpauze nodig heb; is het ’t pijntje in de knie of gewoon de ouderdom? Thuis nog terug in bed. Kwart voor negen staan we op. Koffie. Allerlei. Ik bereid me voor op vandmiddag. Meer koffie met De Vrouw. We lunchen op tijd. Afwasje. Kwart over twaalf fiets ik naar de tuin van Marja. Daar is het al aardig vol. Ik ontmoet C, die ik ken uit de buurthuistijd 1986, toen belangrijk personage. Ze zingt bij het bandje B4 dat vanmiddag speelt. Bandje is nog niet zo indrukwekkend, maar ze zingt zeer verdienstelijk. Onder de naam De verjaardag van Anja lezen Willem, Aad en ik verhalen en gedichten: drie sets van een half uur. Volle tuin, mooie aanloop, goede reacties. Mooie middag. Half zeven thuis. Ik maak avondeten. Zeven uur eten we risotto van kastanjechampignon, groene asperge en spinazie. Ernaast een salade van bosui, radijs en komkommer. Voor De Vrouw is er steak bavette. We eten alles op. Natafelen. Afwasje. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: The Grand Wazoo (Frank Zappa), Acoustic – The Artone Sessions (Within Temptations), het eerste plaatje (The Whirlwind) uit de set More Never Is Enough – Live @ Manchester And Tilburg 2010 (Transatlantic)

–

Zaterdag 20 april:
Kwart voor zes op. Koffie. Webstek. Allerlei. Begin van de ochtend loop ik de gebruikelijke zaterdagmorgenronde langs slager en super, zij het dat ik ook de plaatselijke platenwinkel bezoek, gezien de jaarlijkse Record Store Day. Ik vind Harmonic Divergence (The Harmony Codex remixed and reimagined) (Steven Wilson) en de picture disc Pictures At An Exhibition (Emerson Lake & Palmer) en hoewel ik niet meer van zinnens was om nog iets te kopen, doe ik het toch. Koffie. Dan nogmaals het centrum in. In de Syrische winkel koop ik brood. Meer koffie met De Vrouw. Huishoudelijks. De Zoon is er om half een voor lunch. Afwasje en stofzuigen. Dan stappen we op de fiets en rijden we naar de Olifantenschuur. Niet alleen koop De Vrouw daar appels en stoofperen; ook is er – in het kader van Cultuur bij je Buur dit weekend – een optreden van Three Guys Named Joe. We zagen het bandje vorig jaar al (toen Bas, Willem, Aad en ik op de zaterdag optraden) en we pakken nu weer een setje mee. Hoogst vermakelijk. Goed ook. We rijden weer richting huis en op de terugweg komen we langs de zojuist aangekochte woning van De Zwager. Die bezichtigen we kort. Thuis maak ik avondeten: aardappel en later ook met groenten en haloumi gevulde portabello uit de oven. Ernaast een salade van bosui, koolrabi, radijs en komkommer. Voor De Vrouw bak ik steak bavette. We eten alles op. Afwasje. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Zartir (Levon Eskenian & The Gurdjieff Ensemble), The Turning Year (Roger Eno), Whirld Tour 2010 (Transatlantic)

–

Vrijdag 19 april:
Kwart voor zes op. Ik ga een ronde hardlopen, door park en langs kanaal. Bij vertrek is het droog, maar vooral nat op straat; halverwege regent het fiks. Lopen gaat redelijk. De Vrouw gaat vandaag de deur uit. Ik doe werkzaamheden voor Wirwar en De verjaardag van Anja. Tussendoor koffie. Lunch. Afwasje. Ik wandel een rondje en haal het groentepakket op. Het regent stort. De Vrouw is weer thuis. Even ontspannen. Eind van de middag maak ik avondeten: rodelinzenpasta met kastanjechampignon, ui, prei, doperwten en kruidenroomkaas. Ernaast een salade van bosui, koolrabi, komkommer en blauwe bes. Voor De Vrouw en De Zoon bak ik spekjes. De Zoon is er even na half zes en we eten alles op. Afwasje. Krant. Acht uur loop ik naar Gigant. Wishbone Ash speelt. Andy Powell is nog het enige oorspronkelijke lid, maar het oorspronkelijke vuur is er nog. De tweede gitarist is geweldig en ook Powell zelf speelt nog een aardig moppie sologitaar. De unisolo’s zijn om van te smikkelen. Vocaal is het niet heel sterk en de simpeler bluesnummertjes of rechttoerechtaanrockers vind ik wat minder, maar zorgen voor afwisseling. Zeer goede versies van Warrior en Phoenix; uitmuntende The Pilgrim. Half elf is het gedaan en ik ben snel thuis. Heel even bijpraten en dan slapen.
Muziek vandaag: 3 (The Gloaming), Orchards/Lupine (DeWolff), Love Is (Steve Howe), Argus (Wishbone Ash)

–

Donderdag 18 april:
Op tijd op de werkplek. Veel. Tussen de middag wandel ik door bos. In de middag veel. Kwart over vijf thuis. Naar Gigant voor een preventieve vergadering ter voorbereiding van De verjaardag van Anja aanstaande zondagmiddag 21 april (tijdens Cultuur bij je Buur) én op zondagmiddag 26 mei. Dat lukt. Het belooft weer wat. Kwart over tien thuis. Heel even bijpraten en dan slapen.
Muziek vandaag: geen

–

Woensdag 17 april:
Half zes op. Ik loop een ronde hard door fikse regen. Niet erg, maar lopen gaat wat moeizaam. Begin van de ochtend wandel ik naar de super. Koffie. Dan naar Gigant voor de repetitie van Wirwar. De spelers kijken terug op een zeer soepel verlopen voorstelling vorige week en gaan nu hard aan de slag om enkele scènes te verbeteren voor de voorstelling van 5 mei. Na twaalf uur thuis. Koffie en lunch met De Vrouw. Afwasje en huishoudelijks. Auke is er even om mijn pak terug te brengen. We kletsen wat bij. Dan gaan De Vrouw en ik naar het souterrain om water te hozen, maar iemand is ons voor geweest. Wat ontspannen. Eind van de middag maak ik avondeten: een soep van gelecurrypasta, ui, prei, knoflook, bleekselderij, wortel en witte boon. Erbij crackers en allerlei smeersels. We eten er goed van. Afwas. Krant. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: The Missing Piece (Gentle Giant), New Frontier (The Steve Howe Trio), Strange Fruit And Undiscovered Plants (DeWolff), The New Normal (Trifecta), The Likes Of Us (Big Big Train)

–

Dinsdag 16 april:
Goed geslapen. Zeer op tijd op de werkplek. Daar veel. Tussen de middag wandel ik door bos en veld. In de middag veel. Kwart over vijf thuis. De Vrouw serveert het restant van de schotel van gisteren met salade. We eten alles op. Natafelen. Afwasje. Ik fiets naar Peter-Jan voor de toneelrepetitie. We zijn niet compleet, maar spelen veel scènes door. En dan komen we tot de conclusie: het zit er eigenlijk heel goed in; tijd om een regisseur mee te laten kijken en ons te gaan voorbereiden op de uitvoeringen in het laatste weekend van september. Half elf thuis. Even bijpraten en dan slapen.
Muziek vandaag: geen

–

Maandag 15 april:
Veel vertraging onderweg naar de werkplek. Op de werkplek weer zeer veel te doen, waaronder een goed en positief resultaat- en ontwikkelgesprek. Veel complimenten. Da’s mooi. Tussen de middag wandel ik door bos en lichte regen. In de middag ook nog even veel. Kwart over vijf thuis. Krant. De Vrouw serveert een schotel van rijst, ui, snijboon, kikkererwt en tomaat. Zeer smakelijk. Natafelen. Afwasje. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: The New Normal (Trifecta), Live At The NCH (The Gloaming), Touch Of Time (Arve Henriksen | Andre Fraanje)

–

Zondag 14 april:
Kwart voor zes op. Ik loop een ronde hard langs kanaal. Thuis terug in bed. Pas om kwart voor tien staan we op. Koffie. Meer koffie met De Vrouw. De Zoon is er om half een voor lunch. Afwas en stofzuigen. Ik wandel naar een super voor een kleinigheid. Dan naar het souterrain om weinig water te hozen. In de middag zoeken we hotels voor onze vakantiereis in september. Vier uur is er de zondagmiddagluistersessie met de Duitsche vrienden en ik kies de opnamen van het concert van Traffic in Santa Monica in 1972. Erna maak ik avondeten. De salade van bosui, koolrabi, komkommer en kerstomaat in mosterd-dilledressing nog een keer, dan een risotto met champignon en groene asperges en voor De Vrouw bak ik steak bavette. We eten alles op. Afwasje. Webstek. Krant.
Muziek vandaag: Bordeaux Concert (Keith Jarrett), Argus (Deluxe Edition) (Wishbone Ash)

–

Zaterdag 13 april:
Ik ben wakker en op om zes uur. Koffie. Allerlei. Begin van de ochtend wandel ik de gebruikelijke zaterdagmorgenronde langs slager en super. Koffie met De Vrouw op de galerij in de zon. Dan opnieuw het centrum in voor een bezoek aan de andere super en de Syrische winkel. Meer koffie met De Vrouw op de galerij in de zon. Lunch. Afwasje. Ik wandel een rondje langs het kanaal en door parken. Dan ontspannen op de galerij in de zon. Mooie dag. Eind van de middag maak ik avondeten. Ik warm het restant van de gele curry van donderdag op, leg witlof met kaas in de oven, prepareer een salade van bosui, koolrabi, komkommer en kerstomaat in mosterd-dilledressing en voor De Vrouw bak ik steak bavette. We eten alles op. Afwasje. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Budapest Concert (Keith Jarrett), The Whirlwind (Transatlantic), DeWolff (EP) (DeWolff)

Lotgenoten,

Heb ik alles? Mijn sleutels zitten in mijn broekzak; mijn telefoon heb ik ook. Het is donker in de woonkamer. Mijn blik valt op de bank. Daar liggen haar kleren. Nee, het is gisterenavond geen wilde uitkleedpartij geweest.

Nee, het is puur praktisch. In het kleine slaapkamertje is het gewoon veel te koud om je aan te kleden. Zelf lukt het me ’s morgens vroeg prima, want ik ben met een paar tellen klaar. Zij heeft nu eenmaal wat meer tijd nodig. De wind staat op het slaapkamertje en het is er ’s nachts gewoon erg koud. Sinds anderhalf jaar verwarmen we het huis met infraroodpanelen. In de kleine slaapkamer hangt een klein paneel en het duurt een tijdje voordat het er wat aangenaam is. Daarom kleedt ze zich ’s avonds laat uit en ’s morgens vroeg weer aan in de woonkamer. Vandaar dat haar kleren nu op de bank liggen. Ze ligt nog in bed te slapen. Zo vroeg is het.

Boven op het stapeltje ligt haar blauwe bh. Al een tijdje moet ze veel kleinere maat kopen. Door de bestraling is het weefsel in haar aangedane borst veranderd van structuur. Op een of andere manier is die rechterborst gaan slinken. Zo veel, dat ze alsnog aan een prothese moest. Na verloop van tijd kreeg ze toch rug-, nek- en schouderklachten en toen heeft ze haar goede borst laten verkleinen.
Over verkleinen gesproken. Sinds anderhalf jaar is haar hele garderobe veranderd. Allemensen, wat is ze afgevallen. In de nasleep van de kanker lukte het haar steeds minder goed om op gewicht te blijven. Na allerlei diëten en weetikveelwatallemaal ging ze in overleg met de huisarts en koos ze voor een rigoureuzere methode.
Door een complexe ingreep is ze vele kilo’s kwijt. Weg is de ruimvallende en onopvallende kleding. In plaats daarvan draagt ze fleurige jurkjes. Ze voelt zich lekkerder in haar lijf, ze beweegt gemakkelijker en durft gewoon de kleding te kopen die ze graag zou willen dragen. Ze mag gezien worden en dat vindt ze tegenwoordig zelf ook.

Helaas. Geen wilde uitkleedpartij, gisterenavond. Over seksuele activiteit hebben we niets te klagen, maar van ruige kleren-van-het-lijf-ruk-sessies is al een paar jaar geen sprake meer. We zijn er te oud voor; liever doen we teder. Had ik vroeger een stevige, bijna grote vrouw in bed; tegenwoordig ligt er een tenger en bijna breekbare vrouw naast me. Fysiek gezien is het of ik met een totaal ander iemand samenleef. Voor de rest is het nog altijd De Vrouw aan wie ik zo verknocht ben.

Nog een paar tellen kijk ik in het donker naar de kleding op de bank. Ik onderscheid een strak jurkje met bloemen erop, een vestje met enkele glitters en een felgekleurde legging. Al zie je in het duister niets van de kleuren. Daarbovenop dus die bh. Er prikt iets achter mijn ogen. Een oversentimentele zak, dat ben ik. Snel pak ik mijn werktas en ga ik de deur uit.

Wat een avonturen weer.

–
Apeldoorn, april 2024

Hier lees je ‘m op FOK!.

–

Vrijdag 12 april:
De wekker gaat op de gebruikelijke tijd. Ik loop een ronde hard door park en langs kanaal. Niet heel soepel, maar het lukt. Iets na zeven uur ben ik aan het werk. Er is wat urgents en daar ben ik de gehele ochtend mee bezig. Tussendoor koffie. Lunch met De Vrouw. Afwasje. Ik wandel een kort rondje langs het kanaal. En verder. Half vijf is het klaar. Ik maak avondeten. Eerst monteer ik een salade van bosui, koolrabi, komkommer, mango en blauwe bes. Dan bak ik prei, paprika, peper, bindsla en spitskool met chilipoeder en tomatenpuree. Dat gaar ik en ten slotte gaat er een blik rode bonen doorheen. Voor De Vrouw en De Zoon maak ik pakketjes met kabeljauw. Die gaan de oven in. Die Zoon is er trouwens na half zes en we eten alles op. Afwasje en afval. Krant. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Munich 2018 (Keith Jarrett), The Gloaming 2 (The Gloaming), Bridge Across Europe Tour 2001 (promo) (Transatlantic), Waka/Jawaka (Frank Zappa), Live In Europe (Transatlantic)

–

Donderdag 11 april:
Kwart voor zeven wakker en op. Nog geen uur later ben ik aan het werk. Er ligt van alles urgents. Koffie met De Vrouw. Kwart voor elf ga ik even naar Gigant om wat spullen op te ruimten die we gisterenavond in de snelheid ergens hebben neergezet. Meer koffie met De Vrouw. Plus lunch. In de middag meer urgents. Half vijf is het klaar. Kranten. De Vrouw trakteert op een curry van koolraap, mango en doperwt met ernaast een wortelsalade. We eten er fiks van. Natafelen. Afwasje. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: 5 (Ekseption), La Fenice (Keith Jarrett), Nexus (Steve Howe & Virgil Howe), Bridge Across Forever (Transatlantic), https://x.com/balangereis/status/1778434536835109200

–

Woensdag 10 april: Theater Wirwar speelt Ik pas! in Veluvine Theater in Nunspeet
Kwart voor zes op. Ik loop een ronde hard en die gaat nog goed ook. Begin van de ochtend wandel ik naar de super. Koffie en meer koffie met De Vrouw. We lunchen op tijd. Om half een ben ik bij Gigant. Met Aad zoeken we de spullen voor vandaag bijeen. Dan komt Peter-Jan met een bus. We halen een speler op en rijden naar Nunspeet. Mooi op tijd zijn we om twee uur in het Veluvine Theater in Nunspeet. We richten het podium en de coulissen in, controleren beeld en geluid. Tegen vijf uur is er wat te eten en komen de rest van de spelers. Erna is het tijd om de headsets te installeren en uit te testen. Dan is het zeven uur en kan de zaal open. Rond de tweehonderdvijftig bezoekers zijn er; redelijk volle bak, dus. De voorstelling verloopt erg soepel. Het spel is mooi soepel en gaat eigenlijk nergens echt fout. Ik leid het gesprek met de zaal na afloop en de reacties en vragen zijn wederom zeer mooi. We praten wat na, ruimen alle spullen weer bijeen en het is bijna elf uur als we in de bus zitten. Om kwart voor twaalf zijn we bij Gigant; gelukkig is daar nog iemand, dus droppen we via de goederenlift de spullen in een gang bij de achteringang. Even na middernacht ben ik thuis. Heel kort bijpraten en dan slapen.
Muziek vandaag: Last Dance (Keith Jarrett & Charlie Haden)

–

Dinsdag 9 april:
En weer op tijd op de werkplek. Daar veel. Tussen de middag geen gelegenheid om te wandelen door bos. Kwart over vijf thuis. De Vrouw serveert een ovenstoemp van aardappel en broccoli, met ernaast salade. Smakelijk. Afwasje. Dan op de fiets naar Peter-Jan voor de toneelrepetitie. We zijn compleet. Tekst gaat goed en steeds beter; de complexe eindscène krijgt gestalte, ook daar gaat tekst beter. Half elf thuis.
Muziek vandaag: geen

–

Maandag 8 april:
De wekker gaat op de normale tijd. Ontbijt. Dan werk ik twee uur. Vervolgens pak ik een bus naar een werklocatie nabij Arnhem. Daar verzamelt onze afdeling voor een teamdag. In de middag wandelen we in duo’s door het bos. Ik rijd met een collega mee terug naar het centrum van Apeldoorn. Kwart over vijf thuis. De Vrouw serveert aardappel uit de oven en een schotel van pastinaak, peen en broccoli. Ernaast een salade. Smakelijk. Natafelen. Afwasje. Krant. Webstek. Lezen.
Muziek vandaag: Bridge Of Light (Keith Jarrett), Live In America (Transatlantic), 12 (Ryuichi Sakamoto)

–

Zondag 7 april:
Kwart voor zes op. Ik loop een ronde hard langs kanaal en buiten het centrum. Het gaat moeizaam, maar het gaat. Thuis nog terug in bed. Negen uur staan we op. Koffie. Ik wandel door de zon naar het ACEC, alwaar een platenbeurs is. Ik zie dat er wel vier handelaren zijn en binnen een half uurtje ben ik klaar. Meer koffie met De Vrouw op de galerij in de zon. De Zoon is er om half een voor lunch. Afwasje en stofzuigen. Ik wandel een klein rondje door park en zon. Dan lopen De Vrouw en ik naar een nabijgelegen ijswinkel. We zijn op tijd terug voor de zondagmiddagluistersessie met de Duitsche vrienden (Hasse Fröberg & Musical Companion). Erna maak ik avondeten: een risotto van shiitake en raapstelen. Ernaast een salade van bosui, koolrabi, radijs en komkommer. Voor De Vrouw bak ik steak bavette. We eten alles op. Afwasje. Krant. Webstek. Krant. Lezen.
Muziek vandaag: The Gloaming (The Gloaming), het tweede en derde plaatje van Anthology 2 (Steve Howe)

–

Zaterdag 6 april: Openluchtmuseum
Rond zes uur op. Ontbijt. Begin van de ochtend wandel ik de gebruikelijke zaterdagmorgenronde langs slager en super. Koffie met De Vrouw. We nemen de bus van iets na tien uur naar Arnhem. Eerst naar een ziekenhuis, waar De Vrouw een afspraak heeft voor periodieke bloedafname. We reizen door naar het Openluchtmuseum. Het is inmiddels aardig warm en benauwd, maar we wandelen de hele middag door het park. Dat park ziet er niet heel veel anders uit dan toen ik er ooit – ik gok vijftig jaar geleden – ook al eens was, maar veel huisjes zijn nu gevuld met horeca in plaats met museumstukken. Toch valt er ook nog veel echt oud folkloristisch spul te aanschouwen. Dat doen we. Tussendoor lunch. Eind van de middag reizen we naar het centrum van Arnhem en in een Indiaas restaurant eten we gebakken aubergine, gefrituurde uien, thali en aardappelbloemkoolcurry met naan peshwari. Toe is er thee. Op het station moeten we even wachten en om kwart over acht zijn we thuis. Lezen.
Muziek vandaag: Dark Intervals (Keith Jarrett), het eerste plaatje van Anthology 2 (Steve Howe)