Bas Langereis leest u voor!

–

bazbo 0775: Various – Music For The Millions no. 3
Drie wereldberoemde stukken op deze EP uit 1960. Schuberts La Pastorella (door de Wiener Sängerknaben!), Beethovens Für Elise en de beroemde Bloemenwals uit De Notenkraker van Peter Iljitsj. Allemaal zeer leuk, behalve dat koorknapengedoe dan. Hiermee is de verzameling 45-toerenplaatjes van mijn ouders ten einde. De volgende keer starten we met de 45-toerenplaatjes die De Vrouw en ik ooit zelf kochten. Dat belooft wat!

–

bazbo 0774: The Pro Musica Choir – Bach: Jesu, Joy Of Men’s Desiring
Deze draaiden we wel eens en dan vooral de A-kant. De begeleidende orgelpartij hoorden we wel eens bij ons in de kerk, vandaar! Het is dan ook een beroemd werk van meneer Bach: de cantate BVW 147. We hebben hier een EP van Nederlandsch fabrikaat uit 1960. Op de B-kant staat iets van Händel en nog iets van Händel. Kan het ook schelen.

–

bazbo 0773: RIAS Knabenchor – An der Krippe
Oei. Het gat zit niet in het midden van dit EP’tje. Het jengelt dus nogal en het valt des te meer op als het orgel speelt. VALS! Niet om aan te horen. Vandaar dan ook dat we dit nooit draaiden, zelfs niet met Kerstmis. Het is een Duitsch plaatje uit een onbekend jaar. Stille Nacht en O Tannenbaum en meer van die kerstmeuk staat erop. En kerkklokken. Niet op YouTube te vinden, gelukkig.

–

bazbo 0772: Mozart – Eine Kleine Nachtmusik
Onder de naam Klassiek Kompas bracht Philips begin jaren zestig dit plaatje uit. Op de voor- en achterzijde van de hoes lees je nergens wat er op het plaatje staat. Die hoes bestaat overigens uit een heel boekwerkje, met allerlei reclame en afbeeldingen van andere EP’s en Elpees, maar pas als je het plaatje uit de hoes haalt, weet je dat het hier de befaamde serenade van Mozart betreft, uitgevoerd door ‘Das Niederländische Kammerorchester’. Jaja. Dank zij dit soort plaatjes maakte ik in mijn vroege jeugd wel kennis met allerlei muziek en nu ik dit weer terug hoor, verbaast het me hoe goed het nog klinkt. Ik bedoel: we lieten smurfen meedraaien op het etiket en speelden Dikvoormekaar na: ‘De Groot, die plaat blijft hangen! Doe er dan wat aan, man!’ SKGGGGGratch!

–

bazbo 0771: Dvorak – Slawische Tänze
Een Duitsch plaatje uit 1967, eveneens niet afkomstig uit de verzameling van mijn ouders, maar zelf gekocht op 30 september 1989. Dvorak maakte veel werken gebaseerd op volksmelodieën en hier hoor je dat heel goed. Op dit EP’tje staan nummers 1, 7, 8 en 15. Vooral nummer 15 blinkt uit.

–

bazbo 0770: F. Chopin – Polonaise No. 6 in A Flat Major Op. 53 ‘Heroic’
Jaaa! Dit was een topper in mijn jongensslaapkamer! Dit plaatje heb ik dan ook helemaal grijs gedraaid. Vooral de A-kant en het verbaast met hoe goed het nog klinkt. Iedere keer als we het draaiden zongen we op de melodie allerlei gore teksten à la: ‘Ik heb een BAH gedaan!’ Later ontdekte ik dat John Cleese met Monty Python op dit stuk een tekst had gemaakt over Oliver Cromwell. Ook leuk, maar heel anders. Chopin’s Polonaise No. 6 blijft majestueus. Op de B-kant vinden we een wals en een mazurka. Ook leuk, maar doodsaai in vergelijking met. Het plaatje verscheen oorspronkelijk in 1958 in Denemarken, maar wij hebben een Nederlandsche versie uit een onbekend jaar, waarschijnlijk begin jaren zestig.

–

bazbo 0769: Brahms – Hongaarse Dansen 1, 2, 3, 5 & 6
Geinig dit! Brahms kon fijne dingen maken. Dit is opzwepend, vrolijk, ‘catchy’. Hans Swarovsky dirigeert het Weens Opera Orkest op deze EP uit 1961. Eigenlijk hoort dit niet in de verzameling van mijn ouders, want we kochten dit zelf op 30 september 1989. Waar en waarom? Geen idee. Maakt niet uit.

–

bazbo 0768: Tsjaikovsky – De Notenkrakersuite
Daar is-ie weer. Fijne stukjes muziek uit een van de bekendere balletten van Peter Iljitsj. Maar liefst vijf delen uit De Notenkraker staan erop: de ouverture, de mars, de trepak, de Chinese dans en de bloemenwals. Niet voor niets klassiek. Deze EP komt uit 1962. Heerlijk en klinkt nog altijd heel goed, ook al draaiden we deze in onze kindertijd compleet grijs. Niet vreemd dat ik deze later, toen ik achttien was, ook op elpee kocht.

–

bazbo 0767: Johann Strauss – Die Fledermaus
Operettekoning Strauss laat hier de stembanden van het Koor Van De Hessische Radio trillen en de instrumenten van het Orkest Van De Hessische Radio schallen. Uitgave uit 1961. Niet eens zo heel erg, ware het niet dat het hier ‘hoogtepunten’ uit de operette betreft en we niet weten welke ‘hoogtepunten’ dat dan zijn. En als dit de hoogtepunten zijn, nou laat dan maar. Volgende. Deze draaiden we vroeger dus nooit op de jongensslaapkamer.

–

bazbo 0766: Mendelsohn – Midzomernachtsdroom
Beterdere koek, ook uit 1962. De Wienersymphoniker speelt deze ouverture en het is niet eens gek. Wel gek dat ik halverwege het stuk het plaatje moet omdraaien. Evenzo niet grappig is de verkeerd gespelde achternaam van Felix op de hoes en op het etiket.

bazbo 0765: Beethoven – Ode An Die Freude
Margriet Discotheek vervolgd. Dit grootse koorstuk van Ludvig klinkt op dit singletje uit 1962 wat iel en kwelerig. De Vrouw propt haar oren dicht. Elisabeth Hoengen (alt), Otto Wiener (bas), Wilma Lipp (sopraan), Julius Patzak (tenor) en Der Singverein Der Gesellschaft Der Musikfreunde onder leiding van Jascha Horenstein zullen er heus wel wat van kunnen, maar ik hoor het niet. Dan is het Vienna Pro Musica Orchestra stukken beter, ware het niet dat Elisabeth Hoengen (alt), Otto Wiener (bas), Wilma Lipp (sopraan), Julius Patzak (tenor) en Der Singverein Der Gesellschaft Der Musikfreunde onder leiding van Jascha Horenstein erdoorheen zitten te zingen. Alle Menschen Werden Brüder, het zal. Made in France.

–

bazbo 0764: Paul Robeson – Negro Spirituals
Maar liefst vijf negerspiritualiën op dit plaatje uit 1963. Dat is wel grappig, want toen was mijn oudste broer net geboren en werkte mijn moeder (volgens mij) niet meer bij de Geïllustreerde Pers. Dit plaatje moet ze dus later hebben gekregen of zelfs gekocht. Op de hoes staat een leuke negerdame, maar de zanger blijkt een vent! Opener Joshua Fought The Battle Of Jericho is fenomenaal en ik wil het ‘And the walls came tumbling down’ liefst keihard meezingen. Ik moet mijn stem echter sparen, want na nog drie mooie liederen komt het magistrale Jerusalem, misschien wel een van de mooiste hymnes ooit. Ook dit plaatje draaiden we vroeger thuis in mijn jongensslaapkamer nooit, maar toen ik het later nog eens afspeelde hoorde ik pas de schoonheid ervan.

–

bazbo 0763: Koor van de Zwarte Zee Kozakken olv Sergey Horbenko – Russische Liederen
Ik herinner me niet dat we deze veel draaiden vroeger. Het is dan ook loodzware kost en klinkt voornamelijk heel donker. Bij nadere beluistering vind ik het wel intrigerend, maar echt lekkere zomermuziek is het niet. Gelukkig niet te vinden op YouTube.

–

bazbo 0762: De Primavera’s – Veelgevraagde Nederlandse Liedjes
Nog zo eentje uit de Margriet Discotheek. Dit zijn vier klassiekers: De speelbal, Diep in mijn hart, Grootvaders klok en Moeder, jouw zilveren haren, – en nu citeer ik de hoestekst – ‘op voortreffelijke wijze vertolkt door de nieuwe ontdekking De Primavera’s’. Je houdt je hart vast. Dit komt eveneens uit 1960.

–

bazbo 0761: Various – Feest-potpourri
De Margriet-discotheek. Dat zat zo. Eind jaren vijftig en beginjjaren zestig werkte mijn moeder bij de Geïllustreerde Pers in Amsterdam, op de redactie van de Margriet. Het tijdschrift gaf in die tijd wat 45-toerenplaatjes uit en er staan er wat in de verzameling van mijn moeder. De eerste die boven komt is deze feest-potpourri uit 1960, uitgevoerd door een koor onder leiding van Marinus van ’t Wout en een orkest onder leiding van Johnny Ombach. Zij brengen toch maar mooi op kant A: Lang Zullen Ze Leven / Ze Leven Hoog / Daar Moet Op Gedronken Worden / O Ja Wij Willen / Dat Gaat Naar Den Bosch Toe / Wie Zal Dat Betalen / Zoete Lieve Gerritje / Want Zolang Als De Lepel In De Breipot Staat / For He’s Jolly Good Fellow / Maar Ach Liefste Der Meisjes Treur Dan Toch Niet / Hej Hej Meisjelief / Van Je Hela Hola Houdt Er De Moed Maar In / De Zilvervloot / Er Is Nog Nooit Een Vrijgezel Gestorven / Omdat Het Zo Lekker Is / Hoeperdepoep / Sari Marijs / T’s Mooi Geweest en op kant B: Gertjie / ‘N Scheepje In De Haven Landt / Wij Leven, Wij Leven Blij / Ik Heb M’n Wagen Volgeladen / Rije, Rije, Rije In M’n Wagentje / Twee Emmertjes Water Halen / In Een Blauw Geruite Kiel / In Naam Van Oranje Doe Open Die Poort / Wie Gaat Mee, Gaat Mee Over Zee / Ek Wil Jou He, Ek Sal Jou Krij / Lang Zullen Ze Leven / Zij Leven Hoog / Ein Prosit. Dat je het even weet. Helaas is dit nogal een golfplaatje en niet meer te draaien.

–

bazbo 0760: Wim Sonneveld – De Kat Van Ome Willem
Dit was een van onze lievelingsplaatjes. Ik kan me herinneren dat Onze Vader thuis kwam met dit plaatje. Het komt uit 1968. Toen was ik drie, dus in hoeverre die herinnering reëel is, weet ik niet. Officieel is dit een lied door Wim Sonneveld met Hetty Blok, Leen Jongewaard, De Jonkies en Orkest o.l.v. Harry Bannink. Het was een gewaagd lied, vooral door de zin: ‘Hij wil alleen maar op een Franse bak’, waarop Leen Jongewaard uitroept: ‘Kouwe kak!’ Als kind vonden we dat natuurlijk maar wat leuk. Toen we ietsjes ouder werden, werd het nóg leuker. De koffergrammofoon van mama had vier snelheden: 78, 45, 33 en 16. Die 16 toeren was voor vertel- en instructieplaten, maar die hadden we niet. Wel klooiden we met de platen op verschillende snelheden. Als je liedjes van een elpee op 78 toeren draaide, kreeg je van die smurfenstemmetjes, dat was lachen. Het lachen werd echter nog luider toen we ontdekten dat als je het singeltje van De kat van Ome Willem op 16 toeren draaide. Dan hoorde je: ‘Dùùùùh kùùùùùt van Ome Willem.’ Wat het precies was, wisten we niet, maar dat het vies en dus grappig was, was wel duidelijk. Op kant 2 staat Op de step, ook een klassieker. En het is allemaal nog mono ook.

–

bazbo 0759: Wim Sonneveld & solisten uit de TV-show – Katootje
Dit komt uit 1963. De Zoon is hier toevallig op visite en vraagt zich werkelijk af wat hier nou zo leuk aan was. Ik leg geduldig uit dat het hier gaat om de herhaling van gezongen zinnen, die herhaling bouwt steeds verder uit waardoor het steeds langer wordt: een vorm die veel voorkwam in liedjes van vroeger. Toen de mensen nog weinig radio en geen tv hadden, zong men in huiskamers en cafés en dan waren dit soort liedjes waarbij iedereen kon meezingen populair. Dit liedje zat in de televisieshow van Wim Sonneveld en het zal een soort intermezzo tussen zijn conferences zijn geweest. De B-zijde Drie Schuintamboers is iets soortgelijks (met Marco Bakker), maar dan nog met een boodschap ook. Ik vroeg me altijd af wat schuimtamboers waren en pas later ontdekte ik dat die zangers niet duidelijk articuleerden.

–

bazbo 0758: Wim Sonneveld – Verliefd Op Juffrouw Van Dam
Een mono-opname uit 1958. Dit zijn vier liedjes, kinderliedjes volgens mij. Als kind vond ik vooral Marjolijne en De koningin van Lombardije erg leuk. Blik op het label: jawel. Tekst van Annie M.G. Schmidt. Van de andere twee liedjes is het titelliedje wel aardig en het Liedje met bloemen nogal drakerig.

–

bazbo 0757: Wim Sonneveld – Frater Venantius
Aha, een klassieker! Nog controversieel ook, voor die tijd. Dit komt uit een televisieshow van het Grand Gala du Disque uit 1963. Een jaar later verscheen deze single. Ook deze doet het heel aardig op Discogs: €4,00. Achteraf snappen we natuurlijk geen bal van de controverse, het is allemaal eerder flauw en belegen. Toch leuk om weer eens terug te horen.

–

bazbo 0756: Wim Sonneveld – Een Avond Met Wim Sonneveld
Jaa, dit was lachen! Mijn moeder had een enorm zwak voor Wim Sonneveld. Zal wel komen doordat hij uit dezelfde buurt in Amsterdam kwam als zij. Op dit plaatje uit 1966 draaiden we veel. Op de voorkant staat Kroketten, het beroemde verhaal over een restaurateur, geschreven door Simon Carmiggelt. De achterkant vond ik altijd nóg leuker: Dag man, achter het loket. Er is slechts één versie van dit singeltje en volgens Discogs kan ik er wel €4,99 voor vangen.

–

bazbo 0755: Toon Hermans – Vader Gaat Op Stap
Premieplaat 1965. Als je voor ten minste vijf gulden aan grammofoonplaten kocht, dan kon je dit plaatje erbij kopen voor slechts f1,95! Je was gek als je het niet deed. Mijn vader en moeder waren niet gek. Het was een mooi jaar. Ik werd dat jaar geboren, bijvoorbeeld. De A-kant draaiden we veel, want dat vonden we vel geinig, al snapte ik als kind niet veel van de ietwat ondeugende tekst. B-zijde Stilte zei me weinig en ik begreep de eindgrap ook niet. Nu ik het terug hoor, is het helemaal geen eindgrap, maar is er gewoon te weinig ruimte op het plaatje voor een langere conference.

–

bazbo 0754: Toon Hermans – One Man Show (deel 1)
Mijn moeder was nogal gek met Toon Hermans en mijn vader ook. Er stonden ook wat elpees in de kast, weet ik nog. Die elpees staan er nog of zijn ergens anders. Ik heb de singeltjes. Dit is een eerste deel van een onemanshow, opgenomen in 1958. Op kant 1 staat het bekende lied Mediterranee en op de achterkant twee liedjes. De muzeman heb ik nooit wat aan gevonden, maar De wind was er weer eentje in de stijl van ‘spelen met taal’. Daar hield en houd ik van. Later vond ik de meeste teksten (vooral de conferences) van Hermans niet meer zo interessant, maar van sommige pareltjes kan ik nog steeds vrolijk worden. Op de achterkant van het hoesje zit een sticker met een prijs: 6.25. Dat vind ik nogal duur voor die tijd. Ik kocht in 1978 mijn eerste singeltjes en die waren zo rond de vijf of zes gulden. Dat is wel bijna twintig jaar later.

–

bazbo 0753: Jules de Corte – Levensliedjes (Volume 1)
Komen we nu aan het hoekje ‘cabaret/cabaretesque’ in de kleine 45-toerenverzameling van mijn ouders. We beginnen met deze. Hierop staan vijf ‘levensliedjes’, die knap in elkaar zitten. Het plaatje is uitgegeven in 1957, maar wij hebben een versie van een jaar later. De drie liedjes op de A-zijde zijn aardig, maar halen het niet bij wat we op de B-kant vinden. Inderdaad: de klassieker Ik zou wel eens willen weten. Maar voor mij is De vogels nog veel beter. Als kind hoorde ik hoe je kon spelen met taal en tekst in een liedje. Het was een verhaal, nog geestig ook en als ik het allemaal goed begreep, dan ging het ook over actualiteit en politiek en over die domme volwassen mensen.

–

bazbo 0752: Caterina Valente – Tschau Tschau Bambina
Dit is dan weer een afknapper van jewelste. Het liedje is niet zo mooi als Ganz Paris, vind ik. Het kan ermee door. Maar het allerergste is dat er een hap uit het plaatje is. We moeten dus zo’n halve minuut in het liedje instappen. Gelukkig is het pakkende refrein dan nog niet geweest. Ook gelukkig is dat Caterina (ik zocht me ongans en ontdekte toen dat er geen h tussen de t en e moet staan) niet in het Duitsch zingt, maar in het Italiaans. Op de B-kant staat het lied Liebe Kommt Und Liebe Geht en heb je het ooit zo Salz gevreten? We hebben hier een Nederlandsche productie op Decca uit 1959. Wat die stickertjes op het etiket doen, weet ik niet. Wie van mijn ouders zou er zo creatief zijn geweest in die tijd?

–

bazbo 0751: Caterina Valente – Ganz Paris Träumt Von Der Liebe
Dit is voor mij ook een klassieker. Ik moet zeggen dat nu ik hem voor het eerst sinds bijna veertig jaar weer hoor, ik een beetje kriebels in mijn buik krijg. Kun je verliefd worden op basis van een stem en een liedje? Caterina Valente was een Italiaanse zangeres, geboren in Parijs, lees ik. Dat snap ik niet. Dat ze werd geboren op 14 januari 1931 snap ik dan weer wel. Zou ze nog leven? Even googlen. Ja, ze leeft nog. Dit liedje is een vertaling van Cole Porter’s I Love Paris en er gingen bijna een miljoen exemplaren van over de toonbank. In 1954 welteverstaan. We hebben een Duitsche versie, met op de B-kant Wenn Es Nacht Wird In Paris. Ook mooi, maar lang niet zo mooi als het lied waar het allemaal om gaat en waardoor ik een beetje verliefd werd op een vrouw van bijna 89.

–

bazbo 0750: Jo Stafford – Thank You For Calling
Klassiekertje. 1954! Ik krijg een beetje kippenvel. Mooi liedje. Ga ik mijn Zoon van 27 proberen uit te leggen hoe toen een telefoon werkte? Op de B-kant staat Where Are You?, dat me niet zo veel doet.

–

bazbo 0749: Alberto Semprini – Nel Blu, Dipinto Di Blu
Ik kon me dit plaatje niet herinneren, maar nu ik hem draai weer wel. Ook De Vrouw zingt hem zo mee. Het liedje op de A-kant staat dan ook beter bekend als Volare. Wat we hier hebben, is een Italiaans product uit 1958, met op de B-zijde het lied Lazzarella, uitgevoerd door Domenico Modugno. Er is ook een versie op blauw vinyl, maar wij hebben hier gewoon dat oude vertrouwde en ietwat saaie zwarte. Alberto Semprini werd geboren op 27 maart 1908 in Bath, als zoon van Italiaanse ouders. Hij ging muziek studeren in Milaan, startte in 1934 een carrière als pop- en jazzmuzikant en overleed op 19 januari 1990 in Brixham. Dat u het even weet. Ik weet wel dat ik dit nog altijd een leuk plaatje vind.

–

bazbo 0748: Chris Scheffer – The Holy City
Chris Scheffer. Zou hij nog leven? Dit plaatje zat altijd in de verzameling van mijn ouders, maar we draaiden hem nooit. Nu ik hem draai, weet ik dat ik niet veel heb gemist. Scheffer zingt samen met het Henk van de Velde’s Meisjeskoor en krijgt begeleiding van Piet van Egmond op orgel. Op het repertoire staat behalve het titelnummer ook Ave Maria (Schubert), Panis Angelicus (Franck) en Agnus Dei (Bizet). Niet de minsten. Toch vind ik het niks. Dit is een Nederlandsch fabrikaat uit een onbekend jaar; zowel Discogs als 45cat weten het niet. YouTube bevat niets van deze Chris Scheffer. Laten we het op eind jaren vijftig houden en snel doorgaan met het volgende plaatje.

–

bazbo 0747: Trio Los Paraguayos – Malagueña
Hoor ons meezingen! Dit was een zeer favoriet plaatje in mijn jongensslaapkamer. Grijsgedraaid, dit. Toch klinkt-ie nog heel goed. Dat kunnen we van de B-zijde Serenata niet zeggen, daar staan de krassen diep in. Die slaat ook nogal over. Goh. Plaatje komt uit 1956 en we hebben hier een Nederlandsche versie uit dat jaar. Ik zing weer even mee:

–

bazbo 0746: Mitch Miller en zijn orkest en koor – The Bridge On The River Kwai
Jaaaaaa! Deze was zeer favoriet in de jongenskamer van bazbo! Wie kent niet dat deuntje van Schele, zie jij dat vliegtuig niet? Nou, dit is de klapper die we keihard meefloten op die zolderkamer. Het is The River Kwai March, ook wel bekend als Colonel Bogey. Op de B-kant horen we The Bowery Grenadiers, ook al zo’n stamper van jewelste. We hebben een originele Nederlandse single uit 1958 en hij klinkt nog prima. En ik maar denken en tegen iedereen zeggen dat we hem grijs hebben gedraaid. Weet je wat? Ik draai hem nog een keer! Jaaaa!

–

bazbo 0745: Melina Mercouri – Les Enfants Du Pirée
Dit is zo’n plaatje waarvan de naam van de artiest en de titel van het lied me helemaal niets zegt, maar nu ik hem draai, herken ik hem als geen ander. Leuk dit weer terug te horen, na bijna vijfenveertig jaar. Ik zoek me klem op Discogs, maar vind hem met een paar klikjes op 45cat.com. Het betreft hier een Nederlandsche plaat uit 1961, het jaar dat mijn ouders huwden. Melina Mercouri was een Griekse zangeres. Op de B-kant staat de instrumentale kitschknaller Hassapico Nostalgique door het Manos Hadjidakis Orchestra. Ideaal bij uw etentje. U gaat er geheid borden van kapot gooien.

–

bazbo 0744: Mantovani and his Orchestra – Mantovani plays Tangos
Deze herinner ik me ook niet van vroeger. Onze Vader was wel een liefhebber van Mantovani, maar deze zat zeker niet in zijn verzameling. Moet dus op een andere manier de stapel zijn binnengekomen. Op deze EP staan vier tango’s, waaronder Jealous en Besame Mucho. Plaatje komt waarschijnlijk uit 1955 en ik heb een Britse versie. Blijft wel heel veel hangen. Wat een kutplaat.

–

bazbo 0743: Artie Malvin & Jimmy Leyden – Bye Bye Love
Beetje vreemde single, dit. Op de A-zijde staat de A-zijde, op de B-kant vinden we Around The World door het Michael Stewart Quartet. Toen ik klein was en met de plaatjes van mijn ouders op de koffergrammofoon speelde, dacht ik altijd dat het de echte Everly Brothers single was. Dat bleek later dus niet zo te zijn. En barst: nu ik hem op Discogs opzoek, blijkt het andersom te zijn! De A-kant is dus Michael Stewart en Bye Bye Love de B-zijde. Schiet mij maar lek. Het plaatje komt uit 1957, dat staat dan weer wel vast.

–

bazbo 0742: Danny Kaye – Extraits de la bande sonore orriginale du film The Five Pennies
Volgens mij was deze niet van mijn ouders en volgens De Vrouw komt hij ook niet van haar kant. Maakt niet uit. Dit is een EP uit 1960, van Franse origine. Er staan vijf stukjes op uit de film The Five Pennies. Ik kan me niet herinneren de film ooit te hebben gezien. Mijn moeder was wel een liefhebber van de films van Danny Kaye, maar dat was De Vrouw vroeger ook. Alleraardigst, maar niet wereldschokkend.

–

bazbo 741: Kamahl – The Elephant Song
Sjonge, we maken ineens een enorme sprong in de tijd. In 1975 hoorde mijn moeder dit op de radio en riep dat ze het een heel mooi lied vond. Als ik het mij goed herinner, heeft Onze Vader het singletje toen gekocht. Ze heeft het een paar keer gedraaid; toen belandde het in de stapel met overige singles en speelden wij het aan gort op de koffergrammofoon. Wist u dat de zanger eigenlijk Kandiah Kamalesvaran heet? Op kant twee staat het liedje A Daisy A Day, dat bekend werd in een Nederlandschtalige versie door mevrouw Conny van den Bosch of hoe heette dat mensch. Ik heb hier de Nederlandsche uitgave van de single uit 1975 en op Discogs durven mensen er gerust een tientje voor te vragen. Wilt u het clipje hieronder allen meezingen? Ik tel af, daar gaat-ie: één, twéé, DRIE!:

–

bazbo 0740: Mahalia Jackson – Silent Night
Ook deze draaiden we nooit, ook niet rond Kerstmis. Pas veel later begreep ik dat Mahalia wel degelijk een naam was in de soul- en gospelhoek. Ook nu begeef ik me nooit in de soul- en gospelhoek. Volgens 45cat.com komt mijn versie (TROS 1400) uit 1960. Op de B-kant staat Go Tell It On The Mountain (dat op andere versies van deze single de A-kant is) en die zal ik na vandaag ook nooit meer draaien.

–

bazbo 0739: Jongenskoor St. Gregorius o.l.v. Herman Souren – Vrede Op Aarde
Juist. Ik heb dit maar bij de G van Gregorius neergezet. De orgelbegeleiding is van Jan Vroomans en de solisten zijn Marcel Jans en Loek Bekkers. Hun foto staat op de achterzijde van de hoes. Ik zal die foto hier niet plaatsen, want ik wil op geen enkele wijze in verband gebracht met de pedopartij. Op de achterzijde van de hoes ook een foto van het hele jongenskoor. Boven hun hoofd is een vlag te zien met daarop het toenmalige logo van de AVRO. Iemand die nog weet wat dat is? Plaatje is niet te vinden op webstekken en jaar is onbekend. In mijn jongensslaapkamer draaide ik dit nooit, ook niet rond Kerstmis.

–

bazbo 0738: Quartetto Enzo Gallo – Conversazione Con La Chitarra
Laat ik toch altijd gedacht hebben dat dit de B-kant van het plaatje was. Niet dat het titelnummer slecht is, maar ik vind het typisch zo’n luchtig stukje dat je op de achterzijde zou plakken. Het lied Oho, Oha! vind ik namelijk nogal wat pakkender en meer hitpotentie hebben. Maar ik klaag niet. Dit singletje komt uit november 1957 en is een Nederlandsche uitgave. Ik zing het zo weer mee, ook al ken ik geen woord Italiaans.

–

bazbo 0737: Quartetto Enzo Gallo – Napolitana
Maar liefst acht Napolitaanse liederen, verspreid over twee plaatkantjes. Op Discogs is mijn versie niet te vinden, wél op 45cat.com. Dit komt uit 1957. Enzo Gallo was een Italiaanse jazzgitarist. Dit plaatje is een beetje erg. Vroeger draaiden we hem niet zo veel. We vonden het gewoon niet zo spetterend, in tegenstelling tot het andere plaatje van Quartetto Enzo Gallo dat we tot onze beschikking hadden. De muziek op dit plaatje is niet op YouTube te vinden.

–

bazbo 0736: Franco El ‘G.5’ – Casanova
Het titelnummer was een heel grote favoriet in onze kinderslaapkamer. Deze 7″ EP is niet op Discogs te vinden, wat verder googlen levert een Italiaanse site op die de EP wel noemt met de juiste tracklist van vier liedjes, maar het catalogusnummer klopt dan weer niet, dus dat doet me dan vermoeden dat er meerdere versies van verschenen zijn. De versie die ik hier heb is in ieder geval een Nederlansdse ’45 toeren langspeel’. Op YouTube is wel wat van de man te vinden, maar helaas niet dat titelnummer of twee van de andere drie liedjes, La Macarena (nee, niet dé) en Zambezi (nee, niet dé). Franco maakte heerlijk verkeerde mambo, calypso en dansmeuk. Samba Fantastico komt uit 1956!

–

bazbo 0735: The Everly Brothers – Wake Up Little Susie
Jaja, deze hadden we in huis! Het is misschien wel de grootste jaren vijftig hit die we in de verzameling hebben staan. We draaiden hem veel en zongen het luidkeels mee tijdens de radioshows die we verzonnen als we met de koffergrammofoon speelden. Het is een hit uit 1957; op de B-kant staat Maybe Tomorrow en dat is beduidend mindere shit. Wij hebben hier een Nederlandsche uitgave van de single die op Discogs toch maar mooi zo’n vier euro kan opbrengen!

–

bazbo 0734: The Dave Brubeck Quartet – Don’t Worry ‘Bout Me
Even wat different cook. Onlangs vertelde Onze Vader dat hij in het begin van zijn huwelijk, toen mijn ouders nog in Amsterdam woonden, wel eens de muziekwinkel in ging en dan wat plaatjes kocht, die vooral mijn moeder leuk vond. Ik verdenk Onze Vader ervan dat dit singletje voor zichzelf heeft gekocht. Of hij had ‘m al, want dit plaatje verscheen in 1956. Toen kende hij mijn moeder nog niet. Op de B-kant staat Gone With The Wind. De A-kant en de B-kant duren ieder dik acht minuten! Het lijkt dus meer een soort EP. Toen ik klein was, draaide ik dit plaatje niet en ik weet niet waarom. Later, toen ik deze singlesverzameling van mijn ouders had ingepikt en ik meer van muziek wist, associeerde ik Brubeck natuurlijk vooral met Take Five, dus toen ik deze op de draaitafel legde en afspeelde was ik nogal teleurgesteld. Dit is wat saaie, brave en slome jazz. Brubeck’s Quartet werd pas een paar jaar later veel avontuurlijker …

–

bazbo 0733: Corry Brokken – Milord
Onze eigen Corry, mag ik wel zeggen. Wat een draak van een versie ook, mag ik wel zeggen. Dan is die van Margreet Dolman toch beter. En vervolgens de B-kant: Mustapha, zou zo’n liedje vandaag de dag nog kunnen? Mijn vader of moeder moet deze single in 1960 hebben gekocht bij Gregory, Erkende Radio Televisie Service aan de Sloterkade 151, Tel 88471 – A’dam. Althans, dat staat op de sticker in de linkerbovenhoek van het hoesje. Het hoesje is een papieren niemendalletje met een gat in het midden.

–

bazbo 0732: Pat Boone – Don’t Forbid Me
Hoor, dit was andere koek! Dit was het lied dat ik keer na keer kon horen en dus ook draaien. Vind het nog steeds een ijzersterk stuk. Wat een stem! Nu hoor ik de B-kant, Anastasia, en dat is waarlijk een zeikstuk eerste klas. Zo’n met veel te veel violen behangen kwijllied. Ik zoek mijn singletje op Discogs op en ontdek dat ik hier een Nederlandse versie uit 1957 heb op het London label, maar dat daarop Don’t Forbid Me de B-kant is en Anastasia de A-zijde. Raar. Ondertussen zit ik met wat ik vind dat de A-kant moet zijn wel mee te brullen!

–

bazbo 0731: Pat Boone – I’ll Be Home
Was dit ook een hit? Geen idee, eigenlijk. We draaiden deze vroeger thuis niet zo veel; de andere single die we hadden vond ik veel beter. Ook uit 1956, dit. Met I Almost Lost My Mind op de tweede kant. Niet blijven hangen, in ieder geval. Het is alsof ik ‘m voor het eerst hoor.

–

bazbo 0730: Harry Belafonte – Banana Boat
Kijk aan, de grote bekende hit van Harry. Lied stamt oorspronkelijk uit 1956 en het is op verschillende singles uitgebracht. Ik heb een Duitsche variant uit een onbekend jaar. Op de B-kant staat Will His Love Be Like His Rum?, een liedje met een tekst van een geheel ander kaliber, lijkt me.

–

bazbo 0729: Harry Belafonte – Mama Look At Bubu
Harry! Hier was mijn moeder helemaal weg van, herinner ik mij. Ik moet zeggen dat de stijl wel aanstekelijk is: beetje calypso, beetje Caribisch, beetje zonovergoten. Dit is een single uit 1957 en op de B-kant staat Don’t Ever Love Me. Lang niet zo leuk als de A-zijde.

–

bazbo 0728: Paul Anka – Diana
Klassieke klapper van meneer Anka. Keihard meebrullen, weer. Mijn ouders hadden een Nederlandsche uitgave op Columbia, uit 1957. Op het tweede kantje staat Don’t Gamble With Love. Ook fijn. Het was me toch allemaal wat met de liefde in die tijd, zeg.

–

bazbo 0727: Bob Azzam und sein Orchester – Luna Caprese
Kijk. Deze herinner ik me wel. Op de goede weg, dus. Heerlijk faute Italiaans gezongen hit van dit Duitsche ensemble. Op de achterzijde horen we Al Chiar Di Luna, soortgelijke shit. Ik heb hier de Duitsche uitgave, mono, uit 1959. Kan ik volgens Discogs zo €5,20 voor vragen. Doe hem niet weg, hoor.

–

bazbo 0726: Adamo – Dolce Paola
En we beginnen met een plaatje dat volgens mij niet eens van mijn ouders is (geweest). Tenminste, ik kan me niet herinneren dat het in hun stapeltje zat, vroeger. Nou ja, maakt het uit. Adamo mogen we als bekend veronderstellen. Volgens het hoesje behoort hij tot ‘uw TOP artiesten op Decca’. Ik (her)ken het liedje niet als hit of zo. B-kant A Vot’ Bon Coeur ook niet. Ik heb hier een Nederlandse persing uit 1965 (mijn geboortejaar, dus we beginnen gelijk goed), die op Discogs toch wel drie euro kan opbrengen.

–

O gut, ik vind hier nog een plank vol oude 45-toerenplaatjes … Laat ik eerst beginnen met de verzameling van mijn ouders. Eerst de ‘pop’ (van die tijd, die mijn moeder en vader kochten), dan wat cabaret, vervolgens enkele ‘verzamel’dingen (voornamelijk uit de Margriet-discotheek – niet lachen) en ten slotte klassiek werk.

–

bazbo 0725: Various – For Your Romantic Mood
Heerlijk faute draakmuziek. Beetje à la Mantovani, maar dan op z’n jaren vijftigs. Duitsche Mök in mono uit 1955! We horen Helmut Zacharias And His “Magic Violins”, Cedric Dumond And His Orchestra*, Ricardo Santos And His Orchestra en Gerhard Gregor (op Hammond). De plaat is zo gemixt dat het een lange opname lijkt, maar dat is dus niet zo. En dat voor de jaren vijftig. Veel melodieën zeiden me niet zo veel, totdat we aan het laatste stukje op de eerste plaatkant kwamen. La Cumparsita, ik wist niet dat het zo heet, maar herken het gelijk. Verder is het nogal gekwijl en is het maar goed dat het hier een minialbum betreft, die snel klaar is.

–

bazbo 0724: Boris Sambek and his Concert Orchestra – Eight Famous Tangos
Ik blijf nog even op de dansvloer, hoor. Of nee, bij nader inzien toch maar niet. Ik ben helemaal niet thuis in de kneepjes van de tangodans. Van alle andere dansen overigens ook niet. Dit is grandioos meeslepende muziek. Discogs kent hem niet en als ik google, ontdek ik alleen dat er ergens iemand deze plaat te koop aanbiedt voor duizend Indiase roepies. Toch is het een Nederlandsch fabrikaat, uitgebracht op het Philips label. Op de achterzijde van de hoes zit een sticker met daarop de tekst: ‘N.V. Phonogram – Amsterdam […] Attentie! Niet-verhandelbare monsterplaat. […]’ Ik heb hier dus nog wat bijzonders op de draaitafel liggen, ook. Leuk werk. Jammer dat hij zo vaak blijft hangen. Zoek ik het materiaal op YouTube, dan vind ik dat veel materiaal stamt van halverwege de jaren vijftig.

–

bazbo 0723: Noro Morales – Noro Morales and his piano
Meesterlijke mambo en fijne cocktailjazz. Dit is een verzamelminialbum uit 1958. Op het label staat: catalog number FL 9540 and “nonbreakable (LP 8617)”. Ik durf het niet uit te proberen, want stel het lukt wel, dan ben ik hem kwijt. Terwijl dit zo’n leuke plaat is! Ook van deze hebben we geen enkel benul hoe we eraan komen. Nooit gedraaid ook. Er is slechts een uitgave van dit minialbum en het is nog mono ook. Dat maakt niet uit; geeft juist een heel authentiek gevoel aan de muziek. Op Discogs zijn er lui die hem te koop aanbieden voor dertig tot zestig dollar. Moet dus wel redelijk bijzonder zijn. Ik ben even afk, even dansen.

–

bazbo 0722: Les and Mary – Les and Mary (Part 1)
De eerste van de draaibare 10-inchplaten uit de koffer. Wie kent Les and Mary? Het zijn Les Paul en Mary Ford, een husband-and-wife-group die mooie jazzy folkpopliedjes brachten. Dit mini-album (deel 1 van een tweedelig volledig album) geeft daar een mooi voorbeeld van. Plaat komt uit 1955! Geen idee hoe we eraan komen. Mooi werkje, smaakt naar meer.

’s Kijken wat er verder nog aan vinyl te vinden is. Nogal wat, ben ik bang. Allereerst een koffer met zeer oude 10″ 78-toerenplaten. Een paar herken ik van vroeger bij ons thuis, anderen (én de koffer) niet, dus die zijn van later (ooit eens gekregen of zo). Oei. Mijn platenspeler kan alleen maar 45 en 33 1/3 toeren aan. Wat nu? Niet draaien, wel door mijn handen laten gaan en hier laten zien. Een viertal 10″-platen moet ik op 33 toeren draaien, dus die komen wel.

–

bazbo 0721: Boston Pops Orchestra – Danse Infernale – Sabeldans
Ook weer zo’n verzamelaar van Deutsche Grammphon. Dit keer wel volgespeeld door het Boston Pops Orchestra. Ik kocht deze ooit zelf, maar heb destijds vergeten een datum te noteren, zie ik nu. Ik schat in dat het ergens halverwege de jaren tachtig moet zijn geweest. Volgens Discogs is ook dit een plaat uit 1978, maar ik vermoed dat het weer een heruitgave uit die mid-jaren-tachtig is. De opnames stammen overigens uit 1970. Waarom kocht ik dit? Lijkt me niet moeilijk. Night On Bare Mountain van Mussorgsky had ik al vaker gehoord en is prachtige programmamuziek, Danse Infernale kende ik ook en wilde ik graag hebben, de Sabre Dance van Khatchaturian is wereldberoemd en naast de versie van Ekseption wilde ik ook wel eens eentje van het origineel hebben, L’Aprenti-Sorcier kende ik vooral van de Disneyfilm en de Helledans uit de Fire Bird van Stravinsky blijft grandioos, maar de allergrootste reden om de plaat aan te schaffen was de aanwezigheid van een stuk van de Argentijnse componist Alberto Ginastera. Dat kwam je niet vaak tegen! Ik kende Ginastera vooral van mijn held Keith Emerson, die een paar stukken had bewerkt voor ELP en solopiano, maar het Danza Final uit Estancia kende ik nog niet. Leuk: op een latere Emersonplaat (begin 21e eeuw) bewerkt hij … Malambo, beter bekend als Danza Final uit Estancia en ik kon het gelijk meebrullen. Prachtplaat, dit.

Hiermee is de rij elpees en 12″ uit de platenkast gedraaid. Ik startte op 17 augustus 2018 en heb het binnen een jaar gedaan.

–

bazbo 0720: Various – Bolero – Espana
Deze heb ik van mijn ouders afgepakt. Hoe die er weer aan zijn gekomen, weet ik niet. Ze kochten sinds eind jaren zeventig geen muziek meer en deze is van later. Volgens Discogs is deze plaat uit 1978, maar helemaal duidelijk is het allemaal niet. Ik vermoed dat dit een heruitgave uit halverwege de jaren tachtig is. De Bolero van Ravel kennen we allemaal (dankzij Bo) en is hier te vinden gedirigeerd door Karajan, maar er staat meer op deze verzamelaar. Espana is van Chabrier, Capriccio Espagnol van Rimsky-Korssakof en verder hoor ik een boel korte werken van ene Manuel de Falla. Doet allemaal wat Spaans aan, dus ik begrijp de titel van de plaat wel. Ik ben niet gek.

–

bazbo 0719: Various – Jubileum Concert 90 jaar Philips
Weer een cadeautje van mijn vader, die bij ’s lands grootste elektronicabedrijf werkte. Deze kreeg ik op 17 mei 1981, de dag dat ik zestien jaar oud werd. Op deze plaat, die ook uit 1981 komt (slechts één enkele versie bestaat er) staan allerlei grote en minder grote klassieke stukken. Van Für Elise (Beethoven) tot de Hongaarse Dans no. 5 (Brahms) en van de ouverture De Diefachtige Ekster (Rossini) tot die van De Notenkraker (Tsjaikovsky), maar ook van het Onedin Line Theme uit Spartacus (Khatchaturian) tot de Philips Mars (Van der Weijden). Fijn en afwisselend werk, wel.

–

bazbo 0718: Detroit Symphony Orchestra – Beroemde Ouvertures
Juist. Dit is een ouwetje, geen idee meer hoe ik eraan kom. Volgens mij kregen mijn ouders hem van iemand die hem weg wilde doen en toen belandde hij bij mij in de kast. In de binnenhoes staat juni/juli 1984 dat ik hem ‘kreeg’. Staan sterke werken op, vooral die van Franz von Suppé en Jacques Offenbach zijn klappers. Het gaat hier om mono opnames, uitgegeven op het Philips label in een onbekend jaar. ‘Deze plaat is niet voor de normale verkoop bestemd.’ staat er op de hoes. Een promo-exemplaar!