Bas Langereis leest u voor!

Vrijdag 10 oktober:
Niet zo heel goed geslapen. Ik ben een paar keer wakker. Maar als de wekker gaat, slaap ik diep. Met enige moeite sta ik op. Vijf minuten later gaat het goed. Nog weer twee uur later loop ik langs de weilanden.

Veel te doen op de nieuwe werkplek. Om me heen is het rustig, dus ik ben goed in de gelegenheid de pauzes te nemen die ik nodig heb. Da’s fijn. Ik kan veel doen en afhandelen, maar er blijft ook weer veel liggen. Niet erg. Volgende week opnieuw alle kansen.

Om vijf uur ben ik weer thuis. Weekend.
Ik loop nog even naar de supermarkt op de hoek voor de allerlaatste boodschapjes. De Vrouw maakt intussen eten: ratatouille, gebakken aardappels, kastanjechampignons, rosbieffiletlapjes. Toe maar.
Na het eten hoor ik al lezend Abandoned Dancehall Dreams (Tim Bowness) en Walking On A Flashlight Beam (Lunatic Soul). Daarna ga ik achter de pc zitten en zie ik de dvd die bij die laatstgenoemde plaat meekwam.
Dan is het wel weer tijd.

–

Donderdag 9 oktober:
Vandaag werk ik niet. Ik lig tot acht uur in bed. Dan sta ik op. Wat moet je anders na in bed liggen? Koffie, de krant, Natural Timbre (Steve Howe), bekijken wat ik vandaag ga doen. Eerst maar eens de verstopping van de wasbak in de badkamer verhelpen. De lange haren zijn niet alleen van mij; De Zoon heeft ze nu ook. Dan op zoek naar oude documenten van De Zoon; die zaten toch in die ene doos? Die ene doos sleep ik naar beneden en dan begint een heerlijk uurtje nostalgie. Ik kom malle dingen tegen.

Halverwege de ochtend is de doos grotendeels leeg. Veel gaat er in de papiercontainer. Ik stap op de fiets voor een rondje. Bij de boekhandel koop ik Rond de wereld in 160 eilanden (Boudewijn Büch) en op de terugweg doe ik biowinkel, supermarkt en Turkse zaak.
Weer terug nog maar eens koffie en de rest van de doos leegmaken. Ik stop Symphonic Live (Yes) in de speler en eet wat biobrood met kaas, sla en sesam-druivenpasta. Goed spul, alles.
Dan wandel ik nog even naar buiten. Het is een ontspannen dag en wat lopen maakt me nog ontspannener. (Ik krijg een rood kringellijntje onder ‘ontspannener’ als ik typ. Onder ‘kringellijntje’ trouwens ook.) Het rondje gaat uiteindelijk door het Matenpark en over winkelcentrum De Eglantier.

Thuis is De Vrouw er ook weer even. Ik begin aan het eten en hoor Phantom Speaker (State Of Monc). De Vrouw gaat werken. Ik ga verder met het eten en hoor nu Playing In Tongues (Doubleyousee aka Warren Cuccurullo).
De Zoon is om kwart over zes thuis en een half uur later zitten we aan tafel. Ik heb verse pasta (vorige week gekocht, dus zo heel vers is-ie nou ook weer niet) gekookt en een tomatengehaktsaus gevuld met paprika en courgette gemaakt. Erbij komt geraspte restjeskaas. De Vrouw eet niet mee; die is er rond een uur of zeven weer.
De rest van de avond zit ik aan de keukentafel te lezen in het boekje over Zappa’s oeuvre en het boek over Büchs reizen naar eilanden, en te luisteren naar Songs From Tsongas (Yes). Ook is er mailcontact met Tim en voer ik een telefoongesprek met Giles. Altijd leuk.
Een prima rustdag vandaag; ik heb in alle kalmte veel kunnen doen en toch ook de gelegenheid gehad te ontspannen. Fijn zo.

–

Woensdag 8 oktober:
Vanmorgen vroeg hangen er plots heel andere foto’s in de bushaltes. Nu iets met mannen in spijkerbroeken. Daar ga ik geen foto’s van nemen.
Wacht even, wat doe ik op woensdagmorgen zo vroeg bij bushaltes? Ik ga naar het werk. Op woensdag? Ja, deze week wel. Morgen werk ik dan weer niet, vandaar. Ik ben weer op tijd op de werkplek, weet er van alles te doen, ben ’s middags tijdens een wat groter uitwisselingsoverleg van leidinggevenden en eind van de middag wandel ik naar het station in Arnhem.

Half zes ben ik thuis en als ik de pc aanzet, merk ik dat op FOK! mijn stukje al geplaatst is. Er zijn ook al dertien reacties. De leukste is: ‘veel te lang niet gelezen’. De vraag is of het twee mededelingen zijn (en dan ontbreekt een leesteken) of één.
Ik zet de Caraïbische pompoensoep aan en maak die af. Ik heb Space Is The Place (Sun Ra & His Astro Intergalactic Infinity Arkester) en Dimance à Bamako (Amadou & Mariam) opgezet. Terwijl de joekelpan opwarmt, lees ik de krant. Ik merk wel dat ik vermoeider ben dan anders, maar het lukt me allemaal wonderwel.
Zo tegen zeven uur eten we. Caraïbische pompoensoep, wat een verrassing, niet?
Na het eten bekijk ik e-mail. Wat krijgen we nu? Een mail! Vlak na de opening van de fototentoonstelling Fotostad Apeldoorn in het ACEC op 30 augustus had ik een bod gedaan van slechts vijfentwintig pleuro op een foto die ik de mooiste vond. Welnu, de mail die ik krijg, bevestigt dat ik de foto voor vijfentwintig pleuro krijg.
Van vreugde draai ik Live in Europe (Flying Colors), lees ik aan de keukentafel tot het half elf is en ik zo ongeveer omklap van vermoeidheid.

–

Dinsdag 7 oktober:
Bij een andere bushalte zie ik een andere foto en ik vraag me af waarom zo’n ding tegenwoordig geen jurk meer heet. Overigens, zoals ik de foto heb genomen lijkt het meer een overhemd.

Ondertussen heb ik maar mooi een snelle verbinding en ben ik even over half acht al op het werk. Ik beleef een prima ochtend waarin ik zeer veel kan doen, vooral allerlei plotse klussen. Ook heb ik een kort gesprek met mijn leidinggevende. Ik kan terugkomen op ons overleg van vorige week en ik vertel dat ik daar niet zo tevreden op terugkijk. Het lukte me niet duidelijk te maken dat mijn prioriteit ligt bij voorzichtige en zorgvuldige opbouw en herstel en zij vooral voortvarend en snel wil. Het is goed dat er nu wel aandacht voor is. Volgende week ga ik vier hele dagen van ieder acht uur werken.
Om twee uur ben ik thuis. Even de krant lezen en dan door naar de psycholoog. Mooie sessie. De balans in energie komt steeds meer terug, alleen de wisselende buien (in het weekend) zijn een punt van zorg. We spreken af dat ik het goed aankijk, als het gebeurt vooral afleiding en ontspanning zoek en het volgende keer goed bespreek. De psych kan me geen oplossing geven; mocht het aan de orde blijven dan komt een psychiater in beeld. O. Volgende bijeenkomst is op 23 oktober.
Ik fiets terug via supermarkt en Turkse winkel. Als ik thuis ben, knal ik Tarkus (Emerson Lake & Palmer – 2012 Steven Wilson remix) door het huis. Mooi. Ik maak een chili en alvast de Caraïbische pompoensoep voor morgen. Ook mooi.
Om zeven uur is De Vrouw weer thuis en kunnen we aan de tafel. Inmiddels speelt Illegal Immortal & Fattening en Moving Targets (Flo & Eddie). De chili is goed en de salade van komkommer, bosui, avocado en appel ook. Zie plaatje.

Na het eten maak ik de pompoen schoon, draai ik I AM (Tomas Bodin) en lees ik wat. Als Another Green World (Eno) afgelopen is, is het afgelopen. Voor vandaag, dan.
(En o ja, ik vond nog een oud stuk dat ik lang geleden begonnen was met schrijven en een maand geleden of zo eindelijk eens heb afgemaakt. Ik heb het klaargezet voor FOK!. Ben benieuwd of de eindredactie het opmerkt en inplant. Dan kan het ook op ApeldoornDirect.)

–

Maandag 6 oktober:
Zowaar, vanmorgen sta ik goed op en ik voel me opgewekt en opgeruimd. Bij de bushalte zie ik een foto en vraag me af waarom zo’n ding tegenwoordig geen jas meer heet.

Op het werk gaat het voorspoedig. Ik heb een gesprek met de bedrijfsarts. Hij is ’tevreden’ over hoe het gaat en de stappen die ik zet. Het ziet ernaar uit dat ik binnen het jaar volledig hersteld zal zijn en dus is vandaag het laatste gesprek. Tenzij… maar daar gaat hij niet van uit. Wel neemt hij nog contact op met mijn psycholoog voor een precieze diagnose en mogelijke aandachtspunten voor verdere re-integratie, en hij adviseert me die psycholoog te vragen om praktische tips om de druk die de werkgever oplegt te weerstaan en verder het gesprek met de leidinggevende goed aan te gaan over het verschil in benadering: voor mij heeft gezondheid de hoogste prioriteit, voor haar mijn spoedige herstelmelding. Gaan we doen.
Tussen de middag loop ik een rondje.

Om vijf uur ben ik thuis. Even bijpraten en dan ga ik eten maken onder Balance Of Power (Electric Light Orchestra) en later Pale Communion (Opeth). Het eten is goed gelukt.

Ik lees het tijdschrift Onze Taal van deze maand aan de keukentafel en hoor Sudden Dusk (However). Dan begin ik met het herlezen van het boekje Frank Zappa – The complete guide to his music (Ben Watson), klinkt Ambient 2: The Plateaux Of MIrrors (Budd/Eno), is het half elf en ga ik naar bed. Toch moe.

–

Zondag 5 oktober:
Om negen uur is de was gevouwen, de vaatwasser uitgepakt, de koffie gezet en zit At The End Of Time – Churchscapes – Live in England & Estonia, 2006 (Robert Fripp) in de speler. Ik boen de plee en dompel de kamerplanten. Buiten is het grijs en grauw. Het heeft geregend en af en toe is het nog lichtjes nat. Toch maak ik mijn gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal.

Vreemd. Onderweg slaat mijn stemming om. Plots ben ik niet meer zo opgewekt, maar vraag ik me af wat de zin van alles is, ben ik alles zo moe en kan ik me alleen maar bedenken hoe weinig vreugde ik ken. Ik huil.
Eenmaal weer binnen zet ik Live (Gotan Project) op en na een tijdje maak ik de lunch klaar. Veel kan ik niet eten. Het signaal.
In draai Nemako (Farafina) en later in de middag ben ik weer buiten voor een rondje langs Kanaal Zuid.

Ik kan nog wat lezen en ondertussen Traffic (Traffic) en Struggle For Life (After Crying) horen. Het eten is snel klaar: de bieten/perenschotel uit de oven, appelcompote, salade en rundertartaar.

Inmiddels gaat het met mijzelf wel weer wat rustiger. Het blijft me verbazen hoe wisselend mijn stemming op een dag kan zijn. Na het eten zet ik Juice (MCMW) op en lees ik Pier en Oceaan van Oek de Jong uit. Vroeg naar bed. Kwart over tien. Is dat erg? In bed slaat de angst opnieuw toe. Kennelijk gaat iedere stap ook gepaard met een wankele gemoedstoestand. Toch val ik in slaap.

–

Zaterdag 4 oktober:
Kwart voor negen is het als ik de was in de wasmachine stop, de vaatwasser uitpak, de koffie aanzet, de krant ga lezen en Love Cannot Bear – Soundscapes – Live in the USA (Robert Fripp) hoor. Buiten is het zonnig maar koud. Halverwege de ochtend is het al een stuk aangenamer en fiets ik naar de markt voor wat fruit. Bij de boekwinkel koop ik:

Via supermarkten en Turkse winkel rijd ik terug. We hebben nu een heuse sapcentrifuge. Het eerste appelsap is prima. Tijdens de lunch is er earthmotherearth (Jon Anderson) en dan wandel ik naar buiten voor een rondje door het Kanaalpark en langs het kanaal.

Ik kan nog even in de tuin zitten lezen voordat ik eten ga maken. Ik schuif scharrelkipvleugels onder de grill, maak een groentetajine van uien, peper, paprika, knoflook, zoete aardappel en een halve Chinese kool in ras-el-hanout, plus een salade van zilverui, komkommer, tomaat en avocado.

Second Nature (Flying Colors) is een lekkere plaat. Burnt Weeny Sandwich (Frank Zappa) ook. Die laatste hoor ik als ik na het eten aan de keukentafel nog een stukje lees. We zien het journaal samen en dan wandelen we naar hidihi. Zij viert haar verjaardag. Er is veel volk en we vinden een wat rustiger plekje aan de keukentafel. Sfeer is aardig en gemoedelijk, maar rond elf uur slaat de vermoeidheid genadeloos toe. Om twaalf uur zijn we thuis.
Zesenveertig weken. O.