Bas Langereis leest u voor!

–

bazbo 0402: Horace Silver – Silver ’n Voices
Ik had deze plaat van De Vrouw wel eens vaker in de kast zien staan, maar nooit gedraaid. Horace Silver, dat is toch die jazzpianist? Nu trek ik ‘m uit de hoes en zie ik dat hij in 1977 op het Blue Note label is uitgebracht. Nou, dat is een klassiek label en dus ben ik heel benieuwd. Het is een Amerikaanse versie (er zijn maar twee versies van deze elpee, de andere is een Italiaanse). Al snel nadat de naald in de groef is geland, weet ik: Wat een doodsaaie boel. Meneer Silver heeft gemeend de nadruk te moeten leggen op allerlei meerstemmige zang. Daartussen pingelt hij dan zijn solo’s en geeft af en toe ruimte aan een toeteraar of wat. En op de hoes probeert hij de luisteraar enthousiast te maken om mee te zingen. Nou, ik denk het niet. Het is allemaal heus niet slecht, maar meer dan dat is het ook niet. Het kabbelt allemaal te veel en te lang voort. Geen vuur, geen uitschieters, geen niks. Geeft niks.

–

bazbo 0401: Michelle Shocked – Anchorage (12″ single)
Op 24 oktober 1989 pikte ik dit uit de uitverkoopbakken. Ik geloof dat ik er nog geen vijf gulden voor betaald heb. Op deze maxisingle uit 1988 staan naast het uitstekende titelnummer nog drie stukken: een live Strawberry Jam (van Glastonbury festival) en twee studioliedjes. Niet wereldschokkend, maar zeer prettig om te horen. Mijn maxisingle is een Britse versie op het Cooking Vinyl label. Ik probeer een YouTubefilmpje van het titelnummer te vinden, maar helaas: alleen maar covers en daarnaast allerlei andere rare videos met mevrouw Shocked erin. Dan niet.

–

bazbo 0400: Eberhard Schoener – Bon Voyage
Oja, deze had ik ook! Ik kom echt platen tegen waarvan ik helemaal vergeten was dat ik ze heb. Ik heb heel veel na 1990 opnieuw op cd gekocht, maar veel ook niet. Zoals dit album uit 1986. Volgens Discogs valt het onder modern klassiek, experimenteel en ambient. Daar heb je dus niets aan. Schoener is een Duits componist. Op deze plaat werkt hij samen met verschillende rockmuzikanten. Kant 1 van de plaat wordt helemaal in beslag genomen door het titelnummer dat in mijn oren uit twee delen bestaat. Op de tweede plaatkant kortere composities, waaronder enkele duetten voor kerkorgel en elektrische gitaar en Poem, het stuk waarop Sting een tekst voordraagt. Op YouTube van alles te vinden van Schoener, maar net niet een representatief stuk van deze plaat die vol mooie muziek staat.

–

bazbo 0399: Peter Schilling – Major Tom (Völlig Losgelöst) (12″ single)
De Vrouw kocht deze in het jaar dat hij uitkwam: 1982. Ze betaalde er maar liefst veertien gulden vijfennegentig voor bij V&D. Althans, dat zegt de prijssticker die erop zit. Wat we horen is een mooi voorbeeld uit de Duitse school van begin jaren tachtig. Heel leuk. Ook heel leuk is dat het snel afgelopen is. Op de B-kant staat … Dann Trügt Der Schein en gelooft u mij: ook daarvan is het heel leuk dat het snel afgelopen is. Verder: het zal wel.

–

bazbo 0398: Ton Scherpenzeel – Heart Of The Universe
Nog zo’n plaat die ik al in geen vijfentwintig jaar heb gehoord. Alleraardigst soloalbum uit 1984 van deze Kayakleider, dat ik kocht op 27 februari 1985. Er zijn niet zo heel veel persingen van en ik heb de allereerste Nederlandse versie. Behalve de toetsen spelen (op de helft van de nummers) de vocalen van Chris Rainbow (moge de Here zijn ziel hebben) een prominente rol. Het titelnummer is een hoogtepunt, maar ook afsluiter Wheels, gecomponeerd samen met ene Andrew Latimer. Hij is de gitarist en leider van de band Camel, waarvan Scherpenzeel in die jaren onderdeel van was.

–

bazbo 0397: Boz Scaggs – Silk Degrees
De Vrouw heeft een goedkope heruitgave van deze plaat uit 1976. Dat hij goedkoop is geweest, zie ik aan de ‘Nice price’ binnenhoes, waardoor er helemaal geen informatie behalve een jaartal en een catalogusnummer te vinden is. Wat staat er op deze plaat? Heul geen slechte seventiessoulfunkbluespop of wat dan ook. Enige liedje dat een beetje blijft hangen is hitje What Can I Say. Dat zingen we dan ook luidkeels mee.