Bas Langereis leest u voor!

Vrijdag 23 oktober:
Heb ik geslapen? Ja, dat heb ik. Wel een paar keer wakker geweest, maar als ik uiteindelijk om half negen uit bed stap, is het goed. Ik ben even alleen beneden. De Zoon is net naar het werk. Ik neem koffie, doe iets aan de webstek, lees de krant en open de laptop voor wat kleine werkzaamheden. De Vrouw en ik nrmen nog wat meer koffie en tegen elf uur maak ik een boodschappenrondje langs de biowinkel en een supermarkt. De zon schijnt en het is gewoon zeer aangenaam buiten. Thuis nog een keer koffie en dan lunchen we. Ik wandel naar de hoek van de straat voor nog wat laatste boodschappen. De Vrouw is werken. Ik doe van alles aan de webstek, handel mail af, plaats reclame voor Zappaloween op ApeldoornDirect, enzovoorts. Dan is het tijd voor wat ontspanning: ik lees. En ik ga avondeten maken: we warmen de raapstelenstoemp en de prut van gisteren op. Ook maak ik nog sla van batavia, komkommer, bleekselderij, rode ui en mais, plus ik braad een rollade. Alles bij elkaar weer te veel, lijkt het. Maar we eten het allemaal wel op. Dan is het avond en doe ik het rustig aan met lezen en luisteren aan de keukentafel. Elf uur ga ik naar bed.
Muziek vandaag: Follow (Theo Travis & Robert Fripp), Six Pieces For Orchestra (Tony Banks), Mercedes Benz (Jimmy Carl Black & The X-tra Combo), Lick My Decalls Off, Baby (Captain Beefheart), Courting The Widow (Nad Sylvian), Alexandrine (Grice), Falling Deeper (Anathema), Zappa In New York (Frank Zappa), Genesis Revisited (Steve Hackett), Secret Story (Deluxe Edition) (Pat Metheny)

–

Donderdag 22 oktober:
Het lukt. Ik sta op en heb ruim de tijd voor van alles, voordat ik wegga. Ik ben op tijd in Velp, maar Henk is wat later, dus ik mag in de aangrenzende koffiewinkel iets drinken. Dat doe ik. Vijf minuten later kunnen we in gesprek. En wat voor gesprek. We hebben het over de netwerkgesprekken tot nu toe, over kernkwadranten, over mijn resumé, over de uitslagen van mijn beroepen- en competentietest en over hoe het nu gaat. Het gaat goed. Ik ontdek dat er zo veel is dat ik kan komen brengen, maar ik heb het nog niet scherp. Uit de tests blijkt dat ik vooral scoor in de hoek artistiek/mensgericht en daar horen beroepen bij als … tekstschrijver/copywriter. Ik zit dus goed; het bevestigt waar ik mee bezig ben. In de competentiesfeer scoor ik hoog op allerlei gebied; ik kan dus meer dan dat ik uitspreek. De grote tip van vandaag: laat zien wat je wél in huis hebt, minder vanuit negativiteit. Goh. Even na twaalf uur ben ik op de werkplek. Daar doe ik van alles en ik besluit dat ik morgen niet ga werken. Wel neem ik wat spullen mee, die ik thuis kan doen. Over thuis gesproken: ik ben daar uiteindelijk om half zeven. De Vrouw maakt eten: een schotel van ui, bonen, erwten, kerrie, rozijnen en tonijn. Best wel. Kort erna lopen De Zoon en ik onze ronde hard. Ik doe het wederom in kalm tempo en het lukt me weer om onafgebroken het half uur uit te lopen. Ik lees de PROG uit, begin in The Colour Of Magic (Terry Pratchett) en luister wat. Dan is het kwart voor elf en is alle energie voor vandaag op.
Muziek vandaag: Courting The Widow (Nad Sylvan), het plaatje dat met de PROG mee kwam

–

Woensdag 21 oktober:
Het is stil in huis vanochtend. De Zoon begint sinds deze week een uur later op het werk en staat ook een uur later op. Ik ga gewoon de normale tijd de deur uit en ben mooi op tijd op de werkplek. Daar doe ik van alles (voornamelijk werk) en tussen de middag wandel ik door bos en veld. Ook in de middag zelf verricht ik werkzaamheden. Vandaag is de laatste woensdag dat ik hier werk; volgende week ben ik op woensdag vrij en dan is het 1 november. Gelijk die eerste novemberweek ga ik met werkdagen schuiven, zodat ik op woensdag hier weer wel werk, maar dat doet niet af aan het idee. Nee, zeg. Om half vijf sta ik op de bus te wachten. Een collega uit Apeldoorn komt langs en neemt me mee. We moeten even via Klarenbeek, maar uiteindelijk ben ik om kwart over vijf weer thuis. De Vrouw is bezig met eten maken. Het wordt een curry van kip, courgette, de rest van de schotel van gisteren, currypasta en kokosmelk. Erbij carpaccio van chioggiabiet. Zeer lekker allemaal. De Vrouw gaat om zeven uur de deur uit om te werken. Ik doe wat foto- en webstekwerk. Buiten is het nat, dus De Zoon en ik hebben onze ronde hardlopen uitgesteld tot morgenavond. Ik besluit ook dat ik zeer moe ben en lees en luister aan de keukentafel tot het tien uur is. Dan ga ik naar bed, waar ik in slaap val. Goh.
Muziek vandaag: Coma Ecliptic (Between The Buried & Me), On Lonely Towers (Barren Earth)

–

Dinsdag 20 oktober:
Het is moeilijk wakker worden. Ik heb bij vlagen zeer diep geslapen, maar op verschillende momenten vroeg in de nacht ontwaakte ik. Nu de wekker gaat valt het niet mee. Zo gauw ik eenmaal uit bed ben, is het helemaal oké. Buiten is het niet eens koud. Ik heb een zeer snelle verbinding, waardoor ik vlak na half acht al op de werkplek ben. Daar kan ik in alle rust (en dat op de doorgaans zo drukke dinsdag) veel werk verzetten. In de ochtend maak ik de huiwerkopdrachten af en ik stuur ze naar Henk. Tussen de middag loop ik een rondje door nevel, veld en bos. Ik ben om zes uur thuis. De Vrouw is al een heel eind met het eten. Het wordt een groenteschotel van ui, paprika, spek en linzen. Ernaast komen ovenfrieten en ik braad varkenshazen. Na het eten zie ik mail. De moeder van Tim blijkt ernstig ziek; ik lees veel onzekerheid en angst. Daar zal mijn antwoordmail niets aan veranderen, maar ik wil dat hij weet dat ik aan hem denk. De rest van de avond lees ik in de PROG die vandaag binnen kwam en ik luister aan de keukentafel. Kwart over tien is de dag ten einde.
Muziek vandaag: The Orchestrion Project (Pat Metheny), Crisis? What Crisis? (Supertramp)

–

Maandag 19 oktober:
Diepe slaap als ik wakker word van de wekker. Ik ga uit bed. Alles lukt vanmorgen. Behalve een goede busaansluiting, dan. Iets na acht uur ben ik op de werkplek. Daar kan ik veel doen. Ik maak mijn huiswerkopdrachten bijna af. Morgen verstuur ik alles naar Henk. Tussen de middag loop ik een rondje door bos en veld. Om half zeven ben ik thuis. Gelijk kan ik aan de slag met het avondeten. Het wordt een stoemp van aardappel, knolselderij, gebakken spekjes en raapstelen. Ernaast braad ik runderworst en serveer ik een salade van komkommer, bosui, mais en tomaat. De Zoon en ik zijn alleen; De Vrouw is immers werken tot later op de avond. Na het eten maken we een mail ter uitnodiging van de verjaardag van De Zoon en aansluitend gaan we hardlopen. Het is stil op straat en de nevel zet in. Het is lekker. Ik loop in een rustiger tempo, ben me volop bewust van alles om me heen en het gaat me goed af. Deze keer geen pauzes nodig; ik loop de afstand mooi kalm uit. Als ik thuis ben, ga ik nog heel even aan de keukentafel zitten lezen en luisteren. De Vrouw komt thuis. Ze treft een vent die volledig ingestort is. Het is niet erg, want het gaat niet gepaard met spanning of dergelijke. Het gaat gewoon goed. Tien uur ga ik naar boven, neem een korte douche, probeer een oefening te doen, maar val in slaap.
Muziek vandaag: Solid Ether (Nils Petter Molvaer), The Kinks are Green Village Preservation Society (The Kinks)

–

Zondag 18 oktober:
Slaap ik goed? Ik denk het. Vannacht ben ik wel een paar keer wakker. Vanaf acht uur lukt slapen niet meer en om kwart voor acht ga ik uit bed. Koffie, klussen, twijfel. Gedachten zijn geen feiten. Het is maar goed ook. Halverwege de ochtend maak ik mijn gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Het regent, het is grijs, het is fris, het is herfst, het is mooi. Thuis maak ik verse koffie en na wat bijpraten met De Vrouw prepareer ik de brunch. Aansluitend wat klussen, lezen, voorbereidingen voor het avondeten en een druilerige zondagmiddag doorbrengen op aangename wijze. Bijvoorbeeld door de film Nebraska te bekijken. Een mooie rolprent, mag ik wel zeggen. Voor het eerst sinds tijden zit ik in de woonkamer een film van Het avondeten is een moussaka met daarnaast een salade van bosui, komkommer, bleekselderij, mais en avocado. Die gaat goed. De rest van de avond lees en luister ik. De kop in het zand, deel vier uit de serie De grote eeuw (Jan Guillou) is uit. Ik ga op tijd naar bed voor een uitgebreide oefening en een poging tot voldoende nachtrust.
Muziek vandaag: Live at Coventry Cathedral (Theo Travis & Robert Fripp), The Deform Variations (Adam Holzman), Transcience (Steven Wilson), Bone Machine (Tom Waits), Zoot Allures (Frank Zappa), Better Late Than Never (Anderson Ponty Band), A Trick Of The Tail (Genesis), Wind And Wuthering (Genesis), Two Way Mirror (Sand Snowman)

–

Zaterdag 17 oktober:
Ik ben rond acht uur wakker en stap een half uur later uit bed. Koffie, krant, een online test voor het oriëntatietraject (de resultaten moet ik nog eens op mijn gemak lezen). Halverwege de ochtend ga ik boodschappen doen. Buiten is het grijs, kil en af en toe motregent het. Ik houd het gelukkig droog en bezoek de markt, wat supermarkten en de toko, en in de tweede ronde nóg een supermarkt en de Turkse winkel. We lunchen met brood, haring en kaas. Dan rijdt De Zoon ons naar een elektronicawinkel, waar we een nieuwe huistelefoon kopen. In de naastgelegen sportzaak koop ik een warm hardloopshirt en dito broek. Gelijk na thuiskomst probeer ik die uit en inderdaad: ik blijf warm. Ik moet zelfs een pauze inlassen halverwege. Niet erg. Als ik weer thuis ben, is de middag vergevorderd en begin ik met de voorbereidingen voor het avondeten. Ik kook aardappelen, daarna mais en ten slotte ook chioggiabieten. Ondertussen maak ik een salade van tomaat, komkommer, bosui en bleekselderij. Dan bak ik de aardappelen en uiteindelijk leg ik de lamskoteletten in de pan. Feest op tafel. Het is op voor we er erg in hebben. Nee, dat is niet waar. We genieten er ook van. Pas om half negen is alles ook weer opgeruimd en ik zie een muziekdvd op de pc. Het eind van de dag komt in zicht; de vermoeidheid slaat toe. Ik viuw was, lees en luister nog iets aan de keukentafel en even na half twaalf ga ik naar bed zonder oefeningen te doen.
Muziek vandaag: The Deform Variations (Adam Holzman), Chariots Of Fire (Vangelis), Page Of Life (Jon & Vangelis), My Generation (Deluxe Edition) (The Who), Icon II – Rubicon (John Wetton & Geoff Downes), de dvd die mee kwam met Double Live (Deluxe Edition) (Glass Hammer), Question And Answer (Pat Metheny with Dave Holland & Roy Haynes)

Vrijdag 16 oktober:
Ik heb geen wekker gezet en toch ga ik op tijd uit bed. Wat is op tijd? Acht uur ben ik beneden. Er is koffie, ontbijt en een krant. Iets na half tien rijd ik naar het centrum. In haar kantoor spreek ik Erna. Ik vertel waar ik mee bezig ben (loopbaanoriëntatietraject, netwerkcampagne, op zoek naar invulling van twaalf uur, maar liefst voltijds) en waar mijn droom ligt. Zij legt uit wat ze zoekt: een ondersteuner, een schrijver van allerlei teksten, maar ook iemand die de basale secretariële ondersteuning kan doen. Of ik daar enthousiast van word? Ja, daar word ik enthousiast van. Wacht, dat kan met hoofdletters: JA, DAAR WORD IK ENTHOUSIAST VAN! Dat met die uren wordt nog een puzzel. Een voltijdsbaan zit er niet in, maar voorlopig wel deeltijd, maximaal vierentwintig uur. Gaan we het proberen? Laten we het proberen. Wel ga ik dan binnenkort nog een keer in gesprek met een bestuurder en een medewerker. Als dat goed verloopt, spreken we het volgende af. Per 1 december werk ik op woensdag en vrijdag voor haar. We hanteren een proeftijd tot 1 maart; dan hebben we bekeken of het bevalt en of uitbreiding nodig of gewenst is. Dat laatste betekent dan dat ik keuzes moet gaan maken. Heb ik een nieuwe werkplek? Het ziet er wel naar uit, haha. Ik fiets even door naar de biowinkel en daar haal ik brood, kaas, melk en ander gedoe. Thuis is er dan wat werk en niet veel later lunchen De Vrouw en ik met omelet, brood en kaas. Half drie rijd ik door de lichte regen naar de bijeenkomst van de gerichte aandachttraining. Vanmiddag ligt de nadruk op gedachten. Gedachten zijn geen feiten en het gaat erom de gedachten waar te nemen en te laten zijn, zonder erop in te gaan. Kijk. Volgende week is er geen bijeenkomst. Tijdens de terugrit is de lichte regen veranderd in tamelijk zwaar. Marja is op bezoek. Ik download de digitale versie van Transcience (Steven Wilson) – er zit een kaartje met een code in de hoes van de LP – met het plan de plaat op een cd te branden. Na veel gedoe heb ik een werkend brandprogramma, maar het gebrande cd’tje geeft geen geluid. Bij uittesten blijkt dat mijn oude vertrouwde mediaspeler een brandprogramma in zich heeft. De Vrouw heeft inmiddels het eten klaar: shoarma en een groenteschotel. Ik maak de salade erbij. Het nagerecht is ijs van kaki. Zacht, zoet en lekker. En bijzonder. In de avond zie ik een dvd en ten slotte lees en luister ik nog wat, alvorens boven enkele oefeningen te doen en te gaan slapen.

Muziek vandaag: Thread (Theo Travis & Robert Fripp), 2000 AD Into The Future (Rick Wakeman), The Grand Scheme Of Things (Steve Howe), Alexandrine (Grice), Narcotango (Marco Libedinsky), de dvd die meekwam met High Above The Subterranea Club 2000 (Gong), Liquid Glass (Yoshihiro & Mick Karn)

–

Donderdag 15 oktober:
Op de normale tijd sta ik op, maar ik hoef niet vroeg de deur uit. Ik doe rustig aan, verricht wat huishoudelijke dingen en dergelijke, en loop om half acht naar de carpoolplek. Als ik daar op de afgesproken tijd aankom, krijg ik telefoon. Hetty staat in de file en het wordt later. Uiteindelijk ben ik om negen uur op de werkplek. Vanmorgen krijg ik veel werk weer af en ik kan van alles in alle rust plannen en doen. Tussen de middag regent het; ik blijf kalm doorwerken tot ik om vijf uur naar huis ga. Daar ben ik om half zeven, maar niet voordat ik op het busstation en in de bus zelf overweldigd word door een vlaag van spanning, druk op mijn hoofd, angst en wat al dies meer zij. Met gerichte aandacht weet ik: het mag er zijn. Dat maakt het draaglijker. De oorzaak is lastiger te duiden, maar ik vermoed dat het de vermoeidheid van de afgelopen intense dagen is. Geen ramp. Bij thuiskomst is genoemde vlaag weg. Ik word zelfs vrolijk. Wat blijkt? De Vroyw draait muziek en om precies te zijn: Hand. Cannot. Erase. (Steven Wilson). Daarbij heeft ze een uitstekende maaltijd gemonteerd: een greontenschotel van witte kool, ui, ham en kruidenkaas, een bijgerecht van kastanjechampignons, bosui en spek, plus een salade van veldsla, kaki, gele paprika en komkommer. Kwart voor acht lopen De Zoon en ik buiten. Het is gelukkig helemaal droog, maar de vermoeidheid speelt me parten. Ik kan een volle ronde (dat is een kwartier lang) in ferm tempo rennen, maar moet dan een pauze inlassen. Het mag. Probleem is dan wel dat ik geheel uit mijn ritme ben. Ik red het nog om bijna een halve ronde te rennen, maar dan geef ik op. De rest wandel ik stevig. Om half negen kan ik ontspannen: ik lees en luister aan de keukentafel en om kwart voor elf ga ik naar boven om een oefening te doen en om te gaan slapen.
Muziek vandaag: Hand. Cannot. Erase. (Steven Wilson), The Way Up (Pat Metheny Group), Playing In A Room With People (Jansen Barbieri & Karn)

–

Woensdag 14 oktober:
Ik verslaap mij niet. Mooi op tijd (iets na half acht) ben ik op de werkplek. Op zich is het er rustig, dat wil zeggen: er zijn niet al te veel mensen en prikkels. Ik kan veel doen en schiet mooi op. Ook heb ik contact met gemeente Apeldoorn voor het maken van een afspraak voor een gesprek waarin we een indicatie gaan aanvragen voor De Zoon. Ze bellen terug voor het maken van de afspraak. Ach zo. Tussen de middag kan ik mooi een rondje buiten door de regen lopen. Het is herfst. Ik word niet eens heel nat. In de middag spreek ik coach Margo. Ze is zeer verrast én blij voor mij als ik vertel van de vraag die ik van Erna krijg. ‘Ze vraagt je écht niet alleen maar omdat ze met je te doen heeft.’ Zo is het. Half zeven ben ik weer thuis. De Vrouw is er nog even, maar gaat aan het werk. Ik maak eten voor De Zoon en mijzelf: van de bonenprut van maandag maak ik een pastasaus door er verse worst, tomaten en peper aan toe te voegen, de kaassaus van zondag warm ik op en ik maak een salade van komkommer en kaki’s. Pas om acht uur zijn we van tafel. Het is de hele dag regenachtig geweest, dus we stellen onze portie hardlopen uit tot morgen in de hoop dat de omstandigheden dan beter zijn. Ik ruim de keuken op, lees de krant en zak in elkander. De pijp is leeg. Geeft niet. Zo om tien uur ga ik naar boven voor een enkele oefening en een behoorlijke hoeveelheid slaap die ik nodig heb.
Muziek vandaag: Live at Hull (The Who), Supertramp (Supertramp)

–

Dinsdag 13 oktober:
Stik. Ik verslaap mij. De wekker is gegaan en ik heb hem uitgezet. Als De Zoon iets voor zessen de badkamer in gaat, schrik ik wakker. Tien over zes kan ik de badkamer in. Beneden maak ik mijn lunchpakket en dan ga ik de deur uit. Gewoon op de gebruikelijke tijd. Kijk aan. Ook op de gebruikelijke tijd wandel ik de werkplek op. Eerst maar eens die beëindigingsovereenkomst doornemen. Hij klopt; het is zoals we hebben afgesproken. Ik onderteken hem en zal hem vanmiddag aan mijn leidinggevende overhandigen. Vandaag is het onrustig om me heen, maar ik weet mijn aandacht bij mijn taken te houden. Tussendoor werk ik aan mijn opdrachten voor het traject en bereid ik het netwerkgesprek van vrijdagmorgen voor. Rond het middaguur loop ik weer buiten door het bos. Het is herfst en in het bos is het goed paddenstoelen zoeken. Later heb ik een gesprek met de leidinggevende. Ze is benieuwd naar hoe het met mij gaat en wat het oriëntatietraject me oplevert. Veel en dat leg ik uit. Ze wordt er bijna net zo enthousiast van als ik. Zes uur ben ik weer thuis. De Vrouw heeft bamisoep gemaakt en die is snel op en opgeruimd. Ik verstuur het persbericht voor Zappaloween naar verschillende dagbladen en sufferds. De rest van de avond kan ik lezen en luisteren aan de keukentafel. Even voor tien uur ga ik naar boven. Ik doe een paar oefeningen en ga dan slapen.
Muziek vandaag: Gallery Of Dreams – Live (Gandalf), stukjes van M. (div Jansen Barbieri Karn verzamel)

–

Maandag 12 oktober:
Slapen verloopt wat wisselend. Ik ben een paar keer wakker, maar slaap ook zeer diep. Dat laatste is het ook het geval als de wekker gaat. Maar een minuut later ben ik uit bed en gaat het goed. Buiten is het fiks koud; ik ben zeer blij dat ik mijn nieuwe winterjas aan heb. Hoe krijg ik Horizon uit mijn kop en wil ik dat eigenlijk wel? In de bus lees ik het boekje Netwerken werkt uit en de titel klopt. Op de werkplek komt er veel werk op tafel en ik heb verschillende overleggen waaruit ook weer klussen komen. Niet erg; ik heb overzicht. Tussen de middag loop ik een rondje door het bos en de zon. De herfst is in volle gang en ik ontdek echt veel paddenstoelen. Eind van de middag krijg ik de beëindigingsovereenkomst onder mijn neus. Die ga ik nu niet meer bekijken; morgen is er weer een dag. Onderweg in de bus doe ik een zitmeditatie en het gaat nog zo goed; ik ben wel heel veel afgeleid. Het mag; ik merk het op en richt mijn aandacht opnieuw. Om zes uur ben ik thuis. De Vrouw heeft chili gemaakt en we kunnen zo goed als gelijk aan tafel. Om zeven uur lopen De Zoon en ik buiten. Het is koud, maar al snel merk ik dat niet meer. Ik loop mijn half uur in redelijk tempo. Op drievijfde heb ik het wel moeilijk, maar ook dat mag. Ik loop het volledig uit. Weer thuis ben ik alleen beneden. De Vrouw is nog weg om te werken en ik lees de krant, doe wat aan de webstek en lees en luister aan de keukentafel. Na half tien is De Vrouw nog niet thuis. Ik ga naar boven voor de laatste oefeningen voor vandaag en even na tien uur ga ik slapen.
Muziek vandaag: Love, Fear And The Time Machine (Riverside)

–

Zondag 11 oktober:
Half tien ga ik uit bed. Eerst maar eens wat korte klussen, koffie, website, wc poetsen, enzovoorts. Dan, eind van de ochtend, wandel ik naar buiten voor mijn gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. De zon schijnt fel, maar het is ook allemachtig koud. Niet erg; het is fijn een stuk buiten te lopen. Als ik thuis kom, is De Vrouw beneden. We drinken samen koffie en ik prepareer lunch. Na die lunch stappen we op de fiets. In het centrum kopen we bij ‘de nieuwe Plato’ mijn winterjas voor de komende jaren. Redelijk snel zijn we ook weer thuis: half vier. Tijd zat om ook nog even het gras van ons weitje te maaien, de laatste keer dit jaar. Ik maak het persbericht voor Zappaloween af en begin met het avondeten in elkander zetten. Eerst een salade van rode eikenbadsla, komkommer, tomaat en bosui, dan wortelen en een knolselderijtje schillen, snijden en stomen, een kaassaus monteren en ten slotte de mooie kabeljauwfilets bakken. Alles lukt en smaakt goed. Na hey eyen kan ik ruim ontspannen door te lezen en luisteren aan de keukentafel tot het half tien is. Ik ga naar boven, doe een paar aandachtsoefeningen of wat en val in slaap.
Muziek vandaag: Arvo Pärt – Complete Works For Violin And Piano And For Piano Solo (Ursula Schoch & Marcel Worms), Zodiaque (Rick Wakeman & Tony Fernandez), Private Collection (Jon & Vangelis), Alexandrine (Grice), Big Time (Tom Waits), Bongo Fury (Frank Zappa & Captain Beefheart), Double Live (Glass Hammer), _ism (Jansen Barbieri & Karn)

–

Zaterdag 10 oktober:
Kwart over acht ben ik echt goed wakker en ga ik uit bed. Beneden doe ik wat klussen, neem ik koffie en ga ik mail en andere zaken zitten regelen. Halverwege de ochtend fiets ik naar het centrum voor wat boodschappen in de Turkse supermarkt, de biowinkel en op de terugweg een andere supermarkt. Ook loop ik even bij de ‘nieuwe Plato’ (Jaja!) naar binnen. Het aanbod in de zaak is niet heel groot, maar ik hoop dat-ie het redt. Zelf koop ik overigens niets, dus ik moet mijn grote mond dicht houden. Erna nóg een rondje supermarkt en Turkse winkel. We lunchen laat, ik lees een deel van de krant en bereid me voor op het gesprek van later in de middag. Vier uur ben ik bij Reinier voor mijn eerste netwerkgesprek. Hij vertelt hoe hij is geworden wat hij nu is, wat hem heeft geholpen. Ook geeft hij mij advies over scholing en training, over houding en netwerken. Al vrij snel weet ik dat zijn gekozen vorm – hij noemt zichzelf eerder ‘ondernemer’ dan tekstschrijver – niet goed bij mij past. Het inhoudelijk schrijven vind ik leuk en Reinier ziet me dat ook zeker goed doen, maar het onderdeel ondernemen trekt me niet, het is niet waar ik goed in ben en ook Reinier twijfelt of dat iets voor mij zou zijn. Aan het eind van het gesprek vraag ik hem of hij mensen weet met wie ik verder in gesprek zou kunnen, die mij verder zouden kunnen helpen. Die heeft hij wel. Ik krijg een mooi lijstje. Ik bedank hem hartelijk voor zijn tijd en moeite. Kortom: ik ben verder geholpen. We kletsen nog wat ouderwets en spreken af dat we binnenkort elkaar weer ontmoeten. Ik ga hem op de hoogte houden, dat ook. Na bijna twee aangename uren neem ik afscheid van hem. Kwart over zes ben ik thuis en De Vrouw maakt in korte tijd haar nasi-achtige gerecht. Best goed! Na het eten lees ik de krant uit. Dan ga ik achter de pc zitten voor een dvd’tje. Hm, een fysieke dvd krijg ik afgespeeld, maar videobestanden van de harde schijf niet. Dat moet ik dus nog een keer uitzoeken. Niet nu. Ik vouw was en lees nog iets aan de keukentafel. Dan is het bijna elf uur en tijd voor een paar oefeningen en een poging tot slapen.
Muziek vandaag: Gallery Of Dreams (Gandalf), Starless Starlight (David Cross & Robert Fripp), Cover Version (Steven Wilson), Myths And Legends Of King Arthur And The Knights Of The Round Table (Rick Wakeman), Letter From Home (Pat Metheny Group), de dvd die meekwam met Better Late Than Never (Anderson Ponty Band), Not The Weapon But The Hand (Steve Hogarth & Richard Barbieri)

Vrijdag 9 oktober:
Het lukt niet om goed te slapen; het duurde voor ik in slaap viel en ik ben ’s nachts een paar keer wakker. Als de wekker dan afgaat, moet ik van ver komen. Ik sta op en het is goed. Vanochtend heb ik niet de mooie aansluiting en dus ben ik pas iets na acht uur op de werkplek. Niet erg. Ik rond de nodige werkzaamheden voor deze week af en ben om twee uur thuis. Een uur later zit ik bij de aandachttraining. Wat me bij de oefeningen en bespreken van de thuisopdrachten opvalt, is dat ik gestaag vorderingen maak. Ik kan mijn aandacht al richten en waarnemen zonder oordeel en als ik afgeleid ben, dan mag dat zo zijn en kan ik mijn aandacht opnieuw richten op de oefening. Wat zei Henk ook weer een paar weken geleden? ‘Alles wat gebeurt, mag.’ Precies. De komende week andere oefeningen die wat minder tijd vragen. Als ik om half zes thuis ben, heeft De Vrouw het eten bijna op tafel: een stamppot van aardappel, rode biet en shoarma. De Zoon en ik lopen nog voor acht uur buiten. Deze keer red ik mijn half uur onafgebroken. Als het even zwaar is of als ik vermoeid ben, dan neem ik dat waar en dan mag het er zijn. Vervolgens richt ik me weer op mijn ademhaling en het lopen. Tjonge. De rest van de avond kan ik ontspannen. Ik lees en luister aan de keukentafel. Judy had van de week een geleend (en erg) boek teruggebracht, vergezeld van een cadeautje: een van de laatste Mens & Gevoelens van dit jaar. Ik had jarenlang een abonnement, ook toen de papieren versie stopte en overging op dvd-edities, maar heb de herstart van de papieren editie gemist. Nu lees ik hem. Ik zou nog wel weer eens iets kunnen insturen, maar een abonnement, hoe sympathiek ik het tijdschrift ook vind, hoef ik dan weer niet. Ik lees het in korte tijd uit en begin in De kop in het zand (Jan Guillou), het vierde deel in de serie De grote eeuw. Half elf ga ik naar boven voor wat oefeningen en de nodige nachtrust.
Muziek vandaag: Transgression (Theo Travis’ Double Talk), Changing Hands (Jansen Barbieri Takemura), Arc Light (Steve Hogarth & Richard Barbieri)

–

Donderdag 8 oktober:
Ik sta wel op de gewone tijd op. Vroeg, dus. Vroeg hoef ik niet de deur uit, dus ik heb ruim tijd om de laatste foto’s van de afgelopen vakantie op de webstek te zetten. Ook doe ik even mijn rondje langs de fora en wat blijkt? Gail Zappa is dood. Verhip. Iets voor acht uur ga ik dan echt de deur uit. Op naar Velp. Ik vertel Henk van mijn wedervaren in de afgelopen drie weken. Dat ik eerst niet toekwam aan de opdrachten vanwege feest, spanning, volle werkagenda en vakantie, en dat ik daarna tijd nam om opdrachten te doen en die naar hem heb gestuurd terwijl ik nog niet tevreden was over het resultaat. Ook vertel ik van mijn opgewektheid van de afgelopen dagen, van het vertrouwen dat ik in mijzelf krijg en van de plotse vraag van mijn vorige manager. Het lijkt wel of alles weer eens van toevalligheden aan elkaar hangt en tegelijkertijd zijn dit ‘logische’ gebeurtenissen naar aanleiding van mijn netwerkstappen. Vraag en opdracht aan mij is hoe ik al die ontwikkelingen en gebeurtenissen kan sturen. We bespreken ook mijn concept resumé. Belangrijk is dat ik goed weergeef wat ik kom brengen en halen. Ik mag kernachtiger zijn en: het hoeft niet af te zijn. Ik mag meer vertrouwen op wat ik kan. Kortom: ik heb weer tips om hem bij te stellen. Voor de volgende keer maak ik mijn pitch af, doe ik wat online-testen en ga ik verder met netwerken. Iets na twaalf uur ben ik op de werkplek. Heel productief ben ik niet; ik spreek wat (oud-)collega’s en handel wat urgente zaken af. Vlak voor het weggaan zie ik een mail van Erna; we spreken elkaar vrijdagmorgen de zestiende. Ze schrijft: ‘De insteek van ons gesprek is wat mij betreft oriënterend en verkennend… en wie weet kunnen we toch weer wat voor elkaar betekenen, het zou toch bijzonder zijn.’ Om half zeven ben ik weer thuis. De Vrouw gaat op bezoek bij iemand uit haar oude lotgenotengroepje met wie het niet zo goed gaat. De Zoon en ik eten samen: hamburgers en gebakken aardappelen met een salade van bosui, bleekselderij, komkommer, tomaat en krulsla. De Vrouw is er om kwart voor negen en maakt de restjes op. Ik ga om kwart voor tien naar boven voor oefeningen en een poging tot slapen.
Muziek vandaag: Alexandrine (Grice), Double Live (Deluxe Edition) (Glass Hammer)

–

Woensdag 7 oktober:
Nog altijd ben ik opgewekt; ik jubel bijna. Buiten is het ook nog eens zacht. Het maakt dat ik er zin in heb vandaag. Hoe vreemd kan het lopen? Ik ben netjes op tijd op de werkplek. Daar doe ik de dingen die ik moet doen. Ook werk ik aan mijn resumé, het document dat ik ga gebruiken als basis voor mijn netwerkgesprekken. Halverwege de ochtend stuur ik het concept op naar Henk. Tussen de middag loop ik een rondje door zon, veld en bos. Vandaag maak ik een grote lang liggende klus bijna af. Ik bruis van de energie, zo lijkt het wel. En ik ben om zes uur thuis. Daar is De Vrouw ook. Ik maak een mais-koolsoep: ui, knoflook, groene kool en mais bakken, bouillon erbij, pureren, vervolgens chorizoblokjes bakken, samen met nierbonen, reepjes rode ui en rode paprika en het laatste restje mais erdoorheen, even verwarmen, oppeperen en opzouten en klaar is uw maaltijd. Voor ieder gaan er twee grote borden doorheen. Ernaast heb ik wat boerenbrood en een kruidenboter. Kwart voor acht lopen De Zoon en ik ons rondje hard. Om een of andere reden ontbreekt het me aan energie; ik moet halverwege een pauze inlassen, maar het ‘mag’. Ik merk dat ik veel gedaan heb de afgelopen weken en bijna niet aan ontspanning ben toegekomen. Het is niet erg; ik voel me er niet onprettig of heel onrustig (meer) bij. Dat is wel eens anders geweest. Half tien ga ik naar boven voor een douche en een lange oefening. Tijdens die oefening val ik – net als vanmiddag onderweg terug in de bus – bijna in slaap. Erna zeker.
Muziek vandaag: Better Late Than Never (Anderson Ponty Band), The Unquiet Sky (Arena)

–

Dinsdag 6 oktober:
Ik ben niet helemaal uitgeslapen, maar het lukt me goed. Buiten is het warm en motregenachtig. Geen ramp. Ik voel me goed, opgewekt en rustig. Wederom heb ik een snelle aansluiting en ben ik zeer vroeg op de werkplek. Daar doe ik van alles en veel. En er gebeurt iets. Ik krijg telefoon. Het is mijn ‘oude’ leidinggevende, voor wie ik vier jaar met veel plezier heb gewerkt en die tweeënhalf jaar geleden directeur bij een andere organisatie werd. Ze is op zoek naar een ondersteuner, iemand die veel kan en wil schrijven voor website, bestuur en dergelijke. Of ik eens wil komen praten? Nou nee, daar heb ik geen zin in. Of wacht. Allemensen, wat een verrassing, wat mooi dat ze aan mij denkt en dat ik in beeld ben. Het maakt me zeer vrolijk. Ik stuur haar mijn contactgegevens en opties voor dagen/tijden dat we elkaar kunnen ontmoeten. Tralalala. Tussen de middag loop ik een rondje buiten. Bijna te huilen. Van geluk. Tralalala. ’s Middags blijf ik ook vrolijk. Veel werk komt af. Morgen wil ik intensief bezig met het afwerken van een grote klus die al een tijdje ligt. Voor de rest loopt alles prima. Volgende week teken ik de beëindigingsovereenkomst. Om zes uur ben ik thuis. De Vrouw staat op het punt om de deur uit te gaan naar werk; die is later op de avond weer thuis. Ik maak een kipcurry met ui, peper, knoflook, zoete aardappel, spitskool, mais en kokos, plus een salade van komkommer, tomaat, bosui en bleekselderij. De Zoon en ik eten ervan. De Vrouw is er na half negen weer en eet de rest op. We spreken de dag door en ik lees nog iets in het netwerkboekje. Dan is het tien uur en ga ik op bed mijn oefeningen doen. Niet veel later is het bedtijd.
Muziek vandaag: Alexandrine (Grice), Gallery Of Dreams (Gandalf), Gallery Of Dreams – Live (Gandalf)

–

Maandag 5 oktober:
Dus gaat het weer. Ik ben vannacht een paar keer wakker geweest, vandaar dat ik niet het idee heb dat ik uitgerust ben als ik opsta. Maar eenmaal uit bed lukt het. Zeer vroeg op de werkplek. Al na een uurtje heb ik alle mail weggewerkt en een lijstje gemaakt met de zaken die ik nog wil en moet doen vandaag en de komende dagen. Het gaat lukken. Goed zeg, ik kan voortdurend mild zijn voor mijzelf, vriendelijk over mijn tekortkomingen. Het voorkomt heel veel spanning. Tussen de middag kan ik een half uurtje buiten lopen vol gerichte aandacht op het lopen. Fijn. In de middag krijg ik nog meer werkzaamheden af. Eind van de middag stuur ik het resultaat van mijn opdrachten aan Henk; ik heb veel af kunnen krijgen, maar twijfel nog of ik helemaal ‘klaar’ ben voor de eerste stappen naar buiten om te gaan netwerken. Op de terugweg heb ik even tijd om in het centrum van Arnhem de platenwinkel binnen te lopen. Better Late Than Never (Anderson Ponty Band) ligt er voor me klaar. Ik ben benieuwd. Om half zeven ben ik weer thuis. In alle rust kan ik het menu van vanavond samenstellen. Ik kruid het shoarmavlees, kook en bak de rode aardappelen die De Zoon van Stadsakkers heeft meegenomen, bak het vlees en prepareer een salade van mais, komkommer, tomaat, bleekselderij, bosui en krulsla. Pas om kwart voor acht is De Vrouw thuis en kunnen we aan tafel. De shoarma is beduidend beter dan die uit de supermarkt. Mooi om te weten waar we de shoarma voortaan moeten kopen. Gelijk na het eten gaan De Zoon en ik hardlopen. Het is heerlijk buiten. Niet koud, weinig wind. Ik heb er fiks de vaart in en beleef mijn half uur intens. Het gaat me redelijk gemakkelijk af. Als ik terugkom, gun ik mezelf nog een klein moment rust. Inmiddels heb ik met Reinier een netwerkafspraak gemaakt voor zaterdagmiddag! Daarnaast heb ik contact met een tekstschrijver uit Apeldoorn en een uitgever. Reinier eerst; hij kan dan mooi proefpersoon zijn. Vraagt dan nog wel wat voorbereiding, maar dat is niet erg. Kwart voor tien ga ik naar boven. Korte douche en uitgebreide aandachtsoefeningen. Een uurtje later ga ik slapen.
Muziek vandaag: Alexandrine (Grice), Better Late Than Never (Anderson Ponty Band)

–

Zondag 4 oktober:
Bij vlagen heb ik redelijk geslapen, bij andere vlagen ook niet zo; af en toe ben ik wakker geweest met in mijn hoofd alle dingen die ik nog wil en moet doen. Veel is dat overigens niet meer. Hoewel. Half tien ben ik beneden. Koffie, webstek, foto’s. Eind van de ochtend wandel ik mijn gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Het is nog een heel klein beetje mistig, maar al snel breekt de zon scherp door. Het is een prachtige morgen. Na een klein uurtje ben ik terug. Ik maak verse koffie en niet veel later een lunch. In de middag kan ik veel tijd besteden aan de opdrachten  voor mijn traject. Het valt me zwaar; zeker als het gaat om het netwerken heb ik het gevoel dat ik nog niet ‘klaar’ ben. Verder moet ik een ‘pitch’ maken, een stukje van een paar zinnen waarin ik uitleg wie ik ben, wat ik kan en wat ik wil. Ook dat valt nog niet mee. Niet erg. Morgen maak ik het af. Toch krijg ik ook zeer veel wél doen. Eten maken, bijvoorbeeld. Het wordt een lamstajine met tomaat, paprika en tijm. Zeer lekker. Aangevuld met de gevulde koolbladeren van gisterenavond en een salade van bladsla, komkommer en avocado. Na het eten kan ik nog wat bijwerken aan de opdrachten en doe ik nog iets aan de foto’s op de webstek. Zo half tien ga ik naar boven, doe ik nog een oefening gerichte aandacht en dan ga ik slapen. Einde vakantie. Morgen meer ellende.
Muziek vandaag: The Wine Of Silence (Andrew Keeling, David Singleton, Robert Fripp & Metropole Orchestra), The Friends Of Mr. Cairo (Jon & Vangelis), Frank’s Wild Years (Tom Waits), The Six Wives Of Henry VIII – Live at Hampton Court (Rock Wakeman), Love, Fear And The Time Machine (Riverside), Hand. Cannot. Erase. (Steven Wilson), Rattle That Lock (David Gilmour), Power Play (Stick Men)

–

Zaterdag 3 oktober:
Ik ben vroeg wakker en ga iets na acht uur uit bed. Koffie, de was, wat klussen. Verhip, het beeldscherm van de pc is plots heel anders ingesteld. Hoe krijg ik dat weer goed? Het lukt me niet. Later. Ik doe iets aan foto’s en blog en een oefening voor de aandachtstraining. Nog voor elf uur zit ik op de fiets voor een boodschappenronde. Eerst de markt voor cranberry’s, shoarmakruiden en vis, dan de supermarkt en de Turkse winkel. Terug nog wat koffie en ik maak een nieuwe mail naar de collega van Personeelszaken. Daarnaast nog wat fotowerk en ik bereid de lunch voor. Die lunch nuttigen we. Vervolgens doe ik wat voorbereidingen aan het eten. Ik blancheer koolbladeren, maak een vulling met lamsgehakt, spinazie, ui en paprika, plus een tomatensaus. Het wordt een ovenschaal vol. Even werk, maar dat is niet erg. Het is drie uur als De Zoon en ik buiten hardlopen. Deze keer heb ik geen pauze tussendoor nodig; ik loop mijn half uur in mooi tempo en ononderbroken. Ik ben weer bij. Na een snelle douche maak ik het fotowerk van de vakantie af en de eerste platen plaats ik op deze webstek. Even ontspannen aan de keukentafel met wat leeswerk. De oven is aan het voorverwarmen en om zes uur kan de schaal er een half uurtje in. Ondertussen heb ik de salade klaar: bosui, komkommer, peer en bladsla. Allemaal voortreffelijk, al zeg ik het zelf en waarom ook niet? Na het eten en opruimen zit ik nog even en even na achten wandelen we naar de verjaardag van Heidi en Freek. Van harte! Het is er niet heel druk, maar wel aangenaam. Rond elf uur merk ik dat ik heel moe ben en een half uur later nemen we afscheid. Ik ga gelijk door naar bed.
Muziek vandaag: The Deform Variations (Adam Holzman), Starless Starlight (David Cross & Robert Fripp), The Geese And The Ghost (Deluxe Edition) (Anthony Phillips), Drive Home (EP) (Steven Wilson), Heaven & Earth (Yes), het eerste plaatje van Stupid Things That Mean The World (Tim Bowness)

Vrijdag 2 oktober:
Pas om negen uur ben ik beneden, zonder dat ik heel goed geslapen heb. Het zal de druk zijn die ik voel; ik heb het idee dat ik veel moet en dat ik veel dagelijkse klussen heb: opdrachten voor mijn traject en begin maken met netwerken, de aandachtscursus die vandaag start, gedoe rondom de beëindigingsovereenkomst, het bewerken van de foto’s van 19 september en afgelopen vakantie, beloofde werkzaamheden voor een festivalletje dat eind oktober gaat plaatsvinden, plus gewoon voltijds werken, mijn hardlooprondjes en dagelijkse boodschappen. Is het veel of ervaar ik het als veel? Het zal. Ik drink koffie, doe wat aan de foto’s, stofzuig de woonkamer en bekijk de mail voor de aandachtscursus. Er is ook mail van de medewerker Personeelszaken. Het artikel over het vervallen van vergoeding bij overlijden mag eruit, mooi! Voor wat betreft het andere artikel, schijnt dat mijn recht op wachtgeld vervalt als ik transitiegeld krijg, maar ik kan dat online nergens terugvinden. Ik vraag dus waar die informatie vandaan komt en ben benieuwd. Als ik het mailtje heb weggestuurd, heeft De Vrouw de info gevonden: het klopt. O. Nou ja, morgen verder. We lunchen met soep en tosti’s. Halverwege de middag heb ik al heel veel foto’s van Londen bewerkt, maar ik moet op de fiets weg. Op naar voor mij de eerste bijeenkomst mindfulness. Voor de anderen in de groep is het de tweede bijeenkomst. Veel heb ik volgens mij niet gemist; ik pak het makkelijk op. Vorige keer ging het over de automatische piloot (goh, hoe herkenbaar) en vandaag over hindernissen. Er zijn er vijf: verlangen, verzet, onrust, slaperigheid en twijfel. Goh, hoe herkenbaar. Het wordt nog wat om over die hindernissen heen te komen. We doen een paar oefeningen en dan is het alweer klaar. Bij het vertrek zie ik in de centrale ruimte van de afdeling op tafel een bekend boek liggen: Dit doe ik gewoon!, het mantelzorgboek van vorig jaar waarvoor ik vier verhalen, flaptekst en titel heb aangeleverd. Opmerkelijk.Thuis kan ik nog een uurtje werken aan de foto’s. Alles is bewerkt; nu nog namen geven. De Zoon heeft een tafel gereserveerd in het Apeldoorns Indiaas restaurant. Hij trakteert als een nabrander van ons vijfentwintigjarig huwelijk. We eten gefrituurde zalm en gamba’s vooraf en curry van lam, lychee, mango en cashewnoten en een grillmix als hoofdgerecht. Toe is er Indiaas ijs. Voortreffelijk. Om kwart voor tien zijn we weer thuis en kan ik nog wat fotowerk verrichten tot het half twaalf is. Vermoeidheid!
Muziek vandaag: The Equatorial Stars (Eno & Fripp), Dance Me This (Frank Zappa), The Time Machine (Rick Wakeman), Short Stories (Jon & Vangelis), Hidden (Jungle By Night), Power Play (Stick Men)

–

Donderdag 1 oktober:
De wekker gaat. Het is iets voor half acht. Douche, koffie, nog een was aan. Kwart voor negen ga ik naar het spreekuur van een advocatenkantoor om de beëindigingsovereenkomst na te laten kijken. De dame die mij te woord staat is strijdbaar en schreeuwt haar verontwaardiging bijna van zich af, maar ik wil slechts advies over wat écht niet correct is. Er blijkt een artikel in te zitten dat bepaalt dat als mij voor 1 maart iets overkomt alles komt te vervallen en dat is inderdaad niet wenselijk. Aansluitend bezoek ik de biowinkel en de Turkse slager. Thuis is er koffie met De Vrouw en wat kranten. Ook maak ik een mail naar de collega van personeelszaken met verzoek om het ene artikel te schrappen en het andere over wachtgeld nog eens toe te lichten. We lunchen. Ondertussen zijn er (voornamelijk in mijn hoofd) volop plannen, zodat ik bang word of ik alles dit weekend wel ga redden. Eerst maar eens nog wat boodschappen. Dan een uurtje niets. Nou ja, ik lees het boekje van Wakeman uit en snijd de prei. Dan gaan De Zoon en ik hardlopen. Het is duidelijk dat ik een paar dagen niet heb gelopen. Halverwege moet ik een pauze inlassen. Na de korte douche maak ik de bamisoep af; even na zeven zitten we aan tafel. Als het allemaal op is, handel ik wat mail af en dan kan ik aan de keukentafel lezen en luisteren tot het elf uur is.
Muziek vandaag: Churchscapes (Robert Fripp), Hand. Cannot. Erase. (Steven Wilson), The Aristocrats (The Aristocrats), The Oblivian Particle (Spock’s Beard), The Elements (2015 tour box) (King Crimson)

–

Woensdag 30 september: van London naar huis
Half acht sta ik op en anderhalf uur later zitten we aan het ontbijt. Erna pakken we de koffer in. Past alles erin? Bijna. In de losse tas zitten het grote boek, de elpee en de andere boeken. Iets na tien uur hebben we ons afgemeld en staan we buiten het hotel. Onderweg naar Broadway lopen we een paar klerenwinkels in, maar het aanbod is niet echt spectaculair. We nemen de metro naar St. Pancras. Er blijft nog geld op onze Oysterkaarten. Op het station is tijd voor een boekenwinkel (eerste deel van de dagboeken van Michael Palin), koffie en een paar boodschappen (broodjes voor onderweg). Half een checken we in en bij de veiligheidscontrole wordt mijn tas eruit gehaald. Het duurt even, alles mag eruit en later er ook weer in, want de meneer vindt helemaal niets. Steekproef of zag ik er bedreigend uit? In de Eurostar hebben we zo ongeveer dezelfde plaatsen als op de heenweg, zonder uitzicht. Ik begin te lezen in Grumpy old rock star (Rick Wakeman) en het blijkt een hoogst amusante verzameling hilarische verhalen te zijn. Iets na vier uur lokale tijd arriveren we in Brussel, waar we een klein half uurtje wachttijd hebben. De directe trein naar Antwerpen rijdt niet in verband met een aanrijding, dus moeten we omrijden via Leuven en zijn we pas om zes uur in Antwerpen. We hebben een kwartiertje overstaptijd voor de trein naar Rotterdam. De rest van de aansluitingen verloopt voorspoedig en uiteindelijk stappen we om tien voor tien in Apeldoorn uit. Tussendoor zak ik wel gigantisch in en er dreigen zelfs angst- en paniekbuien. Die zetten gelukkig niet door; ik weet mezelf op de been te houden. De Zoon haalt ons met de auto van het station. Met hem is alles goed gegaan. Thuis pak ik de koffer uit en zet ik een eerste was aan. Dan is het toch echt gebeurd voor vandaag en ik lig voor elf uur in bed.

–

Dinsdag 29 september: Tate Modern en Steven Wilson
Half acht ben ik weer op. Na ons ontbijt en laatste dingetjes lopen we naar Hammersmith station en daar nemen we de underground. Via Holborn reizen we naar St.Pauls Cathedral. We lopen om de kathedraal heen. Opnieuw ervaar ik het als een indrukwekkend gebouw en opnieuw gaan we niet naar binnen. Toch ben ik wel benieuwd naar het interieur. We wandelen naar de oever van de Thames en gaan over de Milennium Bridge. Zo komen we bij Tate Modern. Ha, het zoveelste museum van deze dagen. We zien het werk van Roy Lichtenstein, Andy Warhol, Pablo Picasso, Piet Mondriaan, Henry Moore, Mark Rothko en vele anderen. Na bijna twee uur gaan we zitten en drinken we koffie. Gaan we nog meer zien? Nee, het is voldoende geweest. Vlak voor het museum, aan de oever van de Thames zit Chantal en even later wandelt Andrew langs. Met hem hebben we om twee uur afgesproken en hij is precies op tijd. We lopen naar de pub Prince William Henry aan Blackfriars Street op de Southbank. Daar lunchen we. Voor De Vrouw en mij is er fish & chips. Hadden we nog niet gehad. Het is mooi Andrew te spreken. Eindelijk gebeurt dat eens; normaal hebben we daar tijdens of rond festivals geen gelegenheid voor. Gevieren wandelen we langs de Thames naar metrostation Temple. Daar nemen we afscheid van Andrew en de Piccadilly line naar South Kensington. Nog voor zes uur staan we weer bij de box office van The Royal Albert Hall. Wat we hoopten, lukt: De Vrouw krijgt een upgrade van haar ticket: van helemaal bovenin gaat ze naar de stalls; uiteindelijk zit ze nog meer vooraan dan Chantal en ik. Vanavond krijgen we zelfs een voorprogramma. Matt Berry and the Maypoles vind ik op zich wel aardig. Ik hoor er leuke elementen inzitten, maar het komt niet helemaal over. Bovendien lijkt het erop dat ze als een soort geluidscheck fungeren. En de show van Steven Wilson zelf? Allemachtig mooi. Eigenlijk hoor ik geen échte verrassingen, maar ik vind het wel verschrikkelijk goed en ik heb wel degelijk een paar momenten van Kippenvel met een hoofdletter K. En er zijn weer speciale gasten: Ninet, Guthrie Govan, Theo Travis en Gavin Harrison. De setlijst bestaat uit stukken die ik ook hoorde in de voorgaande tour, aangevuld met werk van de Grace For Drowning en The Raven That Refused To Sing And Other Stories tours. Ongeveer is het zoiets: No Twilight Within The Courts Of The Sun, Shesmovedon, Routine (met Ninet), Open Car, Don’t Hate Me, Home Invasion (met Guthrie Govan), Drive Home (Met Guthrie Govan en Theo Travis die de rest van de set tot aan de toegift meespeelt), Sectarian, Insurgentes, No Part Of Me en dat wat Steven Wilson aankondigt als: ‘The beast’. Het blijkt een ‘korte'(re) versie van Raider II. Encore 1: Dark Matter. Encore 2: Lazarus (met Gavin Harrison), The Sound Of Muzak (met Gavin Harrison). Ik ben sprakeloos en heb met open mond zitten luisteren. Het is al afgelopen. Stik. Wat een prachtavonden. We gaan de zaal uit en in de betrekkelijk kleine foyer van The Royal Albert Hall blijven we iets drinken. Dan nemen we afscheid van Chantal en pakken we de bus 9 naar Hammermith. Het is twaalf uur geweest als we in het hotel aankomen en gaan slapen.

–

Maandag 28 september: Victoria & Albert Museum en Steven Wilson
Vanmorgen gaat de wekker om kwart voor zeven. We douchen en daarna gaan we ontbijten. Zo rond tienen lopen we buiten. We nemen de underground vanaf Rochester Garden naar South Kensington. In de undergroundtunnel kunnen we het Victoria & Albert Museum al in. De collectie is enorm, gigantisch, overweldigend. Oneindig veel zilver, juwelen, glas en keramiek, maar ook theaterattributen en meubelen. We zien maar een fractie van de hele collectie. Na twee uur drinken we koffie en dan wandelen we naar de vlakbij gelegen Royal Albert Hall. Van de zaal zelf zien we nog niets, maar op de derde verdieping is een kleine expositie van werk dat Carl Glover en Lasse Hoile hebben gemaakt voor Steven Wilson. Ik koop het bijbehorende boek en laat het door beide heren signeren. De expositie zelf valt wat tegen, maar de ontmoeting met Adam Holzman maakt veel goed. Dan op naar Kensington Gardens. Na enig zoeken en heen en weer sms’en ontmoeten we Chantal. We lopen naar Queen Street Mew en in The Queen’s Arms weten we een plaatsje te bemachtigen. Ik bestel burgers aan de bar, reken af met mijn bankkaart en ga weer zitten. Een tijdje later worden er twee in plaats van drie burgers bezorgd. Wat is er faut gegaan? We hebben geen tijd meer om bij te bestellen en dus delen De Vrouw en ik een vierkazenburger. Wat een burgeravontuur. Nog vóór zessen staan we bij te box office van The Royal Albert Hall. Onze kaart is gearriveerd en we kunnen naar binnen. Bij de hoofdstand van de merchandise doe ik oodschappen: het speciale shirt, een set buttons en de gesigneerde vinyl Transcience. We kopen iets te drinken en gaan dan naar boven om te kijken of we de zaal in kunnen. Bij de deur staat iemand van de staff; hij biedt aan dat we andere kaarten krijgen, zodat de benedenring goed gevuld raakt. Dat lijkt ons wel wat, want we zouden echt helemaal bovenin zitten en nu mogen we met z’n drietjes naast elkaar in the stalls. En wat een plek is dat! We hebben zeer goed zicht op het podium. The Royal Albert Hall is een overdonderend mooie zaal. Een uur lang kijken we onze ogen uit en dan moet het concert nog beginnen. En dat concert zelf is echt waanzinnig. Allereerst krijgen we het volledige album Hand. Cannot. Erase. en Ninet komt deze keer live haar partij in Routine zingen. De mix van geluid en beeld is weer geweldig. Kippenvel. Na de pauze gelijk een enorme verrassing: Drag Ropes (met Michael Akerfeld) van het Storm Corrosion album! De rest van de set bestaat uit stukken die ik tijdens de afgelopen tour al mocht horen, afgewisseld met nog een paar mooie verrassingen. Index, How Is Your Life Today, het nieuwe stuk My Book Of Regrets, Lazarus, Harmony Korine, The Watchmaker (achter het gordijn) en Let’s Sleep Together. Toegiften zijn The Sound Of Muzak en The Raven That Refused To Sing. Het zindert allemaal nog lang na, want wat is dit een enorm indrukwekkend concert. Het duurt een minuut of twintig voordat het geluid optimaal is en even ben ik bang dat met name de luidere fragmenten slecht zouden blijven, maar het valt me al snel alleszins mee. Wat niet meevalt: na afloop zijn alle bars in het gebouw en daarbuiten dicht. Ook de collegebar op de hoek van de straat sluit net als we binnenkomen. Het is elf uur. Dan nemen we maar de bus naar Hammersmith. Daar zijn we opvallend snel. In de bar The William Morris kunnen we nog iets drinken. Tien over twaalf zijn we terug in het hotel en gaan we naar bed.

–

Zondag 27 september: National Gallery en Portrait Gallery
Rond 08.30 zijn we op en een uur later zitten we beneden bij het ontbijt. Het is niet een heel uitgebreid ontbijt. Er staat een hoop, maar voor ons is het voornamelijk vulling en weinig voeding. Echter, de browniescones zijn uitstekend. We zullen ons de komende dagen nog wel meer geconfronteerd zien met gerechten zonder groente. Maakt niet uit voor een paar dagen. Vanmorgen nemen we de bus van Hammersmith Broadway naar Trafalgar Square. We bezoeken de National Gallery. Eindelijk zie ik eens de werken van Bosch, Renoir, Monet en Cezanne. Prachtig. Ook het gebouw zelf is een belevenis. Het is er niet echt druk en we kunnen overal goed bij. Twee uur later staan we buiten en we lopen bij Charing Cross Road. We gaan iets drinken in The Montagu Pyke en plots zie ik binnen een plakkaat hangen: dit pand is tussen 1988 en 1996 de plaats geweest waar de beroemde The Marquee Club was gevestigd. Twee panden verder vinden we de gigantische boekhandel Foyles. Ik koop er Grumpy old rock star (and other wonderous stories) (Rick Wakeman) en Lowside of the road – A life of Tom Waits (Barney Haskyns). Ik zou nog uren kunnen doorbrengen in de winkel, maar dat doen we niet. De Vrouw wil graag naar Oxford Street, maar als we er zijn blijkt het er echt gigantisch druk. Snel slaan we linksaf Wardour Street in. Het pand waar The Marquee Club zat eind jaren zestig is er helaas niet meer. We wandelen verder door Soho en rusten uit in St Ann’s Churchyard. Eind van de middag zijn we nog een uurtje in The National Portrait Gallery. Ook goed. Op Leicester Square is van alles gaande, waaronder het feest ter gelegenheid van de première van een of andere film. We struinen door Chinatown en komen uiteindelijk in Greek Street, waar we getuige zijn van de opnames voor een film. In Bateman Street vinden we Gopal’s, waar we lamb curry eten. Zeer lekker. We nemen de metro terug naar Hammersmith en drinken nog iets in The Hop Poles. Tien uur zijn we terug in het hotel en we zijn zo vermoeid, dat we vroeg naar bed gaan.

–

Zaterdag 26 september: van Utrecht naar London, Hammersmith
De wekker gaat om kwart over zeven, maar ik ben ‘m voor. We nemen een douche en gaan naar de ontbijtkamer. Die zit propvol studenten en dus mogen we in de keuken wachten met koffie. Het ontbijt is eenvoudig, maar net als de kamer prima voor een keertje. Net na negen uur lopen we buiten en zowaar, we halen de trein van tien uur naar Rotterdam. Daar hebben we een klein halfuurtje en om kwart over een zijn we in Brussel. We lunchen met uitgebreide burgers en wat me opvalt is, dat er veel mensen op dit station zijn, maar dat het toch veel rust uitstraalt; er is geen lawaai, hectisch gedoe, enzovoorts. Om drie uur zitten we in de Eurostar. We hebben nauwelijks uitzicht doordat we niet bij een raam zitten. Dat is voor de twintig minuten Kanaaltunnel niet zo erg. Het is kwart over vier plaatselijke tijd als we aankomen op station St Pancras. Eerst maar eens onze Oysterkaart opladen. Dat is een beetje een probleem omdat de apparatuur alleen Britse bankkaarten slikt. Gelukkig heeft De Vrouw een creditkaart. De metrorit duurt bijna een half uur en om kwart over vijf arriveren we op Broadway, Hammersmith. We lopen de King Street in en vinden op nummer 124 ons hotel. Daar krijgen we een enorme kamer; het blijkt een rolstoeltoegankelijke. Als we hebben uitgepakt, wandelen we rond zessen naar de oever van de Thames. Ik had verwacht dat het een kwartiertje lopen zou zijn, maar het is echt vlakbij. Slechts een straat oversteken en we zijn al bij Fulnivall Gardens. Het uitzicht over de rivier, de oevers, de zonsondergang en Hammersmith Bridge is prachtig. We drinken iets in The Blue Anchor. Het wordt er druk en vol, want deze dagen speelt zich de wereldcup rugby af. Als we naar King Street wandelen, passeren we de beroemde Hammersmith Apollo (voorheen het even beroemde Hammersmith Odeon). In The William Morris dineren we met pubfood: roast, steak, onion rings, chips en weinig tot geen groente. Na negen uur zijn we terug in het hotel. We drinken nog iets in de lege hotelbar en liggen om elf uur in bed.

Vrijdag 25 september: King Crimson
Half acht sta ik naast bed. En nog redelijk goed geslapen ook. Eerst maar eens wat gebruikelijke dingen. De foto’s van Peter van afgelopen zaterdag zijn binnen! Ze zien er mooi en goed uit! Het zal alleen even duren voordat ik ze kan gaan bewerken. Ik drink koffie en lees de krant. Dan om half tien ga ik op de fiets naar de sociale raadslieden aan de Brinklaan voor advies over de beëindigingsovereenkomst van het werk. Het is er spreekuur; ik ben een van de eersten en heb wachtnummer vijf. Pas na anderhalf uur wachten ben ik aan de beurt. Gelukkig heb ik de e-lezer in mijn jaszak. Het gesprek duurt wel drie minuten. Tegenover mij zit een jongedame die gelijk roept dat ik mijn ontslag kan aanvechten, maar daar kom ik niet voor. Kijk even mee met deze tweeënhalve pagina. Ze verwijst mij naar een gratis spreekuur van een advocatencollectief. Ga ik doen. Op de terugweg naar huis kom ik erlangs en ik loop even binnen. Een afspraak maken kan ik niet, maar donderdagmorgen ben ik welkom op hun spreekuur. Thuis drinken we koffie, pak ik de laatste dingen in, nemen we een lunch en dan lopen we naar de bushalte. Om drie uur staan we in de Biltstraat in Utrecht voor hostel Stone. We hebben een heel klein kamertje zonder douche of wc, maar het is prima voor een nachtje. Al snel staan we weer buiten en wandelen we naar de Oude Gracht. Bij Kaffé België treffen we Tim en Chantal. We drinken iets met hen en na een uurtje gaan we op zoek naar iets te eten. De Vrouw en ik vinden restaurant Op De Markt. We hebben een half uur, lukt dat? Het lukt. We krijgen lamsrump met een taartje van aubergine, olijf en spinazie en ernaast groene asperges. Zeer goed. Nog voor zevenen staan we in Tivoli Vredenburg. Ik ben er al in geen tijden geweest en ook na de verbouwing is het een mooie zaal. Eerst doe ik wat boodschappen: de nieuwe tourbox 2015 The Elements, een mooi shirt en een set buttons. Half negen start het concert en wat voor concert. Het kost me bijna een half uur voordat ik het geluid als goed ervaar, maar dan. Zeer indrukwekkend. De fluit, bas en twee gitaren staan achter op het podium en vooraan staan de drie drumstellen. Vooral die drie drummers blijken ongelofelijk goed op elkaar ingespeeld. Uiteindelijk klinkt het allemaal minder bombastisch dan het is of lijkt. Ondanks dat het toch ook regelmatig een vette muur van geluid is, is er ook veel ruimte. De setlijst is een prachtige mix tussen nieuw en zeer oud. Voor mij zijn de hoogtepunten Level Five, Epitaph en natuurlijk Starless. Alles klopt in dat laatste stuk. De toegift is 21st Century Schizoid Man en wat me opvalt is hoe fris en krachtig dat stuk nog altijd klinkt, ook na bijna vijfenveertig jaar. Na afloop drinken we iets met het gezelschap en ik ontmoet unclemax, een Zappateer uit Italië die in Rotterdam woont. Nog weer wat later wandelen we terug naar de Biltstraat. Bij café Tilt drinken we iets op het terras buiten tot het een uur of een is. De Vrouw en ik gaan naar het hostel.
Muziek vandaag: Pie Jesu (Robert Fripp), Love Cannot Bear (Robert Fripp), diverse vanavond verwachte stukken uit de twee dozen The 21st Century Guide to King Crimson.

[Foto’s volgen natuurlijk spoedig.]

–

Donderdag 24 september:
Normale tijd op, maar ik hoef me niet te haasten. Iets voor half acht wandel ik de deur uit naar de carpoolplek. Uurtje later ben ik op de werkplek. Gelijk een leuke workshop over de kracht van taal. Leuke bijeenkomst. Al leer ik niet veel nieuws, het maakt me wel weer scherp. Paar aardige tips en trucs die ik in de praktijk kan gebruiken. Erna heb ik een gesprek met Margo; zij wil de komende tijd mijn gesprekspartner zijn als het gaat om de droombaan en de vorderingen in mijn traject. Mooi! Ik bel de sociale raadslieden; morgen ga ik met mijn concept beëindigingsovereenkomst naar hen toe en laat ik even meekijken door een jurist. Als het nodig is dat we een afspraak maken, dan zal dat vandaag over een week moeten/kunnen. De rest van de middag is nogal hectisch, maar dat is niet erg. Ik had alles al overgedragen en hoef nu alleen nog maar wat kleine zaken te regelen. Dat doe ik. En zo om half zeven ben ik weer thuis. We kunnen zo ongeveer gelijk aan tafel. De Vrouw heeft een dis bereid van chorizo, ui, paprika, sperziebonen en kruidenroomkaas. Daarnaast een salade van bladsla, tomaat, komkommer en peer. Prima. Als het op en opgeruimd is, pak ik een koffer in. Vervolgens wacht ik tot het redelijk droog is en om kwart over acht kan ik in het donker hardlopen met de Zoon. En het gaat me mooi af. Het lukt me om in fiks tempo en zonder onderbrekingen mijn half uur en twee rondes kanaal te rennen. Dat doet me goed. De rest van de avond lees en luister ik aan de keukentafel tot het elf uur is. Het is tenslotte vakantie, dus waarom ook niet?
Muziek vandaag: Other Worlds In A Small Room (Steve Jansen & Richard Barbieri), Hand.Cannot.Erase. (Steven Wilson), het plaatje dat met de PROG mee kwam.

–

Woensdag 23 september:
En daar gaat het weer. Beter geslapen dan de vorige nacht. Ik voel me ook beter, opgeruimder. Toch is er nog wel wat druk; ik heb het idee dat ik veel moet en veel moet doen. Zeer vroeg ben ik op de werkplek, met dank aan de goede aansluiting. Het is er weer een heksenketel. Zeer veel werkzaamheden, zeer veel nieuwe aanvragen door elkaar, maar ik red het goed. Ik laat me niet meer gek maken. Gelukkig is het om me heen redelijk rustig en lukt het me om me te concentreren op de dingen die echt af moeten vandaag. Ik loop een rondje buiten door het bos. En erna heb ik een gesprek met de leidinggevende en iemand van de afdeling Personeel. Ik krijg de beëindigingsovereenkomst voorgelegd en we nemen hem door. Dik tien dagen krijg ik de gelegenheid om erover na te denken en hem eventueel voor te leggen aan derden voor juridisch advies; dat ga ik zeker doen. Aandachtspunt is ook mijn pensioen; ik krijg de tip bij het pensioenfonds uit te zoeken of ik ook vrijwillig kan voortzetten. Uiterlijk 6 oktober laat ik weten of ik akkoord ben; op 15 oktober tekenen we. Ik zie het brutobedrag van de beëindigingsvergoeding; da’s een leuke som. Aan het eind van de middag weet ik zo goed als alles wat er nog loopt aan werkzaamheden over te dragen. Morgen heb ik een dag vol scholing en overleg, vandaar. Om zes uur ben ik thuis. Even zitten, krant lezen en dan aan de slag met het avondeten! (Niet schreeuwen nu.) Ik maak een tajine van ui, paprika, groenlof, gedroogde pruimen en een saus van druiven en siroop, met ernaast gebraden varkenshaas, een risotto en een salade van tomaten, komkommer en bladsla. Kwart voor acht zitten we aan tafel en alles blijkt mooi smaakvol. Behalve die tajine dan; ik vind hem uitermate vies. Niet erg; er is salade en risotto genoeg. Moe ben ik na afloop zeker, dus zak ik in elkander, al lezend en luisterend aan de keukentafel. Tien uur is deze drukke dag voorbij.
Muziek vandaag: Rattle That Lock (David Gilmour), Hotel Europa (Nits), een fiks stuk van Other Worlds In A Small Room (Steve Jansen & Richard Barbieri)

–

Dinsdag 22 september:
Niet dat het helpt, overigens. Ik slaap niet heel goed. Ben veel wakker. vooral de laatste twee uur kan ik niet slapen, behalve natuurlijk het laatste kwartier. Dan schrik ik wakker van de wekker. Daar is dat ding ook voor. Op de werkplek wil ik veel doen en ik doe ook veel, maar er zijn ook zeer veel prikkels en ik moet me afsluiten. Dopjes in de oren en muziekske aan. Niet dat het helpt, overigens. Tussen de middag kan ik wel afstand nemen; ik loop door bos en veld. De rest van de werkdag schiet ik goed op. Veel komt af. Mooi! Het lucht op. Morgen nog een volle dag met veel te doen en dan is het ook bijna klaar voor de vakantie. Om zes uur ben ik thuis. De Vrouw heeft eten gemaakt, maar gaat zelf weg om te werken. De Zoon en ik eten een schotel van kip, rode ui, paprika, palmkool en sperziebonen in een kruidenkaassaus. Zo op. Al snel lopen we met z’n tweeën buiten voor onze ronde. Kennelijk heb ik de afgelopen dagen het een en ander van mijzelf gevraagd: de eerste helft gaat me goed af, maar op tweederde moet ik een korte wandelpauze inlassen. Thuis lees ik nog iets in het boekje Netwerken werkt (Rob van Eeden) en de Capitoolgids over Londen. De Vrouw is er tegen negenen weer. Tien uur is het voor mij tijd om te douchen en te slapen.
Muziek vandaag: Live at Montreux (Emerson Lake & Palmer), Kurt Weil – Die Dreigroschenoper (René Kollo, Ute Lemper, Milva, Rias Berlin Sinfonietta ea)

–

Maandag 21 september:
Hoe opsommerig moet dit dagboek eigenlijk? Wie leest er mee? Maakt het uit? Nee, het maakt niet uit. Toch ga ik kijken of ik saaie zooi voortaan kan vermijden. Wat niet te vermijden is, is dat ik wakker word gemaakt door dat piepende apparaat. Nou ja, wakker ben ik helemaal niet. Dat duurt even. Ik voel me opgewekt en opgeruimd. Mooi. En ook nog ’s op tijd op de werkplek. Daar is het een heksenketel. Veel urgente en plotse klussen, zaken die al een tijdje blijven liggen en vandaag écht af moeten, en ook nog eens allerlei haastgedoe dat ik niet af krijg. Nou ja, morgen is er weer een dag. Tussen de middag loop ik een rondje door zon, veld en bos. Uiteindelijk ben ik ook weer om half zeven thuis. Hoog tijd voor het verrassingsmenu: bamisoep. Ik ben inmiddels wel ingestort. Echt heel moe ben ik. Het zijn ook rare tijden geweest. Vandaag echt als een gek in de rondte gewerkt, gisteren veel gedaan en te weinig ontspanning genomen, zaterdag een intensieve dag. De Vrouw komt thuis en wil van alles vertellen en vragen. Ik trek het niet; het is te veel. Niet alleen vermoeidheid, maar ook paniek en angst slaat toe. Ik eet niet veel. Na de maaltijd kan ik nog een uurtje lezen. Zo komt de PROG uit. Voor half tien ben ik naar boven en naar bed.
Muziek vandaag: Rattle That Lock (David Gilmour)

–

Zondag 20 september:
Nog voor half negen ben ik echt wakker en ga ik uit bed. Koffie, klussen, webstek, foto’s. Halverwege de ochtend wandel ik mijn gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Ik voel me rustig. Als ik thuiskom, maak ik verse koffie. De Vrouw pakt alle cadeaus uit en we zijn blij verrast. Mooi! Aansluitend maak ik lunch: bacon & eggs, broodjes, enzovoorts. Erna stap ik op de fiets en rijd naar het centrum. Bij het ACEC haal ik nog twee cadeaus en de grote lijst op. Zonder ongelukken kom ik weer thuis. Met De Zoon maak ik een paar mails: naar het UWV (hij dreigt na herkeuring maandelijks zeshonderd euro minder te gaan ontvangen en dat heeft nogal gevolgen) en het Leo Kannerhuis (afspraken van afgelopen vrijdagmorgen en voortgang). Zijn we even mee bezig; als het klaar is, kan ik gaan koken. Het wordt een stoemp van aardappelen, gebakken spekjes en andijvie met ernaast runderchipolataworstjes en een salade van komkommer, bosui, tomaat, romasla en nectarine. Dat gaat erin als koek. Kwart voor acht rennen De Zoon en ik ons rondje. Het gaat uitstekend; ik red het steeds beter. Als ik terug ben, ben ik snel hersteld, maar na niet al te lang merk ik dat ik toch zeer moe ben. Het was een mooi, enerverend en intensief weekeinde dat wel veel van me heeft gevraagd. Ik kan nog iets lezen en luisteren aan de keukentafel, maar ga nog voor tien uur naar boven om te douchen en vervolgens te slapen.
Muziek vandaag: The Gates Of Paradise (Robert Fripp), The Lost Tapes Of Opio (Jon Anderson), A Parcel of Steeleye Span (Steeleye Span), Live & Outta Sight (DeWolff), Rain Dogs (Tom Waits), Metheny/Mehldau (Pat Metheny & Brad Mehldau)

–

Zaterdag 19 september: 25 jaar getrouwd
Om half negen sta ik op. Het mag vanmorgen redelijk rustig aan. Ik neem koffie, doe wat was, andere klussen, krant, webstek, enzovoorts. Dan fiets ik naar een supermarkt of wat en de Turkse winkel voor wat boodschapjes. Bij de koffie haalt De Vrouw haar trouwjurk voor het eerst sinds vijfentwintig jaar tevoorschijn. Hij is toen natuurlijk helemaal schoon opgeborgen, maar nu zien we dat er wat vlekken op zitten en het meest in het oog springend is die grote vlek op kniehoogte. (Bij het beklimmen van de trap van het Raadhuis vergat ze haar rok op te tillen, waardoor ze op haar knieën op de onderste trede belandde.) We lunchen en dan gaan De Zoon en ik met de auto de geknutselde fotolijst naar het ACEC-gebouw brengen. Althans, dat is het plan. Hoedenplank verwijderd, achterbank naar voren geklapt, deken klaargelegd om de lijst te beschermen, manier gevonden om met een touwtje de achterklep dicht te houden: we zijn er klaar voor. Maar dan moet de lijst wel in de achterbak kunnen. Niet dus. Wat nu? Fietsen. Het blijft gelukkig droog, maar het waait wel. Slechts één keer komt het ding tussen de spaken en ik krijg een zeer lamme arm van dat ding van de grond af houden, maar ik kom snel en goed bij het ACEC aan. Snel weer terug. Nog een uurtje hebben we voor de laatste dingetjes, dan kleden we ons om en zijn we er klaar voor. Half vijf arriveren we bij het ACEC. Peter is er al en is bezig zijn fotohoek in te richten. Al snel komen de eerste gasten en wat volgt is een wonderbaarlijk mooie avond. Natuurlijk is het jammer dat er verscheidene belangrijke mensen niet zijn, maar er zijn ook heel veel belangrijke mensen wél en we zijn enorm blij en dankbaar dát zij er zijn. Dat is ook wat ik iedereen vertel in mijn korte toespraak. Mijn hele familie is er, die van De Vrouw, goede vrienden en bekenden en we hebben het goed. Aansluitend aan mijn woord levert Tim een verhaal dat zijn wiedeweerga niet kent. Nou ja, zo ken ik hem wel: aanvankelijk ‘schokkend’, bizar en uitermate grappig, maar al snel ook benoemend waar het om gaat in onze vriendschap en in het leven. (U had er maar bij moeten zijn als u wilt weten waarover ik het nu heb.) De Vrouw heeft de tranen in de ogen en ook ik ben geroerd. Mijn diepste dank, Tim! Het eten van Adnan is geweldig lekker en valt bij iedereen uitstekend in de smaak. Pas om tien uur vertrekken we als laatsten. We gaan nog heel even mee met een ploegje: Tim, Chantal, Jessica, JP en Lex, en we belandden in huis bij Heidi en Auke in het centrum. Daar tafelen we nog na. Ik merk nu pas dat ik vermoeid ben en zak wat in. Het is niet erg. Even na twaalven gaan de mensen van buiten de plaats de stad nog in; de Apeldoorners vinden het welletjes. Thuis leg ik de spullen van mij af en al snel ga ik naar bed. Het is een uur en ik kijk terug op een mooie dat met een prachtig feest en goede mensen. Dank jullie wel!
Muziek vandaag: November Suite (Robert Fripp), Cartagena! (div uit Colombia 1962-1972), One Size Fits All (Frank Zappa), The Promise Ring (Jon Anderson), Icon (John Wetton & Geoffrey Downes)

[Foto’s volgen natuurlijk spoedig.]

Vrijdag 18 september:
De Vrouw heeft De Wekker op zeven uur gezet. Ik ga uit bed. Zij niet. Beneden doe ik wat klussen en lees ik de krant. Om negen uur fiets ik naar de Turkse winkel voor wat Turkse broden. Tien uur zit onze familie in de auto. In Arnhem hebben we een gesprek met maatschappelijk werk van het Leo Kannerhuis. We zoeken naar ondersteuning voor De Zoon in zijn toekomst bij wonen, werken en vrije tijd. Het gesprek is voor onszelf nog enigszins te ordenen, maar we zien dat De Zoon het al snel niet goed volgt. Hij krijgt binnenkort een vervolggesprek, wij gaan informatie inwinnen bij mogelijke instanties die ondersteuning bieden en gezamenlijk regelen we dat we half oktober een keukentafelgesprek bij de gemeente hebben om een indicatie aan te vragen. De Zoon brengt mij naar de werkplek en daar ben ik om kwart voor een. Het is er doodstil en ik kan er veel urgente dingen doen. Plots staat ook de leidinggevende naast me met de offerte voor mijn traject en een begeleidende brief. Daarin staat dat ik vanaf 1 november acties voor mijn traject niet meer in werktijd kan doen. Wacht, dit begrijp ik niet goed. Ik zou toch tot 1 februari mijn twaalf uur doorwerken? Ik vraag opheldering en ontdek dat ik van 1 november tot 1 februari die twaalf uur niet hoef te werken. De opzegtermijn van de werkgever gaat wél in, dus ik ben verzekerd van inkomen. Ah, ik snap ‘m. Komende week komt het concept beëindigingsovereenkomst voor die twaalf uur. Ik ben benieuwd. Kwart over vijf rijd ik met twee collega’s mee naar het huis van Diana in Wijchen. Daar nemen we met meer collega’s informeel afscheid van Peter, de man voor wie ik veertien maanden lang veel werk heb mogen doen. Ik vertel hem dat ik veel door en van hem heb geleerd over integriteit, persoonlijke waarden en ankers, gerichte aandacht en trouw zijn aan jezelf. Hij geeft me een mooi boek over mindfulness en van mij ontvangt hij een exemplaar van Bas, Willem en ik. Vervolgens komt het eten op tafel. Iedereen heeft wat te eten meegenomen en het meeste is zeer lekker. De avond is ook nog eens prima gezellig. Pas als we om kwart voor tien in de auto naar Arnhem zitten, stort ik in. Iets over half elf heb ik een bus naar Apeldoorn. Het laatste stukje ga ik lopen en ik ben rond half twaalf thuis. Daar is De Vrouw. We praten wat bij. Ik zie dat mijn gisteren bestelde boekjes Netwerken werkt (Rob van Eeden & Els Nijssen) en The Colour Of Magic (Terry Pratchett) zijn binnengekomen. Mooi. Heel even na twaalven ga ik naar bed. Gefeliciteerd, schat.
Muziek vandaag: That Which Passes (Robert Fripp), The Family Album (Rick Wakeman)

–

Donderdag 17 september:
Half acht ben ik echt wakker. Ik heb veel geslapen, maar nu lukt het niet meer, dus sta ik op. Vandaag ben ik thuis. Een dagje bijtanken. Heb ik het nog nodig? Ik heb er wel zin in. Op het programma staan een paar zaken die ik wil doen. Eerst maar eens koffie en de krant. De Vrouw is er ook en zij vertrekt tegen half tien naar haar werk. Ik verwerk mijn aantekeningen van gisterenmorgen en begin met wat opdrachten en uitzoekwerk. Halverwege de ochtend stap ik op de fiets en maak een boodschappenronde. In het centrum loop ik naar de biologische markt en koop daar wat kaas. Op de terugweg haal ik vast wat spullen voor het weekend en de volgende week bij een supermarkt en de Turkse winkel. Als ik thuis kom, is De Vrouw ook net terug. We lunchen samen en vervolgens stappen we opnieuw op de fiets. We rijden ook opnieuw naar het centrum. Bij een klerenwinkel koop ik een mooi hemd voor zaterdag. De zoektocht naar een winterjas is minder succesvol. Tegen vijven zijn we weer thuis en ik kan gelijk beginnen met het avondeten. Ik maak een currypasta van verschillende kruiden, knoflook en olie en daarmee smeer ik parten pompoen in. Die gaan veertig minuten in de oven. Ernaast komt een risotto, gebakken rosbieffiletlapjes en een salade van tomaat, bosui, komkommer en avocado. Alles is verrassend smakelijk. Half acht gaan De Zoon en ik hardlopen. Het is inmiddels mooi droog, dus dat is lekker. Vanavond gaat het lopen zelf me wat minder gemakkelijk af, maar ik houd het wel gewoon een half uur en twee kanaalrondjes vol, dus dat voelt goed. De rest van de avond kan ik (eindelijk) ontspannen en zitten. Ik lees en luister aan de keukentafel tot kwart over tien en dan ga ik douchen en moet ik toch echt gaan slapen.
Muziek vandaag: Country Airs (rerecorded version) (Rick Wakeman), Themes Of Theory (Eddie Jobson), Clearlight Symphony (Cyrille Verdeaux), Platform One (The Wrong Object), Quadrophenia (Deluxe Edition) (The Who), Pale Communion (Opeth), het plaatje dat meekwam met de PROG, Still Life (Talking) (Pat Metheny Group)

–

Woensdag 16 september:
Slapen gaat niet goed. Ik ben veel wakker. Het laatste uurtje lukt dan weer wel, dus als de wekker gaat, is het moeilijk om uit bed te komen. Toch doe ik het. Ik hoef niet vroeg de deur uit, dus kan ik het rustig aan doen vanmorgen. Pas iets voor acht uur vertrek ik naar Velp. Verroest, er is oponthoud op de snelweg, waardoor ik de aansluiting mis. Toch ben ik precies op tijd. Henk vraagt hoe het gaat en ik vertel. Niet zo goed dus. ‘Maar als ik bezig ben, valt het mee, en ik weet dat als ik mijzelf in acht neem, dat het dan straks wel weer goed gaat.’ Dat is aanleiding voor een goed gesprek. Waarom mag het niet gewoon slecht gaan? Ik probeer mijn angst te beheersen, in plaats van te accepteren dat hij er is en er vervolgens mee om te gaan. Pas bij het laatste zal ik mijn eigen keuzes kunnen maken. Verder hebben we het over waarden, integriteit, compassie, zelfbewustzijn en … de droombaan. Ik had nagedacht over wat ik het liefste doe: schrijven. De komende tijd ga ik contacten leggen met mensen die mij verder kunnen helpen. Henk geeft me drie namen. Dat betekent: netwerken. Daar ga ik me eerst in verdiepen: hoe pak ik dat aan? Vervolgens maak ik van mijzelf een profiel in een notendop. En dan het gesprek aan. Wel bijzonder: Henk weet me op te peppen. Niet door een peptalk, maar door zijn manier van vragen. Belangrijke boodschap voor mezelf: Geloof niets of niemand, maar toets of het klopt en bouw aan een filter en zelfinzicht. Mooi. Elf uur sta ik weer buiten en een dik uur later ben ik op de werkplek. Daar ligt echt veel te doen wat vandaag ook echt gedaan moet. Morgen en vrijdagmorgen ben ik afwezig, vandaar. Uiteindelijk krijg ik enorm veel voor elkaar. En tussendoor ook nog een werkoverleg met de leidinggevende. Ik kaart aan dat ik mijn recht op transitievergoeding wil laten gelden als ik per 1 november voor twaalf uur werkloos word. Blijkt dat een en ander al in gang is gezet, ook de transitievergoeding. Mooi. En de opzegtermijn voor de werkgever (drie maanden in mijn geval) gaat per 1 november in, zodat ik tot 1 februari verzekerd ben van volledig inkomen. Ook mooi. Eind van de middag ga ik – en met mij vele andere collega’s – kijken bij de buren, een woonvoorziening voor jeugd met een beperking. Leuk om eens te bekijken, zeker omdat ik er al jaren bijna dagelijks voorbij loop. Na een klein uur wordt het me toch te druk en lawaaiig en ga ik naar huis. Daar arriveer ik om half acht. Inmiddels heeft de vermoeidheid toegeslagen. De Vrouw serveert haar bloemkoolsoep en quiche van gisteren; vandaag bakt ze er hamburgers bij. We tafelen wat na en ten slotte lees en luister ik nog zo’n anderhalf uur aan de keukentafel. Om tien uur ga ik toch echt slapen.
Muziek vandaag: Love, Fear And The Time Machine (Special Edition) (Riverside)

–

Dinsdag 15 september:
Ik sta op. Veel energie heb ik niet. Toch heb ik redelijk geslapen. Dat het wel gaat als ik op ben, is zo langzamerhand wel gewoontjes. Verhip, ik heb een slechte aansluiting op het Willemsplein. Of nee, de aansluitende bus is veel te vroeg, dat is het. Op het station krijg ik een signaal: plotse geluiden doen me zeer en ik schrik. Dat wordt wat vandaag. Gelukkig is het op de werkplek vanmorgen goed te doen. Er is heel veel werk, maar om me heen zijn niet al te veel prikkels. Plots zijn ze er wel en dan verschuil ik mij achter wat oordopjes en kabbelende muziek. Werkt goed. Ik moet er een paar keer naar grijpen. Tussen de middag loop ik in het zonnetje naar een restaurant op de hoek van de straat. Al mijn collega’s zijn daar ook en we lunchen met een vrouw of twaalf. Na een uurtje loop ik het kwartiertje ook weer terug. De rest van de middag hebben we een overleg. Het lukt me maar net om op de been te blijven. Er is druk op mijn hoofd, dat hoofd doet bij vlagen zeer en ik krijg nog net geen angstaanval. Ik zit er stilletjes bij en overleef. Nog net weet ik de bus van vijf uur te halen en om half zeven ben ik thuis. De Vrouw heeft bloemkoolsoep gemaakt en een quiche van pompoen, spek en roomkaas. Ik bak daar nog een boel lamskoteletten bij. Zowaar,ik kan iets eten. Nadat alles ook weer opgeruimd is, lees ik de krant en begin ik in de PROG die vandaag binnen kwam. Ook luister ik iets en heb ik contact met Tim, die aankomende zaterdag van de partij zal zijn. Tien uur is het echt gedaan voor vandaag. De ergste angst en spanning is weg, maar de vermoeidheid is meedogenloos.
Muziek vandaag: het tweede plaatje van GTR (deluxe edition) (GTR), het tweede plaatje van Bridge Across Forever (Transatlantic)

–

Maandag 14 september:
Nog heel moe ben ik als de wekker gaat. Het lukt me om op te staan. Als ik bezig ben, dan gaat het redelijk. Ik ben mooi op tijd op de werkplek. Voel me opgejaagd, gespannen, moe. Tussen de middag heb ik ook nog eens niet de gelegenheid voor een rondje buiten door bos en veld. In de middag kan ik regelen dat ik deze week ook een dag thuis ben; dat is nodig om bij te tanken en energie op te doen voor vrijdagavond en zaterdag. Omdat ik geen pauze heb kunnen nemen, ga ik om iets voor vier uur naar de bushalte. Ik word overvallen door een enorme plensbui, die weliswaar nog geen drie minuten duurt maar me wel drijfnat maakt. Om zes uur ben ik thuis en vrijwel direct begin ik met eten maken. Het wordt een lasagne van romaslabladeren en een tomatengehaktsaus met snijbiet. Erbij een salade van bosui, komkommer, cactusvijg en peer, met het laatste restje frambozencompote in de dressing. Zo om half acht zitten we aan tafel en weer een half uur later ben ik buiten. Heel even ben ik bang opnieuw een stortbui op de kop te krijgen, maar het blijft gelukkig bij een paar druppels. De Zoon is vooruit gelopen, dus ik ben alleen. Niet erg. Na een half uur is mijn hoofd niet leeg, maar ik heb wel heel lekker gelopen; het ging me zeer gemakkelijk af en ik ben klaar voor ik het weet. Nog een uurtje lees en luister ik aan de keukentafel. Ik douche kort en ga om kwart over tien slapen.
Muziek vandaag: Progeny: Highlights from Seventy-Two (Yes), het eerste plaatje van GTR (Deluxe Edition) (GTR)

–

Zondag 13 september:
Pas om half tien ben ik beneden. Klusjes, koffie. Tegen elven ga ik naar buiten voor mijn gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Er gebeurt me iets bijzonders: ik loop en mijn kop zit vol met van alles en ik loop snel en ben me niet als anders bewust van wat ik om me heen zie en als ik na drie kwartier in plaats van een uur terug ben, voelt mijn hoofd nog steeds vol. Ik maak nog een keer koffie, nu ook voor De Vrouw. Ik lees het boek met de korte stukken van Terry Pratchett uit (indrukwekkend toch hoe die man schrijft over zijn ziekte Alzheimer), begin in Zeik en de moord op de poetsvrouw van Hugo Claus (Herman Brusselmans) en niet veel later brunchen we. In de middag probeer ik te ontspannen met lezen en luisteren, maar het lukt me niet echt. Er is druk in mijn hoofd en ik ben bang dat ik een angstaanval ga krijgen. (Hoe gek wil je het hebben?) Gelukkig gebeurt het niet – daarvoor heb ik mezelf te goed onder controle -, maar ik merk hoe alle energie wegglijdt. Ik maak het avondeten: een pruttelpot van lamsbout, ui, tomaat, paprika en courgette en een salade van krulsla, komkommer, radijs, bosui en avocado. Iets na half acht blijf ik alleen achter aan de keukentafel, alwaar ik lees en luister tot het bizarre en onderhoudende boek van Brusselmans uit en het tien uur is. Ik ga naar bed en zie op tegen de komende dagen en week.
Muziek vandaag: A Blessing Of Tears (Robert Fripp), The Deform Variations (Adam Holzman), More Than Just A Seagull (Gandalf), City Of Love (Ashkabad), Mustt Mustt (Nusrat Fateh Ali Khan), Le Pop (Katzenjammer), The Island Sessions (Hotel), The Steve Howe Album (Steve Howe), A Scarcity Of Miracles (Jakszyk Fripp & Collins), Swordfishtrombones (Tom Waits), When The Eagle Flies (Traffic), het eerste plaatje van Bridge Across Forever (Transatlantic), Cartography (Arven Henriksen)

–

Zaterdag 12 september:
Ik ben om zeven uur al erg wakker, probeer nog wat te slapen, maar dat gaat niet goed. Onrust in mijn lijf en mijn hoofd. Niet erg, maar het is er wel. Uit bed, dus. Loopkleren aan, koffie, was in de machine, vaat uit de machine, enzovoorts. Half negen loop ik buiten hard. Het is nog fris en bewolkt, maar na drie minuten merk ik daar niets meer van. Ik ben gewoon lekker bezig met lopen en al lijkt het niet snel te gaan, uiteindelijk red ik het prima en gaat het gemakkelijk. Thuis neem ik koffie en een douche en vervolgens rijd ik naar de supermarkt en de Turkse winkel. De boodschappen breng ik thuis en ik rijd naar nog een supermarkt. Daar ontmoet ik Harry en zijn vrouw. Harry heeft zijn tweede burnout in korte tijd gehad; we wisselen ervaringen uit (zonder elkaar adviezen te geven) en dat neemt even wat tijd in beslag. Thuis is er nogmaals koffie en aansluitend lunchen we. Begin van de middag maak ik de groene container schoon en ruim ik de tuinslang op. Ook knutselen we nog wat aan de lijst voor ons feest over een week; hij staat nu in de verf. Ik wandel via het Kanaalpark naar een iets verderop gelegen supermarkt voor een cadeautje en wat spontane dingen. Dan is het tijd voor ontspanning. Ik zet hapjes op tafel en we drinken wat. De Zoon is inmiddels uit en ik maak avondeten voor ons tweetjes: een salade van bataviasla, komkommer, bosui en cactusvijg met daarnaast kogelbiefstuk en frambozencompote. Waarom ook niet? Na het eten beantwoord ik wat mail, we zien het journaal en ik lees en luister aan de keukentafel tot elf uur bedtijd.
Muziek vandaag: Radiophonics (Robert Fripp), Voyagers (Paul Sutin & Steve Howe), Visions (Gandalf), Baionarena (Manu Chao), Chicomax (El Tatto Del Tigre), Upojenie (Pat Metheny & Anna Maria Jopek), Last Night The Moon Came Dropping Its Clothes In The Street (Jon Hassell)

Vrijdag 11 september:
En op tijd weer op. Ik doe het allemaal toch maar weer. Waar ik de energie vandaan haal is me een raadsel. Evenzo ben ik op tijd op de werkplek en daar verzet ik weer een berg werk. Iets voor half een ben ik er ook weer weg en om twee uur ben ik thuis. Even uitblazen en de krant lezen; dan op de fiets door het zonnetje naar het centrum. De biowinkel, een klerenzaak, de grote Turkse supermarkt en de toko. Thuis kan ik nog wat meer uitblazen. De Vrouw is er ook. Half zes rijden we naar de wijk Zevenhuizen, waar Jaap ons opwacht in een klein huiskamerrestaurant. Hij viert zijn verjaardag en trakteert. Het eten is zeker goed en de avond is hoogst aangenaam. Kwart over negen zijn we weer terug en de vermoeidheid slaat wederom toe. Ik lees en luister aan de keukentafel tot kwart voor elf en dan is het echt gebeurd voor vandaag.
Muziek vandaag: Volume One (Fission Trip), Mirando El Mundo Al Revés (Che Sudeka), Long Walk Home (Peter Gabriel)

–

Donderdag 10 september:
Het lijkt erop dat ik uitgerust ben. Ik sta op de normaal vroege tijd op. Twee uurtjes heb ik voordat ik de deur uit moet. Ik doe de gebruikelijke dingen, lees de krant, enzovoorts. Buiten is het fris maar zonnig. Met mijn collega rijd ik naar de werkplek. Daar heb ik een hele dag om van alles te doen en te regelen en dat doe ik dan ook. Tussendoor doe ik iets aan de opdrachten voor mijn loopbaanoriëntatietraject. Rond het middaguur loop ik door het bos. Door mijn hoofd speelt een vraag van de loopbaancoach: Wie doet iets wat ik boeiend vind? Droombaan? En voorts gaan de gedachten. Wat zou ik nou het liefste doen? Ja, schrijven, maar daar is geen droog brood in te verdienen. Wie hoor ik daar nu praten? Mijn moeder en niet mezelf. Waarom doe ik het niet? Waarom zou ik niet gaan onderzoeken wat er nodig is om te verdienen met schrijven? Wie schrijft er? Wie om mij heen? Ik weet wel iemand die freelance tekstschrijver was en een tijdje zijn eigen tekstschrijversbureautje had. Wat let me? Verhip, ik word er vrolijk en enthousiast van. (De wereld ziet me aankomen.) Een deel van de middag zit ik in een kamertje apart en kan daar in alle rust zeer veel doen. Eind van de middag ben ik bij een bijeenkomst en het wordt een latertje. Half zeven zit ik in de bus en pas om acht uur ben ik thuis. Ik ben inmiddels aardig ingestort. De Vrouw heeft nog wat eten voor me achtergehouden. Veel hoef ik niet, maar wat ik eet is prima. We kletsen wat bij aan de keukentafel. Het laatste uurtje van de dag lees ik er nog wat en uiteindelijk lig ik nog voor tien uur in bed.
Muziek vandaag: geen.

–

Woensdag 9 september:
Ik sta op, kijk in de spiegel en denk: Ik ben opgewekt. Gekker moet het niet worden. Beneden ligt er op tafel een briefje van De Vrouw: Joost Zwagerman overleden. Krijg nou wat. Een generatiegenoot. Op FOK! zie ik nieuwsberichten; hij kampte met depressies en heeft zelf een eind aan zijn leven gemaakt. Au. Toch blijf ik vrolijk vandaag. Deze keer ben ik op tijd op de werkplek. Ik verzet er weer allerlei werkzaamheden. Toch blijft er ook weer veel liggen en dat is niet erg, want dat is voor morgen. Aan het begin van de middag loop ik een rondje door veld en bos. Om zes uur ben ik thuis en begin ik gelijk met eten koken. Het wordt een groentecurry van rode ui, paprika, knoflook, gember en zoete aardappel. Ik braad rundersaucijzen en maak een salade van komkommer, tomaat, bosui en cactusvijg. Waarom ook niet? Om kwart voor acht lopen De Zoon en ik buiten ons rondje langs het kanaal. Ik zelfs twee,zoals altijd. Drie kwartier later zit ik aan de keukentafel te lezen en te luisteren tot het tien uur is en ik een snelle douche neem en naar bed ga.
Muziek vandaag: The Oblivion Particle (Spock’s Beard), Love, Fear And The Time Machine (Special Edition) (Riverside)

–

Dinsdag 8 september:
Slechts een paar keer wakker geweest vannacht, maar toch goed geslapen. De afgelopen weken zie ik ’s morgens vroeg vanuit de bus dagelijks reeën, dam- en edelherten langs de weg, maar vanmorgen is het leeg in de bossen. Ik ben vroeg op het Willemsplein, maar de stadsbus heeft panne. Stik, weer later op de werkplek. Daar weet ik me fijn af te sluiten (hoop Gandalf op Spotify) en veel werk te verzetten. Tussen de middag wandel ik een half uur buiten. Ik merk dat de werktijd veel van me vraagt, dat ik nauwelijks uitgerust ben en dat ik veel behoefte heb aan ontspanning. Of ik de conclusie mag trekken dat ik momenteel (nog) niet toe ben aan voltijds werken, vraag ik me af. Aan het eind van de middag moet/mag ik invallen in een casusbespreking; interessant, maar het maakt wel dat ik zeer laat thuis ben. Half acht, bijvoorbeeld. Onderweg, op het station koop ik Zeik en de moord op de poetsvrouw van Hugo Claus (Herman Brusselmans). Thuis heeft De Vrouw het diner al klaar: een Indische schotel met Chinese kool, een loempia en een salade. Er is fruityoghurt als toetje. Een uur later zit ik aan de keukentafel met de krant, een boek en de pijp goed leeg. Tien uur al ga ik naar bed.
Muziek vandaag: The First Circle (Pat Metheny Group), Walkover (Jukka Eskola)

–

Maandag 7 september:
Het moet maar weer vandaag. Echt van harte gaat het niet. Op zich gaat het wel als ik uit bed ben. Er is wat oponthoud op de weg, zodat ik ‘pas’ om tien over acht op de werkplek ben. In de ochtend is het redelijk rustig om me heen, dus kan ik van alles doen. Bij vlagen voel ik hoofdpijn en het lukt me niet altijd om mijn aandacht erbij te houden. Tussendoor kijk ik nog in mijn huiswerk. Rond het middaguur loop ik een rondje buiten. Half zeven ben ik thuis. Ik lees de krant en maak een begin met het avondeten. Vandaag een groentecurry van rode ui, venkel, paprika, courgette en mais, met kokosmelk en vijfkruiden. Ik maak salade van krulsla, radiccio, komkommer, tomaat, bosui en ansjovis. En als De Vrouw thuis is van werk bak ik lamskoteletten. Alles bij elkaar zeer goed. Na het eten ga ik hardlopen. Alleen. De Zoon is niet fit, eerder snipverkouden. Ik loop in het pikkedonker. Halverwege wandel ik een minuut; ik merk dat ik spierpijn in mijn onderbenen heb. Ik heb de afgelopen anderhalve week steeds om de dag gelopen; mogelijk heb ik mijn lijf onvoldoende rust gegeven. De rest van mijn ronde loop ik gewoon lekker uit. De kop is leeg. Nog heel even lees ik iets aan de keukentafel en dan is het tien uur. Ik spoel me af onder de douche en ga naar bed.
Muziek vandaag: Love, Fear And The Time Machine (Riverside)

–

Zondag 6 september:
Acht uur moet ik toch echt uit bed. Eerst maar eens de gebruikelijke zondagmorgenklussen. U weet wel. Ik lees Tussen rood en zwart uit en begin in A slip of the keyboard (Terry Pratchett). Halverwege de ochtend loop ik mijn gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Het is bewolkt, de zon schijnt, het regent licht. Als ik thuis kom, drinken De Vrouw en ik koffie. We lunchen met kaiserbroodjes, geitenkaas, honing, walnoten, frambozen (van Stadsakkers) en bramen (uit eigen tuin). Begin van de middag wandel ik nog maar een keer naar de bouwmarkt en terug. Nog geen twee minuten knutselen volgt. Aan de keukentafel lees ik en ondertussen doe ik wat voorbereidingen voor het avondeten. Uiteindelijk máák ik dat avondeten: lamsshoarma, gebakken aardappelen (sientjes van Stadsakkers) en rauwkost. De rest van de avond lees en luister ik aan de keukentafel tot het tien uur is. Soms is het kalm in mijn hoofd, soms is het er een chaos, soms voel ik me oké, soms zeer angstig en gespannen. Op zich heb ik drie goede dagen gehad, maar ik heb niet het idee dat ik volledig tot rust ben gekomen. Nou ja, ben benieuwd hoe het de komende dagen zal gaan.
Muziek vandaag: Starless Starlight (David Cross & Robert Fripp), Arvo Pärt – Complete Works For Violin And Piano And For Piano Solo (Ursula Schoch & Marcel Worms), The Tango Saloon (The Tango Saloon), El Tattoo Del Tigre (El Tattoo Del Tigre), de laatste twee plaatjes uit de doos CSN (Crosby Stills & Nash), Heartattack And Vine (Tom Waits), The Geese And The Ghost (Deluxe Edition) (Anthony Phillips), Day Trip (Pat Metheny, Christian McBride & Antonio Sanchez), Stone To Flesh (Steve Jansen & Richard Barbieri)

–

Zaterdag 5 september:
Kwart over acht ben ik wakker en sta ik op. Het is rustig, in huis en in mijn hoofd. Dipje gehad? Dipje gehad. Kijken hoe het de komende dagen gaat. Ik wil en ‘moet’ het een en ander, maar ik kan ook rust nemen. Beneden maak ik koffie, regel ik iets met de was en de vaatwasser, doe ik wat aan de webstek en lees ik de krant. Buiten regent het en toch ga ik een boodschappenronde maken. Vis op de markt, veel vlees bij de Turkse supermarkt, sappen en fruit bij een supermarkt, en fruit en brood bij de Turkse winkel. Obderweg is het zonnig geweest en viel er een plensbui, maar ik kom redelijk droog thuis. Daar is koffie. We lunchen met haring, biokaas en allerlei ander moois. De Zoon en ik gaan naar een bouwmarkt omwat knutselspul te kopen. In de middag zaag, timmer en monteer ik. Ik kom materiaal te kort, dus wandel ik door het zonnetje langs het kanaal naar diezelfde bouwmarkt. Thuis weet ik na vijf minuten dat ik nóg een keer terug moet. Morgen. Aan de keukentafel help ik De Vrouw met háár knutselklusjes en rond zessen begin ik aan het avondeten: kabeljauwhaasfilets in een tomatensaus. Erbij een salade van radiccio, bataviasla, komkommer en bosui. Ik wil na het eten hardlopen. De Zoon slaat een keer over en ik vind het niet zo erg. In mijn eentje loop ik lekker langs het kanaal en achter de volkstuinen om; een dik half uur en het gaat me zelfs gemakkelijk af. Ik heb weer een shirt met lange mouwen en een loopbroek met lange pijpen aan en eigenlijk is het te warm daarvoor. Als ik om kwart voor negen thuis kom, moet ik echt goed afkoelen. Ik neem een zeer korte douche. Aan de keukentafel lees en luister ik tot het half twaalf is.
Muziek vandaag: Follow (Theo Travis & Robert Fripp), Seraphim (Steve Howe & Paul Sutin), Man & Myth (Roy Harper), Gront (Vasen), de eerste twee plaatjes van de doos CSN (Crosby Stills & Nash), Live in America (Transatlantic), Hamada (Nils Petter Molvaer)

Vrijdag 4 september:
Ik heb redelijk geslapen. Iets na half acht ga ik uit bed. De Zoon gaat net de deur uit. Ik doe wat klussen, lees de krant, drink koffie. Halverwege de ochtend fietsen De Vrouw en ik naar de Stadsakkers. De Zoon leidt ons nog maar eens rond en we kopen er wat groente. Terug is er nog wat koffie en een lunch van tosti: biobrood, biokaas en biotomaat. Ik fiets een boodschappenrondje langs de biowinkel, een warenhuis (leesbrillen) en een supermarkt. Morgen verder. Thuis rust ik wat uit, ik kook bieten, lees iets, serveer wat hapjes (kaas, Turkse worst, groene peperpaté, bananenchips) en tussendoor doe ik vast wat voorbereidingen voor het avondeten. Het wordt een chili, maar dan zonder bonene en met de snijbiet en courgette die we vanmorgen hebben gekocht. Ernaast twee salades: eentje van bosui, komkommer, tomaat en ei, de ander van rode biet met ei, walnoot, knoflook, honing en dille. Half acht is alles achter de rug en lees en luister ik aan de keukentafel tot kwart voor elf, want dan slaat de vermoeidheid goed toe en ga ik slapen. Het is redelijk goed gegaan vandaag: weinig momenten van angst of grote spanning. Het valt me mee.
Muziek vandaag: Live at Coventry Cathedral (Theo Travis & Robert Fripp), Dance Me This (Frank Zappa), Woyaya (Osibisa), Koralrevens Klagesang (Panzerpappa), Astromalist (Panzerpappa), Strictly Gravy (Lex L. Bronkowitz Orchestra), Lifesigns (Lifesigns), The Big Peace (Billy Sherwood), The Elements (King Crimson), er (Nils Petter Molvaer)

–

Donderdag 3 september:
Op de gebruikelijke tijd gaat de wekker. Het is dan iets voor half zes en ik slaap op dat moment nog zeer diep. Beneden heb ik vanochtend alle tijd. Pas om kwart over acht heb ik de bus en om half tien sta ik in Velp. Goed gesprek met Henk. We hebben het over hoe het nu met me gaat en ik vertel dat ik de laatste paar dagen druk voel: manager weg op nare manier, 1 november komt dichterbij, ik zal moeten onderhandelen en in gesprek met leidinggevende. Ha, ik krijg mooie vragen om mijn oren en word wel iets wijzer. Ik wil me houden bij de dingen die mij aangaan, anders wordt het een te zware last. Wat is mijn aandeel/zaak? wat is voor mij van belang? Dat moet ik doen, meer niet. Als de ander daar iets (anders) van vindt, is dat niet aan mij, want daar heb ik geen invloed op. Verder zorgen mijn ‘innerlijke stemmen’ voor veel onrust. Zie het als een bus waarvan ik de bestuurder ben. Onderweg stappen er allerlei stemmetjes in: pas op hiervoor, denk hieraan, dit is veiliger, dit kun je wel en niet maken, enzovoorts. Ze bedoelen het goed, maar ik ben die stemmetjes niet. Ik bepaal de richting, de route en het eindpunt. De stemmen mogen er zijn, maar ik bepaal of ik met ze in gesprek ga. En als ik dat doe, als ik met mijn passagiers in gesprek ga, dan zorgt dit voor oponthoud en loop ik het risico dat we helemaal niet rijden. Nog een leuke uitspraak: ‘Alles wat gebeurt, mag.’ Verder is Henk, na het bestuderen van mijn levenspanorama en andere verhalen over mijn geschiedenis, onder de indruk van mijn ‘veerkracht’; hij vraagt zich af wat maakt dat ik steeds weer opsta, ondanks de zware dingen in het leven. Het blijkt dat ik er steeds weer uit kom. Die zware dingen kan ik niet voorkomen, maar kennelijk kan ik ze wel goed hanteren. Dat heeft iets met wilskracht te maken? Overleven? Iets na elf uur sta ik buiten en pak ik de bus naar de werkplek, alwaar ik even over twaalven ben. De rest van de middag ben ik bezig met grote en kleine klussen en ee noverleg. Uiteindelijk herschrijf ik de grote mail aan de leidinggevende: ik ga niet schrijven wat er allemaal nog moet gebeuren voor 1 november (ontslag aanvragen bij UWV, transitiegeld regelen, onderhandelen of mijn trajectkosten daar nog weer vanaf moeten), maar vraag of er nog formele zaken geregeld moeten en of het daarvoor nodig is dat we in gesprek gaan. Ben benieuwd. Om half zeven ben ik thuis. Ik zou de varkenshazen braden, terwijl De Vrouw een groenteschotel zou maken. Als ik begin, vraagt De Vrouw iets en ik kan het niet verstaan. Dit leidt tot een reactie die ik niet begrijp en voor ik het weet sta ik te huilen. Een angstbui slaat toe. Het gaat niet goed. Ik weet me wel snel te herstellen. De varkenshazen en de groenteschotel smaken goed; ze worden voorafgegaan door een prima preisoep. Veel eet ik niet. Het is al bijna half negen als De Zoon en ik gaan hardlopen. Verbazingwekkend goed gaat het me af. Mooi. Het laatste uurtje zit ik in stilte aan de keukentafel te lezen. Dan een korte douche en ik lig nog voor tien uur in bed.
Muziek vandaag: geen.

–

Woensdag 2 september:
Vannacht ben ik een enkele keer wakker geweest, maar ik heb ook veel geslapen. Opstaan is niet makkelijk, maar ook geen probleem. Ik ben weer op tijd op de werkplek. Daar weer veel te doen, al was het maar allerlei dingen uitzoeken wat er moet gaan gebeuren als ik voor twaalf uur word ontslagen per 1 november. Voor de rest maak ik een goede planning in tijd voor de komende dagen en weken, zodat ik aan de slag blijf en niet het beangstigende gat in donder. Tussen de middag loop ik een rondje buiten. Onderweg in de bus naar huis val ik in slaap; dat is me in tijden niet gebeurd en wil vast wat zeggen, al weet ik niet zo gauw wat. Thuis maak ik zoals afgesproken de bamisoep. Tijdens het koken wil De Vrouw van alles bespreken. Ik merk dat ik niet alles kan volgen en er volgt even wat kribbigheid van beide kanten. Dat levert weer spanning op en dus gaat het even niet goed. Ik voel allerlei druk op me en sta op het punt van inzakken, maar ik kan het parkeren en het lukt me om het me niet helemaal van slag te brengen. Wel zijn er weer een boel zaken waar ik tegenop zie. Aan tafel is het ergste voorbij. Na het eten wil ik het de rest van de avond rustig aan doen. Dat doe ik dan ook. Ondanks dat heb ik momenten dat de angst weer even terug is. Ik wil het niet laten gebeuren en leid mezelf af: ik lees en luister tot het bijna tien uur is. Dan ben ik uitgeput.
Muziek vandaag: The Theory Of Everything (Ayreon), Travels (Pat Metheny Group)

–

Dinsdag 1 september:
Doodmoe word ik wakker. Geeft niet. Buiten is het lekker. De zomerdienstregeling van de stadsbus in Arnhem is afgelopen, dus ik heb weer de fijne aansluiting. Tijdens mijn wandeling naar de werkplek is het grijs en bewolkt en het miezert licht. Ook niet erg. Op de werkplek stuur ik mijn huiswerkopdrachten naar Henk. Verder rond ik veel werkzaamheden af, begin ik aan nieuwe, hoop te doen, bla bla bla. Tussen de middag loop ik een rondje buiten door bos en veld. Zes uur ben ik weer thuis. De Vrouw heeft het restant van gisterenavond opgewarmd. Ik kan er niet veel van eten; het lukt gewoon niet goed. Ik ben moe, voel me gespannen. Daarnaast zijn er veel verschillende gespreksonderwerpen achter elkaar en ik kan het maar net goed volgen. Als het eten op en opgeruimd is, zit ik een moment alleen in de keuken. Even dreigt het niet goed te gaan. Ik voel iets van de oude angst, maar kan niet goed plaatsen waar deze vandaan komt. De bui zet in ieder geval niet door. Ik haal diep adem en beslis dat het ook niet gaat gebeuren. Er schiet me iets te binnen, een gedachte die ik vanmiddag ook al eens had: Als ik maar niet in een gat val op het werk, omdat de persoon voor wie ik veel werkzaamheden verricht is vertrokken. Dat is me twee jaar geleden ook gebeurd en ik laat het mezelf niet nogmaals meemaken. Gelukkig is het snel half acht, de afgesproken tijd om te gaan hardlopen. En dat is toch heerlijk om te doen. Ik loop mijn hoofd echt lekker leeg en kom moe maar toch opgepept weer terug. Na een zeer snelle douche luister en lees ik wat aan de keukentafel. De pieptoon is al een tijdje genadeloos en dat is het teken dat de vermoeidheid heeft toegeslagen en het dus tijd is om te gaan slapen. Dat doe ik dan ook iets na tienen.
Muziek vandaag: Rejoicing (Pat Metheny, Charlie Haden & Billy Higgins), Khmer (Nils Petter Molvaer)

–

Maandag 31 augustus:
Niet zo goed geslapen vannacht. Het was zeer warm en broeierig en onweer alom. Wakker worden is dan ook zwaar, maar eenmaal uit bed is er geen enkel probleem meer. Ik had verwacht dat het buiten wel afgekoeld zou zijn, maar als ik naar de bus loop, blijkt het wel grijs en bewolkt, maar nog erg benauwd. Ik ben zeer vroeg op de werkplek. Het is een volle en hectische dag met allerlei overleg en geregel. Tussendoor weet ik ook nog mijn huiswerk bijna af te maken. Eind van de middag wandel ik naar een nabijgelegen etablissement. Peter, de man voor wie ik de afgelopen veertien maanden zeer veel werk heb verricht, neemt vandaag afscheid. Er is redelijk wat volk, hij wordt nog mooi en passend toegesproken en ondanks alle toestand van de laatste paar dagen is het goed. Ik doe de laatste dingen voor hem: assisteer hem ter plaatse, regel van alles, doe op de achtergrond het een en ander, en maak foto’s. Een enkeling ziet het en spreekt waardering uit. Als bijna iedereen weg is, neem ik ook afscheid. Hoewel, over twee weken doen we met enkele collega’s nog iets informeels met hem. Voor nu: ik heb veertien maanden met zeer veel plezier zeer fijn met en voor hem gewerkt en vooral geleerd en genoten. Half zes heb ik een bus en anderhalf uur later ben ik thuis. De Vrouw gaat eten halen en trakteert op Chinees. Het lukt me niet goed om veel te eten, maar dat is niet erg. We kletsen nog na aan tafel en dan maak ik mijn huiswerk af (mijn levenspanorama) en lees en luister nog even tot het kwart over tien is. Ik ben al een paar uur zeer moe.
Muziek vandaag: Transgression (Theo Travis’ Double Talk), Seed (Jansen Barbieri & Karn)

–

Zondag 30 augustus:
Ik ben om half tien beneden. Koffie, klussen (was, vaatwasser, wc) en tegen elven loop ik mijn gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Het zou zeer zonnig en heet zijn; het is nog bewolkt, maar de temperatuur is aangenaam. Op de hoek van de straat breekt de zon door en is het gelijk heel warm. Weer thuis maak ik verse koffie in de cafétière en niet lang daarna lunchen we met broodjes, biokaas, omelet, fruit en gekookte eieren. Nog even vegen, de was en fan ga ik in de tuin zitten lezen. Het is benauwd. Eind van de middag begin ik met de avondpot: het pruttelt en zit vol lamsbout, ui, peper, paprika, tomatenblokjes en thijm. Erbij maak ik bulgur en een salade van komkommer, bosui, peer, radiccio en hoeheetdiesla. We eten alles zo goed als op. De Vrouw bestelt online een winterjas voor me en De Zoon en ik gaan hardlopen. Als dat maar goed gaat, in dat drukkende avondweer. Het lukt, zij het aangepast. Het eerste rondje loop ik hard, maar ik merk dat ik adem tekort kom en ik het maar net red. Dus ik wandel een half rondje stevig en het laatste halve rondje ren ik weer. Dit gaat goed en gezien de omstandigheden ben ik er tevreden mee. Ik hijg uit in de tuin, neem een snelle douche en lees nog iets aan de keukentafel tot kwart over tien.
Muziek vandaag: Thread (Theo Travis & Robert Fripp), The Deform Variations (Adam Holzman), La Radiolina (Manu Chao), Sin Fronteras (Sergent Garçia), Pour l’Amour Du Chiens (Bonzo Dog Doo Dah Band), Blue Valentines (Tom Waits), Orchestrion (Pat Metheny)

< a href=”http://bazbo.net/wp-content/uploads/2015/08/150830-111-lamstafine-met-bulgur.jpg”>

–

Zaterdag 29 augustus:
Half acht zijn we op. Ik was miijn haar en mijn lijf met het natuurlijke spul uit de biowinkel; het voelt gelijk weer zacht en soepel aan. Niet meer over nadenken,dus. Het weer is goed en we gaan een mooie dag tegemoet. Onze trein naar Utrecht heeft tien minuten vertraging en als we erin zitten en de conducteur langskomt, blijkt dat De Vrouw niet is ingecheckt. In Amersfoort lukt dat alsnog. Onderweg een boel oponthoud. Het betekent dat we de aansluitende bus een half uur later dan gepland hebben en dus ook een half uur later dan gepland aankomen in Gorinchem. JP haalt ons bij het busstation op en we lopen met hem mee naar zijn huis in het oude centrum. Jessica heeft bananenbrood en koekjes gebakken. Zeer lekker! Ze wonen in de twee bovenverdiepingen van een eeuw oud huis, zeer mooi en ruim. Halverwege de middag lopen we de stad in, langs de Oude Doelen en de haven, door de winkelstraatjes naar het plein bij het stadhuis. Daar drinken we iets. Terug in huis worden we getrakteerd op een Mexicaanse maaltijd van tacos met kip, gehakt, rauwkost, en een tamelijk pittige ovenschotel van dorito’s, tomaat, peper, zwarte bonen en cheddar. Zeer goed! Veel tijd is er niet meer; we willen de bus van half negen halen en gevieren lopen we naar het station. Het was een zeer mooie dag met goede mensen en fijn van allerlei. Dank je! De terugreis gaat zeer voorspoedig en nog voor kwart voor elf zijn we weer thuis. Ik lees nog iets aan de keukentafel en ga om half twaalf naar bed.
Muziek vandaag: Discretion (Theo Travis & Robert Fripp)

Vrijdag 28 augustus:
Als ik ben opgestaan, beneden allerlei praktische dingen heb gedaan en de pc aanzet, zie ik dat er iets mis is met de instellingen in Windows 10. Het lijkt wel of we terug zijn naar de fabrieksinstellingen van de hele computer. Ik kan niet in mappen met afbeeldingen en documenten. Wat krijgen we nu? Heel even raak ik in paniek. Gehackt? Virus? Heeft een nieuwe update alles overschreven? Wat is er aan de hand? Niet nu. Niet dit weekend. Ik heb er geen zin in. Wat is het eerste dat ik doorgaans doe in een dergelijk geval? Opnieuw opstarten. Twee minuten later is alles weer zoals het hoort. Dat met die paniek viel wel mee; ik schrok natuurlijk enorm, maar kon toch het besluit nemen eerst eens rustig opnieuw op te starten. Kijk aan. Buiten is het stil, maar aangenaam. Ik ben zeer vroeg op de werkplek. Het wordt nog wat vandaag. Peter, voor wie ik het afgelopen jaar veel werkzaamheden heb verricht en die maandag afscheid zou nemen, heeft een groot conflict met de raad van bestuur en ziet nu af van zijn afscheid. Op zich niet erg, maar ik merk dat de situatie me raakt. Ik houd niet van dergelijke toestanden en conflicten; bovendien brengt het me in een groot loyaliteitsprobleem. Ik werk aan de ene kant voor de organisatie en voel verplichting naar die organisatie; anderzijds heb ik zeer veel begrip, respect en sympathie voor Peter. Ben benieuwd. Vanmorgen doe ik ook enkele huiswerkopdrachten voor mijn oriëntatietraject. Om kwart over twaalf vertrek ik weer en om twee uur heb ik thuis weekend. Eerst maar eens samen met De Vrouw een water drinken en bijkletsen en de krant lezen. Dan stap ik op de fiets en doe ik de weekendboodschappen. Biowinkel, twee Turkse winkels en een supermarkt. (Ik koop biologische shampoo/badgel om uit te proberen. Het zelfgemaakte spul is nog geen succes. Misschien moet ik het langer de tijd/kans geven, maar het is echt onaangenaam. Droge huid en jeuk, stug haar dat droog en vies aanvoelt.) Thuis weer wat drinken en dan aan De Zoon vragen: ‘Ik wil zo gaan lopen. Wil jij nu of liever na het eten?’ ‘Huh? Wat?’ is het enigszins verraste antwoord. ‘Wat wil jij?’ ‘Ik?’ zeg ik. ‘Nu.’ Dus gaan we nu. Stik, de zon schijnt en het is eigenlijk best warm. Toch red ik het half uurtje, zij het in een iets lager tempo. Goed nat kom ik terug en daarna maak ik me nog meer nat onder de douche. Vervolgens kook ik een mooie pasta met een stevige saus. De Vrouw is vanavond uit, dus eten De Zoon en ik alles op. In de avond zie ik een dvd of twee. Ik luister en ik lees aan de keukentafel. Gisterenavond had ik 1000 Years of annoying the French uitgelezen; nu begin ik in Tussen rood en zwart (Jan Guillou). Kwart over elf lig ik in bed. Morgen op tijd op, vandaar.
Muziek vandaag: Coma Ecliptic (The Buried & Me), Van Halen (Van Halen), de dvd die meekwam met Live in Paris ’79 (Supertramp), het beeldmateriaal dat op een dvd meekwam in de doos Minstrel In The Gallery (Jethro Tull), Beginning To Melt (Jansen Barbieri Karn)

–

Donderdag 27 augustus:
De wekker staat op half zes, maar ik hoef pas iets voor half acht de deur uit omdat ik met een collega kan meerijden. Het geeft mij de gelegenheid om in alle rust de krant door te nemen en op gang te komen. Op de werkplek is er van alles te doen. Ik doe ook van alles. Goh. Ik neem geen pauze met een rondje buiten lopen (het regent ook, dus echt aantrekkelijk is het niet). Na half vijf ben ik klaar en ik ben om half zeven thuis. De Vrouw serveert pilav zonder rijst maar met perzik en spitskool erin en rauwkost van komkommer, tomaat en radijs. Al snel is alles opgeruimd. Ik lees en luister aan de keukentafel en lig om kwart over tien al in bed.
Muziek vandaag: het tweede plaatje van de doos Minstrel In The Galery (Jethro Tull), The Oblivion Particle (Spock’s Beard)

–

Woensdag 26 augustus:
Ik slaap, maar ben nog voor de wekker wakker. Opvallend toch, hoe goed ik me voel de laatste tijd. Ik ben weer iets na achten op de werkplek en wederom doe ik er veel en veel niet. Niettemin, ik schiet lekker op. Tussen de middag loop ik een half uurtje door het bos; het is er heerlijk rustig. Ik ben om half zeven weer thuis. Zo goed als gelijk begin ik met het maken van de avonddis. Ik braad twee tamme konijnenbouten en maak de ovenschotel van rode biet, rode ui, peer, honing en walnoten. Ernaast een salade van komkommer, radijs, bosui en bataviasla. Voor De Zoon is er nog de groentelasagne van eergisteren. Alles gaat helemaal op en om half negen lopen De Zoon en ik hard. Het eerste kwart deel gaat het goed, het tweede kwart is zeer zwaar en ik vraag me af of ik het half uur hardlopen wel ga redden; het derde kwart gaat weer gemakkelijk en het laatste stuk loop ik gewoon op karakter (!) uit. Het lukt me dus en het voelt weer goed. Het is verschrikkelijk benauwd buiten; er is onweer verwacht, maar ik houd het nog droog. Als ik tien minuten binnen ben, gaat het regenen. We hebben contact met Sven, die eind oktober naar ons wil komen. Kijken wat gaat lukken. Ik lees en luister nog wat aan de keukentafel en pas om kwart voor elf ben ik gedoucht en klaar om te slapen.
Muziek vandaag: The Oblivion Particle (Spock’s Beard), de twee plaatjes van Live In Paris 1979 (Supertramp)

–

Dinsdag 25 augustus:
Zo. Vannacht een paar keer wakker geweest. Het leek wel of de wind door de slaapkamer ging. Toch slaap ik diep als de wekker gaat. Het kost me enige moeite op te staan, maar daarna is er – zoals altijd – niet zo veel meer aan de hand. Op het moment dat ik de deur uitga, is het nog wel zeer bewolkt en dreigend, maar wel droog en aangenaam. Opnieuw is de bus laat en om tien over acht ben ik op de werkplek. Daar is van alles te doen en dat doe ik dan ook. (Waarom ook niet?) Pas rond half twee kan ik een rondje buiten lopen en daarna gaat het er weer volop tegenaan met overleg en werkzaamheden. Ik kan veel doen, maar ook veel nog niet. Dat wat ik nog niet kan doen, blijft liggen tot morgen. Niet erg. Ik ga pas iets voor vijf uur de deur uit en om half zeven ben ik thuis. De Vrouw heeft het eten al klaar: wortelen en snijbonen op Indische wijze, kip in peper op Indische wijze, en een salade van bataviasla, komkommer, bosui en tomaat op Nederlandse wijze. Zeer goed. Na afloop kook ik wat bieten (alvast voor morgen) en dan kan ik aan de keukentafel zitten lezen en luisteren tot het weer tijd is om te gaan slapen. Dat is om kwart over tien.
Muziek vandaag: het tweede plaatje van After The Flood – At The BBC 1968-1977 (Van Der Graaf Generator), Stupid Things That Mean The World (Tim Bowness)

–

Maandag 24 augustus:
We gaan weer. Het is heel donker als ik opsta; het mooie weer lijkt voorbij. Toch is het droog en rustig tijdens mijn wandelingetje naar de bushalte. De reis is rustig; enige punt is dat ik de aansluiting mis en dus pas om tien over acht op de werkplek ben. Daar heb ik alle tijd en gelegenheid om veel zaken af te handelen en weer flink op orde te komen. Mooi. Tussen de middag loop ik buiten een rondje. Het is bewolkt, maar qua temperatuur heerlijk. De rest van de middag heb ik voldoende energie om veel te doen. Ik kan met een collega om half vijf meerijden. Mooi! Om vijf uur al ben ik thuis. De Vrouw gaat dan net werken. Ik ga eten maken: een lasagne van courgette en aubergine als lasagnebladen met een saus van lamsgehakt, ui, tomaten, oranje paprikaatjes en peper, bedolven onder verscheidene soorten kaas. Erbij komt een salade van bataviasla, komkommer, bosui en avocado. Kwart voor acht zitten we aan tafel en de enorme schaal komt in een kwartier tijd nog bijna leeg ook. Nog weer een half uur later lopen De Zoon en ik onze ronde hard. Onderweg dreigt het te gaan stortregenen, maar gelukkig blijft het bij een paar spetters. Weer thuis koel ik af met een boel water. Ik lees en luister nog even aan de keukentafel, dan stap ik kort onder de douche en om kwart over tien lig ik in bed.
(Vandaag heb ik ook wat redactiewerk voor FOK! gedaan. Afgelopen weekend ontdekte ik dat momenteel niet goed gaat met FOK!. Weinig lezers, weinig adverteerders, weinig vrijwilligers; er gaan zelfs geluiden dat FOK! gaat ophouden te bestaan. Bij de columns moeten we het al een maand of wat zonder eindredacteur stellen; ik kijk af en toe of de planning nog klopt en nu heb ik een ingezonden stuk ingepland. Een paar minuutjes werk is niet veel, maar ik wil eigenlijk niet eindredacteur zijn en ik ben bang dat er snel weer in gaat sluipen dat ik er niet alleen veel tijd, maar vooral ook energie in ga stoppen. Even aanzien.)
(Vandaag ook begonnen met de zelfgemaakte shampoo/badgel van De Vrouw. Heeft wel onwennige uitwerking op haar en huid: droog, jeuk. Ook even aanzien.)
Muziek vandaag: Coma Ecliptic (Between The Buried & Me), High Above The Suberranean Club 2000 (Gong), American Garage (Pat Metheny Group)

–

Zondag 23 augustus:
Kwart voor negen sta ik naast bed. Ik blijf er niet staan, maar ga wat gebruikelijke zondagmorgendingen doen. Halverwege de ochtend loop ik mijn gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Ik maak nog een keer koffie, doe een strijksessie en bereid een brunch voor. Plots merk ik dat ik sta te trillen. Op zich voel ik geen spanning of druk; ik heb alleen vanmorgen nog niets gegeten en mogelijk vraagt mijn lichaam nu gewoon om voeding. Tijdens de brunch besluiten we de rest van vandaag in alle rust door te brengen en dat doen we dan ook. Wat rommelen in de tuin, de nieuwe Zappaloween-info her en der online zetten, en vooral lezen en luieren in de tuin. Eind van de middag begin ik aan avondeten: wortelen, uien en zoete aardappel koken en stampen, aangevuld met een gebraden verse worst. De Vrouw maakt meloenijs. Fijn voedsel. Zeker als er bij het nagerecht ook nog baklava is. Buiten is het wat afgekoeld en bewolkt, dus na het eten blijf ik binnen zitten lezen en luisteren. Precies: tot het bijna kwart over tien en bedtijd is.
Muziek vandaag: Starless Starlight (David Cross & Robert Fripp), Stories Across Borders (Steve Jansen & Richard Barbieri), One From The Heart (OST) (Tom Waits & Christal Gayle), alle drie de plaatjes van The Real… (Henry Mancini), The History Of The Bonzos (Bonzo Dog Doo Dah Band), het eerste plaatje van de Minstrel In The Gallery doos (Jethro Tull), het eerste plaatje van After The Flood – At The BBC 1968-1977 (Van Der Graaf Generator)

–

Zaterdag 22 augustus:
Ik wilde om ongeveer acht uur opstaan en dat doe ik dan ook. Vannacht ben ik twee keer wakker geschrokken vanwege een droom waarin ik vlucht en word achtervolgd (één keer vanuit mijn ouderlijk huis; dat wil toch niets zeggen, hè?). Beneden zet ik de was aan en doe ik andere weekendklussen. Ook lees ik de krant en op de pc zie ik dat de nieuwe Windowsversie is gearriveerd. Oei, nu moet ik eraan. Ik download ‘m, maar installeer nog even niets, want hoe gaat dat met Windows Live mail; ik ben toch niet alle oude mail kwijt? Om tien uur gaan De Zoon en ik hardlopen. Het gaat me goed af, ondanks dat het nogal warm aan het worden is buiten. Als we terug zijn douche ik, nemen we nog een koffie en dan doe ik een heel klein rondje laatste boodschappen bij een supermarkt en de Turkse winkel. We eten iets en De Vrouw en ik fietsen naar het centrum. We bezoeken een paar winkels zonder iets te kopen, halen wel cranberry’s op de markt en kijken even rond op het hapjesfestival langs het kanaal. Het is een aardig evenement en het is er niet echt druk, maar we gaan er niet eten of proeven. Alle kraampjes draaien eigen muziek en er speelt ook een band; het is ons beiden wat veel. Een stukje verderop rusten we uit op een bank en dan gaan we naar de grote Turkse zaak om goed en goedkoop vlees voor de komende week te halen. Bij de bijbehorende bakkerij eten we een broodje en in de naastgelegen ijswinkel bestellen we een toetje. Op naar huis. Daar wil De Vrouw zelf shampoo en badgel malen en daar heeft ze een nauwkeurige keukenweegschaal voor nodig. Die hebben we niet, dus stap ik nogmaals op de fiets. Een half uur later ben ik terug. Ik lees (lees: slaap) in de tuin en even na zessen ga ik eten maken. Groentetorentjes van aubergine, courgette, tomaat en basilicumolie uit de oven, lamsbiefstukken en rauwkost à la radijs, komkommer en oranje snoeppaprika. Toe is er vruchten- en stracciatellayoghurt. Dan werk ik een mail af (Aarjan gaat zijn en deze webstek overzetten naar een andere server) en ik zie dat ik binnen twee dagen onze Windows moet upgraden naar 10. Laten we dat gelijk maar doen dan. Ben benieuwd. […] Nou, om negen uur is alles klaar en dat alles werkt ook nog. Mail en e-mailadressen incluis. Hoe bestaat het toch? Inmiddels is het buiten net te donker en te fris om er nog te lezen, dus verhuis ik naar de keukentafel. Daar zit ik tot het bijna half twaalf is.
Muziek vandaag: Theme Of Secrets (Eddie Jobson), Pacific Coast Highway (Christopher Franke), 1996 (Ryuichi Sakamoto), A Natural Disaster (Anathema), The Endless River (Pink Floyd), I See You (Gong), What’s It All About (Pat Metheny)

Vrijdag 21 augustus:
Half acht ben ik wakker. Ik heb diep geslapen. De Vrouw is me voor met opstaan; zij heeft vandaag allerlei plannen. Ik niet. Nou ja: weinig. Ik heb een lijstje met dingen die ik graag wil doen. Eerst maar eens ecokoffie maken. Best goed. We kletsen en hebben plezier. Nog voor tien uur stap ik op de fiets en rijd naar de biowinkel, dan naar de supermarkt. In de tuin maai ik het gras en ik eet een paar bioboterhammen met biotomaten en bioLeidsche kaas. Half twee ben ik bij mijn afspraak in de afdeling van GGNet van het ziekenhuis. Wat moet ik daar dan? Ik moet niet zo veel, maar ik wil een kennismakingsgesprek voor een cursus aandachtstraining. (Niet lachen en lees: mindfulness.) Eind september begint de training en ik wil het ervaren. Via een andere supermarkt rijd ik terug naar huis. Daar is De Vrouw terug van allerlei. Tussendoor heb ik vandaag contact gehad met Peter en we ontmoeten hem om vier uur in een koffieschenkerij in het centrum. Het is mooi om met hem bij te praten. Ook mooi is het dat hij meedenkt over fotografie op ons feest over vier weken. Nu beleven we anderhalf genoeglijk uur met zijn drietjes. Kwart over zes zijn we thuis en ik maak een eenvoudig avondmaal: gyros, gebakken aardappels en een salade van rode krulsla, bosui, komkommer, radijs en tomaten. Toe is er ijs. Dan lees ik in de tuin tot het donker en koel is. Binnen gaat het lezen verder en luister ik ook tot een uur of half twaalf. Een mooie en goede dag waarop ik veel heb gedaan, ook onverwachte dingen; het lijkt echt de juiste kant op te gaan.
Muziek vandaag: Sea Airs (Rick Wakeman), Natural Timbre (Steve Howe), My Hotel Year (Tim Bowness), Lavalek (Groupa), Super Riddim Internacional vol. 1 (El Gran Silencio), Merlin Atmos (Van Der Graaf Generator)

(Bovenstaande foto’s laten een kledingzak zien die De Vrouw vanmorgen aan de straat heeft gezet. Die kledingzak is bedoeld voor het goede doel. In die zak stopte De Vrouw een plastic tas met daarin oude sokken van ons. Ik ging op de fiets weg, zag de zak, de naam van de winkel op de plastic tas en het adres van de winkel dat op die tas staat. Weet iemand nog welke winkel er zat aan de Korenstraat 6 in Apeldoorn? Diskorama. Een platenwinkel. Die winkel is daar zeker vijfentwintig jaar, zo niet dertig jaar al niet meer!)

–

Donderdag 20 augustus:
Ik slaap heel diep als de wekker voor half zes gaat. Even ben ik bang dat het me niet lukt vandaag, maar ik stap uit bed en het is allemaal oké. Het is koud, maar mooi buiten en zeer vroeg ben ik op de werkplek. Da’s mooi, want ik heb al veel gedaan als de collega’s binnenkomen. Ik maak een mail aan een medewerker van de personeelsafdeling met de vraag of ik in november recht heb op transitiegeld en een half uur later zit ik met haar in gesprek. Het wordt uitzoeken, aankaarten en onderhandelen. Tussen de middag heb ik geen pauze; in plaats daarvan stap ik in de bus naar Velp. Daar heb ik om half twee het eerste trajectgesprek met Henk. Het is nog verkennen en kennismaken, maar ik krijg al wel opdrachten mee om uit te werken. Veel is gericht op waarden in het leven. Ik vertel over mijn situatie, over wat me drijft, over wat me bezighoudt, over de keuzes die ik maak, over hoe ik ben, over hoe mijn thuissituatie is. Wat me gelijk al opvalt: Henk is iemand die niet oordeelt, maar vragen stelt en op die manier letterlijk en figuurlijk veel van me vraagt. Ik mag het ervaren. (‘Laat verwachtingen en doelen los; ga het ervaren.’) Ik mag zijn wie ik ben. Het is een verademing. Vijf uur ben ik thuis. Eerst de krant lezen in de tuin en bijpraten met De Vrouw. Ha, ze wil weten of het gesprek vanmiddag ook over haar ging en of ze er goed van af kwam, de schat. En ik krijg de vraag of ik wil koken. Dat wil ik. De Zoon heeft een spitskool van het werk meegenomen. Ik bak ui, paprika, en spitskool en zet dit even weg. Vervolgens bak ik aardappelschijfjes en daar voeg ik de groenten aan toe. Lamsbiefstukken braden is de volgende actie en uiteindelijk zet ik er een salade naast van rode eikenbladsla, komkommer, tomaten en bosui. Goede voeding. Kwart voor acht lopen De Zoon en ik onze ronde hard. Het gaat weer heel goed, maar als ik op tweederde ben moet ik naar de wc. Dat doe ik in de struiken. Als ik weer verder wil rennen, kom ik niet meer in het ritme; de vaart is eruit. Dus loop ik het laatste stuk in stevige wandelpas. Na een douche kan ik ontspannen, lezen en luisteren aan de keukentafel. Elf uur ga ik naar bed.
Muziek vandaag: SMPTe (Transatlantic), High Above The Subterranea Club 2000 (Gong)

–

Woensdag 19 augustus:
Slapen lukt beter, vannacht. Vanochtend op de werkplek weer veel te doen. Ik voel lichte druk op mijn hoofd, probeer het los te laten, maar vraag me af of het lukt. Naarmate de ochtend vordert, krijg ik steeds meer klussen af en dat ruimt wel op. Tussen de middag loop ik een rondje door het bos en veld. Ik ben weer om zes uur thuis. Of ik de bonen al gekookt had. Wacht, gisterenavond heb ik kievitsbonen in de week gezet; die moeten natuurlijk eerst nog een tijd garen. Da’s mooi, want terwijl de boel kookt, kan ik in de tuin de krant lezen. Dan aan de slag en om kwart over zeven serveer ik een chili van lamsgehakt, ui, knoflook, peper, paprika, palmkool en kievitsbonen. De Vrouw zet watermeloen ernaast. Goed voer. Drie kwartier later lees en luister ik aan de keukentafel tot het kwart over tien en mooi geweest is.
Muziek vandaag: Technicians Of The Sacred (Ozric Tentacles), Electro Shock Therapy (Barracuda Triangle), Unity Band (Pat Metheny)

–

Dinsdag 18 augustus:
Wederom niet heel goed geslapen, ben een paar keer wakker geweest. De wekker is genadeloos: juist als ik diep slaap, gaat-ie af. Nou ja, inmiddels weet ik het: als ik eenmaal uit bed ben, dan gaat het best goed. De bus is opnieuw laat. Het gewone leven in het land lijkt weer begonnen. Hierdoor mis ik de aansluiting en ben ik om tien over acht op de werkplek. Daar een volle dag met veel verschillende werkzaamheden. Tussen de middag neem ik geen pauze; ik loop niet naar buiten. Later in de middag een werkoverleg met mijn leidinggevende. Er is een aangepaste offerte van Henk, waarbij het traject iets ingekort en ingedikt is en waardoor het eind december afgerond zal zijn. Het ziet er goed uit; ik ga er wel mee akkoord. Verder heb ik nogal wat (104) PBL-uren op het boventallige contractdeel; we spreken af dat ik ze grotendeels ga gebruiken voor de uren die ik besteed aan mijn traject. Donderdag heb ik het eerste gesprek en dan kan ik het beter inschatten. Ha, als ik nuchter reken, dan zou ik vanaf nu tot 1 november (als ik uit dienst ga voor die uren) niet meer op woensdag en vrijdag hoeven te werken! Zou mooi zijn, maar dat wil de leidinggevende liever niet. Ik ben om zes uur thuis. De Vrouw heeft bamisoep klaar en die is om kwart voor zeven op. Dertig minuten later lopen De Zoon en ik buiten voor ons rondje. Ik loop er twee en vandaag loop ik in een half uur een grotere afstand dan vorige week. Ha! Het gaat dus alweer gemakkelijker. Snelle douche en dan nog wat lezen en luisteren aan de keukentafel. Half elf lig ik in bed.
Muziek vandaag: The Power And The Glory (Gentle Giant), New Chautauqua (Pat Metheny)

–

Maandag 17 augustus:
Ik heb niet zo goed geslapen. Het duurde zeker een uur voordat ik gisterenavond in slaap viel en ik ben vannacht een paar keer wakker geweest. Dat maakt dat ik lastig wakker word als de wekker gaat. Eenmaal uit bed is er niet zo’n probleem meer. Wel voel ik me niet uitgerust; het weekend is in mijn beleving zeer kort geweest. Vooruit, we gaan weer aan de slag. Buiten is het nog altijd druilerig. Ik heb geen snelle busverbinding, dus ‘pas’ om tien over acht arriveer ik op de werkplek. Daar gaat de tijd in de ochtend zeer snel. Van alles doe ik en ik zit lekker op schema. Geen pauze. Halverwege de middag reis ik met Peter naar Teuge voor een overleg. Hij dropt me bij de Zutphensestraat en ik loop de rest even naar huis. Ik ben om half vijf thuis. Daar is De Vrouw nog. Ik lees de krant en als De Vrouw naar haar werk is, zoek ik uit wat ik ga maken voor het eten. Ik vul de overgebleven salade van gisteren aan met komkommer en bosui. Verder bereid ik een groenteschotel voor: ui, venkel, peper, courgette roerbakken en dan een blik linzen erbij in. Als De Vrouw om half acht weer thuis is, bak ik ten slotte lamsbiefstukken. Alles bijeen is het mooi voer. Kwart over acht is het afgerond en dan: is het al droog? Kan ik hardlopen? Nah. Dan nog flink luisteren en lezen aan de keukentafel. Kwart over tien vind ik het weer mooi geweest.
Muziek vandaag: Transgression (Theo Travis’ Double Talk), KIN (Pat Metheny Unity Group), A Spark In The Aether (The Tangent)

–

Zondag 16 augustus:
Negen uur op. Beneden klussen, koffie en wat lezen. Eind van de ochtend loop ik mijn gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Terug vervangen we nog een IKEA-lamp in spot in de badkamer. Dat is nog een heel avontuur. (Gezocht op internet, nergens de werking van die Zweedse möklampen te vinden, hè.) Uiteindelijk zelf achter gekomen en gelukt. Lunch en dan beginnen met het avondeten. Pruttelpot met rundvlees en rode uien en … wacht, geen rode uien in huis. Door de regen fiets ik naar een supermarkt en haal gelijk andere dingen. Dan kan ik verder met de pruttelpot. Amandelen erbij, rode ui, knoflook, gemberwortel, koriander, saffraan, onder water zetten en pruttelen maar. Drie uur lang. Dan spitskool, gedroogde pruimen en abrikozen erbij en twintig minuten later een fikse scheut honing. Nog weer tien minuten later zitten we aan tafel. Met salade van komkommer, bosui, radijs, aardbeien en avocado, plus afgebakken Turks brood. Goed voer en het is zo weg. Iets voor acht uur zit ik achter de pc en zie ik het tweede deel van de concertfilm. Half elf ga ik naar bed. Het weekend is voorbij en het ging me sneller dan ik had gewild.
Muziek vandaag: Starless Starlight (David Cross & Robert Fripp), Arvo Pärt – Complete Works for Violin and Piano and for Piano Solo (Ursula Schoch & Marcel Worms), Foreign Affairs (Tom Waits), In The City Of Angels (Jon Anderson), Radio Bemba (Manu Chao), Impressions (Lunatic Soul), Flashlight Beam (Lunatic Soul), de tweede dvd van de doos KaLIVEascope (Transatlantic)

–

Zaterdag 15 augustus:
Ik ben om half negen beneden. Bespeur wat spanning in mijn hoofd, waarschijnlijk omdat ik veel wil doen vandaag en vind dat ik veel moet doen vandaag. Kijken of ik het koel kan houden. Eerst maar eens koffie, klussen, krant. Na anderhalf uur stap ik op de fiets voor de eerste lading boodschappen. Twee supermarkten en de Turkse winkel. Spullen thuis droppen en dan naar het centrum. Nog een Turkse winkel (vlees), de biowinkel (kaas, brood) en dan de markt (vis). Half twee lunchen we en daarna fiets ik naar de wijk Orden. Vader is niet alleen; ook Zus en Neef blijken op bezoek. Heel lang blijven ze niet en het laatste uur kanik met Vader bijpraten over van alles en nog wat. Het gaat goed met hem en dat doet me goed om te zien. Het is ook echt goed om er te zijn en ik neem me voor de zoveelste maal voor om hem vaker te bezoeken. Op de terugweg is het frisjes en als ik thuiskom, regent het licht. Niet erg. Ik braad een fricandeaurollade en bak aardappelen. De Vrouw heeft fruitsalade gemaakt en we bunkeren alles op. Ook niet erg. In de avond zie ik een concertfiln op dvd op de pc. Daarna vouw ik nog wat was en om kwart voor twaalf lig ik in bed.
Muziek vandaag: Dance Me This (Frank Zappa), The Deform Variations (Adam Holzman), Plus From Us (various artists), Go! (Dusminguet), Queen of Cuban Rhythm – The Legendary Seeco Recordings 1959-1965 (Celia Cruz), de eerste dvd van de doos KaLIVEascope (Transatlantic)