Bas Langereis leest u voor!

Vrijdag 5 juni:
Half negen ben ik toch echt uit bed. Mijn keel is nog schuurpapier en de hoest zit gruwelijk vast. Buiten is het zonnig en al bijna heet. Ik zet de laatste vakantiefoto’s op de webstek en lees de krant in de tuin. Na wat koffie ga ik een boodschappenrondje doen en vervolgens lunchen we. De Zoon rijdt weer eens naar het Leo Kannerhuis. Daar overleggen we over de verhoudingen in het gezin, hoe we omgaan met conflicten en hoe de ideale situatie zou zijn. Dat laatste is niet moeilijk: het zou voor iedereen zo fijn zijn als De Zoon een leven voor zichzelf heeft, op zichzelf woont en ons echt als ouders ziet en heeft in plaats van dat we hem aan het begeleiden zijn. In de komende tijd gaan we dan ook kijken of er mogelijkheden zijn voor een ambulant begeleider die het traject naar zelfstandig wonen inzet. Weer thuis blijkt het nu écht heet. De kleren gaan uit. Ik lees in de tuin. De Vrouw maakt een salade niçoise; ik bak varkensfiletlapjes. Ik lees nog meer in de tuin, tot het begint te regenen en stormen. Binnen lees ik nog meer, onder andere Bruggenbouwers (Jan Guillou) uit en maak een begin met Dear Boy: The story of Keith Moon (Tony Fletcher). Ik lig voor elf uur in bed.
Muziek vandaag: Starless Starlight (David Cross & Robert Fripp), The Breaking Of The World (Glass Hammer), Man & Myth (Roy Harper)

–

Donderdag 4 juni: Relatieavond in schouwburg Orpheus met voorstelling Witte Nar (Karin Bloemen)
Op tijd op. Mijn keel doet zeer zeer. Of het nu komt van gisteren in een aircokamer zitten of dat ik gewoon minder weerstand heb en dus een kou te pakken, zeg het maar. Ik kan een uurtje kalm aan doen, nog wat met foto’s van de vakantie en de krant lezen. Dan naar de carpoolplek. Op het werk van alles te doen. Ik doe ook van alles. En meer. Geen pauze. Wat ga ik met mijn boventallige uren doen? Ik ben het helemaal zat, het vreet energie, de werkplek is wel oké maar ik wil er niet te lang meer zitten/zijn. Zal ik vragen of ze me voor die twaalf uur ontslaan en een jaar salaris meegeven? Lijkt me wel wat. Het geeft me een jaar de tijd. Aan de andere kant mis ik dan de kans om door de organisatie ondersteund bij allerlei bureaus en bedrijfsarts te rade te gaan. Weet het nog niet. Geen pauze vandaag. Om half vier ga ik naar huis en daar kom ik om vijf uur aan ook. Ik eet de pastaprut van gisteren samen met De Zoon en om zes uur ben ik de deur weer uit. Op naar de schouwburg. Een relatieavond (vanuit het werk), wat moet ik me daarbij voorstellen? Niet zo veel. Ontvangst met drankje, korte uitleg, dan een snelle rondleiding door het grote gebouw, de vele vergaderkamers, de drie zalen (ik had die orkestbak in de Rabozaal nog nooit gezien) en het gangenstelsel achter de schermen. Mevrouw Bloemen tegengekomen en begroet. Toen de foyer weer in en een koffietje gekregen. Aansluitend de voorstelling Witte nar van mevrouw Bloemen. Zeer aardig. Weer zoiets waar ik zelf niet zo snel naartoe zou gaan, maar zeker bijzonder om een keer mee te maken. Mooie stem, goede liedjes, veelzijdig, noem maar op. Tien uur sta ik weer buiten en een half uur later ben ik thuis. Nog weer een half uur later lig ik – snipverkouden en doodop – in bed.
Muziek vandaag: Starless Starlight (David Cross & Robert Fripp), Man & Myth (Roy Harper)

–

Woensdag 3 juni:
Beter geslapen. Toch nog zeer moe als ik opsta. Ik ben vroeg op de werkplek en kan me snel opsluiten in een kleine kamer. Zo kan ik me ook goed concentreren en veel geplande dingen doen. Grote klus, plan maken, achterstallige verslagen uitwerken. Toe maar. Tussen de middag een half uurtje buiten. In de middag gaan we verder, maar merk ik dat de energie op raakt. Ik kom dan ook doodmoe thuis aan. Veel eten kan ik niet; ik heb farfalle gekookt met een saus van rund, ui, knoflook, peper, paprika, aubergine en spinazie. Vooral als De Vrouw vraagt naar de stappen die ik wil/moet zetten, zak ik helemaal in. Daar is een oude vertrouwde angstaanval met op het punt staan van huilbui. Slikken. Doorgaan. De Zoon en ik gaan nog hardlopen. Deze keer moet ik Hem een eind voor laten. Maar ik red het wel. Als we weer thuis zijn, lees ik de krant en ga ik naar bed (21.30 uur).
Muziek vandaag: The Breaking Of The World (Glass Hammer)

–

Dinsdag 2 juni:
Niet zo goed geslapen, dus het duurt even voordat ik fit en wakker ben. Ik ben ook nog eens wat later op de werkplek dan gepland. Veel te doen en dat doe ik dan ook. Geen pauze, maar wel een prima gesprek met mijn coach. Dat plan voor het komende half jaar, dat krijgt al volop vorm in mijn hoofd. Om zes uur thuis. De pijp is volledig leeg; ik ben doodmoe. De Vrouw heeft bamisoep en ik kan slechts een enkel bord eten. Als het op en opgeruimd is, lees en luister ik aan de keukentafel. Het laatste half uur besteed ik aan het bewerken van wat vakantiefoto’s. Dan is het kwart over tien.
Muziek vandaag: het tweede plaatje uit de box Minstrel In The Gallery (Jethro Tull), I’m In Your Mind Fuzz (King Gizzard & The Wizard Lizard)

–

Maandag 1 juni:
De regen lijkt voorbij. Koud is het nog wel. Ik ben op tijd op de werkplek. Daar doe ik van alles. Tussen de middag loop ik een rondje. Ik kan met een collega mee terug rijden en nog voor vijf uurben ik thuis. Daar kan ik nog iets doen aan de webstek (er zijn mooie foto’s van René Mathon) en ik ga eten maken. Een stamppot van zoete aardappel, raapsteel, spinazie, ui en peper, met een salade ernaast van komkommer, wortel, tomaat, avocado. Lekker. Vervolgens lopen De Zoon en ik hard. Nieuwe stap in ons schema: 7-8-7 met 2×2 minuten pauze ertussendoor. Het gaat fijn. De rest van de avond moet ik wel kalm aan doen, maar dat heeft niets met het hardlopen te maken. Ik lees en luister. En gaan we eind oktober naar drie dagen Wakemanfest in Boston, Lincolnshire (UK)?
Muziek vandaag: Cheating The Polygraph (Gavin Harrison), Camembert Electrique (Gong), A Natural Disaster (Anathema), het eerste plaatje uit de box Minstrel In The Gallery (Jethro Tull)

–

Zondag 31 mei: Bas, Willem en ik maken vrienden
Kwart over acht ben ik wakker. En wakker ook. Dan maar uit bed. Beneden wat klusjes en ik kan wat aan de webstek doen. Halverwege de ochtend loop ik door het druilregentje mijn gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Op de hoek van de straat is het alweer droog. Als ik thuis ben, is er verse koffie, een paar stukken om te strijken en de voorbereidingen voor de lunch. Dan is er nog een uurtje om spullen voor vanmiddag bij elkaar te zoeken. Kwart over drie wandelen we Art café Sam Sam binnen en precies om vier uur begint de voorstelling Bas, Willem en ik maken vrienden. Deze keer zijn er gastbijdragen van RobF, BasF, HanzM (huidige stadsdichter), JeroenT en HenkvtV. Vooral de laatste weet mij aangenaam te verrassen. Na anderhalf uur is de show gedaan en krijgen we louter positieve reacties. Zelf ben ik ook tevreden. René maakt foto’s die we in de toekomst voor allerlei doeleinden kunnen en mogen gebruiken, dus daar ben ik zeer benieuwd naar. Diana maakt ook foto’s. Na afloop kletsen we na met allerlei mensen, maar veel animo om verder te ‘feesten’ of samen een hapje te eten is er niet. Dat vind ik zelf niet zo erg. Integendeel, ik heb alle energie alweer bijna op voor vandaag, dus we gaan naar huis. Na een natte fietstocht zet ik een voorgegaarde kip in de oven en daarnaast zet ik restantjes van de afgelopen dagen erbij. De laatste paar uurtjes lees en luister ik tot ik echt zowat omval van vermoeidheid.
Muziek vandaag: There’s A Light That Enters Houses With No Other House In Sight (David Sylvian), Arvo Pärt – Complete Music For Violin And Piano And For Piano Solo (Ursula Schoch & Marcel Worms), het derde en vierde plaatje van A History (Penguin Cafe Orchestra), Breakfast In America (Supertramp), de drie plaatjes van Box (Bugge Wesseltoft – New Conceptions Of Jazz)

–

Zaterdag 30 mei: ‘Bas, Willem en ik’ bij RTV Apeldoorn
De wekker van De Vrouw gaat om kwart over zeven, maar ik ben als eerste uit bed. Even koffie en het rondje klusjes. Dan staat er een dakdekker voor de deur. Even later staat hij op het dak en als hij eraf komt, heeft hij wéér een ander verhaal dan de vorige drie die de afgelopen drie dagen op het dak hebben gestaan. Fijn. Nu dan maar even de vier offertes afwachten en dan maken we een keuze. Of niet. Net iets na tien uur zitten De Zoon en ik op de fiets. In het centrum van Apeldoorn bezoeken we een hardloopwinkel. De Zoon heeft wat last van knieën tijdens het hardlopen en wil een loopanalyse laten doen en wat advies krijgen omtrent schoeisel. Na een half uur is de analyse gedaan en hebben we gekozen voor een tijdelijke oplossing met nieuwe inlegzolen die wat meer steun geven. Voor de lange termijn zal De Zoon iets moeten met een podoloog. Vervolgens maken we een rondje door het centrum, kopen cranberry’s en sliptong op de markt, en doen een fikse hoeveelheid weekendboodschappen in de nieuwe grote Turkse winkel. De Zoon gaat naar huis; ik doe de biowinkel en nog een andere supermarkt. Op de terugweg rijd ik langs de studio van RTV-Apeldoorn. Wat krijgen we nu? Hebben ze de ballonnen opgehangen voor mij? Nee, het blijkt open dag. O. Zo. Reinier en Willem zijn er ook en we worden geïnterviewd in het programma Zaterdagmiddagmix om nog eens goed uit te leggen wat we morgen gaan doen tijdens onze voorstelling Bas, Willem en ik maken vrienden. We kunnen het (nog altijd) niet goed uitleggen, maar geven met ons gezever wel een aardige indruk van wat men mag verwachten. Het is bijna half drie als ik weer thuis ben; ik heb dan nog een grote supermarkt gedaan ook. De Zoon en ik nemen een lunch, ik doe nog wat boodschapjes bij de Turkse winkel en een zoveelste supermarkt, en vervolgens gaan we ons rondje hardlopen. Andere route dit keer: langs het kanaal naar de Landdrostlaan en dan via wat parkpaadjes weer terug. Mij lukt het prima, al is het colletje aan het eind enigszins verraderlijk. De Vrouw is weer thuis (was middagje weg), ik neem een korte douche en ga het avondeten maken. Sliptong met asperges in botersaus en een enorme salade. Het lukt allemaal zeer goed en het smaakt ook nog eens. Dan heb ik even een half uurtje niks. Ik lees en luister. Half negen wandel ik weer naar het centrum. In Art café Sam Sam speelt The Poor, het bandje van Reinier en EmileJ. Best aardig, muzikanten zijn goed op elkaar ingespeeld, bij vlagen is het heel strak en af en toe klinkt de zang nog goed ook. Mooi! De Zoon is er ook bij, ik spreek wat mensen en loop na half twaalf weer naar huis. Daar ben ik zo rond half een. De Vrouw is nog wakker, maar ik ben heel moe en ga zo ongeveer gelijk door naar bed.
Muziek vandaag: Discretion (Theo Travis & Robert Fripp), het tweede en derde plaatje van The Real Harry Nilsson (Harry Nilsson), Technicians Of The Sacred (Ozric Tentacles), Live at the Orpheum (King Crimson)

Vrijdag 29 mei:
Niet zo veel en goed geslapen, maar als ik op ben, is het oké. Heel op tijd ben ik op de werkplek. Daar is het zeer stil en rustig, dus kan ik mooi volgens schema werken en nog wat meer doen ook. Tussen de middag wandel ik door bos en veld. En om zes uur ben ik weer thuis. De Vrouw heeft spaghetti met tonijn en peper en wilde spinazie in room, met salade van krulsla, komkommer en kertomaatjes. Zeer goed en zeer snel weg. Ik lees iets. Eigenlijk willen we hardlopen, maar het regent nogal hard. Morgen dan maar? Als het er maar van komt. Aan de pc voorzie ik weer wat foto’s van een naam en ik zet ze op de webstek. (Ik ben al tot en met de dinsdag. Nog slechts drie fotodagen te gaan…)
Muziek vandaag: het tweede plaatje van Merlin Atmos (Van Der Graaf Generator), The Hidden Tower (Barren Earth), Electro Shock Therapy (Barracuda Triangle)

–

Donderdag 28 mei:
Vroeg de deur uit hoef ik nietb vanmorgen, maar toch sta ik op de gebruikelijke tijd op. Ik neem koffie en bewerk. Hog wat vakantiefoto’s. Half acht wanfel ik naar de carpoolplaats en om half negen ben ik ter werkplaatse. Een vrij hectisch dagje wordt het. Toch kan ik veel doen. Een van de dingen is een mail naar de bedrijfsarts, met wie ik over anderhalve week een grsprek heb. Een preventief consult, noemen we het maar. Geen pauze vandaag en om zes uur thuis. De Vrouw heeft het voorwerk voor het eten al gedaan. Ik bak gehakt rul, voeg gesnipperde knoflook toe, in blokjes gehakte courgette, paprika en peper, dan gewassen en gesneden paksoy, gekookte zoete aardappel, chilipoeder, paprikapoeder, een blik tomatenblokjes en ten slotte wat gesnipperde bosui. Nog geen half uur later zitten we aan tafel. Net als het goed weggegeten en opgeruimd is, komt een meneer van een dakdekkersbedrijf. Hij neust rond, beantwoordt vragen en zal ons spoedig een offerte sturen. Fijn. De rest van de avond lees en luister ik, plus ik doe nog wat aan de vakantiefoto’s. En iets na tien uur lig ik weer in bed.
Muziek vandaag: het derde plaatje in de verzameling The Real Henry Mancini (Henry Mancini), Cover Version (Steven Wilson), het eerste plaatje in de verzameling The Real Harry Nilsson (Harry Nillson), het eerste plaatje van Merlin Atmos (Van Der Graaf Generator)

–

Woensdag 27 mei:
Wederom bij vlagen diep geslapen, maar ook wakker geweest. Nou ja. Eenmaal uit bed is het prima. Vanmorgen op de werkplek schiet ik goed op. Ook heb ik een evaluatie van mijn eerste jaar in het team. Uitkomst: bijzonder jaar, ik wil het niet de hele tijd hebben over ziekte maar mijn jaar stond natuurlijk wel in het teken ervan, ik leer nog altijd veel van werken in een team, al vraag ik me wel af of het echt iets voor mij is, soms kom ik nonchalanter over dan ik ben, wil onderzoeken hoe ik mijn eigen stijl kan blijven houden te midden van de teamafspraken en hoe perfect willen we het allemaal hebben? Tussen de middag loop ik een rondje buiten. In de middag werk ik alleen in een kamertje en dan schiet ik nog meer op. Om half zeven sta ik in de keuken en begin ik het avondeten te maken. De ovenschotel van rode ui, rode biet, peer, walnoot en honing, met daarnaast varkenshaas en een salade van wortel, komkommer, krulsla, bosui en tomaat. De Vrouw vertelt onder het eten over de voortgang van de dakdekkers: ze heeft contact gehad met enkelen en in deze paar dagen komen er een stuk of wat om te kijken, zodat ze spoedig offertes aan kunnen leveren. Om acht uur is de avondmaaltijd op en opgeruimd en zijn De Zoon en ik klaar voor ons rondje hardlopen. Het gaat uitstekend, maar als we terug zijn, ben ik enorm moe. Ik wil en kan niet veel meer dan nog iets lezen en luisteren. Het is niet ver na tien uur als ik naar bed ga.
Muziek vandaag: de eerste twee plaatjes uit de verzameling The Real Henry Mancini (Henry Mancini), Electro Shock Therapy (Barracuda Triangle)

–

Dinsdag 26 mei:
Bam. Wakker. De wekker gaat. Ik zet ‘m uit. Wil verder slapen. Vannacht veel wakker geweest. Toch ook diep geslapen. Eruit dan maar. Op zich gaat alles wel voorspoedig vanmorgen. Op de werkplek kan ik veel doen en bijwerken. Er ligt nog weinig achterstalligs. In de middag heb ik werkoverleg met de leidinggevende. We spreken af dat mijn boventallige uren tot 1 november blijven bestaan. Ik dien uiterlijk 15 juni een plan in waarin ik vertel welke stappen ik ga zetten, welke acties ik onderneem en wat ik van de organisatie nodig heb. Bijvoorbeeld: oriëntatiebureau inzetten. Dat plan stellen we schriftelijk vast. Ook ga ik in gesprek met de bedrijfsarts. Mogelijk heeft hij nog wat tips hoe om te gaan met onrust en de spanning. Kijk, dit lucht wel op. Om zes uur ben ik thuis. De Vrouw heeft eten klaar: een kipfiletschotel met chorizo en paprika, een pan vol bloemkool en wortel, de blauwe kaassaus, plus salade van rucola en kerstomaatjes. Het is allemaal snel op en opgeruimd. Vervolgens bekijken we de reacties op de klus die De Vrouw op internet heeft gezet: we hebben lekkage en een nieuw dak nodig. Morgen gaat ze een paar bedrijven bellen om een afspraak te maken, want het zou mooi zijn als we het BTW-voordeel vóór 1 juli nog even meepakken. Ik lees en luister aan de keukentafel. Ook bewerk ik nog wat vakantiefoto’s en dan is het wel weer bedtijd.
Muziek vandaag: het tweede plaatje van Anesthetize (Porcupine Tree), een deel van het plaatje dat met de PROG mee kwam, The Unquiet Sky (Arena)

–

Maandag 25 mei: Tweede pinksterdag
Op zich wel goed geslapen. Vroeg wakker, dat wel. Echter, pas om negen uur uit bed. Koffie, was vouwen, enzovoorts. Buiten is het zonnig. Ik zit aan de keukentafel en lees. Ook bewerk, hernoem en verklein ik foto’s van de eerste dag van onze afgelopen vakantie. De Zoon is vanmorgen werken en komt begin van de middag terug. Tijd voor lunch. Erna wandel ik naar het centrum van het majestueuze Apeldoorn. Er is Harleydag. De Zoon komt ook even aangefietst en we lopen een rondje langs de motoren, kramen en lawaai. Kwart over vier ben ik weer terug. Nog even iets met foto’s en dan ga ik eten maken: rollade braden, aardappels bakken, kaassaus verbeteren, salade inelkander prakken. En het lukt allemaal. Het lijkt erop dat de rust weer wat is weergekeerd. Soms schrik ik van plotse geluiden, maar dat is het dan. Na het eten gaan De Zoon en ik hardlopen. Een nieuw schema: 6-7-6, met daartussen steeds een minuut pauze. Hm, weer even wennen. Maar het gaat goed. Weer thuis heeft De Vrouw het toetje af: zelfgemaakt meloenijs met daarbij een brownie. Het laatste anderhalf uur lees en luister ik. Dan blijk ik toch weer zeer moe, dus ook weer vroeg naar bed.
Muziek vandaag: Dark Intervals (Keith Jarrett), The Köln Concert (Keith Jarrett), The Grand Wazoo (Frank Zappa), het tweede plaatje uit de grote doos Archive 1965-1972 (Neil Young), The Unquiet Sky (Arena), The Endless River (Pink Floyd), Heaven And Earth (Yes), het eerste plaatje van Anesthetize (Porcupine Tree)

–

Zondag 24 mei: Eerste pinksterdag
Ik slaap redelijk, diep en lang. Acht uur ben ik uit bed. Ik geniet van de rust beneden. Even wat kleine huishoudelijke klusjes en wat lezen in het boekenweekessay Waanzin in de wereldliteratuur (Peter Steinz). Halverwege de ochtend wandel ik buiten mijn gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Het is prachtig zonnig buiten. In het kanaal zit een fuut met drie kuikens. Als ik terugkom, ga ik dan ook in de tuin zitten met koffie en boekje. De Vrouw doet ook een wandelrondje en als ze terug is nemen we nog meer koffie en niet veel later maak ik de lunch: bacon and eggs, plus broodjes met Britse kaas. Een groot deel van de middag zit ik in de tuin. Inmiddels ben ik begonnen in Bruggenbouwers (Jan Guillou). Zeer vermakelijk. Ondertussen proeven we de salgam suyu, het frisdrankje dat we gisteren in de grote Turkse winkel kochten en gemaakt is van zwarte wortel. Het is heel zout! Dat is zeer ongebruikelijk en in eerste instantie ook zeer vies. Gelukkig is er ook nog Turkse citroenlimonade en die verfrist wat ‘gewoner’. Ik maak het avondeten. Eerst een saus van blauwe kaas. Vervolgens schil en kook ik asperges. De asperges gaan met de saus in de oven en ondertussen braad ik varkensfiletlapjes. De Vrouw heeft dan al salade gemaakt van meloen, pruim en ananas. Alles is zeer smakelijk en spoedig is de tafel weer afgeruimd en kan ik verder met lezen. En met het instellen van mijn nieuwe telefoon. ‘Mijn nieuwe telefoon’, dat is de oude telefoon van De Vrouw. En zo oud is deze telefoon helemaal niet. Iets ouder dan een jaar of zo. Het is elf uur als ik echt nogal instort.
Muziek vandaag: Sibelius – Complete Symphonies (Berliner Philharmoniker, Herbert van Karajan, Okko Kamu), Two Seasons – Live In Japan – Volume One (GPS), Merlin Atmos (Special Edition) (Van Der Graaf Generator), A Spark In The Aether (The Tangent)

–

Zaterdag 23 mei:
Half negen beneden. Ik heb veel en diep geslapen, maar ben ook veel wakker geweest. Er is nog druk op mijn hoofd, maar voor de rest voelt het redelijk rustig. Ik zucht en ga maar eens aan de slag met de gebruikelijke weekenddingen: de was, de vaatwasser en koffie. Halverwege de ochtend is De Vrouw ook beneden en ik wil mijn boodschappenrondje gaan doen. De verwachte motregen blijkt echter nogal een hoosbui. Even wachten, dus. Ik lees Wijsneus in de keuken (Julian Barnes) uit. Eind van de morgen is het beter. Ik bezoek een supermarkt en de Turkse winkel. Inmiddels is het zelfs droog. Thuis lunchen we en erna fietsen De Vrouw en ik naar het centrum om de grote nieuwe Turkse winkel nog eens te bekijken. Aansluitend rijden we samen met De Zoon naar het huis van Zwager, Schoonzus, Nicht en Neef. Ze vieren verjaardagen én het feit dat ze in januari getrouwd blijken te zijn. Gefeliciteerd! Het is er op zich aardig, leuk en vol. Na een uurtje merk ik dat het niet zo goed gaat. De druk op mijn hoofd is inmiddels fikse koppijn, geluiden doen me zeer en ik wil weg. Dat doe ik dan ook. Rustig fiets ik naar huis en alleen dat al maakt mijn hoofd leger. Thuis doe ik wat huishoudelijks en maak ik iets te eten voor mijzelf. Erna wil ik graag gaan hardlopen en De Vrouw en De Zoon komen ook thuis. Het hardlopen gaat mij goed af; het maakt mijn hoofd nog iets leger en rustiger. De Zoon heeft wat last van zijn knieën en kan me niet bijhouden. Ik ben dan ook eerder terug dan hij. Aan de keukentafel lees ik in stilte het boekenweekgeschenk 2015De zomer houd je ook niet tegen (Dimitri Verhulst) uit en om half elf moet ik naar bed.
Muziek vandaag: Discretion (Theo Travis & Robert Fripp), Swans And Turtles (Mark Springer & Sarah Sarhandi), Skyline (Steve Howe & Paul Sutin), The Unquiet Sky (Arena), Protein For Everyone (Schnouser)

Vrijdag 22 mei:
… waardoor vroeg opstaan lastig is. Zeker ook omdat ik niet zo heel goed geslapen heb. Maar buiten is het zonnig en lekker. Ik ben vroeg op de werkplek en weet daar veel werk te verrichten. Aan het eind van de dag ben ik weer helemaal bij en heb ik ook nog een boel extra gedaan. Tussendoor loop ik een rondje buiten. Om zes uur ben ik thuis. Ik heb me helemaal voorbereid op een zeer rustig weekend, waarin (bijna) niets hoeft en waarin ik weer wat kan bijtanken; ik ben namelijk heel erg moe. Als ik binnenkom vertelt De Vrouw dat we die avond weggaan. Reinier heeft ons kaartjes voor de schouwburg gegeven. Het kost me heel veel moeite om de omschakeling te maken. Aanvankelijk lijkt het me niet te lukken, maar ik wil me niet laten leiden door spanning en angst. Ik heb hoofdpijn, druk op de kop, het gevoel dat ik ieder moment weer kan huilen; het gaat ook gewoon niet goed. Het hele idee moet ook gewoon even bezinken. Daarnaast staat er een telefoon of tablet op tafel die luid een film afspeelt. Het geluid doet me weer zeer aan mijn hoofd.
De Vrouw heeft een viscurry gemaakt met zalm. Die is heel lekker, maar ik kan niet veel eten. Als we om kwart over zeven op de fiets zitten, is het al wel rustiger. We halen de kaartjes op bij Reinier; hij wil vanavond graag uitrusten na een drukke week (hij wel). In de grote zaal van ons lokale theater zien we de voorstelling Teerling door Claudia de Breij. Voor mij geen dijenkletser of onderkaak-op-de-grond-laten-valler, maar alleszins best mooi, kwalitatief prachtig en het toont de artiestes grote veelzijdigheid. En: het ontspant me. Om elf uur zijn we weer thuis. Ik lees de krant en ga naar bed.
Muziek vandaag: geen.

–

Donderdag 21 mei:
Zowaar. Ik ben om kwart voor zes beneden. Niet dat ik zo vroeg op moet, niet dat ik zo fijn opsta. Integendeel, de ’taxi’ gaat pas om acht uur, ik heb niet veel geslapen en de wekker wekt me ruw uit de laatste diepe ruk. Vroeg in de ochtend bereid ik me rustig voor op de dag van vandaag en werk zowaar iets aan deze webstek bij. Ik wandel naar de snelweg, rijd met een collega mee naar Arnhem en ben om half negen op de werkplek. Op zich gaat het goed vandaag. Ik heb me voorgenomen dat alle spanning en onzekerheid in het werk me niet gaat raken; ik red het dan ook goed. Wel is het af en toe schrikbarend hectisch en loopt mijn hoofd om van verschillende klussen en ad-hoc-zaken die spelen. Tussen de middag loop ik een rondje buiten. In de middag spreek ik een van de kwaliteitsmensen voor wie ik veel werk doe. We hebben het over de ontwikkelingen in de organisatie, over de onzekere tijden voor iedereen en onze bevindingen. Mocht hij een overstap maken, dan denkt hij aan mij. Fijn. Vandaag werk ik tot zes uur en aansluitend gaan we met het team en de kwaliteitsmensen voor wie we werken een hapje eten in een sjieke tent in Oosterbeek. Het eten valt wat tegen, maar het gezelschap is goed. Tien uur loop ik in Apeldoorn over straat naar huis en pas om half twaalf lig ik in bed…
Muziek vandaag: Arvo Pärt – Complete Works For Violin And Piano And For Piano Solo (Ursula Schock & Marcel Worms)

–

Woensdag 20 mei:
Slapen gaat redelijk, maar ik ben ook veel wakker. Vanmorgen weer op tijd op de werkplek. Al snel kruip ik in een klein kamertje en kan ik zeer veel doen en bijwerken. Tussen de middag loop ik een rondje door het bos. Uiteindelijk ben ik om half zeven thuis. De Vrouw heeft al voorwerk voor het eten gedaan. Ik hoef slechts aardappels te schillen, in bouillon aan de kook te brengen, prei te reinigen en toe te voegen, te pureren, rookworsten te snijden en mee te warmen, en dan is de aardappelpreisoep klaar. De Vrouw is inmiddels thuis en we spreken over de spanning die ik momenteel voel. Ik heb een concept mail naar de jater geschreven; die gaat vanavond laat de deur uit. De soep is goed, het hardlopen gaat lekker en het toetje erna is ook weer fijn. Ik lees en luister nog iets en ga toch vroeg naar bed.
Muziek vandaag : A Spark In The Aether (The Tangent), On Lonely Towers (Barren Earth)

–

Dinsdag 19 mei:
Wilde ik gisteren nog ergens vermelden dat het tegenwoordig goed gaat met slapen; dat ging vannacht wel anders. Toch is het oké als ik eenmaal op ben. Op de werkplek kan ik verschrikkelijk veel doen. Alle achterstallige klussen zijn aan het eind van de dag bijna weggewerkt. Het lucht op. Toch is er ook weer wat spanning. Aan mijn coach mail ik het volgende. ‘Ik merk dat ik behoefte krijg aan een gesprek, waarin je me het vuur weer na aan de schenen legt. Er zijn wat ontwikkelingen op het gebied van mijn klus/contracturen en ik merk dat er weer druk/spanning op mij komt. Niet goed. […] Vanaf 13 mei lopen er drie (3!) vacatures […]. Ik ben niet voorgedragen. Volgens P&O “omdat er een vakgerichte HBO-opleiding wordt gevraagd. Deze heb je niet.” In de vacature zelf staat: “Om wederzijdse teleurstellingen te voorkomen, vragen wij alleen te reageren indien je aan alle functie-eisen voldoet.” Nu heb ik een HBO-opleiding, maar geen vakgerichte; aan de andere kant heb ik wel veel ervaring in de (secretariële) ondersteuning van een regiomanager. En weet je wat ik merk? Dat ik er helemaal geen zin in heb. Ik wil er niet van wakker liggen. Ik wil graag hard werken en veel doen en betekenen, maar ik wil ook de rust en de zekerheid. Ik wil ook graag ontwikkelen en beter worden, maar niet met de gekte/drukte/jachtigheid van vandaag de dag. Ik wil steeds meer genieten van de dingen die ik doe en die wil ik dan ook voor de volle 100% doen en ondergaan, … verhip, het lijkt wel mindfoolishness.’ Over twee weken spreken we elkaar. In de tussentijd kan ik mooi onderzoeken wat er zoal gevraagd wordt in vacatures. Om half zeven ben ik weer thuis. De Vrouw heeft de bamisoep klaar. (De woordvoorspeller op mijn mobiel voorspelt nu al hele zinnen.) Die smaakt. Na het eten blijf ik aan de keukentafel zitten om te lezen en te luisteren. Tussendoor serveer ik het nagerecht: de extra taart die ik gisteren heb meegenomen. Aan het eind van de avond lees ik (eindelijk) de PROG uit, begin ik (eindelijk) in Wijsneus in de keuken (Julian Barnes) en beantwoord ik nog wat mail.
Muziek vandaag: Teide 2390 (Nosound), Of Time & Stars (Hawkwind)

–

Maandag 18 mei:
… want vanmorgen gaat de wekker weer iets voor half zes. Ik voel me rustig en opgewekt als ik iets na achten de werkplek betreed. Ook hier volop felicitaties; de verjaardag is nog niet afgelopen. Ik trakteer op taart(en) en mag alle aandacht in ontvangst nemen. Tussendoor is er ook veel drukte om bij te lezen en te werken. Het lukt me om gedurende de dag het overzicht terug te krijgen. Aan het begin van de middag loop ik een rondje. Uiteindelijk heb ik aan het eind van de dag veel voor elkaar gekregen. Om half zeven ben ik thuis. Ik maak een lasagne van courgetteplakken, rundergehakt, ui, knoflook, gezeefde en snoeptomaten, met voor De Zoon wat pasta erbij en voor ons allen parmesan. En natuurlijk sla van komkommer, bosui, wortel, appel en dergelijke. Pas tegen acht uur zitten we aan tafel en om iets voor negen lopen De Zoon en ik onze vier keer vijf minuten hard. Daarna nog even iets lezen en luisteren en is het weer welletjes geweest.
Muziek vandaag: Just Another Band From LA (Frank Zappa), A Fine Day To Exit (Anathema), het derde plaatje van Gathering The Threads – Fifty Years Of Stuff (Judy Dyble)

–

Zondag 17 mei: 50
Nog voor acht uur ben ik uit bed. Slapen gaat de laatste tijd redelijk; toch moet ik er vroeg uit. Eenmaal beneden doe ik wat gebruikelijke zondagmorgenklussen. Halverwege de ochtend wandel ik naar buiten voor mijn gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Ik prepareer een lunch, we nemen nog een koffie, zetten spullen klaar en nuttigen die lunch. Tussendoor weet ik alle foto’s te bewerken en het gras te maaien. Om twee uur kan het kliekjesfeest beginnen. Het lijkt wel of ik al anderhalve week mijn verjaardag aan het vieren ben. Er is nog redelijk veel volk, de meeste tijd is iedereen in de tuin, Lex en Hans zingen hun Bottlesliederen en ik vind het vanmiddag helemaal geweldig. Kwart over zes ruimen we op en om acht uur zijn we klaar en hebben we ook al een hap gegeten (inderdaad: de kliekjes). We kletsen wat na en ik lees en luister aan de keukentafel. Vroeg naar bed…
Muziek vandaag: Arvo Pärt – Complete Works For Violin And Piano And For Piano Solo (Ursula Schock & Marcel Worms), The Deform Variations (Adam Holzman), Spirits (Having Flown) (Bee Gees), Benja (Amsterdam Klezmer Band), The Rough Guide To The Music Of Hawaï (div), het bonusplaatje dat meekwam met 1974-1979 (Bee Gees), Let’s Have Some Tea (The Muffin Men), Pale Communion (Opeth), The Ghosts Of Prypiat (Steve Rothery), het tweede plaatje van Gathering The Threads – Fifty Years Of Stuff (Judy Dyble)

–

Zaterdag 16 mei:
Wakker om zeven uur, een half uurtje later ben ik uit bed. Koffie, de was, de blogs. Dan nog meer koffie en de krant. Vervolgens een ronde boodschappen langs de markt, de biowinkel, de grote nieuwe Turkse winkel in het centrum en een andere supermarkt. Aansluitend met De Vrouw naar nog een Turkse winkel en nog een supermarkt. En maar weer koffie. Het is grijs en koud buiten en het regent af en toe lichtjes. Dan lunch. En nogmaals naar een supermarkt, voor wat doosjes bier en de laatste dingetjes. Het laatste stukje van de middag zit ik aan de keukentafel en lees ik de kranten van de afgelopen negen dagen. Ik maak een groentecurry en een salade en bak pepersteaks. Die eten we op (goh). Na het eten gaat De Vrouw foto’s in de woonkamer hangen. Foto’s van mij, welteverstaan. Ik hang een paar slingers op en begin met het bewerken van de foto’s van de vorige week. Het schiet (niet) op. Aan het eind van de avond ben ik (nog niet) op de helft. Aan het eind van de avond schiet me ook te binnen: ik heb helemaal vergeten om te gaan hardlopen. Oei. Maandag dan maar weer en hopen dat ik het ritme en de afstand weer kan oppakken. Helemaal aan het eind van de avond hoor ik dé plaat nog en dan ga ik naar bed.
Muziek vandaag: Arvo Pärt – Complete Works For Violin And Piano And For Piano Solo (Ursula Schock & Marcel Worms), Time (Steve Howe), The Deform Variations (Adam Holzman), Children Of The World (Bee Gees), Judgement (Anathema), Camembert Electrique (Gong), het eerste plaatje van Gathering The Threads – Fifty Years Of Stuff (Judy Dyble), Day Trip (Pat Metheny with Christian MacBride & Antonio Sanchez), Waka/Jawaka (Frank Zappa), Prog Fusion With Balls (Chato!), Technicions Of The Sacred (Ozric Tentacles), Hand. Cannot. Erase. (Steven Wilson)

Vrijdag 15 mei: Stockport en terugreis
Ik ben vroeg op. De Zoon, Ob, Geoff en ik maken een korte wandeling door het park en langs een paar winkels. Ob neemt me dan met de auto mee naar een typisch Britse ’tip’; wat er typisch is aan deze vuilstortplaats is dat medewerkers paniekerig beginnen te schreeuwen als ik een foto maak van afval. We verorberen een breakfastachtige lunch met kazen, koffie, croissants en toast in de tuin. Kunnen we nog heel even naar Stockport? Ja, dat kan. We bezoeken een vintagewinkel, wandelen door wat oude straatjes, zien het Merseyway shopping centre, betreden een muziek- en een boekwinkel, slenteren door de overdekte markt en kopen kaas. Verdere buit: Dear Boy – The life of Keith Moon (Tony Fletcher), Technicians Of The Sacred (Ozric Tentacles) en Day Trip (Pat Metheny, Christian McBride & Antonio Sanchez). Als we terug zijn in Gatley nemen we bliksemsnel afscheid van Janice (helaas zien we de kinderen niet meer) en brengt Ob ons naar vliegveld Stockport. Thank you, dear peopz, for your hospitality and your lovely everything. We hebben de vlucht om 15.30 en landen om 17.15 uur plaatselijke tijden. Zowaar, we halen een trein van 18.30 naar Utrecht en zijn om 19.45 uur in Apeldoorn. Bij de lokale grill eten we gezonde Hollandse kost (lamsshoarma met kaas) en met de bus zijn we om 21.00 uur thuis. Ik pak koffers uit, zet een eerste was aan en verzamel de eerste lichting foto’s in een map op de pc. En dan? Dan is het twaalf uur geweest en ga ik naar bed. Allemensen, wat een vakantie!
Muziek vandaag: Technicians Of The Sacred (Ozric Tentacles)

–

Donderdag 14 mei: Lyme House and Park
Gisterenavond hadden we dan toch stiekem een plan gemaakt voor vandaag. Vandaar dat iedereen op tijd op is. Half elf zitten we in twee auto’s. Ob heeft zijn hele gezin bij zich (Jack spijbelt van school). Het tochtje gaat naar Peak district: we bezoeken Lyme House en Park. We wandelen eerst naar boven. Het House zelf kunnen we niet in, maar dat geeft niet echt. De tuin van het mansion en de oranjerie zijn echt zeer mooi. Inmiddels zijn Marja, Robert en Richard er ook gearriveerd. Met z’n allen picknicken we bij de parkeerplaats. Omdat de wind nogal koud is, gaan de dames terug naar huis; de rest maakt nog wandeling door het park (bomvol herten) en over een nabijgelegen heuvel. Het uitzicht over het dal en de omgeving is adembenemend. Zo rond vier uur gaan ook wij terug naar Gatley. Daar doen we eerst met z’n allen nog een paar spelletjes (blufdobbelen en golf); vervolgens gaat het naar Mousam; ik eet een pannenkoekje gevuld met kikkererwtencurry en een lamscurry rezalla). Dan is het tijd om afscheid te nemen van de Nederlanders; wij gaan – het is immers donderdagavond – nog eens de pub in om Jim en Paul te ondersteunen bij de pubquiz.

–

Woensdag 13 mei: Manchester
Als we allemaal wakker zijn en hebben ontbeten, komt de vraag: Wat gaan we doen? We hebben inmiddels het bedachte dagje Liverpool van ons lijstje (‘We hebben geen plan. We hebben alleen een lijstje met daarop dingen die we graag zouden willen doen.’) geschrapt. Uiteindelijk valt de beslissing. Ob blijft thuis wegens ziekte; wij gaan gedrieën opnieuw Manchester in. Een uur later wandelen we langs de hippe winkels vol games en stripboeken. We pakken een eenvoudige paninilunch bij een of andere koffietent en bezoeken het grote winkelcentrum (Arndale). In een grote WHSmith koop ik A Slip Of The Kkeyboard (Terry Pratchett) en 1000 Years Of Annoying The French (Stephen Clarke). We gaan terug naar het station via het centrum en de pub The Ape and Apple. Pas om zeven uur zijn we weer in Gatley. Daar nemen we de Oblings mee uit eten in Italiaans restaurant Piccolo. De ambiance is zeer mooi, de muziek zeer luid en het eten zeer lekker. We zijn laat weer thuis, dus gaan we bijna gelijk door naar bed.

–

Dinsdag 12 mei: Manchester
Opnieuw ben ik niet laat uit bed. We doen het wel kalm aan. Halverwege de ochtend hebben we het programma voor elkaar duidelijk. We gaan met Ob naar het station en nemen de trein naar Manchester Piccadilly. Ob zal ons wat bezienswaardigheden, musea, bibliotheken en winkelbuurtjes laten zien. We beginnen gelijk in de homobuurt (gotcha, Ob!). Aansluitend zien we Chinatown, bezoeken we de Manchester Art Gallery, lopen we door de Town Hall en dan betreden we iets dat aanvankelijk lijkt op een moderne kunst galerie. Het blijkt de John Ryland library en plots waan ik mij verdwaald in een film van Harry Potter. Het is fantastisch en zeer indrukwekkend! Anderhalve straat verderop is Mr. Thomas Chop House. Daar zijn we voor een lunch en Janice is er ook. De wandeling gaat verder via St. Mary’s Church en we komen door de wijk met de hippe winkeltjes. In een vinylzaak koop ik een cd (goh): de promo van The Lost Episodes (Frank Zappa) voor een heel mooi prijsje. Echt veel tijd om in deze leuke wijk rond te neuzen hebben we niet, want we hebben goedkope treinkaartjes en moeten voor vier uur met de trein terug. Dat doen we dan ook. Als we weer in Obshire zijn, maak ik met Geoff nog een wandeling door het park en Gatley. Ob heeft soep gemaakt van prei en aardappelen en ’s avonds is er nog tijd voor kaartspellen: golf.

–

Maandag 11 mei: Gatley
Vandaag een rustdag. Ik ben wel op tijd op en begin vast met opruimen. In de loop van de ochtend breken we met een paar mensen de feesttent af en ontbijten/lunchen we in de zon in de tuin. Erna brengt Ob Hoops&Laura naar het vliegtuig. Aansluitend gaat Ob stevig uitrusten; hij voelt zich niet zo goed. Ik maak met Geoff een lange wandeling door het park en Gatley. Eind van de middag ben ik weer terug. Ob is inmiddels bezig met het maken van een risotto met (restjes) kip. Toetje: chocolatecake. In de avond wijden de Oblings ons in in een paar goede kaartspellen: golf en scum. En: op tijd naar bed.

–

Zondag 10 mei: The Muffin Men in Stockport
En het feest is niet eens afgelopen. Ik ben ook niet laat op. We ontbijten met familie en vrienden in fases. Op tafel staat toast, cheese en chocolatecake. En iedereen maakt dan een start met opruimen. Familie Ob vertrekt, maar daar staat tegenover dat er in de middag opnieuw bezoek arriveert. We gaan naar Indian restaurant Mousam voor een middagcurry. Goed voer! Eind van de middag zijn we weer klaar voor het avondprogramma. We reizen met auto’s en taxi naar de Live pub in Stockport. Het is een zeer mooie zaal. The Muffin Men zijn al gearriveerd en bouwen hun set op. Steeds meer volk komt er binnen. Zo om acht uur begint het concert. Er kan nog volk bij, maar de opkomst is zeker goed. Wat de heren op het podium brengen is fenomenaal als vanouds, maar de akoestiek van de zaal is niet zo goed. Ik maak wat videofilmpjes en tijdens de toegift dansen Ob en ik, gekleed in onze alohapakken, eindelijk. Na meer dan twee uur tellen Ob en ik het geld van de entree. Er is zo veel betalend volk geweest, dat de kosten voor de band voor ons meevallen. We gaan met taxi’s terug naar Gatley en rond een uur ga ik naar bed.

–

Zaterdag 9 mei: Ob & bazbo – Hawaii 50 party!
En wederom ben ik redelijk vroeg uit bed. In huis is het stil. Na een uurtje en wat koffie, besluit ik om een lange wandeling maken met Geoff. Maar hoe werkt die hondenriem? Ik rijg het voor elkaar. We wandelen naar en door het park en gaan weer terug via het ‘centrum’ van Gatley. Als we terugkomen heeft Giles Rob en Laura van het vliegveld opgehaald. We ontbijten met een heleboel personen: toast met bacon en gebakken eggs. Ook doen we de laatste voorbereidingen voor wat ons feest wordt. Vanaf twee uur zijn we helemaal klaar voor Hawaii 50. We ontvangen de gasten, iedereen is in Hawaii-stijl gekleed, de vuurkorf staat aan, de vader van Ob heeft een reuzenjengaspel gegeven dat volop in gebruik gaat, gasten hebben zelf ook veel te eten en te drinken meegenomen, we worden oveladen met kaarten en cadeaus en gelukwensen, kortom: helemaal geweldig. Het is koud in de tuin maar wel droog. Er is ook een mooie opkomst; mijn hele familie uit Nederland is er zo’n beetje, plus Marja&Robert&kids en Emile&Cynthia; daarnaast allerlei goed bekende figuren: Daggie&Petter, TPS, NotPedro, Dave&Nicola, Steve, BigTony&Kay, (andere) Ged, Jim & Paul (uit de pub), (gewone) Ged en iedereen heeft het zo te zien naar de zin. Had ik al gezegd dat het helemaal geweldig is? Aan het begin van de avond doen Ob en ik onze geïmproviseerde speech in ons alohapak met bowlerhat; we worden goed ontvangen. Het buffet is open, de chocolatecake is geweldig, het kampvuur gaat aan. Mijn familie vertrekt, niet veel later Robert&Marja ook. Als het echt koud wordt, gaan De Vrouw en ik binnen verder bij de familie van Janice. En niet eens heel gek laat lig ik in bed. Wat een feest.

Vrijdag 8 mei: Gatley & Stockport
Ik ben vroeg op. In de keuken ben ik even alleen. Giles maakt breakfast met toast en cheese. Om een uur of negen is Ged er; hij komt de feesttent brengen. Met z’n vieren zetten we die op. Het is nogal een werkje, maar het is zeer zonnig en dus niet erg. Aan het van de morgen gaan we met Ob mee naar Stockport. Het is nog geen twintig minuten met de auto. We vliegen over de overdekte markt, bestellen daar kaas en gaan dan een lunch gebruiken in Arden Arms. Op de terugweg lopen we nogmaals langs de kaasboer en vervolgens een supermarkt. Net als we in de auto zitten, gaat het regenen. Dat is niet erg. In de middag bereiden we namelijk het feest voor. Emile en Cynthia zijn er weer om te helpen met eten klaarmaken. Daarnaast richten we de tent in. Avondeten? Fish ‘n’ chips zijn zo gehaald. Halverwege de avond, als het schemert, maak ik met Ob en Geoff nog een avondwandeling langs het park.

–

Donderdag 7 mei: naar Stockport
Mijn wekker gaat om de gebruikelijke tijd: iets voor half zes, dus. Dat is niet vroeg voor mijn doen, want op een normale werkdag sta ik ook om half zes op, maar vandaag is geen normale werkdag. We gaan op reis. Eerst wat klusjes en koffie. Dan de krant en nog meer koffie. Dan de laatste dingen bij elkaar zoeken en in de koffer pakken. Ten slotte iets eten, nog wat meer koffie en … om kwart over acht lopen we naar de bus. Aloha!
De overstap op het station is ruim; we hebben de trein van iets na negenen en zijn om half elf op Schiphol. Alles verloopt voorspoedig: we checken onze koffers in en komen zelfs door de douane en veiligheidscontrole heen. Daarna hebben we nog wat tijd om koffie te nemen en om 12.35 vliegen we. Kennelijk hebben we de wind mee of zo, want nog vóór 12.30 uur landen we op Stockport. Giles staat ons op te wachten als we naar buiten komen en om half twee betreden we zijn huis in Obshire. Er is allemachtig veel te bespreken en hij serveert ons een lunch. In de middag maken we een wandeling met de hond Geoff door Gatley (vandaag zijn er landelijke verkiezingen en Ob moet stemmen in een schoolgebouw) en een park aan de rand ervan. Als we terugkomen, ontmoeten we de Oblings: Janice, Millie & Jack. Ook hebben we sms-contact met Emile & Cynthia; zij zijn vanmorgen vroeg al geland en zitten in een hotel even buiten Gatley. Ob en ik halen ze bij hun hotel op. Dan is het tijd voor cadeaus. De Vrouw heeft glazen bierpullen bewerkt door er de kop van ene meneer Zappa op te zoutzuren, Ob krijgt zijn alohapak, er zijn sieraden voor Janice en Milly, voor Jack is er een shooting-and-terror-for-Jackage-game, de hond ontvangt een MsPinky en voor alles en iedereen delen we Nederlandse chocolade, snoep en koeken uit. Ik word enorm verrast met een ingelijste Britse persing van Chunga’s Revenge (Frank Zappa) en een heuse bowler hat! Dan maakt Ob eent curry. Hij gebruikt een soort elektrische kruiden/specerijen-hakker (die op een koffiemolen lijkt) (Tefal) en ik wil ook zo’n ding. Het is vol in de keuken. Niet alleen door alle personen, maar vooral ook doordat het gemarineerde vlees voor de barbecue van zaterdag op het aanrecht staat en de familie Ob er een ietwat ander opruimidee op nahoudt dan in huize bazbo. De curry is verdomd goed en ’s avonds schuiven we in de lokale pub The Horse & Farrier bij Jim en Paul aan tafel aan om hen te ondersteunen bij de pubquiz. We hebben een paar vragen nog goed ook. Na elven zijn we thuis en gaan we naar bed. We mogen slapen in de echtelijke bedroom en het echtelijke bed.
Muziek vandaag: Arvo Pärt – Works For Violin And Piano And For Piano Solo (Ursula Schoch & Marcel Worms), het derde plaatje van Gathering The Threads – Fifty Years Of Stuff (Judy Dyble)

–

Woensdag 6 mei:
De wekker gaat. Ik word wakker. Of niet? Ik denk dat ik wakker word. Nee, ik word niet wakker. Toch wel. Snel uit bed. Dan ben ik wakker. Ik ben wakker. Op de werkplek doe ik heel veel en ik weet alles wat ik had gepland om af te krijgen, af te krijgen. Halverwege de middag loop ik ook nog een half uurtje buiten. Ik ben om half zeven thuis. Mijn bestelling Gathering The Threads – Fifty Years Of Stuff (Judy Dyble) is gearriveerd. Eerst de dis die De Vrouw heeft gemaakt opeten (schotel van rookworst, ui, prei, paksoy, chinese kool en peper) en dan hardlopen. Ha, het rondje langs de ringweg gaat ons goed af. Ik douche, pak koffers in, doe nog meer voorbereidingen en dan kan ik nog heel even zitten, lezen en luisteren. Vakantie!
Muziek vandaag: de eerste twee plaatjes van Gathering The Threads – Fifty Years Of Stuff (Judy Dyble)

–

Dinsdag 5 mei: Bevrijdingsdag
Zowaar, half acht stap ik uit bed. En ik hoef niet eens naar de werkplek. Ik heb het een en ander op het lijstje staan voor vandaag. Om half elf heb ik al twee supermarkten gedaan. De Vrouw is werken en de zon schijnt. Ik maak de rest van het terras en het pad in de achtertuin schoon met de hogedrukreiniger. Inmiddels is het minder zonnig. Sterker nog, af en toe valt er water uit de lucht. Tussendoor is De Vrouw thuis en lunchen we. In de middag pak ik koffers in, strijk ik, draai ik een was en geef ik planten water. Ook kook ik bamisoep die we om half zeven op hebben. Vlak na het eten voel ik plots een ‘knal’ in mijn kop. Een pijnscheut. En nog een. Is alles nog in orde daarboven? Na een paar minuten lijkt het erop. Ik heb het wel ’s vaker. Schrikken. ’s Avonds ontspan ik met lezen en luisteren.
Muziek vandaag: Amazing Grace (Rick Wakeman), Trilogy (Emerson Lake & Palmer) (2015 Deluxe Edition), Wind And Wuthering (Genesis), Main Course (Bee Gees), Judgement (Anathema), Camembert Electrique (Gong) (2015 remaster), A Fine Day To Exit (Anathema), A Natural Disaster (Anathema), Live at The Marquee – August 10, 1971 (King Crimson), het plaatje dat met de PROG meekwam

–

Maandag 4 mei:
Het gaat goed, ondanks dat ik weinig tot niet geslapen heb. Buiten schijnt de zon en de temperatuur is aangenaam. De bus vanaf het Willemsplein is laat, maar dat maakt me niet zo veel uit. Op de werkplek is het redelijk rustig, dus kan ik zeer veel doen (lees: alles overdragen voor de vakantie). Tussen de middag loop ik een rondje buiten langs het landgoed Warnsborn. En om zes uur ben ik thuis. De Vrouw heeft het eten klaar. Een rijstschotel met paksoy en daarnaast een fruitsalade. Nog vóór de Dodenherdenking lopen De Zoon en ik onze vier keer vijf minuten hard door het zonnetje. De route is nu helemaal de ring van De Maten en dat kan precies. Als ik terugkom, heb ik het warm. Heel warm. Dat wordt luchtiger loopkleding zoeken. Ik handel nog mail af, lees Freak Out! – My Life With Frank Zappa (Pauline Butcher) (eindelijk) uit en luister tot het half twaalf is geweest.
Muziek vandaag: Minstrel In The Gallery (Jethro Tull) (2cd+2dvd box)

–

Zondag 3 mei:
Ik ben weer eens vroeg wakker. Slapen lukt nog altijd niet zo heel goed. Rond kwart voor negen heb ik koffie gezet, de vaatwasser uitgepakt en de was gevouwen. Ik handel weer wat mail af, poets de plee en halverwege de ochtend ga ik naar buiten voor mijn gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Thuis nog wat koffie en brunch. Begin van de middag fietst Het Hele Gezin naar het centrum om verscheidene boodschappen te doen. Aan allerlei winkels brengen we een bezoek, waaronder een klerenwinkel alwaar ik een nieuwe broek koop; van de vorige had ik na één week al de rits gemold, vandaar. Daarnaast betreden we schoenenwinkels, gameshops, een warenhuis en bazarachtige uitspattingen. We schuilen zelfs even in een stadscafé en pikken daar wat liedjes van The Bottles mee. Vijf uur zijn we weer thuis. Een moment zitten en opruimen en dan ga ik eten maken. Kipvleugels in de oven, een half uur later de restanten van de afgelopen twee dagen erbij in en een salade van komkommer, bosui, tomaat en appel. Goehoed! De rest van de avond doe ik nog wat mailgedoe en lees en luister ik. Vandag lukt van alles, maar ik merk dat mijn hoofd zó vol zit, dat ik echt maar een ding tegelijk kan. Wil ik allerlei stress en spanning voorkomen, dan zal ik rust moeten bewaren en me volledig concentreren op datgene waar ik nu mee bezig ben en dán pas storten op het volgende.
Muziek vandaag: Cenotaph (Bass Communion), Discretion (Travis & Fripp), A Scarcity Of Miracles (Jakszyk, Fripp & Collins), Who’s Afraid Of The Boogiemen? (Blue Grass Boogiemen), Selling England By The Pound (Genesis), A Trick Of The Tail (Genesis), Moving (Bugge Wesseltoft – New Conception Of Jazz), The 1999 Party (Hawkwind)

–

Zaterdag 2 mei:
Al voor zeven uur ben ik beneden. Ik heb geslapen, maar onrustig en bij vlagen ook weer veel wakker geweest. Eerst gebruikelijke weekendklussen en koffie. Dan zit wat achter de pc voor mail- en ander verkeer. Half negen op de fiets naar het politiebureau om aangifte te doen van misbruik van mijn persoonsgegevens. Erna bezoek ik de biowinkel, de markt, de toko en de supermarkt. Thuis snel koffie en dan weer naar een andere supermarkt en de Turkse winkel. Buiten is het inmiddels zeer aangenaam en de laatste bak koffie drinken we buiten in de zon. Vervolgens is er de zaterdagbrunch. In de middag zijn Marja en Robert er ook even en in de zonnige achtertuin verkneukelen we ons alvast op het komende weekend en de week erna. Eind van de middag maak ik het avondeten: moussaka en een salade van komkommer, bosui, augurk en wortel. Erbij drinken we bubbeltjeswijn. Zonder alcohol. In de avond kom ik tot rust aan de keukentafel. Precies: ik lees en luister. Niet eens heel laat, vlak voor ik naar bed ga, zit ik nog even aan de pc. Er is mail. Ik had iets naar de website van Judy Dyble gestuurd; er is geld van onze Paypal-account afgehaald, maar ik had nog geen bericht van het bedrijfje of mijn bestelling wel is doorgekomen en de boel is verstuurd. Nu krijg ik antwoord: van mevrouw Judy zelf. Bijzonder.
Muziek vandaag: Arvo Pärt – Works For Violin And Piano And For Piano Solo (Ursula Schoch & Marcel Worms), The Deform Variations (Adam Holzman), Belighted (iamthemorning), Kong’s Revenge (Inventionis Mater), Let’s Have Some Tea (The Muffin Men), The Diary (The Gentle Storm), Space Ritual (Hawkwind), Hall Of The Mountain Grill (Hawkwind), The Making of The Grand Experiment (dvd) (Neal Morse Band)

Vrijdag 1 mei:
Hieperdepiep, vanochtend gaat alles leuk en lekker. Het is zonnig, ik ben opgewekt en op de werkplek kan ik zeer veel doen en afhandelen. Niet dat alles af is, maar ik schiet aardig op. Nog maar twee dagen om van alles en nog wat voor de vakantie af te maken of over te dragen. Ik heb geen echte pauze, want om half drie pikken De Zoon en De Vrouw mij van de werkplek op. De tocht gaat naar het Leo Kannerhuis voor een voortgangsgesprek over het behandelingstraject van De Zoon. We hebben het niet alleen over hoe goed het gaat, maar benoemen ook aandachts- en knelpunten. Ook die voor ons, ouders. We zullen allen echt open moeten uitspreken wat we van elkaar verwachten; dat helpt ons allemaal, maar kan vooral voor De Zoon helpend zijn bij het zich ontwikkelen en leren. Bij uur zijn we thuis en ik prepareer een schotel van chorizo, ui, paprika, paksoy, sla en gekookte aardappel, met daarnaast een salade van komkommer, bosui, tomaat en avocado. Tussendoor proeven we witte en rosé wijn zonder alcohol. Even wennen, maar niet vies. Zeker niet. En het zuipt niet door, zoals gewone wijn of limonade. Na het eten gaan De Zoon en ik hardlopen. Vier keer vijf minuten met een minuutje pauze tussendoor. Ja, het gaat nog steeds lekker. Thuis is er nog een filmpje dat ik De Vrouw wilde laten zien. Ik vind het en laat het zien. Dan ga ik aan de keukentafel zitten lezen en luisteren, onder het genot van een glas rode wijn zonder alcohol. Ook lekker. En ik plak wat foto’s van vanavond in deze blog. Dan is het half twaalf en ga ik naar bed. Morgen op tijd op.
Muziek vandaag: Wolflight (Steve Hackett), Mr. Natural (Bee Gees), Utu (Värttinä), het tweede en derde plaatje van Dark Side Of The Mule (Gov’t Mule)

–

Donderdag 30 april:
Afgelopen maandag kwam ik op het idee om volgend jaar op 27 april met een oranje T-shirt rond te gaan lopen met daarop de tekst: ‘Ik mis koninginnedag’. Vanmorgen sta ik goed op. Zowaar, ik ben weer wat opgeruimd en opgewekt. Op de werkplek is verschrikkelijk veel te doen. Ik wil van alles afhandelen voor mijn vakantie (die vandaag over een week begint); dat lukt deels. Nou ja, de rest ga ik gewoon overdragen aan een collega. Het is een lange dag; ik werk van 08.00 tot 19.00 uur. Tussen de middag loop ik een ronde buiten. Op FOK! is om 13.00 uur een stukje van mij verschenen, het eerste sinds januari of zo. In de middag heb ik twee lange overleggen. Geen probleem. Een collega zet me om kwart voor acht vlakbij huis af. Daar is het nog wat bijkletsen en ten slotte nog iets lezen en luisteren.
Muziek vandaag: het eerste plaatje van Dark Side Of The Mule (Gov’t Mule)

–

Woensdag 29 april:
Veel geslapen heb ik niet. Wel op tijd uit bed, maar nu heeft de bus weer vertraging. Stik. Plots merk ik dat de paniek en neerslachtigheid toeslaat. Dit wil ik me niet laten gebeuren, zeker niet ’s morgens vroeg in de morgenvroegtekoude. En raad eens? Uiteindelijk ben ik toch op de normale tijd op de werkplek. Veel kan ik doen, veel kan ik mij aan mijn planning houden. Geen pauze, maar ik schiet enorm op en dat geeft me ook wel rust. Pas om half zeven ben ik thuis en ik kan bijna gelijk aan tafel aanschuiven. Hoewel, eerst mag ik de varkenshazen braden. De Zoon moet overwerken en eet niet mee. We hebben de dis van bloemkoolpuree uit de oven snel op, dus loop ik ook vroeg buiten. In mijn eentje. Ongelooflijk toch dat ik in nog geen vier maanden tijd in staat blijk om zo ver en lang hard te lopen. Als je me dat vier maanden geleden had verteld, dan had ik je recht in je gezicht gespuugd. Thuis ga ik even achter de pc zitten en bestel Gathering The Threads (Fifty Years Of Stuff), de 3cd-doos vol werk van Judy Dyble. Het is een doos in beperkte oplage, dus wil ik er snel bij zijn. Het laatste uur van de dag besteed ik aan lezen en luisteren.
Muziek vandaag: Teide 2390 (Nosound)

–

Dinsdag 28 april:
Oei, weer eens wat te laat uit bed. Toch haal ik veel tijd in. Echter, de bus laat op zich wachten en uiteindelijk ben ik een dik uur te laat onderweg. De hoeveelheid klussen komt me dan ook fors tegemoet. Ik laat me niet gek maken, sluit me af met muziek in de oordopjes en ga aan de slag met plannen en overzicht maken en houden. In neem geen pauze, maar ga bellen. Met de firma Telefonie en de firma Politie bijvoorbeeld. ’s Middags een overleg en teruggetrokken in een hokje zitten werken. Lekker. Ik kan veel doen en orde op zaken stellen, maar heb nog niet het idee dat ik heel veel af krijg. Nou ja. Ik ga wat langer door en ga iets voor vijf uur richting de bus. Fijn, die mis ik dus. Snel even doorwandelen naar een stuk verder, zodat ik daar een stadsdienst kan halen … niet, dus. Ook net gemist. (Wat wél lekker is: ik trek een paar sprintjes en die gaan me gemakkelijk af; ik ben na honderd meter rennen niet eens uitgeput!) Zo rond zeven uur ben ik weer thuis. De Vrouw heeft de bamisoep klaar en die is zeer goed, maar ik eet niet veel. Ik ben vermoeid, prikkelpaar, paniekerig. Tijdens het opruimen gaat de telefoon en ik roep nog: ‘Als het voor mij is, dan ben ik er niet.’ De Zoon neemt op en komt naar me toe. Ik versta dat de Agis aan de lijn is. Die wil ik dus écht niet te woord staan. De Vrouw neemt de telefoon over en al snel snap ik dat het niet de Agis is, maar de politie die meer wil weten over de aangifte. Ach zo. De Vrouw krijgt een pakketje bezorgd: haar bestelde nieuwe telefoon is gearriveerd. Ze is blij. Dan ben ik ook blij. Ik blader door de vandaag binnengekomen PROG en luister nog iets. Vroeg naar bed toe.
Muziek vandaag: Greasy Truckers Party (Hawkwind), The Deform Variations (Adam Holzman)

–

Maandag 27 april: koningsdag met Sven Hammond in Arnhem
Vroeg wakker en op. Koffie en dergelijke. Zo om tien uur fiets ik naar een supermarkt en de Turkse winkel. Het is zonnig maar fiks koud. We lunchen op tijd zodat we om kwart voor een weg kunnen. De Vrouw en ik bezoeken dit jaar Arnhem. De bus zit zo vol dat we de laatsten zijn die erbij in kunnen. Bij park Sonsbeek stappen we uit. In het park is van alles te zien. Langzaam wandelen we via het Willemsplein naar het centrum en dan gaat de route via wat malle winkeltjes en een terrasje naar het Gelerijdersplein, alwaar Sven Hammond al bezig is met zijn spetterende set. Al snel staan we vooraan en het is een lekker feestje. Voor we het weten is het alweer voorbij en hoewel het nog niet zo heel laat is, gaan we op zoek naar een geschikte eettent. Die vinden we in de vorm van een Indiaas restaurant, alwaar we volop curries eten. Het is bijna acht uur als we weer thuis zijn. Ik bewerk mijn foto’s en dan ga ik nog een uurtje lezen en luisteren tot het tien uur en dus bedtijd is.
Muziek vandaag: het tweede plaatje van The Soul Of Armenia (Djivan Gasparyan), plaatje 1 uit de Archive box (Neil Young), plaatje met demos dat meekwam met de deluxe versie van Hand. Cannot. Erase. (Steven Wilson), The Deform Variations (Adam Holzman)

–

Zondag 26 april:
Heb ik geslapen? Ja, dat heb ik. Toch ook wel weer veel wakker geweest. Om kwart voor negen ga ik uit bed. De zondagmorgendingetjes. Halverwege de ochtend loop ik naar buiten voor mijn gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. De Zoon is om twee uur thuis; hij heeft vandaag overgewerkt, vandaar. Even is er een moment. Ik wil iets gaan doen, knipper met mijn ogen, ben heel eventjes afgeleid en weet niet meer wat ik wilde doen. Plots grijpt het me aan en ik sta voor een kort moment met tranen in mijn ogen. Het lukt me om me te herpakken. We doen een gebruikelijke zondagbrunch en aansluitend duiken we de tuin in. Onkruid tussen de tegels vandaan peuteren en het terras reinigen. Met de hogedrukspuit. Om zes uur is het leeuwendeel klaar – volgend weekend nog het tuinpad en de boel aan de voorkant – en ben ik volledig bemodderd. Eten maken. Ik braad een beenham,bak aardappelen en maak de ovenschotel van rode bieten, rode ui, witlof, peer, honing en blauwe kaas. Kwart voor acht zitten we aan tafel en niet veel later is alles op. En dan? Dan gaan De Zoon en ik hardlopen. Normaal lopen we door de week, maar voor morgen hebben we koningsdagplannen, dus gaan we vandaag hardlopen en we zijn toe aan de tweede stap. Einddoel van die stap is dat we een half uur onafgebroken kunnen lopen. We starten deze week met vier keer vijf minuten, afgewisseld met steeds een minuut pauze. En het gaat! Eigenlijk nogal gemakkelijk ook. Het laatste stuk van de avond lees en luister ik.
Muziek vandaag: Chemsi (Hijaz), 1996 (Ryuichi Sakamoto), Manassas (Stephen Stills), We Rock Sweet Balls And Can Do No Wrong (Tragedy), 1st Album (Bee Gees), Chunga’s Revenge (Frank Zappa), Fillmore East, June 1971 (Frank Zappa), New Conception Of Jazz – Live (Bugge Wesseltoft), The Grand Experiment (Neal Morse Band)

–

Zaterdag 25 april:
Ik word wakker. Of was ik al wakker? Wel wat geslapen. Enne … vannacht bleek een bijwerking van de medicatie niet langer actueel. Hoe gaan we dit netjes zeggen? Ga ik het überhaupt sowieso ins Blaue hinein es ist kaus bausen wel zeggen? Niet alleen de bloedtoevoer naar een zeker orgaan komt op gang; het blijft daar ook niet meer bij. Is dat een beetje duidelijk? Mij wel. Om kwart voor negen stap ik uit bed. Enkele gebruikelijke zaterdagmorgenactiviteiten volgen. Halverwege de ochtend fiets ik naar het centrum. Ik bezoek de biowinkel voor kaas en brood, de markt voor geld en vis, kleren- en andere winkels voor kleren en zonnebril, en uiteindelijk een supermarkt en Turkse winkel voor de laatste boodschappen. Inmiddels is het al twee uur geweest en nuttigen we een late lunch. Ik was in de stad ook op zoek gegaan naar nieuwe zwarte schoenen, maar niet geslaagd. De Vrouw noemt een schoenenwinkel in het centrum waar hippe modellen worden verkocht. Om vier uur zit ik nogmaals op de fiets. De winkel blijkt helemaal niet (meer) in het centrum te zijn, maar als ik weer terug wandel kom ik langs een andere schoenenwinkel waar ik vanmorgen niet in geweest ben. Nu ga ik er wel in en nu slaag ik wel. Inlopen hoeft niet volgens de verkoper, maar toch draag ik ze de eerste paar uren. Inderdaad, inlopen hoeft niet. Ik maak eten: pruttelpot van runderstoofvlees, ui, knoflook, peper, tomatenbouillon en tijm, met uiteindelijk ook aardappel en sperzieboon erin. Er komt salade bij: romasla, bosui, komkommer en gerasptewortel. De Vrouw haalt post uit de brievenbus. Er is een dwangbevel van een deurwaarder: nu zou ik een betalingsachterstand van 800 ballen hebben bij hetzelfde telefoonbedrijf da t in februari of zo ook al geld van mij vorderde en waarvan ik nog nooit klant ben geweest. Goed, dus wederom maakt iemand misbruik van mijn persoonsgegevens. De zeep zet zich voort. Acht uur zitten we aan tafel en het is zó op! De Vrouw heeft rabarber-frambozen-yoghurtijs gemaakt ten toetje. Ook zó op. Het laatste stukje van de avond zit ik achter de pc om wat mail te maken en af te handelen en aan de keukentafel nog iets te lezen en te luisteren.
Muziek vandaag: The Deform Variations (Adam Holzman), Erased Tapes – Collection VI (gratis verzamelplaatje van een of ander label, geloof ik) dat ik van de week kreeg in de platenwinkel in Arnhem), Cuovgga Airras (Mari Boine), Bole 2 Harlem volume 1 (Bole 2 Harlem ), Foxtrot (Genesis), Indigo Falls (Indigo Falls), Crime Of The Century (Supertramp), Second Nature (Flying Colours), publieksopname van Zappanale 2011 (Eddie Jobson Band met Marco Minnemann, Alex Macachek, Marc Bonilla en Ray White), Cheating The Polygraph (Gavin Harrison)

Vrijdag 24 april:
De wekker staat op half acht, maar ik ben er al eerder uit. Nauwelijks geslapen. Beneden krantje, koffie, enzovoorts. Niet veel later zijn De Vrouw en Chantal ook om me heen. Nog wat nakletsen en bijkletsen en veel meer. Om half tien is Chantal weer weg. Ik klap de laptob open en werk een uurte of twee. De Vrouw is ondertussen met andere zaken bezig. Poep. We gaan naar Steven Wilson in The Royal Albert Hall in Londen op maandag 27 en dinsdag 28 september. Het moet niet gekker worden. Na een lunch stap ik op de fiets en rijd naar het centrum. Daar koop ik eerst een paar overhemden en vervolgens twee boeken: Er kon niets verkeerd gaan (Bob den Uyl) en Einstein (Walter Isaacson). Nu zijn de boekenbonnen van mijn jubileumfeestje echt op. Hoewel, op eentje staat nog zestien cent. En dan is het nog maar twee minuutjes naar de jater. Het bezoek en advies is kort. Hij wil dat ik vier weken lang clean ben van medicatie. Na die vier weken kunnen we goed beoordelen hoe het gaat. Nu gaat het goed, hij vindt dat ik er goed bij zit; mogelijk gaat het na de nasleep van bijwerkingen nog beter. Mijn probleem met aandacht en concentratie kan ook te maken hebben met het herstel. Blijven hardlopen, want het positieve effect van hardlopen op tussen neerslachtigheid en paniekaanvallen is inmiddels wetenschappelijk aangetoond. Ik ben aan het genezen; reken voor herstel een half jaar tot een heel. Dus: ik ga de komende vier weken op dezelfde voet verder; mocht er iets gebeuren, dan neem ik contact met ‘m op. Na vier weken bekijken we hoe het gaat en wat er verder nodig is. Als dat medicatie is, dan is dat zo. Ach zo. Nou: knopje om en daar gaan we. Op de terugweg doe ik een supermarkt aan. Erna wandel ik naar de schoenmaker hier op de hoek van de straat. Mijn trouwe Ecco’s zijn versleten en ik wil graag dat er nieuwe hakken onder komen, maar de schoenmaker beslist anders. Of ik ze in zijn vuilnisbak wil achterlaten? Nee, want ik ga nog de tuin in vanmiddag. Het gras moet gemaaid, vandaar. Ik doe het ook nog. Dan is het tijd voor kookkunsten. Een raapstelenstamppot van knolselderij, aardappel, rode ui, paprika en (niet schrikken) raapstelen. Erbij verse worst en een salade van romasla, komkommer, bosui en kerstrostomaten. Na het opruimen is het tijd om het positieve effect van hardlopen op neerslachtigheid en paniekaanvallen aan te tonen. Een kwartier lang ononderbroken. Het gaat goed. Ben benieuwd hoe de volgende stappen gaan zijn: vanaf maandag gaan we op naar het half uur onafgebroken. De Vrouw en ik tafelen nog wat na en dan plaats ik mijzelve achter de pc om foto’s van gisterenavond te bewerken en op de webstek plakken. Als dat gedaan is, is het elf uur. Kan ik slapen?
Muziek vandaag: The Deform Variations (Adam Holzman), Arvo Pärt – Works For Violin And Piano And For Piano Solo (Ursula Schoch & Marcel Worms), Mr. Natural (Bee Gees), Main Course (Bee Gees), Children Of The World (Bee Gees), Spirita (Having Flown) (Bee Gees), het bonusplaatje dat meekwam bij de box 1974-1979 (Bee Gees), Karelia Visa (Hedningarna), Super Taranta! (Gogol Bardello), Blackfield IV (Blackfield ), Pale Communion (Opeth), Hand. Cannot. Erase. (Steven Wilson)

–

Donderdag 23 april:
Juist. De wekker is gegaan, ik knipper nog een keer met mijn ogen en gelijk zijn we vijftien minuten verder. Oei. Gelukkig lukt het me om zonder al te veel stress op tijd het pand te verlaten en op de werkplek te arriveren. Gelijk in een kamertje apart. Heerlijk. Ik kan veel doen wat ik moet doen. Zo hoort het. Ik kan ook heel veel niet doen wat ik moet doen. Dat is dan weer minder. Gelukkig lukt het me wel om tussen de middag een half uurtje te gaan lopen.

Ik ben eerder thuis dan normaal. Vijf uur. De Vrouw komt op dat moment ook binnen. Een half uur later zitten we aan tafel en eten we spaghetti met een saus van spek, groenten en kruidenkaas. Nog weer een half uur later haalt Reinier mij op. De tocht gaat naar Hedon in Zwolle. Chantal staat al in de rij voor wat iets heel bijzonders en indrukwekkends wordt. Steven Wilson speelt zijn volledige album Hand. Cannot. Erase. en tussen de drie blokken daarvan door de stukken Index, Lazarus, en Harmony Korine. The Watchmaker, Let’s Sleep Together, Sectarian en The Raven That Refused To Sing zijn de toegiften. Allemensen. Het geluid is fenomenaal (quadrofonisch, waarom ook niet?) en de beelden en licht sluiten perfect aan bij alles wat er gebeurt. Schitterend toch weer hoe deze meneer muziek, tekst, concept, geluid en beeld zo perfect weet samen te kneden tot iets zeer indrukwekkends. Ik ben er stil van. Bijna tranen bij Routine, Lazarus en The Raven. Wat een concert. Vooraf heb ik al ‘boodschappen gedaan’, dus ik ga ook met een leuke tas vol spul naar huis: tourboek, stripboek door bassist Nick Beggs, shirtje en het album The Deform Variations door Adam Holzman. Na afloop drinken we met z’n drieën een boel water om de munten op te maken en dan brengt Reinier ons naar huis. De Vrouw is nog wakker. We kletsen bij en dan komt Chantal met het volgende. Zij heeft voor eind september voor twee personen kaarten gekocht voor twee avonden Steven Wilson in The Royal Albert Hall in Londen. Nu weet ze niet zeker of Tim mee kan. Of ik anders mee wil? Maar wacht, dan wil De Vrouw ook mee. Maken we er een lang weekend van? Lijkt wel een gaaf idee. Tijdens delen van de dvd’s van Steve Hackett en Eels in The Royal Albert Hall en van Alice Cooper op Wacken maken we onszelf lekker. Lekker. Het is pas kwart over twee als we naar bed gaan.
Muziek vandaag: een concertje.

–

Woensdag 22 april:
Gaat-ie weer. Ik ben weer zeer moe als ik opsta, maar dan gaat het verder goed. Vanmorgen ben ik ook zeer vroeg op de werkplek en daar kan ik weer veel (voorbijkomende) dingen doen. Halverwege de ochtend sluit ik me op in een kleinere kamer en dan gaat het lekker. Mussen de middag loop ik kort buiten. Het is zonnig, maar in de wind nog best koud. De rest van de middag ben ik in een locatie in Velp. Op de terugweg zet een collega me af in het centrum van Arnhem. Ik loop nog even langs de platenwinkel en koop 1974-1979, een doosje met vier studioalbums van The Bee Gees (Mr. Natural, Main Course, Children Of The World en Spirits (Having Flown)), plus een extra plaatje met spul van Saturday Night Fever en B-kantjes van singles. Ha, nostalgie! Je had de knullen achter de toonbank eens moeten zien kijken. Ik ben om half zes thuis en buig me over het eten. Gehaktballen worden het, met een saus van ui, prei, courgette, zoete aardappel en tomaat. Erbij natuurlijk salade: de beroemde bootjes van witlof, rode paprika en blauwe kaas. Tussendoor doe ik nog wat werkzaamheden op mijn laptob. De Zoon moet overwerken, dus die is laat. De Vrouw is er rond kwart over zeven en een half uur later is De Zoon er ook, hetgeen betekent dat we aan tafel kunnen. Verroest, de saus is ingekookt; ik heb de kookwekker niet gehoord. Toch is de dis best goed. Na die dis gaan De Zoon en ik weer hardlopen. De Zoon doet een kort rondje. Ik niet. Voor mij wordt dat kwartiertje onafgebroken een beetje een makkie. (Nee, hoor.) Later op de avond lees en luister ik. De Plaat nog maar eens.
Muziek vandaag: Greasy Truckers Party (Hawkwind), Cheating The Polygraph (Gavin Harrison), Hand. Cannot. Erase. (Steven Wilson)

–

Dinsdag 21 april:
Eigenlijk hetzelfde verhaal als gisterenmorgen, maar nu zonder gevoel dat ik neerslachtig ben. Eenmaal uit bed gaat het prima. Buiten is het koud maar zonnig. Op de werkplek lukt het me vanmorgen niet goed om geconcentreerd te werken en me niet af te laten leiden, maar dat komt omdat het op dinsdag altijd niet lukt om geconcentreerd te werken en me niet af te laten leiden. Er gebeurt weer van alles, er komt veel op me af en ik accepteer maar weer dat de dinsdag een dag is dat het me niet lukt om geconcentreerd te werken en me niet af te laten leiden. Door alle gedoe geen pauze tussen de middag. Dat is niet erg, want het gaat verder wel goed met mij. Om zes uur weer thuis. De Vrouw heeft bamisoep. Zeer fijn, maar ik ben zeer moe dus ik hoef niet zeer veel. Na afloop ga ik de foto’s van afgelopen weekend verder ordenen en plaatsen op de webstek. En ik hoor de plaat waarom het donderdagavond zal gaan. Twee keer, dus. Aansluitend is het tien uur.
Muziek vandaag: Hand. Cannot. Erase. (Steven Wilson), Hand. Cannot. Erase. (Steven Wilson)

–

Maandag 20 april:
Zo. De wekker gaat. Ik ben al wakker. Slecht geslapen. Bijna niet. Er is iets in mijn hoofd. Toch geen dip? Ik ga uit bed. In de badkamer gaat het wel weer. Het gaat wel weer goed. Het gaat weer goed. Opgewekt en al. Kijk aan. Buiten schijnt de zon. De bus heeft file; ik ben dus later. Niet erg. Op de werkplek gebeurt er van alles om me heen. Ik wil me concentreren, maar het lukt me niet goed. Dan maar ik een kamertje apart. Lekker. Tussen de middag loop ik een rondje in de zon. Ook lekker.

Van alles wat ik had gepland op het werk, heb ik nog slechts de helft gedaan. Toch ook weer veel ad hocgedoe. Niet erg, maar het helpt niet bij de zaken die ik graag wil doen en waar ik alle aandacht bij nodig heb. Half zeven thuis. Grill aan, kipvleugels eronder en aan de slaslag. Aan de slag met sla. Wortel, komkommer, tomaat, bosui, mosterddillekaas. Toe maar! Om kwart over acht os alles op en opgeruimd. Hardlopen! Deze week doen we nogmaals een kwartier onafgebroken, om te zien of De Zoon het ook lukt. Het lukt hem! En mij ook weer. Het laatste uur van vandaag lees ik de krant en luister ik Arvo Pärt.
Muziek vandaag: Hawkwind (Hawkwind), In Search Of Space (Hawkwind), Arvo Pärt – Works For Violin And Piano And For Piano Solo (Ursula Schoch & Marcel Worms)

–

Zondag 19 april: Cultuur bij je buur
Al dik twee dagen zonder medicatie, maar slapen lukt nog niet heel goed. Weer veel wakker, dus. Om half tien ben ik beneden. U kent de gebruikelijke zondagklusjes al wel. Halverwege de ochtend loop ik door de zon mijn gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal.

Als ik weer terug ben, gaat De Vrouw haar rondje lopen. Ha, dat krijg je met twee verschillende tempi. Ondertussen bereid ik de brunch voor. Die brunch stoppen we in onze monden. En dan is het weer twee uur. Dit keer gaan De Zoon en ik op de fiets naar het centrum. In het appartement van René Mathon aan de Hofstraat vindt onze zondagmiddag van Cultuur bij je Buur plaats. Tijdens de eerste set is er redelijk veel volk; later is er wat minder, maar aan het eind – tijdens de toegift – is weer wel publiek. In het rustige uur lees ik Slechte vis, mijn eerbetoon aan Simon Jeffes, met de toepasselijke muziek op de achtergrond. Mensen zeggen dat ze ervan onder de indruk zijn. Dat is mooi, want dat is de bedoeling ook. Het evenement Cultuur bij je Buur is wat mij betreft weer een succes. Het brengt ons op het idee om meer huiskamerconcerten te gaan doen, dus dat belooft wat. (Wat, dat weet ik ook niet.) Pas om half zeven gaan De Zoon en ik nog even naar het Bluescafé, alwaar Otis Blues bezig is met de laatste stukken van de laatste set. Die pakken we toch maar mooi mee. We ontmoeten De Vrouw bij de grillzaak op het winkelcentrum bij ons op de hoek van de straat. Daar doen we ons tegoed aan döner en shoarma. Het is half negen als we thuis zijn. Ik bewerk mijn foto’s van vandaag en kan nog iets horen. Om tien uur zak ik definitief in. Het was een geweldig weekend en eigenlijk ben ik wel verbaasd dat ik het zo goed gered heb.
Muziek vandaag: eerste plaatje van The Soul Of Armenia (Djivan Gasparyan), de eerste twee plaatjes van A History (Penguin Cafe Orchestra)

–

Zaterdag 18 april 2015: Cultuur bij je buur
Kwart voor negen uit bed. Veel wakker geweest, maar toch ook wel bij vlagen veel geslapen. Koffie, klusjes, boodschappen. Ik fiets naar een supermarkt en de Turkse winkel, dus ben ook eind van de morgen weer terug. We brunchen en dan stappen De Vrouw en ik op de fiets. Op naar Reinier en Gea. Die rijden ons met de auto naar Wenum Wiesel. In voormalige koeienstal De Vijf Uilen vinden vanmiddag drie optredens plaats in het kader van het evenement Cultuur bij je Buur. Een daarvan is Bas, Willem en ik. De locatie is echt prachtig, het weer werkt zonnig mee en het vijftien man tellende publiek is aandachtig en enthousiast. We doen twee korte setjes en het is ouderwets leuk en vertrouwd om te doen. Aan het eind van de middag rijden Reinier en Gea ons weer terug naar het centrum van Apeldoorn. We fietsen naar huis en daar zijn we iets na zes uur. Heb ik nog zin om te koken? Ik heb nog zin om te koken. Een pastaschotel wordt het: verse ravioli met tomatensaus vol rundergehakt, paprika, uien en Chinese kool. Ernaast parmesan en salade van komkommer, bosui, aardbeien en Turkse schapenkaas. Na het eten lees en luister ik en tussendoor bewerk ik de foto’s van vanmiddag. Half twaalf heb ik het echt gehad voor vandaag.
Muziek vandaag: Le Voyage De Sahar (Anouar Brahem), Mothermania (Frank Zappa), Not The Weapon But The Hand (Steve Hogarth & Richard Barbieri), Arc Light (Steve Hogarth & Richard Barbieri), King Biscuit Flower Hour (Emerson Lake & Palmer)

Vrijdag 17 april:
Zo. Op gang komen is even een klus. Merk dat ik heel moe ben. Niet vreemd. Op de werkplek ben ik dan ook niet heel productief, maar met een boel goede planning en rust en concentratie lukt er veel, ondanks de vlagen van hoofdpijn. Ik wil niet al te laat naar huis, maar dat lukt me niet. Uiteindelijk is het gewoon zes uur als ik thuis ben. Even zitten. Dan ga ik een eenvoudige hap maken. Salade van komkommer, bosui, tomaat en bladsla en romasla. Currykruiden fruiten, uitje erbij, knoflook, pepertje, de rijst van een paar dagen geleden, wat diepvriestuinbonen en een blikje kikkererwten. Daarnaast bak ik tartaartjes. Hap hap hap. Op. Geen pil meer. En vervolgens hardlopen. Het volle kwartier onafgebroken lijkt steeds makkelijker te gaan. Thuis zit ik aan de keukentafel en lees en luister.
Muziek vandaag: Cheating The Polygraph (Gavin Harrison), Royal Albert Hall (Eels), Storm Corrosion (Storm Corrosion)

–

Donderdag 16 april:
En de gewone tijd weer op. Niet heel goed geslapen, maar het gaat. Buiten is het nog fris, maar dat is niet erg. Op de werkplek doe ik nog van alles en veel. Er ligt ook van alles en veel. Het lijkt of ik niet opschiet, maar ik doe de klussen stap voor stap. Aandacht erbij, dus. Dat wat ik heb gepland krijg ik af ook. Na een pauze met collega’s buiten reist de collegaploeg naar een locatie in Arnhem-Zuid. Het is vandaag secretaressedag en om dat te vieren gaan we een middagje klussen te midden van cliënten met een verstandelijke beperking. In een centrum voor dagbesteding ga ik met drie collega’s en wat cliënten taarten bakken. Mijn aandeel is de Turkse griesmeelcake. (Ha, er is een Turkse schoonmaakmevrouw die verlekkerd naar het eindresultaat kijkt…) Het is een bijzonder leuke, ontspannen en gezellige middag. Ik weet weer dat het directe werk op de werkvloer zeker geen straf voor me is, ook al is VG niet mijn hoekje. Bovendien werp ik ook een blik in enkele woonvoorzieningen voor kinderen en mensen met een ernstige meervoudige beperking: altijd interessant. Voor de dagafsluiting gaan we naar een locatie van de organisatie waar ook participatie en horeca plaatsvindt. We worden er ontvangen door bijna het voltallige management. De hele avond zijn de rollen omgedraaid: zij zorgen voor ons en doen de bediening aan tafel. Als de zes gangen zijn geweest en we toe zijn aan het rondje koffie, merk ik dat mijn energie op is en ik inzak. Ik kan met de leidinggevende mee terugrijden naar Apeldoorn en om kwart voor tien ben ik thuis. Even mijn laatste sertralinepilletje en dan opruimen, bijkletsen en vast foto’s bewerken en sorteren. Pas om kwart voor elf lig ik in bed.
Muziek vandaag: Geen. Of toch: Bassie en Adriaan, K3, Jan Smit.

–

Woensdag 15 april:
De wekker gaat niet. Ik ben om tien over half zes wakker. Oeps. Toch ben ik op tijd bij de bushalte. En opgewekt ook! Lalalala. Op de werkplek lukt het me ook aardig, ook al zit ik niet in een kamertje apart. Slechts een paar momenten heb ik last van drukte om me heen en kan ik me lastig concentreren. Vanaf halverwege de ochtend is het rustiger in de werkruimte. Tussen de middag loop ik buiten in de zon. Lente!

Oeps. Plots ook wat extra klussen, waardoor ik wat langer blijf en morgenvroeg ook naar de werkplek moet (in plaats van dat ik halverwege de dag zou starten op een medewerkersuitje). Nou ja. Om half zeven ben ik thuis. De Zoon eet niet mee; die is nog aan het werk. Mooi, dan hoef ik alleen maar de vispot van zondag op te warmen en er salade bij te maken. Dat doe ik dan ook. Om acht uur is alles weer klaar en kunnen we de bestelling die vandaag is binnengekomen bekijken. Het gaat nu om de Zondag kleding voor 10 mei. Meer zeg ik niet. Vervolgens ga ik hardlopen. Ook in mijn eentje lukt het vijftien minuten onafgebroken. Thuis nog wat lezen en luisteren en dan is het tien uur en dus einde.
Muziek vandaag: Wolflight (Steve Hackett), Trä (Hedningarna), Man This Feels Like Space Again (Pond)

–

Dinsdag 14 april:
Zo moeilijk als het is om op te staan, zo makkelijk gaat het als ik eenmaal uit bed ben. Zowaar, ik is weer vrolijk. De zon schijnt. Op de werkplek is het ’s morgens wat onrustig, maar halverwege kan ik me terugtrekken in een kleine kamer. Het lukt om zaken stap voor stap op en aan te pakken. Ik ben voornamelijk bezig om mijn eigen puin te ruimen. Er zijn nogal wat mails die beginnen met het woord ‘Excuus’. Tussen de middag ben ik lekker een half uurtje buiten in de zon.

De rest van de middag zit ik rustig in een kamer apart. Ik kan veel doen en het lukt om geordender te werken. Ik ben rond half zes in Apeldoorn en stap bij een Turkse winkel uit. Even wat spullen halen. Dan door het park lopen naar huis. Daar heeft De Vrouw het eten bijna klaar. Het is nasi-achtige boel van varkenslappen en Chinese kool, met rijst ernaast. Aan tafel gaat het gesprek over autisme en aanverwante zaken. Als het eten op is, zit ik aan de keukentafel. Ik zak in, vermoeidheid grijpt me en alle energie is op. Wat wil je ook? Het kostte me karrenvrachten om mijn aandacht te houden bij de weinige dingen die ik tegelijk kon doen. Mijn hoofd voelt zwaar en de piep en de piep en de piep. Nog geen tien uur is het als ik besluit dat de dag voorbij is.
Muziek vandaag: New World (Dave Kerzner)

–

Maandag 13 april:
Nee, ik slaap nog niet goed. Ben veel wakker. Opstaan lukt en ik voel me goed en opgewekt. Op de werkplek moet ik veel moeite doen om me te concentreren. Ik doe maar een ding tegelijk en probeer me niet af te laten leiden. Het gaat. Tussen de middag loop ik een rondje buiten.

Het kost me veel energie de dag door te komen, maar zo lang ik rustig en planmatig te werk ga, gaat het goed. Ik ben om zes uur thuis. Nog beter. Eten maken, wat kiezen we vandaag? Iets met zoete aardappelen en peper en ui en ander lekkers, venkel bijvoorbeeld en spekjes. Met daarnaast rundersaucijzen en sla. Veldsla, komkommer, bosui, tomaat, Turkse schapenkaas. De feestkleding voor 9 mei blijkt gearriveerd. Daar gaan we de blits mee maken. De Vrouw is redelijk op tijd thuis en on acht uur kunnen we van tafel. Dan is het zover: ik loop een kwartier lang onafgebroken hard! Het valt me nog mee ook. ’s Zien of het me de rest van de week ook zo gemakkelijk afgaat. Ben benieuwd. Als we weer terug zijn, heb ik nog heel eventjes om te lezen en te luisteren.
Muziek vandaag: The Diary (cd1: Gentle) (The Gentle Storm), Fall In Love With The World (United Progressive Fraternity), I’m In Your Mind Fuzz (King Gizzard & The Wizard Lizard)

–

Zondag 12 april:
Pas om negen uur uit bed. Buiten is het zonnig. Dat belooft wat? Eerst maar eens koffie en klusjes. Dan ga ik naar buiten voor mijn gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal.

Langs het kanaal kom ik De Vrouw tegen. Samen lopen we het laatste stukje. Thuis is er koffie en plannenmakerij. Aansluitend de zondagbrunch. Ik maak een YouTube-filmpje/diavoorstelling en een mailuitnodiging voor 9 en 10 mei. De Vrouw en ik fietsen naar het centrum en bekijken enkele ruimten vol werk van plaatselijke kunstenaars, waaronder die van Inez en Peter en die van Auke. We zijn ook niet al te laat weer thuis, alwaar ik begin aan het bereiden van de avondmaaltijd. Ui, peper, paksoy en vis uit de tajine in een ras-el-hanout, met salade van komkommer, tomaat, bosui, augurk en zwarte olijf. Best goed gelukt, al zeg ik het zelf. En ik moet het zelf zeggen, want De Vrouw en De Zoon zeggen het niet omdat zij het niet zo best gelukt vinden. Nou ja. Na het eten even wat computerellende oplossen en dan kan ik ontspannen: lezen en luisteren, dus. Is het al kwart voor tien?
Muziek vandaag: Chansons Pour Le Fin Du Jour (Dehuppeldepup), El Gaucho (Müller & Makadoff), Idjagiedas (Mari Boine), Elements (Yoso), Birdy (Peter Gabriel), Protein For Everyone (Schnauser), KIN (Pat Metheny Unity Group)

–

Zaterdag 11 april:
Ik ben weliswaar veel en vaak wakker vannacht, maar slaap toch ook het een en ander. Om half negen ga ik uit bed. Wat zaterdagmorgenklusjes, koffie, krant en dan op de fiets voor een rondje weekendboodschappen. De Vrouw rijdt mee naar het centrum en gaat daar haar knutselspullen zoeken. Ik rijd verder naar de viswinkel. Het regent een klein beetje. Ik koop brood en kaas en chocolade en wortelsap en als ik weer buiten bij de fiets sta, spreekt deze alleraardigste dame me aan. Ze moet nog zes kilometer fietsen en het begint weer te regenen en ze weet dat ik volgend weekend iets doe met Willem en die ander (hoe heet hij ook weer maar ik ben toch Bas?) en gisterenavond was ze bij de verjaardag van die bekende die negentig was geworden en na twee wijntjes was hij niet meer stevig en viel h ook van de trap dus vanmorgen was ze maar even gaan kijken hoe het met hem ging en ze hadden samen zo’n lol net als altijd. Ik kan alleen maar wat knikken en weet dat ik ook lol heb en als ik eindelijk weer op de fiets zit voel ik me voor een moment vrolijk. Op de markt regent het fors. Ik koop cranberry’s en vis. Via de supermarkt ga ik naar huis. Vervolgens bezoek ik nog een supermarkt en de Turkse winkel. Als ik weer op de fiets spring, schiet mijn voet van de trapper en dat doet even gemeen zeer. Inmiddels zitten we al halverwege de middag. De Zoon heeft een vriend over de vloer en die bruncht mee. Door de regen wandel ik naar de supermarkt op de hoek, want de vriend eet vanavond ook mee en ik moet mijn menu wat aanpassen. Thuis bevoel ik mijn scheenbeen en daar blijkt een forse zwelling op te zitten. Au. Ik begin aan de avonddis. Tweeënhalf uur later is de moussaka en salade klaar. Een kwartier later is de moussaka en salade op. Ik neem geen toetje. Rond acht uur zit ik aan de keukentafel. Ik lees in Freak out! – My life with Frank Zappa (Pauline Butcher). Elf uur red ik. In mijn hoofd vlagen van stekende pijn, druk, verwardheid, de genadeloze pieptoon, angst.
Muziek vandaag: Venice (Fennesz), Mambo Sinuendo ( & Ry Cooder), Kaksi! (Hedningarna), Wolflight (Steve Hackett), Hand.Cannot.Erase. (Steven Wilson), Burnt Weeny Sandwich (Frank Zappa), Weasels Ripped My Flesh (Frank Zappa), Unity Band (Pat Metheny)

Vrijdag 10 april:
Hoe ik toch weer iedere dag op weet te staan en mezelf op gang te brengen, het blijft een vreemd fenomeen. Maar ondertussen ben ik wel om half acht al op de werkplek. Een uur eerder ging ik de deur uit zonder winterjas aan (wel met het favoriete rode jasje, een enorm dik vest eronder en een sjaal om de nek) en ik ben zonder rillingen overgekomen. Fijn. Ik kan weer veel oppakken en uitvoeren vandaag. Tussen de middag is het fantastisch in de zon.

Halverwege de middag belt de jater. We spreken af dat ik de komende week 25mg sertraline slik (da’s een kwart van de dosering van afgelopen maanden) en de week erna helemaal niets. Mocht het niet goed gaan, dan mag ik mijn voorraad oxazepam aanspreken, maar ik moet ervoor zorgen dat ik niet verslaafd raak (dus niet langdurig gebruiken; een weekje om de dag is geen probleem). Over twee weken spreken we elkaar in levenden lijve, bekijken we hoe het is gegaan en welk vervangende antidepressiva ik kan opstarten. Oei, dat wordt twee weken afzien, ben ik bang. Vandaag heb ik extra veel moeite om me te concentreren en ik bega ook een paar fikse fauten. Tuurlijk. Ik kan ook een half uur eerder weg en ben dus om half zes thuis. De Vrouw heeft rijst met zelfgefabriceerde ragout. Best goed. Nog voor zeven uur lopen De Zoon en ik door het zonnetje ons rondje hard. De Zoon heeft nog last van zijn spieren, dus die maakt een half rondje; ik loop de volle tien plus vijf minuten uit. Gelukt! Vanaf komende week … een kwartier onafgebroken lopen! Dan heb ik mijn eerste én mijn tweede doel behaald. Eerste doel was drie keer per week hardlopen en het tweede doel was het eerste opbouwschema voltooien. Als ik thuiskom, is De Vrouw weg voor een avondje uit. Ik doe het rustig aan met de krant, wat muziek en dan eindelijk een keer de docu én de surroundversie van het album Hand.Cannot.Erase. (Steven Wilson) vanaf de bluray (wauw!).
Muziek vandaag: The Return Of The Manticore (Emerson Lake & Palmer), Hand.Cannot.Erase. (Steven Wilson)

–

Donderdag 9 april:
Op gang komen lukt, maar het lijkt erop dat het steeds moeilijker wordt. Morgen de jater maar eens voorleggen. Eenmaal op gang gaat het best goed. Vanmorgen op de werkplek weer in een aparte kamer, alwaar het me lukt om meer geconcentreerd met een klus aan het werk te gaan. Tussendoor weer even een rondje buiten door het bos en de zon.

De rest van de middag red ik het ook. Gewoon flink bezig blijven. En dan door het zonnetje naar huis, alwaar ik om zes uur ben. De Schoonzus is er met De Nieuwe Neef. Als ze vertrokken zijn, maakt De Vrouw het eten af: een stamppot van pastinaak, boerenkool, courgette en chorizo, met salade ernaast. Ook zijn er hamburgers, maar die sla ik over. Ik ben wat lusteloos en bovenal zeer moe. Na het eten lees ik The show that never ends … encore uit en ik luister iets. Half tien is mijn dag voorbij.
Muziek vandaag: What’s It All About (Pat Metheny)

–

Woensdag 8 april:
Opnieuw niet zo’n goede nacht. Het lukt om uit bed te gaan en op te starten. Als ik naar de bushalte loop, voel ik druk op mijn hoofd, heb ik een angstig gevoel en giert de genadeloze pieptoon door de kop. Op de werkplek ga ik in een rustige kamer zitten in m’n eentje. Ik kan wel veel doen, maar merk dat ik me niet goed kan concentreren en me toch veel laat afleiden door van alles. Warrig ben ik, in handelen én in denken. We gaan door. Begin van de middag loop ik een rondje buiten.

Als ik terugga, schijnt de zon volop. Het is zelfs warm. Zes uur weer thuis. Heel even zitten en dan eten maken: een pruttelpot van kip, ui, knoflook, peper, prei en een witlofschotel met ham en kaas uit de oven. Ernaast natuurlijk sla, deze keer van rucola, komkommer, bosui en aardbeien. Plots is De Vrouw wel vroeg thuis, dus gaan we eerder aan tafel. De kost is goed gelukt en op voordat we het weten. Het is acht uur als De Zoon en ik buiten de eerste stappen van onze ronde hardlopen zetten. De Zoon heeft wat moeite met de eerste tien minuten, omdat hij op het werk al lichamelijk belastend bezig is geweest; mij lijkt het erg makkelijk af te gaan. En die grietjes van een jaar of zeventien maar spottend kijken vanaf de bank langs de kant van de weg. Thuis ligt de krant en nog meer te lezen en te luisteren. Ik haal kwart voor tien net.
Muziek vandaag: The Diary (cd2 The Storm) (The Gentle Storm), Hot Rats (Frank Zappa), Orchestrion (Pat Metheny)

–

Dinsdag 7 april:

En we gaan weer, ook al heb ik nauwelijks geslapen. Ik ben vroeg op de werkplek. Aanvankelijk gaat het heel goed, maar halverwege de ochtend raak ik toch warrig doordat meerdere mensen om me heen allerlei praktische vragen stellen, luid zitten te overleggen of te bellen, enzovoorts. Gelukkig heb ik een overleg in de naastgelegen locatie. Dit gaat goed. Pas voor in de middag heb ik tijd en gelegenheid om een rondje te lopen. Ik moet er echt even uit, merk ik.

In de middag is het wat rustiger, zo lijkt het. Fijn. Ik kan weer veel doen en afhandelen. Bijkomende mazzel: zowel de centrale telefoon doet het niet als mijn mobiel (ik heb drie keer de faute pincode ingevoerd en de noodcode ligt thuis). Over thuis gesproken: zes uur ben ik daar. De Vrouw is afwezig; die heeft kennelijk geschoven met werktijden. Dan is het mijn beurt dus om te koken. Niet erg. Ben ik weer even bezig. Het wordt een fikse chili met erbij een salade van rucola, komkommer, bosui en radijs. De Vrouw is pas tegen acht uur thuis, dus eten we wat later. Ik ben moe. Niet erg, want ik red het goed, maar ik merk dat ik warrig ben, met moeite twee dingen tegelijk kan en bovenal geen drukte wil en alleen wil zijn. Het komt goed. Ik lees en luister weer wat en ga op tijd naar bed.
Muziek vandaag: The Diary (cd1 The Gentle) (The Gentle Storm), Wolflight (Steve Hackett), Upojenie (Pat Metheny & Anna Maria Jopek)

–

Maandag 6 april: Tweede Paasdag
Om negen uur ga ik uit bed. De Zoon is al weg; die werkt op Tweede Paasdag gewoon! Zo halverwege de ochtend wandel ik naar buiten voor mijn gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. En dat terwijl het maandag is.

De Zoon is op tijd thuis voor de tweede paasbrunch. Ik maak bacon ’n eggs en erbij komt paasbrood en allerlei andere lekkere meuk. In de middag lopen De Vrouw en ik een rondje door het park naar een supermarkt on postzegels te kopen. Het is wat druilerig, maar prettig om een uurtje buiten te zijn. Thuis gooi ik de uitnodigingen voor 9 en 10 mei op de post. Over een dag of drie de digitale versie. Eind van de middag braad ik een fricandeaurollade en maak ik salade van komkommer, bosui, radijs en tomaten. De Vrouw snijdt fruit voor bij het toetje en ik zet crème brûlée in de grill. Na de dis gaan De Zoon en ik hardlopen: tien minuten en dan nog eens vijf. Goh. Het lukt me nog ook! Een ijstoetje hoef ik niet meer en na wat lezen en luisteren lig ik opvallend vroeg in bed. Het gaat, maar ik moet/wil niet te veel aan de kop. Vanmorgen onder het wandelen schoot me heel even de gedachte te binnen: Wat heeft het allemaal voor zin; is dit alles?Maar daar wil ik me niet meer aan overgeven. Het gaat en daarmee uit.
Muziek vandaag: Beacons Of Ancestorship (Tortoise), Classical Variations (Rick Wakeman), Refugees Of The Heart (Steve Winwood), Cover Version (Steven Wilson), Sacrament (White Willow), Nursery Cryme (Genesis), A Life Within A Day (Squackett), The Long Road (Martin Orford), Metheny/Mehldau (Pat Metheny & Brad Mehldau)

–

Zondag 5 april: Eerste Paasdag
Half tien gewassen en gestreken beneden. De was, de vaatwas, de plee, noem maar op. Buiten is het mooi weer, maar ik besluit het gebruikelijke zondagmorgenrondje morgen te maken. Als De Vrouw beneden is, maken we de kaarten af. We brunchen met paasstol, warme broodjes, kaas en eieren. Vanaf twee uur komen mijn Vader, Broer en Zus (de laatste met aanhang) binnen voor een paashapje en -drankje. Het is rustig en aangenaam. Om zes uur is het nog aangenamer: dan is iedereen ook weer weg. Veel eten hoeven we niet meer; we vullen de hapjes af en toe bij. In de keuken luister ik en lees ik in The show that never ends… encore (Forrester, Hanson & Askew).
Muziek vandaag: Cenotaph (Bass Communion), The New Gospels (Rick Wakeman), The Ghosts Of Prypiat (Steve Rothery), New World (Dave Kerzner), The Way Up (Pat Metheny Group)

–

Zaterdag 4 april:
Na veel niet maar soms ook wel slapen, ga ik om kwart voor negen uit bed. Koffie, de was, een krant, enzovoorts. Dan op de fiets voor twee rondjes boodschappen. We lunchen laat. Daarna gaan De Zoon en ik nog wat meer boodschappen doen en aansluitend begin ik aan het eten. Tussendoor maken we de officiële uitnodigingskaart voor 9 en 10 mei. Het wordt mooi. De bamisoep is als vanouds. Het is laat als alles opgeruimd is en ik kan lezen en luisteren.
Muziek vandaag: A Lazarus Taxon (Tortoise), Live in Stollwerck – Let’s Move To Cologne The City Of Tiny Lights (Pierre-Jean Gaucher), Symphonic (Yes), Tresspass (Genesis), The Best Of The Worst (The Magnificent Seven), Wolflight (Steve Hackett)

Vrijdag 3 april:
Ik heb de wekker twee uur later dan anders gezet. Om kwart voor tien kom ik op de werkplek aan. Het is er heerlijk stil en ik kan er veel doen. Eind van de middag heb ik een telefonische afspraak met de jater. Op zich gaat het goed tijdens het afbouwen; ik voel me bij vlagen wel lusteloos en ik hen niet zo veel zin in van alles, maar ik wil geen terugval en doe mijn best op de ingezette weg verder te gaan. Bijwerkingen zijn nog steeds aan de orde; dunne poep is al anderhalve week wel minder. Jater adviseert volgende stap in het afbouwen van sertraline te doen. Gaan we doen en tot volgende week. Na een zestal uren werken ga ik weer naar huis. Onderweg koop ik Wolflight (Steve Hackett). Marja is even op bezoek. Een uurtje later eten we pizza’s. Ik ben verschrikkelijk moe, maar nog weer een uurtje later lopen De Zoon en ik toch onze twee keer zeven minuten. Het gaat lekker! Weer thuis lees en luister ik. Hang on to a dream lees ik uit en dan is het elf uur.
Muziek vandaag: Wolflight (Steve Hackett), Live in Rome (Steve Rothery Band)

–

Donderdag 2 april:
Vanmorgen op tijd bij de bushalte, maar is de bus meer dan twintig minuten te laat. Dat betekent dat ik ook later op de werkplek ben. Vervelend, maar het is niet anders. Ik compenseer het door weer veel te doen en af te handelen. Tussen de middag is er voor een moment even geen regen, hagel of sneeuw, maar ik heb (lees: neem) niet de gelegenheid om een rondje te wandelen. Om zes uur weer thuis. De Vrouw zet shoarma op tafel met broodjes, de groenteprak van gisteren, en een salade van wortel, tomaat en Turkse schapenkaas. Ik lees nog wat. Om half negen stappen we op de fiets. Lex was gisteren jarig en viert dit vanavond in het aloude café door een concertje te geven met Otis Blues. Altijd leuk. Zowaar, het geluid valt mee. Toch ben ik na een uurtje al erg moe. Ik houd het vol. Pas om kwart voor een zijn we thuis. Ik ga gelijk naar bed.
Muziek vandaag: geen

–

Woensdag 1 april:
In tegenstelling tot wat ik overal heb lopen verkondigen – dat ik, omdat ik afgelopen weekend een uur minder weekend heb gehad omdat de klok een uur vooruit ging, vandaag een uur later zou beginnen -, gaat de wekker gewoon om de vaste tijd. Alles voorspoedig en ik ben zelfs zeer vroeg op de werkplek. Vandaag ook weer van alles, inclusief een klus in een andere locatie. Er komt nog veel meer aan. Leuk, zeer divers en gevarieerd, interessant, mooi. Toch ben ik bang dat ik het overzicht kwijt raak. Af en toe maar eens rust nemen en me goed concentreren door me af te zonderen in een kleine werkkamer. Geen pauze vandaag. Om zes uur thuis. Eten maken: een groentepruttelpot van ui, broccoli, wortel en aardpeer met de kerriesaus van gisteren. Ernaast braad ik varkenshazen en serveer ik de beroemde bootjes van witlof, rode paprika en blauwe kaas. Om acht uur is het op en opgeruimd. Buiten is het net even droog, dus kunnen De Zoon en ik twee keer zeven minuten hardlopen. Wederom gaat dat zonder problemen. Thuis kan ik nog heel even iets lezen zonder te luisteren.
Muziek vandaag: The Diary (The Gentle Storm)

–

Dinsdag 31 maart:
Nou, van slapen komt niet zo heel veel. Ik ben vaak en lang wakker. Toch sta ik goed op. Het stormt. Er ligt een boom dwars over de weg, vandaar dat ik later op de werkplek ben. Daar is veel te doen, maar geen spektakel. Eind van de middag geef ik een instructie in een locatie elders en dat is altijd mooi om te doen. Om zes uur ben ik thuis. De Vrouw serveert gehaktballen met broccoli, kerriesaus en wortelsalade. Dan heb ik nog ruim de tijd om te lezen en te luisteren.
Muziek vandaag: Time Machine – Live in Cleveland 2011 (Rush)

–

Maandag 30 maart:
Niet heel goed geslapen. Hopelijk gaat dat beter als ik andere medicijnen heb. Vroeg op, maar de bus is laat. Op de werkplek valt het me mee met de drukte, dus kan ik veel doen. Tussen de middag even een rondje buiten.

Aan het begin van de middag heb ik telefonisch contact met de huisarts. Ik leg de situatie voor en we spreken af dat ik de brief van de MDL-arts onderschep en het onderzoek tot nader order uitstel. En om zes uur ben ik thuis. Eten maken: een lasagne van gehakt, tomaten en ui met courgette als lasagnebladen. Ernaast salade van veldsla, komkommer, paprika en bosui. Plus verse ravioli gevuld met kaas. Om kwart voor acht zitten we aan tafel en eten we alles op. Het is al bijna helemaal donker als De Zoon en ik gaan hardlopen: twee keer zeven minuten met twee minuten pauze tussendoor. En het gaat me wonderwel gemakkelijk af. Tuurlijk ben ik moe, maar dat is snel voorbij. Nog iets lezen en luisteren en op tijd proberen te slapen. Het was een boven verwachting goede dag. In mijn hoofd is het rustig en ik kan en wil op dezelfde voet als hiervoor verder.
Muziek vandaag: With Us Until You’re Dead (Archive), Rei Momo (David Byrne), It’s All Around You (Tortoise)

–

Zondag 29 maart:
Ik ben om negen uur wakker en uit bed. Gisterenavond de wekker al een uur naar voren gezet, vandaar. Koffie, was vouwen, lezen. Dan mijn gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal.

Nog meer koffie en ik lees Kaylans uiterst vermakelijke boek uit. Dan de zondagbrunch. Ik voel weer druk op mijn hoofd, soms steken die pijnlijk zijn. Ik wil me niet laten meeslepen door een tegenvaller, maar juist doorgaan op de ingeslagen weg naar herstel. Wil me niet moedeloos opstellen, maar het vooruitzicht op medicatie afbouwen en andere weer opstarten, met alle mogelijke bijwerkingen van dien, is niet echt bemoedigend. Nou ja. Het regent nogal heftig, dus niet hardlopen, maar na de huishoudelijke klusjes de foto’s van vorig weekend op de webstek zetten, lezen in Hang on to a dream – The story of The Nice (Martyn Hanson) en de pruttelpot van vanavond maken: een tajine van klapstuk, ras-el-hanout, ui, peper, knoflook, courgette en bouillon. Bijgerecht is schorseneren in kaassaus en bietensalade met ei en dille. Na het eten ben ik weer moe. Lezen en luisteren dus. Tot het bijna tien uur is.
Muziek vandaag: When Loud Wheather Buffeted Naoshima (David Sylvian), Hommage à Piazolla (Gidon Kremer), Gávcci Jahkejuogu (Mari Boine), Point Of Order (Bill Laswell), Radioaxiom – A Dub Transmisssion (Jah Wobble & Bill Laswell), Dress To Dig (Hell’s Kitchen), 2646+COMFORTZONE (Beardfish), One Quiet Night ( Pat Metheny)

–

Zaterdag 28 maart:
Kwart over acht ben ik echt wakker en moet ik eruit. Douche, was, vaatwas, krant, koffie. Dan een rondje boodschappen. De bioshop, markt, twee supermarkten en de Turkse winkel. Thuis koffie en lunch. Er is druk op mijn hoofd en ik voel me wat opgejaagd. Ik lees. Eind van de middag is het even droog en fietsen De Vrouw en ik naar Zwager en Schoonzus om afscheid te nemen van zijn Schoonmoeder. Neef groeit goed en laat van zich horen. Half zeven liggen thuis de kipvleugels in de grill. Ik maak er een fikse salade bij. Na het eten is het weer flink nat buiten, dus stellen we het hardlopen uit. Ik zie journaal en lees aansluitend.
Muziek vandaag: Discretion (Fripp & Travis), Voyagers (Steve Howe & Paul Sutin), Kong’s Revenge (Inventionis Mater), Let’s Drink Some Tea (The Muffin Men), Hidden (Jungle By Night), New World (Dave Kerzner)