Bas Langereis leest u voor!

–

Vrijdag 6 september:
Half zeven wakker en op. Drie kwartier later loop ik buiten mijn ronde hard. Het gaat heel goed; geen extra wandelpauzes nodig. Thuis koffie met De Vrouw. Ook help ik De Vrouw met wat zorgdingen. Dan wandel ik langs het kanaal naar een supermarkt. Rond half elf meer koffie met De Vrouw en een eenvoudige lunch. Half twaalf haalt De Zoon ons op. Opnieuw rijden we naar Voorthuizen. In hetzelfde zaaltje als woensdagavond vindt de uitvaartplechtigheid van De Zus plaats. We zijn er op tijd. Ik help vanmiddag mee de kist naar voren en naar het graf te dragen. Het is een rustige en stemmige bijeenkomst, met muziek en tekst. Daarna rijden we in colonne naar de begraafplaats. Daar nemen we definitief afscheid En ook weer terug naar het zaaltje. Velen zijn meegekomen om nog te condoleren, een drankje te drinken of na te praten. Kwart over vier zitten we weer in de auto. Ik ben doodmoe. De Zoon gaat thuis eten. Ik wandel naar buiten om het groentepakket op te halen. Wij gaan niet thuis eten. We lopen het centrum in en bij een Indiaas restaurant vinden we een tafel. Ik eet samosa en gebakken groenten in currysaus met peshawarinaan. Zeer goed. Het restaurant is echter nogal vol en de vele achtergrondgeluiden maken het er niet gemakkelijk op. Een nagerecht is er niet, maar ik drink Indiase groene thee. Kwart over negen zijn we thuis. Nog heel even de webstek bijwerken en wat lezen en luisteren en om half elf ga ik slapen.
Muziek vandaag: Rosetta (Vangelis), het eerste plaatje uit de set Orchestral Favorites (40th Anniversary Edition), Each Path A Remix (Mick Karn)

–

Donderdag 5 september:
Ik slaap best goed. Als de wekker afgaat om kwart over vijf, ben ik zelfs heel diep in slaap. Wakker worden is dan moeilijk. Toch lukt het. Op de werkplek doe ik veel. Tussen de middag wandel ik door bos. In de middag doe ik veel op de werkplek. Half zes ben ik thuis. Even bijpraten en de krant lezen. Dan maak ik avondeten. Een salade van bosui, komkommer, tomaten en feta. Een Italiaanse schotel van ui, kastanjechampignons, peper, paprika, courgette en spinazie. Een rundersaucijs. Dit eten we op. We tafelen na. Ik was af. Dan heb ik wat tijd en gelegenheid om de webstek bij te werken en te lezen en te luisteren. Kwart over tienHalf elf ga ik slapen.
Muziek vandaag: het tweede bonusplaatje Live at Newcastle City Hall van Refugee (2019 remaster) (Refugee), het derde plaatje The Prince Of Heaven’s Eyes en het vierde plaatje Modern Masquerades uit de doos Wise As Wisdom – The Dawn Albums 1973-1975 (Fruupp)

–

Woensdag 4 september:
Half zeven wakker en op. Twee uur later heb ik al veel werkzaamheden voor de Kap gedaan en wandel ik naar het kantoor. Daar rond ik wat af en een uurtje later ga ik via de biowinkel terug naar huis. Koffie met De Vrouw. Dan wat zorgdingen en een lunch. De Vrouw gaat rusten en ik loop naar een supermarkt in het centrum. Vervolgens ontspan ik zelf ook wat. Vier uur al ga ik avondeten maken. Eerst monteer ik een salade van bosui, komkommer, gedroogde paprika en kerstomaat. Dan maak ik een schotel van ras-el-hanout, ui, peper, knoflook, kikkererwten, wortelen, abrikozen en rookworst. Vijf uur eten we het allemaal op. Zes uur gaan we de deur uit. De Zoon haalt ons op en we rijden naar een gelegenheid in Voorthuizen. Vanaf zeven uur komen daar veel mensen de naaste familie van de Zus van De Vrouw condoleren. Fijn dat er zo veel bezoek is. Klinkt raar, maar het is een prettige bijeenkomst en om half negen zitten we weer in de auto terug. Thuis wat napraten, heel even de webstek bijwerken en nog iets luisteren en dan is het tien uur.
Muziek vandaag: Nocturne – The Piano Album (Vangelis), het eerste bonusplaatje BBC Radio One In Concert van Refugee (2019 remaster) (Refugee), Gallery Of Dreams (Gandalf), het tweede plaatje Seven Secrets uit de doos Wise As Wisdom – The Dawn Albums 1973-1975 (Fruupp)

–

Dinsdag 3 september:
Redelijker geslapen. Op tijd op de werkplek en daar weer als een razende aan de slag. Tussen de middag geen gelegenheid om naar buiten te gaan. In de middag weer als een razende verder en ik ga wat eerder weg. Vijf uur thuis. De Vrouw is vandaag met Schoonzus op stap geweest om een bloemstuk voor morgen te regelen en nu rust ze uit. Ik maak avondeten: een fruitsalade van aardbei en braam, een salade van bosui, komkommer, radijs en kerstomaat, een groenteschotel van ui, knoflook, bataat, peper, paprika en courgette, plus ik bak varkensscnitzels. Ook warm ik het restje pasta en kerriesaus van gisteren op. De Zoon is er om kwart over zes en we gaan aan tafel. We maken plannen voor morgenavond. Dan was ik de fikse afwas af. Ik lees, luister, werk de webstek bij en ga om kwart voor elf slapen.
Muziek vandaag: het tweede en derde plaatje uit de set Orchestral Favorites (40th Anniversary Edition) (Frank Zappa), Refugee (Refugee)

–

Maandag 2 september:
Redelijk geslapen, paar keer wakker geweest en de wekker wekt genadeloos om 05.15 uur. Op tijd op de werkplek. Daar van alles te doen, beetje hectisch. Ondertussen allerlei appjes van De Vrouw. De thuiszorg is om tien uur geweest en alles is naar tevredenheid gegaan. Fijn. Tussen de middag wandel ik door bos en veld. Ook in de middag allerlei hectiek en dingen door elkaar. Maakt dat ik wat opgejaagd ben, maar het lukt. Op de terugweg vlieg ik de muziekwinkel in en koop de nieuwe Zappa. Half zes thuis. De Vrouw is op bed. Ik kook eten: een salade van bosui, radijs, komkommer en kerstomaat, daarnaast kikkererwtenlinzenbasilicumravioli en een kerriesaus met rode ui, kastanjechampignons en groene eikenbladsla, plus ten slotte runderbiefstukken. Dit smaakt uitstekend en eten we op. Dan maken we online een advertentie namens de broers, zus en schoonfamilie voor de Barnevelder krant van morgen. Het lukt vrij vlotjes. Ik was af en breng afval naar de container. Even voor half negen zet ik het eerste plaatje van Orchestral Favorites (40th Anniversary Edition) aan. Allemensen, wat klinkt dit geweldig, zeg. Erna werk ik de webstek bij en lees en luister ik nog een klein beetje en iets na tien uur ga ik naar bed.
Muziek vandaag: het eerste plaatje van Orchestral Favorites (40th Anniversary Edition) (Frank Zappa), het eerste plaatje Future Legends uit de doos Wise As Wisdom – The Dawn Recordings 1973-1975 (Fruupp)

–

Zondag 1 september:
Pas om kwart over acht wakker en op. De Vrouw is dan net even uit bed geweest. Koffie, webstek, lezen. De Vrouw is er om negen uur uit. Ze gaat douchen en doe wat zorgtaken. Koffie met De Vrouw. Ook vinyl. De Vrouw belt met een thuiszorgorganisatie en we horen dat er morgen iemand om tien uur komt voor de eerste afspraak. Mooi. De komende zes weken heeft De Vrouw wat hulp nodig op de drie dagen dat ik naar Arnhem ben. Fijn dat het zo kan. Meer koffie met De Vrouw. En vinyl. De 45-toerenverzameling van mijn ouders hebben we nu gedraaid; nu staat er nog een rij singles van onszelf. De Zoon is er om een uur voor lunch. We hebben contact met Zwager of we vanmiddag afscheid kunnen nemen van de Zus. Het kan. Ik was af, stofzuig en loop nog naar een supermarkt voor wat boodschappen. Half vier haalt De Zoon ons op en we rijden naar Voorthuizen. We kunnen nog niet naar binnen, want de uitvaartondernemer is binnen. Geen probleem, dan wachten we even. Na half vijf kunnen we erbij. De Zus ligt er mooi bij. We nemen afscheid en spreken de Zwager en Nicht en Neef. Ze vertellen dat de broers en zus deze dagen nog op bezoek kunnen komen, daarnaast niet. Woensdagavond is de condoleance en vrijdag de uitvaart. Rond zes uur rijden we terug. Met z’n drieën dineren we in het Arabische restaurant bij ons tegenover. Het is er opnieuw lekker druk en het is mooi om te zien hoe leuk de (nieuwe) zaak loopt. Bovendien is het eten zeer smakelijk. Half acht zijn we weer thuis. Ik bouw de koelkast om, zodat De Vrouw morgen de dingen die ze nodig heeft goed kan pakken zonder boven haar macht te hoeven tillen. Ik lees op het balkon tot het kwart voor negen (en te donker is). Dan bel ik Onze Vader om hem op de hoogte te brengen van hoe het met De Vrouw gaat en het overlijden van haar Zus. Vervolgens werk ik de webstek bij en lees en luister ik tot tien uur. Dan ga ik slapen.
Muziek vandaag: het zesde plaatje uit de doos Music For Installations (Brian Eno), Arvo Pärt – Complete Music For Violin And Piano And For Piano Solo (Ursula Schoch & Marcel Worms), diverse 45-toerenplaatjes uit de verzameling van mijn ouders (zie de Twitterberichten hieronder), Front End Lifter (Yohimbe Brothers)

–

Zaterdag 31 augustus:
Kwart voor zes wakker. De Vrouw gaat uit bed om pillen in te nemen. Terwijl ze ook even de krant van gisteren leest, krijgt ze telefoon. Het is de Zwager. Om half vijf is De Zus overleden. Kwart voor zeven ga ik uit bed. Het is heerlijk fris in huis, bijna koud. Ik ga een ronde hardlopen. Dat lukt heel goed. Geen extra wandelpauze nodig, weer. Het is redelijk koel nog. Thuis koffie met De Vrouw en ik help haar met verzorging. Rond half tien loop ik naar de markt voor vis en fruit; aansluitend ga ik naar de bioslager en biowinkel. Als ik thuis kom, is de buurvrouw nog even kort op ziekenbezoek. Na een half uurtje zijn we weer alleen. Meer koffie op het balkon. De Zoon is er rond een uur voor lunch. Ik was af en ga afval wegbrengen en wat te drinken halen bij een supermarkt. Als ik terug kom, is het half drie en ligt De Vrouw op bed. Ik lees de krant, handel wat mail af en rond half zes begin ik aan het avondeten. Dat maakt De Vrouw wakker. Half zeven zitten we aan tafel. Ik heb lamsfiletlappen gebraden, een schotel gemaakt van gebakken rode aardappelen, spek en spekbonen, plus een yoghurtmayoknoflooksaus gemonteerd. Het nagerecht bestaat uit aardbeien met bramen. Na de afwas lees ik op het balkon. Kwart over acht komt Heidi op bezoek. We kletsen mooi bij. Buiten barst onweer en plensregen los. Anderhalf uur later zijn we weer alleen. Ik werk de webstek bij en lees en luister nog. Rond elf uur ga ik naar bed.
Muziek vandaag: het vijfde plaatje uit de doos Music For Installations (Brian Eno), Each Eye A Path (Mick Karn)

–

bazbo 0768: Tsjaikovsky – De Notenkrakersuite
Daar is-ie weer. Fijne stukjes muziek uit een van de bekendere balletten van Peter Iljitsj. Maar liefst vijf delen uit De Notenkraker staan erop: de ouverture, de mars, de trepak, de Chinese dans en de bloemenwals. Niet voor niets klassiek. Deze EP komt uit 1962. Heerlijk en klinkt nog altijd heel goed, ook al draaiden we deze in onze kindertijd compleet grijs. Niet vreemd dat ik deze later, toen ik achttien was, ook op elpee kocht.

–

bazbo 0767: Johann Strauss – Die Fledermaus
Operettekoning Strauss laat hier de stembanden van het Koor Van De Hessische Radio trillen en de instrumenten van het Orkest Van De Hessische Radio schallen. Uitgave uit 1961. Niet eens zo heel erg, ware het niet dat het hier ‘hoogtepunten’ uit de operette betreft en we niet weten welke ‘hoogtepunten’ dat dan zijn. En als dit de hoogtepunten zijn, nou laat dan maar. Volgende. Deze draaiden we vroeger dus nooit op de jongensslaapkamer.

–

bazbo 0766: Mendelsohn – Midzomernachtsdroom
Beterdere koek, ook uit 1962. De Wienersymphoniker speelt deze ouverture en het is niet eens gek. Wel gek dat ik halverwege het stuk het plaatje moet omdraaien. Evenzo niet grappig is de verkeerd gespelde achternaam van Felix op de hoes en op het etiket.

bazbo 0765: Beethoven – Ode An Die Freude
Margriet Discotheek vervolgd. Dit grootse koorstuk van Ludvig klinkt op dit singletje uit 1962 wat iel en kwelerig. De Vrouw propt haar oren dicht. Elisabeth Hoengen (alt), Otto Wiener (bas), Wilma Lipp (sopraan), Julius Patzak (tenor) en Der Singverein Der Gesellschaft Der Musikfreunde onder leiding van Jascha Horenstein zullen er heus wel wat van kunnen, maar ik hoor het niet. Dan is het Vienna Pro Musica Orchestra stukken beter, ware het niet dat Elisabeth Hoengen (alt), Otto Wiener (bas), Wilma Lipp (sopraan), Julius Patzak (tenor) en Der Singverein Der Gesellschaft Der Musikfreunde onder leiding van Jascha Horenstein erdoorheen zitten te zingen. Alle Menschen Werden Brüder, het zal. Made in France.

–

bazbo 0764: Paul Robeson – Negro Spirituals
Maar liefst vijf negerspiritualiën op dit plaatje uit 1963. Dat is wel grappig, want toen was mijn oudste broer net geboren en werkte mijn moeder (volgens mij) niet meer bij de Geïllustreerde Pers. Dit plaatje moet ze dus later hebben gekregen of zelfs gekocht. Op de hoes staat een leuke negerdame, maar de zanger blijkt een vent! Opener Joshua Fought The Battle Of Jericho is fenomenaal en ik wil het ‘And the walls came tumbling down’ liefst keihard meezingen. Ik moet mijn stem echter sparen, want na nog drie mooie liederen komt het magistrale Jerusalem, misschien wel een van de mooiste hymnes ooit. Ook dit plaatje draaiden we vroeger thuis in mijn jongensslaapkamer nooit, maar toen ik het later nog eens afspeelde hoorde ik pas de schoonheid ervan.

–

bazbo 0763: Koor van de Zwarte Zee Kozakken olv Sergey Horbenko – Russische Liederen
Ik herinner me niet dat we deze veel draaiden vroeger. Het is dan ook loodzware kost en klinkt voornamelijk heel donker. Bij nadere beluistering vind ik het wel intrigerend, maar echt lekkere zomermuziek is het niet. Gelukkig niet te vinden op YouTube.

–

bazbo 0762: De Primavera’s – Veelgevraagde Nederlandse Liedjes
Nog zo eentje uit de Margriet Discotheek. Dit zijn vier klassiekers: De speelbal, Diep in mijn hart, Grootvaders klok en Moeder, jouw zilveren haren, – en nu citeer ik de hoestekst – ‘op voortreffelijke wijze vertolkt door de nieuwe ontdekking De Primavera’s’. Je houdt je hart vast. Dit komt eveneens uit 1960.

–

bazbo 0761: Various – Feest-potpourri
De Margriet-discotheek. Dat zat zo. Eind jaren vijftig en beginjjaren zestig werkte mijn moeder bij de Geïllustreerde Pers in Amsterdam, op de redactie van de Margriet. Het tijdschrift gaf in die tijd wat 45-toerenplaatjes uit en er staan er wat in de verzameling van mijn moeder. De eerste die boven komt is deze feest-potpourri uit 1960, uitgevoerd door een koor onder leiding van Marinus van ’t Wout en een orkest onder leiding van Johnny Ombach. Zij brengen toch maar mooi op kant A: Lang Zullen Ze Leven / Ze Leven Hoog / Daar Moet Op Gedronken Worden / O Ja Wij Willen / Dat Gaat Naar Den Bosch Toe / Wie Zal Dat Betalen / Zoete Lieve Gerritje / Want Zolang Als De Lepel In De Breipot Staat / For He’s Jolly Good Fellow / Maar Ach Liefste Der Meisjes Treur Dan Toch Niet / Hej Hej Meisjelief / Van Je Hela Hola Houdt Er De Moed Maar In / De Zilvervloot / Er Is Nog Nooit Een Vrijgezel Gestorven / Omdat Het Zo Lekker Is / Hoeperdepoep / Sari Marijs / T’s Mooi Geweest en op kant B: Gertjie / ‘N Scheepje In De Haven Landt / Wij Leven, Wij Leven Blij / Ik Heb M’n Wagen Volgeladen / Rije, Rije, Rije In M’n Wagentje / Twee Emmertjes Water Halen / In Een Blauw Geruite Kiel / In Naam Van Oranje Doe Open Die Poort / Wie Gaat Mee, Gaat Mee Over Zee / Ek Wil Jou He, Ek Sal Jou Krij / Lang Zullen Ze Leven / Zij Leven Hoog / Ein Prosit. Dat je het even weet. Helaas is dit nogal een golfplaatje en niet meer te draaien.

–

Vrijdag 30 augustus:
Zowaar. Redelijk geslapen. Iets voor zeven uur uit bed. Koffie, beetje werken. Rond acht uur appt De Vrouw uit het ziekenhuis. De arts is al geweest en ze mag naar huis. Ik pak de bus van negen uur en als ik haar kamer binnen kom, is ze bijna klaar met aankleden. We pakken de koffer in en gaan naar de uitgang. Vijf minuten later komt De Zoon ons ophalen met de auto. Half elf zitten we op het balkon aan de koffie. Daarna gaat De Vrouw rusten. Ik zet de was aan, wandel naar een supermarkt in het centrum en daarna nog naar eentje langs het kanaal. Net als we aan het lunchen zijn, komt het eerste ziekenbezoek binnen: Jaap is er en even later ook Henk en Christine. Leuk! De Vrouw vindt het fijn. Het vermoeit haar wel, dat zien we en anderhalf uur later zijn we weer alleen. Niet lang: de buurvrouw loopt ook even binnen. Ook leuk. Tussendoor verricht ik nog allerlei werkzaamheden. Rond half vijf kan De Vrouw eindelijk echt rusten. Ik rond het werk af en om half zes is het klaar. Dan maak ik avondeten. De Zoon is er om half zeven en ik serveer een flinke chili met veel groenten erin en ernaast een salade van bosui, komkommer, augurk en druiven. Alles op! Ik was af, vouw de was en ga dan op het balkon iets lezen. Kwart voor negen is het echt te donker en binnen werk ik de webstek bij. Nog heel even iets lezen en rond half elf ga ik slapen.
Muziek vandaag: het vierde plaatje uit de doos Music For Installations (Brian Eno), Here Come The Warm Jets (Brian Eno)

–

Donderdag 29 augustus:
Zes uur wakker en op. Toe maar. Iets met gespannen en niet goed kunnen slapen. Nog geen uur later heb ik wat werkzaamheden voor de Kap gedaan en loop ik buiten mijn ronde hard. Het is koel en ik loop de regenroute (omdat het vannacht nat is geweest). Geen extra wandelpauzes nodig. Thuis nog even in bed. Dan echt op en koffie, plus werkzaamheden voor Arnhem. Ook vinyl. De Vrouw pakt haar spullen voor haar verblijf in het ziekenhuis. Kwart over elf verlaten we het huis. Met de bus reizen we naar het ziekenhuis. Twaalf uur heeft De Vrouw zich geïnstalleerd in operatiejas op een bed. Nu is het wachten. Iets voor half twee haalt een verpleegster haar op. We nemen afscheid en ik loop naar de bushalte. Drie minuten later arriveert die en nog weer tien minuten later ben ik thuis. Eerst een lunch, dan nog wat werkzaamheden voor Arnhem. Ik verwacht dat de arts om vier uur gaat bellen. Dat doet hij niet. Pas om half zes krijg ik telefoon. Van de verpleging op de afdeling: De Vrouw ligt al bij hen. Oké. Ik stap op de fiets en een half uurtje later ben ik er. De Vrouw is nog even wat warrig, verder heeft ze extra zuurstof en een heleboel pijnstilling. Verder lijkt de operatie goed verlopen. Morgen pas spreken we de arts en weten we of ze naar huis kan. In de loop van de avond gaat het steeds beter. Ze eet en drinkt, is vrolijk en alert en gaat (bijna) zelfstandig naar de wc. Marja is er ook een half uurtje. Ik neem om half negen afscheid en fiets naar huis. Daar informeer ik Onze Vader (de rest hadden we al via app gedaan) en maak ik het restant pastaschotel van gisteren warm. Ik werk de webstek bij en lees en luister nog iets. Rond elf uur ga ik slapen.
Muziek vandaag: het derde plaatje uit de doos Music For Installations (Brian Eno), diverse 45-toerenplaatjes uit de verzameling van mijn ouders (zie Twitterberichten hieronder), Empath (Devin Townshend), The Mick Karn Collector’s Edition (Mick Karn)

–

Woensdag 28 augustus:
Ik ben om zes uur wakker. Niet zo heel goed geslapen. Het was warm en benauwd en er is natuurlijk nog veel meer. Om half negen heb ik al veel werk voor Arnhem en de Kap gedaan. Ik stap op de fiets en rijd naar de Kap. Daar drink ik koffie met collega’s en spreek ik directeur Erna. Eerst hebben we het over een artikel dat ik aan het schrijven ben en aan het eind zegt ze dat ze nog iets met mij wil bespreken. Ik houd mijn hart vast. Ze vraagt in hoeverre ik vast zit aan mijn andere baan en vertelt dat er mogelijk een boel uren voor mij vrijkomen in de rol die voorheen ook voor haar vervulde en vraagt of ik daarover wil nadenken. Natuurlijk wil ik daarover nadenken, maar ik vertel ook dat ik drie jaar geleden haar vacature van directiesecretaresse heb afgewezen omdat ik dat niet meer wil. Ik vraag aan haar of ze de komende tijd goed wil formuleren wat ze precies voor iemand nodig heeft en of het aantal uren ruim én zeker (in de toekomst) is. Verder vertel ik haar dat ik het gaaf vindt dat ze aan me denkt en dat dit nu al de derde keer in tien jaar is dat ze me vraagt om na te denken of ik voor haar wil werken. Ook leg ik uit dat haar vraag komt in een wat roerige periode, gezien de operatie van De Vrouw en de situatie van haar Zus. Van echt werken komt het in de Kap niet meer, want om kwart voor tien moet ik alweer verder fietsen. Nu naar een nieuwe woonwijk in Apeldoorn Noord; daar woont mijn leidinggevende en ik tref daar mijn hele team om de baby van de leidinggevende te bewonderen. Het is een heel mooi meisje en we praten lekker bij in de schaduw in de tuin. Half twaalf fiets ik naar het centrum terug. Bij de biowinkel koop ik wat boodschapjes en dan ga ik naar huis. Lunch met De Vrouw. Ik vertel van vanmorgen en we staan beiden verbaasd over wat er toch allemaal in het leven voorbijkomt. Na het afwasje lees ik de krant op het balkon. De Vrouw krijgt telefoon van het ziekenhuis. Morgen om twaalf uur moet ze zich melden. Ik wandel het centrum in naar een supermarkt en haal nog wat laatste dingen. Nog wat lezen op het balkon en dan is het tijd om avondeten te maken. Eerst een salade van bosui, komkommer, zongedroogde paprika en eikenbladsla. Dan een schotel van ui, zoete aardappel, courgette, peper, knoflook, kikkererwtenpenne, kerstomaat en groene pesto. Ten slotte bak ik mooie biefstukken. We eten het op. Nagerecht is het laatste beetje fruitsalade. De afwas is niet heel groot. Ik lees op het balkon tot het te donker is, dan werk ik de webstek bij en lees en luister ik nog iets en het laatste kwartier breng ik door op het balkon en dan ben ik heel moe en wil ik slapen en dat ga ik dan ook doen. Wat een dag.
Muziek vandaag: de eerste twee plaatjes uit de doos Music For Installations (Brian Eno), Hydrophonia (Roine Stolt)

–

Dinsdag 27 augustus:
Kwart over zes ben ik uit bed. Drie kwartier later loop ik buiten mijn ronde hard. Het gaat heel aardig; ik neem de langere route en ik heb pas laat in de route de wandelpauze nodig. Wel is het al heel warm. Thuis koffie en dan doe ik de werklaptob open. Een uur later heb ik allerlei werkzaamheden die ik vandaag per se had willen doen al gedaan. Tien uur gaan we de deur uit en dik een uur later zijn we in Voorthuizen bij de Zus van De Vrouw. Het gaat echt niet goed. Ze is wakker, maar kan haar ogen niet open houden, ze eet weinig tot niets, ze praat bijna niet en kan alleen maar liggen in het bed in de woonkamer. We maken even contact, maar lang lukt haar niet. In de tuin spreken we met de Zwager en de Nicht en lunchen we. Kwart voor twee hebben we de bus terug. We realiseren ons dat het waarschijnlijk de laatste keer is dat we haar hebben gezien. Verdrietig, maar we zijn ook blij dat we het hebben gedaan. In Apeldoorn stappen we uit, eten ergens ijs en doen nog een klein boodschapje. Ik lees de krant op het balkon en maak dan avondeten. Half zes eten we een schotel van runderreepjes, rode ui, prei en paprika in garam massala met ernaast een restant salade van gisteren. Erna komt de fruitsalade op tafel: galiameloen, aardbei, braam en blauwe bes. Daarna komt de afwas en het afval dat naar de containers mag. Half zeven zitten we op de fiets en we rijden naar het huis van De Zoon. Daar spreken we hem en zijn twee begeleiders. We kunnen vertellen wat we belangrijk vinden en maken wat afspraken over de voortgang. Kwart voor negen zijn we weer terug. Ik lees iets op het balkon, werk dan de webstek bij en lees nog meer op het balkon tot het bijna half elf is en ik ga slapen.
Muziek vandaag: Piano Odyssey (Rick Wakeman), diverse 45-toerenplaatjes uit de verzameling van mijn ouders (zie Twitterberichten hieronder)

–

Maandag 26 augustus:
Niet zo heel goed geslapen, maar toch maakt de wekker me wakker. Het belooft weer warm te zijn vandaag. Op de werkplek is het aanvankelijk redelijk koel, maar in de middag wordt het heet. Halverwege de ochtend appt De Vrouw dat het heel slecht gaat met haar Zus; verwachting is dat het nu snel gaat. Tussen de middag wandel ik door veld, bos en zon. In de middag organiseer ik dat ik morgen thuis werk (dat had ik al geregeld voor donderdag en vrijdag). Tussendoor verricht ik nog werkzaamheden ook. Op de terugweg koop ik in de muziekwinkel kaarten voor Supersister Project op zaterdag 5 december. Half zes ben ik thuis. Eerst even uitrusten en lezen (de PROG uit, bijvoorbeeld), dan maak ik een fikse salade voor bij de ovenschotel die ik gisteren al heb gemaakt. De Vrouw is er om kwart voor acht. We eten de Turkse gehaktschotel met snijbiet, de salade van bosui, radijs, komkommer en jonge bladsla, plus na het laatste beetje fruitsalade van galiameloen, cantaloupemeloen, aardbei, braam en blauwe bes. Ik was af en De Vrouw organiseert dat we morgenochtend nog even naar haar Zus kunnen. Dan heb ik nog een uur om de webstek bij te werken, iets te luisteren en te lezen. Nog voor half elf ga ik slapen.
Muziek vandaag: de cd uit de set Present To The Highest Pudding – Robert Jan Stips plays Supersister (Robert Jan Stips), Live & Outta Sight II (DeWolff)

–

Zondag 25 augustus:
De wekker van De Vrouw gaat om kwart voor zeven. Ik ben ook wakker en ga uit bed. Koffie vergeet ik. Ik eet iets en ga dan een ronde hardlopen. Nu is het nog koel. Lopen gaat heel fijn. Ik kies de langere route en ik kom een heel eind voordat ik een korte wandelpauze houd. Net als ik thuis kom, gaat De Vrouw naar haar werk. Uniek voor een zondag, maar vandaag is het even zo. Koffie, webstek, de was, andere klusjes in huis. De Zoon is er om half twee voor lunch. Erna was ik af en stofzuig ik, vervolgens loop ik het centrum in om in een supermarkt nog wat kleinigheidjes te halen. Dan lees ik iets op het balkon. Rond half vijf ga ik het avondeten (ook voor dinsdag) maken. De Vrouw is er even voor half zes en niet veel later eten we gegrilde kippenbouten met een schotel van rode ui, paprika en romanesco. Het nagerecht is wat ijs met een fruitsalade van galiameloen, cantaloupemeloen, aardbei, braam en blauwe bes. Na de afwas vouw ik de was. Ik lees op het balkon. Half negen werk ik de webstek bij en lees en luister ik. Het laatste kwartier zit ik nog op het balkon in het donker en om tien uur ga ik slapen.
Muziek vandaag: Zëss (Magma), Polytown (David Torn, Mick Karn & Terry Bozzio), Ten Seconds (Ten Seconds), Currents (Tame Impala),

–

Zaterdag 24 augustus:
Zeven uur wakker en uit bed. Koffie, webstek. Negen uur wandel ik naar de markt voor fruit. Koffie met De Vrouw op het balkon. Zij gaat iets voor tien uur de deur uit, op bezoek bij haar Zus. Ik loop naar de bioslager en winkel voor boodschappen, doe vervolgens wat huishoudelijkheden en lees in de PROG (die dinsdag binnen kwam) op het balkon. De Zoon is er om half een voor een lunch. Na de afwas stap ik op de fiets. Via een supermarkt rijd ik naar Onze Vader. Het gaat goed met hem; natuurlijk is hij weer wat mopperig dat hij nergens meer komt en niemand meer ziet, maar als ik de juiste vragen stel, dan weet hij weer veel (nieuws) te vertellen. Na een uurtje is mijn Zus er ook. Het wordt nog een heel aardig tweede uurtje. Als De Zus weer weg is, sta ik ook op. Half zes ben ik thuis. Ik maak het avondeten: een fruitsalade van galiameloen, aardbei, braam en blauwe bes, vervolgens een salade van bosui, radijs, komkommer, kerstomaat en geroosterde pompoenpitten. De Vrouw is er om half zeven. Eerst bijpraten: het gaat echt niet goed met haar Zus. Ze slaapt veel, is verward, heeft bijna geen energie meer en kan nauwelijks meer bewegen. Ik bak hamburgers en we gaan aan tafel om alles op te eten. Dat doen we dan ook. De afwas is klein en ik breng afval naar de container. Dan lees ik de krant op het balkon. Negen uur is het te donker om buiten te lezen. Ik werk de webstek bij en lees binnen nog iets verder. Half elf lig ik in bed.
Muziek vandaag: Discreet Music (Brian Eno), Ends (Giancarlo Erra), het eerste plaatje van You Can’t Do That On Stage Anymore Vol. 4 (Frank Zappa)

Carlo Piemol zit achter zijn com-pu-ter.
De dead-line van zijn stukje komt eraan.
Carlo Piemol weet niet wat hij moet typen.
Hij heeft gebrek aan in-spi-ra-tie.

Een leerzaam verhaal over een writer’s block.

–

Carlo Piemol zit achter zijn com-pu-ter.
Nee, niet echt er-achter.
Als dat zo was,
dan zat hij klem
tussen de com-pu-ter en de muur.
In wer-ke-lijk-heid zit Carlo Piemol
vóór de com-pu-ter.
Maar toch noem je dat zo,
in al-ge-meen da-ge-lijks taal-ge-bruik:
achter de com-pu-ter.
Neem niet alles zo let-ter-lijk.

Carlo Piemol zucht.
De tijd dringt.
Morgen moet zijn verhaal af zijn.
Dan moet de re-dac-tie het hebben.
Altijd lastig, die dead-line.
Want waar moet Carlo Piemol
in ’s he-mels-naam over schrij-ven?
Carlo Piemol heeft geen idee.
Hoe noem je dat ook weer
als je geen in-spi-ra-tie
hebt om een zin-nig ar-ti-kel te maken?

Carlo Piemol zweet.
De druk wordt hem bijna te veel.
Weet je wat? denkt hij,
soms is een blik
op mijn lijst met mo-ge-lijke ti-tels
al vol-doen-de voor een idee.
In het ar-chief vindt hij de lijst.
Zijn vin-ger gaat van bo-ven naar be-ne-den.
Hardop leest hij de ti-tels voor:

‘Carlo Piemol en de verdronken migrant
Carlo Piemol en het openbaar vervoer
Carlo Piemol en de Europese Commissie
Carlo Piemol en de mis-lei-den-de re-cla-me
Carlo Piemol en de taakstraf
Carlo Piemol en de twitterende president
Carlo Piemol en de Pedopride
Carlo Piemol en het wakkere dier
Carlo Piemol en het boerkaverbod
Carlo Piemol en de one-issue-partij
Carlo Piemol en de klimaatontkenning
Carlo Piemol en het pensioentekort
Stem boreaal, Carlo Piemol!
Carlo Piemol en het rekeningrijden
Carlo Piemol in Amsterdam
Carlo Piemol, de rechter en de hoogte van de opgelegde straf
Carlo Piemol en de zolderkamerautist
Carlo Piemol en de Marokkaanse gemeenschap
Carlo Piemol, de moraalridder
Carlo Piemol en het 2nd Amendment’

‘Nee,’ denkt Carlo Piemol hardop.
‘Dit zijn allemaal geen on-der-wer-pen
om mijn licht eens over te laten schij-nen.
Niet dat ze af-ge-zaagd zijn,
maar de le-zers gaan vast en ze-ker
e-norm uit de recht-se hoek en
on-ge-nu-an-ceerd
en on-barm-har-tig en
in-to-le-rant
en on-be-leefd re-a-ge-ren.
Ik zie het xe-no-fo-be ge-scheld
over gut-mensch, es-jee-wee,
deug-po-li-tiek, sneeuw-vlok-jes en
hy-po-crie-te land-ver-ra-ders
al weer voor me.
Dat wil ik voor-ko-men.
Dat zet maar kwaad bloed en
schept een be-den-ke-lijk pre-ce-dent.’

‘Nee!’ roept Carlo Piemol uit.
‘Dan kan ik maar beter
schrij-ven over wat mij waar-lijk
be-zig houdt in het hier en nu.
Ik weet al waar mijn stuk-je over gaat:
het wri-ter’s block!’

Dag Carlo Piemol!
Tot de vol-gen-de keer.
Veel succes met je ge-brek
aan in-spi-ra-tie.
Die vol-gen-de keer gewoon weer
over de nichtjes Tok en Tak, hoor.
En over hoe je hand te-keer gaat
op hun mooie zach-te bil-le-tjes:
‘Pitsepetsepatse!’
Want dat vindt ie-der-een leuk.
Niet dit soort link-se gut-mensch-ge-lul
als bo-ven-staan-de aids-bagger.

–
A-pel-doorn, au-gus-tus 2019

Dit is deeltje drieëntwintig in de Carlo Piemolserie.
Meer deeltjes zijn in voorbereiding.

Hieronder lees je stukken die ik (mede) schreef voor FOK!, maar niet (alleen) onder mijn naam. De verhalen staan in omgekeerd chronologische volgorde. Dat lijst een beetje ongemakkelijk. Eerst scrollen naar onderen en naar het laatste verhaal in deze categorie en dan van onderaf terug lezen.
Aan iedere serie gaat een (korte) uitleg vooraf.

Je leest hier de volgende series:
* Het went (8 afleveringen), geschreven onder het pseudoniem Reina_Lem
* Het vuur ontketend (13 afleveringen) (2011/2012), geschreven samen met Wouter (tuvokki) onder de naam Johan Huiskamp
* SOA:p (4 afleveringen) (2011), geschreven samen met Wouter (tuvokki) en gepubliceerd onder mijn naam.
* de verhalen van Kassameisje (29 stuks) (2007/2008), geschreven samen met Wouter (tuvokki) onder de naam kassameisje
* Regensburg (5 afleveringen verschenen, 4 afleveringen nooit verschenen) (2007), geschreven samen met Wouter (tuvokki) onder de naam van de redactie. Eén aflevering (nr. 2) is geschreven door tijl, maar hevig bewerkt door Wouter (tuvokki) en mij.

–
Apeldoorn, augustus 2019

–

bazbo 0760: Wim Sonneveld – De Kat Van Ome Willem
Dit was een van onze lievelingsplaatjes. Ik kan me herinneren dat Onze Vader thuis kwam met dit plaatje. Het komt uit 1968. Toen was ik drie, dus in hoeverre die herinnering reëel is, weet ik niet. Officieel is dit een lied door Wim Sonneveld met Hetty Blok, Leen Jongewaard, De Jonkies en Orkest o.l.v. Harry Bannink. Het was een gewaagd lied, vooral door de zin: ‘Hij wil alleen maar op een Franse bak’, waarop Leen Jongewaard uitroept: ‘Kouwe kak!’ Als kind vonden we dat natuurlijk maar wat leuk. Toen we ietsjes ouder werden, werd het nóg leuker. De koffergrammofoon van mama had vier snelheden: 78, 45, 33 en 16. Die 16 toeren was voor vertel- en instructieplaten, maar die hadden we niet. Wel klooiden we met de platen op verschillende snelheden. Als je liedjes van een elpee op 78 toeren draaide, kreeg je van die smurfenstemmetjes, dat was lachen. Het lachen werd echter nog luider toen we ontdekten dat als je het singeltje van De kat van Ome Willem op 16 toeren draaide. Dan hoorde je: ‘Dùùùùh kùùùùùt van Ome Willem.’ Wat het precies was, wisten we niet, maar dat het vies en dus grappig was, was wel duidelijk. Op kant 2 staat Op de step, ook een klassieker. En het is allemaal nog mono ook.

–

bazbo 0759: Wim Sonneveld & solisten uit de TV-show – Katootje
Dit komt uit 1963. De Zoon is hier toevallig op visite en vraagt zich werkelijk af wat hier nou zo leuk aan was. Ik leg geduldig uit dat het hier gaat om de herhaling van gezongen zinnen, die herhaling bouwt steeds verder uit waardoor het steeds langer wordt: een vorm die veel voorkwam in liedjes van vroeger. Toen de mensen nog weinig radio en geen tv hadden, zong men in huiskamers en cafés en dan waren dit soort liedjes waarbij iedereen kon meezingen populair. Dit liedje zat in de televisieshow van Wim Sonneveld en het zal een soort intermezzo tussen zijn conferences zijn geweest. De B-zijde Drie Schuintamboers is iets soortgelijks (met Marco Bakker), maar dan nog met een boodschap ook. Ik vroeg me altijd af wat schuimtamboers waren en pas later ontdekte ik dat die zangers niet duidelijk articuleerden.

–

bazbo 0758: Wim Sonneveld – Verliefd Op Juffrouw Van Dam
Een mono-opname uit 1958. Dit zijn vier liedjes, kinderliedjes volgens mij. Als kind vond ik vooral Marjolijne en De koningin van Lombardije erg leuk. Blik op het label: jawel. Tekst van Annie M.G. Schmidt. Van de andere twee liedjes is het titelliedje wel aardig en het Liedje met bloemen nogal drakerig.

–

bazbo 0757: Wim Sonneveld – Frater Venantius
Aha, een klassieker! Nog controversieel ook, voor die tijd. Dit komt uit een televisieshow van het Grand Gala du Disque uit 1963. Een jaar later verscheen deze single. Ook deze doet het heel aardig op Discogs: €4,00. Achteraf snappen we natuurlijk geen bal van de controverse, het is allemaal eerder flauw en belegen. Toch leuk om weer eens terug te horen.

–

bazbo 0756: Wim Sonneveld – Een Avond Met Wim Sonneveld
Jaa, dit was lachen! Mijn moeder had een enorm zwak voor Wim Sonneveld. Zal wel komen doordat hij uit dezelfde buurt in Amsterdam kwam als zij. Op dit plaatje uit 1966 draaiden we veel. Op de voorkant staat Kroketten, het beroemde verhaal over een restaurateur, geschreven door Simon Carmiggelt. De achterkant vond ik altijd nóg leuker: Dag man, achter het loket. Er is slechts één versie van dit singeltje en volgens Discogs kan ik er wel €4,99 voor vangen.

–

bazbo 0755: Toon Hermans – Vader Gaat Op Stap
Premieplaat 1965. Als je voor ten minste vijf gulden aan grammofoonplaten kocht, dan kon je dit plaatje erbij kopen voor slechts f1,95! Je was gek als je het niet deed. Mijn vader en moeder waren niet gek. Het was een mooi jaar. Ik werd dat jaar geboren, bijvoorbeeld. De A-kant draaiden we veel, want dat vonden we vel geinig, al snapte ik als kind niet veel van de ietwat ondeugende tekst. B-zijde Stilte zei me weinig en ik begreep de eindgrap ook niet. Nu ik het terug hoor, is het helemaal geen eindgrap, maar is er gewoon te weinig ruimte op het plaatje voor een langere conference.

–

bazbo 0754: Toon Hermans – One Man Show (deel 1)
Mijn moeder was nogal gek met Toon Hermans en mijn vader ook. Er stonden ook wat elpees in de kast, weet ik nog. Die elpees staan er nog of zijn ergens anders. Ik heb de singeltjes. Dit is een eerste deel van een onemanshow, opgenomen in 1958. Op kant 1 staat het bekende lied Mediterranee en op de achterkant twee liedjes. De muzeman heb ik nooit wat aan gevonden, maar De wind was er weer eentje in de stijl van ‘spelen met taal’. Daar hield en houd ik van. Later vond ik de meeste teksten (vooral de conferences) van Hermans niet meer zo interessant, maar van sommige pareltjes kan ik nog steeds vrolijk worden. Op de achterkant van het hoesje zit een sticker met een prijs: 6.25. Dat vind ik nogal duur voor die tijd. Ik kocht in 1978 mijn eerste singeltjes en die waren zo rond de vijf of zes gulden. Dat is wel bijna twintig jaar later.

–

bazbo 0753: Jules de Corte – Levensliedjes (Volume 1)
Komen we nu aan het hoekje ‘cabaret/cabaretesque’ in de kleine 45-toerenverzameling van mijn ouders. We beginnen met deze. Hierop staan vijf ‘levensliedjes’, die knap in elkaar zitten. Het plaatje is uitgegeven in 1957, maar wij hebben een versie van een jaar later. De drie liedjes op de A-zijde zijn aardig, maar halen het niet bij wat we op de B-kant vinden. Inderdaad: de klassieker Ik zou wel eens willen weten. Maar voor mij is De vogels nog veel beter. Als kind hoorde ik hoe je kon spelen met taal en tekst in een liedje. Het was een verhaal, nog geestig ook en als ik het allemaal goed begreep, dan ging het ook over actualiteit en politiek en over die domme volwassen mensen.

–

bazbo 0752: Caterina Valente – Tschau Tschau Bambina
Dit is dan weer een afknapper van jewelste. Het liedje is niet zo mooi als Ganz Paris, vind ik. Het kan ermee door. Maar het allerergste is dat er een hap uit het plaatje is. We moeten dus zo’n halve minuut in het liedje instappen. Gelukkig is het pakkende refrein dan nog niet geweest. Ook gelukkig is dat Caterina (ik zocht me ongans en ontdekte toen dat er geen h tussen de t en e moet staan) niet in het Duitsch zingt, maar in het Italiaans. Op de B-kant staat het lied Liebe Kommt Und Liebe Geht en heb je het ooit zo Salz gevreten? We hebben hier een Nederlandsche productie op Decca uit 1959. Wat die stickertjes op het etiket doen, weet ik niet. Wie van mijn ouders zou er zo creatief zijn geweest in die tijd?

–

bazbo 0751: Caterina Valente – Ganz Paris Träumt Von Der Liebe
Dit is voor mij ook een klassieker. Ik moet zeggen dat nu ik hem voor het eerst sinds bijna veertig jaar weer hoor, ik een beetje kriebels in mijn buik krijg. Kun je verliefd worden op basis van een stem en een liedje? Caterina Valente was een Italiaanse zangeres, geboren in Parijs, lees ik. Dat snap ik niet. Dat ze werd geboren op 14 januari 1931 snap ik dan weer wel. Zou ze nog leven? Even googlen. Ja, ze leeft nog. Dit liedje is een vertaling van Cole Porter’s I Love Paris en er gingen bijna een miljoen exemplaren van over de toonbank. In 1954 welteverstaan. We hebben een Duitsche versie, met op de B-kant Wenn Es Nacht Wird In Paris. Ook mooi, maar lang niet zo mooi als het lied waar het allemaal om gaat en waardoor ik een beetje verliefd werd op een vrouw van bijna 89.

–

bazbo 0750: Jo Stafford – Thank You For Calling
Klassiekertje. 1954! Ik krijg een beetje kippenvel. Mooi liedje. Ga ik mijn Zoon van 27 proberen uit te leggen hoe toen een telefoon werkte? Op de B-kant staat Where Are You?, dat me niet zo veel doet.

–

bazbo 0749: Alberto Semprini – Nel Blu, Dipinto Di Blu
Ik kon me dit plaatje niet herinneren, maar nu ik hem draai weer wel. Ook De Vrouw zingt hem zo mee. Het liedje op de A-kant staat dan ook beter bekend als Volare. Wat we hier hebben, is een Italiaans product uit 1958, met op de B-zijde het lied Lazzarella, uitgevoerd door Domenico Modugno. Er is ook een versie op blauw vinyl, maar wij hebben hier gewoon dat oude vertrouwde en ietwat saaie zwarte. Alberto Semprini werd geboren op 27 maart 1908 in Bath, als zoon van Italiaanse ouders. Hij ging muziek studeren in Milaan, startte in 1934 een carrière als pop- en jazzmuzikant en overleed op 19 januari 1990 in Brixham. Dat u het even weet. Ik weet wel dat ik dit nog altijd een leuk plaatje vind.

–

bazbo 0748: Chris Scheffer – The Holy City
Chris Scheffer. Zou hij nog leven? Dit plaatje zat altijd in de verzameling van mijn ouders, maar we draaiden hem nooit. Nu ik hem draai, weet ik dat ik niet veel heb gemist. Scheffer zingt samen met het Henk van de Velde’s Meisjeskoor en krijgt begeleiding van Piet van Egmond op orgel. Op het repertoire staat behalve het titelnummer ook Ave Maria (Schubert), Panis Angelicus (Franck) en Agnus Dei (Bizet). Niet de minsten. Toch vind ik het niks. Dit is een Nederlandsch fabrikaat uit een onbekend jaar; zowel Discogs als 45cat weten het niet. YouTube bevat niets van deze Chris Scheffer. Laten we het op eind jaren vijftig houden en snel doorgaan met het volgende plaatje.

–

bazbo 0747: Trio Los Paraguayos – Malagueña
Hoor ons meezingen! Dit was een zeer favoriet plaatje in mijn jongensslaapkamer. Grijsgedraaid, dit. Toch klinkt-ie nog heel goed. Dat kunnen we van de B-zijde Serenata niet zeggen, daar staan de krassen diep in. Die slaat ook nogal over. Goh. Plaatje komt uit 1956 en we hebben hier een Nederlandsche versie uit dat jaar. Ik zing weer even mee:

–

Vrijdag 23 augustus:
Kwart over zes wakker en op. Kwart voor acht gaan we de deur uit en lopen we naar het station. Een uurtje later zijn we in Deventer bij onze financieel adviseur. We organiseren iets wat we gaan doen om over dertien jaar meer ‘rendement’ te hebben van ons spaargeld en dat kunnen we dan weer gebruiken als aanvulling op onze oudedagvoorziening. (Leuk scrabblewoord: ‘oudedagvoorziening’, de spellingscontrole keurt het nog goed ook, dit in tegenstelling tot het woord ‘scrabblewoord’; blijkt dat dat met een hoofdletter moet – logisch, als je er bij stilstaat.) Op de terugweg naar het station lopen we een enkele winkel in en rond het middaguur zijn we weer terug in het zo majestueuze Apeldoorn. Op een terras in het centrum lunchen we. Erna ga ik op de fiets het groentepakket ophalen en doe ik wat kleine boodschappen in een supermarkt (die eerder altijd een mooi assortiment biologisch spul had; welnu, dat assortiment is plots heel veel kleiner). Inmiddels is het buiten heel warm geworden. Op het balkon lees ik The Big Note (Charles Ulrich) uit. Wat een geweldig en enorm grondige studie van de Zappa-elpees is het, zeg. Ik weet niet hoe veel feiten voor mij nieuw zijn; vooral de uiteenzettingen over de allereerste platen (1966-1969) zijn uitgebreid en interessant en ik heb inmiddels weer heel veel zin om veel van Zappa’s werk te draaien. Zes uur trekken we geen jas aan, maar wel de deur achter ons dicht. Ik loop naar een restaurant aan de andere kant van het centrum; De Vrouw gaat op de fiets. We ontmoeten Robert en Marja en eten allerlei tapas: mooie smaken, veel verhalen en gezelligheid. Kwart over tien zitten we nog buiten op het terras en nemen we afscheid. Ik wandel terug naar huis. Daar kletsen we nog wat na en iets na elf uur ga ik naar bed.
Muziek vandaag: Piano Portraits (Rick Wakeman)

–

Donderdag 22 augustus:
Toch weer wat minder goed geslapen. Vooral de laatste uren van de nacht ben ik veel wakker. Als ik dan net wat ben ingeslapen, gaat de wekker. Op de werkplek vandaag weer fijn aan de slag en ik krijg nog veel af ook. Tussen de middag wandel ik door veld, bos en zon. Het is mooi weer weer. In de middag krijg ik nog meer werk af. Zes uur thuis. De Vrouw serveert een schotel van runderreepjes met veel groente. We praten fiks bij. Erna was ik af en bel ik Onze Vader. Het gaat goed met hem, zegt hij. Zaterdagmiddag ga ik bij hem op bezoek om bij te kletsen. Vervolgens ga ik een ronde hardlopen. Het is warm en het gaat niet heel goed, maar met wat wandelen tussendoor is het fijn te doen. Als ik door een park ren, kom ik langs een bankje waarop en waarnaast een drietal grijzige zwerverige mannen zit. Eentje zegt: ‘Hallo.’ Ik zeg bij het passeren: ‘Hai.’ Een ander roept: ‘Todd Rundgren, man! Dat is Todd Rundgren!’ Genoeg om de rest van de rentocht me rot te lachen. Thuis lees ik op het balkon en als het donker is werk ik binnen de webstek bij en lees ik nog wat tot het tien uur is geweest.
Muziek vandaag: The Tooth Mother (Mick Karn)

–

Woensdag 21 augustus:
Beter geslapen. Pas om zeven uur echt wakker. Anderhalf uur later heb ik al wat werkzaamheden voor de Kap gedaan en nog weer een kwartiertje later ben ik ter plaatse. Kwart over elf heb ik er veel gedaan en nog een overleg gevoerd ook. Via de biowinkel wandel ik door de zon terug. Gelukkig tref ik De Vrouw nog even; niet veel later gaat zij naar haar werk. Ik lees, lunch, wandel naar een supermarkt voor kleinigheidjes, lees en werk nog wat voor de Kap. Kwart over vijf is dat klaar. Ik maak eten voor mijzelf. Er zijn nog een paar kastanjechampignons, er is bosui, courgette en paprika en er is parmesan. Appeltje, eitje. Al komt er aan het gerecht geen appel en ei te pas. De afwas van vandaag is ook een eitje. Ik werk de webstek bij, inclusief wat archiveringswerk, lees en luister. Eerst op het balkon, als het te donker wordt ga ik naar binnen. De Vrouw is er om half negen en ik ga slapen om tien uur.
Muziek vandaag: A Meeting Of Spirits (Gary Husband), Zëss (Magma), Flying Teapot (Gong), The Bell (iamthemorning), 50 Live (Yes), Live at WOMAD 1985 (Nusrat Fateh Ali Khan and Party), Cloud About Mercury (David Torn)

–

Dinsdag 20 augustus:
Opnieuw niet zo goed geslapen. Nare dromen maken me een paar keer wakker. Verder alles oké. Op de werkplek meer van hetzelfde: de vakantierust tiert welig. Tussen de middag wandel ik door bos en zon. Ook in de middag vakantierust. De stadsbus is laat; ik mis de aansluiting met de streekbus en die streekbus is ook weer laat. Pas even voor half zeven ben ik thuis. De Zoon komt vlak na mij binnen en De Vrouw serveert een ovenschotel van kip met spek en groente. Toe is er het restant fruitsalade van cantaloupe en aardbeien en alles gaat op. De afwas is te overzien en erna ga ik hardlopen. Het gaat redelijk, maar ik ben nog niet op het oude niveau (lees: niveau nihil). Op het balkon lees ik onder andere de krant en om negen uur ga ik naar binnen, want het is donker. Daar werk ik de webstek bij, lees ik nog een stukje en luister ik tot het kwart over tien is.
Muziek vandaag: Manifesto Of An Alchemist (Roine Stolt’s The Flower Kings)

–

Maandag 19 augustus:
Niet zo heel goed geslapen, maar ik sta goed op. Op de werkplek van alles te doen. Niet dat ik het doe. Niet dat ik niets doe, maar ik doe niet alles. Graag laat ik ook iets over aan een ander. Tussen de middag wandel ik door bos, veld en zon, ook al waait het af en toe fors en zijn de luchten bij vlagen donker. In de middag doe ik ook van alles, maar niet alles. Half zes thuis. Ik maak eenvoudig avondeten: kastanjechampignons bakken, courgette en aubergine erbij en dan de tomatensaus van donderdagavond eroverheen. Boel kaas erbij en het is een uitstekend maal. De afwas is zo gedaan. Ik werk de webstek bij, inclusief wat archiefwerk, en lees op het balkon. Negen uur is het donker en ik lees verder in de woonkamer. De Vrouw is er om tien uur nog niet en ik ga naar bed. Was dit een beetje blog?
Muziek vandaag: het vijfde plaatje uit de doos Consequences (Lol Creme & Kevin Godley), The Universe Also Collapses (Gong), Bestial Cluster (Mick Karn), Spectrum (Billy Cobham)

–

Zondag 18 augustus:
Pas om kwart voor acht wakker en op. Koffie, webstek, lezen. Meer koffie met De Vrouw. En vinyl. De Zoon is er om kwart over een voor de lunch. Ha, hij snapt geen bal van de muziek die we draaien: de wat cabaretesque plaatjes uit de singeltjesverzameling van mijn ouders en dan vooral liedjes van Wim Sonneveld, waaronder Katootje en De kat van Ome Willem. Na de lunch volgt afwas en stofzuigen. Vervolgens lees ik op het balkon. Eind van de middag maak ik avondeten: de beroemde groentetorentjes uit de oven, een salade van bosui, radijs, koolrabi en komkommer, plus biefstuk met knoflookyoghurtmayo. Na de afwas ga ik hardlopen. Dat gaat niet zo goed. Al snel moet ik wandelpauze houden. Ook zit er een of andere zenuw dwars; niet dat het pijnlijk is, maar onprettig is het wel. Nou ja. Thuis weer webstek en luisteren en om tien uur kan ik gaan slapen.
Muziek vandaag: Silhouettes (Klaus Schulze), 5 Klavierstücke (Irmin Schmidt), Another Green World (Brian Eno), diverse 45-toerenplaatjes uit de verzameling van mijn ouders (zie Twitterberichten hieronder), Desolation Rose (The Flower Kings)

–

Zaterdag 17 augustus 2019: naar Gouda
Ik ben om kwart voor zeven op. Koffie en wat webstek archivering. Half negen wandel ik naar de markt voor groente en fruit. Koffie met De Vrouw. Kwart voor elf gaan we naar het station en daar hebben we een rechtstreekse trein die om 12.16 uur aankomt in Gouda. Aar pikt ons op en even later begroet Jolande ons in hun huis. We spenderen een mooie middag aldaar, met veel goed bijpraten, fijn eten en leuke lolligheden. Kwart voor zeven hebben we de trein weer terug. We eten in het restaurant tegenover ons appartementencomplex (dat een week geleden heropend is). Negen uur zijn we thuis. Ik lees de krant, werk de webstek bij en lees en luister en om half elf is het allemaal weer gedaan voor vandaag.
Muziek vandaag: async (Ryuichi Sakamoto), More Than Just A Seagull (Gandalf), het vierde plaatje uit de doos Consequences (Lol Creme & Kevin Godley)

Het went is een korte serie van acht afleveringen. In de nazomer van 2013 vroeg ik mij af: ‘Is mijn fictie geloofwaardig?’ en ‘Hoe leuk was het om te schrijven vanuit het perspectief van een jonge vrouw?’ Zo kwam ik op het idee om onder een pseudoniem een verhaal in te sturen. De eindredactie pikte dat verhaal snel uit de bak met ingezonden stukken en plaatste het. Ook kwam de vraag om meer stukken en zie: een nieuwe serie was geboren. Behalve de (toenmalige) eindredacteur weet niemand wie Reina_Lem in werkelijkheid was … (Als je de naam van achteren naar voren leest, staat er: Melanie R, in de bazbowereld beter bekend als Melanie Rugpudding.)