Bas Langereis leest u voor!

–

bazbo 0752: Caterina Valente – Tschau Tschau Bambina
Dit is dan weer een afknapper van jewelste. Het liedje is niet zo mooi als Ganz Paris, vind ik. Het kan ermee door. Maar het allerergste is dat er een hap uit het plaatje is. We moeten dus zo’n halve minuut in het liedje instappen. Gelukkig is het pakkende refrein dan nog niet geweest. Ook gelukkig is dat Caterina (ik zocht me ongans en ontdekte toen dat er geen h tussen de t en e moet staan) niet in het Duitsch zingt, maar in het Italiaans. Op de B-kant staat het lied Liebe Kommt Und Liebe Geht en heb je het ooit zo Salz gevreten? We hebben hier een Nederlandsche productie op Decca uit 1959. Wat die stickertjes op het etiket doen, weet ik niet. Wie van mijn ouders zou er zo creatief zijn geweest in die tijd?

–

bazbo 0751: Caterina Valente – Ganz Paris Träumt Von Der Liebe
Dit is voor mij ook een klassieker. Ik moet zeggen dat nu ik hem voor het eerst sinds bijna veertig jaar weer hoor, ik een beetje kriebels in mijn buik krijg. Kun je verliefd worden op basis van een stem en een liedje? Caterina Valente was een Italiaanse zangeres, geboren in Parijs, lees ik. Dat snap ik niet. Dat ze werd geboren op 14 januari 1931 snap ik dan weer wel. Zou ze nog leven? Even googlen. Ja, ze leeft nog. Dit liedje is een vertaling van Cole Porter’s I Love Paris en er gingen bijna een miljoen exemplaren van over de toonbank. In 1954 welteverstaan. We hebben een Duitsche versie, met op de B-kant Wenn Es Nacht Wird In Paris. Ook mooi, maar lang niet zo mooi als het lied waar het allemaal om gaat en waardoor ik een beetje verliefd werd op een vrouw van bijna 89.

–

bazbo 0750: Jo Stafford – Thank You For Calling
Klassiekertje. 1954! Ik krijg een beetje kippenvel. Mooi liedje. Ga ik mijn Zoon van 27 proberen uit te leggen hoe toen een telefoon werkte? Op de B-kant staat Where Are You?, dat me niet zo veel doet.

–

bazbo 0749: Alberto Semprini – Nel Blu, Dipinto Di Blu
Ik kon me dit plaatje niet herinneren, maar nu ik hem draai weer wel. Ook De Vrouw zingt hem zo mee. Het liedje op de A-kant staat dan ook beter bekend als Volare. Wat we hier hebben, is een Italiaans product uit 1958, met op de B-zijde het lied Lazzarella, uitgevoerd door Domenico Modugno. Er is ook een versie op blauw vinyl, maar wij hebben hier gewoon dat oude vertrouwde en ietwat saaie zwarte. Alberto Semprini werd geboren op 27 maart 1908 in Bath, als zoon van Italiaanse ouders. Hij ging muziek studeren in Milaan, startte in 1934 een carrière als pop- en jazzmuzikant en overleed op 19 januari 1990 in Brixham. Dat u het even weet. Ik weet wel dat ik dit nog altijd een leuk plaatje vind.

–

bazbo 0748: Chris Scheffer – The Holy City
Chris Scheffer. Zou hij nog leven? Dit plaatje zat altijd in de verzameling van mijn ouders, maar we draaiden hem nooit. Nu ik hem draai, weet ik dat ik niet veel heb gemist. Scheffer zingt samen met het Henk van de Velde’s Meisjeskoor en krijgt begeleiding van Piet van Egmond op orgel. Op het repertoire staat behalve het titelnummer ook Ave Maria (Schubert), Panis Angelicus (Franck) en Agnus Dei (Bizet). Niet de minsten. Toch vind ik het niks. Dit is een Nederlandsch fabrikaat uit een onbekend jaar; zowel Discogs als 45cat weten het niet. YouTube bevat niets van deze Chris Scheffer. Laten we het op eind jaren vijftig houden en snel doorgaan met het volgende plaatje.

–

bazbo 0747: Trio Los Paraguayos – Malagueña
Hoor ons meezingen! Dit was een zeer favoriet plaatje in mijn jongensslaapkamer. Grijsgedraaid, dit. Toch klinkt-ie nog heel goed. Dat kunnen we van de B-zijde Serenata niet zeggen, daar staan de krassen diep in. Die slaat ook nogal over. Goh. Plaatje komt uit 1956 en we hebben hier een Nederlandsche versie uit dat jaar. Ik zing weer even mee:

–

bazbo 0746: Mitch Miller en zijn orkest en koor – The Bridge On The River Kwai
Jaaaaaa! Deze was zeer favoriet in de jongenskamer van bazbo! Wie kent niet dat deuntje van Schele, zie jij dat vliegtuig niet? Nou, dit is de klapper die we keihard meefloten op die zolderkamer. Het is The River Kwai March, ook wel bekend als Colonel Bogey. Op de B-kant horen we The Bowery Grenadiers, ook al zo’n stamper van jewelste. We hebben een originele Nederlandse single uit 1958 en hij klinkt nog prima. En ik maar denken en tegen iedereen zeggen dat we hem grijs hebben gedraaid. Weet je wat? Ik draai hem nog een keer! Jaaaa!

–

bazbo 0745: Melina Mercouri – Les Enfants Du Pirée
Dit is zo’n plaatje waarvan de naam van de artiest en de titel van het lied me helemaal niets zegt, maar nu ik hem draai, herken ik hem als geen ander. Leuk dit weer terug te horen, na bijna vijfenveertig jaar. Ik zoek me klem op Discogs, maar vind hem met een paar klikjes op 45cat.com. Het betreft hier een Nederlandsche plaat uit 1961, het jaar dat mijn ouders huwden. Melina Mercouri was een Griekse zangeres. Op de B-kant staat de instrumentale kitschknaller Hassapico Nostalgique door het Manos Hadjidakis Orchestra. Ideaal bij uw etentje. U gaat er geheid borden van kapot gooien.

–

bazbo 0744: Mantovani and his Orchestra – Mantovani plays Tangos
Deze herinner ik me ook niet van vroeger. Onze Vader was wel een liefhebber van Mantovani, maar deze zat zeker niet in zijn verzameling. Moet dus op een andere manier de stapel zijn binnengekomen. Op deze EP staan vier tango’s, waaronder Jealous en Besame Mucho. Plaatje komt waarschijnlijk uit 1955 en ik heb een Britse versie. Blijft wel heel veel hangen. Wat een kutplaat.

–

bazbo 0743: Artie Malvin & Jimmy Leyden – Bye Bye Love
Beetje vreemde single, dit. Op de A-zijde staat de A-zijde, op de B-kant vinden we Around The World door het Michael Stewart Quartet. Toen ik klein was en met de plaatjes van mijn ouders op de koffergrammofoon speelde, dacht ik altijd dat het de echte Everly Brothers single was. Dat bleek later dus niet zo te zijn. En barst: nu ik hem op Discogs opzoek, blijkt het andersom te zijn! De A-kant is dus Michael Stewart en Bye Bye Love de B-zijde. Schiet mij maar lek. Het plaatje komt uit 1957, dat staat dan weer wel vast.

–

bazbo 0742: Danny Kaye – Extraits de la bande sonore orriginale du film The Five Pennies
Volgens mij was deze niet van mijn ouders en volgens De Vrouw komt hij ook niet van haar kant. Maakt niet uit. Dit is een EP uit 1960, van Franse origine. Er staan vijf stukjes op uit de film The Five Pennies. Ik kan me niet herinneren de film ooit te hebben gezien. Mijn moeder was wel een liefhebber van de films van Danny Kaye, maar dat was De Vrouw vroeger ook. Alleraardigst, maar niet wereldschokkend.

–

bazbo 741: Kamahl – The Elephant Song
Sjonge, we maken ineens een enorme sprong in de tijd. In 1975 hoorde mijn moeder dit op de radio en riep dat ze het een heel mooi lied vond. Als ik het mij goed herinner, heeft Onze Vader het singletje toen gekocht. Ze heeft het een paar keer gedraaid; toen belandde het in de stapel met overige singles en speelden wij het aan gort op de koffergrammofoon. Wist u dat de zanger eigenlijk Kandiah Kamalesvaran heet? Op kant twee staat het liedje A Daisy A Day, dat bekend werd in een Nederlandschtalige versie door mevrouw Conny van den Bosch of hoe heette dat mensch. Ik heb hier de Nederlandsche uitgave van de single uit 1975 en op Discogs durven mensen er gerust een tientje voor te vragen. Wilt u het clipje hieronder allen meezingen? Ik tel af, daar gaat-ie: één, twéé, DRIE!:

–

bazbo 0740: Mahalia Jackson – Silent Night
Ook deze draaiden we nooit, ook niet rond Kerstmis. Pas veel later begreep ik dat Mahalia wel degelijk een naam was in de soul- en gospelhoek. Ook nu begeef ik me nooit in de soul- en gospelhoek. Volgens 45cat.com komt mijn versie (TROS 1400) uit 1960. Op de B-kant staat Go Tell It On The Mountain (dat op andere versies van deze single de A-kant is) en die zal ik na vandaag ook nooit meer draaien.

–

bazbo 0739: Jongenskoor St. Gregorius o.l.v. Herman Souren – Vrede Op Aarde
Juist. Ik heb dit maar bij de G van Gregorius neergezet. De orgelbegeleiding is van Jan Vroomans en de solisten zijn Marcel Jans en Loek Bekkers. Hun foto staat op de achterzijde van de hoes. Ik zal die foto hier niet plaatsen, want ik wil op geen enkele wijze in verband gebracht met de pedopartij. Op de achterzijde van de hoes ook een foto van het hele jongenskoor. Boven hun hoofd is een vlag te zien met daarop het toenmalige logo van de AVRO. Iemand die nog weet wat dat is? Plaatje is niet te vinden op webstekken en jaar is onbekend. In mijn jongensslaapkamer draaide ik dit nooit, ook niet rond Kerstmis.

–

bazbo 0738: Quartetto Enzo Gallo – Conversazione Con La Chitarra
Laat ik toch altijd gedacht hebben dat dit de B-kant van het plaatje was. Niet dat het titelnummer slecht is, maar ik vind het typisch zo’n luchtig stukje dat je op de achterzijde zou plakken. Het lied Oho, Oha! vind ik namelijk nogal wat pakkender en meer hitpotentie hebben. Maar ik klaag niet. Dit singletje komt uit november 1957 en is een Nederlandsche uitgave. Ik zing het zo weer mee, ook al ken ik geen woord Italiaans.

–

bazbo 0737: Quartetto Enzo Gallo – Napolitana
Maar liefst acht Napolitaanse liederen, verspreid over twee plaatkantjes. Op Discogs is mijn versie niet te vinden, wél op 45cat.com. Dit komt uit 1957. Enzo Gallo was een Italiaanse jazzgitarist. Dit plaatje is een beetje erg. Vroeger draaiden we hem niet zo veel. We vonden het gewoon niet zo spetterend, in tegenstelling tot het andere plaatje van Quartetto Enzo Gallo dat we tot onze beschikking hadden. De muziek op dit plaatje is niet op YouTube te vinden.

–

bazbo 0736: Franco El ‘G.5’ – Casanova
Het titelnummer was een heel grote favoriet in onze kinderslaapkamer. Deze 7″ EP is niet op Discogs te vinden, wat verder googlen levert een Italiaanse site op die de EP wel noemt met de juiste tracklist van vier liedjes, maar het catalogusnummer klopt dan weer niet, dus dat doet me dan vermoeden dat er meerdere versies van verschenen zijn. De versie die ik hier heb is in ieder geval een Nederlansdse ’45 toeren langspeel’. Op YouTube is wel wat van de man te vinden, maar helaas niet dat titelnummer of twee van de andere drie liedjes, La Macarena (nee, niet dé) en Zambezi (nee, niet dé). Franco maakte heerlijk verkeerde mambo, calypso en dansmeuk. Samba Fantastico komt uit 1956!

–

bazbo 0735: The Everly Brothers – Wake Up Little Susie
Jaja, deze hadden we in huis! Het is misschien wel de grootste jaren vijftig hit die we in de verzameling hebben staan. We draaiden hem veel en zongen het luidkeels mee tijdens de radioshows die we verzonnen als we met de koffergrammofoon speelden. Het is een hit uit 1957; op de B-kant staat Maybe Tomorrow en dat is beduidend mindere shit. Wij hebben hier een Nederlandsche uitgave van de single die op Discogs toch maar mooi zo’n vier euro kan opbrengen!

–

bazbo 0734: The Dave Brubeck Quartet – Don’t Worry ‘Bout Me
Even wat different cook. Onlangs vertelde Onze Vader dat hij in het begin van zijn huwelijk, toen mijn ouders nog in Amsterdam woonden, wel eens de muziekwinkel in ging en dan wat plaatjes kocht, die vooral mijn moeder leuk vond. Ik verdenk Onze Vader ervan dat dit singletje voor zichzelf heeft gekocht. Of hij had ‘m al, want dit plaatje verscheen in 1956. Toen kende hij mijn moeder nog niet. Op de B-kant staat Gone With The Wind. De A-kant en de B-kant duren ieder dik acht minuten! Het lijkt dus meer een soort EP. Toen ik klein was, draaide ik dit plaatje niet en ik weet niet waarom. Later, toen ik deze singlesverzameling van mijn ouders had ingepikt en ik meer van muziek wist, associeerde ik Brubeck natuurlijk vooral met Take Five, dus toen ik deze op de draaitafel legde en afspeelde was ik nogal teleurgesteld. Dit is wat saaie, brave en slome jazz. Brubeck’s Quartet werd pas een paar jaar later veel avontuurlijker …

–

bazbo 0733: Corry Brokken – Milord
Onze eigen Corry, mag ik wel zeggen. Wat een draak van een versie ook, mag ik wel zeggen. Dan is die van Margreet Dolman toch beter. En vervolgens de B-kant: Mustapha, zou zo’n liedje vandaag de dag nog kunnen? Mijn vader of moeder moet deze single in 1960 hebben gekocht bij Gregory, Erkende Radio Televisie Service aan de Sloterkade 151, Tel 88471 – A’dam. Althans, dat staat op de sticker in de linkerbovenhoek van het hoesje. Het hoesje is een papieren niemendalletje met een gat in het midden.

–

bazbo 0732: Pat Boone – Don’t Forbid Me
Hoor, dit was andere koek! Dit was het lied dat ik keer na keer kon horen en dus ook draaien. Vind het nog steeds een ijzersterk stuk. Wat een stem! Nu hoor ik de B-kant, Anastasia, en dat is waarlijk een zeikstuk eerste klas. Zo’n met veel te veel violen behangen kwijllied. Ik zoek mijn singletje op Discogs op en ontdek dat ik hier een Nederlandse versie uit 1957 heb op het London label, maar dat daarop Don’t Forbid Me de B-kant is en Anastasia de A-zijde. Raar. Ondertussen zit ik met wat ik vind dat de A-kant moet zijn wel mee te brullen!

–

bazbo 0731: Pat Boone – I’ll Be Home
Was dit ook een hit? Geen idee, eigenlijk. We draaiden deze vroeger thuis niet zo veel; de andere single die we hadden vond ik veel beter. Ook uit 1956, dit. Met I Almost Lost My Mind op de tweede kant. Niet blijven hangen, in ieder geval. Het is alsof ik ‘m voor het eerst hoor.

–

bazbo 0730: Harry Belafonte – Banana Boat
Kijk aan, de grote bekende hit van Harry. Lied stamt oorspronkelijk uit 1956 en het is op verschillende singles uitgebracht. Ik heb een Duitsche variant uit een onbekend jaar. Op de B-kant staat Will His Love Be Like His Rum?, een liedje met een tekst van een geheel ander kaliber, lijkt me.

–

bazbo 0729: Harry Belafonte – Mama Look At Bubu
Harry! Hier was mijn moeder helemaal weg van, herinner ik mij. Ik moet zeggen dat de stijl wel aanstekelijk is: beetje calypso, beetje Caribisch, beetje zonovergoten. Dit is een single uit 1957 en op de B-kant staat Don’t Ever Love Me. Lang niet zo leuk als de A-zijde.

–

bazbo 0728: Paul Anka – Diana
Klassieke klapper van meneer Anka. Keihard meebrullen, weer. Mijn ouders hadden een Nederlandsche uitgave op Columbia, uit 1957. Op het tweede kantje staat Don’t Gamble With Love. Ook fijn. Het was me toch allemaal wat met de liefde in die tijd, zeg.

–

bazbo 0727: Bob Azzam und sein Orchester – Luna Caprese
Kijk. Deze herinner ik me wel. Op de goede weg, dus. Heerlijk faute Italiaans gezongen hit van dit Duitsche ensemble. Op de achterzijde horen we Al Chiar Di Luna, soortgelijke shit. Ik heb hier de Duitsche uitgave, mono, uit 1959. Kan ik volgens Discogs zo €5,20 voor vragen. Doe hem niet weg, hoor.

–

bazbo 0726: Adamo – Dolce Paola
En we beginnen met een plaatje dat volgens mij niet eens van mijn ouders is (geweest). Tenminste, ik kan me niet herinneren dat het in hun stapeltje zat, vroeger. Nou ja, maakt het uit. Adamo mogen we als bekend veronderstellen. Volgens het hoesje behoort hij tot ‘uw TOP artiesten op Decca’. Ik (her)ken het liedje niet als hit of zo. B-kant A Vot’ Bon Coeur ook niet. Ik heb hier een Nederlandse persing uit 1965 (mijn geboortejaar, dus we beginnen gelijk goed), die op Discogs toch wel drie euro kan opbrengen.

–

O gut, ik vind hier nog een plank vol oude 45-toerenplaatjes … Laat ik eerst beginnen met de verzameling van mijn ouders. Eerst de ‘pop’ (van die tijd, die mijn moeder en vader kochten), dan wat cabaret, vervolgens enkele ‘verzamel’dingen (voornamelijk uit de Margriet-discotheek – niet lachen) en ten slotte klassiek werk.

–

bazbo 0725: Various – For Your Romantic Mood
Heerlijk faute draakmuziek. Beetje à la Mantovani, maar dan op z’n jaren vijftigs. Duitsche Mök in mono uit 1955! We horen Helmut Zacharias And His “Magic Violins”, Cedric Dumond And His Orchestra*, Ricardo Santos And His Orchestra en Gerhard Gregor (op Hammond). De plaat is zo gemixt dat het een lange opname lijkt, maar dat is dus niet zo. En dat voor de jaren vijftig. Veel melodieën zeiden me niet zo veel, totdat we aan het laatste stukje op de eerste plaatkant kwamen. La Cumparsita, ik wist niet dat het zo heet, maar herken het gelijk. Verder is het nogal gekwijl en is het maar goed dat het hier een minialbum betreft, die snel klaar is.

–

bazbo 0724: Boris Sambek and his Concert Orchestra – Eight Famous Tangos
Ik blijf nog even op de dansvloer, hoor. Of nee, bij nader inzien toch maar niet. Ik ben helemaal niet thuis in de kneepjes van de tangodans. Van alle andere dansen overigens ook niet. Dit is grandioos meeslepende muziek. Discogs kent hem niet en als ik google, ontdek ik alleen dat er ergens iemand deze plaat te koop aanbiedt voor duizend Indiase roepies. Toch is het een Nederlandsch fabrikaat, uitgebracht op het Philips label. Op de achterzijde van de hoes zit een sticker met daarop de tekst: ‘N.V. Phonogram – Amsterdam […] Attentie! Niet-verhandelbare monsterplaat. […]’ Ik heb hier dus nog wat bijzonders op de draaitafel liggen, ook. Leuk werk. Jammer dat hij zo vaak blijft hangen. Zoek ik het materiaal op YouTube, dan vind ik dat veel materiaal stamt van halverwege de jaren vijftig.

–

bazbo 0723: Noro Morales – Noro Morales and his piano
Meesterlijke mambo en fijne cocktailjazz. Dit is een verzamelminialbum uit 1958. Op het label staat: catalog number FL 9540 and “nonbreakable (LP 8617)”. Ik durf het niet uit te proberen, want stel het lukt wel, dan ben ik hem kwijt. Terwijl dit zo’n leuke plaat is! Ook van deze hebben we geen enkel benul hoe we eraan komen. Nooit gedraaid ook. Er is slechts een uitgave van dit minialbum en het is nog mono ook. Dat maakt niet uit; geeft juist een heel authentiek gevoel aan de muziek. Op Discogs zijn er lui die hem te koop aanbieden voor dertig tot zestig dollar. Moet dus wel redelijk bijzonder zijn. Ik ben even afk, even dansen.

–

bazbo 0722: Les and Mary – Les and Mary (Part 1)
De eerste van de draaibare 10-inchplaten uit de koffer. Wie kent Les and Mary? Het zijn Les Paul en Mary Ford, een husband-and-wife-group die mooie jazzy folkpopliedjes brachten. Dit mini-album (deel 1 van een tweedelig volledig album) geeft daar een mooi voorbeeld van. Plaat komt uit 1955! Geen idee hoe we eraan komen. Mooi werkje, smaakt naar meer.

’s Kijken wat er verder nog aan vinyl te vinden is. Nogal wat, ben ik bang. Allereerst een koffer met zeer oude 10″ 78-toerenplaten. Een paar herken ik van vroeger bij ons thuis, anderen (én de koffer) niet, dus die zijn van later (ooit eens gekregen of zo). Oei. Mijn platenspeler kan alleen maar 45 en 33 1/3 toeren aan. Wat nu? Niet draaien, wel door mijn handen laten gaan en hier laten zien. Een viertal 10″-platen moet ik op 33 toeren draaien, dus die komen wel.

–

bazbo 0721: Boston Pops Orchestra – Danse Infernale – Sabeldans
Ook weer zo’n verzamelaar van Deutsche Grammphon. Dit keer wel volgespeeld door het Boston Pops Orchestra. Ik kocht deze ooit zelf, maar heb destijds vergeten een datum te noteren, zie ik nu. Ik schat in dat het ergens halverwege de jaren tachtig moet zijn geweest. Volgens Discogs is ook dit een plaat uit 1978, maar ik vermoed dat het weer een heruitgave uit die mid-jaren-tachtig is. De opnames stammen overigens uit 1970. Waarom kocht ik dit? Lijkt me niet moeilijk. Night On Bare Mountain van Mussorgsky had ik al vaker gehoord en is prachtige programmamuziek, Danse Infernale kende ik ook en wilde ik graag hebben, de Sabre Dance van Khatchaturian is wereldberoemd en naast de versie van Ekseption wilde ik ook wel eens eentje van het origineel hebben, L’Aprenti-Sorcier kende ik vooral van de Disneyfilm en de Helledans uit de Fire Bird van Stravinsky blijft grandioos, maar de allergrootste reden om de plaat aan te schaffen was de aanwezigheid van een stuk van de Argentijnse componist Alberto Ginastera. Dat kwam je niet vaak tegen! Ik kende Ginastera vooral van mijn held Keith Emerson, die een paar stukken had bewerkt voor ELP en solopiano, maar het Danza Final uit Estancia kende ik nog niet. Leuk: op een latere Emersonplaat (begin 21e eeuw) bewerkt hij … Malambo, beter bekend als Danza Final uit Estancia en ik kon het gelijk meebrullen. Prachtplaat, dit.

Hiermee is de rij elpees en 12″ uit de platenkast gedraaid. Ik startte op 17 augustus 2018 en heb het binnen een jaar gedaan.

–

bazbo 0720: Various – Bolero – Espana
Deze heb ik van mijn ouders afgepakt. Hoe die er weer aan zijn gekomen, weet ik niet. Ze kochten sinds eind jaren zeventig geen muziek meer en deze is van later. Volgens Discogs is deze plaat uit 1978, maar helemaal duidelijk is het allemaal niet. Ik vermoed dat dit een heruitgave uit halverwege de jaren tachtig is. De Bolero van Ravel kennen we allemaal (dankzij Bo) en is hier te vinden gedirigeerd door Karajan, maar er staat meer op deze verzamelaar. Espana is van Chabrier, Capriccio Espagnol van Rimsky-Korssakof en verder hoor ik een boel korte werken van ene Manuel de Falla. Doet allemaal wat Spaans aan, dus ik begrijp de titel van de plaat wel. Ik ben niet gek.

–

bazbo 0719: Various – Jubileum Concert 90 jaar Philips
Weer een cadeautje van mijn vader, die bij ’s lands grootste elektronicabedrijf werkte. Deze kreeg ik op 17 mei 1981, de dag dat ik zestien jaar oud werd. Op deze plaat, die ook uit 1981 komt (slechts één enkele versie bestaat er) staan allerlei grote en minder grote klassieke stukken. Van Für Elise (Beethoven) tot de Hongaarse Dans no. 5 (Brahms) en van de ouverture De Diefachtige Ekster (Rossini) tot die van De Notenkraker (Tsjaikovsky), maar ook van het Onedin Line Theme uit Spartacus (Khatchaturian) tot de Philips Mars (Van der Weijden). Fijn en afwisselend werk, wel.

–

bazbo 0718: Detroit Symphony Orchestra – Beroemde Ouvertures
Juist. Dit is een ouwetje, geen idee meer hoe ik eraan kom. Volgens mij kregen mijn ouders hem van iemand die hem weg wilde doen en toen belandde hij bij mij in de kast. In de binnenhoes staat juni/juli 1984 dat ik hem ‘kreeg’. Staan sterke werken op, vooral die van Franz von Suppé en Jacques Offenbach zijn klappers. Het gaat hier om mono opnames, uitgegeven op het Philips label in een onbekend jaar. ‘Deze plaat is niet voor de normale verkoop bestemd.’ staat er op de hoes. Een promo-exemplaar!

–

bazbo 0717: Tschaikowsky – Sinfonie Nr. 6 ‘Pathétique’
Opvallend toch op hoe veel verschillende manieren je de achternaam van Peter kunt schrijven. Zijn zesde vind ik zijn absolute meesterwerk. Van het begin tot het einde meeslepend en boeiend. Van het beroemde ‘love-theme’ in het eerste deel, het gracieuze tweede, het majestueus spetterende derde tot het tranentrekkende afsluitende deel. Waarlijk fenomenaal. Ik kan het niet genoeg horen. Vreemd genoeg heb ik het niet op cd en heb ik het de afgelopen vijfentwintig jaar niet gehoord. Ik leerde het stuk kennen door – daar heb je hem weer – Keith Emerson. Hij bewerkte het complexe derde deel voor rockband (drums, bas, Hammond) en speelde het met The Nice en een orkest tijdens een concert dat later op de plaat Five Bridges terechtkwam. Ik was zó onder de indruk dat ik het origineel ook moest horen. Op 26 januari 1984 was het zover: ik kocht deze elpee, een Duitsche (her)uitgave uit een onbekend jaar. De opname is van 1962, je hoort het Wiener Philharmoniker onder leiding van Rafael Kubelik. Die is ondertussen – net als Peter en Emerson – ook dood. De dood is overigens zeer nadrukkelijk aanwezig in dit stuk, met name in het laatste deel, dat in plaats van een knetterend slot, een soort trieste nachtkaars is dat de luisteraar in verbijstering achterlaat. Tranen.

–

bazbo 0716: Tchaikovsky – Suites
Twee suites, welteverstaan. De Notenkraker en Het Zwanenmeer. De twee bekendste, dus. Blijft gaaf. Van De Notenkraker hadden mijn ouders een singeltje met daarop de meeste delen en dat draaide ik als kind veel, dus dat kende ik van jongs af aan heel goed. (Daarover later meer.) Ik kocht deze elpee op 24 januari 1984, een Nederlansche uitgave op His Master’s Voice uit een onbekend jaar. De opname is copyright 1959, maar de plaat zal wel een heruitgave ergens van zijn. Maakt niet uit.

–

bazbo 0715: Tchaikovsky – Pianoconcert no. 1
Ik ben een hele tijd lang gek geweest met Peter Iljitsj. Niet omdat hij schielijk homo was, maar omdat hij stukken maakte die tot mijn verbeelding spraken. En spreken. Nu ik dit weer terug hoor, vind ik het goed. Ik kocht deze plaat op 9 februari 1984, het is een Duitse uitgave uit een onbekend jaar, maar wel printed in Uden. Een ieder zal de openingsmaten van dit pianoconcert wel kennen. Ik krijg altijd de neiging om op zoek te gaan naar een dirigeerstokkie en mee te zwaaien.

–

bazbo 0714: Stravinsky – Rite Of Spring
Igor’s meesterwerk. Deze elpee kreeg ik ook op mijn vijftigste verjaardagsfeest 10 mei 2015 van Dave & Nicola. Deze heb ik ook nog nooit gedraaid. Nu wel. Mooie, dynamische uitvoering op deze Britse heruitgave (uit een onbekend jaar) van een elpee uit 1960 (!), in stereo nog wel. Hij heeft veel gave stukken gecomponeerd (Petrouchka, L’Oiseau de Feu), maar in mijn ogen (of nee:) oren blijft dit Igor’s meesterwerk.

–

bazbo 0713: Schubert – Symphonie nr. 9 in C-Dur
Deze kreeg ik ooit eens toen ik een jaar of veertien/vijftien was. Ik zou niet meer weten van wie. Hij is dus tweedehands. Schubert maakte mooie dingen. Af en toe nogal zwaar en deze symfonie is een mix van licht en heavy stuff. Deze elpee is een Duitsche uitgave en het is in mono, ontdek ik nu! Een Amerikaanse uitgave met een andere hoes is van 1974, dus ik vermoed dat hij van ongeveer die tijd is.

–

bazbo 0712: Erik Satie – Piano Works vol II
Nóg meer pianosatie. Deze dubbelaar verscheen eveneens in 1982, is eveneens van Nederlandsche origine, kent eveneens het gepingel van France Clidat, kocht ik eveneens op 27 november 1987 en bevat eveneens Gnossiènnes en Nocturnes. Daarnaast ook Sarabandes, Préludes en nog veel meer pianogepiel. Fijn blijft het. Stil ook.

–

bazbo 0711: Erik Satie – Piano Works vol I
Meer piano, alstublieft. De koning van het stemmige klavier is Erik Satie. Op deze dubbelaar van Neerlandsch fabrikaat uit 1982 staan Gymnopédies, Nocturnes, Gnossiennes, Pièces Froides en heul veul meer. En dan is dit nog maar deel 1. Ik kocht ‘m op 27 november 1987 en heb hem nog veel gedraaid. Later het volledige piano-oeuvre nog eens op cd gekocht, want ik blijf het mooi vinden. Ene France Clidat speelt piano en doet dat met verve. De betere NCRV-documentairemuziek. Word er stil van. Vandaar.

–

bazbo 0710: Vladimir Ashkenazy / Zubin Mehta – Mussorgsky: Pictures At An Exhibition
Mussorgsky componeerde zijn prachtwerk voor piano in 1874; Maurice Ravel orkestreerde het in 1922 (in totaal hebben zo’n dertig verschillende musici het stuk georkestreerd) en hij liet de vijfde Promenade eruit. Ik wist dat het deze orkestratie was die Emerson gebruikt had voor zijn bewerking van ELP. Dus die moest ik nog een keer hebben. Ik kocht deze plaat op 22 september 1983. Op kant 1 staat een pianoversie van Vladimir Ashkenay uit de jaren zestig; op kant twee de georkestreerde versie (door Ravel), door het Los Angeles Philharmonic en gedirigeerd door Zubin Mehta. De plaat verscheen oorspronkelijk in 1970 in Groot-Brittannië; ik heb een Nederlandsche heruitgave uit een onbekend jaar. Later zou Ashkenazy het werk zelf ook nog maar weer een keer orkestreren. Wat een gedoe, allemaal.

–

bazbo 0709: Sviatoslav Richter – Mussorgsky: Pictures At An Exhibition
Ook deze kocht ik op 13 september 1982 in Praag. Voor drieëndertig kronen, toen drie gulden en dertig cent, zeg nog geen anderhalve euro. Het is een Russische uitgave uit 1980, maar de opname stamt uit 1958 en is ‘gerestaureerd’ in 1974. Ik kende de suite De Schilderijententoonstelling wel, maar voornamelijk van de uitvoering door Emerson Lake & Palmer (uit 1971), die ik anderhalf jaar eerder (januari 1981) kocht. Ik vond het interessant om te weten waar Emerson zijn mosterd vandaan haalde. Nu ik de plaat (na meer dan dertig jaar) weer terug hoor, valt me op dat Richter de Promenade erg snel speelt, waardoor het statige er een beetje af gaat, wat mij betreft. De nog geen half uur durende suite is verdeeld over twee plaatkanten. Lekker kort, dus. Het blijft een machtig mooi werk.

–

bazbo 0708: Mozart – Piano Concerto no. 13 – Piano Sonata in F
Meer Mozart. Meer pianowerk. Ik was altijd vooral in voor pianowerk. Met dank aan Keith Emerson. In de hoes staat de datum van aanschaf/verkrijgen. Juni/juli 1984. Ik weet niet meer hoe ik er precies aan kom. Hij is duidelijk tweedehands. Ik vermoed dat ik hem van iemand kreeg, een oom of tante of buurman of buurvrouw. De plaat is van Duitsche makelij, terwijl de hoestekst in het Frans is. Vreemd. De pianeuse is ene Clara Haskil. Naast het pianoconcert en de pianosonate staat er ook de beroemde Variationen Über »Ah, Vous Dirai-je, Maman« KV 265 op. Precies: Altijd is Kortjakje ziek. Nog leuk ook.

–

bazbo 0707: Mozart – Eine Kleine Nachtmusik – Pianoconcert nr. 21
Ah, Mozart. Ik heb een beetje haat-liefdeverhouding met ‘m. Soms geniaal, vaak te gemakkelijk. Weet niet precies wat het is. De serenade Eine Kleine Nachtmusik was een van de eerste stukken die ik van hem hoorde, hij zit in de singlesverzameling van mijn ouders (waarover later meer). Deze elpee kocht ik op 12 januari 1984. Het is een Nederlandsch fabrikaat uit 1972 en ik herinner me dat hij nogal goedkoop was (bij V&D of zo). Op de eerste plaatkant een van de vele pianoconcerten, ook leuk. We horen ene Moura Lympany aan het klavier en het orkest Virtuosi Of England, gedirigeerd door Arthur Davison. Lang niet gehoord, dit.

–

bazbo 0706: Handel – Water Music
Deze kocht ik op 15 september 1982. In Praag! Ik was er met een schoolreis. Praag lag destijds nog achter het IJzeren Gordijn en het was lastig om er te komen. Gedurende ons zevendaagse verblijf in de hele stad ben ik er één platenwinkel tegengekomen. Er stonden slechts een stuk of honderd platen in de bakken. Ik pikte er twee uit en ging ermee naar de balie. Dat was niet de bedoeling, bleek. Je moest naar de balie gaan, de naam van de componist noemen en vervolgens haalde de meneer achter de balie de plaat uit een magazijn tevoorschijn. Op deze plaat de beroemde Water Music van Handel, de drie volledige suites, welteverstaan. Uitgevoerd door het Praags Kamerorkest en uitgebracht op het Tsjechische Supraphon label. De opname is van 1978 en de hoes vermeldt dat het een uitgave is uit 1979. Volgens Discogs is hij van 1981. Zeg het maar. Op het label staat ook de prijs: 44 toenmalige Tsjechische kronen. Dat was voor mij ongeveer vier gulden en veertig cent, nog geen twee euro vandaag de dag. Een echte Tsjechische productie, dus. Plaat klinkt nog steeds goed, al heb ik hem de afgelopen dertig jaar niet gedraaid. Leuk!

–

bazbo 0705: Beethoven – Wind Music
Deze kreeg ik van Dave & Nicola, ter gelegenheid mijn vijftigste verjaardag, die ik vierde op 10 mei 2015, samen met goede vriend Giles in zijn achtertuin in Gatley, bij Stockport, bij Manchester. Mooi feest. Dave & Nicola kwamen met een stapeltje platen en er zijn er al een paar gepasseerd. Deze plaat heb ik nog nooit gedraaid! Het is blaasmuziek van meneer Beethoven, uitgevoerd door het London Baroque Ensemble en meneer Karl Haas is de dirigent. Op kant 1 het Octet in E flat major en het korte Rondino in E flat major. Kant twee opent met drie lichtere werken: drie marsen. Het eindigt met het sextet in E flat major. Vooral klarinetten, hoorns, hobo’s en fagotten zijn te horen op deze plaat. Hoogst amusant, moet ik zeggen. De plaat is verschenen op het Britse Pye label. Het is echter niet te achterhalen van welk jaar dit album is, maar het label vermeldt wel jaartallen dat de opnames ‘first published’ zijn: 1954, 1958 en 1959. Ik vermoed dan ook dat dit een plaat uit de jaren zestig is. Geen opnames van deze plaat te vinden op YouTube, wel verschillende hedendaagsere uitvoeringen…

–

bazbo 0704: Beethoven – Alfred Brendel – Piano Sonatas & Concert
Aha. Dan komen we nu aan de laatste sectie in de langspeelplatenhoek: het klassieke werk. Dat werk is altijd wat lastig te archiveren, omdat er op platen vaak werken van meerdere/verschillende componisten en uitvoerenden staan. Maar we wagen een poging. In deze mooi vormgegeven doos zit een plaat met twee pianosonates van Beethoven, de Waldstein en Appassionata, plus een plaat met het vijfde pianoconcert met de bijnaam Emeror. Ik kocht de doos op 4 januari 1983. Het is een eenmalige uitgave op een Italiaans label. Niet heel bijzonder, geloof ik. Ik houd wel van Ludwigs grandiositeit, zijn vaak wat zwaar aangezette werken. Zeer onderhoudend, dit. En het is geeneens zondag.

–

bazbo 0703: Various – 20 Songs To Remember
De laatste verzamelplaat in de kast. We weten niet uit welk jaar deze komt. Discogs weet het niet, via googlen kwamen we er niet achter. Ook geen idee meer hoe we eraan komen. Maakt het uit? Nee. Twintig hits uit de jaren zestig. Sommige oubollig, sommige leuk, sommige saai, sommige verrassend. Verder niet.

–

bazbo 0702: Various – Golden Hits Of The 60’s
Deze kon ik niet vinden op Discogs. Beetje googlen en toen vond ik ergens informatie. Waar het me om ging was uit welk jaar dit verzamelaartje komt. 1990, zo blijkt. Dus nog helemaal niet zo heel oud. Hoe komen we hieraan? Want ik heb deze nooit gekocht, De Vrouw ook niet. Dan zal hij dus wel uit een erfenis komen van iemand die z’n platenverzameling bij het oud vuil zette. Weinig verrassingen op deze plaat, overigens. De soulhits die je mag verwachten op een titel als deze.

–

bazbo 0701: Various – 25 Jaar Popmuziek 1969-1970
Dit is er eentje van zo’n serie, waarop je je kon abonneren. Er hoorde ook een reeks boeken bij. We hadden volgens mij ook een paar van die boeken, maar die zijn bij de verhuizing dik twee jaar geleden op de kringloophoop beland. Gelukkig heeft De Vrouw (want van haar is deze Nederlandsche dubbelelpee uit 1988) zich nooit ingeschreven voor de hele serie. Want een heel erg goed beeld van 1969 en 1970 geeft dit album niet. Dat kan ook niet in vijf kwartiertjes. Er staat heel aardig spul op van Simon & Garfunkel, Blood Sweat & Tears, Fleetwood Mac, Santana en Johnny Cash, maar waarom dan ook The Shuffles of Engelbert Humperdinck? Het is allemaal zo braaf en saai. Ik mis het echte avontuur dat wel degelijk te beluisteren was in die jaren. Maar wellicht valt dat dan meer onder rock in plaats van popmuziek.