Lekker (#zkv)
Echt (#zkv)
Na twee tellen was mijn goedkope prutparaplu al kapotgewaaid. Hoe je het ook went of keert: het was kutweer. Het regende stort, vandaar. Iets met bakken en hemel. De wind maakte het allemaal nog eens dubbel zo erg. Normaal gesproken niet zo erg: dan blijf ik gewoon binnen. Nu moest ik er toch op uit.
Ik kreeg de paraplu niet meer in model, net als mijn kapsel. In blinde woede propte ik de baleinen bijeen en probeerde ik het onding in een nabij staande afvalbak te frotten. Dat lukte maar half. Door het nog werkende veermechaniek bleven er metalen spaken levensgevaarlijk naar buiten steken. Echt HEMA.
–
Lekker (#zkv)
De schooljeugd is ook weer langs geweest. Dat zie je aan de lunchpakketten die ongeopend rond de afvalbak liggen. Moet je toch kijken wat de mensen allemaal op straat van zich af gooien. Zie, hier een kartonnen beker halfvol met zoetigheid. Ernaast een servet met een hamburger. Maar twee happen eruit. Zeker niet lekker? En daar, zo’n polystyreen bakje met de restanten van een kebabmenu of zo. Kijk, verderop ligt een vuilniszak naast de container, half opengescheurd. De etensresten liggen op straat.
Och jongens jongens, er gaat toch niets boven het leven van een rat.
–
Druk (#zkv)
Zo langzamerhand zat hij met zijn handen in het haar. Hoe veel druk hij er ook op zette: er zat geen enkele vooruitgang in. Het was om moedeloos van te worden. ‘Ik moet ontspannen,’ zei hij bij zichzelf, ‘denken aan fijne dingen. Vakantie, feest, seks.’ Het lukte nog steeds niet. Integendeel, steeds meer beangstigende gedachten bekropen hem. Tegenslag, armoede, ziekte, dood. Kon het nóg erger? Jawel. Zijn schoonmoeder!
Zie daar: met het grootste gemak schoof de bolus naar buiten.
–
Apeldoorn, mei 2023
–
Een zkv is een zeer kort verhaal, ook wel ‘flitsverhaal’ genoemd. A.L. Snijders (pseudoniem van Peter Cornelis Müller, 1937-2021) was de ware ambassadeur van het genre.
Hier lees je ze op FOK!.