B-log: 14 t/m 20 juni 2014
Vrijdag 20 juni – Andere banken:
Lang doorgeslapen. De wekker gaat om zeven uur en om half negen ben ik op het werk. Ik kan veel klussen doen en nogal wat mail afhandelen. Er komt overzicht in de laatste zaken in het kantoor.
Als ik thuis ben, lunch ik met Zwödse ost. Mooie milde kaas die wel wat wegheeft van Emmenthaler, maar dan minder ‘plastic’ en vooral lekkerder. (Een foto volgt.)
Dan slepen we de twee banken uit de woonkamer naar buiten onder de carport. Iets voor drie uur staat Bart op de stoep met zijn auto met enorme aanhanger. Op naar Reinier en Gea. We mogen hun ‘oude’ banken hebben. Met enige moeite krijgen we ze bij hen uit huis en bij ons in huis getild. Erna gaan we onze oude banken, de bungalowtent en nog wat kleine meuk naar de Kringloop en stort brengen. Bart rijdt via een metaalhandel; voor onze tentstokken en haringen weet hij nog bijna vijf euro te vangen.
Dat ziet er niet gek uit, hè? Zo rond de klok van zes staat alles op z’n plek en is er even rust. Laat ik Talk (Yes) eens door de kamer knallen. (Waarom ook niet?) Ik ben bekaf.
De Vrouw maakt een nasi-schotel klaar. Die smaakt! Met wortel-komkommersalade. Ik draai Broadway The Hardway (Frank Zappa). Na het eten blijf ik in de keuken zitten. Ik lees en lees en hoor Up The Downstair (Porcupine Tree), de bijbehorende Staircase Infinities (ook Porcupine Tree) en The Road To You (Pat Metheny Group!). Aan het eind van de avond is Zomerhuis met zwembad uit en begin ik aan de proloog van de biografie Robert Plant – A life door Paul Rees. Als ik die proloog van zes pagina’s heb gelezen is het bedtijd voor mij.
Ik heb een rare plek op mijn hand. Komt vast doordat ik met het sjouwen ergens langs ben geschuurd. Het doet geen pijn.
–
Donderdag 19 juni:
Geen goede nacht. Ik ben veel wakker. Voel toch weer druk. Wat als?
Half acht loop ik de deur uit. Onderweg gebruik ik de e-lezer. Ideaal ding. Mooi op tijd in het centraal bureau van het werk.
De bestuurder en de bestuurssecretaresse lichten hun besluit toe. Het komt erop neer dat ze me het nog niet zien doen, maar dat ik in een ontwikkeltraject ver kan komen. Verder gaat het gesprek over verwachtingen. De bestuurder vindt het mooi dat ik de nieuwe klus zie als een verdieping in mijn re-integratie. Hij heeft een goede indruk van mij gekregen in de tijd dat ik werkzaamheden deed voor de centrale cliëntenraad, enkele jaren geleden; toen wilde ik van betekenis zijn, niet omdat de organisatie het vroeg, maar omdat ik het zelf echt wilde. Ik kan zijn idee bevestigen: wat ik ga doen, doet er weer toe. Er mag ook weer iets van mij gevraagd worden. Na het gesprek ga ik ergens in het gebouw zitten flexwerken en ik pak de bus van half twaalf terug naar Apeldoorn.
Tijdens mijn lunch hoor ik Odessey and Oracle van The Zombies en doe ik de laatste dingen aan de foto’s van afgelopen week. Alles staat ook op de webstek!
Iets voor half vier ga ik op de fiets naar de tandarts. Hij maakt foto’s: alles is oké, maar die ene melkkies rechtsonder, daarvan is de wortel chronisch ontstoken en hij zal spoedig verwijderd moeten. O. Na de vakantie een afspraak maken.
Op de terugweg doe ik een paar boodschapjes en dan ga ik naar huis. Even zitten en bijkletsen met De Vrouw. Ik merk dat er weer spanning van me af is gevallen. De échte paniek lijkt alweer enige tijd voorbij. Het ziet er naar uit dat ik spanning steeds beter de baas kan.
Dan eten maken: een groentecurry van courgette, paprika en ui, een venkelrisotto, een salade en gebakken steaks. Toe maar. Ondertussen The Raven That Refused To Sing And Other Stories (Steven Wilson) en Chariots Of Fire (Vangelis).
Na de maaltijd, als alles weer opgeruimd is, kan ik lezen in Herman Kochs Zomerhuis met zwembad en hoor ik Snow Borne Sorrow (Nine Horses), Unity Band (Metheny!) en On The Sunday Of Life (Porcupine Tree).
–
Woensdag 18 juni:
Ik slaap tot acht uur. Om half negen hoor ik beneden telefoon. Een kwartier later bel ik naar het centraal bureau van mijn werk. Geen goed nieuws; geen positief advies aan de bestuurder dat ik geschikt ben voor functie 2. Ik ben te rustig, te bedachtzaam voor de dynamische functie. Natuurlijk is het jammer, maar ik had niets te verliezen, toch? Ik ga in functie 3 starten en laat zien dat ze mij wél moeten hebben voor functie 2. Dat bedachtzame van mij zit ‘m in het afwegen van argumenten en formuleren van mijn standpunt; in de dagelijkse hectiek kan ik juist goed schakelen van het een naar het ander. Morgen krijg ik de gelegenheid tot vragen stellen in een gesprek met de bestuurder en de bestuurssecretaresse; dat gaan we doen.
Er is koffie, ik doe klusjes in huis en maak een start met het fotowerk van de afgelopen dagen.
Halverwege de ochtend is De Vrouw werken. Ik hoor Brain Salad Surgery (Deluxe Edition) van ELP en doe ook een paar boodschapjes. Dan lunch, Londinium van Archive, Distant Sattelites van Anathema en Londininium van Archive en verder met de foto’s. De platen zijn al door de bewerker heen! Ook die van E heb ik bijgewerkt; een selectie daarvan gaat ook bij de verzameling.
Eind van de middag hoor ik het derde plaatje van de Woodstock-box en The Rough Guide to the Music of Scandinavia en maak ik eten: pittige gehaktballen in tomatensaus, komkommer in hete dressing, fruitsalade van meloen, abrikozen en aardbeien. De Vrouw kijkt naar het Nederlands elftal terwijl ze eet! (Het moet niet gekker worden.)
Ik ga verder met foto’s. Ondertussen hebben ze bijna allemaal een nummer en naam; tot en met zondag staat online. Dan is het half tien en vind ik het welletjes. Nog een beetje lezen, A Map Of The World van Metheny horen en dan op tijd naar bed.
–
Dinsdag 17 juni – terugreis naar huis:
Op tijd op. Ontbijt, koffers inpakken. Het is kwart voor tien als we met au3 haar appartement verlaten. Op het station Ulriksdal nemen we afscheid van haar; zij gaat naar haar werk. Een kwartiertje later komt onze trein naar Arlanda; iets meer dan een half uur later zijn we op het vliegveld. We lopen naar onze terminal, kopen wat souvenirs en checken in. Natuurlijk mag ik mijn koffer openmaken. De kaas, zoals altijd. ‘En heeft u ook iets van een worst?’ Ja, ik heb ook iets van een worst. ‘Wilt u uw worst ook even laten zien?’ Vooruit. Verder geen problemen. Bij een kiosk koop ik de biografie Robert Plant – A life door Paul Rees. Dan is het wachten. Niet erg; ik heb de e-lezer.
De vlucht heeft tien minuten vertraging, maar die halen we in de lucht weer in. Om vier uur zitten we in de trein naar Amersfoort. Alle aansluitingen lopen prima en kwart voor zes zijn we thuis.
De Zoon is er een kwartiertje later en we wandelen naar ons winkelcentrum om bij Midas iets te gaan eten. Dat doen we.
Weer thuis ruim ik de koffers uit, sorteer al was en dan slaat de vermoeidheid definitief toe. Het was een schitterende reis. We hebben het kalm aangedaan en toch heel veel gezien en mooie mensen ontmoet. Niet te vergeten!
–
Maandag 16 juni – Bergianska Trädgarden:
Als ik opsta, ben ik alleen. au3 is vandaag weer naar haar werk; we zien haar weer aan het eind van de middag. We doen rustig aan, vandaag. Aan het eind van de ochtend pakken we de bus naar Universitätet weer. We lopen langs het Naturhistoriska Riksmuseet en komen al snel bij de Bergianska Trädgarden.
Deze botanische tuinen overtreffen onze verwachtingen. Het is fantastisch! Vooral het Edvard Anderson Conservatory en het Victoria House zijn indrukwekkend, maar ook de Japanse tuin en de vergezichten vanaf het Italian Terrace en bij de watertoren ervaren we als overweldigend. Woorden schieten hier tekort. We kunnen uitgebreid rondwandelen en rondkijken. Het is er niet eens echt groot, maar er is verschrikkelijk veel te zien. Halverwege de middag merken we dat we vermoeid zijn. We gaan terug.
We pakken de bus naar Ulriksdal, doen bij het station boodschappen in de Hemköp en gaan weer naar het appartement van au3. We zijn nog geen kwartier eerder thuis dan zij.
Ik kook bamisoep voor ons drietjes. Na het eten kletsen we uitgebreid en is het nog lang gezellig. Toch ook weer niet te laat naar bed, hoor!
–
Zondag 15 juni – Archipelago:
We willen de boot van twaalf uur zien te nemen, dus zijn we redelijk op tijd op. Koffie op het balkon, een uitgebreid ontbijt, dan met de trein naar T-Centralen en de tunnelbanan naar Östermanstorg. Even de Nybrogatan naar Nybroviken beneden lopen en om half twaalf staan we bij de kaartverkoop. De tocht van twaalf uur is helemaal uitverkocht, maar we kunnen die van half twee ook nemen. Doen we. Het wachten is nog even op Annemarieke en als die er is, gaan we aan de overkant van de Strandvägen koffie drinken.
Om een uur gaan we aan boord. De tocht door de Archipel is geweldig. Twee jaar geleden hebben De Vrouw en ik hem ook al eens gedaan, maar toen was het zeer bewolkt en regenachtig. Nu is het bij vlagen zeer zonnig. Het uitzicht is adembenemend. Plots merk aan mijn lijf ik dat ik moe ben; een gevoel dat ik de afgelopen dagen overdag niet heb gehad.
Kwart over vier zijn we weer aan het vasteland. We gaan de Nybrogatan op naar Östermanstorg en drinken daar nog wat met z’n vieren. Aan het begin van de avond nemen we afscheid van Annemarieke. Tot snel! (In juli, bijvoorbeeld.) Met z’n drietjes bezoeken we Thais restaurant Rice aan de Nybrogatan. Goed eten; vooral de citroencake aan het eind is zeer lekker.
Halverwege de avond doen we nog wat boodschapjes op de Östermanstorg en nemen we de tunnelbanan en pendeltrein naar Ulriksdal.
–
Zaterdag 14 juni – Naturhistoriska Riksmuseet:
We zijn niet eens heel laat uit bed. Met z’n drietjes ontbijten we en dan lopen we naar de hoek van de straat. Daar stopt de bus naar Universitätet, aan de andere kant van de Brunnsviken. We bezoeken het Naturhistoriska Riksmuseet.
Allereerst bekijken we de historische afdeling en ik word vooral geboeid door de skeletjes van dieren die in de negentiende eeuw zijn verzameld. Goh, beetje veel over natuurontdekkers gelezen, de afgelopen tijd? We pauzeren met water en kanellbölle (nu de echte) en gaan verder langs de Zweedse natuur, de stenen en mineralen en exposities over de mens en dinosauriërs. Eigenlijk zou ik hier dagenlang kunnen rondkijken, maar door het slenteren worden we halverwege de middag moe.
We nemen de tunnelbanan naar Gamla Stan en lopen door het oude centrum. Langs de Söderstrom drinken we iets bij café Engelen en dan pakken we de tunnelbanan naar Hötorget. Nu is The Dubliner wél open. Ik bestel een sheperd’s pie die nog lekker is ook. Voetbal zien we op een heel klein scherm; het grote, heel grote scherm is gereserveerd voor een interland rugby.
Aan het begin van de avond wandelen we naar de T-Centralen. Onderweg doen we boodschappen en niet veel later zijn we weer in Ulriksdal. Nog iets drinken en dan weer op tijd naar bed.
Vandaag is het dertig weken geleden. Ik merk er nu niet veel van. Denk er ook niet aan. Even eruit.
