Bas Langereis leest u voor!

Vrijdag 24 juni:
Dat ik niet zo goed geslapen heb, is niet verwonderlijk. Ook al staat het raam wagenwijd open; het is vannacht warm, benauwd, broeierig. Ik ben dan ook niet heel goed uitgerust als ik opsta. De fietstocht naar de werkplek doe ik nog met jas aan, maar dat is niet nodig. Op de werkplek zelf is het ook warm. Aanvankelijk lijkt er niet zo veel werk te zijn, maar gedurende de ochtend stapelt het zich op. Ik kan het ordenen en structureren en handel het in alle rust af. Vier uur fiets ik naar huis. Weekend. Eerst maar eens via de supermarkt voor wat weekendboodschappen. Vijf uur thuis. In de tuin ruk ik wat paardenbloemen en eikenbomen uit ons weilandje en vervolgens val ik bijna in slaap van vermoeidheid. Het huidige volle leven met achtendertig werkuren en het weinige extra vraagt veel van me. Moet ik dan toch echt aanvaarden dat het niet meer wordt als vanouds en dat ik mijn leven anders moet indelen en mijn energie anders moet verdelen? Het is mijn opdracht voor de komende weken om hier antwoord op te vinden en te geven. De Vrouw serveert een soep van sla en snijbiet en tuinbonen en spek, met erachteraan kipvleugels. Nog weer heel even zitten in de tuin en dan wederom met De Zoon naar het nieuwe huis. Dit maal om een paar dozen en kratjes vol spullen te brengen en om er wat op te ruimen. Drie kwartier later zijn we weer terug. Ik lees in de tuin in de PROG die gisteren binnen kwam. Negen uur ga ik binnen verder lezen en luisteren aan de keukentafel. Half elf is het mooi geweest.
Muziek vandaag: Bottled Out Of Eden (Knifeworld), EP One (Paul Draper)

Altijd wat te doen in het zo majestueuze #Apeldoorn pic.twitter.com/1N55nRCt5U

— Bas Langereis (@balangereis) 24 juni 2016

–

Donderdag 23 juni:
Zo. slapen gaat netjes. Het belooft een warme en broeierige dag te worden. De wandeling naar de carpoolplek is nog lekker; daarna heb ik mijn jasje niet meer nodig. Op de werkplek heb ik alle tijd en gelegenheid om zaken af te ronden die nog liggen. Ook heb ik overleg met de leidinggevende. Ik had haar via mail al verteld hoe het momenteel met mij gaat en met welke zoektocht ik bezig ben (hoe kan ik mijn ervaring omzetten in ervaringsdeskundigheid). Ik ga mijn vraag neerleggen bij de interne scholingsafdeling; wie weet kan ik een training krijgen tot coach. Tussen de middag wandel ik door bos en zon. In de middag krijg ik nóg meer afgehandeld. Van het beloofde noodweer zie ik (nog) niets. Op het station koop ik voor meerderlei doeleinden het boek Nooit meer te druk (Tony Crabbe). Om half zeven ben ik thuis. De Vrouw heeft een schotel van tonijn, ui, verschilllende groenten en kaassaus gemaakt met rauwkost ernaast. Niet heel veel later fietsen De Zoon en ik naar het nieuwe huis. Daar leggen we de laatste hand aan de deuren in de boekenkast. Het einde komt in zicht. Negen uur zijn we weer terug. Ga ik nog hardlopen? Ik ga nog hardlopen. Het is nog altijd zeer benauwd en plakkerig en ik doe het zo rustig mogelijk. Halverwege gaat het wat regenen. Onweer en hoosbui dreigt, maar het valt nog mee. Ik houd mijn wandelpauze gewoon op viervijfde en kom even voor tienen terug. Nog een kwartier iets lezen en dan ga ik slapen.
Muziek vandaag: geen.

–

Woensdag 22 juni:
Zowaar, ik ben wat uitgerust als ik opsta. De eerste anderhalf uur zijn rustig. Ik doe de gebruikelijke ochtenddingen, lees de krant en fiets dan door het zonnetje naar de nieuwe werkplek. Eerst maar eens een mooi gesprek met de baas. Ik kan vertellen hoe veel beter het nu met mij gaat, wat het me opgeleverd en geleerd heeft en met welke zaken ik nog puzzel. Het blijft samen zoeken naar hoe we invulling geven aan mijn klus. Deels ben ik zeker van toegevoegde waarde (in ondersteunende, schrijvende en rechterhandzijnde zin); deels heeft ze behoefte aan een beleidsmaker/denker en dat ben ik niet en wil ik ook niet zijn. Ik denk nu en komende tijd na over mijn belastbaarheid en mogelijk zal ik daar toch keuzes in moeten maken. Vandaag zijn er wat schrijfklussen en regelzaken en die handel ik mooi af. Half vijf ben ik thuis. Eerst even in de tuin zitten lezen. Het is heel mooi en warm weer, vandaar. Als De Vrouw thuis is en eten maakt, knip ik de laurierboom in de tuin tot beschaafde proporties terug. Dan eten we kipvleugels, een groenteschotel met peulen, paksoy en de pastasaus van gisteren, plus een salade van eikenbladsla, komkommer, tomaat en bosui. Erna gaan De Zoon en ik naar het nieuwe huis. We nemen weer wat spullen mee. In het huis monteren we kastplanken, zetten we de garderobekast vast tegen de muur, hangen we de kapstok op in de hal en zetten we twee ladenblokken vsdt in de boekenkast. Voorzichtig hebben we het over slapen in het nieuwe huis. Voor De Zoon is dat nog te snel; hij heeft het nodig dat de zaken in zijn eigen tempo gaan. Half negen zijn we weer terug en dan heb ik nog anderhalf uur om te ontspannen en te luisteren en te lezen aan de keukentafel.
Muziek vandaag: het tweede plaatje van English Electric Full Power (Big Big Train)

–

Dinsdag 21 juni:
Slapen gaat redelijk. Opstaan ook. Het is lekker buiten. Op de werkplek heb ik een paar opdrachten en die kan ik goed afhandelen. Ik werk mooi volgens planning, zo veel mogelijk een ding tegelijk. Tussen de middag wandel ik door bos en veld. Later in de middag heb ik echt veel tijd en gelegenheid om achterstallig werk te doen. Om zes uur ben ik thuis. Daar maak ik het avondeten: een ferme spaghetti met stevige saus. De Vrouw is uit huis. Met De Zoon heb ik afgesproken dat we niet al te veel klussen doen in het nieuwe huis. We rijden naar de bouwmarkt, laten daar kastplanken op maat zagen en kopen er schroeven en pluggen. Die brengen we naar het nieuwe huis en dan gaan we weer terug. Het is half negen als ik buiten mijn ronde hardloop. Het gaat heel redelijk, ook al is het nog steeds benauwd. Op drievierde moet ik echt even pauzeren en dan loop ik in een paar korte stukjes verder. Aan het eind is de lichte motregen veranderd in een fikse hoosbui. Daardoor kom ik nogal nat thuis. Het laatste uurtje lees en luister ik aan de keukentafel. Kwart over tien.
Muziek vandaag: EP One (Paul Draper), Something Else From The Move (2016 remaster) (The Move), het eerste plaatje van English Electric Full Power (Big Big Train)

–

Maandag 20 juni:
Ik heb wat onrustig geslapen en word moeilijk wakker. Eenmaal uit bed gaat het. Het voelt wat rustiger en ontspannen in mijn hoofd, zeker als ik op weg ga naar de nieuwe werkplek. Daar ligt van alles en ik kan het volgens planning uitvoeren. Ik doe daarbij minder dingen door elkaar dan voorheen. Zo kan ik me beter concentreren en blijf ik op mijn taak gericht. Dat werkt. Tussen de middag wandel ik door bos en veld, ook al regent het af en toe licht en heb ik geen paraplu bij me. In de middag werk ik aan een artikel voor een website. Ook heb ik goed contact met naaste collega’s. Bij het voorbereiden van een werkoverleg kom ik weer op allerlei inzichten. (Vorige week was een zware. Mijn lichaam gaf me de signalen en ik heb ze gehoord, maar er niet naar geluisterd. In plaats daarvan stapte ik volop in mijn valkuil: toegeven aan de gevoelens van somberheid en vermoeidheid. En ondertussen gewoon doordenderen, met alle gevolgen van dien. Afgelopen vrijdag viel het kwartje. Vervolgens heb ik de signalen serieus genomen, heb de dingen gedaan die me echt helpen en toen ging het ook beter. Heb in het weekend én mijn zoon kunnen helpen met een paar dingen én gebruikelijke weekendklussen kunnen doen én kunnen ontspannen. Nu heb ik weer ruimte in mijn hoofd én energie. Ik weet dus opnieuw beter hoe ik met mijn eigen spanning/stress/druk moet omgaan. Vraagt mogelijk ook om een heroverweging op mijn situatie: ik werk veel uren per week; dit is te doen zolang er niets onverwachts spannends gebeurt. Nu gebeurt er wél iets onverwachts spannends en zie hoe kwetsbaar de boel was…) Zes uur ben ik thuis. Ik maak het eten: een stevige soep van ui, bosui, peper, bloemkool, sambal, knoflook, gember en biosaucijzen. Met mie en omeletreepjes. Half acht rijden De Zoon en ik naar het nieuwe huis. We brengen enkele meubelstukken, doen wat kleine monteerdingen en zoeken uit wat we nog nodig hebben om alle kasten en de kapstok aan de muren vast te zetten. Tussendoor belt De Vrouw: of we naar Anderson Rabin & Wakeman gaan op dinsdag 28 maart 2017 in Tivoli Vredenburg. Laten we dat maar doen, hè? Op de terugweg brengen we weer veel papier naar de container. Thuis heb ik een uur om te ontspannen door te luisteren en te lezen aan de keukentafel. Tien uur.
Muziek vandaag: Signal To Noise (Andy Jackson), 73 Days At Sea (Andy Jackson), Folklore (Big Big Train)

–

Zondag 19 juni:
Negen uur uit bed. Redelijk geslapen en ik voel me rustig en ontspannen. Koffie, klussen, webstek. Eind van de ochtend lopen De Vrouw en ik het gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Aansluitend nog wat koffie en de brunch. Begin van de middag loop ik een rondje post (van de nieuwe werkplek) in de buurt. De Vrouw en De Zoon zijn naar een verjaardag en ik heb ervoor gekozen om vanmiddag en vanavond te ontspannen; ik ga dus niet mee. Ik lees De Opwindvogelkronieken (Haruki Murakami) uit. Eind van de middag fiets ik nog een rondje post. Ik maak een eenvoudige maaltijd voor mijzelve: het restant van de biobietenshoarmastoemp van vrijdag en een groenteomelet van bio-eieren, biobosknoflook en biotomaat.
Muziek vandaag: het tweede plaatje uit de speciale editie van Continuum II (Steven Wilson & Dirk Serries), Açai (Alina de Lima), Inventan El Ser Feliz (Laura López Castro y Don Philippe), Eclipse (Lura), The Clockwork Fable (Gandalf’s Fist)

–

Zaterdag 18 juni:
Half acht uit bed. Ik heb niet goed geslapen, ben veel wakker geweest, onrustig en opgejaagd. De genadeloze pieptoon is er ook weer. Koffie, klussen, krant, webstek. Dan naar buiten. Ik fiets naar de biowinkel, markt, supermarkt en Turkse winkel en doe daar boodschappen. Het is goed om buiten te zijn en ik kom wat tot rust. Half twaalf ben ik weer thuis. Koffie met De Vrouw en aansluitend een lunch gedrieën bestaande uit haring, brood, kazen en zo meer. Begin van de middag fietsen we met z’n allen naar het nieuwe huis. De Vrouw verft de radiator en vensterbank in de woonkamer, De Zoon legt de laatste hand aan de garderobekast en ik monteer kasten aan de wand en zet vier lades in elkaar die straks in de boekenkast komen. Het einde komt in zicht en dat geeft me een gevoel van opluchting, ontspanning en innerlijke rust. Thuis heel even zitten en vervolgens maak ik avondeten: een groenteschotel van bosknoflook, peper, paprika, paksoy en groene asperges, met een salade van bosui, komkommer, tomaat en peer. Bivendien bak ik zalmforelfilets. Alles smaakt opperbest. Toch is er nog een nagerecht in de vorm van ijs. Tussendoor hebben we het natuurlijk over het nieuwe huis, de vorderingen ermee en het moment dat De Zoon er ook daadwerkelijk gaat wonen. Hij zelf heeft er nog geen idee bij. We besluiten in ieder geval dat we morgen een pauze- en rustdag inlassen. Kwart voor acht is het dan eindelijk zover: ik kan gaan hardlopen. Ondanks dat ik meer dan een week niet heb gelopen, gaat het me verrassend gemakkelijk af. Op viervijfde houd ik mijn korte wandelpauze en ik kom moe maar uiterst tevreden terug. Het lijkt wel of er in een half uur tijd enorm veel rust en ruimte in mijn hoofd is gekomen. Aan de keukentafel lees en luister ik tot het kwart voor elf is geweest. Dan ga ik moe maar opgeruimd naar bed.
Muziek vandaag: het eerste plaatje uit de speciale editie van Continuum II (Steven Wilson & Dirk Serries), Starless Starlight (David Cross & Robert Fripp), The Geese And The Ghost (Deluxe Edition) (Anthony Phillips), Cover Version (Steven Wilson), The Unreasonable Silence (Cosmograf), Bruford Levin Upper Extremities (Bill Bruford & Tony Levin)