Acht Andalusische anekdotes (5)
‘Hoe komen we dat appartement binnen?’ vraag ik.
‘De verhuurder zou vandaag bericht daarover sturen,’ zegt De Vrouw. ‘Ik kijk.’
Ze kijkt.
‘Er is bericht.’
We hebben de koffers gepakt en staan op het punt om naar de bushalte te lopen. Vanaf het Plaza de Merced is het maar een paar minuten naar het Estación Málaga María Zambrano. Daar hebben we dan nog even tijd voor koffie, voordat we de trein in stappen.
‘Ik begrijp er niet veel van,’ zegt De Vrouw tussen twee slokken koffie door. ‘Het appbericht is het in het Spaans.’
‘Wacht, ik open de app van het boekingsplatform.’ Dat doe ik. Bij onze boeking staat hetzelfde bericht van de verhuurder. ‘In het Spaans. O kijk, eronder staat het nog een keer, maar dan in het Engels.’
‘En? Wat moeten we doen?’
‘Och jee, er staat iets met een Key-app en een elektronische sleutel.’
‘En dan?’
‘Geen idee. Volgens mij moeten we twee verschillende apps downloaden.’
‘Dan was het bij het appartement hier in Málaga wel fijner.’
‘Zeker, daar kwam senora Juanita ons persoonlijk binnenlaten.’
‘We konden gelijk allerlei praktische vragen stellen.’
‘Heerlijk analoog,’ zei ik. ‘Dit nu hier met die apps, daar snap ik geen bal van. Daar is onze trein. Laten we het onderweg in de trein op ons gemak uitpuzzelen.’
Van het uitpuzzelen worden we nog nerveuzer.
‘Dus eerst een app downloaden, dan naar de poort van het appartementencomplex. Met de app iets scannen, dan krijg je een code. Die moet je invoeren op weer een andere app en dan krijg je een tweede code en die typ je in bij de poort en dan kom je het complex binnen. Dan moeten we naar blok zeven en bij blok zeven voeren we dezelfde code in. Welke zelfde code? De eerste of die tweede? En dan kun je het gebouw naar binnen en dan op de vijfde verdieping is woning 17B en daar is een sleutelkastje en als je dan een derde code invoert, dan krijg je een sleutel waarmee je naar binnen kunt. Met de andere sleutels aan de bos open je voortaan de poort van het complex.’
‘Getsemme.’
‘En nu maar hopen dat ik het inderdaad goed begrepen heb en dat we binnen komen.’
‘Je weet het niet zeker?’
‘Nee.’
‘Wat als het niet lukt?’
‘Dan moeten we contact opnemen met de verhuurder.’
‘Hoe? Heb je een telefoonnummer?’
‘Nee. Jij hebt appcontact toch? En ik kan iets via de boekingssite sturen.’
‘Als het dan nog maar niet donker is.’
‘Ik moet weer naar de wc.’
‘Van de zenuwen?’
‘Van de zenuwen.’
Het is zesendertig graden in Sevilla. We lopen vanaf het station Santa Justa naar de Avenida Eduardo Dato.
‘Hier moet het zijn,’ zeg ik. ‘Maar waar is de ingang?’
Het is een enorm appartementencomplex, zeker acht verdiepingen hoog. Een hek vormt de toegang tot een grote binnenplaats.
‘Hoe moest het ook weer?’ vraag ik. ‘Eerst met die app een code aanvragen.’
‘Heb jij de app gedownload, dan?’
‘Eh nee, jij toch?’
‘Ik niet.’
‘Kijk, er komt iemand naar buiten.’
Iemand opent van binnenuit het hek. Hij ziet ons staan en houdt netjes de deur voor ons open.
‘Gracia,’ knik ik.
We staan op een binnenplaats. Ik zie verschillende ingangen naar trappenhuizen. Waar is nu blok zeven?
‘Wacht,’ zeg ik. ‘Daar zit een soort portier.’
Inderdaad, door een raam in een kantoor zie ik een man opstaan en naar buiten komen.
‘Buenas diaz,’ zeg ik. ‘Can I ask you a question?’
De man knikt.
‘Do you know where we can find block number seven?’
De beveiliger knikt opnieuw en gebaart ons hem te volgen. Schuin aan de overzijde van de binnenplaats is een deur naar een zoveelste trappenhuis. Boven de deur hangt een bordje met daarop: ‘7’.
De man zegt nog iets in het Spaans wat ik niet versta. Vervolgens steekt hij een sleutel in het slot, opent de deur en houdt die voor ons open.
‘Muchas gracias,’ buig ik nog een keer.
Nog geen twee minuten later staan we op de vijfde verdieping voor huisnummer 17B. In het donker zien we dat er aan de voordeur een sleutelkastje hangt, eenzelfde kastje als bij ons vorige appartement in Granada. De Vrouw pakt haar mobiel en zet de zakamp-app aan. Dan schuift ze een luikje op het kastje opzij en voert een code in. Vervolgens klapt het kastje open en haalt ze de sleutelbos tevoorschijn. Twee tellen later staan we binnen. Simpel.
Wat een avonturen toch weer.
–
Apeldoorn, juli 2025