Rukkie en de Rellen
Kijk, daar heb je Rukkie. Je kunt hem bijna niet zien, want het is al donker op straat.
Rukkie duwt een kruiwagen. Waar zou hij naartoe gaan?
Hij loopt naar de hoek van de straat. Daar staat Jos.
‘Hoi Jos,’ zegt Rukkie. ‘Ga je mee?’
‘Even wachten,’ zegt Jos. ‘Rachid komt ook zo.’
‘Dan wachten we. De nacht is nog lang.’
‘Waar gaan we naartoe?’ vraagt Jos.
‘Naar het winkelcentrum!’
‘Wat gaan we daar doen?’
‘Rellen!’
‘Eerst even dit,’ zegt Jos.
Jos loopt naar een boom. Hij knoopt zijn broek los en plast met een grote boog.
‘Kijk! roept Jos. ‘Pis uit de penis!’ *
‘Ha zeikerd.’ Daar heb je Rachid. ‘Ik zag je oproep op Viesboek, Rukkie,’ zegt Rachid.
‘Mooi,’ zegt Rukkie. ‘Misschien komen er meer mensen.’
‘Waarom gaan we eigenlijk rellen?’ vraagt Jos. Jos heeft zijn plasserd weer in zijn broek gedaan.
‘Weet je dat niet?’ vraagt Rachid. ‘De overheid pakt al onze vrijheid af. We gaan strijden tegen die kenkerlockdown.’ *
‘Weg met die avondklok!’ roept Rukkie.
‘Hoe gaan we dat doen?’ vraagt Jos.
‘Rellen, dat zei ik toch?’ Rukkie zucht. ‘Ik heb de capuchon van mijn hoodie al opgedaan. Kijk hier in mijn kruiwagen: stenen, cobra’s en een moker.’
‘Wat gaan we daarmee doen?’ vraagt Jos.
‘We slaan de etalages van de winkels stuk en stelen hun spullen!’ schreeuwt Rukkie. ‘De Zeeman moet kapot!’
‘Auto’s in brand!’ roept Rachid.
‘We meppen de juten in elkaar!’ gilt Rukkie.
‘Dat heb je toch maar mooi bedacht op je zolderkamer, Rukkie,’ zegt Rachid.
‘Ik weet van niks,’ zegt Jos.
‘Heb je zijn oproep op Viesboek niet gezien?’ vraagt Rachid.
‘Nee,’ zegt Jos. ‘Ik zit niet op Viesboek. Ook niet op al die andere sociale media.’
Rachid haalt zijn telefoon uit zijn broekzak en leest voor.
‘Kom vanavond om half negen naar het Marktplein. Neem zware vuurwerk mee.’
‘Zware vuurwerk?’ vraagt Jos.
‘Maar Rukkie toch,’ zegt Rachid. ‘Dat is een grammaticale fout.’
‘Nee hoor,’ roept Rukkie. ‘Dat is gewoon Marokkaanse Nederlands!’
‘Maar jij bent toch helemaal geen Marokkaan?’
‘Nee, dat niet. Maar ik draag wel een trainingsbroek en zo’n leren schoudertasje.’
‘De mensen gaan nog denken dat je echt een Marokkaan bent,’ zegt Jos. ‘Je kunt de Marokkanen toch niet de schuld in de schoenen schuiven?’
‘Dus ik moet het maar niet doen?’ zegt Rukkie zacht. Hij klinkt een beetje teleurgesteld.
‘Je moet het maar niet doen, Rukkie.’ Jos schudt zijn hoofd. ‘Bovendien gaat de avondklok zo in. Dan moet je binnen zijn.’
‘Toch jammer,’ zegt Rukkie met een zucht. ‘Net nu ik een nieuwe trainingsbroek nodig heb. Maar dan ga ik wel wat anders doen.’
‘Rukkie, je kwam toch al nooit buiten na het Jeugdjournaal,’ zegt Jos. ‘Je zit thuis toch altijd te oefenen op je gitaar?’
‘Dat is waar, Jos. Ik ga verder met oefenen op mijn gitaar.’
‘Klinkt chill,’ zegt Rachid. ‘Kunnen we niet meedoen, Rukkie?’
‘Ja! Laten we een band beginnen! Dan gaan we morgen overdag bij mij thuis op mijn zolderkamer repeteren.’
‘Repeteren?’
‘Ja, ik ga op een gitaar raggen.’
‘Dat is leuk, Rukkie!’ roept Jos. ‘En hoe gaat onze band heten?’
‘Dat houd ik nog even geheim.’
‘Tot morgen, Rukkie!’
Een band beginnen en op een gitaar raggen. Wat een goed idee, Rukkie! Dat zullen je onderburen ook leuk vinden.
Veel leuker dan winkels plunderen. En wat een feest wordt het om een naam voor de band te verzinnen. Ik ben benieuwd, hoor.
Wat denken jullie?
–
Apeldoorn, januari 2021
–
* Weet je een woord niet? Vraag een volwassene om het in te typen op Wikipedia.
–