B-log: 29 augustus t/m 4 september 2015
Vrijdag 4 september:
Ik heb redelijk geslapen. Iets na half acht ga ik uit bed. De Zoon gaat net de deur uit. Ik doe wat klussen, lees de krant, drink koffie. Halverwege de ochtend fietsen De Vrouw en ik naar de Stadsakkers. De Zoon leidt ons nog maar eens rond en we kopen er wat groente. Terug is er nog wat koffie en een lunch van tosti: biobrood, biokaas en biotomaat. Ik fiets een boodschappenrondje langs de biowinkel, een warenhuis (leesbrillen) en een supermarkt. Morgen verder. Thuis rust ik wat uit, ik kook bieten, lees iets, serveer wat hapjes (kaas, Turkse worst, groene peperpaté, bananenchips) en tussendoor doe ik vast wat voorbereidingen voor het avondeten. Het wordt een chili, maar dan zonder bonene en met de snijbiet en courgette die we vanmorgen hebben gekocht. Ernaast twee salades: eentje van bosui, komkommer, tomaat en ei, de ander van rode biet met ei, walnoot, knoflook, honing en dille. Half acht is alles achter de rug en lees en luister ik aan de keukentafel tot kwart voor elf, want dan slaat de vermoeidheid goed toe en ga ik slapen. Het is redelijk goed gegaan vandaag: weinig momenten van angst of grote spanning. Het valt me mee.
Muziek vandaag: Live at Coventry Cathedral (Theo Travis & Robert Fripp), Dance Me This (Frank Zappa), Woyaya (Osibisa), Koralrevens Klagesang (Panzerpappa), Astromalist (Panzerpappa), Strictly Gravy (Lex L. Bronkowitz Orchestra), Lifesigns (Lifesigns), The Big Peace (Billy Sherwood), The Elements (King Crimson), er (Nils Petter Molvaer)
–
Donderdag 3 september:
Op de gebruikelijke tijd gaat de wekker. Het is dan iets voor half zes en ik slaap op dat moment nog zeer diep. Beneden heb ik vanochtend alle tijd. Pas om kwart over acht heb ik de bus en om half tien sta ik in Velp. Goed gesprek met Henk. We hebben het over hoe het nu met me gaat en ik vertel dat ik de laatste paar dagen druk voel: manager weg op nare manier, 1 november komt dichterbij, ik zal moeten onderhandelen en in gesprek met leidinggevende. Ha, ik krijg mooie vragen om mijn oren en word wel iets wijzer. Ik wil me houden bij de dingen die mij aangaan, anders wordt het een te zware last. Wat is mijn aandeel/zaak? wat is voor mij van belang? Dat moet ik doen, meer niet. Als de ander daar iets (anders) van vindt, is dat niet aan mij, want daar heb ik geen invloed op. Verder zorgen mijn ‘innerlijke stemmen’ voor veel onrust. Zie het als een bus waarvan ik de bestuurder ben. Onderweg stappen er allerlei stemmetjes in: pas op hiervoor, denk hieraan, dit is veiliger, dit kun je wel en niet maken, enzovoorts. Ze bedoelen het goed, maar ik ben die stemmetjes niet. Ik bepaal de richting, de route en het eindpunt. De stemmen mogen er zijn, maar ik bepaal of ik met ze in gesprek ga. En als ik dat doe, als ik met mijn passagiers in gesprek ga, dan zorgt dit voor oponthoud en loop ik het risico dat we helemaal niet rijden. Nog een leuke uitspraak: ‘Alles wat gebeurt, mag.’ Verder is Henk, na het bestuderen van mijn levenspanorama en andere verhalen over mijn geschiedenis, onder de indruk van mijn ‘veerkracht’; hij vraagt zich af wat maakt dat ik steeds weer opsta, ondanks de zware dingen in het leven. Het blijkt dat ik er steeds weer uit kom. Die zware dingen kan ik niet voorkomen, maar kennelijk kan ik ze wel goed hanteren. Dat heeft iets met wilskracht te maken? Overleven? Iets na elf uur sta ik buiten en pak ik de bus naar de werkplek, alwaar ik even over twaalven ben. De rest van de middag ben ik bezig met grote en kleine klussen en ee noverleg. Uiteindelijk herschrijf ik de grote mail aan de leidinggevende: ik ga niet schrijven wat er allemaal nog moet gebeuren voor 1 november (ontslag aanvragen bij UWV, transitiegeld regelen, onderhandelen of mijn trajectkosten daar nog weer vanaf moeten), maar vraag of er nog formele zaken geregeld moeten en of het daarvoor nodig is dat we in gesprek gaan. Ben benieuwd. Om half zeven ben ik thuis. Ik zou de varkenshazen braden, terwijl De Vrouw een groenteschotel zou maken. Als ik begin, vraagt De Vrouw iets en ik kan het niet verstaan. Dit leidt tot een reactie die ik niet begrijp en voor ik het weet sta ik te huilen. Een angstbui slaat toe. Het gaat niet goed. Ik weet me wel snel te herstellen. De varkenshazen en de groenteschotel smaken goed; ze worden voorafgegaan door een prima preisoep. Veel eet ik niet. Het is al bijna half negen als De Zoon en ik gaan hardlopen. Verbazingwekkend goed gaat het me af. Mooi. Het laatste uurtje zit ik in stilte aan de keukentafel te lezen. Dan een korte douche en ik lig nog voor tien uur in bed.
Muziek vandaag: geen.
–
Woensdag 2 september:
Vannacht ben ik een enkele keer wakker geweest, maar ik heb ook veel geslapen. Opstaan is niet makkelijk, maar ook geen probleem. Ik ben weer op tijd op de werkplek. Daar weer veel te doen, al was het maar allerlei dingen uitzoeken wat er moet gaan gebeuren als ik voor twaalf uur word ontslagen per 1 november. Voor de rest maak ik een goede planning in tijd voor de komende dagen en weken, zodat ik aan de slag blijf en niet het beangstigende gat in donder. Tussen de middag loop ik een rondje buiten. Onderweg in de bus naar huis val ik in slaap; dat is me in tijden niet gebeurd en wil vast wat zeggen, al weet ik niet zo gauw wat. Thuis maak ik zoals afgesproken de bamisoep. Tijdens het koken wil De Vrouw van alles bespreken. Ik merk dat ik niet alles kan volgen en er volgt even wat kribbigheid van beide kanten. Dat levert weer spanning op en dus gaat het even niet goed. Ik voel allerlei druk op me en sta op het punt van inzakken, maar ik kan het parkeren en het lukt me om het me niet helemaal van slag te brengen. Wel zijn er weer een boel zaken waar ik tegenop zie. Aan tafel is het ergste voorbij. Na het eten wil ik het de rest van de avond rustig aan doen. Dat doe ik dan ook. Ondanks dat heb ik momenten dat de angst weer even terug is. Ik wil het niet laten gebeuren en leid mezelf af: ik lees en luister tot het bijna tien uur is. Dan ben ik uitgeput.
Muziek vandaag: The Theory Of Everything (Ayreon), Travels (Pat Metheny Group)
–
Dinsdag 1 september:
Doodmoe word ik wakker. Geeft niet. Buiten is het lekker. De zomerdienstregeling van de stadsbus in Arnhem is afgelopen, dus ik heb weer de fijne aansluiting. Tijdens mijn wandeling naar de werkplek is het grijs en bewolkt en het miezert licht. Ook niet erg. Op de werkplek stuur ik mijn huiswerkopdrachten naar Henk. Verder rond ik veel werkzaamheden af, begin ik aan nieuwe, hoop te doen, bla bla bla. Tussen de middag loop ik een rondje buiten door bos en veld. Zes uur ben ik weer thuis. De Vrouw heeft het restant van gisterenavond opgewarmd. Ik kan er niet veel van eten; het lukt gewoon niet goed. Ik ben moe, voel me gespannen. Daarnaast zijn er veel verschillende gespreksonderwerpen achter elkaar en ik kan het maar net goed volgen. Als het eten op en opgeruimd is, zit ik een moment alleen in de keuken. Even dreigt het niet goed te gaan. Ik voel iets van de oude angst, maar kan niet goed plaatsen waar deze vandaan komt. De bui zet in ieder geval niet door. Ik haal diep adem en beslis dat het ook niet gaat gebeuren. Er schiet me iets te binnen, een gedachte die ik vanmiddag ook al eens had: Als ik maar niet in een gat val op het werk, omdat de persoon voor wie ik veel werkzaamheden verricht is vertrokken. Dat is me twee jaar geleden ook gebeurd en ik laat het mezelf niet nogmaals meemaken. Gelukkig is het snel half acht, de afgesproken tijd om te gaan hardlopen. En dat is toch heerlijk om te doen. Ik loop mijn hoofd echt lekker leeg en kom moe maar toch opgepept weer terug. Na een zeer snelle douche luister en lees ik wat aan de keukentafel. De pieptoon is al een tijdje genadeloos en dat is het teken dat de vermoeidheid heeft toegeslagen en het dus tijd is om te gaan slapen. Dat doe ik dan ook iets na tienen.
Muziek vandaag: Rejoicing (Pat Metheny, Charlie Haden & Billy Higgins), Khmer (Nils Petter Molvaer)
–
Maandag 31 augustus:
Niet zo goed geslapen vannacht. Het was zeer warm en broeierig en onweer alom. Wakker worden is dan ook zwaar, maar eenmaal uit bed is er geen enkel probleem meer. Ik had verwacht dat het buiten wel afgekoeld zou zijn, maar als ik naar de bus loop, blijkt het wel grijs en bewolkt, maar nog erg benauwd. Ik ben zeer vroeg op de werkplek. Het is een volle en hectische dag met allerlei overleg en geregel. Tussendoor weet ik ook nog mijn huiswerk bijna af te maken. Eind van de middag wandel ik naar een nabijgelegen etablissement. Peter, de man voor wie ik de afgelopen veertien maanden zeer veel werk heb verricht, neemt vandaag afscheid. Er is redelijk wat volk, hij wordt nog mooi en passend toegesproken en ondanks alle toestand van de laatste paar dagen is het goed. Ik doe de laatste dingen voor hem: assisteer hem ter plaatse, regel van alles, doe op de achtergrond het een en ander, en maak foto’s. Een enkeling ziet het en spreekt waardering uit. Als bijna iedereen weg is, neem ik ook afscheid. Hoewel, over twee weken doen we met enkele collega’s nog iets informeels met hem. Voor nu: ik heb veertien maanden met zeer veel plezier zeer fijn met en voor hem gewerkt en vooral geleerd en genoten. Half zes heb ik een bus en anderhalf uur later ben ik thuis. De Vrouw gaat eten halen en trakteert op Chinees. Het lukt me niet goed om veel te eten, maar dat is niet erg. We kletsen nog na aan tafel en dan maak ik mijn huiswerk af (mijn levenspanorama) en lees en luister nog even tot het kwart over tien is. Ik ben al een paar uur zeer moe.
Muziek vandaag: Transgression (Theo Travis’ Double Talk), Seed (Jansen Barbieri & Karn)
–
Zondag 30 augustus:
Ik ben om half tien beneden. Koffie, klussen (was, vaatwasser, wc) en tegen elven loop ik mijn gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Het zou zeer zonnig en heet zijn; het is nog bewolkt, maar de temperatuur is aangenaam. Op de hoek van de straat breekt de zon door en is het gelijk heel warm. Weer thuis maak ik verse koffie in de cafétière en niet lang daarna lunchen we met broodjes, biokaas, omelet, fruit en gekookte eieren. Nog even vegen, de was en fan ga ik in de tuin zitten lezen. Het is benauwd. Eind van de middag begin ik met de avondpot: het pruttelt en zit vol lamsbout, ui, peper, paprika, tomatenblokjes en thijm. Erbij maak ik bulgur en een salade van komkommer, bosui, peer, radiccio en hoeheetdiesla. We eten alles zo goed als op. De Vrouw bestelt online een winterjas voor me en De Zoon en ik gaan hardlopen. Als dat maar goed gaat, in dat drukkende avondweer. Het lukt, zij het aangepast. Het eerste rondje loop ik hard, maar ik merk dat ik adem tekort kom en ik het maar net red. Dus ik wandel een half rondje stevig en het laatste halve rondje ren ik weer. Dit gaat goed en gezien de omstandigheden ben ik er tevreden mee. Ik hijg uit in de tuin, neem een snelle douche en lees nog iets aan de keukentafel tot kwart over tien.
Muziek vandaag: Thread (Theo Travis & Robert Fripp), The Deform Variations (Adam Holzman), La Radiolina (Manu Chao), Sin Fronteras (Sergent Garçia), Pour l’Amour Du Chiens (Bonzo Dog Doo Dah Band), Blue Valentines (Tom Waits), Orchestrion (Pat Metheny)
< a href=”http://bazbo.net/wp-content/uploads/2015/08/150830-111-lamstafine-met-bulgur.jpg”>
–
Zaterdag 29 augustus:
Half acht zijn we op. Ik was miijn haar en mijn lijf met het natuurlijke spul uit de biowinkel; het voelt gelijk weer zacht en soepel aan. Niet meer over nadenken,dus. Het weer is goed en we gaan een mooie dag tegemoet. Onze trein naar Utrecht heeft tien minuten vertraging en als we erin zitten en de conducteur langskomt, blijkt dat De Vrouw niet is ingecheckt. In Amersfoort lukt dat alsnog. Onderweg een boel oponthoud. Het betekent dat we de aansluitende bus een half uur later dan gepland hebben en dus ook een half uur later dan gepland aankomen in Gorinchem. JP haalt ons bij het busstation op en we lopen met hem mee naar zijn huis in het oude centrum. Jessica heeft bananenbrood en koekjes gebakken. Zeer lekker! Ze wonen in de twee bovenverdiepingen van een eeuw oud huis, zeer mooi en ruim. Halverwege de middag lopen we de stad in, langs de Oude Doelen en de haven, door de winkelstraatjes naar het plein bij het stadhuis. Daar drinken we iets. Terug in huis worden we getrakteerd op een Mexicaanse maaltijd van tacos met kip, gehakt, rauwkost, en een tamelijk pittige ovenschotel van dorito’s, tomaat, peper, zwarte bonen en cheddar. Zeer goed! Veel tijd is er niet meer; we willen de bus van half negen halen en gevieren lopen we naar het station. Het was een zeer mooie dag met goede mensen en fijn van allerlei. Dank je! De terugreis gaat zeer voorspoedig en nog voor kwart voor elf zijn we weer thuis. Ik lees nog iets aan de keukentafel en ga om half twaalf naar bed.
Muziek vandaag: Discretion (Theo Travis & Robert Fripp)