Bas Langereis leest u voor!

–

bazbo 0872: Phil Spector & various artists – Phil Spector’s Christmas Album
Jazeker. Eergisteren bladerde ik in een platenwinkel voor de grap de bak met kerstplaten door en voor nog geen vijftien pleuro vond ik deze klassieker. Het is niet het originele album uit 1963, maar een picture disc uit 2017. De oorspronkelijke plaat uit 1963 droeg de titel A Christmas Gift For You From Phil Spector; heruitgaven vanaf 1972 hadden de ‘nieuwe’ titel. Er zijn overigens slechts negentig versies van deze plaat. Had ‘m altijd al eens willen hebben en nu was het dan zover. Op de plaat vertolken ‘kinderen’ van Phil Spector als The Ronettes, The Crystals, Darlene Love en Bob M. Soxx And The Blue Jeans allerlei kerstklassiekers. Heerlijk faut, heerlijk over de top geproduceerd (voor die tijd!) en heerlijk om in de stemming te komen/blijven (doorhalen wat voor u niet van toepassing is). Wat is jullie kerstplaat van dit jaar/moment?

–

bazbo 0871: Yes – It Can Happen
Ah, de jaren tachtig versie van Yes. Ook zeer aangenaam, al klonk het nooit meer zo ‘klassiek’ als die van 1971-1977. Dit nummer komt van het album 90125, (u weet wel, waar ook Owner Of A Lonely Heart op staat) en is een zoveelste single van die elpee. Op dit plaatje, dat ik ook kocht op 26 juli 1990, horen we op kant A de single-edit en op kant B een live versie ten tijde van de 9012Live-tour. Ik heb hier een heuse Italiaanse versie van het plaatje, dat op Discogs toch zo maar eens €6,00 kan opleveren! Lekker stuk, blijft het.

–

bazbo 0870: Yes – Don’t Kill The Whale
Deze single vind ik op 26 juli 1990 en vraag me niet waar. Het is een Britse versie uit 1978, het jaar dat Tormato uitkwam, het album waarvan het nummer afkomstig is. Het lied is geschreven door bassist Chris Squire (God hebbe zijn ziel). Het B-kantje heet Abilene, op de achterzijde van het hoesje abusievelijk Abelene gespeld. Dit B-kantje staat niet op de elpee en was lange tijd niet verkrijgbaar. In 1991 verscheen de enorme cd-verzameldbox Yesyears en daar staat hij dan wel weer op, net als op de heruitgave van het album Tormato, waar we het tussen de vele interessante bonusliedjes kunnen aantreffen. Het is overigens een afgrijselijk nummer. De A-zijde daarentegen is zeer fraai. Let u op de Polymoogsolo van meneer Wakeman.

–

bazbo 0869: Yes – America
Gekocht op dezelfde dag, dezelfde curiosamarkt en bij dezelfde platenkraam. Deze kost vier pleuro. America (ja, het nummer van Paul Simon) nam de band op eind 1971, toen ene Rick Wakeman net in de band was gekomen, men de opnames van het album Fragile had afgerond en bezig was met de volgende plaat, het meesterwerk Close To The Edge. De volledige versie van het stuk duurt tien minuten, maar dit is de singleversie, die slechts vier minuten klokt en helemaal nergens op slaat. Alle samenhang ontbreekt, vandaar. De B-kant is nog stommer: een drietal minuutjes uit het grote epos dat het titelstuk van het meesterwerk is. Toch een zeer leuk hebbeding. Op Discogs verkoopt iemand mijn Nederlandse versie uit 1972 voor zestig euro’s. Nu is mijn versie verre vrij van beschadigingen, maar hij speelt uitstekend. Ik bedoel maar.

–

bazbo 0868: Yes – I’ve Seen All Good People
Ik was op een curiosamarkt in Zwolle. Op 11 juli 2018, om precies te zijn. Niet zo heel lang geleden, dus. Bij een of andere platenkraam vond ik dit singletje en omdat hij slechts vijf pleuro kostte, wist ik: meenemen. De titel van de single klopt niet. Het is slechts het eerste deel Your Move van het nummer I’ve Seen All Good People, dat afkomstig is van The Yes Album uit 1971, het jaar dat Steve Howe aantrad als gitarist. Van zijn hand is ook Clap (zonder The), dat eveneens op de elpee staat en hier de B-kant van de single siert. Lekker akoestisch gitaarpriegelwerk in de beste Chet Atkinstraditie, maar Howe doet meer. Ik heb de Nederlandse versie uit 1971 van de single en deze doet het op Discogs erg leuk: meerdere tientjes leggen fans er voor neer.

–

bazbo 0867: Yarbrough & Peoples – Don’t Stop The Music
29 april 1981. Ongetwijfeld zeer onder invloed van de luikes uit mijn klas koop ik deze single. Het was een nogal hippe onder de luikes in mijn klas. Het plaatje is al een tijd een hit, het is al van 1980. Ik moet zeggen dat nu ik hem weer terug hoor, ik hem ook nog best geinig vind. Maar de hele elpee The Two Of Us, daar ben ik niet nieuwsgierig naar. Komt ook doordat ik achterzijde You’re My Song lang niet zo pakkend vind als het titellied. Ik blijk een nogal bijzondere Amerikaanse ’19 – Bestway Pressing’ te hebben. Niet dat ik er schatrijk van word. Als ik ‘m verkoop, levert het me tien euro’s of zo op. En deze versie had niet een mooi hoesje met een foto of dergelijke erop. Nee, het plaatje zit in een wit papieren niemendalletje met een gat erin.

–

bazbo 0866: Steve Winwood – There’s A River
Ah, onze Stevie! Dit plaatje kocht ik dan weer op 20 augustus 1987. Vast ergens in de uitverkoopbakken. Deze Nederlansche versie is in 1981 vervaardigd door de firma Ariola Benelux BV in Haarlem. Dit om misverstanden te voorkomen. Het nummer is tevens het afsluitende lied van Winwoods elpee Talking Back To The Night van dat jaar. B-kantje Two Way Stretch staat dan weer niet op die elpee. De fan moet het dus allemaal kopen, hè. Nu is dat B-kantje ook in dit geval niet voor niets een B-kantje, maar in het geval van Winwood is ieder B-kantje ook zeer de moeite waard. Leuke plaat ook. There’s A River staat ook op de soundtrack van de serie Miami Vice (derde seizoen). Niet gezien, niet belangrijk. Belangrijk is die stem.

–

bazbo 0865: Steven Wilson – Happiness III
Dit plaatje kocht ik op 19 oktober 2016, kort nadat Steven Wilsons EP 4 1/2 uit was. Het is een zoveelste geinig tussendoortje van onze held. Slechts één uitgave is er van deze single, die in de UK vijf dagen eerder verscheen. Er zijn gasten die er twintig dollar voor vragen. Ik weet niet meer wat ik ervoor heb betaald. Een paar pleuro, denk ik. Op de achterkant staat een liveversie van Bowie’s Space Oddity, opgenomen in de Hammersmith Apollo in London op 27 januari 2016 en mevrouw Ninet Tajeb zingt mede. Heel fijn ding, dit plaatje!

–

bazbo 0864: Wild Cherry – Play That Funky Music
Rommelmarkt, beurs of weggevertje geweest. Ik weet het niet meer. Blijft wel een lekker nummer. B-zijde The Lady Wants Your Money ook, maar de A-zijde is niet voor niets de A-zijde. We hebben de Nederlandsche versie van deze hit uit 1976. Ik brul nog even mee.

–

bazbo 0863: Frank Zappa – Peaches En Regalia (RSDBF19 EP)
Avonturen. Ik was gisteren in de platenwinkel. Mijn bestelde 6cddoos The Hot Rats Sessions was binnen! ‘En wat zie ik daar!?’ Die was in Europa niet te krijgen op 29 november, slechts in de VS. Ik had de hoop al opgegeven. ‘Doe die er maar bij! Mag ik pinnen?’ Het mocht. Aardige jongen van de platenwinkel. Minder aardig vond ik de boodschap die zijn pinautomaat gaf: ‘Onvoldoende saldo’. Vááááát? Ik mocht nog naar een pinautomaat aan een nog niet ontplofte muur verderop in de straat om het daar te proberen, maar ook daar onvoldoende saldo. Terug naar de winkel. Uit mijn broekzak griste ik drie tientjes contant. ‘De box komt maandag, oké?’ Het was oké. Op deze EP staan vier stukken die ook op de box staan. Dure picturedisc dus voor iets wat ik vanaf maandag dubbel heb. Op deze EP de monoversies van het titelnummer en Little Umbrellas van het Hot Rats album. Op de B-zijde de ‘rhythm track mix’ van beide stukken. Interessant. De hele box is er eentje voor de ware Zappaverzamelaar en ik ben benieuwd. Tot maandag doe ik het even met dit dure leuke hebbedingetje. Overigens: ik heb #0129 van de 4000. Wat een avonturen.

–

bazbo 0862: Rick Wakeman & Cori Josias – Julia
Deze is wél een beetje bijzonder. Het is een Oostenrijkse uitgave van een single die niet wereldwijd is verspreid. Ik kocht hem op 16 april 2009 tijdens de grote platenbeurs in Utrecht. Het plaatje zelf komt uit 1981. Het nummer Julia komt van de elpee 1984, een conceptplaat over het boek van Orwell. Echter, op de elpee neemt ene mevrouw Chaka Khan de vocalen voor haar rekening en op deze single horen we ene Cori Josias. Die klinkt wat lieflijker dan mevrouw Khan. Achterkantje Sorry doet qua geluid herinneren Wakemans hoogtijdagen uit de eerste helft van de jaren zeventig, zij het dat het een wat melancholiek stuk is.

–

bazbo 0861: Tom Waits – Lie To Me
Deze single kreeg ik bij het driedubbelcdalbum Orphans: Brawlers, Bawlers & Bastards, toen ik het kocht op 18 november 2006. Het blijkt een promosingle te zijn, niet heel bijzonder, op Discogs vraagt men er nog geen tientje voor. Ik heb de mijne een keer gedraaid en nu dus twee keer. Op de B-zijde staat Crazy About My Baby, dat niet op het driedubbelalbum te vinden is. Het is, net als het titelnummer van de single, een gave gruizelige dreundeun die net twee minuten duurt.

–

bazbo 0860: The Veterans – There Ain’t No Age For Rock ’n Roll
Ook meegejat uit het ouderlijk huis. Deze was van mijn oudste broer. Geen idee waarom hij het ooit gekocht heeft, want hij was meer van de rock à la The Who. Dit is een melige synthpopdeun. Niet heel erg, overigens. Uit 1980 komt deze Nederlandse versie van de single, uitgebracht op het Killroy-label. Op de B-kant staat Nigel Gold Grows Old en beter had de band een single uitgebracht zónder B-kant.

–

bazbo 0859: Vader Abraham – ’t Smurfenlied
Toen ik in 1989 definitief het ouderlijk huis verliet, nam ik alle singles die in dat huis waren mee. Dat betekende ook dit plaatje. Het is van mijn zus. Heel veel later was De Vrouw ergens op een rommelmarkt en nam dit mee. Vraag me niet waarom. Het betekende wel dat we er nu twee hebben. Dus als iemand belangstelling heeft? We hebben twee keer de eerste en Nederlandse versie uit 1977 en volgens Discogs kan ik er in ieder geval €0,33 voor vragen. Op de B-zijde staat So’n Alter Schunkelwalzer en dat is nog erger dan Het Kleine Café Aan De Haven, dat u het even weet. Mijn zus heeft overigens nooit gevraagd waar het plaatje is gebleven.

–

bazbo 0858: Toto – Stop Loving You
Ik weet niet meer waar ik deze vandaan heb. Ergens eind jaren negentig meegenomen uit een collectie die iemand bij het grof vuil wilde zetten of zo. Ik heb niets met Toto, behalve Africa, Rosanna en deze hit, simpel omdat mijn held Jon Anderson er één woordeloze regel in zingt: doodoob doob de doody-doob-doob. Op de achtergrond. En toegegeven: het is een pakkend lied. De Europese versie van de single hebben we, uit 1988. B-kantje The Seventh One is het titelnummer van de elpee waarvan de single is getrokken en bevestigt weer waarom ik niets met Toto heb, behalve Africa, Rosanna en de hit Stop Loving You.

–

bazbo 0857: Tee-Set – Tea Is Famous (In The Whole Wide World)
Gevalletje onverwacht leuk. Ik kocht dit singletje toen ik een jaar of dertien, veertien was op een rommelmarkt in de Opstandingskerk in Apeldoorn. Het waren er vier voor een gulden. Ik koos drie Beatlesingles en deze pakte ik mee. Geen idee wat ik in huis haalde, al zei de bandnaam me vaag wel iets. Paar keer gedraaid, daarna nogal in de vergetelheid geraakt. Nu zet ik ‘m op en De Vrouw herkent het gelijk. Samen liggen we in een deuk om het uiterlijk van Peter Tetteroo en de zijnen op het hoesje. Plaatje komt uit 1968. Er is maar een versie van en dus heb ik de Nederlandsche. Achterzijde Since I Lost Your Love ligt vaag in dezelfde stijl, maar wil ik gauw weer vergeten. De Opstandingskerk is alweer een jaar of twintig geleden gesloopt.

–

bazbo 0856: David Sylvian – Pulling Punches
Kijk. Ik bedoel: hoor. Deze single uit 1984 moet ik ergens op een beurs hebben gekocht, meer dan tien jaar gelden. Ik heb een bijzondere uitgave, die op Discogs zo achttien pleuro opbrengt, terwijl ik er nog geen acht voor betaald heb destijds. Ik weet ook niet wat dat zegt. Het hoesje is wit en ‘embossed’, plus er zitten drie postkaarten in. Heb je naast wat te horen toch ook wat te kijken. Hoor. Kijk. Het titelnummer komt van de elpee Brilliant Trees; B-kant Backwaters is een remix van de albumversie, maar veel meer komen we niet te weten. Maakt niet uit. Prachtig blijft het allemaal. Ik ga de hele elpee maar weer eens draaien. Tot later.

–

bazbo 0855: Status Quo – Whatever You Want
Het is 18 oktober 1979 en deze single móét en zal ik hebben. Eén keer op de radio gehoord en ik ben om. Nu ik hem weer terughoor, snap ik wel waarom. Ik vind hem nog altijd geweldig, misschien wel het beste nummer dat de groep ooit heeft gemaakt. Mijn single, een Nederlandsche versie uit dat jaar, heb ik grijs gedraaid en dat hoor ik. Op de B-kant staat het nummer Hard Ride. Ook leuk, maar lang niet zo gaaf als de klapper van de A-zijde. Ik ga nog even met mijn benen wijd staan headbangen.

–

bazbo 0854: Status Quo – Rockers Rollin’ / Hold You Back
Een single met een dubbele A-kant, meen ik. Plaatje komt uit 1977 en we hebben een Nederlandsche versie. Ik kocht hem op 24 november 1989 en ik kan me niet meer herinneren waar en in welke omstandigheden. Wat ik wel weet, is dat het me ging om Hold You Back. Dat had ik ergens gehoord en ik vond het een enorm gave denderdeun. Nog. Nu ik Rockers Rollin’ zo hoor, vind ik dat eigenlijk ook niet verkeerd.

–

bazbo 0853: Status Quo – Down, Down
Ooit schreef ik dat dit nummer een ode aan de Mongool is. Dat vind ik nog steeds. Want laten we eerlijk wezen: het is debiel eenvoudig, maar daardoor juist zo krachtig. Ik kan me niet herinneren hoe we aan deze single komen, maar het zal wel weer rommelmarkt of beurs zijn. We hebben hier een Nederlansche versie van de single uit 1974, zij het dat het originele hoesje ontbreekt. Alle labelinformatie staat op kant A, op het label van kant B staat een of ander kunstwerk en als je de B-kant draait en je kijkt naar het label, dan word je helemaal tureluurs. Ik drink al ruim zes jaar niet meer, maar er komen mij zeer nare herinneringen boven. Gelukkig is de B-kant snel afgelopen. Zo goed is het nummer Nightride niet.

–

bazbo 0852: De Staat – Kitty Kitty
13 april 2019. Precies. Record Store Day 2019. Deze kreeg ik gratis. Wie niet? Toch is er iemand die op Discogs er vijftien ballen voor vraagt. Ik heb de blauwe vinylversie. Geinig liedje wel. Niet spectaculair. De Vrouw vraagt of hij zachter mag. ‘Hij is zo afgelopen,’ zeg ik nog. Ik draai het plaatje om. Op de B-kant staat de instrumentale versie van het nummer. Ik zet ‘m zachter.

–

bazbo 0851: Peter Gabriel – Rated PG (RSD2019)
Record Store Day 2019. Ik ben als eerste mijn lokale platenwinkel binnen. ‘Ja, hij is er,’ riep de jongeman van de lokale platenwinkel uit de verte tegen me. ‘We hebben er volgens mij eentje binnen gehad.’ Ik blader snel alle bakken door, maar helaas is iemand anders me voor. Twee dagen later probeer ik het in een andere plaats bij een andere lokale platenwinkel: helaas. Dit weekend van 29 november t/m 1 december ben ik in Heerlen (vraag me niet waarom, gaat je geen bal aan, waarom vraag je het tóch?) en ik bezoek de lokale platenwinkel aldaar. Ik heb mijn handen al vol en sta bij de kassa. Er is iemand voor mij, ik draai mij nog een keer om en dan pas valt mijn ook op een kratje met daarop de tekst: ‘Record Store Day’. Voor de grap blader ik per twee of drie platen de bak door en tamelijk snel valt mijn oog op…: verroest. Inpakken en wegwezen. Vooruit, tussendoor heb ik nog afgerekend. Op deze plaat staan tien stukken die Gabriel allemaal ooit heeft ingeleverd voor filmsoundtracks. Ik heb geen enkele film gezien en van de tien stukken ken ik er drie. The Book Of Love stond op Scratch My Back, Walk Through The Fire weet ik terug te vinden op de 12″ maxisingle van Red Rain en In Your Eyes kennen we natuurlijk van het album So en alle daarop volgende concerten. Ha, op Discogs zijn er gasten die er al meer dan vijftig ballen voor durven te vragen. Mooie plaat, eigenlijk wel. De meegeleverde downloadcode zal ik zo ’s verzilveren en een cd’tje branden, zodat ik niet na een twintigtal minuten op hoef te staan om de plaat om te draaien en het vinyl veilig in de hoes in de kast kan blijven staan. Nerd.

–

bazbo 0850: Chris Squire & Alan White – Run With The Fox
De Sint is weer in het land; tijd voor een kerstplaat. In 1981 was Yes op sterven na dood. Twee jaar ervoor hadden Jon Anderson en Rick Wakeman de band verlaten, het achtergebleven drietal lijfde The Buggles in en tourden met hun album Drama de wereld rond. Het werd geen succes. Steve Howe en Geoffrey Downes gingen samen met Carl Palmer en John Wetton een bandje beginnen (Asia), Trevor Horn ging zich volledig toeleggen op produceren en Chris Squire en Alan White bleven achter, niet wetende wat ze moesten doen. Om een beetje in beeld te blijven namen ze dit plaatje op. Het is een fijn landelijk lied, waarin vooral opvalt hoe mooi Squire eigenlijk zingt. Op de B-zijde een soort instrumentale reprise, waarschijnlijk omdat ze niets anders wisten. Niet veel later begonnen Squire en White samen te werken met ene Jimmy Page onder de naam XYZ (eX-Yes-Zeppelin), maar dat werd niets. Toen kwamen ze in contact met Trevor Rabin met wie ze wat demo’s maakten en toen Trevor Horn als producer toe trad, duurde het niet lang voordat mevrouw Jon Anderson de vraag kreeg om te komen zingen. Resultaat: Owner Of A Lonely Heart. Maar voor nu: nog even meezingen met dit feestnummer, dat afkomstig is van de Britse versie, die ik kocht op 18 april 2009 op de platenbeurs in Utrecht.

–

bazbo 0849: Grace Slick – Seasons
Soms had mijn grote broer smaak. Dat was in ieder geval wel het geval toen hij deze single kocht, ergens in 1980. Toen ik negen jaar later het ouderlijk huis verliet, jatte ik dit singletje dan ook gewoon mee. Nooit gewetensbezwaren gehad. Hij had het plaatje niet voor niets achtergelaten in dat ouderlijk huis toen hij het in 1982 gedag zwaaide. Het zal u niet verbazen dat ik hier nu de Nederlandse uitgave draai. Seasons is nog steeds een leuke deun, misschien een beetje te feelgood, maar B-kant Angel Of Night zet alles weer fijn in rockperspectief. Die Grace. Zou ze nog leven?

–

bazbo 0848: Sandy Shaw – Puppet On A String
Over klassiekertjes gesproken. Het meisje Sandy Shaw (enorme bos haar, heel kort glitterjurkje en blote voeten, had iemand ooit van haar gehoord?) zong in 1967 tijdens het Songfestival in Wenen een zeker liedje de onvergetelijkheid in. Dit liedje, welteverstaan. Ze won. Dat jaar kwam de single uit en ik heb hier een Britse versie. Er is geen hoesje. Denk dat ook deze bij een beurs vandaan komt. B-kantje Tell The Boys is ook zo’n lieflijk liedje, maar haalt het (natuurlijk) niet bij de voorkant.

–

bazbo 0847: Nancy Sinatra – These Boots Are Made For Walkin’
Klassiekertje weer. 1966! We hebben hier een Nederlandse versie uit dat jaar en kochten hem op een of andere platenbeurs. Op de B-zijde staat The City Never Sleeps At Night en dat is ook al zo’n mooie deun. Ooit heeft iemand dit plaatje gekocht bij Radio van Geet, gevestigd op het Mercatorplein nummer 24 in ons zo majestueuze Apeldoorn. Ik kan mij niet heugen dat daar ooit een radio- c.q. muziekzaak heeft gezeten, maar ik ben dan ook opgegroeid in een ander deel van de metropool. De zaak was te bereiken onder telefoonnummer 05760-15543 en dat lijkt vreemd, aangezien het kengetal van Apeldoorn 055. Echter, tot 24 september 1975 was het 05760; toen pakten we 055 van Beilen af. Niet dat ik me daar iets van kan herinneren, overigens. Geile clipjes maakten ze in 1966, zeg.

–

bazbo 0846: Peter Schilling – Major Tom (Völlig Losgelöst)
‘Maar die had je toch al gedraaid?’ hoor ik de oplettende lezer/kijker vragen. Jazeker, maar dat was de 12″ maxisingle en die stond in de platenkast bij alle elpees en maxisingles. Hier gaat het om een 7″ single. Die maxisingle is van De Vrouw en deze single hebben we volgens mij later pas gekocht op een beurs of dergelijke. Het is een Duitsche uitgave uit november 1982. Hard meezingen, weer. Dat kunnen we niet zeggen van de B-kant Ich Hab’ Keine Lust. Wat kan mij het kleine libido van meneer Schilling schelen?

–

bazbo 0845: Salt-n-Pepa – Push It (Remix)
Dit kocht ik op 25 juli 1988. Ook die zomer was ik een begeleider tijdens een vakantieweek voor kinderen die niet op vakantie gingen en dit was zo’n beetje de hit van de week. Niet omdat ik het plaatje nou zo heel goed vond, maar meer uit nostalgische overwegingen – want wat was het een mooie week – kocht ik de single. Als een herinnering. Veel heb ik hem niet gedraaid. Nu ik het zo terug hoor, vind ik ‘m ook niet eens zo heel bijzonder. Op de achterkant van deze Nederlandse versie staat I’ll Take Your Man en behalve de faute tekst (als ik ‘m goed begrijp) valt mij het schaamteloze gebruik van samples uit Owner Of A Lonely Heart (Yes) op. Niet dat die sample nou zo origineel was (Yes en Trevor Horn hadden ‘m ook gejat), maar daar gaat het nou niet om. Waar het om gaat is dat ik weer even terug denk aan een mooie week die ik mocht doorbrengen met een boel goede mensen.

–

bazbo 0844: Rubberen Robbie – Het Slurvenlied
Van de LP Rubberen Robbie 3. Niet dat ik die heb. Ik heb alleen deze single, verschenen in 1982 en ik kocht hem op 7 april van dat jaar. Mijn zus had een jaar of wat daarvoor de grote hit van Vader Abraham gekregen en die jengelde nogal eens door het ouderlijk huis. Groot was dan ook mijn vreugde toen ik Het Slurvenlied op de radio hoorde. Het is een melige parodie op alle Wuppies, Smurfen en wat al dies meer. Op de achterkant staat Als Een Kroket In Zijn Kadet en waarom had die Rubberen Robbie zo’n jaje Engelse ‘r’? Zo’n ‘ej’? Leuk om het titellied weer te horen, ik brul alle teksten en kreten tussendoor zo weer mee.

–

bazbo 0843: Queen – Somebody To Love
Mooiste liedje van Queen ooit, vind ik. Ik ken niet zo veel van Queen. Heb er geen platen van, al heb ik Day At The Races en Night At The Opera wel gehoord, ooit. Deze single komt van een platenbeurs of dergelijke en hij is eerder geweest van iemand die Lya heet of zich zo noemde. Volgens Discogs zijn er maar 46 versies van de single en als ik even puzzel ontdek ik dat ik een Nederlandse heb uit 1976. Die versie brengt trouwens ook nog rond de twintig ballen op als ik hem verkoop. Op de B-kant staat White Man en kan zo’n titel nog wel vandaag de dag?

–

bazbo 0842: Procol Harum – A Salty Dog
Over klassiekers gesproken. Prachtstuk, dit. Nederlandse versie van deze single uit 1969. Niet heel bijzonder, maar toch bijzonder genoeg. Op de achterzijde staat Long Gone Geek, een nogal felle rocker, zeker afgezet tegen de ballad van de A-kant. Titelnummer komt van de gelijknamige elpee, ook al zo’n prachtplaat, al vind ik de voorganger Shine On Brightly een tikkie beter. Maar wie ben ik? Vooralsnog ben ik iemand die A Salty Dog traag mee zingt. Mooi lied.

–

bazbo 0841: Elvis Presley – Wooden Heart
‘Dit zou ik nooit kopen!’ roept De Vrouw, tussen de regels die ze mee zingt door. ‘Ik ook niet, maar toch hebben we het,’ zeg ik. Vast weer iets op een platenbeurs. B-kantje Tonight Is So Right For Love is eigenlijk te slecht voor een B-kantje. Heel even dacht ik een origineel singletje uit 1960 in handen te hebben, maar met een paar klikjes ontdek ik dat het hier gaat om de Nederlandse heruitgave uit 1977. Maakt het uit. Want zeg nu zelf: altijd fijn om de warme stem van The King eens te horen. Daarna moet het weer afgelopen zijn.

–

bazbo 0840: (Philips) – Rhythm Record – Philicorda
Deze moet ik uitleggen. Lees eerst dit stuk. Ik had dus een Philicorda. En ergens vond ik dus ook dit plaatje. Geen flauw idee meer waar, maar ik vermoed platenbeurs. Op dit singletje staan zes ritmetracks. Meer niet. Ik kan niet dansen, maar weet voldoende van muziek om de quickstep, de foxtrot, de cha-cha-cha, de wals en de tango te herkennen. De Vrouw zit hier al enige tijd met grote ogen tegenover mij aan tafel. Wat of dít nu weer is! Ik leg het uit. Discogs kan me niet vertellen uit welk jaar het plaatje komt, maar ik weet dat Philips het orgeltje in productie had slechts in de eind jaren zestig, dan kunnen we wel een schatting maken. Lang daarover doen hoeft niet, want de site 45cat weet dat het plaatje in 1970 op de markt kwam. Oké. Nog een geinig weetje: dit plaatje moet je draaien op 33 toeren. Ik vond al dat ik zo snel moest dansen…

–

bazbo 0839: Frans Peters en het Sterrenteam – Het Grote Reclamelied
Het is 12 februari 1985 en op de radio hoor je allerlei carnavalsplaten. Die vind ik doorgaans geen zak aan en ik luister zelden radio. Op een onbewaakt moment hoor ik dit lied. Mijn oren zijn gespitst. Dit is leuk! Grappig, melig, cabaretesk, zeg het maar. Aan het eind hoor je een heleboel verschillende reclamedeuntjes uit die tijd, maar dan met malle tekst. Een parodie! Daar houd ik van. Ik houd er zo veel van, dat ik ‘m op 12 februari 1985 koop. Het is een Nederlandsche (goh) uitgave uit 1985 (goh). Kant B bevat de stamper Het Is Weer Feest en dat is een magistraal domme deun. Zeker dertig jaar niet gehoord, dit. Heerlijk.

–

bazbo 0838: Osibisa – The Coffee Song
Verroest, zeg. Dat we dit hebben. De Vrouw heeft het nooit gekocht, zegt ze. Ik ook niet. Platenbeurs, dus. Ooit. We draaien hier een Duitsche uitgave uit 1976. Blijft een fantastische deun, maar niet echt representatief voor de band. Al moet ik eerlijk zijn: ik ken alleen het album Woyaya. Op de achterkant staat Sunset, een instrumentaaltje dat er ook mag zijn. Leuk weetje: het ‘logo’ van de band is ontworpen door Roger Dean, de man die ook de legendarische hoezen voor o.a. Yes maakte.

–

bazbo 0837: Roy Orbison – Pretty Woman
Klassiekertje! Nederlandsche heruitgave uit 1964, heb ik. Op de hoes heet het lied Pretty Woman; op het label staat Oh, Pretty Woman. Tureluurs word je ervan! Verder natuurlijk heerlijk om de heer Orbison te horen grommen. Op de achterkant staat Yo Te Amo Maria, eveneens zo’n typische Orbisonkweler. Iemand – ikke niet – heeft dit plaatje ooit gekocht bij Radio Pracht, gevestigd aan de Langestraat 10-12 te Amersfoort, destijds te bereiken onder telefoonnummer 14340. Dat lijkt me enige tijd geleden. Voor nu: ik draai het volume hoger.

–

bazbo 0836: Normaal – Mama Woar Is Mien Pils
Hier zit geen hoesje omheen. Kan dus nooit van mij zijn. Ik zou ook nooit Normaal kopen, maar dat is een andere zaak. De Vrouw ontkent ook dat dit singletje van haar is. ‘Rommelmarkt,’ ben ik bang. Samen bang zijn, dat is fijn. Plaatje komt uit 1981. Ik ben te onbekend met het werk met de band, maar vermoed dat het een poging tot carnavalsdeun is. Het nogal hoempapa-gehalte is me te hoog voor de boer’nrock waar de band beroemd om is geworden. Tekstueel is het ook al geen hoogstandje. Op de b-zijde staat Oh, Oh, Bennie Wat Dom en dat is eveneens geenszins een werk dat zou vallen onder de Kunst met de grote K.

–

bazbo 0835: Nick Nicely – DCT Dreams
Mijn vriend Marc had in 1983 deze single uit de uitverkoopbakken van Free Record Shop gevist en liet hem me horen. Wat een mal, maar mooi geluid! Ik naar de Free Record Shop en daar viste ik nog een exemplaar uit de uitverkoopbakken. Ik geloof dat ik een gulden heb betaald. Het liedje zelf komt uit 1980, maar dit is een Nederlandse heruitgave uit 1981. Op de b-kant vinden we Treeline, dat ook een mal geluid heeft, maar niet zo mooi is als het titelnummer. Verder nooit iets gehoord van meneer Nicely. Blijkt te gaan om ene Nickolas Laurien, een Brit. Dit hitje uit 1980 was zijn enige (naast twee of drie floppers) en pas sinds het nieuwe millennium is hij actiever, zij het op cassette (!) en vinyl. Afgelopen paar jaar heeft hij zowaar enkele albums uitgebracht. Ik ben niet zo benieuwd. Maar DCT Dreams vind ik nog steeds prachtig pakkend.

–

bazbo 0834: Mungo Jerry – In The Summertime
Klassieker uit juni 1970. Ik heb hier een Franse versie van de single in handen. Hoe ik eraan kom: geen flauwe notie. Ik vermoed ergens gekocht op een beurs. Op de B-kant staat Mighty Man, dat hetzelfde geluid heeft als het titelnummer. Verder niet over lullen, gewoon luisteren. Mooi!

–

bazbo 0833: Mr. Walkie Talkie – Be My Boogie Woogie Baby
Ook bij dit plaatje geen enkel idee wat er uit de luidsprekers gaat komen als ik de naald in de groef jaag. Als de naald eenmaal in de groef zit en de eerste tonen uit de luidsprekers komen, denk ik: Barst, geen idee dat we dit hebben. De Vrouw herinnert zich ook niets. Rommelmarkt, platenbeurs, tien voor vijf euro, zeg het maar. B-zijde Lolly Loving Cop hebben we het maar niet over. Overbekende domme deun uit 1976 en dit is een Duitsche versie. Geeft niks.

–

bazbo 0832: Thijs van der Molen – Drinke Totteme Zinke
‘Deze is vast ook van jou,’ zegt De Vrouw. Dat had ze beter niet kunnen zeggen. Ze moet heel veel moeite doen om het goed te maken. Geen idee dus hoe we hier aan komen. Het is dan ook verschrikkelijk. Het liedje is oorspronkelijk van Herman’s Hermits (u weet wel, van de broer van Paul) en het haalt het niet bij het alleraardigste origineel. Komt omdat het gewoon een zuiplied is dat het overmatig gebruik van alcohol verheerlijkt. Slechte zaak. Dat dit nog mag. Maar toen het plaatje uit kwam – 1969 – was men zich nog niet zo bewust van de kwalijke gevolgen van dronkenschap. Vandaag de dag zou een dergelijk plaatje niet meer kunnen!

–

bazbo 0831: Anita Meijer – Rock Me Up A Mountain
Deze was van mijn oudste broer, meen ik. Bij het verlaten van de ouderlijke woning heb ik deze single meegenomen. Mijn oudste broer was toen zelf al jaren het huis uit. Zal wel een reden hebben dat hij hem heeft achtergelaten. Dit is een alleraardigst deuntje van mevrouw Meijer. Op de achterkant staat Sinner At Sunday en ik vond mevrouw Meijer toch altijd zo’n brave mevrouw. Het plaatje komt uit 1980 en er is slechts een versie van: de Nederlandsche, die op Discogs toch maar mooi €1,97 kan opbrengen.

–

bazbo 0830: Gunter Levi – Wie Kan Me Zeggen
Juni 1992. Ik ben met De Vrouw op vakantie en we bivakkeren in een heus vakantiepark bij De Haan, aan de Vlaamsche kust, nabij Oostende. Twee jaar daarvoor zaten we er ook en toen noemden we het huwelijksreis. Nu is De Vrouw zwanger en die zwangerschap gaat niet zonder complicaties, vandaar dat we voor een wat comfortabele vakantie kiezen. Op een avond zitten we in het parkrestaurant als de kastelein plots alle tafels aan de kant schuift en we getuige moeten zijn van een heuse talentenshow. Een of andere impressario presenteert ons zijn nieuwste ontdekkingen. Een ervan is ene Christoff, die later nog naam maakt in de Vlaamsche schlagerwereld. Na een halve avond vol met de meest afgrijschelijke Belgenmeuk krijgen we het hoogtepunt, de toekomst van de Vlaamsche muziek, roept de promotor nog enthousiaster dan hij de gehele avond is geweest. Wij zitten al die tijd te grinniken van zo veel fauter-dan-faut-muziek. ‘Hier is hij: Gunther Levi!’ Wat we te horen krijgen is nog erger dan alles daarvoor. Gunter is een jochie van een jaar of zestien die verlegen zijn liedje zingt. Om hem heen dansen twee meiskes in roze truitjes, roze rokjes, roze maillootjes en roze laarsjes en als ze lachen, glimt de beugel in hun monden ons tegemoet. Na afloop loop ik naar de merchendisetafel (tuurlijk) toe, koop het singletje en laat hem door het blozende jochie signeren. ‘Zal ik er nog iets schoons op zetten?’ vraagt hij. ‘Ja,’ zeg ik, ‘doe maar: Voor een domme Hollander.’ Op de b-zijde staat Niets Weerhoudt Mij en dat is van hetzelfde domme laken een pak. Onze single komt uit 1992 en is van Belgische makelij. Goh. Toch leuk om terug te horen na dik 27 jaar, want na de ene keer dat we hem gedraaid hebben bij thuiskomst in juni 1992 is dit gevalleke natuurlijk nooit meer uit de platenkast gekomen. (Het titelnummer is niet te vinden op YouTube, maar de b-kant wel.)

–

bazbo 0829: Frank Mills – Music Box Dancer
Nog zo eentje. Geen idee wat ik ga horen als ik deze single op de draaitafel leg. Bij de eerste tonen van de melodie weet ik: O, die! Hebben we dit, dan? Het moet van De Vrouw zijn. Plaatje komt uit 1974! Zou het dan toch van een of andere platenbeurs of rommelmarkt komen? Beetje onduidelijk welke versie we precies hebben; er zijn er mee dan dertig. Het hoesje helpt niet echt mee: een rood papieren niksie met een gat erin. Wel de naam van het label erop. Verschrikkelijk nummer, eigenlijk. Maar zo faut dat het weer leuk wordt. Achterzijde The Poet And I is minstens even erg, maar blijft niet zo hangen als de voorkant. Nou ja. Volgende.

–

bazbo 0828: Massara – Margherita
‘Deze moet van jou zijn,’ zegt De Vrouw. ‘Dacht het niet!’ brul ik terug. Hij komt vast van rommelmarkt, beurs of schoonmoeder. Toen ik het plaatje oplegde, had ik geen idee wat er zou komen, maar nu het speelt, denk ik: ‘Aha! Die. Geen idee dat we dit in huis hebben.’ Massara is ene Pino Massara die in 1979 een hitje heeft met deze single. We hebben hier de Nederlandsche uitgave. Op kant 1 staat ‘Part 1’ en op kant 2 staat ‘Part 2’. Goh. Iemand zin om te dansen? Ik niet zo.

–

bazbo 0827: Robert Long – Heeft Een Kind Een Toekomst
De Vrouw moet deze ergens in 1983 gekocht. Het is nogal een kwijlnummer. Op de achterkant van de single staat Het Heet Hier Holland en dat is andere koek die we van Long kennen: scherp, smerig, provocerend. Het zal u niet verbazen dat we hier een Nederlandse versie van deze single hebben (er zijn geen andere) uit het jaar van verschijnen. Op de achterzijde van het hoesje staat de speellijst voor 1984 en 1985. Hij had het maar druk. Voor ons is het fijn dat singles zo kort zijn.

–

bazbo 0826: Lipps, Inc. – Funkytown
Whoopeee! Deze kocht ik op 7 juli 1980. Het was toen een megahit in Nederland. Vooral het basloopje en het orgeltje vond ik schitterend. Ik kon er bij mijn klasgenoten echt mee aankomen. De achterkant All Night Dancing was ook aardig, maar niet zo bijzonder als het titelnummer. Ik heb de Nederlandsche single die in 1979 verscheen. Toen waren hits langere tijd te horen op de radio en het stond op 7 juli 1980 nog in de top 30. Een week of twee later hoorde ik voor het eerst Emerson Lake & Palmer en veranderde mijn muziekwereld compleet.

–

bazbo 0825: De Leger Des Heils Zangers o.l.v. kapitein W.F. Palstra – ‘k Wil Graag ’t Verhaal Vertellen
Kan het erger? Ja, het kan erger. Zo erg, dat het weer alleraardigst is. Ook van deze is de herkomst in onze verzameling totaal onduidelijk. Ik vermoed ooit gekregen in een stapel ‘kijk maar wat je ermee doet’ en behouden vanwege de malligheid ervan. Op de achterkant staat Mijn Ziel Wordt Beschermd. Een zin met een lijdende vorm; als tekstschrijver gaan alle toeters, bellen en alarmen bij mij af. Het plaatje is niet te vinden op Discogs en 45cat. Wel op Youtube.

–

bazbo 0824: James Last – Biscaya
Lieve help, waar en wanneer heb ik deze nou ook weer meegejat? De deun is vooral oerbekend in de wereld van piratenzender Veronica. Het is niet helemaal duidelijk welke versie uit 1981 ik hier draai, maar wat kan mij het bommen. Op de B-kant staat Verlorener Sommer, ook al zo’n trekzakstuk.

–

bazbo 0823: John Lamers – Roosmarie
‘Is dit van mij?’ vraagt De Vrouw. ‘Dit is van mij, hè? Ik kan me alleen niet herinneren het ooit eerder te hebben gehoord.’ Hoe we er anders aan moeten zijn gekomen, weet ik ook niet. Het originele hoesje ontbreekt; er zit een papieren hoesje met een gat erin omheen en erop staan afbeeldingen van klassieke platen als Sgt. Pepper, Saucerful Of Secrets en Ogdens Nut Gone. Op de achterkant van het plaatje uit 1968 staat Waar Ken Ik Jou Van … ? en ik moet zeggen dat ik betere openingszinnen heb gehoord.

–

bazbo 0822: Kiss – I Was Made For Lovin’ You
Over klassiekers gesproken. Deze pikten we op tijdens een bezoek aan een rommelmarkt, ergens en ooit. Op de B-zijde staat Hard Times, een rechttoerechtaanstampende rocker en de reden waarom ik verder geen Kiss in mijn verzameling heb. Dit is een Amerikaanse ’19-Bestway pressing’ van de single uit 1979, wat het dan ook moge betekenen.

–

bazbo 0821: The Kinks – Sunny Afternoon
Klassiekertje, behorende bij de categorie Mooiste Liedjes Ooit. Hoe ik hieraan kom, weet ik niet meer. Iets met beurs, rommelmarkt, ooit. Op de tweede zijde staat I’m Not Like Everybody Else. Ook leuk, maar minder klassiekertje en behorende bij de categorie Mooiste Liedjes Ooit dan het titellied. We hebben hier een Nederlandsche versie uit 1966 van de single, de variant met de oranje hoes en de ‘4-prong pushout’.