Bas Langereis leest u voor!

Vrijdag 26 september:
Een dip voor het slapengaan. Ik voel me leeg en zinloos. Toch val ik in slaap. Die slaap voltrekt zich in korte rukken; ik ben een paar keer wakker. Mijn hoofd zit vol met dingen die ik moet doen. Er is druk en die ervaar ik als onprettig.
Om half zes ben ik uit bed. Het gaat wel goed. Negen kwartier later zit ik op de werkplek. Ik kan veel van mijn geplande werkzaamheden uitvoeren en neem een paar keer rust en pauze. Om mij heen zijn nauwelijks mensen; dat is ook prettig. Er blijft natuurlijk ook nog veel liggen; volgende week heb ik veel tijd daarvoor ingepland. Zo om half een loop ik naar buiten voor een rondje.

Het is kwart over twee voor ik het weet. Tijd om weer terug naar huis te gaan. Daar kom ik om vier uur aan.
Ik maak een boodschappenrondje langs de supermarkt en de Turkse winkel. Daarna met De Vrouw even zitten aan de keukentafel. Iets na zessen kan ik eten gaan maken. De voorbereidingen kosten met wat tijd. Niet erg. Het is ontspannend. Ondertussen Pinup Guru (Tomas Bodin) en Heaven & Earth (Yes). Uiteindelijk presenteer ik een pompoenrisotto, steaks en een salade van eikenblad, komkommer, tomaat, mozzarella en rode basilicum met een dressing van balsamico en olijfolie.

De pompoenpitten bewaar ik. Ik maak ze schoon en leg ze te drogen.
Zo om half negen is alles opgeruimd. De Vrouw en ik fietsen naar het centrum en betreden het café waar we al in geen tijden zijn geweest. Vanavond speelt The Poor, met daarin Reinier op toetsen. Het is het allereerste optreden van de band. We spreken Reinier even en ook Peter is er korte tijd. Altijd goed om die gasten te zien. Om ons heen komt veel volk; het is druk en er is veel lawaai. Niet erg. Aan de andere kant: ik merk dat er ook veel langs mij heen gaat en ik niet goed in de gaten heb wie er allemaal nog meer in het zaaltje zijn. Die ene Gerrit spreekt ons aan, bijvoorbeeld. Goede vent. Bij het loopje naar het toilet zijn er zo nog wat mensen die ik niet zie, maar mij in het voorbijgaan groeten. De band zelf is alleraardigst; het zijn goede muzikanten. Het geluid is echter verschrikkelijk slecht. Ik ben niet in de gelegenheid om een fotootje te maken; daarvoor is het te vol en om een of andere reden niet prettig. Na een klein uurtje is de eerste set afgelopen en deze keer is het De Vrouw die weg wil (ha!). Ook niet erg. Om elf uur zijn we weer thuis. Onderweg op de fiets heeft de vermoeidheid bij mij toegeslagen.

–

Donderdag 25 september:
Rustige dag. Alles voelt goed. Vanmorgen wandel ik rond half acht al langs de maisvelden bij Schaarsbergen.

Ik ben weer vroeg op het werk en ook daar is het rustig. Ook om me heen. Ik kan werk onderbreken en pauze nemen. Toch is er ook veel te doen. In de lunchpauze wandel ik weer langs weilanden en door het bos.

In de middag heb ik een kort gesprek met de manager van personeelszaken. Hij vertelt me dat de organisatie een inspanningsverplichting heeft om mij straks, als ik volledig gere-integreerd ben, voor die twaalf boventallige uren passend werk aan te bieden. Ook ziet hij dat er op mijn vakgebied veel capaciteit wordt gevraagd in het gebouw waar ik nu werk. ‘Maak je geen zorgen,’ is de boodschap, ‘en concentreer je op herstel.’ Hij is de eerste en de enige (tot nu toe) die zegt dat ik gewoon doorbetaald word als mijn klus van 24 uur ingaan. Ik kom op een soort mobiliteitslijst te staan. Vreemd, het lucht op. Of nee, toch ook weer niet zo vreemd.
Ik ben om half vijf thuis. De Vrouw is er ook net. We drinken wat, kletsen wat, gapen wat. Dan gaat zij eten koken. Het wordt een soort nasi met een soort salade. Goed spul, dat zo op is.
Moe ben ik, maar niet heel erg. Het gaat. Ik heb het koud. De rest van de avond lees ik de PROG uit en begin ik in Pier en oceaan (Oek de Jong), terwijl ik luister naar Juice (Medeski Scofield Martin & Wood) en Belighted (iamthemorning). En dan ben ik écht moe en toe aan slapen.

–

Woensdag 24 september:
Ik ben vroeg wakker, maar slaap ook weer in. Om kwart voor negen sta ik op. De Vrouw en ik drinken koffie, lezen de krant en horen Country Airs (Rick Wakeman). Zo tegen half elf stap ik op de fiets voor een rondje en wat boodschappen. Ik bezoek onder andere de biowinkels en twee supermarkten.

Pas om een uur ben ik thuis. Tijd voor nog meer koffie en een lunch. Ik zet Stumo Yamashta’s Go weer eens aan. Blijft mooi. En With Us Until You’re Dead (Archive). Blijft ook mooi. Inmiddels regent het en dus snijd ik vast wat groente voor het eten van vanavond, maar als het even bijna droog is loop ik naar buiten.

Het is kwart voor vijf als ik thuis ben. Ik knal Abra Kadaver (Kadaver) in de speler en door de woonkamer en keuken en ga de bamisoep maken. Ook draai ik het cd’tje dat bij de PROG meekwam. Er staat best aardig spul op. De nieuwe Amplifier belooft veel stevigs en goeds en het stuk van Chat Noir vind ik ronduit prachtig.
De Vrouw is mooi op tijd thuis; dat betekent dat we ook mooi op tijd kunnen eten. We horen die allereerste (live-)plaat van Sven Hammond Soul. Na het eten kan ik in de keuken verder lezen in de PROG, met Cover Version (Steven Wilson), To Our Children’s Children’s Children (The Moody Blues) en Storm Corrosion (Storm Corrosion) op de achtergrond. Pas na negen uur geeft mijn lichaam het signaal dat het moe is. Een uurtje later is het tijd.
Op het zappateersforum plaatste iemand een afbeelding.

–

Dinsdag 23 september:
Ik slaap diep als de wekker gaat. Toch lukt het me om uit bed te stappen. Vannacht en vanmorgen is het koud. Vijf graadjes slechts. Ik laat mijn winterjas nog aan de kapstok hangen, maar houd mijn vest aan.
Een zeer goede busaansluiting, waardoor ik al om tien over half acht op de werkplek ben. Dat betekent dat ik in alle rust kan opstarten en de meest urgente mail kan afhandelen. Na een uurtje of wat wordt het drukker om mij heen en ik sluit me af met mijn muziek. Het werkt goed. Later op de ochtend is de rust weer wat terug. Om half een wandel ik weer naar buiten voor een rondje door het bos.

Er is nog een overleg en veel te doen. Ik red het goed, laat me niet gek maken en werk volgens mijn planning. Mooi. Ik ga ook iets voor half drie weer weg. Onderweg heb ik heel even een inzakker; het lijkt of ik in slaap val, maar het gebeurt niet. Sterker nog, ik lees het e-boek Niet naar Santiago en terug van Hans Rottier uit (best een aardig boek, maar ook vol gortdroge kerkgeschiedenis en taalfauten). Om vier uur ben ik thuis.
Ik lees de krant, drink wat, de PROG is er. De Vrouw gaat werken en ik kan rustig lezen, wat aan de webstek doen, In The Orbit of Ra (Sun Ra) draaien en beginnen aan het eten. Ik ga een groenteschotel maken van prei, bosui/knoflook, courgette, paprika en champignons. Daarnaast een salade van komkommer, wortel, tomaat. En ik bak pepersteaks.
Wat na zeven uur zitten we aan tafel en eten we alles op. Discovery (Electric Light Orchestra) is de begeleidingsmuziek. Na het opruimen lees ik aan de keukentafel het bijzonder vermakelijke boek Popsporen van Arnold uit en ik begin in de PROG. Uit de stereo komt An Ordinary Night In My Ordinary Life (Tomas Bodin) en KIN (Pat Metheny Unity Group).

–

Maandag 22 september:
Heb ik een beetje geslapen? Een beetje. Als ik opsta, gaat het heel goed.
Vanmorgen reis ik via een andere route. Op het Willemsplein in Arnhem stap ik over op een stadsdienst en om half acht (!) stap ik daar weer uit. Ik moet nog een kwartiertje lopen maar dat is niet erg.

Ik ben dus vroeg op de werkplek en aanvankelijk is het erg rustig. Overlegje met de leidinggevende. Deze week hou ik het zoals het nu is; ik ga nadenken over hoe ik vanaf volgende week verder kan opbouwen. Daarnaast ga ik, zoals ik afgesproken heb met de behandelaar, bekijken hoe ik de rustmomenten en de gelegenheden tot mezelf wat afsluiten verder kan uitbouwen. Halverwege de morgen is er een groot en lang overleg en tussendoor is er maar vijf minuten pauze; niet echt ontspannend dus. Om half een wandel ik wat uitgebreider naar buiten, het bos in:

Als ik weer op mijn plek zit, merk ik dat er veel omgevingsgeluiden zijn. Ik pak mijn discman en oordopjes en sluit me af. Echt goed lukt dat niet, maar ik kan me wel veel beter concentreren zo. Van mijn planning komt het grootste gedeelte wel terecht; andere dingen moet ik toch opschuiven naar morgen of met name donderdag. Omdat ik vanmorgen een half uur eerder op het werk was, kan ik ook op tijd weer van de werkplek weg.
Om vier uur ben ik thuis. Ik gooi Pale Communion (Opeth) in de speler, lees de krant en ga het eten voorbereiden: broccoli wassen en koken, aardappels schillen en koken en pureren, ovenschaal met die broccoli en aardappelen en met het restje van de chili van gisteren volmeppen, rundersaucijzen bakken met de saus van gisteren en een salade van komkommer, bosui, tomaat en avocado monteren. Inmiddels hebben dan ook Malpensa (Nits), Led Zeppelin III (Led Zeppelin) en Fear Of The Flood (Lowpass) in de speler gezeten.
De Vrouw is er om een uur of zeven en dan gaan we aan tafel. Het is goed voedsel! Alles is op ook. De rest van de avond lees ik aan de keukentafel. Magiër is uit en ik begin aan Popsporen – Het babyboomboek, door onze Apeldoornse journalist Arnold Zweers. Leuk werk. Ik hoor Lunatic Soul II (Lunatic Soul). Zo tegen een uur of negen komt de echte vermoeidheid. Eind van de middag merkte ik ook iets, maar daar heb ik mezelf goed overheen weten te zetten. Weet je wat ik om half elf ga doen?

–

Zondag 21 september:
Kwart voor negen ben ik beneden. Ik maak koffie, vouw de was, poets de plee, hoor I Can See Your House From Here (John Scofield & Pat Metheny) en werk aan de webstek. Na Angels Embrace (Jon Anderson) ga ik naar buiten voor mijn gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal.

Er is nogal wat te zien op straat, merk ik. Ik ben zo tegen twaalf uur weer terug. Het is lekker in de tuin, uit de wind in de zon, dus daar ga ik zitten lezen. Af en toe is de zon weg en heel even regent het. Snel weer naar binnen. Axiom (Archive) aan en koffie.
Pas om twee uur brunchen we. Waarom ook niet? De derde en vierde plaat uit de MOFO Project/Object (Frank Zappa) klinkt door de kamer. Ik doe de laatste was, veeg de woonkamer en ga een cdr maken vol met mp3-files om op het werk te spelen. Wacht, ik had geen rip- en geen brandprogramma. Zo gevonden. Het lukt allemaal wonderwel en nu staan alle Bass Communion-, AFJ-, FFWD- en Fennesz-stukken op een enkel schijfje. Fijn. Inmiddels is De Vrouw even weg naar een verjaardag en speel ik In The Orbit of Ra (Sun Ra and his Arkestra). Ook maak ik eten. Het wordt een groentechili met een salade van ijsbergsla, komkommer en mango, maar het gaat natuurlijk allemaal om die lamsfiletlapjes, waarbij ik een saus van rodewijnazijn en worcestersauce monteer. Erbij schenk ik kersensap. Waarom ook niet? Iets na zeven uur is De Vrouw terug en kunnen we aan tafel. Best lekker allemaal. We horen The Phlorescent Leech and Eddie en Flo & Eddie (Flo & Eddie).

De avond breng ik door aan de keukentafel, lezend in Tahir Shah’s meeslepende boek en luisterend naar On The Threshold Of A Dream (The Moody Blues) en New Chautauqua (Pat Metheny). Zo half tien weet ik dat ik moe ben en een uur later is het zover.

–

Zaterdag 20 september:
Ik ben om half negen wakker. Beneden is er de krant, de was, Upojenie (Pat Metheny & Anna Maria Jopek) en koffie. Aan het eind van de ochtend fietsen De Vrouw en ik naar het centrum van Apeldoorn. Op de markt halen we fruit en cranberry’s, in de boekwinkel Popsporen (door Apeldoorns journalist Arnold Zweers) (Nèntsjâh an zei hebben ze nog niet), bij de biowinkels allerlei brood, kaas en wijn, bij de bioslager zelfs lamsvlees. Het is warm, broeierig zelfs, en op de terugweg worden we overvallen door een fikse stortbui.
We lunchen met biobrood, biokaas en The Incredible World of The Herb Spectacles (Herb Spectacles). Daarna maak ik nog een klein rondje reguliere boodschappen. Inmiddels is op FOK! een stuk van mij verschenen.
Het is inmiddels half vijf en we vertrekken naar Reinier en GAteL. Zij ontvangen ons in de tuin. Later verhuizen we naar binnen. Daar trakteert Reinier ons op een pittig zoete tomatengroentesoep en dan is het zover. Het ijs komt op tafel. De verscheidenheid is geweldig en alles is lekker: druiven, ananas, banaan, appel, pompoen en rode biet. Er is heel veel en heel veel komt ook niet op. We horen verhalen van GAteL over haar vakantie in New York en van Reinier over zijn whiskyreis door Schotland. Mooi! Het is een goede avond met goede mensen. Dank jullie!
Pas kwart voor een zijn we thuis en ik ga gelijk door naar bed.
Vierenveertig weken.