Bas Langereis leest u voor!

Vrijdag 14 augustus:
Goed donker vanochtend. Het heeft geregend. Ik heb er niet veel van meegekregen, vannacht. Alles gaat voorspoedig en ik ben weer zeer vroeg op de werkplek. Het is er stil en rustig. Via Spotify beluister ik veel albums van Kitaro. Ook verricht ik zeer veel werkzaamheden. Plots komt Peter, de man voor wie ik veel werk verricht en die per 1 september weg is, met de vraag of ik aansluit bij een overleg. Wanneer dan? Nu. Oké. Even schakelen en daar ga ik. Tussen de middag loop ik daarom geen rondje door het bos. Wel ga ik, omdat ik geen pauze heb, een half uur eerder weg. Om half zes ben ik thuis. Het is zeer broeierig en benauwd, dus ik trek veel kleren uit. De Vrouw heeft het eten bijna klaar. Een soep van venkel en peer. Een eierquiche met courgette en paprika en kaas. Een hamburger. Half acht is het allemaal op en opgeruimd. Buiten regent het even, dus wacht ik. Iets voor achten is het weer droog en dus gaan we hardlopen. Deze keer ben ik halverwege goed moe en naar mijn idee loop ik lang niet zo hard als eerder deze week. Toch loop ik in afstand verder dan eerder. Vreemd. Het maakt dat ik na mijn douche online ga zoeken naar een sporthorloge. Het is erg. Ik vind wel een mooi type, maar nu nog een goedkopere variant. Andere keer. Aan de keukentafel lees ik de PROG uit en luister ik tot het half twaalf is. Dan ben ik ook wel op. Of nee, dat was vanmorgen. Toen was ik op. Nu ga ik naar bed.
Muziek vandaag: Transgression (Theo Travis’ Double Talk), Lunatic Soul I (Lunatic Soul), Lunatic Soul II (Lunatic Soul)

–

Donderdag 13 augustus:
Opnieuw erg vroeg op de werkplek. Mooi. Ik heb een vrolijke en voorspoedige twee uur achter de rug. Buiten schijnt de zon; het belooft warm te worden vandaag. De eerste twee uur is het rustig op de werkplek en kan ik veel voorbereidend werk doen. Dan ga ik allerlei gesprekken in. Tussen de middag loop ik een rondje buiten. In de loop van de middag merk ik dat de vermoeidheid toeslaat. (Maandag had ik veel energie op de werkplek, dinsdag voerde ik wat gesprekken waarin nogal wat ingrijpende zaken in de organisatie aan de orde kwamen, gisteren ontdekte ik negatieve energie om me heen die van invloed is op mijn eigen energieverdeling – ik was weer zeer moe aan het eind van de werkdag.) Ik kan om half vijf met een collega meerijden; zij zet me in Apeldoorn langs de snelweg aan de Zutphensestraat af. Ik wandel door de warmte naar huis; zeker in het Matenpark is het bloedheet. Half zes ben ik thuis. Even in de tuin de krant lezen en dan maak ik eten. De Vrouw heeft het meeste voorwerk al gedaan: de sla en veel snijdwerk. Ik bak currypoeder in boter en olie, voeg chorizoblokjes toe en vervolgens het restje prei en peper van gisteren. Dan snijd ik snijbiet en was ik die goed. In de pot gaan ook twee grote verse augurken en twee tomaten in blokjes, Ik doe de snijbiet erbij, laat die slinken en vul de hele schotel met witte bonen. Lik pikante paprikapuree erbij, zout, peper en verse koriander. Het resultaat is een zomerse schotel die pikant is, maar voortreffelijk smaakt. Goed vullende pot ook. Om half acht is alles afgerond en lees ik buiten in de PROG. Iets voor negenen ga ik binnen zitten; het wordt al snel donker en er is regen/onweer verwacht. De regen blijft uit en als ik iets voor half elf naar bed ga, is het nog altijd zeer warm in en om huis.
Muziek vandaag: Brief Nocturnes And Dreamless Sleep (Spock’s Beard), het plaatje dat met de PROG meekwam

–

Woensdag 12 augustus:
Allemensen, wat is het nog donker als de wekker gaat. Volgens mij was het gisteren nog veel lichter, maar dat zal niet zo zijn en het komt vast doordat het nogal bewolkt is. Het is wel warm in huis. Ik heb moeite met wakker worden en opstaan, maar eenmaal in de badkamer en onder de douche is het weg. Ik ben weer vroeg op de werkplek. Daar geen dringende zaken; ik mag het afscheid regelen van Peter voor wie ik het afgelopen jaar zeer veel werkzaamheden heb verricht, ik moet wat gespreksgegevens in een database invoeren en enkele gesprekken voor de komende weken voorbereiden. In alle rust kan ik het doen. Tussen de middag loop ik een rondje buiten in het bos. Het is nog altijd grijs en bewolkt, maar wel warm en benauwd. (Morgen schijnt nog erger te worden.) Zes uur ben ik weer thuis. De Vrouw heeft het eten bijna klaar. Ik bak de omeletjes en kook de mie, zodat we nog voor zevenen aan tafel zitten en ons volstoppen met bamisoep. Buiten is het nog lang zeer aangenaam, dus ik lees de krant en de PROG. Om negen uur gaan De Zoon en ik hardlopen. Ook dit keer gaat het goed. Aanvankelijk voel ik wat stijve beenspieren en vraag ik me af of ik het half uur aaneen wel ga redden, maar dat blijkt een onnodige zorg. Wel is het zo dat ik in het half uur minder ver loop; kennelijk heb ik langzamer gerend, al heb ik dat idee tijdens het rennen niet. Ik haal net de twee ‘rondjes’ kanaal niet. Erg is het niet; het gaat me ook niet om de afstand, maar om de tijd dat ik intensief aan het lopen ben. Iets voor tien uur ben ik weer terug. Ik lees nog heel even iets aan de keukentafel en als ik naar boven ga om te douchen en te slapen is het nog geen half elf.
Muziek vandaag: geen

–

Dinsdag 11 augustus:
Zeer fit sta ik op. Het moet toch niet gekker worden. Buiten is het fris, maar zeer zonnig. Ik ben weer vroeg op de werkplek. Een lekker bezige dag, vandaag. Allerlei gesprek en overleg en tussendoor de gelegenheid om veel te doen. Pas om half twee loop ik een kort rondje buiten. Om zes uur ben ik weer thuis. De Vrouw heeft het eten klaar: gehaktballekes in tomatensaus en een salade van komkommer, bosui, kikkererwten en pruimen. Goed, mooi. We zijn zeer op tijd klaar en ik zit vroeg in de avond in de tuin te lezen in de krant en de nieuwe PROG. In die PROG een maar liefst veertien pagina’s tellend eerbetoon aan Chris Squire, met daarin veel mooie foto’s. Ik krijg het potjandosie een paar keer te kwaad. Mag dat? De laatste twee uur zit ik aan de keukentafel te lezen en te luisteren. Vandaag de dag is het al rond negenen te donker om buiten te lezen. Het is kwart over tien als ik naar bed ga.
Muziek vandaag: Down And Out In Paris And London (The Tangent), A Map Of The World (Pat Metheny)

–

Maandag 10 augustus:
De wekker maakt me om half zes niet eens wakker. Opstaan kost geen moeite. Ik heb bij vlagen goed geslapen, af en toe wakker geweest. Het is nog redelijk warm in huis. Als ik bij de bushalte sta, ontdek ik dat ik mijn leesbril niet bij me heb; ik heb mijn jasje niet aan. Ik zet het lettertype van de e-lezer veel groter en ik heb geen probleem meer. De werktelefoon is leeg. Gelukkig heb ik goede en snelle aansluiting, dus ben ik even na half acht op de werkplek. Mooi. Verschillende collega’s zijn terug van vakantie, dus dat betekent bijpraten. Ik ben snel weer op orde. Vanmorgen een gesprek met de leidinggevende en Henk, de loopbaantrajectcoach. Het gesprek is enerzijds kennismaking, anderzijds uitspreken van verwachtingen. Henk gaat deze week een offerte sturen (bedrag dat hij noemt is het dubbele van wat er ‘structureel’ beschikbaar is door de organisatie, dus dat kan nog wat worden) en indien de organisatie akkoord is maken we volgende week goede afspraken. Tussen de middag loop ik een half uurtje buiten. Het is ondertussen zonnig en de temperatuur is goed. Half zeven ben ik thuis. Dat wordt eten koken. Varkenshazen braden en een groenteschotel van ui, knoflook, gember, spitskool, rode paprika, geelwortel, komijn en zoete aardappel. Met sla van tomaat, tomaat, tomaat, bosui, radijs en komkommer. Waarom ook niet? De Vrouw is redelijk vroeg thuis en we zitten om kwart voor acht aan tafel. De dissen smaken opperbest en drie kwartier later is alles opgeruimd. Ik zit nog even in de tuin te lezen en dan is het negen uur en zover: hardlopen. Deze week loop ik een half uur onafgebroken! Allemensen, en het ging nog niet eens moeilijk ook. Natuurlijk ben ik wel moe, maar niet zo afgepeigerd als dat ik bang was. Nog heel even koel ik af in de tuin, dan neem ik een douche en om half elf lig ik in bed.
Muziek vandaag: Coma Ecliptic (Between The Buried & Me), A Map Of The World (Pat Metheny)

–

Zondag 9 augustus:
Vannacht een paar keer wakker geweest. Lichte maagpijn. Toch slaap ik verder. Als ik om negen uur uit bed ga, is het weer op orde. Koffie, klussen. De Vrouw komt ook beneden koffie drinken. Halverwege de ochtend loop ik mijn gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Het is zonnig en prachtig buiten. Terug is er nog wat koffie in de tuin en ik prepareer een brunch. We eten fruit, broodjes, eieren en beemsterkaasbroodjes. In de middag doe ik nog wat (veeg-, was- en strijk-)klusjes en verder zit ik vooral in de tuin te lezen. Tegen een uur of vijf druppelt het licht. Ik maak een eenvoudige maaltijd: de moussaka van eergisteren, rosbieffiletlapjes en een salade van bladsla, komkommer, tomaten en bosui. Ei ernaast en pruimen in zuur. Nagerecht is er ook: fruit, baklava en ijs. Toe maar. Als alles opgeruimd is, lees ik verder aan de keukentafel. Kwart over tien ga ik naar boven om te gaan slapen. Een goed en ontspannen weekeinde was het. (Inmiddels komen de eerste aan- en afmeldingen voor ons huwelijksfeest op 19 september binnen.)
Muziek vandaag: SIX Pieces For Orchestra (Tony Banks), Heaven’s Isle (Oliver Wakeman), The Hobbit – A Tale Of The Unexpected  (OST), The Breaking Of The World (Glass Hammer), A Fine Day To Exit (Anathema), Kytecrash (Colin Benders & Eric Vloeimans), het tweede plaatje van The Diary (Storm) (The Gentle Storm)

–

Zaterdag 8 augustus:
Kwart voor acht ben ik toch echt wakker en ga ik uit bed. Douche en baardbeurt. Koffie, klussen, krant. Halverwege de ochtend stap ik op de fiets en rijd ik naar het centrum. Ecowinkel, grote Turkse winkel (baklava! börek! lamsvlees!), markt. Thuis lever ik de boodschappen af en dan stap ik nogmaals op de fiets. Supermarkt en Turkse winkel. Thuis nog wat koffie en een brunch (baklava! börek!). De Zoon en ik lopen nog even naar de supermarkt op de hoek voor de allerlaatste dingetjes. Dan kan ik een uurtje in de tuin zitten lezen. Half vijf gaan De Vrouw en ik op weg naar het huis van Herman en Thea in het centrum. We worden er allerhartelijkst onvangen, niet alleen door Thea en Herman, maar ook door hun 3 (drie!) honden, en nemen plaats aan de grote tafel op hun zeer ruime balkon. Wat volgt is een mooie avond met leuke, onderhoudende en serieuze gesprekken, goed eten en prachtige mensen. We krijgen allerlei hapjes vooraf en een soepje, maar de grote verrassing is de enorme pot cataplana (Portugese stoofschotel met vlees, vis, schaal- en schelpdieren). Met mijn hondenallergie valt het erg mee en mijn maag houdt zich rustig bij al het zeefruit. Het nagerecht komt uit de ijswinkel op de hoek van de straat en dan is er nog koffie. Allemensen, wat worden we verwend en wat hebben we een fijne avond. Pas rond middernacht zitten we weer op de fiets terug. Thuis vouw ik was die uit de droger komt en ik lig om kwart voor een in bed.
Muziek vandaag: Starless Starlight (David Cross & Robert Fripp), The Deform Variations (Adam Holzman), Fatou (Fatoumata Diawara)

Vrijdag 7 augustus:
Ik slaap redelijk; eind van de nacht ben ik wel een paar keer wakker. Als ik opsta, is de druk op mijn hoofd weg. Ik ben weer zeer vroeg op de werkplek. Er liggen nog wat klussen en die doe ik allemaal. Het is er verder zeer rustig en goed stil. Mooi. Om half drie zit ik in de bus en om vier uur ben ik thuis. Eerst maar eens een boel (bijna alle) kleren uit en dan de krant lezen in de tuin. Een uurtje later begin ik met koken. Vandaag moussaka met spinazie en een salade van bladsla, komkommer, bosui en avocado. Het duurt even voordat het op tafel staat: pas na half zeven is het zover. Doe boel smaakt uitstekend al zeg ik het zelf. Na het eten een korte pauze in de tuin en dan is het tijd om te gaan hardlopen. De twee rondjes om het kanaal gaan moeizaam, na vierentwintig minuten lopen is de minuut pauze veel te kort en zelfs de laatste vijf minuutjes hardlopen aan het eind zijn geen makkie. Maar ik houd het wel vol ondanks de drukkende warmte; ik doe het toch maar mooi en daar ben ik best fier op. Ik wil nog wat in de tuin zitten nazweten, maar het lijkt te gaan regenen en eigenlijk is het al bijna te donker om nog te lezen, dus ga ik naar binnen. Er is een toetje (ijs) en ik neem een korte douche. Aan de keukentafel lees ik tot een uur of elf.
Muziek vandaag: Esperanza (Manu Chao), Judgement (Anathema), El Carretero (Guillermo Portabales), Not As Good As The Book (The Tangent)

–

Donderdag 6 augustus:
Het gaat vandaag zeer warm worden, dus loop ik zonder jas naar de bus. Ik vind het prachtig weer. Vroeg op de werkplek, alwaar ik veel werk kan verzetten. Het is bijna niet anders. Toch doe ik het in alle kalmte en neem ik overal ruim de tijd voor. Het kan ook: alle mensen voor wie ik normaal gesproken veel werk doe, zijn deze week nog op vakantie. Tussen de middag loop ik een rondje door het bos. Zes uur ben ik weer thuis. De Vrouw heeft het eten bijna klaar. De Zoon eet vanavond buiten de deur met een paar collega’s. Op tafel verschijnt een pot met groenlof, het restant venkel van gisteren en rosbieffiletlapjes. Prima. We zijn vroeg klaar. Ik vul enveloppen met uitnodigingen voor 19 september en dan is het acht uur en kan ik buiten in de tuin zitten lezen zonder al te veel kleren aan. Na een uur verhuis ik naar de keukentafel. Kwart over tien ga ik naar boven. Ik ben moe, heb druk op de kop en de genadeloze pieptoon alom aanwezig, maar het was een goede dag en stiekem voel ik me ook goed. Erg, hè?
Muziek vandaag: Stupid Things That Mean The World (special edition) (Tim Bowness)

–

Woensdag 5 augustus:
Het gaat goed op de werkplek. Ik doe er veel en geraak er weer mooi in. Contact met Henk van het trajectbureau; hij gaat een afspraak maken met de leidinggevende en mij samen volgende week om eerst wat zakelijke zaken af te spreken. Daarna kunnen we snel aan de slag. Ben benieuwd. Tussen de middag loop ik een rondje in de zon buiten. Fijn. De rest van de middag kan ik in alle rust verder op orde raken. Eind van de middag heb ik Henk nog aan de lijn; we zien en spreken elkaar maandagmorgen met de leidinggevende en dan gaan we beginnen. Om zes uur ben ik weer thuis. De uitnodigingskaarten voor ons feest op 19 september zijn binnen; zien er mooi uit. Nadat ik de krant heb gelezen ga ik eten maken. Het wordt een variant op bamisoep: bouillon van kip, gember en knoflook. Voor op tafel geen prei, maar geblancheerde venkel, plus bosui, paprika, peper, koriander en bladselderij. Mie en eireepjes voor de vulling. Ik dacht iets lekker gemakkelijks te maken, maar het is veel werk. Niet erg. De Vrouw is eerder thuis dan verwacht. Toch eten we pas om kwart voor acht. Vrij snel erna – het is al negen uur – gaan De Zoon en ik hardlopen. Hij één en ik twee rondjes om het kanaal. Die vierentwintig minuten zijn toch zwaar, al red ik het uiteindelijk goed. En het voelt mooi. Nog even naakt uitblazen in de tuin en veel water drinken. Dan een korte douche en om half elf in bed.
Muziek vandaag: het derde plaatje van The Jam Sessions (special limited edition) (Kyteman Orchestra), Koralrevens Klagesang (Panzerpappa), Astromalist (Panzerpapa)

–

Dinsdag 4 augustus:
Slapen lukt me redelijk. Halverwege de nacht word ik wakker omdat het is gaan regenen en het raam wagenwijd openstaat. Daarna ben ik veel wakker. Echt heel angstig en paniekerig ben ik niet, maar het is wel vol en druk in mijn hoofd. Vroeg op. Op de werkplek doe ik van alles; ik kom er weer aardig in. Ik krijg veel zaken op orde. Tussen de middag loop ik een rondje buiten. Het regent iets, maar dat vind ik niet erg. Sterker nog, bij bijna iedere stap denk ik: Wat is het lekker om te lopen. Vanmiddag dan het gesprek met de leidinggevende over mijn keuze van loopbaantrajectbureau. Het gaat vloeiend. Ze begrijpt mijn beweegredenen goed: ‘Als dit jouw keuze is, dan is het goed om snel lekker te beginnen.’ Het valt me alleszins mee. En het ‘incident’ van gisteren blijkt geheel zonder lading of dictatoriale bijbedoelingen te zijn; het ging om openheid en dat is iets waar ik wel achter kan staan. Later die middag breng ik de trajectbureaus op de hoogte; in de mail aan Henk vertel ik dat mijn leidinggevende een paar vragen voor hem heeft. Zo iets voor half vijf verlaat ik de werkplek en om zes uur ben ik dan thuis. De Vrouw heeft het eten klaar: een stoofprut van chorizo en ui en groenlof en canellibonen en tomaat, een salde van bladsla en komkommer en bosui en tomaat, plus de fruitsalade van meloen, papaja en appel, aangevuld met druif en banaan. Allemaal prima. Als het op(geruimd) is, lees ik de krant in de tuin. Tegen achten ga ik binnen verder lezen en luisteren. Kwart over tien haal ik net; dan ben ik moe en ga ik naar bed.
Muziek vandaag: de eerste twee (en halve) plaatjes van The Jam Sessions (special limited edition) (Kyteman Orchestra)

–

Maandag 3 augustus:
Zowaar. Ik heb geslapen. Paar keer wakker geweest, maar ik sta toch goed op. In Arnhem kom ik erachter dat sommige bussen een zomerdienstregeling rijden, waardoor ik zeker de maand augustus nog pas om kwart over acht op de werkplek ben. Over die werkplek gesproken: het is er zeer stil wegens vakantietijd. Ik lees de mail, pak dringende zaken op en schrijf een stukje in mijn oriëntatieplan. Het stukje staat hier. Ik ga om half twee weer weg. Gisterenavond scheurden we een pagina van de weekkalender af en ontdekte ik dat ik vanmiddag een afspraak bij de mondhygiëniste heb, vandaar. Onderweg kijk ik nog even op de werktelefoon of er belangrijke mail binnenkomt. Er is bericht. Van de leidinggevende. Ze bedankt me voor de voorbereiding voor ons gesprek van morgen, maar vraagt of er een reden is dat ik niet aan haar, maar wel aan een collega, heb verteld dat ik eerder ben weggegaan. Ik typ terug dat het misschien slordig was, maar dat ik meen dat ik het wel zorgvuldig heb geregeld omdat mijn naaste collega volledig op de hoogte is. Het snelle antwoord is: ‘Maar zij is je leidinggevende niet.’ Kijk, dit soort zaken maken me ongerust, gespannen, onrustig en angstig. Ik ben verdikkeme vijftig jaar geworden en wil eenvoudige zaken gewoon zelf regelen. Nu voel ik me op mijn vingers gekeken, op mijn vingers getikt, of ik op eieren moet lopen, of ze me niet vertrouwt, of ik ergens misbruik van maak, niet serieus genomen, als een kind behandeld. Onze organisatie wil graag dat medewerkers zelforganiserend zijn; welnu, láát mij dan ook futiele dingen als dit zelf organiseren. Als ik alles moet overleggen met de leidinggevende, dan is dat voor mij een stap terug en dat is niet wat ik wil. Het gebeurde illustreert prima en prachtig wat ik heb geschreven. Maar goed. In de middag ben ik dan bij de mondhygiëniste voor een behandeling. Er zit een spin (hooiwagen) op mijn shirt; aanvankelijk proberen we die weg te spoelen in het spoelbakje, maar hij is te groot en dus breng ik hem in een bekertje naar buiten in laat hem daar los. Ach, gut. Wat een avonturen toch weer. Op de terugweg doe ik boodschappen bij een supermarkt en de Turkse winkel. Als ik thuis kom, blijkt dat ik toch nog wat vergeten ben. Snel naar de supermarkt op de hoek van de straat. Ik neem ook ijs mee. Terug in de keuken begin ik met eten maken. Het wordt eenvoudig, want buiten is het zeer warm. Ik kook spaghetti, warm de saus van gisteren op, bak shoarma en maak een fruitsalade van aardbeien, bramen en frambozen. Half acht zitten we aan tafel. Een ieder vertelt over de eerste werkdag na de vakantie. Het gewone leven begint weer. Na de afwas is het al bijna negen uur en dan ga ik hardlopen. Een nieuw schema voor de week: vierentwintig minuten onafgebroken lopen, vervolgens een minuutje wandelen en dan zijn de laatste vijf minuten werkelijk een makkie. Het gaat me goed. Die vierentwintig minuten vallen me erg mee. De Zoon loopt één rondje rondom het kanaal en ik uiteindelijk twee. Het is vermoeiend, maar omdat ik bijna tien minuten rustig uitloop, ben ik weer goed op adem als ik thuiskom. Alle kleren uit en nog een kwartiertje in de tuin zitten met een groot pak ijskoud water onder handbereik. Dan een snelle douche en zo lig ik om half elf in bed.
Muziek vandaag: Stupid Things That Mean The World (Special Edition) (Tim Bowness), Roxy & Elsewhere (Frank Zappa)

–

Zondag 2 augustus:
Pas om half tien ga ik uit bed. Koffie, klussen, kompjoeter. Eind van de ochtend loop ik mijn gebruikelijke rondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Terug is er koffie, de was, voorbereiding van de brunch en lezen in de tuin. Dan brunchen we daadwerkelijk en aansluitend maken en regelen we de kaart voor een zeker feestje op 19 september. De rest van de middag kan ik nog lezen in de tuin. Ik lees Boek (256 blz.) uit en begin in 1000 Years of annoying the French (Stephen Clarke). Pas na zes uur ga ik eten maken: grote vleestomaten gevuld met kip, ui, peper, courgette en parmesan, uit de oven, met daarnaast salade van krulsla, komkommer, bosui en paprika. Als nagerecht is er meloen, papaja en appel. Ook lekker. Ik begin met olie verhitten en currypoeder bakken, dan ui en kip erbij en vervolgens peper en courgette. Ondertussen hol ik vier grote vleestomaten uit (de inhoud vang ik op, verhit ik en pureer ik tot saus/soep) en die vul ik met de kipprut. Bij het raspen van de parmesan verspeel ik bijna de nagel en mijn duim; hierdoor besluit ik het menu aan te passen door de salade te skippen. De gevulde tomaten gaan in een ovenschaal, saus eromheen en de hele boel een half uur in de oven. Tot onze grote verrassing smaakt het geweldig! Na de maaltijd lees ik nog een uurtje in de tuin, maar iets voor negenen ga ik naar de keukentafel binnen. Kwart over tien is de vakantie voorbij.
Muziek vandaag: Dance Me This (Frank Zappa), Arrebol (Aline de Lima), Hey You! – The Best Of (Youssou N’Dour), Postrof (Dusminguet), Gathering The Thread – Fifty Years Of Stuff (Judy Dyble)

–

Zaterdag 1 augustus:
Opnieuw ben ik half negen op. Koffie, klussen, krant. Ook doe ik iets aan de webstek; zo is eindelijk het B-log van onze vakantie af. Halverwege de ochtend fiets ik naar de supermarkt en de Turkse winkel voor de laatste dingen. De Vrouw en ik drinken koffie en dan gaan De Zoon en ik hardlopen. Het is warm buiten, dus ik vind het zwaar. Maar ik red het goed, ook al kom ik flink afgepeigerd terug. Het zweet loopt me in straaltjes van mijn lijf. De voldoening, de voldoening. Ik neem een korte douche en ga nog even buiten zitten lezen. Dan maak ik brunch en die nuttigen we. Na het eten gaan De Zoon en De Vrouw naar de bioscoop voor een of andere rampenfilm (weet ik ook veel, in mijn ogen zijn veel films die zij leuk vinden complete rampen). Ik blijf even thuis, zet zowaar een bluray in 5.1 op en doe het een moment kalm aan. De 5.1 remix door Steven Wilson van Relayer (Yes) is wel de poep, zeg. Alles giert en scheurt en meandert om me heen. Prachtig. De was is intussen wél klaar. Om kwart voor zes wandel ik naar het centrum van onze woonplaats en drie kwartier later tref ik mijn gezin op een terras. Een half uurtje later verplaatsen we ons naar een Grieks restaurant, alwaar we ons te goed doen aan allerlei grillgerechten, waaronder veel lam. Ook de afsluitende baksels zijn zeer lekker. Tegen tien uur zijn we echt klaar en wandel ik naar huis. Daar lees en luister ik nog iets aan de keukentafel en dan is het half twaalf en bedtijd.
Muziek vandaag: The Deform Variations (Adam Holzman), Theme Of Secrets (Eddie Jobson), Volume One (Fission Trip), Relayer (5.1 surround mix by Steven Wilson – bluray) (Yes), Storm Corrosion (Storm Corrosion)

Vrijdag 31 juli:
Ik slaap redelijk goed. Om half negen sta ik op. Klussen, koffie, krant. Halverwege de ochtend fiets ik naar de biowinkel en een supermarkt voor de weekend- en volgendeweekboodschappen. Thuis is er koffie met De Vrouw. We lunchen en dan fietsen we naar het centrum. Er staat het een en ander op het programma: antiekmarkt op het Marktplein, expositie bij Coda en een bezoek aan Adnan in het ACEC. Die antiekmarkt blijkt gisteren al geweest en bij Adnan duurt het even voor we tot daadwerkelijke afspraken komen, zodat we Coda voor vandaag afstellen. Wel bezoeken we de grote Turkse winkel en de nieuwe bijbehorende bakkerij. Om vijf uur zijn we thuis en moet ik een gerecht zien te maken met lamsbout. Dat lukt. Hij stooft in dik anderhalf uur gaar met ui en dille en uiteindelijk ook tuinerwten. Erbij komt een roerbakschotel van peper, wilde spinazie en kikkererwten, plus een salade van bladsla, komkommer, bosui en tomaat. De Vrouw heeft ijs gemaakt van watermeloen en yoghurt en daarnaast is er de baklava die we vanmiddag bij de Turkse bakkerij hebben gekocht. Alles smaakt en vult goed. Zeer goed. De rest van de avond lees ik in Boek (256 blz.) (Robert van Eijden) tot het half twaalf is en ik ga slapen.
Muziek vandaag: Venice(Fennesz), Kavita 1 (Mariana Aydar), Trísan (Trísan), Clandestino (Manu Chao), extraOrdinary Rendition (Rupa & The April Fishes), Emigrantshi Raggamuffin (Rotfront), Dark Side Of The Mule (Gov’t Mule)

–

Donderdag 30 juli:
Half negen moet ik uit bed. Klussen, koffie, krant. Eind van de ochtend fiets ik een boodschappenrondje langs een supermarkt en de Turkse winkel. Thuis is er nog een keer koffie en ik maak een groentesoep voor de lunch. Tegen vier uur lijkt het definitief droog (niet dat het heel veel regent vandaag, maar af en toe is er een druppie) en is het tijd om te gaan hardlopen. Dat doen we dan ook en het gaat lekker. Ook lekker is de fikse pasta die ik maak met een saus van rundvlees, ui, paprika, courgette en tomaten, plus een salade van komkommer, bosui, avocado, zwarte olijven en geitenkaas. Ik lees en luister veel aan de keukentafel tot elf uur. Dan is het boek van Jimmy Carl Black uit en ga ik naar bed.
Muziek vandaag: The Geese And The Ghost (Deluxe Edition) (Anthony Phillips), La Boutique Fantastique (La Boutique Fantastique), Let’s Make Up And Be Friendly (Bonzo Dog Band), Exile (Geoffrey Oreyama), het tweede plaatje van My Generation (Deluxe Edition) (The Who), de drie cd’s van KaLIVEdoscope (3cd+2dvd+bluray) (Transatlantic), Relayer (2014 remaster door Steven Wilson) (Yes), Blues For Tony (Holdsworth-Pasqua-Haslip-Wackerman)

–

Woensdag 29 juli: dagje Amsterdam
De wekker van De Vrouw staat op half acht, maar ik ben er als eerste uit. Beneden wat klusjes, koffie, krant. Vroeg in de morgen fietsen we naar het station en nemen de trein naar Amsterdam. Kwart over elf staan we op het Damrak en bezoeken we Body Worlds. De tentoonstelling gaat over het menselijk lichaam en geluk. De geplastificeerde lichamen en organen zijn indrukwekkend. Daarnaast zijn er veel momenten dat ik uitleg herken en moet bevestigen. Belangrijkste is dat de huidige samenleving vol snelheid, druk en stress een negatieve invloed heeft op de gezondheid van het lichaam. Regelmatig bewegen en ontspanning, met daarnaast gezonde voeding, houdt het lichaam in goede conditie. (Laat ik daar nu net aan werken…) Dik twee uur kijken we er rond. Als we weer buiten zijn, overvalt een enkel plensbuitje ons. Niet erg. We lopen naar het Rembrandtplein en daar drinken en eten we iets. Voorts gaat de wandeling door de Utrechtsestraat en Concerto, alwaar ik boodschappen doe: KaLIVEdoscope (3cd+2dvd+bluray) (Transatlantic), Relayer (2014 remaster door Steven Wilson) (Yes), My Generation (Deluxe Edition) (The Who) en Quadrophenia (Deluxe Edition) (The Who). Het eindpunt is de Albert Cuyp. De Vrouw koopt mooie kleding en we nemen een mooi gerecht bij de Bazar. (En kijk nou eens: mijn zwarte teennagel is niet langer zwart; hij is eraf en waar ik hem heb gelaten is me niet duidelijk.) Erna lopen we door de Pijp naar de tram, iets na zevenen hebben we de trein terug en om kwart over acht zijn we weer thuis. Een leuke dag en ik ben niet eens heel vermoeid. Aan de keukentafel lees en luister ik tot half twaalf.
Muziek vandaag: Starless Starlight (David Cross & Robert Fripp), het eerste plaatje van My Generation (Deluxe Edition) (The Who), Quadrophenia (DeLuxe Edition) (The Who)

–

Dinsdag 28 juli:
Half negen sta ik weer beneden. Even wat koffie en klussen, dan naar de pc en de foto’s. (Op FOK! krijgen we de week weer aardig gevuld. Er zijn twee nieuwe schrijvers; ik ga voorlopig eens per twee weken plaatsen. Scheelt me weer wat druk…) Later in de morgen is er nog meer koffie met De Vrouw en we lunchen. Begin van de middag rijdt De Zoon ons naar een grote elektronicawinkel in de buurt. Hoog tijd voor een nieuwe computermonitor en terloops kopen we nog wat films, waaronder Nebraska, die ik altijd nog eens wil zien. We betalen met allerlei bonnen die we in de afgelopen maanden hebben opgespaard. Eindbedrag: €3,95. Dat is fijn boodschappen doen. Over boodschappen gesproken: zo gauw we thuis zijn, loop ik naar de supermarkt voor de laatste dingen die De Vrouw nodig heeft voor haar gerecht van vanavond. Terwijl zij kookt, monteer ik de monitor en demonteer ik de oude. Ook ga ik verder met de selectie van vakantiefoto’s voor de webstek. Het schiet op. Op tafel staat uiteindelijk een nasi met saté en zelfgemaakte satésaus. Zeer smakelijk. Iets voor achten is alles op en ook weer opgeruimd. Begin van de avond maak ik de fotoklus af: alles staat hier op de webstek. Pfff. Ik tik nog wat aan het dagboek van die vakantie en dan ga ik het laatste uurtje aan de keukentafel zitten lezen en luisteren tot het half twaalf is.
Muziek vandaag: Dark Intervals (Keith Jarrett), Concerts – Bregenz, May 28, 1981 (Keith Jarrett), SIX Pieces for Orchestra (Tony Banks), Hindsight (Anathema), Song Of Seven (Jon Anderson), Tresspass (Genesis), Nursery Cryme (Genesis), Lovely Difficult (Mayra Andrade), On Lonely Towers (Barren Earth), The Aristrocrats (The Aristocrats), Le Sacre Du Travail (The Tangent)

–

Maandag 27 juli:
We zijn om half negen op. De Vrouw gaat vanmorgen naar de huisarts voor haar oren (die was de afgelopen dagen écht doof; de televisie stond tamelijk luid); ik ga halverwege de ochtend een rondje boodschappen doen: markt, supermarkt, Turkse winkel. Af en toe regent het, maar dat is niet zo erg. Rond twaalven ben ik weer terug en we drinken nog wat koffie. Als De Vrouw plots iets vraagt over mijn werk, raak ik helemaal van slag. Wat is dit? Ik denk het wel te weten: werk levert me spanning, stress, druk en paniek op. Dat wil ik niet meer. Ik wil best hard en veel werken, maar geen zaken meer die me persoonlijk raken. Dat is de keuze die ik moet gaan maken, dat is me wel duidelijk. Tegen een uur is onze financiële meneer er weer en hij regelt dat onze hypotheek binnenkort helemaal voor elkaar komt. Ik begrijp er allemaal zeer weinig meer van. Hij is met een half uurtje weg en dan gaan we lunchen met kazen en haring. Erna maak ik een begin met het ontdooien van de vriezer in de schuur. Terwijl het ijs smelt, wandel ik langs het kanaal naar een supermarkt. Het regent stort. Iets met bakken en hemel. Drie kwartier later ben ik terug. Ik handel wat mail en dergelijke af. Zo stuur ik onder andere iets naar de familie van het vakantiehuis in Bad Doberan: volgend jaar willen we weer, maar eraan voorafgaand pakken we wat dagen Berlijn en dan van maandag t/m dinsdag in het vakantiehuis. Ik ben benieuwd of het gaat lukken. Wat in ieder geval nu wel lukt, is het eten: ik maak pakketjes van poon, sjalotten, knoflook, gedroogde tomaatjes, olijven, citroen en paprikapoeder, plus daarnaast een groentetajine van ui, peper, zoete aardappel, spinazie in kerrie, met een salade van rucola, komkommer, bosui en appel. Iemand wat brood erbij? Het is redelijk: het visrecept komt uit een Grieks kookboek en het gerecht is nogal sterk van smaak. De kerrie is tamelijk heet uitgevallen en dan is de salade wat neutraal. Nou ja. Het levert genoeg energie op voor mijn nieuwe stap in het hardlopen: achttien minuten aaneen, dan twee minuten pauze en ten slotte weer tien minuten hardlopen. Als ik terug kom, ben ik moe, maar het was zeker goed te doen. Korte douche en ik ben klaar voor verdere werkzaamheden aan de foto’s. Het laatste stukje van de dag lees en luister ik nog heel even aan de keukentafel. Half twaalf ga ik slapen.
Muziek vandaag: The Deform Variations (Adam Holzman), Woyaya (Osibisa), Tonträger (Provinztheater), Platform One (The Wrong Object), Kong’s Revenge (Inventionis Mater), The Grand Experiment (The Neal Morse Band), 1.001 Centigrades (Magma), Mëkanïk Destruktïw Kömmandör (Magma), Köhntarkösz (Magma), Theme Of Secrets (Eddie Jobson)

–

Zondag 26 juli:
Pas om half echt ga ik uit bed. Beneden even wat opruimen en rustig doen. Eind van de morgen loop ik mijn gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Het gaat, het gaat. De afgelopen dagen hebben me nog eens doen beseffen dat het nog niet meevalt met die energie; ik wil accepteren dat mijn lijf na intensieve dagen signalen afgeeft dat het te veel is, maar het is nog wel lastig. Tijdens het lopen door de zon ervaar ik dat ik rustiger word. Erna nog een rondje koffie met De Vrouw en dan maak ik de brunch, die we pas om half drie hebben afgerond. In de middag doe ik nog wat klussen, zoals de was en het bewerken van de vakantiefoto’s. (Het bewerken is klaar, nu nog namen geven en de foto’s van De Vrouw invoegen.) Het avondeten wordt eenvoudig: de restjes van de afgelopen dagen, wat lamsbiefstukken en salade erbij. Na het eten ga ik verder met de foto’s. Tot aan het festival is klaar, ook met naamgeven, inclusief de foto’s van De Vrouw erbij in. Het laatste uurtje van de dag lees ik nog iets aan de keukentafel en dan ga ik om half twaalf naar bed.
Muziek vandaag: Dance Me This (Frank Zappa), Koralrevens Klagesang (Panzerpappa), Mëkanïk Destruktïw Kömmandör (Magma), Köhntarkösz (Magma), Astromalist (Panzerpapa), Themes Of Secrets (Eddie Jobson)

–

Zaterdag 25 juli: naar Danny’s vijftigste verjaardag in Haarlem
Welja. Om half acht ben ik echt weer wakker. Ik sta op. Beneden ruim ik de vaatwasser leeg en lees ik de krant. Langzaam worden de anderen ook wakker. We ontbijten eenvoudig en om kwart voor twaalf lopen we met z’n allen naar de bus. Op het station treffen we Heidi en Auke en gezevenen reizen we verder naar Haarlem. Het is druk in de trein, ondanks de weersverwachting: veel regen en hevige wind. Tot en met Amsterdam valt het allemaal mee, maar eenmaal in Haarlem gaat het loos. Danny’s huis blijkt niet zo groot, maar wel heel vol: veel familie uit Amerika, maar ook Martin, Tony en Kay, Jessica en JP, Sven, Steve en Mary-Jane. Het is goed hen allen weer te zien. Toch krijg ik het eind van de middag wat lastig: er is weer veel druk op mijn hoofd, steken, vlagen van paniek. Om zeven uur, als de storm is gaan liggen en de regen voorbij is, maar nog voordat de barbecue aanstaat, vertrekken we. Onderweg in de trein slaat de angst toe. Ik red het wel, maar moet veel moeite doen om rustig te blijven. De reis gaat niet heel voorspoedig: er vallen veel treinen uit vanwege de weersomstandigheden en omgewaaide bomen op het spoor. Pas om elf uur zijn we thuis en ik ga gelijk naar bed.
Muziek vandaag: Starless Starlight (David Cross & Robert Fripp), Arvo Pärt – Complete Music for Violin and Piano and for Piano solo (Ursula Schoch & Marcel Worms)

Vrijdag 24 juli:
Slapen gaat beter. Wel ben ik om acht uur echt wakker en stap ik uit bed. Beneden wat koffie, de vaatwasser, deze webstek, de foto’s. Ik fiets even naar de Turkse winkel voor wat koriander, gember, fruit en brood. Dan nog wat koffie. Zo om half twaalf rijden De Zoon en ik naar het station. Daar pikken we Annemarieke en Angelica op. Thuis drinken we nog een kop koffie, ik maak een start met de pruttelpot voor vanavond en we nemen een lunch. Later die middag wandelen we door het Matenpark langs de kinderboerderij en we halen nog wat laatste boodschappen. De Marokkaanse pruttelpot gaat nog anderhalf uur aan. In de tussentijd maak de Turkse gehaktschotel met spinazie. De boel smaakt wonderwel prima. Na het eten ga ik een rondje hardlopen: die twee keer veertien minuten lijkt nu wel zeer gemakkelijk te worden; ben benieuwd wat volgende week gaat brengen. De rest van de avond brengen we in alle rust door; uiteindelijk zien we de concertfilm van Banned from Utopia van afgelopen zondagavond. Het is iets na twaalf uur als ik beneden overal het licht uitdoe.
Muziek vandaag: Clearlight Symphony (Cyrille Verdeaux), 1.001 Centrigrades (Magma 2) (Magma), Visor Fran Vinden (Sofia Karlsson), Fran En Plats Du Ej Kan Se (Beardfish), dvd van het Zappanale-optreden 2015 (Banned from Utopia)

–

Donderdag 23 juli:
Ik ben om kwart over negen uit bed. Goed geslapen heb ik niet; geen idee waardoor het komt. Ik drink koffie, lees de krant, doe klusjes, schift nog wat foto’s, probeer het dagboek op de webstek bij te werken. Ik loop naar de super op de hoek en koop vlees en bacon. Weer thuis maak ik bacon and eggs. De Vrouw moet vanmiddag even bij de dokter zijn in verband met verstopte oren. Maandag mag ze terug komen om de boel schoon te laten maken. Aansluitend doe ik wat boodschappen bij een supermarkt en de Turkse winkel. Daarna peuter ik groen tussen de stenen vandaan aan de voorkant van het huis. De rest van de middag lees ik de PROG uit in de tuin. De Vrouw heeft salade niçoise gemaakt en ik bak daar hamburgers bij. Na het eten zit ik nog even in de tuin te lezen. Om half negen wordt het fris en ga ik aan de keukentafel beginnen inFor Mother’s sake – The memoirs and recollections of Jimmy Carl Black 1938-2008 (Jimmy Carl Black). Om elf uur ga ik naar bed.
Muziek vandaag: Dance Me This (Frank Zappa), Themes Of Secrets (Eddie Jobson), Volume One (Fission Trip), Blues for Tony (Allan Holdsworth, Alan Pasqua, Jimmy Haslip & Chad Wackerman)

–

Woensdag 22 juli:
Half negen toch echt goed wakker en uit bed. Was aan, koffie, muziekje, krant. Ook maak ik een begin met de 2750 foto’s: ze staan op de harde schijf en ik start met een eerste selectie. Eind van de ochtend fiets ik een rondje langs de supermarkt en de Turkse winkel. Pas na twee uur brunchen we uitgebreid. In de middag klussen we wat in de tuin. Ik maai gras, peuter onkruid tussen tegels vandaan en wied wat perken te buiten. Pas om zes uur begin ik aan het avondeten. Het wordt een groentetajine van ui, knoflook, peper, zoete aardappel, sperzieboon en ras-el-hanout. Daarnaast gebakken biefstukreepjes in mediterraanse kruiden en een salade van romasla, komkommer, bosui en tomaat. Gelijk na de dis gaan De Zoon en ik hardlopen. Ik red het goed, al kom ik ook goed moe weer terug. Even zonder kleren nahijgen in de tuin. Dan een snelle douche. Ik lees en luister aan de keukentafel. Ten slotte ga ik nog wat verder met de foto’s en om half twaalf ga ik naar bed.
Muziek vandaag: Clearlight Symphony (Cyrille Verdeaux), Dance Me This (Frank Zappa), Platform One (The Wrong Object), Koralrevens Klagesang/em> (Panzerpapa), Astromalist (Panzerpapa), The Aristocrats (The Aristocrats)

–

Dinsdag 21 juli:
De wekker gaat om 07.00 uur. Ik sta op, maak koffie en we ontbijten samen. Dan begin ik met het inpakken van de koffers. Ook loop ik naar de supermarkt om de lading lege waterflessen weg te brengen. De heer en mevrouw Zühr, eigenaren van het appartement, brengen ons om tien uur naar station. We nemen afscheid van ze, vertellen onze wens voor volgend jaar en bedanken ze voor de schitterende tijd die we in hun vakantiehuis hebben mogen hebben. Om 10.35 zitten we in de boemel naar Rostock. Daar kopen we broodjes. De hele reis verloopt zeer goed en voorspoedig; we halen alle aansluitingen en zijn precies volgens planning om 18.00 uur in Apeldoorn op het station. De Zoon haalt ons met de auto op. Thuis pakken we de koffers uit en beginnen we met opruimen. Na een uurtje wandelen we naar ons winkelcentrum op de hoek. Bij Midas trakteer ik op eten, voor De Zoon en mij is dat döner met kaas. Iets na acht uur zijn we weer thuis. Het plan om de concertfilm van Banned From Utopia te kijken sneuvelt. Ik ben zeer moe, kom niet verder dan wat kranten lezen en lig al om tien uur in bed.
Muziek vandaag: Themes of Secrets (Eddie Jobson)

–

Maandag 20 juli:
De wekker van De Vrouw gaat om 07.00 uur. Ik sta op. De Zoon is ook wakker. Ik ga nog even liggen en val in slaap. Om 09.00 uur weer wakker; De Zoon wordt opgehaald door EdLick en NotPedro; ze vertrekken naar huis. De Vrouw gaat nog even naar bed; ik wil gaan hardlopen. Plots is Chantal binnen; ze is enigszins in paniek omdat zij en Tim een portemonnee met van alles erin kwijt zijn. Ik zwaai ze uit als ze met de taxi naar het station vertrekken. Ik ga hardlopen, inclusief bloot poepen in het weiland. Lekker. Onderweg belt Chantal met de mededeling dat de portemonnee terecht is: op een ongebruikelijke plaats in de tas. Ook fijn. Als ik weer terug ben, is De Vrouw op en neem ik een douche. We doen een rondje laatste boodschappen en ontbijten in de Stadsbäckerei. De Vrouw wil nog wat winkeltjes kijken en dat doen we dan ook. Het is al halverwege de middag als we wat drinken bij Kamp-Theater. Daar nemen we afscheid Sascha en Nona en Dieter. We wandelen nog een rondje en gaan uiteindelijk eten bij Shanghai: geroosterde eend met groente in hete kokossaus. Erna steken we over naar de ijswinkel voor een nagerecht. De rest van de avond is rustig in het appartement. Ik draai wat gekochte muziek en later kan ik lezen, terwijl De Vrouw tv kijkt. Ik lig om half elf in bed.
Muziek vandaag: Tonträger (Provinztheater), Woyaya (Osibisa), The Crazy World of Arthur Brown (The Crazy World of Arthur Brown)

–

Zondag 19 juli:
Ik ben vroeg wakker, maar val weer in slaap. Pas om 09.45 uur schrik ik weer wakker. Ga ik het doen? Ja, ik ga het doen. Ik schiet snel in mijn kleren en ga in mijn eentje naar het gebouw van de Arf-Society voor de Joe’s Garage special: een interview met Ike Willis, Denny Walley, Craig Stewart en Jeff Hollie over Joe’s Garage en het optreden van gisteren. Ze spelen geen muziek, maar desondanks is het wel aardig. Zo vertelt Denny het verhaal van Jumbo Go Away. Ik ben voor twaalf uur weer terug in het appartement. Ik douche en we ontbijten. Kwart voor twee zitten we in de trein naar het festival. Een nogal karig programma vandaag. Maar Stefan Hüfners Zappata vind ik zeer mooi! Een grote big band met de geweldige stem van Mara Minjola; zij zingt de stukken van Zappa zeer jazzy. Goede band, mooie verrassing. Erna is er een gat in het programma. Alle tijd dus voor boodschappen: voor €2 The Crazy World of Arthur Brown. Veel pikken we niet mee van Mick’s jamsessie. Nee, dan Banned From Utopia. Wat een band. Zeer gedegen goed! Ik ben vooraan, schiet wat goede foto’s en geniet vooral. Ray White vind ik altijd een plezier om te horen en te zien, Robbie Mangano en Morgan Agren zorgen voor pit in de band, maar eigenlijk zijn alle muzikanten in goede vorm vandaag. Zeker een hoogtepunt in het programma dit jaar. Als het afgelopen is, koop ik bij Uli nog The Aristocrats (The Aristrocrats). Ook loop ik naar de tent van de Arf-Society en ik vraag wanneer de dvd van het concert van Banned from Utopia klaar is en verwacht wordt. Ik krijg het allereerste exemplaar in mijn handen gedrukt; hij is zojuist binnen. Kijk aan! De afsluitende sessie is niet onaardig, maar vreemd: alleen Willis met Z3 en Mann op het podium, met als enige gasten Stewart, Walley en Öberg. We nemen nog iets te eten, voor mij een pannenkoekje met camembert en bosbessen. Van Jazzproject Hundehagen horen we niet veel. We nemen afscheid van enkelen bij de Zappateerstent en nemen dan een taxi naar Gunnar’s bar. Daar zitten we nog een uurtje of wat met allerlei lui en vooruit, we hebben leut. Iets voor een uur gaan we terug naar het appartement.

–

Zaterdag 18 juli:
We zijn redelijk op tijd op en nemen een ontbijtje in huis. Iets voor elf uur zijn we in het gebouw van de Arf-Society. Inventionis Mater spelen er. We hebben ze in maart in Corby gezien en ook nu: zeer mooi. Zo zit er een stuk bij dat ik herken – de melodie komt ze zeer bekend voor – maar ik kan het niet thuisbrengen en ik weet geen titel. Even later verklapt Andrea wat hij heeft gespeeld: King Kong, maar dan achterstevoren! Ach zo. Na drie kwartier is het afgelopen en gaan we via de bank naar de trein. Kwart voor een rijden we, dus we zijn op tijd naar de lezing van Jim Cohen. Dit keer gaat het over de love songs van Zappa. Veel nieuws hoor ik niet, maar het is altijd aangenaam om de man te horen spreken. Tussendoor heeft hij een directe verbinding met Bob Zappa (de broer van) en hij interviewt hem kort over diens op stapel staande boek. Drie uur begint de muziek op het grote podium. Univers Zero was groots aangekondigd, maar het valt me wat tegen: wel goede muzikanten, maar het is me niet avontuurlijk genoeg. De Zoon trakteert op veganistische wraps (haha) en we zitten ruim op tijd voor het kleine podium. Daar krijgen we Inventionis Mater nogmaals en ondanks de wind is het wederom zeer mooi. Op het grote podium volgt Zappatika met Ike Willis, Denny Walley, Jeff Hollie, Craig ‘Twister Stewart en Ed Mann. Waar ik een beetje bang voor was, gebeurt: het is niet slecht, maar geen spektakel, weinig vuur. Denny Walley vind ik altijd zeer mooi om te zien en te horen. Tijdens het lange optreden wandel ik nog eens het festivalterrein over en ik doe nog een keer boodschappen bij Uli: Theme Of Secrets (Eddie Jobson), Volume One (Fission Trip) en Platform One (The Wrong Object featuring Annie Whitehead and Harry Becker). Nee, dan Frank Out! op het kleine podium: dit knalt, er is heel veel speelplezier en ik vind het een geweldig mooie setlijst (Disco Boy, Punky’s Whips, Welcome to the United States, Yo Mama). Volgens mij zijn we niet de enigen die het goed vinden, want het is enorm druk voor het kleine podium en de vraag rijst waarom deze band niet op het grote podium staat. Op dat hoofdpodium begint om tien uur Fried Dähn en das Onomatopoeia Perturbation Consort. In het begin vind ik het vooral heel luid en niet zo interessant, dus we gaan eten (pizza). Ook doe ik nog boodschappen bij Charlie: Clearlight Symphony (Cyrille Creveaux), 1.001 Centigrades (Magma), Mëkanïk Dëstruktïv Kömmandöh (Magma) en Köhntarkösz (Magma). Iets later ga ik nog wel even wat meer vooraan het podium staan en is de muziek van Dähn met teksten van Zappa (in het Duits) toch beter te pruimen, vooral Penis Dimension en de toegift Sabre Dance van Khatchaturian. Inmiddels is het heel koud geworden, dus gaan we na middernacht met de taxi terug naar ons appartement en missen we Z3 volledig.

Vrijdag 17 juli: Zappanale
Vroeg op, om acht uur. Na wat eten en koffie ga ik hardlopen. Lekker. Mijn lijf voelt goed. Als ik weer terug ben, ga ik bij De Vrouw terug in bed liggen. Ook lekker. Dan neem ik een douche en niet veel later zitten we aan ons ontbijtje. Vanmorgen hebben we alle tijd, dus doe ik nog een boodschapje: waters en aardbeien en nog meer van die geweldige Ostseekäse. Half twee hebben we de Molli naar het festivalterrein. Zappanale kan nu écht beginnen. Bij de balie halen we onze polsbandjes ophalen en dan gaan we naar binnen. Is het nog zó rustig? Het lijkt er wel op. Eerst maar eens boodschappen doen bij Uli: Dance Me This (Frank Zappa), Woyaya (Osibisa) en (Holdsworth-Pasqua-Haslip-Wackerman). Die Drei von Rhein mogen met z’n vieren het festival openen. Dat doen ze door de bekende stukken van Zappa op stevige verrassende én wijze neer te zetten. Mooi begin, maar wel een beetje vreemd begin. Het is namelijk érg goed en eigenlijk zou deze band een schitterende afwisseling zijn van de andere Zappabandjes ergens halverwege het festival. Tijdens Die Reise (want lawaai) eten we pizza, ik haal bij Aad onze stoel en de doos flyers. Veel van die flyers kan ik kwijt bij de informatietent van de Arf Society. Op het podium begint Peach Noise: indrukwekkend maar wel wat ‘veel’ en vol. Laten we Napoleon vergeven; hij is en blijft een rasartiest. Op het kleine podium is er Panzerpapa: wat een band! De gitarist kennen we; hij speelt ook in Dead Dino Storage. De muziek van Panzerpapa is meeslepend, interessant, ingewikkeld, toch melodieus en bovenal fantastisch. Klap op de vuurpijl is hun versie van RDNZL (FZ). Na afloop koop ik twee plaatjes van ze. Hoofdact van vandaag is Magma. Twee jaar geleden stonden ze er ook, maar toen regenden ze weg; we gingen toen voortijdig en blauw van de kou terug naar het appartement. Nu sta ik snel vooraan en ik moet zeggen dat ik overweldigd ben door het majestueuze geluid. De band moet het doen zonder gitarist, want die is ziek, maar de percussionist/marimbanist neemt zijn partijen waar. Waanzinnig. En slechts twee stukken op de setlijst (Köhntarkösz en Mekanïk Destruktïw Kommandöh) met een korte toegift (Zombies). Van The Yellow Snow Crystals wil ik nog iets meepikken. We kopen nog wat te eten en als ik mijn pannenkoek op heb, ga ik voor het podium foto’s maken. Het is er een waar feestje en de band is weer mooi op dreef, compleet met een paar coupletten in het Nederlands! Na een kwartier ben ik weer terug en buiten het festivalterrein zoeken we een taxi naar het dorp. Die vinden we snel en we delen hem met Les uit Boston. Als we om een uur of een terug zijn in het appartement, ga ik gelijk naar bed. Morgen meer!

–

Donderdag 16 juli: Heiligendamm + Zappanale openingsfeest
Ik ben redelijk vroeg wakker. Na ons ontbijt pakken we Molli naar Heiligendamm. Voor het eerst zien we de Waldkirche. Daarna gaat de wandeling langs de boulevard en op de pier. Altijd mooi. Bij de ijstent gebruiken we koffie en… ijs. Om half vier zijn we terug in het appartement en nog geen vijf minuten later arriveert De Zoon; hij is met Aad meegereden. We eten gebak en drinken wat. Dan lopen we naar het park. Eerst zien we de fototentoonstelling in het gele of rode paviljoen: zeer mooi! Dan pakken we nog een klein staartje van Zapnoise mee. Veel tijd om te luisteren hebben we niet, want we ontmoeten zeer veel bekenden. Meer muziek is er ook: Napoleon met Mats Öberg, bijvoorbeeld. Goed en gedegen, die Mats is een funky freak op de toetsen. En dan: das Provinztheater! Wat een heerlijke pretband is dat. Ik hoor er allerlei feestmuziek in terug en het enige jammere is dat ze in het Duits zingen, maar zelfs dat kan ik ze vergeven. Het geestige optreden is voorbij voor we het weten. Nu is er een lange pauze in het programma buiten, dus gaan we naar de grillroom Am Markt voor een Dönerteller Komplett. Dezelfde knullen werken hier nog in de zaak en het geboden voedsel is van dezelfde goede kwaliteit. Als we weer terugzijn in het park, is Bad Penny net begonnen. Hun muziek is wel oké, maar we gaan voortijdig met een boel lui mee naar Gunnar’s bar. Na een uurtje hebben we het ook daar gezien en even na twaalf uur liggen we in bed.

–

Woensdag 15 juli: Kloster + Münster
Vandaag doen we rustig aan. Wel ben ik op tijd op om te gaan hardlopen. Zelfde kunstje: veertien minuten heen, de weilanden in, en dan veertien minuten weer terug. Het gaat lekker! We drinken koffie en nemen ons ontbijt in het appartement. Dan wandelen we door het dorp naar de Klostermauer en zien we het klooster, de Wirtschaftsgebäude, het Kornhaus, de Münster en de omliggende Johann-Sebastian-Bachgarten. Om twee uur opent de expositie in het gebouw van de Arf Society en daar zijn we op tijd. Mevrouw Cynthia ‘Plaster Caster’ laat haar trofeeën zien en er is weer van allerlei ander mal materiaal. Van Robert krijg ik een cd-r met de promofilm voor de expo van vorig jaar; die had ik ‘m toen gevraagd, omdat er leuk beeldmateriaal op staat van alle Zappanales. Mooi! Ook koop ik het boek For Mother’s Sake – The memoires and recollections of Jimmy Carl Black 1938-2008 (Jimmy Carl Black). We spreken er weer verschillende bekende mensen. Aansluitend wandelen we nog wat door het dorp en park. Bij het Kamp-Theater treffen we Martin, Harry en Marieke, plus Len en Sabine en Frank, ook au3, Eelco, Bengt, John en Tina zijn gearriveerd. Goed om iedereen weer te zien. Binnen eten we iets, voor mij Pfannkuchen met blauwe kaas, peer, walnoten en rucola. Halverwege de avond gaan we naar Gunnar’s bar. Dave, Nicola, Sean, JP, Jessica en Paul zijn daar ook. Het is er best aangenaam en na een niet al te lange avond gaan we terug naar het appartement.

–

Dinsdag 14 juli: Rostock
Ons ontbijt aan het begin van de ochtend is eenvoudig: ik rooster toast, zet alle kaas en fruit op tafel, boel sap en koffie ernaast en vullen maar. Vervolgens lopen we naar het station en daar nemen de boemeltrein naar Rostock. Ook daar ben ik de afgelopen veertien jaar nog nooit echt goed geweest. Nu wel. Met de tram rijden we de paar haltes naar het oude Stadtmitte. We stappen uit op de Neuer Markt en kijken daar rond. Willen we de toeristeninformatiebalie vinden, dan moeten we door de winkelstraat naar het Universitätsplatz. Daar koop ik een boekje, vind ik een plattegrond en buiten drinken we koffie. We neuzen nog wat op het plein en wandelen dan via het universiteitsgebouw naar het klooster. Iets met een steenworp. Nog weer iets verder is de Kröpelinertor en na vijf minuten staan we op de Kanonsberg en hebben we geweldig uitzicht op de haven en Rostock. We wandelen langs de kade verder en vinden een terras aan het water. Op de kaart staan pizza’s; vooruit. Ik kies iets met aubergine en basilicum en een grote fles water later stappen we op. De wandeling gaat via de Hochschule voor muziek en theater naar de Petrikerk en de Alter Markt. Dan is de volgende kerk niet ver meer en via de stadsmuur en de Steintor komen we weer uit op de Neuer Markt. Ik loop de grote St. Marienkirche in en ondanks dat deze ook van binnen in de steigers staat, ben ik wel onder de indruk. Inmiddels is de middag bijna voorbij en tegen een uur of vijf nemen we de tram en trein weer terug. Bij het Kamp-Theater in Bad Doberan zit Jan. Binnen eten we een lichte pasta en later ontmoeten we buiten ook Sascha en Nona en Dieter en Gerhard en Michael en arfevelynarf. Als het bijna donker wordt, gaan we met Michael naar Café Z. Daar is bijna niemand. We drinken er iets en opnieuw zijn we redelijk op tijd weer in het appartement.

–

Maandag 13 juli: Wismar
Vroeg op. Alleen. Ik maak koffie, eet iets en ga hardlopen: veertien minuten lang de Neue Reihe af (omhoog), het bos door en omlaag tot in de weilanden. Ik heb goed uitzicht; in de zonnige verte rijdt Molli en zie ik het festivalterrein. Na veertien minuten houd ik twee minuten pauze en dan ren ik veertien minuten weer naar het appartement. Als ik terug ben, is De Vrouw ook gewassen en gestreken. We doen een rondje boodschappen en gebruiken een ontbijt bij de Stadtbäckerei. Eind van de ochtend nemen we de trein naar Wismar; ik kom nu al bijna vijftien jaar in deze streek en ik heb nog nooit ook maar iets van de omgeving gezien, behalve dan het strand van Heiligendamm. Nu zijn we dan in hanzestad Wismar. We wandelen via de St. Nicholaikirche naar de Marktplatz en bekijken daar de panden. Op een terras drinken we iets en dan gaan we door Lübsche StraBe naar het touristencentrum voor een plattegrond van het stadje. Ernaast is het werelderfgoedhuis, daar kijken we binnen. Het kaartje is leuk, maar niet zonder leesbril en die ligt nog in het appartement. In de winkels vinden we geen goedkoop exemplaar, dus doe ik het zonder. We komen uiteindelijk bij de Alter Hafen. We eten er ijs, bekijken de visverkoopbootjes en struinen langs de kade. Eind van de middag zijn we weer bij het station. We gaan terug naar Bad Doberan. In het plaatselijke Grieks restaurant eten we: voor mij schapenkaas uit de oven, plus lamssteaks. Eigenlijk zijn we vroeg weer in het appartement en gaan we ook vroeg naar bed.

–

Zondag 12 juli: naar Bad Doberan:
De wekker gaat op de normale doordeweekse tijd. Vroeg, dus. Om kwart voor zes ben ik beneden, klaar voor van alles. Ik doe ook van alles. En ook is er koffie. Half acht zitten we in de auto. De Zoon brengt ons naar het station. We zijn er klaar voor. De reis wordt nogal een aangelegenheid: er zijn werkzaamheden aan het spoor. Eerst pakken we de sprinter naar Almelo. Daar pakken we een bus naar Hengelo, vervolgens een intercity (niet lachen) naar Enschede, alwaar we drie kwartier wachten op de internationale trein naar Münster. In Münster hebben slechts een paar minuten, maar gelukkig heeft de aansluitende trein vijf minuten vertraging. Als we in Hamburg uit willen stappen, heeft een of andere gozer zijn tas in het gangpad gezet en hij is niet bereid die even aan de kant te trekken zodat ik erdoor kan. Ik til onze (zware en grote) koffer op en til hem zo goed en zo kwaad als dat gaat eroverheen. Nogal hard laat ik hem op de grond vallen. Nee, op de middelste teen van mijn linkervoet. Die doet zeer zeer. Zeer. Gelukkig hebben we genoeg tijd voor de aansluiting en een kwartier later rijdt de trein naar Rostock weg. Precies volgens schema stappen we in Rostock over op de regionale boemel naar Bad Doberan en daar komen we om half zes op het station aan. De heer Zühr wacht ons op het perron op. Mooi om hem weer te zien. Hij brengt ons naar de vakantiewoning cq. het appartement. Als we zijn geïnstalleerd en als de koffers zijn uitgepakt, gaan we het dorp in op zoek naar een supermarkt of levensmiddelenzaak die open is. Het is net zeven uur geweest en alle supermarkten en levensmiddelenzaken sluiten op zondag om zeven uur. Nou ja. We eten geroosterde eend met hete groente bij de Thai of Vietnamees op de Am Markt, drinken iets bij het Mein Kampftheater en gaan terug naar het appartement. Daar lees ik nog even en we liggen om half elf doodmoe in bed. De nagel van die linkerteen van mij is nagenoeg zwart.
Muziek vandaag: Starless Starlight (David Cross & Robert Fripp), Time (Steve Howe)

–

Zaterdag 11 juli:
Het is vakantie. Ik ben om acht uur echt wakker. Douche, was, vaatwasser, krant. Hé, de flyers van Zappaloween zijn er; die kunnen mee naar Zappanale. Al om kwart over tien zit ik op de fiets voor een klein en laatste rondje boodschappen naar een supermarkt en de Turkse winkel. Ik ben ook zo weer terug en dan is er nog meer koffie en een gezamenlijke lunch. En post: nieuwe schoenen uit China. Vervolgens fietsen De Vrouw en ik naar het centrum voor nog wat laatste dingetjes. Weer thuis pak ik koffers in en zoek ik allerlei spullen bijeen. Er is de gebruikelijke vakantiestress: soms gebeuren er meerdere dingen door elkaar en raak ik de draad kwijt, of er is wat onenigheid die ik niet begrijp. Er zijn dus ook momenten dat de druk op mijn hoofd weer groot wordt en ik alle zeilen moet bijzetten om niet in paniek te raken. Eind van de middag is er rust. We zien een muziek-dvd’tje of twee en dan maak ik eten: een tajine van ui, paprika, spitskool, kerrie en kaas, met gebraden lamshazen en een salade van bladsla, komkommer, tomaat en avocado. Het is nog niet op of ik maak ook de linzensalade voor morgen onderweg en snijd een watermeloen, die ik als toetje op tafel zet. De Vrouw zet daar dan weer baklava naast. Ik lees nog wat in tuin en keuken en ga zo rond half elf naar bed.
Muziek vandaag: SIX Pieces For Orchestra (Tony Banks), The Deform Variations (Adam Holzman), Exile (Geoffrey Oreyama), La Candele Viva (Totó la Momposito y sus Tambores), Lero-Lero (Luísa Maita), Like It Is – At The Mesa Arts Center (dvd) (Yes), de livefilm van Zappanale 2014 (dvd) (The Muffin Men), The Diary (Gentle) (The Gentle Storm), Music Inspired By The Life And Times Of Scrooge (Tuomas Holopainen)

Vrijdag 10 juli:
Heb ik geslapen? Volgens mij wel. We gaan de laatste werkdag voor de vakantie in. Ik voel me rustig en opgeruimd. Op de werkplek is van alles te doen om af te ronden en over te dragen. Ik red het prima en heb er ruim de tijd en gelegenheid voor. Om half een zit ik in de bus terug naar huis. De Vrouw is er even later ook. Ik fiets een rondje langs twee supermarkten en ga dan in de tuin Dandy uit het noorden uitlezen. Vrolijk begin ik in de nieuwe PROG. Vakantie! Ondertussen maakt De Vrouw een schotel van paprika, zalm, spitskool en roomkaas, met daarbij verse ananas. Na de dis ruim ik op en maak ik de aandachtslijst voor De Zoon voor als we de komende week weg zijn. En dan gaan we hardlopen. Het lijkt wel of het steeds maar weer gemakkelijker gaat. Dat is natuurlijk niet zo, maar het voelt gewoon erg goed. Na een douche koel ik nog wat af in de tuin, maar zo rond half tien vlucht ik naar binnen. Eigenlijk wil ik een muziek-dvd op de pc kijken en luisteren, maar sinds een week of twee hebben we een felgele verticale streep over het beeldscherm. Zo is er niet naar te kijken. Gauw weer terug naar de keuken en de PROG, tot het kwart over elf is en ik moe naar bed ga.
Muziek vandaag: Live at the Isle of Wight Festival 1970 (The Who)

–

Donderdag 9 juli:
Het is koud vanmorgen! Ik hoef pas om kwart voor zeven de deur uit. Tussen de druppels door kom ik droog bij de carpoolplek en om acht uur zit ik achter de pc. Op zich gaat het goed en rustig met mij. Er is nog wel wat spanning, maar ik kan veel loslaten. Vandaag de hele dag de gelegenheid voor één laatste grote klus en overdracht voor de vakantie. Begin van de middag loop ik een rondje buiten. Eind van de middag heb ik zo goed als alles af wat ik af wilde hebben. Morgen nog de laatste dingen en dan even een tijdje niets. Om zes uur ben ik thuis. De Vrouw is al bezig met de was voor het weekend en de vakantie, dus warm ik de potten van de afgelopen dagen op. Als alles ook op is, ruim ik op en beantwoord ik mail en een FB-bericht over Eric, de laatste afkomstig van Erics zoon. Aan de keukentafel lees en luister ik een groot deel van de avond tot het bijna half elf is.
Muziek vandaag: Survival and Other Stories (Jon Anderson), Live & Outta Sight (DeWolff), het plaatje dat met de PROG meekwam

–

Woensdag 8 juli:
Zowaar, ik heb wat geslapen. Toch voel ik veel druk op de kop. Ik ben onrustig, bij vlagen zelfs angstig. Ook weer later op de werkplek. Een naaste collega blijkt een zeer hevige vorm van borstkanker te hebben, moet binnen de kortste keren geopereerd, aan de chemo, maar ook eitjes laten invriezen en de hele meuk. Word ik ook niet vrolijk van. Op de werkplek zelf moet ik keuzes gaan maken: wat doe ik per se nog voor de vakantie en wat laat ik liggen? Er zijn nog wat overleggen vandaag ook. En geen tijd en gelegenheid om tussen de middag naar buiten te lopen. Nou ja. Het regent trouwens stort, dus eigenlijk maakt het ook niet uit. In de ‘pauze’ spreek ik wel mijn coach. Ik leg haar mijn dilemma van de bureaus voor, ze stelt me nog wat lastige vragen en dat maakt het leven weer wat draaglijker. En raad eens? Plots vallen er allerlei overleggen vandaag en morgen uit, dus ontstaat er weer ruimte. Ik ga het prima redden deze week. Ik ben om half zeven thuis en maak een tajine van kip, ui, knoflook, peper, paprika, courgette en paksoy, met daarbij een salade van bladsla, komkommer, zilveruitjes, augurk en avocado. Half acht zitten we aan tafel en nog geen uur later lopen De Zoon en ik ons rondje hard. Lijkt het maar zo of gaat het me echt gemakkelijk af? Ik laat De Zoon ver achter me. Het lopen maakt mijn hoofd echt goed leeg en als ik terug kom, voel ik me stukken beter Aan de keukentafel luister en lees ik de kranten en blader ik door de nieuwe PROG die ik vanmiddag heb gekocht. Half elf duik ik kort onder de douche en snel daarna in bed.
Muziek vandaag: Kytecrash (Colin Bender & Eric Vloeimans), Hand.Cannot.Erase. (Steven Wilson)

–

Dinsdag 7 juli:
Vooruit, daar gaat-ie weer. Op naar de werkplek dan maar. Er is even wat hectiek; er zijn zieken en afwezigen. Ik val in bij het bestuurssecretariaat om de telefoon aan te nemen, ik doe mijn gewone klussen, heb een overleg en nog veel meer ad hocdingen. En dan. Halverwege de ochtend krijg ik van De Vrouw het bericht dat Eric, beter bekend als youngpumpkin, is overleden. Ik schrik ervan. Het raakt me enorm. Ik ben helemaal van slag. Zit met tranen in mijn ogen op de werkplek. Het lukt me niet om me goed te concentreren. Gelukkig mag ik iets voor half twee weg naar Velp. Daar heb ik een kennismakingsgesprek met een tweede loopbaantrajectbureau. Wat volgt is een goed en indringend gesprek: deze meneer gaat veel van me vragen en dat zou me wel eens veel druk en spanning kunnen geven, maar aan de andere kant kan het me ook écht iets opleveren. Ik ben er dan ook nog niet helemaal uit; morgen spreek ik mijn coach, eens zien wat zij erover zegt. Om zes uur ben ik thuis. De Vrouw heeft eten klaar: varkenslapjes met pasta en een saus van tomaat, chorizo, peulen en tuinbonen. Erbij komt meloen. Na alles lees ik in de tuin de kranten, maar nog voor achten vlucht ik naar binnen; het lijkt erop dat het ieder moment kan gaan regenen. Dat duurt echter nog even. Als ik na tweeënhalf uur lezen en luisteren om kwart over tien naar bed ga, is het ook al niet meer donker.
Muziek vandaag: Like It Is – At The Mesa Arts Centre (Yes), Six Pieces For Orchestra (Tony Banks)

–

Maandag 6 juli:
Het lukt niet zo met dat slapen. Ik ben veel wakker en als de wekker uiteindelijk om half zes gaat, ben ik niet niet wakker te krijgen. Beneden de deuren maar gelijk weer open gooien om de koele lucht binnen te krijgen. Buiten is het redelijk fris zelfs. Ik ben niet op de geplande tijd op de werkplek en het eerste wat ik denk als ik op mijn plek zit is: Ik ben moe. Fijn. Dat begint goed. Collega ziek, maar gelukkig hoeven we niet al te veel over te nemen, dus ik kan fiks aan de slag met het afronden van een paar grote klussen. Beter fijn. Tussen de middag loop ik een rondje door het bos. Om half zeven ben ik thuis en ik begin gelijk met het maken van de bamisoep. Half acht is De Vrouw thuis en kunnen we aan tafel. We laten het ons goed smaken en snel nadat alles ook weer is opgeruimd, gaan De Zoon en ik hardlopen. Twee keer twaalf minuten en een keer vijf minuten, afgewisseld met een minuut pauze. Dit had ik een half jaar geleden toch niet verwacht. Ik ben heus wel bekaf bij thuiskomst, maar ik was de hele dag al goed moe. Even nazweten in de tuin met een boek en anderhalve liter water. Dan een ferme stortdouche en vroeg naar bed.
Muziek vandaag: Sattyg (Kaipa)

–

Zondag 5 juli:
Met dat slapen lukt het niet zo. Ik ben veel wakker. Nog vóór acht uur ben ik weer uit bed. Uitgebreide douche en dan beneden wat computerwerk doen, de wc schoonmaken en in de tuin lezen. Halverwege de ochtend loop ik mijn gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Het is redelijk rustig op straat en pas als ik bijna terug ben, wordt het weer erg warm. Thuis nog meer koffie in de tuin samen met De Vrouw en dan maken we ons klaar voor de brunch. Als ook die weg is, doe ik nog een paar klussen (vegen, strijken) en de rest van de middag lees ik. Veel in de tuin, maar als het even dreigt te gaan regenen binnen. Die regen zet niet door en om de natuur een handje te helpen geef ik de planten uitgebreid water. Begin van de avond maakt De Vrouw een fruitsalade; ik prepareer een salade van komkommer, bosui, tomaat en rode paprika, en braad varkenshaas. Toe is er allerlei ijs en Turks fruit. Erna lees ik buiten Wintersmith uit en begin ik in Dandy uit het noorden (Jan Guillou). Rond negen uur waait het me net iets te fris buiten, dus ga ik binnen verder. Kwart over tien kruip ik naar bed.
Muziek vandaag: The Deform Variations (Adam Holzman), Arvo Pärt – Complete Works For Violin And Piano And For Piano Solo (Ursula Schoch & Marcel Worms),The Road To Damascus (Syriana), Small Change (Tom Waits), Keynsham (Bonzo Dog Band), The Unknown (Conspiracy: Chris Squire & Billy Sherwood), Man This Feels Like Space Again (Pond)

–

Zaterdag 4 juli:
Ik was al even wakker, maar om half acht ga ik uit bed. Kleren trek ik niet aan. Beneden zet ik een was aan en doe ik iets aan webstek en mail. Dan lees ik buiten bloot een krant. Het gaat redelijk tot goed. In mijn hoofd is het weer wat rustiger. Het was een goede keuze om gisterenavond wél even iets te gaan doen; het vooruitzicht dat er vandaag en morgen niet zo veel hoeft, is prettig. Als de zon op het slaapkamerraam komt, ga ik boven het raam en gordijn dicht doen. De Vrouw ligt nog in bed en nog geen paar tellen later lig ik naast haar. En zo. Iets na tien uur en na een supersnelle douche ga ik een rondje boodschappen doen. De markt, een klerenwinkel (voor een luchtige lange witte broek, nog gevonden ook) de supermarkt en de Turkse winkel. We drinken koffie onder de parasol en zo na het middaguur lunchen we met vis, kaas, brood en salade. De Zoon en ik stappen vervolgens op de fiets om lege kratten weg te brengen en veel water te halen. In de tuin lees ik de rest van de middag in Wintersmith (Terry Pratchett). Als ik ga koken, trek ik wel iets aan (niet veel). We eten scholfilets, gebakken aardappelschijfjes en salade niçoise. En dan ga ik hardlopen ook. Waarom ook niet? Heel rustig jog ik de drie keer negen minuten langs het kanaal en door het Kanaalpark. Het is warm, zeer warm, maar het lukt me goed. Dan neem ik een (stort)douche, droog ik me nauwelijks af en ga ik in de tuin zitten lezen totdat het te donker is. Binnen luister en lees ik verder en even voor twaalf uur ga ik boven op bed liggen met het raam en gordijn open in de hoop dat de slaap zal komen.
Muziek vandaag: Starless Starlight (David Cross & Robert Fripp), At Home – Live in Marcia (Fatoumara Diawara & Roberto Fonsceca), Over-Nite Sensation (Frank Zappa), Apostrophe (‘) (Frank Zappa), Teide 2390 (Nosound)

Vrijdag 3 juli:
Echt lang en goed slaap ik niet. Als ik heel vroeg op de werkplek ben, is mijn eerste gedachte: Ik ben moe. Ik gaap. Nou ja. Tralala, eerst maar eens wat achterstallig werk doen en op orde komen. Dat lukt. Halverwege de dag loop ik een rondje buiten. Eind van de middag gaan we met collega’s naar de receptie van de trouwerij van de leidinggevende. Een en ander vindt plaats op een landgoed in De Steeg. Mooie locatie. Bruidspaar heeft de dag van hun leven. Ik pak een bus terug. Onderweg gaat het mis. Ergens in Eerbeek stappen zo’n zeven dames van een jaar of zestig in en die zijn luidruchtig klaar voor een avondje uit in Apeldoorn. Hun schelle gepraat en geschreeuw doet me zeer en ik moet alles doen om de storm in mijn hoofd te laten liggen. Aan de Arnhemseweg stap ik uit en ik loop het laatste stuk, zodat ik iets na zeven uur thuis ben. Ik ben doodmoe en stort goed in. Het lukt me om iets te eten (restmateriaal) en ik sta op de rand van heel neerslachtig worden, compleet met huilbui. Ik maak keuzes. Over een week wil ik goed de vakantie ingaan, daaraan vooraf gaat nog een flinke week werken. Dan wil ik dit weekend bijtanken en weinig gedoe. Ik zeg het etentje voor morgenavond af; we zouden naar Marco en Karin gaan onder andere om de voortgang van Zappaloween 2015 te bespreken en ik weet hoe ik ben: ik ga daar allerlei werk op me zitten nemen terwijl ik de druk niet kan hebben. Vanavond zouden we naar de verjaardag van Daan gaan; in eerste instantie wil ik niet, maar ik besluit mezelf te motiveren en toch te gaan, al was het maar een half uurtje. Om kwart voor negen lopen we; om twaalf uur zijn we thuis. Het is er redelijk aangenaam in de tuin en we spreken goede mensen. Thuis lees ik de krant (zonder kleren) en dan ga ik naar boven, in de hoop dat ik wat kan slapen.
Muziek vandaag: geen

–

Donderdag 2 juli:
Veel heb ik niet geslapen, ondanks dat de hele nacht het raam en het gordijn wijd open hebben gestaan. Het is niet zo erg. Ik ga de normale tijd de deur uit. Alle vervoer loopt perfect en dus ga ik veel te vroeg in Malden zijn; ik ‘pauzeer’ even in Nijmegen en lees in de schaduw. Kwart voor negen ben ik bij een loopbaantrajectbureau. Leuk kennismakingsgesprek. Ik vertel wat ik nodig heb en van mevrouw vraag; mevrouw vraagt wat ik nodig heb. Voor mij is het eerste doel dat ik op 1 november helder heb wat ik wil en wat ik kan; een volgende stap is hoe ik daar zou kunnen komen, wat daarvoor nodig heb en ondersteuning bij het nemen van die stappen. Om iets na tienen sta ik weer buiten. Het openbaar vervoer is geweldig snel tot aan het station in Arnhem; nog voor elf uur ben ik daar. Ik moet wachten op aansluiting en uiteindelijk ben ik tien voor twaalf op de werkplek. Ik neem geen pauze en werk door tot vijf uur. Half zeven ben ik thuis. Eerst maar eens afkoelen onder de douche. Vervolgens heeft De Vrouw het eten klaar: gevulde wraps uit de oven. Erna komt fruitsalade met slagroom. Inmiddels is het buiten donker geworden en gaan onweren. Het blijft tot zeker half tien regenen en pas daarna kan ik buiten nog wat zitten lezen tot het half elf en dus ruim bedtijd is. Het raam en gordijn blijft weer open vannacht. Een kwartier later moet ik het raam alweer (tijdelijk) dichtdoen; het weerlicht voortdurend en het onweer barst in hevigheid los. Lang duurt het niet. Uiteindelijk val ik ook nog in slaap.
Muziek vandaag: Yesshows

–

Woensdag 1 juli:
Het raam en het gordijn staan open en het is mooi fris in de slaapkamer. Als de wekker gaat en ik opsta, doe ik allebei dicht. Buiten is het schitterend zomerweer en zeer aangenaam. Ik ben op tijd op de werkplek. Tussen de middag loop ik een rondje buiten; daar is het warm, heel warm, maar toch is het lekker om rustig te wandelen. Ik ben om zes uur thuis. Niet veel later is de salade klaar: komkommer, bosui, krulsla, augurk en cranberry. Ik maak een bechamelsaus en zet de moussaka in de oven. Een dik half uur later is De Vrouw thuis en nog weer een paar minuten verder zitten we aan tafel. De borden zijn snel vol en bijna nog sneller leeg. We tafelen kort na en ik ga in de tuin zitten lezen. Om kwart over negen maak ik me klaar voor een rondje hardlopen. De Zoon gaat niet mee; hij vindt het niet zo prettig om later op de avond te lopen; ik kies er juist voor omdat het wat is afgekoeld. Niet dus. Het is en blijft zeer warm buiten. Ik loop mijn drie keer negen minuten op mijn gemak en al is het flink afzien en zweten, ik red het toch goed. Als ik terug ben, drink ik veel water, sop ik mijn zweetlijf zacht en ga ik slapen met de gordijnen en het raam open. Het is een broeierige nacht.
Muziek vandaag: Fall In Love With The World (United Progressive Fraternity), Conspiracy/ (Chris Squire & Billy Sherwood)

–

Dinsdag 30 juni:
Opnieuw niet zo heel goed geslapen, maar eenmaal uit bed gaat het goed. Mijn jas laat ik aan de kapstok hangen. Buiten schijnt de zon al volop en het belooft een warme dag te worden. De bus is laat, ik mis de aansluiting en ben pas om kwart over acht op de werkplek. Ik rond mijn grote klus af, start weer nieuwe klussen op en weet een boel werk te verzetten. Tussen de middag loop ik geen rondje buiten. Om zes uur ben ik weer terug. Ik trek een heleboel kleren uit en heel weinig weer aan. Eerst even de krant lezen, dan leg ik de kip in de oven en maak ik salade van ijsbergsla, komkommer, rode ui, kikkererwten en ei. De hele meuk eten we met z’n allen op. De Vrouw gaat dan nog even werken; ik maak eten voor morgen, dat wil zeggen: de basis van de moussaka. De Vrouw is ook weer snel terug. Ik ga buiten nog wat zitten lezen tot kwart over tien en dan ben ik moe.
Muziek vandaag: Sattyg (Kaipa), het tweede plaatje van The Geese And The Ghost (Anthony Phillips)

–

Maandag 29 juni:
Heel goed geslapen heb ik niet. Toch kan ik uit bed komen. Buiten schijnt de zon en het is heerlijk om te wandelen. Op tijd op de werkplek. Ik doe er weer van alles en schiet mooi op, zo voor de vakantie. Tussen de middag loop ik een rondje buiten. Om half zeven ben ik thuis. Ik heb me nog niet omgekleed of De Vrouw komt ook binnen. De voorbereidingen voor het eten kunnen beginnen. Het wordt een woktajine van bosui, peper
, knoflook, gember, venkel en spinazie. Daarnaast bak ik rosbieflapjes en De Vrouw verzorgt de fruitsalade van meloen, aardbeien en papaja. We laten het ons goed smaken en het is op voordat je het weet. Dan gaan De Zoon en ik hardlopen. Drie maal negen minuten met respectievelijk twee en een minuut pauze ertussen. En het gaat weer goed. Ik word wel moe in mijn benen, maar ik ga gewoon door. Niet forceren, maar kalm door blijven lopen. De Zoon kan me net niet helemaal bijhouden, maar hij komt een heel eind. Half negen ben ik alweer terug. Bijna alle kleren gaan uit en ik lees nog lang in de tuin. Eind van de avond zit ik ook nog even binnen; dan ga ik mijn zweetlijf soppen en voor half elf lig ik in bed.
Muziek vandaag: Fish Out Of Water (Chris Squire), het eerste plaatje van The Geese And The Ghost (Anthony Phillips) (Deluxe Edition)

–

Zondag 28 juni:
Ik ben pas om half tien beneden. Koffie, was vouwen, plee boenen, vaatwasser uitpakken en dan in de tuin lezen. eind van de ochtend maak ik mijn gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Terug nog wat koffie, meer was en een strijk, plus een lunch. Nog wat meer klussen en dan loop ik door een heel fijn regentje naar de heemtuin in het Matenpark. Het is er vol groen en lekker rustig. Als ik weer thuis ben, gaan we met de auto van De Zoon naar de verjaardag van Richard. Er zijn weer veel bekenden en het is er een tijdje aardig vertoeven. Er is volop eten en er zijn volop honden, dus na enige tijd krijg ik volop last van mijn allergie, ook al zitten we volop buiten. Zo om negen uur zijn we weer thuis en kan ik nog even wat lezen en luisteren tot het kwart over tien is en ik naar bed ga.
Muziek vandaag: The Deform Variations (Adam Holzman), Nighthawks At The Diner (Tom Waits), Blackfield IV (Blackfield), Warm Winter (Memories Of Machines)

Chris Squire is dood. Dat bericht hakt er even in. Hij was sinds half mei plots ziek (een bijzondere vorm van leukemie). Het werk van de man heeft altijd indruk op me gemaakt. Zijn baswerk voor Yes mogen we legendarisch en vernieuwend noemen; hij past in het rijtje John Entwistle en Jack Bruce. Zijn soloplaat Fish Out Of Water vind ik werkelijk prachtig. Ik mocht hem een paar keer ontmoeten en hij kwam op mij over als een vriendelijke man, die genoot van de aandacht, aandacht had voor wie er tegenover hem stond, veel lachte en in wiens enorme en harde handen mijn kleine klauwtje verdronk. Mooie vent. Het nieuws van zijn overlijden grijpt me aan. Een van mijn jeugdhelden is er niet meer.

–

Zaterdag 27 juni:
Om half acht ben ik toch echt goed wakker. Uit bed, dus. De was, de vaatwasser, koffie en krant. Dan op de fiets voor boodschappen bij de Turkse winkel en een supermarkt. Buiten is het grijs en bewolkt, maar de temperatuur is prima. Als ik terug ben, nog even koffie met De Vrouw en dan loop ik mijn rondje hard. Alleen, want De Zoon is nog niet gesignaleerd. Het gaat goed; het kwartiertje is na tien minuten lastig, maar ik herstel goed in de pauze en de twee keer vijf minuten erna gaan redelijk gemakkelijk. Weer terug nog een keer koffie en een fikse douche. Dan lunchen we met z’n allen. Begin van de middag fietsen we naar het centrum, meer bepaald de kanaaloevers, alwaar het jaarlijkse Drakenbootfestival plaatsvindt. Eerst lopen we een rondje over het hele terrein en uiteindelijk vinden we een tafel en bank langs het kanaal. Niet veel later heeft mijn Zus en De Neef die plek ook gevonden en heeft de traditie zich ook dit jaar voortgezet. We zitten er een poosje en rond half vijf vertrekken we naar Sam Sam, alwaar Reinier en GAteL een feest ter ere van de zomer geven. Er is goed eten, er is goed zomerweer en er zijn goede mensen. Kortom: een goede middag en avond. (We slepen er nog twee etentjes bij goede mensen thuis uit ook: volgende zaterdag bij Marco en Karin en over zes weken bij Herman en Thea.) Om negen uur echter zak ik fiks in; we zijn thuis om half elf. Daar lees ik nog iets. Niet veel, want ik ben echt goed moe en ga graag slapen.
Muziek vandaag: Starless Starlight (David Cross & Robert Fripp), Tadpoles (Bonzo Dog Band)

Vrijdag 26 juni:
Een dag roostervrij. Het is mooi weer als ik om acht uur beneden ben. Krant, koffie. Om negen uur zit ik op de fiets voor wat boodschappen. De biowinkel, een grote Turkse winkel en een supermarkt zijn aan de beurt. Thuis nog koffie en lezen in de tuin. Dan een korte lunch. Begin van de middag is het financiële mannetje in huis. Hij gaat onze hypotheek omzetten naar een annuïteitenhypotheek, zodat we aan het eind van de rit ook daadwerkelijk veel hebben afgelost en we niet met een halfgare restschuld blijven zitten. Fijn. Wel een boel administratief gedoe. De rest van de middag schoon ik de pc op met antivirus, weet ik niet hoe ik die malle gele verticale streep van het beeldscherm af krijg en lees ik in de tuin. Als avond maaltijd serveer ik een tajine van kip, ui, peper, courgette, knoflook, gember, wortel en ras-el-hanout met een salade van bladsla, komkommer, radijs en tomaat. Als het allemaal op en wegis,ga ik nog even in de tuin zitten lezen. De
PROG lees ik uit en ik begin in Er kon niets verkeerd gaan (Bob den Uyl). Na negenen vind ik het wat fris worden en ga ik binnen verder lezen en luisteren. Half twaalf vind ik de dag leuk geweest.
Muziek vandaag: Exile (Geoffrey Oreyama), Majurugenta (Ghorwane), Axis XXX Live (Asia), Le Sacre Du Travail (The Tangent), The Unquiet Sky (Arena)

–

Donderdag 25 juni:
Ik ben nog heel moe als ik opsta en de gebruikelijke dingen doe. In het begin heb ik dan ook grote moeite overeind te blijven, maar als ik eenmaal beneden ben, gaat het goed. Bij het nalopen van het forum op FOK! ontdek ik dat vele collegacolumnisten zijn vertrokken en vertrekken; er vallen zeer veel gaten in het rooster. Ik heb een paar stukjes op voorraad en bied aan weer wekelijks te gaan plaatsen, uiteraard slechts op proef. Helaas niet meerijden met collega Hetty vanmorgen, dus ook weer op tijd de deur uit. Buiten is het zonnig en goed. Op de werkplek doe ik weer van alles en niets. Een grote klus maak ik af. Tussen de middag loop ik een rondje en om zes uur ben ik weer thuis. Einde werkweek. Mooi. Ik lees de krant in de tuin en De Vrouw heeft het eten klaar: een pan vol worst, ui, gele paprika en Chinese kool, met meloen ernaast. Het is op en weg voor we het weten. Na het eten ga ik hardlopen. De Zoon is niet fit, dus ik ga alleen. Ik loop langs het kanaal; het kwartier is toch wel zwaar en de twee keer vijf minuten erachteraan red ik maar net. Toch herstel ik goed en snel. Thuis een snelle douche en dan lees ik nog zeker een uur in de tuin. Het laatste anderhalf uur van de dag zit ik aan de keukentafel. Dear Boy: The life of Keith Moon (Tony Fletcher) komt uit. Intrigerend boek, intrigerend onderwerp, ik ben er wat stil van, weet niet goed hoe erover te denken. Tijd voor de PROG van mei. En om naar bed te gaan; het is tenslotte elf uur.
Muziek vandaag: het tweede plaatje van After The Flood – At the BBC 1968-1977 (Van Der Graaf Generator)

–

Woensdag 24 juni:
Het lijkt rustiger in mijn hoofd vanmorgen. Ook op de werkplek is veel tijd en ruimte om van alles te doen. Ik krijg veel af. Tussen de middag loop ik een rondje buiten. Eind van de middag, om half vijf, is er een soort ‘zomeruitje’ met mensen van de Raad van Bestuur (waarom ik dat met hoofdletters typ, is mij een raadsel), managers en collega-secretaresses. Erna gaan we naar een eetgelegenheid, gelegen in het park Sonsbeek van Arnhem, alwaar de barbecue aanstaat. Wat van de barbecue afkomt, blijkt zeer smakelijk en wat ernaast staat ook. Het gezelschap is redelijk prettig. Na enige tijd zak ik wel in. Het laatste uurtje zoek ik naar een moment om te ‘ontsnappen’; uiteindelijk is het negen uur als ik met nog wat mensen vertrek. De bus rijdt niet meer door onze woonwijk, dus moet ik een andere nemen. Ik stap bij de Arnhemseweg uit, loop het laatste stukje en vind dat heerlijk. Iets na half elf ben ik thuis. Nog wat bijkletsen met De Vrouw, maar lang houd ik het niet vol. Om kwart over elf lig ik in bed.
Muziek vandaag: geen.

–

Dinsdag 23 juni:
Opnieuw slaap ik nog diep als de wekker gaat en ik heb dus moeite met wakker worden, maar eenmaal uit bed gaat het wel goed. Ik voel me opgewekt. Buiten schijnt de zon zelfs. Doordat de bus laat is, mis ik mijn aansluiting weer en ben ik opnieuw ‘laat’ op het werk. Ik kan wel gelijk goed aan de slag en doe vanmorgen veel werk dat ik deze week echt af wil/moet hebben. Ik neem geen pauze tussen de middag en ben de rest van de dag ondersteuner bij een themabijeenkomst over verslaving in een andere locatie. Dus ben ik om half zeven thuis. Mooi. De Vrouw is vanavond heel laat. Niet mooi. Ik maak eten: een goede chili vol peper, courgette en paprikapuree. De Zoon en ik eten die op. Hij is goed scherp, maar niet te. Acht uur is alles ook weer klaar. Dan kan ik ontspannen. Ik lees en luister. Een uur later is De Vrouw thuis. Ze eet wat, ze kletst wat en ik merk dat mijn energie op is en ik heel moe ben. De ruis in mijn hoofd, de pieptoon en de druk zijn groot. Het is dan ook pas net tien uur geweest als ik naar bed ga.
Muziek vandaag: Mulennium (Gov’t Mule)

–

Maandag 22 juni:
De wekker gaat. Ik word wakker. Daar is alles mee gezegd. Vijf minuten later is het helemaal oké. Buiten regent het stort. Niet erg. Er is oponthoud op de weg, zodat ik ‘pas’ om kwart over acht op de werkplek ben. Daar doe ik van alles en nog wat en van alles en nog wat niet. Maakt het allemaal uit en kan mij het allemaal schelen. Tussendoor geen pauze, zodat ik gewoon om half vijf de bus terug heb. Thuis even pauze en dan eten maken. Het wordt een groentetajine van ui, bosui, gember, knoflook, rode paprika en Chinese kool in Bengaalse kerrie, geelwortel, komijnen koriander. Daarnaast de kaassaus van gisteren, plus couscous en ik bak kalkoenschnitzels. Als toetje zijn er aardbeien en ander fruit. Iets na achten lopen De Zoon en ik buiten. Nieuwe stap: 15-5-5 met steeds twee minuten wandelen ertussen. Dat kwartier is lastig, maar ik red het goed en die twee keer vijf minuten zijn dan bijna eenvoudig. Het laatste dik uur van de dag lees en luister ik. Dan is het bijna half elf.
Muziek vandaag: Exile (Geoffrey Oryama), At Home – Live in Maciac (Fatouma Diawara & Roberto Fonseca), het eerste plaatje van After The Flood – At The BBC 1969-1977 (Van Der Graaf Generator)

–

Zondag 21 juni:
Ik slaap goed bij vlagen en ben om half negen weer beneden. Wat gebruikelijke zondagklussen, wat koffie, wat mail. Halverwege de ochtend loop ik mijn gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Vandaag is het zomer. Alles is dik groen en dat is het dan wel zo’n beetje. Thuis maak ik koffie, ik hang het cadeau van Ob (de originele gele Britse versie van Chunga’s Revenge) op de plee en bak bacon ’n eggs. Buiten regent het stort, dus even niet naar buiten. Dan maar de was en vegen en opruimen en mail maken en lezen. Plus vast eten maken: een saus van blauwe kaas en de salade van wortel, komkommer, radijs, bosui en zilveruitjes. Tussendoor zoeken we van alles uit aangaande onze reis naar Duitschland over drie weken en bezienswaardigheden aldaar in de omgeving. Als het heel even droog is, ga ik naar buiten: hardlopen, waarom ook niet? Gewoon omdat het kan en omdat het leuk is. Ik ben langer onderweg dan verwacht, maar dat geeft niks. Het voelt goed om buiten en met mijn lijf bezig te zijn. Ik zou er zowat een harde plasser van krijgen, maar dat is iets wat ik zou schrijven in een verhaal en ik schrijf al in geen tijden meer een verhaal. (Hoewel, afgelopen donderdag en vanmorgen verscheen er een verhaal van mij op respectievelijk FOK! en ApeldoornDirect, maar dat had ik in december al gemaakt, dus dat telt niet.) Als ik thuis kom, merkt De Vrouw niet zo veel aan mij en dus doet ze ook niet zo veel met die harde plasser van mij. Ik ga dan maar snel douchen, lees wat aan de keukentafel en ga verder met de avonddis. Vier mullen, paprika, bosui, tomaat, dille, peper, zout, limoen, olie, en dit alles gaat in folie en wordt zo een viertal pakketjes. Ook kook ik asperges. Alles bij elkaar blijkt het zeer goed en lekker te zijn. Er is allerlei ijs toe en dan is het allemaal wel genoeg geweest. De genadeloze pieptoon is er volop, samen met ander gedreun in de kop. Ik lees en luister nog een tijdje aan de keukentafel tot het kwart over tien is en ik die harde plasser zo ongeveer vergeten ben. (Dit stukje onthouden voor als ik een verhaal moet schrijven.)
Muziek vandaag: The Deform Variations (Adam Holzman), Juice (Medeski Martin & Wood), The Heart Of Saturday Night (Tom Waits), Man & Myth (Roy Harper), The Breaking Of The World (Glass Hammer), Technicians Of The Sacred (Ozric Tentacles), +4626-COMFORTZONE (Beardfish), Royal Albert Hall (Eels), Storm Corrosion (Storm Corrosion)

–

Zaterdag 20 juni:
Tegen zeven uur ben ik al wakker, maar ik ga er pas een half uur later uit. Beneden doe ik wat zaterdagmorgendingen. Er is nog wel wat druk op mijn hoofd, maar de rust op de benedenverdieping doet me goed. Halverwege de ochtend fiets ik mijn boodschappenrondje langs de markt, twee supermarkten en de Turkse winkel. Thuis weer koffie en ik maak lunch. Erna gaan De Zoon en ik hardlopen. Het gaat nog altijd goed, onvoorstelbaar eigenlijk. Vlugge douche en vervolgens zet ik de pruttelpot voor het avondeten vast op. Ik maak het gras, loop nog een keer naar de Turkse winkel en een supermarkt voor de laatste dingetjes en schoffel in de tuin. Dan prepareer ik een salade van rode bladsla, bosui, radijs, komkommer en avocado. De Vrouw maakt het frambozenijs en ik heb de tajine van rundvlees, ui, gember, knoflook, oranje paprika, Turkse peperpasta, tomatenpuree, bouillon en gebakken warmoes klaar. Het heeft drie uur geprutteld en is in tien minuten op. Erbij komt Turks brood en erna komt het frambozenijs met Turks fruit. Fijn, fijn. Ik lees nog iets, kijk een dvd, vouw was, lees wat en zak ineen van vermoeidheid. Half twaalf ga ik naar bed.
Muziek vandaag: Starless Starlight (David Cross & Robert Fripp), Cheating The Polygraph (Gavin Harrison), Big Blue Ball (various artists from Real World label), A Town Called Addis (Dub Colossus), A Quick One (The Who), The Doughnut In Granny’s Greenhouse (Bonzo Dog Band), Anesthetize (dvd) (Portcupine Tree)

Vrijdag 19 juni:
Het is rustig als ik opsta. Zowel in mijn hoofd als om me heen. Ik ben alleen. Gisterenavond voor het slapen gaan voelde ik me beklemd, angstig. Nu gaat het goed. Ik ben heel op tijd op de werkplek. Daar is het ook stil en rustig. Ik kan er heel veel doen en dat doe ik ook. Tussen de middag loop ik een rondje buiten tussen de buitjes door. Zes uur thuis. Deze keer wel. Moe ben ik opnieuw. We zitten vroeg aan tafel. De Vrouw heeft tonijnsteaks gebakken en erbij komt salade en meloen. Ik ruim de keuken op en ga aan de keukentafel zitten lezen. Mijn hoofd voelt vol en er is druk en pijn. Echt goed is het niet, maar ik sleep me een paar uren door tot het kwart over tien is en ik toch echt naar bed moet en vooral ook wil. Als ik in bed lig, voel ik me leeg en angstig.
Muziek vandaag: geen.

–

Donderdag 18 juni:
Half zes op. Niet zo veel geslapen, maar het is niet erg. Vanmorgen heb ik eerst wat tijd en ruimte voor wat kleine dingen in alle rust. Dan loop ik naar de carpoolplek. Beetje bijzondere dag vandaag. Ik kan van alles doen, maar er is ook veel ad hocgedoe. Waarom ook niet. Tussen de middag wandelt het hele team naar een restaurant iets verderop en daar hebben we een lunch. We wandelen ook weer terug. De rest van de middag verloopt net als morgen, dus van alles en nog wat en niets. Ik heb ook nog contact met een tweede loopbaantrajectbureau en maak een afspraak voor over twee weken. Mooi. Er komt schot in de zaak. Om vijf uur zit ik in de bus naar het station in Arnhem. Het is druk in het verkeer en ik mis de aansluiting. Op het busstation blijkt dat er al bijna anderhalf uur geen bus naar Apeldoorn is vertrokken. Ik wacht zowat een uur en stap dan op de eerste de beste bus die er komt. Die rijdt niet de gebruikelijke route en als ik uitstap, moet ik nog een klein half uur lopen. Pas rond kwart voor acht ben ik thuis. Het dak schijnt al klaar te zijn; ik kan er niets van zien, maar De Vrouw heeft foto’s. We eten schnitzels en een prut van spek, gele paprika, spitskool en roomkaas, met daarnaast een goede salade. Als alles is opgeruimd, ben ik heel moe. Ik luister niet, maar lees wel wat. Tien uur vandaag.
Muziek vandaag: het vierde plaatje in de box Bass Communion (Bass Communion)

–

Woensdag 17 juni:
Nou. Moeilijk opstaan, maar eenmaal uit bed gaat het goed. In de bus lees ik eindelijk Moby-Dick (Hermann Melville) uit; de nieuwe uitdaging is Alice in Wonderland (Lewis Caroll). Als ik net op de werkplek ben, krijg ik een app van De Vrouw: in verband met weer staan de dakmannen al op de stoep. Ach zo. Vanavond ging het toch regenen? Op de werkplek zelf kan ik weer veel doen. Tussen de middag loop ik een half uurtje buiten. Zo om zes uur ben ik weer thuisen maak ik avond eten. Het wordt een groentetajine van ui, knoflook, gember, courgette en wortel. Ik prepareer een salade van rode bladsla, bosui, komkommer, tomaat en oranje paprika. Als De Vrouw thuis is, bak ik lamsbiefstukken en kunnen we aan tafel. En verhip, het allemaal nog prima voedsel ook. Iets na achten lopen De Zoon en ik buiten. Het regent heel lichtjes, maar daar merk ik weinig tot niets van. Mij lukt het rondje uitstekend (natuurlijk kost het me moeite en is het zwaar); De Zoon heeft het er duidelijk lastig mee (hij heeft vorige keer overgeslagen en hij is verre van fit) en hij moet halverwege lossen. Het laatste uur van de dag lees en luister ik in de keuken.
Muziek vandaag: Down And Out In Paris And London (The Tangent), Wolflight (Steve Hackett), Teide 2390 (Nosound)

En hier zijn plaatjes van de boommishandeling tegenover ons huis.

–

Dinsdag 16 juni:
En ja hoor, het lukt me om uit bed te komen. Alles verloopt voorspoedig. Ik ben zeer op tijd op de werkplek. Ben voornamelijk benieuwd naar hoe iedereen reageert dat de manager voor wie ik veel werk doe gaat vertrekken. Iets met een bom. Merk dat het mijzelf weinig tot geen spanning oplevert; ik vind het eerder amusant. Een collega heeft me een foto gestuurd van Anton Corbijn in het Gemeentemuseum in Den Haag. Even googlen en ik vind er nog eentje. Vanmorgen een gesprek met de leidinggevende. Ik ga de komende weken gesprekken aan met bureaus om eens te onderzoeken wat zij mij kunnen bieden. Offertes gaan naar de leidinggevende; er is een budget van ongeveer tweeduizend neuro. Na mijn vakantie zijn er dan offertes en kan ik kiezen plús een definitiever plan maken. En ook nog maar eens info opvragen over de mindfoolishtraining. Ik word er wel vrolijk van. Tussen de middag wil ik een half uurtje buiten zijn, maar collega’s vragen of ik meega de kantine in. Op het eerste gezicht lijkt het er rustig; na een kwartier blijkt het toch voller en tamelijk een kakafonie en chaos. Dan maar weer weg. De rest van de middag kan ik niet doen wat ik had gepland, maar dat lukt me morgen en overmorgen en vrijdag vast wel weer. Ik stuur mails naar twee bureaus die mij zouden kunnen helpen in mijn proces van oriëntatie; eentje neemt binnen drie minuten al contact op. De eerste week van juli gaan we een afspraak plannen. Het tweede bureau verwacht ik donderdag te reageren. Verder gaat het oké. Zo tegen zes uur ben ik weer thuis. Ik ben er als eerste en dat betekent: koken. Ach, zo. Spekjes bakken, chorizo erbij, ui, peper, paprika en uiteindelijk reepjes spitskool. Erbij komt salade van rode sla, komkommer, bosui, tomaat en ei. Zeven uur zitten we aan tafel. Half acht is het ook allemaal op en opgeruimd. Ik handel wat mail af (de PROG is er alsnog) en lees en luister de rest van de avond aan de keukentafel.
Muziek vandaag: The Deepest End – Live (Gov’t Mule), het plaatje dat met de PROG mee kwam

–

Maandag 15 juni:
Ik sta op. Heb geslapen, maar niet zo heel diep en heel veel. Het kost me moeite om op gang te komen. Later gaat het wel. Alles voelt wat dof en onwerkelijk. Op de werkplek ga ik gelijk aan de slag; er is natuurlijk veel te doen. Er staat wel weer wat op stapel: een van de mensen voor wie ik veel werk verricht gaat vertrekken, zie ik, weet ik. Wat dat dan voor consequenties heeft voor mijn klussen: geen idee. Morgen een gesprek met de leidinggevende over mijn plan. Door alle activiteit vandaag is er even geen ruimte voor pauze. In de middag kan ik wel in alle rust apart zitten en veel werk verrichten. Ik ben om half zeven thuis. Ik maak een salade van komkommer, radijs, bosui, tomaat en gele paprika. Ik snijd en was een krop andijvie. Ik schil zoete aardappels en kook ze. Ondertussen ligt er een hele kip in de oven. En dan gaat de deurbel. De politie. Beter gezegd: de wijkagent. Hij is bezig met een buurtonderzoek. Enige tijd geleden waren vijf bomen in de straat in het plaatselijke nieuws. Iemand heeft ze vergiftigd en nu worden ze kaal en gaan ze dood. Schade: vijtigduizend neuro. Of ik iets gezien heb. Maar over welke bomen hebt u het eigenlijk, oom agent? We gaan samen naar de straat. Hij wijst. Ik kijk. O die. Nu pas zie ik dat twee bomen schuin tegenover ons huis half kaal zijn. Geen gezicht. Nee, ik weet van niets en heb niets gezien, maar als mij of De Vrouw iets te binnen schiet, dan laten we het je weten je schiet toch niet terug? Dag meneer agent. Hoe staat het in de keuken? Nog niet in de fik gevlogen, zo blijkt. De Vrouw komt thuis. Ik giet de zoete aardappels af, stamp ze tot puree en roer er de rauwe andijvie doorheen. Cayennepeper maakt de stoemp wat te scherp, maar dat is niet zo erg. Pas om half negen sta ik buiten. De Zoon gaat niet mee hardlopen, en ook dat is niet zo erg. Het schema voor deze week is 12-9-6 met respectievelijk twee en een minuut pauze ertussen. Ik loop langs het kanaal en achter de volkstuintjes om en het gaat me makkelijker af dan ik had verwacht. Kwart over negen ben ik weer terug en dan heb ik nog een uurtje om iets te lezen.
Muziek vandaag: Down And Out In Paris And London (The Tangent), het eerste plaatje van Hotel Europa – Live Recordings 1990-2014 (Nits)

–

Zondag 14 juni:
Het is half acht als ik wakker ben; half negen ben ik beneden. Koffie, klussen, de webstek. Halverwege de ochtend loop ik mijn gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Thuis nog wat koffie. Drs. P is dood. Dat gaat me een beetje aan mijn hart. We lunchen. Ik doe nog wat klussen (vegen, wassen, strijken). Dan fietsen De Vrouw en ik naar het huis van Auke, waar hij en Heidi ons ontvangen. We drinken thee en kletsen in de tuin; later verhuizen we maar binnen. Het is leuk en gezellig, we eten een goede hap. Toch kost het me ook veel energie. Kwart over negen zijn we weer thuis. Nog heel even iets lezen. Tien uur ga ik naar bed. Hoe gaat het? Gaat het? Het gaat. De hele middag en avond voel ik druk op mijn hoofd, beetje koppijn. En die genadeloze pieptoon, die is verrekte genadeloos.
Muziek vandaag: het tweede en derde plaatje uit de box Bass Communion (Bass Communion), A Week Or Two In The Real World (various artists), Closing Time (Tom Waits), 100 Years Overtime (Adam Wakeman), Gorilla (Bonzo Dog Doo Dah Band)

–

Zaterdag 13 juni:
Ik ben om half acht al goed wakker, maar pas een half uur later uit bed. Beneden is het nog warm in huis. Veel kleren draag ik dan ook niet. Koffie, de was, de vaatwasser; u kent de zaterdagmorgendingen ondertussen. In de tuin lees ik de eerste weekendkrant. Toch wordt het fris en ik ga naar binnen. Halverwege de ochtend fiets ik naar de markt voor vis. Ook koop ik de boeken De cirkel () en Dandy uit het noorden (Jan Guillou). Op de terugweg doe ik twee supermarkten en de Turkse winkel. Het regent. Als ik thuiskom, is De Vrouw weg. Ik neem koffie, lees wat en maak een lunch. Vervolgens lees ik nog wat in de tuin, want inmiddels is het aardig weer. Halverwege de middag lopen De Zoon en ik ons rondje. Het is zwaar, maar het lukt me goed. De Vrouw is weer thuis. We zitten in de tuin. Rond zessen ga ik naar binnen en maak het avondeten: een salade van ijsbergsla, komkommer, radijs en bosui, gebakken aardappels, gebakken scholfilet en een fruitsalade van meloen, aardbei en framboos. Nog heel even kan ik iets lezen in de tuin, maar het is waait en het wordt koud. Binnen kijk een dvd’tje tot het kwart voor twaalf is.
Muziek vandaag: Arvo Pärt – The complete works for piano and violin and for piano solo (), het tweede en derde plaatje van Saved By The Bell – The Collected Works of Robin Gibb: 1969-70 – cd2 Sing Slowly Sisters sessions + cd3 Robin’s Rarities (Robin Gibb), Like It Is – Live at the Hippodrome (Yes), The Kids Are Alright (bonusdisk) (The Who), tweede helft van The Summer Of Love – The Isle Of Wight Festival (dvd)

Vrijdag 12 juni:
Ik hoef niet naar het werk, maar ben wel om zeven uur uit bed. Beneden is het lekker stil. Ik ruim wat op, doe wat aan de webstek en lees de krant. Dan samen met De Zoon naar de tandarts. De Zoon mankeert niets; er zitten alleen wat ‘groefjes’ in een achterste kies en die kunnen snel gaatjes worden, dus moeten binnenkort ‘dichtgeverfd’. Ikzelf mis inmiddels twee melkkiezen. Op zich geen probleem, maar de voortanden staan nuniet meer stabiel en hebben de neiging naar achteren te gaan staan. Ik mag ’s nadenken over een frame, een brug of implantaten. Tot volgend jaar. Ik fiets naar de biowinkel, loop door het centrum, koop neusspray, halogeenlampjes en voor geen geld de boeken Beffen-IJs – De avonturen van Sliske en haar vriendjes (Windig en De Jong) en Magnetic Storm (Roger Dean & Martyn Dean), en fiets via de supermarkt terug naar huis. Inmiddels is het warm tot heet. In de tuin lees ik en als De Vrouw terug is van haar dingetjes lunchen we samen. Ik vul de middag met lezen in de tuin en een loopje naar de Turkse winkel. Het avondeten moest simpel zijn, maar is toch bewerkelijk: ik schuif kipvleugels onder de grill, maak een salade van krulsla, komkommer, wortel, bosui en radijs, een fruitsalade van nectarine, aardbei en meloen, plus een guacamole van avocado, sjalotten, tomaat, peper en knoflook. Voor De Zoon is er ook nog pasta met de spek-peulen-wortelhap van gisteren. Het is allemaal op voor we het weten. Als het ook weer is opgeruimd, lees ik nog anderhalf uur in de tuin tot het lichtjes begint te regenen. De beloofde stortbui blijft uit, maar ik moet toch naar binnen vluchten. Daar zie ik een muziek-dvd en dan is het ruim elf uur geweest.
Muziek vandaag: het eerste plaatje uit de doos Bass Communion (Bass Communion), Deseo (Jon Anderson), het derde plaatje van Gathering The Thread – Fifty Years Of Stuff (Judy Dyble), het eerste plaatje van Saved By The Bell – The Robin Gibb solo recordings: 1969-70 – Robin’s Reign + extra (Robin Gibb), de eerste dvd van de heruitgave The Kids Are Allright (The Who)

–

Donderdag 11 juni:
Ik hoef pas om half acht de deur uit, maar sta gewone tijd op. Half zes, dus. Buiten is het zonnig. Dat belooft wat. Na een carpool ben ik om half negen op de werkplek. Er kan weer van alles. Ik stel mijn plan bij, doe iets in een andere locatie, heb geen pauze, maar weet toch veel werk te verzetten. Zes uur thuis. De Vrouw heeft het eten bijna klaar: courgettes gevuld met de saus van gisteren avond. Erbij een disje van spej, wortel en peulen. Plus sla met oranje paprika. Best goed. Ik kan tot een uur of negen lezen in de tuin; vervolgens lees ik verder aan de keuken tafel. Dan is het half elf en wil ik slapen. Christopher Lee en Ornette Coleman zijn dood. Vlak voor het slapengaan ben ik angstig. Ik weet niet waarom.
Muziek vandaag: Starless Starlight (David Cross & Robert Fripp), Not As Good As The Book (The Tangent)

–

Woensdag 10 juni:
Dus. We gaan weer. Het is zonnig. Op de werkplek kan ik weer veel doen. Tussen de middag loop ik een rondje buiten. Ik ben om half zeven weer thuis. De Vrouw is er niet, dus maak ik eten voor De Zoon en mijzelf. Het wordt een pastapot. Erna ga ik hardlopen. De Zoon voelt zich niet fit en loopt niet mee. Het gaat me ook alleen goed af. Als ik terugkom, is De Vrouw ook net thuis van een werkfeestje. We kletsen bij, ik lees nog wat en dan is het alweer half elf en tijd om het bed op te zoeken. James Last is dood.
Muziek vandaag: Not As Good As The Book (The Tangent), Le Sacre Du Travail (The Tangent)

–

Dinsdag 9 juni:
Moe, maar het lukt. Niet zo goede aansluiting in Arnhem, waardoor ik ‘pas’ om tien over acht op de werkplek ben. Daar kan ik wel heel veel doen. Info over loopbaantrajectbureaus doorspitten, info inwinnen over WW als ik boventallige uren kwijtraak, mijn concept plan voor het komende half jaar afmaken en naar de coach sturen. En ’s middags ben ik voor een workshop evenementen organiseren in Papendal. Wat doe ik daar? Opfrissen, want evenementen heb ik ruimschoots georganiseerd in mijn jeugd, in mijn werk en in mijn vrijwilligerstijd. Pas om half zeven ben ik weer thuis. De Vrouw heeft het meeste gedoe van de bamisoep al gedaan; ik hoef het alleen nog maar af te maken. Na het eten stuur ik mails naar dakbedekkers dat we met hen niet in zee gaan; met de andere heb ik telefonisch contact en spreek ik af dat hij donderdagmorgen 18 juni start. Twee dagen gaat het duren. Dan is het klaar en zijn we tweeëntwintighonderd ballen lichter. De rest van de avond lees ik aan de keukentafel en iets na tienen heb ik de dinsdag wel weer gezien.
Muziek vandaag: het tweede plaatje van The Deep End volume 1 (Gov’t Mule), A Spark In The Aether (The Tangent)

–

Maandag 8 juni:
Ik heb geslapen, maar niet heel goed. Met moeite kom ik uit bed. Maar dan gaat het goed. Op tijd op de werkplek en daar kan ik zeer veel doen. Tussen de middag loop ik een rondje buiten, half door het bos. Begin van de middag heb ik een preventief consult bij de bedrijfsarts. Welke tips en adviezen heeft hij voor iemand met psychische klachten om de momenten van druk en hectiek te weerstaan? Precies. Hij zegt dat ik aan de ene kant wel bezig kan zijn met de klachten (daar zijn tips en trucs zat voor en verwijst hij mij ook naar), maar de laatste jaren maakt de gezondheidszorg steeds meer de overstap/verschuiving naar hoe je beter kunt omgaan met die klachten, meer acceptatie zoekt, meer rust vinden in het hier en nu, meer … nou ja, het lijkt wel mindfoolish. Kortom, is zijn advies, ga stappen zetten. Het bevestigt me wel in mijn beeld dat ik op zoek moet naar een (werk)omgeving waar heus wel dynamiek is, maar waarin die dynamiek me niet zo onder druk zet, dat ik klachten krijg. Fijn. Op de goede weg dus. De rest van de middag is ook zo voorbij en om half zeven ben ik thuis. Ik roerbak een paksoy, doe die samen met kikkererwten bij de pruttelpot van gisteren in, maak een salade van krulsla, olijven, komkommer en bosui, en braad varkenshazen. Saus van zaterdag erbij en klaar is de maaltijd. Om acht uur is die op. De Zoon en ik gaan hardlopen. Nieuwe week: nieuwe stap. Eerst tien minuten aaneengesloten, dan twee minuten pauze en dan twaalf minuten aaneengesloten hardlopen. Toe maar. Het gaat me verbazingwekkend goed af. Licht is het niet, maar het lukt gewoon goed. Ook fijn. Het laatste uurtje van de dag lees ik nog wat en De Vrouw en ik beslissen nog met welke dakdekker we in zee gaan. Morgen stappen zetten. Morgen stappen zetten. Kwart over tien lig ik in bed.
Muziek vandaag: het eerste en derde plaatje van The Deep End volume 1 (Gov’t Mule)

–

Zondag 7 juni:
Als ik iets na achten wakker ben, lukt het me niet meer verder te slapen. Ik ben nog steeds snotterig en mijn keel is droog. Beneden doe ik het laatste restje was, maak ik koffie en doe ik wat aan de webstek. En ik lees. Halverwege de ochtend wandel ik mijn gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. In de tuin is het heerlijk, al is een vest voor mij wel nodig. De Vrouw en ik drinken koffie en aansluitend maak ik brunch. Vervolgens nog meer huiselijkheid (klussen) en dan wandelen De Vrouw en ik wat langs het kanaal. Om half vier gaat in de keuken het vuur aan onder de pruttelpot: rundvlees met knoflook, gember, ui, rode puntpaprika, Turkse salca en bouillon. Ook kook ik aardappels en broccoli. Tussendoor lees ik in de tuin. Ik maak sla van groene krulsla, bosui, komkommer en oranje paprika en bak de aardappels. Vervolgens gaan we aan tafel en eten we het meeste op. Nog heel even kan ik in de tuin zitten, maar dan is het toch echt te fris. Aan de keuken tafel lees en luister ik tot het tien uur is geweest en het weekeinde als voorbij beschouwd.
Muziek vandaag: Starless Starlight (David Cross & Robert Fripp), Dream (U. Srinivas & Michael Brook), Lost (The Unthanks), het tweede plaatje van Gathering The Thread – Fifty Years Of Stuff (Judy Dyble), Beat The Border (Geoffrey Oryama), New World (Dave Kerzner)

–

Zaterdag 6 juni:
Negen uur beneden. Is het nog warm? Het is nog warm. Koffie. De was. Enzovoorts. Eind van de ochtend een boodschappenrondje. De markt. Een klerenwinkel. Een Turkse winkel. Een supermarkt. Nog een supermarkt. Nog een Turkse winkel. Een lunch. Lezen in de tuin. Dan hardlopen. Lezen in de tuin. Vervolgens eten maken. Salade van rode krulsla, komkommer, bosui en zwarte olijven. Shoarma bakken. Een barbecuesaus van ui, knoflook, tomaten, paprikapoeder, hot pepper sauce, bruine suiker, bier. De Vrouw heeft aardbeien-frambozenijs gemaakt. We eten alles op. Ik ga naar de tuin, maar daar wordt het koud. Binnen kijk ik een dvd op de pc. Dan vouw ik was. Lees ik nog een hoofdstuk. En om half twaalf in bed.
Muziek vandaag: Starless Starlight (David Cross & Robert Fripp), About Time (Steve Winwood), het eerste plaatje van Gathering The Threads – Fifty Years of Stuff (Judy Dyble), Live in NYC (Blackfield), Arriving Somewhere … (Porcupine Tree) (dvd)