Bas Langereis leest u voor!

Lotgenoten,

Nog een klein stukje volhouden. Om de dag loop ik ’s morgens vroeg een ronde hard. Ook op deze zondagmorgen. Ik ben om kwart over vijf wakker geworden, heb mijn sportkleding aangetrokken en vervolgens een koolhydraatrijk ontbijt tot mij genomen. Mijn route gaat door park en langs kanaal, dik drie kwartier lang. Bijna ben ik thuis. Hoe laat zou het zijn? Ik schat net half zeven. Het is alweer even licht.
Ik loop midden op straat. Het asfalt veert fijn onder mijn stappen; bovendien rijdt er nog helemaal geen verkeer. Als er wél iets aan komt, dan merk ik dat vroeg genoeg op om op het trottoir te springen. Heerlijk, zo doodstil als het op straat is, zo ’s morgens vroeg. Hoewel.
Ginds is een oversteekplaats. Althans, mijn weg kruist de route die veel mensen nemen als ze vanuit het centrum naar de zuidkant van de staat gaan.

Ik hoor ze van een afstandje. Twee jongemannen lopen naast elkaar. Ik zie ze wat duwen en trekken. Ze schreeuwen. Eentje doet een stap opzij en buigt. Is het van pijn of van de lach? Dan komt hij weer overeind en springt hij naar de ander met geheven arm. Meer geroep heen en weer. Is het gewelddadig of gewoon lol onder elkaar? De twee grijpen elkaar beet en sleuren elkaar verder de straat in.

Dan verschijnt een ander iemand. Kijk nou, die heeft moeite overeind te blijven. De man zwalkt, doet een pas opzij, wankelt en houdt zich vast aan een paal, waarop het bord ‘voetgangersgebied’ is bevestigd. Terwijl ik naderbij kom, hoor ik hem murmelen. De man ziet mij en ik kijk in een bleek gezicht met volle wangen en samengeknepen ogen. De blik is leeg, het hoofd wiebelt naar voren en naar achteren. Ik ben bijna voorbij.

Een fiets. Nee, twee. Op de een rijdt een meisje. Op de ander een jongen. Hij heeft iemand achterop. Ook een meisje. Wapperende haren. Ze dragen alle drie hetzelfde T-shirt. Ik herken het logo van het café waar ik nooit kom.
‘Tot donderdag!’ roept het fietsende meisje.
‘Nee, dan werk ik niet,’ antwoordt het meisje achterop bij de jongen. ‘Vakantie!’
‘O ja. Nou, tot over drie weken dan!’
Het fietsende meisje slaat af, zwaait en passeert mij. De jongen rijdt verder met het meisje achterop en verdwijnt uit het zicht. De avond en nacht werken zit erop.

Heel veel tijd om al deze taferelen gade te slaan heb ik niet. Ik ben ze inmiddels voorbij en ren het allerlaatste stukje verder.

Wat een avonturen weer.

–
Apeldoorn, augustus 2023

Hier lees je ‘m op FOK!.

–

Vrijdag 15 september:
Iets voor half zeven op. Het is koud als ik mijn ronde ga hardlopen. Ik kies een wat langere route en zowaar, die lukt zonder pauzes. Begin van de ochtend doe ik wat voorbereidingen voor De verjaardag van Anja. Krant op het balkon. Koffie met De Vrouw op de galerij in de zon. Ik bel Ank. We praten bij over onze vakanties en we maken afspraken voor het bezoek van Kunst-Zinnig-Brein aan het Nursing Congres in Ede over anderhalve week. Inmiddels is er bezoek: Zwager en De Neef. Meer koffie. Erna is er lunch. Afwasje. De Vrouw gaat even de deur uit. Ik bewerk en selecteer de laatste foto’s en daarmee is de eerste ronde gedaan. Dan wandel ik een klein rondje buiten het centrum. Eind van de middag maak ik avondeten. Ui bakken, aardappel erbij en een joekelcourgette. Bouillon erop en twintig minuten laten pruttelen. Grof pureren, gebakken champignons erdoorheen. Ondertussen heb ik blokjes kipfilet voor De Vrouw gebakken. Nog wat stukjes paprika en een mengsel van ei en parmesan door de soep en klaar. Ik serveer het met wat notenbrood. We eten er fiks van. Afwasje. Wat lezen op het balkon. Onze buren zijn er om vakantieverhalen te horen en bij te praten.
Muziek vandaag: het vierde plaatje uit de doos Music For Installations (Brian Eno), The Apple Fields (Sven Hammond Soul), City Of Love (Ashkhabad)

–

Donderdag 14 september:
Zeven uur wakker en op. Koffie. Webstek. Foto’s. Meer koffie met De Vrouw op het balkon. Krant van gisteren. We wandelen naar een markt enkele straten verderop voor fruit, groente en brood. Meer koffie met De Vrouw op de galerij in de zon. Dan lunch en afwasje. Ik wandel een klein rondje langs het kanaal. De Vrouw gaat de deur uit. Webstek en foto’s. Eind van de middag maak ik avondeten. Ik leg aardappels in een braadslede in de oven. Ondertussen blancheer ik broccoli en maak ik een salade van bosui, radijs, komkommer en kerstomaat. Dan leg ik champignon en uiteindelijk ook de broccoli naast de aardappel in de braadslede in de oven. Ten slotte bak ik een steak bavette voor De Vrouw. We eten er zeer goed van. Natafelen. Afwas. Lezen op het balkon. Webstek. Lezen op het balkon.
Muziek vandaag: de eerste drie plaatjes uit de doos Music For Installations (Brian Eno), Live @ The Zwarte Ruiter (Sven Hammond Soul), The Marmelade Sessions (Sven Hammond Soul), Bruford Levin Upper Extremities (Bill Bruford, Tony Levin with Chris Botti, David Torn), Troika (D’Virgilio, Morse & Jennings)

–

Woensdag 15 september: Theater Wirwar speelt Ik pas! in Orpheus
Ik ben om zes uur wakker. Buiten regent het plens. Als ik heb ontbeten en naar buiten gaat om mijn ronde hard te lopen, is het droog. Die ronde hardlopen gaat door park en langs kanaal en gaat me wonderbaarlijk goed en soepel af, zeker gezien dat ik meer dan twee weken heb overgeslagen. Thuis nog terug in bed. Negen uur zijn we op. Koffie en kranten met De Vrouw op het balkon. Meer koffie en kranten met De Vrouw op het balkon. Half twaalf lunch. Afwasje. Ik wandel naar theater Orpheus en ontmoet daar Aad en Peter-Jan. We bereiden alles voor de voorstelling van vanavond voor en lopen de hele voorstelling samen met de mensen van de techniek (licht en geluid) door. De spelers zijn er om vier uur in de kleine zaal; met hen nemen we alle belangrijke dingen door en oefenen we nog wat scènes. Zes uur is er eten en dan maken we ons echt klaar voor de voorstelling. Henk arriveert om kwart voor zeven en gaat foto’s maken. De inleiding door een neuroloog start om half acht en dan is het zover. Ik heb dit keer een mooie plek met goed uitzicht op het podium (beter dan vorig jaar in Gigant). De voorstelling zelf loopt mooi en soepel. De spelers zitten er mooi in en ondanks dat er af en toe iets mis gaat, is het indrukwekkend wat ze neer zetten. Na afloop leid ik het gesprek met de zaal. Dit keer wat minder vragen, maar de reacties zijn slechts positief en de spelersgroep krijgt een lange staande ovatie. Dat is mooi. Met Aad en Peter-Jan (en aanhang) drink ik iets. Dan ruimen we het podium op en nemen we afscheid. Ik loop terug naar huis, daar even napraten en om twaalf uur lig ik in bed.
Muziek vandaag: geen

–
Dinsdag 12 september:
Kwart voor acht wakker en op. Koffie. Ik wandel naar de super en slager. Koffie met De Vrouw op het balkon. We ruimen nog wat spullen weg en ik maak een eerste selectie van alle vakantiefoto’s. Meer koffie met De Vrouw op het balkon. Dan eenvoudige lunch. Afwasje. Ik handel wat mail af en zoek een en ander uit over Wirwar morgen. Erna wandel ik een klein rondje langs het kanaal en haal medicatie op voor De Vrouw. Kranten op het balkon. Eind van de middag maak ik avondeten. Eerst bak ik blokjes kippendijfilet en ondertussen monteer ik een salade van rode ui, komkommer, kerstomaat, paprika en blauwe bes. Dan bak ik champignon, ui en snijbietstelen; daar gaat risottorijst en bouillon bij en dit pruttelt twintig minuten. Ten slotte roer ik het blad van de snijbiet erdoorheen en laat dit garen en slinken. De Zoon is er even na zes uur en we eten alles op. Afwas. Kranten op het balkon tot het te donker is. Webstek. Lezen op het balkon.
Muziek vandaag: Mixing Colours (Brian Eno & Roger Eno). Book Of Romance And Dust (Exit North), Double Cream (DeWolff & Dawn Brothers), Other Doors (Soft Machine)

–

Maandag 11 september:
Ik heb die wekker om kwart voor zeven niet nodig. Op. Koffie. Dan loop ik naar de super om lege flessen in te leveren. Op de terugweg kom ik langs de Backstube en koop broodjes. We pakken de laatste spullen in de koffers, maken wat schoon in de Ferienwohnung, ontbijten op ons terras en drinken de laatste koffie. Tien uur lopen we naar het station. Daar zijn we ruim op tijd en we wachten in de stationshal. Onze trein in de richting van Stuttgart vertrekt op tijd om tien voor half twaalf. Vier uren duurt onze rit. In Hannover hebben we vijf kwartier om onze aansluiting te halen, dus eten we iets (Vietnamese gele kipcurry en een Falafelteller mit Hummus und Salat). De trein is vijf minuten vertraagd en als we op onze plek zitten, merken we dat niet alleen de airco het niet doet, maar de trein lang moet wachten. Na een kwartier komt het bericht dat er technische problemen zijn en de trein niet verder gaat. Oei. Het betekent dat we die van twee uur later moeten nemen en de kans dat die stampvol zit, is heel groot. We eten ijs en wachten in de schaduw (het is nog altijd eenendertig graden). De trein van 18.40 zit inderdaad erg vol, maar het lukt om snel erin te stappen en zowaar, we hebben een zitplaats. Dan is er nog een uur vertraging rond Rheine en kwart voor elf, dik drie uur later dan gepland, zijn we op het station in Apeldoorn. Het heeft geregend, maar het is nog zeer warm en benauwd. Elf uur zijn we thuis en een half uurtje later zijn de koffers uitgepakt en drinken we op het balkon in een koel windje iets.

–

Zondag 10 september: Dresden – Schloss Pillnitz
Half acht op. Koffie. Ook vanmorgen doen we het rustig, want ook vandaag wordt het zeer warm. We ontbijten eenvoudig op ons terras en pakken dan alvast het grootste deel van de koffers in. Begin van de middag nemen we de bus en de tram naar de Altstadt. Aan de oever van de Elbe kopen we kaartjes voor een bootreis en dan gaan we op een terras in de schaduw zitten. Twee uur vertrekt het schip en het voert ons langs enkele plaatsen die we al hebben gezien (de Elbschlösser, Loschwitz), maar ook nieuwe. Mooie streek. We stappen uit in Pillnitz en daar hebben we anderhalf uur om het Schloss en het park te bekijken. We wandelen langs de oranjerie, bezoeken de grote kas en zien de tuinen. Onze boot terug vertrekt na zes uur, heeft dan de stroom mee en is om zeven uur terug aan de kade in Dresden. We hebben een supersnelle tram-busverbinding en zijn om half acht in de Gasterij van de brouwerij op de hoek van de straat. We eten runderrollade met rode kool en aardappelknödel en Gemüserösti met groenten en salade. Iets na negen uur zijn we terug in de Ferienwohnung.

–

Zaterdag 9 september: Dresden – Altstadt
Acht uur op. Koffie, dan broodjes kopen bij de Backstube en ontbijt op ons terras. Ook vandaag doen we het rustig aan, want het wordt weer zeer warm. Eenendertig graden. Begin van de middag pakken we de bus en de tram. Aan de Elbeufer is een grote vlooienmarkt. Het is er afzichtelijk heet, maar in de weinige schaduw is het te doen. Na een uurtje rondkijken wandelen we langs de Elbe naar de Altstadt. Op een terras aan de Brühlische Terrasse drinken we iets en eten we Kuchen. Dan is het al eind van de middag en we lopen de Altstadt in. Op de Neumarkt is een traditionele markt gaande en die zien we kort. Vervolgens de Altstadtmarkt-Galerie in voor een paar boodschappen. Uiteindelijk belanden we op het terras van een Ierse pub, alwaar we ons tegoed doen aan een veggieburger en Fish&chips. Negen uur hebben we de bus terug.

–

Vrijdag 8 september: Dresden
Half acht op. Koffie. Ik wandel naar de Backstube iets verderop en koop broodjes. Ontbijt op ons terrasje in de tuin van de Ferienwohnung. Eind van de ochtend nemen we de bus en via de Prager Strasse en de Neustadt gaan we naar de Elbschlösser. Het Lingnerschloss is gesloten, maar we krijgen wel mooi uitzicht over de Elbe en de stad. Schloss Eckberg ligt er vlak naast. Het is een hotel en restaurant en daar pauzeren we voor koffie en Kuchen. We stappen weer op de bus en een halte verder stappen we weer uit. We lopen bergafwaarts naar het centrum van voorstadje Loschwitz. Midden in het ‘centrum’ is de opgang naar de Seilbahn. We nemen de tandradbaan weer omhoog en daar hebben we niet al te lang om uit te kijken over het dorp en verder. Vervolgens gaan we met de tandradbaan weer naar beneden. Daar wandelen we over de grote brug Blaues Wunder de Elbe over en komen zo in Blasewitz. We kijken rond aan de oever van de Elbe en drinken iets in de Schillergarten. Het is er poepiedruk, maar aardig personeel vindt begin van de avond voor ons een tafel, waar we groenteknödel en varkensfilet eten. We stappen weer op de bus en rijden naar de Neustadt voor ijs. Half tien zijn we terug in de Ferienwohnung.

–

Donderdag 7 september: Dresden
We zijn laat op. Koffie en eenvoudig ontbijt. Ook vandaag weer een warme dag. Eerst doen we boodschappen bij de nabijgelegen super. Koffie op ons terras. Eind van de morgen nemen we de bus en we stappen weer uit bij het Pirmäischplatz. Dit keer wandelen we langs de Altmarkt, de Kreuzkirche en het Rathaus. Vervolgens lopen we naar de Grosse Garten. Het is zeer warm. We vinden de Botanische Garten en dwalen daar geruime tijd rond. We posten een brief op de Stephansplatz en nemen een tram over de Elbe naar de Aussere Neustadt. We zijn nog net op tijd om Pfunds Molkerei, de mooiste melkwinkel van Duitschland te bezoeken. In de Rothenburgerstrasse drinken we thee en dan gaan we naar het Kunsthof. Daar is een mooi restaurant waar we pompoenrisotto met gorgonzola en salade eten. Thee toe. Het is al donker als we net buiten de Kunsthof ijs kopen. We nemen een tram en de bus terug en zijn net voor half tien weer in de Ferienwohnung.

–

Woensdag 6 september: Dresden
Acht uur op. Vanmorgen doen we het rustig aan. De komende week is de weersverwachting uitstekend: strak blauwe lucht en dertig graden. We gaan in alle rust de stad bekijken. Bij de bushalte kopen we een Familiefahrticket voor de hele dag en daarna pakken we een bus naar het Pirmäischplatz. Die stopt vlakbij de Neumarkt in de Altstadt. Bij de Tourist Information halen we een Strassenplan. Dan bezoeken we de Frauenkirche en lopen we over de Brühlische Terrasse langs de Elbe. Daar koffie met Kuchen. Vervolgens langs het Residenzschloss en de kirche naar de Zwinger, die nogal in de verbouwing zit. Halverwege de middag nemen we een tram vanaf het Theaterplatz naar het Albertplatz in de Aussere Neustadt. We wandelen door de Alaunstrasse, zien allerlei winkeltjes en tentjes en drinken thee op het straatterras van de Wohnzimmer. Dan door de Kunsthalle naar de Rothenburgerstrasse. Inmiddels is het tijd voor eten en we vinden Raskolnikoff aan de Böhmischestrasse. Daar eten we kotelett en pelmeni (gevuld met linzen) en aubergine en broccoli. Het is al bijna donker als we op het Albertplatz een tram pakken naar de oever van de Elbe. Daar stappen we uit. IJs. Vervolgens wandelen we over de oude Augustinusbrücke naar de Altstadt. Daar hebben we een tram op het Theaterplatz naar de Pragerstrasse, alwaar we overstappen op de bus naar de Schweizerstrasse. Na half tien zijn we terug in de Ferienwohnung.

–

Dinsdag 5 september: van Regensburg naar Dresden
Weer om zeven uur wakker en op. De koffers zijn weer snel ingepakt. Na het ontbijt verlaten we het prima hotel en pakken we de bus op het Bismarckplatz naar het station. Op dat station doen we wat inkopen en onze trein vertrekt om kwart over elf. In Nürnberg stappen we over en daar blijkt onze volgende trein nogal vertraging te hebben opgelopen. In Erfurt missen we onze aansluiting en moeten we dik een uur wachten. We lopen het stationsplein op en drinken iets op een terras. Het is warm. Pas om kwart voor vier gaat een sneltrein naar het oosten: het voordeel is dat we niet meer hoeven over te stappen en om half zes zijn we in Dresden. We bellen de dame van onze Ferienwohnung dat we over een uur ter plaatse zijn. Dat geeft ons gelegenheid om nog wat boodschappen te doen. We vinden de Leubnitzstrasse met enige moeite, maar zijn op tijd. Ons appartementje is gesitueerd onder in een groot huis. Nadat we ons iets hebben ingericht, lopen we naar een dichtbijgelegen supermarkt voor de laatste boodschappen (we waren water vergeten) en dan gaan we door naar een Gaststätte bij een Brauerei. Daar eten we spareribs en Gemüserösti. Tegen half tien zijn we terug. We pakken koffers en rusten uit en gaan slapen. Hittegolf verwacht vanaf morgen…

–

Maandag 4 september: Regensburg
Zeven uur op. Anderhalf uur later zitten we aan het ontbijt. Vandaag is het een zeer aangename en zonnige dag. We maken er een rustige wandeldag van. Eerst via de Jakobstor door het park en vervolgens struinen we door veel verschillende straatjes van de Altstadt. We doen boodschappen bij biomarkt en drogisterij. Koffie op het Domplatz. Ook bezoeken we de Dom en later lopen we langs de Donauufer. Een saladelunch ergens en uiteindelijk zien we de Jakobskirche. Eind van de middag rusten we in de hotelkamer en begin van de avond lopen we naar een Koerdisch restaurant aan de Donau. Daar eten we uitstekend: kipspiezen en met feta gevulde deegrolletjes en spinazie en bulgur en gebakken aubergine en courgette en tzatziki. Zeer smakelijk. Thee toe. We wandelen nog een klein rondje door de smalle straatjes en door het donker, kopen ijs en zitten bij de fonteinen op het Bismarckplatz. Dan de honderd meter terug naar het hotel.

–

Zondag 3 september: Regensburg
Half acht op. Anderhalf uur later zitten we aan het ontbijt. Ook hier niet onaangenaam, wel iets uitgebreider. Vandaag doen we het rustig aan en rond elf uur wandelen we de Altstadt in naar de abdij. We bezoeken de basiliek, maar helaas is de rest gesloten. We lopen om de abdij en het abdijpark heen en komen dan weer in de Altstadt . Koffie met Kuchen op een terras. Dan richting de Donau en aan de overkant wandelen we een rondje. We drinken iets aan de Altstadthof, steken de brug weer over en bezoeken het werelderfgoedcentrum. Vervolgens kunnen we weer slenteren door de smalle straatjes van de Altstadt. IJs bij een Italiaan. Het is half vijf en we gaan even terug naar het hotel om wat uit te rusten. Begin van de avond lopen we de Altstadt weer in en vinden we een alleraardigst Beierisch eethuis Dicker Mann, dat is gevestigd in een pand uit de veertiende eeuw. Daar eten we varkensmedaillons en groenteknödel en drinken we thee. Het is half negen geweest als we langs de Donau terug lopen. In het hotel nog even lezen en dan slapen.

–

Zaterdag 2 september: van Koblenz naar Regensburg
Zeven uur op. We pakken al een boel van de koffers in. Na het ontbijt is het nog weinig werk en iets na tienen lopen we naar de overkant van het plein het station in. De trein vertrekt kwart voor elf. Het eerste deel van de rit is heel mooi: de trein slingert langs de Rhein en er is goed zicht op de heuvels, dorpen en kastelen. De Vrouw heeft perfecte plaatsen gereserveerd aan de goede kant van het treinstel; helaas rijdt de trein in omgekeerde wagonvolgorde. Je zult het altijd zien. Er is oponthoud rond Frankfurt waardoor er nogal wat vertraging ontstaat. De reis is niet onaangenaam en dus is het ook helemaal niet erg dat we vijf kwartier later aankomen in Regensburg. Daar zoeken we even uit hoe we naar de Altstadt komen en tijdens de korte busrit kijken we al onze ogen uit. We stappen uit op het Bismarckplatz en van daar is het honderd meter lopen naar ons hotel. Uitstekende kamer. Iets na zes uur wandelen we door de smalle straatjes van de Altstadt. We kijken bij de oude Steinbrücke en zoeken daarna een plek om te eten. Op het Domplatz zit de beroemde Wirtshaus im Heuport en daar vinden we een tafel vrij. We moeten wel lang wachten op onze bestelling en pas rond negen uur eten we schnitzel en salade. Daarna zijn we moe en lopen we terug naar het hotel.

–

Vrijdag 1 september: Koblenz
Zeven uur weer op. Buiten regent het plens. Na het ontbijt lopen we naar een biosuper even verderop. Het is gelukkig weer droog. We brengen de paar boodschappen naar het hotel en wandelen dan de kortste weg naar de Rhein. Van daar willen we de Rheinpromenade af, maar halverwege is een opbreking en moeten we een flink eind om. Gezien de verwachte regenachtige dag is het plan om met een boot de Rhein op te gaan en een aardige reis langs burchten vertrekt om twee uur. Dan hebben we nu nog bijna drie uur op te vullen. Eerst maar eens koffie met Torte op een terras langs de Rhein. Vervolgens lopen we door wat miezerregen naar de Altstadt voor lunch. Als die op is, moeten we bijna haasten om op tijd bij het schip te zijn. De tocht voert zuidwaarts langs allerlei Burgen en Schlossen. Onderweg regent het af en toe wat, maar we zitten droog onder een luifel. Dik twee uur duurt de tocht en er is veel te zien. Na afloop wandelen we de Altstadt weer in en op een terras drinken we iets. Erna is er binnen nog plaats om iets te eten en dat doen we (gyros en groenten). Thee toe. Op de terugweg komen we langs een Gelateria en daar eten we het echte nagerecht. Op tijd zijn we terug in de hotelkamer. Daar lezen we nog wat voordat we gaan slapen.

–

Donderdag 31 augustus: Koblenz
Zeven uur op. Het hotelontbijt is niet heel uitgebreid maar oké. We wandelen naar het centrum en kopen een regenjas voor De Vrouw. Dan langs het Schloss naar de Rhein. Via de Rheinpromenade naar de Eisenbahn en daarmee naar de overzijde van diezelfde Rhein. We brengen een uitgebreid bezoek aan het fort Ehrenbreitstein. Het is echt heel groot en er zijn meerdere exposities; we brengen er uren door. Er is dan ook veel te zien, van de geschiedenis van het fort tot archeologische vondsten uit de streek, van hedendaagse thema’s tot lokale cultuur. Na koffie met Kuchen gaan we weer terug. We lopen langs de Musel en gaan dan de Altstadt in om te slenteren door de smalle straatjes en winkeltjes te bekijken. Tussendoor pauze op een terras. Uiteindelijk belanden we in een Indiaas restaurant waar we pakora en curry’s met spinazie, paneer en kip eten. Thee toe. Op de terugweg naar het hotel nog even een super in en om half tien rusten we uit.

–

Woensdag 30 augustus: van Apeldoorn naar Koblenz
De wekker gaat voor vijf uur. Koffie, wat ontbijten, rest van de koffer inpakken, afwas en afval. We hebben de bus van iets over half acht. De rit verloopt voorspoedig en we zijn op tijd in Arnhem om de bus van half negen te pakken. Die bus rijdt in plaats van een trein. Tweeënhalf uur (!) later staan we in Oberhausen op het station. We nemen een trein naar Düsseldorf Hbf en daar weer een Regionalbahn naar het zuiden. Na Bonn wordt het landschap interessant: de trein slingert langs de oever van de Rhein. Met een kwartier vertraging zijn we om twee uur in Koblenz. We eten een broodje in een Backstube bij het station. Het hotel ligt aan het Stationsplatz, dus daar zijn we zo. We hebben een heel ruime kamer op de vijfde verdieping. Na een kwartiertje zijn we ingericht en wandelen we richting het Stadtmitte. Bij de Tourist Information scoren we plattegrondjes van de stad. Dan langs het Schloss naar de Rhein. We slenteren de Rheinpromenade af, maar onderweg gaat het wat regenen. Onder een parasol op het terras van een Weinstube drinken we wat en als de regen aanhoudt, besluiten we binnen te gaan eten. Varkenshaas en spinazieknödel met vierkazensaus. Thee toe. Om acht uur is het droog. We wandelen nog iets verder langs de Rhein, maar die Deutsche Eck is helaas onbereikbaar, want afgezet in verband met een muziek- en dancefestival komende dagen. Dan maar via de Altstadt terug. Onderweg eten we ijs en om half tien zijn we terug in de hotelkamer.
Muziek vandaag: The Turning Year (Roger Eno)

–

Dinsdag 29 augustus:
Half zes op en nog geen uur later loop ik een ronde hard. Aanvankelijk wat moeizaam, maar niet veel later toch soepel door park en langs kanaal. Begin van de ochtend fiets ik naar de super voor een paar laatste dingen. Koffie met De Vrouw op het balkon. Vervolgens doe ik wat huishoudelijks; zo reinig ik bijvoorbeeld de koelkast. Meer koffie met De Vrouw op de galerij in de zon. Niet veel later lunch. Afwasje. Ik pak koffers in en dat is rap klaar. Dan wandel ik een klein rondje om het centrum en door het park. Krant op het balkon. Eind van de middag maak ik avondeten. Niet moeilijk. Ik warm de soep van zondag op en bak kastanjechampignons. De Zoon is er om half zes. We eten alles op. Er is toe: Nectarine, perzik en pruim met een restant ijs. Afwas. Lezen op het balkon. Webstek. Lezen op het balkon. Dan ruim ik nog wat spullen van de galerij op en ga ik slapen.
Muziek vandaag: …Famous Last Words… (Supertramp), Brother Where You Bound (Supertramp), Plus From Us (allerlei), Amazônia (Jean-Michel Jarre)

–

Maandag 28 augustus:
Vakantie dus. Toch wakker en op om zes uur. Allerlei. Koffie met De Vrouw op het balkon. Ik doe wat huishoudelijks; zo ontdooi ik bijvoorbeeld de vriezer. De Vrouw gaat even de deur uit. Ik haal onze grote koffer te voorschijn en test of het handvat inderdaad niet meer werkt, zoals een jaar geleden op vakantie bleek. Inderdaad, het handvat werkt niet meer, zoals een jaar geleden op vakantie bleek. Meer koffie op het balkon. We lunchen. Afwasje. We wandelen het centrum in en in een Turkse zaak kopen we een nieuwe koffer, die thuis net íéts groter blijkt dan de vorige. De Vrouw gaat even de deur uit. Ik doe van alles, waaronder avondeten maken. Eerst kook ik cobraboon in bouillon en ondertussen monteer ik een salade van bosui, radijs, komkommer en tomaat. Dan bak ik kastanjechampignon, bosui, courgette en risottorijst. Daar giet ik het kookvocht van de cobraboon overheen en dat pruttelt vijfentwintig minuten. Ondertussen vries ik de helft van de geblancheerde cobraboon in en als De Vrouw weer terug is, bak ik voor haar lamsfilet. We eten alles op. Afwas. Lezen op het balkon. Webstek. Lezen op het balkon. De vakantie zet in.
Muziek vandaag: If Summer Had Its Ghosts (Bill Bruford with Ralph Towner and Eddie Gomez), Crime Of The Century (Supertramp), Crisis? What Crisis? (Supertramp), Even In The Quietest Moments… (Supertramp), Breakfast In America (Supertramp), de twee cd’s uit de set Live In Paris ’79 (Supertramp)

–

Zondag 27 augustus:
Ik ben pas na half zeven wakker. Eerst maar eens een ronde hardlopen. Omdat het regent, kies ik een route die niet door park maar over verharde weg loopt. Het gaat nog aardig ook en op eenderde van de route is het weer droog. Thuis nog terug in bed. We zijn op om negen uur. Koffie met De Vrouw op het balkon in de zon. Meer koffie met De Vrouw op het balkon in de zon. De Zoon is er om kwart voor een voor lunch. Afwas en stofzuigen. Dan wandel ik een rondje door de zon en langs het kanaal. Vier uur is het weer tijd voor de zondagmiddagluistersessie met de Duitsche vrienden en aan het eind ervan moet ik vertellen dat ik er de komende vier zondagen niet bij ben. Vervolgens maak ik avondeten. Het wordt een soep van prei, gevuld met paprika en bosui en voor De Vrouw met gebakken kipreepjes. Kroepoek, geroosterd brood en gebakken uitjes ernaast. We eten er fiks van, maar er blijft voldoende over voor dinsdagavond. Afwas. Lezen op het balkon. Webstek. Lezen op het balkon.
Muziek vandaag: Double Cream (DeWolff & Dawn Brothers), het derde plaatje uit Zappa – Original Motion Picture Soundtrack (Frank Zappa en anderen), The Black Rider (Tom Waits)

–

Zaterdag 26 augustus:
Kwart voor zes wakker en op. Koffie en allerlei. Begin van de ochtend loop ik naar de slager en super. Koffie met De Vrouw op de galerij in de zon. Dan wandel ik het centrum in voor een bezoek aan een andere super, de markt en de Syrische winkel. Meer koffie met De Vrouw op het balkon in de zon. Ik maak bananenbrood. De Zoon is er om half een voor lunch. Afwas en ander huishoudelijks. Dan wandel ik een rondje langs kanaal en door park en regen. Krant op het balkon. Eind van de middag maak ik avondeten. Ik bak kastanjechampignon, ui, knoflook, prei en courgette en fabriceer daar een Oosterse saus bij. Ernaast prepareer ik noedels en voor De Vrouw bak ik lamsfilet. Het restant van de salade van gisteren is er ook en we eten alles op. Afwas. Lezen op het balkon. Webstek. Meer lezen op het balkon.
Muziek vandaag: Supertramp (Supertramp), Indelibly Stamped (Supertramp), de eerste twee plaatjes van Zappa – Original Motion Picture Soundtrack (Frank Zappa en anderen)

–

Vrijdag 25 augustus:
Kwart voor zes op. Ik ga een ronde hardlopen door park en langs kanaal. Lopen gaat wat moeizaam; het is warm en benauwd buiten. Thuis nog terug in bed. Negen uur staan we op. Koffie. Lezen op het balkon. Het regent plens. Meer koffie met De Vrouw op het balkon. Ik wandel een rondje en haal het groentepakket op. Dan lopen we naar een eetgelegenheid en daar laten we ons bedienen van een vakantielunch. Krant op het balkon. Even een laptob open voor een klusje voor Wirwar: een online ontmoeting met twee dames die de theatergroep mogelijk willen boeken voor een voorstelling. Half vijf is het écht vakantie. Ik maak avondeten. Aardappel en ui koken en stampen, een krop eikenbladsla erdoor. Een salade van bosui, radijs, komkommer en tomaat. Een vispakketje voor De Vrouw uit de oven. We eten – op de salade na – alles op. Afwasje. Webstek. Lezen op het balkon.
Muziek vandaag: Trísan (Trísan), Other Doors (Soft Machine), het vijfde en zesde plaatje (het derde concert) uit de doos Halloween ’81 (Frank Zappa)

–

Donderdag 24 augustus:
Slapen gaat heel redelijk. Op de werkplek lukt alles zó voorspoedig, dat alles wat ik voor vandaag gepland had, halverwege de ochtend al af is. Tussen de middag wandel ik door bos. In die middag een evaluatie van mijn traject van het afgelopen jaar met bedrijfsmaatschappelijk werkende en toenmalige leidinggevende. Samenvatting: goed bezig, bijna klaar en nu gaan zorgen dat het zo blijft. O. Kwart over drie sluit ik alles af en om vijf uur ben ik thuis. Vakantie. Bijpraten met De Vrouw en krant op het balkon. Dan maak ik avondeten. Eerst maak ik een salade van bosui, radijs, komkommer, braam en noot. Dan leg ik aardappel in een braadslede en dat gaat vijfentwintig minuten de oven in. Vervolgens leg ik er kastanjechampignon, courgette, paprika en kerstomaat bij en dat gaat nog eens vijfentwintig minuten de oven in. Ten slotte bak ik runderschnitzel voor De Vrouw. We eten alles op. Natafelen. Afwasje. Webstek. Lezen op het balkon.
Muziek vandaag: Go Between (The New Percussion Group Of Amsterdam featuring Bill Bruford), Double Cream (DeWolff & Dawn Brothers)

–

Woensdag 23 augustus:
Pas om zes uur wakker en op. Ik loop een ronde hard langs de oude vertrouwde route en die gaat nog supersoepel ook. Begin van de ochtend wandel ik naar de super. De Vrouw is vandaag de deur uit. Koffie op het balkon. Dan op tijd naar de repetitie van Wirwar, voor mij de laatste vóór de voorstelling op 13 september. Half een thuis. Koffie en lunch. Afwasje en ander huishoudelijks. Ik doe allerlei voor Wirwar en De verjaardag van Anja. Krant op het balkon. Dan avondeten maken. Pasta koken, kastanjechampignons, bosui en restje bindsla bakken, pesto en pasta erdoorheen en klaar. Afwasje. Half zeven de deur uit naar Peter-Jan voor een bijeenkomst/repetitie. Daar spreken we gevijven over de situatie en we spreken af dat we eind oktober de draad weer wekelijks oppakken. Mooi. Even vakantie nog, dus. Tegen tien uur thuis. Heel kort bijpraten met De Vrouw en dan slapen.
Muziek vandaag: de twee plaatjes uit Ziggy Stardust And The Spiders From Mars – The Motion Picture (David Bowie), The Early Years Vol. 2 (Tom Waits), The Lockdown Sessions (Roger Waters), Fire Fortellinger (Lars Fredrik Frøislie)

–

Dinsdag 22 augustus:
Wederom redelijk geslapen, zeer op tijd op de werkplek en daar van alles. Zowaar: tussen de middag heb ik gelegenheid om te wandelen door veld en bos. Half zes thuis. De Zoon is er een half uur later ook. Afwas. Half acht ben ik in het café van Gigant voor een overleg over De verjaardag van Anja. We maken het programma voor 17 september definitief en hebben zomaar ook het programma voor 26 november grotendeels klaar. Helaas is Aad er vanavond niet, maar toch een goede bijeenkomst. Half tien thuis. Even zitten en dan slapen.
Muziek vandaag: geen

–

Maandag 21 augustus:
Redelijk geslapen. Zeer op tijd op de werkplek. Daar van alles. Geen gelegenheid om tussen de middag te wandelen. Half zes thuis. De Vrouw serveert een schotel van kastanjechampignon, witte bonen en tomaat met ernaast een salade. Zeer smakelijk. Natafelen. Afwas en afval. Webstek. Lezen op het balkon. Vermoeid.
Muziek vandaag: Master Strokes 1978-1985 (Bill Bruford), Les Tambourinaires De Burundi (The Drummers Of Burundi)

–

Zondag 20 augustus:
Half zeven wakker en op. Een uur later weer terug in bed. Koffie en krant op het balkon. Meer koffie met De Vrouw op het balkon. Nog meer koffie met De Vrouw op het balkon. De Zoon is er om half een voor lunch. Afwasje. Ik wandel een rondje langs het kanaal. Erna lopen De Vrouw en ik naar een ijssalon iets verderop in het centrum. Net op tijd thuis voor de zondagmiddagluistersessie met de Duitsche vrienden (The Claypool Lennon Delirium). Ik maak avondeten. Niet ingewikkeld: eerst aardappel in een braadslede in de oven. Na vijfentwintig minuten kastanjechampignon en paprika erbij, ook vijfentwintig minuten. Er is nog een restant salade van gisterenavond. Voor De Vrouw bak ik steak bavette. We eten alles op. Afwasje. Webstek. Lezen op het balkon.
Muziek vandaag: Live In Scheveningen 1972 (Supersister), Sea Airs (Rick Wakeman), Bone Machine (Tom Waits), het derde en vierde plaatje (het tweede concert) uit de doos Halloween ’81 (Frank Zappa)

–

Zaterdag 19 augustus:
Half zes op. Ik loop een ronde hard door park en kanaal. Dat gaat niet onaardig na twee keer overslaan. Begin van de ochtend wandel ik naar de super. Koffie met De Vrouw op het balkon. Buiten is het warm en benauwd. Ik loop nog een keer het centrum in en bezoek super, markt en Syrische winkel. Meer koffie op het balkon. De Zoon is er om twaalf uur voor lunch. Afwasje en ander huishoudelijks. Dan fiets ik naar Onze Vader. Het gaat goed met hem. We vertellen allebei over allerlei. Half vijf ben ik weer thuis. Ineke komt vanavond eten. We serveren bietencarpaccio met geitenkaas en honingmosterddressing, Turkse (runder)stoof en yoghurt met druivensiroop en geroosterde hazelnoten. Daar doen we lang over. Ondertussen praten we bij en is het gezellig. Tussendoor heb ik al veel opgeruimd en om tien uur is er nauwelijks nog werk. Een half uur later naar bed.
Muziek vandaag: geen

‘Drie uur geleden,’ begon hij. De ademteug die hierop volgde was lang en diep. Even dacht ik dat hij erin bleef, maar na een paar tellen opende hij zijn ogen weer en keek hij mij aan. Ik glimlachte opgelucht.
‘Wat lach je?’ vroeg hij.
‘Ik dacht dat je erin bleef.’
Hij veegde een lok halflang grijs haar van zijn voorhoofd, keek ons stamcafé rond en zei: ‘Zo snel geef ik nog niet op.’

–

Dat was waar. De hardnekkigheid waarmee hij zich in ons aller bestaan wist te blijven wrikken, was op z’n minst bewonderenswaardig te noemen. Niemand van ons zag hem als welkome gast, als hij in het stamcafé verscheen, als hij bij je thuis aanbelde of telefonisch contact opnam. Mail of app had hij niet. Hij begreep niets van die nieuwerwetse rommel. Gelukkig maar.
Niemand wist eigenlijk ook hoe hij in onze kennissenkring verzeild was geraakt. Hij was er gewoon. Het leek ook of hij er altijd was geweest. Ook al nodigde je hem niet uit op je feestje; steevast ging de bel en dan stond hij voor de deur. Zonder attentie. Hij liep gewoon door naar de kamer of daar waar de fuif plaatsvond, pakte bier en begon tegen mensen aan te praten. Niemand zei er wat van.

Het vreemde was dat hij zelden iets los liet over waar hij vandaan kwam, waar hij zijn vroege jeugd had doorgebracht of wat zijn geschiedenis was. Wel praatte hij je de oren van de kop. Tot vervelens toe bestookte hij ons met verhalen over de succesvolle transacties, bijzondere reizen of amoureuze escapades die hij recentelijk had ondernomen. Snoeverijen, waren het. Zo vertelde hij eens dat hij een moslimdame had opgeduikeld die er – volgens hem – wel pap van lustte, met wie hij een uitgebreide reis naar Hawaï had gemaakt en bij wie hij een kind had verwekt. Wat hij niet vertelde was waar hij haar had ontmoet, wanneer hij die reis dan precies had gemaakt of hoe het kind heette en waar het zich op dat moment bevond. Als je ernaar vroeg, dan keek hij je aan of je dement was en zei hij dat hij niet in herhaling wilde vallen of oude wonden wilde openrijten. Tja en dan hield je je mond, hè?
Een ander bijzonder moment vond plaats toen hij het stamcafé plots kwam voorrijden in een gigantische Amerikaanse slee. Op de vraag hoe hij daaraan was gekomen, antwoordde hij slechts: ‘Jackpot.’ Het was de enige keer dat we hem met dat ding hebben zien rijden. Niemand vroeg ernaar waar de wagen was gebleven. En zelf begon hij er ook nooit over.

Drank, vrouwen, reizen, geld, luxe: het maakte allemaal deel uit van zijn leven, waar we verder bijna niets van wisten. Hoe oud hij was konden we slechts schatten, want als je ernaar vroeg dan was zijn antwoord altijd: ‘Inmiddels heb ik de leeftijd dat het ieder moment gebeurd kan zijn.’ Volgens mij hintte hij vooral op zijn levensstijl, die bepaald niet gezond te noemen was. Als hij op bezoek was of aan onze stamtafel hing zoals nu in deze kroeg: de ene pils na de andere goot hij naar binnen. (Afrekenen deed hij nooit. Hij zette alles op de bon van een ander.) Kwam hij bij je over de vloer, dan deed hij zich te goed aan de geserveerde worst, pinda’s, toastjes, chips en frituurhapjes; de schaal met komkommer, tomaat, paprika en nadere rauwkost sloeg hij immer over. Over beweging heb ik hem nooit gehoord. Hij liet zich meestal rijden. Op die Amerikaanse slee na had hij volgens mij nooit een auto. Hij kwam met de bus of reisde met de trein. Vliegen hield hij niet van, zei hij. Dat botste dan weer met dat verhaal over die moslima en de reis naar Hawaï. Sport beoefende hij vanuit zijn luie stoel, pochte hij. Maar voetbal volgde hij niet. Nee, dan golf. Daar wist hij alles van, zei hij. Vervolgens strooide hij met termen die ik niet kon thuisbrengen. We verdachten hem er wel eens van dat hij gewoon boekjes en handleidingen uit zijn hoofd leerde en dan in gezelschap deed of hij er persoonlijk ervaring mee had door uit die informatie te citeren.
Zelf deed hij niets. Overal had hij zijn mannetjes voor. Van behangen tot boodschappen. Soms sprak hij tussen neus en lippen door over zaken, over huizen die hij had gekocht en liet opknappen en doorverkocht of verhuurde. Ook daarin had hij mensen die alles voor hem deden. ‘Ik hoef alleen maar te incasseren,’ zei hij. ‘Die pandjes en die mannetjes leveren me een hoop op.’ Naarmate de tijd vorderde begrepen we steeds beter dat wij ook tot zijn mannetjes behoorden. Als wij in zijn gezelschap waren betaalden wij immers voor zijn natje en zijn droogje.

Nog zoiets. Waar hij woonde. Niemand wist het. De ene keer maakten we uit zijn verhalen op dat hij in een duur koophuis woonde, de andere keren deed zijn anekdote vermoeden dat hij resideerde in de daklozenopvang. Zijn adres of contactgegevens waren bij niemand bekend. Als hij belde, was dat altijd met een ander telefoonnummer. Als je hem om zijn nummer vroeg, gaf hij een reeks cijfers op en als je hem dan wilde bellen, bleek het nummer onbereikbaar of niet te kloppen.
Er schiet me iets te binnen wat onze vragen nóg groter maakte. Plots was hij er een tijdje niet. We zagen hem niet op onze verjaardagen of in het café. En niet even: nee, wel een jaar. Wat zeg ik? Twee jaar. Tijdens de bijeenkomsten van onze vriendengroep in het café keken we naar de deur, maar al wie er binnenkwam: hij niet. Ook kwam hij niet opdagen als we bij een van ons thuis een verjaardag vierden. Hoe vreemd. Er zou hem toch niets overkomen zijn? We konden hem niet bellen of appen of mailen of zelfs geen kaartje sturen. En even zo plots als hij was verdwenen, verscheen hij ook weer. Of er niets aan de hand was.
‘Waar was je nou?’ durfde ik te vragen toen hij aan de stamtafel had plaatsegenomen en zijn gebruikelijke pils op onze rekening had besteld.
‘Hoezo?’ was de wedervraag.
‘Al die tijd? Je was verdwenen. Weg. We maakten ons zorgen. Straks ben je nog dood en dan weten wij nergens van.’
Niet-begrijpend haalde hij zijn schouders op en voor we het wisten was alles weer de oude. Hij vertelde over de bergen geld die hij had verdiend, over zijn avonturen in den vreemde en over het luxueuze jacht dat hij had gekocht. Aan het eind van de avond, toen hij als vanouds weg ging zonder te betalen, kwam hij erop terug. Hij keek ons geheimzinnig aan en zei: ‘Zo snel geef ik nog niet op.’

Zo verstreken jaren. Dan weer was hij overal en kocht hij drank van ons geld of bezocht hij onze verjaardagen en vrat hij onze koelkast leeg. Dan weer zagen we hem een tijdje niet en dook hij opeens weer op, vol verhalen over ginds in den verre, over de grootste flatscreentelevisie die hij had aangeschaft en over de mensen die hem hadden geprobeerd te misleiden en die hij te slim af was, zó slim dat hij er zelf geld aan overhield. Zijn toekomst was verzekerd.

–

‘Maar,’ vroeg ik, ‘je had het over drie uur geleden. Wat gebeurde er drie uur geleden?’
‘Drie uur geleden,’ zei hij nadenkend. Hij nam een slok en keek met gefronste wenkbrauwen het stamcafé nog eens rond. Toen ging hem een licht op. Er verscheen een glinstering in zijn blik en met wijd open ogen keek hij mij aan. ‘Drie uur geleden lag ik nog in bed met een stijve lul.’

–
Apeldoorn, augustus 2023

Hier lees je ‘m op FOK!.

–

Vrijdag 18 augustus:
Goed geslapen. Toch om half zes wakker en op. Koffie. Allerlei. Begin van de ochtend wandel ik naar de slager en een super. Koffie met De Vrouw op het balkon. Ik doe veel voorbereidingen voor het eten van morgenavond (jaja). Meer koffie met De Vrouw op het balkon. Lunch. Afwasje. Twee uur fiets ik samen met De Zoon naar een witgoedzaak in een andere wijk. De Zoon bestelt een inductiefornuis. Lezen op het balkon. Eind van de middag maak ik avondeten. Ik kook venkel en die leg ik vervolgens in een braadslede. Ook vul ik portabello’s met bosui en (geiten)kaas en dat gaat de oven in. Een restant salade van gisteren vul ik aan met radijs en voor De Vrouw bak ik een steak bavette. We eten alles op. Afwas. Webstek. Lezen op het balkon.
Muziek vandaag: The Sinking Of The Titanic (Gavin Bryars), BTTB (Ryuichi Sakamoto), Country Airs (Rick Wakeman), Retsis Repus (Supersister Project 2019), La Candela Viva (Totó La Momposina y Sus Tambores), de eerste twee plaatjes (het eerste concert) uit de doos Halloween ’81 (Frank Zappa)

–

Donderdag 17 augustus:
Zeer op tijd op de werkplek. Opnieuw veel af te handelen. Halverwege de ochtend spreek ik de psycholoog, met wie ik constateer dat het goed gaat en dat ik na de vakantie nog een sessie nodig heb om te bekijken of het zo goed blijft gaan en of ik nog ondersteuning nodig heb. Tussen de middag wandel ik door bos. In de middag handel ik opnieuw veel af. Kwart over vijf thuis. De Vrouw serveert een schotel van rijst en een saus van ui, paprika en spekboon. Ernaast een salade van komkommer, koolrabi, tomaat en abrikoos. Zeer smakelijk. Afwas. Ik bel Onze Vader en spreek af dat ik zaterdagmiddag naar hem toe ga. Webstek. Lezen op het balkon.
Muziek vandaag: Gradually Going Tornado (Bruford), Anyway, Still (Exit North)

–

Woensdag 16 augustus:
Kwart over zes. Lezen op het balkon. Dan wandel ik naar de super. Het is al zeer aangenaam weer. Thuis koffie en dan naar Gigant voor de repetitie van Wirwar. Het is een intensieve bijeenkomst. Veel gaat al heel goed; andere scènes moeten we blijven repeteren om het er weer goed in te krijgen. Kwart over twaaf thuis. Koffie met De Vrouw op het balkon. Dan lunch. Afwasje en huishoudelijks. Ik wandel een klein rondje langs het kanaal. Lezen op het balkon. De Vrouw gaat de deur uit. Ik maak eten voor mijzelve. Eerst tagliatelle koken en dan het restant van de schotel van gisterenavond erbij in. Afwasje. Webstek. Lezen op het balkon.
Muziek vandaag: Rams (Brian Eno), Rain Before Seven… (Penguin Cafe), The Early Years (Tom Waits), Supersisterious (Supersister)

–

Dinsdag 15 augustus:
Redelijk geslapen. Opnieuw een warme dag. Weer op tijd naar de werkplek. Daar veel van alles. Tussen de middag wandel ik door bos en veld. In de middag ook veel van alles. Veel afgerond voor de vakantie al. Half zes thuis. De Zoon is er niet veel later ook. De Vrouw serveert een schotel van aardappel, ui, snijbiet en knoflookkaassaus. We eten alles op. Afwas. Webstek. Lezen op het balkon.
Muziek vandaag: The Truth (Ny Marina) (The Justin Vali Trio), At First Light (Ralph Towner)

–

Maandag 14 augustus:
Zowaar. Ook vandaag een mooie dag. Bij de bushalte een diepe angstaanval. Snel voorbij, dat wel. Op de werkplek van alles, inclusief een energieslurpend overleg. Tussen de middag wandel ik door bos en zon. In de middag valt een overleg uit en dat geeft ruimte om mooi op orde te komen. Kwart over vijf thuis. De Vrouw serveert een soort stoemp van aardappel, spekboon en bosui. Ernaast staat het grote restant van de bruinebonensalade van gisteren. De stoemp komt op en de salade is nog voldoende voor morgen. Afwas. Webstek. Lezen op het balkon. Vermoeid, onvast, bij vlagen angstig. Niet erg.
Muziek vandaag: Other Doors (Soft Machine), Memories Are New (M.A.N.) (Supersister)

–

Zondag 13 augustus:
Redelijk geslapen. Zes uur wakker en op. Mijn ronde hardlopen gaat langs kanaal en best fijn. Thuis nog terug in bed. Koffie op het balkon. Lezen ook. Meer koffie op het balkon. Meer lezen ook. De Zoon is er om half een voor lunch. Afwasje en stofzuigen. Dan wandel ik een klein rondje langs het kanaal. Lezen op het balkon. Vervolgens is het tijd voor de gebruikelijke zondagmiddagluistersessie met de Duitsche vrienden (Kraftwerk). Erna maak ik avondeten. Eerst leg ik aardappel in de oven. Ondertussen maak ik een megasalade van rode ui, bruine boon, bindsla en tomaat. Voor De Vrouw bak ik een rundersteak. Afwas en afval. Webstek. Lezen op het balkon.
Muziek vandaag: Spiral Staircase (Sweet Okay Supersister), Big Time (Tom Waits), Dream Box (Pat Metheny)

–

Zaterdag 12 augustus:
Goed geslapen en pas om half zeven wakker en op. Koffie. Begin van de ochtend loop ik de gebruikelijke zaterdagmorgenronde langs slager en super. Het is warm, benauwd en het gaat regenen. Koffie op het balkon. Ik loop nogmaals het centrum in voor een super, de markt en de Syrische winkel. Meer koffie met De Vrouw op het balkon. De Zoon is er om half een voor lunch. Afwasje en ander huishoudelijks. Inmiddels is het droog en zonnig. Ik wandel een rondje door park. Krant op het balkon. Eind van de middag maak ik avondeten. Bietenrisotto met ernaast een salade van bosui, koolrabi, komkommer, tomaat en rode bes. Voor De Vrouw bak ik rundersteak. Zeer smakelijk en we eten alles op. Afwasje. Webstek. Lezen op het balkon.
Muziek vandaag: Mixing Colours (Brian Eno & Roger Eno), Iskander (Supersister), het vierde plaatje uit de doos The Mothers 1970 (Frank Zappa), Other Doors (Soft Machine)

–

Vrijdag 11 augustus:
Niet goed geslapen. Nogal wat tegenslag met reizen vanmorgen. De gebruikelijke bus van tien over zes rijst niet en die van een half uur later is later en daardoor ben ik een uur later op de werkplek. Een ingelast gesprek is intens en lang en vraagt veel energie van me. Erna weet ik nog een en ander goed af te werken en ik ga eerder dan normaal weer naar huis. Drie uur ben ik daar. Buiten is het warm en zonnig en zomers. De Vrouw is de deur uit. Ik wandel een rondje en haal het groentepakket op. Lezen op het balkon. Eind van de middag maak ik avondeten voor mijzelf. Ik kook tagliatelle, vervolgens bak ik het restant van de groenteschotel van gisteren op en daar roer ik de pasta en knoflookkruidenkaas doorheen. Ik eet het op. Het leven zit soms vol verrassingen. Afwasje. Webstek. Lezen op het balkon. De Vrouw is er rond achten. Bijpraten. Verder lezen.
Muziek vandaag: Other Doors (Soft Machine), de twee cd’s uit de set Ziggy Stardust And The Spiders From Mars: The Motion Picture (David Bowie), Wet Dream (Richard Wright), Rain Before Seven… (Penguin Cafe)

–

Donderdag 10 augustus:
Stik. Nu Robbie Robertson weer. Op de werkplek is vandaag van alles te doen, maar dan zonder al te veel werkdruk. In alle rust weet ik veel werk te verzetten. Tussen de middag wandel ik door veld en bos. Kwart over vijf thuis. De Vrouw serveert een schotel van diverse groenten (ui, spitskool, paprika, courgette) en ei met ernaast een salade van koolrabi, komkommer en kerstomaat. Zeer smakelijk. Afwasje. Webstek. Lezen op het balkon.
Muziek vandaag: One Of A Kind (Bruford), het derde plaatje uit de doos The Mothers 1970 (Frank Zappa)

–

Woensdag 9 augustus:
Half zes. Op en zo. Ik loop een ronde hard, langs Grift en kanaal. Het is grijs, mistig, niet koud, aangenaam wel. Lopen gaat oké. Begin van de ochtend wandel ik naar de super. Erna naar Gigant voor de repetitie van Wirwar. De groep werkt hard en veel van de scènes uit de tweede voorstelling zitten er al snel weer goed in. Dat komt helemaal voor elkaar, voor de besloten voorstelling op 17 september. Kwart over twaalf thuis. Koffie. Niet veel later is De Vrouw er ook weer. Lunch. Afwasje en huishoudelijks. Lezen op het balkon. Eind van de middag maak ik avondeten. Kikkererwtenpasta met een saus van ui, prei, courgette en knoflookkruidenkaas. Voor De Vrouw heb ik blokjes kipfilet gebakken. Ernaast komt een mix van restanten sla van gisteren en eergisteren. We eten alles op. Natafelen. Afwasje. Webstek. Lezen op het balkon.
Muziek vandaag: Franks Wild Years (Tom Waits), Pudding En Gisteren (Supersister)

–

Dinsdag 8 augustus:
Op het werk van alles. Tussen de middag wandel ik door bos. In de middag ook weer van alles. Kwart over vijf thuis. De Zoon is er voor avondeten. De Vrouw serveert een soort nasischotel. Afwas. Webstek. Lezen op het balkon.
Muziek vandaag: A Week Or Two In The Real World (allerlei), To The Highest Bidder (Supersister), Wet Dream (Richard Wright)

–

Maandag 7 augustus:
Het regent plens als ik opsta. Drie kwartier later is het droog en ga ik een ronde hardlopen. Dat gaat soepel. Op tweederde begint het weer te regenen, maar het doet niets af aan het gevoel van geluk. Zeven uur ben ik aan het werk. Koffie met De Vrouw. Dan stappen we op de fiets en rijden naar het kantoor van het werk van De Vrouw. Met de leidinggevende bespreken we de plannen voor de komende tijd en zoals het ernaar uitziet werkt de werkgever mooi mee aan het traject dat De Vrouw voor ogen heeft. Iets voor elf zijn we weer thuis. Koffie op de galerij in de zon. Ik werk verder. We lunchen wat laat. Afwasje. Ik wandel een klein rondje buiten het centrum. En nog verder werken. Half vijf is het klaar. Avondeten maken. Ik leg paprika en parten spitskool met tomatensaus in een braadslede en dat gaat de oven in. Ondertussen maak ik een variant op de chioggiabietencarpaccio: dit keer met komkommer, druif, rode en blauwe bes en een dressing van mayonaise, honing en citroensap. Voor De Vrouw bak ik runderschnitzel. We eten alles zo’n beetje op; alleen van de chioggiabiet blijft wat over. Afwas. Webstek. Lezen op het balkon.
Muziek vandaag: The Fraternal Order Of The All – Greetings From Planet Love (The All), Space Is The Place (Sun Ra), Marshall Allen Presents Sun Ra And His Arkestra – In The Orbit Of Ra (Sun Ra And His Arkestra), Feels Good To Me (Bruford), Present From Nancy (Supersister), het tweede plaatje uit de doos The Mothers 1970 (Frank Zappa)

–

Zondag 6 augustus:
Kwart voor zes even wakker en op. Dan terug in bed. Pas om negen uur op. Koffie op het balkon. Restje krant. Meer koffie op het balkon. Ik kook een chioggiabiet. Meer koffie met De Vrouw op het balkon. De Zoon is er om half een voor lunch. Afwasje. Stofzuigen. Ik wandel een rondje langs het kanaal en ben net voor de regen storm binnen. Dan is het tijd voor de zondagmiddagluistersessie met de Duitsche vrienden (Black Mountain). Erna is het tijd om avondeten te maken. Ik leg aardappel in de oven (25 minuten). Ondertussen monteer ik een chioggiabietencarpaccio. Vervolgens leg ik kastanjechampignons bij de aardappel in de oven (nog eens 25 minuten). De chioggiabietencarpaccio maak ik af met bosui, radijs, feta, geroosterde noten en een dressing van citroensap, honing en olie. Voor De Vrouw bak ik runderschnitzel. We eten alles op. Afwas en afval. Webstek. Lezen op het balkon.
Muziek vandaag: 12 (Ryuichi Sakamoto), L’Amour (Stuurbaard Bakkebaard), Rain Dogs (Tom Waits), het eerste plaatje uit de doos The Mothers 1970 (Frank Zappa)

–

Zaterdag 5 augustus:
Ben ik om half zes op? Ik geloof het wel. Mijn ronde hardlopen gaat – zeker als je in ogenschouw neemt dat ik twee keer heb overgeslagen – zeer soepel. Begin van de ochtend loop ik naar de super. Koffie op het balkon. Dan het centrum in voor de krant, een andere super en de markt. Koffie met De Vrouw op de galerij in de zon. Ik maak een lunchgerecht. Er is flammkuchendeeg en dat beleg ik met tomatensaus, rode ui, paprika, prei, kaas en vervolgens is er een salamideel en een derde met aubergine en feta. De Zoon is er om half een en dan gaat het gerecht een kwartiertje in de oven. We eten het helemaal op en er is nog behoefte aan crackers, kaas en dergelijke. Afwasje en huishoudelijks. Dan kijk ik met De Zoon welk fornuis en koelvriescombinatie hij gaat bestellen bij een elektronicazaak. Morgen beslist hij wanneer hij de apparatuur laat komen. De komende week zou mooi zijn, want hij is dan vrij van werk. Ik wandel een rondje door park en regen. Krant op het balkon. Eind van de middag maak ik avondeten. Eerst bak ik garam masala en knoflook, vervolgens ui, prei, paprika en aubergine. Daar gaat sojasaus en agavesiroop doorheen en dat pruttelt langzaam gaar. Ondertussen heb ik volkorenrijst gekookt en voor De Vrouw bak ik runderschnitzel. Ik zet de salade van gisteren ernaast. We eten alles op. Afwas. Webstek. Lezen op het balkon.
Muziek vandaag: het vierde plaatje uit de doos Just For The Record… (Barbra Streisand), Dekadenz (Studio Dan), het zesde plaatje uit de doos The Hot Rats Sessions (Frank Zappa), Dreams & Absurdities (Dave Sturt)

Lotgenoten,

Op de hoek van een straat zit een meisje. Ze is een jaar of twintig. Ik bekijk haar gezicht en vind haar leuk om te zien. Haar blonde halflange haren zitten een beetje in de war. Het ringetje dat door een neusvleugel zit glinstert. Er ligt een hond naast haar. Ik weet niet wat voor soort het is; ik weet niet zo veel van honden. Wat ik wel opmerk, is dat het dier er gezond en goed verzorgd uitziet.
Het meisje zit op de stoeptegels, ik denk in kleermakerszit. Dat kan ik niet goed zien, want ze zit verstopt in een vuile en versleten slaapzak. Er liggen wat spullen rondom haar heen. Ik zie een paar vale gympies, twee plastic tassen met nauwelijks nog te lezen naam van een bedrijf erop, een jas en een touw met een stuk leer eraan. Ik denk dat het laatste als hondenriem heeft gediend. Een bakje of bekertje om geld in op te vangen zie ik dan weer niet.
Het meisje heeft haar ogen half dicht. Slaapt ze? Is ze onder invloed van iets? Het is halverwege de ochtend en de zon schijnt fel. Heeft ze het niet warm?
Ik heb mijn pas wat ingehouden om haar zo langzaam mogelijk te passeren. Zo heb ik nog wat tijd om haar, verscholen van achter mijn zonnebril, te bekijken.

Ik vraag me altijd af hoe iemand in zo’n situatie terecht zou kunnen zijn gekomen. Zo’n meisje als dit, daarvan verwacht je niet dat ze dakloos is geworden. Ze ziet er leuk uit, ze zou toch veel vrienden en vriendinnen moeten kunnen hebben, gelegenheid hebben om plezier te maken en geluk te hebben in het leven. Ik gun het haar – en iedereen trouwens – om gelukkig te zijn.

Maar weet ik veel? Misschien hééft ze wel veel vriendinnen en vrienden, misschien hééft ze plezier in het leven en ís ze wel gelukkig. Ik ken haar verhaal niet. Wie ben ik om in te vullen, om te oordelen? Ook al kende ik haar verhaal, dan nog. Dan nog: wie ben ik om er iets van te vinden? Maar ik ken haar verhaal niet. Hoe meer ik naar haar kijk en hoe meer ik van haar krijg te zien, hoe meer ik merk dat ik het graag wíl kennen. Ondertussen heb ik traag doorgelopen en ben ik haar op een afstandje bijna voorbij. Wat let mij om haar ernaar te vragen?

Een oudere meneer nadert haar vlakbij. Als hij het meisje passeert, bukt hij en zet hij een leeg plastic flesje voor haar neer. Dan loopt hij door.
Het meisje opent haar ogen, kijkt op en knikt. De slaapzak zakt deels naar beneden en ik zie haar smalle blote schouder. Ze kijkt de meneer na met heldere blik. Haar ogen zijn grijs, helder grijs. Ze glinsteren, schitteren. Zie ik haar lippen uiteen gaan, haar witte tanden, een glimlach?

Ik weet niet wat ik zie. Mijn blik is troebel.
Wat een avonturen weer.

–
Apeldoorn, juli 2023

Hier lees je ‘m op FOK!.