Die staf van mij, dat is een lekker wapen. Ik kan er fijne dingen mee doen. Keer op keer verras ik iedereen ermee. Mensen denken dat ik voor de kinderen kom, maar niets is minder waar. Toegegeven: bij het grut zitten leuke meisjes, maar liever trek ik de oudere zussen of desnoods de moedertjes op schoot.
Ze had niet alleen prachtige ogen; haar hele verschijning was om compleet verlegen van te worden. Groot was ze niet, eerder klein. Haar benen waren kort. Ze droeg een soort lang gebreid vest met een riem rond haar heupen en een zwarte legging en laarsjes. Haar lange donkere haren had ze in een paardenstaart gestoken. In een neusvleugel zat een zilveren knopje. Maar dat zag ik allemaal niet. Ik zag alleen maar dat hemelse lachje en die prachtige ogen. (more…)