Bas Langereis leest u voor!

Vrijdag 11 maart:
Alle rust vanmorgen. Kalm rijd ik door de koude naar de nieuwe werkplek. Daar heb ik een mooie stapel taken voor de komende anderhalve week en als ik de mail bekijk, dan zie ik dat er nog meer aankomt. Fijn. Zo maak ik mezelf weer onmisbaar, lijkt het wel. Ik handel heel veel af zonder dat het heel hectisch wordt. Vier uur fiets ik via wat winkels (toko, Turkse supermarkt, super) naar huis. Zo heb ik al heel wat weekendspul in huis. De Vrouw is er om half zes ook. We praten bij en ik ga het avondeten maken. Curry van eergisteren en stoemp van gisteren opwarmen, witlof met ham en kaas uit de oven maken, verse worst bradrn en een salade van bosui, bleekselderij, bladsla en tomaat monteren. Half acht is alles op en opgeruimd. Ik lees en luister aan de keukentafel tot een uur of half elf. De PROG is weer uit.
Muziek vandaag: Indelibly Stamped (Supertramp), Crisis? What Crisis? (Supertramp), Cor Cordium (Glass Hammer), … On The Sunday Of Life (Porcupine Tree), Transgression (Theo Travis’ Double Talk)

–

Donderdag 10 maart:
Heel koud buiten. Maar ook heel mooi. Ik maak wat foto’s tijdens de wandeling van huis naar de carpoolplek. Op de werkplek werk ik verschillende zaken af en heb ik her en der een overleg. Tussen de middag loop ik geen rondje buiten. Om drie uur pak ik de bus terug naar huis. Gisterenavond heb ik al meer dan twee uur extra gewerkt; vanmiddag haal ik het in. Half vijf ben ik thuis. Ik kook gele bieten en aardappelen met uien en die stamp ik tot een stoemp. Vervolgens bak ik hamburgers en maak ik salade van komkommer, bosui, bleekselderij en tomaat. De voeding valt in goede smaak. Na het eten, om half acht is dat, ga ik een ronde hardlopen. Het lukt niet onafgebroken, maar het gaat lekker. De laatste zeven kwartier lees en luister ik aan de keukentafel tot het tien uur is.
Muziek vandaag: Blackstar (David Bowie), Rei Momo (David Byrne), Better Late Than Never (Anderson Ponty Band), Under The Bridge – Live In London (Lifesigns)

–

Woensdag 9 maart:
Het is druk in huis vanmorgen. We staan bijna allemaal tegelijkertijd op en dat is altijd puzzelen. Poeh, we zijn slechts met z’n drietjes en dan nog lopen we elkaar danig in de weg. Acht uur fiets ik naar de nieuwe werkplek. De wind is ijskoud. Ik haal eerst fruit op de markt en ga dan aan het werk. Er ligt veel. Niet erg. Leuk zelfs. De baas is vanaf vrijdag anderhalve week weg, dus aan het eind van de dag heb ik een voorraadje klussen. Om vier uur ontmoet ik Ank; we gaan naar het Art café om voor de laatste keer de inhoud van een verhalen- en kunstboek door te spreken en om een publiciteits- en communicatieplan te maken: eind mei moet het boek klaar zijn en gepresenteerd! Pas na zeven uur ben ik thuis. De Vrouw staat dan op het punt om nog even te gaan werken. Ik maak een curry van kip, ui, peper, courgette en spitskool en zet er het restant salade van gisteren naast. Half negen is het geweest als alles op en opgeruimd is. Ik ben te moe om nog te gaan hardlopen; De Zoon wandelt nog wel een blok om. Ik lees en luister aan de keukentafel tot tien uur. George Martin is overleden.
Muziek vandaag: The Man Who Sold The World (David Bowie), The Next Day, (David Bowie), Roux-Ga-Roux (DeWolff)

–

Dinsdag 8 maart:
Het is vandaag internationale vrouwendag, maar als ik opsta, is er geen vrouw te zien. Pas in de badkamer doe ik het licht aan. Ik ben wakker geworden met een enorme pieptoon die in mijn hoofd galmt. Die trekt langzaam weg. In alle rust doe ik mijn dingen en reis ik naar de werkplek. Daar ben ik op tijd. Van alles te doen en tussendoor doe ik nog meer. Rond het middaguur wandel ik door bos en veld. In de middag ga ik vrolijk verder en ik ben om zes uur weer thuis. De Vrouw is vanavond uit, dus warm ik de pruttelpot van zondag en de pastasaus van gisteren op. Ik kook pasta en maak een salade van komkommer, bleekselderij, bosui en ei erbij en klaar. De Zoon eet de saus en ik de pruttelpot op. Na de maaltijd heb ik niet zo veel zin in hardlopen; bovendien lijkt het nogal nat buiten. Ik lees en luister aan de keukentafel tot tien uur.
Muziek vandaag: The Man Who Sold The World (David Bowie), Young Americans (David Bowie), The Keith Emerson Trio (The Keith Emerson Trio), The Next Day (David Bowie), het plaatje dat meekwam met de PROG

–

Maandag 7 maart:
Als ik wakker word en op de wekker kijk, is het zes uur. Oei. Beneden lukt het me om mijn lunch te maken en koffie te drinken. Vijf voor half zeven loop ik de deur uit. Barst, ik mis op een haar na de aansluiting in Arnhem, dus ben ik wat later op de werkplek. Daar doe ik allerlei. Tussen de middag wandel ik door zon en bos. Om zes uur ben ik weer thuis. De Vrouw heeft al iets voorbereid aan het eten; ik warm soep en saus op en kook de pasta. Al snel zitten we aan tafel. Zeven uur rijden De Zoon en ik naar een kleine huurwoning aan het kanaal in het centrum. Met nog een stuk of wat andere belangstellenden kijken we rond. Het is leuk als je in het centrum wilt wonen, maar ook klein en er is geen parkeergelegenheid. Op de terugweg laat De Zoon al doorschemeren dat hij in deze woning niet zo is geïnteresseerd. Ook goed. Mooi om te zien dat hij gemakkelijk het gesprek aangaat en zijn vragen stelt. Als we weer thuis zijn heb ik nog anderhalf uur om de krant en verder te lezen en te luisteren aan de keukentafel tot een uur of tien. Ik heb een bloedneus. Hoe kom ik daar nou weer aan?
Muziek vandaag: Offramp (Pat Metheny Group), Bruce Soord (Bruce Soord)

–

Zondag 6 maart: De Vrouw is jarig
Ik ben om acht uur uit bed. Beneden doe ik wat klussen, werk ik de webstek bij met foto’s van gisteren en drink ik koffie. Ik maak vast de basis van de stoofpot voor vanavond, de lunchsoep voor De Vrouw en poets de plee. De Vrouw komt beneden: ze voelt zich beroerd en het lijkt erop dat ze ziek is. We drinken samen koffie en dan loop ik mijn gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Thuis maak ik alle eten zo goed als af. De Vrouw ligt nog even in bed. Begin van de middag brunchen we gedrieën. Als alles weer aan kant is, komen Vader en even later Schoonmoeder op bezoek. Wat volgt os een rustige en aangename middag. Half zes is het bezoek weer weg. Ik maak het eten af en kook alvast de pastasaus voor morgenavond. Zeven uur zitten we aan tafel. De Vrouw is nog steeds niet fit (en dat op haar verjaardag) en eet bijna niets. Na het eten ga ik een ronde hardlopen. Het is lekker, maar ik red het niet zonder pauzes. Niet erg. Thuis heb ik nog een dik uur om aan de keukentafel te luisteren en te lezen in de PROG die vrijdagmiddag binnenkwam. Dan is het tien uur.
Muziek vandaag: Siwan (Jon Balke), Starless Starlight (David Cross & Robert Fripp), het tweede plaatje uit de doos Too Old To Rock And Roll: Too Young To Die! – The TV Special Edition, Arcane (Assorted Images Of Arcane), Viena (Värttinä), Oyoyoy (Amsterdam Klezmer Band), Manafon (David Sylvian)

–

Zaterdag 5 maart: naar de expositie David Bowie is in het Groninger museum
De wekker gaat om half zeven. Anderhalf uur later fietsen we naar het station. Met de (flix)bus zijn we om half elf in Groningen en niet veel later betreden we het Groninger Museum. Eerst koffie met een David Bowie museumtaartje (echt waar, je verzint het niet). We kunnen de expositie pas om twaalf uur in, dus kijken we eerst rond in de rest van het museum. De collectie van Joris Laarman is imposant; materiaal veelal gemaakt met 3D-printer, maar dan wel even het knullige ontstijgend. En dan David Bowie is: de expositie geeft een mooi overzicht over ’s mans werk en veelzijdigheid, al blijven veel zaken ook onderbelicht. Begeleidende geluiden en muziek maken het geheel af. Het is druk, maar niet te vol en we kunnen alles goed zien en horen. Mooi. Goed dat we dit hebben gedaan. Ha, enkele stukken hebben we afgelopen september al gezien in het Victoria & Albert Museum in Londen. Pas om half drie lopen we in de Folkingestraat. We eten een broodje in een prima lunchzaak en wandelen daarna over Akerkhof en de Grote Markt. Ik vind Groningen een leuke stad. De vele kleine winkels maken het aantrekkelijk. Eind van de middag rusten we uit in een eetcafé en eet ik strudel van bladerdeeg, paddenstoelen, brie en walnoten met van alles erbij. Dan lopen we nog een rondje langs het Verbindingskanaal en om half acht vertrekt de bus. Kwart over negen komen we aan in Apeldoorn en een half uur later zijn we thuis. Ik hang was op, zet een volgende aan, blader door de dikke catalogus en lees en luister nog iets aan de keukentafel tot het kwart voor elf is.
Muziek vandaag: Classical Variations (Rick Wakeman), As Falls Wichita, So Falls Wichita Falls (Pat Metheny & Lyle Mays)