Bas Langereis leest u voor!

Vrijdag 25 maart:
Onrustig geslapen. Bij vlagen ben ik ook wakker. Genadeloze pieptoon. Angst. Ik ben het niet. Het eerste uurtje van de dag lukt het me om op gang te komen. Dan ga ik door wat lichte druilregen naar de nieuwe werkplek. Daar is genoeg afleiding. En werk. Op de terugweg schiet ik nog een supermarkt in. Dat scheelt morgen weer werk. Bovendien heb ik dan spul in huis voor het eten van vanavond. Half acht eten we gebraden rosbieffiletlapjes met gebakken aardappelschijven en een ferme salade van krulsla, komkommer, bosui en tomaat in een mosterddressing. Twintig minuten later ruim ik alles weer op. Tijd om te ontspannen. De Vrouw gaat elders op bezoek. Ik ben alleen. Even wat aan de webstek doen en dan zie ik een muziekfilm. Nog heel even iets lezen en dan is het elf uur en bedtijd.
Muziek vandaag: “Heroes” (David Bowie), Lodger (David Bowie), Perfect Beings II (Perfect Beings), Exo (Monomyth), de dvd die meekwam met Too Old To Rock ’n Roll: Too Young To Die! – The TV Special Edition (Jethro Tull), een stukje van de dvd Were You There? die meekwam met de doos Fine Days: 1999-2004 (Anathema), The Weir Keeper’s Tale (Damian Wilson & Adam Wakeman)

Our shirts fit well! Thankz, TPS! Freak Out! #zappateers pic.twitter.com/ku1AH8MN2T

— Bas Langereis (@balangereis) 25 maart 2016

–

Donderdag 24 maart:
In alle rust sta ik op en ik blijk redelijk opgewekt. De wandeling naar een carpoolplaats doet me goed. Een volle dag op de werkplek met allerlei overleg en een bezoek aan modelhuizen vol technologische hulpmiddelen. Half zeven weer thuis. De Vrouw serveert een schotel van kip, ui, chorizo, canellibonen en witte biet, met een salade van komkommer, tomaat en bosui. Daarna neem ik rust door te lezen en te luisteren aan de keukentafel, want ik ben toch weer zeer moe. Tien uur is de biografie van Einstein uit. Als ik naar bed ga, slaat de angst en neerslachtigheid toe. Is alles nog wel leuk en de moeite waard? Even denk ik van niet. Maar wat ik denk is geen feit en alle stemmen in mijn hoofd die ben ik niet! Ik val in slaap.
Muziek vandaag: Molok (Gazpacho), Music For Wastelands (Ossicles)

–

Woensdag 23 maart:
Stukken beter vanmorgen. Er lijkt wat meer ruimte in mijn hoofd. In de krant een artikel over de breiclub waaraan De Vrouw deelneemt. In de brievenbus ook een enveloppe van Willem vol met programmakranten voor het evenement ‘Cultuur bij je buur’. We staan er prominent in. Mooi. Dan naar de nieuwe werkplek. Daar volop werk. Drie uur ga ik er ook weer weg, omdat ik naar de mondhygiëneur mag. Aansluitend bezoek ik wat supermarkten, zodat de eerste paasboodschappen binnen zijn. Thuis maak ik pompoensoep, de restanten van afgelopen dagen warm en het beetje salade tot een fikse bak. De Vrouw is er om zeven uur, dus dan zitten we aan tafel. Nog geen uur later loop ik een ronde hard met een enkele pauze en daarna sluit ik de dag af met wat lezen en luisteren tot het kwart voor tien is.
Muziek vandaag: Lodger (David Bowie), Exo (Monomyth), 73 Days At Sea (Andy Jackson), Mantelpiece (Ossicles)

–

Dinsdag 22 maart:
Ik sta nog ‘zwaar’ op, maar in het eerste uur gaat het snel beter en raak ik weer opgewekt. Het mag er allemaal zijn. Soms schiet me wel eens door het hoofd dat al die dingen die ik zo graag nog weer eens wil, dat ik ook die zou moeten en willen loslaten. Het zou me een boel rust en ruimte in mijn hoofd schenken. Vanmorgen zit ik om kwart voor acht in een locatie in Het Dorp in Arnhem te werken. Vijf kwartier later begint er een overleg waar ik bij moet zijn. Ik kan al heel veel afhandelen. Na het overleg ga ik naar de werkplek. Daar doe ik mijn ding. Tussen de middag loop ik een rondje door veld en bos. Eind van de middag neem ik deel aan een miniworkshop twitter en maak ik zowaar een account aan. Voor het werk, dus maakt u zich geen zorgen. Om half zeven ben ik weer thuis. Ik stort helemaal in. De Vrouw heeft een ovenschotel bereid van romanesco met stoemp van kastanjes en zoete aardappel. Daarnaast bakt ze hamburgers. De ovenschotel smaakt me goed. Na afloop ruim ik op. De Vrouw heeft een verrassing voor De Zoon en mij: twee shirts met de hoes van Freak Out! erop en een Zappateers/Zappanale tekst erbij. Mooi! Leuk! Even ben ik blij. Dan zak ik verder in. Druk op mijn hoofd, hevige oorsuizingen en doodmoe. De rest van de avond breng ik door aan de keukentafel. Ik mis alle berichtgeving over de aanslagen in Brussel en lees in stilte tot half tien.
Muziek vandaag: geen.

–

Maandag 21 maart:
ik word wakker. Opgejaagd, vol hoofd, genadeloze pieptoon. ‘Leven is net als fietsen. Om in evenwicht te blijven moet je de vaart erin houden.’ Albert Einstein kon het mooi zeggen, maar deze dagen heb ik de kop zo vol terwijl er weinig tot niets gebeurt, dat het even niet zo lukt met die vaart. De busreis zit me ook niet zo mee en een half uur later dan gepland arriveer ik op de werkplek. Ik werk veel af, wandel tussen de middag een rondje door het bos en ben om half zeven weer thuis. Daar maak ik avondeten. Omdat De Zoon en ik alleen zijn, wordt het een goede biopasta met saus van biogehakt, bioui, paprika, biopostelein, biotomaten en biobouillon. Erbij de salade van gisteren en kaas van de rasp. Kwart over acht loop ik buiten mijn ronde hard. En het gaat lekker. Op viervijfde een heel korte pauze en dan loop ik de rest mooi uit. Zowaar, het montert me op. Wordt het toch nog wat met die vaart van Einstein. Thuis lees ik de krant en dan val ik om van vermoeidheid. Kwart voor tien is het.
Muziek vandaag: Lodger (David Bowie), Exo (Monomyth), 73 Days At Sea (Andy Jackson)

–

Zondag 20 maart:
Beetje wisselend geslapen. Negen uur ben ik echt wakker en ga ik uit bed. Koffie, klussen. Eind van de ochtend lopen De Vrouw en ik ons gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Een van de enorme bomen langs het kanaal wordt gekapt; hopen dat het bij deze ene grote jongen blijft. Dan nog wat koffie en vervolgens de brunch van broodjes en maispannenkoeken. Drie uur pruttelt de pruttelpot van rundvlees, ui, peper, knoflook, kaneel en bouillon. Ondertussen lees en luister ik. Tegen zessen gaat er pompoen en wortelpeterselie bij de pruttelpot in. De resterende pannenkoeken warm ik nog een keer op en ik maak een salade van komkommer, bosui, tomaat, peer en bosbes. De boel gaat niet helemaal op; daar kan De Vrouw van de week nog plezier van hebben. Na het eten heb ik nog dik twee uur om te lezen en luisteren tot het tien uur is en ik goed moe ben en naar bed ga. Einde bericht.
Muziek vandaag: Café Astrakan (Anouar Brahem), Bachata Roja – Acoustic Bachata From The Cabaret Era (van alles), Sensacional Soul – 37 Groovy Spanish Soul & Funk Stompers 1966/1976 (van alles), Voices From The Distant Steppe (Shu-De), En Mana Kuoyo (Ayub Ogada), The Deepest End – Live In Concert (Gov’t Mule), Heaven And Earth (Yes), When We Are Death (Hexvessel), Rejoicing (Pat Metheny, Charlie Haden & Billy Higgins), Lumen (Steve Jansen & Richard Barbieri)

–

Zaterdag 19 maart:
Negen uur ben ik wakker en ga ik uit bed. Klussen, krant, koffie, webstek. Eind van de ochtend maak ik een boodschappenronde langs de biowinkel, markt,supermarkt en Turkse winkel. Thuis koffie met De Vrouw en aansluitend is er lunch. Het is al halverwege de middag als De Zoon en ik nog eens op de fiets stappen en naar twee supermarkten rijden voor de vergeten boodschappen. Thuis begin ik met de voorbereidingen voor het avondeten. Ik maak een vullingprut van chorizo, ui, peper en courgette. Voor eromheen bak ik maispannenkoeken en daarnaast zet ik bootjes van witlof, rode paprika en blauwe kaas. Het kost wat tijd, maar dat is niet zo erg. Het resultaat is ernaar en smaakt uitstekend. Het vult ook nog eens zeer goed. Acht uur ga ik een ronde hardlopen. Het gaat lekker, al lukt het niet in een ruk onafgebroken. De laatste anderhalf uur van de dag lees en luister ik aan de keukentafel. Half elf ga ik naar bed.
Muziek vandaag: The Astounding Eyes Of Rita (Anouar Brahem), Starless Starlight (David Cross & Robert Fripp), Theme Of Secrets (Eddie Jobson), Platform One (The Wrong Object), Citizen (Billy Sherwood), Sunrise Festival (Ozric Tentacles), Alone In The Universe (Jeff Lynne’s ELO), Cover Version (Steven Wilson), Sleepwalkers (David Sylvian), American Garage (Pat Metheny Group)

Vrijdag 18 maart:
Het laatste deel van de nacht ben ik onrustig en lig ik wakker. Half zeven ga ik uit bed. Op de nieuwe werkplek is veel te doen. De baas is er niet, maar heeft wel een stapel werkzaamheden. Zo kom ik aan alle ‘extra’s’ niet toe. Is dat erg? Ik tref haar pas bij het weggaan om twee uur. Een half uur later sta ik met De Zoon ergens in de wijk De Maten om te kijken naar een huis. Dit keer bevalt de indeling en locatie hem zeer: ruime woonkamer, ruime slaapkamer, oké keuken en badkamer, plus een kleine berging voor wasmachine en andere spullen. Er zal heel veel aan moeten geverfd en gesausd en gevloerbedekkingd, maar dan kan het een uitstekende starterswoning zijn. Op de terugweg bezoeken we de supermarkt voor de eerste weekendboodschappen. Thuis bereid ik eten voor: een kip uit de oven, gebakken aardappelen en een salade van bosui, bladsla, komkommer, tomaat en groene asperges. De Vrouw komt terug van haar laatste bijeenkomst Mindfulness en dan gaan we aan tafel. Half acht stap ik op de fiets en rijd ik naar de poptempel in het centrum. Ik pak nog net het echt laatste staartje van het voorvoorprogramma mee: twee gasten die muziek maken die klinkt als een exacte kopie van de hoofdact, zij het zonder gitaar. Al snel erna begint Project RnL. Het is complexe, maffe en zeer knap gespeelde muziek en ik hoor er allerlei bekends in: Gentle Giant, Zappa, Primus, noem het maar op. Het is ook zeer luid en ik doe de gehoorbeschermers in. Ondertussen zijn Heidi, Auke, Len en Sabine bij mij komen staan. Het is leuk om ze te zien. Spreken kan ik ze niet. Verder is er nauwelijks volk. De gehoorbeschermers kunnen uit als Ozric Tentacles beginnen. Wat een concert. Eén geweldige doordenderende en meanderende stroom van bekend werk, watervallen van de zo typerende synthesizerloops en spacy gitaaruitbarstingen, allerlei etnische melodielijnen en idiote maatsoorten. En het publiek gaat uit z’n dak. Ik eigenlijk ook wel. De hypnotiserende licht- en projectieshow maakt het helemaal af. Hoe lang duurt het? Veel te kort voor mijn gevoel. Na afloop koop ik een shirt en praat ik heel kort met de goede bekenden en dan moet ik echt naar huis, want de vermoeidheid is in één klap enorm toegeslagen. Half een ben ik thuis en na nog een snelle babbel met De Vrouw ga ik naar bed.
Muziek vandaag: Aladdin Sane (David Bowie), 4 1/2 (Steven Wilson), Technicians Of The Sacred (Ozric Tentacles)

–

Donderdag 17 maart:
Half zeven gaat de wekker. Ik heb anderhalf uur om in alle rust te ontwaken en de ochtenddingen te doen. Dan fiets ik door de zon en de koude naar de nieuwe werkplek. Daar is volop van alles te doen, ook al is de baas er niet en zit ik in haar kantoor. Vandaag werk ik er een uurtje langer, zodat ik morgen wat eerder weg kan. Half zes open ik de voordeur van ons huis. Even later zitten we aan tafel. De Vrouw heeft wat restanten van de week opgewarmd en bakt daar kebabs bij. Erna heb ik kort tijd om iets te lezen. Kwart voor acht is Jaap op visite. Half elf is hij weer weg. Dan ga ik naar bed.
Muziek vandaag: geen.

–

Woensdag 16 maart:
Slapen gaat me goed. Wakker worden is minder. Maar zoals zo vaak: als ik eenmaal uit bed ben, is het oké. Ik weet de rust te vinden en die houd ik voor vandaag vast. Op tijd op de werkplek in Arnhem. Daar ben ik vanmorgen grotendeels alleen. Ik handel veel, heel veel af. Tussen de middag wandel ik door zon en bos. In de middag weer verder. Dan sluit ik voor deze week af. Om zes uur ben ik thuis. Ik heb hoofdpijn en ben moe. Toch maak ik bamisoep, die De Zoon en ik eten. Tussendoor is De Vrouw even thuis en die s(n)oept snel iets alvorens ze weer aan het werk gaat. Als De Zoon en ik zijn uitgegeten ga ik mijn ronde hardlopen. Moet ik halverwege pauze houden? Vooruit, heel kort dan. De rest van de avond lees en luister ik aan de keukentafel. De Vrouw is om kwart voor tien thuis. Heel even neem ik tijd om bij te praten en dan ga ik naar bed.
Muziek vandaag: David Live (David Bowie), Shockwave Supernova (Joe Satriani)

–

Dinsdag 15 maart:
We gaan weer. Veel voorspoedig. Op de werkplek ben ik op tijd en ik verzet er veel werk. Tussen de middag wandel ik door veld en bos. Daarna nog wat verder werken. Om zes uur ben ik weer thuis. De Vrouw heeft bijna het avondeten klaar: een curry van ui, wortel, courgette en spitskool met een salade van bosui, komkommer en tomaat. Ik bak daar lamsbiefstukken bij en we kunnen aan tafel. Zeven uur zijn we ook weer van tafel. Ik niet. Ik lees en luister tot het kwart voor tien is. Nogal moe ben ik.
Muziek vandaag: Every Good Boy Deserves Flavour (The Moody Blues), Greg Lake (Greg Lake), Manoeuvres (Greg Lake)

–

Maandag 14 maart:
Heel koud buiten. En het is licht om half zeven. Dat belooft wat. Ik weet niet wat het belooft. Mooi op tijd op de werkplek en daar werk ik weer veel werk weg. Ook goed. Tussen de middag loop ik door zon en bos. Om half zeven ben ik thuis en maak ik eten: een chili zoals een chili moet zijn, al weet ik niet precies hoe een chili moet zijn. Dus doe ik maar wat met gehakt, ui,prei.peper, paprika, raapsteel, chilikruiden en bruine bonen. Frisse wind vandaag. Even na achten loop ik door die frisse wind mijn ronde hard. Ik heb een tussenstop nodig, maar het lopen zelf gaat lekker. Thuis rust ik uit. Ik lees de krant en luister tot een uur of tien. De Vrouw is dan net thuis van werken; we praten wat bij en ik warm nog eten voor haar op. Dan ga ik toch echt naar bed.
Muziek vandaag: Shockwave Supernova (Joe Satriani), Alladin Sane (David Bowie), Ride The Tiger (Greg Lake & Geoff Downes), The Keith Emerson Trio (The Keith Emerson Trio)

–

Zondag 13 maart:
Half tien ga ik uit bed. Koffie, klussen en webstek. Eind van de morgen loop ik met De Vrouw ons gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Het is zonnig en mooi buiten, maar de wind maakt het ook koud. Terug is er weer koffie en een lunch van broodjes, sla, kaas, haring, vleeswaren en eieren. In de middag doe ik rustig aan. Ik lees en luister. Later maak ik avondeten. Ik leg groentefrieten in de oven, bak lamsshoarna en maak een salade van komkommer, bosui, tomaat, haring, avocado en blauwe bessen. De rest van de avond lees ik in de na honderd pagina’s steeds amusanter wordende biografie van Einstein en luister aan de keukentafel tot het tien uur is.
Muziek vandaag: When Loud Weather Buffeted Naoshima (David Sylvian), Emerson Plays Emerson (Keith Emerson), Up (Peter Gabriel), The Hound Of The Baskervilles (Clive Nolan & Oliver Wakeman), Peixes Passaros Pessoas(Mariana Aydar), Young Americans (David Bowie), The Bruised Romantic Glee Club (Jakko Jakszyk), High Voltage (Emerson Lake & Palmer), New Chautauqua (Pat Metheny)

–

Zaterdag 12 maart:
Kwart over acht lees ik de krant. Keith Emerson is overleden. Wát? Keith Emerson is overleden. Mijn eerste echte jeugdheld. In de zomer van 1980 hoorde ik voor het eerst de muziek van Emerson Lake & Palmer en het was de start van een schitterende ontdekkingsreis. Ik mocht hem nooit in levenden lijve zien en horen. Nu is hij dood, naar verluidt heeft hij zelf een einde aan zijn leven gemaakt. Ik ben geschokt. De wereld staat even stil.

Toch maar koffie en wat klussen en deze webstek. Dan een boodschappenronde langs biowinkel, markt, supermarkt en Turkse winkel. Het is zonnig en mooi, maar nog wel flink koud. Op de markt spreekt iemand me aan. ‘Mag ik u iets vragen? U komt me zo bekend voor Bent u Peter van Altena?’ Een belangrijke vraag is nu natuurlijk: wie is Peter van Altena? In het kader van de boekenweek koop ik De kleurloze Tsukuru Tazaki en zijn pelgrimsjaren (Haruki Murakami) en het essay Zink (David van Reybrouck). De verkoopster legt er het boekenweekgeschenk Broer (Esther Gerritsen) naast. Thuis drinken De Vrouw en ik koffie. Aansluitend lunchen we met Turks brood, vis, avocado, biokaas en vleeswaren. De Zoon is aan het werk voor Stadsakkers; hij is pas halverwege de middag terug. De Vrouw en De Zoon gaan dan naar de bioscoop. Ik ga even naar buiten om wat plastic in de plasticcontainer te gooien. Daarna kijk ik een deel van een bluray en iets na half zes stap ook ik op de fiets en rijd naar het centrum. Bij een restaurant stap ik af en binnen tref ik De Vrouw en De Zoon. We vieren wat verlaat de verjaardag van De Vrouw met een etentje. Het eten is heel aardig en we beleven een genoeglijke tijd. Half negen zijn we weer thuis. Ik lees en luister aan de keukentafel en ga om kwart voor elf naar bed.
Muziek vandaag: Le Pas Du Chat Noir (Anouar Brahem), The Deform Variations (Adam Holzman), The Three Fates (Keith Emerson), Ompa Til Du Der (Kaizers Orchestra), It Is And It Isn’t (Gordon Haskell), The Keith Emerson Trio (The Keith Emerson Trio), enkele stukjes van de bluray Live at Wembley (Electric Light Orchestra), Up The Downstair (Porcupine Tree), Staircase Infinities (Porcupine Tree), Weir Keeper’s Tale (Damion Wilson & Adam Wakeman)

Vrijdag 11 maart:
Alle rust vanmorgen. Kalm rijd ik door de koude naar de nieuwe werkplek. Daar heb ik een mooie stapel taken voor de komende anderhalve week en als ik de mail bekijk, dan zie ik dat er nog meer aankomt. Fijn. Zo maak ik mezelf weer onmisbaar, lijkt het wel. Ik handel heel veel af zonder dat het heel hectisch wordt. Vier uur fiets ik via wat winkels (toko, Turkse supermarkt, super) naar huis. Zo heb ik al heel wat weekendspul in huis. De Vrouw is er om half zes ook. We praten bij en ik ga het avondeten maken. Curry van eergisteren en stoemp van gisteren opwarmen, witlof met ham en kaas uit de oven maken, verse worst bradrn en een salade van bosui, bleekselderij, bladsla en tomaat monteren. Half acht is alles op en opgeruimd. Ik lees en luister aan de keukentafel tot een uur of half elf. De PROG is weer uit.
Muziek vandaag: Indelibly Stamped (Supertramp), Crisis? What Crisis? (Supertramp), Cor Cordium (Glass Hammer), … On The Sunday Of Life (Porcupine Tree), Transgression (Theo Travis’ Double Talk)

–

Donderdag 10 maart:
Heel koud buiten. Maar ook heel mooi. Ik maak wat foto’s tijdens de wandeling van huis naar de carpoolplek. Op de werkplek werk ik verschillende zaken af en heb ik her en der een overleg. Tussen de middag loop ik geen rondje buiten. Om drie uur pak ik de bus terug naar huis. Gisterenavond heb ik al meer dan twee uur extra gewerkt; vanmiddag haal ik het in. Half vijf ben ik thuis. Ik kook gele bieten en aardappelen met uien en die stamp ik tot een stoemp. Vervolgens bak ik hamburgers en maak ik salade van komkommer, bosui, bleekselderij en tomaat. De voeding valt in goede smaak. Na het eten, om half acht is dat, ga ik een ronde hardlopen. Het lukt niet onafgebroken, maar het gaat lekker. De laatste zeven kwartier lees en luister ik aan de keukentafel tot het tien uur is.
Muziek vandaag: Blackstar (David Bowie), Rei Momo (David Byrne), Better Late Than Never (Anderson Ponty Band), Under The Bridge – Live In London (Lifesigns)

–

Woensdag 9 maart:
Het is druk in huis vanmorgen. We staan bijna allemaal tegelijkertijd op en dat is altijd puzzelen. Poeh, we zijn slechts met z’n drietjes en dan nog lopen we elkaar danig in de weg. Acht uur fiets ik naar de nieuwe werkplek. De wind is ijskoud. Ik haal eerst fruit op de markt en ga dan aan het werk. Er ligt veel. Niet erg. Leuk zelfs. De baas is vanaf vrijdag anderhalve week weg, dus aan het eind van de dag heb ik een voorraadje klussen. Om vier uur ontmoet ik Ank; we gaan naar het Art café om voor de laatste keer de inhoud van een verhalen- en kunstboek door te spreken en om een publiciteits- en communicatieplan te maken: eind mei moet het boek klaar zijn en gepresenteerd! Pas na zeven uur ben ik thuis. De Vrouw staat dan op het punt om nog even te gaan werken. Ik maak een curry van kip, ui, peper, courgette en spitskool en zet er het restant salade van gisteren naast. Half negen is het geweest als alles op en opgeruimd is. Ik ben te moe om nog te gaan hardlopen; De Zoon wandelt nog wel een blok om. Ik lees en luister aan de keukentafel tot tien uur. George Martin is overleden.
Muziek vandaag: The Man Who Sold The World (David Bowie), The Next Day, (David Bowie), Roux-Ga-Roux (DeWolff)

–

Dinsdag 8 maart:
Het is vandaag internationale vrouwendag, maar als ik opsta, is er geen vrouw te zien. Pas in de badkamer doe ik het licht aan. Ik ben wakker geworden met een enorme pieptoon die in mijn hoofd galmt. Die trekt langzaam weg. In alle rust doe ik mijn dingen en reis ik naar de werkplek. Daar ben ik op tijd. Van alles te doen en tussendoor doe ik nog meer. Rond het middaguur wandel ik door bos en veld. In de middag ga ik vrolijk verder en ik ben om zes uur weer thuis. De Vrouw is vanavond uit, dus warm ik de pruttelpot van zondag en de pastasaus van gisteren op. Ik kook pasta en maak een salade van komkommer, bleekselderij, bosui en ei erbij en klaar. De Zoon eet de saus en ik de pruttelpot op. Na de maaltijd heb ik niet zo veel zin in hardlopen; bovendien lijkt het nogal nat buiten. Ik lees en luister aan de keukentafel tot tien uur.
Muziek vandaag: The Man Who Sold The World (David Bowie), Young Americans (David Bowie), The Keith Emerson Trio (The Keith Emerson Trio), The Next Day (David Bowie), het plaatje dat meekwam met de PROG

–

Maandag 7 maart:
Als ik wakker word en op de wekker kijk, is het zes uur. Oei. Beneden lukt het me om mijn lunch te maken en koffie te drinken. Vijf voor half zeven loop ik de deur uit. Barst, ik mis op een haar na de aansluiting in Arnhem, dus ben ik wat later op de werkplek. Daar doe ik allerlei. Tussen de middag wandel ik door zon en bos. Om zes uur ben ik weer thuis. De Vrouw heeft al iets voorbereid aan het eten; ik warm soep en saus op en kook de pasta. Al snel zitten we aan tafel. Zeven uur rijden De Zoon en ik naar een kleine huurwoning aan het kanaal in het centrum. Met nog een stuk of wat andere belangstellenden kijken we rond. Het is leuk als je in het centrum wilt wonen, maar ook klein en er is geen parkeergelegenheid. Op de terugweg laat De Zoon al doorschemeren dat hij in deze woning niet zo is geïnteresseerd. Ook goed. Mooi om te zien dat hij gemakkelijk het gesprek aangaat en zijn vragen stelt. Als we weer thuis zijn heb ik nog anderhalf uur om de krant en verder te lezen en te luisteren aan de keukentafel tot een uur of tien. Ik heb een bloedneus. Hoe kom ik daar nou weer aan?
Muziek vandaag: Offramp (Pat Metheny Group), Bruce Soord (Bruce Soord)

–

Zondag 6 maart: De Vrouw is jarig
Ik ben om acht uur uit bed. Beneden doe ik wat klussen, werk ik de webstek bij met foto’s van gisteren en drink ik koffie. Ik maak vast de basis van de stoofpot voor vanavond, de lunchsoep voor De Vrouw en poets de plee. De Vrouw komt beneden: ze voelt zich beroerd en het lijkt erop dat ze ziek is. We drinken samen koffie en dan loop ik mijn gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Thuis maak ik alle eten zo goed als af. De Vrouw ligt nog even in bed. Begin van de middag brunchen we gedrieën. Als alles weer aan kant is, komen Vader en even later Schoonmoeder op bezoek. Wat volgt os een rustige en aangename middag. Half zes is het bezoek weer weg. Ik maak het eten af en kook alvast de pastasaus voor morgenavond. Zeven uur zitten we aan tafel. De Vrouw is nog steeds niet fit (en dat op haar verjaardag) en eet bijna niets. Na het eten ga ik een ronde hardlopen. Het is lekker, maar ik red het niet zonder pauzes. Niet erg. Thuis heb ik nog een dik uur om aan de keukentafel te luisteren en te lezen in de PROG die vrijdagmiddag binnenkwam. Dan is het tien uur.
Muziek vandaag: Siwan (Jon Balke), Starless Starlight (David Cross & Robert Fripp), het tweede plaatje uit de doos Too Old To Rock And Roll: Too Young To Die! – The TV Special Edition, Arcane (Assorted Images Of Arcane), Viena (Värttinä), Oyoyoy (Amsterdam Klezmer Band), Manafon (David Sylvian)

–

Zaterdag 5 maart: naar de expositie David Bowie is in het Groninger museum
De wekker gaat om half zeven. Anderhalf uur later fietsen we naar het station. Met de (flix)bus zijn we om half elf in Groningen en niet veel later betreden we het Groninger Museum. Eerst koffie met een David Bowie museumtaartje (echt waar, je verzint het niet). We kunnen de expositie pas om twaalf uur in, dus kijken we eerst rond in de rest van het museum. De collectie van Joris Laarman is imposant; materiaal veelal gemaakt met 3D-printer, maar dan wel even het knullige ontstijgend. En dan David Bowie is: de expositie geeft een mooi overzicht over ’s mans werk en veelzijdigheid, al blijven veel zaken ook onderbelicht. Begeleidende geluiden en muziek maken het geheel af. Het is druk, maar niet te vol en we kunnen alles goed zien en horen. Mooi. Goed dat we dit hebben gedaan. Ha, enkele stukken hebben we afgelopen september al gezien in het Victoria & Albert Museum in Londen. Pas om half drie lopen we in de Folkingestraat. We eten een broodje in een prima lunchzaak en wandelen daarna over Akerkhof en de Grote Markt. Ik vind Groningen een leuke stad. De vele kleine winkels maken het aantrekkelijk. Eind van de middag rusten we uit in een eetcafé en eet ik strudel van bladerdeeg, paddenstoelen, brie en walnoten met van alles erbij. Dan lopen we nog een rondje langs het Verbindingskanaal en om half acht vertrekt de bus. Kwart over negen komen we aan in Apeldoorn en een half uur later zijn we thuis. Ik hang was op, zet een volgende aan, blader door de dikke catalogus en lees en luister nog iets aan de keukentafel tot het kwart voor elf is.
Muziek vandaag: Classical Variations (Rick Wakeman), As Falls Wichita, So Falls Wichita Falls (Pat Metheny & Lyle Mays)

Vrijdag 4 maart:
Goed geslapen. Onderweg naar de nieuwe werkplek is het nog droog; als ik binnen ben, gaat het regenen en nat sneeuwen. Er is van alles te doen en dat doe ik ook. Ik voer enkele gesprekken met de baas en in een ervan zegt Erna dat ze mijn tijdelijke contract wil verlengen, in ieder geval tot eind van dit jaar. Mooi. Voorlopig kan ik dus op dezelfde voet verder. Lastig blijft dan wel dat ik naast mijn twee banen niet toekom aan het uitwerken van mijn plan voor mijn eigen zaak. Maar wie weet wat er verder nog op mijn pad komt, welke deuren zich nog openen en welke deuren ik kan intrappen. Op de terugweg rijd ik langs de supermarkt en de Turkse winkel voor de weekendboodschappen. Thuis maak ik eten. Eerst krielen koken en daarna bakken, schnitzels braden en witlofblaadjes vullen met rode paprika en blauwe kaas. De boel gaat op. In de avond lees ik in het Bowieblad en de PROG die vandaag binnenkwam en luister ik aan de keukentafel.
Muziek vandaag: het eerste plaatje uit de doos Too Old To Rock And Roll: Too Young To Die – The TV Special Edition (Jethro Tull), Diamond Dogs (David Bowie), Low (David Bowie), A Sort Of Homecoming (Anathema), Pat Metheny Group (Pat Metheny Group)

–

Donderdag 3 maart:
Ik kan rustig aan doen vanmorgen. Even voor half acht wandel ik naar de carpoolplek en even na half negen ben ik op de werkplek. Daar kan ik op mijn gemak veel doen en regelen. Tussen de middag wandel ik door bos en veld. Ik ga wat eerder weg, omdat ik dinsdag langer ben doorgegaan. Zes uur ben ik weer thuis. De Vrouw heeft een curry van kip, knoflook, ui,paprika en bloemkool gemaakt. Ik zet daar de wereldberoemde bietensalade naast. Ook is er een nagerecht in de vorm van allerlei varianten roomyoghurt. Na het eten ga ik hardlopen. Het is er prima weer voor. Ik heb één korte wandelpauze nodig en daarna loop ik het uit tot het einde. De laatste twee uur luister en lees ik (in een Nederlands eerbetoontijdschrift over Bowie) aan de keukentafel. Tien uur weer.
Muziek vandaag: If (Glass Hammer), The Unquiet Sky (Arena)

–

Woensdag 2 maart:
Slapen lukt. Hoera. Buiten regent het. Niet hoera. Als ik op de fiets naar de nieuwe werkplek ga, valt het mee; ik heb het grotendeels droog. Hoera. Op die nieuwe werkplek ligt weer een leuke en afwisselende stapel werk. Komt goed. Tussen de middag is er een gezamenlijke lunch met alle collega’s. Hoera. Om vier uur fiets ik weer weg, langs de supermarkt, want ik ben zaterdag niet in de gelegenheid om uitgebreid boodschappen te doen en we willen de dag erna toch wat op tafel zetten in het kader van bescheiden feestelijkheden. Vijf uur ben ik thuis. Daar is De Vrouw nog heel even, voordat ze gaat werken. Half acht is ze weer terug. Ik heb dan de zuurkoolschotel uit de oven klaar en heb een salade geprepareerd van komkommer, bosui, groenselderij en tomaat. We eten het op en het is aangenaam aan tafel. Buiten regent het en ik vind het te nat om te gaan hardlopen. In plaats daarvan lees ik de tijdschriftspecial over Bowie uit en luister ik aan de keukentafel tot tien uur.
Muziek vandaag: David Bowie (David Bowie), David Bowie aka Space Oddity (David Bowie), The Illusion’s Reckoning (Mantra Vega), The Unbendable Sleep (Rikard Sjöblom), The Catastrophist (Tortoise)

–

Dinsdag 1 maart:
Opnieuw is het fiks koud buiten. Ik ben vroeg op de werkplek. Vandaag allerlei jubilea, prijsuitreikingen en ontmoetingen. Zo ga ik eind van de dag naar een presentatie van de afdeling Werk. Tussen de middag loop ik een rondje door veld en bos. Pas om zeven uur thuis. De Vrouw heeft een soep en een zuurkoolschotel gemaakt, die we gedrieën half opeten. Na de maaltijd heb ik nog anderhalf uur de tijd om wat te luisteren en te lezen aan de keukentafel tot ik naar bed ga. Tien uur.
Muziek vandaag: Godspeed (Fish On Friday)

–

Maandag 29 februari:
Leuk, zo’n dag eens in de vier jaar. Voelt toch een beetje als een bonus in het leven. Vanmorgen alles voorspoedig, ook al mis ik de snelle aansluiting met de bus in Arnhem. Ik pak een andere bus en loop het laatste stukje. Het is fiks koud buiten. Verhip, ik krijg last van mijn darmen. Tijdje niet gehad. Gedurende de dag kan ik veel doen en op orde brengen. Da’s mooi. Tussen de middag loop ik een rondje door het bos. Ook mooi. In de middag heb ik nog steeds last van mijn darmen. Niet mooi. Half zeven ben ik weer thuis. Daar maak ik een chili. Onder het eten kletst De Zoon me de oren van het hoofd. Zo is hij vanmiddag samen met zijn ambulant begeleider naar een mogelijk huurhuis gaan kijken en deze keer lijkt het hem wel wat. Hij bevestigt zijn aanvraag en gaat mee in de race. Wie weet! Na de chili gaat De Zoon een stevige wandeling maken en ik ren een ronde hard. Andere route, zo’n beetje de ringweg van de wijk De Maten. Even een korte onderbreking, maar ik loop lekker en kom tevreden terug. Dan nog een klein uurtje lezen en luisteren aan de keukentafel en dan is het half tien geweest en val ik om van de slaap.
Muziek vandaag: David Bowie (David Bowie), David Bowie aka Space Oddity (David Bowie), Diamond Dogs (David Bowie)

–

Zondag 28 februari:
Ik ben al op tijd wakker, maar val bij stukjes weer in slaap. Kwart voor negen ga ik echt uit bed. Na de douche en dergelijke eerst koffie, klussen en de webstek. Dan loop ik eind van de ochtend mijn gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Het is prachtig zonnig, maar fiks koud. Niet erg. Thuis koffie met De Vrouw, aansluitend de brunch en halverwege de middag fietsen we gedrieën naar de andere kant van de stad. Neef is vandaag twaalf jaar oud geworden. Er zit wat meer familie, onder wie mijn jongste Broer. Met hem is het aangenaam van gedachten wisselen. Half zeven zijn we weer thuis. Ik maak bamisoep en als die opgegeten is, heb ik nog anderhalf uur om te lezen en luisteren aan de keukentafel tot het tien uur is en ik naar bed ga.
Muziek vandaag: Last Dance (Keith Jarrett & Charlie Haden), Bright Size Life (Pat Metheny), Watercolors (Pat Metheny), Gallery Of Dreams (Gandalf), Gallery Of Dreams – Live in Concert (Gandalf), The Ghosts Of Pripyat (Steve Rothery), World Citizen (David Sylvian & Ryuichi Sakamoto)

–

Zaterdag 27 februari:
Acht uur ben ik beneden. Koffie, klussen, krant. Rond tienen loop ik naar het centrum van Apeldoorn. In de stalling bij De Kap staat mijn fiets. Ik bezoek vervolgens de markt, de biowinkel, twee supermarkten en de Turkse winkel. Half een is alles binnen en neem ik nog meer koffie. De Vrouw komt ook terug van wat klussen en boodschappen. Meer koffie en lunch. Daarna gaan De Zoon en De Vrouw op woonspullenjacht. Ik neem plaats achter de pc en meld me bij het UWV aan als werkloos per 15 april voor twaalf uur. (Dat wordt nog wat. Mijn werkgever voor wie ik zesentwintig jaar werk, heeft per 1 juli 2014 mijn voltijds contract gesplitst en er dus een tweede voor twaalf uur naast gezet. Als het UWV moeilijk of uiterst correct wil doen, dan zeggen ze dat ik voor die twaalf uur pas per 1 juli 2014 in dienst ben en dus alleen over die amper twee jaar recht op WW heb.) Ook begin ik met voorbereiden van het avondeten. Ik kook rode bieten, snijd rode ui, witlof en peer, doe alles in een braadslede en meng het met olie, honing, peper, zout en walnoten. Hup, de oven in. Salade van komkommer, bosui, tomaat en papaja maken, varkenshazen braden en aan tafel! Het meeste gaat goed op. En als alles opgeruimd is, ga ik hardlopen. De Zoon heeft nog altijd last van een spier in zijn voet en gaat een korte maar stevige wandeling maken. Ik heb wind tegen en red het niet onafgebroken. Twee heel korte pauzes heb ik nodig. Thuis lees en luister ik aan de keukentafel. Elf uur.
Muziek vandaag: Siwan (Jon Balke), Dance Me This (Frank Zappa), Do Nothing Till You Hear From Me (The Mute Gods), The Illusion’s Reckoning (Mantra Vega), Words Are All We Have (Fjieri), het bonusconcert dat meekwam op de twee bonusplaatjes bij Stationtostation (David Bowie), One Of A Kind (Bruford), Alexandrine (Grice), Live In London – Under The Bridge (Lifesigns)Tap – John Zorn’s Book Of Angels vol. 20 (Pat Metheny)

Vrijdag 26 februari:
Dus. We gaan. Het is heel koud buiten op de fiets. Op de nieuwe werkplek is warm ook anders, maar ik werk in een kantoor in mijn eentje, dus kan er lekker stoken. Ook ligt er werk. Voor ik het weet is het alweer een uur. Even uitblazen. Dan weer verder. Vier uur vertrek ik. Ik loop naar het busstation en pak daar een lijn naar Arnhem. Aan de achterkant van het station komt collega Jessy met de auto voorbij en samen rijden we naar Doorwerth. Een andere collega viert vandaag haar twaalfenhalfjarig jubileum. Bij haar thuis. (Zelf ben ik vandaag overigens zesentwintig jaar en zesentwintig dagen in dienst.) Er is volop ontmoeting, uitwisseling en eten. Ik zit in een rustige, maar leuke hoek. Het is pas om half elf dat ik helemaal inzak. Niet lang daarna staat iedereen op en vertrekken we. Ik kan meerijden met de leidinggevende. Die zet mij in Apeldoorn af en ik loop het laatste stukje vanaf de meubelboulevard. Even voor twaalf ben ik thuis. De Vrouw en ik praten heel kort bij en dan moet ik toch echt naar bed.
Muziek vandaag: geen.

–

Donderdag 25 februari:
De wekker gaat en de genadeloze pieptoon is genadelozer dan ooit. Als ik uit bed ben, gaat het langzaam beter. Buiten is het koud en in de buurt van Arnhem sneeuwt het zelfs. In de ochtend van alles te doen en dat doe ik ook. Tussen de middag loop ik een rondje door bos en veld. In de middag heb ik een overleg in een andere locatie. Ik wandel naar het station, heb een bus eerder dan gewoonlijk en om half zes ben ik thuis. De Vrouw serveert shoarma met prei in roomsaus en een salade van bosui, komkommer, tomaat en rode kool. We zijn vroeg van tafel. Ik lees de krant en verder in het Bowieblad en luister tot tien uur.
Muziek vandaag: Live at the Orange (Jeronimo Road), The Unbendable Sleep (Rikard Sjöblom), When We Are Death (Hexvessel), Lumen (Steve Jansen & Richard Barbieri)

–

Woensdag 24 februari 2016:
Slapen gaat goed. Buiten is het prachtig weer als ik even na achten naar de nieuwe werkplek fiets. Wel koud. Daar past mijn stukje voor FOK! voor vandaag wel bij. Ha, er zijn weer lezers die bijzonder reageren. Zo is er iemand die op basis van mijn verhaal (tip van de auteur: verwar nooit het verhaal met de verteller) van een paar honderd woorden meent een hele diagnose te kunnen stellen. Ik lach me een kriek. Op de werkplek redelijk veel te doen, waaronder veel uitzoekwerk rondom LinkedIn en Twitter; da’s mooi, want dat kan ik ook goed gebruiken in de opzet van mijn eigen zaak. Op de terugweg naar huis doe ik een paar boodschapjes. Half zes ben ik thuis. Daar maak ik eten voor De Zoon en mezelf. Het wordt een saus van gehakt, ui, peper, knoflook, courgette en pompoen in tomaten. Ik serveer het met spaghetti. Na het eten ga ik mijn ronde hardlopen. Alleen weer, want De Zoon heeft last van een lastige spierpijn. Ga ik het opnieuw in één keer redden, dat rondje van een half uur? Nét niet. Op viervijfde moet ik een heel korte wandelpauze houden. Als ik weer thuis kom, is De Zoon ook net terug van een avondwandeling. Het laatste uur van vandaag lees en luister ik zoals gebruikelijk aan de keukentafel. Half tien vanavond.
Muziek vandaag: Under The Bridge – Live in London (Lifesigns), Live at the Orange Jeronimo Road), The Unbendable Sleep (Rikard Sjöblom)

–

Dinsdag 23 februari:
Zowaar, het gaat wel weer. Ik ben redelijk monter en heb wat energie. Ook weet ik weer dat ik me niet wil vereenzelvigen met wat er door mijn kop knalt. We gaan het gewoon weer doen vandaag en wie weet wat het oplevert. Mooi op tijd ben ik op de werkplek. Daar komt er veel uit mijn vingers. Leuke collega Liesbeth neemt afscheid (minder leuk) en ik heb samen met twee andere collega’s een Yammerspeurtocht georganiseerd (om collega’s wat enthousiaster voor het medium te maken). Tussen de middag heb ik nauwelijks tijd en gelegenheid om te wandelen door bos en veld, dus dat sla ik over. Zes uur ben ik weer thuis. De Vrouw heeft soep van wortel, pompoen, aardappel en chorizo gemaakt en daar eten we veel van. De Zoon vertelt over de huurwoning die hij vanmiddag samen met De Vrouw heeft bekeken. Deze is mooi, maar vindt hij te groot en te duur. Maandag een volgende bezichtiging. Ha, het komt nu wel dichterbij. We zien journaal en daarna ga ik lezen en luisteren aan de keukentafel. Half elf.
Muziek vandaag:The Illusion’s Reckoning (Mantra Vega), Siwan (Jon Balke)

–

Maandag 22 februari:
Redelijke nacht. Ik sta wel goed op, ook al zit mijn hoofd nog vol met genadeloze pieptoon. Piotr Grudzinski, de gitarist van Riverside, is plotseling overleden. Barst. De bus heeft wat vertraging op de snelweg, dus ik ben later op de werkplek. Daar ligt een boel achterstallige mail, heb ik wat overleggen en doe ik een boel wat ik nog moest doen. tussen de middag wandel ik door druilregen, veld en bos. Om half zeven ben ik thuis. Ik voel me leeg, dodelijk vermoeid, somber, energieloos en vraag me af hoe ik het allemaal ga redden de komende tijd: ik werk achtendertig uur per week, ben tien uur in de week bezig met reizen, sta om half zes op en ben ’s avonds om half zeven weer thuis, doe ik de avond niet veel meer dan eten maken en hardlopen en dan ga ik naar bed, heb het weekend echt nodig om bij te tanken en heb het idee dat ik nauwelijks tot helemaal geen tijd overhoud. Ik wil heel veel: wat extra tijd om eens wat extra dingen in en om huis te doen, straks gaat De Zoon uit huis en dan wil ik helpen met klussen en inrichten, ik zo graag weer (veel) schrijven, ik wil het project met Peter oppakken, ik heb een grote stapel boeken en platen en films, plus ik wil natuurlijk nadenken over mijn eigen toekomst, uitzoek hoe ik mijn eigen bedrijf ga starten en het nog doen ook. Dat vraagt allemaal tijd en energie en ruimte in mijn hoofd. Waar haal ik die nu vandaan? Het liefst zou ik structureel minder gaan werken; vraag is of dat erin zit de komende tijd. Vandaag voel ik me moedeloos. Het lukt me om eten te maken: een chili van gehakt, uien, pepers, paprika, veldsla, bonen en een salade van komkommer, bosui en rode kool. Half acht is iedereen thuis en zitten we aan tafel. Drie kwartier later loop ik buiten mijn ronde hard. In mijn eentje. Onvoorstelbaar, maar ik loop in alle rust het half uur onafgebroken. Dat voelt goed, maar als ik dan weer thuis ben, heb ik het echt gehad voor vandaag. Nog even iets drinken en om tien voor half tien ga ik naar boven.
Muziek vandaag: When We Are Death (Hexvessel)

–

Zondag 21 februari:
Pas na tien uur beneden. Koffie, klussen. Eind van de morgen lopen we door de lichte regen het gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Dan nog meer koffie en de lunch. In de middag rijdt De Zoon ons allen naar Radio Kootwijk: Ingrid is jarig. Het huis zit vol met aardige mensen en het eten is oké. Ik merk wel dat ik moe ben, druk op mijn hoofd heb en me opgejaagd voel, maar heb zeker ook plezierige momenten. Net voordat de hondenallergie zich begint te openbaren nemen we afscheid. Half negen zijn we thuis. Daar zak ik toch echt in, met een snotterhoofd en droge ogen. Ik lees en luister nog een uurtje aan de keukentafel, nu in het speciale tijdschrift over Bowie. Even na half tien ga ik naar bed.
Muziek vandaag: Starless Starlight (David Cross & Robert Fripp), Natural Timbre (Steve Howe), Journey To The Centre Of The Earth (2012 rerecording) (Rick Wakeman), Stationtostation (David Bowie), Dreams & Absurdities (Dave Sturt)

–

Zaterdag 20 februari:
Kwart over acht op. Klussen, krant, koffie. Umberto Eco is overleden. Ik weet wat ik binnenkort wil herlezen. Dan net niet in de regen een boodschappenronde. Biowinkel, markt, supermarkt, nóg een supermarkt, Turkse winkel. Thuis nog wat koffie en de lunch. Dan fietsen De Vrouw en ik naar een winkelcentrum verderop. De Vrouw kan haar nieuwe bril ophalen. Ze is zeer tevreden. We maken nog een rondje over het winkelcentrum en rijden dan door de regen terug. Vier uur thuis. Ik begin aan de bamisoep van vanavond. Tussendoor wat lezen en luisteren. Begin van de avond zitten we aan tafel met een soep als vanouds. De rest van de dag blijf ik aan de keukentafel zitten. Kwart voor elf.
Muziek vandaag: Astrakan Café (Anouar Brahem), Hummingbird (Rick Wakeman & Dave Cousins), Now And Then (The Tornadoes), You Are What You Is (Frank Zappa), Trance (Hassan Hakmoun & Zahar), The Rise And Fall Of Ziggy Stardust And The Spiders From Mars (David Bowie), Genesis Revisited: Live At The Royal Albert Hall (Steve Hackett), The Good Son Vs. The Only Daughter (The Blemish Remixes) (David Sylvian), Lumen (Steve Jansen & Richard Barbieri)

Vrijdag 19 februari:
Veel en diep geslapen vannacht. Ik sta goed op. Op de nieuwe werkplek veel te doen. Van alles rond een vacature(tekst) en meer. Een evaluatiegesprek met Erna, bijvoorbeeld. Ik vertel dat ik nog niet het idee heb dat ik veel uit handen kan nemen en initiatieven kan tonen, omdat ik enerzijds veel van de hectiek nog niet ken of zie en anderzijds omdat ik pas in mijn negende week zit. Kom ik dus al wel helemaal uit de verf? Het kost me gewoon veel tijd om echt helemaal ingewerkt te raken en daarvoor is het nu nog te vroeg. Daardoor ben ik nog wat ‘onzichtbaar’. Dit is iets waar ik aan kan werken de komende tijd. Het blijft voor ons beiden een zoektocht en dus spreken we af dat we voorlopig op dezelfde voet verder gaan. Fijn. Om half vijf ben ik thuis. De Vrouw is dan naar haar training. Ik doe wat voorbereidingen aan avondeten. Veel is het niet. Een salade van komkommer, paprika, bosui en peer monteren. De rest van de dis wordt namelijk tamelijk eenvoudig: klieken van gisteren (stoemp) en dinsdag (groentecurry) verhitten, plus kipvlees in de oven zetten. Half zes is De Vrouw weer terug. Even bijpraten en dan is het eten zo klaar. Hoewel, de kip is prima, maar de klieken nogal tamelijk flink ijskoud. Die gaan dus nog een tijd op hellestand terug. Ah, dat is beter. Snel na de maaltijd gaan we hardlopen. De Zoon haakt na het inlopen af; hij heeft last van beenspieren. Ik loop de ronde en heb slechts één heel korte wandelpauze nodig. De laatste twee uur van vandaag breng ik door aan de keukentafel al lezend en luisterend. Half elf.
Muziek vandaag: Mark Hollis (Mark Hollis), Viena (Värttinä), 4 1/2 (Steven Wilson), 200 Motels – The Suites (Esa-Pekka Salonen & Los Angeles Philharmonic)

–

Donderdag 18 februari:
Half zeven uit bed. In alle rust kan ik me voorbereiden op vandaag. Twee uur later ben ik op de nieuwe werkplek. Daar een redelijk volle dag met allerlei klussen en een centraal overleg met alle medewerkers. Op de terugweg rijd ik langs de supermarkt voor wat kleinigheden en de eerste weekendboodschappen. Thuis is De Vrouw en die gaat een kwartier later nog even werken. Ik ga eten koken: het wordt een stamppot van rode kool, appel, uien en aardappelen, met daarnaast gebraden runderworsten en een salade van komkommer, bosui, tomaat en rode paprika. Zeven uur is het allemaal klaar, is De Vrouw weer thuis en gaan we aan tafel. De boel smaakt en ik zet allerlei roomyoghurtvarianten als nagerecht neer. De rest van de avond lees en luister ik aan de keukentafel. Kwart over tien is de dag voorbij.
Muziek vandaag: Via Zammata’ (Dweezil Zappa), Oyoyoy (Amsterdam Klezmer Band), Music For Wastelands (Ossicles), Walking From Home (Peter Gabriel)

–

Woensdag 17 februari:
Goede nacht. Goed koud buiten. Goede werkdag. Vandaag naar Arnhem in plaats van Apeldoorn. Tussen de middag loop ik door zon, bos en veld. Zes uur ben ik thuis. Goed moe. De Vrouw had maar even om voor eten te zorgen en het zijn pizza’s. Best aardig, maar ik kan niet veel eten. Het vult even, maar het voedt niet. Ik haal er geen energie uit. Om kwart over zeven gaat De Vrouw nog werken; ik ga hardlopen. Alleen. De Zoon heeft last van spieren. Mijn ronde gaat heel goed. Ik heb geen wandelpauze nodig. Lang geleden dat ik onafgebroken mijn volle half uur heb gelopen. Het voelt goed. Ik kom moe maar uiterst tevreden terug. Dan heb ik nog even om uit te rusten en te ontspannen. Ik doe iets aan de webstek en lees en luister aan de keukentafel. Kwart voor tien ga ik naar bed.
Muziek vandaag: Weir Keeper’s Tale (Damian Wilson & Adam Wakeman), Mantelpiece (Ossicles)

–

Dinsdag 16 februari:
Vanochtend lijkt het wel nog kouder buiten. Ik kom lekker vroeg aan op het werk en kan gelijk fijn aan de slag. Nou ja, fijn. Ook vroeg heb ik een kort gesprek met een medewerker van de sollicitatiecommissie. Aan haar gezicht kan ik het al zien: ik ga het niet worden. Er waren gegadigden die veel ervaring hebben en gelijk in het team aan de slag zouden kunnen; ik had nadrukkelijk gevraagd om ondersteuning, naar mogelijkheden van ontwikkelen en scholing. Jammer, maar heel erg vind ik het niet. Er openen zich vast weer nieuwe deuren en nu kan ik me concentreren op de klus in Apeldoorn. Als ik daar meer zekerheid over heb, kan ik al dan niet concreter met mijn eigen zaak aan de slag. Bovendien: het idee dat ik gepikt was uit 252 reacties, dat doet me goed. Schouders ophalen, hoofd omhoog en vrolijk verder, dus. Tussen de middag loop ik even door zon en bos. Zes uur weer thuis. De Vrouw blijkt nog een uur aan het werk te zijn, dus ik ga eten maken: een groentetajine van ui, knoflook, peper, mangold, pastinaak en ras-el-hanout, met een salade van komkommer, bosui, tomaat en gele paprika. Daar braad ik dan nog varkensfiletlapjes bij. De Vrouw is even na zeven uur thuis en zet er nog meloen en gestoofde appels naast. Prima pot. Vanaf acht uur kan ik wat ontspannen. Ik luister en lees in de biografie Einstein (Walter Isaacson) tot het weer tien uur is.
Muziek vandaag: Lumen (Steve Jansen & Richard Barbieri), Oyoyoy (Amsterdam Klezmer Band), The Road To Two (Kenny Wheeler & John Taylor)

–

Maandag 15 februari:
Prima nacht. Vanmorgen vroeg wil ik even foto’s van gisteren, die op mijn telefoon staan, overzetten op de computer en hier op de webstek plaatsen. Plots herkent de computer de inhoud van de sd-kaart van de telefoon niet meer. Vreemd. Plus belachelijk. Straks op het werk eens proberen. Buiten sneeuwt het niet meer, maar het is wel zeer koud. De bus heeft ook nog eens vertraging op de snelweg, dus ik ben pas om tien over acht op de werkplek. Daar is gewoon lekker veel te doen. Dat doe ik. Voor in de middag loop ik door zon, veld en bos. In de middag ga ik gestaag verder met de werkzaamheden. Ook plak ik de foto’s van de telefoon op de usb-stick. Geen probleem. Wat er aan de hand is met de pc thuis, dat weet ik dan niet. Toch geen Windows10-gedoe, hè? Onderweg naar huis stap ik in het centrum van Arnhem de platenwinkel in en ik koop Yoyoyo (Amsterdam Klezmer Band). Half zeven ben ik thuis. De foto’s kan ik zonder problemen op de pc zetten. O. Dan maar eten maken. Het wordt spaghetti met een saus van rundergehakt, ui, gele paprika, peper, courgette en tomaten. De Zoon eet alles op! Erna gaan we hardlopen. Rn het gaat lekker. Op drievoerde heb ik een heel korte wandelpauze nodig. Ik herstel in nog geen twee minuten en heb dan ook weer warme handen. Daarna gaat het in een ruk door. Thuis heb ik nog een klein uur. Ik lees de krant en luister aan de keukentafel tot het tien uur is.
Muziek vandaag: Via Zammata’ (Dweezil Zappa), Lumen (Steve Jansen & Richard Barbieri)

–

Zondag 14 februari:
Voor negen uur ben ik op. Het sneeuwt! Douche, koffie, webstek. Tegen elf uur loop ik de deur uit voor mijn gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. De sneeuw blijkt nogal natte en aan het eind van mijn ronde is hij langzaam overgegaan in regen. Thuis is er nog wat koffie en dan maak ik de brunch. Begin van de middag wandelen De Vrouw en ik nog een keer door de natte sneeuw langs het kanaal naar een supermarkt voor wat vergeten boodschappen. Thuis schil en kook ik schorseneren, vervolgens prepareer ik een blauwe kaassaus en een salade van bladsla, rucola, komkommer, bosui en tomaat. Erbij meloenen ik bak steaks. Hoppa. Tussendoor lees en luister ik aan de keukentafel. Half zeven eten we alle gerechten op. De rest van de avond ontspan ik. Ik lees Billy Conolly’s Route 66 – The Big Yin on the Ultimate Road Trip uit. Tien uur ga ik slapen.
Muziek vandaag: The Astounding Eyes Of Rita (Anouar Brahem), Miss Perfumado (Cesária Évora), Foxlight (Iarla Ó’Lionáird), het derde en vierde plaatje uit de doos The Jimi Hendrix Experience (The Jimi Hendrix Experience), Hand. Cannot. Erase. „ Live & Outta Sight (DeWolff), Courting The Widow (Nad Sylvan)

–

Zaterdag 13 februari: Vader jarig en een etentje
Tien over acht ben ik op. Beneden klussen, koffie en krant. Dan naar buiten, de kou in, voor een ronde boodschappen. Markt, Turkse winkel en supermarkt. Ik ben net iets na elf uur terug. We drinken koffie en wandelen nog even naar het winkelcentrum op de hoek voor wat laatste dingetjes. Dan lunchen we. Gelijk erna rijdt De Zoon ons naar de wijk Orden. Vader is vandaag 82 jaar geworden en viert het in kleine kring. Als we binnen komen, staat de woonkamer blauw van de sigaretten- en sigarenrook. Tantes Ger en Lia zijn er, oom Charles en neef Robert, plus de familie Pommer en ze roken allemaal. Ha! Even later komen Zus en gezin en eind van de middag ook Broer. Nou mooi. Opa is volop in de weer iedereen te voorzien van drank en taart; hij geniet zichtbaar. Nog mooier. Het Amsterdamse geouwehoer is niet van de lucht. Eind van de middag vertrekken we. De Zoon rijdt ons verder Radio Kootwijk. Marja en Robert hebben een Amerikaans diner gemaakt en we beleven een genoeglijke tijd. Half elf zijn we thuis. Ik blaas even uit en ga tegen half twaalf slapen.
Muziek vandaag: La Pas Du Chat Noir (Anouar Brahem), The Deform Variations (Adam Holzman), Lovely Difficult (Mayra Andrade)

Vrijdag 12 februari:
Veel beter geslapen, dus ik sta goed op. Vanmorgen is het mistig en zeer koud op de fiets. Op de nieuwe werkplek ligt weer veel en het meeste handel ik af. Ik heb nauwelijks gelegenheid om Erna te spreken (en haar te vertellen over de sollicitatie). Vier uur rijd ik naar huis; onderweg doe ik wat boodschappen. Daar begin ik met het avondeten. De Vrouw heeft een hele kip gekocht die zo de oven in kan. Ik maak er een groentecurry naast van ui,peper, knoflook, courgette, postelein, wortel en knolselderij. Erbij serveer ik meloen. Snel na het eten lopen De Zoon en ik onze ronde hard. Het gaat al weer stukken beter: vanavond heb ik maar één korte wandelpauze nodig. Aan de keukentafel lees en luister ik tot het half elf is.
Muziek vandaag: Roux-Ga-Roux (DeWolff), de eerste twee plaatjes uit de doos The Jimi Hendrix Experience (The Jimi Hendrix Experience), Blemish (David Sylvian)

–

Donderdag 11 februari:
Het lijkt of slapen goed gaat lukken, maar dat is niet zo. Na twee uur ben ik wakker en blijf ik even wakker liggen. Ha, ik maak me zorgen. Om De Zoon. Loslaten, loslaten. Later ’s nachts ben ik nog vaker en langer wakker. Opstaan gaat wel goed en ik ben vroeg op de werkplek. Daar weer veel te doen. Tussen de middag loop ik door veld en bos. In diezelfde middag van alles en nog wat, waaronder een sollicitatiegesprek. Toe maar. Ik ben een van de tien genodigden gekozen uit 252 brieven. Toe maar. Het gesprek kent een ontspannen atmosfeer, maar ik neem de regie, vertel wat mijn doel en motivatie is (ervaring opdoen om de stap naar freelancer minder groot te maken) en stel mijn vragen. Eigenlijk krijg ik nauwelijks vragen terug. Niet eens wat bijvoorbeeld mijn toegevoegde waarde zou kunnen zijn. Toe maar. Maandagavond of donderdagmorgen hoor ik of ik een van de vier finalisten ben en door mag voor de tweede gespreksronde. Aan het eind van de middag wil ik weg, maar er is een afscheidsfeest van iemand gaande en dat was ik helemaal vergeten en toch wil ik daar even heen. Gelukkig is er een collega die ook in Apeldoorn woont en zij zorgt ervoor dat ik even na half zes de voordeur van mijn huis open. De Vrouw heeft het eten al bijna klaar: een schotel van witlof en paprika in roomsaus, frieten uit de oven, gebraden varkenshaas en een salade van rucola, komkommer, bosui, zilverui en tomaat. Na het opruimen en wat nakletsen gaat De Vrouw nog werken. Ik stuur mail aan mijn Vader, werk de webstek bij en lees en luister tot het tien uur is en ik echt helemaal inzak. De PROG is uit, De Vrouw is weer thuis en we kletsen kort bij. Dan ga ik naar be.
Muziek vandaag: A Question Of Balance (The Moody Blues), Live at the Isle Of Wight Festival (Emerson Lake & Palmer),

–

Woensdag 10 februari:
Redelijk tot goed gaat het slapen me af. Ik kom wel van diep als de wekker om half zeven gaat. Gelukkig is het droog tijdens de korte fietstocht naar de nieuwe werkplek. Daar ligt weer een leuke stapel werk. Ik handel hem nog af ook. Gekker moet het niet worden. Vier uur ga ik er weer weg. Ik ga snel de boekenwinkel in om een cadeau voor Vader te kopen. Dat lukt. Nu nog hopen dat hij het nog niet zelf heeft gekocht. Half vijf ben ik weer thuis. De Vrouw gaat nog werken en ik wacht op De Zoon. Als die thuis is, vraag ik hem of hij mee gaat hardlopen. Dan niet. Ik ga de deur uit in de hoop dat het droog blijft. Dat doet het. Ik merk dat ik bijna een week niet heb gelopen. Halverwege moet ik een wandelpauze inlassen en daarna nog eentje. Terug begin ik met eten maken. Moeilijk is het niet: ik warm de zuurkoolschotel van gisterenavond op, prepareer een salade van veldsla, komkommer, bosui, tomaat en ei, plus bak runderfiletlapkes. Onder het eten vertelt De Zoon dat hij mail heeft gehad en zo goed als een huurwoning heeft toegewezen gekregen. Ha! Vrijdag gaat hij de details met zijn begeleider Fleur bespreken en 29 februari kan hij binnen gaan kijken. We zijn benieuwd! Het laatste anderhalf uur lees en luister ik aan de keukentafel, aleer ik doodmoe inzak en om tien uur naar bed ga.
Muziek vandaag: Indelibly Stamped (Supertramp), Perfect Beings II (Perfect Beings), Night Of The Demon (Gazpacho)

–

Dinsdag 9 februari:
Nogal duf opstaan. En dan gaat-ie weer. Het is droog buiten. Op de werkplek weer van alles te doen. Ik krijg veel af. Tussen de middag loop ik door regen, bos en veld. In de middag weer verder. Zes uur thuis. De Vrouw heeft een ovenschotel gemaakt van gehakt, ui, cranberry, zuurkool en pastinakenpuree met kaas eroverheen. Zeer goed. We zullen er deze week nogmaals van eten. Na de dis is het wederom veel te nat om te gaan hardlopen, dus lees en luister ik aan de keukentafel tot tien uur.
Muziek vandaag: Roux-Ga-Roux (DeWolff), Blackstar (David Bowie), Godspeed (Fish On Friday)

–

Maandag 8 februari:
Opstaan valt niet mee. Verder wel. Op tijd op de werkplek. Daar veel. Tussen de middag loop ik door bos en veld. In de middag blijk ik wel moe en dat komt doordat ik sinds zaterdagavond weer veel snotteriger ben. Nou ja. Ik krijg een uitnodiging voor een sollicitatiegesprek. O ja, ik had mijn belangstelling betuigd voor de functie van junior communicatieadviseur. Het gesprek is donderdagmiddag. Ik ben benieuwd. Half zeven thuis. Doornat. Dat komt van de regen. Van wat anders? De Vrouw is aan het werk, maar heeft het grootste deel voor het avondeten al gemaakt. Ik hoef alleen nog maar een peper te snijden, de bouillon op te warmen en de mie te koken. Dat doe ik. De Zoon en ik eten. Daarna is het echt nog veel te nat voor een ronde hardlopen, dus die stellen we een dag uit. De rest van de avond lees en luister ik aan de keukentafel. Nog voor tien uur lig ik in bed. Nog steeds erg moe.
Muziek vandaag: Indelibly Stamped (Supertramp), A Question Of Balance (The Moody Blues), Godspeed (Fish On Friday), Weir Keeper’s Tale (Damion Wilson & Adam Wakeman)

–

Zondag 7 februari:
Half tien op. Koffie, klussen, webstek. Start met eten van vanavond: een stoofpot. Eind van de ochtend wandel ik samen met De Vrouw naar buiten voor het gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Het is bij vlagen zonnig en het waait fiks. Thuis prepareer ik een brunch. In de middag fietsen we gedrieën naar de andere kant van de stad. De Nieuwe Neef viert zijn eerste verjaardag. Er is veel volk over de vloer en het is een echt kinderfeest. Leuk, maar eind van de middag ben ik er doodmoe van. Gelukkig heb ik thuis nauwelijks werk meer aan het avondeten. De stoofpot van rundvlees, paprika en tomaat heeft meer dan drie uur staan pruttelen en hoeft dus slechts opgewarmd. De salade van komkommer, bladsla, bosui en mango is zo klaar. Smakelijk is het ook nog. Nadat alles is opgeruimd kan ik in alle rust de avond doorbrengen door te lezen en luisteren aan de keukentafel. Tien uur is het weekend voorbij en bedtijd.
Muziek vandaag: Last Dance (Keith Jarrett & Charlie Haden), Aviv Geffen (Aviv Geffen), Roux-Ga-Roux (DeWolff), Blackstar (David Bowie), Long Eave (Jeff Lynne), A Life Within A Day (Squackett), het plaatje dat met de PROG mee kwam, Bruce Soord (Bruce Soord), het bonusplaatje van Camphor (David Sylvian)

–

Zaterdag 6 februari: DeWolff in de winkel
Kwart voor negen uit bed. Koffie, klussen, krant. Op tijd de deur uit voor een boodschappenronde langs biowinkel, markt, supermarkten en Turkse winkel. Begin van de middag lunchen we met z’n allen en daarna rijden De Vrouw en ik naar een winkelcentrum om aldaar bij de opticien De Vrouw een nieuwe bril aan te laten meten. Het duurt allemaal nogal even en zo om half vier kan ik snel wegfietsen. Op naar de Plato. Het is er stampvol en we moeten lang wachten. Maar dat is het waard. De jongens van DeWolff geven een kort, maar zeer spetterend winkeloptreden in de kelder. Het knalt, het vlamt, het is gaaf. En die Robin Piso bespeelt een Philicordia, precies zo’n ding als ik thuis boven heb staan. Na afloop, als hij mijn cd signeert, bied ik hem aan dat hij hem mag hebben. Maar hij heeft ‘m dus al. Als het nou een ander type geweest zou zijn, dan was hij zeker op mijn aanbod ingegaan. Het is al donker als ik weer naar huis ga. Daar ga ik eten maken: lamsbiefstukken met een schotel van gebakken kriel in de schil, ui, paprika en courgette. Ernaast een salade van komkommer, bosui, mango en avocado. Goed voer. Ik merk wel dat ik heel moe ben. Wel heb ik nog de energie om de wasdroger nog een keer uit de kast en open te trekken om te bekijken waar dat lawaai vandaan komt als hij draait. Het blijkt om één schroef op één bepaalde plek te gaan; daar mag niet een lange, maar moet een korte aan. Schiet mij maar lek. Of nee, doe maar niet. Ik zet foto’s op de pc, werk de webstek bij en ga dan nog een uurtje lezen en luisteren aan de keukentafel in de PROG die gisteren binnenkwam.
Muziek vandaag: Astrakan Café (Anouar Brahem), Better Late Than Never (Anderson Ponty Band), Roux-Ga-Roux (DeWolff), Blackstar (David Bowie), Camphor (David Sylvian)

Vrijdag 5 februari: The Steel Breeze in de poptempel
Het regent een beetje, maar na vijf minuten heel stevig als ik vanmorgen naar de nieuwe werkplek rijd. Dan kan ik in nog geen twintig minuten heel nat worden. Geeft niets. Op de nieuwe werkplek ligt weer een leuke stapel urgent spul. Ook niet erg. Half vijf ben ik thuis. Even uitblazen. Dan aan de slag met avondeten. Een pompoenrisotto, gebakken paprika en paddenstoelen, tartaartjes en een megasalade van bladsla, bosui, augurk en peer. Na het eten stappen De Vrouw en ik op de fiets. We rijden naar het centrum. In de Poptempel ontmoeten we niet alleen goede mensen (Cynthia, Emile, Heidi, Auke, vele anderen), maar horen we het concert van The Steel Breeze. Bij binnenkomst van de zaal werp ik een blik op de posters aan de muren en: wat krijgen we nou? Op vrijdag 18 maart spelen Ozric Tentacles hier! Straks even een kaart kopen. De Poptempel is vol; uitverkochte bak. Mooi. Minder mooi vind ik het dat veel bezoekers menen om tijdens het concert zeer luid met elkaar te moeten spreken. Het stoort me, leidt me af en er zijn momenten dat ik overweeg de zaal te verlaten. Maar het gebodene vanaf het podium (= werk van Pink Floyd) vind ik dusdanig de moeite waard en prima vertolkt, dat ik daar mijn aandacht op wil vestigen. Wat de muziek mist aan vuur, heeft het dubbel aan intensiteit en ik amuseer me kostelijk. Na afloop koop ik een kaart voor 18 maart, drinken we nog iets en dan rijden we naar huis. Daar zijn we tegen een uur en ik ga gelijk door naar bed.
Muziek vandaag: The Catostrophist (Tortoise), Dark Side Of The Moon (Pink Floyd), Wish You Were Here (Pink Floyd), Power Play (Stick Men)

–

Donderdag 4 februari:
En we gaan weer. Vroeg op de werkplek. Daar veel te doen. Tussen de middag wandel ik door regen, bos en veld. In de middag een leuk informeel gesprek met een collega die net als ik volop in beweging is en allerlei kansen ziet en schept. Mooi. Fijn. Om zes uur ben ik weer thuis. Doodmoe, dat wel. Erg is het dan weer niet. De Vrouw heeft een schotel van chorizo, knolselderij, pompoen en kastanjechampignons gemaakt, die voortreffelijk smaakt. Kwart voor acht loop ik mijn ronde hard. Alleen. Het gaat rustig en gestaag en ik heb slechts één korte wandelpauze nodig. Het laatste anderhalf uur lees en luister ik aan de keukentafel. Heel op tijd weer naar bed.
Muziek vandaag: Perfect Beings II (Perfect Beings), Offramp (Pat Metheny Group)

–

Woensdag 3 februari:
Verhip, het lukt ook nog allemaal, vanmorgen. Op tijd op, ruim in de tijd voor ik vertrek, koud maar mooi weer onderweg op de fiets. Op de nieuwe werkplek veel redactie- en regelwerk. Op de terugweg rijd ik langs de supermarkt voor wat broodnodigheden. Thuis kan ik dan avondeten maken. Venkel uit de oven, bijvoorbeeld. En een salade van bladsla en rucola, komkommer en bosui, rode puntpaprika en peer. En walnoten. Plus rosbieffiletlapjes. Toe maar. Kwart over zes zitten we gedrieën aan tafel. De Vrouw moet nog even werken. Ik doe iets aan de webstek en lees en luister aan de keukentafel. Tien uur maak ik het weer.
Muziek vandaag: Do Nothing Till You Hear From Me (The Mute Gods), 4 1/2 (Steven Wilson), Physical Graffiti (Led Zeppelin), Dreams & Absurdities (Dave Sturt)

–

Dinsdag 2 februari:
Monter, monter. Op de werkplek doet de mail het weer. Minder rustig is het, dus. Het duurt even voordat ik alle achterstallige post heb weggewerkt. Verder een boel overleg en ander gedoe. Tussen de middag loop ik een rondje door wind en bos. In de middag gestaag verder. Zes uur ben ik thuis. De Vrouw werkt tot half acht. Aan mij dus de beurt om eten te maken. Het wordt de prut van gisteren, enigszins aangevuld met wat wortel en rode biet, met karbonades, kaasburgers en een salade van komkommer, bosui, tomaat en avocado. Half acht eten we gedrieën. Het is al over achten als ik mijn ronde ga hardlopen. Alleen. Ik merk dat ik regelmatiger moet lopen, want ik ben snel moe en moet twee wandelpauzes inlassen. Nog even lezen en luisteren aan de keukentafel en om half elf lig ik in bed.
Muziek vandaag: het bonusplaatje dat meekwam met Physical Graffiti (Led Zeppelin), The Catostrophist (Tortoise), Weir Keeper’s Tale (Damian Wilson & Adam Wakeman), As Falls Wichita, So Falls Wichita Falls (Pat Metheny & Lyle Mays)

–

Maandag 1 februari:
Zo! Ik sta lekker duf op. Voor de rest heb ik weer geen reden tot klagen. (Balen!) Op de oude werkplek ben ik vroeg. Ha, doordat de mailserver niet werkt, is er geen mailverkeer mogelijk gedurende een groot deel van de ochtend. Dat betekent dat ik allerlei achterstallig uitwerk- en schrijfwerk kan doen. Zo ben ik weer bij. Tussen de middag loop ik door motregen, veld en bos. Ook in de middag is de mailserver defect, maar ik heb nog altijd zat om handen. Half zeven ben ik thuis. Gelijk ga ik avondeten maken en ik vergis me in de hoeveelheid tijd die mijn menu vraagt: gehaktballen en een stoemp van ui, wortel en aardpeer. Ernaast salade van komkommer, bosui en tomaat. En dan eet De Vrouw niet eens mede. Dat maakt de smaak er niet minder om. Ik besluit dat ik vanavond niet ga hardlopen, ook al is het momenteel droog. De dag was lang, het is bijna half negen en ik ben al zeer vermoeid. Morgen gaat het zeker gebeuren. Voor nu ga ik nog even lezen en luisteren aan de keukentafel. Tien uur zak ik echt in en ga ik slapen.
Muziek vandaag: Physical Graffiti (Led Zeppelin), The Catostrophist (Tortoise), Weir Keeper’s Tale (Damian Wilson & Adam Wakeman)

–

Zondag 31 januari:
Negen uur ben ik wakker. Ik heb slaap nodig gehad, kennelijk. Vanmorgen wat klussen en foto’s van vorig weekend op de webstek zetten. Eind van de morgen is De Vroue ook beneden en damen wandelen we naar buiten voor het gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Het waait en dat maakt het nogal guur, maar de zon schijnt ook. Thuis trek ik de wasdroger weer eens uit de kast en ik onderwerp het ding aan een schoonmaakbeurt. Aansluitend prepareer ik de brunch: ik bak nog een drietal maispannenkoeken, warm de vulling van gisterenavond op en serveer er broodjes, kaas, eieren en salade bij. Ferme hap. De planten zijn voorzien van water, de vloer is gestofzuigd en dan zit ik een moment. Even iets lezen. Dan ga ik het avondeten maken. Ik bak aardappelschijfjes en lamskoteletten, met daarnaast een salade van witlofblaadjes, rode paprika en blauwe kaas. Eenvoudig doch succesvol. Na het eten is het nog altijd net te nat om te gaan hardlopen, dus dat bewaren we voor morgen. In plaats daarvan lees en luister ik aan de keukentafel tot het kwart over tien is.
Muziek vandaag: The Astounding Eyes Of Rita (Anouar Brahem), Starless Starlight (David Cross & Robert Fripp), The Deform Variations (Adam Holzman), OVO (Peter Gabriel), NYC – Blackfield Live In Nrw York City (Blackfield), The First 25 Years (Spock’s Beard), Damage (remixed) (David Sylvian & Robert Fripp), Watercolors (Pat Metheny), Pat Metheny Group (Pat Metheny Group)

–

Zaterdag 30 januari:
Iets voor half negen ben ik wakker. Mijn keel voelt slecht aan en ik krijg een kriebelhoest. Snel uit bed. Eenmaal op gaat het wel. Behalve dat het buiten bij vlagen stevig regent en ik wil vanmorgen een tijdje de deur uit voor boodschappen. Beneden koffie, klussen, krant, webstek. Dan toch maar op de fiets naar de Turkse supermarkt, biowinkel, markt en supermarkt. Het regent nog altijd fiks, maar dat maakt niet zo heel veel uit, want het is niet echt koud. Vervolgens een tweede rondje naar een andere supermarkt en de Turkse winkel. Zo, het werk voor vandaag zit erop. We lunchen met brood, vis, kazen enzovoorts. Halverwege de middag gaat De Vrouw met hidihi uit. Ik werk nog wat aan de webstek en bereid het eten voor. Eerst een vulling van gehakt, ui, peper, paprika, postelein en bruine bonen, vervolgens maak ik een beslag en bak ik maispannenkoeken. Erbij serveer ik salade van komkommer, bosui en ananas. Alles bij elkaar een heel werkje, maar ik vind het leuk om te doen.hi Het resultaat mag er zijn en De Zoon en ik eten er goed van. Even na half negen zit ik op de fiets en rijd ik naar het aloude kunstcafé. Een van de bands met Reinier, The Poor, speelt er in een hernieuwde bezetting. Al snel nadat ik binnenkom, begint de eerste set. Muziek is leuk, maar het is zeer luid. Na twintig seconden doe ik mijn oordoppen in en dat werkt voor de muziek goed, maar de gesprekken om mij heen komen even hard binnen. Niet zo fijn, dus. Na een uurtje ga ik dan ook weer weg. Thuis nog heel even iets lezen en half twaalf lig ik in bed.
Muziek vandaag: Le Pas Du Chat Noir (Anouar Brahem), The Fall (Se Delan), Do Nothing Till You Hear From Me (The Mute Gods), de eerste twee plaatjes van Songs From THe North I, II & III (Swallow The Sun), Perfect Beings II (Perfect Beings), Memories In My Head (Riverside), het derde plaatje van Songs From THe North I, II & III (Swallow The Sun), Singles A’s & B’s (Hawkwind)

Vrijdag 29 januari: etentje
Ik heb de wekker niet gezet en word om kwart voor zeven wakker. Redelijk geslapen, maar ik ben nog altijd niet fit. Ben benieuwd. Half negen op de nieuwe werkplek en daar kan ik weer van alles doen. Erna en ik spreken elkaar tussen de bedrijven door en na afloop: het is zeker helpend wat ik doe, maar we moeten beiden de weg nog beter vinden en dat kost gewoon tijd. Kwart voor vijf ben ik weer thuis. Niet veel later De Vrouw ook. Wat bijpraten. De andere dag van het evenement ‘Cultuur bij je buur’ zijn we ook volgeboekt! Geen zorgen meer. Half zeven gaat de telefoon. Het is Reinier. Hij komt ons ophalen in plaats van dat we door de regen hoeven te fietsen naar het huiskamerrestaurant voor een etentje met GAteL en Reinier. Wat volgt is een uitzonderlijk genoeglijke avond aan de andere kant van Apeldoorn. Best eten, fijne atmosfeer en bovenal goede mensen in het gezelschap. Dank, dank! Elf uur zijn we weer thuis. En daar slaat de vermoeidheid echt goed toe. De hele avond was mooi en heb ik nergens last van gehad, nu mag ik instorten. Ik ga naar bed.
Muziek vandaag: 4 1/2 (Steven Wilson)

–

Donderdag 28 januari:
Het gaat niet zo goed met slapen. Veel wakker vannacht en aan het eind juist heel diepe slaap. Ik ben dan ook heel moe als ik opsta. Als ik naar de carpoolplek loop, is het zeer mooi buiten en ik ben verder goed en opgewekt, ook al ben ik niet fit. Op de werkplek ligt een enorme stapel werk en overleggen en ik rond heel veel af. Dat geeft weer rust en ruimte. Tussen de middag wandel ik een kort rondje door bos en veld. Half zeven ben ik thuis. Doodmoe en met hoofdpijn, duizeligheid en de genadeloze pieptoon. Ah, het lichaam geeft een signaal. Goed luisteren. De Vrouw heeft eten gemaakt: een broccolisoep, een schotel van kip, paprika en aardappel, met doperwten ernaast en verse ananas. Zeer lekker, maar ik kan niet veel eten. Geluid en veel prikkels doen me zeer. Wel wil ik mijn ronde hardlopen, dus dat gaan De Zoon en ik doen. Buiten is het net boven nul. Lopen gaat redelijk; ik moet op tweederde weer een korte wandelpauze houden, maar dan loop ik de rest in een ruk uit. Als ik weer binnen ben, ben ik echt op. Ik kan nog heel even lezen aan de keukentafel en ga dan om half tien naar bed.
Muziek vandaag: geen

–

Woensdag 27 januari:
Ik wórd wakker. Aan mijn keel en neus te voelen word ik ook verkouden. Toch sta ik goed op. Vanmorgen naar de nieuwe werkplek. Aanvankelijk is het droog heb ik de wind mee, maar halverwege slaat het om: regen en tegenstorm. Op de werkplek is zeer veel te doen. Wat me nog niet lukt, is de baas vóór te zijn en hectiek echt weg te nemen, maar dat wat ik doe is wel degelijk ondersteunend en we staan ook nog maar aan het begin. Ik heb ook niet het idee dat ik klaar ben voor vandaag, als ik om kwart over vier vertrek. Op de terugweg rijd ik langs de supermarkt en de Turkse winkel. Kwart over vijf ben ik thuis. De Vrouw is nog een paar uur aan het werk. Ik kook bieten, doe wat aan de webstek en ga dan eten maken. Het wordt de ovenschotel van bieten (goh), witlof, peer, rode ui, walnoten en honing, met ernaast een stoemp van koolraap en zoete aardappel, plus een verse worst. En ook nog eens een salade van komkommer, bosui, bleekselderij en tomaat. De Vrouw komt thuis en om half acht gaan we aan tafel. De Zoon is in goede bui. We eten alles op. Na het eten is het veel te nat buiten om te gaan hardlopen. Ik lees en luister aan de keukentafel, ga dan foto’s van afgelopen weekend bewerken en lees mail. Ha, er zijn twéé verzoeken voor optredens van Bas, Willem en ik binnen. Mooi! Half elf ga ik naar bed.
Muziek vandaag: Houses Of The Holy (Led Zeppelin), In Through The Out Door (Led Zeppelin), 4 1/2 (Steven Wilson), Do Nothing Till You Hear From Me (The Mute Gods), Shrine Of New Generation Slaves (Riverside)

–

Dinsdag 26 januari:
Opstaan is lastiger vanmorgen, maar het lukt. Ik ben mooi vroeg op de werkplek. Daar is veel werk, maar ik kan ook een aantal klussen overdragen aan een collega. Tussen de middag loop ik door het bos. In de middag opnieuw allerlei overleg. Als ik van de werkplek wegloop, zakt de vermoeidheid over me heen. Toch red ik het. In Apeldoorn wandel ik via de supermarkt en om zes uur ben ik thuis. De Vrouw is afwezig en eet niet mee. Ik maak – lekker gemakkelijk – een saus van gehakt, ui, paprika, tomaten en zoete aardappel, kook daar spaghetti bij rn monteer een salade van komkommer, bosui, bleekselderij en cranberry. Dat eten De Zoon en ik op. De Zoon heeft vanmiddag zijn ambulant begeleider over de vloer gehad en ze zijn gelijk volop in actie gegaan. De eerste reacties op een huurhuis zijn gedaan. Ha, straks is hij nog sneller de deur uit dan wie dan ook ooit zou hebben verwacht. De Vrouw komt ook thuis en we praten bij. De rest van de avond doe ik het rustig aan; ik was zeer vermoeid, weet u nog wel? Half elf ga ik slapen.
Muziek vandaag: 4 1/2 (Steven Wilson), Perfect Beings II (Perfect Beings), Love Fear And The Time Machine (Riverside)

–

Maandag 25 januari:
De wekker maakt me écht wakker. Het gaat goed. Ik voel me prima. Mooi om te merken dat ik weer dingen wil en kan in het weekend. Op de werkplek is het weer als vanouds: veel te doen en te regelen, maar ik weet het te redden en krijg veel gedaan. Tussen de middag loop ik een ronde door zon, veld en bos. In de middag een lang overleg met Ank over een boek met cliëntkunstwerken dat we gaan uitbrengen. Op de terugweg nog even de muziekwinkel in om te kijken of de nieuwe Steven Wilson er nu wél is. Half zeven ben ik thuis. De Vrouw is werken, dus ik maak eten voor twee personen. Het wordt een curry van kip, ui, peper, paprika en zwarte bonen, met rijst ernaast en een salade van komkommer, bleekselderij, tomaat en zilveruitjes. Ondertussen knal ik de nieuwe4 1/2 door het huis. Lekker, wel. Kwart over acht zijn De Zoon en ik klaar voor een ronde hardlopen. Het is nog zeer zacht buiten. Op tweederde merk ik een lastige kramp in mijn benen, dus las ik een korte wandelpauze in. Volgens mij heb ik het stuk met de wind mee gewoon te hard gelopen en dus geforceerd. Uiteindelijk loop ik nog een paar stukken goed uit. Thuis gun ik mijzelf een uur om de krant te lezen en iets te luisteren. Half tien is De Vrouw thuis. We praten wat bij en ik ga om tien uur naar bed.
Muziek vandaag: 4 1/2 (Steven Wilson), Perfect Beings II (Perfect Beings), Do Nothing Till You Hear From Me (The Mute Gods)

–

Zondag 24 januari: van Brussel naar huis
Hoe laat is het eigenlijk? Het blijkt al bijna elf uur te zijn als we uit bed gaan. Ach zo. We douchen, pakken de tas in en melden ons af bij de balie. Gedurende in ons verblijf hebben we geen enkele andere gast in het hotel gezien. In het naastgelegen broodjeszaakje ontbijten we met goede koffie, broodjes en soep. Dan hebben we nog een dik uur voor een mooie wandeling. We sjouwen langs de kathedraal naar het park van het koninklijk paleis, gaan via het Koningsplein naar de Kunstberg en komen dan uit bij het Centraal Station. Daar nemen we nog een koffie, kopen we chocolade en wachten we op de trein. We verlaten Brussel volgens het tijdsplan. Na Antwerpen is er enig oponthoud en het ziet ernaar uit dat we de aansluiting in Roosendaal gaan missen, dus we kiezen ervoor om door te reizen naar Rotterdam. De Vrouw ontdekt dat er spoorwerkzaamheden zijn tussen Utrecht en Amersfoort, dus besluiten we om in de trein te blijven zitten tot Amsterdam. Helaas komen we daar wat later aan dan gepland. In plaats van om zes uur zijn we nu om zeven uur thuis. Niet zo erg. Ik zet een was aan en vervolgens lopen we met De Zoon naar de grilltent op de hoek. We eten döner en shoarma van een schotel en om kwart over acht zijn we thuis. Ik zet foto’s in de pc en dan heb ik een uur om te lezen en luisteren aan de keukentafel. Tien uur hang ik de was op en ga ik naar bed. Wat een mooi weekend!
Muziek vandaag: Do Nothing Till You Hear From Me (The Mute Gods)

–

Zaterdag 23 januari: Steven Wilson in Ancienne Belgique in Brussel
De wekker gaat om half zeven. Ik lijk wel gek. Of niet. Nee, niet. Twee uur later fietsen De Vrouw en ik naar het station. Onze treinreis verloopt zeer voorspoedig en om half twee lopen we onder de Magdalenakerk in Brussel te struinen tussen allerlei kramen. Niet veel later hebben we ons (Scandinavische) hotel in de Rue d’Assaut gevonden. De Vrouw heeft een kamer geboekt op de vijfde verdieping, zodat we mooi over de stad kunnen kijken. Op twee meter van ons raam bevindt zich een blinde muur. Volgens mij zijn we de enigen in het hele hotel. Een kwartier later gaan we op zoek naar een lunchgelegenheid. Mijn gids raadt de brasserie van het stripboekenmuseum, slechts een paar honderd meter verderop, van harte aan. Als we er aankomen, zien we dat die brasserie volop in verbouwing zit. En dus gaan we richting het centrum en vinden brasserie Vossen. Daar nemen we een omelet en een koffie. Vervolgens sjouwen we over de Grote Markt en langs de Beurs. We kijken even waar Ancienne Belgique zich bevindt en gaan dan op zoek naar een eettent. Dat is een leuke speurtocht. We zien Manneken Pis, allerlei straatjes en komen uiteindelijk via de Grote Zavel bij een Indiaas restaurant in de Rue Duquesnoy. We eten lam tikka massala en gemengde tandoor. Dan is het tijd om Ancienne Belgique weer op te zoeken. In de tientallen meterslange rij treffen we Jan, de Belg van Yesfocus. Als ik binnenkom, mag ik gelijk mijn fotocamera inleveren. Niet erg; ik was toch niet van plan ‘m de zaal mee in te nemen. Ik ga eerst boodschappen doen: een nieuw tourshirt, een nieuw tourboek en Do Nothing Till You Hear From Me, de plaat van Nick Begg’s band The Mute Gods. Het nieuwe minialbum is echter niet verkrijgbaar. We raken onze jassen kwijt en kopen munten en dan kijken we of we een zitplek voor De Vrouw kunnen vinden. Dat blijkt moeilijk. Helemaal bovenin zijn stoelen, maar die zijn allemaal al bezet. De Vrouw blijft wel boven op het balkon staan; ik ga beneden in de zaal. Stipt op tijd begint het concert. Wat we voorgeschoteld krijgen, is deels vertrouwd en deels een verrassing. Voor de pauze het volledige album Hand. Cannot. Erase. met alle visuele spektakel erbij. Het geluid is werkelijk schitterend. Luid, maar alle details zijn heel goed te horen. In de pauze haal ik De Vrouw naar beneden. De tweede set is een mengelmoes van wat we in de Royal Albert Hall hebben gehoord. Wat nummers van Porcupine Tree en twee stukken van de nieuwe plaat 4 1/2. Vooral Vermicellion knalt er wat mij betreft uit: een nieuw stuk met nieuwe beelden op het gordijn voor het podium. Helaas krijgen we ‘maar’ een toegift; er is een avondklok. Na afloop laat ik mijn cd door de heer Beggs signeren. We kletsen na in het beroemde café Falstaff bij de beurs en zijn zo rond een uur of een terug in het hotel.
Muziek vandaag: Approaching Silence (David Sylvian & Robert Fripp)

Vrijdag 22 januari:
Het voelt buiten héél koud aan. Op de nieuwe werkplek doe ik heel veel, vooral ook allerlei dingen die ik gisteren al had willen doen. Eind van de werkdag ben ik bijna helemaal op orde. Op de terugweg naar huis fiets ik langs de platenwinkel in de hoop dat de nieuwe Steven Wilson er is. Die is er niet. Iets met levering of zo. Barst. Dan morgen maar bij het concert. Vier uur ben ik thuis. Even uitblazen. De Vrouw is er om kwart over vijf. Bijkletsen en dan eten maken. Iets met spek, de shoarma van gisteren, rode ui, boerenkool, peper, knoflook, zoete aardappel en een salade van komkommer, blad- en krulsla, bosui en bleekselderij. Alles is op. De Zoon heeft vandaag een ambulant begeleider op bezoek gehad; ze hebben kennis gemaakt en volgende week is er een nieuwe afspraak om afspraken te maken. Vanaf kwart voor acht kan ik ontspannen: het regent stort buiten, dus stel ik de ronde hardlopen voor vanavond af. In plaats daarvan lees en luister ik aan de keukentafel. Ondertussen laden de batterijen van de fotocamera op. Half elf ga ik slapen.
Muziek vandaag: het derde plaatje uit Songs From The North I, II & III (Swallow The Sun), Wassail (Big Big Train), Blackfield IV (Blackfield), Gongoma Times (Fatala), Paper Mâché Dream Balloon (King Gizzard And The Lizard Wizard), Fourth (Soft Machine), The Aristocrats (The Aristocrats), Bright Size Life (Pat Metheny)

–

Donderdag 21 januari:
Uur later dan gebruikelijk. Vandaag werk ik in Apeldoorn. Op de fiets is het fiks koud. Drukke dag op de nieuwe werkplek. Veel overleggen, kortsluiten, externe contacten, regeldingen. Tussen de middag nauwelijks pauze en aan het eind ook nog een half uur langer door. Ik heb niet eens tijd en gelegenheid om de werkplek van vandaag te fotograferen. Op de terugweg rijd ik langs de supermarkt en Turkse winkel en pas om half zes ben ik thuis. De Vrouw is een eind op weg met het avondeten; ik bak uiteindelijk de shoarma. Ernaast aardappelen en verschillende kleuren wortel uit de oven. Het is veel en ik eindig met pijn in mijn buik. In de avond lees en luister ik aan de keukentafel. Half elf lig ik in bed.
Muziek vandaag: Viena (Värttinä), Cover Version (Steven Wilson), The Power And The Glory (Gentle Giant), Music For Wastelands (Ossicles), Arc Light (Steve Hogarth & Richard Barbieri)

–

Woensdag 20 januari:
Opnieuw diepe slaap en buiten is het koud. Vroeg op de werkplek. Daar kan ik veel gepland werk verrichten. Eind van de morgen spreek ik een collega van de afdeling communicatie over de vacature. Eigenlijk raar dat er een vacature is, want de afgelopen maanden zijn er meerdere adviseurs van de afdeling ontslagen; ik begrijp inmiddels dat de vacature echt uitvoerend schrijfwerk behelst, dus dat klinkt interessant. Tussen de middag loop ik door de kou en het bos. Ik heb niet lang hoeven nadenken en halverwege de middag stuur ik mijn sollicitatie op. Ben benieuwd! Op de terugweg naar huis heb ik een moment in het centrum van Arnhem. Ik schiet de boekwinkel in en koop Engelen vallen langzaam (Karl Ove Knausgard) en de LP Liefde en blijven of weggaan (Herman Brusselmans). Thuis kan ik gelijk aanschuiven aan tafel: er is een groenteschotel van boerenkool en kikkererwten met daarnaast hamburgers en salade. De Vrouw gaat nog even werken en De Zoon en ik lopen onze ronde hard. Het is minder koud dan maandag. Op tweederde maak ik een korte wandelpauze en dan loop ik verder zonder problemen uit. Thuis lees en luister ik aan de keukentafel, eerst de krant en later in Route 66 – The Big Yin on the Ultimate American Road Trip (Billy Connolly). De Vrouw komt thuis. We kletsen bij en ik ga even voor half elf naar bed.
Muziek vandaag: de eerste twee platen uit Songs From The North I, II & III (Swallow The Sun), Molok (Gazpacho)

–

Dinsdag 19 januari:
Op zich slaap ik wel goed. Ergens eind van de nacht ben ik een keer wakker, maar daarna slaap ik weer in en uiteindelijk sta ik niet zo gemakkelijk op. Buiten is het heel koud, dus ben ik vanzelf wel goed wakker. Ik ben zeer vroeg op de werkplek. Daar een hectische dag met veel van alles tussendoor. (Nou is Glenn Frey weer dood. Daar moeten ze mee ophouden. Hoog tijd dat ik het album Desperado weer eens opzoek.) Ik ga om half twaalf al even een half uur naar buiten voor een rondje door zon, kou, bos en veld. In de middag vervalt plots alle hectiek en dus heb ik alle tijd. Om te solliciteren, bijvoorbeeld. Ja, echt. Er is een interessante vacature intern bij de afdeling communicatie. Ik maak een mail waarin ik laat weten dat ik een boel vragen heb en eerst eens in een gesprek wat meer uitleg over de functie wil en stuur mijn CV mee. Het gaat om een voltijds baan voor een jaar. Ik wil natuurlijk wel de garantie dat ik na dat jaar weer terug kan. Ha! Ben benieuwd. Gekke dag. Morgen verder. Zes uur ben ik thuis. De Vrouw heeft het avondeten al bijna klaar. Kip uit de oven, bloemkool met de kaassaus van zondag en een salade van komkommer, paprika, tomaat en bleekselderij. Kwart voor zeven is alles op en opgeruimd. Ik lees en luister aan de keukentafel tot het tien uur en Poppy en Eddie en Manon en Roy Harper uit is. Mooi boek weer! Ik heb het met plezier gelezen; soms een luide lach en soms een brok.
Muziek vandaag: Houses Of The Holy (Led Zeppelin), In Through The Outdoor (Led Zeppelin), Café Arkastran (Anouar Brahem Trio)

–

Maandag 18 januari:
Diepe slaap. Het is goed koud, vanmorgen. De bus is heel op tijd. Ik ben vroeg op de werkplek. Wat is de wereld toch mooi. Of kut. Kiest u maar wat u het leukste lijkt. Op de werkplek werk ik veel achterstallige klussen weg. Tussen de middag loop ik een rondje door zon en bos. In de middag vrolijk verder met ook nog een overleg. Half zeven ben ik thuis. Ik maak een mooie pasta en die eten De Zoon en ik op. De Vrouw is vandaag laat. Na het eten doen De Zoon en ik ook nog eens een poging om te gaan hardlopen. En dat in die koude. Wat een helden. Of wacht, De Zoon gaat niet mee. (Ik zeg niks.) Het is -3 buiten. Even lijkt het echt koud en na een kwartier voelen mijn vingers stijf en doods aan, maar als ik op tweederde een korte wandelpauze houd, komt de warmte in mijn lijf en handen terug. Als ik thuis kom, ben ik zelfs lekker op temperatuur. De laatste vijf kwartier lees en luister ik aan de keukentafel. De Vrouw is nog aan het werk, maar tien uur lig ik in bed.
Muziek vandaag: Houses Of The Holy (Led Zeppelin), In Through The Out Door (Led Zeppelin), Astrakan Café (Anouar Brahem Trio)

–

Zondag 17 januari:
Pas om negen uur ben ik wakker. Ik heb mijn slaap kennelijk nodig gehad. Wat fijn is, is dat ik weer dingen kan ondernemen in het weekend. Eerder wilde ik helemaal niets en ontbrak het me aan alle energie; nu plannen we een bijzonder iets per dag of weekend. Afgelopen vrijdag naar het theater en gisteren naar verschillende locaties in Apeldoorn en een etentje. Het lijkt ook weer of de tijd sneller gaat. Dat vind ik jammer, want ik genoot van de intensiteit van dingen. Die intensiteit wil ik behouden. Beneden ruim ik de was weg, boen ik de plee en doe ik wat aan deze webstek. Eind van de ochtend eandel ik het gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Het is flink koud en de wereld is een weinig wit. Als ik thuis ben, komt De Vrouw ook beneden. Er is koffie, chocolade en een brunch. Erna wandelen De Vrouw en ik langs het kanaal naar een supermarkt voor wat vergeten zaken. Thuis lees ik wat in het amusante boek van Brusselmans en dan ga ik eten maken. Een salade van komkommer, bosui, tomaat en bleekselderij, gebakken kabeljauwfilet met kaassaus en een curry van uien, knoflook, pepers, paprika en zoete aardappel. We eten alles op. Ik maak nog het lunchgerecht voor De Vrouw voor morgen: een heldere soep van ui, spekjes, zelfgekweekte paddenstoelen, paprika, wortel en selderijblad. Dan kan ik lezen en luisteren aan de keukentafel tot het kwart over tien is.
Muziek vandaag: The Astounding Eyes Of Rita (Anouar Brahem), Otrabanda (Sam Vloemans), Behind The Garden – Behind The Wall – Under The Tree (Andreas Vollenweider), Dead Men Don’t Smoke Marijuana (S.E. Rogie), Welcome To My DNA (Blackfield), Long Wave (Jeff Lynne), Hand.Cannot.Erase (Steven Wilson), Secret World (Peter Gabriel), Other World (Peyer Hammill & Gary Lucas), Dreams & Absutities (Dave Sturt), Not The Weapon But The Hand (Steve Hogarth & Richard Barbieri)

–

Zaterdag 16 januari:
Half negen ben ik weer op. Koffie, klussen, krant en een snel boodschappenrondje langs biowinkel, markt, supermarkt en Turkse winkel. Nou ja, snel lukt niet zo goed, want het is niet alleen koud en regenachtig, maar het waait ook nog eens stevig en ook nog eens uit een andere richting dan doorgaans. Storm tegen dus. Twaalf uur zitten we aan de koffie en even later lunchen we. Vanmiddag is er van alles leuks te doen. Het evenement Toerist in eigen stad, bijvoorbeeld. De Vrouw en ik fietsen naar CODA, waar onder andere een tentoonstelling is van IJslandse en Groenlandse kunstenaars. Best heel aardig en we kunnen er een dik uur doorbrengen. Dan naar het oude CB-gebouw waar een zwik Apeldoornse kunstenaars hun atelier hebben ingericht, zoals Angela en Inez. Fijn ze even te zien en te spreken. We kijken ook bij de andere acht kunstenaars. De Zoon is inmiddels ook aangesloten en gezamenlijk rijden we naar de hotelopleiding aan de Kerklaan. We komen voor de workshop barista en koffieschenken, maar die is al afgelopen en opgeruimd. Wel krijgen we een korte uitleg en rondleiding. Verder gaat de tocht. Nu naar een eetgelegenheid bij Het Loo. Het is bijna half zes en we lopen ruim voor op schema. Toch mogen we plaatsnemen en we krijgen een verrassingsmenu. Vooraf zalmtartaar met venkelsalade, saffraanschuim en een zalmbitterbal. Dan kalfswang met knolselderijcrème, romano en aardappel. Toe is er bastognekoekijs, tarte tartin en kaneelcrème. We nemen nog een koffie na en ook daarbij van alles: butterscotch, boterkoek en een lolly van chocolade en kokos. Het is maar goed dat we op de terugweg de wind mee hebben. Het is net tegen het vriespunt, maar nog niet glad op straat. We zijn zo thuis: net na acht uur. Aan de keukentafel lees en luister ik tot elf uur en dan ga ik naar bed.
Muziek vandaag: Le Pas Du Chat Noir (Anouar Brahem), Hunky Dory (David Bowie), Viena (Värttinä), Everything & Nothing (David Sylvian)