Bas Langereis leest u voor!

–

Vrijdag 5 februari:
Zes uur wakker en op. Eerst een ronde hardlopen, die gaat aardig. Dan ga ik aan het werk. Niet lang, even maar, om de uren van gisterenmiddag in te halen. Veel ligt er ook niet. Koffie met De Vrouw; die gaat even de deur uit naar de dokter voor controle. Ik ben om tien uur klaar met werk en kook gele bieten. De Vrouw komt terug en heeft – omdat ze wat kortademig is – het advies gekregen zich te laten testen. Welja. Het betekent dat ik (in ieder geval) vandaag de deur niet uit kan. Dat is niet erg. Meer koffie met De Vrouw. Die weet een afspraak te maken voor een test om kwart voor twaalf, dus gaat de deur weer uit. Twintig minuten later is ze weer terug. Nu afwachten. We lunchen. Afwasje. Lezen en luisteren. Eind van de middag maak ik avondeten. De Vrouw had gisteren kalfsriblappen uit de vriezer gelegd en ik realiseer me plots dat die zeker twee uur moeten stoven. Dat gaat hem niet worden, dus. Ik verzin iets anders. Eerst maak ik een salade van bosui, koolrabi, komkommer, appel en kerstomaat. Dan bak ik kastanjechampignons, bosui, courgette en risottorijst en giet daar groentebouillon overheen. Na vijfentwintig minuten roer ik daar gekookte gele biet doorheen. Ook bak ik – voor De Vrouw – een biefstuk. Ik roer parmesan door de risotto en zet alles op tafel. We eten het op en het smaakt zeer goed. Afwas. De Vrouw heeft inmiddels testuitslag en gelukkig: negatief. Ik bel Onze Vader. Het gaat goed met hem. Komende week krijgt hij zijn eerste vaccinatie, hij gaat nieuwe hulpmiddelen (ivm slechtziendheid) onderzoeken en hij staat ook open voor mogelijkheden rondom taxivervoer. Webstek, lezen en luisteren.
Muziek vandaag: The Warm Up Tour Summer 2007 – 29/06/07 Amsterdam (Peter Gabriel), Scratch My Back (Peter Gabriel), New Blood (Peter Gabriel), Attahk (Magma), Lifesigns (Lifesigns), Runaljod – Yggdrasill (Wardruna)

–

Donderdag 4 februari:
Slapen gaat redelijk. Kwart voor zeven ben ik aan het werk. Om half negen koffie met De Vrouw. Vanmorgen veel te doen, van plannen en regelen en overleggen. Meer koffie met De Vrouw. En weer verder. Rond een uur lunch met De Vrouw. Afwasje. Dan nog heel even verder en om half drie ga ik de deur uit. Ik heb een bus vanaf het Marktplein en om vier uur ben ik bij de paradontologiepraktijk in Zwolle. Een mondhygiëniste neemt me nog een keer onder handen en uiteindelijk polijst ze de boel. Zes uur ben ik weer thuis. De Vrouw serveert het restant van haar rodelinzenschotel met sperziebonen van eergisteren en het restant salade van gisteren en nu eten we alles goed op. Ook is er gedroogd fruit en wat vanilleyoghurt na. Afwas. Webstek, lezen en luisteren.
Muziek vandaag: Long Walk Home (Peter Gabriel), Up (Peter Gabriel), The Barry Williams Show (cd single) (Peter Gabriel), More Than This (dvd single) (Peter Gabriel), Hit (Peter Gabriel), Üdü Wüdü (Magma), Fire Garden (Steve Vai), Runaljod – Gap Var Ginnunga (Wardruna)

–

Woensdag 3 februari:
Beter geslapen. Kwart voor zeven wakker en op en hardlopen. Dat gaat wat moeizaam, ook al is de temperatuur buiten aangenaam genoeg. Koffie met De Vrouw. Ik wandel door een miezerregentje naar de super. Op de terugweg is het helemaal droog en zeer zacht. Meer koffie met De Vrouw. Bijpraten. Lunch. Afwasje. Dan loop ik nog door regen naar een supermarkt in het centrum voor de laatste dingen. De Vrouw gaat de deur uit. Webstek, lezen en luisteren. Eind van de middag begin ik met avondeten. Eerst een salade van bosui, koolrabi, komkommer, gele paprika en blauwe bes. De Vrouw is er na vijf uur. Ik bak spek en rode ui, doe daar zuurkool bij en karwijzaad, dan witte bonen en laat dat pruttelen met een rookworst en deksel erbovenop. Na een half uur zitten we aan tafel en eten we het op. Bijpraten. Afwas, webstek, lezen en luisteren.
Muziek vandaag: Secret World Live (Peter Gabriel), SW Live EP (Peter Gabriel), Lovetown (cd single) (Peter Gabriel), While The Earth Sleeps (cd single) (Deep Forest & Peter Gabriel), OVO – The Millennium Show (Peter Gabriel), Liquid Glass (Yoshihiro Hanno meets Mick Karn), In Amazonia (Peter Hammill & Isildur’s Bane), Magma Live (Magma), Kimono My House (Sparks), Silhouettes (Klaus Schulze)

–

Dinsdag 2 februari:
Beter, maar nog niet heel goed geslapen. Iets na half acht ben ik op de werkplek. Het is er stil. Ik kan er veel doen, maar spreek gelukkig ook nogal wat collega’s. Velen herkennen mijn verhaal: het is allemaal te doen, maar ik mis de dynamiek; ik moet de mensen voor wie ik heb in levenden lijve om me heen hebben om te begrijpen wat ze doen, zodat ik hen nog beter kan ondersteunen en werkelijk van betekenis kan zijn. Vandaag is er ook allerlei overleg. Tussen de middag wandel ik door bos en veld. Vijf uur thuis. Krant. De Vrouw serveert een schotel van rode linzen, tomaten en ui, met sperziebonen en ei. Zeer smakelijk. De Zoon is er pas even voor zeven. We zien de persconferentie waarin de minster-president en zijn knecht uitleggen dat de derde golf van het virus eraan komt en er toch iets van versoepeling mogelijk is: de basisscholen gaan open en we kunnen bij winkels bestellen en ophalen. Voor de rest blijft alles tot zeker 2 maart zo. O. Zo. Afwas. Er is post: De Vrouw had het tijdschrift Electronic Magazine besteld met bij dit exemplaar een leuke bonus: de rode vinylsingle King Ghost / Eminent Sleaze (Steven Wilson). Ik ga het plaatje nog even niet beluisteren; ik wil wachten op The Future Bites, die morgen of overmorgen in huis moet zijn. Wel webstek, lezen en luisteren.
Muziek vandaag: Köhntarkösz (Magma), Belighted (iamthemorning)

–

Maandag 1 februari:
Niet goed geslapen. Het regent mot als ik voor zes uur buiten ga hardlopen. Omdat het ook vriest, is het her en der ijzelig en dus zeer glad. Ik kies een route over doorgaande wegen, maar ontkom er niet aan dat het af en toe gevaarlijk glibberig is. Het gaat goed. Nog voor zeven uur ben ik aan het werk. Koffie met De Vrouw. Daarna is er teamoverleg en meer koffie met De Vrouw. Begin van de middag lunch met De Vrouw. Afwasje. Dan wandel ik een rondje buiten het centrum, deels langs het kanaal. En weer aan het werk. De Vrouw gaat om twee uur naar haar werk. Ik ga nog door tot half vijf, dan is het klaar. Even uitblazen, dan avondeten maken. Ik warm het kleine beetje venkel op in de oven. Tegelijkertijd kook ik wat spaghetti. Ik bak kastanjechampignons, bosui, gele paprika en courgetteblokjes en roer daar de spaghetti en wat rode pesto doorheen. Parmesan erover. Opeten. Afwasje. Afval naar containers. Webstek, krant, lezen en luisteren. De Vrouw is er om half tien. Heel even bijpraten en slapen.
Muziek vandaag: Passion (Peter Gabriel), Shaking The Tree (Peter Gabriel), Us (Peter Gabriel), Digging In The Dirt (cd single) (Peter Gabriel), Steam (cd single) (Peter Gabriel), Blood Of Eden (cd single) (Peter Gabriel), Kiss That Frog (cd single) (Peter Gabriel), Us – Remix (Peter Gabriel), Sex & Religion (Steve Vai), Wurdah Ïtah (Magma), Through Shaded Woods (Lunatic Soul), Chariots Of Fire (Vangelis), Soil Festivities (Vangelis)

–

Zondag 31 januari:
Pas om kwart voor acht wakker en op. Koffie. Lezen. Meer koffie met De Vrouw. Nog meer koffie met De Vrouw. Ik wandel naar een supermarkt in het centrum voor een vergeten boodschap. Er is veel volk én politie de been; later vandaag is er een demonstratie in Apeldoorn verwacht, vandaar. De Zoon is er om een uur voor lunch. Afwas en stofzuigen. Lezen. Eind van de middag maak ik avondeten. Ik kook venkelknollen en maak vervolgens een salade van komkommer, rucola, geroosterde pijnboom- en pompoenpitten en het restant salade van gisteren. De venkel leg ik in een ovenschaal, ik giet daar een mengsel van balsamico en olie overheen en zet de schaal in de oven. Vervolgens bak ik lamsfilet. Ten slotte haal ik de venkel uit de oven en bestrooi deze met geraspte parmesan. We eten de boel op en het smaakt uitstekend. Natafelen. Afwas. Webstek, lezen en luisteren.
Muziek vandaag: 3 (The Gloaming), Plays Live (Peter Gabriel), Birdy (Peter Gabriel), So (inclusief Live in Athens 1987) (Peter Gabriel), Mekanik Destruktiw Kommandoh (Magma), het tweede en derde plaatje uit de set Mythology (Solution)

–

Zaterdag 30 januari:
De Vrouw is om zes uur op. Ik snel daarna. We ontbijten samen. Dan ga ik een ronde hardlopen; De Vrouw gaat naar haar werk. Lopen gaat soepel, ondanks kou en fikse tegenwind. Ik ben weer vroeg op de markt voor groente en fruit. Erna wandel ik naar de slager en super. Thuis meer koffie. Ik loop nog even naar een andere supermarkt en dan een Turkse winkel. Meer koffie. De Zoon is er om half een voor lunch. Afwasje. Ik wandel een rondje om het centrum. Krant. De Vrouw komt terug van het werk. Ik ga avondeten maken. Eerst monteer ik een knoflookyoghurtmayosaus en een salade van bosui, koolrabi, komkommer, appel en blauwe bes. Dan bak ik aardappelen en lamsshoarma. We eten er goed van. Natafelen. Afwas. Webstek, lezen en luisteren.
Muziek vandaag: Deutsches Album (Peter Gabriel), Empath (Devin Townsend), Passion & Warfare (Steve Vai), Live at the NCH (The Gloaming), 1.001 Centigrades (Magma), het eerste plaatje uit de set Mythology (Solution), A Map Of The World (Pat Metheny)

Kijk, daar heb je Rukkie. Je kunt hem bijna niet zien, want het is al donker op straat.
Rukkie duwt een kruiwagen. Waar zou hij naartoe gaan?

Hij loopt naar de hoek van de straat. Daar staat Jos.
‘Hoi Jos,’ zegt Rukkie. ‘Ga je mee?’
‘Even wachten,’ zegt Jos. ‘Rachid komt ook zo.’
‘Dan wachten we. De nacht is nog lang.’
‘Waar gaan we naartoe?’ vraagt Jos.
‘Naar het winkelcentrum!’
‘Wat gaan we daar doen?’
‘Rellen!’

‘Eerst even dit,’ zegt Jos.
Jos loopt naar een boom. Hij knoopt zijn broek los en plast met een grote boog.
‘Kijk! roept Jos. ‘Pis uit de penis!’ *
‘Ha zeikerd.’ Daar heb je Rachid. ‘Ik zag je oproep op Viesboek, Rukkie,’ zegt Rachid.
‘Mooi,’ zegt Rukkie. ‘Misschien komen er meer mensen.’
‘Waarom gaan we eigenlijk rellen?’ vraagt Jos. Jos heeft zijn plasserd weer in zijn broek gedaan.
‘Weet je dat niet?’ vraagt Rachid. ‘De overheid pakt al onze vrijheid af. We gaan strijden tegen die kenkerlockdown.’ *
‘Weg met die avondklok!’ roept Rukkie.

‘Hoe gaan we dat doen?’ vraagt Jos.
‘Rellen, dat zei ik toch?’ Rukkie zucht. ‘Ik heb de capuchon van mijn hoodie al opgedaan. Kijk hier in mijn kruiwagen: stenen, cobra’s en een moker.’
‘Wat gaan we daarmee doen?’ vraagt Jos.
‘We slaan de etalages van de winkels stuk en stelen hun spullen!’ schreeuwt Rukkie. ‘De Zeeman moet kapot!’
‘Auto’s in brand!’ roept Rachid.
‘We meppen de juten in elkaar!’ gilt Rukkie.
‘Dat heb je toch maar mooi bedacht op je zolderkamer, Rukkie,’ zegt Rachid.
‘Ik weet van niks,’ zegt Jos.
‘Heb je zijn oproep op Viesboek niet gezien?’ vraagt Rachid.
‘Nee,’ zegt Jos. ‘Ik zit niet op Viesboek. Ook niet op al die andere sociale media.’
Rachid haalt zijn telefoon uit zijn broekzak en leest voor.

‘Kom vanavond om half negen naar het Marktplein. Neem zware vuurwerk mee.’
‘Zware vuurwerk?’ vraagt Jos.
‘Maar Rukkie toch,’ zegt Rachid. ‘Dat is een grammaticale fout.’
‘Nee hoor,’ roept Rukkie. ‘Dat is gewoon Marokkaanse Nederlands!’
‘Maar jij bent toch helemaal geen Marokkaan?’
‘Nee, dat niet. Maar ik draag wel een trainingsbroek en zo’n leren schoudertasje.’
‘De mensen gaan nog denken dat je echt een Marokkaan bent,’ zegt Jos. ‘Je kunt de Marokkanen toch niet de schuld in de schoenen schuiven?’

‘Dus ik moet het maar niet doen?’ zegt Rukkie zacht. Hij klinkt een beetje teleurgesteld.
‘Je moet het maar niet doen, Rukkie.’ Jos schudt zijn hoofd. ‘Bovendien gaat de avondklok zo in. Dan moet je binnen zijn.’
‘Toch jammer,’ zegt Rukkie met een zucht. ‘Net nu ik een nieuwe trainingsbroek nodig heb. Maar dan ga ik wel wat anders doen.’
‘Rukkie, je kwam toch al nooit buiten na het Jeugdjournaal,’ zegt Jos. ‘Je zit thuis toch altijd te oefenen op je gitaar?’
‘Dat is waar, Jos. Ik ga verder met oefenen op mijn gitaar.’
‘Klinkt chill,’ zegt Rachid. ‘Kunnen we niet meedoen, Rukkie?’
‘Ja! Laten we een band beginnen! Dan gaan we morgen overdag bij mij thuis op mijn zolderkamer repeteren.’
‘Repeteren?’
‘Ja, ik ga op een gitaar raggen.’
‘Dat is leuk, Rukkie!’ roept Jos. ‘En hoe gaat onze band heten?’
‘Dat houd ik nog even geheim.’
‘Tot morgen, Rukkie!’

Een band beginnen en op een gitaar raggen. Wat een goed idee, Rukkie! Dat zullen je onderburen ook leuk vinden.
Veel leuker dan winkels plunderen. En wat een feest wordt het om een naam voor de band te verzinnen. Ik ben benieuwd, hoor.
Wat denken jullie?

–
Apeldoorn, januari 2021

–

* Weet je een woord niet? Vraag een volwassene om het in te typen op Wikipedia.

–

Hier lees je ‘m op FOK!.

–

Vrijdag 29 januari:
Kwart over zes op en drie kwartier later ben ik aan het werk. Koffie met De Vrouw. De Vrouw gaat de deur uit, bij een collega op de koffie. Onze schoonmaakster is in huis. Meer koffie. Lunch met tosti. Afwasje. Dan wandel ik naar buiten om het groentepakket op te halen. Als ik thuis ben, komt De Vrouw ook weer thuis. Ik werk nog even. Half vijf klaar. Krant. Dan ga ik avondeten maken. Niet moeilijk: ik kook rodelinzenpasta, bak kastanjechampignons, bosui en paprika en roer daar de pasta doorheen. Ondertussen heb ik het restant gehaktballen in tomatensaus van gisteren opgewarmd. Het restant salade van eergisteren zet ik ook op tafel. We eten alles op. Natafelen. Afwasje. Webstek, lezen en luisteren. Wat een avonturen toch weer.
Muziek vandaag: de vier plaatjes uit Wise As Wisdom – The Dawn Albums 1973-1975 (Fruupp), Hey Punk (Gabba Zappa Hey!), Help I’m A Punk (Gabba Zappa Hey!), Peter Gabriel I (Peter Gabriel), Peter Gabriel II (Peter Gabriel), Peter Gabriel III (Peter Gabriel), Peter Gabriel IV (Peter Gabriel), Lumpy Gravy (Frank Zappa), Earth (Vangelis), Magma (Magma), Gleb Kolyadin (Gleb Kolyadin)

–

Donderdag 28 januari:
Kwart voor zes ren ik mijn ronde hard. Soepel. Zangvogels melden zich weer. Nog voor zeven uur ben ik aan het werk. Ook vroeg ren ik even naar de apotheek om medicijnen voor De Vrouw op de halen. Koffie met De Vrouw. Meer koffie (en notentaart) met De Vrouw. De Vrouw gaat even de deur uit. Als ze terug is, lunch met De Vrouw. Aansluitend heb ik overleg. Na twee uur afwasje en ik wandel een rondje buiten het centrum. En weer verder. Kwart voor vijf rond ik af. Morgen verder. Krant. De Vrouw serveert courgetteslierten met gehaktballen in tomatensaus en daarnaast een salade van biet en bladsla. Smakelijk. Afwas. Webstek, lezen en luisteren.
Muziek vandaag: Discretion (Travis & Fripp), Live in Paris 28.05.1975 (Robert Fripp & Brian Eno), de eerste twee plaatjes van Between The Silence (Travis & Fripp), The Ludwigsburg Concert (Lyle Mays Quartet), Lumen (Steve Jansen & Richard Barbieri), het derde plaatje van Between The Silence (Travis & Fripp)

–

Woensdag 27 januari:
Half acht op. Koffie. Lezen en luisteren. Meer koffie met De Vrouw. Ik wandel door de regen naar de super en weer terug. Meer koffie met De Vrouw. Ik kook chioggiabieten. De buurman is er even. Hij brengt een geleend boek terug en maakt een praatje. Erna lunchen we. Afwas en ander huishoudelijks. De Vrouw gaat om twee uur naar het werk. Ik doe huishoudelijks, schrijf, lees en luister. Eind van de middag maak ik eten voor mijzelf. Ik bak kastanjechampignons en rode ui, roer daar gekookte chioggiabiet en risottorijst doorheen, voeg bouillon toe en laat dit vijfentwintig minuten pruttelen. Ten slotte roer ik er parmesan doorheen, peper en zout en smullen geblazen. Er is ook nog wat salade die ik eergisteren maakte. Afwasje. Webstek, lezen en luisteren. Tien uur lig ik in bed.
Muziek vandaag: Thread (Travis & Fripp), Live at Coventry Cathedral (Travis & Fripp), The Wine Of Silence (Robert Fripp, Andrew Keeling, David Singleton & Metropole Orkest), Order Of Magnitude – Empath Live Volume 1 (Devin Townsend), Follow (inclusief de dvd die erbij mee kwam) (Travis & Fripp), Live in Rome (Steve Rothery Band)

–

Maandag 26 januari:
Het regent als ik om kwart voor zes ga hardlopen. Niet lang. Lopen gaat niet zo heel goed, geen idee waarom. Nog voor zeven uur ben ik aan het werk. Er is van alles: overleg , geregel, geplan, gedoe. Eind van de ochtend is De Vrouw terug van klusjes. Koffie met De Vrouw. Nog overleg. Dan lunch. Afwas. Ik wandel een rondje om het centrum. En weer verder met werk. Ik krijg nog een en ander voor elkaar en om vijf uur is het klaar. Krant. De Zoon is er om zes uur. De Vrouw serveert hamburgers met ui en champignons, paprika met ei en kaas uit de oven, doperwten en een salade van bladsla, paprika en allerlei. Smakelijk. Afwas. Webstek, lezen en luisteren.
Muziek vandaag: Love Cannot Bear – Soundscapes – Live In The USA (Robert Fripp), The Equatorial Stars (Robert Fripp & Brian Eno), At The End Of Time – Churchscapes – Live In England & Estonia, 2006 (Robert Fripp), Beyond Even (1992-2006) (Robert Fripp & Brian Eno), New Frontier (The Steve Howe Trio), Jazz Sabbath (Jazz Sabbath), Flex-Able (Steve Vai), Face-À-Face (Erik Truffaz)

–

Maandag 25 januari:
Redelijk geslapen. Vroeg op; om kwart voor acht ben ik op de werkplek aan het werk. Er is overleg, nog meer overleg, een grote spoedklus en nog veel meer. Tussen de middag wandel ik door zon en bos. In de middag verder en verder. Vijf uur thuis. De Vrouw is ook (net) thuis van werk. Krant. Dan maak ik avondeten: eerst een salade van bosui, koolrabi, komkommer en appel, dan warm ik de stoofpot van gisteren en de schorseneren in kaassaus van eergisteren op en ik bak steaks d’Avignon. Halve kliekendag, dus. Dat moet het zijn. Dat is het ook. Het smaakt. Natafelen en bijpraten. Afwas. Webstek, lezen en luisteren.
Muziek vandaag: Transgression (Theo Travis’ Double Talk), Pie Jesu (EP) (Robert Fripp), The Gates Of Paradise (Robert Fripp)

–

Zondag 24 januari:
Zeven uur loop ik buiten. Het is koud en er staat wat wind, maar lopen gaat uitstekend. Thuis nog terug in bed. Pas om negen uur op. Koffie met De Vrouw. We wandelen een rondje door de zon en langs het kanaal. Meer koffie met De Vrouw. De pepernoten zijn op. De Zoon is er even na half een voor lunch met tosti van oude pide. Afwas en stofzuig. Lezen. Ik bereid avondeten vast voor. Lamsstoofvlees bakken, dan ui erbij en prei en wortel en bouillon en tomaten en tijm. Dat wordt een goede pruttelpot. Lezen en luisteren. Half zes is het eten klaar. Ik serveer de pruttelpot met afbakbrood en met het restant van de salade van gisteren dat ik weer heb aangevuld met extra komkommer. Het smaakt zeer goed. Afwas. Webstek, lezen en luisteren.
Muziek vandaag: That Which Passes – 1995 Soundscapes – Live Volume 3 (Robert Fripp), 2 (The Gloaming), Wasteland (Riverside), eXtraOrdinary Rendition (Rupa & The April Fishes), Love Is (Steve Howe), Secrets & Lies (Jakko Jakszyk), The Stix (Jaga Jazzist), Sleepwalking (Marjana Semkina), November Suite – Soundscapes – Live at Green Park Station 1996 (Robert Fripp)

–

Zaterdag 23 januari:
Half zeven wakker en op. Koffie. Dan naar de markt en erna naar de slager en super. Koud en winderig. Koffie met De Vrouw. Vervolgens loop ik nog naar een super in het centrum voor echt de laatste dingen. Meer koffie met De Vrouw. De Zoon is er half een voor lunch. Afwasje. Krant. Lezen en luisteren. Eind van de middag maak ik avondeten. Eerst maak ik schorseneren schoon en kook ik die. Ik prepareer een salade door wortel te raspen en die aan te vullen met het restant van de salade van gisteren en met komkommer. Vervolgens monteer ik een kaassaus en daar roer ik de gekookte schorseneren doorheen. Ten slotte bak ik lamsshoarma. Ik zet alles op tafel en we eten dat alles op. Afwas en afval. Webstek, lezen en luisteren. Vanavond niet naar buiten, want avondklok. Niet dat ik ook maar even van plan was om naar buiten te gaan, want een uur nadat de avondklok is ingegaan, ga ik naar bed.
Muziek vandaag: 1999 – Soundscapes – Live in Argentina (Robert Fripp), A Blessing Of Tears – 1995 Soundscapes Volume 2 – Live in California (Robert Fripp), Chicago II (Chicago), The Gloaming (The Gloaming), Retsis Repus (Supersister Project), David Byrne’s American Utopia On Broadway (David Byrne), Utopia (Björk), Playing In A Room With People (JBK), Radiophonics – 1995 Soundscapes Volume 1 – Live in Argentina (Robert Fripp)

‘Allemensen, dames en heren. Hoe houdt hij het vol? Al veertien jaar lang – sinds 18 januari 2007 om precies te zijn – plaatst hij zijn pennenvruchten op de Voorpagina van FOK!. De eerste zeven jaar deed hij dat wekelijks of vaker; de afgelopen zeven jaren verschijnen zijn verhalen tweewekelijks en sinds enige tijd ook weer op de zo vertrouwde donderdagmorgen. Dames en heren, FOK! is dan misschien niet meer wat het ook nooit geweest is (ik zeg maar wat), maar hier is hij, springlevend en wel: bazbo!’

(Oorverdovend applaus. Of nee, dit interview is zonder publiek opgenomen, dus bedenk zelf het applaus erbij.)

‘Bas, van harte welkom, ga zitten.’
‘Ik zit al. Dat zie je toch? Doe niet net alsof dit geen online overleg is.’
‘Hallo, we moeten toch een beetje doen alsof dit allemaal een echt interview is. Dat komt geloofwaardiger over. Wat wil je drinken? Ik heb wijn en water. Wat mag het zijn, Bas?’
‘Doe maar water, Adriaan. Liefst uit de kraan.’

‘Leg nog eens uit: waarom schrijf jij geen columns over de actualiteit, over politiek of zo?’
‘Wat is actueel? En wat voor jou actueel is, is dat voor mij dan ook? Grote nadeel van schrijven over dingen in het nieuws is dat het morgen gedateerd is. Ik maak liever iets wat tijdlozer is. Natuurlijk, alles wat ik meemaak en dus opschrijf is ook gebonden aan de tijd waarin het plaatsvindt, maar toch minder dan de partijvoorzitter Pierre Sausclown die een onaangenaam ruikende wind laat. Daar komt bij: kijk eens onder het gemiddelde nieuwsbericht op FOK!: daar stapelen de meningen zich op. Ik ben niet zo geïnteresseerd in meningen. Hier op FOK! zitten we met 12.354 politieke columnisten. Verhalen vind ik boeiender.’
‘Wat was dat ook weer met die reacties onder jouw stukken?’
‘Daar is niets mee, Adriaan.’
‘JAWEL! Je had daar wat over! Iets dat je die ook niet meer leest.’
‘(zucht) Dat ging niet over mijn eigen stukjes, maar over de nieuwsberichten. Ik lees de reacties onder nieuwsberichten niet meer, want a. die boeien me niet en b. de meeste ervan zijn geschreven vanuit woede, maar het is niet mijn schuld want de ander heeft het gedaan en het zijn de joden, Turken, Marokkanen, negers, Chinezen, vrouwen, linkse wappies, rechtse wappies, covidioten, Donald Trump, complotsceptici, Bill Gates, zwarte piet moet blijven, Hugo de Jonge heeft de hele coronacrisis bedacht omdat we nu allemaal online schoenen gaan bestellen bij Scapino en omdat jij Baudet niet leuk vindt moet je ook maar zo snel mogelijk door de plee gespoeld.’
‘Ach zo.’
‘Nee, daarom vind ik verhalen boeiender.’

‘Over die verhalen gesproken, Bas…’
‘Zeg het eens, Adriaan.’
‘Je schrijft er nogal wat.’
‘Goh. Vertel verder, want je maakt me razend nieuwsgierig.’
‘En je werkt graag met series. Zo is er die serie Schrijver. Daarin vertel je over jezelf en …’
‘Ho, ho!’
‘Wat?’
‘Die serie gaat niet over mij.’
‘Huh? Als jij schrijft over een schrijver met lang haar die psychische klachten heeft en hardloopt door de straten en allerlei gedachten heeft, dan mag ik toch aannemen dat het over jou gaat en dus op z’n minst een beetje waar is.’
‘Van mij mag het. Maar het is niet de werkelijkheid. Bedenk: Gedachten zijn geen feiten.’
‘Maar dit alles ben jij toch?’
‘Nee, Adriaan. Ik ben een schrijver, ik heb lang haar, ik heb psychische klachten, ik loop hard en ik heb allerlei gedachten. Sommige van mijn ervaringen gebruik ik in de serie, maar het meeste is gewoon verzonnen, hoor. Net zoals de gebeurtenissen in de andere series.’
‘Maar jij bent toch schrijver?’
‘Maar ik ben ook man en je kunt toch echt niet zeggen dat ik doe wat andere mannen doen.’
‘Ik volg het even niet meer.’
‘Precies.’
‘Waar zaten we, Bas?’
‘Schrijver.’
‘O ja.’
‘Die serie gaat over een schrijver. Hij lijkt op mij, dat is waar. Maar ik ben het niet. Deze schrijver in het verhaal lukt het niet meer om te schrijven. Dat kun je over mij niet beweren. Ik schrijf namelijk wél. De schrijver worstelt met zijn psychische klachten en ondanks dat hij veel hardloopt, blijft hij stil staan. Het is een beetje een plat karakter, een stripfiguur.’
‘En jij?’
‘Ik worstel niet meer met psychische klachten, al heb ik er nog regelmatig mee te maken. Ik heb echter geleerd hoe ik kan omgaan met mijn wisselende stemmingen en dan vooral de neerslachtige buien. Stilstaan zoals de schrijver in de serie verhalen doe ik niet. Hij lijkt op mij, ik gebruik dingen die ik meemaak in het verhaal, maar ik ben het niet.’
‘O. Jammer.’
‘Hoezo jammer, Adriaan?’
‘Ik wilde je vragen hoe of dat met dat meisje zit dat de schrijver in het verhaal gaat ontmoeten.’
‘Wat wil je weten?’
‘Nou, de schrijver heeft met haar afgesproken om samen iets leuks te gaan doen. Wat gaat er tussen jullie gebeuren?’
‘Tussen ons?’
‘Tussen de schrijver en het meisje. Excuus.’
‘Nog helemaal niets.’
‘Niets?’
‘Nee. Ik moet het nog verzinnen.’
‘Pardon? Verzinnen?’
‘Ja. Dat heb je zo met schrijvers. Ze schrijven verhalen en daarbij maken ze gebruik van hun fantasie. Ze verzinnen dingen.’
‘Je hebt het verzonnen?’
‘Uit mijn duim gezogen, ja.’
‘Er is helemaal geen ontmoeting?’
‘Er is ook helemaal geen meisje van negentien.’
‘Wááát?’
‘Er is helemaal geen meisje van negentien. Verzonnen. Uit mijn duim gezogen.’
‘Maar daarmee maak je misbruik van de emotie en het vertrouwen van de FOK!kers.’
‘Hahahaha!’

(Waardeloze stilte.)

‘Wat lach je, Bas?’
‘Dat doet me denken aan kassameisje.’
‘Ook zo iemand die je hebt verzonnen!’
‘Klopt. Maar samen met toenmalig collega-columnist tuvokki.’
‘Maar leg uit: waarom doet dit jou aan haar denken?’
‘We plaatsten verhalen onder haar naam.’
‘Een kloon, dus.’
‘Een pseudoniem heet dat in de schrijverswereld. De grap was dat niemand wist dat wij erachter zaten, zelfs de eindredacteur van de columns niet.’
‘Ga door, Bas.’
‘Haar verhalen werden veel gelezen hier op FOK!. Dat kwam natuurlijk omdat ze vol stonden met ranzige seks en buitensporig geweld. De ene helft van de lezers vond het geweldig, de andere helft ergerde zich blauw. Na driekwart jaar wilden we ermee stoppen en toen bedachten we een einde. In de verhalen ging ze steeds ‘gekker’ doen en bleek er iets niet goed te zijn in haar hoofd.’
‘Schiet ’s op.’
‘Helemaal aan het eind, vlak voor de laatste aflevering, ontdekte de eindredacteur dat wij erachter zaten. We vertelden van onze opzet: in de allerlaatste aflevering zou kassameisje dood gaan. Hersentumor.’
‘En toen?’
‘Toen zei de eindredacteur dat het niet mocht. We zouden daarmee de emotie van de lezer misbruiken. De lezer dacht dat het allemaal echt was, het zou het vertrouwen in de columnhoek schaden, dus dit konden we niet maken.’
‘O? Wat vonden jullie daarvan?’
‘Compleet belachelijk, Adriaan. In iedere vorm van kunst speel je met de emotie van het publiek, dat is juist de bedoeling van kunst: dat het iets teweeg brengt. En moet alles non-fictie zijn? Je denkt toch niet dat de verhalen van Stephen King of Agatha Christie helemaal waar zijn? Ik maak gebruik van elementen uit de werkelijkheid, maar als geheel is het niet waar. Nogmaals: het meeste is gewoon verzonnen. In de verhalen over de schrijver en in de andere series.’

‘Wat heb jij toch met series?’
‘Vraag dat aan al die mensen die al bijna een jaar aan de Netflix zitten gekluisterd.’
‘Geef ’s normaal antwoord, Bas.’
‘Bijvoorbeeld dat ze leuk zijn?’
‘Nou, niet alle Netflixseries zijn leuk. Neem nou die …’
‘Maar soms is een serie niet eens herkenbaar als eentje. Zo heb ik de reeks verhalen over Ronald Haamschaar.’
‘Daar wilde ik je net naar vragen.’
‘Gelul. Dat zeg je maar.’
‘Hoe zit dat met die serie verhalen over Ronald Haamschaar?’
‘Leuk dat je daar naar vraagt, Adriaan. Ik wilde er net over beginnen. Het is een serie.’
‘O.’
‘Ik geloof dat het eerste verhaal over Haamschaar verscheen in september 2017. Toen had ik nog geen idee dat er een vervolg zou komen. Een ander verhaal kwam eind van dat jaar en nog weer een paar weken later een derde en toen viel bij mij een kwartje: dit werd een hele serie. Het onderliggende verhaal wordt steeds duidelijker, maar De Lezer moet moeite doen. Er zitten allerlei verbanden tussen de verhalen en er zijn verwijzingen over en weer. Over niet al te lange tijd wordt De Lezer beloond.’
‘Je vraagt nogal wat van De Lezer, Bas.’
‘Ik vraag niks. Jij vraagt. Jij bent tenslotte de ondervrager.’
‘O ja.’

‘Nou, dit was het wel zo’n beetje voor deze keer, Adriaan. Ik begin jou wat zat te worden. Op naar volgend jaar. Dan vier ik mijn vijftiende jaar dat ik schrijf voor FOK!.’
‘Ga je het halen?’
‘Ik weet het niet.’
‘Je weet het niet?’
‘Ik hoop dat FOK! dan nog bestaat en dat ik nog lezers heb. De gloriejaren van begin 2007 tot eind 2013 zijn wat voorbij. Van duizenden lezers per verhaal toen naar een paar honderd klikjes nu. Ik weet dat ik een groepje trouwe lezers heb. Hen ben ik zeer dankbaar.’
‘Wat ga je in dit jaar doen?’
‘Schrijven lijkt me wel leuk, Adriaan. Er komt voldoende op mijn pad om over te blijven verzinnen. Hoop wel dat de kroegen weer open gaan, zodat de serie Hoog tijd voor een kroegverhaal weer bestaansrecht heeft, al heb ik al die verhalen uit die serie ook compleet verzonnen. Misschien ga ik eens in de oude doos grijpen en plaats ik wat nooit eerder verschenen verhalen die ik tientallen jaren geleden schreef. De serie over Roland Haamschaar nadert het einde. Ik heb weer zin om iets groots te gaan maken, een wereld te scheppen, me het karakter van iemand anders volledig eigen te maken, te creëren. Kortom: het Ware Schrijven.’
‘Zo is het wel weer genoeg, Bas. Tot volgend jaar.’

(Geen applaus. De beide gesprekspartners staan op en verlaten het lege stadion. De Zoomsessie is ten einde.)

–
Apeldoorn, december 2021

Hier lees je ‘m op FOK!.

–

Vrijdag 22 januari 2021:
Pas om acht uur loop ik buiten mijn ronde hard. Het wordt al langzaam licht. Heel soepel loopt het vanmorgen niet; ik moet zowaar een wandelpauze nemen. Nu waait het fiks tegen. Thuis nog even terug in bed. Koffie met De Vrouw. Ik wandel door de zon en kou langs het kanaal naar een supermarkt voor enkele kleinigheden. Meer koffie met De Vrouw. En lunch. Afwasje. Ik doe wat werkzaamheden voor Wirwar en Kunst-Zinnig-Brein. Zwager is er halverwege de middag met de twee Neven even voor thee. Ik rond mijn werkzaamheden af en ga dan avondeten maken. Eerst een salade van bosui, koolrabi, bleekselderij, peer en geroosterde pijnboompitten. Ondertussen kook ik paarse regenboogpeen en spliterwtenpasta. Dan bak ik ui, prei en Chinese kool en voeg daar gepureerde gepelde tomaten aan toe. Dit laat ik inkoken tot een dikke groentesaus. Uiteindelijk roer ik er de wortel en pasta doorheen. Ik bak rundertartaar en dan kunnen we aan tafel. Smakelijk. Afwas. Webstek, lezen en luisteren.
Muziek vandaag: God Save The King (Robert Fripp & The League Of Gentlemen), Show Of Hands (Robert Fripp & The League Of Crafty Guitarists), The Bridge Between (The Robert Fripp String Quartet), The Essential Fripp & Eno (Robert Fripp & Brian Eno), Absolutely Free (Frank Zappa), Past The Evening Sun (Ring Van Möbius), Nocturne (Irmin Schmidt)

–

Donderdag 21 januari:
Ik ben weer aan het werk om zeven uur. Er is weer van alles: organiseren, ordenen, herschrijven, plannen, noem maar weer op. Koffie met De Vrouw en meer koffie met De Vrouw. Ook lunch met De Vrouw. Afwasje en dan wandel ik een klein rondje buiten het centrum. In de middag doe ik weer van alles aan het werk. Vijf uur klaar. Krant. De Vrouw serveert een stoemp van aardappel, wortel, pastinaak en spek. Daarnaast een stoof van ui, champignon en paprika met kalfsoester. Fijn. Afwasje. Ik bel Onze Vader. Hij is opgewekt; het gaat goed met hem. Ook fijn. Webstek, lezen en luisteren. Aan het eind van de dag neem ik de laatste antibiotica van de kuur. De zwelling is bijna helemaal verdwenen.
Muziek vandaag: Entropy (Bruce Fowler), Golden Fragments (Fragile), Frampton Comes Alive! (Peter Frampton), Pacific Coast Highway (Christopher Franke), (No Pussyfooting) (Robert Fripp & Brian Eno), Evening Star (Robert Fripp & Brian Eno), Exposure (Robert Fripp), M. (allerlei)

–

Woensdag 20 januari:
Het waait stevig. Toch loop ik een fijne ronde hard. Nog voor acht uur ben ik terug. Ik doe wat klussen voor Wirwar en Kunst-Zinnig-Brein. Koffie met De Vrouw. Halverwege de ochtend loop ik naar de Kap om nog wat bewijsexemplaren van het tijdschrift te halen (voor Robert) en dan door naar de super. Meer koffie met De Vrouw. Om een uur is er lunch. Afwasje. Dan zien we weer een persconferentie waarin de minister-president en zijn knecht aankondigen dat we vanaf vrijdag niet meer de straat op mogen tussen 20.30 en 04.30 uur. O. En nog maar één persoon bij iemand op bezoek. En een vliegverbod vanuit het Verenigd Koninkrijk, Zuid-Afrika en Zuid-Amerika. Alles in verband met een Britse variant van het virus dat ferm om zich heen grijpt en bijzonder besmettelijk is. Ik wandel een rondje om het centrum. Wat lezen, dan maak ik avondeten. Een salade van bosui, koolrabi, bleekselderij, komkommer en kerstomaat. Dan bak ik ui, knoflook, aubergine, linzen en rookworst. Terwijl dit pruttelt, eten we het restje soep van gisterenavond. De schotel smaakt goed. Afwas. De Vrouw gaat naar een bijeenkomst van het bestuur van de Vereniging van Eigenaren van ons appartementencomplex, om te bespreken of ze mogelijk iets kan betekenen in het bestuur. Ik werk de webstek bij, lees en luister. O ja, ik ga ook op tijd slapen.
Muziek vandaag: The Best Of – Only You (The Flying Pickets), Moving Waves (Focus), Akokan (Roberto Fonseca), Live In The Cherrytree (The FoolZ), Dwellers Of The Deep (Wobbler), Polytown (Torn Karn Bozzio), het tweede en derde plaatje uit de set Oxygene Trilogy (Jean-Michel Jarre)

–

Dinsdag 19 januari:
Het regent stort. Ik mag naar buiten. Kwart voor acht ben ik op de werkplek aan de slag. Vanmorgen allerlei overleg. Tussen de middag wandel ik door bos en veld. In de middag wat geregel en meer overleg. Gelukkig spreek ik ook een paar collega’s in levenden lijve tussendoor. Kwart over vijf weer thuis. Krant. De Zoon is er om zes uur. De Vrouw serveert een uitstekende bamisoep. Afwas. Webstek, lezen en luisteren.
Muziek vandaag: Third Stage: Live in London (Flying Colors), het eerste plaatje van de set Oxygene Trilogy (Jean-Michel Jarre)

–

Maandag 18 januari:
Blue monday. Maar als ik om zes uur buiten mijn ronde hard loop, is er niets blauws. Het is gewoon zwart van de duisternis. Lopen gaat overigens zeer goed. Geen aangepaste route, gewoon een half uur rennen en geen wandelpauzes. Zeven uur ben ik aan het werk. Koffie met De Vrouw. Aan werk ligt er van alles: plandingen, redigeren, organiseren, uitwerken, noem maar op (dat heb ik net gedaan). Meer koffie met De Vrouw. Dan gaat zij even de deur uit; ik werk verder. Om half een is ze terug en lunchen we. Afwasje. Ik wandel een rondje door lichte regen om het centrum. Thuis weer verder aan het werk. De Vrouw gaat naar haar werk. Ik ploeter nog even door en om half vijf stop ik ermede. Ik maak nog een bijdrage aan een nieuw werk van Willem (geen idee wat dat wordt), lees de krant en maak dan avondeten voor mijzelve. Eerst kook ik spaghetti, daarna bak ik champignons, een kleine rode ui, een zak postelein postelein en daar roer ik de spaghetti doorheen. Ten slotte meng ik er kruidenkaas doorheen en breng ik alles op smaak met peper en zout en eet ik het nog op ook. Je verwacht het niet. Afwasje. Webstek. Lezen en luisteren. De Vrouw is er even voor tien. Bijpraten en dan ga ik slapen.
Muziek vandaag: Live in Europe (Flying Colors), Second Nature (Flying Colors), Dream (Kitaro), Jazz Sabbath (Jazz Sabbath), Second Flight: Live at the Z7 (Flying Colors), het derde en vierde plaatje uit de set Live in the 70s (Soft Machine), Third Degree (Flying Colors), 5 Klavierstücke (Irmin Schmidt)

–

Zondag 17 januari:
Pas om half acht op. Vannacht niet wakker geworden van pijn in mijn kaak; de zwelling lijkt veel minder. Heb sinds gisterenavond zes uur geen pijnstilling gehad. ’s Kijken of ik helemaal zonder kan. Koffie. Webstek. De Vrouw is ook vroeg wakker en op. Bijpraten. Meer koffie. Huishoudelijks. Meer koffie met De Vrouw. De Zoon is er om half een voor lunch. Afwas en stofzuig. Ik wandel een rondje langs het kanaal en om het centrum. Thuis nog wat lezen. Dan ga ik avondeten maken. Ik leg kipvleugels in de oven. Vervolgens kook ik kikkererwtenpenne en maak ik een salade van bosui, bleekselderij, koolrabi, komkommer, rozijn en blauwe bes. Ik bak kastanjechampignons, rode ui en pompoen, beetje bouillon erbij en wat laten smoren. Uiteindelijk roer ik er de gekookte pasta doorheen en kruimel ik er roquefort overheen. Aan tafel. Smaakt goed weer. Afwas en afval. Webstek, lezen en luisteren en voor ik het weet is het avontuur dat zondag heet weer voorbij.
Muziek vandaag: Waiting For Miracles (The Flower Kings), Islands (The Flower Kings), Festival (Flutatious), Flying Colors (Flying Colors), Sunfighter (Paul Kanter & Grace Slick), het tweede plaatje van de set Live in the 70’s (Soft Machine), On The Way To Two (Kenny Wheeler & John Taylor)

–

Zaterdag 16 januari:
Zeer op tijd op. Buiten is het heel koud. Ik loop weer een korte ronde hard. Dan naar de markt voor groente en daarna naar de slager en super. Koffie. Huishoudelijks. Meer koffie met De Vrouw. De Zoon is er om kwart voor een voor lunch. Afwasje. Ik ben moe en ontspan, lees, luister. Met de zwelling en de pijn valt het mee. Tegen half zes uur ga ik avondeten maken. Eerst maak ik een knoflookyoghurtmayosaus, dan vul ik het kleine restant salade van gisteren aan met bosui, komkommer en bleekselderij. Vervolgens bak ik aardappel en shoarma. Dit eten we op. Afwas. Webstek, lezen en luisteren en slapen.
Muziek vandaag: Desolation Rose (The Flower Kings), Manifesto Of An Alchemist (Roine Stolt’s The Flower King), Silk Road (Kitaro), Believe It (The New Tony Williams Lifetime), _ism (Jansen Barbieri & Karn), Eye Of The Soundscape (Riverside)

Heren,

Bijgeleverd bewijsstuk No.1 doet vermoeden dat ik mijzelf op het terrein van de alcoholinname eerder een liefhebber dan een kenner mag noemen. Ik ben me derhalve bewust van het feit dat ik mij met deze ongevraagde inmenging in uw Whisky- dan wel Whiskey-verhandelingen op glad ijs begeef. Hetzelfde ijs dat volgens sommigen beter in het desbetreffende glas gedeponeerd had kunnen worden (hoewel dat in andere kringen weer als een doodzonde wordt ervaren). Beide groepen kunnen overigens beter niet benaderd worden alvorens men enig inzicht heeft vergaard in de aard van hun nieuwjaarswensen. Dank voor dat inzicht, Bas.
Welnu, met ware doodsverachting meen ik het, gezien de bereidingswijze in kwestie, nogal voordehand liggend te mogen vinden dat er gesproken wordt over een ‘koker’ (nogal wiedes). Het enige verschil dat ik tussen de Schotse en de Ierse variant heb kunnen ontdekken heeft een letterlijk karakter. Of die ‘e’ samenhangt met die derde keer distilleren zou ik niet durven beweren.
Hoewel ik stoken afkeurenswaardig acht zou ik met het oog op de bekentenis van de heer Bierman toch het volgende (in vragende zin) op willen merken:
Truus, wie beheert er bij jullie het huishoudgeld?
Voorts: Weer een gevalletje van # Poetry Too. Een update van mijn Coronalogboek + toegift.
Hoewel er al het een en ander is gemeld rond het formuleren van een gezonde nieuwjaarswens spreek ik bij deze toch de wens uit dat er dit jaar nog een podium te vinden is voor een gezamenlijk optreden. Corona Volente.
Geachte Partners in Rhyme; wees gegroet!

–

Een kwestie van restverwerking

Het eerste slokje was wel even wennen
‘k verslikte me al in dat vreemde woord
Ik had, voordat ik Jerry leerde kennen
nog nimmer van Bardorolo gehoord

Dat gold voor Chablioja en Bourhône
en Cavalpolicella evenzeer
Lambruscorbiéres, Chardonamarone
Bordouro en nog vele wijntjes meer

Zijn toenmalige chef van ’t restaurantje
verklaarde hoe hij aan die wijntjes kwam
en in zijn jerrycan menig restantje
na sluitingstijd vaak mee naar huis toe nam

En in zijn eigen bistro schenkt hij nu
zijn eigen merk; Château les Résidus

© Aad van der Waal

–

Lakmoes

Wanneer ik op het scherp sta van de snede
terwijl de stad in diepe rust verkeert
word ik hier bij de grenspost van de rede
door mijn geweten scherp geobserveerd

Dan boort mijn blik zich als een drieste drevel
en tegen beter weten in, confuus
eerst links en daarna rechts in blauwe nevel
wanhopig tastend naar een snel excuus

Wist men mij feilloos te conditioneren?
Blijf ik gekluisterd aan dit ongemak?
Ik tracht de afspraak te herformuleren
verlangend naar wat eerder overstak

Want, minder tot gehoorzaamheid verplicht
kreeg hier de vrije wil frequent groen licht

© Aad van der Waal/ augustus 2020

© Aad van der Waal

Reinier:

Het deed mij zo goed een pennenvrucht van heer B te mogen ontvangen. Zelfs hier in het verre Welsum waar de post gewoon nog met de auto wordt gebracht.
Temeer daar deze vrucht gaat over een prachtige fles whisky. U weet, een van mijn grote liefdes. Het ding waar een goede fles zich doorgaans in bevindt, wordt door de puristen inderdaad een koker genoemd. Een onmisbaar element in het ritueel van whisky drinken. De doorgaans wat strak zittende jas van de goede fles wordt zorgvuldig en met een lichte plop geopend om beschadigingen te voorkomen. De fles wordt eruit gehaald. Met het onmiskenbare geluid dat het midden houdt tussen het langzaam bewegen van de Apple magic muis over een oud bureau en het openen van de deuren van de Londense ondergrondse. Zodra de fles op tafel staat kan het grootse drinken beginnen. Dit ritueel onderga ik graag met een paar mede drinkers. Maar dat zit er, zoals de heer Bas al aangeeft, even nog niet in, al kijk ik er wel naar uit.
Overigens is een belangrijk verschil tussen een Schotse en een Ierse whisky dat de eerste 2x en de laatste 3x wordt gedistilleerd. Volgens de Schotten om een gemiddelde Ier nou eenmaal niks direct goed kan doen. Het zij zo. Voor nu all the best en de lockdown doet de rest.

Met vriendelijke groeten,

Bas:

Mijne, ook heren,

Groot was mijn vreugde toen ik eergisteren een nieuw werk van de heer Bierman mocht ontvangen. Waarvoor dank!
Ik herinner mij terdege dat ik iets zou organiseren als het moment daar was en we elkaar in levenden lijve kunnen treffen. Welnu, zover is het nog niet en het ziet ernaar uit dat het de komende drie weken ook niet nog niet zal zijn. Balen.

Laten we daarom het goede voorbeeld van heer Bierman volgen en pennenvruchten met elkaar delen, in de hoop dat het kan uitmonden in een voorleesvoorstelling die zijn wiedeweerga niet kent. Niet dat ik ooit een wiedeweerga heb gekend, maar wat niet is, dat is niet, zoals mijn goede moeder altijd zei en zij zei altijd en ik kwam er nooit tussen. Dus.

Fijn dat we tijdens een slotneer nog tijd weten te vinden om productief te zijn. Ik daag u uit!

Zelf maakte ik enkele goede voornemens. Ziet u hier. Waarmee ik de parel van heer Bierman ruimschoots niet heb overtroffen.

Ten slotte wens ik u alsnog een gelukkig en gezond nieuw jaar toe. Of het beter wordt, moeten we allemaal nog maar eens zien.
Graag uw reactie.

Met groet,

–

Vrijdag 15 januari:
Zwelling nog steeds zwaar als ik om kwart over zes op ben. Ik ben al snel aan het werk. Tien uur loop ik naar de bushalte en anderhalf uur later ben ik in Zwolle bij de paradontoloog. Tja, de hechtingen gaan er mooi uit, alles geneest goed, maar die zwelling is zorgelijk. Weet je wat? Antibiotica! Op de terugweg haal ik gelijk bij de apotheek mijn medicatie. Thuis wat eten en afwas. Dan wandel ik nog naar buiten om het groentepakket op te halen. Tussendoor werk ik nog het een en ander en om kwart voor vijf is het mooi geweest. Krant. Dan ga ik avondeten maken. Ik kook spruiten. Ondertussen maak ik een salade van bleekselderij, appel en kerstomaat. Dan bak ik kalfsgehakt, ui, courgette, pompoen. Vervolgens laat ik even stoven tot het gaar is. Ten slotte roer ik er de gekookte spruiten doorheen en brokkel ik er roquefort overheen. Aan tafel. Het smaakt zeer goed. Afwasje. Webstek, lezen en luisteren. Zeer vermoeid weer, dus op tijd slapen.
Muziek vandaag: Tour Kaputt (The Flower Kings), Banks Of Eden (The Flower Kings), Freak Out! (Frank Zappa), Empire – Live at the Hackney Empire (Big Big Train), Through Shaded Woods (Lunatic Soul)

–

Donderdag 14 januari:
Ik ga het proberen: een ronde hardlopen. Wel kies ik een verkorte route. Het gaat redelijk soepel, al is het zeer koud. Geen druk op mijn kaak en de zwelling, dus het gaat goed. Om kwart voor zeven ben ik aan het werk. Veel te doen, vooral voor een online afscheid eind van de middag. Tussendoor handel ik mail af, plan en organiseer ik van alles. Koffie met De Vrouw. Meer koffie met De Vrouw. Begin van de middag lunch met De Vrouw. Afwasje. Ik wandel een rondje om het centrum. Thuis weer wat verder. Vier uur is dan het afscheid van Resie en Ger, twee mensen voor wie ik de afgelopen jaren veel mocht doen (Resie zes jaar; Ger bijna elf). Binnenkort gaan we nog met een ploegje in levenden lijve afscheid nemen tijdens een etentje; nu hebben allerlei mensen met wie ze hebben samengewerkt gelegenheid om hen uit te zwaaien. Half zes is het klaar. Nog wat napraten en dan sluit ik af. Krant. De Vrouw serveert een schotel van chorizo, pastinaak en palmkool, met een salade van bosui, komkommer, paprika, rauwe ham en blauwe kaas. Smakelijk. De zwelling in mijn kaak is weer enorm en pijnlijk; de hele dag verder geen last van gehad. Afwas. Webstek, lezen en luisteren, dan slapen.
Muziek vandaag: Instant Delivery (The Flower Kings), The Road Back Home (The Flower Kings), The Sum Of No Evil (The Flower Kings), Changing Hands (Jansen Barbieri Takemura), Shimmer Into Nature (Ed Wynne)

–

Woensdag 13 januari:
Kwart over zeven. Ik doe allerlei werk voor Kunst-Zinnig-Brein en Theater Wirwar. Koffie met De Vrouw. Halverwege de ochtend wandel ik door de zon en koude naar de super. Meer koffie met De Vrouw. Niet veel later lunch. Eten gaat nog altijd lastig; de zwelling in mijn onderkaak is pijnlijk en hinderlijk. Afwasje. Lezen en ontspannen, dat lukt nauwelijks. Eind van de middag maak ik avondeten. Eerst monteer ik een salade van bosui, komkommer, kerstomaat en appel. Dan kook ik rodelinzenpasta en warm ik het restant curry van gisteren op. Ten slotte bak ik lamsfilet. We eten het op. Afwas. Webstek. Lezen en luisteren en op tijd weer naar bed. Dikke pijnbek.
Muziek vandaag: Adam & Eve (The Flower Kings), Live – Brimstoned In Europe (Circus Brimstone alias The Flower Kings), Paradox Hotel (The Flower Kings), From Silence To Somewhere (Wobbler), Live (Eddie Jobson), Terry Riley: Sun Rings (Kronos Quartet)

–

Dinsdag 12 januari:
Slapen gaat iets beter. Ik ben op tijd op. Buiten regent het stort en de zwelling in mijn mond is nog fiks, dus ik besluit mijn ronde hardlopen over te slaan. Dat betekent dat ik nog voor half zeven aan het werk ben. Er is halverwege de ochtend allerlei overleg en ik bereid van alles voor. Koffie met De Vrouw. Door een foutje van Bob heb ik plots een beeldbelgesprek met Ank. Niet erg. We kletsen fijn bij. Mooi om te zien en te horen dat het goed met haar gaat. Herstel gaat nog door, al is het minder snel dan in de eerste drie maanden. Binnenkort gaan we samen verder praten over een thema dat we kunnen behandelen in een nieuwsbericht op de webstek van Kunst-Zinnig-Brein. De Vrouw gaat nog even naar een winkel. Erna lunchen we. Afwasje. Ik wandel een rondje buiten het centrum. Weer verder. Pas om vijf uur is het klaar. Krant. De Zoon is er om zes uur. De Vrouw serveert een schotel van aardappel, bonen en erwten in groene curry, met een salade van ui, paprika, komkommer en ananas. Smakelijk. Afwas. We zien de persconferentie waarin de minister-president en zijn knecht uitleg geven over de verlenging van de strenge maatregelen met nog eens drie weken tot zeker 9 februari. Alles blijft dus nog even zoals het is. Webstek, lezen en luisteren. Slapen.
Muziek vandaag: Live in New York – Official Bootleg (The Flower Kings), Meet The Flower Kings (The Flower Kings), Betchawannadancestoopid!!! (The Flower Kings), Alas Salvation (Yak), Space For The Earth (Ozric Tentacles), The Red Planet (Rick Wakeman)

–

Maandag 11 januari:
Slecht geslapen. Kwart voor acht aan het werk op de werkplek. Goed gevulde dag. Overleg, geregel, gedoe, geleuk, enzovoorts. Geen tijd voor een wandeling buiten. Dat betekent wel op tijd naar huis. Daar ben ik om vijf uur. Even zitten. Ik merk pijn in mijn kaak en realiseer mij dat ik de pijnstilling van twaalf uur ben vergeten. Het restant victoriabaars met tomatensaus zet ik in de oven. Na een half uur is het heet en eet ik het op. Er is ook nog een restant salade van gisteren. Zeer kleine afwas. Webstek, lezen en luisteren. De Vrouw is er om kwart voor tien. Heel even bijpraten, dan slapen.
Muziek vandaag: Unfold The Future (The Flower Kings), The United States Of America (The United States Of America)

–

Zondag 10 januari:
Zowaar, acht uur loop ik buiten voor een ronde hard. Ik doe voorzichtig, maar besluit al snel dat ik het grotendeels bij wandelen moet houden om mijn beurse bek te ontzien. Niet erg, het komt wel weer. Het is ook heel koud buiten. Thuis nog terug in bed. Krant. Koffie met De Vrouw. Ik wandel door de Hoofdstraat naar een supermarkt voor een vergeten boodschap. Meer koffie met De Vrouw. De Zoon is er om een uur voor lunch. Afwas en stofzuigen. Dan lezen en wat luisteren. Eind van de middag maak ik avondeten. Eerst fabriceer ik een saus van ui en tomaat. Ondertussen monteer ik een salade van bosui, rode kool, komkommer en ananas. Vervolgens leg ik vier stukken victoriabaars in een ovenschaal en daaroverheen giet ik de saus. De schaal gaat in de oven. Ik kook rodelinzenpasta en dan gaan we aan tafel. Van de vis blijft wat over voor morgen. Afwas en afval. Webstek, mail, lezen en luisteren.
Muziek vandaag: Alive On Planet Earth (The Flower Kings), The Rainmaker (The Flower Kings), Electric Storm (White Noise), het plaatje dat met de PROG mee kwam, Other Worlds In A Small Room (Steve Jansen & Richard Barbieri)

–

Zaterdag 9 januari:
Kwart voor zeven wakker. Vannacht na twaalven pijnstillers genomen. Het is niet pijnlijk, maar voelt wel dik en beurs aan. Hopen dat het redelijk snel weg trekt, dat duurde vier weken geleden wel een dag of zes. Acht uur loop ik naar de markt voor groente en fruit. Daarna naar de slager en super. Koffie met De Vrouw. Meer koffie met De Vrouw. De Zoon is er om half twaalf voor lunch. Dan gaat hij de auto halen en ik afwassen. Om twee uur zijn we op de begraafplaats in Zeist. Een half uur later begint de afscheidsbijeenkomst van Marloes. Woorden, foto’s, muziek. Na afloop is er iets te drinken en kort spreken we Gerard (het ‘neefje’ van De Vrouw en de man van Marloes) en wat anderen. Marloes is drieënveertig geworden en het is allemaal erg verdrietig. Kwart voor vijf zijn we weer thuis. Even zitten en dan ga ik avondeten maken. Ik maak een pompoen schoon, bak kastanjechampignons, ui, pompoen en risottorijst en giet er dan bouillon overheen. Terwijl dit pruttelt maak ik een salade van bosui, komkommer en kerstotmaat en bak ik een kalfscordonbleu voor De Vrouw. De boel smaakt zeer goed. Afwasje. Webstek, lezen en luisteren.
Muziek vandaag: Stone To Flesh (Steve Jansen & Richard Barbieri), Space Revolver (The Flower Kings), het vijfde en zesde plaatje (het derde concert) uit de doos Halloween ’81 (Frank Zappa)

‘En wat ga jij in het nieuwe jaar helemaal anders doen?’
‘Helemaal anders doen? Waarom moet dat?’
‘Heb jij dan geen goede voornemens?’
‘Luister, stuk gebak. Als ik iets anders zou willen doen, dan doe ik dat nu en niet op een of ander afgesproken tijdstip.’
‘Nou ja, het is toch de normaalste zaak van de wereld dat je aan het begin van het nieuwe jaar kijkt naar wat je in dat komende jaar allemaal wilt bereiken?’
‘Op jouw kalender misschien, neuskalf. Op de mijne niet.’
‘Volgens mij zit jij vandaag niet zo lekker in je vel. Of heb ik het mis?’
‘Aannames!’ schreeuwde ik. ‘Op basis daarvan kan ik geen gesprek voeren. Of we moeten die aannames met z’n tweeën vaststellen.’
‘Sinds wanneer ben jij opeens zo genuanceerd?’
‘Sinds altijd al, voortborduursel. Jij dacht mij te kennen, maar je vergist je.’
‘Ik vergis me zelden.’
‘Dan is zo’n zeldzaam moment weer eens aangebroken,’ zei ik. ‘En nu optiefen.’

De man schoof zijn stoel naar achteren en stond op. Zonder iets te zeggen verliet hij het terras. Of wacht. Dat kan niet. De terrassen waren gesloten. Ik verzin wat anders.
De man stond op van de bank en verliet het park. Zo goed? Nee. Nu laat hij mij achter, terwijl ik voor het vervolg van dit verhaal in een andere situatie moet komen, dus we pakken het anders aan.
‘Optiefen?’ vroeg de man. ‘Wie ben jij om mij te commanderen?’
‘Wie ben jij om mijn instructie te weigeren?’ vroeg ik hem. ‘En dat is een retorische vraag, dus je hoeft hem niet te beantwoorden. Bovendien: voor je de kans krijgt om hem wel te beantwoorden, heb ik je bek dichtgetimmerd.’
Ik timmerde zijn bek dicht. Dat duurde niet lang. Ik liet de man achter naast de bank in het park en liep heen.
(Dit is beter.)

Buiten het park stond mijn fiets. Behendig sprong ik erop en met de wind mee reed ik in de richting van het centrum van de stad. Ik was nog geen honderd meter op weg, toen er iemand van rechts kwam aangereden. In een auto. Piepende banden, gierende remmen. Of omgekeerd, ik houd dat nooit zo goed uit elkaar. Dat komt doordat ik zelf geen auto rijd. Autorijden is voor pipo’s die lui zijn of haast hebben en haast is wel het meest domme wat je kunt hebben. Dan plan je niet goed, geloof mij. Maar goed, waar zat ik? Op de fiets. Terwijl een auto van rechts kwam en voor mij op de remmen ging staan. Het scheelde maar een haartje.
‘Kijk uit, kartrekker!’ riep ik. ‘Zie je die haaientanden dan niet? Bij welk wasmiddel heb jij je rijbewijs cadeau gekregen?’ Terwijl ik voor hem langs reed, trapte ik met mijn rechterhak tegen zijn koplamp. Krak, klonk het. Ik reed door.
‘Wat moet dat?’ hoorde ik een stem achter mij roepen.
Ik reed door. Maar dat had ik al gezegd.

Er reed zo’n scootmobiel voor me op het fietspad. Er zat een heel oude man in. Die had echt geen haast. Dat was op zich een goede zaak (anders had hij wel een auto gehad), maar dit was overdreven. Op de snelweg geldt ook een minimumsnelheid, heb ik me laten vertellen. Ik haalde de man in en met dat ik naast hem was, boog ik naar hem toe en riep ik in zijn oor: ‘Gas geven, seniel!’
De man schrok volgens mij nogal. Hij gaf een ruk aan zijn stuur naar rechts, waardoor het voorwiel van de mobiel de trottoirband raakte. Ik reed door en aan het geluid van een scootmobiel die op de stoep kapseist te horen, meende ik op te maken dat de scootmobiel niet geheel correct het trottoir had bereikt. Erachteraan klonken een boel paniekerige stemmen en toen ik omkeek, zag ik dat de man hulp genoeg kreeg, hetgeen mij vrijwaarde van een schuldgevoel. Verderop stond het verkeerslicht op groen en dat kon ik nog net halen.

Althans, dat dacht ik. Het verkeerslicht sprong van oranje naar rood toen ik erdoorheen reed. Van links kwam een bromscootertje aan scheuren. Dat zag ik. Ik remde en kwam midden op het kruispunt tot stilstand. Het bromscootertje moest heel erg veel moeite doen om mij te ontwijken. Dat deed ze. Het was een ze die erbovenop zat. Een zo op het eerste gezicht best bevallige ze. Het resultaat van haar ontwijkingsmanoeuvre was, dat ze ongenadig slingerde en ik zag dat ze het ding niet onder controle kon houden. Op de hoek van de straat botste ze tegen de stoeprand en ik zag de blonde deerne een verdraaid vervelende val op de stoeptegels maken.
Nu ben ik niet de beroerdste. Heul niet. Ik stapte af en liep naar het omgevallen voertuig toe. Ondertussen moest ik het verkeer regelen, want denk je dat die luilakken en haasthebbers in de auto’s even op je wachten?
Er was weer zo’n gast. Veel te snelle wagen, veel te laag ook (je kon ermee onder een slagboom door rijden), behaarde onderarm uit het open raampje, knetterharde kutmuziek uit de Arabische wereld vanuit het venster de wijde wereld in denderend, en dan ook nog eens luid toeteren. Er stond een leuk embleempje op de motorkap bij de neus van de auto en het was niet moeilijk om het zo ver om te buigen dat het afknapte. Vanuit het raam klonk geschreeuw.
‘Tyfusbek dicht,’ zei ik kalm. ‘Of ik laat hem dicht rossen.’ Ik liep door. Na een paar meter was ik bij de stoeprand.

De jongedame lag naast haar bromscooter. Ze deed net of ze veel pijn had. Bovendien hijgde ze.
‘Lukt het met ademhalen, mejuf?’ vroeg ik. Ik had mijn fiets tegen een lantaarnpaal gezet.
‘Sodemieter op!’ gilde ze. ‘Mijn haar zit door de war en m’n mascara is uitgelopen!’
Nu ze het zei, zag ik het ook. Ik zag ook dat ze plezante benen had, die ze had gestoken in een panterprintlegging en helemaal aan het uiteinde in naaldhakachtig schoeisel. Qua buste mocht ze er zijn en haar kop was niet onaardig, ware het niet dat het nogal dichtgesmeerd zat met spul uit de parfumeurie.
‘Geeft niks,’ suste ik. ‘Zolang je niet te kampen hebt met urineverlies valt het allemaal wel mede.’
‘Goorlap! Viezerik! Plasseksgeiler!’
Ik zei: ‘Nu kunt u wel een paar leuke prammen in de bloes hebben, verder bent u natuurlijk wel een roofhoen met het verstand van een grafkist als u hier zo tekeer gaat op de openbare weg.’
‘Wat is hier toch gaande?’ Een zeer oude vent kwam zich ermee bemoeien. Hij boog eerst over de jongedame heen, kwam toen weer overeind, draaide zich naar mij toe en deed een stap dichterbij. ‘Volgens mij hoeven we geen ambulance te bellen.’
Ik beukte met mijn elleboog in de borststreek van de oude vent. ‘AFSTAND HOUDEN!’ brulde ik.
De oude vent zakte in elkaar. Nu diende er wel degelijk een ziekenwagen te komen. Ook dat nog.
‘Ik merk dat ik hier eigenlijk geen zin in heb,’ zuchtte ik en draaide me om. Handig sprong ik op de fiets en reed verder.
Terwijl ik mij van het tafereel verwijderde en in de verte de tonen van een sirene hoorbaar werden, schoten er allerlei gedachten door mijn hoofd, waaronder deze: Nee, een beetje aardig zijn voor mijn medemens, dat hoorde voor dit jaar geloof ik niet bij mijn goede voornemens.

–
Apeldoorn, december 2020

Hier lees je ‘m op FOK!.

Eerdere verhalen, bijvoorbeeld uit 2020, lezen? Klik hier.