bazbo – de wereld van Bas Langereis

Bas Langereis leest u voor!

27-07-2018

Vakantie 2018 – München & Zappanale – Dag 9 – zondag 22 juli: Zappanale dag 3

Filed under: Vakantie 2018 - München en Zappanale,Zappanale 2018 — bazbo @ 07:56

• • •
 

Vakantie 2018 – München & Zappanale – Dag 10 – maandag 23 juli: naar Kühlungsborn

Filed under: Vakantie 2018 - München en Zappanale — bazbo @ 07:55

• • •
 

Vakantie 2018 – München & Zappanale – Dag 11 – dinsdag 24 juli: van Bad Doberan naar Apeldoorn

Filed under: Vakantie 2018 - München en Zappanale — bazbo @ 07:54

• • •
 

26-07-2018

The greatest shows – discovered in 2018

Filed under: Muziek - Klassieke concerten! — bazbo @ 06:32

Monika Roscher Big Band – JazzBaltica 25-06-2017

Vangelis – Live in Rotterdam – 18 juni 1991

Rick Wakeman – 1984, Hammersmith Odeon
Rick Wakeman – Night Music (Early 80s)

• • •
 

25-07-2018

B-log: 21 t/m 27 juli 2018

Filed under: B-log 2018 — bazbo @ 08:32

Vrijdag 27 juli: verbouwinkje bij zevendertig graden
Waarom ook niet? Ik ben om kwart voor zeven wakker en uit bed, in de verwachting dat de bouwfuckers vroeg voor mijn neus staan. Dat is niet zo. Pas om half negen zijn ze er. Ik heb dan de gordijnen in de eetkamer, de stoelen van het balkon en de meubelen bij het eetkamerraam verwijderd. Terwijl de heren bezig zijn, heb ik gelegenheid om de foto-ordenklus af te maken. Ramen eruit halen gaat nogal rigoureus, zeg maar met de botte bijl, al komt er geen bijl aan te pas. Tussendoor zet ik een groot deel van de foto’s op de webstek Kwart over twaalf zit het dubbel glas in het eetkamerraam, in het bovenraampje en in de twee balkondeuren en kunnen we schoonmaken, opruimen en weer inrichten. Ik ben dan al eind van de morgen naar de biowinkel geweest voor wat salade, fruit en brood. Met de tropische temperaturen ligt het (werk)tempo niet hoog en dat is niet erg. Tussendoor lunchen we ook nog. Rond twee uur is alles weer op orde en ga ik het groentepakket ophalen. Op de heenweg fiets ik nog langs een supermarkt om de watervoorraad aan te vullen. Er gaat meer dan acht liter per dag doorheen, vandaar. In de namiddag plaats ik de resterende vakantiefoto’s op de webstek en bereid ik avondeten voor. De Zoon is er om zeven uur. De maaltijd is eenvoudig. Kipsaucijzen met misome en daarnaast een fikse Mediterraanse salade, aangevuld met zure haring. Ook erbij een fruitsalade van cantaloupe- en watermeloen en bramen. Heel fijn. Zo fijn dat ik vergeet foto’s van het eten te maken. Ik was af. Tegen negen uur wandel ik naar een café hier niet ver vandaan. Ongelooflijk, maar met deze temperaturen speelt Reinier met zijn Fillmore East. In het café is het nogal heet, maar de band doet het goed. Drie kortere sets in plaats van twee lange. Fijn spel. Half een is de vergunning verlopen en ga ik naar huis. Nog heel even napraten met De Vrouw en dan naar bed. Vakantie.
Muziek vandaag: verder geen.

–

Donderdag 26 juli:
Kwart voor zeven wakker en op. Koffie en wat eten. Om kwart voor acht ga ik een ronde hardlopen. Ja ja. De eerste helft is het nog lekker koel, maar de tweede helft heeft de hitte al aardig ingezet. Pff. Als ik onder de douche vandaan kom, vertelt De Vrouw dat ze naar de dokter gaat om te laten kijken naar de nare rode plekken die we gisteren op haar been ontdekten. Of ik mee wil. Afspraak over een half uur. O. De dokter constateert inderdaad beginnende wondroos. Koelen, antibiotica en rust. Oké. We doen nog een paar boodschappen in de supermarkt en gaan dan terug naar huis. Na koffie wandel ik naar de biowinkel en de biomarkt en de bioslager. Allerlei lekkers. We lunchen met broodjes en kaas en sla. Erna gaat De Vrouw naar de bioscoop met De Zoon. Ik was af, maak het balkon leeg (morgen!), ga naar de antiekmarkt op het Marktplein (lekker rustig boodschappen doen bij 38 graden) en maak de CV en sollicitatiebrief voor De Vrouw af. Die Vrouw is er weer rond half vijf. We kletsen bij. Ik heb ondertussen ook veel foto’s geordend. Half acht zitten we aan tafel met lamsfiletlapjes, een gemengde salade en een fruitsalade van cantaloupe en watermeloen. We eten nog ook. Met die hitte. Ik was af. Dan ga ik verder met foto’s. Eind van de avond hebben ze allemaal een naam, maar er klopt iets niet met de telling, waardoor ik in de problemen kom. Morgen verder met repareren. Kwart over elf ga ik slapen. Vakantie.
Muziek vandaag: Bran Coucou (Piniol), Teddy Boys Don’t Knit (Vivian Stanshall)

–

Woensdag 25 juli:
Acht uur op. Was aan. Webstek. Koffie. Eerste begin met de foto’s. Het gaat beter met De Vrouw. Ik wandel naar de biowinkel voor wat boodschappen. Het is bloedheet buiten. Thuis nog een keer koffie en dan nog langs het kanaal naar een supermarkt. Rustig aan. Thuis is de was al bijna droog en klaar. We lunchen met een broodje en veel sla. In de middag blijven we binnen. Deuren tegen elkaar open, zodat het goed kan doorwaaien. Tussendoor maak ik de eerste selectie van de foto’s af en start ik met oppoetsen. Begin van de avond maak ik eten: eenvoudige hap. Een grote gemengde salade, met een biefstuk en knoflookyoghurtmayo. Nagerecht bessen- en stracciatellayoghurt met bramen erin. De afwas is klein. Na het eten ga ik niet hardlopen, want daar is het te gevaarlijk voor. Eind van de avond is de tweede selectie van de foto’s en het oppoetsen klaar, dus begin ik met het ordenen en bestandsnamen geven. Elf uur ga ik slapen. Vakantie.
Muziek vandaag: Corridor (Steve Jansen), Far From Home (Traffic)

–

Dinsdag 24 juli: van Bad Doberan naar Apeldoorn
De wekker gaat om half acht. Dus staan we op. Vandaag reizen we en het dreigt ook nog eens zeer warm te worden, dus doen we vooral rustig aan. Na negenen breng ik allerlei leeggoed weg en dan pak ik de koffers in. Lijkt het nu zo of kan alles er goed in en heb ik nog plek over? Iets voor elf uur brengt de heer Zühr ons naar het station. We zijn hem en mevrouw opnieuw zeer dankbaar voor de gastvrijheid en de uitstekende service. Tot volgend jaar. De trein naar Rostock is er om half twaalf. Daar hebben we een klein uurtje. We kopen lunch en veel drinken voor onderweg. Kwart voor een vertrekt de trein. We zitten mooi aan de schaduwzijde (er is geen zonwering) en de bescheiden airco in de coupé doet z’n werk. Kwart voor vijf zijn we in Osnabrück en daar hebben we een ruime overstap. Op het stationsplein vinden we een Kebaphaus en daar eten we iets en komen we op adem. De trein naar Nederland vertrekt iets voor zessen. Het eerste deel gaat prima; met de locomotiefwissel vlak voor de grens blijkt de airco het niet meer te doen en dan wordt het afzien. Kwart voor acht komen we uitgeput aan in Apeldoorn. Vlak voor de deur begeeft het wieltje van mijn grote koffer het. We zijn thuis. De Vrouw stort zo ongeveer in. Ik pak de koffers uit, sorteer de was, zet alle foto’s op de pc en rust nog wat uit op het balkon. Elf uur probeer ik te gaan slapen. Vakantie.

–

Maandag 23 juli: Bad Doberan
Ik ben kwart voor acht wakker. Aad zou De Zoon om acht uur ophalen, maar het wordt kwart voor negen. Ik ga een rondje hardlopen. Erna doen we rustig aan. Begin van de middag stappen we op de fiets. We rijden door het bos en veld naar Heiligendamm, van daar door langs de kust naar Kühlungsborn. Op de boulevard eten we bij een steakhouse salade met garnalen. Aansluitend bezoeken we de pier en de toeristische winkelstraat. Ergens eten we ijs. Dan fietsen we dezelfde weg terug. Om een uur of zes zitten we bij het Kamp-Theater. We eten Hamburger schnitzel en besluiten op tijd terug te gaan. Acht uur zijn we in het huis. Daar lees ik wat en om tien uur ga ik slapen. Vakantie.

–

Zondag 22 juli: Zappanale, dag 3
Half negen wakker. Rustig opstarten. Half twaalf zitten we in de Stadtbäckerei een broodje te eten. Dan gaan we op de fiets naar Heiligendamm. We sjouwen langs de boulevard en maken de traditionele foto’s op de pier. Op de pier ontmoeten we Graham. Gevieren gaan we ijs eten op de boulevard. Dan fietsen we terug naar het festivalterrein. We zijn net op tijd om om drie uur Monika Roscher Big Band te zien en te horen. Wauw! Wat een verrassing! Ze speelt geen gewone big band, maar meer prog. Het zijn mooie en complexe composities met zang en met veel tempo- en maatwisselingen, solo’s. Prachtig! Het publiek vindt het ook prachtig en geeft haar en haar band een lange en uitzinnig applaus. Als ik naar de Arftent ga om een album te kopen, komen halverwege de berichten al door: alle cd’s en elpees in een mum uitverkocht. Een half uurtje later spreek ik Monika in diezelfde Arftent en ze adviseert om via de website te bestellen. Ga ik zeker doen. Op het kleine podium speelt Dietmar Bonnen met Alexei Aigu en Lothar Burghaus: piano, viool en sax/klarinet. Heel mooi, zo ongeveer kamermuziek. Alweer een hoogtepunt. Dan is het tijd voor The Grandmothers. Het is niet alleen de afsluiter van het festival, het is ook het laatste concert van The Grandmothers ooit. Don Preston en Bunk Gardner worden toch echt te oud. Dat horen we. Het concert begint rommelig, maar later zijn andere delen weer onverwacht prachtig. Alles bij elkaar een wat onregelmatig/onevenwichtig optreden. Toch bijzonder om mee te maken. Van de finale sessie krijgen we weinig mee, omdat het etenstijd is: maar weer een vegaburger. Echt afgelopen is het festival nog niet. Op het kleine podium mag Gabba Zappa Hey! het festival afsluiten. Nog eenmaal een uur feest! Ha, het publiek is ook redelijk uitzinnig. Om half twaalf zijn we thuis. Vakantie.

–

Zaterdag 21 juli: Zappanale, dag 2
Acht uur ben ik wakker. Ik drink koffie, eet wat en ga om acht uur de deur uit voor een rondje hardlopen door het bos en veld. Om de zoveel tijd moet ik even stoppen om een foto te maken. Eind van de ochtend lunchen we gedrieën bij de Stadtbäckerei. Vervolgens fietsen we naar het festivalterrein. Jim Cohen is dan net begonnen met zijn lezing over het Frank Zappa album Fillmore East, June 1971. Altijd interessant, ook al is anderhalf uur zitten op een houten bankje in de felle zon niet heel aangenaam. Op het grote podium speelt halverwege de middag Lindsay Cooper Songbook. Dit is een ensemble van grootheden als Tim Hodgkinson, Dagmar Krause, Chris Cutler, Yumi Hara, John Greaves en de charmante Chloë Herrington. Ik vind het werk van Lindsay Cooper (veel Henry Cow, maar ook solowerk) heel mooi, bijna fragiel en is daardoor misschien niet zo geschikt op het grote podium. Erna is er op het kleine poidum de Ben Watson quiz, ditmaal over drummers in het werk van Frank Zappa. Het is amusant, maar meer niet. Terug naar het grote podium. Sex Without Nails Bro’sis speelt eindelijk Zappa in de rockversies. Maar ik vind het veel te hard (moet oordoppen in) en bij vlagen is het rommelig, te vol. Sommige dingen vind ik dan weer erg goed. Het is niet mijn hoogtepunt. Begin van de avond speelt Alex’s Hand op het kleine podium: mooi meanderend, jazzy. Wel tijd om iets te eten. Een vegaburger, bijvoorbeeld. Bij Ulli koop ik Permanent Damage (GTO’s), altijd al willen hebben, voor een prikkie. En dan is het tijd voor de headliner van het festival. Ik heb dan ook hoge verwachtingen van Power Trio van Terry Bozzio, Patrick O’Hearn en Warren Cuccurullo. Bij de soundcheck is er nog goed licht en kan ik redelijke foto’s maken. Dan het concert zelf. Bij vlagen briljant, bij andere vlagen een zootje. Bozzio en O’Hearn spelen zeer gedegen. Cuccurullo speelt prima gitaar, maar zijn podiumgedrag vind ik verschrikkelijk. Wat een nare man (beleefd blijven). Pound For A Brown en Filthy Habits staan als een huis, andere stukken zijn ondergerepeteerd. De solospotjes van Bozzio en Cuccurullo voegen voor mij niet zo heel veel toe, al is het altijd vermakelijk om Bozzio achter zijn 12.354-delige drumstel bezig te zien. Denny Walley is ook altijd fijn als hij giert op zijn slide. Hij mag echter maar een paar stukjes meespelen en dan gaat het concert een beetje als een nachtkaars uit. Misschien waren mijn verwachtingen te hoog. Nou ja, toch bijzonder om meegemaakt te hebben. Van Coogan’s Bluff krijgen we niets mee. Het is al half een en we fietsen terug naar het huis. Dat gaat al heel wat zekerder door het donker. We drinken nog iets en om half twee gaan we slapen. Vakantie.

• • •
 

23-07-2018

Lotgenoten (0012)

Filed under: Publicaties voor FOK! - 2018 — bazbo @ 01:00

Hoort dit zo?
(more…)

• • •
 

12-07-2018

B-log: 14 t/m 20 juli 2018

Filed under: B-log 2018 — bazbo @ 18:53

Vrijdag 20 juli: Zappanale
Acht uur ben ik wakker. Douche. Koffie. Om kwart over tien ga ik naar de expositie. Daar speelt Gabba Zappa Hey! nog een keer. Ik verwacht akoestisch, maar de band gaat gewoon luid tekeer, haha. Vervolgens pik ik ook stukje mee van Fried Dähn, solo op elektrische cello. Als ik weer in het huis kom, zijn De Vrouw en De Zoon afwezig, vanwege een rondje boodschappen in het dorp. Ze komen de spullen wegbrengen en gedrieën gaan we naar de Stadtbäckerei. Ik eet er een pastasalade. Dan stappen we op de fiets en we rijden door het bos en veld naar het festivalterrein op de Galopprennbahn. Eerst de juiste toegangsbewijzen ophalen en dan betreden we het terrein. Al snel heb ik wat boodschappen gedaan: Banana Moon (Daevid Allen) en Teddy Boys Don’t Knit. (Vivian Stanshall) bij Ulli, Far From Home (Traffic) bij die wazige gast met z’n platenkraam, Seven (Soft Machine) voor drie pleuro bij een klein tafeltje en Beau Coucou (Piniol) bij de Arfshop. Inmiddels is Jazzprojekt Hundehagen begonnen met de formele aftrap van het festival. Dit keer spelen ze helemaal geen Zappa, maar hun eigen gepiel. Dat ben ik al snel zat. Het is warm en zonnig en we zoeken verkoeling en beschutting in de grote tent. Op kleine podium speelt Tante Tofu. Het bandje krijgt assistentie van een koortje waarin ook Steffen mee doet. Ik vind het gebodene – een verhaallijn met eigen werk in het Duits met wat Zappastukken erdoorheen – charmant, aandoenlijk bijna, misschien wat amateuristisch en daardoor niet (meer) zo goed passend op het festival. Flat Earth Society met David Bovée op het grote podium daarentegen! Lekkere bigbandtetterdetet! Slechts een enkel Zappadeuntje, maar dat maakt me in dit geval geen bal uit. Fijn! Ik koop twee platen van de band: Terms Of Em-arr-ass-ment en Bogga Masta. Erna speelt op het kleine podium Tatvamasi: mooi jazzy met strijkers, subtiel. Tijd voor een vegaburger en pizza. Bij Charlie koop ik twee Magma’s: Magma en Üdü Wüdü. Hoofdband op het grote podium is vandaag Fried Dähn & Skin of Clazz, een ensemble van jongelui. Het is zeker bijzonder en onderhoudend: Zappa met veel percussie en de elektrische cello. Dan is het al half een, maar ik wil nog wat meepikken van Piniol. Het openingsstuk is atmosferisch, opbouwend naar ontieglijk luid. Het tweede stuk ramt er gelijk genadeloos in. Ha, de band is hard, veel te hard, ik moet oordoppen in. Ik ben benieuwd naar de plaat. We gaan. In het duister fietsen we terug naar het huis. Op sommige plekken is het echt stikdonker en zien we helemaal niets (ouderwetse fietsverlichting met een dynamo), bijvoorbeeld op een oversteekplaats. Half twee zijn we in huis, daar nog wat drinken. Vakantie.

–

Donderdag 19 juli: Zappanale welcome party
Pas om negen uur wakker. Koffie en wat eten. Dan ga ik een rondje hardlopen, door bos en veld. Nou ja: rondje. Ik loop een stuk door het bos, dan door het veld en na een kwartier draai ik om en loop ik hetzelfde stuk terug. Weer in het huis is De Vrouw ook op en klaar. Om een uur wandelen we naar de markt, bezoeken we de expositie van de Arf-Society en lunchen we met salade in de Stadtbäckerei. Aansluitend slenteren we een rondje door het dorp. We ontmoeten Dave, Nicola, Shaun, LudzNL en Graham op een terras en drinken koffie met hen. Vier uur zijn we in het park Am Kamp voor de Welcome Party van Zappanale. Gabba Zappa Hey! mag het onofficiële deel van het festival openen. One two three four! Ha, ze hebben succes; iedereen vindt de Zappanummers in Ramonesstijl leuk. Tussendoor begroeten we veel mensen, ook altijd leuk. De Vrouw gaat met andere dames ergens eten. Rond vijf uur krijg ik op mijn telefoon bericht dat De Zoon eraan komt. Ik ga terug naar het huis, verwelkom hem (hij reed weer mee met Aad) en samen gaan we terug naar park. Lutopia Orchestra is net begonnen met spelen. Leuke eenmansband (niet helemaal, er is een jongedame op een plukbas bij), mooi voor een festivalletje. Zappnoise speelt ook weer; ze worden jaarlijks weer wat beter. Dan is De Vrouw er ook weer. We lopen naar de grillroom op de markt en De Zoon en ik eten er de traditionele Dönerteller mit Pommes und Salat. Als dat op is, maken we in het park nog een stukje van Bad Penny mee. Dat is werkelijk ieder jaar precies hetzelfde, dus om half elf hebben we het gezien en gehoord en gaan we terug naar het huis. Niet heel veel later ga ik slapen. Vakantie.

–

Woensdag 18 juli: Börgerende-Nienhagen
Half acht ben ik wakker. Koffie en wat lezen. We hebben wifi in het huis, dus kan ik ook wat twitter- en instagramberichten maken en lezen. Vanmorgen maken we eerst een rondje boodschappen. Geld halen, de biowinkel in, de grote drogisterij (leesbril kopen) en de goedkope supermarkt. We brengen alles naar huis en aansluitend om half twee pakken we de fietsen. Een terugtraprem, dus even wennen. We rijden door het bos en veld naar Heiligendamm, dan langs de kust naar Börgerende. Onderweg stoppen we vele malen voor wat foto’s. In Börgerende vinden we een Italiaan en daar lunchen we met salade met garnalen. IJs op een terrasje verder. We fietsen verder door het veld en bos en komen terecht in het Nienhäger Gespenster Wald. Op plekken gaat het fietspad vlak langs de rotsafgrond en de zee. Uiteindelijk rijden we via de grote weg terug naar Bad Doberan. Op het terras bij het Kamp Theater treffen we Tim & Chantal, Martin & co, Erik, Jan, Bengt. We brengen de fietsen weg en gaan met onze vrienden iets drinken. Met Tim & Chantal eten we bij de Vietnamees. De geröstete Ente is nog altijd goed. Als we teruggaan naar Kamp Theater ontmoeten we daar ook Nicola, Dave, Shaun en Graham. Rond middernacht zijn we terug. Vakantie.

–

Dinsdag 17 juli: van München naar Bad Doberan
De wekker gaat om half zes. We douchen, pakken de koffers weer in en verlaten het hotel. Om half acht zijn we op het station München Hbf. Eerst broodjes voor onderweg kopen en vervolgens naar het perron. Klopt het wat er op de borden staat? De trein van kwart voor acht rijdt helemaal niet. Het klopt. Dus gaan we naar de infobalie. Daar krijgen we twee alternatieve routes aangeboden. Beiden via Berlijn, de een met twaalfduizend overstappen, de ander met slechts vier. Die vertrekt wel pas om 09.55 uur. Beide routes betekenen dat we om half zes aankomen op het eindpunt en dat is precies volgens ons oorspronkelijke plan. We kiezen de laatste. We zullen dan met de ICE naar Berlijn rijden, vervolgens overstappen op Regionalbahn, S-Bahn en bus! Voor het eerste deel van de reis gaan we zitplaatsen reserveren. Dat lukt en het is nog gratis ook. Dan gaan we op zoek naar koffie. Bij het eerste het beste tentje staat de muziek keihard, dus ga ik ergens op een bovenverdieping kijken. Daar moeten we wel erg lang wachten, maar de koffie is goed. Onze trein naar Berlijn vertrekt volgens dienstregeling, maar onderweg heeft hij heel veel vertraging. De rit is wel heel mooi door allerlei landschap, maar we zijn pas om 15.15 uur in Berlijn. Te laat voor onze aansluitingen. Wat nu? Weer naar de infobalie! Daar krijgen we nóg een alternatieve route, nu de Regionalbahn naar Wismar. Als we snel naar het perron boven ons gaan, dan redden we het misschien. We redden het. Ik wil de daar klaar staande trein in stappen en hoor iemand zeggen: ‘Diese Zug geht nicht nach Zappanale.’ Het blijkt een aardige meneer, die ik nooit eerder heb gezien, maar vertelt dat hij vaak naar Zappanale is geweest en mij wel kent. Hij pakt ook dezelfde trein als wij, moet naar Schwerin. Tien minuten later is onze trein er wél. Het is een drukke forensentrein, die met ieder station leger en leger wordt. Onderweg bel ik met meneer Zühr en vertel dat we naar verwachting pas om half acht aankomen. Gelukkig hebben we geen vertraging. In Wismar hebben we zelfs tien minuten overstaptijd. De Regionalbahnboemel naar Rostock zorgt ervoor dat we om half acht in Bad Doberan zijn. Daar zitten de heer en mevrouw Zühr al voor ons klaar. Fijn om ze in redelijk goede gezondheid terug te zien. Met de auto is het maar een heel klein stukje naar ons vakantiehuis. Alles is hetzelfde, het is als thuis komen. We pakken koffers uit en wandelen dan naar het Kamp Theater: daar zitten Nona, Sascha, Gerhard en Ulli alsof ze nooit zijn weggeweest. Niet veel later is Michael er ook. We eten er een hapje, drinken een drankje, praten, lachen en beleven. Om kwart over elf zijn we terug in het huis en gaan we slapen. Vakantie.

–

Maandag 16 juli: München en King Crimson in Philharmonie am Gasteig
Geen wekker. Rond elf uur zijn we klaar en gaan we de straat op. Eerst lopen we naar de Karlsplatz. In de drukke Neuhauserstrasse vinden we een terras bij een grote bakker, waar we ontbijt nuttigen: omelet met brood en koffie en sap. Aansluitend aanschouwen we het Marienplatz en de Viktualienmarkt. Vervolgens via het Odeonsplatz naar de Hofgarten. Dan naar de Platzl, waar we iets drinken. Om half vijf zitten we op een ander terras Wiener schnitzel te eten. Zes uur lopen we langs de Isartor naar de Philharmonie am Gasteig. Ik ben benieuwd naar de zaal en het geluid. Een tweede concert van King Crimson! Half acht is het zover. De zaal is mooi, het geluid veel beter. Toch ook hier in de zeer luide gedeelten wat vervorming. Gelukkig krijgen we vanavond niet veel echte beukstukken, al bezorgt Level Five me kippenvel. Tranen bij de Bolero, headbangen op One More Red Nightmare en Starless vind ik altijd zeer mooi. Toegift 21st Century Schizoid Man blijft de moeite waard. We kijken schuin van rechts op het podium en zien Gavin Harrison volop aan het werk. Wat debiel goed is die vent toch. Het hele concert is voorbij voor ik het weet. Half elf is het. In de foyer ontmoeten we Moses en zijn vrouw! Zij kunnen dit jaar helaas niet naar het Zappanalefestival, dus komende week zullen we ze niet zien. We lopen terug naar de Isartor en pakken daar tram 16 naar de Karlsplatz. In een hippe jongerentent in de Bayerstrasse drinken we nog wat en vervolgens lopen we de Schillerstrasse weer in. Hoop nachtclubs en sexy tenten, valt ons op. Het is er een drukte van belang. Daar staat ons hotel midden tussenin. Rond middernacht zijn we terug in de hotelkamer en gaan we slapen. Vakantie.

–

Zondag 15 juli: van Amsterdam naar München
Half zes gaat de wekker. Anderhalf uur later verlaten we het hotel. Het is doodstil en zonnig in de Koninnginneweg. We hebben tram 2 naar het Centraal Station. Daar kopen we broodjes voor onderweg en om acht uur vertrekt onze ICE. Het is nog redelijk rustig in de trein. De reis verloopt comfortabel en voorspoedig. Hoewel, er is wat oponthoud in het Ruhrgebied. Als we in Mannheim aankomen, hebben we meer dan twintig minuten vertraging. De overstaptijd is slechts tien minuten, dus gaan we daar de aansluiting missen. Gelukkig heeft de aansluitende trein ook meer dan twintig minuten vertraging. Als we op het perron staan te wachten, wijst een man naar mijn shirt. ‘Drink tea and listen to PROG’, staat erop. Hij graait in zijn koffer en haalt het tourboek van King Crimson tevoorschijn. Ha, hij was er gisterenavond ook bij. ‘Crazy,’ vond hij het. Wij gaan naar München om ze morgenavond nog eens te zien. Hij ook! Dan is de trein er en kunnen we de tweede helft van de reis maken. Om vier uur staan we op station München Hbf. Eerst maar eens naar de infobalie om onze rit van dinsdag te controleren. Inderdaad, we moeten met een omleiding en krijgen een alternatief reisplan plus een stempel op onze ticket. Naar het hotel is nog geen vijf minuten lopen. Het blijkt een nogal drukke Arabische buurt. De kamer is prima, op de vijfde en bovenste verdieping en we merken niets van de drukte op straat. Als ik wat benodigdheden uit de koffer graai, merk ik dat mijn leesbril kapot is. Nu heb ik nog wel een goedkoop reservebrilletje, maar het is jammer dat mijn fijne rode bril onbruikbaar is. We wandelen via de Sendlinger Tor naar de Isar. Daar drinken we iets bij een café, vervolgens lopen we naar het Gärtnerplatz, in de hoop dat we er een fijne eettent vinden. Niet. Overal is het een wat dooie boel. Wel veel toeterende auto’s van waaruit de Franse vlag wappert. Zeker een WK voetbalfinale gespeeld. We vinden een Indiaas restaurant. Als we er naar binnen gaan, is er nog niemand (het is al rond acht uur), maar later zit de zaak aardig vol. We eten lamscurry en tandoori grill. Het is al donker als we terug lopen. We komen vanaf de andere kant de Schillerstrasse in en daar is het doodstil. Om elf uur liggen we in bed. Vakantie.

–

Zaterdag 14 juli: King Crimson, Concertgebouw, Amsterdam
Nog gekker: geen wekker. Lekker. Toch om kwart voor zeven uit bed. Ook goed. Koffie, webstek. Ik haal broodjes bij de Turkse bakker. Ook pak ik de twee koffers in. De Zoon is op tijd voor brunch. We maken op wat op moet. Nog even afwassen, stofzuigen en het afval naar de containers brengen. Dan is het begin van de middag en gaan we op weg. We hebben de trein van kwart over een en een uurtje later zijn we in Amsterdam. Tram 16 brengt ons naar het Valeriusplein en niet veel later staan we in een hotel aan de Koninginneweg. Of het gesprek in het Engels mag. Ik vrees het ergste. Jawel, er is iets aan de hand met de kamer die we hebben geboekt. Natuurlijk. Maar we kunnen naar een ander hotel, als we ons daar melden komt het helemaal goed. We lopen tweehonderd meter en verhip, daar bevindt zich een hotel. Zowaar, er is een kamer voor ons. En nog een bijzonder aangename ook. We gooien spullen van ons af en gaan dan iets drinken in de Cornelis Schuytstraat. Even later drinken we iets verderop nog iets in de Cornelis Schuytstraat. En dan nog weer iets later eten we carpaccio en Italiaans lam op het Cornelis Schuytplein. Om zeven uur betreden we het Concertgebouw. Eerst maar eens boodschappen doen: shirt, tourboek, The Elements Tour Box 2018. Dan de zaal in. Mooi, heel mooi. Ik ben er nog nooit geweest (wel in de kleine, maar nooit in de grote), maak wat foto’s (er komt gelijk een Engels sprekende meneer op me af dat ik geen foto’s tijdens de show mag maken en dat terwijl de show nog niet eens begonnen is) en heb hoge verwachtingen van de akoestiek en het geluid. Acht uur is het zover. King Crimson op het podium. En: het geluid valt me wat tegen. Het achtkoppige beest produceert vaak een muur van muziek en daar is de zaal niet op gemaakt: zeker bij de luide beukstukken is er veel echo en dan kan ik niet goed horen wat ieder instrument speelt. In de rustiger passages gaat het wel heel goed. Ik had drie wensen en die drie wensen krijg ik nog vervuld ook. Bolero (helaas niet de gehele Lizard-suite), een prachtige Islands en een verstilde Moonchild. Leuke verrassingen: Cadence And Cascade en Fallen Angel. Om elf uur is het echt afgelopen. We lopen de Koninginneweg af, gaan halverwege op een terras nog iets drinken en om twaalf uur proberen we te slapen. Vakantie.
Muziek vandaag: Corridor (Steve Jansen), Apollo (Brian Eno), To The Bone (Steven Wilson)

• • •
 

09-07-2018

Vies (S034)

Filed under: Publicaties voor FOK! - 2018 — bazbo @ 01:00

Een duif vloog laag over. Het geklapwiek echode tussen de gebouwen. Schuin achter zich hoorde hij de meneer niezen en van alles weer naar binnen slurpen.
(more…)

• • •
 

05-07-2018

B-log: 7 t/m 13 juli 2018

Filed under: B-log 2018 — bazbo @ 19:19

Vrijdag 13 juli:
Geen wekker is lekker. Toch nog voor zeven uur op. Koffie, van alles. Met De Vrouw nog meer koffie. Ik wandel een rondje langs een geldautomaat en de biowinkel. We lunchen. Erna leggen we wat spullen klaar voor de reis van morgen. Ook doe ik wat administratiefs voor De Vrouw. Het is half vijf voor we het weten. Ik maak avondeten van alles wat nog op moet. Een salade van komkommer en koolrabi, een fruitsalade van mango en aardbei, plus een schotel van rundersaucijs, ui, peper, paprika en courgette. De Zoon helpt alles op te eten. Klein afwasje en daarna ga ik hardlopen. Het valt niet mee, want het is vandaag zeer warm en benauwd. Toch lukt het. Weer terug lees en luister ik en rond half elf lig ik in bed. Vakantie.
Muziek vandaag: Corridor (Steve Jansen), On Land (Brian Eno), Stationary Traveller (Camel), Garden Of Dreams – Live in Concert (Gandalf), Hugsjá (Ivar Bjornson & Einar Selvik)

–

Donderdag 12 juli:
Lekker weer geen wekker. Toch voor zeven uur op. Koffie, krant, webstek, van alles. Halverwege de ochtend wandel ik naar de biowinkel en op de terugweg langs de biomarkt. Thuis een lunch met De Vrouw. Dan gaat zij nog heel even naar werk. Ik fiets naar de woonwijk waarin ik werd geboren en bezoek Onze Vader. Het gaat zichtbaar goed met hem. Hij maakt zich wat zorgen om de mensen die hij zo lang kent en die hij zo weinig en steeds minder ziet. Verder het gebruikelijke gedoe rondom klussen in en om huis en met zijn laptop, maar daar komt hij wel uit. Over zijn gezondheid geen enkel woord. Dat is mooi. Gedurende bijna twee uur praat hij me bij en het is mooi, goed. Eind van de middag neem ik afscheid. Ik fiets via een supermarkt terug naar huis. Daar is De Vrouw; zij heeft nu ook vakantie. Ik maak avondeten: de schotel van eergisteren gaat de oven weer in, ik maak een salade van koolrabi, komkommer, bosui en tomaat, plus ik bak biolamsburgers. Het meeste eten we op. Ik was af en breng afval naar de container. Dan is er nog een gehele avond om te lezen en te luisteren. Vakantie.
Muziek vandaag: There Is No Love (David Sylvian, Rhodi Davies & Mark Wastell), Music For Films (Brian Eno), The Plateaux Of Mirror (Brian Eno & Harold Budd), Hand.Cannot.Erase. (Steven Wilson), BGM (Yellow Magic Orchestra), All That You Fear Is Gone (Headspace), Hesitation Marks (Nine Inch Nails), Capture Light (John Holden), Monochrome (Daniel Cavanagh)

–

Woensdag 11 juli:
Lekker weer geen wekker. Toch om zeven uur op. Een uur later wandel ik langs het kanaal naar de tandarts. Die tandarts doet controle (alles oké) en geeft advies. Er missen twee kiezen in mijn onderkaak (twee melkkiezen zijn een paar jaar geleden verwijderd en er zat niks nieuws onder), af en toe gaan de voortanden in beweging en dat geeft wat overlast en pijn. Er zijn twee opties: 1 een orthodontische behandeling, gekoppeld aan twee implantaten (heel duur, weinig vergoed) en 2 lekker zo laten. Ik ga een verwijsbrief krijgen voor een orthodontist en die ga ik eens een offerte vragen. Thuis nog even koffie en dan wandelen De Vrouw en ik naar de markt, alwaar we op de bus stappen. Eind van de ochtend zijn we in Zwolle. Zo ongeveer gelijk vallen we in een antiekmarkt en daar kijken we rond en doen we boodschappen. We drinken koffie op een terras en wandelen het centrum verder door. Grote boekhandel in de kerk. De platenwinkel: ik vind There Is No Love (David Sylvian, Rhodi Davies & Mark Wastell), dacht dat die uitverkocht was, dus ben blij dat ik hem kan meenemen. Allerlei drukke winkelstraatjes, maar ook rustige weggetjes en kleine zaakjes. Zonnebrillen. Her en der rusten we uit en drinken we iets. Uiteindelijk belanden we op het terras van een bistro en daar eten we een mooi driegangendiner. We pakken een bus van iets voor half negen en zijn om wart voor tien thuis. Nog heel even werk ik aan de foto’s en lees en luister ik. Elf uur ga ik slapen. Vakantie.
Muziek vandaag: Music For Airports (Brian Eno), Kefi Kefi (Parne Gadje), There Is No Love (David Sylvian, Rhodi Davies & Mark Wastell), No No No (Beirut)

–

Dinsdag 10 juli:
Lekker geen wekker. Nog voor zeven uur op. Koffie. Opnieuw wat dingetjes voor Kunst-Zinnig-Brein. De Vrouw gaat naar haar werk. Ik doe nog wat voor de Kap ook. Niet veel. Elf uur is de schoonmaakster in huis. Ik doe nog meer voor Kunst-Zinnig-Brein, waaronder een nieuwsbericht op de webstek over onze bijdrage aan een kunstveiling in Meerssen (Limburg) op 29 september aanstaande. Dan wandel ik het centrum in. Bij een ijzerwarenzaak maak ik opnieuw eens een kopie van de sleutel van de berging in de hoop dat het deze vakman wel lukt. Ook koop ik nog wat kledingstukken en dan wandel ik de boekhandel in. De boekhandel ruimt enorm op: de muziekcollectie gaat eruit. Ik koop, voor vijf euro het stuk en vijf voor twintig euro: The Lexicon Of Love (ABC), Rattle And Hum (U2), No No No (Beirut), BGM (Yellow Magic Orchestra), Hand.Cannot.Erase. (Steven Wilson). De laatste had ik natuurlijk al, maar dit is de cd/dvd-versie en ik heb ‘slechts’ de deluxe 2cd/dvd/bluray mediabookeditie. Als ik thuis kom, probeer ik eerst eens de nieuwe sleutel van de berging. Helaas. Toch maar weer het hele oplegslot eraf peuteren en met slot en al naar de ijzerwarenzaak gaan. Maar nu niet. De Vrouw is thuis. We lunchen met tosti’s en wat dies meer. Dan gaat De Vrouw opnieuw de deur uit, dit maal naar fysiotherapie. Ondertussen heeft ze ook niet zo fijne uitslag op haar oedeemarm, dus oppassen is weer eens geboden. Rond vier uur ga ik beginnen met avondeten. Ik maak een puree van aardappel en zoete bataat, plus een mengsel van gebakken spek, ui en spitskool. Het mengsel doe ik in een ovenschaal. Daaroverheen gaat de visschotel van eergisteren en de gehakt-bonenschotel gisteren. Daar weer overheen smeer ik de puree. Hoop kaas maakt het af. Ook fiks ik een fruitsalade van cantaloupe- en (het laatste kwart) watermeloen, plus blauwe bessen. De Vrouw is er rond half vijf weer, De Zoon om half zes. We eten alles niet op. Ik was af en om half zeven fietsen De Vrouw en ik naar het ziekenhuis. Marja ligt er redelijk ontspannen bij, maar ze oogt zeer moe. De precieze behandeling gaat morgen plaatsvinden als het goed is, wanneer ze dan fit genoeg is om weer huiswaarts te keren is onbekend. Tegen achten laten we haar achter. Thuis nog wat lezen en luisteren. Vakantie.
Muziek vandaag: Corridor (Steve Jansen), Archipelago (Hidden Orchestra), I Am Anonymous (Headspace), Music inspired by Lord Of The Rings (Bo Hanson), The Lexicon Of Love (ABC), Rattle And Hum (U2), No No No (Beirut), BGM (Yellow Magic Orchestra), Listening To Pictures (Jon Hassell)

–

Maandag 9 juli:
Geen wekker. Toch nog voor zeven uur uit bed. Koffie. Vanmorgen ga ik alle foto’s van de Stichting Kindervakantie Apeldoorn uitzoeken. Ik heb het fotoarchief van 1986 t/m 1999 in huis en het staat in een kratje in de eetkamer (in de weg). Eerst alles chronologisch sorteren en vervolgens trek ik er foto’s uit die ik zelf per se wil hebben en bewaren. De Vrouw moet lachen als ze ook op is. Dan gaat ze naar het werk. Ik werk gestaag door, maak tussendoor voor Kunst-Zinnig-Brein een tekst af en maak een pakketje voor een project in Maastricht (af). Eind van de ochtend heb ik een stapel foto’s geselecteerd. Alle overige foto’s zitten met negatieven en al in het kratje en het kratje staat opgeruimd in de inloopkast. In de loop van vandaag heb ik contact met Aar en Rowlf over een mogelijke bijeenkomst voor iedereen die we nog weten te vinden. September? Dan kan iedereen de (resterende) foto’s nog eens zien en meenemen wat hij/zij wil. Ik lunch. Half twee is De Vrouw terug. Ik wandel langs de Grift naar een kantoorboekhandel, vervolgens via de biowinkel naar een warenhuis. Als ik thuis kom, is De Vrouw weer naar het werk. Ik stop alle geselecteerde foto’s in een fotoboekje voor 120 foto’s en: het past precies. Vijftien jaar kindervakantieweek in een boekje; het is gelukt. Terugkijkend zie ik vooral de leuke dingen die we met de kinderen deden: knutselen, toneel, spel en dans, maar ook kanovaren, zwemmen, rondrit en pretpark. Mooie herinneringen. De eerste zeven jaar vond ik heel bijzonder, daarna werd het wat vluchtiger en van de weken eind jaren negentig weet ik niet veel meer. Van het laatste jaar in 2000 heb ik zelfs geen foto’s. Vier uur ga ik een ronde hardlopen. Buiten waait het en het is bewolkt, maar het blijft nog droog. Lopen gaat lekker zo. Als ik thuis ben, begint het te regenen. Een beetje. Ik maak avondeten: een schotel van rundergehakt, knoflook, gember, uien, peper, paprika, linzen en rode bonen. Erbij een groene salade van koolrabi, bosui, komkommer en augurk. De Vrouw is pas om kwart voor negen thuis. We eten de boel grotendeels op. Dan was ik af, breng afval naar beneden. Nog heel even een uurtje lezen en luisteren. Laat op de avond komt het bericht dat Marja in het ziekenhuis is opgenomen met hartklachten; ze krijgt behandeling voor hartritmestoornissen, maar hoe de (naaste) toekomst eruit ziet, weten we niet. Om kwart voor elf ga ik slapen. Vakantie.
Muziek vandaag: Discreet Music (Brian Eno), Piano Portraits (Rick Wakeman), Afterswish (Ozric Tentacles), Over The Years … (Graham Nash), Woyaya (Osibisa), Unsung Prophets & Dead Messiahs (Orphaned Land), het bonusplaatje bij The Life And Times Of Scrooge (Tuomas Holopainen)

–

Zondag 8 juli:
Ik ben wakker en op nog voordat het acht uur is. Koffie, webstek. Twee uur later nog meer koffie, maar dan met De Vrouw. Klussen. De Zoon is er even na half een voor een uitgebreide lunch. Na de afwas wandelen De Vrouw en ik even het centrum in voor een rondje. Ook weer snel terug, want het is erg warm. Lezen op het balkon. Om vijf uur ga ik avondeten maken. Eerst prepareer ik een fruitsalade van watermeloen, peer, aardbei, framboos en blauwe bes. Dan maak ik een saus van ui, bosui en tomaten. Ik leg een grote victoriabaarsfilet in een ovenschaal, gooi daar de saus overheen en zet het een half uur in de oven. Dan gaan we aan tafel. Ik zet er het restje spitskoolsalade van gisteren en wat brood naast. We eten de boel op. Ik was af en vanaf kwart voor zeven heb ik alle tijd en gelegenheid om te lezen en te luisteren. Half elf weer slapen. Vakantie.
Muziek vandaag: Flux & Mutability (David Sylvian & Holger Czukay), Corridor (Steve Jansen), Greatest Hits Live (Steve Winwood), Rapid Eye Movement (Riverside), Rapid Eye Movement II (Riverside II), Fran En Plats Du Ej Kan Se (Beardfish), Listening To Pictures (Jon Hassell)

–

Zaterdag 7 juli:
Toch om zeven uur uit bed. Koffie, webstek, klussen, allerlei. Negen uur koffie met De Vrouw. Iets na tien staat Ank buiten op me te wachten. We rijden naar Beekbergen, waar een expositie van Kunst-Zinnig-Brein te zien is. Ik maak wat foto’s van enkele kunstwerken, die we gaan gebruiken voor kaarten en op de voorzijde van een bijzonder project in Maastricht. Einde van de ochtend zijn we terug en drinken we gedrieën bij ons in huis koffie. Dan vertrekt Ank. De Vrouw en ik lopen naar de markt voor een boel fruit. De Zoon is er om een uur of twee voor de lunch en na de lunch is hij weg. Ik was af en wandel langs het kanaal naar een supermarkt voor wat boodschappen. Thuis nog even op het balkon de krant lezen en dan maak ik avondeten: een salade van spitskool, mandarijn, walnoot en rozijnen, met shoarma, knoflookyoghurtmayo en pitabroodjes. We eten de boel bijna op. Dan was ik weer af en ga ik hardlopen. In de warmte, ja. Heel gemakkelijk gaat het niet, maar het gaat. Thuis lees en luister ik. Het boekje over de Grift is aardig en uit; ik begin in Het Maleise Eilandenrijk (Alfred Russel Wallace). Half elf ga ik slapen. Vakantie.
Muziek vandaag: Corridor (Steve Jansen), Listening To Pictures (Jon Hassell), Summer Dancing (Judy Dyble & Andy Lewis), Second Life Syndrome (Riverside), Second Live Syndrome (Riverside), Gallery Of Dreams (Gandalf)

• • •
 
« Vorige pagina