Bas Langereis leest u voor!

–

bazbo 0806: Emerson Lake & Palmer – Brain Salad Surgery (flexidisc)
Geinig! Het hoesje is een replica van de elpee Brain Salad Surgery uit 1973. Ook met vreemde klapconstructie. De inhoud is een promoplaatje, verschenen als cadeautje op 3 november 1973 bij het tijdschrift New Music Express in het Verenigd Koninkrijk. Nu een geliefd verzamelaarsobject. Ik kocht hem op 16 april 2009 op de grote platenbeurs in Utrecht. Het is een flexidisc. Ik heb hem nooit gedraaid. (Wat erop staat, is ook te vinden op latere cd-uitgaven van het album BSS.) Nu dus wel. Grappig: het titelnummer staat niet op de gelijknamige elpee, het verscheen pas in 1977 op de elpee Works Volume 2. Nog grappiger: ik kom er nu pas achter dat je van deze flexidisc maar één kant kunt spelen. Het tweede nummer is een soort collage van bijna drie minuten en bevat fragmenten van stukken die op de elpee Brain Salad Surgery staan. Kan het nóg grappiger? Ja, het kan nóg grappiger: deze flexidisc moet je afspelen op 33 touren in plaats van 45. Ik vond al dat het zo raar klonk in het begin.

–

bazbo 0805: Electric Light Orchestra – Rock ‘n’ Roll Is King
Nogal lichtvoetig nikszeggend nummer (voor ELO’s doen) van de plaat Secret Messages. Toch een grote hit in 1983. Ik kocht het singletje, een Duitsche versie uit dat jaar, pas in juli 1985, waarschijnlijk ergens in de uitverkoop of op een rotzooimarkt. Waarom? Ik had de elpee toch al? Welnu, op de B-kant van dit singletje staat After All, een kort atmosferisch instrumentaaltje en dat staat niet op de elpee. Vandaar. Eerst even lekker rock’n’rollen en daarna uitblazen met de achterkant. Zoiets.

–

bazbo 0804: Electric Light Orchestra – I’m Alive
Dit was de eerste single van Xanadu, de soundtrack van de gelijknamige film. ELO speelt de tweede plaatkant vol en dit is de opener van die tweede plaatkant. Later werd All Over The World en het door Olijfje gezongen titelnummer heul grote hits. Ik heb hier een Amerikaanse persing uit het jaar van verschijnen 1980. Ik heb hem zelf niet gekocht. Volgens mij had mijn broer dit plaatje ergens gekocht of gekregen en gaf hij het een paar jaar later aan mij, omdat hij geen ELO-fan was en ik wel en op de B-kant staat Drum Dreams, een nummer dat niet op de elpee staat. Dat het een ongelofelijk stom niemendalletje is, vergeef ik mijn broer wel.

–

bazbo 0803: Electric Light Orchestra – Don’t Bring Me Down
7 september 1979. Deze hit hoor je veel op de radio en ik MOET ‘m hebben. Ik heb niet genoeg geld voor de hele elpee. Ik spaar nog voor die andere elpee van ELO, die dubbelelpee waar Mr. Blue Sky op staat. Een klasgenoten heeft de elpee al wel en ik mag hem op een cassettebandje opnemen. Maar dit nummer wil ik zelf hebben. Dus koop ik de single. Als ik ermee thuis kom, draai ik het nummer: geweldig, toch. Dan draai ik het plaatje om en hoor ik de B-kant. Wat is dit? Dit is heel anders, maar … ook gaaf! Dreaming Of 4000 staat op On The Third Day (uit 1973) en heeft nog de wat rauwere, minder gepolijste sound van ELO. Het is dan ook mijn favoriete ELO-plaat, maar Don’t Bring Me Down vind ik nog altijd een klapper van jewelste. Ik heb de Europese versie en ik draai hem voor het eerst weer na bijna 35 jaar. GROOOOOOOS!

–

bazbo 0802: The Eagles – The Long Run
Titelnummer van hun elpee uit 1979. Ik kocht de Nederlandse versie van deze single tweedehands op 7 maart 1980. Geen idee meer waar. Goede song, wel. B-kantje The Disco Strangler staat ook op de elpee (die ik toen nog niet had, zie ergens in de herfst van 2018, toen ik al mijn elpees aan het draaien was); ik dacht altijd dat de ruigere rocker The Disco Stranger heette, maar nu kom ik erachter dat ik bijna veertig jaar faut zit.

–

bazbo 0801: The Eagles – Please Come Home For Christmas / Funky New Year
De herfst is begonnen, dus hoog tijd voor een kerstplaat. Deze komt uit 1978. Staat niet op een reguliere Eaglesplaat uit die tijd. Niet echt representatief voor de band, ook. B-zijde Funky New Year al helemaal niet. Ik kocht de Nederlandsche uitgave op 24 november 1989, ik vermoed op een rommelmarkt of platenbeurs. Niet heel bijzonder, maar een leuk hebbeding.

–

bazbo 0800: The Dutch Boys – Geert Mien Belgisch Peerd
Deze moet wel van De Vrouw zijn. Zelf kan ze het zich niet herinneren. Plaatje komt uit 1984 en er is naast de Nederlandse versie die wij hebben ook een Belgische. Waarom verbaast me dat niet? Op de B-kant staat Hooi, Stro En Gras. Ook al zo’n hoogtepunt van tekstintelligentie.

–

bazbo 0799: André van Duin & het Nederlands Elftal – Nederland, Die Heeft De Bal / We Gaan Naar Rome Toe
17 januari 1980. Ik ben veertien jaar. Om een of andere reden wil ik plaatje hebben en koop ik het. Vraag me niet waarom. Heel lang niet meer gehoord, toch zing ik het zo mee. Melige ongein van de goede soort. Vooral de tekstopbouw van Rome is briljant: eerste couplet heeft acht regels, tweede couplet exact dezelfde acht regels, maar in omgekeerde volgorde. Ik heb hier een Nederlandsche persing (goh) uit het jaar van verschijnen 1980. Van de spelers op het hoesje kan ik mij nog twee de naam herinneren: Tahamata en Ling.

–

bazbo 0798: The Charlie Daniels Band – The Devil Went Down To Georgia
JAAAA! Daar is-ie. Ik was dertien toen deze op radio te horen en bij Toppop te zien was. Ik vond het geweldig en vroeg de single aan de Sint. Op 5 december 1979 kreeg ik ‘m ook nog! De Europese versie van de single, welteverstaan. De A-kant draaide ik natuurlijk regelmatig, maar de grote verrassing vond ik op de achterkant van het plaatje. Pas een paar jaar later realiseerde ik mij dat dit stuk, Rainbow Ride, dichter bij de prog/symfo ligt dan de countryrock van het titellied. Meer dan dertig jaar niet gehoord, dit. Geweldig!

–

bazbo 0797: Godert van Colmjon & Jan Lemaire – Zuiderzeeballade
Inderdaad. Dit hebben we ook. Ik niet. Moet van De Vrouw zijn. Dit is een mono opname uit 1960, mensen.

–

bazbo 0796: Het Cocktailtrio – Kangoeroe
Deze kocht De Vrouw, niet eens zo heel lang geleden, op een rommelmarkt of platenbeurs. Had iets met haar jeugd te maken. Nooit gedraaid. Nu wel. Blijft een geweldig liedke. Uit 1961, haar geboortejaar. Ook nog eens. Op de B-kant staat O Annemie. Ook al zo’n klapper.

–

bazbo 0795: Dot Dot Dash + Waiting For The Sun / Rosie
Uitgave ter gelegenheid van RSD 2018. Kreeg ik dus bij mijn aankoop op 21 april van dat jaar. Nooit gedraaid. Rood vinyl. Op de ene kant, Side A, staan twee nummers, de rocker Dot Dot Dash en het korte minimale Waiting For The Sun (geen Doors-cover). Op de andere kant, Side 1, het mooie Rosie. Leuk om een keer te draaien. Dat wel.

–

bazbo 0794: Dennie Christian – Guust Flater en de Marsupilami
Deze is van mijn zus. Schaamteloos meegejat toen ik het ouderlijk huis verliet. Net zoals de gehele singlesverzameling van mijn ouders, overigens. Ik heb meer plaatjes van mijn oudste broer en jongere zus. Maar nee, dan deze. In 1978 hoorde je dit veel op de radio. Mijn zus (toen elf) moest deze per se hebben en ze kreeg hem inderdaad (ik meen van de Sint). Geloof me, B-kant Dannies Danklied is nog veel erger. Er is ook een Duitsche versie, daar heet hij Tom Tolpatsch und der Marsupilami. Je verzint het niet.

–

bazbo 0793: Chubby Checker with ZZ and the Masks – Cato From Volendam / Stoppin’ In Las Vegas
Lieve help, hoe komen we hier nu weer aan. De bak 101 halen, 100 halen, ben ik bang. Nooit gedraaid of gehoord. Nu dus wel. Om je te bescheuren. Bij nader inzien is de samenwerking tussen Chubby Checker en ZZ & De Maskers niet eens zo heel gek. Deze single komt uit 1965. Goed jaar. Op Discogs ontdek ik dat er slechts twee versies van deze single zijn. Wij hebben een Nederlandsche (goh) en die levert wel tientallen euro’s op. Het titelnummer vind ik niks an, maar de B-kant maakt veel goed. Hij klinkt ook nog eens zeer goed. Leuke ontdekking!

–

bazbo 0792: The Cats – The End Of The Show
Deze komt uit mijn ouderlijk huis. Hij is niet van mij, maar van mijn broer of mijn zus. Geen idee meer precies. En waarom al helemaal niet. Nooit veel gedraaid, neem het van mij aan. Nu ik het terug hoor, vind ik het niet eens zo erg. Dit nummer komt toch uit de nadagen van de groep? Was het niet zo dat kort hierna de band uit elkaar ging of dat Piet solo ging? Op de B-kant staat Irish. We hebben een Nederlandse versie van deze single uit 1980. Lollig: in het YouTube filmpje hieronder zie je het hoesje van de Duitsche versie:

–

bazbo 0791: David Bowie – Sound And Vision
Kijk. Hoor. Deze heb ik een jaar of wat geleden gekocht op een platenbeurs in Utrecht. Denk ik. Ik herinner mij de single bij Toppop in 1977. Toen was ik twaalf jaar jong en vond ik hem al geweldig. Wat een geweldig intro en die gast zingt maar een klein beetje, helemaal aan het eind. Pas heel veel later heb ik me meer in Bowie verdiept en kocht ik zijn beste werk (1967-1980) op cd. Ik heb een Duitsche versie van de single uit april van 1977. Levert zo vijftien neuro op. Volgens mij heb ik ‘m die jaar of wat geleden gekocht in een bak van 11 voor de prijs van 10 of dergelijke. Op de B-kant staat A New Career In A New Town. Beide stukken komen van meesterwerk Low.

–

bazbo 0790 – Mies Bouwman – Mies Bouwman vertelt …
Flexidisc. Aangeboden door Vloeibaar Dreft. In 1976. Ja. Echt waar.

–

Vrijdag 4 oktober: Harderwijk
Kwart voor zeven uit bed. Drie kwartier later loop ik mijn ronde hard. Het is droog en het lopen lukt me zeer goed. Koffie met De Vrouw. Elf uur pakken we de bus naar Harderwijk. Daar wandelen we door de oude winkelstraatjes en langs het water. Aanvankelijk is het regenachtig, maar na een uurtje is en blijft het droog. We drinken koffie en eten taart, we lunchen met vis en gaan dan via het station naar een multifunctioneel wijkcentrum. Kunst-Zinnig-Brein opent eind van de middag een nieuwe expositie hier. Een lokale wethouder is er om de openingshandeling te verrichten. Er is veel belangstelling en de bezoekers zijn onder de indruk. Dat is terecht, want het werk van het collectief blijft geweldig. Half zes lopen we terug naar het station en om zes uur zitten we in een bus terug naar Apeldoorn. In een eetcafé bij het Marktplein eten we. De gnocchi met basilicumsaus, gorgonzola, biet en groene asperge is werkelijk fenomenaal. We hebben verschillende nagerechtjes en om negen uur gaan we naar huis. Daar werk ik de webstek bij en rond kwart over tien lig ik in bed.
Muziek vandaag: Sea Airs (Rick Wakeman), Night Airs (Rick Wakeman), Immigrance (Snarky Puppy), X (Peter Hammill)

–

Donderdag 3 oktober:
Bijzondere dag vandaag. Ik sta heel opgeruimd op, terwijl ik gisterenavond laat toch behoorlijk angstig was. Vanmorgen vroeg sta ik in een andere locatie, waar een minisymposium plaatsvindt over de ouder wordende cliënt. Ik heb het organisatorische deel voor mijn rekening genomen en alles blijkt uitstekend te verlopen. Dat is fijn. Wel geen tijd en gelegenheid om tussen de middag buiten te wandelen. Ik maak foto’s, beantwoord vragen, help met techniek en veel praktische zaken, kortom: als ik om vijf uur in de bus zit, ben ik bekaf. Rond zes uur thuis. De Vrouw heeft het restant curry van gisteren opgewarmd, het restant salade uit de koelkast gehaald en kipvleugels onder de grill gelegd. We eten het op en praten bij. Ik was af, doe iets met afval en ga dan de webstek bijwerken en lezen en luisteren. Tien uur is het wel gedaan.
Muziek vandaag: Wall Street Voodoo (Roine Stolt), New Frontier (The Steve Howe Trio)

–

Woensdag 2 oktober:
Half zeven op. Ik wil al wat werk doen voor de Kap, maar kan niet inloggen. Iets met een ander account en een wachtwoord. Nou ja. Half negen ben ik in kantoor en niet veel later weet ik het op te lossen, met behulp van een paar handige collega’s. Ook spreek ik de directeur, aan wie ik vanmorgen vroeg een uitgebreide mail heb gestuurd over mijn ideeën van detachering in 2020 en mijn uiteindelijke keuze: ik ga het niet doen. Ze heeft alle begrip en we gaan op de huidige voet verder, met mogelijk iets meer uren in de week dan de 2 à 3 die ik nu werk. Pas om half twaalf wandel ik via de biowinkel terug naar huis. Koffie met De Vrouw. Ze heeft de verpleegkundige in het ziekenhuis gebeld met het verhaal dat de wond gisteren weer open was en heviger bloedde dan eerder. Advies is om de jodiumgaasjes te stoppen en rustig te bekijken hoe het verder geneest; waarschijnlijk zijn het onderhuidse bloeduitstortingen, dat komt voor. We lunchen, ik was af en dan wandelen we naar een winkel om ons nieuwe servies aan te schaffen. Barst, hebben ze van de grote borden één in de kleur die we willen hebben te kort en van de ontbijtborden maar liefst twee. Die moeten we dus in een ander filiaal zien te scoren. Gaat lukken, maar niet vandaag. We brengen alles naar huis, daar was ik het af en vervolgens loop ik nog naar een supermarkt voor een kleinigheid. Thuis lees ik de krant en log ik in op de twee werkplekken. Alles oké. Dan is het vijf uur en maak ik avondeten: een salade van bosui, komkommer, radicchio, peer en kerstomaat, met broccoligroenterijst en een gele curry van biefreepjes, rode ui, peper, paprika en pastinaak. Zes uur staat alles op tafel en eten we het grotendeels op. De rest is voor morgen. De afwas is niet groot. Ik werk de webstek bij en lees en luister en ga om tien uur weer naar bed. Goh.
Muziek vandaag: Continuum III – Construct (Bass Communion), Irish Heartbeat (Van Morrison & The Chieftains), het achtste en negende plaatje – het concert uit Roanne 1973 – uit de doos Love From The Planet Gong (Gong), Terry Riley: Sun Rings (Kronos Quartet)

–

Dinsdag 1 oktober:
Diep geslapen, maar wel ’s nachts een uur wakker geweest. De eerste vijf minuten op doet het licht veel pijn in mijn ogen. Buiten regent het. Op de werkplek ligt heel veel. Dat doe ik. Ook spreek ik een collega die me antwoord kan geven op de vraag of ik het jaar 2020 gedetacheerd zou kunnen naar de Kap. Technisch is dat geen probleem, vraag is alleen of ik over een jaar meer zekerheid krijg van die organisatie en wat ik precies zoek. Precies, dat wat ik zoek ga ik niet krijgen. Tussen de middag is het droog en wandel ik door het bos. In de middag ligt er nog veel meer en dat doe ik ook. Ik krijg het nog af ook. Kwart voor zes thuis. De Zoon is er een kwartiertje later en dan regent het stort. De Vrouw serveert een nasischotel. Die eten we op. De fruitsalade na afloop ook. Voor de afwas regent het nog steeds; als de afwas klaar is, is het droog. Ik ga mijn ronde hardlopen en die lukt vrij fijn. Nog geen vijf minuten nadat ik weer binnen ben, regent het hard. Ik werk de webstek bij en lees en luister en iets na tien uur ga ik weer slapen.
Muziek vandaag: Out Louder (Medeski Scofield Martin & Wood), The Unbendable Sleep (Rikard Sjöblom)

–

Maandag 30 september:
Het kost moeite wakker te worden. Goed geslapen, dat wel. Op de werkplek van alles. Tussen de middag wandel ik door veld en bos. Het is bewolkt en dreigend en pas de laatste vijftig meter naar kantoor regent het. In de middag van alles. Als ik naar huis ga, schijnt de zon. Half zes thuis. De Vrouw bakt shoarma en aardappelen en heeft een salade gemaakt. Ik mag de knoflookyoghurtmayosaus in elkander schroeven. We eten alles op. Er is ook nog fruitsalade van aardbei, braam en framboos. Ik was af en lees dan de krant. Dan werk ik de webstek bij en lees en luister ik. Tien uur is september voorbij.
Muziek vandaag: A Life In Yes – The Chris Squire Tribute (allerlei), The Beard Is Out There … Live (Spock’s Beard), het plaatje dat met de PROG mee kwam

–

Zondag 29 september:
Half acht uit bed. Koffie, lezen en luisteren. Tien uur nog meer koffie met De Vrouw en anderhalf uur later nóg meer, met wondverzorging. Heel smakelijk. Gelukkig lijkt de wond weer wat rustiger, al is hij nog wel rood en zijn er drie ‘gaatjes’. De Zoon is er iets na half een voor lunch. En vinyl. Na de afwas en stofzuig wandelen De Vrouw en ik door de lichte regen het centrum in, naar een winkel op zoek naar nieuw servies. We hebben de afgelopen tijd redelijk rond gekeken en dat wat we nu zien, lijkt het te worden. Alleen: cadeaubonnen niet bij ons. Woensdag weer, dus. Ik loop door naar een supermarkt voor wat boodschapjes voor De Vrouw morgen en overmorgen. Thuis vinyl en luisteren en lezen. Het avondeten is gemakkelijk: ik doe een naan in de oven, kook broccolirijst, zet een restant salade van gisteren op tafel en warm twee stoofpotten op: één stroganoff van de bioslager en een curry die ik zelf woensdag maakte. Het nagerecht is het restant fruitsalade van gisteren. Afwas en dan is het te nat buiten om te gaan lopen. Ik werk de webstek bij, lees (de PROG uit) en luister en zorg ervoor dat ik om tien uur in bed lig.
Muziek vandaag: Starless Starlight (David Cross & Robert Fripp), The Deform Variations (Adam Holzman), Santa Milonga (Melingo), Cavaleiro Selvagem Aqui Te Sigo (Mariana Aydar), What Heat (Bokanté & Metropole Orkest), verschillende 45-toerenplaatjes uit onze verzameling (zie Twitterberichten hieronder), Depth Of Field (Kaprekar’s Constant), het zesde en zevende plaatje – het concert in Bataclan, Parijs 1973 – uit de doos Love From Planet Gong (Gong), Dead Magic (Anna von Hausswolff), New Frontier (The Steve Howe Trio)

–

Zaterdag 28 september:
Half acht loop ik buiten mijn ronde hard. Het is niet heel koud. Lopen gaat aanvankelijk stroef, maar uiteindelijk red ik het goed zonder extra pauzes. Om negen uur ben ik op de markt voor fruit, daarna loop ik ook naar de bioslager en biowinkel voor de weekendboodschappen. Thuis help ik De Vrouw met de wondverzorging. We gaan week vijf in en het is nog hard nodig. Toch is het vanmorgen rustiger dan gisterenavond. Zwager staat plots op de stoep met de twee Neven. Koffie, dus. Half twaalf is het weer rustig en een half uur later is De Zoon er voor lunch. Vinyl. Erna afwas en was. De Vrouw en ik wandelen naar buiten en bezoeken een winkel. Op de terugweg regent het en dus brengen we de rest van de middag binnen door. Vinyl. Ik maak avondeten: venkel uit de oven, lamsfilet, een salade van bosui, koolrabi, komkommer, radicchio en peer, plus een fruitsalade van ananas, aardbei, braam en framboos. Afwas en afval. Dan werk ik de webstek bij en lees en luister ik. Half elf bedtijd.
Muziek vandaag: New Frontier (The Steve Howe Trio), verschillende 45-toerenplaatjes uit onze verzameling (zie Twitterberichten hieronder), het vierde plaatje – het album Shamal – uit de doos Love From Planet Gong (Gong), Playground Psychotics (Frank Zappa), het vijfde plaatje – de BBC-radiosessions en live Edinburgh uit 1973 – uit de doos Love From Planet Gong (Gong)

–

bazbo 0789: Gogol Bordello – Wonderlust King
Kijk aan. Deze kreeg ik bij de cd Super Taranta! toen ik die kocht op 12 juli 2007. Fijne zigeunerfolkpunk. Bordello amuseerde er op veel festivals van de afgelopen zomers een hoop mensen mee. Ik vind het leuk. Er is maar één versie van deze single en die heb ik hier dus op de draaitafel liggen. Op kant B staat Supertheory Of Supereverything. Ook vermakelijk.

–

bazbo 0788: Jussi Bjoerling & Robert Merrill – Duet uit ‘De Parelvissers’
Wat doet dit in onze singletjesverzameling? De Vrouw kocht dit een boel jaren geleden op een rommelmarkt, bekent ze net. Op kant 2 staat ook iets. In Een Rijtuig, uit La Bohème, welteverstaan. Het is een Nederlandse versie van iets dat we op Discogs niet terug kunnen vinden. Nou ja, wat dondert het. Niet lang bij stil staan.

–

bazbo 0787 – Dave Berry – This Strange Effect
Hadden we dit? Hebben we dit? Ja, dit hebben we. Ook hiervan weten we niet meer hoe we eraan komen. Zal ook wel platenbeurs veertig kopen negendertig betalen zijn. Naam en titel kwamen me bekend voor, maar bij de eerste tonen herken ik het lied gelijk. Op kant 2 staat Now en dat blijkt nou net niet te blijven hangen. Dave Berry blijkt niet zijn echte naam te zijn, dat is David Holgate Grundy en hij werd geboren op 6 februari 1941 in ; Sheffield. Dat u het even weet. Doe ermee wat u goed dunkt. We hebben hier een Nederlandse uitgave uit 1965 (goed jaar) en op Discogs gaat hij weg voor een tientje. Ga weg. Leuk lied, wel.

–

bazbo 0786: The Bee Gees – Don’t Forget To Remember
Ook van deze zou ik niet meer kunnen vertellen waar en wanneer ik ‘m heb gekocht. Vermoeden: rommelmarkt of platenbeurs; eenentwintig halen, twintig betalen. Plaatje is in 1969 verschenen in Nederland. Hitje is geschreven door Barry, B-kant The Lord door zijn broertje Maurice. Titellied komt van de elpee Cucumber Castle uit 1969 en is The Bee Gees zonder broertje Robin, die op dat moment kortstondig solo was gegaan. Iets met een broedertwist na de voorgaande elpee Odessa. Liedje zelf is een tranentrekker en het plaatje is een leuk hebbedingetje.

–

bazbo 0785: The Beatles – Hey Jude
Helaas, er zit een enorme barst aan het eind van het plaatje. Die barst gaat helemaal door het vinyl heen, dus treft niet alleen het lange outro van het titelnummer, maar ook dat van B-kant Revolution. Die barst is er pas later in gekomen, want ik herinner me goed dat ik het plaatje altijd prima zonder problemen kon afspelen. Beetje te ruig met verhuizen geweest, ben ik bang. Nederlandsche Makelij uit augustus 1968 en gestoken in een (voor deze uitgave) uniek hoeske. Ook deze kocht ik op de rommelmarkt toen ik veertien/vijftien was. Jammer van die barst, anders had ik er zo 18 pleuro’s voor kunnen vragen.

–

bazbo 0784: The Beatles – Yellow Submarine / Eleanor Rigby
Hoe ik aan deze single kom, weet ik niet meer. Zal ook wel ergens op een platenbeurs zijn geweest en dan 11 voor 10 euro of weet ik ook veel. Wederom een Nederlandsche versie, uit augustus 1966 (ik ken de Beatleschronologie niet goed) en op Discogs kan ik er zo twintig ballen voor vragen. Titelnummer is natuurlijk te seniel voor woorden, maar de achterkant is de klassieker. Je moet het Rick Wakeman zien en horen spelen in de stijl van Prokoffieff en je wilt nooit meer een andere versie.

–

bazbo 0783: The Beatles – Hello Goodbye / I Am The Walrus
Ook deze kocht ik op die rommelmarkt. Titelnummer is zo’n lekkere meezinger. Dat kunnen we van de andere kant niet zeggen, maar I Am The Walrus vind ik wel een tikkie interessanter. Ook dit is een Nederlandsche versie, uit november 1967 dit keer. Helaas ontbreekt het originele hoesje.

–

bazbo 0782: The Beatles – Nowhere Man (EP)
Kijk. Deze kocht ik toen ik een jaar of veertien/vijftien was, op een rommelmarkt in de Opstandingskerk in ons zo majestueuze Apeldoorn, precieze datum onbekend. Twee topnummers erop: het titellied en Drive My Car, maar ook Run For Your Life vind ik prima. Deze EP verscheen in 1966; ik heb de Nederlandsche versie en deze doet het op Discogs voor zo’n €65,00. Toch leuk. Zowel de Opstandingskerk als The Beatles bestaan niet meer.

–

Vrijdag 27 september:
Half zeven uit bed. Koffie. Dan de werklaptob aan en alvast wat aan het werk. Half negen pak ik de kapotte koffer in met spullen die ook weg mogen en daarmee fiets ik naar De Zoon. Ik help hem zijn oude tv-kastje in de auto te zetten en samen nemen we kort zijn woning door op spul dat naar de kringloop of stort mag. We vinden wat. Dan rijden we naar de kringloop en de stort. Het meeste mogen we bij de kringloop achterlaten. Uiteindelijk laten we bij het verlaten van het terrein de weegbrug vastlopen, omdat het gewicht dat we hebben gestort te klein is om te wegen. Aha. Mooi. De zoon rijdt terug naar zijn huis; ik fiets van daar af terug naar het mijne. Daar koffie en weer verder met het werk. De Vrouw heeft koffievisite, daarna luncht ze en gaat ze naar buiten voor een boodschapje. Ik lunch iets later, was af en ga dan verder met werk. Ik krijg veel (achterstallige dingentsjens) af. Half vijf doe ik de werklaptob uit. Het avondeten is gemakkelijk: ik zet opnieuw de pan erwtenpompoensoep aan. Wel zachtjes en aangevuld met bouillon, want hij is zeer dik. Zes uur zijn de buren er om te helpen de pan leeg te eten. Dat lukt bijna. Notentaart toe. Ondertussen is het gezellig kletsen. Acht uur is de afwas gedaan. De Vrouw constateert dat haar wond weer open is en dat er veel wondvocht en bloed uit komt. Oei, in de gaten houden en anders maandag nog maar eens naar de verpleegkundige. Ik werk de webstek bij, lees in de PROG die gisteren is binnengekomen en luister. Half elf ga ik slapen.
Muziek vandaag: Continuum – Construct III (Bass Communion), My Life In The Bush Of Ghosts (David Byrne & Brian Eno), New Frontier (The Steve Howe Trio), het tweede plaatje – het album Angel’s Egg – uit de doos Love From Planet Gong (Gong), Sylva (Snarky Puppy), Strange Circles (Bokanté), het derde plaatje – het album You – uit de doos Love From Planet Gong (Gong), Terry Riley: Sun Rings (Kronos Quartet)

–

Donderdag 26 september:
Wel een wekker, dus gewoon om kwart over vijf op. Op de werkplek veel te doen en dat doe ik dan ook. Ik heb zelfs geen gelegenheid om naar buiten te gaan. Wel ga ik iets eerder weg en op de terugweg haal ik in de muziekwinkel mijn bestelde doos Love From The Planet Gong (Gong), met dertien plaatjes vol van het beste (uit de periode 1973-1975). Ben benieuwd. Kwart voor zes thuis De Vrouw heeft mijn gisteren gemaakte pan erwtenpompoensoep opgewarmd. Dikke boel, wel smakelijk. We tafelen na en ik ga afwassen. De Vrouw vraagt of ik even naar haar wond wil kijken. Die ziet er weer minder mooi uit. Het oorspronkelijke gat is dicht, maar er zijn weer nieuwe plekjes waaruit wondvocht komt. Zorgelijk, dus we houden het goed in de gaten. Zelf is ze wat rustiger en ze weet zich te berusten in de situatie. Ik lees de krant, werk de webstek bij en lees en luister tot het tien uur is geweest.
Muziek vandaag: het eerste plaatje – het album Flying Teapot – uit de doos Love From The Planet Gong (Gong), Depth Of Field (Kaprekar’s Constant)

–

Woensdag 25 september:
Geen wekker, toch om half zeven op. Als ik om half negen naar de Kap loop, heb ik al veel werkzaamheden gedaan. Tien uur wandel ik via de biowinkel naar huis. Koffie met De Vrouw. Ze zit even niet goed in haar vel; het bericht van de verpleegkundige gisteren valt haar tegen; ze wil van alles en vindt dat ze van alles moet, vooral gericht op werk, en dat kan nu niet. Ze is ook gewoon boos. Eind van de ochtend is Marja een uurtje op bezoek. Erna lunchen we. Ik was af, boen de plee en loop dan naar buiten. Enerzijds is het lekker weer (grijs, maar droog en aangenaam), anderzijds ben ik wat dingen vergeten dus kan ik naar twee supermarkten. Thuis lees ik de krant en maak ik avondeten voor vandaag en morgenavond. Rond zes uur presenteer ik een Thaise rode curry met tofu, ui, peper, pompoen, zoete aardappel en courgette (met een restant Marokkaanse schotel van maandag erdoorheen), met daarnaast een salade van bosui, radijs, koolrabi, komkommer en radicchio. Smaakt mooi. Afwas is weer te overzien en erna ga ik hardlopen. Dat lukt redelijk, al moet ik nog steeds op tweederde een korte extra wandelpauze nemen. Thuis werk ik de webstek bij en lees en luister ik en om tien uur is het weer gedaan voor vandaag.
Muziek vandaag: The Pearl (Brian Eno with Harold Budd & Daniel Lanois), Country Airs (Rick Wakeman), diverse 45-toerenplaatjes (zie Twitterberichten hieronder), Super Taranta! (Gogol Bordello), Bowl 2 Harlem Volume 1 (Bowl 2 Harlem), The Kindness Of Strangers (Special Edition) (Spock’s Beard), From The Trees (Peter Hammill)

–

Dinsdag 24 september:
Geen wekker, maar toch om kwart voor zes op. Koffie, beetje werk voor De Kap, webstek voor KZB. De Vrouw is rond zeven uur uit bed. Vanmorgen hebben we nog een afspraak bij de verpleegkundige in het ziekenhuis. De wond ziet er beter uit, maar is nog altijd open. De speciale gaasjes mag ze niet meer gebruiken en we gaan terug naar de betadine. Dringend advies: houd de zes weken voor herstel aan. Klein stukje fietsen mag, maar belast niet te veel. Duidelijk. Iets na negenen loop ik naar een andere bushalte; De Vrouw gaat naar huis. Half elf ben ik op de werkplek. Volle dag vandaag met overleg, allerlei dingen en ook een heleboel dingen niet. Half zes weer thuis. De Zoon is er iets na zessen en De Vrouw serveert de boerenkoolschotel (maar dan met palm- in plaats van boerenkool) en het restant salade van gisteren. Niet slecht, niet slecht. Afwas is weer rap gedaan. Ik lees wat, werk de webstek bij, lees nog wat meer en luister en ik ben heel moe en om tien uur ga ik maar weer naar bed.
Muziek vandaag: Lead Us Not Into Temptation – Music from the film Young Adam (David Byrne), Terry Riley: Sun Rings (Kronos Quartet), Ends (Giancarlo Erra)

–

Maandag 23 september:
Ik kom rond kwart over zeven aan op het Willemsplein. De bus was laat, had vertraging. Een paar minuten overstaptijd heb ik nog maar. Op het bankje in de bushalte zit een mevrouw. Ze valt me op. Lange haren, donker geverfd, maar het is helemaal uitgegroeid; bovenop haar hoofd zit zeker acht centimeter grijs, bijna spierwit haar. Ze draagt een lange sportbroek of misschien wel een pyjamabroek, met daaronder badslippers. Daarboven zie ik een gebreide trui en een shawl. Ze heeft twee rugzakken bij zich. Met dat ik in de buurt van het bushokje kom, staat ze op en loopt op mij af. Ze praat luid en zegt iets wat ik niet versta. Het is Engels, yeah. Ze passeert me op een halve meter, buigt plots naar mij toe, roept dan iets naar mij en zwalkt weer verder. Ik schrik niet, kijk haar na. Verderop gaat ze staan leunen tegen een gevel. Luid pratend gebaart ze. Ze loopt verder en ik blijf haar stem horen. Mijn bus komt eraan. Ik stap in. Als ik zit, denk ik terug aan de vrouw. Het raakt me. Iets met mededogen, invoelen en verbijstering door elkaar. Op de werkplek kan ik aan het werk. Goh. Ik doe een heleboel en ook een heleboel nog niet. Tussen de middag wandel ik door bos, veld en zon. Het is aangenaam. In de middag doe ik nog veel meer nog niet. Half zes ben ik thuis. Even bijpraten met De Vrouw en dan maak ik avondeten: een salade van bosui, radijs, komkommer en tomaat, een Marokkaanse groenteschotel van ui, bosui, paprika, courgette en kikkererwten, een pepersteak. De fruitsalade van gisteren is het nagerecht. Na de afwas ga ik hardlopen. Het lukt niet heel goed, maar het is niet erg. Thuis werk ik de webstek bij en lees en luister ik. Verbaast het iemand als ik schrijf dat ik om tien uur ga slapen?
Muziek vandaag: Terry Riley: Sun Rings (Kronos Quartet), End Of The World Party (Just In Case) (Medeski Martin & Wood)

–

Zondag 22 september:
Het is kwart over zeven als ik wakker ben en opsta. Drie kwartier later loop ik buiten mijn ronde hard. Het is al zonnig, maar nog fris. Lopen gaat heel aardig, al moet ik wel een korte extra wandelpauze nemen. Nou ja. Thuis nog even in bed. Dan koffie op de galerij. Niet veel later is De Vrouw daar ook. Huishoudelijk gedoe. Meer koffie op de galerij. De Zoon is er iets na een uur voor lunch. Dan was ik af, stofzuig ik en vervolgens wandel ik het centrum in naar een supermarkt voor een boodschap. Lezen op de galerij. Kwart over vijf maak ik avondeten: een raapstelenstamppot (van aardappel en knolselderij) met spekjes en ik bak lamsshoarma. Ook heb ik knoflookyoghurtmayo en een fruitsalade van aardbei, framboos en braam. De Vrouw heeft een salade van aardappel, kipfilet, bosui, komkommer en tomaat gemaakt. Smaakt goed. Ik was af en breng afval naar containers. Dan is het kwart over zeven en schemert het. Ik werk de webstek van Kunst-Zinnig-Brein en die van mijzelf bij. Dan lees en luister ik nog heel even en gewoontegetrouw ga ik om tien uur slapen.
Muziek vandaag: More Music For Films (Brian Eno), Beware Of Darkness (Special Edition) (Spock’s Beard), 3 (The Gloaming)

–

Zaterdag 21 september: dagje Kunst-Zinnig-Brein
Kwart voor zeven wakker en op. Koffie, webstek. Iets na half negen loop ik naar de markt voor fruit. Als dat is opgeruimd, stap ik op de fiets. Het is mooi weer en het wordt een warme dag. Om tien uur ben ik in Teuge. Ernst is daar ook om foto’s te maken van schilderwerken die de deelnemers aan Kunst-Zinnig-Brein afgelopen jaar hebben gemaakt. Er is wat aanloop van kunstenaars en vrijwilligers, dus ook nog lekker sociaal. Iets na twaalf uur is het klaar en fiets ik weer terug. Lunch met De Vrouw op de galerij. Om half twee zijn we in museum CODA. Daar is Ank ook al. Het is vandaag Wereld Alzheimer Dag en Kunst-Zinnig-Brein geeft een schilderworkshop op de speciale Family Memory Day. Het is niet druk, maar toch komen een paar mensen schilderen en er is redelijk wat volk dat de tentoongestelde schilderijen komt bekijken. Daarnaast is het met Ank en enkele andere mensen gewoon een gezellige middag. We helpen Ank met inladen van alle spullen in haar auto en roepen tot straks. Thuis blazen we even uit op het balkon. Half zeven is Ank terug. Ze heeft Bob opgehaald en we gaan een hapje eten in een geinige tent niet ver van ons huis. Ik eet een geheel vegetarisch verrassingsmenu, zeer goed. Het is een fijne avond met veel lol en we spreken af dat we binnenkort naar Gorssel gaan voor een dagje Ank en Bob. Half elf nemen we afscheid en als we thuis komen ga ik slapen.
Muziek vandaag: Thursday Afternoon (Brian Eno)

Vandaag sta ik vroeg op. Ik moet om half zeven de deur uit, dus mijn wekker staat op kwart over vijf. Jou laat ik nog even lekker slapen. Jij hoeft vandaag niet naar je werk. Je hebt vast allerlei dingen op je planning staan.  
Ik ga met de stinkende streekbus naar de werkplek. Daar ben ik om half acht. Ik heb een paar overleggen, schrijf aan wat interne stukken en doe allerlei voorbereidende werkzaamheden. Je bent projectleider, redacteur, managementondersteuner, schrijver en communicatiemedewerker in één of je bent het niet. Nog vierenhalve maand en ik werk dertig jaar voor de grote zorgorganisatie. Ook vandaag mag ik met mooie mensen samenwerken, veelal mijn eigen agenda indelen en zeer veel verschillende dingen doen.
Om kwart over vier ga ik naar de bushalte en om half zes ben ik weer thuis. Daar maak ik avondeten voor ons beiden. Ik heb zoals gewoonlijk allerlei lekkers in huis gehaald en maak daarmee een eenvoudige, doch voedzame en volledig biologische maaltijd. Aan tafel praten we bij over van alles en nog wat. Natafelen wil nog wel eens uitlopen en ik verwacht dat het vanavond ook zo zal zijn. Uiteindelijk ruim ik de tafel op en ga ik afwassen. Dat is mijn werk. Sinds we kleiner zijn gaan wonen en afscheid hebben genomen van de vaatwasser, sta ik ’s avonds weer ouderwets met de hand de vaat te doen. Ik vind het niet erg: zo veel is het niet, het is zo gebeurd en ik kan mijn hoofd leegmaken.
Het laatste uurtje van vandaag werk ik mijn webstek bij, lees ik de krant en hoor ik een of twee plaatjes. De onlangs verschenen heruitgave van Frank Zappa’s Orchestral Favorites kan ik moeilijk uit de speler laten. Rond tien uur is het tijd om de dag af te sluiten. Ik heb een nogal vast dag-nachtritme en lig vaak vroeg in bed. Morgen wil ik op tijd opstaan om eerst mijn rondje te gaan hardlopen. Daarna kan ik je dan helpen met dingen. Maar dat is voor morgen, niet voor vandaag.

Vandaag is het afwachten hoe het met mij zal gaan. Dat is niet bijzonder, want dat is het iedere dag. Ik ben met een opgeruimd en ontspannen gevoel naar bed gegaan. Dat lijkt een goed voorteken, maar met mijn hoofd weet je het nooit. Tja, 16 november 2013 staat in mijn geheugen gegrift. Het was de dag dat ernstige psychische klachten zich openbaarden. Wat het nou eigenlijk is en was, is nooit duidelijk geworden. De huisarts sprak van zwaar overspannen en totale burnout, een psychiater gebruikte het woord depressief. Ik vind het niet belangrijk hoe het precies heet; van belang is dat ik na een paar jaar het leven weer aardig op de rit heb. Wel heb ik nog altijd zeer wisselende stemmingen. Gelukkig voel ik het goed aankomen en weet ik wat ik kan doen om het dal door te komen. Een paar weken terug zat ik in de stinkende streekbus te genieten van de vroege morgenzon, tot er plots is op mij nederdaalde en ik wist: ‘Zo. Daar is-ie weer.’ Eerder brak me het zweet uit, werd ik zeer angstig en raakte ik paniek. Nu weet ik: het is niet fijn, maar als ik bezig blijf met de dingen die ertoe doen en als ik daarnaast ontspanning zoek, dan lukt het. Bovendien: dit gaat ook weer voorbij. Net als vandaag.

Vandaag is het precies twee maanden geleden dat het festival in Noordoost-Duitsland begon. Ik was er voor de negentiende keer. Het is een geweldig festival: drie dagen lang allerlei bandjes en ensembles die de muziek van Zappa spelen of muziek die net zo grensverleggend en vernieuwend is. Vaak bouwen we onze zomervakantie eromheen. Dit jaar waren we een week ervoor met de trein naar Schwerin gereisd. Dat is een prachtstad, de hoofdstad van de Duitsche provincie Mecklenburg-Vorpommern. We sliepen in een klein hotelletje vlakbij het oude stadscentrum, bezochten het Schweriner Schloss en het Staatliches Museum en maakten een boottocht over de Schweriner See. Na drie dagen bracht de trein ons het laatste stukje naar Bad Doberan. Joachim haalde ons op van het station en bracht ons naar zijn Ferienwohnung. In het begin van onze festivaltijd kampeerden we. Toen dat niet meer ging, hebben we drie keren in een hotel gezeten, totdat de prijzen ons toch echt te gortig werden. Sinds zeven jaren hebben we een Ferienwohnung. Joachim en Dorothea zijn prachtige mensen, zo gastvrij en ze willen alles voor ons regelen. Ook dit jaar hadden ze fietsen voor ons gehuurd. We hebben met z’n tweetjes mooie tochtjes gemaakt, langs de Ostseekust naar Kühlungsborn, bijvoorbeeld. Of door het Nienhäger Gespensterwald. De fiets gebruiken we ook om naar het festival te rijden. Op het programma stonden weer een paar mooie dingen. Hoogtepunten vond ik The Ed Palermo Big Band, het Ensemble MusikFabrik en Det Skandaløse Orkester. Eerder reden we naar het festivalterrein met de stoomtrein, die over de hoofdstraat van Bad Doberan rijdt en gingen we terug met een taxi. Met de fiets zijn we nu al een paar jaar volledig onafhankelijk. Met dank dus aan onze gastheer en gastvrouw. Inmiddels zijn ze beiden de tachtig gepasseerd en ik hoop dat ze het nog een tijdje willen en kunnen volhouden. In ieder geval tot en met volgend jaar, want we hebben de festivalkaarten voor 2020 al gekocht.

Vandaag drie weken geleden ging je naar het ziekenhuis voor een nogal forse ingreep. Het heeft je de afgelopen tien jaren lichamelijk gezien niet mee gezeten. Eerst de diagnose borstkanker, toen de borstsparende operatie, vervolgens de zware behandeling van bestraling, chemotherapie en hormoongedoe. De kanker is gelukkig weg, maar tot op de dag van vandaag heb je te maken met de gevolgen ervan: verminderde energie, kapotte conditie, lymfoedeem, de verandering in het weefsel van de aangedane borst waardoor je de laatste jaren alsnog een prothese nodig had en de daaruit voortvloeiende nek-, schouder- en rugklachten. De huisarts vertelde je laatst dat je er rekening mee moet houden dat je lichamelijk gezien tien jaar ouder bent dan je kalenderleeftijd. En dat doen we dus. We passen de uitjes, weekenden en vakanties aan: niet te ver meer lopen, veel rustpauzes en vooral heel kalm aan.
Nu, drie weken na de zware operatie gaat het goed. Al drie weken moet je veel rust houden en mag je niet bukken, tillen, boven je macht werken, fietsen, werken en wat mag je eigenlijk wél? Of het allemaal niet erg genoeg was, overleed twee dagen na je operatie je zus. Ook kanker. Ze vocht vijf jaren, maar moest zich uiteindelijk toch gewonnen geven. Zelf ben je ook al zo’n vechter. Nog drie weken moet je volhouden jezelf in acht te nemen en dat gaat je lukken.

Vandaag is het ook negenentwintig jaar geleden dat we trouwden. Het lijkt lang. Aan de ene kant is het al zo vertrouwd met jou, zou ik niet anders meer weten en kunnen. Aan de andere kant is er nog zo veel van elkaar te leren en te ontdekken, dat iedere dag met jou weer nieuw is. Laten we dat vieren vandaag, laten we samen blijven lachen en samen blijven.

–
Apeldoorn, augustus en september 2019  

Hier lees je ‘m op FOK!.

–

bazbo 0781: The Beatles – Eight Days A Week
Zelfde verhaal. Ik weet niet hoe ik hier aan kom. De Vrouw is geen Beatlefan. Rommelmarkt, waarschijnlijk. Of platenbeurs ooit. Vijf voor een tientje. Of een ander lullig bedrag. Oeps, mijn Nederlandsche versie uit december 1964 gaat er op Discogs uit voor achttien pleuro. Op de B-kant: Baby’s In Black. Zing ik ook zo mee. Fijne liedkes. Die jongens konden het eigenlijk best leuk.

–

bazbo 0780: The Beatles – A Hard Day’s Night / Things We Said Today
Deze komt waarschijnlijk van dezelfde rommelmarkt of platenbeurs als het vorige plaatje. Geen idee meer hoe of waar of wanneer. Het blijkt een originele Nederlandse single te zijn uit 1964. Niet heel bijzonder, maar ik kan er zo €15.00 voor vragen. Was dit zo’n single met een dubbele A-kant? Ik ben geen Beatleskenner, maar brul beide liederen zo mee. Klinkt nog verrekte goed, zeg. Niet dat meebrullen, maar die single.

–

bazbo 0779: The Beach Boys – When I Grow Up (To Be A Man)
Nooit gehoord, dit lied geschreven door Brian Wilson. Ik weet ook niet waar ik deze single vandaan heb. ‘Van mij is-ie niet, hoor!’ roept De Vrouw. Ik vermoed dat ik hem in een bulk van ‘vijf voor een tientje’ heb gekocht, ergens op een rommelmarkt of platenbeurs. Wanneer? Zeg het maar. Het lied is niet erg, overigens. Typisch BB-nummer. De achterkant, She Knows Me Too Well, ook, overigens. Ik heb hier de Nederlandsche monosingle uit 1964. Het hoesje is pleite, maar er zit wel een passend Capitol Records papiertje omheen. Vreemd.

–

bazbo 0778: Philip Bailey – Easy Lover (duet with Phil Collins)
Deze is van De Vrouw. Ze kocht hem bij Vroom & Dreesmann, waarschijnlijk in 1984, toen deze single verscheen. Goede song, met dank aan Phil. Op de tweede kant staat Woman, ook niet onaardig, maar dan heb ik er ook alle mogelijke aardigs over gezegd.

–

bazbo 0777: Anderson Bruford Wakeman & Howe – Order Of The Universe
In 1989 kwam er eindelijk weer iets behoorlijks van Yes uit, al mocht deze groep zich niet zo noemen. Jon Anderson, Bill Bruford, Rick Wakeman en Steve Howe waren tien of zestien jaar daarvoor uit de groep gestapt (Anderson was in 1983 weer terug voor de elpee 90125, met daarop de hit Owner Of A Lonely Heart, en de opvolger Big Generator, waarna hij er weer uitsprong) en zochten elkaar in 1989 weer op. Het resultaat was het (in mijn oren) briljante album Anderson Bruford Wakeman & Howe en dit is de tweede single ervan. Ik kocht de Duitsche versie ergens halverwege de jaren 00 op de grote platenbeurs in Utrecht. Op de A-kant een radiovriendelijke versie van het (op de elpee tien minuten durende) titelnummer en op de achterkant het lekkere Fist Of Fire. Fijn.

–

bazbo 0776 – Jon Anderson – Far Far Away
We beginnen aan de laatste sectie in de kast. Dit zijn de singles die De Vrouw en ik (afzonderlijk van elkaar én samen) kochten van eind jaren zeventig tot nu. We beginnen met zo ongeveer de laatste aankoop. Deze wist ik te bemachtigen op 10 juni van dit jaar, Tweede Pinksterdag, toen hier in ons zo majestueuze Apeldoorn de ‘langste platenmarkt van Europa’ plaatsvond. Het is een radioversie van een lied afkomstig van een elpee van Jonathan Elias uit 1990. Ik blijk een Duitsche promoversie te hebben, maar het verkeerde hoesje zit eromheen, dat van de Europese versie. Nou ja. Op de B-kant staat filmdialoog. Niet interessant. Het draait natuurlijk allemaal om het titelnummer, gezongen door Jon Anderson.

–

Vrijdag 20 september:
Wakker ben ik rond kwart voor zes. Ik sta op ook. Koffie en eenvoudig ontbijt. En wat werkzaamheden voor de Kap. Even na half zeven ga ik mijn ronde hardlopen. Het is nog donker en fris, bijna koud. Maar lopen gaat lekker en ik heb bijna geen korte extra wandelpauze nodig. Als ik terug ben, is het licht. Kwart over acht wandel ik naar de Kap. Daar doe ik wat werk, overleg ik en rond tien uur loop ik via de biowinkel en bioslager naar huis. Het is zonnig en mooi. Koffie met De Vrouw op de galerij. De Vrouw heeft contact gehad met de verpleegkundige. Haar huid reageert nogal hevig op de plakrand van de speciale gaaspleister en wat nu? Ze knipt de plakrand eraf, legt er een gaasje en vervolgens een compres over. Daar heeft ze geen hulp meer bij nodig. Wel is de wond nog steeds open. Inmiddels kan ze weer zelf de steunkous om haar arm aantrekken en dat betekent dat ze zich bij de thuishulp heeft afgemeld. Huishoudelijke dingen en lunch. Daarna is het wachten. Vanmiddag komt er een monteur om heel snel internet te installeren (voelt u het?), ergens tussen twaalf en vier. Ik zit op de galerij in de zon op hem te wachten. Hij is er om half vier en is met tien minuten weer weg. Dan ga ik het groentepakket ophalen. Vervolgens maak ik avondeten. Mooie pastasaus van rundergehakt, ui, peper, paprika, snijbiet en tomaten, kikkererwtenpasta en daarnaast een fikse salade van bosui, komkommer, gele paprika en banaan. Een uur van te voren app ik De Zoon dat we om zes uur eten. Om zes uur heeft hij nog niet gereageerd. Tien minuten later belt hij. Hij had een nieuwe televisie gekocht en heeft die nu geïnstalleerd, maar hij past niet op zijn televisiekastje. Hij staat nu met een van zijn begeleiders in een halve meubelwinkel en wat of hij moet doen? Een half uur later komt er een foto van zijn nieuwe televisiekastje en zijn televisie. Ondertussen hebben we zelf al gegeten. Ik was af. Onze buren komen vanavond op visite. Altijd leuk. Bijpraten, verhalen, lachen. Half twaalf zijn we weer alleen en ga ik slapen.
Muziek vandaag: geen

–

Donderdag 19 september: negenentwintig jaar getrouwd
Van harte, schat. Ja, mijn verhaal staat online. In alle stilte, vroegte en donkerte sta ik op en ga ik naar de werkplek. Daar is het wat saai. Ik doe veel, maar schiet niet op. Tussen de middag wandel ik door bos en veld en zon. Ook in de middag van alles, maar geen progressie. Wel vermoeidheid. Vijf uur thuis. De Vrouw maakt eenvoudig avondeten. Ze bakt aardappelen en geitenkaasmedaillons en serveert daar een sla bij. Toe is er een kaasplankje en de bonbons die ik heb meegenomen. We tafelen uitgebreid na. Ook was ik af. Daarna tafelen we meer na. Ten slotte werk ik de webstek bij en lees en luister ik. Nog voor half elf ga ik slapen, want ik ben nog steeds vermoeid.
Muziek vandaag: You Can’t Do That On Stage Anymore Vol. 6 (Frank Zappa), Long Wave (Jeff Lynne)

–

Woensdag 18 september: met Kunst-Zinnig-Brein naar het Nursing Congres in Zwolle
De wekker gaat ‘normale’ tijd: 05.15 uur. Twee uur later ga ik de deur uit. Ik heb dan al allerlei werk voor de Kap gedaan. Ik wandel echter naar de Deventerstraat. Daar pikt Ank me op en we rijden gedrieën naar een hotel net boven Zwolle. Daar vindt het Nursing Congres plaats en Kunst-Zinnig-Brein is weer van de partij. We krijgen een plek in de centrale zaal, daarbuiten is het nogal druk en vol en lawaaierig, vandaar. Lange, maar goede dag. Boeiende sprekers (Manu Keirse en Erik Scherder zijn er), ontvangst en verzorging door de congresorganisatie is uitstekend en de faciliteiten van het hotel zijn ook goed. Pas om half zes zijn we weer ingeladen en via Oene en de wijk Zevenhuizen rijden we terug. Ik ben om half zeven thuis. De Vrouw heeft het eten gemaakt: een schotel van paprika, ui, broccoli en ei uit de oven, daarnaast een fikse salade en biefstukken. We praten uitgebreid bij en om acht uur is de afwas klaar. Even met Onze Vader bellen om te horen hoe het gaat (goed) en dan werk ik webstekken bij en lees en luister ik en om tien is weer tijd.
Muziek vandaag: Apollo: Soundtracks & Atmospheres (Brian Eno with Daniel Lanois & Roger Eno), Uninvisible (Medeski Martin & Wood), From Silence To Somewhere (Wobbler)

–

Dinsdag 17 september:
Klein beetje beter geslapen. Vanmorgen op de werkplek fiets ik (elektrisch) naar een andere werkplek voor een overleg. En weer terug. Ik doe werkzaamheden. Tussen de middag wandel ik door bos. In de middag doe ik werkzaamheden, maar het schiet niet op. Vijf uur thuis. Daar maak ik avondeten. Linzenpenne koken, spek bakken, ui erbij, champignons, spitskool, later knoflookkaas en amandelroom en de gekookte penne. Het restant salade van gisteren erbij op tafel. De Zoon is er om kwart over zes en we eten alles op. Afwas en daarna hardlopen. Gaat fijn, ook is het fris buiten. Als ik thuis ben, is het bijna donker. Ik werk de webstek bij en ga lezen en luisteren en om tien uur slapen.
Muziek vandaag: Agusa (Agusa), A Drop Of Light (All Traps On Earth)

–

Maandag 16 september:
Fikse file op de weg. Daardoor ben ik een half uur later op de werkplek. Daar ga ik aan de slag. Iets na twaalven rijd ik met twee collega’s naar Apeldoorn, om daar bij het theater de mogelijkheden te bespreken om theater Wirwar naar onze organisatie te halen. Kwart over twee ben ik thuis. Krant. Iets na drie uur gaan we naar de bushalte en half vier zijn we in het ziekenhuis. De wond van De Vrouw ziet er op zich goed uit, het heelt nu aardig, maar toch gaat het niet zo voorspoedig als verwacht. De komende week moet er nog wat meer aan wondverzorging gedaan (een bepaald soort gaas erop). Daar staat tegenover dat De Vrouw wat meer mag bewegen met haar arm, maar ze moet wel goed in de gaten houden wat goed voelt. Het weggesneden weefsel is onderzocht en daarin zijn geen bijzonderheden of alarmerende zaken aangetroffen. Dat is mooi. We zijn om half vijf weer thuis. Ik ga avondeten maken. Het restant risotto van gisteren schuif ik de oven in. Daarnaast bak ik ui, paprika, peper en courgette en braad ik varkensprocureurslapjes. Ook heb ik een salade gemaakt van bosui, koolrabi, komkommer, druif en rozijn. De boel smaakt goed. Om half zeven is de afwas klaar en vervang ik filters in mijn gehoorondersteuning. Eerste keer. Ik hoor gelijk weer beter. Dus iedere zes weken is wel zo ongeveer aan te raden. Ik werk de webstek bij en die van Kunst-Zinnig-Brein en lees en luister. Tien uur ga ik een poging doen om te slapen. Vannacht lukte het niet echt goed, dus ik houd mijn hart vast vast.
Muziek vandaag: The Light (Spock’s Beard), A Spark In The Aether – The Music That Died Alone – volume two (The Tangent), het vierde plaatje, Modern Masquerades, uit de doos Wise As Wisdom – The Dawn Albums 1973-1975 (Fruupp)

–

Zondag 15 september:
Kwart over zeven wakker. Koffie. Webstek. Krant. Halverwege de ochtend zorgdingen voor De Vrouw. Wond ziet er veel rustiger en beter uit. ‘Gat’ lijkt dicht te groeien. Koffie met De Vrouw. Vinyl. Huishoudelijk gedoe. Koffie met De Vrouw op het balkon. Daar is het heel zonnig. De Zoon is er om een uur voor de lunch. Na de afwas meer huishoudelijk gedoe. Ik wandel door het zonnige weer naar een supermarkt in het centrum. Erna loop ik ook nog langs het kanaal naar een andere supermarkt. Het is aangenaam, maar niet langer zonnig, eerder grijs en dreigend. Ik lees op het balkon. Kwart over vijf maak ik avondeten. Een risotto met rode ui, champignons en spitskool. Daarnaast grill ik lamskoteletten. Ik zet de salade van eergisteren en het restant knoflookmayoyoghurtsaus op tafel. Klaar. Het smaakt. Na de afwas doe ik wat zorgdingen voor De Vrouw. Ziet de wond er nu nóg rustiger en beter uit? Ja. Dan ga ik hardlopen. Even lijkt het of ik kramp heb, maar ik ren door en het gaat niet slecht. Korte extra wandelpauze. Half acht werk ik de webstek bij en ook lees en luister ik. Tien uur slapen.
Muziek vandaag: Ambient 4 – On Land (Brian Eno), Live at the NCH (The Gloaming), Ladilikan (Trio Da Kali & Kronos Quartet), Baile Bucanero (Ondatropica), verschillende 45-toerenplaatjes (zie Twitterberichten hieronder), het derde plaatje, The Prince Of Heaven’s Eyes, uit de doos Wise As Wisdom – The Dawn Albums 1973-1975 (Fruupp), Somnium (Jacco Gardner) 

–

Zaterdag 14 september: kleinkinderendag
Kwart voor zeven ben ik wakker en sta ik op. Een uur later help ik De Vrouw met wat zorgdingen. Half negen loop ik naar buiten. Mijn Zus haalt me op en we rijden naar Ede. Daar ontmoeten we alle (behalve twee) kleinkinderen van oma en opa Langereis. Bij Edwin drinken we koffie en eten we gebak; vervolgens rijden we naar Otterlo. Een huifkartocht staat op het programma en het is prachtig zonnig en zacht weer. We rijden door bos, veld, heide en door het ‘centrum’ van Otterlo. Op de heide pauzeren en lunchen we. Wij niet alleen, tientallen wespen ook. Tegen half twee zijn we weer terug in Ede, dit keer in de tuin van Stephan. Er is een hapje en een drankje en veel gesprek. Half vijf rijden de Zus en ik weer terug naar Apeldoorn. Met De Vrouw is het goed gegaan vandaag; De Zoon is geweest en verder was het rustig. We wandelen samen het centrum in en we vinden een eetcafé voor een hapje eten. Mijn vegetarische burger is uitstekend, maar de akoestiek in het restaurant niet; het is er kaal en hoog en vol met mensen en iedereen schreeuwt. Nou ja. Kwart voor negen zijn we weer thuis. Ik doe weer wat wondverzorging en werk de webstek bij en lees Brusselmans’ hilarische tachtigste roman uit en luister en nog voor half elf lig ik weer in bed.
Muziek vandaag: Ambient 2 – The Plateaux Of Mirror (Brian Eno & Harold Budd), The Concrete Twin (Mick Karn)