Bas Langereis leest u voor!

Vrijdag 26 december: Tweede kerstdag
Zo tegen negen uur zijn we op. We draaien A Christmas Album (California Guitar Trio) en Christmas Around The World (van het wereldlabel Putumayo). Ook gebruiken we een eenvoudige brunch. Dan rijdt De Zoon ons naar Voorthuizen. Bij Schoonmoeder komen verscheidene kinderen en kleinkinderen. Er is koffie en taart en wat later alle zelf meegebrachte hapjes. De sfeer is rustig en prettig. Rond vier uur gaan we weer terug. Ik zet Chris Squire’s Swiss Choir op, later de I Believe In Father Christmas EP (Emerson Lake & Palmer) en Christmas Mash Up (verzamelplaatje). Ondertussen heb ik varkenshazen gebraden en de oesterzwammen gebakken. Het is niet veel voor een kerstdiner, maar voldoende na een dag van hapjes. Na het journaal zie ik de bonus-dvd die bij de Transatlantic-box meekwam en de concert-dvd die bij Like It Is – At The Bristol Hippodrome (Yes) zat. Dan is het weer elf uur.
Het waren rustige kerstdagen. Het gaat beter met mij. Bij vlagen ben ik vlak, maar ik voel me ook opgewekt en heb soms ook weer zin in dingen.

–

Donderdag 25 december: Eerste kerstdag
Half tien ben ik beneden. Eerst maar eens alle kerstlampjes en Christmas Variations (Rick Wakeman) aan. Na een eenvoudige brunch stappen we op de fiets en rijden naar de wijk Orden. Mijn vader ontvangt ons. Hij is begin deze maand geholpen aan staar en draagt na zesenzeventig jaar geen bril meer. Een vreemd idee. We bedanken hem voor het grote cadeau dat hij ons eerder deze week heeft gegeven; we zijn er heel blij mee. Iets later zijn mijn twee broers er ook. Wijzelf vertrekken rond vier uur weer naar huis. Daar buig ik me over het kerstmenu: gebraden lamsbout en een groenteschotel van ui, paprika, palmkool en kikkererwten. Ook het toetje smaakt goed! En ja, we horen de traditionele kerstplaten Christmas Album (Jethro Tull), The Christmas Album (Keith Emerson) en Three Ships (Jon Anderson)

Na het journaal zie ik de concert-dvd In Europe (Transatlantic), het concert dat ik heb mogen meemaken. Leuk om het weer terug te zien. Als het afgelopen is, is het elf uur.

–

Woensdag 24 december:
Laatste werkdag van het jaar. Nog niet helemaal wakker sta ik op. De wekker heeft me echt gewekt. Ik ben weer een paar keer wakker geweest vannacht, maar heb bij vlagen toch ook diep geslapen.
De werkdag begint vreemd: ik ben er heel vroeg, maar de deur is nog niet open en we moeten met een hele ploeg bijna een half uur wachten tot iemand het gebouw opent. Dan kan ik aan de slag. Het is heel stil en ik kan mooi een extra klus doen. Om vijf uur ben ik thuis. Even later De Vrouw ook.
We draaien The Endless River en het eerste plaatje van The Name Of This Band Is (Talking Heads). Ondertussen warm ik de schotels van de afgelopen dagen op. De Zoon heeft pompoensoep van het werk meegenomen en die is een voorafje. Ik heb wat gelezen, maar wil ook iets anders weer eens gaan doen. Ik bekijk de concert-dvd die meekwam met Live at the Royal Albert Hall (Steve Hackett). Mooie registratie. En dan is het kwart voor elf.

–

Dinsdag 23 december:
De langste nacht is weer geweest; vanaf nu worden de dagen weer langer. (Ik moet er bijna niet aan denken.) Volgens mij heb ik weer iets beter geslapen dan de voorgaande nachten. Het gaat, het gaat. Nu nog zin krijgen in allerlei dingen.
Op het werk verder met extra taken en andere dingen. Tussendoor een rondje wandelen.

Wederom om zes uur thuis. Het eerste te doen: eten maken. De Zoon en ik zijn alleen, dus wordt het een fikse pasta. Wat zeg ik? Een lasagne! Zo tegen kwart over zeven zitten we aan tafel en de schaal gaat maar half leeg. Inmiddels horen we Like It Is – At The Bristol Hippodrome (Yes). Als alles op en opgeruimd is, zet ik de EP Drive Home (Steven Wilson) aan en doe ik iets aan de webstek. Ik kijk het journaal en daarna zet ik Storm Corrosion op en begin ik te lezen in De ware bekentenissen van een witte terrorist (Breyten Breytenbach). Om kwart voor tien lig ik in bed.

–

Maandag 22 december:
Slapen ging redelijk vannacht. Ik ben nog wel wat wakker, maar opstaan gaat zonder problemen. Op het werk is het stil; ik ben er alleen van ons team en kan veel achterstallig werk doen en wat extra klussen uitvoeren. Tussen de middag loop ik een rondje.

Zes uur ben ik weer thuis. De Vrouw heeft het eten gemaakt: een stamppotje van aardappelen, bieten, uien en shoarma. Smaakt goed. Alles is snel op en ook weer opgeruimd. We kijken het journaal en dan kan ik zitten lezen. Tijdens The Shutov Assembly (Brian Eno) lees ik Empire Falls uit. Het is bijna kwart voor tien en ik ga naar bed.

–

Zondag 21 december:
Volgens mij heb ik weer iets beter geslapen. Voor negen uur ben ik uit bed. Beneden doe ik There’s A Light That Enters Houses With No Other House In Sight (David Sylvian) in de speler en wat zondagmorgenklussen. Zo na half elf loop in naar buiten voor mijn gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal.

Als ik weer thuis ben, is De Vrouw ook beneden. We drinken koffie, horen de filmmuziek van The Hobbit 1 en brunchen. In de middag is het rustig. Ik lees en hoor Tales From Yesterday (Yes-tribute), het tweede plaatje van Works Live (Emerson Lake & Palmer) en QE2 (Mike Oldfield). Inmiddels heb ik dan ook al eten gemaakt. De rollade is gebraden, de groentestoof van mangold, peper en knolselderij in ras-el-hanout is klaar en de salade van komkommer, tomaat en bosui staat eveneens op tafel. Op krijgen we het niet, maar het smaakt wel. Als alles weer opgeruimd is, hoor ik Soft Machine 2 (Soft Machine) en lees ik nog wat. Dan gaat De Vrouw de deur uit, naar de bioscoop. Ik blijf achter, werk wat mail af en hoor The Raven That Refused To Sing And Other Stories (Steven Wilson). Na A Passion Play (Jethro Tull) is het tijd om naar bed te gaan.
Lichamelijk gaat het oké, maar ik voel me niet vrolijk. Niets kan me echt schelen. Er is allemaal weinig lol aan. Het enige dat ik leuk vind is een boek lezen en muziek horen. Verder niet. Ik heb niets meer te melden, alles is zinloos, fijn is het niet.

–

Zaterdag 20 december:
Heel goed geslapen heb ik niet, maar het lijkt wel iets beter dan de afgelopen nachten. Ik ben na negenen beneden en doe de gebruikelijke zaterdagmorgenklussen en lees een deel van de krant. Ondertussen draai ik 1492 (Vangelis). Halverwege de ochtend maak ik een rondje langs de biowinkel, de supermarkt en de Turkse winkel. Thuis is er koffie, een lunch, Açai (Aline de Lima), Themes (Rick Wakeman) en Studio 105 (Mayra Andrade). De Vrouw en ik fietsen nog naar de markt voor cranberry’s en fruit en rijden dan door naar het nieuwe huis van Zwager. Hij is nog druk aan het klussen en geeft ons een rondleiding. We wachten even tot het weer droog is en dan gaan we naar huis. Ik buig me over het eten: een beenham, schorseneren in kaassaus, gebakken aardappelen en een salade van bleekselderij, bosui, tomaat en paprika. In de keuken hoor ik If I Could Do It All Over Again, I’d Do It All Over You (Caravan) en Heaven & Earth (Yes). Als het eten op is, probeer ik te lezen. De Vrouw en De Zoon zitten een lawaaierig televisieprogramma te kijken en het lukt me niet om me goed concentreren. Ik draai Soft Machine (Soft Machine) en het eerste plaatje van Works Live (Emerson Lake & Palmer), maar om half elf houd ik het voor gezien.